Πώς θα γνωρίζουμε αν είναι έτοιμο και ασφαλές ένα εμβόλιο COVID-19;

γράφει η Μαριάνθη Πελεβάνη

Τον Ιανουάριο του 1976, ένας φαντάρος του αμερικανικού στρατού, ο 19χρονος Ντέιβιντ Λιούις, παραπονέθηκε στον ομαδάρχη του στο Fort Dix ότι ένιωθε κουρασμένος και  αδύναμος. Είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα ήταν νεκρός. Δύο εβδομάδες μετά τον θάνατο του Λιούις, οι υγειονομικές αρχές των ΗΠΑ ανακοίνωσαν στους πολίτες ότι η «γρίπη των χοίρων» όπως ονομάστηκε, είχε σκοτώσει τον φαντάρο και είχε στείλει στο νοσοκομείο τέσσερις άλλους στρατιώτες από το ίδιο στρατόπεδο και περίπου 230 άλλοι στρατιώτες τελικά αρρώστησαν. Αλλά ο Λιούις, ήταν ο μόνος που πέθανε από τη «γρίπη των χοίρων». Αντίθετα, τα θύματα του μαζικού εμβολιασμού που επέλεξε η κυβέρνηση ήταν 25 νεκροί και 500 παράλυτοι από το σπάνιο νευρολογικό σύνδρομο Guillain-Barre.

Έτσι προέκυψε ένα φιάσκο που έμεινε στην ιστορία της ιατρικής. Τώρα, καθώς ο ιός COVID-19 σαρώνει σε όλο τον κόσμο και περισσότερα από 140 εμβόλια βρίσκονται σε εξέλιξη για να τον αντιμετωπίσουν, το ερώτημα είναι: Πώς θα ξέρουμε αν ένα εμβόλιο είναι αρκετά καλό και αρκετά ασφαλές για να τους ανθρώπους; Η απόγνωση για να βρεθεί ένας τρόπος που θα αποτρέψει τις οικονομίες από την κρίση θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία;

Αν και ένα τυπικό εμβόλιο συνήθως μπορεί να πάρει έως και 10 χρόνια ερευνών και δοκιμών για να προταθεί, αυτά που έχουν σχεδιαστεί σε αυτήν την πανδημία προχωρούν με ρυθμό που δεν έχει ξαναυπάρξει. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας από τις 29 Ιουνίου 2020, 17 υποψήφια εμβόλια βρίσκονται υπό αξιολόγηση σε κλινικές μελέτες. Επιπλέον, τουλάχιστον 132 υποψήφια εμβόλια βρίσκονται υπό αξιολόγηση σε προκλινικές μελέτες. Μάλιστα, προκειμένου να αυξήσει τις πιθανότητες τελικής παρασκευής του εμβολίου, η κυβέρνηση των ΗΠΑ χρηματοδοτεί τρία υποψήφια εμβόλια, που επιχειρούν να παρασκευάσουν η Moderna, η AstraZeneca μαζί με τον Ινστιτούτο της Οξφόρδης και η Johnson & Johnson. Ταυτόχρονα, η κινεζική φαρμακοβιομηχανία China National Biotec Group (CNBG) ανακοίνωσε σήμερα ότι το πειραματικό εμβόλιό της για τον κορονοϊό έχει παράξει αντισώματα κατά τις κλινικές δοκιμές του και πλέον η εταιρεία προγραμματίζει τη δοκιμή του σε τελικό στάδιο. Επίσης, έγκριση για το πειραματικό εμβόλιο για την Covid-19 που αναπτύσσει μαζί με την βρετανική GlaxoSmithKline Plc από το πρώτο εξάμηνο του ερχόμενου έτους, δηλαδή γρηγορότερα από το αναμενόμενο, αναμένει η γαλλική φαρμακοβιομηχανία Sanofi SA.

Αυτήν την φορά πάντως, οι εταιρίες αντί να ξεκινήσουν τις δοκιμές τους με προκαταρκτικές μελέτες σε ζώα, τις συνδυάζουν με παράλληλες προκαταρκτικές δοκιμές σε ανθρώπους, με την έγκριση των ρυθμιστικών αρχών εξαιτίας του επείγοντος χαρακτήρα της κατάστασης. Ταυτόχρονα, οι κατασκευαστές συγχωνεύουν κλινικές δοκιμές, οι οποίες κανονικά πραγματοποιούνται σε τρεις φάσεις και κινούνται ταχύτατα από το ένα στάδιο στο επόμενο.

Οι γνώμες των ειδικών διίστανται ως προς τον χρονικό ορίζοντα ανάπτυξης αποτελεσματικού και ασφαλούς εμβολίου. Το πιο αισιόδοξο σενάριο είναι για τα τέλη του χρόνου, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι απέχουμε 12 έως 18 μήνες για ευρέως διαθέσιμο εμβόλιο.

Η Astrazeneca πάντως υπέγραψε μάλιστα σύμβαση με τέσσερις ευρωπαϊκές δυνάμεις για προπαραγγελία εκατοντάδων εκατομμυρίων δόσεων του εμβολίου που αναπτύσσεται, το οποίο όπως υποστηρίζει θα είναι σε θέση να το προμηθεύσει στην Ευρώπη ήδη από τον ερχόμενο Οκτώβριο.

Όμως τα στελέχη του ιού της γρίπης αλλάζουν από έτος σε έτος, και αυτό είναι μέρος του λόγου, σύμφωνα με την ιατρική κοινότητα, που η λήψη ενός ετήσιου εμβολίου κατά του ιού θα μειώσει τον κίνδυνο μόλυνσης μόνο κατά περίπου 40 έως 60 τοις εκατό.

Το εμβόλιο θα προστατεύει από τη νόσο αλλά όχι από τη μόλυνση

Όποιο εμβόλιο αναπτυχθεί για την αντιμετώπιση του νέου κορoναϊού θα παρέχει, πιθανότατα, περιορισμένη χρονική διάρκεια προστασίας από τη λοίμωξη, δήλωσε ο κορυφαίος ειδικός των ΗΠΑ για τις μολυσματικές ασθένειες Anthony Stephen Fauci. Το εμβόλιο για την προστασία από τον Covid-19 δεν θα λειτουργήσει όπως το εμβόλιο κατά της ιλαράς, το οποίο διαρκεί καθ ‘όλη τη διάρκεια ζωής ενός ατόμου, είπε. «Ίσως να χρειαστούμε επαναληπτικές δόσεις για να διατηρηθεί η προστασία μας, αλλά αυτή τη στιγμή δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκεί».

«Τα εμβόλια πρέπει να προστατεύουν κατά της νόσου, αλλά όχι απαραίτητα από τη μόλυνση», τονίζει ο Dennis Burton, ερευνητής εμβολίων στη Scripps Research.

Τα αποτελεσματικά εμβόλια μπορεί να επιτρέπουν σε κάποια κύτταρα να μολυνθούν, αλλά ελέγχουν την ανάπτυξη του ιού προτού μεταδοθούν σε άλλα, σημειώνει ο Daniel Barouch, ερευνητής στο Κέντρο Ερευνας Ιών και Εμβολίων Beth Israel Deaconess και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, ο οποίος συνεργάζεται τώρα για το εμβόλιο με την εταιρεία Johnson & Johnson.

Με ανάλογη προσέγγιση, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λέει ότι το ελάχιστο αποδεκτό θα ήταν ένα εμβόλιο που ήταν 50% αποτελεσματικό. Έτσι, στις 30 Ιουνίου, η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων υλοποιώντας αυτήν την καθοδήγηση, δημοσίευσε ένα έγγραφο που έθεσε τον ίδιο βασικό στόχο.

«Για να δοθεί άδεια, δεν θα απαιτούσαμε ένα εμβόλιο να προστατεύει από μόλυνση», δήλωσε ο εκπρόσωπος της FDA Michael Felberbaum, ανακοινώνοντας ότι το εμβόλιο θα πρέπει να προλαμβάνει ή να μειώνει τις σοβαρές συνέπειες της ασθένειας τουλάχιστον στο 50% των ανθρώπων που έχουν μολυνθεί.

Πολλοί επιστήμονες ωστόσο είναι επιφυλακτικοί για την αποτελεσματικότητα του πρώτου εμβολίου, αλλά και για την απόφαση πότε ένα εμβόλιο είναι έτοιμο για μαζική διάθεση στο κοινό.

«Μια κλινική δοκιμή είναι ένα αρκετά ελεγχόμενο περιβάλλον», λέει η Charlie Weller στο National Geographic, επικεφαλής του προγράμματος εμβολίων στο Wellcome, κέντρο βιοϊατρικής έρευνας στο Λονδίνο. «Τα άτομα που συμμετέχουν στη δοκιμή ενός εμβολίου είναι πιο συνειδητά σχετικά με τις ενέργειές τους και διατρέχουν λιγότερους κινδύνους που θα μπορούσαν να τους εκθέσουν σε έναν ιό επειδή παρακολουθούνται από γιατρούς. Έτσι, η πραγματική δοκιμασία για ένα εμβόλιο είναι όταν κυκλοφορεί σε πληθυσμό», εξηγεί.

Παράλληλα ενώ μπορούν ενδεχομένως να σώσουν ζωές, μπορεί να οδηγήσουν σε εφησυχασμό χώρες, δηλώνει ο Michael Kinch, ειδικός στην ανάπτυξη φαρμάκων, αντιπρύτανης στο Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον.

«Το πενήντα τοις εκατό θα ήταν τρομερό», λέει ο Byram Bridle, ανοσιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Guelph Ontario Veterinary College στον Καναδά. «Για να τελειώσει αυτή η πανδημία, πρέπει να επιτύχουμε την ασυλία της αγέλης», λέει ο Bridle, και «ένα εμβόλιο που είναι αποτελεσματικό μόνο για το 50 τοις εκατό δεν μας επιτρέπει να φτάσουμε σε αυτόν τον στόχο», επισημαίνει στο ρεπορτάζ του Conversation.

Οι ανοσιολόγοι παραμένουν πάντα προσεκτικοί σχετικά με τις επιπτώσεις των νέων εμβολίων, επειδή υπήρξαν σπάνιες αλλά αξιοσημείωτες εκπλήξεις στο παρελθόν. Για παράδειγμα, το πρώτο εμβόλιο για τον ροταϊό (διαρροϊκή νόσος) αποσύρθηκε από την αγορά το 1999 όταν συνδέθηκε με μια ασυνήθιστη και δυνητικά θανατηφόρα ολίσθηση ενός μέρους του εντέρου σε ένα άλλο. Αυτό το σοβαρό ανεπιθύμητο συμβάν δεν εντοπίστηκε στις κλινικές δοκιμές που οδήγησαν στη διάθεσή του.

Υποθέτοντας ότι ένα εμβόλιο κατά του COVID-19 πληροί τα κριτήρια αξιολόγησης του ΠΟΥ, συμπεριλαμβανομένου του ότι τα «οφέλη του εμβολίου υπερτερούν των κινδύνων για την ασφάλεια» όπως δηλώνει ο οργανισμός, ένα μέρος του κοινού θα χρειαστεί περισσότερο να πειστεί να κάνει το εμβόλιο.

Για παράδειγμα, σχεδόν ένας στους έξι Βρετανούς θα αρνηθεί το εμβόλιο Covid-19 εάν και όταν γίνει διαθέσιμο. Αυτό αποκαλύπτει έρευνα από το Κέντρο Καταπολέμησης του Ψηφιακού Μίσους (CCDH). Την ίδια ώρα η παραπληροφόρηση κατά των εμβολίων κάνει θραύση στο διαδίκτυο. Πάνω από 7,7 εκατομμύρια χρήστες κοινωνικών μέσων ακολουθούν τέτοιους λογαριασμούς από το ξέσπασμα του κορονοϊού.

Επίσης, το ένα τέταρτο των Αμερικανών δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρεται για ένα εμβόλιο κοροναϊού, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Reuters και Ipsos τον Μάιο. Σχεδόν το 36% των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι θα ήταν λιγότερο πρόθυμοι να εμβολιαστούν, αν ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος στο παρελθόν έχει αμφισβητήσει την αναγκαιότητα των εμβολίων γενικότερα, μιλούσε υπέρ της ασφάλειάς του.

Η αλήθεια είναι πως τα εμβόλια είναι από τα πιο αποτελεσματικά όπλα κατά των μολυσματικών ασθενειών και αποτρέπουν έως και 3 εκατομμύρια θανάτους ετησίως, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Ωστόσο, λίγα, αν υπάρχουν, είναι 100% αποτελεσματικά σε όλους τους ανθρώπους που κάνουν εμβόλιο.   

«Χαστούκι» Μαρινάκη στην κυβέρνηση, επέστρεψε τα χρήματα από τη λίστα Πέτσα

γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος

Με μία ανακοίνωση κόλαφο για την κυβέρνηση, η Αλτερ Εγκο του Βαγγέλη Μαρινάκη δήλωσε πως επέστρεψε τα χρήματα που πήρε για την καμπάνια «Μένουμε Σπίτι».

Τα χρήματα δηλαδή από την περίφημη λίστα Πέτσα όπως έχει γίνει γνωστή.

«Δεν συντασσόμεθα με τη μέθοδο, τα μέτρα και τα σταθμά διανομής των διαφημιστικών κονδυλίων της καμπάνιας» λέει η Αλτερ Εγκο στην ανακοίνωσή της δηλώνοντας πως θέλει να μείνει μακριά από «αμφισβητούμενες διαδικασίες και διανομές».

Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση της Αλτερ Εγκο

Τα έντυπα, τα ψηφιακά μέσα και οι τηλεοπτικοί σταθμοί του ομίλου AΛΤΕΡ ΕΓΚΟ από τις αρχές του περασμένου Ιανουαρίου, από την εμφάνιση δηλαδή της πανδημίας και της παρεπόμενης υγειονομικής κρίσης, πολύ πριν αναληφθούν οι όποιες κυβερνητικές πρωτοβουλίες, είχαν τοποθετηθεί και προειδοποιήσει έγκαιρα την κοινή γνώμη για τους κινδύνους που απορρέουν από την διασπορά του ιού.

Αναλυτικά ρεπορτάζ, επιστημονικές καταγραφές, έρευνες, συνεντεύξεις ειδικών επιδημιολόγων και πλήθος σχετικών άρθρων και εκπομπών φιλοξενήθηκαν στις εφημερίδες μας, στις ιστοσελίδες και στους τηλεοπτικούς μας σταθμούς, με μόνο γνώμονα την ορθή και έγκαιρη ενημέρωση των πολιτών. Και χωρίς βεβαίως καμία προσδοκία κρατικών ή άλλων διαφημιστικών εσόδων.

Αυτή ήταν η υποχρέωσή μας, αυτήν εκπληρώσαμε και με γνώμονα την προστασία της υγείας των πολιτών θα συνεχίσουμε ενημερώνουμε την κοινή γνώμη, καθώς η υγειονομική κρίση εξελίσσεται και συνεχίζει να απειλεί τη χώρα μας.

Επειδή δεν συντασσόμεθα με τη μέθοδο, τα μέτρα και τα σταθμά διανομής των διαφημιστικών κονδυλίων της καμπάνιας «Μένουμε στο σπίτι» και επιπροσθέτως, επειδή θέλουμε να δηλώσουμε με ευθύ και καθαρό τρόπο την ανεξαρτησία μας από κρατικούς πόρους και αμφισβητούμενες διαδικασίες και διανομές, επιστρέψαμε από το μεσημέρι της 8ης Ιουλίου – τα ποσά που προέκυψαν για τον όμιλό μας από τις σχετικές κρατικές διαφημίσεις.

Προτρέπουμε δε την κυβέρνηση να διαθέσει το επιστραφέν ποσό στις οικογένειες των άνεργων εργαζομένων στα ΜΜΕ.

Δικηγόροι: Αντισυνταγματική η προληπτική απαγόρευση των συναθροίσεων

Η συντονιστική επιτροπή των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταγγέλλει ως αντισυνταγματική τη ρύθμιση του νομοσχεδίου του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που προβλέπει προληπτική πλήρη απαγόρευση των συναθροίσεων με απόφαση της Αστυνομικής ή Λιμενικής Αρχής. Όπως σημειώνουν, η ρύθμιση αυτή του νομοσχεδίου για τις δημόσιες συναθροίσεις, πλήττει τον πυρήνα του δικαιώματος και βρίσκεται εκτός συνταγματικού πλαισίου.

Να υπενθυμίσουμε ότι το νομοσχέδιο που κατέθεσε στη Βουλή ο αρμόδιος υπουργός, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, θα ψηφιστεί από την Ολομέλεια της Βουλής την Πέμπτη 9 Ιουλίου.

Η συντονιστική επιτροπή των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος συνεδρίασε υπό την προεδρία του προέδρου Δημήτρη Βερβεσού, μέσω τηλεδιάσκεψης, και λαμβάνοντας υπ' όψιν της τις διατάξεις του σχεδίου νόμου του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, επισημαίνει τα εξής:

Η συντονιστική επιτροπή θεωρεί θεμελιώδους σημασίας την προστασία που παρέχει το άρθρο 11 του Συντάγματος για την άσκηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και τη διενέργεια δημοσίων συναθροίσεων. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή καταλείπονται στον κοινό νομοθέτη στενά περιθώρια για τη ρύθμιση της άσκησης του συγκεκριμένου δικαιώματος και ιδίως για τον περιορισμό του.

Η προληπτική πλήρης απαγόρευση των συναθροίσεων με απόφαση της Αστυνομικής ή Λιμενικής Αρχής πλήττει τον πυρήνα του δικαιώματος και βρίσκεται εκτός Συνταγματικού πλαισίου.

Οι περιορισμοί στην άσκηση του δικαιώματος σε οποιαδήποτε φάση της συνάθροισης και ενόψει της επιβαλλόμενης στάθμισης που επιβάλλει η σύγκρουση συνταγματικών δικαιωμάτων, αφενός του δικαιώματος του συνέρχεσθαι και αφετέρου του δικαιώματος συμμετοχής στην κοινωνική και οικονομική ζωή, πρέπει να γίνεται από τον αρμόδιο εισαγγελικό λειτουργό και υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι, λαμβανομένων υπόψη των συγκεκριμένων περιστάσεων, διαταράσσεται δυσανάλογα η οικονομική ζωή ώστε να θεωρείται η άσκηση του εν λόγω δικαιώματος προδήλως καταχρηστική.

Η παράβαση των νόμιμων υποχρεώσεων του οργανωτή μιας συνάθροισης δεν μπορεί να συνεπάγεται αντικειμενική ποινική ή αστική ευθύνη του, καθώς τούτο έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της ενοχής και της υπαιτιότητας. 

πηγή

ΙΝΕ/ΓΣΕΕ: Πρώτη η Ελλάδα στην ευρωζώνη σε ευάλωτη απασχόληση.!

Με μελανά χρώματα σκιαγραφεί το Ινστιτούτο Εργασίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) τις πιθανές εξελίξεις στο χώρο της απασχόλησης και των εργασιακών συνθηκών για το 2020. Πιο συγκεκριμένα προβλέπει μείωση των απασχολούμενων κατά 153.000 σε περίπτωση συρρίκνωσης του ΑΕΠ κατά 8% αλλά και σημαντικές αλλαγές στις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των εργαζομένων. Την ίδια ώρα, η Ελλάδα είναι πρώτη μεταξύ των κρατών - μελών της ευρωζώνης σε ποσοστό ευάλωτης απασχόλησης (26,7%), με σημαντική διαφορά από το μέσο όρο της ευρωζώνης (10,8%).

Συγκεκριμένα από την ανάλυση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ προκύπτουν τα εξής:

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, ο αριθμός των απασχολουμένων το 2020 αναμένεται να μειωθεί κατά 153 χιλιάδες άτομα, εφόσον το ΑΕΠ συρρικνωθεί κατά 8%. Η μείωση θα περιοριστεί στα 115 χιλιάδες άτομα στην περίπτωση που η ύφεση κυμανθεί στο 6%, ενώ θα αυξηθεί στα 192 χιλιάδες άτομα, εφόσον το ΑΕΠ μειωθεί κατά 10%.

Η κρίση έχει επιφέρει σημαντικές αλλαγές στις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των εργαζομένων. Η Ελλάδα είναι πρώτη μεταξύ των κρατών-μελών της ευρωζώνης σε ποσοστό ευάλωτης απασχόλησης (26,7%), με σημαντική διαφορά από το μέσο όρο της ευρωζώνης (10,8%).

Σημαντική είναι η απόκλιση ως προς την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων της Ελλάδας συγκριτικά με τις συνθήκες που επικρατούν στις χώρες-μέλη της ευρωζώνης. Τονίζεται ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην 63η θέση στην παγκόσμια κατάταξη όσον αφορά την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων.

Η πανδημία ανέδειξε το πρόβλημα της εργασιακής επισφάλειας, λόγω κοινωνικής αποστασιοποίησης. Ο υψηλότερος κίνδυνος έκθεσης των εργαζομένων και, άρα, αναστολής της εργασίας τους, εξαιτίας της απαιτούμενης φυσικής εγγύτητας κατά την εκτέλεσή της, εντοπίζεται σε κλάδους, όπως η εστίαση και τα καταλύματα, το εμπόριο, καθώς και οι προσωπικές και κοινωνικές υπηρεσίες.

Το ποσοστό απασχόλησης στους κλάδους πολύ υψηλού κινδύνου ανέρχεται στην Ελλάδα στο 30,2%, το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό, μετά την Κύπρο (33,5%), όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 22,1%. Επίσης, οι κλάδοι πολύ υψηλού κινδύνου στην Ελλάδα συνεισφέρουν το 20,1% των συνολικών αμοιβών των εργαζομένων και το 25,9% της προστιθέμενης αξίας, όταν τα ίδια ποσοστά στην ΕΕ είναι 16,3% και 17,4%, αντίστοιχα. Η απόκλιση αυτή υποδεικνύει τις δυσανάλογες επιπτώσεις που ενδέχεται να επιφέρει η υγειονομική κρίση στο συνολικό εισόδημα των πολιτών της χώρας σε σχέση με τους υπόλοιπους κατοίκους της ΕΕ.

Η μείωση του όγκου και η επιδείνωση των όρων και των συνθηκών απασχόλησης - μεταξύ άλλων - αναδεικνύει τα όρια και τους περιορισμούς του αναπτυξιακού υποδείγματος της οικονομίας και το διαχρονικό έλλειμμα δέσμευσης της οικονομικής πολιτικής στην προστασία της εργασίας. Επίσης, η ανάλυση καταδεικνύει ότι ο όγκος και η ποιότητα της απασχόλησης εξακολουθούν να είναι το βασικό μέσο οικονομικής προσαρμογής.

Η έλλειψη αναπτυξιακής επιχειρηματικής κουλτούρας και τα όρια του υφιστάμενου υποδείγματος τριτογενοποίησης της μεγέθυνσης, με υπέρμετρη έμφαση στον τουρισμό και στις υπηρεσίες χαμηλής έντασης γνώσης, καθιστούν το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων μη διατηρήσιμο».

«Στο πλαίσιο αυτό, θεωρούμε ότι η ανθεκτικότητα της ελληνικής οικονομίας στο μέλλον θα εξαρτηθεί από τη μετάβασή της σε ένα νέο, κλαδικά πιο ισόρροπο, διαφοροποιημένο και οικοτεχνολογικά και εκπαιδευτικά αναβαθμισμένο υπόδειγμα ανάπτυξης, που θα προσφέρει διατηρήσιμο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης χωρίς αποκλεισμούς. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, απαιτείται ουσιαστικός κοινωνικός διάλογος και εκδημοκρατισμός του αναπτυξιακού σχεδιασμού της χώρας μας» επισημαίνει το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ.     

πηγη

Αποσύρονται οριστικά οι Ηνωμένες Πολιτείες από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.!

Αποσύρονται οι Ηνωμένες Πολιτείες από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας όπως είχε προαναγγείλει και ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ.

Η κυβέρνηση Τραμπ ενημέρωσε το βράδυ της Τρίτης 7/7 το Κογκρέσο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχωρούν επισήμως από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, σύμφωνα με δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων στο CNN.

Ο γερουσιαστής Μπομπ Μενέντεζ ανακοίνωσε ότι οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν κι επίσημα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, καθώς το Κογκρέσο έλαβε την επίσημη ειδοποίηση από τον Ντόναλντ Τραμπ.

 

"Το να αποκαλέσεις την αντίδραση του Τραμπ προς την COVID 19 χαοτική και ασυνάρτητη δεν αρκεί. Αυτό δεν θα προστατεύσει ούτε αμερικανικές ζωές ούτε τα συμφέροντα - αφήνει τους Αμερικανούς άρρωστους και την Αμερική μόνη", ανέφερε ο γερουσιαστής στο Twitter.

Για την αποχώρηση υπάρχει χρονοδιάγραμμα ενός έτους.

Το τέλος της συνεργασίας των ΗΠΑ με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας είχε ανακοινώσει ο αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου τον περασμένο Μάιο.   

πηγή 

Υπερψηφίζει το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις το ΚΙΝΑΛ.!

Το ΚΙΝΑΛ κατέληξε στην απόφαση να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις και η Φώφη Γεννηματά εξήγησε τους λόγους.

Την απόφαση του ΚΙΝΑΛ να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις που έρχεται την Τετάρτη στην ολομέλεια της Βουλής γνωστοποίησε η πρόεδρος του κόμματος, Φώφη Γεννηματά.

Ιδού τι δήλωσε: "Με την καθοριστική παρέμβασή μας, αλλάξαμε ριζικά το αντιδημοκρατικό Νομοσχέδιο της Κυβέρνησης, που απαγόρευε, ουσιαστικά, τις διαδηλώσεις. Ήθελε ανοιχτό το κέντρο αλλά οδοφράγματα στις πορείες. Άλλο ρύθμιση και κανόνες και άλλο κατάργηση συνταγματικών δικαιωμάτων, που για μας είναι αδιαπραγμάτευτα.

Από τις θεσμικές εγγυήσεις, κερδισμένοι είναι οι πολίτες. Γιατί επιπλέον, η μετωπική σύγκρουση που στήθηκε και στο θέμα αυτό θα οδηγούσε σε νέες βίαιες συγκρούσεις στο πολύπαθο κέντρο της Αθήνας. Ψηφίζουμε επί της αρχής το νέο πια νομοσχέδιο και παλεύουμε για περαιτέρω βελτίωση. Δημιουργική αντιπολίτευση απέναντι στη συντήρηση και το λαϊκισμό".

Νίκος Γιαννόπουλος

  

Φίλοι για πάντα

Δυο χρόνια δίδαξα στα «Εκπ. Ζηρίδη-Λύκειο η Αθηνά», σχολείο με μεγάλη ιστορία, η οποία δυστυχώς αυτές τις μέρες βίαια διεκόπη.

Από τα συστημικά μέσα ακούστηκαν διάφορες συκοφαντίες κατά των συναδέλφων που έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό να κρατήσουν ζωντανό τον οργανισμό.

Γράφω τούτες τις γραμμές γι’ αυτούς τους συναδέλφους. Όχι από τυπική υποχρέωση αλλά από συναδελφικότητα και αλληλεγγύη. Πολλούς τους γνώρισα πριν από 26 χρόνια που δίδαξα στο σχολείο αυτό. Με άλλους, πραγματικά αξιόλογους, συναντηθήκαμε στην πορεία, γίναμε φίλοι και εκτιμάμε τη δουλειά ο ένας του άλλου, το μεράκι της διδασκαλίας, τον παιδαγωγικό έρωτα που μας συνδέει.

Ένα σχολείο δεν είναι οι εγκαταστάσεις του, δεν είναι ο εξοπλισμός του και οι δημόσιες σχέσεις που είναι υποχρεωμένο να κάνει, για να συντηρεί την εικόνα του.

Για μένα το σχολείο αυτό, παρά τις επιμέρους συγκρούσεις που είχα με τη διεύθυνση -και δεν ήμουν ο μόνος- ήταν ένα δεύτερο «σχολείο» πολύτιμων διδακτικών εμπειριών. Ποιον να πρωτομνημονεύσω; Τον δάσκαλο όλων μας Νικήτα Παρίση, τον Παναγιώτη Γραμμένο, τον Τάσο Μαδαμόπουλο, την Ιωάννα Παπαβασιλείου, την Άντα Κωβαίου, την Κλεοπάτρα Δίγκα και τόσους άλλους, που δίδαξαν ήθος, αξιοπρέπεια και αγωνιστικότητα σε μας τους νεότερους;

Πώς να ξεχάσω τον περίφημο κλάδο των φιλολόγων κάθε Πέμπτη 12-2, όπου ο Νικήτας Παρίσης σαν μαέστρος συντόνιζε τη φιλολογική ομάδα του σχολείου κι έτρεμα κάθε φορά που έπρεπε να λάβω τον λόγο…

Στην πορεία το σχολείο μετακόμισε στα ανατολικά προάστια, μεγάλωσε, άνοιξε τα πανιά του μαζί με το αεροδρόμιο των Σπάτων. Πριν από δύο χρόνια είχα τη χαρά να ξαναδιδάξω δημιουργική γραφή στους μαθητές του Γυμνασίου ύστερα από ευγενική πρόσκληση της εξαιρετικής και δραστήριας συναδέλφου Νατάσας Μερκούρη και του φίλου ποιητή Δημήτρη Αγγελή.

Μακάρι το σχολείο να ξαναβρεί τον δρόμο του. Μακάρι οι συνάδελφοί μας να δικαιωθούν στο ακέραιο. Το πιο πιθανό, βέβαια, είναι όλα αυτά να αποτελέσουν παρελθόν. Όμως οι αναμνήσεις και τα χτυποκάρδια δεν πρόκειται να χαθούν. Στις άδειες αίθουσες πάντα θα αντηχούν παιδικές φωνές και νότες, νότες από ένα πιάνο, όπως το πιάνο στο οποίο έπαιξε άλλοτε –σε μια γιορτή αποφοίτησης- ο Θάνος Μικρούτσικος ως πατέρας που καμάρωνε τις θυγατέρες του, εκείνο το μακρινό καλοκαίρι στα μέσα του ’90.

To ακούτε… το πιάνο παίζει. Amigos para siempre. Φίλοι για πάντα, συνάδελφοι!

 Δημήτρης Χριστόπουλος 

Οι νάρκισσοι της εξουσίας και ο ακροδεξιός Χρυσοχοΐδης

γράφει ο Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου

Μικρά παιδιά κλαίνε, μανάδες φωνάζουν, τα ΜΑΤ τους τραβολογούν από έναν άγνωστο τόπο σ' άλλον άγνωστο τόπο. Εξάρχεια, Δερβενίων, πλατεία Βικτωρίας ή Εζάντι. Μικρά προσφυγόπουλα κουβαλούν την ύπαρξή τους σ' ένα μικρό σάκκο και πορεύονται ανάμεσα από σιδερόφρακτα όντα. Μπαλάκι του πινκ πονγκ ανάμεσα στο φόβο και τη βία ο βίος τους. Χημικά, φωνές, ανοιγμένα κεφάλια, συλλήψεις. Ο Κωσταντίνος Φουρλάνος με τη ματωμένη λύρα του και ο Μοχάμεντ με τα 45 χρόνια του κρεμασμένα στο υπόστεγο. Κι αυτός ο άθλιος να εξανίσταται γιατί τον είπαν αυτό που είναι: "ακροδεξιό"!

Ακροδεξιά χαρακτήρισαν την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στους πρόσφυγες τα μέλη της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών(LIBE), του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Οι υπουργοί Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης, Μετανάστευσης και Ασύλου Ν. Μηταράκης και ο υφυπουργός Γ. Κουμουτσάκος κλήθηκαν να δώσουν εξηγήσεις για τις καταγγελίες σχετικά με τις παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων αλλά και για πυροβολισμούς εναντίον προσφύγων στα ελληνοτουρκικά σύνορα.

Ένας Ισπανός ευρωβουλευτής των Σοσιαλιστών κατηγόρησε την ελληνική κυβέρνηση για ακροδεξιά πολιτική και ο Μ. Χρυσοχοΐδης εξανέστη: «είναι απαράδεκτο να μιλάτε για ακροδεξιά. Παρακαλώ πολύ να το πάρετε πίσω», είπε. Το ίδιο και ο Γ. Κουμουτσάκος, υποστήριξε ότι «πρώτη φορά στη ζωή μου κάποιος τολμά να με χαρακτηρίσει ακροδεξιό». Ο Μηταράκης δεν αντέδρασε!

Οι αντιδράσεις των υπουργών της κυβέρνησης παραπέμπουν στην περίφημη «ευαισθησία» των ρατσιστών και των ακροδεξιών, που ενώ ακολουθούν μια ξενοφοβική και πολλές φορές φασιστική πολιτική, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους λέγοντας πως δεν είναι φασίστες!

Όπως γράφει η κοινωνιολόγος Robin DiAngelo στο βιβλίο της «White Fragility: Why It's So Hard for White People to Talk About Racism», κάποιος διαμαρτύρεται ότι δεν είναι ρατσιστής, ενώ στην πραγματικότητα είναι διαποτισμένος με τη ρατσιστική ιδεολογία που την αποκτά μέσω της κοινωνικοποίησης. Αυτό η συγγραφέας το χαρακτηρίζει «υποκρισία». Γιατί είναι υποκρισία, τα ΜΑΤ με εντολή Χρυσοχοΐδη να πετάνε στο δρόμο οικογένειες προσφύγων με μικρά παιδιά, και ο υπουργός να εξανίσταται όταν τον αποκαλούν ακροδεξιό! Είναι απύθμενη υποκρισία ο Μ. Χρυσοχοΐδης να μιλά για «το νόμο και την τάξη», όπως ο Τραμπ και ο Όρμπαν, αλλά να αρνείται να χαρακτηριστεί ομοϊδεάτης τους, δηλαδή φασίστας. Είναι απίστευτη υποκρισία και εμπαιγμός οι «σερίφηδες» του υπουργού Προστασίας του Πολίτη να δέρνουν, να γυμνώνουν, να εξευτελίζουν, να τραυματίζουν αθώους, να προπηλακίζουν και να φασίζουν, έχοντας την κάλυψή του, και αυτός να εξεγείρεται όταν κάποιος τον αποκαλέσει «ακροδεξιό»! Αλλά γιατί δεν μπορεί να το αποδεχθεί; Ποιος ναρκισσισμός, σαν μελισσόκερο, βουλώνει τα αυτιά και ακυρώνει την ενσυναίσθηση των ανθρώπων της εξουσίας;  Μήπως, τελικά, η πολιτική μοιάζει με αντιπαράθεση διαταραγμένων ναρκισσισμών. Αλλά πως φθάσαμε ως εδώ; Γιατί αυτή η υπερεπένδυση στον εαυτό; Και γιατί ο πληθυσμός ακολουθεί αυτούς τους «μεγαλομανιακούς»;

Σύμφωνα με τον Κορνήλιο Καστοριάδη υπήρξε «μια αλλαγή στην καπιταλιστική κοινωνία, η οποία ήταν, την ίδια στιγμή, μια αλλαγή του τύπου ατόμων που παρήγαγε όλο και περισσότερο αυτή η κοινωνία. Αυτή η αλλαγή των ατόμων προήλθε από τη χρεοκοπία των παραδοσιακών οργανώσεων της εργατικής τάξης –συνδικάτα, κόμματα κ.λπ.-, ...προήλθε όμως και από την ικανότητα του καπιταλισμού, αυτή την περίοδο, να προσφέρει ένα αυξανόμενο επίπεδο ζωής, με την είσοδό του στην περίοδο του καταναλωτισμού. Οι άνθρωποι γύριζαν την πλάτη, για να χρησιμοποιήσουμε αυτή την έκφραση, στα κοινά συμφέροντα, στις κοινές δραστηριότητες, στις δημόσιες δραστηριότητες –αρνούμενοι να αναλάβουν την ευθύνη…».

Από την πλευρά του ο Κρίστοφερ Λας(1978), αναλύοντας τους κοινωνικοπολιτισμικούς παράγοντες, αναφέρει ότι οι τελευταίες δεκαετίες προήγαν την δημιουργία της «κουλτούρας του ναρκισσισμού». Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει να επενδύσει σε τίποτα έξω από τον εαυτό του. Η πολιτική δεν αποτελεί πλέον γι' αυτόν σημείο αναφο­ράς, όπου θα μπορούσε να αφιερωθεί με πάθος και να νοηματοδοτήσει την ύπαρξή του. Τί απομένει; Η υπερεπένδυση στο Εγώ, η αυτολατρία, η Εγωπάθεια, ο καλοήθης και ο κακοήθης ναρκισσισμός. Εξ ού και η λατρεία της νεότητος και ο τρόμος για το γήρας. Εξ ού και η υπερβολική φροντίδα τού σώματος, η προσπάθεια να διατηρηθεί νέο και ακμαίο, παρά την φυσιολογική φθορά τού χρόνου. Οι ρυτίδες εξαφανίστηκαν. Τα άσπρα μαλλιά επίσης. Ο σύγχρονος νάρκισσος ζει σ' ένα αδιάστατο παρόν αποκομμένος από τις ιστορικές του ρίζες και δίχως προοπτική και μέριμνα για το μέλλον. Αδιαφορεί για οτιδήποτε του κληροδότησε το παρελθόν και για οτιδήποτε θα κληρο­δοτήσει αυτός στις επερχόμενες γενεές. Αυτή η έλλειψη ιστορικής συνέχειας, η εξά­λειψη της αίσθησης ότι ανήκουμε σε μία «διαδοχή γενεών που είναι ριζωμένες στο παρελθόν και επεκτείνονται στο μέλλον» χαρακτηρίζει και γεννά την ναρκισσιστι­κή κοινωνία, όπως σημειώνει ο Κρίστοφερ Λας. Να ζούμε στο παρόν, μόνο στο παρόν και να καρπωνόμαστε άπλη­στα οτιδήποτε αυτό μας προσφέρει αδιαφορώντας για τους προγενέστερους και τους μεταγενέστερους είναι το σύνθημα της σύγχρονης ναρκισσιστικής κοινωνίας. Ο μετανεωτερικός νάρκισσος άνθρωπος έχει μειωμένη έως παντελώς μηδενισμέ­νη πολιτική συνείδηση, ενώ παρουσιάζει υπερτροφικά αναπτυγμένη καταναλωτική συνείδηση.

 Οι νάρκισσοι, λοιπόν, έχουν την βεβαιότητα ότι είναι ξεχωριστοί και μοναδικοί και διατηρούν μια αίσθηση ότι για κάποιο λόγο δικαιούνται να έχουν παράλογες προσδοκίες από τους άλλους, κυρίως σε ότι αφορά μια ειδική αντιμετώπιση/μεταχείριση ή/και μια αυτόματη συμμόρφωση των άλλων προς τις δικές τους απαιτήσεις και προσδοκίες. Τα άτομα αυτά παρουσιάζουν έλλειψη ενσυναίσθησης, δηλαδή είναι απρόθυμοι ή ανίκανοι να αναγνωρίσουν ή να ταυτιστούν με τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων και να δείξουν κατανόηση. Επίσης, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν πόσο απομονωμένοι και εγωκεντρικοί είναι. Έτσι, ενώ όλοι ξέρουν ότι είναι ακροδεξιοί, αυτοί το αρνούνται, το αγνοούν, δεν το πιστεύουν… Κι έτσι νάρκισσοι και κουφοί καθώς είναι δεν ακούν τον ήχο των κτιστών που ανεπαισθήτως τους κλείνουν από τον κόσμο έξω, όπως λέει ο Αλεξανδρινός.

Νίκος Ξυλούρης: «Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού, σβήνω κυλώντας στα νερά»…

Σαν σήμερα στις 7 Ιουλίου 1936 γεννήθηκε μια από τις σημαντικότερες φωνές του ελληνικού τραγουδιού και ένας από τους μεγαλύτερους λυράρηδες της Κρήτης, ο Νίκος Ξυλούρης.

Τα παιδικά χρόνια

Ο Νίκος Ξυλούρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Ανώγεια Ρεθύμνου. Στις 13 Αυγούστου του 1941 οι γερμανοί κατακτητές εισέβαλαν στο χωριό του και το έκαψαν. Οι κάτοικοι, μαζί τους και ο πεντάχρονος Νίκος, εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες στην κοιλάδα του Μυλοποτάμου, για να επιστρέψουν στον τόπο τους τρία χρόνια αργότερα, μετά την απελευθέρωση.

Πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε πολύ αντίξοες συνθήκες, όπως και όλοι οι συγχωριανοί του. Η ανάγκη της επιβίωσης τον φέρνει στο Ηράκλειο, όπου πολύ σύντομα δείχνει την ιδιαίτερη κλίση του στη μουσική. Ο ίδιος αφηγούταν ότι πολύ μικρός άκουσε ένα συγγενή του να παίζει λύρα και από τότε του καρφώθηκε η ιδέα να μάθει το όργανο.

Τελικά, μετά τις αντιρρήσεις του πατέρα του, αλλά και την υποστήριξη του δασκάλου του, σε ηλικία 10 ετών αποκτά την πρώτη του λύρα. Σταματά το σχολείο στην 3η δημοτικού και αρχίζει τα μαθήματα δίπλα στο λυράρη Λεωνίδα Κλάδο. Μετά από ενάμιση χρόνο παίζει σε γάμους, βαφτίσια και γιορτές, ως «παιδί θαύμα», σ΄ όλη την Κρήτη.

Στα 17 του αποφάσισε να μετακομίσει στο Ηράκλειο και έπιασε δουλειά στο νυχτερινό κέντρο “Κάστρο”. Τα πράγματα όμως δεν ήταν όπως τα περίμενε γιατί βρέθηκε αντιμέτωπος με τη “μόδα” της Ευρωπαϊκής μουσικής, κάτι τελείως ξένο για αυτόν. Τα έσοδα του μόλις και μετά βίας έφταναν να τον συντηρήσουν και πέρασε δύσκολες εποχές. Γνώρισε την Ουρανία Μελαμπιανάκη, στις 21 Μαΐου του 1958 παντρεύτηκαν και τον ίδιο Σεπτέμβρη μετακόμισαν στο Ηράκλειο Κρήτης.

Ηράκλειο – Αθήνα

Σιγά σιγά οι Κρητικοί άρχισαν να τον στηρίζουν και να οργανώνουν γλέντια για να τον ακούν να παίζει. Έτσι άρχισε να γίνεται γνωστός και το Νοέμβριο του 1958 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο “Μια μαυροφόρα που περνά”. Ο δίσκος αγαπήθηκε από το κοινό κι έτσι ο Νίκος ηχογράφησε κι άλλα τραγούδια σε δίσκους των 45 στροφών. Το 1960 γεννήθηκε ο γιος του Γιώργος και το [1966 η κόρη του Ρηνιώ. Την χρονιά της γέννησης της κόρης του κέρδισε και το πρώτο βραβείο σε ένα φεστιβάλ μουσικής στο Σαν-Ρέμο παίζοντας με τη λύρα του ένα συρτάκι. Την επόμενη χρονιά άνοιξε στο Ηράκλειο το μουσικό κέντρο «Ερωτόκριτος».

διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ

Και το νερό το κρύσταλλο θα ρέει απ’ τις οθόνες…

γράφει ο Βαγγέλης Γέττος   

Όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε μορφή κεφαλαίου, έτσι και το μιντιακό κεφάλαιο κατά τις τελευταίες δεκαετίες τείνει να υπερσυσσωρεύεται στα χέρια όλο και λιγότερων ιδιοκτητών[1]. Η διαδικασία αυτή δεν συντελείται μόνο ποσοτικά, με εξαγορές μικρότερων συγκροτημάτων από κολοσσούς αλλά και ποιοτικά, μέσω της θεσμικής και οικονομικής στήριξης των εκάστοτε συστημάτων εξουσίας προς φιλικά προς αυτά διακείμενα συγκροτήματα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας.

Η παγκόσμια αυτή πραγματικότητα αναδύεται με διάφορες εκφάνσεις, αναλόγως και των συγκεκριμένων χαρακτηριστικών κάθε πολιτικού συστήματος. Τα πρωτεία βεβαίως ανήκουν σε φασίζοντες ή απροκάλυπτα φασίστες ηγέτες που έχουν μετατρέψει τις δημοκρατίες τους σε προθαλάμους δικτατοριών. Δεν ξαφνιάζει π.χ. ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Όρμπαν ο οποίος δίνει το 80% της κρατικής διαφήμισης σε άσημα, «πουθενάδικα» και διόλου δημοφιλή websites, μόνο και μόνο γιατί στηρίζουν τον αυταρχισμό του[2]. Πριν από δύο χρόνια, ο πρόεδρος της Βραζιλίας Μπολσονάρο ανακοίνωσε το πάγωμα των κρατικών διαφημίσεων σε ΜΜΕ που «λένε ψέματα»[3]. Βεβαίως, όταν τα οικονομικά μέτρα δεν αποφέρουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, από τη φαρέτρα βγαίνουν τα «τσεκούρια», όπως στην Τουρκία όπου ο πρόεδρος Ερντογάν, το 2016, έκλεισε μονομιάς 130 εφημερίδες, ραδιόφωνα και κανάλια[4]. Ακόμα όμως και σε χώρες που υπερηφανεύονται για την περίοπτη θέση που επιφυλάσσουν στις ευρωπαϊκές αξίες, η τάση δεν διαφέρει πολύ από την Ουγγαρία και τη Βραζιλία. Στην Κύπρο, φερ’ ειπείν, το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, μετά από αλλεπάλληλες εξαγορές, ανήκει πλέον σε φίλους και ακραιφνής υποστηρικτές της δεξιάς κυβέρνησης Αναστασιάδη.

Η Ελλάδα ενός Κυριάκου Μητσοτάκη, ενός πρωθυπουργού χειροπόδαρα δεμένου από υπόδικους ναρκεμπόρους, εκβιαστές, παρακρατικούς παράγοντες και έναν καμβά υπουργών και βουλευτών πενήντα αποχρώσεων του φασισμού μόνο έκπληξη θα προκαλούσε αν δεν ακολουθούσε την παγκόσμια πεπατημένη. Η λίστα Πέτσα όσο και αν νοθεύτηκε δεν μπόρεσε να αποκρύψει τον δικτατορικών διαστάσεων φαβοριτισμό προς ιδιωτικά συγκροτήματα που κρατούν την παρούσα κυβέρνηση όρθια (και ενδεχομένως να την αφήσουν να πέσει με πάταγο όταν θα τους είναι πλέον άχρηστη).

Μία διαγώνια ματιά αρκεί για να αποδείξει τι εννοεί ο ελληνικός νεοφιλελευθερισμός όταν μιλάει για μικρότερο και αποτελεσματικότερο κράτος. Είναι αρκετά λίγα τα λεπτά ανάγνωσης των αριθμών για να καταλάβουμε πόσο μαλάκες θεωρούν τους/τις φορολογούμενους/ες αυτής της χώρας, πόσο γραμμένους έχουν τους φτωχοποιημένους, τους ανέργους, τους αυτοεργοδοτούμενους και τους μικροεπαγγελματίες που κλείνουν τα μαγαζιά τους λόγω χρεών στην εφορία για να μπορεί το πολιτικό ξόανο ονόματι Πέτσας να τους τρίβει στα μούτρα τα εξωφρενικά -ακόμα και ως μαγειρεμένα- νούμερα.

Προπορεύονται φυσικά οι ναυαρχίδες της φαιάς προπαγάνδας: SKAI (site & TV & radio) 1.024.000€, STAR (site & TV) 830.000, OPEN (site & TV) 550.000€, ALPHA (site & TV & ρ/σ) 704.000€, Καθημερινή (sites και φύλλα) 320.000€, Πρώτο Θέμα (sites και φύλλο) 350.000€, tvopen.gr (μόνο το site, όχι το κανάλι) 100.000€, Real (site, ραδιόφωνο, φύλλο) 145.000€.

Ακολουθούν τα τσουτσέκια της κυβέρνησης και τα απολειφάδια του έκπτωτου lifestyle: athensvoice.gr 180.000, bovary.gr (????) 100.000, iefimerida.gr 250.000, liberal.gr 150.000, lifo.gr 150.000, Newsbomb.gr 150.000. Και αυτά είναι μόνο μερικά από τα ελάχιστα τραγικά παραδείγματα της λίστας.

Ούτε λόγος να γίνεται για τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ που έχουν λαμβάνειν κάτι ψιλά που μοιάζουν με έσοδα από κάλαντα σε σχέση με τον παραπάνω πακτωλό. Και φυσικά, στα αζήτητα και η δημόσια ενημέρωση που με 4 τηλεοπτικά κανάλια (ΕΡΤ 1,2,3, Sports), website και  ραδιοφωνικούς σταθμούς λαμβάνει όσα και το Πρώτο Θέμα μόνο του, τουτέστιν 350.000€.

Στην σαπίλα της μητσοτακικής Ελλάδας πρώτα κλείνουν τα στόματα. Μετά κλείνουν οι δρόμοι. Για να μην κατεβάσουν ρολά και στις βασικές μας ελευθερίες, μία είναι η οδός: η νεολαία, ο συνειδητοποιημένος λαός και ό,τι έχει μείνει από το ριζοσπαστικό κίνημα «να κατεβεί σαν άρχοντας, να κατεβεί σαν λύκος».

[1] Υπάρχουν αριστερά ΜΜΕ; McChesney Robert W.,  The Monthly Review Imprint, 2005

[2] Η άλωση των ΜΜΕ αλά Ορμπάν, Νίκος Σερβετάς, documento.gr, 3.10.2018

[3] Μπολσονάρου: Τέλος στην κρατική διαφήμιση σε ΜΜΕ που «λένε ψέματα», naftemporiki.gr, 30.10.2018

[4] Πογκρόμ Ερντογάν σε ΜΜΕ-Εκλεισε 130 κανάλια, ραδιόφωνα, εφημερίδες, iefimerida.gr, 28.7.2016    

Στη λίστα Πέτσα ο συμπέθερος Μητσοτάκη με 20.000 ευρώ.!

Ακόμα και ο συμπέθερος της ιεράς οικογένειας φαίνεται να πήρε λεφτά από την λίστα Πέτσα για την ενημερωτική καμπάνια «Μένουμε Σπίτι»

H ιστοσελίδα Neweurope.gr η οποία ανήκει στον γνωστό Αριστείδη Καλογερόπουλο στενό συνεργάτη για πολλά χρόνια του Δημήτρη Αβραμόπουλου και νυν μέλος της οικογένειας Μητσοτάκη μετά τον γάμο της κόρης του με τον γιο της Αλεξάνδρας Μητσοτάκη εμφανίζεται στην λίστα να παίρνει 20.000 ευρώ

Σε επικοινωνία που είχε το documentonews, που αναδεικνύει το θέμα, με τον κ. Αριστείδη Καλογερόπουλο, ο τελευταίος επιβεβαίωσε ότι το neweurope.gr είναι η ελληνική έκδοση του neweurope των Βρυξελλών και το διαχειρίζεται ο ίδιος.

Σχετικά με τα 20.000 ευρώ που εμφανίζεται να παίρνει το neweurope.gr o κ Καλογερόπουλος λέει ότι «δεν έχω εισπράξει απολύτως τίποτα από την κυβέρνηση γι αυτό το θέμα, οι Βρυξέλλες τα έχουν πάρει. Εγώ όχι» .

Σε ερώτηση αν έπαιξε το banner του «Μένουμε Σπίτι» στο δικό του site, απάντησε ότι το αυτό έπαιξε για μια εβδομάδα και ότι του το έστειλαν μέσω Βρυξελλών.

Δηλαδή η κυβέρνηση έστειλε banner γραμμένο στα αγγλικά και σε site στις Βρυξέλλες.

Αξίζει να πούμε ότι δεν είναι αυτό το μόνο παράδοξο σε αυτή την ιστορία.

Το συγκεκριμένο site φαίνεται να παίρνει ποσό 20.000 ευρώ βάση εντολών, με τιμολογημένο ποσό 20.000 ευρώ το οποίο παραμένει το ίδιο παρά το ότι προστίθεται το ΦΠΑ.   

πηγή

Αριστείας εγκώμιον

Του Παντελή Μπουκάλα

Είδα το μαντάτο στο Διαδίκτυο και το πήρα για τρολάρισμα: «Η Αννα Διαμαντοπούλου, ως επικεφαλής της κριτικής επιτροπής των “Education Leaders Awards”, βράβευσε την “Ελληνική Αγωγή” του Αδώνιδος Γεωργιάδη». Συνωνυμία  σκέφτηκα. Για να μου λυθεί η απορία επισκέφτηκα, πρώτη μου φορά, την ιστοσελίδα των «Education Leaders Awards» και, όχι, δεν έπεσα από τα σύννεφα. Γιατί όσο να πληκτρολογήσω τις τρεις λέξεις πρόλαβε να μου περάσει από το μυαλό η σκέψη ότι αυτό που μου φάνηκε στην αρχή απολύτως αδύνατο, τελικά είναι απολύτως δυνατό, νοητό και αναμενόμενο. Ναι, η πρόεδρος της κριτικής επιτροπής που βράβευσε την «Ελληνική Αγωγή» είναι η Αννα Διαμαντοπούλου, πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, π. Επίτροπος Ε.Ε. και π. Υπουργός.

Μια κι είχε ξυπνήσει μέσα μου το συνήθως ναρκωμένο «δαιμόνιο του ρεπόρτερ», επισκέφτηκα και την ιστοσελίδα της «Ε.Α.», επίσης πρώτη μου φορά. Για να διαπιστώσω με ολοένα αυξανόμενο ενθουσιασμό ότι η σχολή του κ. Γεωργιάδη δεν απέσπασε ένα μόνο βραβείο, ούτε καν δύο ή τρία. Τέσσερα πήρε: δύο χρυσά, ένα αργυρό κι ένα χάλκινο, ένας νέος Καρλ Λιούις. Το πρώτο χρυσό ήταν για την «Καινοτομία στη διδασκαλία». Στο άθλημα αυτό η σχολή βραβεύτηκε για την «εκμάθηση των Αρχαίων Ελληνικών σε παιδιά προσχολικής ηλικίας». Το δεύτερο χρυσό αφορούσε την «επένδυση ανά τομέα εκπαίδευσης», το ασημένιο τη «βέλτιστη μαθησιακή εμπειρία», το δε χάλκινο την «εκπαίδευση εξ αποστάσεως».

Θα συμφωνούσε φυσικά η κ. Διαμαντοπούλου, ως υπουργός της Παιδείας κάποτε, ότι το όνειρο κάθε εκπαιδευτικού μεταρρυθμιστή είναι, εκτός από την κατάργηση του ασύλου, η διδασκαλία των αρχαίων σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, διότι, σύμφωνα τουλάχιστον με την προπαγάνδα της υπουργικής σχολής, «η συστηματική εκμάθηση των Αρχαίων Ελληνικών βοηθά τα παιδιά με δυσλεξία, διάσπαση προσοχής, κ.ά.». Θα συμφωνούσε ότι είναι βραβεύσιμη και βραβευτέα μια σχολή, ο λίντερ της οποίας, ο κ. Γεωργιάδης (όχι ο Λεωνίδας, αυτός διδάσκει Φιλοσοφία), κηρύσσει το εξής φαιδρό: Η θάλασσα λεγόταν «αλς» στα αρχαία «επειδή σκάει το κύμα στη φουσκοθαλασσιά, κάνει αλς, αλς, αλς, αλς. Με την ίδια λογική, βγήκε απ’ το πλουτς πλουτς και ο πλους». Οσο για τον «λίντερ», ηχοποίητος κι αυτός και ελληνικός: Το «λη», αν κρίνουμε από τα ονόματα Ηρακλής, Περικλής, Θεμιστοκλής, είναι ταυτόσημο της ηγεσίας. «Λη! Λη!» δέονταν οι αρχαίοι όταν χρειάζονταν ηγέτη στα ντερβένια. Κι εμείς το ίδιο: «Αλί! Αλί!».