Αντίο Λολίτα

Γράφει η Ιφιγένεια Κοντού

Τι έγινε Λολίτα; Πώς έφτασαν εδώ τα πράγματα; Τι έφταιξε;

Φταίνε αυτά τα άθλια γυαλιά.

Μέσα από τα pop γυαλιά ηλίου σε σχήμα καρδιάς, όλα μοιάζουν διαφορετικά.

Τα καλοπιάσματα, οι κολακείες  κι οι δωροδοκίες  μοιάζουν με θαυμασμό, τα πρόστυχα χουφτώματα μοιάζουν με χάδια κι η παιδοφιλία  μοιάζει σαν έρωτας.

Ποιος σου τα φόρεσε αυτά τα γυαλιά Λολίτα; Εκείνος, έτσι; Ναι, Εκείνος, μέχρι να τον συναντήσεις, δεν ήξερες καν ότι υπάρχουν. Εκείνος σου τα έδειξε και σου είπε πόσο σου πάνε, πόσο sexy, όμορφη, επιθυμητή, μεγάλη, γοητευτική σε κάνουν!

Mόλις τα φόρεσες, είδες την εικόνα: οι δικοί σου δεν σε καταλάβαιναν - Εκείνος σε καταλάβαινε, οι δικοί σου σε έβλεπαν μωρό – Εκείνος σε έβλεπε «το μωρό του», κανείς δεν νοιαζόταν για τα αισθήματά σου – Εκείνος νοιαζόταν για σένα, τα αγόρια της ηλικίας σου ήταν χαζά – Εκείνος τα ήξερε όλα. Εκείνος ήταν δυνατός, έμπειρος, ώριμος, γλυκός και τρυφερός. Και σ’ αγαπούσε. Σαν γυναίκα όχι σαν μωρό.

Όλα αυτά πίσω από αυτά τα φτηνά, πρόστυχα γυαλιά Λολίτα. Στην πραγματικότητα Εκείνος δεν ήταν τίποτα από αυτά.

Αν ήταν ώριμος δεν θα αντλούσε ικανοποίηση από να χειραγωγεί ένα μικρό κορίτσι, και να εκμεταλλεύεται την απειρία  και την αθωότητά του, θα επιδίωκε ισότιμες σχέσεις.

Αν ήταν έμπειρος δεν θα φοβόταν τις ενήλικες γυναίκες  που μπορούν να τον αξιολογήσουν ως σύντροφο και εραστή και ίσως να τον απορρίψουν.

Αν ήταν δυνατός θα μπορούσε να ελέγξει τις αδυναμίες του.

Αν ήταν γλυκός και τρυφερός δεν θα σε έκανε να νιώσεις τόση πίκρα.

Αν ήταν άντρας θα σε άφηνε να γίνεις γυναίκα, στην ώρα σου.

Αν ήταν άνθρωπος  θα έβλεπε σε εσένα τη συνομήλικη κόρη του, όχι το αντικείμενο των φαντασιώσεών του.

Αν σ’ αγαπούσε δεν θα σου έκλεβε την αθωότητα Λολίτα, δεν θα σου έκλεβε τη ζωή. Εκείνος δεν αγαπάει κανέναν Λολίτα, παρά μόνο το ελεεινό σαρκίο του.

Αντίο Λολίτα. Σε καμία περίπτωση δεν πρόλαβες να μεγαλώσεις. Ούτε ως υπαρκτό θύμα απαγωγής ούτε ως ηρωίδα μυθιστορήματος ούτε ως αληθινό σημερινό κορίτσι. Σκοτώθηκες σε τροχαίο στα 16 – πέθανες πάνω στη γέννα στα 17 – έπεσες στις ράγες του τρένου στα 14. Βλέπεις, Εκείνος σε θέλει κάτω από είκοσι.

Αντίο Λολίτα. Σου εύχομαι να ανοίξεις  τα μάτια σου σε έναν διαφορετικό κόσμο που δεν θα υπάρχουν άντρες – σαρκοφάγα. Ούτε «αριστουργήματα» της κλασικής λογοτεχνίας που υμνούν την παιδοφιλία. Ούτε «αθώες» χαρούμενες  ταινίες  που παντρεύουν δεκαεπτάχρονα με τριανταπεντάρηδες. Ούτε δυτικές κοινωνίες που φρικιούν με τους γάμους παιδιών στη μακρινή Υεμένη και την Κένυα αλλά θεωρούν «ερωτική σχέση» την αποπλάνηση ενός 14χρονου κοριτσιού από ένα 40χρονο.

Καληνύχτα κοριτσάκι μου. Δεν τα χρειάζεσαι πια αυτά τα γυαλιά. Κανένα κορίτσι δεν τα χρειάζεται.