Λέει αλήθειες ο Άρης: Βάλτε μέτρο στις προσδοκίες σας, θα ξεβολευτούμε για να έχουμε ανάπτυξη! (βίντεο)

Πόσο πιο καθαρά να το πούνε πλέον οι άνθρωποι;

Τα λένε οι ίδιοι, τα λένε και οι άνθρωποι που έδωσαν αγώνα μαζί τους “τα πέτρινα χρόνια” όπως λέει ο Άδωνις για τον “αδελφό” του Άρη Πορτοσάλτε.

Σε εκδήλωση λοιπόν της ΝΔ στο “πατουλικό” Μαρούσι, ο “αδελφός” Πορτοσάλτε, έχοντας δίπλα του τον Άδωνι Γεωργιάδη, ξεκαθάρισε στο κοινό:

“Ένα πραγματακι όμως, ένα μέτρο στις προσδοκίες μας. Με μεταφυσική ανάπτυξη δεν παράγεται κυρίες και κύριοι, η ανάπτυξη θέλει και δική μας συνεισφορά. Μπορεί ορισμένα πράγματα να μας ξεβολέψουν αλλά φαντάζομαι ότι οι έχοντες μία ηλικία θα μπορεί να πρέπει να ξεβολευτούμε για το καλό των παιδιών μας”.

Και δώστου χειροκρότημα από κάτω το κοινό που μάλλον δεν κατάλαβε τι ακριβώς μπορεί να περιλαμβάνει αυτό το “ξεβόλεμα” όπως το είπε χαριτωμένα ο Άρης Πορτοσάλτε που θα έρθει αν κερδίσει ο Μητσοτακης και η ΝΔ τις εκλογές, ενώ ο Άδωνις φυσικά δεν προέβαλε καμία αντίρρηση στα όσα είπε ο “αδελφός” του.

“Βάλτε πλάτη” λοιπόν το μήνυμα των Άρη – Άδωνι – ΝΔ, βάλτε πλάτη με νέα χαράτσια και μειώσεις γιατί όπως είπε και ο αρχηγός Κυριάκος, αν κερδίσει τις εκλογές, η 13η σύνταξη για παράδειγμα θα δοθεί ξανά αν έχουμε 4% ανάπτυξη. Και οι φόροι θα μειωθούν όταν έχουμε ανάπτυξη αλλά για να έχουμε ανάπτυξη πρέπει να μειωθούν οι φόροι. Και τη φορολογία στις επιχειρήσεις θα μειώσει η ΝΔ αλλα θα μας πει πώς όταν καταθέσει προϋπολογισμό.

Όμορφος κόσμος, επιχειρηματικά πλασμένος…

***ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΟΝΤΑΡΙΣΜΕΝΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΠΟΡΤΟΣΑΛΤΕ- ΠΡΟΣΟΧΗ***

πατήστε ΕΔΩ για να δείτε το βίντεο

πηγή

ΕΣΗΕΑ: Χυδαία μορφή τρομοκράτησης η επίθεση στην ΑTHENS VOICE

Kαταδικάζει η Ενωση των δημοσιογράφων της Αθήνας (ΕΣΗΕΑ) την επίθεση στα γραφεία της εφημερίδας «ATHENS VOICE» από "δήθεν επαναστάτες που εμφανίζονται ως «τιμωροί»".

Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρεται:

«Τα θεσμικά όργανα της ΕΣΗΕΑ αντιμετωπίζουν το θέμα που προέκυψε με την καταδικαστέα ανάρτηση της εφημερίδας. Τίποτε, όμως, δεν δικαιολογεί βίαιες επιθέσεις εναντίον του Τύπου.

Πριν από πέντε χρόνια η ΕΣΗΕΑ είχε καταδικάσει και πάλι τον εμπρησμό των γραφείων της εφημερίδας. Δυστυχώς η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αλλά ως μια χυδαία μορφή τρομοκράτησης.

Η βία και η απόπειρα φίμωσης του Τύπου ανήκουν στις πρακτικές του ολοκληρωτισμού. Η Ένωση Συντακτών βρίσκεται σταθερά απέναντι σ’ αυτά τα φαινόμενα. Θα αγωνιστούμε σθεναρά εναντίον εκείνων που επιθυμούν με τη βία να εγκαθιδρύσουν το σκοταδισμό. Οι Έλληνες δημοσιογράφοι έχουν αποδείξει ότι δεν φοβούνται και δεν πτοούνται από τη βία και τις απειλές. Είμαστε δίπλα στους συναδέλφους μας αντιστεκόμενοι στη βαρβαρότητα.»   

Ο αξημέρωτος μονόλογος της γενιάς μου

  

Το παρόν σημείωμα γράφεται δύο ημέρες πριν από τις ιστορικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, με μία αγωνία που με σήκωσε όρθιο στις 4 το πρωί. Και αναρωτιέμαι μέσα στο σκληρό φως φθορίου της κουζίνας πώς φτάσαμε ως εδώ. Πώς φτάσαμε μέχρι του σημείου μία κοινωνία της οποίας οι βασικοί αρμοί έφτασαν σχεδόν να εξαρθρωθούν μέσα από μια δυσβάσταχτη δεκαετία μιζέριας να διαπραγματεύεται το πάχος του σχοινιού της κρεμάλας της. Πώς μια ολόκληρη κοινωνία ξέχασε τι σημαίνει Δεξιά. Όχι αυτής που επικαλείτο ύπουλα ο Ανδρέας για να συσπειρώσει τον ταλαιπωρημένο κόσμο της περιόδου 1940-1970. Σήμερα, 4 το πρωί μιλάω για τη γενιά μου.

Της Δεξιάς των δολοφόνων του Τεμπονέρα, τον Μεϊμαράκη χέρι-χέρι με τον Καλαμπόκα, της Δεξιάς της αποβιομηχανοποίησης των αρχών του ’90. Της Δεξιάς του κλεισίματος της Πιρέλι και της Πειραϊκής Πατραϊκής στην Πάτρα και των χιλιάδων ανέργων εν μια νυκτί. Της Δεξιάς που επί έναν ολόκληρο χρόνο έδερνε τους φοιτητές και τις φοιτήτριες γιατί αυτονόητα αντιστάθηκαν στην κατάργηση του άρθρου 16 και τους συναφείς νόμους. Της Δεξιάς των «κάποιων καμένων δέντρων»[1]του Βουλγαράκη ενώ καιγόταν ο Κρόνιος Λόφος στην Αρχαία Ολυμπία. Της Δεξιάς του «Στρατηγού Ανέμου» και των «πραιτόρων» του Πολύδωρα. Της Δεξιάς απλά του Βουλγαράκη Υπουργού Πολιτισμού. Της Δεξιάς του Στυλιανίδη στα μπουζούκια το βράδυ της δολοφονίας Γρηγορόπουλου. Της Δεξιάς που υποθήκευσε το μέλλον της γενιάς μου σε payroll διατεταγμένων πρακτόρων που παρίσταναν τους δημοσιογράφους, σε θαλασσοδάνεια, σε αζήτητα των βοθροκάναλων και της κομπραδόρικης ελληνικής τραπεζοκρατίας. Της Δεξιάς που πούλησε μια χώρα για να κανονίσει τα δικά της παιδιά, τους Δαπίτες, τους γλείφτες, τους κόλακες, τους άσχετους, τους αμόρφωτους, τους ημιμαθείς, τα βύσματα.  Της Δεξιάς που έκοψε με σχέδιο και κατ’ επιλογή λεφτά από την αγροτική σύνταξη της γιαγιάς μου. Της Δεξιάς του Μπαλτάκου να νουθετεί μέσα σε γραφείο της Βουλής τον Κασιδιάρη. Της Δεξιάς που αρχικά επιχείρησε να αποδώσει τη δολοφονία Φύσσα σε συμπλοκή οπαδών.  Της Δεξιάς των Σκουριών. Της Δεξιάς της «σοβαρής Χρυσής Αυγής». Της Δεξιάς των βασανιστηρίων σε αστυνομικά τμήματα επί Δένδια. Της Δεξιάς της ΕΡΤ. Της κατρακύλας, των ρουσφετιών και τους κλεισίματός της. Της Δεξιάς των ανεπάγγελτων, των ανεπίδεκτων. Της Δεξιάς των αληταράδων που παριστάνουν τους αρχόντους.

Και σκέφτομαι ότι πια τις εκλογές δεν τις κερδίζουν οι πολιτικοί αλλά τα πολιτισμικά πρότυπα. Και αυτό που καταλάβαμε πάρα πολύ αργά, τότε που λέγαμε ότι ο Τσίπρας παίζει χωρίς αντίπαλο, είναι ότι ο Κούλης δεν είναι απλά ένας πολιτικός αρχηγός. Είναι ένα πολιτισμικό πρότυπο. Ο Τσίπρας έπαιζε με τον χειρότερο δυνατό αντίπαλο: το μέσο Έλληνα. Τον μέσο Έλληνα και τη μέση Ελληνίδα που εύχεται να του/της κάτσει το λαχείο, είτε αυτό λέγεται ένας/μια πλούσιος/α γαμπρός/νύφη, είτε μια πλούσια κληρονομιά. Τον μέσο Έλληνα που ονειρεύεται να γίνει διευθυντής άνευ ύλης και αντικειμένου. Τον μέσο Έλληνα, που με μηδενική εμπειρία, όχι στην εργασία αλλά στη ζωή την ίδια, κραδαίνει ένα πτυχίο κοινωνιολογίας από το Χάρβαρντ και την ίδια στιγμή αναρωτιέται γιατί ένας νέος του 21ου αιώνα οφείλει να ενδιαφέρεται για τη δολοφονία Λαμπράκη. Τον μέσο Έλληνα που θέλει το χαρτί της κοινωνιολογίας του Χάρβαρντ ακόμα και αν στο Πάντειο γίνει πραγματικός επιστήμονας, υπομένοντας τη μακρά βάσανο της ελληνικής ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας. Τον μέσο Έλληνα που μέσα του λέει για το ξενιτεμένο του παιδί «εντάξει μωρέ, στην τελική όπου είναι χαρούμενο».

Και σκέφτομαι ότι τελικά το μεγαλύτερο λάθος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν που έδωσε ένα αχρείαστο βήμα στον μέσο Έλληνα σε μια στιγμή που η ευθύνη έπρεπε να παραμείνει αποκλειστικά στα χέρια της. Το βράδυ της 5ης Ιουλίου 2015, ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος δεν έχασε την ευκαιρία να αισθανθεί ήρωας για μια νύχτα, αποκαθαρμένος από τη μιζέρια και την ιδιοτέλειά του. Εκείνο το δημοψήφισμα τελικά δεν έπρεπε να γίνει για ένα και μόνο λόγο. Γιατί απλούστατα ο μέσος Έλληνας φαντασιώθηκε ότι δεν είναι μέσος: στην απλήρωτη και ανούσια δουλειά του, στο αδιάφορο κρεβάτι του, τις μίζερες Κυριακές στο χωριό, τις μίζερες επετειακές διαδηλώσεις, στο Πολυτεχνείο που κάθε χρόνο «φοβάμαι και περισσότερο», στις πιο μίζερες εθνικές γιορτές, στην ονομαστική του εορτή (όχι γιορτή). Και η ματαιωμένη φαντασίωση δεν είναι η αρκούδα που πέφτει σε χειμερία νάρκη αλλά που ξυπνάει από αυτή πεινασμένη.

Πέρασαν 4 χρόνια και 4 το πρωί αναρωτιέμαι τι μπορεί να σωθεί. Πάω να πω «τίποτα». Και μετά ξαναλέω: μια ολόκληρη γενιά.

[1]«Επιστράτευσαν» και τον Παυσανία…, Ριζοσπάστης (online) 5/9/2007 https://www.rizospastis.gr/story.do?id=4194332

Εικόνα: Edwart Norton στην ταινία Fight Club

Πηγή

Η ομορφιά της ζωής δεν σταματάει σε καμία ηλικία

Η εμμονή με τη νεότητα είναι νομίζω ένα πανανθρώπινο φαινόμενο. Το γήρας μας φέρνει πιο κοντά στο θάνατο, για αυτό και γίνεται προσπάθεια από κάθε άνθρωπο στο να αποφευχθεί. Η νεότητα είναι ο πόθος κάθε ανθρώπου, είναι η επιθυμία του ίδιου να ξεπεράσει τη φθαρτή του φύση και να παραμείνει αθάνατος και αιώνιος.

Διαρκώς βομβαρδιζόμαστε με το μήνυμα πως πρέπει να παραμένουμε νέοι, πως στη νεότητα κρύβεται μόνο η χαρά και η απόλαυση της ζωής. Πόσο ισχύει αυτό όμως;

Αν πραγματικά, δούμε τις στατιστικές ανθρώπων που βρίσκονται σε μεγαλύτερες δεκαετίες στη ζωή τους, θα διαπιστώσουμε πως οι περισσότεροι αναφέρουν πως αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι και πλήρεις, συγκριτικά με τα νεανικά τους χρόνια. Η πεποίθηση πως μόνο στη νεότητα είμαστε χαρούμενοι, δεν έχει λογική υπόσταση. Η ωριμότητα, η μεγαλύτερη γνώση του εαυτού μας, όλα αυτά που αποκτούμε σταδιακά και με το πέρασμα των χρόνων, μας βοηθούν να ζούμε μία ζωή με μεγαλύτερη πληρότητα.

Ο φόβος για το πέρασμα των χρόνων και όλα αυτά που ίσως επιφέρει σε έναν άνθρωπο, κυριαρχούν στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων.

Όμως, μήπως όλη αυτή η εμμονή να είναι τελικά περισσότερο φθοροποιός από το ίδιο το πέρασμα της ηλικίας; Πόσο πιο όμορφο θα ήταν μία γυναίκα 65 ετών να αποδεχόταν την ομορφιά της και να προσαρμοζόταν στην ηλικία  της  αξιοποιώντας τις δυνατότητες και τις ευκαιρίες της ζωής, από το να προσπαθεί διακαώς να αποκτήσει το δέρμα που είχε στα είκοσι; Πόσο πιο ωραίο θα ήταν να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι, δίχως να μας υποβάλλουμε στο καθημερινό μαρτύριο να είμαστε συνεπείς με τα κοινωνικά πρότυπα ομορφιάς;

Αν πραγματικά το σκεφτούμε, από την άλλη οπτική, είναι ευλογία για έναν άνθρωπο να μεγαλώνει. Καθημερινά τόσοι θάνατοι ανθρώπων σε τόσο μικρές ηλικίες, μας αποδεικνύουν πως η μεγαλύτερη επιτυχία είναι να ζούμε και να είμαστε υγιείς. Αν αντιληφθούμε πως είναι ευλογία και το ότι αναπνέουμε, δε θα παραπονούμαστε τόσο πολύ για το χρόνο που περνάει.

  

Ακόμα όμως και αυτή η εμμονή με τη νεότητα, μπορεί να μας στερεί το προνόμιο του να μπορούμε να εκτιμήσουμε και τα καλά που υπάρχουν στη μεγαλύτερη ηλικία, όπως την εμπειρία, τη σοφία κα τη γνώση που έχουν οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας. Η κάθε ηλικία έχει τη χάρη της, η κάθε δεκαετία έχει τις ομορφιές της και πρέπει να έχουμε ανοιχτά τα μάτια και την καρδιά στο να τις βλέπουμε. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε και από τους παππούδες και από τις γιαγιάδες μας; η σοφία τους, η γνώση τους, οι εμπειρίες τους, όλα αυτά διανθίζουν τη ζωή μας και μας γνωστοποιούν αντιλήψεις και πεποιθήσεις του παρελθόντος. Συνοπτικά, η αξία των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας είναι μεγάλη, για αυτό η άρση των διακρίσεων η οποία σχετίζεται με την ηλικία, θα έπρεπε να εκλείψει.

Η νεότητα δεν είναι μόνο εκείνη που δίνει όμορφα πράγματα στη ζωή. Η ωριμότητα, η εμπειρία και η γνώση που φέρνει το πέρασμα των χρόνων, από μόνα τους δίνουν ομορφιά και χάρη σε έναν άνθρωπο. Είναι σημαντικό να εκτιμήσουμε την αξία και την ομορφιά κάθε ηλικίας, να προσπαθήσουμε να εκμαιεύσουμε τα μηνύματα που εκείνη θέλει να μας διδάξει.

  

Μαρία Σκαμπαρδώνη

Αγαπητέ φίλε Φάνη, φίλε του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη

Στην τελευταία σελίδα της Εφημερίδας των Συντακτών γράφει ο γνωστός ηθοποιός Μάριος Αθανασίου και στέλνει επιστολή στον φίλο «Φάνη», στον οποίο είχε στείλει γράμμα και ο συνάδελφός του Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους πιστεύει στον Μητσοτάκη και βάζει υποψηφιότητα με τη ΝΔ. Στον ίδιο «Φάνη» απευθύνεται κι ο Μάριος Αθανασίου αναφέροντας χαρακτηριστικά:..

(...)Αν δεν έχεις εξοργιστεί με τα 30 χρόνια ασυδοσίας, αν δεν έχεις δει μια κοινωνία σε αποσύνθεση, αν δεν έχεις ακούσει τίποτα για ολιγαρχική οικογενειοκρατία, για σκάνδαλα, για offshore, για δημοσιογράφους σε payroll, αναθέσεις έργων σε συγγενείς, για δάνεια σε κόμματα και σε τηλεοπτικούς σταθμούς, για το πάρτι στην υγεία, για αυτοκτονίες, για ανθρώπους σε συσσίτια, για οικογένειες χωρίς ρεύμα, για παιδιά που λιποθυμούσαν στα σχολεία, τότε ή ζεις στα νησιά Κεϊμάν ή είσαι πέντε χρόνων(...)

Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο του Μ. Αθανασίου στην ΕφΣυν:

Αγαπητέ φίλε Φάνη, φίλε του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη,

Παίρνω το θάρρος να σου στείλω κι εγώ επιστολή χάριν της ενημέρωσης με μια άποψη διαφορετική από του Κωνσταντίνου.

Εγώ γεννήθηκα στην Ελλάδα την εποχή που κάποιοι Ελληνες χαίρονταν γιατί η χούντα τούς έφτιαξε δρόμους, έχοντας ήδη απολαύσει το Σχέδιο Μάρσαλ με αντάλλαγμα που δεν μάθαμε ακόμα, μετά μάθαμε τα πακέτα Ντελόρ που ο Τσοβόλας μας τα έδωσε όλα, μάθαμε πως ο κ. Σαμαράς «πούλησε» το Μακεδονικό, μάθαμε το ευρώ, μετά ο κ. Σημίτης μας πρότεινε να παίξουμε χρηματιστήριο, μάθαμε το Βατοπέδι, μάθαμε τη Siemens -ο κ. Μητσοτάκης ξέρει περισσότερα-, απολαύσαμε την Ολυμπιάδα, μάθαμε να δίνουμε ψεύτικα στοιχεία ανάπτυξης, μετά ο πρωθυπουργός με το κανό μάς έβαλε στο ΔΝΤ, όπως είχε προσυμφωνήσει χωρίς να μας ρωτήσει, όταν ήρθε να μας ρωτήσει τον έριξε ο αντιπρόεδρός του που έκανε κυβέρνηση με αυτόν που έριξε τον Μητσοτάκη τον 1ο με υπουργό τον Μητσοτάκη της Siemens για να σώσουν τις τράπεζες και να εκτελέσουν τις επιταγές του ΔΝΤ.

Για 30 χρόνια λοιπόν μας κυβερνούσαν οι ίδιες οικογένειες και τα ίδια συμφέροντα, φτάσαμε στην κρίση, σώσαμε τις τράπεζες, αλλά χάσαμε συνανθρώπους μας, χάσαμε τις δουλειές μας, την αξιοπρέπειά μας, τη ζωή μας. Αλλά ο κ. Μητσοτάκης δεν έχασε τίποτα. Και τότε όπως και τώρα είναι εκεί και έχει το θράσος να ζητάει και το χρίσμα.

Αν δεν έχεις εξοργιστεί με τα 30 χρόνια ασυδοσίας, αν δεν έχεις δει μια κοινωνία σε αποσύνθεση, αν δεν έχεις ακούσει τίποτα για ολιγαρχική οικογενειοκρατία, για σκάνδαλα, για offshore, για δημοσιογράφους σε payroll, αναθέσεις έργων σε συγγενείς, για δάνεια σε κόμματα και σε τηλεοπτικούς σταθμούς, για το πάρτι στην υγεία, για αυτοκτονίες, για ανθρώπους σε συσσίτια, για οικογένειες χωρίς ρεύμα, για παιδιά που λιποθυμούσαν στα σχολεία, τότε ή ζεις στα νησιά Κεϊμάν ή είσαι πέντε χρόνων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγήκε επειδή είχε δημαγωγό αρχηγό, αλλά επειδή ο κόσμος είχε κουραστεί να ανέχεται, ήταν η ύστατη δημοκρατική πράξη. Οι εκλογές και του Μαΐου και του Ιουλίου είναι ο «διάλογος» αυτής της μερίδας της κοινωνίας με την κυβέρνηση. Σ’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης είναι απλός παρατηρητής γιατί δεν τον πιστεύουν ούτε οι δικοί του και γιατί αυτοί που δεν μπορούν να κάνουν ακόμα αυτό που αγαπάνε είναι πολύ περισσότεροι.

ΥΓ.1 Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, το ότι διαφωνώ με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη δεν σημαίνει ότι δεν τον εκτιμώ και δεν τον αγαπώ, ίσα ίσα τον υπερασπίζομαι επειδή βγαίνει με θάρρος, λέει τη γνώμη του, δεν κρύβεται.

ΥΓ.2 Φίλε Φάνη, εκεί στα Νησιά Κεϊμάν όταν είχατε αριστερή κυβέρνηση αυξήθηκε η Χρυσή Αυγή και όταν ανέβηκε η Ν.Δ., η Χρυσή Αυγή εξαφανίστηκε ή μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό το περίεργο γεγονός;    

πηγή

Ένας ΛΟΚατζής στα Εξάρχεια (για 16 δευτερόλεπτα)

Του Γεράσιμου Χολέβα

Τι έλεγε ο Θάνος Πλεύρης για την αντιμετώπιση των μεταναστών (βίντεο) . Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμφωνεί με τις απόψεις του υποψηφίου της Νέας Δημοκρατίας; - Κι ένα ακόμα βίντεο με τον Πλεύρη να μιλά ως καταδρομέας...  

Ο Θάνος Πλεύρης, υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία και πρώην βουλευτής του ΛΑΟΣ, έκανε μια… καταδρομική κίνηση και βρέθηκε στα Εξάρχεια, για λίγα δευτερόλεπτα (συγκεκριμένα\ 16), για να διαμηνύσει ότι η ΝΔ θα τα «καθαρίσει». Δείτε το βίντεο και κρίνετε.  Να σημειώσουμε μόνο ότι η λέξη «καταδρομική» δεν είναι τυχαία, αφού ο Θ. Πλεύρης όπου σταθεί κι όπου βρεθεί υπενθυμίζει ότι υπηρέτησε τη θητεία του στις Ειδικές Δυνάμεις (ΛΟΚ) ως Λοχίας Εκπαιδευτής Καταδρομέων – Πεζοναυτών. Το γεγονός τονίζεται και στο βιογραφικό που έχει στην επίσημη ιστοσελίδα του. Στο τέλος του κειμένου μπορείτε να δείτε και σχετικό βίντεο, όπου μιλάει για τη θητεία του ως καταδρομέας.

 Δεν γνωρίζουμε εάν η κίνηση αυτή του κυρίου Πλεύρη ήταν εμπνευσμένη από εκείνα τα λόγια του Κυριάκου Μητσοτάκη, στο 11ο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, τον Δεκέμβριο του 2017. Τα θυμίζουμε: «Εάν δεν δαμάσει κανείς τα εσωτερικά του Εξάρχεια δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα πραγματικά Εξάρχεια της κοινωνικής ζωής» (33.30 στο βίντεο). Τα λόγια του προέδρου της ΝΔ είχαν και πνευματικό οδηγό, τον κύριο Στέλιο Ράμφο (έχει και η δεξιά τους φιλοσόφους της), ο οποίος είχε πει βαρύγδουπα:  «Είναι τα εσωτερικά μας Εξάρχεια που δημιουργούν τα εξωτερικά Εξάρχεια. Εκεί είναι το πρόβλημα» (29.38 στο βίντεο).

Αυτό που γνωρίζουμε είναι τις ιδέες του Θ. Πλεύρη για να «καθαρίσει» τη χώρα. Προσέξτε ποια είναι η δηλωμένη άποψη του για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού και σίγουρα θα αποκτήσετε μια άποψη για τον τρόπο που σκέφτεται να «τελειώσει» τα «άβατα».

«Όταν βρίσκεσαι εδώ πέρα, όχι κοινωνική παροχή θα έχεις, δεν θα μπορείς να φας, δεν θα μπορείς να πιεις, δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο.  Και θα λες στους άλλους στο Πακιστάν: “Εδώ πέρα περνάμε χειρότερα από το Πακιστάν”. Αν δεν περνάνε χειρότερα θα έρχονται.  Πρέπει να περνάνε χειρότερα. Η κόλαση θα φαντάζει παράδεισος μπροστά σε αυτό που θα ζούνε εδώ πέρα.  Εάν περνάνε καλύτερα θα έρχονται ληστρικά, ως κατακτητές».

Λίγο νωρίτερα, στο ίδιο βίντεο που μπορείτε να δείτε αμέσως παρακάτω, υποστήριξε:

«…η φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες και για να γίνω κατανοητός, αν δεν υπάρχουν νεκροί!».  

Ερώτηση για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, με τη σημείωση ότι δεν γνωρίζουμε να έχει καταδικάσει ο κύριος Πλεύρης τις απόψεις του αυτές:

Συμφωνείτε, κύριε Μητσοτάκη, με τις απόψεις αυτές του υποψήφιου βουλευτή σας; 

Υ.Γ: Ο καταδρομέας Πλεύρης σε παλιότερο τηλεοπτική του εμφάνιση όπου δηλώνει, με τον δικό του τρόπο, πόσο υπερήφανος είναι που υπηρέτησε στις Ειδικές Δυνάμεις και χαρακτηρίζει «φλωράκο» τον φαντάρο γιο του συνομιλητή του:   

*Το κείμενο εμπλουτίστηκε από την αρχική του μορφή με βάση και τα στοιχεία για τον καταδρομέα Πλεύρη.      

Στην εποχή του διαδικτυακού πολίτη

Του Παντελή Μπουκάλα

Σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις μετά την 26η Μαΐου αναπαράγουν το αποτέλεσμα της κάλπης των ευρωεκλογών. Η απόσταση ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα παρουσιάζεται παγιωμένη, περί τις εννιά ποσοστιαίες μονάδες, ενώ η μόνη διαφοροποίηση αφορά τη σειρά κατάταξης των επόμενων τριών κομμάτων. Υποχρεώνεται, λοιπόν, κανείς να υποθέσει ότι ένας ολόκληρος μήνας μετεκλογικής αντιπαράθεσης, η οποία μάλιστα είχε προαναγγελθεί σφοδρότατη, διέρρευσε σαν σε πολιτικό κενό. Οσο κι αν αγορεύουν οι πολιτικοί αρχηγοί στα μέσα ενημέρωσης και στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, όποια διλήμματα κι αν εκτοξεύουν, σε ωμό εκβιαστικό τόνο ή με κάποια ιδεολογική επικάλυψη, φαίνεται ότι δεν προκαλούν αξιόλογες συγκινήσεις και μετατοπίσεις.

Το επιφυλακτικό «φαίνεται» είναι υποχρεωτικό: μόνο την Κυριακή θα γνωρίζουμε αν τα γκάλοπ ευστόχησαν. Αυτό ισχύει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, αλλά πολύ περισσότερο τώρα που δεν είναι διακριτό κανένα σαρωτικό κύμα και όλα συντελούνται σχεδόν βουβά, με ηρεμία αναντίστοιχη προς τη διετή οξύτητα. Οι υψηλές θερμοκρασίες δεν λείπουν. Δεν αφορούν όμως την πολιτική αλλά τον Κέλσιο, που ακόμη δεν πειστήκαμε, διεθνώς, να τον αντιμετωπίζουμε ως μέγεθος κρισιμότατης πολιτικής σημασίας. Η στιγμή που οι μετεωρολόγοι υποψήφιοι βουλευτές θα είναι ισάριθμοι των δικηγόρων και των δημοσιογράφων αργεί.

Δεν ήταν, πάντως, η ζέστη αυτή που υπαγόρευσε στα κομματικά επιτελεία να οργανώσουν τις περισσότερες συγκεντρώσεις σε κλειστούς χώρους. Οι αυτοεπιβεβαιωτικές μεγα-συνάξεις των πλατειών μοιάζουν παρωχημένες μορφές πολιτικού επηρεασμού. Το Διαδίκτυο, την αποτελεσματικότητα του οποίου αδυνατούν να ανταγωνιστούν οι πλατείες και τα παλαιά ενημερωτικά μέσα, έχει επιβάλει τους όρους του. Τους όρους της κατά μόνας πολιτικοποίησης, η οποία, κατά την παραδοσιακή θεώρηση, δεν μπορεί παρά να είναι προβληματική: πώς αλλιώς παρά σαν άτομο ή σαν κύτταρο ενός πολτού πολιτικοποιείσαι στην ψηφιακή μοναξιά; Και πώς, σ’ αυτή την επικράτεια, χωρίς συζήτηση με άλλα ένυλα πρόσωπα, τα βγάζεις πέρα με τα φέικ νιους ή με τους ακαταμάχητους αλγόριθμους, που σου φέρνουν στο πιάτο τροφή που ποτέ δεν την ορέχτηκες;

Ο περιζήτητος διαδικτυακός πολίτης, πάντως, έχει ένα σοβαρό πλεονέκτημα, αν διαθέτει υπομονή: Μπορεί, αν ψάξει και ξαναψάξει και δεν αρκεστεί σε ό,τι έτοιμο του προσφέρουν οι λίγες γνώριμές του πηγές, να γνωρίσει αρκετά σφαιρικότερα έναν κόσμο που τα στρατευμένα παραδοσιακά Μέσα τον αδικούν εμφανίζοντάς τον μονοδιάστατο και μονοφωνικό.

Ανανέωση με «σταγονίδια»;

Γράφει ο Δημήτρης Ψαρράς

Ο Κ. Μητσοτάκης αφήνει όλα τα ακροδεξιά... λουλούδια να ανθίσουν αφού εκτός των υποψηφίων που προέρχονται από το ΛΑΟΣ κατεβάζει στον Εβρο τον Π. Φαραντάτο, που έγινε γνωστός μέσα από δύο επεισόδια με βίαιο χαρακτήρα και... άρωμα επταετίας.

Η νέα εικόνα που φιλοτεχνεί για το κόμμα του ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν παύει να μας ξαφνιάζει. Επηρεασμένος, καθώς φαίνεται, από την επιτυχία της σκληρής γραμμής Σαμαρά - Γεωργιάδη στις ευρωεκλογές, έχει εγκαταλείψει κάθε αναφορά στο πάλαι ποτέ κόμμα του μεσαίου χώρου και αναζητά συστηματικά υποστήριξη από τις πιο ακραίες φωνές της «δεξιάς πολυκατοικίας».

Οπως έχει επισημάνει η «Εφ.Συν.», θέση στα ψηφοδέλτιά του έχουν κερδίσει άκοπα στελέχη του «χώρου», με πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις τον Θάνο Πλεύρη, τον Χαράλαμπο Καραθάνο και τον Κώστα Κιλτίδη που μπήκαν στην πολιτική μέσω του ΛΑΟΣ, όπως βέβαια και οι «παλιοί» Αδ. Γεωργιάδης και Μ. Βορίδης (Γιάννης Μπασκάκης, «Με άρωμα ΛΑΟΣ και Βενιζέλου τα ψηφοδέλτια της Ν.Δ.», 19.6.2019).

Ξεχωριστή περίπτωση στα ψηφοδέλτια του κόμματος είναι ο απόστρατος Παναγιώτης Φαραντάτος, ο οποίος έχει τοποθετηθεί στο νεοδημοκρατικό ψηφοδέλτιο του Εβρου, ενώ δεν έχει καμιά σχέση με την περιοχή, εφόσον η οικογένειά του κατάγεται από την Κεφαλονιά. Φαίνεται ότι οι απόψεις τού εν λόγω αποστράτου ταιριάζουν με τις νέες απόψεις του κ. Μητσοτάκη για τα σύνορα.

Αλλά από πού έχει γίνει γνωστό το όνομα του κ. Φαραντάτου; Σύμφωνα με το κλασικό πλέον βιβλίο του Γιώργη Κρεμμύδα, «δύο γεγονότα θα δώσουν αφορμή για επικρίσεις στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το φθινόπωρο του 1982.

Το ένα είναι ο άγριος ξυλοδαρμός του πρωτοετή φοιτητή της Σχολής Ευελπίδων Παπαϊορδανίδη από τον αρχηγό της τέταρτης τάξης και της σχολής Π. Φαραντάτο (ακροδεξιό και γιο συνταγματάρχη) μαζί με τρεις άλλους τεταρτοετείς. Ο Φαραντάτος θα τιμωρηθεί με 40 μέρες φυλακή και οι άλλοι τρεις με 30 μέρες φυλακή ο καθένας. Ο Παπαϊορδανίδης θα τιμωρηθεί (!) με 20 μέρες φυλακή και θα παραιτηθεί από τη σχολή» («Οι άνθρωποι της Χούντας μετά τη Δικτατορία», εκδ. Εξάντας, Αθήνα 1984, σ. 204).

Επειδή οι μέρες είναι πονηρές, θα αντλήσω τις σχετικές πληροφορίες από «Τα Νέα» και «Το Βήμα», τα οποία είναι πλέον οι αγαπημένες εφημερίδες του κ. Μητσοτάκη.

Η σχετική είδηση είχε φιλοξενηθεί πρωτοσέλιδη: «Το επεισόδιο σημειώθηκε στις 15 Οκτωβρίου [1982]. Αργά το απόγευμα εκείνης της ημέρας η ομάδα των τεταρτοετών –σύμφωνα με μαρτυρίες φίλων του Παπαϊορδανίδη– έψαξε στα προσωπικά είδη του πρωτοετή εύελπι, όπου βρήκε και μία επιστολή φίλου του. Από επιτόπιο ρεπορτάζ των “Νέων” έγινε γνωστό ότι ο νεαρός φίλος του εύελπι Παπαϊορδανίδη τού περιέγραφε ανάμεσα στα άλλα και την προσπάθεια των δημοκρατικών δυνάμεων της περιοχής στη μάχη των δημοτικών εκλογών. Αυτό φαίνεται πως αποτέλεσε την αφορμή για τους τεταρτοετείς ευέλπιδες. Πάντα σύμφωνα με αφηγήσεις φίλων του Παπαϊορδανίδη, οι τεταρτοετείς με επικεφαλής τον αρχηγό Φαραντάτο πήγαν τα μεσάνυχτα και τον σήκωσαν από το κρεβάτι του. Στη συνέχεια επακολούθησε λοχομαχία, ξυλοκόπημα και πέταγμα έξω από τα συρματοπλέγματα της σχολής του πρωτοετή. Ο πρωτοετής εύελπις, σε κακά χάλια, κατάφερε να πάει στο σπίτι κάποιου θείου του, απ’ όπου κατάγγειλε το επεισόδιο την επομένη το πρωί στον διοικητή της σχολής υποστράτηγο Μπαλτά» («Τα Νέα», 30.10.1982).

Η υπόθεση πήρε μεγάλες διαστάσεις, με τον πρωθυπουργό και υπουργό Εθνικής Αμυνας Ανδρέα Παπανδρέου να διατάσσει έρευνα σε βάθος και τον αρχηγό της Ν.Δ. Ευάγγελο Αβέρωφ να ρίχνει τις ευθύνες στο θύμα και τους… κομμουνιστές: «Το επεισόδιο αυτό αποδεικνύει προσπάθεια του Κομμουνιστικού Κόμματος να αλώσει τις Ενοπλες Δυνάμεις και παράλληλα ευθύνη και ανοχή της κυβέρνησης».

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε απαντήσει με σκληρή τοποθέτηση: «Επωμίζεται τεράστια ευθύνη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αναφερόμενος αόριστα για κομματικές διεργασίες στα πλαίσια των Ενόπλων Δυνάμεων. Ισως να αποδίδει σε μας τις δικές του συνήθειες».

Και το ΚΚΕ είχε αντιδράσει έντονα κατηγορώντας τον Αβέρωφ ότι διαστρέβλωσε την αλήθεια και ότι «μεθοδεύει σκόπιμα κλίμα ανησυχίας και αντικομμουνισμού» («Τα Νέα», 29-30.10.1982).

Το 2ο περιστατικό

Η δεύτερη φορά που ακούστηκε στα μέσα ενημέρωσης το όνομα Φαραντάτος ήταν το 2011. Πρωταγωνιστής του νέου επεισοδίου ήταν και πάλι ένας τεταρτοετής εύελπις, ο Χρήστος, γιος του Παναγιώτη. Αυτή τη φορά το θέμα έγινε πρωτοσέλιδο στο «Βήμα» που το αποκάλυψε με τίτλο «Χουντο-σταγονίδια στη Σχολή Ευελπίδων. Εκδήλωση πρόκληση την ημέρα του Πολυτεχνείου. Ομάδα σπουδαστών έψαλε τον ύμνο των Απριλιανών» (27.11.2011).

Ο Π. Φαραντάτος επισκέφτηκε αμέσως τον γιο του για να του συμπαρασταθεί: «Επίσκεψη από τον ταξίαρχο πατέρα του, Παναγιώτη, δέχθηκε χθες το πρωί ο καθαιρεθείς αρχηγός της 4ης τάξης της Σχολής Ευελπίδων Χρήστος Φαραντάτος, ο οποίος την ημέρα του Πολυτεχνείου έβαλε ομάδα ευέλπιδων να τραγουδήσει τον χουντικό ύμνο –παραφρασμένο ώστε να καθίσταται “επίκαιρος”–, ενώ νωρίτερα είχε αποκαλέσει “μπούρδες” την εξέγερση του Πολυτεχνείου και “διαστρέβλωση” τα όσα ξέρουμε για την 21η Απριλίου. Πατέρας και γιος σίγουρα θα είναι στενοχωρημένοι καθώς ο 22χρονος παραπέμπεται στο πειθαρχικό με το ερώτημα της διαγραφής από τη Σχολή» («Σταγονίδια με ιστορία στη Σχολή Ευελπίδων», «Τα Νέα» 28.11.2011).

Η στενοχώρια τους κράτησε πολύ λίγο. Αυτή τη φορά ο εύελπις δεν τιμωρήθηκε. Με ψήφους 3-2 έγιναν δεκτοί οι ισχυρισμοί του ότι «τραγούδησαν διασκευασμένο τον ύμνο της χούντας για ανύψωση του ηθικού» («Το Βήμα», 5.2.2012).

Εκ μέρους της οικογένειας απάντησε αναλυτικά ο Αναστάσιος Φαραντάτος, αδελφός του Παναγιώτη και θείος του Χρήστου, φροντίζοντας να προειδοποιήσει τους «καχεκτικούς δημοσιογράφους» να μη θεωρούν ότι οι δικοί του είναι «τίποτε πλαδαροί σπασίκλες ή κακομαθημένοι μαμμόθρεφτοι. Τους συνιστώ να μην τους πλησιάσουν ποτέ γιατί ένα απλό φτέρνισμά τους είναι ικανό να τους στείλει στο νοσοκομείο με βαρείας μορφής πνευμονία».

Αλλά βέβαια αυτός δεν κοροϊδεύει κανέναν. Είναι ιδρυτικό στέλεχος και αναπληρωτής γραμματέας της Νέας Δεξιάς του Φαήλου Κρανιδιώτη.

Φοβάμαι ότι, έτσι όπως πάει ο κ. Μητσοτάκης, στην περίπτωση που καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές, θα δούμε το έργο «Η Νέα Δημοκρατία στην κυβέρνηση, το ΛΑΟΣ στην εξουσία».    

Κομιστής ή «λαγός»;

Γράφει η Νικόλ Λειβαδάρη

Η διακυβέρνηση είναι υπόθεση λίγο πιο σοβαρή από τα τηλεπαράθυρα, η πιστοληπτική στρατηγική της χώρας δεν χαράσσεται με βάση το προς τα που… φυσάει το αεράκι του Φαλήρου, και οι τράπεζες δεν είναι κοινωφελή ιδρύματα.

Κάποιες από αυτές τις πραγματικότητες μάλλον πρέπει να τις γνωρίζει και ο μέχρι πρότινος οικονομικός αναλυτής του Σκάι, νυν υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ και – κατά κάποιες πηγές – προαλειφόμενος και για καίριο υπουργικό πόστο σε ενδεχόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη, Μπάμπης Παπαδημητρίου. Σίγουρα, δε, τις γνωρίζει η εκπρόσωπος της ΝΔ Σοφία Ζαχαράκη – εξ ου και έσπευσε να αποστασιοποιηθεί άμεσα από το «σχέδιο Παπαδημητρίου» και να διαβεβαιώσει πως στο πρόγραμμα της ΝΔ δεν περιλαμβάνει σε καμία περίπτωση προσφυγή σε πιστοληπτική γραμμή στήριξης.

Ούτε η αποστασιοποίηση, ούτε η διαβεβαίωση όμως ακυρώνουν το πολιτικό ζήτημα που άνοιξε. Όταν, τέσσερις μέρες πριν από τις εκλογές, και με την απόδοση των ελληνικών ομολόγων κάτω από το 2%, λες ότι η ΝΔ θα διαθέσει το μαξιλάρι των 37 δις για να απεγκλωβίσει τις τράπεζες από τα κόκκινα δάνεια και μετά θα καταφύγει σε πιστοληπτική γραμμή στήριξης – και δη ως καθαρή επιλογή Μητσοτάκη – τρία τινά μπορεί να ισχύουν: Ή είσαι πολιτικά επικίνδυνος, ή είσαι «λαγός» των τραπεζών, ή είσαι κομιστής μυστικού σχεδίου για νέο Μνημόνιο – καθ΄ ότι πιστοληπτική γραμμή σημαίνει, ρητά και με βάση την Συνθήκη του ESM, νέες μνημονιακές δεσμεύσεις.

Το πρώτο αποκλείεται, διότι εάν ίσχυε προφανώς ο κ. Παπαδημητρίου θα έπρεπε ήδη να βρίσκεται εκτός των ψηφοδελτίων της ΝΔ. Η δε απάντηση ως προς τις δύο επόμενες εκδοχές μάλλον πρέπει να αναζητηθεί στα πολλαπλά περίεργα και ασαφή μηνύματα που εκπέμπονται πλέον και από κύκλους και πρόσωπα πέραν του κ. Παπαδημητρίου.

Πριν από λίγες ημέρες, έτερος υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ, ο Χάρης Θεοχάρης δήλωνε ως εάν το κόμμα του γίνει κυβέρνηση «θα επιστρέψει το μαξιλάρι ασφαλείας». Μετά τη ρουκέτα Παπαδημητρίου, ο Χρήστος Σταϊκούρας, αρμόδιος τομεάρχης της ΝΔ, και υποψήφιος και για την θέση του υπουργού Οικονομικών δήλωσε πως «δεν είναι επιλογή της επόμενης κυβέρνησης η προληπτική πιστοληπτική γραμμή». Για να προσθέσει όμως αμέσως μετά, με… υπερπλεόνασμα ασάφειας, πως «σε ό,τι αφορά το ταμειακό απόθεμα έχουμε, επίσης, τονίσει ότι δημιουργήθηκε με εσφαλμένο τρόπο, με το σκούπισμα των ταμειακών διαθεσίμων, με τα υπερπλεονάσματα, με την εσωτερική στάση πληρωμών και πρέπει να αξιοποιηθεί με φειδώ και, κυρίως, επ' ωφελεία της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας».

Κοινώς, ο Χρήστος Σταϊκούρας αφήνει απολύτως ανοιχτό το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί τμήμα από το μαξιλάρι ασφαλείας, δεν λέει όμως τίποτα για το πού και πώς μπορεί «να αξιοποιηθεί». Και δεν εξηγεί εάν το «επ’ ωφελεία της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας» μπορεί να σημαίνει απλώς «επ’ ωφελεία των τραπεζών».

Στην πραγματικότητα, οι πληροφορίες από επιτελικά κέντρα εντός και πέριξ της ΝΔ λένε πως, όντως, σχεδιάζεται η χρήση κεφαλαίων που βρίσκονται στον «κουμπαρά» ασφαλείας για να χρηματοδοτηθεί η περίφημη λύση που διαφημίζει η Πειραιώς για τα κόκκινα δάνεια. Ο ίδιος σχεδιασμός προβλέπει πως, επίσης σε πρώτη φάση, η πτώση των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων επιτρέπει να καλυφθεί το κενό στον «κουμπαρά» με απ’ ευθείας δανεισμό από τις αγορές. Αυτός ο δανεισμός όμως δεν είναι εγγυημένος σε βάθος χρόνου, όπως δεν είναι εγγυημένο πως δεν θα ζητηθούν και «αντιπαροχές» από τους δανειστές, όπως λένε χαρακτηριστικά όσοι γνωρίζουν την πρακτική των θεσμών.

Οπερ, η ΝΔ μάλλον θα πρέπει, σχετικά σύντομα, να απαντήσει σε κάποια βασικά ερωτήματα: Θα χρηματοδοτήσει, εάν κερδίσει τις εκλογές, άνευ όρων τις τράπεζες με τα χρήματα που αποταμιεύθηκαν από τους έλληνες φορολογούμενους για να διασφαλιστούν από κάθε κίνδυνο οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας; Θα εγκαταλείψει το σχέδιο Τσακαλώτου για χρήση 5,5 δις από τον «κουμπαρά» εν είδει εγγυήσεων για να μειωθεί άμεσα ο στόχος του πλεονάσματος στο 2,5% και θα επιμείνει να «αγοράζει» αξιοπιστία επί δύο χρόνια από τους δανειστές πριν διεκδικήσει λιγότερη λιτότητα; Τι θα κάνει εάν οι αγορές δεν αναπληρώσουν το κενό στον «κουμπαρά» ασφαλείας; Υπάρχει ή δεν υπάρχει ως plan B σχέδιο πιστοληπτικής γραμμής – ένα σχέδιο, το οποίο προώθησε σθεναρά πέρσι τόσο η ίδια η ΝΔ, όσο και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας; Πάσα απάντηση δεκτή, πάντοτε «επ’ ωφελεία της κοινωνίας», και των ψηφοφόρων επίσης…    

Τσακαλώτος: Έχει καταλάβει η ΝΔ...τι είναι και πώς χρησιμοποιείται η προληπτική πιστωτική γραμμή;

Σκληρή κριτική στη ΝΔ για τις θέσεις της για τα ταμειακά διαθέσιμα, εξαπέλυσε ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, με αφορμή τη σημερινή δήλωση του υποψήφιου της ΝΔ Μπάμπη Παπαδημητρίου ότι σε περίπτωση νίκης της ΝΔ «θα πάμε σε μια πιστοληπτική γραμμή». Κατηγορεί δε τη ΝΔ πως δεν γνωρίζει ότι η πιστοληπτική γραμμή συνεπάγεται νέο μνημόνιο, όπως και «ότι τέσσερις ημέρες πριν τις εκλογές, δεν έχουμε ιδέα εάν έχει καταλάβει η ΝΔ:

Α) Τι είναι, πώς αποκτήθηκε και ποια είναι η χρησιμότητα του "μαξιλαριού ασφαλείας".

Β) Τι είναι, πώς χρησιμοποιείται και τι όρους περιλαμβάνει μια προληπτική πιστωτική γραμμή».

Καταλήγει δε, πως «τέτοια σταθερότητα απόψεων και αποφασιστικότητα από τη ΝΔ έχουμε να δούμε από την εποχή του Πόντιου Πιλάτου».

Η πλήρης δήλωση του υπουργού Οικονομικών έχει ως εξής:

«Μετά τη "σαφήνεια" που έχει δείξει η Νέα Δημοκρατία για τη φορολογία και το ασφαλιστικό, όπου σχεδόν κάθε ημέρα αλλάζουν οι θέσεις, τα προτεινόμενα μέτρα και ο χρόνος εφαρμογής τους, πλέον βλέπουμε την ίδια σαφήνεια και για τα ταμειακά διαθέσιμα.

Πριν λίγες ημέρες, ο κ. Χάρης Θεοχάρης δήλωσε ότι εάν η ΝΔ γίνει κυβέρνηση θα επιστρέψει το "μαξιλάρι ασφαλείας". Σήμερα, ο υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου δήλωσε ότι σε περίπτωση νίκης της ΝΔ "θα πάμε σε μια πιστοληπτική γραμμή".

Μάλιστα, ο κ. Παπαδημητρίου διαβεβαίωσε ότι αυτό δεν συνεπάγεται νέο πρόγραμμα. Προφανώς δεν έχει διαβάσει ποτέ τι προβλέπει η συνθήκη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την παρ. 3 του άρθρου 13 της Συνθήκης του ΕΜΣ "το συμβούλιο διοικητών αναθέτει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή- σε συνεργασία με την ΕΚΤ και, εφόσον είναι εφικτό, από κοινού με το ΔΝΤ- να διαπραγματευθεί με το ενδιαφερόμενο μέλος του ΕΜΣ μνημόνιο κατανόησης («ΜΚ») όπου θα περιγράφονται αναλυτικά οι όροι που θα συνδέονται με τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής. Το περιεχόμενο του ΜΚ αντικατοπτρίζει τις αδυναμίες που πρέπει να αντιμετωπιστούν και το μέσο χρηματοπιστωτικής συνδρομής που έχει επιλεγεί".

Τέσσερις ημέρες λοιπόν πριν τις εκλογές, δεν έχουμε ιδέα εάν έχει καταλάβει η ΝΔ:

Α) Τι είναι, πώς αποκτήθηκε και ποια είναι η χρησιμότητα του "μαξιλαριού ασφαλείας".

Β) Τι είναι, πώς χρησιμοποιείται και τι όρους περιλαμβάνει μια προληπτική πιστωτική γραμμή.

Αυτή την πιστωτική γραμμή εμείς αποφύγαμε και ως αποτέλεσμα η αξιοπιστία της χώρας μας στις διεθνείς αγορές έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα, ακριβώς επειδή με το "μαξιλάρι ασφαλείας" των 34 δισ. ευρώ, η χρηματοδότηση του χρέους μας είναι καλυμμένη για τα επόμενα 2- 3 χρόνια.

Τέτοια σταθερότητα απόψεων και αποφασιστικότητα από τη ΝΔ έχουμε να δούμε από την εποχή του Πόντιου Πιλάτου».   

Πηγή

Κάλλιο αργά ή πολύ αργά;

Πέντε συμπεράσματα για τη συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον ΣΚΑΪ. Η απόλαυση της στιγμής και ένα υστερόγραφο από το...1981

Του Γιώργου Καρελιά

Ξέρω ότι το ερώτημα που όλοι έχουν στο νου τους μετά την συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον Σκάι είναι αυτό: «Τον ξέσκισαν ο Παπαχελάς και η Κοσιώνη με τις ερωτήσεις τους ή τους κατατρόπωσε με τις απαντήσεις του;».

Όπως θέλει κανείς απαντά. Αλλά, ως βάση εκκίνησης για συζήτηση, η ερώτηση είναι λάθος. Όπως είναι λάθος να δίνεται τόσο μεγάλη σημασία στις συνεντεύξεις των πολιτικών και γενικά στην επίδραση των μέσων ενημέρωσης στα εκλογικά αποτελέσματα. Θυμίζω ότι τον Ιούλιο του 2015 το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ είχε επικρίνει ή λοιδορήσει το δημοψήφισμα και ταχθεί υπέρ του «Ναι». Η κάλπη έβγαλε ένα μεγαλοπρεπές 62% «Όχι». Το συμπέρασμα είναι προφανές.

Η χτεσινή συνέντευξη οδηγεί στις εξής παρατηρήσεις και στα αντίστοιχα συμπεράσματα:

Πρώτον, τα εμπάργκο σε μέσα ενημέρωσης είναι λανθασμένη, για να μην πούμε βλακώδης, πολιτική εκ μέρους των πολιτικών. Το εμπάργκο στον Σκάι ξεκίνησε τον Δεκέμβρη του 2018, όταν ο ιδιοκτήτης του σταθμού χαρακτήρισε την κυβέρνηση «ηθικό αυτουργό» στη βομβιστική επίθεση που είχε δεχθεί. Αντί εμπάργκο, ο αρμόδιος υπουργός έπρεπε το ίδιο βράδυ να βγει στον αέρα και να απαντήσει το εξής απλό: και στο παρελθόν μέσα ενημέρωσης είχαν γίνει στόχος επιθέσεων και τότε δεν υπήρχε ΣΥΡΙΖΑ. Ουδείς είχε διανοηθεί να αποδώσει ευθύνες στις τότε κυβερνήσεις.

Δεύτερον, ο Σκάι είναι ένα εχθρικό για την κυβέρνηση μέσο ενημέρωσης. Και λοιπόν; Από πότε οι πολιτικοί δίνουν συνεντεύξεις μόνο στα φιλικά τους μέσα; Αντίθετα, όποιος έχει εμπιστοσύνη στην πολιτική του και στην ικανότητα πειθούς του, δεν έχει κανένα λόγο να μην πηγαίνει και στα εχθρικά. Αλλωστε, μόνο μέσα από αυτά έχει την ελπίδα να τραβήξει και «εχθρικούς» ψηφοφόρους. Κατά τούτο, η επιλογή του Τσίπρα να μην πηγαίνει στον Σκάι ήταν παράλογη. Εκανε καλά που πήγε προεκλογικά; Πάντως, δεν έχασε τίποτα. Ο,τι έχασε το είχε χάσει νωρίτερα, τους τελευταίους έξι μήνες.

Τρίτον, η συνέντευξη ήταν πολύ καλή. Σε απολύτως εχθρικό περιβάλλον, με μπαράζ εχθρικών ερωτήσεων, ανταποκρίθηκε καλά. Όχι σε όλα, αλλά σε πολλά. Για παράδειγμα, ήταν λάθος ο τρόπος που απάντησε για τις διακοπές του στο κότερο της Παναγοπούλου. Θα αρκούσε μια φράση του τύπου «τώρα που το ξανασκέπτομαι, δεν θα ξαναπήγαινα». Απάντησε, όμως, καίρια σε ερωτήσεις που εκκινούσαν από λάθος βάση, όπως ότι θα αποφυλακιστούν οι ισοβίτες της 17 Νοέμβρη με το νέο Ποινικό Κώδικα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με παραπλάνηση των θεατών και ακροατών, αφού για την(όποια) αποφυλάκιση, αν και όποτε γίνει, θα αποφασίσουν τα δικαστικά συμβούλια. Το ίδιο καλά απάντησε και στο Μακεδονικό, υπό το φώς των επιστολών Καραμανλή, όσο κι αν οι δημοσιογράφοι έδειξαν διάθεση να το αποφύγουν. Εκεί που είχε ισχυρά και πειστικά επιχειρήματα φαινόταν με την πρώτη.

Τέταρτον, οι δημοσιογράφοι που δεν πολιτεύονται κάνουν όσο σκληρές, εχθρικές, ακόμα και προβοκατόρικες ερωτήσεις εκείνοι επιλέγουν. Και δεν απολογούνται. Αυτή είναι η δουλειά τους. Με μια προϋπόθεση: ότι συμπεριφέρονται αναλόγως σε όλους τους συνεντευξιαζόμενους. Δηλαδή, πολύ καλά κάνεις και ρωτάς τον Τσίπρα για το κότερο και τον Πολάκη, αλλά καθόλου καλά όταν ρωτάς τον Μητσοτάκη αν θα αλλάξει την… επίπλωση στο Μαξίμου! Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.

Πέμπτον, με τις συνεντεύξεις δεν κερδίζεις ούτε χάνεις εκλογές. Ιδίως με συνεντεύξεις της τελευταίας στιγμής, όταν επί μήνες έχεις αφήσει ελεύθερο το πεδίο χωρίς αντίλογο. Στερνή (τους) γνώση.

Ο Αμερικανός χιουμορίστας Leo Rasten είχε πει: « Αν πρόκειται να κάνεις κάτι που είναι λάθος, τουλάχιστον απόλαυσέ το». Εχω την εντύπωση ότι ο Τσίπρας πήγε στον Σκάι(και) για να απολαύσει τη στιγμή…

ΥΓ1: Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που δύο τόσο προβεβλημένοι δημοσιογράφοι δεν ήξεραν ότι το 2008 στο Βουκουρέστι δεν ασκήθηκε κανένα βέτο. Ή ότι με το νέο Ποινικό Κώδικα δεν αποφυλακίζονται αυτομάτως ισοβίτες. Μόνο τα δικαστικά συμβούλια δίνουν ή όχι αυτό το ευεργέτημα.

ΥΓ2: Όποιος θέλει να δει ένα υπόδειγμα συνέντευξης, ας διαθέσει λίγα λεπτά γι αυτήν. Καίριες, ευθύβολες, ακόμα και «εχθρικές» ερωτήσεις. Και ανάλογες απαντήσεις. Πάνε 38 χρόνια…

Δέκα πράγματα από τη συνέντευξη Τσίπρα στον ΣΚΑΪ

Γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος

1) Ήταν μια χρήσιμη συνέντευξη. Καλή δεν θα το έλεγα όμως. Δεν υπήρχε π.χ. μέσα σε ένα ολόκληρο δίωρο ούτε μία ερώτηση για το προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, για την οικονομία, το ασφαλιστικό, την παιδεία, τα Ελληνοτουρκικά, την Ευρώπη κ.ά. Σκεφτείτε πως μερικά πράγματα τα ρώτησε ο πρωθυπουργός από... μόνος του. Για την υγεία ας πούμε. Ή για το Μακεδονικό.

2) Ο Αλέξης Τσίπρας αντιμετώπιζε τον ΣΚΑΪ -χθες- σαν πολιτικό κόμμα και όχι ως μέσο ενημέρωσης.

3) Ηταν σωστή η απόφαση του πρωθυπουργού να πάει στον ΣΚΑΪ. Και όχι μόνο για τα νούμερα της τηλεθέασης που έγιναν - ξεπέρασαν ακόμα και το 40%. Και ήταν σωστή η απόφαση, έστω και καθυστερημένα, για σπάσιμο του εμπάργκο.

4) Οι δεξιοί είδαν έναν θλιβερό πρωθυπουργό, οι αριστεροί είδαν έναν Τσίπρα που πήγε μέσα στο σπίτι τους και τους κατατρόπωσε. Η αλήθεια είναι βέβαια πως την πρώτη ώρα ήταν αρκετά μαγκωμένος και τη δεύτερη, όταν απελευθερώθηκε, εντελώς αεράτος.

5) Κάποιοι θεωρούν πως οι δύο δημοσιογράφοι ήταν προσβλητικοί. Επιθετικοί και αναιδείς. Συγγνώμη αλλά δεν θα συμφωνήσω. Κι ας έβγαζαν εισαγγελικό ύφος. Από την άλλη, βέβαια, έχει ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τη χθεσινή συνέντευξη με εκείνη που έδωσε ο πρωθυπουργός, την προηγούμενη εβδομάδα, στην Ελλη Στάη. Ηταν και η Στάη εξίσου επιθετική αλλά με ένα άλλο, 100% διαφορετικό, στυλ. Πιο ευγενικό, αλλά εν τέλει περισσότερο δηκτικό. Θέλει τρόπο...

6) Αναπόφευκτα η σκέψη μας καταλήγει στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οχι μόνο επειδή δεν πήγε σε debate με τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά επειδή δεν πήγε καν σε δημοσιογράφους που δεν θα τον προστάτευαν. Στον καημένο τον Πρετεντέρη ξέμεινε, να του καθαρίζει τα παπούτσια... Και στον Αρναούτογλου. Να του(ς) το αναγνωρίσουμε, λοιπόν, δικαιώνεται το επικοινωνιακό επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη που τον κρύβει επιμελώς. Τους αποδίδω τα εύσημα.

7) Κάποια στιγμή ένιωθα σαν να παρακολουθούμε ένα πάνελ με δύο πολιτικούς απέναντι (Σία Κοσιώνη και Αλέξη Τσίπρα) και το δημοσιογράφο στη μέση (Αλέξης Παπαχελάς).

8) «Δεν θα καταφέρετε να με εκνευρίσετε» είπε η πάντοτε, αλλά όχι αυτή τη φορά ψύχραιμη, Σία Κοσιώνη. Δεν θυμάμαι άλλη φορά δημοσιογράφο να λέει στον συνεντευξιαζόμενο πως δεν θα καταφέρει να τον εκνευρίσει. Το αντίστροφο συμβαίνει, ναι, αυτό όχι.

9) Η Σία Κοσιώνη εκ των πραγμάτων έχει μπει σε ένα οικογενειακό-πολιτικό κάδρο. Θα έπρεπε, πρέπει δηλαδή, να περιμένει αιχμές και αναφορές. Μόνη λύση θα ήταν, σε προεκλογικές περιόδους, η διακριτική αποχώρησή της από την πρώτη γραμμή. Στο εξωτερικό υπάρχουν παραδείγματα που έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Μέχρι και ρεπορτάζ άλλαξαν ορισμένες. Προφανώς η Σία είναι εξαιρετική δημοσιογράφος και παρουσιάζει τη δική της, αυτόνομη, πορεία. Αλλά...

10) «Σε ποια άλλη χώρα παίρνει συνέντευξη από τον Πρωθυπουργό η νύφη του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης;» έγραψαν στο Twitter. Κι ένα ακόμα, χιουμοριστικό: «Ένα μπράβο πάντως η Κοσιώνη το αξίζει. Σε αντίθεση με τους άντρες τής  οικογένειας αυτή δεν φοβήθηκε να πάει σε debate με τον Τσίπρα».

Ελεύθερη η πλοίαρχος του Sea-Watch 3

Το δικαστήριο της Σικελίας που εξέτασε την υπόθεση της Κάρολα Ράκετε, της πλοιάρχου του Sea-Watch 3, που αψήφησε το ιταλικό Λιμενικό και έδεσε στη Λαμπεντούζα αποφάσισε σήμερα να άρει την εντολή κατ’ οίκον περιορισμού που της είχε επιβληθεί.

Η δικαστίνα Αλεσάντρα Βέλα απεφάνθη σήμερα ότι η Ράκετε δεν παραβίασε κανέναν νόμο, επισημαίνοντας ότι ανταποκρίθηκε στο καθήκον της να προστατεύει ανθρώπινες ζωές.

Η πλοίαρχος του Sea-Watch 3 συνελήφθη διότι αφού μετέφερε δεκάδες Αφρικανούς μετανάστες στην Ιταλία.

Ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας Ματέο Σαλβίνι απάντησε πως ήλπιζε για μια σκληρότερη απάντηση από το δικαστικό σύστημα της χώρας του, υποσχέθηκε, ωστόσο, ότι θα απελάσει όσο το δυνατόν συντομότερα την 31χρονη Γερμανίδα πλοίαρχο.

Το κατηγορητήριο που βαραίνει την πλοίαρχο είναι ότι έθεσε σε κίνδυνο τις ζωές τεσσάρων αστυνομικών που επέβαιναν σε ένα πλοίο της ιταλικής ακτοφυλακής, καθώς αψήφησε τις εντολές του πολεμικού ναυτικού και εισήλθε στο λιμάνι της Λαμπεντούζας με το πλοίο της ΜΚΟ Sea-Watch.  

Πηγή

    

Η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον Σκάι (Βίντεο)

Συνέντευξη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκάι έδωσε ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.