Τουρκικά οικόπεδα στο Καστελόριζο

Του  Δημήτρη Μηλάκα

Αν κάτι χαρακτηρίζει τις τουρκικές κινήσεις στη διπλωματική σκακιέρα είναι η σαφήνεια και η ένταση με την οποία διατυπώνονται, έτσι ώστε κανείς να μην έχει τη δικαιολογία να πει ότι «έπεσε από τα σύννεφα».

Παρ’ όλα αυτά στην Αθήνα, αυτές τις μέρες, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση εμφανίζονται σαν να είναι η πρώτη φορά που ακούνε την Άγκυρα να υποστηρίζει – όπως έκανε με κάθε επισημότητα την περασμένη Παρασκευή, ενημερώνοντας στο τουρκικό ΥΠΕΞ ξένους διπλωμάτες – ότι η Ελλάδα δεν έχει δικαιώματα ΑΟΖ στην περιοχή καθώς η Ρόδος και το σύμπλεγμα των νησιών του Καστελόριζου είναι ειδικές περιπτώσεις σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της Άγκυρας.

Όσοι στην Αθήνα απορούν ή ξαφνιάζονται από τις τουρκικές θέσεις δεν δικαιολογούνται, καθώς το μόνο που έπραξε η τουρκική κυβέρνηση ήταν να επαναλάβει όσα με κάθε επισημότητα είχε πει (και πράξει) 6 χρόνια νωρίτερα.

Τουρκικά οικόπεδα

Τότε, στις 16 Μαρτίου 2012 η τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσίευσε χάρτες θαλασσίων περιοχών οι οποίες προσφέρονται προς έρευνα και εκμετάλλευση στην κρατική τουρκική εταιρεία πετρελαίου. Οι εν λόγω περιοχές είναι αυτές ακριβώς τις οποίες παρουσίασε την περασμένη Παρασκευή η Άγκυρα και βρίσκονται εντός της κυπριακής ΑΟΖ, ενώ εξαφανίζουν την επήρεια σε ΑΟΖ των ελληνικών νησιών (Ρόδος, Καστελόριζο).

Το «Ποντίκι» τότε, τον Μάη του 2012, είχε δημοσιεύσει το ρεπορτάζ και τους σχετικούς χάρτες από την τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως αλλά, εν μέσω των τεκτονικών ανακατατάξεων στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό και ενόψει των εκλογών, καμία από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν έδειξε να αξιολογεί ως επικίνδυνη ή τουλάχιστον σημαντική την τουρκική κίνηση.

Με την ίδια ακριβώς αδιαφορία αντιμετωπίζουν τη διακήρυξη των τουρκικών θέσεων και προθέσεων οι μείζονες πολιτικές δυνάμεις και σήμερα, παρά το γεγονός ότι αυτές διατυπώνονται ξεκάθαρα με ένταση, αλλά και την επίδειξη των τουρκικών στρατιωτικών δυνατοτήτων να τις επιβάλλουν.

Η προσήλωση ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. στη μεταξύ τους «μάχη δίχως αύριο» που δίνουν για την καρέκλα της εξουσίας δεν αφήνει χρόνο για την ενασχόλησή τους με …μπανάλ ζητήματα, έστω κι αν αυτά αφορούν μείζονα ζητήματα κυριαρχίας της χώρας.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται

Λαμβάνοντας, υπόψη ότι ακριβώς αυτήν την περίοδο:

1.    Διεξάγεται στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου μεγάλη τουρκική στρατιωτική άσκηση (η μεγαλύτερη που έχουν κάνει ποτέ οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις) η οποία αποτελεί εκτός των άλλων και έμπρακτη απόδειξη των δυνατοτήτων της Άγκυρας να επιβάλει τις θέσεις της.

2.    Το ελληνικό πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να υποτιμά τις τουρκικές κινήσεις ή να θεωρεί ότι έχει εξασφαλίσει την προστασία της χώρας από συμμάχους Αμερικανούς και Ευρωπαίους.

3.    Η σύγκριση των στρατιωτικών δυνάμεων και δυνατοτήτων μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας είναι συντριπτικά σε βάρος της Ελλάδας.

Έχοντας λοιπόν υπόψη τα πιο πάνω καλό θα είναι να μην λησμονούμε ότι:

•    Οι τουρκικές αποφάσεις τον Μάρτη του 2012 λήφθηκαν σε μια στιγμή καταφανούς ελληνικής αδυναμίας και αστάθειας στο πολιτικό σκηνικό. Οι εν λόγω τουρκικές αποφάσεις επανεμφανίζονται σήμερα με κάθε επισημότητα, σε μια στιγμή κατά την οποία οι μείζονες ελληνικές δυνάμεις δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται για οτιδήποτε άλλο πέρα από την επικράτηση στην μεταξύ τους μάχη.

•    Τον Νοέμβρη του 1973, δυο βδομάδες πριν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, σε μια επίσης ασταθή περίοδο για την ελληνική πολιτική – οικονομική – κοινωνική πραγματικότητα, στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκαν θαλάσσια οικόπεδα στα βορειοδυτικά της Μυτιλήνης, τα οποία παραχωρήθηκαν (όπως και αυτά που σήμερα ορίζονται νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου) για έρευνες στην τουρκική ανώνυμη εταιρεία πετρελαίου ΤΡΑΟ. Αυτή η δημοσίευση (1973) θεωρείται η απαρχή των ελληνοτουρκικών «τριβών», οι οποίες οδήγησαν τις δυο χώρες στο χείλος του πολέμου τρεις φορές (1974, 1987, 1996), σε μια κούρσα εξοπλισμών με βαρύτατες οικονομικές συνέπειες και το Αιγαίο υπό αυστηρή αμερικανική στρατιωτική (ΝΑΤΟ) εποπτεία.

Οι τουρκικοί στόχοι

Κοιτώντας τις περιοχές στις οποίες προτίθεται η Άγκυρα να προχωρήσει σε έρευνες είναι φανερό ότι η Τουρκία έχει αποφασίσει:

● Να υπογραμμίσει – υπενθυμίσει τα δικαιώματα που θεωρεί ότι έλκει μέσα από τον έλεγχο που ασκεί στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η Άγκυρα, στο πλαίσιο της αναγνώρισης της κρατικής υπόστασης της κατεχόμενης Κύπρου, στις 23.11.2011 προχώρησε στη σύναψη συμφωνίας Ερευνών Πετρελαίου και Κοινής Παραγωγής ανάμεσα στην TPAO και το ψευδοκράτος.

● Να ξεκαθαρίσει με ένταση τις αμφισβητήσεις της ελληνικής ΑΟΖ στη Μεσόγειο μη λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη της Ρόδου και του Καστελόριζου και να επιδείξει τις δυνατότητές της να επιβάλλει τις θέσεις της.

Με την εμφάνιση των τουρκικών ανακοινώσεων και των χαρτών επιβεβαιώνεται ακόμη μια φορά η σταθερότητα και η συνέπεια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία εξελίσσεται αδιατάρακτη, έστω κι αν η εμφάνιση των «ισλαμιστών» του Ερντογάν και ο παραμερισμός του στρατιωτικού κατεστημένου δημιούργησαν (σε αφελείς…) την προσδοκία περί ριζικής αλλαγής πλεύσης.

Η Αθήνα μετρά φίλους

Στην Αθήνα κυβέρνηση και αντιπολίτευση έχοντας αποδεχτεί τις ελληνικές αδυναμίες (και) σε στρατιωτικό επίπεδο φαίνονται να έχουν επενδύσει τα πάντα για την υπεράσπιση των ελληνικών ζωτικών συμφερόντων στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου στους Ευρωπαίους εταίρους και στους Αμερικανούς φίλους. Ωστόσο, τα πρώτα δείγματα της στάσης των Ευρωπαίων Εταίρων δεν είναι ενθαρρυντικά καθώς, παρά το γεγονός ότι η Τουρκία παραβιάζει την ΑΟΖ κράτους – μέλους της Ε.Ε. δεν προχώρησαν στη λήψη κανενός μέτρου ή κύρωσης εναντίον της Άγκυρας αλλά περιορίστηκαν σε μια ανακοίνωση – σύσταση.

Αν λοιπόν η Ε.Ε. δεν είναι σε θέση να «προστατεύσει» την ΑΟΖ ενός κράτους – μέλους της (Κύπρος) μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει ότι δεν πρόκειται να ασχοληθεί και όταν το τουρκικό γεωτρύπανο, κάποια στιγμή που η Άγκυρα θα θεωρήσει κατάλληλη, αρχίσει να τρυπά νότια του Καστελόριζου, εκεί όπου η Ελλάδα δεν τολμά να διακηρύξει τα δικαιώματα που έχει με βάση το διεθνές δίκαιο.

Πηγή: Εφημερίδα «Το Ποντίκι»