O κύριος Ντίνος

γράφει ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος  

Χαίρομαι που βλέπω αυτό το κύμα λατρείας στα σόσιαλ για τον κύριο Ντίνο. Κι ας είναι μια λατρεία ανορθόγραφη και επιλήσμων. Έτσι είναι σχεδόν όλες οι λατρείες. Τόσο από ειδήμονες, όσο κι από περαστικούς.

Προτιμώ όμως να λατρεύονται οι ποιητές, από το να λατρεύονται πρόστυχα πρόσωπα.   Είναι λογικό να λατρεύεται (είτε να μισιέται) ο κ. Ντίνος. Διότι το παράδειγμα του άτεγκτου χαρακτήρα του ήταν σχεδόν μεγαλύτερο από την ποιητική σκιά του. Οι παρεμβάσεις του, οι κρίσεις του, οι συνεντεύξεις του, κυρίως όμως η στάση του, είχαν μια αγέρωχη και συγκινητική καθαρότητα (σχεδόν αγνότητα) που ενέπνευσαν πολλούς, αν και λίγοι τον ακολούθησαν στην Πύλη τη Στενή.  

Όταν περάσει ο καιρός, και λείψει ο θόρυβος και οι λατρείες και τα αισχρά κουτσομπολιά, άλλοι, ψυχραιμότεροι άνθρωποι θα αποτιμήσουν την ιδιάζουσα ποίησή του, που αν μη τι άλλο, στην queer γραμματεία κατέχει ήδη εξέχουσα θέση.    Φυσικά, τον ήξερα κι εγώ, όπως σχεδόν όλη η Ελλάδα. Μόνο που για μένα στάθηκε ορόσημο.

Του είχα πάρει την πρώτη μου συνέντευξη στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «Τέταρτο», του Μάνου Χατζιδάκι. Το 1985! Η τηλεόραση δεν τον είχε δείξει ποτέ. Εκτός του συναφιού, λίγοι τον ήξεραν. Το τεύχος πούλησε 120.000 πανελλαδικά. Οι πρωτοφανείς ατάκες του κ. Ντίνου έκαναν πάταγο ― έγινε σταρ σε μια μέρα. 

Έκτοτε, δημιουργήθηκε μια σχέση ωραία, με αγκάθια και ρόδα. Ήξερα πού να σταθώ και πού να προσπεράσω. Ήξερα τι έχει αξία και τι λέγεται θεατρική αδεία. Και τον αγαπούσα. Όπως με αγαπούσε και αυτός.  

Γι αυτό θεωρώ όνειδος  το τελευταίο βιβλίο που έβγαλε μια κυρία από την Θεσσαλονίκη με τα «επιλεγόμενά» του. Πρόκειται για έναν όγκο κοπριάς που χαρακτηρίζει την ίδια κι όχι τον κύριο Ντίνο, ο οποίος  στο τέλος τα είχε χάσει― έναν όγκο κοπριάς, που για τα χρήματα, κατάφερε μόνο να αμαυρώσει την εικόνα του και να τον αποξενώσει από πολλούς φίλους του, στο τέλος της ζωής του.   

Ήταν ωραία περίπτωση ο Χριστιανόπουλος. Υπέροχος. Άμοιαστος. Παραδειγματικός. Τώρα που πέθανε, συνειδητοποιώ (κι ας ακούγεται ως παραδοξότητα) ότι τον είχα λίγο σαν πατέρα μου. Ίσως γιατί του άρεσε να μού δίνει συνέχεια συμβουλές...

Πηγή:    

Παίρνουν τα μέτρα που... δεν πήραν όταν έπρεπε!

Μέσα στο θέατρο του παραλόγου και ενώ το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης είναι σε συντονισμένη απόπειρα να αποδοθεί η ευθύνη για την επερχόμενη καταστροφική έκρηξη της πανδημίας στους «απείθαρχους και άμυαλους» νέους, ο αρμόδιος υφυπουργός ανακοίνωσε νέα μέτρα για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορονοϊού.

Μάλιστα, παραμένουν καθυστερημένα γιατί αν και τα ανακοινώνουν πριν το Δεκαπενταύγουστο, θα ισχύσουν από τη Δευτέρα. Όπως είχε προαναγγείλει το tvxs.gr σε ανύποπτο χρόνο, ήταν επιλογή της κυβέρνησης να δώσει προτεραιότητα στην οικονομία και τον τουρισμό μέχρι το Δεκαπενταύγουστο και δεν αλλάζει ούτε τώρα.

Όμως τα μέτρα που ανακοινώνει η κυβέρνηση τώρα είναι μέτρα «επί συμπτωμάτων» και εντελώς αποσπασματικά. Είναι μέτρα αργοπορημένα, που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τόσο τις λανθασμένες επιλογές όσο και την πλημμελή εφαρμογή των όποιων πολιτικών είχαν αποφασιστεί,  από έναν κρατικό μηχανισμό στα όρια της διάλυσης και ενώ ήδη αρχίζει να διερευνάται και η ποινική ευθύνη όσων διαχειρίστηκαν το χάος.

Μάλιστα, αρκετά από τα μέτρα που ανακοινώθηκαν, όπως η χρήση μάσκας στα στρατόπεδα, η τηλε-εργασία, και φυσικά ο έλεγχος των εργαζομένων σε γηροκομεία-δομές φιλοξενίας, δεν θα είχαν καμία επίπτωση σε οικονομία και τουρισμό αν είχαν ληφθεί έγκαιρα αλλά θα είχαν αποτρέψει αρκετές τραγωδίες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υποχρέωση για τεστ όσων υγειονομικών επιστρέφουν στις δομές υγείας μετά από διακοπές, που αποφασίστηκε μεν αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ,  λόγω έλλειψης προσωπικού αφού στους 5 μήνες που προηγήθηκαν, η κυβέρνηση δεν φρόντισε να ενισχύσει το ΕΣΥ. Τα αποτελέσματα προφανή.

Όπως και οι έλεγχοι στις πύλες εισόδου που αποδείχτηκαν ανύπαρκτοι και σε συνδυασμό με τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές ανάλογα με τη χώρα και τον ταξιδιωτικό οργανισμό, οδήγησαν στην έξαρση των εισαγόμενων κρουσμάτων, ένα μήνα πριν, η οποία εξηγεί απόλυτα τη διασπορά τώρα σε όλη την κοινωνία.

Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι το επίμαχο διάστημα, στις 15 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε κυβερνητική σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου όπου διαπιστώθηκε, σχεδόν σε πανηγυρικό τόνο, ότι όλα πάνε καλά και αποφασίστηκαν τα μέτρα με τα οποία κύλησε ο κρίσιμος μήνας που οδήγησε στη νέα έξαρση. Μέτρα εκ του αποτελέσματος  αποτυχημένα, ανεπαρκή και γενικόλογα. Σημαντική λεπτομέρεια εκείνης της σύσκεψης είναι ότι ανάμεσα στους 10 συμμετέχοντες υπουργούς, υφυπουργούς, ένστολους κλπ δεν υπήρχε ούτε ένα υγειονομικός, ούτε ένας επιστήμονας της υγείας, δεν υπήρχε καν ο υπουργός Υγείας ή ο Πρόεδρος του ΕΟΔΥ.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έχουμε οδηγηθεί σε μια υγειονομική και -νέα- οικονομική καταστροφή αλλά είναι αποτέλεσμα των τραγικά αποτυχημένων επιλογών της κυβέρνησης και της αποσύνθεσης του κράτους. Δεν φταίνε ούτε οι νέοι, ούτε οι γέροι, φταίνε αυτοί που αποφασίζουν.

* Στη φωτογραφία, η σύσκεψη στις 15 Ιουλίου χωρίς τη συμμετοχή υγειονομικών 

πηγή

Τα νέα μέτρα για τον κορωνοϊό που ανακοίνωσε η κυβέρνηση. – Και στην Αττική η εστίαση θα κλείνει τα μεσάνυχτα

Νέα μέτρα για τον κορωνοϊό, μετά τη ραγδαία εξάπλωση του αριθμού των κρουσμάτων  Συγκεκριμένα, ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας, Νίκος Χαρδαλιάς, ανακοίνωσε τα παρακάτω:

Έως 24/08, όριο 50 ατόμων σε δημόσιες και κοινωνικές εκδηλώσεις σε επιδημιολογικά επιβαρυμένες περιοχές, με εξαίρεση τις δραστηριότητες και εκδηλώσεις όπου εφαρμόζονται ειδικοί κανόνες (σε εστιατόρια, θέατρα, σινεμά).

Έως 24/08 απαγόρευση λειτουργίας χώρων εστίασης και διασκέδαση από τα μεσάνυχτα  έως τις 7 το πρωί και στην περιφέρεια Αττικής συμπεριλαμβανομένου και των νησιών του Αργοσαρωνικού και τα Κύθηρα. Στις επιδημιολογικά επιβαρυμένες περιοχές, στις οποίες ισχύει τόσο το όριο 50 ατόμων σε δημόσιες και κοινωνικές εκδηλώσεις όσο και η απαγόρευση λειτουργίας των χώρων εστίασης και διασκέδαση από τα μεσάνυχτα  έως τις 7 το πρωί ανήκουν: Π.Ε. Κρήτης, Π.Ε. Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και η Π.Ε. Αττικής. Οι Π.Ε Θεσσαλονίκης, Χαλκιδικής Λάρισας και Κέρκυρας, και οι δήμοι Μυκόνου, Πάρου Σαντορίνης Βόλου Κατερίνης, Ρόδου, Αντιπάρου. Ζακύνθου και Κω.

Εφαρμογή ειδικών μέτρων σε Πάρο και Αντίπαρο από 15/08 στις 6 το πρωί έως 24/08: Αναστολή κάθε είδους εκδήλωσης, απαγόρευση κάθε είδους συνάθροισης πολιτών άνω των 9 ατόμων τόσο σε δημόσιο όσο και σε ιδιωτικό χώρο. Μέγιστος αριθμός ατόμων σε κάθε τραπέζι σε χώρους εστίασης να είναι ως 4 άτομα εκτός αν πρόκειται για συγγενείς πρώτου βαθμού, που επιτρέπονται ως 6 άτομα.

Παράταση έως 24/08 των μέτρων που ισχύουν στον Πόρο, με το κλείσιμο των καταστημάτων να μεταφέρεται στις 12 τα μεσάνυχτα αντί για 11 η ώρα το βράδυ που ίσχυε ως σήμερα.

Τίθεται υποχρεωτική χρήση μάσκας σε χώρους υψηλού συγχρωτισμού εντός στρατοπέδων, δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και χώρους φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών. 

Προληπτικός εργαστηριακός έλεγχος για τον νέο κορωνοιό όλων όσων επιστρέφουν από άδειες στις μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και αυτούς που εργάζονται σε χώρους υψηλού συγχρωτισμού (πχ εντός στρατοπέδων, δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και χώρους φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών) με ευθύνη των εργοδοτών ή των προϊσταμένων.

Έως 31/08 τα μέλη των ομάδων αυξημένου κινδύνου για σοβαρή νόσο από τον κορωνοιό που εργάζονται στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα στο εξής θα εργάζονται με τηλεργασία η back office, κατά την επιλογή του εργαζομένου.

Σύσταση για  γενικευμένη χρήση μάσκας για μια εβδομάδα σε όλους τους χώρους από όσους ταξιδιώτες επιστρέφουν από διακοπές σε περιοχές με επιβαρυμένη επιδημιολογική εικόνα. 

Σύσταση για χρήση μάσκας σε όλους τους κλειστούς χώρους και υποχρέωση χρήσης μάσκας σε υπαίθριες συναθροίσεις όπου δεν μπορούν να τηρούνται οι ενδεικνυόμενες αποστάσεις.   

Μπορεί ο Μητσοτάκης να κάνει κάποιο βήμα; Και ποιο;

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Η ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι ιστορία «θριάμβων» και «καταστροφών». Όμως, μετά την κατάρρευση της δικτατορίας και την εισβολή στην Κύπρο(1974) η κατάσταση έχει «ομαλοποιηθεί». Με την εντός εισαγωγικών αυτή λέξη εννοούμε μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται άλλοτε από κρίσεις(Χόρα 1976, Σισμίκ 1987, Ιμια 1996, Οrcus Reis και Βarbaroς σήμερα) και άλλοτε από περιόδους «ανήσυχης ηρεμίας», αν μπορεί να περιγραφεί με αυτόν τον όρο ό,τι συμβαίνει στον αέρα του Αιγαίου, που τείνει να εξελιχθεί σε «ρουτίνα».

Η σημερινή κατάσταση, παρά την επικρατούσα εντύπωση, δεν διαφέρει πολύ από τις προηγούμενες. Οι τουρκικές διεκδικήσεις δεν έχουν αλλάξει έναντι της Ελλάδας, αλλά έχουν μετατοπιστεί στην ανατολική Μεσόγειο, γεγονός που μπορεί να  φέρει την Τουρκία αντιμέτωπη με περισσότερες χώρες, οι οποίες έχουν στενά ή ευρύτερα συμφέροντα στην περιοχή. Ετσι, ενώ στις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο η Τουρκία μπορεί να έχει κάποιο πλεονέκτημα, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις άλλες, στις περιοχές όπου έγιναν, γίνονται ή θα γίνουν έρευνες. Οσο για την επικρατούσα  εσχάτως εντύπωση(πεποίθηση δε μπορεί να υπάρξει) για απειλή πολεμικής σύρραξης, μάλλον είναι παραπλανητική. Ο Ερντογάν μπορεί να εμφανίζεται σαν «τσαμπουκάς», αλλά παράλογος δεν είναι. Μάλλον ρεαλιστής είναι. Γνωρίζει τα όριά του.

  Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς τον κίνδυνο κάποιου ατυχήματος, το ενδεχόμενο πολέμου είναι πολύ μακρινό, αν όχι ανύπαρκτο. Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι η Ελλάδα δεν είναι ούτε Συρία ούτε Λιβύη του Χαφτάρ για να κάνει περίπατο. Εχει ισχυρές συμμαχίες, αλλά πρωτίστως μπορεί να αντιπαρατεθεί σε στρατιωτικό επίπεδο. Γιατί, λοιπόν, να ρισκάρει κάτι που μπορεί να μην του αποφέρει τη «νίκη» που (υποτίθεται ότι) επιδιώκει; Πόσο μάλλον που σε περίπτωση «ήττας» ή και «ισοπαλίας» μπορεί να έχει εσωτερικές αναταράξεις, οι οποίες  μπορεί να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες γι’ αυτόν εξελίξεις.  Με άλλα λόγια, για να απολαύσει ο Ερντογάν και οι δικοί του το καθεστώς που έχει οικοδομήσει, πρέπει να διασφαλίσει ότι δεν θα του συμβεί κάτι απρόβλεπτο, το οποίο θα το απειλήσει ή και θα το  ανατρέψει.

 Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η Ελλάδα έχει την πολυτέλεια να διακινδυνεύσει κάποια πολεμική περιπέτεια. Το αντίθετο. Τώρα που βγαίνει,  κατά κάποιον τρόπο, από την δεκάχρονη περιπέτεια της οικονομικής κρίσης έχει κάθε λόγο να την αποφύγει. Και αυτό δεν σημαίνει «ενδοτικότητα». Σημαίνει οικοδόμηση συμμαχιών και αποτρεπτική ισχύ, ώστε η άλλη πλευρά να γνωρίζει ότι θα πληρώσει βαρύ τίμημα αν διαβεί την πόρτα του φρενοκομείου.

 Η οικοδόμηση συμμαχιών προϋποθέτει και παραχωρήσεις, όπως έγινε στις πρόσφατες συμφωνίες με την Αίγυπτο και την Ιταλία. Γι’ αυτό οι συμφωνίες αυτές δεν προσφέρονται για θριαμβολογίες και καλό  είναι οι λίγοι από την κυβέρνηση που το επιχείρησαν να σταματήσουν. Αλλά, από την άλλη, δεν προσφέρονται ούτε για (υπερ)πατριωτικές κορώνες και ευτυχώς η αντιπολίτευση, σε γενικές γραμμές, τις απέφυγε. Αλλωστε, σχεδόν  όλες  οι κυβερνήσεις των τελευταίων 46 ετών την ίδια πάνω κάτω πολιτική ακολούθησαν στα ελληνοτουρκικά, καθώς οι κινήσεις που μπορεί να γίνουν είναι περιορισμένες.

 Επομένως, η οικοδόμηση της λεγόμενης εθνικής γραμμής δεν είναι τόσο δύσκολη όσο φαίνεται. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει την ευθύνη να την επιδιώξει. Ετσι θα αποσείσει και την(προσωπική) ευθύνη που τον βαραίνει για την λαϊκιστική στάση που κράτησε έναντι της Συμφωνίας των Πρεσπών.

 Το ερώτημα που προκύπτει σήμερα είναι αν υπάρχει δυνατότητα και περιθώριο να γίνει κάποιο βήμα συνολικής διευθέτησης στην ανατολική Μεσόγειο, ώστε να εκλείψουν  οι εστίες έντασης. Αν υπάρχει τέτοιο περιθώριο, η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να το εκμεταλλευθεί, εφόσον το δίκαιο είναι με το μέρος της, όπως ισχυρίζεται σχεδόν όλη η πολιτική τάξη της. Αν οι διεθνείς πιέσεις μπορεί να εξαναγκάσουν την Τουρκία σε προσφυγή σε διεθνές δικαστήριο, η Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμη να κάνει το βήμα. Και έτσι θα  ισχυροποιήσει τη θέση της.

 Ο ισχυρισμός ότι ένα  διεθνές δικαστήριο ενδέχεται να μη δικαιώσει σε όλα την Ελλάδα, επομένως «κάτι θα χάσουμε» και γι’ αυτό δεν πρέπει να επιδιώξουμε την προσφυγή, δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Τον προβάλλουν μόνον όσοι είναι εναντίον οποιασδήποτε προσπάθειας να βρεθούν λύσεις στα προβλήματα, όσοι κάνουν διαχρονικά εμπόριο «πατριωτισμού». Δεν έχουν κανένα λόγο να ακολουθούν αυτήν την «γραμμή» οι υπεύθυνες κυβερνήσεις.

 Αν, λοιπόν, δοθεί η  ευκαιρία, ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να συνεννοηθεί με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις-έστω με όσες είναι δυνατή η συνεννόηση και φαίνεται ότι μπορεί να γίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Κίνημα Αλλαγής-και να κάνει το αναγκαίο βήμα. Όσο τολμηρό κι αν είναι. Με σύνεση και αποφασιστικότητα και μακριά από λαϊκισμούς και επικίνδυνες υστεροβουλίες εσωτερικού ή εσωκομματικού χαρακτήρα.

  Διότι, όπως έχει πει ο Αμερικανός συγγραφέας Αλβιν Τόφλερ, «καλύτερα να σφάλλεις τολμώντας παρά να σφάλλεις όντας προσεκτικός».

  

254 νέα κρούσματα Κορωνοϊού το τελευταίο 24ωρο στη χώρα – 2 ακόμα θάνατοι

254 κρούσματα κορωνοϊού,  εκ των οποίων τα 20 εντοπίστηκαν κατόπιν ελέγχων στις πύλες εισόδου της χώρας, ανακοίνωσε σήμερα ο ΕΟΔΥ. Ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων ανέρχεται σε 6.632 (ημερήσια μεταβολή + 4,0%), εκ των οποίων 55,0% άνδρες.

Από το σύνολο των 6.632 κρουσμάτων, 1.592 (24,0%) θεωρούνται σχετιζόμενα με ταξίδι από το εξωτερικό, 3.207 (48,4%) είναι σχετιζόμενα με ήδη γνωστό κρούσμα και τα υπόλοιπα δεν σχετίζονται ούτε με ταξίδι ούτε με άλλο γνωστό κρούσμα ή είναι ακόμα υπό διερεύνηση.

Οι νέοι θάνατοι ασθενών με COVID-19 είναι 2, ενώ από την έναρξη της επιδημίας έχουν καταγραφεί συνολικά 223 θάνατοι. Η μέση ηλικία των ασθενών που απεβίωσαν είναι τα 77 έτη. Ο αριθμός των ασθενών που νοσηλεύονται διασωληνωμένοι είναι 22 (68,2% άνδρες).

Πώς κατανέμονται γεωγραφικά τα 254 νέα κρούσματα:

Τα 254 επιπλέον κρούσματα που δηλώθηκαν το τελευταίο 24ωρο στον ΕΟΔΥ αφορούν:

– 20 κρούσματα που εντοπίστηκαν κατά τους ελέγχους που διενεργήθηκαν στις πύλες εισόδου της χώρας,

– 2 εισαγόμενα κρούσματα που προσήλθαν αυτοβούλως για έλεγχο,

– 98 κρούσματα στην Π.Ε. Αττικής, 17 εκ των οποίων συνδέονται με πρόσφατο ταξίδι στο εσωτερικό της χώρας,

– 76 κρούσματα στην Π.Ε. Θεσσαλονίκης, 4 εκ των οποίων συνδέονται με γνωστές συρροές, ενώ 8 με πρόσφατο ταξίδι στο εσωτερικό της χώρας,

– 2 κρούσματα στην Π.Ε. Αιτωλοακαρνανίας,

– 4 κρούσματα στην Π.Ε. Αργολίδας,

– 4 κρούσματα στην Π.Ε. Αχαΐας,

– 1 κρούσμα στην Π.Ε. Βοιωτίας,

– 1 κρούσμα στην Π.Ε. Γρεβενών,

– 9 κρούσματα στην Π.Ε. Έβρου, 6 εκ των οποίων συνδέονται με γνωστή συρροή,

– 5 κρούσματα στην Π.Ε. Ηλείας,

– 3 κρούσματα στην Π.Ε. Ημαθίας,

– 2 κρούσματα στην Π.Ε. Ηρακλείου,

– 1 κρούσμα στην Π.Ε. Ιωαννίνων,

– 1 κρούσμα στην Π.Ε. Καβάλας,

– 1 κρούσμα στην Π.Ε. Κεφαλληνίας,

– 2 κρούσματα στην Π.Ε. Κιλκίς,

– 3 κρούσματα στην Π.Ε. Κυκλάδων,

– 6 κρούσματα στην Π.Ε. Λάρισας, 1 εκ των οποίων συνδέεται με γνωστή συρροή,

– 2 κρούσματα στην Π.Ε. Λέσβου

– 1 κρούσμα στην Π.Ε. Λευκάδας,

   

– 1 κρούσμα στην Π.Ε. Μεσσηνίας,

– 4 κρούσματα στην Π.Ε. Πέλλας,

– 3 κρούσματα στην Π.Ε. Πιερίας,

– 1 κρούσμα στην Π.Ε. Σερρών,

– 1 κρούσμα στην Π.Ε. Φθιώτιδας,

– 6 κρούσματα στην Π.Ε. Χαλκιδικής,

– 1 κρούσμα στην Π.Ε. Χίου 

πηγή

Τη μέρα που έμαθε ότι είχε κολλήσει…

Από τη στιγμή που εμφανίστηκε ο ιός στη χώρα, όταν πια έγινε σαφές ότι δεν ήταν απλά «κάτι που συνέβαινε, εκεί μακριά, στην Κίνα», ήταν πολύ προσεκτικός. Στη διάρκεια της καραντίνας «τύπος και υπογραμμός». Πέρασε η καραντίνα και γύρισε στη δουλειά. 

Ζόρικα τα πράγματα και δεν φαινόταν να ξεζορίζουν εύκολα. «Να δούμε πώς θα ξεπεράσουμε τον κορωνοϊό της οικονομίας», έλεγε. «Με τον άλλο φαίνεται να τα πήγαμε καλά». Φορούσε τη μάσκα του, κρατούσε τις αποστάσεις και πορευόταν, λίγο επειδή ένοιωθε ότι έτσι έπρεπε να κάνει, λίγο επειδή είχε συνηθίσει στη ζωή του να ακολουθεί τους νόμους. 

Σε προσωπικές συζητήσεις με φίλους, παραδεχόταν ότι δεν θεωρούσε πραγματικά πιθανό το να κολλήσει εκείνος. «Αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Φύλαγε τα ρούχα σου. Στο κάτω κάτω της γραφής τι μας ζητάνε…». Είχαν έλθει για μια βδομάδα διακοπών σε ένα διαμερισματάκι που είχαν στη Χαλκιδική. Από τότε που ξέσπασε η άλλη κρίση, η οικονομική, πριν από δέκα χρόνια αυτές ήταν οι διακοπές τους. Η εταιρεία στην οποία δούλευε έκλεινε «την εβδομάδα του Δεκαπενταύγουστου» και εκείνος ούτε καν το συζητούσε, γραμμή για το ησυχαστήριο του, όπως το έλεγε. 

Τα παιδιά είχαν μεγαλώσει πια, δεν χρειαζόταν τόση φροντίδα, και έτσι μπορούσε να περνάει το χρόνο του, μέσα στα βιβλία του ή πίνοντας ουζάκια με τη σύζυγο στην δροσιά του μπαλκονιού. Είχαν επιλέξει ένα ήσυχο μέρος, χωρίς νυχτερινή ζωή, για να περνάνε τα καλοκαίρια τους. Όσο τα παιδιά ήταν μικρά, αυτό βόλευε. 

Τώρα που είχαν μεγαλώσει, ένιωθαν ότι η ησυχία τους έπνιγε και κάθε τόσο την κοπανούσαν για να πάνε σε φασαριόζικα μπιτς μπαρ και μοδάτα νυχτερινά στέκια στο πρώτο πόδι, της μαζικής διασκέδασης. Εκεί πάντα κάτι συνέβαινε. Άλλοτε ένα πάρτι φίλου, άλλοτε ένας φημισμένος DJ που «λάμπρυνε» με την παρουσία του τα ντεκ του μαγαζιού και άλλη φορά πάλι ένας νυχτερινός βάρδος, την αρπαχτή του οποίου, δεν γινόταν να χάσουν. 

Η γυναίκα του γκρίνιαζε, εκείνος έδειχνε να καταλαβαίνει, αλλά μέσα στου τον έτρωγε η ανησυχία για την πολυκοσμία τώρα που ο ιός φαίνεται να είχε βγει παγανιά και στην Ελλάδα. Όταν ένιωσε τα πρώτα συμπτώματα ήταν η Δευτέρα πριν από το πρώτο Σαββατοκύριακο των διακοπών. Αυτό ήταν ένα εσωτερικό αστείο του ζευγαριού. Η γυναίκα του έλεγε, ότι διακοπές δεν κάνεις το Σαββατοκύριακο. Τότε θα καθόσουν έτσι και αλλιώς. Μπορεί, λοιπόν, η άδεια να άρχιζε από το Σάββατο, αλλά στο σπίτι τους διακοπές θεωρούνταν από Δευτέρα, που οι άλλοι δούλευαν. 

Τη Δευτέρα, λοιπόν, ξύπνησε πολύ πρωί, όπως συνήθως, αφού ήταν αδύνατο να ρυθμίσει το βιολογικό του ρολόι διαφορετικά. Είχε μεγάλα σχέδια για τις διακοπές. Ουζάκια αλλά και περπάτημα, την άσκηση του μεσήλικα, όπως του έλεγαν κοροϊδευτικά η γυναίκα και τα παιδιά του. Εκείνον δεν το ένοιαζε. Έβαζε τα ειδικά παπούτσια, που του είχαν πάρει δώρο στη γιορτή του, στερέωνε τα ακουστικά στα αυτιά, έβαζε μπρος την εφαρμογή που μετρούσε βήματα, χιλιόμετρα και καμένες θερμίδες και ξεκινούσε. 

Δεν ήξερε αν αυτή η αποσπασματική άσκηση, που διαδεχόταν την καναπεδοθεραπεία της υπόλοιπης χρονιάς, ωφελούσε το σώμα, σίγουρα όμως ωφελούσε το μυαλό και την ψυχή. Είχε περπατήσει το Σάββατο και την Κυριακή. Έδειχνε, στη γυναίκα του, με καμάρι την συγκομιδή χιλιομέτρων καθώς έπιναν καφέ στη δροσιά και καταβρόχθιζε όλα τα καλούδια του πρωινού των διακοπών. 

Τη Δευτέρα, επίσημη μέρα έναρξης των διακοπών , όπως είπαμε, ξύπνησε πάλι νωρίς αλλά δεν είχε διάθεση για περπάτημα. Ένιωθε λίγο βαρύς. Ήταν σα να τους άκουγε ήδη «τόση ήταν η γυμναστική για φέτος; Θα στείλουμε άλλον στους Ολυμπιακούς». 

Εκείνη την ημέρα προτιμούσε να υποστεί την καζούρα παρά να πάρει τα πόδια του και να περπατήσει την αγαπημένη του διαδρομή. Καθώς έπινε τον καφέ του, λίγο άκεφος, ένιωσε τσιμπιματάκια στο λαιμό καθώς κατάπινε. Μάλλον το είχε παρακάνει με τα κρύα νερά και τις μπύρες. Έπρεπε να προσέχει. Μη χαλάσουμε τις διακοπές. 

Κάπου είχε διαβάσει ότι τα πολύ κρύα ποτά σου πρόσθεταν κιλά. Θα έκανε, λοιπόν, τη «δίαιτα των ζεστών ποτών». Μπορεί να έτρωγε και να έπινε ό,τι ήθελε αλλά με το νερό σε θερμοκρασία δωματίου, δεν είχε να φοβηθεί τίποτε. Το έλεγε και η μελέτη… Η κούραση και η ακεφιά, συνεχίστηκαν και την επόμενη μέρα. Ο λαιμός πονούσε περισσότερο. Μάλλον την είχε αρπάξει. Ωραία! Μια βδομάδα διακοπές και θα την περνούσε άρρωστος. Η γυναίκα του, που είχε «ένα κάτι» με τις αρρώστιες, άρχισε να του τριβελίζει το μυαλό. Να βάλεις θερμόμετρο. Πού να το έβρισκαν το θερμόμετρο στο καλοκαιρινό το σπίτι; Τελικά, αγόρασαν ένα από το φαρμακείο στο Πολύγυρο, όταν ανέβηκαν για τις προμήθειες του super market. Έδειχνε 37,8. Αστειεύτηκε για το αίμα του, που ως νέου, έβραζε αλλά κανείς δεν γέλασε. 

Η αλήθεια είναι ότι τα συμπτώματα του έμοιαζαν πολύ με αυτά που διάβαζαν τόσο καιρό για τον ιό τον Κινέζο. Υπέκυψε στην πίεση της γυναίκας του και πήρε στο τηλέφωνο που βρήκε στο ίντερνετ. Μίλησε με μια κοπέλα που δεν φαινόταν να ξέρει και πολλά. Από πίσω της ακουγόταν ομιλίες και ήχοι τηλεφώνων που χτυπούσαν. Ένα κανονικό call centre με τους ήχους που ακούγονται όταν σε καλούν για να σου πουλήσουν συνδέσεις κινητού ή ηλεκτρικού ρεύματος. Η βαριεστημένη κοπέλα, που ποιος ξέρει πόσες φορές θα είχε αντιμετωπίσει κατά φαντασίαν ασθενής στη βάρδια της, του συνέστησε να μείνει στο σπίτι και να περιμένει. 

Προφανώς έτσι της είχαν πει να κάνει για μη μαζευτεί όλη η Ελλάδα στα νοσοκομεία. Εκείνου πλέον δεν του είχαν απλώς μπει ψύλλοι στα αυτιά αλλά του είχαν γεμίσει το κεφάλι. Όταν του έμπαινε κάτι στο μυαλό, δεν υπήρχε περίπτωση να κάθεται άπραγος να περιμένει. 

Πήρε το αυτοκίνητο και ξεκίνησε για τη Θεσσαλονίκη. Απέρριψε τις επίμονες προτάσεις για συνοδεία. Σχεδόν χώρισαν μαλωμένοι. Πήγε στο μικροβιολογικό εργαστήριο στο οποίο έδινε αίμα για το ετήσιο τσεκ απ. Η κοπέλα τον γνώριζε και τον κοίταζε με λύπηση. Μπορεί να ήταν και η ιδέα του. Πού να καταλάβεις έκφραση προσώπου κάτω από την κολωμάσκα. 

Όλοι ανέκφραστοι. Είχε διαβάσει κάποτε ότι οι μορφές των αγίων στα εικονίσματα έπαιρναν, μέσα στο μυαλό, τη μορφή που ταίριαζε με την ψυχική διάθεση της στιγμής. Πλήρωσε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό και του υποσχέθηκαν να του στείλουν τα αποτελέσματα με email. 

Σκέφτηκε ότι τα λεφτά ήταν πολλά και δεν του περίσσευαν, αλλά ευχαρίστως θα έδινε τα διπλά ή και τα τριπλά, αν με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να εξασφαλίσει ότι το αποτέλεσμα θα ήταν αρνητικό. Οδήγησε πίσω προς τη Χαλκιδική. Ο δρόμος είχε λίγα αυτοκίνητα και όλα με Ελληνικές πινακίδες. Πού τα μπερεκέτια άλλων χρόνων που έπρεπε να κάνεις σλάλομ μέσα στις ορδές των Βαλκάνιων τουριστών και να προσεύχεσαι να γλυτώσεις από την οδηγική τους δεινότητα. 

Έφτασε στο σπίτι και πήγε και κλείστηκε στο δωμάτιο. Δεν ήθελε να μιλήσει σε κανέναν. «Μου πήραν αίμα και το βραδάκι θα μου στείλουν με email τα αποτελέσματα. Εσείς είσαστε όλοι καλά; Μήπως νιώθετε κάτι;». Ήταν καλά. Δεν ένιωθαν κάτι. Τα αποτελέσματα ήλθαν κατά τις οκτώ το απόγευμα. Λίγο πριν κλείσει το εργαστήριο. Ήταν θετικά. Περίεργο πώς ο όρος “θετικό” χρησιμοποιείται για κάτι αρνητικό. Είχε κολλήσει τον ιό. Του έγραφαν ότι είχε ενημερωθεί ο ΕΟΔΥ. 

Δεν μπόρεσε να μη γελάσει στη σκέψη ότι η επόμενη ανακοίνωση των «κρουσμάτων της ημέρας» θα περιλάμβανε και αυτόν. Δέχτηκε ένα τηλεφώνημα στο κινητό. Αυτή τη φορά τον πήραν εκείνοι. Δεν ήταν η κοπέλα που φαινόταν άσχετη. Δεν ακουγόταν οι ήχοι του call center. Απάντησε σε δεκάδες ερωτήσεις. 

Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν ήταν ότι ο γιός του είχε πρέπει να είχε φέρει τον ιό στο σπίτι, μετά από το μεγάλο πάρτι με τον λαϊκό βάρδο, στο οποίο είχε πάει σε εκείνο το μαγαζί στο πρώτο πόδι. Να δεις πώς το έλεγαν. «Αστερία», «Κοχύλι», κάπως έτσι. 

Ο συνομιλητής του, του είχε πει, με ένα μικρό – πικρό γελάκι ότι το πάρτι αυτό τους είχε εξασφαλίσει πολύ πελατεία. Τελικά ο γιος, του είχε φέρει τον ιό! «Και τώρα; Τι κάνουμε;», ρώτησε στην φωνή. “Για την ώρα τίποτα. Μένετε κλεισμένος στο δωμάτιο. Παρακολουθούμε την εξέλιξη και προσαρμόζουμε την στρατηγική μας αναλόγως. Εννοείται ότι όλοι όσοι ήλθαν σε επαφή μαζί σας από εκείνη τη μέρα, θα πρέπει να κάνουν τεστ”. Έκλεισε το τηλέφωνο. Είπε τα «χαρούμενα νέα» στην οικογένεια. Τους μίλησε από απόσταση κοιτώντας στο πάτωμα. Στο τέλος σήκωσε τα μάτια του και τους κοίταξε σα να ήθελε να τους χαϊδέψει το πρόσωπο με το βλέμμα του, αλλά φοβόταν μη τους κάνει, άθελα του, κακό. Οι επέμενες μέρες θα ήταν δύσκολες για όλους. Τελικά τα κακά πράγματα δεν συμβαίνουν μόνο στους άλλους…

   

Παναγιώτης Μιχαλόπουλος

Νέο «πακέτο» για τα κανάλια σημαίνει νέα ζόρια για την κυβέρνηση

Όπως συμβαίνει διαχρονικά με τους αντικρατιστές, μια γερή δόση κρατικής ενίσχυσης, είναι πάντα καλοδεχούμενη όταν το «αόρατο χέρι» δεν καταφέρνει να ρυθμίσει την αγορά και τα κέρδη τους. Ως μέρος της εγχώριας παρασιτικής επιχειρηματικότητας, τα συστημικά ΜΜΕ, πρωταγωνιστούν σε αυτές. 

Δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών κάνουν λόγο για νέο πακέτο στήριξης προς τα ΜΜΕ και μάλλον φέρνει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση που έχει δεχτεί σκληρή κριτική για τη διαχείριση των ΜΜΕ, παρόλο που τα ελέγχει συντριπτικά, με αποκορύφωμα το φιάσκο της λίστας Πέτσα. Και αν, αυτοί είναι πράγματι οι σχεδιασμοί της, δικαίως θα δεχτεί νέο τεράστιο κύμα κριτικής.

Σύμφωνα με το σχέδιο, οι ενισχύσεις θα αφορούν μόνο τους τηλεοπτικούς σταθμούς, επιλογή προφανής και έξυπνη αφού τα κανάλια είναι όλα «δικά της», κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» της καλλιέργειας μιας εικονικής πραγματικότητας ενώ οι επιχειρηματίες τους ελέγχουν και αρκετά άλλα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Άρα στις σκέψεις της κυβέρνησης είναι πως δεν θα χρειαστεί να απολογηθεί για τη σκανδαλώδη κατανομή, ούτε κινδυνεύει να μαλώσουν «στη μοιρασιά» οι καναλάρχες, εφόσον επιβάλει οριζόντια μέτρα.

Η ενίσχυση μέσω της επιδότησης των διαφημίσεων και των φοροαπαλλαγών για διαφημιζόμενους είναι ένα υπόδειγμα νόθευσης του ανταγωνισμού, όταν αφορά μετρημένες επιχειρήσεις ενός κλάδου και ίσως θα προσέκρουε και στο ενωσιακό δίκαιο πριν την πανδημία. Η νέα παράταση της καταβολής του ενοικίου για τις συχνότητες, είναι πλέον η επανάληψη της παλιάς εδραιωμένης πρακτικής να μην πληρώσουν ποτέ οι ιδιοκτήτες. Έρχεται να προστεθεί στη σκανδαλώδη επιδότηση του ενοικίου προς τη Digea, όπου Digea η κοινοπραξία των ίδιων -περίπου- τηλεοπτικών σταθμών ως  ιδιωτικό μονοπώλιο. Τέλος, η αυξημένη επιδότηση μέσω του ΕΚΟΜΕ των τηλεοπτικών σειρών αλλά με μειωμένο κατά 50% τον απαιτούμενο προϋπολογισμό, καταστρατηγεί πλήρως τη λογική του νόμου Κρέτσου για την ενίσχυση της ποιοτικής ελληνικής μυθοπλασίας - εμφανώς επιτυχημένη όπως έδειξαν τα αποτελέσματα - εφόσον υποβιβάζει την επιδότηση ουσιαστικά ακόμη και στις πιο μέτριες παραγωγές. Είναι θέμα αντίληψης...

Η κυβέρνηση αντί να εκμεταλευτεί την αναστολή των απαγορεύσεων στην ΕΕ για τις ενισχύσεις και να επιδοτήσει κρατικές επιχειρήσεις με κοινωνικό αποτύπωμα ώστε να τις διασώσει, επιδοτεί τα media εφοπλιστών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών. Αντί να ενισχύσει τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα που καταρρέει, θεσμοθετεί φοροαπαλλαγές για κανάλια. Αντί να ενισχύσει την πληροφόρηση με οριζόντια και αναλογικά μέτρα, να στηρίξει την απασχόληση και να μεριμνήσει για τις ανείσπρακτες οφειλές προς τα Ταμεία των δημοσιογράφων, προσπαθεί να «σημαδέψει» την τράπουλα υπέρ των ισχυρών φίλων της.

Το καθεστώς Μητσοτάκη, όσο περισσότερο ενοχλείται από την πραγματικότητα, τόσο μεγαλύτερο πάθος επιδεικνύει στην ενίσχυση των ΜΜΕ που την υμνούν. 

πηγή

Παγκόσμιο ενδιαφέρον για το ρωσικό εμβόλιο Sputnik V κατά του κορονοϊού

Η ιστοσελίδα του εμβολίου «Sputnik V» δέχθηκε μαζικές επισκέψεις από ανθρώπους σε 188 χώρες μέσα σε μόλις μια ημέρα.

Το ρωσικό εμβόλιο κατά της νόσου COVID-19, με την ονομασία «Sputnik V», καταχωρίστηκε την Τρίτη (11/08) και, μάλιστα, η επίσημη ιστοσελίδα του κατέγραψε επισκέψεις από 188 χώρες σε μόλις μια ημέρα.

Μεταξύ των αιτημάτων που έχει λάβει ο ιστότοπος, υπάρχουν και προτάσεις για κοινή παραγωγή και διανομή του εμβολίου, καθώς και άνθρωποι που προσφέρονται να γίνουν εθελοντές κατά τις δοκιμές του.

Ο ιστότοπος διαθέτει πληροφορίες σχετικά με την ιστορία της ανάπτυξης του εμβολίου «Sputnik V», τους μηχανισμούς λειτουργίας του με βάση τον αδενοϊικό φορέα, την τεχνολογική πλατφόρμα του φορέα, θέματα ανοσογονικότητας, ασφάλειας κλπ.

Το εμβόλιο «Sputnik V» έχει δύο ξεχωριστά ενέσιμα συστατικά που μαζί αναμένεται να δημιουργήσουν βιώσιμη ανοσία έναντι του ιού.

Μέχρι στιγμής, το «Sputnik V» έχει δοκιμαστεί σε 76 εθελοντές σε δύο ιδρύματα, δηλαδή το Πανεπιστήμιο Σετσένοφ με έδρα τη Μόσχα και το Κεντρικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Μπουρντένκο του Υπουργείου Άμυνας.

Επισημαίνεται πως το Υπουργείο Υγείας της Ρωσίας δήλωσε ότι η διαδικασία δύο σταδίων του εμβολίου, που έχει αναπτυχθεί από το Ερευνητικό Ινστιτούτο Γκαμαλέγια, μπορεί να παρέχει ανοσία στην ασθένεια της COVID-19 μέχρι και για δύο χρόνια. 

πηγή

Του γκραφίτι ο θάνατος (σίγησε άραγε η φωνή της πόλης;)

γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Όταν οι τοίχοι δεν μιλούν πια…

Όταν γεννήθηκα, ήτανε να πεθάνω.

Αρρώστησα βαριά, πήρα ένα χρώμα κίτρινο, ύστερα πορτοκαλί, ύστερα μπορντό, στο τέλος σαν το χώμα μετά απ' τη βροχή. Ακούνητος σαν το ξύλο, μιλιά να μη βγάζω.

Ήρθε ο γιατρός, με ξέγραψε. "να παρακαλάτε να φύγει τώρα", είπε στη μάνα μου, "γιατί άμα ζήσει θα βασανίζεται κι αυτός, θα βασανίζεστε κι εσείς..."

Το σπίτι μαύρο, οι γονείς μου να κλαίνε, ο αδερφός μου τεσσάρων χρονών αμήχανος, μόνο της γιαγιάς μου το μυαλό δούλευε. Με κοίταζε και περίμενε.

Ώσπου μ' άκουσε μια στιγμή να κλαίω γοερά και γύρισε και είπε στους άλλους: "Το παιδί είναι ζωντανό, δώστε του να φάει".

Κι έφαγα και μπούκωσα και άρχισα σιγά σιγά να αποχρωματίζομαι και να ξασπρίζω. Κι ακόμη εδώ είμαι!

Η ανωτέρω είναι μια ωραία ιστοριούλα που ποστάρω και ξαναποστάρω κατά καιρούς στο φέηζμπο και συγκινείται ο κόσμος και γράφει «αχ, τι καλά που δεν ψόφησες» και άλλα τέτοια ένθερμα. Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος που την δημοσιεύω εδώ, προς άγραν συμπαθείας δηλαδή, αλλά για να το φέρω με τρόπο το πράγμα σε ένα από τα αγαπημένα μου ζητήματα:

Στα γκραφίτι της Αθήνας!

Ή μάλλον στα γκραφίτι της Αθήνας και στο πως τον τελευταίο καιρό έχουν αρχίσει να λείπουν από τους τοίχους και γιατί η απουσία τους με κάνει ν’ ανησυχώ.

Μισό λεπτό και θα τα σπάσω όλα σε πενηνταράκια. Το πρώτο που θέλω να πω, ή μάλλον το πρώτο που θέλω να επαναλάβω, είναι πως τα γκραφίτι είναι η φωνή της πόλης. Το έχω γράψει αυτό εδώ και πολύ καιρό, το κατέχω το κοπυράιτ, άσε που το πήρανε ύστερα κάτι χιπστέρια και το πουλάνε για δική τους εφέυρεση!

Μην μακρηγορώ όμως. Ο ψίθυρος, η κραυγή, το μουρμουρητό, το ουρλιαχτό της πόλης είναι τα γκραφίτι της. Της κανονικής της πόλης Νινέτα μου, που έχει ντουβάρια και άσφαλτο, όχι του προαστίου με τους κήπους και τα χώματα. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Και δεν υπερασπίζομαι το μπετό, μην σπεύσουν οι καλοθελητές να με βγάλουν τσάτσο των εργολάβων, δεν λέω αυτό πουλάκια μου. Λέω ότι κάθε μορφή του πολεοδομικού ιστού έχει δικό της τρόπο έκφρασης και ανάμεσα στους βασικούς τρόπους έκφρασης του ιστορικού κέντρου είναι και τα γκραφίτι.

Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, έφαγα μια γερή κρυάδα όταν μπούκαρα στον Δακτύλιο το περασμένο Σουκού για να βρω φρέσκα γκραφίτι και αντί να δω τριάντα, σαράντα, πενήντα, είδα δύο, τρία, τέσσερα. Όχι γιατί προλαβαίνει ο Δήμος και τα σβήνει (έχει δουλίτσα με τις ζαρντινιέρες, μην το λησμονούμε…) αλλά διότι δεν μπαίνει στον κόπο κάποιος να τα γράψει. Κι αυτό, κατά τη γνώμη μου πάντα, δεν δηλώνει ευταξία, δεν δηλώνει καθαριότητα, δεν δηλώνει αρμονία. Δηλώνει μούγκα! Και η μούγκα καλή είναι για τα κοιμητήρια, για την πόλη όμως δηλώνει αρρώστια βαριά, σαν εκείνη που κόντεψε να με στείλει στον τάφο…

Εγώ έσκουξα και γλύτωσα, δεν ξέρω αν θα σκούξουν και τα ντουβάρια με μια καινούρια φουρνιά γκραφίτι. Ναι, το γνωρίζω ότι ουκ ολίγα εξ αυτών δεν βλέπονται, ότι είναι για πέταμα, ότι είναι ασυναρτησίες. Αλλά τα υπόλοιπα, είναι η φωνή όλων μας, είναι ο πόνος όλων, είναι ο πλούτος όλων μας. Και αν λείψουν δεν θα αντικατασταθούν από τη λάμψη των αστέρων αλλά από το σιλάνς της κηδείας!       

Ρεκόρ κρουσμάτων κορωνοϊού μέσα σε ένα 24ωρο

Νέο ρεκόρ ημερήσιων κρουσμάτων κορωνοϊού σήμερα στη χώρα, με τον ΕΟΔΥ να ανακοινώνει 262 νέα περιστατικά του ιού.

Στους 216 ανέρχονται πλέον οι νεκροί από τον κορωνοϊό στη χώρα μας καθώς σήμερα κατέληξαν μία 89χρονη στο ΑΧΕΠΑ, και μία 81χρονη στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας. Σε 24 ανέρχονται οι διασωληνωμένοι ασθενείς.

Σε 36 ανέρχονται τα κρούσματα κορονοϊού στον οίκο ευγηρίας στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. 33 είναι φιλοξενούμενοι και 3 εργαζόμενοι. Η διασπορά του κορονοϊού στο γηροκομείο έγινε από εργαζόμενο που ήταν επαφή κρούσματος στη Χαλκιδική. Σύμφωνα με τον καθηγητή λοιμωξιολογίας, Σωτήρη Τσιόδρα, που επισκέφθηκε τον χώρο, οι περισσότεροι θετικοί στον ιό είναι ασυμπτωματικοί, ενώ όλοι όσοι παρουσίασαν συμπτώματα μεταφέρονται σε νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης.

Στο μεταξύ, περιφέρειες της Ιταλίας θέτουν σε καραντίνα τους ταξιδιώτες που επιστρέφουν από την Ελλάδα, την Ισπανία και τη Μάλτα. Tην ίδια ώρα, έξαρση του κορονοϊού παρατηρείται και στη Γερμανία, με νέο ρεκόρ τριμήνου στον αριθμό των νέων ημερήσιων κρουσμάτων, που σήμερα έφτασαν τα 1.226. 

πηγή     

Νίκος Κοτζιάς: Απάντηση σε αστήρικτες κατηγορίες των νεοσημιτικών του Σύριζα και στους λεγόμενους 53

Στην κριτική που του ασκήθηκε από μέρος του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά τις θέσεις του για την κριτική επί της Συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου απαντά ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς με ανάρτησή του στο Facebook.

Η ανάρτηση του Νίκου Κοτζιά στο facebook:

Καιρός να γίνουν συγκεκριμένοι. Απάντηση σε αστήρικτες κατηγορίες των νεοσημιτικων του Σύριζα και στους λεγόμενους 53

Στην κριτική που έκανα στη συμφωνία με την Αίγυπτο, υπογράμμισα, ανάμεσα στα άλλα, ότι απουσιάζουν τρία θεμελιακά ζητήματα. Η πρόβλεψη και η εφαρμογή της αρχής του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης (όλο το άρθρο 102, και ειδικότερα η παράγραφος 2) και σειράς αποφάσεων των δύο Δικαστηρίων Διεθνούς Δικαίου (Χάγης) και Δίκαιου της Θαλάσσης (Αμβούργο) σύμφωνα με τις οποίες, πρώτον, τα κατοικημένα νησιά και εκείνα στα οποία υπάρχει οικονομική ζωή έχουν δικαιώματα ΑΟΖ, δηλαδή, επήρεια. Δεύτερον, τα μεγάλα νησιά όπως η Κύπρος, η Σικελία, η Μάλτα και ανάλογα Κρήτη έχουν πλήρη επήρεια. Τρίτον, ότι δεν μπορείς να χαράξεις τεχνικά μια ΑΟΖ χωρίς σημεία βάσης που σκοπίμως απουσιάζουν από τη συγκεκριμένη συμφωνία.

Οι σημιτικοί νέο-Συριζαίοι και οι 53 μου απάντησαν ότι αυτά είναι εθνικισμός, μαξιμαλισμός και «χλαμύδες με περικεφαλαίες» (σύντροφοί μου τρομερά στέρεα και σε βάθος τα επιχειρήματά σας). Ας μας πουν, λοιπόν, οι εν λόγω:

1. Γιατί είναι μαξιμαλισμός να θέλεις την εφαρμογή των Αρχών και των Προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου;

2. Γιατί είναι εθνικισμός να ζητάς στην χάραξη της ΑΟΖ να υπάρχουν σημεία βάσης;

3. Έχουν η Γαύδος και το Κουφονήσι αγαθονήσι επήρεια ή όχι; Ή εκεί που αρχίζουν τα τουρκικά συμφέροντα σταματά η εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου;

Ας απαντηθούν επιτέλους τα επίμαχα σημεία και όχι το πώς φοράω τα γυαλιά μου.

Αυτό, ακόμα, που είπα, ήταν ότι νησιά όπως η Κρήτη και η Ρόδος έχουν 100% επήρεια. Τι απαντά εκπρόσωπος αυτής της παρέας από τις φιλόξενες για αυτήν στήλες της Εφημερίδας των Συντακτών; Αναρωτιέται πώς θα πάμε σε διαπραγματεύσεις «όταν απορρίπτουμε τη μειωμένη επήρεια και του τελευταίου ελληνικού βράχου»! Έτσι, λοιπόν, η μειωμένη επήρεια της Κρήτης είναι για αυτό το παρεάκι «ο τελευταίος ελληνικός βράχος»! Για αυτό ας απαντήσουν καθαρά, έχει πλήρη επήρεια ή όχι η Κρήτη; Και αν όχι, γιατί; Επειδή δεν τους αρέσω;

Τέλος, τους ρωτώ, η απαίτηση να υποχωρήσει κανείς από το Διεθνές Δίκαιο και τις προβλέψεις πριν καν ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση πώς λέγεται;