Κυρίες και Κύριοι, καλώς ήλθατε στην Κοινωνία της Διακινδύνευσης!

του Ανδρέα Παναγόπουλου

Στην εποχή, δηλαδή, όπου βασικά ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα υποχωρούν μπροστά σε ένα δικαίωμα που έχει αναχθεί σε υπέρτατο: το δικαίωμα στην ασφάλεια.

Η ιστορία είναι πραγματική και πολύ πρόσφατη: «Όταν ένας άνδρας από τη Χανγκτζόου, της Κίνας, επέστρεψε σπίτι του από ένα επιχειρηματικό ταξίδι, η τοπική αστυνομία ήρθε σε επαφή μαζί του. Είχαν εντοπίσει το αυτοκίνητό του από τον αριθμό κυκλοφορίας στη γειτονική Γουεντζόου, όπου έχουν καταγραφεί σωρεία κρουσμάτων του νέου ιού παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε απόσταση από το επίκεντρο της επιδημίας. «Μείνετε σπίτι για δύο εβδομάδες», του ζήτησαν. Ύστερα από περίπου 12 ημέρες, βαρέθηκε και βγήκε έξω νωρίτερα απ’ ό,τι έπρεπε. Αυτή τη φορά, δεν ήταν μόνο η αστυνομία που επικοινώνησε μαζί του, ήταν και το αφεντικό του. Εντοπίστηκε κοντά στο Γουέστ Λέικ της Χανγκτζόου από κάμερα με τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου και οι αρχές ενημέρωσαν την εταιρία του ως προειδοποίηση».

«Σοκαρίστηκα κάπως από την ικανότητα και την αποτελεσματικότητα του δικτύου μαζικής παρακολούθησης. Βασικά μπορούν να παρακολουθήσουν τις κινήσεις μας με τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης και μεγάλων δεδομένων οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιοδήποτε μέρος», δήλωσε ο άνδρας, που ζήτησε να μην κατονομαστεί καθώς φοβάται ότι θα έχει κυρώσεις.

Οι Κινέζοι εδώ και καιρό γνωρίζουν ότι τους παρακολουθεί το πιο προηγμένο σύστημα ηλεκτρονικής παρακολούθησης στον κόσμο. Η έκτακτη κατάσταση με τον κορωνοϊό έφερε στο προσκήνιο κάποια από την τεχνολογία αυτή, δίνοντας στις αρχές την ευκαιρία να δικαιολογήσουν τις σαρωτικές μεθόδους του κοινωνικού ελέγχου υψηλής τεχνολογίας.

Οι εταιρίες τεχνητής νοημοσύνης και καμερών ασφαλείας υποστηρίζουν ότι τα συστήματά τους μπορούν να σκανάρουν τους δρόμους αναζητώντας ανθρώπους που έχουν ακόμα και λίγο πυρετό, να αναγνωρίσουν τα πρόσωπά τους ακόμα κι αν φορούν μάσκες και να τους αναφέρουν στις αρχές.

Εάν ένας ασθενής με κορωνοϊό μπει σε ένα τρένο, το σύστημα με την κωδική ονομασία «Πραγματικό Όνομα» του σιδηροδρόμου, μπορεί να δώσει μια λίστα των ανθρώπων που κάθονται κοντά του. Εφαρμογές σε κινητά τηλέφωνα μπορούν να πουν στους χρήστες εάν έχουν βρεθεί σε πτήση ή σε ένα τρένο με κάποιον γνωστό φορέα του κορωνοϊού, και χάρτες τούς δείχνουν τις τοποθεσίες των κτιρίων όπου ζουν ασθενείς του ιού. Αν και έχουν υπάρξει κάποια ανώνυμα παράπονα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προς το παρόν οι Κινέζοι πολίτες φαίνεται να αποδέχονται την επιπλέον εισβολή, ή ακόμα και να την ‘αγκαλιάζουν’, καθώς αποτελεί έναν τρόπο αντιμετώπισης της κατάστασης.

Πιστεύει κανείς ότι όλες αυτές οι τεχνολογίες, αυτά τα συστήματα ηλεκτρονικής παρακολούθησης θα πάψουν να λειτουργούν μετά το τέλος, αργά ή γρήγορα, της επιδημίας του κορωνοϊού; Όχι βέβαια!

Κυρίες και Κύριοι, καλώς ήλθατε στην Κοινωνία της Διακινδύνευσης!

Στην εποχή, δηλαδή, όπου βασικά ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα υποχωρούν μπροστά σε ένα δικαίωμα που έχει αναχθεί σε υπέρτατο: το δικαίωμα στην ασφάλεια.

Από την Κίνα μέχρι τα σύνορα Μεξικό-ΗΠΑ και από τη Λαμπεντούζα μέχρι τη Μόρια: Πόλεις ολόκληρες με εκατομμύρια κατοίκους «νεκρώνουν», άνθρωποι εξαναγκάζονται και κλειστούν στα σπίτια τους επ’ αόριστο και οι πόρτες «σφραγίζονται» με οξυγονοκόλληση για τον κίνδυνο εξάπλωσης ενός ιού. Κτήρια και εκτάσεις επιτάσσονται, κλειστά κέντρα/στρατόπεδα συγκέντρωσης δημιουργούνται, φράγματα μπαίνουν σε θάλασσες και πελάγη, τεράστιας έκτασης τείχη χτίζονται μεταξύ χωρών για να αντιμετωπισθούν πρόσφυγες και μετανάστες.

Στο όνομα του δικαιώματος στην ασφάλεια μπορεί ένα κράτος ή μία υπερκρατική δομή να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να εφαρμόσει μέτρα τα οποία μέχρι πριν λίγα χρόνια θα φάνταζαν αδιανόητα.

Η ισορροπία στη σχέση της ελευθερίας του ατόμου (και της κοινωνίας) με την ασφάλεια απασχολεί την φιλοσοφική, πολιτική και νομική σκέψη από την εποχή της γένεσης του σύγχρονου Κράτους μέχρι και τη σημερινή εποχή της λεγόμενης μετανεωτερικότητας και συμπυκνωνόταν σε ένα ερώτημα: μέχρι ποιό σημείο τα δικαιώματα των πολιτών μπορούν να περιοριστούν ή να ανασταλούν στο όνομα της ασφάλειας;

Ο Νικολό Μακιαβέλι και ο Τζιοβάνι Μπότερο έδωσαν την απόλυτη απάντηση που καθόρισε και το πνεύμα και τον ρόλο του Κράτους από τον 16ο έως και τον 19ο αιώνα: η κυβερνώσα πολιτική τάξη δικαιούται και υποχρεούται, κάθε φορά που η ασφάλεια του Κράτους βρίσκεται σε κίνδυνο, να παραβιάζει τους νομικούς, ηθικούς, πολιτικούς και οικονομικούς κανόνες που διέπουν την κοινωνική συμβίωση, προκειμένου να αντιμετωπίσουν ή να προλάβουν τον κίνδυνο αυτόν.

Η Κοινωνία της Διακινδύνευσης και το «Ποινικό Κράτος» που διαδέχεται σταδιακά το «Κοινωνικό Κράτος», έχουν τη ρίζα τους τις γερμανικές θεωρίες του «Κράτους Ισχύος» (“Machtstaatsgedanke”) του 19ου αιώνα και σύγχρονο σημείο πρώιμης επιβολής τους, στη μετανεωτερική εποχή, την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους.

Το τρομοκρατικό χτύπημα από μία νιχιλιστική ισλαμιστική οργάνωση, την Αλκάιντα (και αργότερα τον ISIS) προκαλεί της εμφάνιση, στη Δύση, μίας «έννομης τάξης» δίχως κανέναν ηθικό φραγμό ή δημοκρατικό πρόσχημα. Επικαλούμενα την τρομοκρατική απειλή, πρώτα οι ΗΠΑ και η Ρωσία και μετά πολλά ευρωπαϊκά κράτη, θεσμοθετούν πρωτόγνωρα μέτρα σε βάρος μεταναστών ή και πολιτών των χωρών τους με καταγωγή από αραβικές ή αφρικανικές χώρες, τα οποία περιλαμβάνουν απαγωγές, μεταφορές σε άγνωστα σημεία του πλανήτη, φυλακίσεις χωρίς δίκες, βασανιστήρια και «εξουδετερώσεις» κατά το δοκούν (πιο πρόσφατη αυτή του Ιρανού στρατηγού Σουλεϊμανί).

Παρά το ότι το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών είναι το αντίθετο των προσδοκιών με τρομερά χτυπήματα τρομοκρατών σε Παρίσι, Βρυξέλλες, Βερολίνο και αλλού, αλλά και ενός ανελέητου μακελειού σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, τα δυτικά (και όχι μόνο) κράτη επιμένουν σε αυτές. Κι αυτό διότι οι κίνδυνοι για την ασφάλεια αυξάνονται γεωμετρικά με τη δημιουργία τεράστιων προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών προς την «ασφαλή» Δύση. Η «Αραβική Ανοιξη» επιδεινώνει την κατάσταση πυροδοτώντας εμφύλιες συγκρούσεις σε μία σειρά από χώρες και αφήνοντας περιθώρια επέκτασης στον ISIS και στους τζιχαντιστές όπου γης.

Η εγκαθίδρυση του «Ποινικού Κράτους» βρίσκει όμως έναν ακόμη «σύμμαχο», την οικονομική, χρηματοπιστωτική και τραπεζική κρίση που κάνει την εμφάνισή της το 2008 στις ΗΠΑ και από το 2010 στον υπόλοιπο κόσμο. Κρίση που δίνει τη «χαριστική βολή» στο «Κοινωνικό Κράτος» που είναι ήδη βαρύτατα τραυματισμένο από την παγκοσμιοποίηση. Για πολλές χώρες ο κίνδυνος δεν προέρχεται πλέον μόνο από τους ταλιμπάν και από άραβες τρομοκράτες αλλά και από μετανάστες πρώτης ή και δεύτερης γενιάς, όπως στη Γαλλία, από «αγανακτισμένους» διαδηλωτές, από Ρομά, από άστεγους, από καταληψίες, από αντιεξουσιαστές, από κάθε λογής περιθωριακούς ή τοξικοεξαρτημένους.

Για το «Κράτος Ισχύος» ή το «Ποινικό Κράτος» οι φτωχοποιημένοι πολίτες μπορεί να αποτελέσουν τώρα ή στο μέλλον κίνδυνο και αντιμετωπίζονται ως τέτοιος προληπτικά ή κατασταλτικά. Και η υπόλοιπη κοινωνία, κυρίως η μεσαία τάξη, είναι έτοιμη να αποδεχτεί το αφήγημα του «Νόμου και της Τάξης». Εχοντας χάσει την προοπτική της οικονομικής ανόδου, μεγάλου μέρους του μισθού ή της σύνταξής τους οι πολίτες επιλέγουν, τουλάχιστον, την ασφάλεια ή έστω το αφήγημα γι’ αυτήν.

Υπερκρατικές δομές όπως το ΔΝΤ, η ΕΚΤ ή και ο ΠΟΥ επιβάλλουν κάθε είδους μνημόνια πέρα από κάθε εθνικό δίκαιο ή Σύνταγμα και οι κυβερνήσεις τα επιβάλλουν, με τη σειρά τους, στους πολίτες. Στο όνομα της «έκτακτης ανάγκης», των «έκτακτων συνθηκών», του «έκτακτου κινδύνου».

Εκείνο που κάποτε ήταν η εξαίρεση ή δικλείδα ασφαλείας, και το περιλαμβάναν τα δημοκρατικά Συντάγματα ως πρόβλεψη για ένα «Συνταγματικό Δίκαιο της ανάγκης», τώρα γίνεται ο κανόνας και μάλιστα χωρίς να ορίζει χρονικό διάστημα αντιμετώπισης εκτάκτων κινδύνων και χωρίς βέβαια κανένα δημοκρατικό πρόσχημα. Η δε Δικαιοσύνη επισφραγίζει τα όποια έκτακτα μέτρα και δικαιώνει, στη συνέχεια, τη μόνιμη εφαρμογή τους.

Ξανά: Καλώς ήλθατε στην Κοινωνία της Διακινδύνευσης! Σε μία εφιαλτική κοινωνία που θα παραμείνει έτσι και όταν και αν εξουδετερωθεί ο ISIS, οι ταλιμπάν ή ο κορωνοϊός.

Με τις θεωρητικές βάσεις του Νικολό Μακιαβέλι και του Τζιοβάνι Μπότερο αλλά και τα εργαλεία της σύγχρονης τεχνολογίας που ήδη εφαρμόζονται σε απίστευτα μεγάλη κλίμακαέχοντας μετατρέψει τις πόλεις και τα σπίτια μας σε ένα γιγάντιο «Πανοπτικόν*», τη φυλακή που σχεδιάστηκε από τον Άγγλο φιλόσοφο και κοινωνιολόγο Τζέρεμι Μπένθαμ το 1785 και επιτρέπει τη συνεχή επίβλεψη όλων των «κρατουμένων»-πολιτών.

Μία νέα οικονομική κρίση, τα νέα αναπόφευκτα κύματα των μεταναστών και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, θα ενδυναμώσει την παρουσία του. Και απάντηση σε αυτόν τον εφιάλτη δεν διαφαίνεται ακόμη.

Αλλά κι αν ακόμη διαφανεί, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αντιμετωπισθεί ως ένας ακόμη κίνδυνος.

  

*Το Πανοπτικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί «[…] χωρίς εξαίρεση, σε όλες τις εγκαταστάσεις στις οποίες ένας αριθμός ανθρώπων θα τεθεί υπό επιτήρηση σε έναν χώρο όχι πολύ μεγάλο για να καλυφθεί από κτήρια. Όσο διαφορετικός ή αντίθετος και να είναι ο σκοπός: είτε για να τιμωρηθούν οι αδιόρθωτοι, να φυλαχθούν οι άφρονες, να αναμορφωθούν οι φαύλοι, να επιβεβαιωθούν οι ύποπτοι, να εργαστούν οι άεργοι, να διατηρηθούν οι αβοήθητοι, να περιθαλπούν οι άρρωστοι, είτε για να διδαχθούν οι πρόθυμοι σε κάθε κλάδο της βιομηχανίας, ή να εκπαιδευτεί η ανερχομένη γενιά στο δρόμο της εκπαίδευσης: με μια λέξη, είτε να εφαρμοστεί στους αιώνιους φυλακισμένους στο δωμάτιο του θανάτου είτε στους προφυλακισμένους που περιμένουν τη δίκη είτε σε αναμορφωτήρια είτε σε κάτεργα είτε σε βιοτεχνίες είτε σε τρελοκομεία, είτε σε νοσοκομεία είτε σε σχολεία»

Η ασφάλεια δεδομένων πάει σύννεφο

γράφει ο Άρης Χατζηστεφάνου

Η αποκάλυψη ότι αμερικανικές και γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών παρακολουθούσαν για δεκαετίες δυτικές κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα, πουλώντας τους διάτρητα συστήματα κρυπτογράφησης, θέτει ένα μεγάλο ερώτημα και για την εποχή του Διαδικτύου.

Η εφημερίδα Washington Post και το γερμανικό δίκτυο ZDF έφεραν, αυτή την εβδομάδα, στο φως μια αποκάλυψη που θα έπρεπε να κάνει όλους τους ιστορικούς να κάτσουν και να ξαναγράψουν την παγκόσμια ιστορία από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα –και μαζί τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Η ελβετική εταιρεία Crypto, η οποία προμήθευε συστήματα κρυπτογραφίας σε δεκάδες δυτικές κυβερνήσεις, ήταν στην πραγματικότητα βιτρίνα της CIA και των δυτικογερμανικών υπηρεσιών πληροφοριών.

Για δεκαετίες, οι δύο υπηρεσίες μπορούσαν να παρακολουθούν εχθρούς και συμμάχους (με εξαίρεση την ΕΣΣΔ και την Κίνα, που δεν εμπιστεύτηκαν ποτέ τα προϊόντα δυτικών εταιρειών) χάρη στις «κερκόπορτες» ασφαλείας που τοποθετούσαν στα προϊόντα της Crypto.

Ουάσινγκτον και Βερολίνο είχαν πρόσβαση όχι μόνο σε εμπορικά μυστικά οικονομικών γιγάντων, αλλά και στα ειδεχθέστερα εγκλήματα αυταρχικών καθεστώτων (κυρίως στη Λατινική Αμερική και τη Μέση Ανατολή), τα οποία είτε χρησιμοποίησαν προς όφελός τους είτε τα αγνόησαν αφήνοντας εκατοντάδες ή και χιλιάδες ανθρώπους να πεθαίνουν.

Σύμφωνα με την Washington Post, η Ελλάδα και η Τουρκία ήταν από τα πρώτα θύματα του προγράμματος παρακολουθήσεων, που κατέληξε να ονομάζεται Ρουβίκωνας, ενώ σύντομα ακολούθησαν η Ισπανία και η Ιταλία. Οι παρακολουθήσεις μάλιστα έφτασαν σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών άρχισαν να ανησυχούν για τη στάση της Ουάσινγκτον απέναντι σε κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ.

Να σημειωθεί ότι, προκειμένου να αναπτύξουν περαιτέρω την τεχνολογική ικανότητα του Ρουβίκωνα, ΗΠΑ και Γερμανία συνεργάστηκαν στενά με τις εταιρείες Siemens και Motorola, γνωστές μεταξύ άλλων και για τα τεράστια δημόσια έργα τηλεπικοινωνιών που αναλάμβαναν στην Ευρώπη και την Αμερική.

Οπως προκύπτει από τα στοιχεία που έρχονται στο φως, η ιστορία ολόκληρων χωρών και ηπείρων ίσως να είχε ακολουθήσει διαφορετική πορεία χωρίς την ύπαρξη της εταιρείας Crypto.

Οι ΗΠΑ, παραδείγματος χάριν, είχαν πρόσβαση στις επικοινωνίες του Αιγύπτιου προέδρου Ανουάρ Σαντάτ, κατά τη διάρκεια των συνομιλιών του Καμπ Ντέιβιντ, το 1978, αλλά και Ιρανών αξιωματούχων μετά την ισλαμική επανάσταση. Χάρη στο ίδιο πρόγραμμα κατά τη διάρκεια του πολέμου των Φόκλαντ/Μαλβίνες, προσέφεραν στο Λονδίνο πολύτιμες πληροφορίες από τις επικοινωνίες αξιωματούχων της Αργεντινής.

Ο έλεγχος της Crypto από τη CIA και τις γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών ισοδυναμεί με το να αφήσεις έναν διαρρήκτη να κατασκευάζει τις περισσότερες κλειδαριές και τα χρηματοκιβώτια που χρησιμοποιούνται σε σπίτια και εταιρείες σε όλο τον κόσμο. Μπορείς ταυτόχρονα να κερδίζεις χρήματα από την πώληση των κλειδαριών, αλλά και από τη διάρρηξη τους.

Ενώ όμως ο Ρουβίκωνας ανήκει θεωρητικά στο παρελθόν, αφού ΗΠΑ και Γερμανία έχουν αποχωρήσει εδώ και χρόνια από την Crypto, ένα άλλο «νέφος» πλανιέται τα τελευταία χρόνια πάνω από την ασφάλεια των δεδομένων φυσικών προσώπων, κρατών και επιχειρήσεων.

Το περιοδικό Wired έκρουε, αυτή την εβδομάδα, των κώδωνα του κινδύνου για το γεγονός ότι τρεις αμερικανικές εταιρείες, η Amazon, η Google και η Microsoft, ελέγχουν τη συντριπτική πλειονότητα του cloud computing χωρίς να υπόκεινται σε σοβαρό δημόσιο έλεγχο. Ουσιαστικά, οι τρεις γίγαντες αναλαμβάνουν να αποθηκεύουν τα δεδομένα χιλιάδων επιχειρήσεων, στις οποίες μπορεί να προσφέρουν επίσης λογισμικό μέσω απομακρυσμένων εφαρμογών ή υπολογιστική ισχύ για τις καθημερινές δραστηριότητές τους.

Τα δεδομένα καταλήγουν σε απόρθητες φάρμες υπολογιστών, οι οποίες μπορεί να καλύπτουν έκταση έως και 18 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων. Μόνο από αυτή τη δραστηριότητα η μητρική της Google, Alphabet, αποκόμισε 9 δισεκατομμύρια στο τελευταίο τέταρτο του 2019, ενώ τα κέρδη της Amazon και της Microsoft ανήλθαν σε 10 και 12 δισεκατομμύρια αντίστοιχα.

Μέχρι στιγμής, αυτά τα κέρδη εξασφαλίζουν ότι οι κλειδοκράτορες του «νέφους» δεν έχουν λόγο να κοιτάξουν στο εσωτερικό των δεδομένων που αποθηκεύουν ή να εμποδίσουν την πρόσβαση στους πραγματικούς κατόχους των δεδομένων. Φτάνουμε έτσι στο σημείο μια εταιρεία να προσφέρει τα δεδομένα της στον βασικό ανταγωνιστή της, όπως συμβαίνει με τη Netflix, η οποία παρέχει τις ταινίες της μέσω των υπηρεσιών cloud της Amazon –η οποία επίσης λειτουργεί σαν πλατφόρμα ενοικίασης ταινιών.

Τι θα συμβεί, όμως, στην περίπτωση ενός γενικευμένου οικονομικού πολέμου μεταξύ εθνών ή πολυεθνικών επιχειρήσεων; «Οι δυνατότητες κατάχρησης είναι τεράστιες», εξηγούσε το Wired, αφού οι εταιρείες «θα μπορούσαν να υποκλέψουν εμπορικά μυστικά ή να καθυστερούν και να εμποδίζουν τη μεταφορά δεδομένων». Η βασική διαφορά του cloud από τη λειτουργία του Ρουβίκωνα θα είναι τότε ότι στην πρώτη περίπτωση τα θύματα θα έχουν προσφέρει από μόνα τους τις πληροφορίες στον «αντίπαλο».

Προφανώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο φαντάζει εξωπραγματικό για τους θιασώτες της ελεύθερης αγοράς. Σχεδόν όσο εξωπραγματικό θα ακουγόταν πριν από μερικά χρόνια ότι η CIA και οι μυστικές υπηρεσίες της Δυτικής Γερμανίας θα πουλούσαν τα συστήματα κρυπτογράφησης, μέσω των οποίων θα παρακολουθούσαν τους πελάτες τους, ακόμη και στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ.

info-war.gr  

Επτά στους 10 Έλληνες με έλλειψη βιταμίνης D: Πώς θα γεμίσετε τις μπαταρίες

Μεσογειακό παράδοξο συνιστά η ανεπάρκεια βιταμίνης D η οποία παρατηρείται σε πάρα πολλούς Έλληνες, αλλά και Κύπριους, παρά το γεγονός ότι ζουν σε ηλιόλουστες χώρες.

Σύμφωνα με στοιχεία επιδημιολογικής μελέτης, με τίτλο «Αυξημένη συχνότητα ανεπάρκειας βιταμίνης D σε δείγμα ελληνικού και κυπριακού πληθυσμού», το 73,07% των Ελλήνων και το 69,28% των Κυπρίων του δείγματος είχαν ανεπαρκή επίπεδα βιταμίνης D.

Τα στοιχεία για τα επίπεδα της βιταμίνης D, σε δείγμα 8.780 Ελλήνων και 2.594 Κυπρίων, συλλέχθηκαν τυφλά από τα εργαστηριακά πληροφοριακά συστήματα των νοσοκομείων ΑΧΕΠΑ στη Θεσσαλονίκη και Άγιος Λουκάς στη Λευκωσία, για χρονικό διάστημα 5 ετών.

Η έρευνα εκπονήθηκε από το ΑΠΘ και την Ιατρική Σχολή St George UK, Διεθνές Τμήμα Πανεπιστημίου Λευκωσίας Κύπρου και συγκεκριμένα από τους Σ. Ξυδά, Κ. Κώτσα, Μ. Γραμματίκη, Σπ. Καρρά, Α. Δούμα, Γ. Σαμούτη και Α. Γαρύφαλλο και παρουσιάζεται ως αναρτημένη ανακοίνωση στο 45ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ενδοκρινολογίας, Μεταβολισμού και Σακχαρώδους Διαβήτη.

Τα επίπεδα 25(ΟΗ)D χαρακτηρίστηκαν ως επαρκή (>30 ng/ml) ή ανεπαρκή (<30 ng/ml) και από την μελέτη προέκυψε ότι η μέση τιμή για τους Έλληνες ήταν 25,08 ng/ml και για τους Κύπριους 25,37 ng/ml. Τα υψηλότερα επίπεδα και στις δύο βάσεις δεδομένων καταγράφηκαν το μήνα Σεπτέμβριο. Και για τις δύο βάσεις δεδομένων τα πολυπαραγοντικά μοντέλα γραμμικής παλινδρόμησης απέδειξαν ότι η ηλικία και ο μήνας σχετίζονται σημαντικά με τα επίπεδα της βιταμίνης. Το φύλο συσχετίστηκε σημαντικά μόνο στην ελληνική βάση δεδομένων.

«Ο επιπολασμός της ανεπάρκειας βιταμίνης D είναι εξαιρετικά υψηλός και στα δύο δείγματα πληθυσμού και ιδίως σε άτομα με χρόνιες παθήσεις. Ωστόσο, ο αναδρομικός σχεδιασμός της μελέτης δεν μπορεί να καταδείξει αιτιολογική συσχέτιση και απαιτούνται περαιτέρω προοπτικές μελέτες παρακολούθησης ή και αναπλήρωσης σε υγιή άτομα» συμπεραίνουν οι υπεύθυνοι της μελέτης.

Κατάθλιψη και βιταμίνη D

Τα μειωμένα επίπεδα βιταμίνης D μπορεί να προάγουν την εμφάνιση κατάθλιψης στα ηλικιωμένα άτομα, σύμφωνα με τα συμπεράσματα αναρτημένης ανακοίνωσης, στο 45ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ενδοκρινολογίας, Μεταβολισμού και Σακχαρώδους Διαβήτη .

Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, τα τελευταία χρόνια η ανεπάρκεια, ή η έλλειψη βιταμίνης D στους ηλικιωμένους, εκτός από αυξημένη συχνότητα εμφάνισης σκελετικών διαταραχών, συνδέεται και με διάφορες ψυχοσωματικές διαταραχές.

Η εργασία, με θέμα: Διερεύνηση και συσχέτιση της συχνότητας εμφάνισης κατάθλιψης/αγχώδους διαταραχής σε ηλικιωμένα άτομα με μειωμένα επίπεδα βιταμίνης D, εκπονήθηκε από το Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής του Ιπποκράτειου νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και του Ενδοκρινολογικού Τμήματος – Διαβητολογικού Κέντρου, της Α’ Παθολογικής Κλινικής ΑΠΘ του ΑΧΕΠΑ (Ε. Ζαρομυτίδου, Κ. Καλέση, Στ. Κωνσταντινίδου, Μ. Γραμματίκη, Ξ. Τσεκμεκίδου, Δ. Δριβάκου, Σπ. Καρρά και Κ. Κώτσα).

Η έρευνα διεξήχθη στα ΚΑΠΗ της ανατολικής Θεσσαλονίκης, από τον Οκτώβριο του 2015 έως το Νοέμβριο του 2017. Στη μελέτη συμμετείχαν 130 άτομα, ηλικίας 60-98 ετών. Όπως προέκυψε, το 67,7% των συμμετεχόντων (88 άτομα) εμφάνισε είτε ανεπάρκεια, είτε έλλειψη και ένα 5,4% των συμμετεχόντων (7 άτομα) ανιχνεύτηκε με σοβαρή έλλειψη βιταμίνης D. Το 80% (71 άτομα) με ανεπάρκεια, ή έλλειψη βιταμίνης, έπασχε από αγχώδη διαταραχή, ή κατάθλιψη, ενώ συμπτώματα, είτε άγχους, είτε κατάθλιψης, διαπιστώθηκαν περίπου στα μισά άτομα με επαρκή επίπεδα βιταμίνης D. Αξιοσημείωτο είναι ότι τα επτά άτομα, με πολύ χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D, εμφάνισαν συμπτώματα τόσο άγχους όσο και κατάθλιψης.

«Η αγχώδης διαταραχή και η κατάθλιψη εμφανίζονται συχνά στα ηλικιωμένα άτομα.

Η έλλειψη ή η ανεπάρκεια βιταμίνης D μπορεί να είναι παράγοντας που προάγει αυτές τις παθολογικές καταστάσεις. Ωστόσο χρειάζονται μελέτες αναπλήρωσης με βιταμίνη D, για να τεκμηριωθεί αιτιολογική σχέση της έλλειψης βιταμίνης D με κατάθλιψη/αγχώδη διαταραχή σε αυτή την ομάδα», συμπεραίνουν οι ερευνητές.

Κατευθυντήριες οδηγίες για την αντιμετώπιση της ανεπάρκειας βιταμίνης D

Λόγω των αυξημένων ποσοστών ανεπάρκειας βιταμίνης D, η Ελληνική Ενδοκρινολογική Εταιρεία προχώρησε για πρώτη φορά στην έκδοση κατευθυντήριων οδηγιών για τη διάγνωση και την αντιμετώπιση αυτών των περιστατικών.

«Στη χώρα μας ισχύει το λεγόμενο μεσογειακό παράδοξο. Παρ’ όλο που έχουμε ηλιοφάνεια, οι περισσότεροι Έλληνες έχουν μεγάλη έλλειψη βιταμίνης D στον οργανισμό τους. Για την Ελληνική Ενδοκρινολογική Εταιρεία ήταν αναγκαίο να προχωρήσει στην έκδοση κατευθυντηρίων οδηγιών, κάτι που γίνεται για πρώτη φορά πανελλαδικά, με στόχο την καλύτερη αντιμετώπιση και καθοδήγηση των συμπολιτών μας», αναφέρει ο πρόεδρος της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας – Πανελλήνιας Ένωσης Ενδοκρινολόγων, Ζαδάλλα Μούσλεχ.

Παράλληλα, επισημαίνει, ότι |είναι σημαντικό οι πολίτες να επισκέπτονται τον ενδοκρινολόγο τους, ώστε να γίνεται εγκαίρως η διάγνωση της έλλειψης βιταμίνης D και στη συνέχεια να τους δίνονται συγκεκριμένες οδηγίες, τις οποίες πρέπει να τηρούν στην καθημερινότητά τους.

Για παράδειγμα, καλό είναι να περπατούν αποφεύγοντας την υπερβολική ποσότητα αντηλιακού σε συγκεκριμένες ώρες τις ημέρες (συνήθως πρωινές), όταν ο ήλιος δεν καίει πολύ και δεν είναι τόσο επικίνδυνος, καθώς και να ενισχύσουν τη διατροφή τους σε γαλακτοκομικά.

kathimerini

Η Ευρώπη κάνει την Ελλάδα πειραματόζωο και στο μεταναστευτικό

γράφει ο Δημήτρης Χρήστου

Το υψηλό κόστος που έχει το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα για την κυβέρνηση της ΝΔ, είναι αποτέλεσμα της υποτίμησης του σύνθετου αυτού ζητήματος, για πολιτικά οφέλη, όταν υποστήριζε ότι αυτό είναι δημιούργημα του ΣΥΡΙΖΑ αποκλειστικά. Μπορεί λοιπόν η πολιτική των ψεμάτων και του μηδενισμού για οτιδήποτε θετικό έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση να απέδωσε εκλογικά, όμως τώρα που τα ψέματα γίνονται μετρήσιμα, πολλαπλασιάζεται και το πολιτικό κόστος.

Το προσφυγικό-μεταναστευτικό λοιπόν, είναι ένα διεθνές θέμα και ως τέτοιο, απαιτεί και διεθνή συνεργασία για τη διαχείρισή του. Τη στρόφιγγα της ροής των προσφύγων την κρατάει ο Ερντογάν και την χρησιμοποιεί ως ένα ακόμα μέσο πίεσης προς την Αθήνα. Οι δημιουργοί των πολεμικών καταστροφών στη Μέση Ανατολή, δηλαδή κυρίως οι ΗΠΑ με την Βρετανία, ανάγκασαν εκατομμύρια ανθρώπους σε φυγή για να σώσουν τη ζωή τους.

Τα μεγάλα λόμπι της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις στρατιωτικές επιχειρήσεις αυξάνοντας θεαματικά τα κέρδη τους. Και όσο δεν υπάρχουν πολιτικές εξουσίες με δύναμη ανεξαρτησίας αυτό θα συνεχίζεται. Θα παράγουν όπλα και θα παραγγέλνουν πολέμους!

Εύκολη και δεδομένη η κυβέρνηση

Μετά τις πρώτες μεγάλες αφίξεις, με καραβάνια να επιχειρούν μέσω Ελλάδας να φτάσουν στην κεντρική Ευρώπη, τα σύνορα σφραγίστηκαν. Επομένως το πρόβλημα έμεινε στην Ελλάδα, που βίωνε τα σκληρά οικονομικά μέτρα λόγω χρεοκοπίας. Η απόφαση της ΕΕ για κατανομή των προσφύγων που φτάνουν στη Ελλάδα και την Ιταλία σε όλες τις χώρες, ανάλογα με τον πληθυσμό τους, δεν έγινε σεβαστή από χώρες όπως η Ουγγαρία, η Αυστρία, η Πολωνία, η Τσεχία και η Σλοβακία. Έτσι η συμφωνία κατέρρευσε στην πράξη.

Η άρνηση τους να τηρήσουν τα συμφωνηθέντα, δεν είχε την παραμικρή συνέπεια. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις είναι αυστηρές όταν το πρόβλημα είναι οι τράπεζες και το κόστος οικονομικό. Οι ανθρώπινες ζωές, οι δυσανάλογες πιέσεις στην μικρή Ελλάδα, τους είναι στην πράξη αδιάφορες. Έτσι η χώρα μας έγινε για δεύτερη φορά πειραματόζωο, έρμαιο των παρατεταμένων πολεμικών επιχειρήσεων στην Μέση Ανατολή και του Τούρκου προέδρου.

Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση, με περιορισμένη διαπραγματευτική ισχύ και διεθνές κύρος, θεωρείται εύκολη και δεδομένη. Σταμάτησε να ασκεί πιέσεις για την ασυνέπεια χωρών μελών της ΕΕ και αποδέχεται τα τετελεσμένα. Πλην όμως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις και τις συνέπειες που θα έχει η νέα σύγκρουση Τουρκίας-Συρίας και την πιθανότητα δημιουργίας νέων μεγάλων ροών προσφύγων προς την Ελλάδα.

Όμως η κυβέρνηση αποφάσισε να διαχειριστεί μόνη της το πρόβλημα στις διαστάσεις που έχει σήμερα. Αποφάσισε να το διαχειριστεί, φορτώνοντας το μεγαλύτερο μέρος της κρίσης στα νησιά πρώτης υποδοχής, κατασκευάζοντας εκεί κλειστά κέντρα κράτησης. Τόσο κλειστά, που «να μην βγαίνει κουνούπι 24ωρες το 24ωρο», όπως δήλωσε ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Οι αφελείς σκέψεις της κυβέρνησης

Θεώρησε το πολιτικό κόστος στην Λέσβο, των τριών βουλευτικών εδρών και στην μονοεδρική Σάμο, μικρό. Και έχει το θράσος ή την αφέλεια σε τέτοιες συνθήκες να πουλάει υποσχέσεις για ταχύρυθμη οικονομική ανάπτυξη. Κανένας δισταγμός και καμιά προετοιμασία για την πιθανότητα ο απειλητικός για την παγκόσμια υγεία κορονοϊός να πλήξει το διεθνές εμπόριο και τον τουρισμό. Να έχει με λίγα λόγια, δυσβάστακτο οικονομικό κόστος. Και ο τουρισμός στηρίζει την ελληνική οικονομία συνεισφέροντας το 25% του ΑΕΠ!

Αντί λοιπόν να προετοιμάζει τον ελληνικό λαό για μια δύσκολη χρονιά όπως είναι το 2020, η κυβέρνηση επιμένει να φορτώνει οικονομικά βάρη στους πολλούς, να περιορίζει τις κοινωνικές παροχές στην υγεία και την παιδεία και να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Να πανηγυρίζει για τη βουτιά των επιτοκίων στα ελληνικά ομόλογα, κρύβοντας ότι η κατάρρευση των επιτοκίων σε όλα τα ομόλογα διεθνώς έχει θέσει τις κεντρικές τράπεζες σε κατάσταση συναγερμού, ως προειδοποίηση της επερχόμενης μεγάλης διεθνούς ύφεσης. Και σε περιόδους ύφεσης, οι επενδυτικές κινήσεις περιορίζονται.

Ο Τραμπ και η Μέρκελ

Τι τελικά θα τον κάνει τον χρόνο που επιχειρεί να κερδίσει παραπλανώντας, όταν ακολουθούν οι οδυνηρές αποκαλύψεις; Γιατί δεν τολμά να ζητήσει ουσιαστική συναίνεση της αντιπολίτευσης στο προσφυγικό ζήτημα, ώστε να ασκηθούν μεγαλύτερες και πιθανόν αποτελεσματικότερες πιέσεις, στο Βερολίνο και το Παρίσι;

Δυστυχώς, η ταύτιση του Κυριάκου Μητσοτάκη με την προεδρία Τραμπ εξόργισε τα μεγάλα ευρωπαϊκά κέντρα, καθώς ο Αμερικανός πρόεδρος εργάζεται ανοιχτά για τη διάλυση της ΕΕ και τον περιορισμό των ευρωπαϊκών εξαγωγών. Και οι φωστήρες στο Μαξίμου αναζητούν τους λόγους που η Μέρκελ απέκλεισε από τις διασκέψεις για το Λιβυκό ζήτημα τον Έλληνα πρωθυπουργό. Η αποστασία από το φυσικό οικονομικό και πολιτικό σου χώρο, έχει συνέπειες. Κλασική περίπτωση.  

Ριζική χυδαιότητα και φασισμός

"Έρωτας χωρίς ντροπές... (και) μπανιστίρι", "τηλεοπτικό στριπτίζ... και το... κλαρίνο από το Διαφάνι", είναι οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι φαιών φυλλάδων, που ζέχνουν ρατσισμό, ξενοφοβία, σεξισμό και βία. Η πορνογραφία είναι το χαρακτηριστικό τους γνώρισμα, η οποία στις ηλεκτρονικές εκδόσεις γίνεται απίστευτα σκληρή. Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για περιθωριακά έντυπα και ιστολόγια, όμως κάνει λάθος. Κατατάσσονται πολύ ψηλά στη λίστα με την μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα και επισκεψιμότητα. Ποιοι άραγε τα διαβάζουν; Η απάντηση είναι κατηγορηματική, οι "μεσαίοι" μικροαστοί, οι γνωστοί "νοικοκυραίοι", αυτοί που το πρωί της Κυριακής κάνουν τους μεγάλους σταυρούς, ομνύοντας στη θρησκεία, το έθνος και τη φυλή και το βράδυ οδεύουν στα σκυλάδικα, τα μπορδέλα και στο κυνήγι δυστυχισμένων μεταναστών. 

Δεν είναι τυχαίο πράγμα ο φασισμός. Καλύπτει ανάγκες. Παρέχει στους "νοικοκυραίους" αυτό που έχασαν τον καιρό της κρίσης. Αυτοί οι οποίοι στην εποχή της καταναλωτικής και δανεικής ευδαιμονίας, είχαν αποκτήσει αναγνώριση και ορατότητα, αγοράζοντας σύμβολα και σημεία, πανάκριβα αυτοκίνητα και σπίτια στα "ευγενή προάστια", τώρα υφίστανται τη βία της αποστέρησης από το συμβολικό τους κεφάλαιο. Μέσα σ’ αυτή τη σύγχυση των ρόλων και την απώλεια του καταναλωτικού τους Προσώπου, οι «μεσαίοι» και οι μικροαστοί νοικοκυραίοι, άντρες και γυναίκες, θεατές και δρώντες, έχουν χάσει την ορατότητα και την ταυτότητά τους, και χωρίς φαίνεσθαι πλέον δεν Είναι, πάρεξ χαίνουσες σχισμές, που οδύρονται για την απώλειά τους, την οποία αντικαθιστούν με την πορνογραφία. Τελικά, η ματαίωση εκβάλλει στο φασισμό. Φασισμός, ρατσισμός, εθνικο-θρηκευτικός φανατισμός και πορνό έρχονται να καλύψουν το κενό του καταναλωτικού ευνουχισμού, να καλύψουν την απώλεια της καταναλωτικής ταυτότητας και τις "χαίνουσες σχισμές".

Γι' αυτό οι χρυσαυγίτες σερφάρανε στα μπορδέλα της Αθήνας. Γι' αυτό ο Μποντριγιάρ έλεγε πως το πορνό είναι το «Τρίπτυχο της χαίνουσας σχισμής, της ευχαρίστησης και της σημασίας». Και επειδή, πλέον, δεν υπάρχει «Καμία αβεβαιότητα, κανένα μυστικό», καταλήγει στη ριζική χυδαιότητα. Γιατί η εξάλειψη κάθε μυστικού, κάθε αβεβαιότητας αφαιρεί τη σαγήνη, αυτού που κάποτε αποκαλούνταν γοητεία, και απομένει το γυμνό κρέας, η χυδαία εκδοχή μιας άψυχης κούκλας. Αυτή την κούκλα, αυτό το τέχνημα, το τεχνολογικό προϊόν ενός μηχανοστασίου σωμάτων θα συναντήσει ο φασίστας σε μία συνεύρεση, που θα καταλήξει στην πλήρη ματαίωση και γι' αυτό σε μία ανάλογη βία που δεν ενδοβάλεται αλλά εξωτερικεύεται εναντίον των γυναικών, εναντίον των μεταναστών ή των αντιφασιστών, εναντίον της Ελένης, του Λουκμάν, του Παύλου, του Ζακ. Γιατί κάθε "νοικοκύρης" είναι έτοιμος να γίνει φασίστας, γιατί έχει ανάγκη τη βία σε μία απέλπιδα προσπάθεια να κρατηθεί στο φως από το οποίο βίαια αποσπάται ή θεωρεί ότι απειλείται να αποσπαστεί. Εξυπακούεται ότι αυτή η απεχθής κατάληξη οφείλεται στην αδυναμία των άλλων θεσμών (της κοινωνικής και πολιτικής κοινωνικοποίησης) να εξηγήσουν και να εκφράσουν καθώς και να οργανώσουν πολιτικά την απελπισία και το κενό ταυτότητας σε μία δημοκρατική κατεύθυνση. 

Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου

Εκτινάχθηκαν παγκοσμίως το 2019 οι στρατιωτικές δαπάνες.!

Οι στρατιωτικές δαπάνες στον κόσμο αυξήθηκαν πέρυσι με τον μεγαλύτερο ρυθμό των τελευταίων 10 χρόνων, στο φόντο της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της αυξανόμενης αντιπαλότητας ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις για το μοίρασμα εδαφών, σφαιρών επιρροής και πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Συγκεκριμένα σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του «Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών» (IISS) που δημοσιεύθηκε κατά την έναρξη της Διάσκεψης για την Ασφάλεια του Μονάχου η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών για το 2019 έφθασε συνολικά στο 4%!

«Οι δαπάνες αυτές αυξήθηκαν με την έξοδο των οικονομιών από τη χρηματοπιστωτική κρίση (του 2008) και υπό την επίδραση μιας αυξημένης αντίληψης απειλών», δήλωσε ο γενικός διευθυντής του IISS. Η προσωρινή έξοδος από την καπιταλιστική κρίση – που την πλήρωσαν οι λαοί και οι εργαζόμενοι σε κάθε γωνιά του πλανήτη – γίνεται η αφετηρία για την αγορά νέων όπλων που και πάλι θα πληρώσουν οι λαοί…

Ως αφορμές για την αύξηση το IISS, εντοπίζει τον τερματισμό της Συνθήκης INF για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούς, την άνοδο της ισχύος της Κίνας καθώς και μια σειρά περιφερειακών κρίσεων, από την Ουκρανία, τη Συρία μέχρι τη Λιβύη.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, οι δύο μεγαλύτεροι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί παγκοσμίως, εκείνοι των Ηνωμένων Πολιτειών (685 δισ. δολάρια) και της Κίνας (181 δισ.) συνεχίζουν την εκθετική αύξησή τους, με μια αύξηση 6,6% στις δύο χώρες το 2019 σε σχέση με το 2018. Οι αμερικανικές δαπάνες αυξήθηκαν από μόνες τους κατά 53,4 δισ. δολάρια πέρυσι. Στην τρίτη θέση βρίσκεται η Σαουδική Αραβία, ακολουθούν η Ρωσία (τέταρτη), η Ινδία (πέμπτη), η Βρετανία (έκτη).

«Στην Ευρώπη, οι ανησυχίες που συνδέονται με τη Ρωσία συνεχίζουν να τροφοδοτούν την αύξηση των δαπανών με μια άνοδο 4,2% σε σχέση με το 2018», υποδεικνύει επίσης ο Τζον Τσίπμαν, πρόεδρος του IISS. Οι στρατιωτικοί προϋπολογισμοί επανέρχονται έτσι στα επίπεδα του 2008 σε πραγματικούς όρους.

Οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το ΑΠΕ – ΜΠΕ, με επικεφαλής τη Γερμανία, βρίσκονται επίσης υπό την πίεση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ που ζητά από αυτές μια πιο μαζική προσπάθεια προκειμένου να φθάσουν τον στόχο δαπανών που θα ισοδυναμούν με το 2% του ΑΕΠ τους.

Μετά τον Ντόναλντ Τραμπ το 2018, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έμοιαζε εξάλλου «να δημιουργεί αμφιβολίες» από την πλευρά του για τη δέσμευση συλλογικής αλληλεγγύης στο πλαίσιο του Συμφώνου σε περίπτωση επίθεσης ενός από τα μέλη της, υπενθυμίζει το IISS. Ο Γάλλος πρόεδρος προκάλεσε επίσης αναστάτωση στους εταίρους του εκτιμώντας πως το ΝΑΤΟ είναι «εγκεφαλικά νεκρό». «Δύο από τις τρεις πυρηνικές δυνάμεις της Συμμαχίας (η τρίτη είναι η Βρετανία) σκόρπισαν ως εκ τούτου την αβεβαιότητα για αυτά τα ερωτήματα-κλειδιά της συλλογικής ασφάλειας», υπογραμμίζει ο Τζον Τσίπμαν.

Υ.Γ: Οι τάσεις στους δείκτες της έκθεσης είναι ανοδικές και επικίνδυνες. Οι αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες προμηνύουν πολέμους. Ηδη στην ευρύτερη περιοχής της Μέσης Ανατολής, σε χώρες της Αφρικής αλλά και στην Ευρώπη (στα σύνορα Ουκρανίας – Ρωσίας) συγκεντρώνονται όλες και μεγαλύτερες στρατιωτικές δυνάμεις από τις ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες που στα πλαίσια των αντιθέσεων τους εμπλέκονται πλέον ανοιχτά σε περιφερειακές συγκρούσεις, με την κατάληξη τους να είναι απρόβλεπτη… 

πηγή

     

«Σα να στέλνουμε τις μέλισσες σε πόλεμο»: Η θανάσιμη αλήθεια πίσω από το γάλα αμυγδάλου

Τα τελευταία πέντε χρόνια, η κατανάλωση γάλακτος αμυγδάλου έχει εκτιναχθεί στα ύψη και, μόνο στις ΗΠΑ, η ζήτηση έχει αυξηθεί κατά 250%, σύμφωνα με την εταιρεία Nielsen.    

Με λιγότερες θερμίδες, η εναλλακτική, vegan πρόταση απέναντι στο ζωικό γάλα γεμίζει τα ψυγεία των σούπερ μάρκετ και είναι διαθέσιμη στα μενού των καφετεριών. Όμως συνοδεύεται από ένα ένα βαρύ, θανάσιμο κόστος για τις μέλισσες, που παίζουν τόσο κρίσιμο ρόλο στην παγκόσμια τροφική αλυσίδα.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που παρουσίασε ο Guardian, οι παραγγελίες τεράστιων ποσοτήτων αμυγδάλου για την παραγωγή του ροφήματος που κατ' ευφημισμόν αποκαλείται γάλα, θέτουν σε τεράστια πίεση τους πληθυσμούς των μελισσών που επικονιάζουν τις αμυγδαλιές, με αποτέλεσμα τον θάνατο δισεκατομμυρίων εντόμων μέσα σε μόνο λίγους μήνες.   

Η μεγάλη θνησιμότητα μεταξύ των μελισσών που επικονιάζουν αμύγδαλα οφείλεται κυρίως στην εκτεταμένη χρήση ζιζανιοκτόνων που χρησιμοποιούν οι καλλιεργητές. Ένα από τα πιο διαδομένα είναι η γλυφοσάτη του περίφημου Round Up, που έχει αποδειχθεί θανατηφόρα για τις μέλισσες και καρκινογόνα για τους ανθρώπους. Η Bayer, που εξαγόρασε την Monsanto, αρνείται την σύνδεση του Round Up με το λέμφωμα, αλλά έχουν καταγραφεί δεκάδες χιλιάδες περιπτώσεις, για τις οποίες η εταιρεία ετοιμάζεται να έρθει σε συμβιβασμό δισεκατομμυρίων δολαρίων με τους ασθενείς και τις οικογένειες των νεκρών. 

          

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τις μέλισσες εντοπίζεται στην Καλιφόρνια, στην Κεντρική Κοιλάδα, που αποδίδει το 80% της παγκόσμιας παραγωγής αμυγδάλου. Η αγορά γνωρίζει ανάπτυξη και ο τζίρος αγγίζει τα 11 δισεκατομμύρια δολάρια. Το 2000, αμυγδαλιές κάλυπταν 500.000 εκτάρια στην περιοχή, αλλά ως το 2018 η έκταση αυτή είχε διπλασιαστεί, αποδίδοντας ένα εκατομμύριο τόνους αμυγδάλων σε ετήσια βάση. Ο μέσος Αμερικανός καταναλώνει περίπου 900 γραμμάρια αμυγδάλων κάθε χρόνο - περισσότερα από τον μέσο πολίτη οποιασδήποτε άλλης χώρας.   

Η επικονίαση των δέντρων αυτών είναι εξαιρετικά απαιτητική για τις μέλισσες, καθώς αναγκάζονται να βγουν από τα μελίσσια τους μέσα στον χειμώνα, έως και δύο μήνες νωρίτερα από ότι συνηθίζουν υπό άλλες συνθήκες. Αυτή την εποχή, οι περισσότερες μέλισσες παραμένουν συσπειρωμένες στις κυψέλες τους, καταναλώνοντας τροφή και κάνοντας ελαφρές κινήσεις, εξασφαλίζοντας θερμοκρασία 32 βαθμών Κελσίου, που κρατά ζεστή τη βασίλισσά τους.   

Στις αμυγδαλιές, πάρα πολλές μέλισσες συγκεντρώνονται σε σχετικά μικρές περιοχές, κάνοντας πιο πιθανή και την μετάδοση ασθενειών. «Οι μέλισσες γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και δεν αντιμετωπίζονται με σεβασμό» σε αυτές τις καλλιέργειες, λέει ο μελισσοκόμος Πάτρικ Πάινς στον Guardian.  

«Η αυλή μου είναι γεμάτη με άδεια μελίσσια, που κάποτε φιλοξενούσαν υγιείς πληθυσμούς μελισσών, λέει ο Ντένις Αρπ, ένας μελισσοκόμος που, όπως και πολύ συνάδελφοί του, εξασφαλίζουν σχεδόν το μισό εισόδημά τους από την ενοικίαση των μελισσών τους για την επικονίαση αμυγδαλιών.    

       

Στη δεκαετία του 1980, ο Αρπ πουλούσε απλώς μέλι και έχανε το πολύ το 5% των μελισσών του σε ετήσια βάση, εξαιτίας ασθενειών ή ακραίων καιρικών συνθηκών. Στις αρχές του 2000, ο Αρπ άρχισε να χάνει μέλισσες σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό και τώρα πεθαίνει περίπου το 30% κάθε χρόνο. Όμως η πώληση μελιού έχει πολύ μικρότερο περιθώριο κέρδους, από την ενοικίαση των αποικιών του στις μεγα-φάρμες της Καλιφόρνιας. Καθώς ο χειμώνας πλησιάζει, οι μέλισσες του αρχίζουν να αρρωσταίνουν.   

Μόνο τον χειμώνα του 2018-2019, εκτιμάται πως στην περιοχή πέθαναν περίπου 50 δισεκατομμύρια μέλισσες. Αυτό είναι πάνω από το ένα τρίτο των ελεγχόμενων αποικιών στις ΗΠΑ και ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει καταγραφεί από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 που ξεκίνησαν οι μετρήσεις. 

Οι μέλισσες ευημερούν σε οικοσυστήματα μεγάλης βιοποικιλότητας, αλλά η παραγωγή αμυγδάλου στην Καλιφόρνια τους επιβάλει ένα επικίνδυνο καθεστώς μονο-καλλιέργειας. «Το μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας δημιουργεί ένα θλιβερό μοντέλο εργασίας για τους μελισσοκόμους», λέει ο Νέιτ Ντόουνλι, επιστήμονας του κέντρο Βιολογική Ποικιλομορφίας. «Είναι σα να στέλνουμε τις μέλισσες στον πόλεμο. Πολλές δεν επιστρέφουν πίσω».   

Για να βελτιώσουν την παραγωγική διαδικασία, ομάδες υπέρ της προστασίας των μελισσών δημιουργούν λίστες με προϊόντα που έχουν παραχθεί με φιλικές προς τα έντομα μεθόδους. Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Bee Better για παράδειγμα, συνεργάζεται με παραγωγούς αμυγδάλων που αυξάνουν την βιοποικιλότητα στις εκτάσεις τους, φυτεύοντας αγριολούλουδα και τριφύλλια ανάμεσα στις αμυγδαλιές.    

Πέρα όμως από το κόστος για τις μέλισσες, οι αμυγδαλιές απαιτούν και τεράστιες ποσότητες νερού, που για κάποιες Πολιτείες αποτελεί πρόβλημα. Όπως παρατηρούσαν πριν μερικά χρόνια οι επιστημονική συνεργάτες του οικολογικού περιοδικού Mother Jones, για την δημιουργία ενός και μόνο αμυγδάλου απαιτούνται περίπου 3,87 λίτρα νερού.    

Πηγή: www.lifo.gr με πληροφορίες από Guardian  

«Στη δημοσιότητα μέχρι τέλη Φεβρουαρίου οι ηχογραφήσεις του Eurogroup»

«Η αλήθεια είναι όχι μόνο επαναστατική, όπως λέγαμε κάποτε, αλλά και χρήσιμη – ιδίως για ένα λαό που υποφέρει από τραγικές αποφάσεις που λαμβάνονται για αυτόν, ερήμην του, στο βαθύ σκοτάδι» γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης σε ένα μακροσκελές κείμενο στο προσωπικό του ιστολόγιο, σχολιάζοντας τα γεγονότα της Παρασκευής.

Ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25 προαναγγέλλει ότι μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου θα έχει δώσει στη δημοσιότητα τον φάκελο που, κατά δήλωσή του, περιέχει τις ηχογραφήσεις από τα κρίσιμα Eurogroup του 2015.

Στο κείμενό του ο Γιάνης Βαρουφάκης κατηγορεί τα «μνημονιακά κόμματα» ότι «αναπαράγουν την προπαγάνδα της τρόικας» και υπογραμμίζει ότι η αντίδραση του προέδρου της Βουλής καταδεικνύει τον πανικό της κυβέρνησης.

«Καθώς ψυχανεμίζονται ότι η αλήθεια για εκείνα τα Eurogroup ήταν η ακριβώς αντίθετη της προπαγάνδας τους, δεν αντέχουν ούτε οι ίδιοι να ακούσουν τί πραγματικά διαδραματίστηκε εκεί!» αναφέρει χαρακτηριστικά. - 

διαβάστε τη συνέχεια  ΕΔΩ

Το… δράμα των τραπεζών

γράφει η Μαρίνα Αλεξανδρή

ΟΧρήστος Σταϊκούρας, υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πληροφόρησε τον εμβρόντητο ελληνικό λαό πως οι τράπεζες… πλήρωσαν το μάρμαρο της οικονομικής κρίσης. Με αντίστοιχη ελαφρότητα πληροφόρησε επίσης πως, ούτε λίγο ούτε πολύ, οι μισοί από τους ανθρώπους που μπήκαν στον νόμο Κατσέλη για να σώσουν τα σπίτια τους ήταν «στρατηγικοί κακοπληρωτές» - κοινώς συστηματικοί και συνειδητοί μπαταχτσήδες.

Είναι αλήθεια πως αυτή την δημόσια τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών μπορεί να την ζηλεύουν ακόμη και οι ίδιοι οι τραπεζίτες. Διότι εκείνοι, παρ’ ότι απαίτησαν και πήραν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη την δέσμευση πως δεν θα υπάρχει στο εξής καμία προστασια της πρώτης κατοικίας, ουδέποτε τόλμησαν δημόσια να πουν πως πλήρωσαν το μάρμαρο – ή έστω και μερίδιο… του μαρμάρου – της κρίσης. Θα τους διέψευδαν, άλλωστε, τα ίδια τα στοιχεία των ισολογισμών τους και τα περιουσιολόγια των μεγαλομετόχων τους, τα οποία καμία μείωση εσόδων δεν είδαν και καμία ζημιά δεν υπέστησαν την ώρα που το εισόδημα του μέσου εργαζόμενου, καταθέτη και δανειολήπτη αυτής της χώρας μειωνόταν έως και κατά 70%.

Παρά ταύτα, το μόνο που… ξέχασε να πει ο κ. Σταϊκούρας είναι πως οι τράπεζες διασώθηκαν τρεις φορές στην διάρκεια της κρίσης με ισάριθμες ανακεφαλαιοποιήσεις που πληρώθηκαν από τους έλληνες φορολογούμενους και δανειολήπτες – τους ίδιους, που είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται έως και 70%. Του το θύμισε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, αλλά ούτε η ορθή μνήμη ούτε η προστασία των κοινωνικά ασθενέστερων αποτελούν προτεραιότητα της κυβέρνησης. Αντιθέτως, όπως επίσης είπε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος η προτεραιότητα είναι σαφής: Η ανάδειξη του… δράματος των τραπεζών προκειμένου να στρωθεί το έδαφος για μαζικούς πλειστηριασμούς σπιτιών μετά την 1η Μαίου, οπότε και τελειώνει οριστικά το καθεστώς προστασίας της πρώτης κατοικίας.

Κι ακόμη περισσότερο, η απλή και κυνική αλήθεια λέει πως ο κ. Χρήστος Σταϊκούρας έχει ως κύριο έργο να φέρει εις πέρας μια διπλή προτεραιότητα και δέσμευση: Την διπλή δέσμευσή του, εξ ονόματος της κυβέρνησης, τόσο απέναντι στους θεσμούς όσο και απέναντι στους τραπεζίτες πως η προστασία της πρώτης κατοικίας λαμβάνει οριστικά τέλος. Και τόσο ο ίδιος, όσο και ο υπουργός Ανάπτυξης Αδωνις Γεωργιάδης που πρόσφατα δήλωσε πως η προστασία της πρώτης κατοικίας είναι «επιζήμια για την οικονομία», δεν είναι παρά οι «λαγοί» της μεγάλης επιδρομής δια των μαζικών πλειστηριασμών που θα αρχίσει μετά τις 30 Απριλίου.

Πίσω, δε, από την σπουδή που δείχνουν αμφότεροι το τελευταίο διάστημα να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη, βρίσκονται οι προειδοποιήσεις δανειστών και τραπεζών για την ανάγκη επιτάχυνσης αυτών των μαζικών πλειστηριασμών καθώς τα μηνύματα από την Φραγκφούρτη αλλά και τους διεθνείς οίκους δείχνουν πως το περίφημο σχέδιο «Ηρακλής» για την εξυγίανση των τραπεζών από τα κόκκινα δάνεια δεν πρόκειται να έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Αποκαλυπτική είναι η τελευταία έκθεση της Goldman Sachs σύμφωνα με την οποία ακόμη κι εάν επιτευχθούν πλήρως οι στόχοι του σχεδίου «Ηρακλής» ο δείκτης μη εξυπηρετούμενων δανείων των ελληνικών τραπεζών θα παραμένει το 2022 υψηλότερος του 10% έναντι 5% που είναι ο στόχος τον οποίον έχει θέση για όλη την ευρωζώνη η ΕΚΤ κατ’ απαίτηση της Γερμανίας. Με αυτό το δεδομένο, και σύμφωνα επίσης με την Goldman Sachs, το βάρος των προβληματικών δανείων στην Ελλάδα είναι χειρότερο από την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ιρλανδία και συγκρίνεται μόνο με την Κύπρο.

Ως εκ τούτων, η σπουδή έχει προφανή αφετηρία: Η έναρξη των μαζικών πλειστηριασμών είναι η μόνη δίοδος για να αποφευχθούν «λουκέτα» και συγχωνεύσεις τραπεζών. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι εάν η κυβέρνηση έχει αντιληφθεί το ύψος του κοινωνικού κόστους αυτής της επιλογής, την οποία πρώτος δίδαξε ο ομοϊδεάτης της Μαριάνο Ραχόι στην Ισπανία με το δράμα των μαζικών εξώσεων.   

Απίστευτη γκάφα: Σχεδιάζουν κέντρο για πρόσφυγες σε σημαντική στρατιωτική περιοχή

Χώρο μεγάλης σημασίας για την στρατιωτική άμυνα του νησιού, με υπόγειες εγκαταστάσεις, επίταξε η κυβέρνηση για τη δημιουργία του κλειστού κέντρου κράτησης για τους πρόσφυγες στην Λέσβο, με τα προσχήματα και την σοβαρότητα του κράτους να σώζει η Κοινότητα του Μανταμάδου, η οποία έσπευσε να προλάβει την γκάφα ολκής με επιστολή και τεκμήρια προς το Γραφείο του Πρωθυπουργού, σε όλους τους αρχηγούς των κομμάτων της Βουλής, στον περιφερειάρχη, στους βουλευτές του νομού, στους δημάρχους Δυτικής Λέσβου και Μυτιλήνης, στους υπουργούς Εθνικής Άμυνας και Μετανάστευσης και Ασύλου, καθώς και στους αρχηγούς του ΓΕΕΘΑ, του ΓΕΣ, και της ΑΣΔΕΝ.

Στην επιστολή, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, περιέχεται απόφαση του Συμβουλίου της Κοινότητας σύμφωνα με την οποία η επιταγμένη ζώνη για τη δημιουργία δομής για μετανάστες και πρόσφυγες στη θέση Καράβα - Καβακλή Μανταμάδου αποτελεί χώρο μεγάλης στρατιωτικής σημασίας περιλαμβάνει δε σημαντικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις.

Πιο συγκεκριμένα, το κλειστό κέντρο πρόκειται να γίνει σε χώρο, στον οποίο υπάρχει υπόγειο διοικητήριο του στρατού εν καιρώ πολέμου. «Φαίνονται οι θέσεις που καταλαμβάνουν τα άρματα, καθώς επίσης και ο χώρος στον οποίο ο εχθρός μπορεί να κάνει απόβαση ρίχνοντας αλεξιπτωτιστές και να προσγειώσει άνετα ελικόπτερα. Αυτόν, λοιπόν, το χώρο επιτάσσει η κυβέρνηση για την νέα δομή. Θα θέλαμε να σκεφτεί η ελληνική κυβέρνηση, αν γνώριζε πόσο σημαντικής στρατιωτικής σημασίας ήταν ο χώρος που επίτασσε. Θέλουμε να πιστεύουμε, ότι δεν το γνώριζε και με βάση τα καινούργια στοιχεία που προσκομίζουμε θα προβεί σε άρση της απόφασής της» καταλήγει η επιστολή της Κοινότητας Μανταμάδου.

πηγή

Πλήγμα για την Κίνα ο ιός

Τεράστια ζημιά στο κύρος της Κίνας προκαλεί ήδη ο κορονοϊός! Εδώ και χρόνια ο πρόεδρος της χώρας Σι Τζινπίνγκ με κάθε ευκαιρία τονίζει τον στρατηγικό στόχο της Κίνας να ταυτιστεί με την υψηλή τεχνολογία και το 2025 οι συνειρμοί που δημιουργεί ο όρος «κινέζικο προϊόν» να παραπέμπουν στην ανώτερη ποιότητα και μόνον. Πίσω απ’ αυτό τον συμβολισμό αν κάτι κρύβεται είναι η προσπάθεια της Κίνας να ξεμπερδεύει μια για πάντα με το παρελθόν της ως χώρα φτηνού εργατικού δυναμικού, ουραγός των τεχνολογικών και οικονομικών εξελίξεων. Σε αυτό το περιβάλλον που δισεκατομμύρια χρηματοδοτήσεων στρέφονται στην έρευνα και την ανάπτυξη σε τομείς αιχμής όπως η τεχνητή νοημοσύνη, η Κίνα βρίσκεται στο επίκεντρο μιας πρωτοφανούς κρίσης υγείας.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η προσπάθεια της Κίνας έχει δεχθεί σοβαρό πλήγμα γιατί ήρθε στη επιφάνεια μια προσπάθεια αποσιώπησης αρχικά και διαχείρισης των ειδήσεων στη συνέχεια, με τιμωρία δημοσιογράφων, που εκθέτει το ίδιο το καθεστώς. Δέχθηκε επίσης σοβαρό πλήγμα γιατί η εξάπλωση του ιού έφερε στην επιφάνεια ένα καθεστώς ελάχιστα αποτελεσματικό όταν πρέπει να διαχειριστεί συνθήκες υγιεινής του πληθυσμού του. Σε αυτό το πλαίσιο τα εντυπωσιακά πλάνα από την ανέγερση του νοσοκομείου εντός μόλις δέκα ημερών, στο πλαίσιο της διαχείρισης κρίσης, το μόνο που επιβεβαίωσαν ήταν το δυισμό που χαρακτηρίζει την Κίνα, με τα τεχνολογικά θαύματα να επιβιώνουν αρμονικά με πρωτόγονες διατροφικές συνήθειες, που οδήγησαν στη γέννηση του ιού. Το ρατσιστικό ξέσπασμα εναντίον των Κινέζων κυρίως στην Ασία και σε ένα μικρότερο βαθμό στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, όσο κι αν υπαγορεύεται από τους οικονομικούς ανταγωνισμούς, εκφράζει αυτό ακριβώς το ξεθώριασμα της Κίνας.

Ωστόσο, και οι πιο υλικές, οικονομικές επιπτώσεις από την εξάπλωση του κορονοϊού θα αποδειχθούν σοβαρότατες. Πρώτα απ’ όλα για την ίδια την Κίνα.

Η επαρχία (για τα κινέζικα δεδομένα) Γουχάν των 11 εκατομμυρίων κατοίκων, όπου ξέσπασε η πανδημία, είναι βιομηχανικός κόμβος και συχνά περιγράφεται ως το «Σικάγο της Κίνας». Οι άδειες μία και δύο εβδομάδων που δίνουν στο προσωπικό όλες οι επιχειρήσεις για να αποτρέψουν την μετάδοση του ιού θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στη βιομηχανική παραγωγή και το ΑΕΠ της Κίνας. Το ίδιο η ακύρωση πτήσεων (που ξεκίνησαν από την οδηγία του αμερικανικού υπουργού Εξωτερικών για αποφυγή ταξιδιών στο εσωτερικό της Κίνας), συναυλιών, πολιτιστικών εκδηλώσεων και αθλητικών διοργανώσεων. Εκτιμήσεις κάνουν λόγο για συγκράτηση της αύξησης του ΑΕΠ ακόμη και στο 4%, όταν το προβλεπόμενο για φέτος 6% ήταν το χαμηλότερο των τελευταίων 20 ετών.

Και στο υπόλοιπο κόσμο επίσης οι επιπτώσεις θα είναι σοβαρότατες. Αρκεί να έχουμε υπόψη μας ότι οι τουρίστες από την Κίνα το 2018 ξεπέρασαν τα 150 εκ. κι ήταν αυξημένοι κατά 14 εκ. άτομα σε σχέση με το 2017. Μόνο στις ΗΠΑ το 2019 οι κινέζοι επισκέπτες έφθασαν τα 2,8 εκ. άτομα, με το 15% εξ αυτών να δηλώνουν σπουδαστές. Κατά μέσο όρο μάλιστα κάθε τουρίστας ξόδευε στις ΗΠΑ 6.000 δολάρια. Εκτιμάται ότι οι επιπτώσεις στις ΗΠΑ μόνο από την απώλεια τουριστικών εσόδων θα ανέλθουν σε 10,3 δισ. δολ.

Οι επιπτώσεις ωστόσο θα είναι πολύ σοβαρότερες και θα επηρεάσουν όλες τις χώρες του κόσμου, αποδεικνύοντας ότι η δήλωση του αμερικανού υπουργού Εμπορίου, Γουίλμπορ Ρος, ότι «ο κορονοϊός θα επιταχύνει την επιστροφή των θέσεων εργασίας στις ΗΠΑ» δεν ξεχείλιζε μόνο κυνισμού και απανθρωπιάς αλλά ήταν και κοντόθωρη. Αγνοούσε για παράδειγμα ότι η διάρθρωση της σύγχρονης παραγωγής στη βάση αλυσίδων αξίας, όπως παρατηρείται σε διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά, έχει ως αποτέλεσμα κάθε διακοπή παραγωγής ή καθυστέρηση στην παράδοση να διαταράσσει κάθε κρίκο αυτής της σειράς. Αποδείχθηκε περίτρανα με του δασμούς που επέβαλε ο Τραμπ με αφορμή πρόσφατη έρευνα της Ομοσπονδιακής Τράπεζας που επιβεβαίωσε ότι οι δασμοί στα κινέζικα μείωσαν και δεν αύξησαν τη βιομηχανική παραγωγή και την απασχόληση στις ΗΠΑ. Ακόμη κι ο Λευκός Οίκος μάλιστα παραδέχτηκε πρόσφατα ότι οι δασμοί στο χάλυβα και το αλουμίνιο έφεραν περισσότερη ζημιά παρά κέρδη στις βιομηχανίες που χρησιμοποιούν αυτά τα προϊόντα ως ενδιάμεσα αγαθά η πρώτες ύλες. Η πτώση στις τιμές των μετοχών, ειδικά τις πρώτες ημέρες, αυτές ακριβώς τις ανησυχίες εξέφρασαν που υπερβαίνον κατά πολύ τα σύνορα του ασιατικού οικονομικού γίγαντα. Επιπλέον, ο αμερικανός υπουργός Εμπορίου θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένος επειδή το προσδόκιμο ζωής για κάθε νεογέννητο παιδί στο Πεκίνο είναι υψηλότερο από το προσδόκιμο ζωής στην Ουάσινγκτον.

Οι συγκρίσεις μάλιστα με τις αμελητέες επιπτώσεις από τον ιό SARS που το 2002 – 2003 οδήγησε στο θάνατο 800 άτομα είναι αδόκιμες γιατί τότε η Κίνα παρήγαγε μόνο το 8% τη παγκόσμιας παραγωγής αγαθών…

Εν κατακλείδι, οι οικονομικές επιπτώσεις από τον κορονοϊό θα αποδειχθούν σοβαρότατες για όλον τον κόσμο. Πολύ περισσότερο όμως για την Κίνα…