Ο εκβιασμός των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων με σφραγίδα Πατούλη

Παιχνίδια που αγγίζουν τα όρια του προεκλογικού εκβιασμού σε βάρος των πολιτών βλέπουν κυβερνητικά στελέχη στην υπόθεση των διαγνωστικών κέντρων τα οποία, επί της ουσίας, από αύριο θα αντιμετωπίζουν τους ασφαλισμένους ως ιδιώτες ασθενείς και θα απαιτούν από αυτούς να πληρώνουν μετρητοίς τις συνταγογραφημένες εξετάσεις τους.

Μετά το «λουκέτο» στα διαγνωστικά κέντρα και την χθεσινή τους συνάντηση με τον υπουργό Υγείας, οι ιδιώτες πάροχοι διαγνωστικών υπηρεσιών υγείας αποφάσισαν σήμερα ότι οι κυβερνητικές προτάσεις δεν τους ικανοποιούν. Οι προτάσεις συζητήθηκαν σε σύσκεψη στα γραφεία του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών υπό την προεδρία του Γιώργου Πατούλη και η απόφαση που ελήφθη είναι να ανοίξουν μεν αύριο τα διαγνωστικά κέντρα αλλά οι ασφαλισμένοι να πληρώνουν το 85% των εξετάσεων στις οποίες θα υποβάλλονται. Συγκεκριμένα, δεν θα πληρώνουν το 15% που προβλεπεται για την δική τους συμμετοχή αλλά θα πρέπει να καταβάλουν το υπόλοιπο 85% το οποίο ακνονικά καλύπτεται από τον ΕΟΠΠΥ. Στην συνέχεια θα παίρνουν απόδειξη για τα χρήματα που καταβάλλουν - για την ασφαλιστική τιμή δηλαδή – και θα πρέπει να μεριμνήσουν οι ίδιοι για να πάρουν πίσω τα χρήματά τους από τον ΕΟΠΠΥ. Από αυτή τη νέα «μορφή κινητοποιήσεων» θα εξαιρούνται οι ευπαθείς ομάδες, και εξετάσεις που αφορούν ασθενείς οι οποίοι είτε βρίσκονται σε κίνδυνο ή αντιμετωπίζουν κάποιο οξύ πρόβλημα υγείας όπως καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς κ.λ.π.

Πρόκειται για μια απόφαση που, ουσιαστικά, μετατοπίζει πλήρως το πρόβλημα στους ασφαλισμένους, και τους καθιστά ομήρους στην αντιπαράθεση των διαγνωστικών κέντρων με το υπουργείο Υγείας. Ο πολιτικός χρόνος, δε, στον οποίο κλιμακώνεται αυτή η αντιπαράθεση δεν θεωρείται καθόλου τυχαίος καθώς απέχουμε λιγότερο από έναν μήνα από τις εκλογές, ενώ ερωτήματα προκαλεί και η στάση του νεοεκλεγέντος (με την ΝΔ) περιφερειάρχη Αττικής και προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών Γιώργου Πατούλη, ο οποίος έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις κινητοποιήσεις.

Είναι ενδεικτικό ότι οι ιδιωτικοί πάροχοι επέμειναν στις απαιτήσεις τους, παρ’ ότι στην χθεσινή συνάντηση ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός πρότεινε βελτιωμένο πακέτο συνεργασίας το οποίο προβλέπει ότι εκτός από τα 9 εκατομμύρια ευρώ που είχαν δοθεί ως αύξηση για διαγνωστικές εξετάσεις του ΕΟΠΠΥ το 2019, ο σχετικός προϋπολογισμός θα αυξηθεί  με επιπλέον 30 εκατομμύρια ευρώ- δηλαδή, φέτος θα φθάσει στα 396 εκατομμύρια ευρώ από τα 357 εκατομμύρια ευρώ του 2018. Οι εκπρόσωποι των διαγνωστικών εργαστηρίων υποστήριξαν παρά ταύτα ότι υπάρχουν νομικά ζητήματα που θα πρέπει να εξεταστούν σε βάθος, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας ωστόσο τονίζει πως κάτι τέτοιο είναι προφανές πως δεν μπορεί να γίνει τώρα διότι απαιτούνται νομοθετικές ρυθμίσεις και η Βουλή έχει κλείσει.

 Ο Ανδρέας Ξανθός, δε, μιλώντας στην ΕΡΤ και την εκπομπή «Άλλη Διάσταση» είπε πως, στην πράξη, οι ιδιώτες πάροχοι με την στάση τους καταγγέλλουν τις συμβάσεις που έχουν υπογράψει με τον ΕΟΠΥΥ. Όπως τόνισε πρόκειται για εντελώς παράνομη απόφαση, ενώ παράλληλα ανακοίνωσε πως οι ασφαλισμένοι μπορούν να πραγματοποιούν δωρεάν εξετάσεις στον δημόσιο τομέα δηλαδή στα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας και τα πολυϊατρεία. Για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ταλαιπωρίας των πολιτών, ο κ. Ξανθός ανακοίνωσε πως θα διευκολυνθούν οι διαδικασίες των επισκέψεων στις δημόσιες μονάδες ώστε οι ασθενείς να κάνουν δωρεάν τις εξετάσεις τους ακόμη και στα απογευματινά ιατρεία.

Η πρακτική αυτή των ιδιωτών παρόχων και οι πολιτικές σκιές πίσω από την κινητοποίησή τους φέρνουν στο προσκήνιο και ευρύτερα ερωτήματα για τον χώρο της δημόσιας υγείας. Και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πίσω από την υπόθεση των διαγνωστικών κέντρων βλέπουν και τις πρώτες απόπειρες της ντε φάκτο επιβολής του ιδιωτικού κερδοσκοπικού μοντέλου στον χώρο της δημόσιας υγείας. Δεν είναι πολύς ο καιρός, άλλωστε, από τότε που ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ταχθεί υπέρ της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας Υγείας με είσοδο ιδιωτών στη διοίκηση των δημόσιων νοσοκομείων και την αγορά υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα. «Δεν θα είχα καμία αντίρρηση», είχε πει, «να δοκιμάσουμε σε ένα μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας να διοικηθεί σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα». Ο πρόεδρος της ΝΔ είχε προτείνει και μια καινοφανή εκδοχή αγοράς υπηρεσιών υγείας από ιδιώτες. Όπως είχε πει, αντί να αγοράζει το δημόσιο για παράδειγμα αξονικό τομογράφο, θα μπορεί να αγοράζει υπηρεσίες από ιδιωτικά κέντρα με ιδιωτικούς τομογράφους και στα εν λόγω ιδιωτικά κέντρα θα εργάζονται δημόσιοι υπάλληλοι που θα τους πληρώνει το κράτος…  

Πηγή

Ο Μητσοτάκης με τον «οδοστρωτήρα» της επταήμερης εργασίας!

Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, με τον «οδοστρωτήρα» της επταήμερης …στα χέρια επιβεβαίωσε αυτό που έλεγε πως δεν είχε πει, αλλά το είπε (εδώ): Το «όραμα» του για την επταήμερη εργασία με τη… συναίνεση των εργαζομένων,βεβαίως!

Δείτε το βίντεο όπου ο Κ. Μητσοτάκης στην Κω συζητά με επιχειρηματίες. Ακούγεται ένας να λέει:  «Επταήμερο εργασίας. όχι ο εκβιασμός που γίνεται από τους ελέγχους εδώ πέρα, όχι εξαήμερο, επταήμερο»! «Απαιτούμε να γίνει πιο εύκολο, πιο ευέλικτο το θέμα των 7 ημερών και όχι να επικρέμεται η σπάθη των προστίμων», ζητήθηκε από τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει πως δεν θέλει να μπλέξει στα χωράφια των εργαζόμενων επιχειρηματιών γι’ αυτά που έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους! Είναι γνωστό, άλλωστε, στους κύκλους του στυγνού νεοφιλελευθερισμού, ότι είναι ισότιμη η σχέση εργαζομένων και εργοδοτών! Δεν υπάρχουν εκβιασμοί, απολύσεις και άλλα τέτοια «χωράφια».

Ο πρόεδρος της δήλωσε περήφανα: «Να σαρώσουμε στην κυριολεξία ως οδοστρωτήρες τα εμπόδια που κρατούν δέσμια την ελληνική επιχειρηματικότητα».Όλα αυτά στην Κω, με τον κλάδο του τουρισμού να αναπτύσσεται και να κερδίζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, στην πλάτη των εργαζομένων με 14 μορφές ευέλικτης εργασίας και μεροκάματα πείνας! Όλα αυτά στο έδαφος του «αριστερού» νεοφιλελευθερισμού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνούσε τα προηγούμενα χρόνια.      

πηγή

Οι Έλληνες δεν εμπιστεύονται τα ΜΜΕ...και δεν πληρώνουν για online συνδρομή

Οι Έλληνες δεν εμπιστεύονται τα μέσα ενημέρωσης, δεν πληρώνουν για να αποκτήσουν online πρόσβαση σε αυτά και επιδεικνύουν ένα πλουραλισμό στην ενημέρωση τους. Aυτό αποκαλύπτει η διεθνής έρευνα «Digital News Report 2019» του Ινστιτούτου Reuters του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Οπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ οι χρήστες στη χώρα μας χρησιμοποιούν κατά μέσο όρο μέσα στην εβδομάδα περισσότερες από πέντε online ειδησεογραφικές πηγές για την ενημέρωση τους, τον δεύτερο μεγαλύτερο αριθμό μεταξύ των 38 χωρών που κάλυψε η έρευνα. Από τη μία, σύμφωνα με τη συνοδευτική έκθεση, αυτό δείχνει μια διάθεση πλουραλισμού στην ειδησεογραφική ενημέρωση των Ελλήνων, από την άλλη όμως ο κατάλογος των δημοφιλέστερων ιστότοπων περιλαμβάνει ιστοσελίδες και ιστολόγια που συχνά καταφεύγουν σε επικίνδυνες συνωμοσιολογικές θεωρίες.

Πάνω από εννέα στους δέκα Έλληνες χρήστες (το 92%), κάπως λιγότεροι έναντι του 2016 (96%), ενημερώνονται για τις ειδήσεις μέσω διαδικτύου. Το 68% βλέπουν ειδήσεις στην τηλεόραση (έναντι 66% το 2016) και το 24% διαβάζει ειδήσεις στις εφημερίδες (έναντι 31% το 2016).

Ιδιαίτερα υψηλή -αλλά με τάσεις μείωσης- παραμένει η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην Ελλάδα για ενημερωτικούς λόγους. Πάνω από τα δύο τρίτα των Ελλήνων (67%) χρησιμοποιούν το Facebook και άλλα social media ως ειδησεογραφική πηγή, έναντι 74% το 2016. Με άλλα λόγια, μέσα στα τελευταία χρόνια (2016-2019) φαίνεται μια πτωτική τάση στην ενημέρωση των Ελλήνων τόσο από ηλεκτρονικά όσο και από έντυπα μέσα, ενώ η τηλεόραση είναι η μόνη που κέρδισε ελαφρώς έδαφος.

   

Εισαγγελία Διαφθοράς για Novartis: Οι ΗΠΑ έδωσαν στοιχεία για πολιτικό και ο Αγγελής αρνήθηκε να τα πάρει

Επιβεβαιώνει η εισαγγελέας Διαφθοράς, ότι υπήρξε ενημέρωση από Αμερικανούς εισαγγελείς για ελβετικό λογαριασμό πολιτικού προσώπου που εμπλέκεται στην υπόθεση της Novartis.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στην αναφορά που παρέδωσε τον περασμένο Ιανουάριο στον Άρειο Πάγο στο πλαίσιο της πειθαρχικής έρευνας η Εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη αναφέρει πως στην περίφημη συνάντηση μεταξύ των Ελλήνων εισαγγελέων με κλιμάκιο Αμερικανών εισαγγελέων στη Βιέννη, τον περασμένο Δεκέμβριο, οι Αμερικανοί είπαν στους Έλληνες συναδέλφους τους ότι υπάρχει στη διάθεση τους αριθμός τραπεζικού λογαριασμού στην Ελβετία, πολιτικού προσώπου που ελέγχεται για εμπλοκή στην υπόθεση της Novartis.

Στην αναφορά της κ. Τουλουπάκη επισημαίνεται πως οι Αμερικανοί ρώτησαν τους Έλληνες συναδέλφους τους εάν ενδιαφέρονται για αυτόν τον λογαριασμό και ότι ο τότε εποπτεύων την Εισαγγελία Διαφθοράς, αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου Γιάννης Αγγελής, απάντησε στους Αμερικανούς «εάν έχετε στοιχεία να απευθυνθείτε στη Eurojust».

Στην ίδια αναφορά η Ε. Τουλουπάκη καταγγέλλει ότι ο Γ. Αγγελής κατέσχεσε δύο φορές ηλεκτρονικά αρχεία τόσο για τη Novartis όσο και για άλλες υπό διερεύνηση υποθέσεις, αλλά και τα πρωτότυπα απόρρητα έγγραφα που είχαν αποστείλει στους εισαγγελείς Διαφθοράς οι Αμερικανοί συνάδελφοί τους που ασχολούνται με την έρευνα για τις πρακτικές της φαρμακοβιομηχανίας.

Σύμφωνα με εισαγγελικές πηγές, τα επίμαχα έγγραφα δεν έχουν επιστραφεί ακόμη και σήμερα από τον Ι. Αγγελή στους εισαγγελείς κατά της Διαφθοράς. Η εισαγγελική λειτουργός στην επίμαχη αναφορά της αναφέρεται σε ενέργειες του Ι. Αγγελή που, κατά την εισαγγελική λειτουργό, επιχείρησαν να μπλοκάρουν την ταχεία περαίωση της έρευνας για τη Novartis.

Η Ε. Τουλουπάκη σύμφωνα με πληροφορίες στην αναφορά της βάλλει κατά του πρώην επόπτη της για παρεμβάσεις στο έργο της, υποστηρίζοντας ότι παρενέβαινε αλλάζοντας παραγγελίες που έδινε η ίδια στους επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης που διενεργούσαν έλεγχο για την υπόθεση. 

πηγή

Έρχεται!

Κάνω έκκληση στη συνείδηση όσων θυμούνται. Μην κατηγορείτε αυτούς που δε θυμούνται, μην τους εγκαλείτε για τη λαίλαπα που πάνε μας ξαναφέρουν. Μόνο θυμίστε τους. Μιλήστε τους. Δώστε τους να καταλάβουν τι είναι αυτό που έρχεται.

του Νίκου Μωραΐτη

Δηλώσεις αυτούσιες, όλες υπάρχουν στο youtube. Ούτε ένα «και» δεν πείραξα:

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μία κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση».

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Δηλαδή δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν πρέπει να απολυθούν και εκπαιδευτικοί;»

Κυριάκος Μητσοτάκης: Αυτή τη στιγμή, κύριε Παπαδάκη, δεν υπάρχει δυνατότητα για 13η σύνταξη.

Κυριάκος Μητσοτάκης (ακριβής μετάφραση από τα αγγλικά): «Οι νέοι Έλληνες δεν πρέπει να περιμένουν δώρο Χριστουγέννων».

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Η συνολική δέσμευση της χώρας είναι για 15.000 απολύσεις».

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Είναι καλό, δεν είναι κακό. Μπορεί να πηγαίνει κόντρα στην παραδοσιακή εργασία 8 ώρες, 5 ημέρες την εβδομάδα, είναι καλό».

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Είμαι ο τελευταίος που θα σταθεί μπροστά σας σήμερα και θα σας πει για αύξηση του κατώτατου μισθού».

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Το δυτικό ωράριο 9 με 5, το να παίρνει κανείς σύνταξη από την ίδια δουλειά είναι ξεπερασμένο».

Δημοσιογράφος: «Και λέτε και για μείωση συντάξεων».

Κυριάκος Μητσοτάκης: «Δεν το έκρυψα, γι’ αυτό λέω ότι μιλώ τη γλώσσα της αλήθειας».

Μιλάει τη γλώσσα του ακραίου νεοφιλελευθερισμού και έρχεται. Του δώσατε 9,3% προβάδισμα και έρχεται. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ελληνικός λαός ψηφίζει ένα εντελώς ακατάλληλο πρόσωπο για πρωθυπουργό. Το έκανε και με τον ΓΑΠ. Είναι όμως η πρώτη φορά που ψηφίζει ένα τόσο επικίνδυνο πρόσωπο.

Κάνω έκκληση στη λογική που απομένει. Γυρίστε το κεφάλι σας από τις κατευθυνόμενες ειδήσεις των καναλιών και των χυδαίων εφημερίδων των διαπλεκόμενων μεγαλοεπιχειρηματιών. Δεν είστε ίδιοι με αυτούς. Δεν έχετε τα ίδια συμφέροντα.

Η μνήμη. Μεγάλο πράγμα η μνήμη. Να θυμάσαι ποιος σε έκλεψε, ποιος σε χρεοκόπησε, ποιος έφτασε τους συμπολίτες σου να τρώνε από τα σκουπίδια. Να θυμάσαι ποιος έβαλε το κεφάλι του στον ντορβά για να σώσει τη χώρα. Με λάθη; Με λάθη. Αλλά με καλή πρόθεση και αναμφισβήτητο αποτέλεσμα. Κάνω έκκληση στη συνείδηση όσων θυμούνται. Μην κατηγορείτε αυτούς που δε θυμούνται, μην τους εγκαλείτε για τη λαίλαπα που πάνε να μας φέρουν. Μόνο θυμίστε τους. Μιλήστε τους. Δώστε τους να καταλάβουν τι είναι αυτό που έρχεται. Είναι η μεγαλύτερη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει κανείς σήμερα στον εαυτό του, στον διπλανό του, στην κοινωνία.

Ο γητευτής των παραλόγων

του Δημήτρη Ψαρρά

Την απάντηση στην ξεχωριστή δημοφιλία του κ. Βαρουφάκη θα πρέπει να την αναζητήσουμε στην ιδιαιτερότητα του πολιτικού του μηνύματος.

Μπορεί να μην κατάφερε τελικά να εκλέξει ευρωβουλευτή το ΜέΡΑ25, αλλά χωρίς αμφιβολία δεν πέρασε απαρατήρητο το κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη στις πρόσφατες εκλογές. Αν μάλιστα συγκρίνει κανείς την επίδοσή του με εκείνη της ΛΑ.Ε., η οποία ξεκίνησε ως οργανωμένος φορέας, με παράλληλη πορεία απόσχισης από τον ΣΥΡΙΖΑ, και δεν έφτασε τώρα ούτε στο 1% (0,56% και 31.671 ψήφοι), το 2,99% και οι 169.286 ψήφοι μοιάζουν ήδη σοβαρό κατόρθωμα.

Ας μη βιαστεί κανείς να αποδώσει αυτή την επιτυχία στην προσωπική ακτινοβολία του κ. Βαρουφάκη, σε μια εκλογική συγκυρία όπου φαίνεται να ανταμείβονται οι προσωπικότητες με πλούσια τηλεοπτική παρουσία, όπως μας θυμίζει η άλλη έκπληξη της 26ης Μαΐου, η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου.

Αν συγκρίνει κανείς τις ψήφους του κ. Βαρουφάκη με εκείνες που συγκέντρωσε η άλλη ισχυρή τηλεοπτική προσωπικότητα που ξεβράστηκε από την τρικυμία στον ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015, η Ζωή Κωνσταντοπούλου (1,61% και 90.859 ψήφοι), θα διαπιστώσει ότι και σ’ αυτή την αντιπαραβολή η υπεροχή του σταρ οικονομολόγου είναι προφανής.

Την απάντηση στην ξεχωριστή δημοφιλία του κ. Βαρουφάκη θα πρέπει να την αναζητήσουμε στην ιδιαιτερότητα του πολιτικού του μηνύματος. Αν λάβει κανείς υπόψη του τις πρώτες υποψηφιότητες που ανακοίνωσε για τις βουλευτικές εκλογές το κόμμα του, θα βρεθεί μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη. Πώς είναι δυνατόν να συνυπάρχουν στον ίδιο κομματικό πυρήνα άνθρωποι με διακηρυγμένη διαμετρικά αντίθετη πολιτική τοποθέτηση; Πώς είναι δυνατόν, λ.χ., να συμπλέουν στο ίδιο εκλογικό σχήμα δύο δημοσιολογούντες και κατά καιρούς πολιτευτές, όπως ο Τάκης Μίχας και ο Στάθης Σταυρόπουλος;

Ο πρώτος είναι ο γνωστός αιρετικός νεοφιλελεύθερος στοχαστής, φανατικός πολέμιος του εθνικισμού, με ιδιαίτερες επιδόσεις στην υπεράσπιση κάθε λογής μειονοτήτων στη χώρα μας. Ο δεύτερος προέρχεται από το ΚΚΕ και έχει γίνει γνωστός για την υπεράσπιση μιας ιδιότυπης αριστερής «εθνικοφροσύνης» και τον αγώνα εναντίον των διεθνιστών που υπονομεύουν το έθνος μας.

Ο κ. Σταυρόπουλος μεταπήδησε στο ΜέΡΑ25 από τη ΛΑ.Ε. μόλις πριν από λίγες μέρες, αιφνιδιάζοντας ακόμα και τους έως τότε συντρόφους του. Ηταν μάλιστα τόσο ξαφνικό για εκείνους το γεγονός, ώστε φρόντισαν να τον περιποιηθούν αμέσως καταλλήλως, δαχτυλοδείχνοντάς τον ως προδότη: «Η βάρκα του [Βαρουφάκη] τους χωράει όλους: νεοφιλελεύθερους ευρωπαϊστές, αριστερούς και δεξιούς, ακόμη και κάτι γιαλαντζί αντιμνημονιακούς.

Τελευταία μπήκε στη βάρκα και ο πολύς και πολυπράγμων δημοσιογράφος-σκιτσογράφος Στάθης Σταυρόπουλος, να κάνει κι αυτός το ταξίδι του μαζί με εθνομηδενιστές-διεθνιστές. Τι μπαρούφες μας έστελνε κι έγραφε στην ΙΣΚΡΑ και αλλού; [...] Ας κάνει κανένα σκίτσο με τον περίφημο Ηλία Τσιριμώκο, όπου στα γεγονότα του 1965, τη μια μέρα στη Θεσσαλονίκη καταφερόταν κατά του βασιλιά και την άλλη μέρα στην Αθήνα αναλάμβανε βασιλικός πρωθυπουργός! Πού έκρυβαν αυτά τα μπουμπούκια τις μύχιες αγωνίες τους για μια θέση στο κοινοβούλιο με οποιονδήποτε και πάση θυσία;

Υπάρχουν και άλλοι πίσω από τις κουρτίνες, έτοιμοι να μπουν στη βάρκα του Βαρουφάκη; Ξέρουμε ότι αρκετοί μετάνιωσαν που ακολούθησαν τον Λαφαζάνη και έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και γιατί δεν μας το έλεγαν, γιατί δεν μολογούσαν; Αλλά αναρωτιέται κανείς τι θα λέει ο κ. Στάθης στους ψηφοφόρους για να πάρει καμιά ψήφο;» (Δημήτρης Σπάθας, «Αλλος για τη βάρκα του Βαρουφάκη», Iskra, 9.6.2019).

Ανάλογα ακούει κι ο Τάκης Μίχας από τους δικούς του νεοφιλελεύθερους που βλέπουν τον Βαρουφάκη ως κατσαπλιά και θεωρούν τη σύμπραξη μαζί του έγκλημα καθοσίωσης και προδοσία του Ανταμ Σμιθ.

Είναι γεγονός ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ακόμα μια «αμφίπλευρη διεύρυνση», απ’ αυτές στις οποίες μας είχαν συνηθίσει τα κόμματα του παλιού δικομματισμού. Μια πρόχειρη ερμηνεία αυτής της αταίριαστης σύγκλισης θα ήταν ότι συμφωνούν και οι δυο τους στο ότι πρέπει η Ελλάδα να βγει από την ευρωζώνη και να επιστρέψει στο εθνικό νόμισμα. Πράγματι και οι δυο θα υποστήριζαν ένα παρόμοιο Grexit, έστω και για εντελώς διαφορετικούς λόγους.

Θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς ότι όπως ο Γιώργος Καρατζαφέρης είχε συγκεντρώσει ετερόκλητες δυνάμεις οπαδών της ακροδεξιάς ποικιλομορφίας (χουντικούς, βασιλόφρονες, συνωμοσιολόγους, θρησκόληπτους) κάτω από το σύνθημα «Ολους εμάς ενώνει η Ελλάς!», έτσι κι ο Γιάνης Βαρουφάκης κατορθώνει να συγκεντρώνει διεθνιστές νεοφιλελεύθερους και εθνικόφρονες παλαιοαριστερούς, με το σύνθημα «Ολους εμάς ενώνει ο παράς!», όπου παράς, η «νέα δραχμή», στην οποία φαίνεται ότι καταλήγει ο κ. Βαρουφάκης μετά την περιπλάνησή του στα IOU (I Owe You) το καλοκαίρι του 2015.

Μόνο που ούτε κι αυτή η ερμηνεία αρκεί. Για ποιον λόγο, άλλωστε, να καταφύγει κανείς στον κ. Βαρουφάκη, αφού και η ΛΑ.Ε. τη δραχμή θεωρεί πανάκεια και επαναστατική λύση για την ολοκλήρωση του αντιμνημονιακού της αγώνα;

Κακά τα ψέματα. Ο κ. Βαρουφάκης, τόσο για τους ψηφοφόρους του όσο και για ορισμένα στελέχη αντίπαλων πολιτικών χώρων και αντικρουόμενων ιδεολογιών που στρατεύονται μαζί του, είναι ο ίδιος Η Λύση. Οπως ο Βελόπουλος αυτοπροτείνεται (και πείθει κάποιους) ότι αποτελεί μόνος του την «ελληνική λύση», έτσι και ο Βαρουφάκης αυτοσυστήνεται ως η «πολιτική και οικονομική λύση», υπεράνω κομμάτων και σχηματισμών, ως ο άνθρωπος που κατόρθωσε να συγκεράσει τον Μίλτον Φρίντμαν με τον Καρλ Μαρξ.

Στην πραγματικότητα ο Γιάνης Βαρουφάκης είναι απλώς ένας εξαιρετικός παραμυθάς. Σε μια περίοδο που δεν υπάρχει στον ορίζοντα εύκολη προοπτική για κανέναν (ας δει, λ.χ., κανείς τα αδιέξοδα του δήθεν απλού Brexit), ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25 έχει την ικανότητα να αφηγείται απλές λύσεις. Συγκεντρώνει, λοιπόν, δίπλα του και όσους έχουν τις δικές τους απλές λύσεις, όσο κι αν αυτές είναι εξίσου φαντασιακές. Ενας σύνδεσμος παραμυθάδων.

Ας μη μας κάνει λοιπόν εντύπωση που ο Κώστας Γαβράς πήρε ως σενάριο για τη νέα του ταινία την αφήγηση του Βαρουφάκη για το πρώτο εξάμηνο του ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι ασφαλώς τόσο πιο συναρπαστική η ταινία όσο περισσότερο θα απέχει απ’ την πραγματικότητα.

Να λοιπόν το τελικό σύνθημα του ΜέΡΑ25: «Ολους εμάς ενώνει ο Γαβράς».     

Hταν λάθος και η Διοίκηση της ΕΡΤ λυπάται για αυτό

Ανακοίνωση έβγαλε η ΕΡΤ μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν και ειδικά της ΝΔ που ανέφερε πως «το γεγονός ότι το κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ, αντί ειδήσεων, μετέδωσε το σύνολο της προεκλογικής εκδήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ, θα μνημονεύεται ως μνημείο δημοσιογραφικής ντροπής για τη δημόσια τηλεόραση».

Αναλυτικά σε ανακοίνωση που μας εστάλη αναφέρεται:.

"Το χθεσινό δελτίο ειδήσεων των 21:00 της ΕΡΤ πρόβαλε πολιτική εκδήλωση του κυβερνώντος κόμματος με την συμμετοχή του Πρωθυπουργού και σειράς Υπουργών, όπως πάντα και παραδοσιακά γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται σε ανάλογες περιπτώσεις τόσο για τον Πρωθυπουργό όσο και για τους αρχηγούς άλλων κομμάτων, σε εκδηλώσεις που διεξάγονται κατά την διάρκεια του δελτίου ειδήσεων.

Δεν πρόβαλε όμως με τα ανάλογα ρεπορτάζ τις λοιπές ειδήσεις της ημέρας, περιλαμβανόμενης της είδησης για τη διάλυση της Bουλής και την προκήρυξη εκλογών.

Αυτό ήταν λάθος και η Διοίκηση της ΕΡΤ λυπάται για αυτό."   

Η σελίδα του Μητσοτάκη δεν είναι λευκή…

Το εκλογικό σώμα θα ξεχάσει σύντομα ό,τι καταλόγισε στην κυβέρνηση Τσίπρα. Και, ολοένα και πιο απαιτητικό, θα αρχίσει να θυμάται κάποιες υποσχέσεις που δεν θα μπορούν να κάνουν πράξη οι επερχόμενοι, αν κερδίσουν τις εκλογές.

Του Γιώργου  Καρελιά

Το 1981, όταν συντελέστηκε μια κοσμογονική πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα(ένα κόμμα πέραν της παραδοσιακής Δεξιάς, το ΠΑΣΟΚ, ήρθε για πρώτη φορά στην εξουσία και κυβέρνησε επί σχεδόν πέντε τετραετίες…), ο Αλέξης Τσίπρας ήταν εφτά χρόνων. Πολύ αργότερα (πρέπει να) έμαθε τι σήμαινε εκείνη η αλλαγή.

Το 2015, όταν η πολιτική μοίρα τον οδήγησε στην πρωθυπουργία, μπορεί και να μην συνειδητοποίησε ότι είχε συντελεσθεί η δεύτερη καίριας σημασίας πολιτική αλλαγή. Ένα κόμμα της παραδοσιακής αριστεράς έσπασε το(μέχρι τότε) δικομματικό μονοπώλιο, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική ζωή της χώρας μετά την Μεταπολίτευση έκανε ολόκληρο τον κύκλο της: από την παραδοσιακή Δεξιά έως την παραδοσιακή Αριστερά.

Το δύο αυτά γεγονότα πρέπει να έχει διαρκώς στο μυαλό του ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάθε φορά που(θα) μιλάει για «μεγάλη πολιτική αλλαγή» και «αλλαγή σελίδας», τώρα που διαφαίνεται ότι το δικό του κόμμα μπορεί να επανέλθει στην εξουσία. Φυσικά, δεν θα πρόκειται για καμιά μεγάλη αλλαγή. Το παραδοσιακό κόμμα της Δεξιάς, που έχει κυβερνήσει σχεδόν 20 χρόνια, θα επανέλθει. Την προηγούμενη φορά ήταν πριν από εφτά χρόνια. Ποια μεγάλη αλλαγή, λοιπόν;

Αν στις 7 Ιουλίου η ΝΔ του(νεότερου) Μητσοτάκη επανέλθει, καμιά αλλαγή σελίδας δεν θα γίνει. Η σελίδα του είναι ήδη γεμάτη. Και με πολλές μουτζούρες. Οσο και να θέλει να τις σβήσει, δεν γίνεται.

Μουτζούρα πρώτη: μια κυβέρνηση του δικού του κόμματος (κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή 2007-2009) προετοίμασε τη χρεοκοπία. Μπορεί να κατάφερε να την φορτώσει σε άλλους (κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου 2009-2011), αλλά το στίγμα δεν εξαλείφεται. Μπορεί ο πρώιμος ΣΥΡΙΖΑ να έδωσε το συγχωροχάρτι του στην καραμανλική δεξιά για τη χρεοκοπία(και το πληρώνει σήμερα), αλλά όλοι γνωρίζουν πλέον ποιος έχει την αρχική ευθύνη για όσα έγιναν μετά το 2009.

Μουτζούρα δεύτερη: μια άλλη κυβέρνηση, πάλι του δικού του κόμματος(του Αντώνη Σαμαρά 2012-2014), στην οποία είχε και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης είχε ενεργό ρόλο, διαχειρίστηκε την χρεοκοπία. Αυτή τη φορά με συνεταίρο το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, το οποίο πλήρωσε εξ ολοκλήρου το μάρμαρο. Ηταν η κυβέρνηση που έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μουτζούρα τρίτη: η ΝΔ του σημερινού Μητσοτάκη δεν θα ξανάρθει, (ότ)αν έρθει, άσπιλη και άμωμη. Το εκλογικό σώμα τιμωρεί τον προηγούμενο, δεν επιβραβεύει τον ερχόμενο. Μια ματιά στους αριθμούς των ψήφων των ευρωεκλογών το επιβεβαιώνει. Το εκλογικό σώμα θα ξεχάσει σύντομα ό,τι καταλόγισε στην κυβέρνηση Τσίπρα. Και, ολοένα και πιο απαιτητικό, θα αρχίσει να θυμάται κάποιες υποσχέσεις που δεν θα μπορούν να κάνουν πράξη οι επερχόμενοι, αν έρθουν.

Η ΝΔ δεν είναι tabula rasa. Εχει παρελθόν, έχει και πρόσωπα που δοκιμάστηκαν πρόσφατα και άφησαν αρνητικό ίχνος. Και ο νυν αρχηγός της θα χρειαστεί να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να διαψεύσει αυτό που θέλει να πει η ρήση του Γάλλου συγγραφέα Roland Topor «το παρελθόν πλησιάζει επικίνδυνα»…

Στίγκλιτς: Η κλιματική κρίση είναι ο Γ΄Παγκόσμιος πόλεμος

Ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος απαντάει σε όσους έχουν αμφιβολίες για το αν μπορούν οι χώρες να αντέξουν την Πράσινη Νέα Συμφωνία για το κλίμα. "Δεν μπορούμε να μην την αντέξουμε. Διακυβεύεται ο πολιτισμός μας" ξεκαθαρίζει.

Την άποψη ότι η κλιματική κρίση είναι ο Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος, εξέφρασε ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόσεφ Στίγκλιτς, επισημαίνοντας ότι "χρειάζεται μια τολμηρή απάντηση".

Σε άρθρο του στον Guardian, o Αμερικανός οικονομολόγος αναφέρεται στην Πράσινη Νέα Συμφωνία, τονίζοντας, μεταξύ άλλων: "Μπορούμε να την αντέξουμε με τις σωστές δημοσιονομικές πολιτικές και συλλογική βούληση. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι πρέπει να την αντέξουμε. Η κλιματική κρίση είναι ο Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος. Η ζωή και ο πολιτισμός μας, όπως τα γνωρίζουμε, διακυβεύονται, όπως συνέβη και στον Β΄ παγκόσμιο".

Και συνεχίζει: "Ο πόλεμος για το κλίμα, αν διεξαχθεί σωστά, θα ήταν πραγματικά καλός για την οικονομία - όπως ακριβώς ο Β΄ παγκόσμιος έθεσε τις βάσεις για την χρυσή οικονομική άνοδο των ΗΠΑ. Η Πράσινη Νέα συμφωνία μπορεί να προωθήσει τη ζήτηση, διασφαλίζοντας ότι θα χρησιμοποιηθούν όλοι οι διαθέσιμοι πόροι και η μετάβαση στην πράσινη οικονομία μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα "έκρηξη". Περισσότερες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν στην ανανεώσιμη ενέργεια σε σχέση με αυτές που θα χαθούν από τον άνθρακα.

Η μεγαλύτερη πρόκληση θα είναι η συγκέντρωση των πόρων για την Πράσινη Νέα Συμφωνία. Με καλά σχεδιασμένες πολιτικές αδειών και πολιτικές υποστήριξης και μεγαλύτερη χρονική ευελιξία στην αγορά εργασίας μας, θα μπορούσαμε να φέρουμε στο εργατικό δυναμικό περισσότερες γυναίκες και περισσότερους πολίτες άνω των 65 ετών. Λόγω της μακρόχρονης κληρονομιάς των διακρίσεων, πολλοί από τους ανθρώπινους πόρους μας δεν χρησιμοποιούνται τόσο αποτελεσματικά όσο θα μπορούσαν ή θα έπρεπε να είναι. Μαζί με τις καλύτερες πολιτικές στον τομέα της παιδείας και της υγείας και με περισσότερες επενδύσεις σε υποδομές και τεχνολογίες - πραγματικές πολιτικές προσφοράς - η παραγωγική ικανότητα της οικονομίας θα μπορούσε να αυξηθεί, παρέχοντας μερικούς από τους πόρους που χρειάζεται η οικονομία για να προσαρμοστεί στην κλιματική αλλαγή". 

πηγή    

Κάπως έτσι εξαφανίστηκε η ΛΑ.Ε., αυτό θέλει και ο Βαρουφάκης;

Γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος

Μια χαρά το πάει ως τώρα ο Γιάνης Βαρουφάκης με το Μέρα 25: ηχεί ως μία φωνή από τα Αριστερά, χωρίς υπερβολές, μία αριστερή φωνή που μοιάζει (σαν) να αποτελεί τη συνείδηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Και όλοι αναγνώρισαν στον κ. Βαρουφάκη τη στάση του μετά το καλοκαίρι του 2015. Πήρε το καπελάκι του και αποχώρησε. Δεν επιτέθηκε στους πρώην συντρόφους του, δεν άρχισε να κατηγορεί όπου βρεθεί και όπου σταθεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα, δεν έκανε σαν... απατημένη σύζυγος όπως έκαναν, εμμονικά, άλλοι «πολύ» αριστεροί.

Μία αξιοπρεπέστατη στάση που επιβραβεύτηκε από το λαό στην πρώτη, από τότε, εκλογική αναμέτρηση. Και ας τον είχαν εξαφανίσει τα ΜΜΕ. Και ας τον λοιδορούσαν τα ελληνικά κανάλια. Και ας μην τον ανίχνευαν οι δημοσκόποι (όπως μας απαντούσαν).

Το 3% αποτελεί μία καλή βάση για να πάει ακόμα πιο ψηλά στις εθνικές εκλογές. Αρκεί βέβαια να συνεχίσει στην ίδια ρότα. Διότι το τελευταίο διάστημα μοιάζει σαν να αλλάζει τακτική, διολισθαίνοντας σε μία ακραία αντιΣΥΡΙΖΑ ρητορική.

Βασικός εχθρός του δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η Νέα Δημοκρατία. Δεν είναι δεξιά ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η Νέα Δημοκρατία. Μην το κάνει σαν τη ΛΑ.Ε. και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη που ξυπνούσε και κοιμόταν με τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ στο νου. Εξου και η εξαέρωση του κόμματος. Το ίδιο και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, άλλη απατημένη σύζυγος και αυτή.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης ήταν διαφορετικός. Είχε άλλους στόχους και διαφορετική τακτική. Φάνηκε άλλωστε αυτό περίτρανα και στο θέμα του Μακεδονικού που τάχθηκε κατευθείαν και δίχως περιστροφές υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών. Αν θέλει το Μέρα 25 να ακολουθήσει ξαφνικά μία εθνικιστική πορεία δικαίωμά του. Αν θέλει να γκρεμίσει ό,τι χτίζει ξανά δικαίωμά του. Αν θέλει να γίνει ΛΑ.Ε. θα το φτάσει μέχρι τέλους, στο 0.7%...

Δεν είναι τυχαίο που τα ΝΕΑ (που σήμερα πανηγυρίζουν για τη Νέα Δημοκρατία και το 40% που θα φτάσει) έδιναν διαρκώς βήμα στον Παναγιώτη Λαφαζάνη να γράφει άρθρα. Δεν είναι τυχαίο που το Πρώτο Θέμα χθες αφιέρωσε το μισό του πρωτοσέλιδο στον Γιάνη Βαρουφάκη (προσοχή ο Βαρουφάκης δαγκώνει τον Τσίπρα).

Το Μέρα 25 πρεσβεύει κάτι διαφορετικό, μη γίνει τώρα ίδιο και όμοιο. Και πρέπει να μπει στη Βουλή, χρειάζεται η φωνή του Βαρουφάκη εκεί. Μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση (ας μη γελιόμαστε) μπορεί να αποτελεί μία ισχυρή, αριστερή, φωνή αντίδρασης και ανυπακοής.    

Ο θεός είναι Δεξιός

Γράφει η Νόρα Ράλλη

Τι σχιζοφρένεια ζω, Θε μου! Είμαι που είμαι από μοναχή μου, μου το κάνεις ακόμα χειρότερο. Που χειρότερο να μου κάνεις, δεν μπορείς. Βρε ό,τι κι αν θέλεις πες, ό,τι κι αν θες ξεπές, κάνε, μην κάνεις. Αλλά, προς Θεού, όχι αυτό.

Ξέρεις τι είναι να βγαίνεις και να επιβεβαιώνεις, με τον πλέον επιβεβαιωτικό τρόπο, έναν άνθρωπο βαθιά μισάνθρωπο, φύσει απαισιόδοξο, παρολίγον σχιζοφρενή, ολίγον καταθλιπτικό (κατά το «ολίγον φασίστας» που λέγαν στον ΣΚΑΪ); Καημό το 'χω, παράπονο το εκφράζω, αλλά και που, ε τι; Τίποτα. Μόνη μου τα λέω, του λόγου μου τ' ακούω: Μπάστα! Φινίτο, στοπ, αλτ, φτάνει, πώς το λένε; Ως εδώ. Μην επιβεβαιώνετε πια την παρά φύσιν φύση μου!

Οχι, δεν βρίσκομαι σε κρίση. Εξάλλου, δεν είναι ούτε ο καιρός της, ούτε ήρθε η ώρα μου. Διότι κρίση, ως γνωστόν και απολύτως ξεχασμένο τα τελευταία χρόνια, από τα αρχαία χρόνια δεν σημαίνει την απότομη όξυνση ενός προβλήματος, όπως το εννοούμε τα νέα χρόνια, αλλά «εκφέρω κρίση» -αυτό σημαίνει. Είναι η ενέργεια και το αποτέλεσμα του «κρίνω», η νοητική ενέργεια που οδηγεί στην τάδε απόφαση ή τη δείνα επιλογή... Επιλογή -αυτό σημαίνει. Επιλογή και απόφαση. Για παράδειγμα: «Πρέπει να τελειώσουμε πολιτικά την ηγεσία και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ». Σαφές. 'Η: «Πρέπει να υπάρξει στρατηγική ήττα των ιδεών της Αριστεράς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς, για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές». Ξάστερο.

Και οι δύο άνωθι διακοινώσεις φέρουν και κρίση και υπογραφή. Και επιλογή και απόφαση. Αν και φαινομενικά θα μπορούσαν να ανήκουν στο ίδιο πρόσωπο, δεν. Ούτε καν στον ίδιο χώρο, φαινομενικά, δεν ανήκουν τα δύο πρόσωπα που δεν. Δύο πρόσωπα που και έχουν επιλεγεί και αποφασίζουν. Και, αν όλα πάνε κατ' ευχήν θεού και εκ ψήφου ανθρώπων, θα συνεχίσουν ν' αποφασίζουν -διόλου φαινομενικά. Απολύτως πραγματιστικά. Απόλυτα ατομικιστικά.

Δεν είναι όμως ούτε η Φώφη μήτε ο Βορίδης το πρόβλημά μου. Το ξεσάλωμά τους -αυτό δεν μπορώ να διαχειριστώ. Κάθε ιδεολογικό απόρριμμα το κάνουν πολιτικό πρόταγμα, κάθε πολιτικό απόρριμμα το ανάγουν σε θεσμικό παράγοντα. Και να σου οι Σκαλούμπακες, και δως του οι Λοβέρδοι. Για να καταλάβω: ποια ακριβώς είναι η διαφορά στο να πεις «Το δίλημμα μέχρι τις εκλογές θα είναι: ή είσαι με νέα μέτρα στήριξης των αδυνάτων ή είσαι με την ανάπτυξη» από το «Στις επερχόμενες εθνικές εκλογές ψηφίζουμε να φύγει ο κομμουνισμός από τα χώματα τα ιερά τα ελληνικά, τα εμποτισμένα με αίμα ηρώων»; Ο,τι εμπερικλείεται υποδόρια στην πρώτη δήλωση του Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, φανερώνεται ξεκάθαρα στο αντικομμουνιστικό παραλήρημα του υιού του αρχιβασανιστή της Μακρονήσου Σκαλούμπακα. Που, σύμφωνα με την «Μεταπαιδεία» (σ.σ. ιστότοπος που αυτοπροσδιορίζεται ως «η εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια στον χώρο της μεταπολιτικής μάχης της εποχής μας»), είναι «εθνικός αγωνιστής και ήρωας των πολεμικών αναμετρήσεων στη διάρκεια του συμμοριτοπολέμου».

Για συμμοριτοπόλεμο δεν ξέρω. Ούτε για μεταπολιτικές μάχες και λοιπές μπουρδολογίες. Αυτό που ξέρω είναι πως η γενιά των δωσιλόγων της Κατοχής καλά κρατεί. Οχι των χουντικών με τα τσεκούρια -των δωσιλόγων με τις κουκούλες και τα παράσημα. Οι πρώτοι από τους δεύτερους προήλθαν. Και μαζί φτιάξαν τον θεό τους. Τους και μας. Μαζί μ' αυτόν, και απογόνους (φυσικούς και ιδεολογικούς) άφησαν και την Ιστορία ξανάγραψαν και πολιτικές (ελέω ψηφοφόρων) καθορίζουν και πράξεις (ελέω θεού) δικαιώνουν.

Εφυγε προχθές από κοντά μας ο εκδότης του Θεμέλιου, Θόδωρος Μαλικιώσης. Αγωνιστής ήταν. Και εξόριστος και διαβασμένος και αριστερός και απ' όλα. Το κυριότερο, όμως, είναι πως σε τίποτα (ούτε καν στον εαυτό του) δεν επέτρεψε να στιγματίσει το στίγμα που άφησε. Και το άφησε στην ιδέα μιας μορφωτικής πολιτιστικής παρέμβασης και στην πράξη μιας αγωνιστικής καθημερινής ζωής. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το κρίνει. Να το αγκαλιάσει, ναι. Να το συνεχίσει, ίσως. Αλλά να το κρίνει, όχι. Ούτε καν ο θεός.

Που, αν δεν το ξέρατε, ναι. Είναι Δεξιός.  

Καινούργιο φεγγάρι

Γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

Πρώτο καλοκαιρινό βράδυ στη βεράντα. Ιούνιος, στην αρχή του. Λίγοι άνθρωποι στον δρόμο, λίγοι άνθρωποι στα μπαλκόνια, ελάχιστοι ήχοι σπάνε τη σιωπή. Ο ουρανός είναι σκούρος, ξάστερος. Η ατμόσφαιρα, έπειτα από πολύ καιρό, πεντακάθαρη, διαυγής. Ενα καινούργιο φεγγάρι έχει βγει και κρύβει το φως των μεγάλων αστεριών.

Είναι τόσο μακριά αυτά, που χάνουν τη λάμψη τους μπροστά στον ταπεινό και ετερόφωτο δορυφόρο που αρχίζει τη βόλτα του γύρω από τη Γη. Είναι λίγο γερμένο, υποκίτρινο, μόλις έχει ξυπνήσει.

Θυμάσαι μια παιδική ζωγραφιά που είχες. Ενα νιούτσικο φεγγάρι, μια φέτα φωτός στον βαθύ μπλε ουρανό, μεγάλη και κίτρινη. Λίγο γερμένο, αγουροξυπνημένο. Στην κάτω άκρη του ένας αρλεκίνος -πεσμένος από κάποιο αστέρι;– έχει αρπαχτεί και κρέμεται με βλέμμα κάπως απορημένο, σίγουρα θλιμμένο.

Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις λάθος γι’ αυτό το τελευταίο, έχει ένα δάκρυ σκούρο ζωγραφισμένο στην άκρη του ματιού του. Κι αυτό κρέμεται από μια γωνιά, μόνο που δεν θα κυλήσει ποτέ. Είναι από μαύρο χρώμα πάνω σε μια λευκή μάσκα. Αλλά έχει και ένα χαμόγελο, πλατύ, επίσης ζωγραφιστό.

Φοράει στολή φαρδιά, λευκή και μαύρη ριγέ, κι έναν σκούφο μυτερό με μια φούντα στην κορυφή. Ασπρα-μαύρα είναι και τα παπούτσια του.

Ολα λευκά και όλα μαύρα, τέλεια στην απολυτότητά τους, ατελή στην αλήθεια τους. Δεν έχει φύλο, δεν έχει χαρακτήρα, δεν ξέρεις τι κρύβεται πίσω από τη σχεδιασμένη μορφή πάνω στον καμβά ενός προσώπου που δεν μπορείς να φανταστείς.

Αυτή η εικόνα του αρλεκίνου, που πια δεν ξέρεις πού είναι, πώς χάθηκε, αν κατά λάθος την πέταξες, πάντα σε μάγευε. Είχε ένα μυστήριο, σε άφηνε να φανταστείς για το πρόσωπο πίσω από την ασπρόμαυρη μορφή ό,τι ήθελες. Ηταν αγόρι, ήταν κορίτσι, δεν είχε σημασία. Ηταν μάλλον και τα δύο, ένα πλάσμα που μπορούσε να αγγίξει όλες τις χορδές, να παίξει όλες τις μουσικές, να πει όλες τις ιστορίες, τη δική σου, του διπλανού σου, ενός ξένου.

Ετσι κοιτούσε το φεγγάρι εκείνο το βράδυ του Ιουνίου. Για λίγο σκέφτεσαι να κρεμαστείς κι εσύ από την κάτω άκρη του. Δεν είσαι χάρτινη, δεν φοράς δίχρωμη στολή, ούτε μακιγιάζ, δεν έχεις καπέλο μυτερό, έχεις φθαρτή σάρκα και οστά. Από μακριά μπορεί να μοιάζεις με το ονειροπόλο κορίτσι που ήσουν κάποτε. Τα μαλλιά σου είναι σγουρά και ανάκατα μετά το μπάνιο, η νυχτικιά σου λίγο φαρδιά και σου πέφτει από τον ένα ώμο και αντί για μυτερά παπούτσια φοράς κάτι παλιά δερμάτινα σανδάλια.

Θα πιαστείς με το δεξί σου χέρι από τη γωνιά και θα παρατηρείς τον κόσμο. Αν δεν βλέπεις καλά θα κάνεις το αριστερό σου χέρι κιάλι, όπως τα παιδιά που παίζουν τους πειρατές και θα βλέπεις μακριά, πολύ μακριά. Εως τις μεγάλες θάλασσες, έως τα μαγικά νησιά και τα βουνά που είναι χιονισμένα ακόμη και το καλοκαίρι.

Θα ψάξεις νέες ιστορίες να πεις, μαγικά φίλτρα, από αυτά που γιατρεύουν κάθε πόνο, που φέρνουν πίσω όσους χάθηκαν για πάντα, λυχνάρια με γιγαντόμορφους ενοίκους που υλοποιούν τρεις ευχές και άλλα πολλά.

Σαν εκείνο το τραγούδι, που λέει ότι όλα υπάρχουν εκεί, «αν έχεις μάτια να τα δεις, αν έχεις χέρια να τ’ αγγίξεις/ μπορείς να βρεις κλειδί να ξεκλειδώσεις τη σιωπή τους/ αρκεί να πας, ορθάνοιχτος, γυρεύοντάς τα»*.

Πολύ το θαύμασες αυτό το καινούργιο κίτρινο φεγγάρι, που μια άλλη στιγμή σημασία δεν θα του έδινες. Πριν μπεις στο σπίτι, του ψιθυρίζεις ένα ευχαριστώ.

Αύριο θα ξημερώσει μια άλλη μέρα, θα μεγαλώσει λίγο το φεγγαράκι, θα μεγαλώσεις λίγο ακόμη κι εσύ. Κι ίσως να ξεχάσεις το ταξίδι γύρω από τον κόσμο.

Οταν πας να ξαπλώσεις, πάντως, το δεξί σου χέρι πονάει λίγο, από τη δύναμη που έβαλες για να κρατηθείς εκεί ψηλά. Αλλά ήταν τόσο όμορφα…

* «Το δωμάτιο», Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, 1994           

WWF: Η Γαλλία, ο μεγαλύτερος παραγωγός πλαστικών αποβλήτων στη Μεσόγειο

Η Γαλλία παρήγαγε 4,5 εκατ. τόνους πλαστικών αποβλήτων το 2016, δηλαδή 66,6 κιλά ανά άτομο, σύμφωνα με έκθεση. Αν και το 98%του συνόλου συλλέχθηκαν, μόλις το 22% ανακυκλώθηκε.

Η Γαλλία είναι η χώρα στη λεκάνη της Μεσογείου που παράγει τα περισσότερα πλαστικά απορρίμματα, από τα οποία 10.000 και πλέον τόνοι εναποτίθενται σε αυτή την ημίκλειστη θάλασσα, σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Ταμείου για τη Φύση (WWF) που δόθηκε στη δημοσιότητα την Παρασκευή, παραμονή της Παγκόσμιας Ημέρας Ωκεανών.

Η Γαλλία παρήγαγε 4,5 εκατομμύρια τόνους πλαστικών αποβλήτων το 2016, δηλαδή 66,6 κιλά ανά άτομο, σύμφωνα με την έκθεση. Αν και το 98%του συνόλου (4,4 εκατομμύρια τόνοι) συλλέχθηκαν, μόλις το 22% ανακυκλώθηκε.

Το 2% των εναπομεινάντων πλαστικών αποβλήτων προκαλούν "τη διαφυγή 80.000 τόνων πλαστικού στη φύση", εκ των οποίων 11.200 τόνοι "εισχωρούν στη Μεσόγειο", υπολόγισε η περιβαλλοντική μκο.

Σύμφωνα με το WWF, η αλιεία, η υδατοκαλλιέργεια και οι θαλάσσιες μεταφορές είναι η αιτία για το 9% της ρύπανσης αυτής". Οι παγίδες καβουριών, τα δίχτυα μυδιών, τα δοχεία... είναι ανάμεσα στα κατάλοιπα που βρέθηκαν", διευκρινίζει.

Τα ποτάμια παρασύρουν το 12% των πλαστικών απορριμμάτων που βρίσκονται στη θάλασσα. Οι παράκτιες δραστηριότητες αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος της ρύπανσης (79% δηλαδή 8.800 τόνοι) στη Μεσόγειο προερχόμενης από τη Γαλλία, "λόγω κυρίως μιας κακής διαχείρισης αποβλήτων και των επιπτώσεων από τις τουριστικές επιχειρήσεις και τις δραστηριότητες κατά τον ελεύθερο χρόνο".

Η συγκέντρωση πλαστικών απορριμμάτων είναι ιδιαίτερα υψηλή κοντά στη Μασσαλία, τη Νίκαια και την Κορσική, κάτι που εξηγείται εν μέρει από "τον τουρισμό και τις δραστηριότητες κατά τον ελεύθερο χρόνο".

Άλλος παράγοντας, το σύστημα ανακύκλωσης των απορριμμάτων είναι λιγότερο αποτελεσματικό στις γεωγραφικές περιοχές της Μεσογείου. "Το ποσοστό της υγειονομικής ταφής είναι ιδιαίτερα υψηλό σε ορισμένες περιοχές", όπως η Μασσαλία και η Κορσική, με την παρουσία απόρριψης απορριμμάτων σε ανοικτές χωματερές, αποκαλύπτει το WWF.

Αυτή η πλαστική ρύπανση, εκτός από τις επιπτώσεις της στην πανίδα και τη χλωρίδα, έχει μεγάλο κόστος, προειδοποιεί η έκθεση: Οι επιπτώσεις για την αλιεία εκτιμώνται στα 12 εκατομμύρια ευρώ (πλαστικά απόβλητα μέσα στις μηχανές πλοίων ή στα δίχτυα), σε 21 εκατομμύρια για το θαλάσσιο εμπόριο (εμπλοκή μέσα στα πτερύγια του έλικα, συγκρούσεις...) και 40 εκατομμύρια για τον τουρισμό.

Το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση καλεί τη Γαλλία "να προχωρήσει πιο πέρα" από την απαγόρευση των πλαστικών μιας χρήσης, ενώ κατακρίνει "τα πολύ περιορισμένα μέτρα για τη μείωση της παραγωγής και της χρήσης πλαστικών". 

πηγή      

Νέος Ποινικός Κώδικας: Αξιόποινη πράξη το "ρουσφέτι"

Στην κατάργηση δεκάδων διατάξεων οι οποίες θεωρούνται πλέον απαρχαιωμένες προχωρά ο νέος Ποινικός Κώδικας, σε μία προσπάθεια να εκσυγχρονιστεί το περιεχόμενό του. Τέλος μπαίνει στην επαιτεία, την κακόβουλη βλασφημία και την καθύβριση θρησκευμάτων, ενώ στον αντίποδα ενισχύεται το άρθρο για τη δωροδοκία κατά τις εκλογές.

Γράφει η Αντωνία Ξυνού

Κατά δεκάδες καταργούνται άρθρα που ορίστηκαν στον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα πριν από περίπου 70 χρόνια. Πρόκειται για διατάξεις, η πλειοψηφία των οποίων σήμερα θεωρείται απαρχαιωμένη, καθώς αφορούν πράξεις που πλέον δεν θεωρούνται άδικες. Έτσι, σβήνονται από τον καινούργιο Ποινικό Κώδικα και από την 1η Ιουλίου παύουν να ισχύουν.

Χαρακτηριστική περίπτωση τα άρθρα για την κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκευμάτων (198 – 199 ΠΚ) τα οποία μέχρι σήμερα έφεραν ποινή φυλάκισης μέχρι δύο χρόνια. Πλέον καταργούνται, αφού -σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση- «γίνεται γενικώς δεκτό ότι δεν προσβάλλουν κανένα υπαρκτό κοινωνικό μέγεθος και επομένως δεν συνιστούν αξιόποινες πράξεις».

Στον «κουβά» μπήκε και το αδίκημα της «απατηλής επίτευξης συνουσίας» (341ΠΚ), που τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών. Θεωρείται πια πλήρως απαρχαιωμένη καθώς -όπως αναφερόταν στη σχετική διάταξη- αφορούσε όποιον «επιτύχει να έλθει σε συνουσία με γυναίκα προκαλώντας ή χρησιμοποιώντας πλάνη εξαιτίας της οποίας η παθούσα θεώρησε ότι η συνουσία πραγματοποιήθηκε σε γάμο». Τέλος, παρωχημένη κρίθηκε και η απάτη σχετική με το γάμο. «Όποιος με απατηλά μέσα παραπείθει κάποιον να τελέσει γάμο άκυρο ή ακυρώσιμο, αν ο γάμος γι’ αυτόν τον λόγο κηρύχθηκε αμετάκλητα άκυρος τιμωρείται με φυλάκιση» ανέφερε η διάταξη, η οποία σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση είναι παρωχημένη και καταργείται, «με τη σκέψη επιπλέον ότι ακόμη και όταν θα μπορούσε κατ' εξαίρεση στη σύγχρονη εποχή να πραγματωθεί η συγκεκριμένη πράξη, η απαξία της συμπεριφοράς μπορεί να αντιμετωπιστεί με τις διατάξεις του αστικού δικαίου».

Στη λίστα μπαίνουν δεκάδες ακόμη διατάξεις οι οποίες αν και υπήρχαν στον ισχύοντα εδώ και περίπου 70 χρόνια Ποινικό Κώδικα, ουσιαστικά ήταν ανεφάρμοστες. Έτσι, καταργείται και η πράξη της τυμβωρυχίας (373ΠΚ): «Ως υπαίτιος κλοπής τιμωρείται και όποιος νεκροσυλήσει σε τυμβωρυχία, σκοπεύοντας να αποκτήσει παράνομα ο ίδιος ή τρίτος περιουσιακή ωφέλεια». Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, κρίθηκε ότι η συγκεκριμένη πράξη δεν περιέχει εγκληματικό άδικο. Αντίστοιχη «τύχη» έχουν το αδίκημα της «επαιτείας» (407ΠΚ), αλλά και της «παραμέλησης αποτροπής» από αυτή (409 ΠΚ), που μέχρι σήμερα τιμωρούνται με φυλάκιση έως έξι μηνών.

Το ρουσφέτι

Ενδιαφέρον πάντως προκαλεί το άρθρο για τη δωροδοκία κατά τις εκλογές (165ΠΚ) το οποίο όχι μόνο δεν καταργείται αλλά με το νέο Ποινικό Κώδικα διευρύνεται, καθώς πλέον μπορεί να σχετίζεται όχι μόνο με τις βουλευτικές και αυτοδιοικητικές εκλογές αλλά και με τις εκλογικές διαδικασίες για την ανάδειξη των ευρωβουλευτών καθώς και με τα δημοψηφίσματα. Παράλληλα, στη δωροδοκία κατά τις εκλογές περιλαμβάνονται πια και δωρεές σε κοινωφελή ιδρύματα και στην εκκλησία, εφόσον πίσω από αυτές κρύβεται κάποιο αντάλλαγμα που σχετίζεται με την ψηφοφορία.

Αναφορικά με το γνωστό σε όλους ρουσφέτι, η αιτιολογική έκθεση επισημαίνει: «Στη διάταξη αυτή περιλαμβάνεται αρχικά υπόσχεση ή παροχή οποιωνδήποτε μη οφειλόμενων ωφελημάτων σε εκλογέα για να παραλείψει να ασκήσει το εκλογικό τους δικαίωμα ή για να το ασκήσει με ορισμένο τρόπο. Δεν θεωρείται αξιόποινη πράξη η παροχή δώρων προκειμένου να ασκήσει ο εκλογέας το εκλογικό του δικαίωμα, αφού η άσκηση του δικαιώματος είναι υποχρεωτική. Με τις ποινές της ενεργητικής δωροδοκίας τιμωρείται άλλωστε και ο ίδιος εκλογέας ο οποίος δέχεται παροχή ή υπόσχεση ωφελημάτων που δεν δικαιούται ή απαιτεί τέτοια για να παραλείψει την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος ή για να το σκίσει με ορισμένο τρόπο. Το αξιόποινο διευρύνεται ωστόσο και με την τυποποίηση επιπλέον πράξεων, οι οποίοι σήμερα δεν περιγράφονται στον ισχύοντα ποινικό κώδικα, παρά το γεγονός ότι με τις πράξεις αυτές συχνά αλλοιώνεται η ψήφος των εκλογέων και μολονότι οι πράξεις αυτές είναι αξιόποινες στο πλαίσιο της εκλογικής νομοθεσίας. Έτσι αξιόποινη θεωρείται πλέον κατά το άρθρο 165 όχι μόνη η προσφορά ωφελημάτων σε συγκεκριμένο εκλογέα και η αποδοχή τους από τον εκλογέα, αλλά και πράξεις που απευθύνονται σε αόριστο αριθμό εκλογέων. Ειδικότερα τιμωρείται όποιος από την προκήρυξη κάποιας από τις εκλογές ή τα δημοψηφίσματα και ως το τέλος της ψηφοφορίας υπόσχεται ή κάνει δωρεά για φιλανθρωπικό σκοπό ή για εκτέλεση έργου σε εκλογική περιφέρεια, Δήμο, φιλανθρωπικό κατάστημα, κοινωφελές ίδρυμα ή εκκλησία, ως αντάλλαγμα για να υπερψηφιστεί, καταψηφιστεί ή προτιμηθεί συγκεκριμένος υποψήφιος».