Μπαίνοντας στην τελική ευθεία για
τις ευρωεκλογές και τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, και βλέποντας με
ποιους όρους, γίνεται η προεκλογική αντιπαράθεση, μπορούμε να κάνουμε κάποιες
επισημάνσεις που «φωτογραφίζουν» το αποτέλεσμα και στις δυο αναμετρήσεις.
Ο Τσίπρας, έκανε κάποιες επιλογές
τακτικής, ξεκινώντας την προεκλογική κούρσα, που όχι μόνο δεν τις παίρνει πίσω,
αλλά τις συνεχίζει και επιμένει μέχρι τέλους, αγνοώντας ότι αυτές μπορεί να του
κοστίσουν εκλογικά, αλλά επηρεάσουν τις εθνικές κάλπες, όποτε κι αν γίνουν(
Ιούνιο, ή στο τέλος της τετραετίας)
Πέρασε σε δεύτερη και τρίτη
μοίρα, όσα έγιναν τα τρία αυτά χρόνια - από το Σεπτέμβρη του 15-στο πεδίο της οικονομίας, στις μεταρρυθμίσεις
που πέρασαν από την Βουλή, τις οποίες προσπάθειες να ξεκινήσουν μεγάλες
επενδύσεις εφαρμοστεί μια κοινωνική πολιτική με παροχές στα ασθενέστερα
οικονομικά στρώματα της κοινωνίας, την ενίσχυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με
οικονομικά προγράμματα, σε κάποιο συμμάζεμα στον χώρο της δημόσιας υγείας και
άλλα πολλά μεγάλα και μικρά.
Και τι έφερε στο προσκήνιο της
προεκλογικής αντιπαράθεσης κυρίως με ευθύνη του;
Τις πολιτικά ηλίθιες και
αισθητικά απαράδεκτες παρεμβάσεις του Πολάκη.
Τις μέτριες επιλογές προσώπων από
τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και των ΑΝΕΛ ως "γέφυρες" για μια προοδευτική
συμμαχία, που ούτε πολιτική ποιότητα διαθέτει ούτε σοβαρή προοπτική μπορεί να
έχει.
Τις ατυχέστατες επιλογές στον
χώρο των ΜΜΕ σε Μέσα και σε πρόσωπα, στα οποία κυριαρχεί η εμπάθεια, ο
φανατισμός, οι υπόγειες διαδρομές με αμφιλεγόμενα πρόσωπα από τον
επιχειρηματικό και πολιτικό χώρο.
Τις αδύνατες επιλογές υποψηφίων
τόσο στο ευρωψηφοδέλτιο, όσο κυρίως στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με πιο
χαρακτηριστικά παραδείγματα, στην Περιφέρεια Αττικής, στους δήμους Αθήνας και
Θεσσαλονίκης.
Αυτά όλα έπρεπε να τα αποφύγει,
να τα μετριάσει να βάλει στην πρώτη γραμμή της αντιπαράθεσης τις διαφορές με
την ΝΔ, την υπεράσπιση της πολιτικής του και προφανώς τα πολιτικά και
επικοινωνιακά ατού που ο ίδιος διαθέτει έναντι των αντιπάλων του.
Όλο αυτό το ρίσκο θα το
μετρήσουμε στις κάλπες του Μαΐου.
Αλλο πράγμα η κριτική προς την
κυβέρνηση, επιθυμητή και αναγκαία, όσο σκληρή κι αν είναι, με όρους πολιτικούς
εννοείται, και εντελώς διαφορετική η λυσσασμένη στην οποία [λυσσασμένη]
επιδίδονται τινές των δημοσιογράφων του ΣΚΑΪ και εφημερίδων του ομίλου
Μαρινάκη· και μερικοί άλλοι, δώθε κείθε. Ονόματα δεν χρειάζονται γιατί δεν τα
αξίζουν. Η τοιούτου είδους κριτική είναι σαν να θέλεις να βγάλεις από τη μύγα
ξίγκι, να πασχίσεις να βρεις ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον του στόχου σου -εν
προκειμένω εναντίον του πρωθυπουργού- εκεί που αυτά εκλείπουν ή είναι ασθενικά
ή τέλος πάντων δεν συνιστούν ισοσθενή πολιτική σύγκρουση.
Να μιλήσει κανείς εναντίον του
πρωθυπουργού είναι το πιο εύκολο με τόσες ανακολουθίες, τόσα ψεύδη και τέτοιον
αμοραλισμό που τον συντροφεύουν· να τον στηλιτεύσεις π.χ. και αμείλικτα να τον
κρίνεις για την αδράνεια του κρατικού μηχανισμού στην τραγωδία στο Μάτι [και
για όλο το απεχθές θέατρο που έστησαν τη νύχτα της τραγωδίας με την εκατόμβη
των νεκρών].
Αλλά να βγάζεις αφρούς γιατί
εθεάθη λίγες μέρες μετά την τραγωδία να διακοπεύει σε γιοτ φίλου του, ε, χάνεις
την κριτική σου δύναμη, χάνεις εννοείται την πολιτική οξύτητα του πολιτικού
λόγου και εκπίπτεις σε φτηνά κουτσομπολιά, τα οποία, είναι σχεδόν βέβαιο, θα
καταστούν αυτεπίστροφον στην «κριτική» σου.
Με άλλα λόγια θα το πάθουν όπως
το έπαθαν με το «ναι» και το «όχι». Οχι ότι δεν ήταν μέγα ατόπημα του
πρωθυπουργού η αποδοχή εκ μέρους του της πρόσκλησης που του χάρισαν οι φίλοι
του, μέλη της ελίτ και λοιπά. Ηταν και παραήταν -ο τρόπος της κριτικής, γεμάτος
φανατισμό, είναι που ενοχλεί την κοινή γνώμη. Μπορείς να τον κάνεις με τα
κρεμμυδάκια με όπλα τη δική του [παλιά;] ιδεολογία, όχι όμως κραυγάζοντας και
ουρλιάζοντας -οι κραυγές και τα ουρλιαχτά δεν συγκροτούν λόγο!
Θα είχαν άφθονα πολιτικά
επιχειρήματα εάν περίμεναν λ.χ. τις χθεσινές εξαγγελίες του πρωθυπουργού και
την παραχολογία του -ευπρόσδεκτη μεν, κομμάτι δύσκολο να του επιτραπεί δε· εάν
του επιτραπεί και εάν τα εννοεί, δεν είναι βέβαιο ότι θα επιτύχει, ως εκ
τούτου, τη μεταστροφή των ψηφοφόρων, μετά τις ώς τούδε κωλοτούμπες του. Σημασία
έχει πώς ακούν οι Ελληνες πολίτες όλα αυτά, εάν όλα αυτά είναι ικανά να τους
μετατρέψουν σε χάσκακες ή εάν τους προκαλούν ανθυπομειδιάματα [ίχνη χαμόγελου
πικρής ειρωνείας, ίσως και σαρκασμού].
Η εμμονή μερικών της
αντιπολίτευσης να καταναλώνονται σε άσφαιρες επιθέσεις χαμηλού ήθους και ύφους
είναι αποκαλυπτική της έλλειψης επιχειρημάτων εκ μέρους τους.
Δεν έχουν τι να προσάψουν ακριβώς
στην κυβέρνηση διότι ακριβώς αυτή η κυβέρνηση μετέρχεται τα ίδια πολιτικά μέσα
που οι ίδιοι αυτοί [στην ουσία η αντιπολίτευση] έχουν στο «οπλοστάσιό» τους
-γνωστά αυτά, εδώ και τέσσερα χρόνια, δεν χρειάζεται καμιά οξύνοια για να τα
αντιληφθεί ο οποιοσδήποτε.
Οσο για την με κωμικό τρόπο
επίκληση αγγλοσαξονικής ρήσης από τον κύριο Τσακαλώτο, ότι δηλαδή το μόνο
σίγουρο είναι ο θάνατος και οι φόροι: θα μπορούσε να μας πει επίσης ότι ένας
Αμερικανός διανοητής-ακτιβιστής, ο Θορό, πήγε στη φυλακή γιατί αρνήθηκε να
πληρώσει τους αιματηρούς και εγκληματικούς φόρους στο πολεμοχαρές αμερικανικό
κράτος -αλλά δεν τον συμφέρει.
Ξεκίνησε κι έκανε την ομιλία του
χθες στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας. Μια πολιτική ομιλία όπως πάντα. Πολιτική 100%.
Με επιχειρήματα αλλά και με κάποιες, αναπόφευκτα, κορώνες. Εντάξει, προεκλογική
περίοδο έχουμε, αναμενόμενο.
Και μετά συνέχισε ο Κυριάκος
Μητσοτάκης. Κι έκανε μια ομιλία απίστευτης χυδαιότητας. Σοκαριστικής θα έλεγα.
Με επιχειρήματα από τα social media. Να κάνει αντιπολίτευση τόσο χαμηλού
επιπέδου που πραγματικά έμεινες με ανοιχτό το στόμα. Ο κ. Μητσοτάκης είχε γίνει
Άδωνις Γεωργιάδης. Ειλικρινά, δεν το περίμενες.
Ο ένας να μιλάει για τις
εξαγγελίες του, όποιες και αν είναι αυτές, όποια σκοπιμότητα και να έχουν και ο
άλλος να μιλάει για τα κότερα, τον Μαδούρο και τον Πετσίτη.
Ο ένας να λέει για πολιτική και ο
άλλος για το ύφος του Πολάκη, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα «Μακελειού», όπως
καμαρώνει ο Στ. Χίος.
Και κάπως έτσι έπεσε στην παγίδα
και ο κ. Τσίπρας. Και στη δευτερολογία του βρέθηκε και αυτός στο επίπεδο του κ.
Μητσοτάκη. Προκλήθηκε, θα πείτε, και απάντησε. Κατανοητό. Αλλά λάθος, μέγιστο
λάθος. Η συνολική εικόνα τους ήταν θλιβερή. Δυστυχώς ο Αλέξης Τσίπρας έχασε την
ψυχραιμία του και διολίσθησε στο επίπεδο του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Θα σας δώσω πάντως ένα παράδειγμα
τι σημαίνει αντιπολίτευση. Ας δούμε δύο εφημερίδες της Δεξιάς. Τα ΝΕΑ και την
Καθημερινή. Τα ΝΕΑ έκαναν πρωτοσέλιδο τις διακοπές του πρωθυπουργού στη
θαλαμηγό. Η Καθημερινή το αγνόησε το θέμα βάζοντάς το μονόστηλο στη σελίδα 4.
Αλλά κονιορτοποίησε, από τη μεριά της, τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού. Αυτό
σημαίνει διαφορά αντιπολίτευσης. Διαφορά επιπέδου. Και διαφορά ήθους.
Ο κ. Μητσοτάκης κάθε φορά
αποδεικνύει την αδυναμία του. Δείτε και τους συνεργάτες που έχει διαλέξει. Είναι
πολιτικός της μετριότητας. Ας μείνει τουλάχιστον εκεί, μη βυθίζεται παρακάτω...
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας,
Κυριάκος Μητσοτάκης, χθες στη Βουλή, διαμαρτυρήθηκε γιατί βάζουν στο στόμα του
λόγια για τον Πινοσέτ, λόγια που – όπως ισχυρίστηκε- δεν έχει πει ποτέ.Υπενθυμίζουμε στον πρόεδρο της Νέας
Δημοκρατίας με ποιον τρόπο ένας από τους εκλεκτούς του, ένας τομεάρχης στο
κόμμα του, ο Κώστα Καραγκούνης, διαφήμισε το ασφαλιστικό του φασίστα Πινοσέτ
(!) σαν το «πιο πετυχημένο παγκοσμίως». Επαναφέρουμε το άρθρο του Νίκου
Μπογιόπουλου με τίτλο «Νέα Δημοκρατία: Πατρίς, θρησκεία και… Πινοσέτ!!!»
(Ημεροδρόμος 9-5-2019)
***
Ο Βορίδης θέλει οι θεσμοί και το κράτος να
δράσουν κατά της αριστερής ιδεολογίας…
Ο Γεωργιάδης ενοχλείται από την
Κοινωνιολογία ως Επιστήμη διότι κάνει τα παιδιά αριστερά…
Και τώρα ήρθε και τούτος, ο Καραγκούνης,
για να διαφημίσει το ασφαλιστικό του φασίστα Πινοσέτ (!) σαν το «πιο πετυχημένο
παγκοσμίως» (!) και να προαναγγέλλει (γελώντας!) την εφαρμογή του από τη ΝΔ!
Πριν εξηγήσουμε τι είναι ακριβώς αυτό που
στη ΝΔ εμφανίζουν σαν το «πιο πετυχημένο (ασφαλιστικό) παγκοσμίως», πάρτε μια
γεύση των σχετικών δηλώσεων του Κώστα Καραγκούνη, τομεάρχη της ΝΔ (στο NEWS
24/7 RADIO):
Αφού σημειώσουμε ότι αυτοί οι
τύποι δεν έχουν μετονομαστεί (ακόμα) σε «Νέα Ακροδεξιίλα» και ότι συνεχίζουν να
ονομάζονται (ακόμα) «Νέα Δημοκρατία», πάμε τώρα στο πιο… πετυχημένο ασφαλιστικό
παγκοσμίως:
Το πιο μισητό του κόσμου!
Δεν υπάρχει μήνας σχεδόν τα τελευταία
χρόνια στη Χιλή που ο λαός δεν διαδηλώνει κατά κύματα στους δρόμους με αίτημα
την κατάργηση του ασφαλιστικού που επέβαλε από το 1981 στη χώρα η στυγνή χούντα
του Πινοσέτ.
Οι διαδηλωτές τον περασμένο Απρίλη, για
παράδειγμα, ξεπέρασαν μόνο στο Σαντιάγο τους 100.000. «Οι διαδηλωτές έκαναν
πορεία στο κέντρο της πρωτεύουσας της Χιλής για να καταγγείλουν το σημερινό
σύστημα, το οποίο ελέγχεται από τους Διαχειριστές των Συνταξιοδοτικών Ταμείων
και χορηγεί συντάξεις ύψους 285 ευρώ τον μήνα κατά μέσο όρο»
(https://www.naftemporiki.gr/story/1343224/xili-diadilosi-kata-tou-asfalistikou-sustimatos-pou-eixe-dimiourgithei-epi-imeron-pinoset).
Η 24η Ιούλη, δε, θεωρείται ημερομηνία –
σταθμός για το λαϊκό κίνημα στη Χιλή αφού εκείνη την ημέρα, μόλις πριν από δύο
χρόνια, το 2016, στο Σαντιάγο οι διαδηλωτές ξεπέρασαν τις 200.000 και σε όλη τη
χώρα το 1 εκατομμύριο
(http://net.xekinima.org/chile-mazikes-kinitopoiiseis-enantia/).
Γιατί διαδήλωναν και διαδηλώνουν όλοι
αυτοί; Για να ξηλωθεί από τη χώρα τους το «πιο πετυχημένο παγκοσμίως» (κατά
Καραγκούνη και ΝΔ) ασφαλιστικό του Πινοσέτ…
Τα «Chicago boys» της Νέας
Δημοκρατίας…
Ποιο είναι αυτό το ασφαλιστικό μοντέλο, το
λεγόμενο «τριφασικό» (που όντως η βασική φιλοσοφία του έχει περάσει σε όλες
σχεδόν τις χώρες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που στην ΕΕ το προωθούν ήδη
από την δεκαετία του ’90, που στην Ελλάδα το πρωτοεισήγαγε ο «εκσυγχρονισμός»
του Σημίτη και που στις ράγες του κινούνται ήδη βασικές πλευρές του
ασφαλιστικού στη χώρα μας);
Το ασφαλιστικό μοντέλο της Χιλής που
λατρεύουν τα «boys» του κ.Μητσοτάκη, είναι έμπνευσης της ακραία νεοφιλελεύθερης
σχολής του Σικάγου με σημαιοφόρους τον Μίλτον Φρίντμαν και τα περιλάλητα
«Chicago boys» του. Προωθήθηκε όχι, φυσικά, για να παρέχει συντάξεις στους
εργαζόμενους, αλλά για να απαλλάσσει από εργοδοτικές εισφορές τα μονοπώλια.
Από τους αρχιτέκτονές του θεωρείται ο
Γραμματέας Ασφάλισης της χιλιανής δικτατορίας, ο Χοσέ Πινέρα, ο οποίος επέλεξε
την 1η Μαϊου 1981 ως ημέρα κατάργησης της δημόσιας ασφάλισης και εφαρμογής του
«τριφασικού» έτσι ώστε «να μη γιορτάζεται η Πρωτομαγιά ως ημέρα ταξικής πάλης,
αλλά ως ημέρα ελεύθερης επιλογής συστήματος σύνταξης»
(http://www.posoaee.gr/index.php/9-uncategorised/205-xili-syntaksioyxoi-kai-ergazomenoi-apaitisan-dimosia-asfalistika-tameia-pou-dielyse-i-xoynta-tou-pinoset).
Το «τριφασικό σύστημα» ελέγχεται στη Χιλή
από έξι συνταξιοδοτικά μονοπώλια που δημιουργήθηκαν επί χούντας Πινοσέτ, γνωστά
στη χώρα με το ακρωνύμιο «AFP» (ανάμεσά τους είναι οι ασφαλιστικοί όμιλοι
«ΜetLife» και «Principal Financial Group») και διαμορφώνεται στις διάφορες
παραλλαγές του ως εξής:
Πρώτος πυλώνας η «εθνική σύνταξη», ένα
φιλοδώρημα πενίας, ένα βοήθημα ελεημοσύνης, που χρηματοδοτείται από τη γενική
φορολογία, δεύτερος πυλώνας η κύρια σύνταξη που χρηματοδοτείται από τις
εισφορές και που αν καταφέρει ο εργαζόμενος να φτάσει στο βαθύ γήρας για να την
λάβει δεν του αναπληρώνει ούτε κατά το ήμισυ τον εργάσιμο μισθό του, τρίτος
πυλώνας που βασίζεται στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα και είναι ευθέως παραδομένος
στην ιδιωτική ασφάλιση.
Συντάξεις: Το 80% κάτω από τον
κατώτατο μισθό, το 44% κάτω του ορίου της φτώχειας!
Οι συνέπειες:
Το ασφαλιστικό Πινοσέτ θεωρείται
ένα από τα βασικότερα εργαλεία των κεφαλαιοκρατών της χώρας ώστε να πετύχουν το
1% του πληθυσμού να κατέχει το 35% του πλούτου και να κατατάσσεται η Χιλή στις
πρώτες θέσεις της κοινωνικής ανισότητας χώρες του ΟΟΣΑ. (http://net.xekinima.org/chile-mazikes-kinitopoiiseis-enantia/)
Το «πιο πετυχημένο παγκοσμίως»
ασφαλιστικό σύστημα αντί της «ελεύθερης επιλογής συστήματος σύνταξης» έχει
παραδοθεί στα 6 ασφαλιστικά μονοπώλια που απομυζούν εισφορές που ανέρχονται στα
170 δισ. δολάρια καθώς για 37 χρόνια λυμαίνονται τις ασφαλιστικές εισφορές
εκατομμυρίων Χιλιανών εργαζομένων.
Οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται σε
παρακράτηση του 10% των μισθών τους σε μηνιαία βάση σε ατομικούς λογαριασμούς
που εκμεταλλεύονται τα μονοπώλια καθ’ όλη τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου
(αυτό θα πει «ελεύθερη επιλογή»!).
Οι άνδρες η σύνταξη που λαμβάνουν
δεν ξεπερνά κατά μέσο όρο το 38% των ασφαλιστικών εισφορών που τους
παρακρατήθηκαν επί χρόνια (αντί το 70% και 75% που είχε «υποσχεθεί» ο
δικτάτορας Πινοσέτ) ενώ οι γυναίκες παίρνουν μόλις το 33% των εισφορών που
κατέβαλαν κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου.
Σήμερα στη Χιλή μια μέση σύνταξη
μετά από 35 και 40 χρόνια σκληρής δουλειάς δεν ξεπερνά τα 450 δολάρια, η οποία
μόλις που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες διατροφής και στοιχειώδους διαβίωσης
ενώ μεγάλος όγκος συντάξεων κινείται στα 150, στα 200 και 285 δολάρια.
Μεταξύ 2007 και 2014, το 80% των
συντάξεων στη Χιλή ήταν πολύ χαμηλότερες από τον κατώτατο μισθό και το 44%
αυτών κάτω από το όριο της φτώχειας.
(https://www.rizospastis.gr/page.do?id=16348&publDate=23%2F8%2F2016&pageNo=14,
http://www.posoaee.gr/index.php/9-uncategorised/205-xili-syntaksioyxoi-kai-ergazomenoi-apaitisan-dimosia-asfalistika-tameia-pou-dielyse-i-xoynta-tou-pinoset)
Αυτό είναι το «πιο πετυχημένο ασφαλιστικό
παγκοσμίως». Ετσι εξηγείται και το γιατί χρειάστηκε να ανέβει πάνω στις
ερπύστριες μιας από τις πιο στυγνές φασιστικές χούντες του πλανήτη για να
επιβληθεί.
Αυτά είναι και τα μαντάτα για το πρόγραμμα
της ΝΔ από τα ίδια τα στελέχη της ΝΔ. Που στην αντιπαράθεσή τους με την
«αριστερά» των Κατρούγκαλων έχουν το θράσος να πλασάρουν την αντιδραστική
σκουριά του Πινοσετικού φασισμού σαν κατιτίς το «νέο» και φτάνουν να δηλώνουν
(γελώντας μάλιστα!) ότι θα την εφαρμόσουν στην Ελλάδα…
Κοκαΐνη κι άλλες ναρκωτικές και
ψυχοτρόπες ουσίες βρήκαν αρχαιολόγοι κατά τη διάρκεια ανασκαφών στη Βολιβία.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με μία νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στα Proceedings of the
National Academy of Sciences, ανακαλύφθηκε «τελετουργική ζώνη» που περιείχε μια
σειρά ψυχοτρόπων ουσιών, συμπεριλαμβανομένης της κοκαΐνης και πιθανώς των μαγικών
μανιταριών.
Η ερευνητική ομάδα των
αρχαιολόγων αναζητούσε αρχαία αντικείμενα στη Βολιβία όταν ανακάλυψε έναν τάφο
με διάφορα είδη, συμπεριλαμβανομένης μιας τσάντας από δέρμα αλεπούδων, δισκία
για τη λείανση φυτών σε σκόνη για εισπνοή και ένα ακατέργαστο σωλήνα που τότε
χρησιμοποιούσαν για κάπνισμα....
«Γνωρίζαμε ότι τα ψυχοτρόπα
φάρμακα ήταν σημαντικά για τις πνευματικές και θρησκευτικές δραστηριότητες των
κοινωνιών των νότιων Κεντρικών Άνδεων, πριν από 1000 χρόνια, αλλά δεν γνωρίζαμε
ότι αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τόσες πολλές διαφορετικές ενώσεις»,
δήλωσε ο Jose Capriles, επίκουρος καθηγητής ανθρωπολογίας.
Η ραδιο-χρονολόγηση έδειξε ότι τα
τεχνουργήματα ήταν ηλικίας περίπου 1.000 ετών και δείγματα από το εσωτερικό του
σάκου αποκάλυψαν την παρουσία μεταβολίτη κοκαΐνης, ίχνη DMT και κάτι που
φαίνεται να είναι μια ένωση που βρέθηκε σε ψυχεδελικά μανιτάρια, αλλά οι
ερευνητές δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι για αυτό το τελευταίο μέρος.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα
ενδιαφέρον για αυτή την ανακάλυψη είναι ότι τα φυτά που βρίσκονται στην
τελετουργική σακούλα δεν έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή που ανακαλύφθηκαν τα
τεχνουργήματα. Από όπου ήρθαν - είτε μέσω ενός συστήματος συναλλαγών που
καλύπτει μια τεράστια περιοχή, είτε από τα προσωπικά ταξίδια αυτού του
συγκεκριμένου ατόμου - είναι ένα αναπάντητο, μέχρι στιγμής, ερώτημα
«Η βασική μου θέση στο θέμα της
δημόσιας υγείας είναι πολύ απλή. Δεν σκοπεύω να γίνω "αστυνομία
ήθους", ούτε πρόκειται να λέω στον κόσμο πώς να ζήσει τη ζωή του. Σκοπεύω
όμως να βοηθάω τους ανθρώπους να ενημερώνονται σωστά για να μπορούν να κάνουν
τις επιλογές τους.
Πρέπει ο κόσμος να μπορεί να καπνίζει,
να πίνει αλκοόλ και να τρώει όσο κόκκινο κρέας θέλει. Οι Αρχές πρέπει να
προσφέρουν ενημέρωση, αλλά οι άνθρωποι λίγο-πολύ γνωρίζουν τι είναι υγιεινό και
τι όχι, έτσι πιστεύω».
Τα παραπάνω είπε η νεοδιορισθείσα
υπουργός Υγείας της Νορβηγίας Σιλβί Λιστχάουγκ, μέλος του δεξιού
αντιμεταναστευτικού κόμματος της Προόδου (FrP), και προκάλεσε αντιδράσεις με
πολλούς επικριτές της να κάνουν λόγο για λαϊκισμό.
Η Σιλβί Λιστχάουγκ, μια πολιτικός
που είναι γνωστή για τις αντιμεταναστευτικές της θέσεις, διορίστηκε νέα
υπουργός Υγείας της Νορβηγίας την περασμένη Παρασκευή, σχεδόν έναν χρόνο αφότου
παραιτήθηκε από τη θέση της υπουργού Δικαιοσύνης και Μετανάστευσης, μετά τη
δημοσίευση ενός προσβλητικού μηνύματός της στο Facebook.
Η κυρία Λιστχάουγκ αναφέρθηκε
συγκεκριμένα στους καπνιστές, πολλοί εκ των οποίων όπως είπε αισθάνονται
«παρίες» λόγω των αντικαπνιστικών κανονισμών σε πολλά κράτη. «Νομίζω ότι πολλοί
καπνιστές νιώθουν παρίες. Σχεδόν αισθάνονται ότι πρέπει να κρύβονται και νομίζω
ότι αυτό είναι ανόητο. Παρόλο που το κάπνισμα είναι μια κακή και επιβλαβής
συνήθεια, οι ενήλικοι άνθρωποι πρέπει να αποφασίζουν μόνοι τους τι θέλουν να
κάνουν. Το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνουμε εμείς, ως κυβέρνηση, είναι να
παρέχουμε ενημέρωση έτσι ώστε οι πολίτες να κάνουν συνειδητές επιλογές. Γι'
αυτό πρέπει να χαράξουμε μια στρατηγική για το κάπνισμα που θα αποτρέπει τους
νέους ανθρώπους από το να το ξεκινήσουν και ίσως ενθαρρύνει περισσότερους
ενήλικους να το κόψουν».
Η νέα υπουργός Υγείας είναι και η
ίδια καπνίστρια, αν και τα τελευταία χρόνια έχει περιορίσει τη συνήθεια και
καπνίζει μόνο σε κοινωνικές περιστάσεις.
Είναι εύλογο και ήταν
αναμενόμενο. Ο Μητσοτάκης θα ήθελε να φτάσουμε στην κάλπη της 26ης Μαΐου με
πρωταγωνιστές το κότερο και τον Πολάκη. Ο Τσίπρας έριξε στο τραπέζι την 13η
σύνταξη και τους φόρους. Οι δημοσκόποι έχουν 15 μέρες για να μας δείξουν την
διαφορά, υπό τον φόβο να πάθουν ό,τι και το 2015. Και οι ψηφοφόροι καλούνται να
διαλέξουν από ποιο καλάθι θα ψωνίσουν.
Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ κάνουν
ό,τι όλοι οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις μπροστά στις κάλπες. Παροχές και
υποσχέσεις. Είναι το διαχρονικό όπλο των κυβερνήσεων, για να ισοφαρίσουν την
φθορά της εξουσίας. Μπορούν να τα καταφέρουν; Έχουμε τρία δεδομένα:
Πρώτον, όλες οι μνημονιακές
κυβερνήσεις από το 2010 και μετά άντεξαν το πολύ δυόμισι χρόνια. Οι κυβερνήσεις
Τσίπρα έσπασαν αυτόν τον «κανόνα».
Δεύτερον, τα παραδείγματα από το
παρελθόν είναι αντιφατικά. Όσες κυβερνήσεις ανανέωσαν την λαϊκή εντολή και
πήγαν σε δεύτερη τετραετία είτε ήταν αδιαμφισβήτητες στην πρώτη είτε είχαν
αδύναμους αντιπάλους είτε και τα δύο μαζί. Το παράδειγμα των κυβερνήσεων που
έχασαν τις εκλογές, παρά τα πακέτα παροχών, δεν είναι πολύ δόκιμο για την
παρούσα συγκυρία, διότι αυτό συνέβη στη δεύτερη τετραετία τους. Η κυβέρνηση
Τσίπρα είναι ιδιόμορφη περίπτωση. Έχει μεν υποστεί την σημαντική σημαντική
φθορά της(δικής της) μνημονιακής περιόδου, αλλά ούτε αντιπάλους ιδιαίτερα
ισχυρούς έχει και περιθώρια περιορισμού της ζημιάς διαθέτει. Με τα παραδοσιακά
εργαλεία, που βλέπουμε αυτές τις μέρες.
Τρίτον, οι εκλογές με τις οποίες
βρίσκεται αντιμέτωπη η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι ζωής ή θανάτου. Την επομένη
της 26ης Μαΐου δεν θα αλλάξουν οι καρέκλες της εξουσίας. Και αυτό σημαίνει ότι
θα διαθέτει αρκετούς μήνες ακόμα για να περιορίσει κι άλλο την φθορά της. Υπό
έναν απαράβατο όρο: το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών να είναι διαχειρίσιμο. Αλλωστε,
αυτός είναι ο πρώτιστος στόχος του Τσίπρα και των συν αυτώ.
Η συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή
γι΄αυτούς. Όμως, οι αντιδράσεις των βασικών αντιπάλων τους δεν δείχνουν την
σιγουριά που εμφανίζουν οι δημοσκοπήσεις. Οι πρώτες αντιδράσεις τους στα
χτεσινά κυβερνητικά μέτρα είναι, τουλάχιστον, αντιφατικές. Ο ισχυρισμός ότι
είναι προεκλογικά δεν λέει τίποτα. Πάντα έτσι συμβαίνει. Και ο Σαμαράς το 2014
προεκλογικά μοίρασε το δικό του πλεόνασμα. Ο ισχυρισμός της ΝΔ ότι η κυβέρνηση
Τσίπρα «επί τέσσερα χρόνια διέλυσε την οικονομία» δεν δένει με την, έστω
εμφανιζόμενη, πραγματικότητα. Αν ο Μητσοτάκης θεωρεί ότι οι παροχές Τσίπρα
«διαλύουν την οικονομία», οφείλει να τις καταγγείλει. Ένας υπεύθυνος ηγέτης και
εν δυνάμει πρωθυπουργός δεν δικαιούται διευκολύνει την περαιτέρω διάλυσή της,
οφείλει να καταψηφίσει τα κυβερνητικά μέτρα. Όμως, ετοιμάζεται να τα
υπερψηφίσει. Άλλωστε και ο ίδιος αντίστοιχες παροχές έχει εξαγγείλει. Απλώς
τώρα ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος αφόπλισαν το δικό του βασικό αφήγημα, που
στηρίζεται στη μείωση των φόρων. Τώρα ο αρχηγός της ΝΔ θα πρέπει να βρει και
κάτι ακόμα, για να υπερκεράσει τις κυβερνητικές εξαγγελίες και υποσχέσεις. Αλλά
και πάλι, μετά τις ευρωεκλογές, η κυβέρνηση θα έχει την πρωτοβουλία. Δεν έχουν
στερέψει τα όπλα στη φαρέτρα της.
Την αμηχανία του Κινήματος
Αλλαγής φανερώνει όχι τόσο η δική του πλειοδοσία σε σύγκριση με τα κυβερνητικά
μέτρα(«δέκα πήρε ένα επιστρέφει», λέει), όσο η ειρωνική αναφορά του στον τόπο
που επέλεξε ο κ. Τσίπρας να τα παρουσιάσει. «Στο Ζάππειο μας τα ‘παν κι άλλοι»,
αναφέρει η ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ, σε μια προφανή υπενθύμιση των «Ζαππείων» του
Αντώνη Σαμαρά. Μόνο που οι ψηφοφόροι του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ θυμούνται ότι με τον
Σαμαρά των Ζαππείων συγκυβέρνησε το κόμμα τους. Επομένως, τι εξυπηρετεί η
αναφορά;
Εν κατακλείδι, η αντιπολίτευση θα
ήθελε να παιχτεί το προεκλογικό παιχνίδι στο γήπεδο του «πολακισμού» και των
σκαφάτων διακοπών του Τσίπρα. Η κυβέρνηση μετέφερε ήδη αλλού το παιχνίδι. Και
μένει να φανεί πού είναι οι ψηφοφόροι. Αν έχουν ως πρώτο μέλημά τους από πού έκανε
τις βουτιές του ο Τσίπρας και αν καλύπτει τις «αψάδες» του Πολάκη. ‘Η αν
θεωρούν ότι αυτήν την τετραετία βελτιώθηκε κατά τι η ζωή τους και, κυρίως, αν
έχουν προσδοκίες για κάτι καλύτερο αύριο. Αν ισχύει το πρώτο, το παιχνίδι «έχει
τελειώσει από το πρώτο ημίχρονο», όπως είπε τις προάλλες ο Μητσοτάκης. Αν
ισχύσει το δεύτερο, μπορεί να ελλοχεύει η έκπληξη. Δηλαδή, μια και είμαστε στα
ποδοσφαιρικά, να δούμε κάτι σαν το Μπαρτσελόνα- Λίβερπουλ: 3-0 στο πρώτο και
0-4 στο δεύτερο. Δύσκολο, σπάνιο, αλλά όχι και αδύνατο.
Για το εκλογικό παιχνίδι και το
αντίστοιχο των προβλέψεων, όσοι επιδίδονται σ’ αυτές, ας έχουν κατά νου την
ρήση του Αμερικανού ηθοποιού Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ: « Τα πράγματα ποτέ δεν είναι
τόσο άσχημα, ώστε να μη μπορούν να γίνουν χειρότερα».
Επίθεση στον πρωθυπουργό Αλέξη
Τσίπρα εξαπέλυσε ο κορυφαίος υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για τις
ευρωεκλογές και την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μάνφρεντ Βέμπερ,
αναφερόμενος στα θετικά οικονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση
χτες στο Ζάππειο.
«Όταν ο Τσίπρας κάνει λάθη στην
οικονομική πολιτική, οι λαοί στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν θα πρέπει να πληρώνουν
τις συνέπειες. Γι' αυτό τασσόμαστε εναντίον μιας ευρωπαϊκής ασφάλισης κατά της
ανεργίας» έγραψε σκωπτικά στο twitter ο Μάνφρεντ Βέμπερ.
Αναφορά στο πακέτο μέτρων της
ελληνικής κυβέρνησης έγινε και κατά τη χτεσινή τηλεμαχία των Βέμπερ και Τίμερμανς,
την οποία «φιλοξένησε το τηλεοπτικό δίκτυο ARD». Ο Γερμανός επικεφαλής του
ψηφοδελτίου του ΕΛΚ απέρριψε την πρόταση για δημιουργία ευρωπαϊκού ταμείου
στήριξης της ανεργίας, υπογραμμίζοντας πως κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με ευρωπαϊκό
ταμείο ανεργίας. Ισχυρίστηκε, μάλιστα, πως κάθε κράτος μέλος θα πρέπει να
αναλαμβάνει την ευθύνη της οικονομικής πολιτικής του και των συνεπειών του.
«Ένα ευρωπαϊκό ταμείο ανεργίας θα
σήμαινε ότι εάν ο κ. Τσίπρας στην Ελλάδα λάβει πολλές αποφάσεις και με αυτές
αυξηθεί η ανεργία, μπορεί να πάει στους γείτονές του και να ζητήσει να
αναλάβουν το κόστος», υποστήριξε ο Μάνφρεντ Βέμπερ και προσέθεσε ότι αν η ελληνική
κυβέρνηση επιτρέπει στους ανθρώπους να συνταξιοδοτηθούν σημαντικά νωρίτερα, δεν
μπορεί να ζητάει από τους γείτονές της να το χρηματοδοτήσουν.
Αντιδράσεις από Παπαδημούλη,
Παππά
Έντονη ήταν η αντίδραση εκ μέρους
του αντιπροέδρου του Ευρωκοινοβουλίου κι επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ,
Δημήτρης Παπαδημούλης, ο οποίος σε ανάρτησή του στο twitter σημείωνε ότι η
αντίδραση αυτή του υποψηφίου του ΕΛΚ για την Κομισιόν «αποκαλύπτει, έτσι, την
αντίθεση και της ΝΔ σε μέτρα που στηρίζονται στα υγιή δημόσια οικονομικά της
χώρας και ενισχύουν τη δικαιοσύνη και την ανάπτυξη. Γι' αυτό δεν θα γίνει ο
Βέμπερ πρόεδρος της Κομισιόν και θα «μαυριστεί» η ΝΔ!».
Σε ανάλογο μήκος κύματος ο
υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Νίκος Παππάς, ο οποίος επεσήμανε: «Ο Βέμπερ
καταγγέλλει το πακέτο Τσίπρα. Η ΝΔ ζητάει την ψήφο του λαού για να τον στηρίξει
για πρόεδρο της Κομισιόν. Προφανώς συμφωνεί μαζί του».
Πώς μπορείς να πάρεις διά της
βίας από τα χέρια της μάνας του ένα παιδί; Πώς είναι ανθρωπίνως δυνατό να
σκοτώσεις ένα παιδί μπροστά στη μάνα του; Πώς είναι ακόμα νοητό να σκοτώσεις
μια μάνα μπροστά στο παιδί της; Πώς είναι με χέρια γυμνά να πνίγεις ένα παιδάκι;
Πώς γίνεται να βλέπεις να σβήνουν στα χέρια σου δύο παιδικά ματάκια; Πώς είναι
βολετό να κόβεις οριστικά την ανάσα ενός εξάχρονου;
Πώς μπορεί η μοιραία επαφή των
χεριών με τον λαιμό ενός οχτάχρονου παιδιού να μην προκαλεί αναγούλα, εμετό και
σύγκρυο; Πώς είναι μπορετό μια μάνα, στιγμές πριν πεθάνει, να βιώσει τον άφατο
πόνο της ενοχής ότι οδήγησε στο λεπίδι του φονιά το παιδί της; Πώς είναι για
μια εικοσάχρονη από Φιλιππίνες, Νεπάλ ή Βιετνάμ, που πληρώνει κάποιες χιλιάδες
δολάρια σε ατζέντηδες να τη φέρουν στην Κύπρο για δουλειά, να κάτσει η μπίλια η
κακιά και να δουλεύει από τις έξι το πρωί μέχρι τις δέκα το βράδυ καθαρίζοντας
το σπίτι της μάνταμ και συχνά και της αδελφής μάνταμ; Πώς είναι να είσαι είκοσι
χρονών και εκτός των οικιακών δουλειών να ξεσκατίζεις κι έναν παππού και μια
γιαγιά ή και τους δύο; Πώς είναι να είσαι είκοσι χρονών και να σου βάζει ο σερ
χέρι και όχι μόνο; Πώς είναι να είσαι είκοσι χρονών και να «εκπαιδεύεται» με το
κορμί σου και το έφηβο καμάρι της καθωσπρέπει οικογένειας; Πώς είναι να είσαι
είκοσι χρονών και να μην έχεις την αγκαλιά της μάνας σου κοντά να πέσεις μέσα
και να κλάψεις γοερά;
Πώς είναι να είσαι γονιός και να
μαθαίνεις ότι η κόρη σου που ζει και εργάζεται στην τάχατες ειδυλλιακή Κύπρο
και το οχτάχρονο παιδί της έχουν εξαφανιστεί; Πώς είναι στη φτώχια σου επάνω να
μην μπορείς να πάρεις το αεροπλάνο και να πας να τους αναζητήσεις; Πώς είναι να
επικοινωνείς με την αστυνομία με χίλια ζόρια και να σου λένε ότι η κόρη σου
έφυγε από την Κύπρο, ενώ το περιβάλλον της εκεί και τα ΜΜΕ άλλα να λένε; Πώς
είναι να είσαι γονιός στις Φιλιππίνες, το Νεπάλ ή την Ινδία, να ξέρεις ότι το
παιδί σου που πήγε στη μακρινή Κύπρο για να δουλέψει έχει να δώσει σημεία ζωής
δύο χρόνια ή να σου στείλουν δύο φέρετρα με τις αποσυντιθέμενες σορούς της
κόρης και της εγγονής σου; «Και πού φταίμε οι Κύπριοι;», θα ρωτήσουν οι πιο
θρασείς εξ ημών. Τι να πω κι εγώ; Να επαναλάβω αυτό που είπα κάποτε από τούτη
τη στήλη;
Ότι οι μέρες μου γίνονται ολοένα
και δυσκολότερες διότι, όπως είπε ο Νίτσε, «στην τρέλα δεν με οδηγεί η
αμφιβολία, αλλά η βεβαιότητα»; Η βεβαιότητα ότι εδώ οι άνθρωποι βολεύτηκαν σε
μια ανεξήγητη νιρβάνα που φέρνει λίγο στον τυχοδιωκτισμό και λίγο στην
ηλιθιότητα; Να πω ότι οι άρχοντες ξανάπιασαν τον παλιό δόλο των θεών και σαν
αλχημιστές, έκαναν τόσες προσμίξεις στο ψέμα που ακόμα και οι συμφορές μας,
τους έγιναν προσοδοφόρες; Αυτό να πω; Ή ότι φταίει ο Ιωνάς και όχι το κήτος;
Ότι πήρε είκοσι μέρες στην κυβέρνηση να αναβλέψει; Πώς αυτό σημαίνει ότι έφτασε
στο μη παρέκει ο πρόεδρος για να αποπέμψει υπουργό και αρχηγό;
Ότι η ευθιξία δεν είναι η
αυτουργία, αλλά το φύλλο συκής για ένα πολιτικό; Ότι τούτος ο λαός αφέντη μου
πάσχει από παιδεία όσο και ο υπουργός που διορίσατε; Με σιγουριά όμως θα πω:
Από καταβολής του τόπου οι μαύροι γύπες του μεγάλου τίποτα μαγάριζαν γη κι
ανθρώπους, ζώντας με σάρκες ηρώων και κόλλυβα μνημοσύνων. Κι ο Τεύκρος στη
Σαλαμίνα δακρύζει που καίγονται ακόμα τα καράβια μεσοπέλαγα. Παράδωσε πνεύμα
καημένε κι εσύ. Χώνεψέ το! Εκεί που δεν φτάνουν εφτά σοφοί για την ειρήνη
περισσεύει ένας τρελός για την καταστροφή…”
Σημαντική μείωση των τιμών στο
καλάθι της νοικοκυράς θα επιφέρει η μείωση του ΦΠΑ στο 13% σε όλα τα τρόφιμα
που σήμερα επιβαρύνονται με συντελεστή 24%, την οποία ανακοίνωσε ο
πρωθυπουργός.
Το μέτρο θα εφαρμοστεί άμεσα,
αμέσως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή το οποίο θα κατατεθεί εντός
του Μαΐου.
Η μείωση αυτή αναμένεται να
οδηγήσει σε πτώση των τιμών των τροφίμων.
Παράλληλα, σημαντική μείωση
αναμένεται και στις τιμές των υπηρεσιών εστίασης λόγω της εφαρμογής ΦΠΑ 13% από
το 24% σήμερα, μέτρο το οποίο επίσης περιλαμβάνεται στο πακέτο των ελαφρύνσεων
που θα ενεργοποιηθεί άμεσα.
Αναλυτικά τα βασικά καταναλωτικά
αγαθά στο οποία ο συντελεστής ΦΠΑ μειώνεται από το 24% στο 13% είναι τα
ακόλουθα: Καφές, κακάο, τσάι, χαμομήλι, ζάχαρη, αλάτι, ξύδι, μπαχαρικά,
αλλαντικά, μαρμελάδες, σοκολάτες, γκοφρέτες, μπισκότα, παγωτά, κρουασάν, παξιμάδια,
κονσέρβες, σνακ, δημητριακά, ηλιέλαια, σογιέλαια, καλαμποκέλαια, φυτικές
λιπαρές ουσίες.
Επίσης, στην εστίαση η μείωση του
ΦΠΑ από το 24% στο 13% αφορά τα ακόλουθα: Οβελιστήρια, πιτσαρίες, αρτοποιεία,
εστιατόρια, ταβέρνες, μεζεδοπωλεία, καφετερίες, ζαχαροπλαστεία, σνακ μπαρ, φαστ
φουντ, κυλικεία - καντίνες κ.ά.
Φορολογική ελάφρυνση θα προκύψει
το 2020 για όλους τους φορολογουμένους από τη μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης
που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.
Ειδικότερα, ο συντελεστής
εισφοράς αλληλεγγύης μηδενίζεται από 2,2% που είναι σήμερα για εισοδήματα από
12.000 έως 20.000 ευρώ.
Για εισοδήματα έως 30.000 ευρώ, ο
συντελεστής μειώνεται στο 2% από 5%, για εισοδήματα έως 40.000 ευρώ στο 4% από
6,5%, για εισοδήματα έως 65.000 ευρώ στο 6% από 7,5%, για εισοδήματα ως 220.000
ευρώ στο 8% από 9%.
Για εισοδήματα από 220.000 ευρώ
και άνω ο συντελεστής παραμένει στο 10%.
Αυτό σημαίνει ότι ένας
φορολογούμενους με ετήσιο εισόδημα 15.000 ευρώ θα έχει όφελος 66 ευρώ το χρόνο.
Για τον συγκεκριμένο
φορολογούμενο καταργείται η εισφορά αλληλεγγύης.
Ενας φορολογούμενος με εισόδημα
20.000 ευρώ τον χρόνο θα έχει όφελος 176 ευρώ τον χρόνο. Και για τον
φορολογούμενο αυτόν καταργείται η εισφορά αλληλεγγύης.
Για έναν φορολογούμενο που έχει
ετήσιο εισόδημα 25.000 ευρώ, το όφελος θα ανέλθει σε 326 ευρώ, καθώς πλήρωνε
εισφορά αλληλεγγύης 426 ευρώ και τώρα με τη μείωση της θα πληρώνει 100 ευρώ.
Για έναν φορολογούμενο με
εισόδημα 30.000 ευρώ, η φορολογική ελάφρυνση θα ανέλθει σε 476 ευρώ, καθώς
μέχρι σήμερα πληρώνει εισφορά αλληλεγγύης 676 ευρώ, ενώ από το 2020 θα
καταβάλει 200 ευρώ.
Τέλος, για έναν φορολογούμενο με
εισόδημα 40.000 ευρώ τον χρόνο το ετήσιο όφελος θα είναι 726 ευρώ καθώς σήμερα
καταβάλλει για εισφορά αλληλεγγύης 1.326 ευρώ και από το 2020 θα καταβάλλει 600
ευρώ.
Ο Αμεινίας ο Παλληνεύς (από την Παλλήνη Αττικής) ήταν Αθηναίος τριήραρχος, μικρότερος αδερφός του Αισχύλου και του Κυναίγειρου, έμεινε στην ιστορία από τη σύγκρουση Ελλήνων και Περσών στη ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ. στα στενά μεταξύ Σαλαμίνας και των ακτών της Αττικής. Στη περίφημη αυτή ναυμαχία, είχαν παραταχθεί οι αθηναϊκές τριήρεις υπό τον Θεμιστοκλή και οι σπαρτιάτικες υπό τον Ευρυβιάδη. Πρώτος επιτέθηκε ο Αθηναίος Αμεινίας ο Παλληνεύς και αμέσως τον ακολούθησαν και τα υπόλοιπα πλοία και έτσι η ναυμαχία γενικεύτηκε.
Αναγνώστες
ΚΑΒΑΦΗΣ - Η ΠΟΛΙΣ
Καινουργιους τοπους δεν θα βρεις, δε θαβρεις αλλες θαλασσες. Η πολις θα σε ακολουθει. Στους δρομους θα γυρνας τους ιδιους. Και στες γειτονιες τες ιδιες θα γερνας και μες στα ιδια σπιτια αυτα θ'ασπριζεις. Παντα στην πολι αυτη θα φθανεις. Για τα αλλου-μη ελπιζεις- δεν εχει πλοιο για σε, δεν εχει οδο. Ετσι που τη ζωη σου ρημαξες εδω στην κωχη τουτη τη μικρη, σ'ολην την γη την χαλασες.
Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι κλάμα. Αποκεί και πέρα οι άνθρωποι ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε, ή γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να κλαίνε..
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ Ο ΙΔΕΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
"Και ποια είναι η πιο αψηλή εντολή; Ν’ αρνηθείς όλες τις παρηγοριές-θεούς, πατρίδες, ηθικές, αλήθειες - ν’ απομείνεις μόνος και ν’ αρχίσεις να πλάθεις εσύ, με μοναχά τη δύναμή σου, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου... Ποια ‘ναι η πιο αντρίκια χαρά; Ν’ αναλαβαίνεις την πάσα ευθύνη".!
Ο. ΕΛΥΤΗΣ
Αν η Ελλάδα καταστραφεί τελείως θα μείνει μια ελιά, ένα κλήμα και μια βάρκα. Είναι αρκετά για να ξαναχτιστεί από την αρχή....