Πολάκης και κότερο εναντίον παροχών. Υπάρχει και δεύτερο ημίχρονο…

Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ κάνουν ό,τι όλοι οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις μπροστά στις κάλπες. Μπορούν να τα καταφέρουν;

Του Γιώργου Καρελιά

Είναι εύλογο και ήταν αναμενόμενο. Ο Μητσοτάκης θα ήθελε να φτάσουμε στην κάλπη της 26ης Μαΐου με πρωταγωνιστές το κότερο και τον Πολάκη. Ο Τσίπρας έριξε στο τραπέζι την 13η σύνταξη και τους φόρους. Οι δημοσκόποι έχουν 15 μέρες για να μας δείξουν την διαφορά, υπό τον φόβο να πάθουν ό,τι και το 2015. Και οι ψηφοφόροι καλούνται να διαλέξουν από ποιο καλάθι θα ψωνίσουν.

Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ κάνουν ό,τι όλοι οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις μπροστά στις κάλπες. Παροχές και υποσχέσεις. Είναι το διαχρονικό όπλο των κυβερνήσεων, για να ισοφαρίσουν την φθορά της εξουσίας. Μπορούν να τα καταφέρουν; Έχουμε τρία δεδομένα:

Πρώτον, όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις από το 2010 και μετά άντεξαν το πολύ δυόμισι χρόνια. Οι κυβερνήσεις Τσίπρα έσπασαν αυτόν τον «κανόνα».

Δεύτερον, τα παραδείγματα από το παρελθόν είναι αντιφατικά. Όσες κυβερνήσεις ανανέωσαν την λαϊκή εντολή και πήγαν σε δεύτερη τετραετία είτε ήταν αδιαμφισβήτητες στην πρώτη είτε είχαν αδύναμους αντιπάλους είτε και τα δύο μαζί. Το παράδειγμα των κυβερνήσεων που έχασαν τις εκλογές, παρά τα πακέτα παροχών, δεν είναι πολύ δόκιμο για την παρούσα συγκυρία, διότι αυτό συνέβη στη δεύτερη τετραετία τους. Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι ιδιόμορφη περίπτωση. Έχει μεν υποστεί την σημαντική σημαντική φθορά της(δικής της) μνημονιακής περιόδου, αλλά ούτε αντιπάλους ιδιαίτερα ισχυρούς έχει και περιθώρια περιορισμού της ζημιάς διαθέτει. Με τα παραδοσιακά εργαλεία, που βλέπουμε αυτές τις μέρες.

Τρίτον, οι εκλογές με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είναι ζωής ή θανάτου. Την επομένη της 26ης Μαΐου δεν θα αλλάξουν οι καρέκλες της εξουσίας. Και αυτό σημαίνει ότι θα διαθέτει αρκετούς μήνες ακόμα για να περιορίσει κι άλλο την φθορά της. Υπό έναν απαράβατο όρο: το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών να είναι διαχειρίσιμο. Αλλωστε, αυτός είναι ο πρώτιστος στόχος του Τσίπρα και των συν αυτώ.

Η συγκυρία δεν είναι ευνοϊκή γι΄αυτούς. Όμως, οι αντιδράσεις των βασικών αντιπάλων τους δεν δείχνουν την σιγουριά που εμφανίζουν οι δημοσκοπήσεις. Οι πρώτες αντιδράσεις τους στα χτεσινά κυβερνητικά μέτρα είναι, τουλάχιστον, αντιφατικές. Ο ισχυρισμός ότι είναι προεκλογικά δεν λέει τίποτα. Πάντα έτσι συμβαίνει. Και ο Σαμαράς το 2014 προεκλογικά μοίρασε το δικό του πλεόνασμα. Ο ισχυρισμός της ΝΔ ότι η κυβέρνηση Τσίπρα «επί τέσσερα χρόνια διέλυσε την οικονομία» δεν δένει με την, έστω εμφανιζόμενη, πραγματικότητα. Αν ο Μητσοτάκης θεωρεί ότι οι παροχές Τσίπρα «διαλύουν την οικονομία», οφείλει να τις καταγγείλει. Ένας υπεύθυνος ηγέτης και εν δυνάμει πρωθυπουργός δεν δικαιούται διευκολύνει την περαιτέρω διάλυσή της, οφείλει να καταψηφίσει τα κυβερνητικά μέτρα. Όμως, ετοιμάζεται να τα υπερψηφίσει. Άλλωστε και ο ίδιος αντίστοιχες παροχές έχει εξαγγείλει. Απλώς τώρα ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος αφόπλισαν το δικό του βασικό αφήγημα, που στηρίζεται στη μείωση των φόρων. Τώρα ο αρχηγός της ΝΔ θα πρέπει να βρει και κάτι ακόμα, για να υπερκεράσει τις κυβερνητικές εξαγγελίες και υποσχέσεις. Αλλά και πάλι, μετά τις ευρωεκλογές, η κυβέρνηση θα έχει την πρωτοβουλία. Δεν έχουν στερέψει τα όπλα στη φαρέτρα της.

Την αμηχανία του Κινήματος Αλλαγής φανερώνει όχι τόσο η δική του πλειοδοσία σε σύγκριση με τα κυβερνητικά μέτρα(«δέκα πήρε ένα επιστρέφει», λέει), όσο η ειρωνική αναφορά του στον τόπο που επέλεξε ο κ. Τσίπρας να τα παρουσιάσει. «Στο Ζάππειο μας τα ‘παν κι άλλοι», αναφέρει η ανακοίνωση του ΚΙΝΑΛ, σε μια προφανή υπενθύμιση των «Ζαππείων» του Αντώνη Σαμαρά. Μόνο που οι ψηφοφόροι του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ θυμούνται ότι με τον Σαμαρά των Ζαππείων συγκυβέρνησε το κόμμα τους. Επομένως, τι εξυπηρετεί η αναφορά;

Εν κατακλείδι, η αντιπολίτευση θα ήθελε να παιχτεί το προεκλογικό παιχνίδι στο γήπεδο του «πολακισμού» και των σκαφάτων διακοπών του Τσίπρα. Η κυβέρνηση μετέφερε ήδη αλλού το παιχνίδι. Και μένει να φανεί πού είναι οι ψηφοφόροι. Αν έχουν ως πρώτο μέλημά τους από πού έκανε τις βουτιές του ο Τσίπρας και αν καλύπτει τις «αψάδες» του Πολάκη. ‘Η αν θεωρούν ότι αυτήν την τετραετία βελτιώθηκε κατά τι η ζωή τους και, κυρίως, αν έχουν προσδοκίες για κάτι καλύτερο αύριο. Αν ισχύει το πρώτο, το παιχνίδι «έχει τελειώσει από το πρώτο ημίχρονο», όπως είπε τις προάλλες ο Μητσοτάκης. Αν ισχύσει το δεύτερο, μπορεί να ελλοχεύει η έκπληξη. Δηλαδή, μια και είμαστε στα ποδοσφαιρικά, να δούμε κάτι σαν το Μπαρτσελόνα- Λίβερπουλ: 3-0 στο πρώτο και 0-4 στο δεύτερο. Δύσκολο, σπάνιο, αλλά όχι και αδύνατο.

Για το εκλογικό παιχνίδι και το αντίστοιχο των προβλέψεων, όσοι επιδίδονται σ’ αυτές, ας έχουν κατά νου την ρήση του Αμερικανού ηθοποιού Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ: « Τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο άσχημα, ώστε να μη μπορούν να γίνουν χειρότερα».