Αυξάνονται οι άνθρωποι που αποφασίζουν τι θα ψηφίσουν μέσα στο παραβάν – Το πρόβλημα της φευγαλέας προσοχής των ψηφοφόρων

Η ένωση ψυχολόγων της ιταλικής περιφέρειας της Λομβαρδίας πραγματοποίησε μία σχετική έρευνα για να διαπιστώσουν τους ψυχολογικούς λόγους, πριν από οποιαδήποτε πολιτική αιτία, οδηγούν τους ανθρώπους στην αποχή από την εκλογική διαδικασία.

«Η απάντηση στην ερώτηση ‘τι περνάει από το μυαλό όσων δεν ψηφίζουν’είναι σχετικώς απλή: υποστηρίζουν πως η πολιτική είναι ένα γεγονός που δεν τους αφορά και πως κυρίως δεν πρόκειται να έχει, με οποιονδήποτε τρόπο, επίπτωση στην ίδια τους την ζωή», εξηγεί ο πρόεδρος της ένωσης Ρικάρντο Μπετίγκα.

«Στο μυαλό όποιου δεν ψήφίζει τα καθημερινά ζητήματα και οι άμεσες ψυχικές απαιτήσεις αποτελούν θέμα προτεραιότητας. Ζούμε σε μία εποχή—και μιλώ ως επιστήμονας, φωτογραφίζοντας χωρίς να κρίνω την υπάρχουσα κατάσταση—όπου η προσοχή μας σε ένα ζήτημα διαρκεί μόλις λίγες στιγμές και γύρω από το οποίο συχνά αλλάζουμε γνώμη κι ενδιαφέρον, ενώ και η διαδικασία της λήψης απόφασης είναι σύντομη, σχεδόν ενστικτώδης. Για τον λόγο τούτο αυξάνονται και θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο και στο εγγύς μέλλον οι άνθρωποι εκείνοι που αποφασίζουν τι θα ψηφίσουν την ύστατη ώρα, μέσα στο παραβάν», προσθέτει ο Μπετίγκα.

Κρατώντας ως δεδομένο το πρόβλημα της (μη) αντίληψης και της αδιαφορίας εκ μέρους του εκλογικού σώματος και της ταχείας αλλαγής των πραγμάτων, των απόψεων και των αισθητηριακών ερεθισμάτων (πράγμα που πχ στην Ιταλία επαληθεύεται με την θριαμβευτική εκλογή μέσα στην ίδια δεκαετία τριών ηγετών τόσο πολύ διαφορετικών μεταξύ τους, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Ματέο Ρέντσι, Λουΐτζι Ντι Μάιο, που όμως συγκέντρωσαν μεγάλες πλειοψηφίες από ένα όλο και πιο ρευστό και εύκολα μετακινούμενο σώμα ψηφοφόρων), αναδύεται και ένα τρίτο χαρακτηριστικό που οφείλουμε να λάβουμε υπ’ όψη, που αυτή τη φορά δεν εξαρτάται από τους ψηφοφόρους, αλλά από το περιεχόμενο και τον μηχανισμό δράσης της ίδιας της πολιτικής.

«Έχουμε συνηθίσει σε μία επικοινωνία ολοένα και πιο ταχεία και σύντομη σε διάρκεια ζωής, δεν γράφονται και δεν διαβάζονται πλέον άρθρα και βιβλία, αλλά αναρτήσεις. Ακόμη κι αυτές πολλές φορές κρίνονται ως μακροσκελείς, και όλοι προτιμούν—όπως η πράξη αποδεικνύει—σύντομα βίντεο, κλιπ και φωτογραφίες. Ένας πολιτικός ηγέτης που θέλει να πετύχει οφείλει να εργασθεί προς αυτήν την κατεύθυνση, ή αλλοιώς θα πρέπει να κατορθώσει να δημιουργήσει έναν αποτελεσματικό επικοινωνιακό μηχανισμό, που θα μπορέσει να προσελκύσει την φευγαλέα προσοχή των ψηφοφόρων. Η επικοινωνία θα πρέπει να είναι απλή, ακόμη και όταν το περιεχόμενο είναι περίπλοκο», καταλήγει ο πρόεδρος της Ένωσης Ψυχολόγων της Λομβαρδίας.

Πηγή