Παίζουν με τους εργαζόμενους...Τη Δευτέρα μετέφεραν την καταβολή του επιδόματος 534 ευρώ..!

Αναβλήθηκε η καταβολή του πενιχρού επιδόματος αναστολής - Ο κ. Βρούτσης δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει τι έκαναν οι αρμόδιες υπηρεσίες όλο το προηγούμενο διάστημα και ανήμερα της πληρωμής βγήκε για να την μεταθέσει!

Τη Δευτέρα θα καταβληθεί τελικά η αποζημίωση ειδικού σκοπού ύψους 534 ευρώ στους εργαζομένους των επιχειρήσεων που παρέμειναν σε παράταση αναστολής εργασίας ολόκληρο τον Μάιο ή θεωρούνταν πληττόμενες, βάσει των Κωδικών Αριθμών Δραστηριότητας (ΚΑΔ), εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού.

Αυτό δήλωσε ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούστης μιλώντας στον ΣΚΑΪ 100.3 αναφέροντας ότι η πληρωμή του επιδόματος μετατίθεται για τη Δευτέρα αντί για σήμερα Παρασκευή που ήταν προγραμματισμένη, καθώς πρέπει να διασταυρωθούν τα στοιχεία των δικαιούχων με βάση τις δηλώσεις των εργοδοτών… Βέβαια ο κ. Βρούτσης δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει τι έκαναν οι αρμόδιες υπηρεσίες όλο το προήγουμενο διάστημα και ανήμερα της πληρωμής βγήκε για να την μεταθέσει!

Αξίζει να σημειωθεί ότι αρχικά το υπουργείο Εργασίας είχε εξαγγείλει ότι τα χρήματα θα έμπαιναν στους λογαριασμούς των εργαζομένων στις 5 με 10 Ιουνίου. Στην πορεία το μετέθεσε για τις 12 Ιουνίου και σήμερα διά στόματος Βρούτση ανακοίνωθηκε ότι τα χρήματα θα καταβληθούν στις 15 Ιουνίου!

Πρόκειται για νέο μεγάλο φιάσκο της κυβέρνησης και προσωπικά του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση, στις πλάτες χιλιάδες εργαζομένων που περιμένουν τα συγκεκριμένα χρήματα για να ζήσουν (!!!), αφού έχουν να πληρωθούν από τα μέσα Απριλίου όταν και πήραν τα 800 ευρώ!

Υπενθυμίζεται ότι ο υπουργός Εργασίας με την ίδια πολιτική «ανευθυνότητα» έχει χειριστεί και το θέμα της προκήρυξης του ΟΑΕΔ για το πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας για τις προσλήψεις 36.500 ανέργων σε υπηρεσίες του δημοσίου και ΟΤΑ μην εγκρίνοντας ακόμα την έκδοση της σχετικής προκήρυξης παρατείνοντας έτσι την αγωνία για χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται στον καιάδα της ανεργίας!

πηγή: aftodioikisi.gr   

Μακρύ (και ψυχοφθόρο…) ζεϊμπέκικο για τη χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας.

γράφει ο Χρήστος  Ξανθάκης

Ο απολεσθείς Παράδεισος και η παντελής αδιαφορία του κόσμου

Πριν από μερικούς μήνες έκλεισα τα τριαντατρία χρόνια δημοσιογραφικού βίου. Ξεκίνησα στον «Σχολιαστή», με μια συνέντευξη του κιθαρίστα των Green on Red (ενδιαφέρων τύπος, συνεχίζει κι αυτός άνευ διακοπής), συνέχισα στον Top FM και στον 902 Αριστερά στα FM, προσγειώθηκα στην «Ελευθεροτυπία», έκατσα εκεί χρόνια και ζαμάνια, και εδώ και πεντέμιση έτη με διαβάζετε από τις σελίδες του Νewpost. Ενδιαμέσως έκανα και ολίγη τηλεόραση, συν ολίγο ενημερωτικό ραδιόφωνο, βάλε και ντιτζέη σε μουσικές εκπομπές, μην τα γράφω όλα, θέλουμε χρόνο πολύ και για μερικά εξ αυτών δεν μπορώ να πω ότι είμαι πολύ περήφανος…

Όπως δεν είναι περήφανοι αρκετοί αρθρογράφοι της εποχής, για την κατάσταση της δημοσιογραφίας στις μέρες μας. Θρήνος πέφτει, ενίοτε και οδυρμός για την πάλαι ποτέ κραταιή τέταρτη εξουσία και για το λειτούργημα (λειτούργημα!) του δημοσιογράφου που έχουν καταπέσει στα τάρταρα και ελπίδα δεν έχουν να ξαναδούν το φως του ήλιου. Γιατί λείπουν οι συντάκτες, γιατί λείπουν οι εκδότες, γιατί λείπουν οι πένες, γιατί λείπουν οι φωνές και είμαστε πλέον στον πάτο, πιο κάτω δεν γίνεται. Ενώ πρώτα ανθίζανε τα γιούλια κι οι βιόλες και όσο για τα γιασεμιά εκεί να δείτε πια λουλούδια, μισό μέτρο το καθένα!

Προσωπικώς τα διαβάζω όλα τα ανωτέρω με μια σχετική επιφυλακτικότητα. Τριαντατρία χρόνια στο κουρμπέτι είναι αυτά, τα περισσότερα μάλιστα στο ρεπορτάζ των media. Κάτι κατέχω λοιπόν από το παρελθόν και τις πρακτικές του παρελθόντος και αυτό το κάτι με εμποδίζει να φορέσω κι εγώ τις πλερέζες και να θρηνήσω την χαμένη τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας.

Θυμάμαι, για παράδειγμα, ότι και παλαιότερα οι εκδότες ασκούσαν πιέσεις (πολύ κομψά το λέω…) για να πετύχουν τους σκοπούς τους, θυμάμαι πρωτοσέλιδα φωτιά που αναρωτιότανε αν στην Ελλάδα υπάρχει κράτος, θυμάμαι ρεπορτάζ που τη μία μέρα έφερναν τον τόπο ανάποδα και την επομένη δεν τα έβρισκες ούτε μονόστηλα, θυμάμαι θαύματα και θαυματοποιούς να χαλάνε κόσμο, θυμάμαι ακόμη ακόμη τον πυρετό του χρηματιστηρίου να καταλαμβάνει το σύνολο των ελληνικών media και τον ιό του εκσυγχρονισμού να κυλάει ακάθεκτος στις φλέβες τους, μαζί με τα μικρόβια του διακοποδάνειου και του εορτοδάνειου. Για να μην μιλήσω για τους Ολυμπιακούς αγώνες, που αναστήσανε τα όνειρα μιας ολόκληρης φυλής πριν την κατακρημνίσουν στο βάραθρο του χρέους…

Ναι, τα έχουμε ξαναζήσει όλα όσα ζούμε τώρα, τα έχουμε ξαναζήσει μία και δύο και τρεις φορές. Ίσως όχι με τόσο κάθετη μεθοδολογία και τόσο μπρουτάλ πρακτική, αλλά τα έχουμε ξαναζήσει. Κι αν τ’ αφεντικά τρέχανε στα μέγαρα και όχι στα γήπεδα, ο πυρήνας της μπίζνας δεν άλλαζε εν τέλει. Τα ελληνικά media κάνανε αυτό που έπρεπε να κάνουν και οι όποιες εξαιρέσεις επιβεβαίωναν απλώς τον κανόνα.

Οπότε δεν ωφελεί να μοιρολογούμε τον χαμένο Παράδεισο. Δεν έχει νόημα, μιας και ο Παράδεισος αυτός ήταν φτιαγμένος από φελιζόλ και τον είχανε χτίσει στην άμμο. Ίσως ήταν τα προνόμια μας τα δημοσιογραφικά πιο χειροπιαστά στο παρελθόν και ίσως μας σεβόταν λίγο περισσότερο ο κόσμος. Γι’ αυτά μπορούμε να δακρύσουμε, αλλά μην περιμένουμε πια κατανόηση από μια κοινωνία που τραβάει των παθών της τον τάραχο εδώ και ένα σκασμό χρόνια. Όταν δεν έχεις να πληρώσεις το ρεύμα και δεν σου περισσεύει φράγκο για βενζίνα, είναι λίγο δύσκολο να συγκινηθείς από το κλάμα για τη χαμένη τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας…

Κορωνοϊός: Ανοίξαμε και σας περιμένουμε

Η απάντηση στο δίλημμα στο οποίο βρέθηκε η κυβέρνηση (όπως και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις στη Δύση) ήταν κυνικά απλή: «Ανοίγουμε» κι όποιος πεθάνει, πέθανε. Όλα τα υπόλοιπα, περί τήρησης μέτρων και ατομικής ευθύνης, διατυπώνονται για τη διάσωση των προσχημάτων, καθώς μια κυβέρνηση (η κάθε κυβέρνηση) έχει αναλάβει την υποχρέωση της φροντίδας, υποτίθεται, του συνόλου του πληθυσμού.

Είναι πια φανερό από τα στατιστικά δεδομένα ότι η πανδημία του κορωνοϊού χτυπά και σκοτώνει τις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες. Δηλαδή υπερηλίκους και ήδη νοσούντες από ασθένειες που θα μπορούσε κάποιος εύκολα να διαπιστώσει ότι υποθάλπονται από τον «δυτικό» τρόπο ζωής.

Αυτές οι ευπαθείς πληθυσμιακές ομάδες, δηλαδή οι άνθρωποι που είναι πάνω από 70, είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι, έχουν διαβήτη ή αντιμετωπίζουν άλλα νοσήματα αποτελούν το ένα τρίτο των δυτικών κοινωνιών. Είναι προφανές ότι κανένα σύστημα υγείας δεν μπορεί να κινητοποιηθεί για να αντιμετωπίσει την ανάγκη της ταυτόχρονης παροχής φροντίδας ενός τόσο μεγάλου τμήματος του πληθυσμού.

Η καραντίνα που επιλέχθηκε ως λύση απλώς μετέθεσε το πρόβλημα, δίνοντας στα κράτη χρόνο να ενισχύσουν τις μονάδες εντατικής θεραπείας και στους επιστήμονες να προχωρήσουν την έρευνα για το φάρμακο και το εμβόλιο που θα αντιμετωπίσουν τον ιό. Αυτός ο χρόνος, ωστόσο, δεν είναι απεριόριστος, ειδικά για χώρες όπως η Ελλάδα, που αυτούς τους καλοκαιρινούς μήνες οικοδομεί το 25% του ΑΕΠ της με τον τουρισμό.

Η απόφαση για το «άνοιγμα», λοιπόν, έχει να κάνει με την οικονομία, η οποία, προκειμένου να μην πεθάνει, απαιτεί την ανάληψη ενός ρίσκου που αφορά τον ευάλωτο ελληνικό πληθυσμό, δηλαδή πάνω - κάτω το ένα τρίτο των κατοίκων της χώρας.

Η κυνική (ενδεχομένως και απαραίτητη) επιλογή στην οποία προχώρησαν οι κυβερνήσεις είναι να προσπαθήσουν να διασώσουν τα δύο τρίτα των κοινωνιών τους μεταφέροντας το θανατηφόρο ρίσκο στο ευάλωτο ένα τρίτο. Από τη στιγμή, λοιπόν, που αποφασίστηκαν το άνοιγμα των συνόρων, η διακίνηση τουριστών, το άνοιγμα των καταστημάτων και όλων των δραστηριοτήτων που συνεπάγονται συγχρωτισμό, το αποτέλεσμα θα είναι το αναμενόμενο: η επανάκαμψη των κρουσμάτων και των θανάτων μέχρι η επιστήμη να κάνει το θαύμα της...











http://www.topontiki.gr/

Γιατρός αρνήθηκε τη δωρεά του ιδρύματος Νιάρχου – Η δήλωση του

Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η δήλωση του Παθολόγου – Εντατικολόγου Μιχάλη Ρίζου, όταν δεν αποδέχτηκε τη δωρεά του ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος προς τις κλινικές που βοήθησαν για την καταπολέμηση του κορωνοϊού. Ο γιατρός, που είναι και ο Πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου «Αττικόν», δεν δέχτηκε η δωρεά να απευθύνεται μόνο στους γιατρούς που ήταν στις αντίστοιχες κλινικές, καθώς φυσικά  όλοι οι εργαζόμενοι έβαλαν τον καλύτερο τους εαυτό για τη δημόσια υγεία.

Συγκεκριμένα, απάντησε:

Δεν επιθυμώ να λάβω την δωρεά του ιδρύματος διότι την θεωρώ διαχωριστική σε σχέση με τους άλλους συναδέλφους μου όλων των τμημάτων, κλάδων και ειδικοτήτων, που ήταν παρόντες στη μάχη της δημόσιας υγείας, άσχετα αν δεν υπηρέτησαν στα συγκεκριμένα τμήματα που αναφέρει η δωρεά.

Επιπλέον, τη θεωρώ υποκριτική σε σχέση με την κυβερνητική πολιτική και πρακτική, που επιχειρεί να αντικαταστήσει με έκτακτα ποσά και δωρεές, τη μόνιμη μισθοδοσία, τις αυξήσεις μισθών και την επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού.  

πηγή

Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης: Η Αγία Σοφία εργαλειοποιείται για λόγους εσωτερικής πολιτικής .!

Τη διαφωνία του με τους χειρισμούς Ερντογάν εξέφρασε ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, στο πλαίσιο του 5ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών.

Τη λύπη του γιατί το θέμα της Αγίας Σοφίας εργαλειοποιείται χάριν της εσωτερικής πολιτικής σκηνής, διατύπωσε ο δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, στο πλαίσιο του 5ου Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών.

Με τον δήμαρχο Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη, να υπογραμμίζει από την πλευρά του ότι και οι δύο πόλεις φιλοξενούν παγκόσμια μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως είναι η Αγία Σοφία, τα οποία και πρέπει να τα προστατεύουμε.

Επιπλέον, οι δύο δήμαρχοι συμφώνησαν, κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους στο 5ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, να συνεργαστούν και να συναντηθούν το αμέσως προσεχές διάστημα, είτε στην Κωνσταντινούπολη, είτε στην Αθήνα, ενώ μίλησαν και για τη διπλωματία των πόλεων, που πολλές φορές έχει τη δύναμη να γεφυρώνει χάσματα και διαφορές.

Ο συντονιστής της συζήτησης και διευθυντής της εφημερίδας «Καθημερινή», Αλέξης Παπαχελάς ήταν εκείνος που ρώτησε τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης αν συμφωνεί να γίνει η Αγία Σοφία τζαμί και ο Εκρέμ Ιμάμογλου απάντησε πως λυπάται γιατί ένα ζήτημα όπως αυτό (για την Αγία Σοφία) εργαλειοποιείται χάριν της εσωτερικής πολιτικής σκηνής. Αυτά είναι θέματα που πρέπει να αντιμετωπίζονται με ευαισθησία, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία και τη θρησκεία, είπε ο κ. Ιμάμογλου, για να προσθέσει ότι και η Τουρκία και ο υπόλοιπος κόσμος βρίσκονται τώρα αντιμέτωποι με πολύ μεγαλύτερες και σοβαρότερες προκλήσεις. Ανέφερε δε, με νόημα, πως κάποιες φορές, σε κρίσιμες στιγμές, κάποιες χώρες χρειάζονται τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν καλύτερα τις δύσκολες προκλήσεις.

Μιλώντας για την Αθήνα και την πανδημία, ο Κώστας Μπακογιάννης τόνισε πως για εκείνον η κρίση αποτέλεσε μια ευκαιρία για να αντιμετωπίσει μία σειρά δομικών προβλημάτων της πόλης, και είπε πως ήρθε η ώρα για τις μεταρρυθμίσεις. Ο δήμος άρχισε να ψηφιοποιείται, δημιουργήθηκε ένα νέο κέντρο για τους άστεγους, για τους ναρκομανείς, και δόθηκε κατ′ οίκον βοήθεια σε αυτούς που είναι ευάλωτοι για να μην είναι μόνοι τους.

Μπακογιάννης: Η Αγία Σοφία δεν μπορεί να είναι θέμα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων

Το μήνυμα ότι η προστασία της Αγίας Σοφίας ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς μπορεί να αποτελέσει σημείο εκκίνησης της βελτίωσης των σχέσεων Αθήνας και Κωνσταντινούπολης έστειλε ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης στον ομόλογο του της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου.

Ο Δήμαρχος Αθηναίων υπογράμμισε χαρακτηριστικά: «Επιθυμώ να συνεργαστώ με τον Δήμαρχο για να βελτιώσουμε και να χτίσουμε τις σχέσεις μας. Και πιστεύω ότι η Αγία Σοφία μπορεί να αποτελέσει το καλύτερο σημείο εκκίνησης. Η Αγία Σοφία δεν πρέπει και δεν μπορεί να είναι θέμα των Ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η Αγία Σοφία είναι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς και ανήκει σε ολόκληρο τον κόσμο. Για την ακρίβεια είναι ένα σύμβολο διαπολιτισμικού διαλόγου, ένα σύμβολο θρησκευτικής ελευθερίας, ένα σύμβολο της ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ πολιτισμών. Και είναι σημαντικό για όλους μας να έχουμε τη μεγάλη τιμή να διαθέτουμε μεγάλα πολιτιστικά μνημεία στις πόλεις μας και να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να προστατέψουμε αυτήν την κοινή κληρονομιά, και να διασφαλίσουμε ότι θα την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές. Είμαι χαρούμενος που ακούω τον συνάδελφο μου, τον Δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης να είναι θετικός στην συνεργασία.

Αναφερόμενος στην πανδημία του κορωνοϊού και τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε από την χώρα μας αλλά και ειδικότερα από τον Δήμο της Αθήνας τόνισε μεταξύ άλλων: Στην χώρα μας η κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα και αποφασιστικά. Οι αποφάσεις ελήφθησαν γενναία και έγκαιρα. Αυτές οι αποφάσεις έδιναν προτεραιότητα στην ανθρώπινη ζωή έναντι όλων των άλλων. Σε ότι αφορά τον Δήμο Αθηναίων προσπαθήσαμε να αξιοποιήσουμε το διάστημα αυτό για να υλοποιήσουμε μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και πολύ καιρό. Να δώσω κάποια παραδείγματα. Η πόλη της Αθήνας είχε την ευκαιρία να αναδιαρθρώσει πολύ γρήγορα όλες τις υπηρεσίες της και ουσιαστικά να μπει στην ψηφιακή εποχή, που σημαίνει ψηφιακές υπηρεσίες στους πολίτες μας. Στον κοινωνικό τομέα , παραδώσαμε ένα νέο σύγχρονο κέντρο αστέγων, ένα νέο κέντρο για τους τοξικοεξαρτημένους που αναζητούν καταφύγιο, να δημιουργήσαμε ένα κοινωνικό πρόγραμμα με τίτλο «βοήθεια στο σπίτι plus» για να διασφαλίσουμε ότι οι συνάνθρωποι μας που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες δεν θα είναι μόνοι. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι όλοι μας νομίζω κατά τη διάρκεια της καραντίνας καταφέραμε να επαναξιολογήσουμε τον τρόπο ζωής μας και να δώσουμε προτεραιότητα στο κοινωνικό σύνολο.

Σε ότι αφορά την πορεία του τουρισμού στην πόλη το επόμενο διάστημα ο Δήμαρχος Αθηναίων τόνισε, μεταξύ άλλων: Η Ελλάδα και η Αθήνα δεν είναι μόνο ένας όμορφος προορισμός, δεν είναι μόνο τα αξιοθέατα της, δεν είναι μόνο η ιστορία της. Είναι και ότι μπορούμε να έχουμε ένα ασφαλές περιβάλλον για την υγεία των επισκεπτών μας. Γι’ αυτό, παρότι αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη περίοδο, είμαι αισιόδοξος. Δεν νομίζω ότι όλα έχουν χαθεί. Αλλά αυτή η συζήτηση δεν αφορά μόνο αυτό το καλοκαίρι. Αφορά το επόμενο και το μεθεπόμενο καλοκαίρι. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, υπάρχει ένας αγώνας ταχύτητας μεταξύ των πόλεων. Κοιτάξτε τι γίνεται στο Μιλάνο, στη Ρώμη, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη. Όλες οι πόλεις αλλάζουν και εξελίσσονται γιατί θέλουν να προσελκύσουν τρία πράγματα. Να προσελκύσουν το ανθρώπινο ταλέντο, να προσελκύσουν επενδύσεις και επίσης να προσελκύσουν τουρισμό. Η Αθήνα έχει ξεκινήσει αυτή την αλλαγή. Ξεκίνησε σήμερα με τον Μεγάλο Περίπατο. Η Αθήνα συμμετέχει σε αυτόν τον αγώνα δρόμου.

Μιλώντας για τον Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας ο Κώστας Μπακογιάννης ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα εξής: Είναι ένα πιλοτικό πρόγραμμα. Ακολουθούμε ένα καινούριο μοντέλο δημοσίων έργων στην Ελλάδα, με το οποίο ουσιαστικά ζητάμε την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στην καθημερινότητα τους, όχι μόνο στην θεωρία αλλά και στην πράξη.

πηγή με πληροφορίες από ΑΠΕ  

Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις στις ΗΠΑ – Έριξαν αγάλματα του Κολόμβου

Συνεχίστηκαν για 16η μέρα οι μαζικές κινητοποιήσεις στους δρόμους πολλών πόλεων στις ΗΠΑ που καταδικάζουν τη ρατσιστική αστυνομική βία, με τελευταίο κρούσμα τη δολοφονία του 46χρονου Αφροαμερικανού εργάτη Τζορτζ Φλόιντ.

Εκατοντάδες διαδηλωτές στο Πόρτλαντ του Όρεγκον βγήκαν στους δρόμος αργά χθες. Σύμφωνα με μέσα ενημέρωσης, περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι ζητούσαν την παραίτηση του δημάρχου. Στο Πόρτσμουθ της Βιρτζίνια διαδηλωτές αποκαθήλωσαν μνημείο της λεγόμενης Κοινοπολιτείας, του ρατσιστικού δουλοκτητικού καθεστώτος στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.

Στη διάρκεια των διαδηλώσεων τρία αγάλματα του Χριστόφορου Κολόμβου στη Βοστόνη, στο Μαϊάμι και το Ρίτσμοντ αποκαθηλώθηκαν.

Ο Γενοβέζος θαλασσοπόρος και εξερευνητής παρουσιάζεται εδώ και αιώνες ως αυτός που ανακάλυψε την Αμερική, όμως πλέον θεωρείται μία από τις προσωπικότητες που ευθύνονται για τη σφαγή των αυτοχθόνων. Δεκάδες αμερικανικές πόλεις έχουν αντικαταστήσει τη «Γιορτή του Κολόμβου», που ορίστηκε αργία το 1937, με μια ημέρα τιμής «προς τους αυτόχθονες».

Στο Μαϊάμι ένα άγαλμα του Κολόμβου που βρισκόταν σε πάρκο βάφτηκε με κόκκινη μπογιά και τις επιγραφές «Οι ζωές των μαύρων μετράνε» και «Τζορτζ Φλόιντ». Η αστυνομία προχώρησε σε πολλές συλλήψεις, σύμφωνα με την εφημερίδα «Miami Herald». Διαδηλωτές στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια έριξαν την Τρίτη το βράδυ ένα άλλο άγαλμα του Κολόμβου με τη βοήθεια σκοινιών και το έσυραν μέχρι μια γειτονική λίμνη όπου και το πέταξαν. 

πηγή

  

Εγκρίθηκε από το Eurogroup η εκταμίευση της δόσης... ... των 748 εκατ. ευρώ...

Την εκταμίευση της δόσης των 748 εκατ. ευρώ από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων ενέκρινε το Eurogroup στη συνεδρίασή του όπου εξέτασε την έκτη έκθεση ενισχυμένης εποπτείας για την Ελλάδα που κατάρτισε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και έδωσε στη δημοσιότητα στις 20 Μαΐου.

Η δόση των 748 εκατ. ευρώ αφορά τη μεταφορά των κερδών που είχαν κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης από ελληνικά ομόλογα και την άρση της προσαύξησης του περιθωρίου επιτοκίου που είχε αποφασισθεί για ορισμένα δάνεια που είχε πάρει η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF).

Στην έκθεση της η Κομισιόν διαπίστωνε ότι, «λαμβάνοντας υπόψη τις έκτακτες συνθήκες από την έξαρση του κορονοϊού, η Ελλάδα έχει λάβει τα αναγκαία μέτρα για να επιτύχει τις προβλεπόμενες συγκεκριμένες μεταρρυθμιστικές δεσμεύσεις».

Ικανοποίηση Σταϊκούρα

Την ικανοποίηση της κυβέρνησης για την απόφαση του Eurogroup εξέφρασε με ανακοίνωσή του ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, ο οποίος τόνισε τα εξής:

«Σήμερα πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση του Eurogroup. Μεταξύ άλλων, συζητήθηκε η 6η Έκθεση Ενισχυμένης Εποπτείας για την Ελλάδα.

Ήταν η τρίτη, συνεχόμενη, θετική Έκθεση για την Ελλάδα, σε λιγότερο από έναν χρόνο.

Αναγνωρίστηκε, από όλους τους συμμετέχοντες, η καλή πορεία της οικονομίας πριν το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης.

«Εκθειάστηκε η ταχεία και αποφασιστική αντίδραση της Κυβέρνησης» για την αντιμετώπιση της πανδημίας και των οικονομικών συνεπειών της.

Επιβεβαιώθηκε η πρόοδος σε σειρά μεταρρυθμίσεων, παρά τις αντίξοες συνθήκες, και οι προοπτικές για ισχυρή ανάκαμψη το 2021.

Επαναλήφθηκε ότι η δημοσιονομική ευελιξία, που ισχύει για όλα τα κράτη-μέλη, περιλαμβάνει και τους στόχους οι οποίοι είχαν τεθεί για την Ελλάδα στο πλαίσιο της ενισχυμένης εποπτείας.

Επακόλουθο των ανωτέρω υπήρξε η απόφαση εκταμίευσης του τρίτου πακέτου μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, συνολικού ύψους 748 εκατ. ευρώ, του δεύτερου πακέτου επί σημερινής διακυβέρνησης.

Η Κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο της, αξιοποιώντας την εμπιστοσύνη εταίρων και αγορών, συνεχίζει να εφαρμόζει το συνεκτικό, δυναμικό, αποτελεσματικό και εμπροσθοβαρές σχέδιό της. Σχέδιο το οποίο, με την υλοποίηση φιλοαναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων, παρά τις μεγάλες προκλήσεις που υπάρχουν μπροστά μας, θα μας επιτρέψει να υπερβούμε τις σημερινές δυσκολίες με τις ελάχιστες δυνατές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις, και να διαμορφώσουμε στέρεες βάσεις για το μέλλον της οικονομίας».

H κλειδαρότρυπα...

Στην αρχή ήταν η «εντυπωσιακή 34χρονη» που της έριξαν το βιτριόλι. Και να σου τα «αποκαλυπτικά» ρεπορτάζ για τη ζωή της, τα ταξίδια της, τις σχέσεις της, μαζί με μπόλικα υπονοούμενα για το τι μπορεί να έκανε ώστε να έχει τέτοια τύχη. Τώρα είναι η «καλλονή 35χρονη» - η φερόμενη ως δράστης - ξανά φύλλο και φτερό η ζωή της, οι φωτογραφίες της στα σόσιαλ μήντια, η σχέση της.

Κοινή συνισταμένη η υπερσεξουαλικοποίηση των δύο γυναικών. Σεξ και βία άλλωστε, είναι δοκιμασμένη συνταγή επιτυχίας. Οι θεατές καθοδηγούνται ηδονοβλεπτικά να αντικρίσουν την υπόθεση μέσα από το βλέμμα της κλειδαρότρυπας.

Η προσοχή κατευθύνεται στα ερωτικοποιημένα χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών της, η φαντασία δελεάζεται να οργιάσει με τις υποτιθέμενες γαργαλιστικές λεπτομέρειες του βίου τους. Ενώ το φριχτό έγκλημα γίνεται ο καμβάς πάνω στον οποίο θα ανακυκλωθούν τα χιλιοειπωμένα στερεότυπα για τις όμορφες γυναίκες.

Ποιο το θύμα και ποια η θύτης δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, οι ρόλοι μπορούν εύκολα να εναλλάσσονται. Ο πραγματικός ένοχος εδώ είναι η αδηφάγα θηλυκότητα που γίνεται αντροχωρίστρα ή απλώς προκαλεί με την ομορφιά της. Ή, τυφλωμένη από ζήλια, εξαπολύει την ανεξέλεγκτη φύση της στην αντίζηλό της, με καταστροφικά αποτελέσματα. Όσο πιο λαμπερή είναι εξωτερικά, τόσο περισσότερο σκοτάδι κρύβει μέσα της.

Και κάπως έτσι, η μιντιακή κάλυψη της ιστορίας με το βιτριόλι, γίνεται πιο «τοξική και από το βιτριόλι. 

από το f/b του Dimitris Tsirkas

 

Συνέντευξη ασύλου χωρίς παρουσία δικηγόρου λόγω... κορονοϊού

Σοκ και οργή στο Περιφερειακό Γραφείο Ασύλου Αττικής - Απαγορεύτηκε η είσοδος σε νομικούς συμβούλους προσφύγων εξαιτίας της «στενότητας χώρων» ● Σάλος μετά από καταγγελίες ότι χειριστές δεν επέτρεψαν την ταυτόχρονη παρουσία άλλων, εκτός από τους ίδιους, τον αιτούντα και τον διερμηνέα ● Υστερα από μεγάλη επιμονή και φασαρία κάποιες συνεντεύξεις έγιναν εντέλει όπως προβλέπεται από τους κανονισμούς και σε άλλες περιπτώσεις ορίστηκε νέα ημερομηνία για τους ερχόμενους μήνες.

Τη σοκαριστική αξίωση να γίνουν συνεντεύξεις ασύλου χωρίς την επιβεβλημένη παρουσία δικηγόρου προβάλλουν χειριστές του Περιφερειακού Γραφείου Ασύλου Αττικής, επικαλούμενοι τη στενότητα των γραφείων που δεν επιτρέπουν την τήρηση της απόστασης του 1,5 μέτρου λόγω κορονοϊού.

Σύμφωνα με καταγγελίες που έχουν φτάσει το τελευταίο διάστημα στην «Εφ.Συν.», δικηγόροι που περίμεναν αρκετή ώρα μαζί με τους πρόσφυγες στην ουρά και τον συνωστισμό έξω από την Κατεχάκη άκουσαν λίγο πριν μπουν στην αίθουσα για τη συνέντευξη να τους ζητούν οι χειριστές να αποχωρήσουν, καθώς τα γραφεία δεν επιτρέπουν την ταυτόχρονη παρουσία άλλων, εκτός από τον χειριστή, τον πρόσφυγα και τον διερμηνέα.

«Εσείς δυστυχώς δεν μπορείτε να μπείτε μέσα, είναι πολύ μικρός ο χώρος» άκουσαν έκπληκτοι οι δικηγόροι μόλις πήγαν να περάσουν την πόρτα του γραφείου. «Τι εννοείτε; Θα είναι χωρίς δικηγόρο;» εξέφρασαν την εύλογη απορία τους. «Δυστυχώς, δεν μπορεί να γίνει κάτι διαφορετικό, προέχει η προστασία της υγείας», ήταν η απάντηση. Κάποιοι πρότειναν να μεταφερθούν σε μεγαλύτερη αίθουσα, αλλά δεν ήταν διαθέσιμη. «Δηλαδή η λύση είναι να στερηθούν οι άνθρωποι τη νομική συμπαράσταση;», ρώτησαν. Η απάντηση τους άφησε αποσβολωμένους: «Δυστυχώς». Μάλιστα, κάποιοι χειριστές επικαλέστηκαν αόριστα αποφάσεις και ανακοινώσεις της υπηρεσίας, χωρίς να μπορούν να επιδείξουν το παραμικρό.

Το σοκ έδωσε τη θέση του στην οργή. Υστερα από μεγάλη επιμονή και φασαρία, κάποιες συνεντεύξεις έγιναν εντέλει με την παρουσία του δικηγόρου, όπως προβλέπεται. Σε άλλες περιπτώσεις, ορίστηκε νέα ημερομηνία για τους ερχόμενους μήνες.

Σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφ.Συν.», η απαίτηση των χειριστών βρίσκεται σε γνώση της διοίκησης, η οποία είτε δείχνει ανοχή είτε αδυνατεί να αντιπροτείνει λύση. Κι αυτό διότι τους δύο μήνες που έμεινε κλειστή για το κοινό η υπηρεσία, δεν προνόησε η γενική γραμματεία στην οποία υπάγεται η υπηρεσία να οργανώσει την ομαλή επαναλειτουργία της . Γιατί δεν αποτελεί λύση ο καθορισμός νέας ημερομηνίας, καθώς παρατείνει για μήνες τον ήδη μεγάλο χρόνο αναμονής όσων ζητούν άσυλο σε μια κατάσταση μετέωρη και απελπιστική.

Μεγάλο μέρος του συνωστισμού σε ουρές έξω από την υπηρεσία αποτελείται από ανθρώπους που αναγκάζονται να έρθουν ξανά και ξανά, γιατί βρίσκονται κάθε φορά αντιμέτωποι με παρόμοια ζητήματα. Αλλωστε, μια νέα ημερομηνία για το φθινόπωρο δεν διασφαλίζει ότι θα γίνει η συνέντευξη, καθώς δεν γνωρίζει κανείς ποια θα είναι η εξέλιξη της πανδημίας και πολύ περισσότερο σε ποια κατάσταση ετοιμότητας θα βρίσκεται και τότε η υπηρεσία.

Είναι βέβαια αδιανόητη η αξίωση να στερηθούν οι άνθρωποι την αρωγή δικηγόρου σε μια νομική διαδικασία κρίσιμη για τη ζωή τους και απαιτητική, με ερωτήσεις-παγίδα και με χειριστές που, όχι σπάνια, κάνουν οφθαλμοφανή λάθη ή τηρούν μόνο προσχηματικά τη διαδικασία. Μια τόσο προφανής εξαίρεση από τη νομιμότητα θα επέφερε εξάλλου νομικές επιπλοκές στη διαδικασία και το μόνο που θα διασφάλιζε θα ήταν μεγαλύτερες καθυστερήσεις, σημαντική επιβάρυνση του δεύτερου βαθμού ασύλου ή και καταδίκες στα διεθνή δικαστήρια.

Πρόκειται άλλωστε για αξίωση που παραβιάζει κατάφωρα τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας της Υπηρεσίας Ασύλου. Οπως αναφέρει για τη διεξαγωγή της συνέντευξης (ΦΕΚ 14/2/2018, Αρ. Φύλλου 417, άρθρο 14, παρ. 7): «Στη συνέντευξη συμμετέχει διερμηνέας, εφόσον απαιτείται, δικηγόρος ή σύμβουλος του αιτούντος σύμφωνα με τα οριζόμενα στην ισχύουσα νομοθεσία που διέπει τη διαδικασία της Υπηρεσίας, καθώς και ένας ακόμη σύμβουλος του αιτούντος».

Η εφαρμογή αυτής της διάταξης δεν βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια των χειριστών ή της Υπηρεσίας. Ελπίζει κανείς ότι δεν θα αποτελέσει ο κορονοϊός άλλη μια φορά πρόσχημα ευτελισμού της διαδικασίας και στέρησης των ενδιαφερόμενων από το θεμελιώδες δικαίωμα της νομικής συμπαράστασης.   

  Δημήτρης Αγγελίδης

Η Lufthansa ετοιμάζει 22 χιλιάδες απολύσεις

Η Lufthansa προτίθεται να προχωρήσει σε 22.000 απολύσεις, δηλαδή 16% του προσωπικού της.

«Θα έχουμε 22.000 θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης λιγότερες στους κόλπους του ομίλου Lufthansa, εκ των οποίων τις μισές στη Γερμανία», ανέφερε χθες ο όμιλος στο AFP.

Να σημειωθεί ότι στον όμιλο, όπου δουλεύουν συνολικά 135.000 εργαζόμενοι, περιλαμβάνονται επίσης οι εταιρείες SWISS, Austrian, Brussel Airlines και Eurowings.

Στις αρχές του Ιουνίου, ο επικεφαλής του ομίλου Κάρστεν Σπορ είχε αναφερθεί σε 10.000 απολύσεις.  Ωστόσο, με επιχείρημα πως «η ζήτηση στις αερομεταφορές αναμένεται να ανακάμψει πολύ αργά» αύξησε τις απολύσεις σε 22.000 και σχεδιάζει να μην λειτουργήσει 100 αεροπλάνα από τα 763 που έχει. 

πηγή

Στις Η.Π.Α «i can’t breathe», στην Ελλάδα «αναπνέω και μόνος μου»

γράφει ο ΑντώνηςΑνδρουλιδάκης   

Ίσως να μην είναι ακόμη πολύ καλά ορατό -ιδιαίτερα τώρα που φαίνεται να υπάρχει μια ύφεση- αλλά φαίνεται πως η πανδημία αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, καθώς και τη σχέση μας με τον κόσμο, αλλά και την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων (τι θεωρούμε σημαντικό και τι όχι) μέσα σ’ αυτόν.

Στην πραγματικότητα, μάλλον κάπως ανεπαίσθητα, ο Covid-19 διεύρυνε την αντίληψη που είχαμε για την μοναδική και ανεπανάληπτη (sic) «πάρτη» μας, συμπεριλαμβάνοντας περισσότερο τον Άλλο. Κι’ αυτό ακριβώς γιατί, κάπως ξαφνικά, ο Άλλος έγινε κρίσιμος παράγοντας της κοινωνικής μας συμπεριφοράς, αλλά και της υγείας μας. Ο απέναντι Άλλος εισέβαλε στη ζωή μας, με τρόπο που δεν μας επιτρέπεται πλέον να αδιαφορήσουμε γι’ αυτόν, παραμένοντας κλεισμένοι στο προστατευτικό κέλυφος της περίκλειστης ατομικότητας μας. Δηλαδή, η ψυχολογία της πανδημίας «σπρώχνει» τον Εαυτό σε μια μεγαλύτερη αναγνώριση του «εμείς» και σε μια υποχώρηση του «εγώ». Στην θέση των παλαιότερων απομονωμένων ατομικοτήτων, αρχίζουν έτσι και διαμορφώνονται διάφορα «εμείς» σε αντίστιξη με διάφορους «αυτούς». Είδαμε, για παράδειγμα, τους Έλληνες να τα καταφέρνουν καλύτερα -στην αντιμετώπιση της πανδημίας- σε σύγκριση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, είδαμε τους Κινέζους να τα καταφέρνουν καλύτερα από τους Αμερικανούς, αλλά είδαμε και τις φτωχές έγχρωμες κοινότητες να «χτυπιούνται» περισσότερο απ’ ότι οι πλούσιοι λευκοί. Είδαμε ακόμη τους κατοίκους των ελληνικών νησιών να ανησυχούν για το δικό τους «εμείς», μπροστά στην απειλή εισβολής των αστών της μητρόπολης. Οι παγκόσμιοι συγκριτικοί, ανά κράτος, χάρτες εξέλιξης της πανδημίας έδιναν επίσης καθημερινά και ανάγλυφα τις καθοριστικές για το κάθε «εμείς» συγκρίσεις.

Προκύπτει έτσι μια ανάδυση των κοινωνικών ταυτοτήτων, καθώς, όπως ορίζει η θεωρία των κοινωνικών ταυτοτήτων, (Tajfel & Turner, 1979), γνωρίζουμε ποιοι είμαστε (και τι να κάνουμε) συγκρίνοντας «εμάς» με «αυτούς».  Κάπως άγαρμπα, είναι η αλήθεια, τα απομονωμένα άτομα του μετανεωτερικού καπιταλισμού επιχειρούν να αποκτήσουν μια αίσθηση θετικής, διακριτής και διαρκούς κοινωνικής ταυτότητας, που να είναι κάτι περισσότερο από την κοινωνική ταυτότητα της αθλητικής ομάδας που τόσο αγαπήσαμε στο παρελθόν. Διψάμε, στην πραγματικότητα, για μια κοινωνική ταυτότητα που να είναι διαφορετική, καλύτερη και κυρίως πιο ανθεκτική από «αυτούς». Ακόμη και η τόσο περιφρονημένη ελληνική ταυτότητα, «πουλήθηκε» από τους συστημικούς μηχανισμούς της ελίτ που κυβερνά και έγινε ανάρπαστη από το πελατειακό κοινό, που είχε να πανηγυρίσει κάποιο συλλογικό επίτευγμα από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2004, που ήταν «τρελός ο Γερμανός» και λοιπά και λοιπά. Είναι επίσης βέβαιο ότι, στην ίδια κατεύθυνση, όλες οι ηγετικές ελίτ των διαφόρων κρατών έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να δημιουργήσουν μια αίσθηση θετικής κοινωνικής ταυτότητας, αφού ανταποκρίθηκαν καλύτερα στην αντιμετώπιση της πανδημίας απ’ ότι «αυτοί». Με τον τρόπο αυτό, θολά ακόμη, διαμορφώνεται παγκόσμια μια ανάδυση των εθνικών, των περιφερειακών και των φυλετικών κοινωνικών ταυτοτήτων, το κύμα της οποίας ξέρουμε πολύ καλά ποιοι θα σπεύσουν να «καβαλήσουν» και να χειραγωγήσουν.

Βέβαια, πάντα υπάρχει και η αδήριτη, που λένε -για να μην την πουν «κουφάλα»- κοινωνική πραγματικότητα, η οποία τείνει να περιορίζει το θετικό πρόσημο που οι κυρίαρχες τάξεις επιχειρούν να επιβάλλουν και να αποκαλύπτει ότι για κάποια στρώματα αυτό δεν είναι καθόλου μα καθόλου θετικό. Και η πανδημία το ανέδειξε και αυτό, ιδιαίτερα στις καπιταλιστικές μητροπόλεις. Κι έτσι όσο κι αν οι κυρίαρχες ομάδες κάνουν ότι μπορούν για να διατηρήσουν τη δεσπόζουσα θέση τους, οι ομάδες που βρίσκονται σε δυσμενέστερη κατάσταση βλέπουν τώρα με καλύτερη όραση τις συγκρίσεις με τους «αυτούς», επιβεβαιώνοντας τη δυσμενή θέση τους που καθιστά την δική τους κοινωνική ομάδα μη ελκυστική και, ίσως, και μη βιώσιμη. Κι έτσι δεν έχουν άλλο δρόμο παρά να παλέψουν για να πετύχουν τη βελτίωση της δικιάς τους συλλογικής ταυτότητας, έτσι καθώς αναδύεται πιεστική τώρα μέσα από την πανδημία. Το κίνημα «Ι can’t breathe» είναι ακριβώς αυτό.

Με βάση τη σχετική θεωρία οι κοινωνικές ταυτότητες διαμορφώνονται από τρεις κρίσιμους παράγοντες: την ιστορία, το πλαίσιο και την κοινωνική επιρροή. Με άλλα λόγια οι συγκρίσεις με τους «αυτοί» μας βοηθούν να κατανοήσουμε ποιοι είμαστε, αλλά το ποια κοινωνική ταυτότητα -μέσα από μια μεγάλη γκάμα επιλογών- θα επιλέξουμε εξαρτάται τελικά από τους τρείς αυτούς παράγοντες. Για παράδειγμα, μπορεί να είμαι Ευρωπαίος, Έλληνας, δημόσιος υπάλληλος και ολυμπιακός και λοιπά. Ή μπορεί να είμαι μαύρος, άνεργος, μέλος της τοπικής κοινότητας του Queens  και φίλαθλος των New York Mets και δεν ξέρω τι άλλο. Ποια απ’ όλες τις ταυτότητες θα επιλέξω μέσα στο συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο να υιοθετήσω; Εδώ υπεισέρχεται ο «ταυτοτικός πυροδότης» της πανδημίας. Με την υπαγωγή μου, δηλαδή, σε ποια κοινωνική ταυτότητα-ομάδα θεωρώ ότι θα ανταποκριθώ καλύτερα στο κρίσιμο ζήτημα της πανδημίας; Σίγουρα δεν έχει και πολύ νόημα να επιλέξω την ταυτότητα «ολυμπιακός» ή φίλαθλος των «New York Mets», καθώς τίθεται επιτακτικό το ζήτημα αναζήτησης της ασφάλειας μου. Μπορεί όμως να ορίσω τον εαυτό μου ως Έλληνα, αν στην υποκειμενική μου αντίληψη αυτή η κατηγορία-ταυτότητα έχει θετικό πρόσημο σε σχέση με την αντιμετώπιση της πανδημίας. Τι γίνεται όμως αν η φυλετική μου ταυτότητα ως φτωχός αφροαμερικανός με ορίζει ως ομάδα υψηλότερου κινδύνου σε σχέση με τους πλούσιους λευκούς; Η κοινωνική μου ταυτότητα -από την οποία επίσης δεν γίνεται να διαφύγω- φορτίζεται, δηλαδή, μ’ ένα αρνητικό πρόσημο, λόγω της πανδημίας-και όχι μόνο.

Εδώ υπεισέρχεται ακόμη ένας παράγοντας. Η κοινωνική επιρροή. Δηλαδή, η επιλογή της ταυτότητας στην οποία θα υπαχθώ, εξαρτάται επίσης από την ενθάρρυνση των άλλων μελών της ομάδας στο να ορίσω έτσι τον εαυτό μου. Εύλογα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί δεν υπάρχουν και πάρα πολλοί που θα ενθαρρύνουν τους άλλους να υπαχθούν στην ταυτότητα Έλληνας, αφού ακόμη και αυτή η ενθάρρυνση είναι φορτισμένη αρνητικά-για λόγους που διαφεύγουν της έκτασης του παρόντος άρθρου, αλλά κυρίως γιατί δεν υπάρχουν και πολλοί που πιστεύουν ότι η ένταξη τους στην ομάδα «Έλληνες» θα τους βοηθούσε να επιτύχουν μια θετική αίσθηση ατομικής ταυτότητας. Από την άλλη η ένταξη στην ταυτότητα «αφροαμερικανός» μπορεί να αποδώσει μια θετική αίσθηση ταυτότητας, που «πατάει» τόσο στην κοινωνική ιστορία των ΗΠΑ, όσο και στην ανάγκη βελτίωσης της κοινωνικής θέσης της ομάδας αυτής σε σχέση με τους «αυτούς-άλλους», ιδιαίτερα μάλιστα στο παρόν ιστορικό πλαίσιο της απειλής του Covid-19.

Έτσι, σε ότι αφορά την υπαγωγή στην Ελληνική ταυτότητα, φαίνεται ότι αυτή δεν αποδίδει και ιδιαίτερα θετική αίσθηση, ενώ υπάρχει πάντα η ευκαιρία να αποχωρήσει κανείς, έστω φαντασιακά απ’ αυτήν -ορίζοντας για παράδειγμα τον εαυτό του ως Ευρωπαίο- όπως επίσης η δυνατότητα αλλαγής της θέσης της ομάδας στο διεθνές προσκήνιο μοιάζει αδύνατη-με βάση και την πρόσφατη μνημονιακή εμπειρία. Η κατάσταση στην ομάδα αυτή φαίνεται απίθανο να αλλάξει.

Αντιθέτως σε ότι αφορά στην αφροαμερικανική ταυτότητα, φαίνεται ότι αυτή μπορεί να αποδίδει μια θετική αίσθηση, παρά τις εμφανείς διακρίσεις σε βάρος της, ενώ η ευκαιρία φαντασιωσικής αποχώρησης είναι ελάχιστη καθώς το αμερικανικό όνειρο γίνεται όλο και πιο πολύ εφιάλτης και, τέλος, οι δυναμικές κινητοποιήσεις δείχνουν τις δυνατότητες αλλαγής της θέσης της ομάδας αυτής στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Επομένως η κατάσταση στην ομάδα αυτή φαίνεται πιθανόν να μπορεί να αλλάξει.

Συμπερασματικά η «Ελληνική» ταυτότητα δεν είναι ελκυστική (καθώς έχει στιγματιστεί και βρίσκεται σε μειονεκτική θέση) και έτσι τα μέλη της ομάδας αυτής θα προχωρούν σε περισσότερο ή λιγότερο ατομικές λύσεις ή σε ευρωκεντρικές αναπληρώσεις, δυσκολεύοντας τη συγκρότηση ενός πολιτικού υποκειμένου που θα μπορούσε να διεκδικήσει μια καλύτερη θέση, τόσο εντός της ίδιας της κοινωνίας, όσο και στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας. Η απειλή της πανδημίας, δηλαδή, θα αυξάνει, εν τέλει, τον ατομοκεντρισμό.

Από την άλλη, η κοινότητα των μαύρων στις ΗΠΑ, καθώς θα απομακρύνεται από ατομικιστικές ιδεολογίες, θα συγκροτείται όλο και πιο πολύ γύρω από την φυλετική ή και ταξική ταυτότητα κοινωνική της ταυτότητα, διεκδικώντας, με αφορμή την πανδημία, μια καλύτερη θέση σε σχέση με τις ηγεμονικές τάξεις.

* To άρθρο είναι στηριγμένο και στο βιβλίο “Together Apart – The Psychology of Covid-19” των Jolanda Jetten, Stephen Reicher, S. Alexander Haslam & Tegan Cruwys.   

Στην... γκιλοτίνα ο δημοσιογράφος, επειδή δεν "σεβάστηκε" τον Αδωνη!...

Πάει κι αυτός. Κόπηκε. Οικονόμου και Αναστασοπούλου προανήγγειλαν τον αποκλεισμό του από την εκπομπή τους, για... ανάρμοστη συμπεριφορά.

Ο Φοίβος Κλαυδιανός ήταν μόνος του, απέναντι σε τέσσερις: Τον υπουργό της κυβέρνησης Αδωνη, τον (New Democracy) Μπάμπη Παπαπαναγιώτου, τον -οπως τον έχουν κατηγορήσει - εκτελούντα χρέη κυβερνητικού εκπροσώπου, Δημήτρη Οικονόμου, και -πριμο σεκόντο- Μαρία Αναστασοπούλου.

Παρά την άνιση αυτή σύνθεση, όταν ο Κλαυδιανός τόλμησε να διαμαρτυρηθεί, λέγοντας, πως, τον διακόπτουν συνεχώς, όταν πάει να στριμώξει τον υπουργό, άρχισαν να τον χτυπούν όλοι μαζί.

Απαράδεκτο! Τι είναι αυτά! Εδώ, σ' αυτή την εκπομπή πρέπει να σέβεσαι τον καλεσμένο, τον παρουσιαστή, την παρουσιάστρια. Είναι η τελευταία φορά που γίνεται κάτι τέτοιο.

Χαμογελούσε χαιρέκακα ο Αδωνις. Σιγοντάριζε πανευτυχής ο Παπαπαναγιώτου. Και ο Φοίβος Κλαυδιανός -που είναι γνωστός τοις πάσι, για το ήθος και την ευγένεια του- δεν μπόρεσε στην συνέχεια και μέχρι να κοπεί βίαια από το πλάνο, να πει ούτε το όνομα του...  

πηγή

Μέχρι και σε ανύπαρκτες ιστοσελίδες μοίρασε λεφτά ο Πέτσας

γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος

Εκθετος για τη διαχείριση των 20 εκατ. ευρώ που αφορούσαν τις καμπάνιες «Μένουμε Σπίτι» και «Μένουμε Ασφαλείς» ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Πολιτικά και ηθικά έκθετος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας για τη διαχείριση των 20 εκατομμυρίων ευρώ που αφορούν τις καμπάνιες «Μένουμε Σπίτι» και «Μένουμε Ασφαλείς», οι οποίες κατέκλυσαν τα ΜΜΕ τους τελευταίους μήνες..

Επαναλαμβάνω, μιλάμε για 20 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ που μοιράστηκαν σε «κανονικά» ΜΜΕ αλλά και σε κάτι απίθανα sites που φτιάχτηκαν ειδικά για την περίσταση.

● Ο κ. Πέτσας πρέπει να μας πει γιατί δόθηκαν χρήματα σε μπλογκ που ξεκίνησαν τον Μάιο, σε sites που δεν υπάρχουν, σε sites της ομογένειας στην Αμερική (για να μείνουμε εμείς σπίτι στην Ελλάδα;), σε sites που η τελευταία τους είδηση ανέβηκε στις 13 Απριλίου.

● Πρέπει να μας πει γιατί έδωσε χρήματα σε sites που δεν περιέχονται στο Μητρώο Online Media του υπουργείου, ενώ ο νόμος το απαγόρευε.

● Πρέπει να μας πει γιατί έδωσε στη δημοσιότητα τη λίστα με τα ΜΜΕ που πήραν κρατική διαφήμιση αλλά δεν μας είπε και πόσα πήρε το καθένα από αυτά.

● Πρέπει να μας πει με ποια κριτήρια έκρινε πως κάποια ΜΜΕ δεν «λειτουργούν πληρώντας κριτήρια αντικειμενικότητας και αμεροληψίας και τηρώντας τις αρχές της ηθικής και δεοντολογίας, συνεκτιμώμενης της αξιοπιστίας των μέσων αναφορικά με τη μη αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων (fake news) και τη μη πρόκληση σύγχυσης στο κοινό».

● Πρέπει να μας πει γιατί δεν πληροί τα κριτήρια το «Documento» και ο Κώστας Βαξεβάνης, αλλά τα πληροί ο Μένιος Φουρθιώτης.

● Πρέπει να μας πει ποια είναι αυτή η εταιρεία Initiative που διένειμε τα χρήματα και γιατί την επέλεξε.

Πρέπει επίσης ο κ. Πέτσας να μας πει για ποιο λόγο ανέφερε συγκεκριμένα ΜΜΕ στη Βουλή. Γιατί ανέφερε τον «Ριζοσπάστη», την «Αυγή», τη δική μας εφημερίδα, τον «Δρόμο της Αριστεράς» και άλλα ΜΜΕ ότι πήραν χρήματα της καμπάνιας (κάτι ψίχουλα) αλλά δεν ανέφερε το «Πρώτο Θέμα» ή τον ΣΚΑΪ;

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα υπόθεση ΚΕΕΛΠΝΟ και ΜΜΕ όπως καταλαβαίνετε. Θυμάστε τον Δεκέμβριο που πήγε το υπουργείο του κ. Πέτσα να δώσει χρήματα στο «Μακελειό»; Από τότε δεν έχουν περάσει ούτε καν έξι μήνες...

Τι «παίζει» νότια της Κρήτης (με απλά λόγια)

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

Η Αθήνα κάποια στιγμή ξύπνησε (;) βλέποντας μονάδες του τουρκικού στόλου να ελέγχουν την περιοχή νότια της Κρήτης. Λίγο πριν, η Τουρκία είχε διακηρύξει το ενδιαφέρον της για την περιοχή με την υπογραφή του «τουρκολυβικού» μνημονίου στο οποίο εμφανίζονται τα τουρκολυβικα θαλάσσια σύνορα νοτιοανατολικά της Κρήτης.

Προκειμένου να «πιστοποιηθεί» η ύπαρξη αυτής της θαλάσσιας τουρκολυβικής επαφής η τουρκική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι παραχωρεί θαλάσσια οικόπεδα προς έρευνα και εκμετάλλευση τα οποία εφάπτονται των ελληνικών χωρικών υδάτων (6 μίλια) στα νησιά της Ρόδου, Καρπάθου, και Κρήτης. Με αυτόν τον τρόπο (αγνοώντας τα δικαιώματα των ελληνικών νησιών σε ΑΟΖ) η Αγκυρα δημιούργησε τον θαλάσσιο διάδρομο που τη συνδέει με το Eldorado του Λιβυκού πελάγους.

Ας δούμε, συνοπτικά, λοιπόν, τι και γιατί γίνεται στο έδαφος και τις θάλασσες της Λιβύης.

Ξεκινώντας από το γιατί θα πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με τις δημοσιοποιημένες διεθνείς μελάτες στην περιοχή μεταξύ Λιβύης- Κρήτης και Λιβύης- Πελοποννήσου υπάρχουν ποσότητες υδρογονανθράκων αξίας τρισεκατομμυρίων.

Ο εμφύλιος στη Λιβύη είναι ένας κλασσικός πόλεμος, όπου γιγαντιαία συμφέροντα μάχονται δια αντιπροσώπων.

Η ελληνική κυβέρνηση τον Απρίλη του 2019 δεν άσκησε veto στην απόφαση της ΕΕ η οποία αναγνωρίζει την κυβέρνηση Σάρατζ ως μόνη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας. Ενώ οι ελληνικές κυβερνήσεις «κοίταζαν» η Τουρκία πρόσφερε την υποστήριξή της (στρατιωτικό υλικό, μισθοφόρους κλπ) στη νόμιμη λιβυκή κυβέρνηση με αντάλλαγμα το τουρκολιβυκό σύμφωνο.

Η τουρκική ανάμειξη στην περιοχή έγειρε την πλάστιγγα στο πεδίο της μάχης υπέρ της αναγνωρισμένης κυβέρνησης του Σάρατζ.

Η διαμορφωμένη κατάσταση επί του πεδίου μετατρέπουν σε κενό γράμμα τις υποτιθέμενες αποφάσεις της ΕΕ για εμπάργκο όπλων προς τους εμπολέμους στη Λιβύη. Απόδειξη αυτού είναι ότι την τήρηση του εμπάργκο έχει αναλάβει η ελληνική φρεγάτα Σπέτσες η οποία βρέθηκε το τελευταίο 48ωρο αντιμέτωπη με οκτώ πλοία του τουρκικού στόλου τα οποία εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη μεταφορά στρατιωτικού υλικού προς τον Σάρατζ

Συμπέρασμα: Η Τουρκία έχει αναλάβει τη βρώμικη δουλειά στον Λιβυκό εμφύλιο και ως εκ τούτου γνωρίζει ότι κανείς από τους ισχυρούς δεν πρόκειται να εμποδίσει την αερογέφυρα εφοδιασμού των δυνάμεων Σάρατζ που έχει στήσει. Ως παίκτης στην περιοχή, η Αγκυρα διεκδικεί μερίδιο από την διανομή των τεράστιων κοιτασμάτων τα οποία σύμφωνα με τις μελέτες βρίσκονται όπως είπαμε μεταξύ Λιβύης- Κρήτης και Λιβύης- Πελοπονήσου.

Δεδομένων αυτών η Αγκυρα βάσιμα μπορεί να ελπίζει «προνομιακή» μεταχείριση της Τουρκικής Εταιρίας Πετρελαίου από την κυβέρνηση της Λιβύης και σε κάθε περίπτωση έχει διασφαλίσει την επιρροή της στην επόμενη μέρα του εμφυλίου σ αυτήν τη χώρα.

Την ίδια στιγμή ο Νίκος Δένδιας πέτυχε τη ρύθμιση (υπέρ της Ιταλίας) για το ψάρεμα της κόκκινης γαρίδας και ο πρωθυπουργός (μαζί με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης) ελπίζουν στο (αμερικανικό)…ιππικό που θα μας διασώσει…