Ποια ελληνικά προϊόντα θα πληγούν από τους δασμούς του Τραμπ.!

Δασμούς ύψους 6,5 δισ. ευρώ θα επιβάλλουν από τις 18 Οκτωβρίου οι ΗΠΑ στις ευρωπαϊκές εισαγωγές, οι οποίες θα πλήξουν και ελληνικά προϊόντα.

Η ανακοίνωση της Ουάσινγκτον για το «μπλόκο» σε ευρωπαϊκά προϊόντα ήρθε μόλις μερικές ώρες αφού ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου αποφάσισε ότι οι ΗΠΑ μπορούν να επιβάλλουν δασμούς σε αντίποινα για παράνομες κρατικές ενισχύσεις της ΕΕ στην Airbus που δημιουργούν πρόβλημα στην αμερικανική ανταγωνιστική εταιρεία Boeing. Από την πλευρά της, η Κομισιόν έχει κατηγορήσει την Ουάσιγκτον για παράνομες επιδοτήσεις προς τη Boeing, υποβάλλοντας αντίστοιχο αίτημα στον Παγκόσμιο Οργανισμού Εμπορίου (WTO). Η σχετική απόφαση αναμένεται να ληφθεί σε περίπου οκτώ μήνες.

Η Ουάσινγκτον σχεδιάζει να επιβάλλει δασμούς 10% στα αεροσκάφη που εισάγονται από την Ευρώπη και να εφαρμόσει έναν φόρο εισαγωγών ύψους 25% σε άλλα γεωργικά και βιομηχανικά προϊόντα, σύμφωνα με το Γραφείο του αμερικανού Εκπροσώπου Εμπορίου.

Από τους δασμούς δεν θα ξεφύγει και μια σειρά ελληνικών αγροτικών προϊόντων,  στα οποία θα επιβληθεί η «τιμωρία»του πρόσθετου φόρου εισαγωγής, ύψους 25%.

Σύμφωνα με την επίσημη λίστα που δημοσίευσε η Ουάσιγκτον, από τους αυξημένους δασμούς επηρεάζονται τα κάτωθι ελληνικά προϊόντα:

Διάφορα είδη τυριών

Υποκατάστατα τυριού

Γαλακτοκομικά

Διάφορα είδη βουτύρου

Χοιρινό κρέας

Γιαούρτι

Φρούτα

Σαλάτες

Κομπόστες

Χυμοί

Θαλασσινά

Απαντώντας στην κίνηση της αμερικανικής κυβέρνησης, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν προειδοποίησε ότι η επιβολή των δασμών θα πλήξει κυρίως τους Αμερικανούς καταναλωτές και τις αμερικανικές εταιρείες.

Οι Έλληνες παραγωγοί από την πλευρά τους καλούν την κυβέρνηση να αντιδράσει άμεσα, τονίζοντας πως στον κατάλογο των προϊόντων για τα οποία θα ισχύσουν επιπρόσθετοι δασμοί βρίσκονται βασικά εξαγώγιμα ελληνικά προϊόντα προς την αγορά των ΗΠΑ: όπως η ΦΕΤΑ, οι κομπόστες ροδάκινων, το γιαούρτι, το βούτυρο, τα πορτοκάλια, τα λεμόνια και το χοιρινό.

Η ζημιά που πρόκειται να προκληθεί στην ελληνική οικονομία, την παραγωγή και τους αγρότες και κτηνοτρόφους, εκτιμάται στα 58 εκατομμύρια δολάρια, και είναι τεραστίων διαστάσεων.

Η αξιωματική αντιπολίτευση από την δική της πλευρά καλεί την κυβέρνηση να θέσει το ζήτημα στα Ευρωπαϊκά Όργανα και να ζητήσει κοινή γραμμή αντιμετώπισης, καθιστώντας σαφές ότι σε αυτόν τον εμπορικό πόλεμο των εταιριών τα θύματα δεν μπορεί να είναι οι Έλληνες και Ευρωπαίοι αγρότες και οι επιχειρήσεις του αγροτοδιατροφικού τομέα. Την καλεί επίσης να προστατεύσει τους Έλληνες παραγωγούς αγρότες και κτηνοτρόφους, αναδεικνύοντας σε όλα τα επίπεδα και σε υψηλούς τόνους το θέμα της εξαίρεσης των προϊόντων μας απέναντι στην αμερικανική πλευρά. 

πηγή

Σε κέφια ο Υμηττός

Γράφει ο Πέτρος Μανταίος

Εδωσα και τα ρέστα μου στο περπάτημα το περασμένο Σάββατο. Πέτυχα τον Υμηττό στα κέφια του και έσπασα, νομίζω, κάθε προηγούμενο ρεκόρ: τρεις ώρες και 42 λεπτά, μετρημένα. Ξεκίνησα στις εξίμισι, με καλή διάθεση, σε καλή φυσική κατάσταση και όπου με βγάλει. Δεν περπατάω από υποχρέωση, ούτε διαθέτω… σπόνσορα. Το κάνω από σκέτη ευχαρίστηση, και ο Υμηττός είναι κάτι σαν το υπαίθριο σπίτι μου. Ξέρω ακόμα και ποιο σανίδι τρίζει στο πάτωμα!

Εφτασα μέχρι Μονή Αστερίου· επισήμως: των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ. Πρώτη φορά την έβλεπα από κοντά. Πριν από πολλά χρόνια πέρασα με αυτοκίνητο απέξω. Ηταν πρώτη και τελευταία, έως τώρα, φορά που έφτανα στην κορφή του Υμηττού, στις κεραίες. Το Σάββατο περιορίστηκα στα χαμηλότερα. Στο Αστέρι· αυτή ήταν η πιο προσφιλής ονομασία της μονής στους παλιούς Αθηναίους περιπατητές· πρώτος εξ ίσων ο μέγιστος των αθηναιογράφων μας, Δημήτριος Καμπούρογλου(ς).

Απόλυτα εξακριβωμένη, διασταυρωμένη, από κτιτορικά (ιδρυτικά) έγγραφα, ονομασία δεν υπάρχει. Αποδίδεται στον επίσκοπο των Αθηνών Αστέριο, πλην αυτό το όνομα από τον κατάλογο των εν Αθήναις δεσποτάδων απουσιάζει.

Αλλη εκδοχή θέλει ιδρυτή τον μοναχό, μετέπειτα Οσιο Λουκά «εκ Στειρίου» Βοιωτίας (σημερινό Στείρι), όπου το «εκ Στειρίου» παρεφθάρη σε «Αστερίου». Ολα αυτά στο μεταίχμιο της χιλιετίας, 900 με 1100, όταν ο «χιλιαστικός» φόβος έλυνε κι έδενε (κάτι σαν τους δικούς μας, των νεότερων, τους κομπιούτερ που θα κολλούσαν και τα αεροπλάνα που θα πέφτανε τα μεσάνυχτα προς την επομένη της Πρωτοχρονιάς του 2000).

Γεγονός, πάντως, είναι ότι εκείνη την εποχή, δύο με τρεις αιώνες, παρατηρείται εξάπλωση στην Αθήνα και την Αττική χριστιανικών ναών και μοναστηριών (θυμίζουμε ότι τότε ξεκινάει και ο μοναχισμός στον Αθω· έκτοτε και Αγιο Ορος), με τον Υμηττό, αν δεν κάνω λάθος [τώρα, με το μπέρδεμα που προκάλεσε στο μάθημα των θρησκευτικών η… θεολογική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, αφήνω το θέμα στους αρμοδιότερους συμβούλους της Επικρατείας] να κρατάει τα αριθμητικά σκήπτρα από τα βουνά του Λεκανοπεδίου σε μονές και δη εξαιρετικής σημασίας.

Στα 550 υψόμετρο το Αστέρι, 3,5 χιλιόμετρα πάνω από το Μοναστήρι Καισαριανής, χτισμένο και αυτό σε ερείπια αρχαίου ναού. Το είχα στο μυαλό μου να βλέπει τον Σαρωνικό.

Εκανα λάθος. Χτισμένο στον βορειοανατολικό Υμηττό, βλέπει Πάρνηθα και Αιγάλεω. Με τη βλάστηση δε που το περιβάλλει, χωμένο όπως είναι στην αγκαλιά του Υμηττού, φτάνεις σε απόσταση αναπνοής για να το δεις. Ηταν νωρίς και δεν είχε ανοίξει ακόμα. Υπάρχει πινακίδα, στους πολύ περιποιημένους εξωτερικούς χώρους του μοναστηριού, που καταγράφει αναλυτικό πρόγραμμα επισκέψεων και θρησκευτικών λειτουργιών (επίσκεψη στον Υμηττό γενικά επιτρέπεται από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου).

Στο ξάγναντο αμέσως μετά το μοναστήρι –πανοραμικό μπαλκόνι με παρατηρητήριο–, όπου η θέα έκλεινε όλη την Αθήνα, τη δυτική μέχρι Πεντέλη και την ανατολική μέχρι τα Φάλιρα, πρώτη φορά είδα τον Λυκαβηττό (το Βουνό των παιδικών μου χρόνων, όπως τον θαυμάζαμε!) σαν πετραδάκι απέναντι σε βράχο. Σε όλη τη διαδρομή, στις παρυφές του δρόμου, διάσπαρτες οάσεις από κυκλάμινα. Επιμένουν αυτά. Εμείς είμαστε οι ανυπόμονοι...

Εδώ που είμαστε…

Γράφει ο Θανάσης Βασιλείου

Είναι καιρός μερικοί να δούνε ότι, έπειτα από διακόσια τόσα χρόνια νεωτερικότητας ζυμωμένης με επανάσταση, δεν είναι βέβαιο ότι έχουν καταλυθεί οι σχέσεις δουλείας και οι νησίδες ή οι ζώνες φεουδαρχικού τύπου στον κόσμο. Αντίθετα, έχει αυξηθεί η σύγχρονη δουλεία. Η παγκοσμιοποίηση –ένα παλαιό κατά τα άλλα φαινόμενο– έχει εντείνει την παγκόσμια πόλωση. Ταυτόχρονα, όμως, έχει ενταθεί η παγκόσμια αντίδραση στη ρητορική της οικονομικής διάχυσης.

Η ιδέα της διάχυσης, –ότι δηλαδή οι προσδοκώμενοι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης θα είναι επωφελείς για όλους, για τους λαούς, οδήγησε σε ορισμένα μακροκοινωνικά επιφαινόμενα που ροκανίζουν και ανατρέπουν την ίδια την ιδέα που τα γέννησε: α) σε απορρυθμίσεις αγορών και στην κατίσχυση των χρηματιστικών λογικών πάνω στις «φυσικές»-παραγωγικές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, β) στην καταστροφή του πλανήτη από την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων και στην κλιματική αλλαγή, γ) στην ένταση της πόλωσης μεταξύ πλούσιων και φτωχότερων και στην αύξηση της μετανάστευσης του παγκόσμιου πληθυσμού προς τις νοούμενες πλουσιότερες κοινωνίες και, τέλος, δ) στην αύξηση των πολεμικών εντάσεων «δίχως πόλεμο» και των ολοκληρωτικών λογικών που ευνοούν βραχυπρόθεσμα εταιρικά και γεωπολιτικά κέρδη, αλλά έχουν μετατρέψει τη Γη σε χώρα «σύγχρονων μετακινούμενων Βεδουίνων» με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Γιατί, λόγου χάρη, η είσοδος της Ελλάδας στον «σκληρό πυρήνα» της Ε.Ε. δεν ικανοποίησε κοινωνικές και οικονομικές προσδοκίες; Ή μήπως ικανοποίησε ορισμένες πλευρές, αλλά με μεγάλο κόστος για τις υπόλοιπες; Πώς αποκωδικοποιούμε, λ.χ., την επιτυχία της χώρας, η οποία, ωστόσο, μας οδήγησε στην πλήρη χρεοκοπία;

Την τελευταία δεκαετία, οι στόχοι καταπολέμησης της φτώχειας, της μείωσης των ανισοτήτων και της ενίσχυσης της συνοχής κάθε άλλο παρά ορατοί είναι. Μάλλον απομακρύνονται. Και η ελληνική πολιτική παραμένει παθητικά προσηλωμένη στους κανόνες των Βρυξελλών και στην πειθαρχία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στόχος (από το καταστατικό της) της οποίας είναι ο πληθωρισμός και όχι η απασχόληση, η ανάπτυξη και η ανακατανομή. Γιατί επιβραβεύεται ο κύριος Ντράγκι από την ελληνική συντηρητική πλευρά;

Μα γιατί η «νομισματική σταθερότητα» στη χώρα έσωσε τις άλλες χώρες, αλλά μας οδήγησε σε πρωτοφανείς νομισματικές στρεβλώσεις, τις οποίες ουδέποτε αναγνώρισε το πολιτικό σύστημα. Οι επιπτώσεις της απόκλισης της αξίας του κοινού νομίσματος από χώρα σε χώρα ήδη έχουν καταγραφεί στο εξωτερικό εμπόριο με την πριμοδότηση των ξένων προϊόντων (κυρίως των γερμανικών) σε βάρος των εγχώριων. Η αυταπάτη της νομισματικής σταθερότητας, εφόσον παραμένει ονομαστική και όχι πραγματική, αντιβαίνει όλες τις αρχές της πολιτικής οικονομίας και δεν συγκινεί παρά μόνον πιθήκους. Αντί σταθερότητας της οικονομίας, των τιμών και της αγοραστικής δύναμης, το κοινό νόμισμα ενδέχεται να αποβαίνει αιτία της αύξουσας αστάθειας.

Στην Ελλάδα, η εντεινόμενη άνοδος των τιμών και άρα η πτώση της πραγματικής νομισματικής ισοτιμίας επιβραδύνει μοιραία τις συναλλαγές, διώχνει και συρρικνώνει τις άμεσες ξένες επενδύσεις και διογκώνει το ειδικό βάρος των χρεών ως προς το διαθέσιμο πραγματικό εισόδημα.

Η «ισχυρή οικονομία» –όρος που παίχτηκε σαν ύμνος «της ελληνικής εκσυγχρονιστικής νέας ορθοδοξίας»– ενώ συνεισφέρει ένα αμελητέο ποσοστό του ευρωπαϊκού προϊόντος, καταγράφει ήδη το μεγαλύτερο ποσοστό των Ευρωπαίων ανέργων, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τα πρωτεία στο επίπεδο της ανεργίας των νέων μέχρι 25 ετών. Παρ' όλο που το 92% των Ελλήνων μισθωτών καθηλώνονται σε αμοιβές κάτω των 1.000-1.200 ευρώ μηνιαίως, οι ξένες αλλά και οι ελληνικές επενδύσεις τραβιούνται από τη χώρα. Το Ελληνικό είναι καμπανάτο παράδειγμα στα χέρια της Ν.Δ.

Το αίτημα της κοινωνικής αλλαγής, από καιρό τώρα, όφειλε να εκφραστεί είτε θεσμικά-πολιτικά είτε κοινωνικά. Οπωσδήποτε όχι σαρωτικά όπως εισηγήθηκαν μερικοί θεωρητικοί της επανάστασης: μέσω ενός εργαλειακού λόγου, ο οποίος διακήρυξε ελευθερίες, προνόμια και δικαιώματα χωρίς να μπορεί να τα προασπιστεί και να τα πραγματώσει. Η εργατική αριστοκρατία που κατεβαίνει στους δρόμους οφείλει να εννοήσει πως οι ονειρικοί κόσμοι προηγούμενων αιώνων έχουν θρυμματιστεί. Οφείλει να δει τη μορφή του κοινωνικού κυνισμού που επιβάλλει –αποτέλεσμα της κατίσχυσης υποκριτών, άσχετων και ιδιοτελών– και, αντίθετα, να εργαστεί για ένα είδος κοινωνικής αποκατάστασης.

Αν, πράγματι, βρισκόμαστε στην αρχή της μεταβατικής/τυφλής περιόδου, τότε το ερώτημα είναι: Πώς μπορούμε να επανασυνδεθούμε με τις πολιτικές παραδόσεις που ονειρεύονταν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο – και όχι για τους λίγους; Η παγκόσμια οικονομία, στον βαθμό που πορεύθηκε με τους κακούς της δαίμονες, έχει φτάσει στα όριά της και η ελληνική κοινωνία/οικονομία στον πάτο της.

Αλλά αυτό είναι το δύσκολο της υπόθεσης. Και η Αριστερά σήμερα, έπειτα από τόσα χρόνια στοχασμού και δράσης, δεν βρίσκεται στα καλύτερά της ως προς τη διατύπωση μιας καθολικά αποδεκτής απάντησης σε αυτό το ερώτημα από ό,τι βρισκόταν –πηγαίνοντας από πίσω προς τα μπρος– το 1789, το 1848, το 1870, το 1917, το 1945, το 1968, το 1989, το 2001, το 2008-9, το 2015 κ.ο.κ. Οσοι νόμισαν ότι απάντησαν σε αυτό το ερώτημα είτε εξαπάτησαν είτε αυταπατήθηκαν. Εδώ είναι που είμαστε…    

Κουστούμι και γραβάτα πια -Ο ναζισμός βγάζει τα στρατιωτικά-

Γράφει ο Περικλής Κοροβέσης

Οι πρόσφατες ευρωεκλογές ανέδειξαν μία επικίνδυνη απειλή για τη δημοκρατική προοπτική της Ευρώπης. Ο νεοφασισμός πια αποτελεί μια εδραιωμένη πραγματικότητα. Το γεγονός πως οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι εκτόξευσαν τα ποσοστά τους είναι μεν θετικό, αλλά αυτό δεν σημαίνει φραγμό στον νεοφασισμό, που κερδίζει συνεχώς έδαφος (σε μερικές χώρες πρώτη δύναμη -Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Γαλλία, Ουγγαρία, Πολωνία) σε βάρος των ισχυρότερων ευρωπαϊκών ομάδων, του ΕΛΚ και του S&D, που αποδυναμώθηκαν και μαζί τους το καθιερωμένο μοντέλο πολιτικής που κυριάρχησε στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο όρος νεοφασισμός που χρησιμοποιώ συλλήβδην για τους ευρωσκεπτικιστές, τους ακροδεξιούς ή για καθαρά νεοναζιστικές ομάδες είναι υπό συζήτηση. Ο Εντσο Τραβέρσο προτείνει τον όρο μεταφασισμός για να τονίσει τη μεταβατική φύση ενός εν εξελίξει φαινομένου και να δείξει τη συνέχεια και την κληρονομιά του κλασικού φασισμού του Μεσοπολέμου, που είχε μια περιχαρακωμένη και απόλυτη ιδεολογία, όσο και τη ρήξη με μια ασαφή ιδεολογία που συνδυάζει λαϊκισμό και ξενοφοβία.

Μιλώντας με αυστηρούς κοινωνικο-πολιτικούς όρους ο φασισμός ήταν φαινόμενο που παρουσιάστηκε άπαξ στην Ιστορία. Και ήταν αυτός που εμφανίστηκε στην Ιταλία του Μουσολίνι. Οι συγγενικοί ολοκληρωτικοί πολιτικοί οργανισμοί που εμφανίστηκαν στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου, αλλά και στη μακρινή Ιαπωνία (Σαλαζάρ, Φράνκο, Χίτλερ, Χιροχίτο, ακόμα και ο δικός μας Μεταξάς) είχαν διαφορές μεταξύ τους. Ο Μεταξάς δεν ήταν αντισημίτης.

Ο Μουσολίνι είχε στο κόμμα του Εβραίους σε στελεχικά πόστα (μέχρι το 1939 που εκδιώχθηκαν ύστερα από τελεσίγραφο του Χίτλερ). Και ο Χιροχίτο της Ιαπωνίας δεν άλλαξε το αυτοκρατορικό του καθεστώς. Αλλά η γλώσσα, ως αυτόνομος και παντοδύναμος οργανισμός, δεν ενδιαφέρεται για τους κοινωνικο-πολιτικούς όρους και δίνει τον δικό της ορισμό, που έστω και λάθος επιβάλλεται σαν σωστός. Και ο όρος φασισμός έχει επικρατήσει για όλα αυτά τα φαινόμενα.

Εντούτοις πρέπει να δούμε μερικά χαρακτηριστικά για να αποδώσουμε αυτόν τον όρο. Δεν είναι αυθαίρετος, έχει ορισμένα -συγκεκριμένα- χαρακτηριστικά. Πρώτο και καθοριστικό, η ανωτερότητα της φυλής. Ρατσισμός, όπως μιλάμε για τις ράτσες των σκυλιών, καθαρόαιμα και ημίαιμα.

Ιδεολογία βαθιά ριζωμένη από την εποχή της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης που είχε εντάξει τους μη λευκούς στην κατηγορία του ζώου. Δεύτερο, ο αντισημιτισμός. Οι Εβραίοι δεν είναι φυλή. Είναι θρησκεία. Είναι εξίσου πολίτες μιας χώρας, όπως και υπόλοιποι που έχουν άλλη θρησκεία. Και η κυριαρχούσα χριστιανική μονοθεϊστική θρησκεία δεν ανεχόταν μιαν άλλη ανταγωνιστική θρησκεία -στην αρχή τις μπέρδευαν.

Η χριστιανική εξουσία ταυτισμένη με το κράτος, όπως εξάλλου κάθε εξουσία, έχει ανάγκη από αποκλεισμούς. Και ο αντισημιτισμός έδωσε την πατέντα. Σήμερα τη θέση των Εβραίων -ο αντισημιτισμός έχει σχετικά ξεθωριάσει- έχει πάρει η ισλαμοφοβία. Τρίτο στοιχείο είναι ο εθνοκεντρισμός. Υπεροχή της δικής μας κοινότητας βάσει πολιτισμικών παραδόσεων, επιτευγμάτων ή οικονομικής ανάπτυξης.

Να θυμηθούμε εδώ τους «γυφτοσκοπιανούς». Τέταρτο στοιχείο, ο θρησκειοκεντρισμός. Αποκλειστικό κοπιράιτ της θρησκευτικής αλήθειας, μοναδικοί διαχειριστές της και υποστήριξή της με όλα τα μέσα. Ακόμα και με όπλα και σφαγές (φονταμενταλισμός). Πέμπτο στοιχείο η ξενοφοβία.

Ο,τι έχουμε εμείς είναι ιερό και οποιαδήποτε πρόσμειξη από έναν άλλον πολιτισμό απειλεί την εθνική μας ταυτότητα (εκτός βέβαια αν είναι καταναλωτικά είδη. Κανείς ξενόφοβος δεν αρνήθηκε μια Μερσεντές ή κάποιο γνήσιο ιταλικό κοστούμι). Εκτο η πρόταξη των γηγενών. Δεν μπορούν οι μετανάστες να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους Ελληνες. Πρώτα οι Ελληνες, κατά τη Χρυσή Αυγή και πολλούς άλλους. Τέλος, η ετεροφοβία. Ο,τι ξεφεύγει από το κυρίαρχο ρεύμα, σε όλα τα επίπεδα, απόψεις, τρόπο ζωής, σεξουαλικές προτιμήσεις, στο πυρ το εξώτερον.

Αυτές οι αντιλήψεις, που είναι διάχυτες σε όλες τις λευκές χριστιανικές χώρες της Ευρώπης, θεωρούνται φυσιολογικές και κανονικές και μπορούν να τις υποστηρίζουν, αν όχι όλες μαζί, κάποιες επιμέρους, άνθρωποι που είναι οπαδοί ή μέλη οποιουδήποτε κόμματος, ακόμα και αριστεροί. (Π.χ. ΚΚΕ για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, τα ναρκωτικά, ή προσωπικότητες της Αριστεράς όπως Γλέζος, Θεοδωράκης, Μελίνα για το λεγόμενο «μακεδονικό ζήτημα»). Και επί του ιδίου θέματος, ακόμα και έντυπα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, π.χ. «Δρόμος», που κατά τα άλλα έχει κάτι να πει για την ανασυγκρότηση της ανύπαρκτης πια Αριστεράς στον υπαρκτό κόσμο των αριστερών προσφύγων.

Ο νεοφασισμός, σε αντιδιαστολή με τους κλασικούς φασίστες, δεν χρησιμοποιεί ανοιχτά βία, όπως π.χ. η Χρυσή Αυγή ή άλλες αδελφές οργανώσεις στην Ευρώπη. Συχνά παίρνει αποστάσεις ή ακόμα καταδικάζει «ιστορικά» επιτεύγματα του φασισμού όπως το Ολοκαύτωμα, ενώ οι παραδοσιακοί ομογάλακτοι το αρνούνται.

Κύριο όπλο είναι τα ΜΜΕ που του δίνουν απλόχερα δημοσιότητα, ιδίως τα τηλεοπτικά, όπου οι εκπρόσωποί του γίνονται «εκλεκτοί προσκεκλημένοι» στα πάνελ των διαφόρων «συζητήσεων-θέαμα». Και αυτό στο οποίο αποσκοπούν είναι η κατάκτηση της πλειοψηφίας και της εξουσίας. Φορούν τον μανδύα της νομιμότητας και απαιτούν και διεκδικούν ισότιμη θέση με τα άλλα κόμματα. Και το έχουν καταφέρει σε μια κοινωνία, όχι μόνο εδώ, που αδιαφορεί και με αυτό τροφοδοτεί τον νεοφασισμό.  

Εκείνος του «όλα ή τίποτα», δε μπορεί να συμβιβαστεί.

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι εκεί έξω. Διαφορετικοί. Ανέμελοι. Ονειροπόλοι και μη συγκαταβατικοί με τη μάζα. Αυτοί που δε μένουν στο λίγο, που δε το επιθυμούν, δε το λαχταρούν και κυνηγούν το πολύ, το ιδανικό γι αυτούς και το αλλιώτικο για κάποιους άλλους. Εκείνοι που έχουν για καραμέλα τους το «όλα ή τίποτα». Αυτοί που φτάνουν στην άκρη του γκρεμού και ξαναρχίζουν τη ζωή τους από εκεί που την είχαν αφήσει. Εκείνοι οι άνθρωποι που δε μπαίνουν σε καλούπια, που δε συμβιβάζονται, που ο,τι ποθούν, το διεκδικούν. Ο,τι θέλουν, το κάνουν δικό τους και ο,τι δε χωρά στη ζωή τους, το παραμερίζουν συνεχίζοντας παρακάτω.

Αυτοί που δε γνωρίζουν τη λέξη «μέση», αλλά διαλέγουν πάντα την αρχή και το τέλος. Δεν μένουν στα μέτρια και τα χλιαρά, αλλά προσπαθούν για το κάτι παραπάνω. Δε παραμονεύουν στη γωνία, για κάθε λάθος που θα δουν, αλλά το προσπερνούν, αποφεύγοντας να ρίξουν πέτρες σε κάθε σκυλί που θα συναντήσουν στο δρόμο τους, φτάνοντας πάντα εκεί που είχαν σκοπό να καταλήξουν. Είναι εκείνοι, που ζουν τη ζωή τους στο έπακρο. Δε φοβούνται να μη χάσουν, μη πονέσουν και εκτεθούν. Μη λυπηθούν και χαθούν, απλά προχωρούν χωρίς να κοιτάξουν πίσω τους, ούτε στιγμή.

Στο λεξιλόγιό τους, το « δεν» είναι έκφραση προς αποφυγή, όπως το « μήπως» και το « αν». Υποστηρίζουν τη γνώμη τους, αν τη θεωρούν σωστή μέχρι το τέλος, χωρίς σκαμπανεβάσματα και υπεκφυγές. Φωνάζουν γι αυτό που επιθυμούν και η λαχτάρα τους να το κατακτήσουν γίνεται η δύναμη για να το πετύχουν. Προτιμούν το « κάτι» από το «καθόλου». Δεν υποχωρούν. Είναι απόλυτοι και δε στέκονται ποτέ στη μέση της διαδρομής, αλλά καταλήγουν στο τέρμα, με ότι και αν έχουν μαζέψει στη κύκλο της ζωής τους.

Είναι ικανοί να βρουν αυτό που ψάχνουν, ακόμα και αν γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα. Αυτοί που δε φωλιάζουν σε αγκαλιές εφήμερες για να βρουν το νταβατζή τους, αλλά περπατούν μονάχοι στη βροχή με μια ομπρέλα παραμάσχαλα. Εκείνοι που πολεμούν με αίματα στο στόμα ακόμα και αν ξέρουν ότι η μάχη τους τελείωσε. Εκείνοι. Οι άλλοι. Οι δακτυλοδεικτούμενοι για το θάρρος της γνώμης τους και το θράσος της ψυχής τους.

Τα αγριόγουρ’να

Γράφει ο Δημήτρης Νανούρης

Χάος! Αγέλες αγριόχοιρων, που πολλαπλασιάζονται με ραγδαίους ρυθμούς, βόσκουν ανενόχλητες απ’ άκρου εις άκρον της αγνής ελληνικής υπαίθρου, ρημάζοντας κυριολεκτικά τη γεωργική παραγωγή. Η ανυπολόγιστη καταστροφή που προξενούν στις καλλιέργειες μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη ζημιά που επιφέρουν στους αγρότες οι μεσάζοντες των προϊόντων τους και ένεκα τούτου οι χοίροι αποκτούν βαθμιαία συνήθειες μπουρζουά. Αλλοτε παίρνουν τον αέρα τους στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, κάποτε κόβουν βόλτες στον Διόνυσο Αττικής και συχνά-πυκνά απολαμβάνουν το υγιεινό κλίμα και τη χλιδή της Εκάλης.

Ουδόλως τυχαία ο Τζορτζ Οργουελ, απ’ όλα τα ζώα της αλληγορικής του «Φάρμας», επέλεξε τα γουρούνια προκειμένου να περιγράψει τη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη, η οποία αναδύθηκε στη Σοβιετκή Ενωση κατά την περίοδο του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς. Με αυθάδεια και απληστία αστού, οι σταλινικοί του ζωικού βασιλείου πραγματοποιούν νυχτερινές επιδρομές στους αγρούς, σπέρνοντας στο πέρασμά τους τον όλεθρο.

Ιχνηλατώντας πριν από κάμποσα χρόνια τα βήματα του Αρη στη Ρούμελη, συναπαντηθήκαμε λίγο έξω από την Παύλιανη Φωκίδας με παρήλικο άνδρα που ολοφυρόταν στην ξερολιθιά μικρού χωραφιού. Επρόκειτο για χερσάδα ελάχιστων εκατοντάδων τετραγωνικών, σκαρφαλωμένη στην πλαγιά του βουνού. Ο,τι και να φύτευε εκεί, επαρκούσε μετά βίας να θρέψει τον ίδιο και τη γριά του για κάνα δίμηνο και να στείλει γλίσχρο πεσκέσι στα εγγόνια του, αφού προηγουμένως πότιζε τον άγονο τόπο με ποτάμια ιδρώτα.

Ρωτήσαμε, συναισθανόμενοι τον καημό του, τι του συνέβη. «Ηρθα να μάσω τ’ς πατάτες της χρουνιάς» αποκρίθηκε περίλυπος, «αλλά πρόκαμε και τ’ς τρύγησε ψες βράδ’ τ’ αγριόγουρ’νο». Τα χώματα έδειχναν φρεσκοτσαπισμένα με σχολαστικότητα, λες και τα ’χε οργώσει τρακτέρ. Και τα γεώμηλα, που είχαν κάνει φτερά, αναπαύονταν μέχρι ενός, έπειτα από χαμηλή πτήση, στην κοιλιά του απρόσκλητου εκσκαφέα. Αν ένα και μόνο αγριόγουρ’νο μπορεί να προκαλέσει τέτοια λεηλασία, φανταστείτε ποιας έκτασης αφανισμό δημιουργούν τα πεινασμένα λεφούσια τους.

Οργιώδη ενεργητικότητα αναπτύσσουν, η οποία ενίοτε τα οδηγεί σε εθνικές και επαρχιακές οδούς. Εφορμούν ξαφνικά στην άσφαλτο, αιφνιδιάζοντας τους ανύποπτους σοφέρ που εξαιτίας τους πέφτουν απρόσμενα θύματα τροχαίου. Οι επιστήμονες σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Η πληθυσμιακή τους έκρηξη οφείλεται, λένε, στη στρεβλή εφαρμογή προγράμματος βιολογικής κτηνοτροφίας. Αμόλησαν χωρίς επιτήρηση ήμερα γουρούνια στη φύση οι χοιροβοσκοί, διασταυρώθηκαν με άγρια και το νέο υβρίδιο δίνει ώς και δεκαοχτώ μικρά σε καθεμιά απ’ τις δύο ετήσιες γέννες του. Μάστιγα κανονική.

Ιδιότυπη κατάσταση. Παρόμοιες μεταλλάξεις απαντούν και στην πολιτική. Οι εκκολαπτόμενοι εθνοσωτήρες εμφανίζονται στην κονίστρα ως ανιδιοτελείς εξυγιαντές, παιδιά του λαού που τάχα θα τον υπηρετήσουν πιστά, και μόλις θρονιαστούν στη Βουλή, το μόνο που θυμούνται είναι τα προνόμια. Γλείφουν εκεί που έφτυναν και γίνονται απεχθέστεροι απ’ τους διεφθαρμένους τους αντιπάλους. Πολλαπλασιάζονται δε ταχύτατα, καθώς μοστράρονται με ύφος χιλίων καρδιναλίων. Τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη, επιμένει το ρητό.

Αναβιώνει η εποχή των “δικών μας παιδιών”: Μετακλητός στο γραφείο του Κώστα Αχ.Καραμανλή ο γιος του Ντογιάκου

Συνεχίζονται οι προσλήψεις μετακλητών υπαλλήλων στα γραφεία των υπουργών της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Πριν λίγες μέρες τοποθετήθηκε στο γραφείο του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Αχ. Καραμανλή, ο γιος του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ισίδωρου Ντογιάκου.

Όπως αναφέρεται στο ΦΕΚ (τεύχος ΥΟΔΔ (αρ. φύλλου 810) «με την 71008/25-09-2019 απόφαση του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, προσλαμβάνεται ο δικηγόρος Ευάγγελος Ντογιάκος του Ισιδώρου, σε θέση μετακλητού συνεργάτη, στο Ιδιαίτερο Γραφείο του Υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κωνσταντίνου Καραμανλή»

Η οικογένεια Ντογιάκου διαθέτει όπως φαίνεται άριστες σχέσεις με την οικογένεια Καραμανλή. Ας μην ξεχνάμε ότι ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής ήταν ο κουμπάρος της κόρης του κ. Ντογιάκου στο γάμο της με το δήμαρχο Γλυφάδας, Γιώργο Παπανικολάου.

Υπενθυμίζεται ότι ο Ισίδωρος Ντογιάκος φέρεται σύμφωνα με τις καταγγελίες που είχε κάνει το 2014 ο τότε βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Κασιδιάρης ως ο «Παναθηναϊκάκιας» σε ηχητικού που είχε κυκλοφορήσει με πρωταγωνιστή έναν άνδρα που η φωνή του έμοιαζε με αυτή του τότε πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Σύμφωνα με τις καταγγελίες Κασιδιάρη ο τότε προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών, Ισίδωρος Ντογιάκος, φέρεται να έπαιρνε εντολή από τον Σαμαρά να προφυλακίσει τους χρυσαυγίτες Γερμενή, Ηλιόπουλο και Μπούκουρα.

Πηγή

Πρόεδρος Τοπικής της ΝΔ που σχετίζεται με υπόθεση ρευματοκλοπής διορίστηκε επικεφαλής του Οργανισμού Λιμένος Ραφήνας

Από το ένα πόστο στο άλλο μεταβαίνουν τα «γαλάζια» στελέχη ακόμα και αν το παρελθόν τους έχει αποδειχτεί ιδιαίτερα μελανό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η κυρία Δέσποινα Γκικάκη η οποία από πρόεδρος της Τοπικής Οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας στη Ραφήνα είναι πλέον η νέα Διευθύνουσα Σύμβουλος του Οργανισμού Λιμένος Ραφήνας.

Και θα μπορούσε η μετάβαση αυτή από τη μία θέση στην άλλη να μην ήταν και τόσο άξια σχολιασμού αν δεν είχε προκαλέσει σάλο η υπόθεση ρευματοκλοπής από την Τοπική Οργάνωση της ΝΔ στη Ραφήνα τον Μάιο του 2018, όταν δηλαδή ήταν πρόεδρος η κυρία Γκικάκη.

Το χρονικό της υπόθεσης

Συγκεκριμένα, η ΔΕΗ είχε προχωρήσει το Μάιο του 2018 στην άμεση διακοπή του ρεύματος αλλά και στην επιβολή δημοτικών προστίμων, καθώς έκρινε πως η ηλεκτροδότηση στο κτίριο όπου στεγάζεται η Τοπική Οργάνωση ΝΔ Ραφήνας είναι παράνομη. Στη σχετική ανάρτηση στη Διαύγεια, ο Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου είχε επιβεβαιώσει πως η ηλεκτρική παροχή διακόπηκε στις 1/2/2016 και υπάρχει σχετική καταχώρηση από το σύστημα της ΔΕΔΔΗΕ».

Με την ίδια απόφαση του δημάρχου Ραφήνας – Πικερμίου Ευάγγελου Μπουρνούς (η οποία αναρτήθηκε στη Διαύγεια), είχαν καταλογιστεί σε βάρος της Τοπικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας Ραφήνας – Πικερμίου, αναδρομικά από 1/6/2016 μέχρι 31/5/2018, οφειλές για Δημοτικά Τέλη Καθαριότητας – Φωτισμού, Δημοτικός Φόρος και πρόστιμα.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου αποκάλυψαν πως «η παροχή που ηλεκτροδοτεί το ακίνητο του 1ου ορόφου στη γωνία των οδών Βασ. Γεωργίου και Εθνικής Αντιστάσεως είναι κομμένη από 16/2/2016 και υπάρχει σχετική καταχώρηση από το σύστημα της ΔΕΔΔΗΕ, ενώ έχει ήδη κινηθεί η διαδικασία καταβολής οφειλόμενων Δημοτικών Τελών.

Και συνεχίζουν: «Δεν πρόκειται να υπάρξει καμία συγκάλυψη ενώ οι υπηρεσίες του Δήμου, μετά από καταγγελία έτερου ιδιοκτήτη με τα αρχικά Α. Π., διενέργησαν την Πέμπτη και την Παρασκευή, αυτοψία για καταγγελία πολεοδομικών παραβάσεων στο κτίριο, που δεν είχαν σχέση με τον ενοικιαζόμενο χώρο για πολιτικά γραφεία.

Ας μην προσπαθούν κάποιοι να εμπλέκουν το Δήμο σε πιθανές έκνομες ενέργειες με ιδιοτελή χαρακτηριστικά. Επίσης διερευνάται ο τρόπος υδροδότησης, αφού στο αρχείο της υπηρεσίας δεν υπάρχει εγγραφή λογαριασμών επ’ονόματι του πολιτικού φορέα που χρησιμοποιεί το χώρο, ούτε κανενός άλλου».

Μετά την σχετική αποκάλυψη η κυρία Δέσποινα Γκικάκη, επιχείρησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, χωρίς ωστόσο να μιλήσει για την… ταμπακιέρα. Ουσιαστικά η κυρία Γκικάκη τότε είχε επιβεβαιώσει ότι υπήρχε εκκρεμότητα συνολικού ποσού περίπου 650 ευρώ, μαζί με τα δημοτικά τέλη, τα οποία και κατεβλήθησαν όπως είπε ωστόσο, απέφυγε επιμελώς να δώσει απαντήσεις για τον τρόπο που επί δύο χρόνια ηλεκτροδοτούνταν τα γραφεία της Τοπικής μέχρι 18 Μαΐου του 2018, αναφέροντας ότι ουδέποτε έλαβε ειδοποίηση για οποιαδήποτε καταβολή ποσού για ηλεκτρικό ρεύμα για το γραφείο.

Πηγή 

Το ΣτΕ λέει «όχι» στα αναδρομικά των συνταξιούχων

Αντισυνταγματικές κρίθηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) οι περικοπές σε επικουρικές συντάξεις και ο τρόπος υπολογισμού εισφορών για αυτοαπασχολούμενους και ελεύθερους επαγγελματίες, απόφαση της οποίας η ισχύς αρχίζει από σήμερα. Πρόκειται για μια απόφαση που δικαιώνει μεν τους συνταξιούχους, βάζει όμως παράλληλα φρένο στις διεκδικήσεις αναδρομικών.

Το ΣτΕ έκρινε συνταγματικό τον ΕΦΚΑ και τη υπαγωγή σε αυτόν του συνόλου των ασφαλισμένων, εργαζομένων και συνταξιούχων. Συνταγματική έκρινε το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας και τη διάταξη που ορίζει ως βάση για τον επανυπολογισμό των συντάξεων την 31η Δεκεμβρίου του 2014. Ωστόσο, η Ολομέλεια έκρινε αντισυνταγματικές άλλες βασικές διατάξεις του νόμου Κατρούγκαλου ( 4387 του 2016) για το ασφαλιστικό.

Αναλυτικά οι αποφάσεις του ΣτΕ:

Για τον ΕΦΚΑ

Το ΣτΕ έκρινε κατά πλειοψηφία συνταγματικό τον ενιαίο ασφαλιστικό φορέα και την υπαγωγή σε αυτόν του συνόλου των ασφαλισμένων, εργαζομένων και συνταξιούχων. Σύμφωνα με την απόφαση, η δημιουργία ενός ενιαίου φορέα για όλους είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα, την αρχή της ισότητας και της αναλογικότητας με το σκεπτικό ότι αντιμετωπίζουν τους ίδιους ασφαλιστικούς κινδύνους (γήρας, ασθένειες, θάνατος). Το δικαστήριο απέρριψε τις προσφυγές των δημοσίων υπαλλήλων που είχαν ζητήσει να μείνουν εκτός ΕΦΚΑ λόγω της ειδικής σχέσης που έχουν με το κράτος.

Για τον επανυπολογισμό συντάξεων

Το Δικαστήριο έκρινε συνταγματική (με οριακή πλειοψηφία 13 έναντι 12 ψήφων ) τη διάταξη που ορίζει ως βάση για τον επανυπολογισμό των συντάξεων την 31η Δεκεμβρίου του 2014. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, στον σχετικό νόμο υπάγονται όλοι και οι παλιοί και οι μελλοντικοί ασφαλισμένοι, ανεξάρτητα από το πότε ξεκίνησαν να εργάζονται. Δηλαδή δεν υπάρχουν πλέον ασφαλισμένοι πολλών ταχυτήτων. Σύμφωνα με τη λογική που οδήγησε σε αυτή την απόφαση όλοι πρέπει να επωμιστούν το βάρος για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, στο πλαίσιο της αλληλεγγύης των γενεών. H ισχυρή μειοψηφία εν προκειμένω είχε την άποψη ότι η διάταξη αυτή αποσκοπεί στην επίτευξη δημοσιονομικών στόχων.

Για κύριες και επικουρικές συντάξεις (αναλογιστικές μελέτες).

Το δικαστήριο έκρινε κατά πλειοψηφία συνταγματικές τις διατάξεις του νόμου Κατρούγκαλου σε ό,τι αφορά τις κύριες συντάξεις διότι είχαν αναλογιστικές μελέτες. Ειδικότερα είχε γίνει αναλογιστική μελέτη από την αρμόδια Αρχή και επίσης είχε υπάρξει και έγγραφο που πιστοποιούσε τη σοβαρότητά της από το Διεθνές Γραφείο Εργασίας. Όμως για τις επικουρικές δεν υπήρχαν αναλογιστικές μελέτες και έτσι οι σχετικές διατάξεις κρίθηκαν αντισυνταγματικές. Kατόπιν αυτών για τις επικουρικές που κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι σχετικές διατάξεις η πολιτεία οφείλει άμεσα να νομοθετήσει εκ νέου. Αρά κρίνονται αντισυνταγματικές και ακυρώνονται οι αποφάσεις για τις επικουρικές και για παλιές και μελλοντικές.

Για υπολογισμό επικουρικών συντάξεων

Το δικαστήριο έκρινε κατά πλειοψηφία αντισυνταγματική τη διάταξη για τον υπολογισμό των επικουρικών συντάξεων. Ειδικότερα κρίθηκε αντισυνταγματική η περικοπή επικουρικών συντάξεων για μεικτές συντάξεις πάνω από 1.300 ευρώ διότι αντίκειται στην αρχή αναλογικότητας και ισότητας. Μεικτές συντάξεις σημαίνει δηλαδή κύρια σύνταξη, επικουρική, εισφορά αλληλεγγύης, προ φόρων και λοιπά. Kαι εδώ μετά την απόφαση του ΣτΕ η πολιτεία πρέπει άμεσα να νομοθετήσει.

Για αναπλήρωση συντάξεων

Τέλος, το ΣτΕ έκρινε κατά πλειοψηφία  αντισυνταγματικό το ποσοστό αναπλήρωσης των συντάξεων κυρίως για τις μεγάλες συντάξεις και τους συνταξιούχους που έχουν πολλά χρόνια εργαστεί, ειδικότερα το ανώτατο πλαφόν αναπλήρωσης 46,8% για 42 χρόνια εργασίας.    

Πηγή

Ποιος είναι πρόσφυγας, ποιος όχι

«Το ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος όχι, το λέει πάρα πολύ καθαρά η Σύμβαση της Γενεύης που έχει υπογράψει η Ελλάδα. Πρόσφυγας είναι όποιος βρίσκεται εκτός της χώρας καταγωγής του και δεν μπορεί να επιστρέψει γιατί έχει δικαιολογημένους φόβους δίωξης, για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, εθνικής καταγωγής, πολιτικών πεποιθήσεων ή συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα. Η εξέταση και κρίση για το αν ένας άνθρωπος είναι πρόσφυγας ή όχι, δεν μπορεί να εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την χώρα καταγωγής του. Θα πρέπει να προηγείται ατομική εξέταση, ουσιαστική συνέντευξη, ώστε να μπορεί να εξηγήσει με λεπτομέρεια τους λόγους που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την χώρα του». Πέραν αυτών, πρόσφυγας φυσικά είναι και αυτός που φεύγει από την χώρα του εξαιτίας εμπόλεμης κατάστασης, συγκρούσεων, συρράξεων και βίας».

Στέλλα Νάνου

Εκπρόσωπος Τύπου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα  

Ρε συ, αυτός είναι αστέρι!

Ο Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, στα 28 του, έχει πλέον τη γενική αποδοχή, έστω και αν κάποιοι τον θεωρούν “απειλή” για το μέλλον τους.

Γράφει ο Βασίλης Σκουρής

Ήταν μια εκδήλωση πριν το Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (!) στον Κεραμεικό, όπου, ενώπιον της Φώφης Γεννηματά, είχαν κληθεί να μιλήσουν δέκα νεαρά στελέχη.

Μεταξύ αυτών ήταν και ένας που είχε θητεύσει στην ΠΑΣΠ του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ονόματι Μανώλης Χριστοδουλάκης, ο οποίος έκανε μεγάλη εντύπωση στην επικεφαλής της ΔΗΣΥ.

-”Ρε συ, αυτός ήταν αστέρι” γύρισε και είπε στον στενό της συνεργάτη Μανόλη Όθωνα.

Ένα εξάμηνο μετά, σε μια ημερίδα της Χαριλάου Τρικούπη για την παιδεία, μεταξύ των παρεβρισκομένων ήταν και ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, που ζήτησε και έλαβε το λόγο.

Ακούγοντάς τον και πάλι η Φώφη Γεννηματά έβαλε στον κρόταφό της το δάκτυλό της, θέλοντας να πει στον Μανόλη Όθωνα, “είδες που σου τα έλεγα γι’ αυτό το παιδί”.

Λίγο αργότερα, η Φώφη Γεννηματά, έλαβε την απόφαση να τον προτείνει για Γραμματέα του Κινήματος Αλλαγής, επιδιώκοντας να σηματοδοτήσει την ανανέωση.

- “Είδα τις σπουδές του, είναι πολύ καλές” είπε και πάλι στον Μανόλη Όθωνα.

- “Πόσο χρονών είναι;” ρώτησε ο διευθυντής του Γραφείου της.

- “Δεν ξέρω ακριβώς”. Ρώτησαν και έμαθαν. “26,5 ετών”.

- “Είσαι σίγουρη Πρόεδρε; Τόσο νέος για Γραμματέας;”

- “Δεν του κάνεις και εσύ μια κουβέντα Μανόλη”.

Ήταν Μεγάλη Πέμπτη. Ο Μανόλης Όθωνας έφευγε για αεροδρόμιο. Έδωσαν ραντεβού σε ένα σημείο στο δρόμο προς το αεροδρόμιο. Ο διευθυντής του πολιτικού της γραφείου αποκόμισε πολύ θετικές εντυπώσεις.

- “Εξαιρετική εντύπωση. Μου δημιούργησε την αίσθηση της ωριμότητας και της ασφάλειας. Σαν να είναι 35άρης” είπε στην επικεφαλής της Χαριλάου Τρικούπη ο Μ. Όθωνας.

- “Θα τον δω και εγώ. Το ‘χω, όμως, καταλήξει” ήταν η απάντηση.

Στη συνάντηση συμφωνήθηκε να προταθεί για Γραμματέας.

Ενάμισυ χρόνο αργότερα, θεωρείται αν όχι η καλύτερη, μια από τις καλύτερες επιλογές της Φώφης Γεννηματά...

Όσοι τον γνωρίζουν “από μέσα” επιμένουν πως στις συνεδριάσεις και στις συσκέψεις είναι πολύ καλύτερος από τις ραδιοτηλεοπτικές του εμφανίσεις. Τον παραδέχονται όλες οι κινήσεις και οι ...συνιστώσες, όλα τα ρεύματα της Χαριλάου Τρικούπη, έστω και αν κάποιοι- της ηλικίας του και κυρίως λίγο μεγαλύτεροι από αυτόν- σε όλες τις τάσεις αρχίζουν να τον βλέπουν ως ...απειλή, για τις μελλοντικές εξελίξεις. Παράλληλα όλοι παραδέχονται το πολιτικό του κριτήριο, κάτι που προκύπτει και από τον δημόσιο λόγο του. “Μιλάει πάντα εκτός χειρογράφου, χωρίς σημειώσεις και χωρίς να ...χάνεται και να πλατιάζει, όπως έκανε ο ...Άκης Τσοχατζόπουλος” δηλώνει στα “Παιχνίδια Εξουσίας” υψηλόβαθμο στέλεχος της Χαριλάου Τρικούπη.

Εκείνο, ίσως, που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι πως ο Μανώλης Χριστοδουλάκης ναι μεν ως Γραμματέας κρατάει τις ισορροπίες, πλην όμως όλο και περισσότερο διαθέτει απόψεις για όλα τα μείζονα θέματα. Απόψεις και ενδιαφέρουσες και ισχυρές...

Από το παλιό ΠΑΣΟΚ, μετακλητός στη Βουλή! Πρώην υφυπουργός του ΓΑΠ διορίστηκε στο γραφείο του Τασούλα.!

Ο Παναγιώτης Ρήγας, πρώην Υπουργός του ΠΑΣΟΚ και διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Βαγγέλη Βενιζέλου, ανέλαβε μετακλητός στη Βουλή.

Με απόφαση του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων Κ. Τασούλα, διορίστηκε στο Γραφείο του Προέδρου της Βουλής, στη Βουλή, σε θέση μετακλητού υπαλλήλου κατηγορίας ΠΕ.

Ο ίδιος εξελέγη Νομάρχης Κυκλάδων το 1994 και το 1998, ενώ το 2002 εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος Κυκλάδων. Το 2004 εξελέγη Βουλευτής Κυκλάδων με το ΠΑΣΟΚ, και επανεξελέγη το 2007 και το 2009.

Ήταν στη θέση του Υφυπουργού Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας όταν ήταν πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου, ενώ αργότερα, ανέλαβε την ηγεσία του πολιτικού γραφείου του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Β. Βενιζέλου.  

πηγή

Έρχεται «τσουνάμι» πλειστηριασμών...

Η προστασία της α' κατοικίας λήγει στο τέλος του 2019 και προς το παρόν δεν υπάρχει σκέψη για τη διάδοχη κατάσταση. Αυτό το γεγονός ενδέχεται να οδηγήσει αρκετούς δανειολήπτες σε μπαράζ πλειστηριασμών.

Είναι ενδεικτικό ότι μέχρι τώρα έχουν υποβληθεί 23.000 αιτήσεις στην ηλεκτρονική πλατφόρμα προστασίας της α' κατοικίας και στην κυβέρνηση προσπαθούν να βρουν μία φόρμουλα με τους Θεσμούς προκειμένου να πάρει παράταση, αυτή η πλατφόρμα και μετά το τέλος του έτους.

Το θέμα έχει τεθεί στους Θεσμούς, ωστόσο η πλευρά των δανειστών δεν είναι θετική σε ένα τέτοιο σενάριο. Μέχρι το τέλος της χρονιάς έχουν προγραμματιστεί 5.000 πλειστηριασμοί εκ των οποίων οι 2.000 είναι κατοικίας...

Πηγή

ΒΟΑΚ: Ας πούμε αλήθειες

του Χάρη Μαμουλάκη*

Η ξεκάθαρη θέση του κ. Μητσοτάκη ότι επανεξετάζεται το έργο κατασκευής του ΒΟΑΚ από μηδενική βάση, έφερε ξανά στην δημοσιότητα, την αρνητική δημοσιότητα, το ζήτημα κατασκευής ενός σύγχρονου, ασφαλούς και λειτουργικού οδικού άξονα για την βόρεια Κρήτη, από το Καστέλι Κισσάμου μέχρι τη Σητεία. Ενός απαραίτητου έργου, ζωτικής σημασίας για τον τόπο μας, το οποίο ξεκίνησε σταδιακά από την προηγούμενη κυβέρνηση για να μπει πια τέλος σε αυτή την ιστορική εκκρεμότητα.

Δυστυχώς, διαπιστώνουμε ότι χάνεται η ευκαιρία να λήξει επιτέλους αυτή η τραγωδία στην άσφαλτο εξαιτίας του απαρχαιωμένου και επικίνδυνου ΒΟΑΚ. Από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, κάνοντας αναφορές σε «σκίτσα» και «ιδέες», προφανώς λόγω άγνοιας της νομοθεσίας και των διαδικασιών, μας γνωστοποίησε την πρόθεσή της να ακυρώσει όλα όσα έγιναν το προηγούμενο διάστημα με κόπο, προσεκτικά βήματα και ακριβή σχεδιασμό. Και μας ανακοινώνει με στόμφο μάλιστα, την πρόθεση της να ξεκινήσει από την αρχή ένας σχεδιασμός για ένα ενιαίο έργο, που θα γίνει με έναν και μόνο διαγωνισμό. Μόνο που στην πολιτική ηγεσία της ΝΔ τους διαφεύγει κάτι πολύ σημαντικό: Αυτή η ιδέα του «ενιαίου έργου» από τα Χανιά μέχρι τον Άγιο Νικόλαο, η οποία εξετάστηκε και από την προηγούμενη κυβέρνηση, ΔΕΝ είναι υλοποιήσιμη. Γιατί; Την απάντηση έχουν δώσει τα αρμόδια υπηρεσιακά στελέχη, έπειτα από την ολοκλήρωση των σχετικών μελετών:

Ο Δείκτης Εσωτερικής Απόδοσης του έργου, η κερδοφορία του δηλαδή, δεν είναι ελκυστική για τους επενδυτές.

Το ύψος των ιδίων κεφαλαίων που απαιτούνται από τους κατασκευαστές είναι εξαιρετικά υψηλό.

Το ύψος του απαιτούμενου δανείου είναι πολύ δύσκολο να καλυφθεί από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Ανεφάρμοστη, με αντίστοιχο τρόπο, είναι και η λύση της ενιαίας κατασκευής του τμήματος Χανίων – Νεάπολης. Ενώ είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι με την παραπάνω πολιτική, παρατηρείται εκτίναξη του κόστους κατασκευής, το οποίο υπερδιπλασιάζεται.

Υπάρχει όμως και ένα ακόμα στοιχείο, στο οποίο οφείλουμε να σταθούμε: Σήμερα, έχουμε ολοκληρωμένη την χάραξη του νέου ΒΟΑΚ και διεκπεραιωμένες όλες τις απαλλοτριώσεις που απαιτούνται. Κάθε αλλαγή στο σχεδιασμό, εκτός από το πρόσθετο κόστος των νέων απαλλοτριώσεων που θα προκύψουν, συνεπάγεται και μεγάλη καθυστέρηση – και μάλιστα αρκετών ετών – λόγω των χρονοβόρων δικαστικών διαδικασιών που τη συνοδεύουν.

Γι’ αυτό και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, προχωρώντας σύμφωνα με τις αρχές της Ε.Ε. σε έναν ανταγωνιστικό διάλογο και έπειτα από την αξιολόγηση των σχετικών μελετών και της διαβούλευσης με την τοπική κοινωνία και τους φορείς, προέκρινε τη λύση των τριών χωριστών διαγωνισμών, για τρία αντίστοιχα τμήματα του έργου, με τρία διαφορετικά μοντέλα χρηματοδότησης.

Από τα Χανιά (με επέκταση δυτικά προς Κίσσαμο) μέχρι τη Χερσόνησο.

Από τη Χερσόνησο μέχρι τη Νεάπολη.

Από τη Νεάπολη μέχρι τη Σητεία.

Μια λύση που χαρακτηρίστηκε τόσο πολιτικά, όσο – και κυρίως – τεχνοκρατικά, ως η ιδανική. Και έδωσε ελπίδα σε εμάς τους Κρητικούς, ότι επιτέλους θα σταματήσουμε να θρηνούμε θύματα στην άσφαλτο.

Η ορθότητα της παραπάνω απόφασης, αποδείχτηκε και από το γεγονός ότι 7 κατασκευαστικές εταιρείες συμμετέχουν στους δυο διεθνείς διαγωνισμούς που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Διαγωνισμοί που έγιναν σύμφωνα με εγκεκριμένο σχεδιασμό για το πώς και από πού θα περνάει ο δρόμος, σύμφωνα με τους κανονισμούς και Ε.Ε., καθώς και σε συνεννόηση με τους τοπικούς φορείς, με την πρώτη φάση να έχει ήδη ολοκληρωθεί.

Σύμφωνα δε με τον σχεδιασμό που υπήρξε, τον Σεπτέμβριο του ’19 θα είχαμε και τις τελικές προσφορές των συμμετεχόντων και με αυτόν τον τρόπο, σε ένα διάστημα 4 έως 5 ετών, ο νέος ΒΟΑΚ θα ήταν μια πραγματικότητα για την Κρήτη, τους κατοίκους και τους επισκέπτες της.

Να θυμίσουμε εδώ, ότι η προηγούμενη κυβέρνηση πήρε και μια ακόμα πολιτική απόφαση, να μην πληρώνουν διόδια οι κάτοικοι της Κρήτης, ως μεταφορικό ισοδύναμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για τους κατοίκους των νησιών.

Αυτή είναι η αλήθεια για τον ΒΟΑΚ.

Προσωπικά, ελπίζω ότι έστω και την τελευταία στιγμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αντιληφθεί ότι η αναβλητικότητα, έχει τεράστιο τίμημα: Κοστίζει ζωές! Αυτό το έργο, δεν πρέπει να μπει – ξανά – στις καλένδες από την κυβέρνηση της ΝΔ. Ο κρητικός Πρωθυπουργός, θα πρέπει να αποτινάξει την πολιτική του κομματικού δογματισμού, να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να συνεχίσει, ό,τι έχει ήδη ξεκινήσει για τον ΒΟΑΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ.

* Ο Χάρης Μαμουλάκης είναι Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ν. Ηρακλείου