Έρευνα ανατρέπει τα στερεότυπα: Οι νέοι δεν είναι ανεύθυνοι απέναντι στον κορωνοϊό.!

 

Νέα έρευνα εστιάζει στο πώς έχει αλλάξει η ζωή των νέων την περίοδο της πανδημίας και καταρρίπτει διαδεδομένα κλισέ. Οι νέοι τελικά δεν είναι τόσο απρόσεκτοι, ούτε πρέπει να γίνουν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι της πανδημίας.

 

Όταν ο αριθμός των κρουσμάτων κορωνοϊού άρχισε να αυξάνεται εκ νέου μετά το καλοκαίρι, στο στόχαστρο βρέθηκαν οι νέοι. Στην αρχή του δεύτερου κύματος της πανδημίας τα περισσότερα κρούσματα εντοπίστηκαν κυρίως σε νεαρά άτομα και όχι σε ηλικιωμένους. Ίσως γιατί έβγαιναν περισσότερο ή ενδεχομένως δεν τηρούσαν τις αποστάσεις ασφαλείας. Βέβαια αυτή η κριτική κατέληξε να αποτελεί αναπαραγωγή κλισέ: οι νέοι είναι υπερβολικά ανέμελοι και θα μεταδώσουν έτσι τον ιό στις μεγαλύτερες ηλικιακά πληθυσμιακές ομάδες. Μάλιστα πρόσφατα η ίδια η καγκελάριος σε μήνυμά της είχε απευθύνει ειδική έκκληση στους νέους να απέχουν από συναθροίσεις και γιορτές που δεν είναι απαραίτητες.

 

Ωστόσο πρόσφατη έρευνα του ινστιτούτου δημοσκοπήσεων YouGov για λογαριασμό του ιδρύματος TUI δεν επιβεβαιώνει αυτή την αρνητική εικόνα για τους νέους. Η έρευνα διενεργήθηκε σε 1000 άτομα ηλικίας από 16 έως 26 ετών.

 

 

Δεν επιβεβαιώνεται η αρνητική εικόνα για τους νέους

 

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας Πέτερ Μάνοτ, οι νέοι επιδεικνύουν την «απαιτούμενη αλληλεγγύη». Ο Πέτερ Μάνοτ συνοψίζει τα βασικά πορίσματα της έρευνας λέγοντας ότι πάνω από τους μισούς ερωτηθέντες δηλώνουν ότι τα μέτρα που έχουν ληφθεί για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού είναι τα κατάλληλα. Μόνο το ένα πέμπτο τα θεωρεί υπερβολικά. Ένας στους τέσσερις θα ήταν υπέρ ακόμη και αυστηρότερων μέτρων. Ενδιαφέρον έχει επίσης ότι η συντριπτική πλειοψηφία, το 83%, τηρεί πλήρως ή κυρίως τα μέτρα προστασίας και τις συστάσεις για την πανδημία. Μόνο το 2% των συμμετεχόντων δηλώνουν ότι δεν τηρούν καθόλου τα απαιτούμενα μέτρα. Μάλιστα για το 89% των ερωτηθέντων αυτό που προέχει είναι κυρίως η προστασία των άλλων, και μάλιστα των γηραιότερων.

 

Έτσι δεν συνάγεται το συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των νέων αγνοεί ή επιλέγει να μην τηρεί να μέτρα για τον κορωνοϊό. Στη μελέτη συμμετείχε επίσης και το γνωστό Κέντρο Κοινωνικής Έρευνας του Βερολίνου. Ο εκπρόσωπος του ερευνητικού κέντρου Μάρκους Σπλίτερ παρατηρεί επίσης μια ενδιαφέρουσα αλλαγή στην εικόνα των νέων. Στην αρχή της πανδημίας, όπως λέει, είχαν θετική εικόνα, καθώς πολλοί είχαν προσφερθεί να βοηθήσουν εθελοντικά για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Ωστόσο μέσα στο καλοκαίρι έγιναν συνώνυμο της περίφημης «ανοσίας της αγέλης». Πολλοί έλεγαν ότι οι νέοι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για την πανδημία και αδιαφορούσαν για τη μετάδοση του ιού.

 

Σημαντικές αλλαγές στον τρόπο ζωής των νέων

 

Ένα εξίσου ενδιαφέρον στοιχείο είναι οι αλλαγές που έχει επιφέρει η πανδημία στον τρόπο ζωής της νεολαίας στη Γερμανία. Με το λοκντάουν του Μαρτίου αναγκάστηκαν να κλείσουν πολλά κλαμπ, ενώ περιορίστηκαν και άλλες δραστηριότητες, όπως τα σπορ ή τα ταξίδια. Με λίγα λόγια η πανδημία περιόρισε έντονα τις επιλογές των νέων ανθρώπων να δοκιμάσουν νέα πράγματα και να αποκομίσουν νέες εμπειρίες.

 

Το 26% των νέων που συμμετείχαν στην έρευνα δηλώνουν πάντως τώρα πιο απαισιόδοξοι από ό,τι τον Ιανουάριο. Ωστόσο οι περιορισμένες κοινωνικές επαφές προκαλούν έντονο άγχος για το 42%. Το ίδιοι και οι περιορισμοί στις δυνατότητες αναψυχής κατά 40%. Mόλις όμως το 29% δηλώνει ότι «υποφέρει» επειδή δεν κάνει πάρτι όπως πριν. Άλλοι λόγοι που προκαλούν άγχος στους νέους είναι σύμφωνα με τη νέα έρευνα η οικονομική ανασφάλεια (19%) αλλά και η τηλεργασία (20%).

 

Deutsche Welle

 

Ποιος λέει ψέματα για τον Παππά, η Αστυνομία ή ο Χρυσοχοΐδης; Φως φανάρι…

 

Η σημερινή "υπόθεση Παππά" είναι η χειρότερη. Όχι για την κοπάνα αυτήν καθεαυτήν. Είναι χειρότερη γιατί, στην προσπάθειά του να τη δικαιολογήσει, το αρμόδιο υπουργείο τα έκανε μαντάρα.

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Σαν την κοπάνα του χρυσαυγίτη Χρήστου Παππά είχαμε κάμποσες στο παρελθόν. Ισως και πιο πολύκροτες. Το 1988 το είχε σκάσει ο Γιώργος Κοσκωτάς, το κεντρικό πρόσωπο του ομώνυμου σκανδάλου, που συντάραξε την πολιτική ζωή της χώρας. Και το 2009 την κοπάνησε ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, το κεντρικό πρόσωπο του πολύκροτου σκανδάλου της SIEMENS.

 

Η σημερινή «υπόθεση Παππά» είναι η χειρότερη. Όχι για την κοπάνα αυτήν καθεαυτήν. Θα μπορούσε να συμβεί με κάθε κυβέρνηση. Είναι χειρότερη γιατί, στην προσπάθειά του να τη δικαιολογήσει, το αρμόδιο υπουργείο τα έκανε μαντάρα.

 

Διότι προσπαθεί να την δικαιολογήσει με επιχειρήματα που ούτε δικολάβος επαρχιακού ειρηνοδικείου δεν θα τολμούσε να χρησιμοποιήσει. Η ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, δηλαδή ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, λέει ότι ο χρυσαυγίτης την κοπάνησε, επειδή η Αστυνομία… δεν είχε δικαίωμα να τον παρακολουθεί!

Αν ο υπουργός έχει δίκιο, έπρεπε να έχει ήδη αποπέμψει την ηγεσία της Αστυνομίας. Για έναν απλό λόγο. Διότι τις προηγούμενες ημέρες η ίδια διοχέτευσε στα μέσα ενημέρωσης ότι είχε εκπονήσει ήδη σχέδιο, ώστε οι χρυσαυγίτες να συλληφθούν μόλις εκδοθεί η δικαστική απόφαση. Πώς θα γινόταν αυτό αν δεν τους παρακολουθούσε, όπως ισχυρίζεται το υπουργείο;

 

Τα περί «σχεδίου» και «παρακολούθησης» μεταδόθηκαν από όλα τα μέσα ενημέρωσης, με πρώτα τα φιλικά προς την κυβέρνηση. Αυτά έλεγαν με λεπτομέρειες πώς είχαν αναπτυχθεί ομάδες αστυνομικών για να παρακολουθούν διακριτικά τους χρυσαυγίτες και πώς θα δρούσαν για να τους συλλάβουν αμέσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου. Είναι αδύνατον μέσα ενημέρωσης όπως ο «Σκάι», ο «Ελεύθερος Τύπος» και «Τα Νέα»(ενδεικτική η αναφορά), που διακρίνονται για την αφειδή υποστήριξή τους στην κυβέρνηση, να τα λένε και να τα γράφουν αυτά επειδή έτσι τους κάπνισε. Η ίδια η Αστυνομία τους τα έλεγε, είναι ολοφάνερο, στο πλαίσιο της κυβερνητικής προπαγάνδας περί «επιτελικού κράτους», που όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει. Αλλωστε, μέσα σ’ αυτήν την προπαγάνδα κινήθηκε ο συνδικαλιστής αστυνομικός Μπαλάσκας, όταν είπε από την τηλεόραση ότι οι συνάδελφοί του «βρίσκονται πέντε με έξι μέτρα» από τους χρυσαυγίτες και θα τους συλλάβουν αμέσως μόλις πάρουν εντολή.

 

Τώρα έρχεται το υπουργείο, δηλαδή ο κ. Χρυσοχοίδης και τους βγάζει όλους αυτούς ψεύτες, με τη κατηγορηματική διαβεβαίωση ότι δεν παρακολουθούσαν κανέναν!

 

Φυσικά, το ένα από τα δύο μέρη λέει ψέματα. Και είναι ολοφάνερο ότι ψεύδεται το υπουργείο, δηλαδή ο κ. Χρυσοχοίδης. Διότι απλούστατα είναι αδύνατον να λένε ψέματα όλοι οι άλλοι. Ποια είναι η αλήθεια; Τους παρακολουθούσαν, αλλά ό Παππάς κατάφερε να τους ξεφύγει. Κι επειδή ο υπουργός δεν έχει το κουράγιο να αναλάβει την ευθύνη, εφηύρε την αστεία δικαιολογία «δεν τους παρακολουθούσαμε, γιατί δεν έχουμε τέτοιο δικαίωμα».

 

Και όμως ο κ. Χρυσοχοίδης θα μπορούσε να πει την αλήθεια με πέντε λέξεις: «Δυστυχώς, ο Παππάς κατάφερε να μας ξεφύγει. Θα τον πιάσουμε σύντομα. Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη». Και όλα θα ήταν καλύτερα.

 

Με την ανακοίνωση που εξέδωσε ούτε καμιά ευθύνη αναλαμβάνει και εκθέτει την ηγεσία της Αστυνομίας, διαψεύδοντας όσα εκείνη διοχέτευε όλες τις προηγούμενες ημέρες. Όμως, για τα ψέματα και τις διαψεύσεις ισχύει αυτή η ρήση του παλιού Γερμανού πολιτικού Ότο Φον Μπίσμαρκ: «Στην πολιτική μην πιστεύεις τίποτα μέχρι να διαψευσθεί επίσημα»!

Ο εμποράκος των Βελαλοιφών

 

γράφει  ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Δεν είναι ό,τι τιμητικότερο για τη Βουλή να υπάρχουν μέλη της που να ξεπουλάνε με φωνή φουρκισμένου ντελάλη την πραμάτεια τους στα κανάλια. Δεν είναι, βέβαια, και ό,τι τιμητικότερο για τη λαϊκή ψήφο να επενδύεται σε γυάλινους αγριολαϊκιστές, που μαζί με τα κομπογιαννίτικα καταπλάσματα πλασάρουν και όλα τα φο μπιζού του ελληναρισμού.

 

Ο κομματαρχίσκος της Ακροδεξιάς Κυριάκος Βελόπουλος ειδικεύεται στην τηλεμπορία «ιαματικών» κηραλοιφών. Ολων το όνομα λήγει σε νι, λ.χ. «Βυζαντινόν», αφού είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένον ότι το νι οξυγονώνει πλούσια τον εγκέφαλον και δουλεύει ακατάπαυστα. Γι’ αυτό και η νιβριθής ελληνική γλώσσα επινόησε τη λέξη νινίον για το μωρό. Ωστε να το οξυγονώνουμε γερά όταν του γλυκομιλάμε.

 

Ενα θαύμα και μισό είναι το «Βυζαντινόν», σύμφωνα με όσα αντικειμενικά και τεκμηριωμένα διαλαλούσε ο Ελληνικός Λυσίαρχος από καμιά τριανταριά κανάλια στην περιφέρεια και στην πρωτεύουσα. Πώς αγοράζεται άραγε τόσος τηλεοπτικός χρόνος; Εικάζω ότι δίνονται κηραλοιφές έναντι. Αντιγράφω από το σχετικό βίντεο του λαλίστατου Βελόπουλου, που πουλάει πολιτική και βότανα, ανακατεύοντας σοβινισμό, μισαλλοδοξία και κηραλοιφές, και υποδυόμενος τον γιατρό, τον χημικό και τον φαρμακοποιό συγχρόνως: «Το “Βυζαντινόν” έχει αντιβακτηριακή, αντιμικροβιακή και ισχυρή αντιμυκητισιακή δράση. Είναι το καλύτερο αντισηπτικό και αντιμικροβιακό. Δρα εναντίον των λοιμώξεων και των μολύνσεων». Σπεύσατε!

 

Κυνηγώντας λεφτά και ψήφους, ο Βελόπουλος δεν διστάζει να παραστήσει σαν σίγουρο το ψεύτικο, και ας κινδυνέψουν άνθρωποι: «Μία επάλειψη θα κάνετε το πρωί, μία το μεσημέρι και μία το βράδυ. Μετά κάντε δεκαεφτά χειραψίες. Δεν κολλάτε τίποτα. Δεν κολλάτε τίποτα. Γιατί; Περιέχει ένα βότανο από τα λίγα βότανα που υπάρχουν στον κόσμο. Είναι από τα δυσεύρετα βότανα. Υπάρχει μόνο στην Αυστραλία». Καθαρή επιστήμη. Σ’ ακούει ο άλλος, ο «ευπαθής», σου λέει, δεν μπορεί, βουλευτής είναι, θα το ’χει ψάξει, αλλιώς θα του είχαν τραβήξει τ’ αυτί. Και αγοράζει.

 

Το κατά τα λοιπόν ημιαδρανοποιημένο ΕΣΡ έκοψε πρόστιμο 730.000 ευρώ στα κανάλια που πρόβαλαν το βίντεο του Βελόπουλου. Η Βουλή; Παρακολουθεί. Αλλωστε, στη Βουλή έσπευσε ο εθνοσωτήρ για να δηλώσει πως «είναι νόμιμο αυτό που έκανε, δεν είναι παράνομο» και να πετάξει το δικολαβίστικο άλλοθι που σκαρφίστηκε: «Δεν λέω “γιατρεύει” ή “θεραπεύει”». Μάλιστα. Ας πάει να το πει σε όσους τον πίστεψαν και άρχισαν να μετρούν χειραψίες. Στις πόσες κάηκαν;

 

   

Σωρεία καταγγελιών για λάθη στα αναδρομικά σε 80.000 συνταξιούχους - Απώλειες εκατοντάδων ευρώ (Πίνακες)

 

Για «κοροϊδία και εμπαιγμό της κυβέρνησης στα ψίχουλα της επιστροφής των αναδρομικών» κάνει λόγο το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων παραθέτοντας συγκεκριμένες περιπτώσεις συνταξιούχων με απώλειες αρκετών εκατοντάδων ευρώ.

 

Μάλιστα στην καταγγελία γίνεται λόγος για λάθος ποσά αναδρομικών που πιστώθηκαν σε περίπου 80.000 δικαιούχους-συνταξιούχους!

 

Σύμφωνα με πληροφορίες του Ενιαίου Δικτύου Συνταξιούχων, το λάθος προέκυψε:

 

α) στους συνταξιούχους οι οποίοι κατέθεσαν αίτηση συνταξιοδότησης το 2012 και έλαβαν οριστικές συντάξεις κύριων και επικουρικών μετά το 2016 (έπαιρναν μόνο προσωρινή στην κύρια ή οριστική μόνο στην κύρια).

 

 

β) έκανε τεράστιο λάθος η κυβέρνηση επιλέγοντας να επιστρέψει αναδρομικά του ν. 4093/12 μόνο στις κύριες συντάξεις, γιατί η κράτηση του ν4093/12 υπολογίζεται στο άθροισμα κύριας και επικουρικής σύνταξης! Όταν λοιπόν οι συνταξιούχοι δεν είχαν λάβει λόγω καθυστέρησης επικουρική σύνταξη, γινόταν μικρότερη κράτηση έως και μηδενική το επίμαχο ενδεκάμηνο 2015-2016.

 

Έτσι, οι συνταξιούχοι διαπιστώνουν απώλειες στο τελικό ποσό των επιστροφών που λαμβάνουν.

 

Ακολουθούν παράδειγματα υπολογισμένα από το ΕΝΔΙΣΥ βάσει ενημερωτικών καθώς και οριστικών συντάξεων. Πόσα χρήματα έπρεπε να λάβουν και πόσα κατατέθηκαν στην τράπεζα. Τα παραδείγματα είναι από μέλη του ΕΝΔΙΣΥ.

 

 

 

 

 

 

 

Το Ενιαίο Δίκτυο Συνταξιούχων ζητά από τους συνταξιούχους που τους επιστρέφονται τα αναδρομικά να κρατήσουν το ενημερωτικό σημείωμα της τράπεζας και να το φωτοτυπίσουν. Ειδικά σε εκείνους οι οποίοι έχουν καταθέσει αγωγές.

 

Όλα αυτά, ενώ η διαδικασία καταβολής των (κουτσουρεμένων) αναδρομικών βρίσκεται ακόμα στην αρχική της φάση.

 

Από χθες, Πέμπτη 22 Οκτωβρίου, μπορούσαν οι πρώτοι δικαιούχοι να δουν τα ποσά που τους αναλογούν στα ATM των τραπεζών και ουσιαστικά από σήμερα Παρασκευή, 23 Οκτωβρίου, πιστώθηκε η «πρώτη φουρνιά». Πρόκειται για συνταξιούχους που προέρχονται από το πρώην ΙΚΑ, από Τράπεζες και από τον ΟΤΕ, των οποίων ο ΑΜΚΑ  λήγει σε 1, 3, 5, 7 και 9. 

πηγή

   

Ντρέπεστε καθόλου;

Πάει ο άψογος επιχειρησιακός σχεδιασμός, τώρα το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ξαφνικά, απέκτησε δημοκρατικές ευαισθησίες για την παρακολούθηση πολιτών - «Μπορεί κάποιος αστυνομικός να πήγε εκείνη την ώρα για πιπί, ε και του έφυγε ο Παππάς», υποστηρίζει ο κύριος της ενημέρωσης, Δ. Οικονόμου.

   

  

Ο ναζί Χρήστος Παππάς είναι εξαφανισμένος και τον ψάχνει η αστυνομία, παρά τις ασταμάτητες διαρροές τις προηγούμενες μέρες για τους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς της αστυνομίας.

 

Έχει άραγε κάποια ευθύνη ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο κύριος Χρυσοχοΐδης;

 

Από την ανακοίνωση του υπουργείο Προστασίας του Πολίτης φαίνεται ότι όχι μόνο δεν έχει, αλλά μάλλον θεωρείται και πολύ λογικό να έχουν χάσει τον Παππά! Σε μια στιγμή έντονης δημοκρατικής ευαισθησίας για την παρακολούθηση πολιτών – κι ενώ όλες τις προηγούμενες μέρες πηγές της κυβέρνησης έλεγαν πως έχουν κάνει απίθανη προετοιμασία και θα ήταν αδιανόητο να τους ξεφύγει κάποιος χρυσαυγίτης – υποστηρίζει: «Εάν η Αστυνομία παρακολουθούσε με οποιοδήποτε τρόπο τον Χ. Παππά θα παρανομούσε διπλά. Απέναντι σε ένα πολίτη και απέναντι σε ένα κατηγορούμενο». Οι δημοκράτες της κυβερνήσεως, που μια χαρά μπουζουριάζουν 14χρονα παιδιά για μέρες στη ΓΑΔΑ υποστηρίζουν ότι επιχειρείται να γίνει «συναίσθημα παρανομία. Πιο σταλινικό, πιο ολοκληρωτικό, πιο λαϊκιστικό, πιο επικίνδυνο δεν γίνεται»!

 

Ενδεχομένως, να συμφωνούν, πάντως και με τον κύριο Δημήτρη Οικονόμου του ΣΚΑΪ, δηλαδή ότι το γεγονός πως ο ναζί Παππάς είναι άφαντος αποτελεί μια «αβλεψία».

 

Μάλιστα, ο σοβαρός αυτός κύριος της ενημέρωσης έδωσε και την παρακάτω εξήγηση, την οποία επίσης μπορεί να έχουν στο μυαλό τους στο άτεγκτο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.

 

 «Προφανώς δεν ήταν λεπτό προς λεπτό από πάνω τους και ο άλλος είχε τον σχεδιασμό του και την κοπάνησε. Δεν το θεωρώ και φοβερό (…) Δεν το θεωρώ και συγκλονιστικό το ότι κρύβεται για λίγες μέρες ο Παππάς. Επηρεάζει κάπως τη ζωή μας αυτό ρε συ Εύα μου; Εντάξει έγινε μια αβλεψία. Μπορεί κάποιος αστυνομικός να πήγε εκείνη την ώρα για πιπί, ε και του έφυγε ο Παππάς. Εντάξει τώρα».

 

Μια διπλή ερώτηση μόνο για όλα τα παραπάνω: Ντρέπεστε καθόλου ή όχι; Όχι,ε; 

πηγή

Ποιοι εξαιρούνται από τα μέτρα για την απαγόρευση κυκλοφορίας - Τα απαραίτητα χαρτιά για μετακίνηση μετά τα μεσάνυχτα

 

 

Έκτακτα μέτρα θα ισχύσουν από αύριο, Σάββατο, σε περιοχές που βρίσκονται σε πορτοκαλί και κόκκινο συναγερμό, σύμφωνα με ταόσα ανακοίνωσε την Πέμπτη ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στο μήνυμά του προς τους πολίτες.

 

Δύο από αυτά είναι και η υποχρεωτική χρήση μάσκας παντού ξαθώς και η απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 12.30 τα μεσάνυχτα μέχρι τις 5 το πρωί.

 

Στις περιοχές που ισχύουν τα μέτρα αυτά, οι μόνες εξαιρέσεις που θα επιτρέπονται, για μετακίνηση μετα τα μεσάνυχτα, είναι για τους εργαζόμενους εφ’ όσον έχουν στην κατοχή τους πιστοποιήσεις των εργοδοτών με τις αντίστοιχες βεβαιώσεις από την «Εργάνη», πού εργάζονται και πού τους απασχολεί η επιχείρηση και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις θεμάτων υγείας.

 

Κανείς άλλος πολίτης δεν θα έχει δικαίωμα μετακίνησης τις συγκεκριμένες ώρες.

 

 

Οι περιοχές που σε αυτήν την φάση θα ισχύσουν τα μέτρα είναι 19.

 

Συγκεκριμένα, ι περιοχές, στις οποίες ισχύουν τα νέα μέτρα, είναι η Κοζάνη και η Καστοριά που βρίσκονται στο «κόκκινο», καθώς και η Αττική, η Αχαΐα, η Ζάκυνθος, το Ηράκλειο, η Θήρα, τα Ιωάννινα, η Καρδίτσα, η Κέα-Κύθνος, η Λέσβος, η Μύκονος, η Πέλλα, η Σάμος και τα Τρίκαλα, η Θεσσαλονίκη, η Βοιωτία, η Λάρισα και οι Σέρρες που βρίσκονται στο «πορτοκαλί».   

 πηγή 

Δορυφόρος της Άγκυρας η Αθήνα - Επικοινωνιακές αντιδράσεις και έμμεση αποδοχή τετελεσμένων στην ανατολική Μεσόγειο

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Μάταια η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί τις τελευταίες ημέρες, εξαντλώντας επικοινωνιακά τεχνάσματα και τη βοήθεια (πολλών) ΜΜΕ, να εμφανιστεί διπλωματικά τροπαιούχος στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση, η οποία όμως, κατά κύριο λόγο, εξελίσσεται πια μεταξύ 6 και 12 ναυτικών μιλίων νότια του Καστελλόριζου, δηλαδή σε περιοχή εθνικής κυριαρχίας και όχι σε κάποιο διπλωματικό τραπέζι...

Παρά τις επικοινωνιακές επιδόσεις της, ωστόσο, η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύψει το ολοφάνερο: η χώρα τείνει να γίνει δορυφόρος της Άγκυρας ακολουθώντας την τροχιά που υπαγορεύουν οι τουρκικοί στρατηγικοί και τακτικοί σχεδιασμοί, καθότι η κυβέρνηση (ακριβέστερα οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών – απλά στη «βάρδια» της παρούσας «σκάει η στραβή»):

 

● Απέτυχε να αποτρέψει / ανακόψει με διπλωματικά μέσα (αξιοποιώντας εταίρους στην Ε.Ε. και συμμάχους στο ΝΑΤΟ) τους τουρκικούς σχεδιασμούς.

● Αφέθηκε στην ψευδαίσθηση που καλλιέργησαν οι διαμεσολαβητές (Γερμανοί αρχικά και Αμερικανοί στη συνέχεια και εκ παραλλήλου) ότι θα «τακτοποιήσουν» το θέμα.

● Δεν φρόντισε, ως εκ τούτων, έγκαιρα να πολλαπλασιάσει την απαραίτητη δύναμη αποτροπής των ενόπλων δυνάμεων, ώστε να δημιουργήσει για τη χώρα επιπρόσθετα... διπλωματικά «επιχειρήματα».

  

Κάπως έτσι ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει τις τουρκικές Navtex από το καλοκαίρι να κινούνται από το νότιο άκρο της ελληνικής ΑΟΖ (αν είχε ανακηρυχθεί) προς βορρά και το «Ορούτς Ρέις» να ερευνά με την τελευταία μέχρι και 8,5 μίλια από τις ακτές του Καστελλόριζου. Με αυτόν τον τρόπο η προφανής ελληνική διπλωματική (πολιτική και επιχειρησιακή) αδυναμία έχει οδηγήσει την ελληνοτουρκική αντιπαράθεση εκεί ακριβώς όπου η Τουρκία έχει επιλέξει: στο πεδίο, μεταξύ 6 και 12 ναυτικών μιλίων από το Καστελλόριζο.

Πριν δούμε συνοπτικά τα βήματα που από το καλοκαίρι μέχρι και σήμερα έχουν οδηγήσει τη χώρα σε αυτήν τη δύσκολη θέση, ας παρακολουθήσουμε επί τροχάδην τη «διπλωματική αντεπίθεση» που επιχειρεί τώρα η κυβέρνηση, την οποία προβάλλει με τη βοήθεια εξαπτέρυγων στα ΜΜΕ ως «κινήσεις ματ» επιπέδου... Κίσινγκερ.

 

Κατ’ αρχάς να δούμε πού βρισκόμαστε σήμερα: Με την πραγματοποίηση ερευνών στα 6,5 ναυτικά μίλια από τις ακτές του Καστελλόριζου μετά την τελευταία τουρκική Navtex που εξέδωσε ο σταθμός της Αττάλειας, η Τουρκία αμφισβητεί πλέον έμπρακτα το σύνολο των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στις θαλάσσιες ζώνες της.

Μ’ αυτήν την τελευταία Navtex το τουρκικό ερευνητικό και ο στολίσκος των πολεμικών που το συνοδεύει δεν αμφισβητούν μόνο την ύπαρξη ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στην περιοχή νότια του Καστελλόριζου. Πλέοντας και ερευνώντας μεταξύ 6 και 12 μιλίων ο τουρκικός στολίσκος στην ουσία παραβιάζει την ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη αμφισβητώντας το αναφαίρετο δικαίωμα κυριαρχίας της Ελλάδας, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, για αιγιαλίτιδα ζώνη / χωρικά ύδατα στα 12 ν.μ.

 

Επικοινωνιακή αντεπίθεση

Παρακολουθώντας την Τουρκία να προχωρά απτόητη στην υλοποίηση των σχεδιασμών που είχε δημόσια ανακοινώσει εδώ και καιρό, η ελληνική κυβέρνηση «αντεπιτέθηκε» διπλωματικά γράφοντας και αποστέλλοντας επιστολές...

Την περασμένη Τρίτη στις ελληνικές πρεσβείες στις χώρες της Ε.Ε. έφτασε από την Αθήνα γραμμένη στα ελληνικά η επιστολή με την οποία η κυβέρνηση ζητάει από τον επίτροπο Διεύρυνσης Όλιβερ Βαρέλι να εξετάσει τη συνολική αναστολή της συμφωνίας τελωνειακής ένωσης Ευρωπαϊκής Ένωσης - Τουρκίας. Η οδηγία στους Έλληνες πρεσβευτές ήταν να μεταφράσουν την επιστολή στα αγγλικά και με ρηματική διακοίνωση να τη διαβιβάσουν στα υπουργεία Εξωτερικών των χωρών όπου υπηρετούν.

 

Σύμφωνα με όσα είπε στο «Ποντίκι» διπλωμάτης που σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ανέλαβε να υλοποιήσει τις οδηγίες που έλαβε:

1. Το ελληνικό πρωτότυπο κείμενο της επιστολής ήταν προχειρογραμμένο, ασύντακτο και περιορισμένου εύρους επιχειρημάτων. Επικεντρωνόταν δε σε εμπορικής φύσεως ζητήματα δίχως την παραμικρή νύξη στις επιθετικές - επεκτατικές τουρκικές πολιτικές επιλογές εναντίον της Ελλάδας.

Με πιο απλά λόγια, «κάρφωνε» την Τουρκία όχι επειδή κατά κύριο λόγο έχει «βάλει στο μάτι» ελληνική εθνική κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά διότι «κλέβει» στη Συμφωνία Τελωνειακή Σύνδεσης.

2. Η κάθε ελληνική πρεσβεία προχώρησε σε δική της μετάφραση και ως εκ τούτου κάθε χώρα της Ε.Ε. έχει λάβει διαφορετικές διατυπώσεις ως προς τα ελληνικά αιτήματα για την αναστολή της συμφωνίας τελωνειακής σύνδεσης Ε.Ε. - Τουρκίας.

3. Επί της ουσίας αυτό που η ελληνική κυβέρνηση ζητάει από τον επίτροπο Διεύρυνσης προβλέπει μια διαδικασία η οποία για να καταλήξει (αν ποτέ καταλήξει) χρειάζεται τουλάχιστον μια τριετία, καθώς απαιτείται έρευνα για να διαπιστωθούν οι τουρκικές παραβιάσεις, έπειτα τεκμηρίωση ότι αυτές οι παραβιάσεις προκαλούν ζημιά στην Ε.Ε. και, τέλος, πολιτική απόφαση για τη συνολική αναστολή της εν λόγω συμφωνίας.

Μέχρι τότε είναι προφανές ότι η Άγκυρα έχει χρόνο για να στήσει και γεωτρύπανο έξω από το λιμάνι του Καστελλόριζου ή όπου αλλού κρίνει σκόπιμο.

 

Στα υπουργεία Εξωτερικών των χωρών - μελών της Ε.Ε. διαβιβάστηκαν μαζί με την επιστολή προς τον επίτροπο Διεύρυνσης και η επιστολή του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια προς τον ύπατο εκπρόσωπο της Ε.Ε. για θέματα εξωτερικής πολιτικής Ζοζέπ Μπορέλ. Στην εν λόγω επιστολή ο Δένδιας με... κομψό τρόπο σημειώνει στον Μπορέλ, λες κι αυτός δεν το γνωρίζει:

● Ότι ο διάλογος και η καλοπροαίρετη προσέγγιση είναι τα «εργαλεία» της Ε.Ε. που έχουν χρησιμοποιηθεί πολλές φορές με την Τουρκία χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

● Ότι η Ε.Ε. έχει καθορίσει ποιο είναι το «αντίδοτο» που θα αντιστρέψει αυτήν την κατάσταση (δηλαδή επιβολή κυρώσεων) και ότι «είναι στο χέρι μας να χρησιμοποιήσουμε αυτό το αντίδοτο προτού κληθεί η Ε.Ε. να αντιμετωπίσει μια ανεπανόρθωτη ζημιά». Εδώ μόλις που κρύβεται το γοερόν της παράκλησης του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών.

● Τέλος, ο Δένδιας στην επιστολή του προς τον Μπορέλ ζητάει αλληλεγγύη σημειώνοντας ότι «η μόνη οδός προς τα μπρος για την Ε.Ε. είναι να παραμείνει προσηλωμένη στις αρχές της, ειδικά σε ό,τι αφορά την εσωτερική αλληλεγγύη και την αμοιβαία βοήθεια μεταξύ των μελών της, όπως επισημαίνουν οι Συνθήκες της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 42.7 ΣΕΕ».

 

Με μία ακόμη επιστολή του προς τους ομολόγους του της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας ο Δένδιας ζήτησε οι χώρες τους να αναστείλουν τις εξαγωγές στρατιωτικού εξοπλισμού προς την Τουρκία, επισημαίνοντας τις πρόσφατες προκλητικές ενέργειες της Άγκυρας και την προσπάθειά της για δημιουργία τετελεσμένων με στρατιωτικά μέσα.

Στην εν λόγω επιστολή ο Ν. Δένδιας υπενθυμίζει την υποχρέωση των κρατών - μελών της Ε.Ε., όπως αυτή προκύπτει από Κοινή Θέση της, να αναστείλουν τις εξαγωγές στρατιωτικού εξοπλισμού προς τρίτες χώρες, οι οποίες χρησιμοποιούν τον εξοπλισμό αυτό για επιθετικές ενέργειες ή την περιφερειακή αποσταθεροποίηση, όπως ακριβώς πράττει η Τουρκία.

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτήν ακριβώς την περίοδο η γερμανική πολεμική βιομηχανία υλοποιεί σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα της Τουρκίας κατασκευάζοντας ή αναβαθμίζοντας υποβρύχια, φρεγάτες, αεροσκάφη και τεθωρακισμένα.

Η επιστολογραφία της διπλωματικής αντεπίθεσης της ελληνικής κυβέρνησης περιλαμβάνει ακόμη:

● Επιστολή προς τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες.

● Επιστολή προς τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, στην οποία επισημαίνεται ότι η τουρκική συμπεριφορά «δυναμιτίζει» τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και υπενθυμίζονται (κομψός τρόπος για να πεις «βοήθεια, παιδιά») οι προβλέψεις του προοιμίου της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας - ΗΠΑ.

● Επιστολή - καταγγελία στον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) για την παράνομη αναγγελία της επέκτασης της τουρκικής περιοχής ευθύνης έρευνας και διάσωσης, η οποία επικαλύπτει περιοχές ελληνικής δικαιοδοσίας.

 

Μεθόδευση τετελεσμένων

Δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία για το ότι οι παραλήπτες των επιστολών της ελληνικής κυβέρνησης έκαναν αυτό ακριβώς που κάνουν από το καλοκαίρι, όταν η ελληνοτουρκική κρίση άρχισε να ανεβαίνει την κλίμακα της έντασης και της επικινδυνότητας: τις... αρχειοθέτησαν.

Άλλωστε με τις εν λόγω επιστολές το μόνο ίσως που καταφέρνει η ελληνική κυβέρνηση είναι να επιδείξει την αφέλειά της και να αποδείξει ότι οι εταίροι και σύμμαχοι στους οποίους απευθύνεται για βοήθεια έχουν άλλες δουλειές (με την Τουρκία) και ελάχιστα ενδιαφέρονται για τα προβλήματα της ελληνικής κυβέρνησης και της χώρας γενικότερα.

Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η κρίση κλιμακώθηκε το καλοκαίρι ενόσω ήταν σε εξέλιξη (όπως μάθαμε εκ των υστέρων) οι μυστικές ελληνοτουρκικές συνομιλίες υπό γερμανική διαμεσολάβηση. Στο πλαίσιο αυτής της πρώτης φάσης των διπλωματικών διαβουλεύσεων προέκυψε και η πρώτη τουρκική Navtex εντός της δυνάμει ελληνικής ΑΟΖ, αλλά πολλά μίλια μακριά από το Καστελλόριζο.

 

Τότε η ελληνική αντίδραση ήταν «σκληρή», βγήκε ο στόλος, είχαμε και περιστατικό επακούμβησης ελληνικού και τουρκικού πολεμικού πλοίου. Είχαμε και συζήτηση στην Ε.Ε., όπου καταδικάστηκε μεν, αλλά χωρίς κυρώσεις, η «τουρκική επιθετική συμπεριφορά».

Ούτε αυτές οι «καταδίκες» πτόησαν την Τουρκία, ούτε η επίσκεψη του Πομπέο τη συνέτισε, ούτε πολύ περισσότερο οι «απειλές» λήψης «μέτρων», οι οποίες διατυπώθηκαν στην τελευταία σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. Ακριβώς τότε η Τουρκία εξέδωσε την τελευταία Navtex βάσει της οποίας σήμερα πλέουν το «Ορούτς Ρέις» και ο στολίσκος των πολεμικών που το συνοδεύουν μια ανάσα από τα 6 μίλια από το Καστελλόριζο.

 

Συνοψίζοντας, λοιπόν:

1. Η κλιμάκωση της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης συμπίπτει με τις μυστικές ελληνοτουρκικές συνομιλίες του καλοκαιριού υπό γερμανική διαμεσολάβηση.

2. Η ένταση ανέβηκε ακόμη περισσότερο όταν στη δεύτερη φάση ανακατεύτηκαν και οι Αμερικανοί μέσα από την ελληνοτουρκική συζήτηση στο ΝΑΤΟ για την υιοθέτηση ΜΟΕ.

3. Η ένταση παγιώθηκε όταν, δεδομένης της συμφωνίας για μηχανισμό αποσυμπίεσης που επιτεύχθηκε (με τη βοήθεια των Αμερικανών) στο ΝΑΤΟ, η σύνοδος κορυφής παρέπεμψε για τον Δεκέμβριο τη συζήτηση για τυχόν λήψη μέτρων κατά της Τουρκίας, η οποία εν τω μεταξύ είχε ανοίξει το Βαρώσι στην Κύπρο και ανακοίνωνε έρευνες μέχρι και 6,5 μίλια μακριά από τις ακτές του Καστελλόριζου.

 

Απ’ όλα αυτά είναι προφανής η αποτυχία της ελληνικής κυβέρνησης να ανακόψει την τουρκική ορμή στο διπλωματικό πεδίο αξιοποιώντας εταίρους και συμμάχους της χώρας. Αυτό αποδεικνύεται άλλωστε και από τις επιστολές που απευθύνει εν είδει «διπλωματικών πρωτοβουλιών και κινήσεων», καθότι, αν δεν μπόρεσε να τους πείσει διά ζώσης, μάλλον είναι αδύνατο να περιμένει να τους κινητοποιήσει με επιστολές και διαβήματα...

 

Τέλος και επί της ουσίας, το «έργο», όπως διαδραματίζεται και αποτυπώνεται στο πεδίο, είναι μάλλον απλούστερο απ’ ό,τι εμφανίζεται παραμορφωμένο από τα διάφορα επικοινωνιακά εφέ: Η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί (σιωπηρά) τη νέα κατάσταση όπως τη διαμορφώνουν στο πεδίο το «Ορούτς Ρέις» και ο στολίσκος των τουρκικών πολεμικών που το συνοδεύουν.

Το Καστελλόριζο «είναι μακριά» και δεν έχει ΑΟΖ και τα όποια δικαιώματά του περιορίζονται στα 6 μίλια που ενδεχομένως θα αποδεχτεί η τουρκική μεγαλοθυμία. Επίσης μακριά από το Καστελλόριζο, πόσο μάλλον από την Αθήνα, είναι και η Κύπρος...

 

ΥΓ.1: Επιθυμεί άραγε η Τουρκία ένα θερμό επεισόδιο προκειμένου να επιβάλει μια οριστική διευθέτηση στην περιοχή άμεσα; Ή μήπως είναι προτιμότερη γι’ αυτήν η συντήρηση μιας κατάστασης η οποία δημιουργεί τετελεσμένα, προκαλεί ζητήματα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό και κρατά όμηρο την όποια ελληνική κυβέρνηση;

ΥΓ.2: Για την ελληνοαλβανική συμφωνία περί παραπομπής στη Χάγη των διαφορών για την οριοθέτηση των ΑΟΖ των δύο χωρών θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι: α. Όλη αυτή η ιστορία μέχρι την απόφαση του δικαστηρίου μπορεί να πάρει από 3 έως 5 χρόνια. β. Τόσο οι ελληνικές τοποθετήσεις και χειρισμοί (σ’ αυτήν την υπόθεση αλλά και στην υπόθεση της ελληνοϊταλικής ΑΟΖ και της μερικής συμφωνία για την ελληνοαιγυπτιακή ΑΟΖ) όσο και η απόφαση του δικαστηρίου, όταν εκδοθεί, δημιουργούν δεδικασμένα που λαμβάνονται υπόψη σε επόμενες διευθετήσεις προβλημάτων...   

Πτωχευτικό νομοσχέδιο: Έξι μεγάλες ανατροπές σε βάρος υπερχρεωμένων νοικοκυριών και εργαζόμενων

 

Οι διατάξεις του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Ρύθμιση Οφειλών και Παροχή Δεύτερης Ευκαιρίας» - το οποίο αποτελεί ουσιαστικά νέο πτωχευτικό κώδικα, δημιουργούν ένα εξαιρετικά δυσμενές τοπίο για τους εργαζόμενους, τους υπερχρεωμένους οφειλέτες, τις μικρές επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους, προς όφελος για άλλη μια φορά των τραπεζών και των επενδυτικών funds, ενώ στους «χαμένους» συγκαταλέγεται και το ίδιο το Δημόσιο.

 

Από την κυβέρνηση προβάλλεται ως ένα ευεργετικό για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά νομοθέτημα που θα τους δίνει «δεύτερη ευκαιρία» και θα τους προσφέρει τη δυνατότητα να παραμείνουν στο σπίτι τους, αν και ως… ενοικιαστές.

 

Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι σημειώνοντας καταρχάς δύο σημαντικά σημεία, όπως επισημαίνονται και σε σχετική επιστολή της Ένωσης Εργαζόμενων Καταναλωτών Ελλάδας της ΓΣΕΕ προς τα αρμόδια υπουργεία:

 

Πρώτον, το σχέδιο νόμου δεν περιλαμβάνει καμία νομοθετική προστασία της κύριας κατοικίας, ακόμα και για μεγάλες κατηγορίες ευάλωτων οφειλετών, παρά μόνο μια διαδικασία μεταβίβασης της κύριας κατοικίας σε κρατικό φορέα και μίσθωσης αυτής από τον οφειλέτη, με δικαίωμα επαναγοράς, η οποία περιλαμβάνει εξαιρετικά αόριστους όρους, με αμφίβολο αποτέλεσμα - ως προς τον σκοπό της προστασίας - και εξαιρετικά αυστηρά κριτήρια ένταξης σε αυτήν, αφήνοντας απροστάτευτα μεγάλα τμήματα πραγματικά ευάλωτων οφειλετών. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την διεύρυνση του υποκειμένου της πτώχευσης σε όλα τα φυσικά πρόσωπα, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μαζική απώλεια πρώτων κατοικιών προς όφελος τραπεζικών ιδρυμάτων και funds, που έρχεται σε σύγκρουση με τον πυρήνα του συνταγματικά προστατευόμενου δικαιώματος στην κατοικία.

 

 

 

Δεύτερον, οι διατάξεις του σχεδίου νόμου, περιλαμβάνουν εξαιρετικά δυσμενείς τροποποιήσεις για τους εργαζόμενους των επιχειρήσεων που θα τεθούν στη διαδικασία της πτώχευσης και το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι γίνεται εξαιρετικά εύκολη η θέση μιας επιχείρησης, αλλά και φυσικών προσώπων, σε πτώχευση, δημιουργούν ένα εξαιρετικά δυσμενές τοπίο για τους εργαζόμενους σαν σύνολο, που έχουν ήδη υποστεί βαριά πλήγματα από την οικονομική ύφεση και τις πολιτικές αντιμετώπισης της τα τελευταία χρόνια, ώστε να πλήττεται καίρια το συνταγματικά προστατευόμενο δικαίωμα στην εργασία.

 

  

Έξι σημαντικές ανατροπές

 

Η πρώτη σημαντική αλλαγή που επέρχεται, είναι η διεύρυνση του υποκειμενικού πεδίου εφαρμογής της πτώχευσης σε κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, αντί των προσώπων που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, όπως ισχύει μέχρι σήμερα. Αυτό συνεπάγεται ότι όποιος έχει οφειλές, οποιουδήποτε είδους και δεν μπορεί να τις εξυπηρετήσει, ανεξαρτήτως αν είναι επιχείρηση, μισθωτός, συνταξιούχος ή άνεργος, θα υφίσταται και τις συνέπειες της πτώχευσης, δηλαδή απαλλαγή από τις οφειλές μεν, με προϋπόθεση όμως, την απώλεια και ρευστοποίηση του συνόλου της περιουσίας του.

 

Δεύτερη σημαντική αλλαγή, εισάγεται με την τεκμαιρόμενη αδυναμία πληρωμής. Ενώ με τα έως σήμερα ισχύοντα, η αντικειμενική προϋπόθεση της πτώχευσης, ήταν να τεκμαίρεται μόνιμη και γενική αδυναμία πληρωμής, η οποία κρινόταν από το Δικαστήριο, με τις διατάξεις του νέου νομοσχεδίου, οι πιστωτές θα μπορούν να επιδιώξουν την πτώχευση του οφειλέτη, με το αντικειμενικό τεκμήριο ότι δεν καταβάλει το 40% των ληξιπρόθεσμων οφειλών του επί έξι μήνες (όταν οι οφειλές που δεν εξυπηρετούνται ξεπερνούν τις 30.000 ευρώ). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μία Τράπεζα μόνο, μπορεί να οδηγήσει ένα φυσικό πρόσωπο σε πτώχευση, αν δεν εξυπηρετεί κανονικά τις δόσεις του δανείου του για ένα εξάμηνο. Αν κάποιος λοιπόν, αδυνατεί πλέον (έστω και προσωρινά) να πληρώσει το στεγαστικό του δάνειο, για έξι μήνες, επειδή π.χ. τέθηκε σε εκ περιτροπής εργασία, ή σε αναστολή εργασίας, με τα μέτρα που θεσπίστηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας και έχασε έτσι το μισό εισόδημα του, θα κινδυνεύει να οδηγηθεί σε πτώχευση από τους δανειστές του.

 

Τρίτη σημαντική αλλαγή, εισάγεται στην έννοια της πτωχευτικής περιουσίας, στην οποία εντάσσεται όλη η ακίνητη περιουσία του οφειλέτη, ακόμα και η κύρια κατοικία, ενώ θα περιλαμβάνεται επίσης, «το μέρος του ετησίου εισοδήματός που υπερβαίνει τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης.». Δηλαδή, όταν πτωχεύουν φυσικά πρόσωπα, θα εντάσσονται δυνητικά στην πτωχευτική περιουσία και τα εισοδήματά τους, όπως μισθοί και συντάξεις, κατά το μέρος που υπερβαίνουν ένα ποσό, το οποίο σημειωτέον αντιστοιχεί σήμερα περίπου σε 540 ευρώ ανά άτομο και 900 ευρώ ανά ζευγάρι, ενώ μέχρι σήμερα ο μισθός και οι συντάξεις ήταν ακατάσχετα στο σύνολο τους για οφειλές προς ιδιώτες (όχι για το Δημόσιο).

 

Τέταρτη σημαντική αλλαγή είναι η έμμεση επιδείνωση της θέσης των εργαζόμενων, των μικρότερων πιστωτών (πχ προμηθευτών), αλλά και του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων και των λοιπών πιστωτών, προς όφελος των Τραπεζών. Συγκεκριμένα, με το άρθρο 167 εισάγεται ρύθμιση εξαιρετικά προβληματική ιδίως για τους εργαζόμενους, καθώς ήδη, στο σήμερα ισχύον νομικό πλαίσιο, η ικανοποίηση των εργατικών απαιτήσεων, είχε αποδυναμωθεί σημαντικά. Με την νέα διάταξη, η ικανοποίηση των εργατικών απαιτήσεων δυσχεραίνεται περαιτέρω, και οι οφειλές προς τους εργαζόμενους και από άλλες αμοιβές εργασίας θα ικανοποιούνται με ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία, εφόσον θα προηγούνται οι Τράπεζες που παρείχαν δανειοδότηση στην επιχείρηση, στη διάρκεια της εξυγίανσης.

 

Πέμπτο, μία από τις προβληματικότερες αλλαγές, αποτελεί η πρόβλεψη για αυτοδίκαιη λύση των συμβάσεων εργασίας, σε αντίθεση με τα σήμερα ισχύοντα. Συγκεκριμένα, ενώ στον ισχύον πτωχευτικό κώδικα, η διατήρηση της ισχύος των συμβάσεων ήταν ο κανόνας και η λύση τους προβλεπόταν μόνο με καταγγελία από τον σύνδικο, στις νέες διατάξεις προβλέπεται αυτοδίκαιη λύση των συμβάσεων (και των συμβάσεων εργασίας) και συνέχιση τους, κατ΄ εξαίρεση, μόνο με απόφαση του συνδίκου και εισηγητή. Ουσιαστικά λοιπόν έχουμε αντιστροφή όσων ισχύουν έως σήμερα. Οι συμβάσεις εργασίας, φαίνεται να αντιμετωπίζονται ως ένα περιττό βάρος για τις υπό πτώχευση επιχειρήσεις.

 

Όσον αφορά τις αποζημιώσεις απόλυσης, ναι μεν δεν θίγεται το δικαίωμα της αποζημίωσης, ωστόσο η καταβολή τους δεν αποτελεί προϋπόθεση για το κύρος της απόλυσης (όπως ίσχυε και με τον ισχύοντα κώδικα). Συνεπώς, αν δεν καταβληθεί η αποζημίωση, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να διεκδικήσουν την ικανοποίηση των αξιώσεων τους ως πτωχευτικοί πιστωτές (όπως επίσης ίσχυε μέχρι τώρα). Αυτό, όμως σημαίνει στην πράξη ότι, υπάρχουν εξαιρετικά μειωμένες πιθανότητες να ικανοποιηθούν πλήρως οι εργαζόμενοι για τις αποζημιώσεις τους .

 

Έκτο, αντί για προστασία της κύριας κατοικίας, όπως είχε εξαγγελθεί, προβλέπεται μια διαδικασία αντίστοιχη με την διαδικασία «Leasing», ωστόσο με άγνωστη αξία επαναγοράς. Προβλέπεται η λειτουργία ενός κρατικού φορέα απόκτησης – επαναμίσθωσης για τις πρώτες κατοικίες των φυσικών προσώπων που θα πτωχεύσουν, ο οποίος θα αποκτά την ιδιοκτησία αυτών των κατοικιών, αποπληρώνοντας την αξία τους στους πιστωτές και στη συνέχεια θα μισθώνει τις κατοικίες στους οφειλέτες. Συγκεκριμένα, «Σε περίπτωση που ευάλωτος κηρυχθεί σε πτώχευση ή σε περίπτωση που επισπεύδεται σε βάρος της κύριας κατοικίας του αναγκαστική εκτέλεση από ενυπόθηκο ή προσημειούχο πιστωτή, δύναται να υποβάλει αίτημα στον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης για τη μεταβίβαση σε αυτόν της κύριας κατοικίας του και την μίσθωσή της από αυτόν.»

 

Τι σημαίνει όμως «ευάλωτος»;

 

Στο σχέδιο Νόμου, η έννοια του ευάλωτου περιλαμβάνει ένα πολύ περιορισμένο εύρος δικαιούχων. Συγκεκριμένα, «φυσικό πρόσωπο το οποίο δεν ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα» και «στο πρόσωπο του οποίου πληρούνται σωρευτικά τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια και λοιπά κριτήρια που εκάστοτε ισχύουν σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 3 του ν. 4472/2017.». Δηλαδή ευάλωτοι θεωρούνται μόνο οι εκάστοτε δικαιούχοι του «επιδόματος στέγασης» όπως αυτοί προσδιορίζονται κάθε φορά με Υπουργική Απόφαση και με ανώτατο ατομικό εισοδηματικό όριο το εξαιρετικά χαμηλό ποσό των 9.600 ευρώ, (685 ευρώ μηνιαίως). Η όποια προστασία λοιπόν περιλαμβάνεται στις κρίσιμες αυτές διατάξεις, παρέχεται σε ένα εξαιρετικά περιορισμένο εύρος οφειλετών, πολύ περιορισμένο σε σύγκριση με το προγενέστερο νομικό πλαίσιο για την προστασία της κύριας κατοικίας (Ν. 3869/2010, Ν. 4605/2019) το οποίο πλέον καταργείται και κυρίως πολύ περιορισμένο σε σχέση με το πλήθος των πολιτών που έχουν πραγματικά ανάγκη την προστασία της κύριας κατοικίας τους από την πολιτεία.

 

Τι προβλέπει για τη μίσθωση;

 

Η μίσθωση θα γίνεται για 12 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της μίσθωσης ή με την λήξη αυτής, ο μισθωτής μπορεί να ζητήσει επέκταση της μίσθωσης για 20 χρόνια, με επαναπόκτηση της κύριας κατοικίας, πληρώνοντας ένα τίμημα επαναγοράς -εκτός από τα μισθώματα- που θα καθορίζεται με Υπουργικές Αποφάσεις (Υπουργείου Οικονομικών). Μετά τη λήξη της 20ετίας αποκτά την κυριότητα (σύμβαση τύπου leasing). Συνεπώς το τίμημα της επαναγοράς παραμένει αόριστο για τον οφειλέτη.

 

Η Πολιτεία εγγυείται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια υπέρ των τραπεζών

 

Από τα παραπάνω, συνάγεται ότι η πολιτεία αναλαμβάνει για άλλη μια φορά να εγγυηθεί τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, υπέρ των τραπεζών ως εξής: Θα αποκτά την ιδιοκτησία των βεβαρυμένων ακινήτων – η οποία πολλές φορές θα είναι δύσκολο να ρευστοποιηθεί ή αξιοποιηθεί- με την υποχρέωση να αποπληρώσει τους πιστωτές του υπερχρεωμένου οφειλέτη στο ύψος της εμπορικής αξίας των ακινήτων κατά τον χρόνο της πτώχευσης. Με τον τρόπο αυτό, οι πιστωτές θα έχουν εισπράξει τις απαιτήσεις τους, πιθανά σε ύψος μεγαλύτερο από ότι αν κινούσαν διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης και δεν θα κινδυνεύουν έτσι από άγονους πλειστηριασμούς, ενώ ο κρατικός φορέας θα αναλαμβάνει να εισπράξει το αντίτιμο από τον οφειλέτη, ως ενοίκιο για μακροχρόνια μίσθωση. Και εάν ο ευάλωτος οφειλέτης καταφέρει να ανταποκριθεί, αποπληρώνοντας τόσο τα μισθώματα, όσο και το όπως ελέχθη αόριστο τίμημα επαναγοράς, τότε θα μπορέσει να επαναποκτήσει την κατοικία του. Αν όμως αυτό δεν καταστεί δυνατό, οι κατοικίες θα απομένουν στο Δημόσιο, το οποίο προκειμένου να επαναεισπράξει τα ποσά που θα έχει δαπανήσει, ίσως αναγκάζεται να τα πουλήσει, με εξαιρετικά χαμηλό αντίτιμο και πάλι στις Τράπεζες και τα fund για να τα αξιοποιήσουν.  

πηγή

Και ο ιός της προπαγάνδας σε έξαρση

 γράφει ο Κώστας Ζαφειρόπουλος  

Εκθετική καμπύλη ακολουθεί η κυβέρνηση στην προπαγάνδα ως προς τη διαχείριση της πανδημίας. Σε άτυπο ρόλο λοιμωξιολόγων, υψηλόβαθμα στελέχη της επιμένουν στη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και στην προσβολή της κοινής λογικής, δίχως να δέχονται σοβαρή κριτική από τα περισσότερα ΜΜΕ (της λίστας Πέτσα).

Ο υπουργός Ανάπτυξης, Αδωνις.. Γεωργιάδης, απέδωσε ουσιαστικά την ευθύνη της ραγδαίας αύξησης κρουσμάτων στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο στις 7 Οκτωβρίου στην Αθήνα. «Ηταν χιλιάδες στο Εφετείο, ο ένας πάνω στον άλλον, οι περισσότεροι χωρίς μάσκες. Ηταν φύσει και θέσει αδύνατο να μην έχουμε αύξηση των κρουσμάτων» απεφάνθη ο υπουργός. Φυσικά πρόκειται για εντελώς ψευδή αναφορά αφού στη συντριπτική πλειονότητά τους οι συγκεντρωμένοι φορούσαν μάσκες. Οι μοναδικές στιγμές που κάποιοι αναγκάστηκαν να αφαιρέσουν τις μάσκες ήταν όταν η ΕΛ.ΑΣ., με ευθύνη του υπουργού Προ.Πο. Μ. Χρυσοχοΐδη, αποφάσισε να πνίξει τη συγκέντρωση στα χημικά.

Ενδεχομένως βέβαια να γνωρίζει κάτι παραπάνω ο κ. Γεωργιάδης και πιθανότατα η συντριπτική πλειονότητα των αντιφασιστών να ήταν από την Καστοριά (που τώρα έχει λοκντάουν), τις Σέρρες, τη Λάρισα, τη Θεσσαλονίκη και τα Ιωάννινα (πορτοκαλί περιοχές). Παράλληλα, είναι δεδομένο πως και για την αύξηση κρουσμάτων Covid στις ποδοσφαιρικές ομάδες φταίει η συγκέντρωση στο Εφετείο, κατά τη λογική Γεωργιάδη.

Χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος το πήγε ένα βήμα πιο μακριά. Ο κ. Πέτσας ισχυρίστηκε πως δεν τίθεται θέμα υπερμετάδοσης στα σχολεία ή στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Δικαιολογώντας το συμπέρασμά του για τα ΜΜΜ, ο ίδιος ανέφερε ότι κατά τις ώρες αιχμής έγιναν στοχευμένα τεστ σε κεντρικούς σταθμούς του μετρό στο Σύνταγμα και το Θησείο και διαπιστώθηκε, για παράδειγμα, ότι από τα 3.046 τεστ που έγιναν την Τρίτη στο Σύνταγμα μόλις 29 βρέθηκαν θετικά. Δηλαδή, εξήγησε, «το ποσοστό θετικότητας ήταν κάτω από τη μονάδα, τη στιγμή που στο σύνολο της χώρας είναι πάνω από τρία».

Ως προς τα σχολεία ο κ. Πέτσας, για να δικαιολογήσει τις κυβερνητικές επιλογές, ανέφερε πως έχει διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει ζήτημα διασποράς από μαθητή σε μαθητή, πως τα κρούσματα είναι πολύ περιορισμένα και συνήθως μαθητής ή εκπαιδευτικός φέρνει τον ιό απ’ έξω μέσα στο σχολείο, αλλά δεν γίνεται μεταφορά μεταξύ μαθητών! Ακρως επιστημονικό το συμπέρασμα: δεν είναι όλοι οι συγχρωτισμοί μεταδοτικοί!

 

 

Έχετε καταλάβει ότι είμαστε "μεγάλοι επενδυτές";

 

Με τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα δεν μας δίνεται απλά μια 2η ευκαιρία, αλλά η Μεγάλη Ευκαιρία να επενδύσουμε στην ανάπτυξη της χώρας, ρευστοποιώντας τα υπάρχοντά μας. Όπως κάναμε και το ’99 στο Χρηματιστήριο…

 

γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος

 

Η χθεσινή συζήτηση για τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα στην Βουλή – μέχρι να την διακόψει η πρόταση δυσπιστίας του Τσίπρα - ήταν ευεργετική. Με βοήθησε να αναθεωρήσω, όσα πίστευα μέχρι σήμερα για την οικονομία της χώρας. Ανακάλυψα ότι τελικά δεν είμαστε "θύματα", όπως νόμιζα, αλλά οι "μεγάλοι επενδυτές".

 

Με το νομοσχέδιο που προβλέπει την ρευστοποίηση των περιουσιών όσων χρωστάνε δάνεια και δεν μπορούν να αποπληρώσουν, δεν μας δίνεται 2η ευκαιρία, όπως συνεσταλμένα υποστηρίζει η κυβέρνηση. Μας δίνεται η μεγάλη ευκαιρία να επιτελέσουμε τον ιστορικό μας ρόλο: Αυτόν του επενδυτή. Όπως κάνουμε χρόνια τώρα.

 

Θυμάστε - όσοι θυμάστε - τις δεκαετίες του ’80 και του ’90; Τότε που όποιος ιδιοκτήτης μεγάλης επιχείρησης (κυρίως βιομηχανικής) "την έριχνε στα βράχια" έρχονταν το δημόσιο και την κρατικοποιούσε; Με τα χρήματα των φορολογούμενων εξυγιαίνονταν η εταιρία και στην συνέχεια επέστρεφε "καθαρή" και "φρέσκια" στον ιδιοκτήτη της. Εμείς ήμασταν τότε οι μεγάλοι επενδυτές. (Για 3 χρονάκια ήρθε η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που "το πήρε ανάποδα": Αντι να κρατικοποιεί επιχειρήσεις και να τις πληρώνουμε, ήθελε να ιδιωτικοποιεί αυτές που είχαμε ήδη πληρώσει. Εναλλακτική προσέγγιση αλλά …βρίσκονταν κι έτσι ο τρόπος να "επενδύσουμε").

 

 

Λίγο πριν το Millenium , την εποχή του Κώστα Σημίτη, τις επενδύσεις μας ανέλαβε ο Γιάννος Παπαντωνίου. Διαφήμισε τα εύκολα λεφτά του χρηματιστηρίου. Μας προέτρεψε να "μπούμε στο παιχνίδι". Ολόκληρη η κοινωνία (και ιδίως τα media) άρχισαν να μιλάνε για "μετοχές Ταύρους και Αρκούδες" υιοθετώντας την αργκό της (τότε) Σοφοκλέους. Ο μύθος του ταμπλό κατέρρευσε το 1999. Λίγο αργότερα ανακαλύψαμε ότι πάνω – κάτω ένα ποσό της τάξης των 200 δισεκατομμυρίων ευρώ είχε αλλάξει χέρια. Μεταφέρθηκε από τις τσέπες του 1,5 εκατομμυρίου "επενδυτών" στις "δυνάμεις της αγοράς". Ο Γιάννος Παπαντωνίου δεν βγήκε ζημιωμένος. Πήρε το … "μέρισμά" του με άλλους τρόπους. Ένα μικρό μέρος της "επένδυσής" μας

 

Την επόμενη 10ετία, η σκυτάλη στις τράπεζες κατευθείαν. Στεγαστικά δάνεια με εγγυημένα ευρωπαϊκά επιτόκια, πιστωτικές κάρτες μοιράζονταν στον δρόμο σαν φείγ-βολάν, διακοποδάνεια, εορτοδάνεια, αυτοκινητοδάνεια, ρουχοδάνεια, ήταν εκεί και περίμεναν μια απλή υπογραφή. Το κοινωνικό κράτος έχει ήδη υποχωρήσει. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναζητούσαν την ασφάλεια της απόκτησης μιας κατοικίας. Η κουλτούρα του lifestyle είχε δημιουργήσει σε άλλους ψευδεπίγραφες ανάγκες. Η "νέα γενιά" επενδυτών δανειοδοτείται. Τα ταμεία των τραπεζών γεμίζουν. Με την βοήθεια των "χρηματοδοτικών προϊόντων" μια τράπεζα μπορεί να πουλήσει "σήμερα" χρήματα που θα λάβει "αύριο". Με αυτή την "καβάντζα" εκατομμύρια ευρώ δίνονται σε εταιρίες. Τα γνωστά δάνεια…"με αέρα". Θυμάστε, βέβαια, ποιος την είπε, αυτή ακριβώς, την φράση.

 

Μετά ήρθε η κρίση. Τα τραπεζικά ιδρύματα βρέθηκαν με πήλινα πόδια. Τα πλήθη κλήθηκαν πάλι να παίξουν τον … επενδυτικό τους ρόλο. Όμως επειδή δεν είχαν ιδιαίτερη προθυμία (το κατέδειξαν οι πλατείες της οργής) ανέλαβαν οι δανειστές. Εναλλάχθηκαν 4 κυβερνήσεις, με πιο αποτελεσματική αυτή του Λουκά Παπαδήμου. Ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών έρχονταν η μία μετά την άλλη. Μειώθηκε ο κατώτατος μισθός, κόπηκαν τα «δώρα» και όλα τα υπόλοιπα, που άπαντες θυμόμαστε. Ο δανεισμός της αγοράς με τα χρήματά μας δεν σταμάτησε, έστω κι αν δεν ήταν πια τόσο "γαλαντόμος".

 

Σήμερα, μια δύσκολη περίοδο, πρέπει πάλι να γίνουν μεγάλες "επενδύσεις». Πως θα βρούμε δουλειές; Οι μεγάλες επενδύσεις χρειάζονται δάνεια. Τα δάνεια χρειάζονται εύρωστες τράπεζες. Οι εύρωστες τράπεζες χρειάζονται κεφάλαια. Ποιος έχει αυτά τα κεφάλαια; Εμείς οι μεγαλο-επενδυτές. Ας "ρευστοποιηθούμε"…