Όχι και την Οικουμενική Διακήρυξη, κύριε Υπουργέ!

 

Ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα για την ανάγκη τήρησης των μέτρων κατά του κορονοϊού παρουσίασε χθες, έπειτα από σύσκεψη, ο υπουργός Προ.Πο. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε με το περιεχόμενο του μηνύματος, ούτε με την, ομολογουμένως περίεργη, θεατρικότητα του υπουργού που, όπως σχολίασε ο Θανάσης Καμπαγιάννης, θύμιζε κάτι από παλιό σκετσάκι των ΑΜΑΝ.

 

Αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το φόντο που επέλεξε ο Χρυσοχοΐδης για να μεταδώσει αυτό το μήνυμα. Κι αυτό διότι πρόκειται για το εξώφυλλο μίας εικονογράφησης της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, από τον Γερμανό καλλιτέχνη Michel Streich, που εκδόθηκε σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία στην 60ή επέτειο από την υιοθέτηση της διακήρυξης, το 2008.

 

 

Μπορεί σε κάποιον που δεν γνωρίζει το ποιον του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη να φαίνεται αυτή η επιλογή επικοινωνιακά σωστή — όμως αν κανείς διαβάσει το κείμενο της Διακήρυξης θα προσέξει κάτι το (όχι και τόσο) παράδοξο: ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, η Ελληνική Αστυνομία της οποίας προΐσταται και το Ελληνικό Κράτος του οποίου είναι υπουργός, έχουν παραβιάσει ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

 

 

Με μια σύντομη ματιά σε περασμένα βίντεο του υπουργού, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό το φόντο δεν ήταν μια τυχαία επιλογή, αλλά βρίσκεται πίσω από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη σε κάθε του μήνυμα. Αναρωτιόμαστε αν έχει διαβάσει ο υπουργός την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ή αν, όπως εκείνο το Μνημόνιο που δεν διάβασε ποτέ, απλά την εργαλειοποιεί για να φανεί κάτι που δεν είναι: Δημοκράτης.

 

Ακολουθούν τα άρθρα της Οικουμενικής Διακήρυξης:

 

ΑΡΘΡΟ 1

‘Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.

 

ΑΡΘΡΟ 2

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.

 

Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.

 

ΑΡΘΡΟ 3

Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.

 

ΑΡΘΡΟ 4

Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.

 

ΑΡΘΡΟ 5

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.

 

ΑΡΘΡΟ 6

Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.

 

ΑΡΘΡΟ 7

‘Ολοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. ‘Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.

 

ΑΡΘΡΟ 8

Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.

 

ΑΡΘΡΟ 9

Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.

 

ΑΡΘΡΟ 10

Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.

 

ΑΡΘΡΟ 11

Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις.

Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.

ΑΡΘΡΟ 12

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.

 

ΑΡΘΡΟ 13

Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.

Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.

ΑΡΘΡΟ 14

Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.

Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.

ΑΡΘΡΟ 15

Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας.

Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.

ΑΡΘΡΟ 16

Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.

Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.

Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.

ΑΡΘΡΟ 17

Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.

Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.

ΑΡΘΡΟ 18

Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.

 

ΑΡΘΡΟ 19

Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

 

ΑΡΘΡΟ 20

Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.

Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.

ΑΡΘΡΟ 21

Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.

Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.

Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.

ΑΡΘΡΟ 22

Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

 

ΑΡΘΡΟ 23

Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργεία.

‘Ολοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.

Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.

Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.

ΑΡΘΡΟ 24

Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.

 

ΑΡΘΡΟ 25

Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. ‘Εχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.

Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. ‘Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.

ΑΡΘΡΟ 26

Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους.

Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.

Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.

ΑΡΘΡΟ 27

Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.

Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

ΑΡΘΡΟ 28

Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.

 

ΑΡΘΡΟ 29

Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

ΑΡΘΡΟ 30

Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν. 

πηγή

  

Δουλειά, σπίτι, ύπνος... και πολύ σας είναι

 

Δεν υπάρχει μέρα που να ήρθαμε πιο κοντά σε χαρακτήρες ταινίας του Οικονομίδη από την 6η του Φλεβάρη, όταν και ανακοινώθηκε η απαγόρευση μετακίνησης για τα σαββατοκύριακα από τις 6 το απόγευμα. Ή τουλάχιστον, έτσι νομίζαμε!

 

γράφει η Συραγώ Λιατσίκου  

 

Με το λεγόμενο «ακορντεόν» να έχει επηρεάσει εμφανώς την ψυχική υγεία της πλειοψηφίας του κόσμου που προσπαθεί να ζήσει στοιχειωδώς σ’ αυτή τη χώρα εν μέσω πανδημίας, κάθε μέρα εκτυλίσσεται ένα νέο επεισόδιο στο κυβερνητικό θέατρο του παραλόγου.

 

Σε μια περίοδο όπου η εξάπλωση του ιού ανησυχεί ιδιαίτερα, με τις μεταλλάξεις να αλλάζουν πολλά από τα μέχρι τώρα δεδομένα και την κατάσταση στα νοσοκομεία να προβληματίζει ήδη από άποψη πληρότητας σε ΜΕΘ και ΜΑΦ, τα κυβερνητικά μέτρα που λαμβάνονται μπορούν κάλλιστα να εκληφθούν ως εμπαιγμός.

 

Εμπαιγμός, πρώτα από όλα στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία που σε λίγο κλείνουν έναν χρόνο να παλεύουν μόνοι τους να σώσουν ανθρώπινες ζωές, χωρίς καμία κρατική ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων, με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς να στενάζουν από την κίνηση του κόσμου που πάει κανονικά στις δουλειές του, χωρίς καμιά απολύτως μέριμνα. Αλλά και εμπαιγμός απέναντι στον καθένα που παρακολουθεί σαστισμένος να λαμβάνονται αλλεπάλληλες παράλογες αποφάσεις ως «μέτρα για την καταπολέμηση του κορονοϊού», χωρίς καμία τεκμηρίωση, χωρίς καμία αιτιολόγηση, χωρίς καμία δημοσιοποίηση των πρακτικών της συζήτησης των «σοφών», της επιτροπής λοιμωξιολόγων, του κέντρου δηλαδή όπου λαμβάνονται – μάλλον – οι αποφάσεις.

 

Την ίδια ώρα που στην Ευρώπη οι μεταλλάξεις εξαπλώνονταν και η μια χώρα μετά την άλλη επέβαλαν σκληρά lockdown, η Ελλάδα πήγαινε αντίστροφα.

 

Και ενώ στις αρχές του χρόνου μια σειρά από δραστηριότητες άνοιγαν για να καταναλώσουμε όσο περισσότερο μπορούμε – με κυρίαρχη πάντα την έγνοια της πορείας της οικονομίας – κάθε Παρασκευή άλλαζαν οι τρόποι με τους οποίους μας καλούσαν να καταναλώσουμε. Κάθε Παρασκευή ακούγαμε για το ακορντεόν, που επιχειρήθηκε να «πλασαριστεί» ως επιτυχημένη λύση για το δυνατόν μικρότερο πλήγμα στην οικονομία, κάθε Παρασκευή μας έλεγαν για την ατομική μας ευθύνη και πως αν κάτι δεν πάει καλά, εμείς θα φταίμε.

 

Κάθε Σαββατοκύριακο, δεν υπήρχε κανάλι που να μην προβάλει ρεπορτάζ από τον Φλοίσβο, τη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης, τα πάρκα των μεγάλων πόλεων, τις πλατείες στις γειτονιές για την (μη) τήρηση των μέτρων, εξαπολύοντας προσωπικές επιθέσεις on camera σε όσους «παρέκλιναν» από την πρέπουσα συμπεριφορά, είτε επειδή κρατούσαν έναν καφέ στο χέρι, είτε επειδή περπατούσαν κοντά με άλλους που βγήκαν κι αυτοί να πάρουν τον αέρα τους.

 

Έναν αέρα που φρόντισαν να περιορίσουν προκλητικά, με την πρωτοφανή απόφαση να επιβάλουν απαγόρευση κυκλοφορίας τα σαββατοκύριακα από τις 6 το απόγευμα.

 

Μια απόφαση κάθε άλλο παρά «ατυχή», ένα μέτρο με ξεκάθαρο ιδεολογικό φορτίο. Μέτρο που συμπυκνώνει με τον πιο βίαιο τρόπο την πολιτική αντίληψη των κυβερνώντων για το τι σημαίνει ζωή. Δουλειά, σπίτι, ύπνος. Και κατανάλωση.

 

Με την αξιοποίηση της πανδημίας ως ασπίδα απέναντι σε οποιαδήποτε κριτική, εξαπολύουν μια ιδεολογική επίθεση απέναντι στην κοινωνία. Ό,τι αντιδρά καταστέλλεται, ό,τι δε φέρνει λεφτά απαγορεύεται. Όποια δραστηριότητα δεν είναι ταιριαστή με το τρίπτυχο πατρίς – θρησκεία – οικογένεια, δεν έχει δικαίωμα να υπάρχει. Και στην εξέλιξη αυτού του σκεπτικού, έχουν εξαπολύσει τη μεγαλύτερη επίθεση στον ελεύθερό μας χρόνο.

 

Δεν υπάρχει πιο εμφανές παράδειγμα για το ιδεολογικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης, από τον τρόπο που χειρίστηκε τις περιπτώσεις του πολιτισμού και του ερασιτεχνικού αθλητισμού, ζωτικά κομμάτια του αλλοτινού μας ελεύθερου χρόνου τα οποία οι κυβερνητικοί χειρισμοί, που εξαφάνισαν – κυριολεκτικά – από το πρώτο κιόλας lockdown. Πενιχρά επιδόματα για λίγο και για λίγους, καμία αναφορά στους ανθρώπους αυτούς από κυβερνητικά χείλη, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Και η εστίαση, μια άλλη μαζική δεξαμενή διοχέτευσης του ελεύθερου χρόνου μένει παραγκωνισμένη, χωρίς ουσιαστική κρατική στήριξη. Με περισσό, μάλιστα, θράσος συνοδεύεται από ειρωνικές δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού, παρά το γεγονός ότι αποτελεί βασικό πυλώνα της οικονομίας, άρα κάτι θα του κοστίσει.

 

Ο ελεύθερος χρόνος από την αρχή της πανδημίας αγνοήθηκε ως ανάγκη, κι όσο περνούσε ο καιρός και η συνήθεια έγινε κανονικότητα έπεσε κι αυτός με τη σειρά του θύμα του ακορντεόν, και συμπιέστηκε. Έτσι, με το που το ρολόι θα χτυπήσει 6, πρέπει να τρέξουμε πίσω στα κλουβιά μας. Και ήσυχα. Και ήσυχοι.

 

Τα μεγαλοφυούς εμπνεύσεως μέτρα που ανακοινώθηκαν το βράδυ της περασμένης Παρασκευής για τη «καταπολέμηση του ιού» κρίθηκαν κατάλληλα από τους ειδικούς για τον περιορισμό των κρουσμάτων, χωρίς ξανά, να υπάρχει η οποιαδήποτε τεκμηρίωση.

 

Η αύξηση των κρουσμάτων ισχυρίζονται ότι θα μετριαστεί, συμπιέζοντας τον ελεύθερο χρόνο των ανθρώπων τα σαββατοκύριακα.

 

Έτσι, λαϊκές, σούπερ μάρκετ και «προαυλισμός» πατήθηκαν κι αυτά από το περιβόητο ακορντεόν, και ξεχυθήκαν όλοι στους δρόμους για να τα προλάβουν όλα πριν γίνουν κορονο-κολοκύθες.

 

Η μεγαλοφυής απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 6, μεταφράστηκε σε φεστιβάλ του Woodstock στα πάρκα των πόλεων και σε ουρές ακόμα και στα περίπτερα. Γιατί πολύ απλά, αυτές οι λιγοστές δραστηριότητες που επιτρέπονται στην καθεμιά και στον καθένα συμπιέστηκαν κι αυτές με τη σειρά τους, με αποτέλεσμα να πέσουν ο ένας πάνω στον άλλο οι άνθρωποι, με κυβερνητική προσταγή.

 

Με τον ανέμελο πρωθυπουργό να συμπεριφέρεται ως άλλος Λουδοβίκος και να στέλνει χαιρετίσματα από την εκδρομή του στην Ικαρία, λειτουργώντας σαν κινητή βόμβα κορονοϊού σε ένα νησί με ελάχιστα κρούσματα, με αποκορύφωμα όλων, το γεύμα στο μπαλκόνι-ταβέρνα του βουλευτή Σάμου μαζί με μια κουστωδία 40 ατόμων.

 

Την ίδια μέρα που περιορίζει το σύνολο των πολιτών της χώρας στα σπίτια τους από τις 6 το απόγευμα, ο ίδιος απολαμβάνει «ανέσεις» που σε οποιονδήποτε άλλο θα κοστίσουν από 300 έως 3.000 ευρώ και θα χαρακτηριστούν ως ανεύθυνη, αντικοινωνική συμπεριφορά, «κορονοπάρτι».

 

Και ερχόμαστε στο άκουσμα των νέων μέτρων, μόλις πέντε μέρες μετά τα προηγούμενα, μετά από αλλεπάλληλες διαρροές και προειδοποιήσεις για την κρισιμότητα της κατάστασης και την επιβολή ενός «lockdown τύπου Μαρτίου».

 

Ο πρωθυπουργός, βαθιά επηρεασμένος από την πρόσφατη εξόρμησή του στα νησιά θα απαγγείλει ξανά το γνωστό ποίημα που ξεκινά με το «συμπολίτες μου», τσακωμένος με την πειθώ, σε ένα άλλο σύμπαν να μας λέει να κάνουμε υπομονή γιατί «ο ήλιος του εμβολίου φωτίζει, πια, την επόμενη μέρα».

 

Το κερασάκι στην τούρτα, θα έρθει το μεσημέρι της Τετάρτης, με την εξειδίκευση των μέτρων και τη συνειδητοποίηση ότι σε τίποτα δε θυμίζουν το lockdown του Μαρτίου, παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης. Κλειστή θα παραμείνει η αγορά και τα σχολεία, αλλά όλοι οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν -και να μεταδίδουν τον ιό – κανονικά. Καμιά ουσιαστική μεταβολή στην εργασία, καμία επίσης στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

 

Για ώρες στα δημοσιογραφικά γραφεία οι συντάκτες προσπαθούν να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει με την τηλεργασία και ποια είναι τα πραγματικά μέτρα τα οποία θα εφαρμοστούν για τον περιορισμό του συγχρωτισμού.

 

Η ουσία είναι ότι οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στους χώρους εργασίας και να χρησιμοποιούν μαζικά τα Μέσα Μεταφοράς για να φτάσουν στις δουλειές τους.

 

Ένα ακόμα lockdown ξεκινά μέσα στο lockdown με την κυβερνητική στρατηγική να αποδεικνύεται και πάλι ελλιπέστατη και αντί ουσιαστικών μέτρων να εισάγει ένα ακόμα αναγχρονιστικό και συντηρητικό τρίπτυχο για την αντιμετώπιση της πανδημίας: Δουλειά – σπίτι – ύπνος.

 

Ο περιβόητος «συνωστισμός» θα συνεχίσει να υπάρχει, ο εγκλεισμός θα επεκταθεί στις υπόλοιπες ώρες πέραν από αυτές της δουλειάς και η αδιαφορία για τις ζωές που χάνονται αλλά και τις άλλες που υποφέρουν, θα έχει κυβερνητική σφραγίδα. Μέχρι μια σταγόνα να ξεχειλίσει από το ποτήρι.

Υγειονομικούς δεν «γεννάει» αλλά μπάτσους (για τα πανεπιστήμια) προσλαμβάνει

 Λεωφορεία δεν μπορεί να «γεννήσει» αλλά δίνει εκατομμύρια ευρώ για ένα τεράστιο εξοπλιστικο πρόγραμμα της αστυνομίας - Kι όλα αυτά σε περίοδο πανδημίας

 

γράφει ο Γεράσιμος  Χολέβας

 

Κυριάκος Μητσοτάκης, πρωθυπουργός της Ελλάδας την περίοδο της πανδημίας (10/2/2021):

 

«Δεν μπορούμε να ανακαλύψουμε ή να δημιουργήσουμε ή να “γεννήσουμε” πρόσθετους νοσηλευτές, γιατρούς, αναισθησιολόγους, εντατικολόγους πέραν αυτών που έχουμε. Όποιος είναι διαθέσιμος, σας διαβεβαιώνω ότι αξιοποιείται».

 

Στο βίντεο μετά το 8′.30”:       

Κανονικά, ένας πρωθυπουργός σε περίοδο πανδημίας θα έπρεπε να ντρέπεται κάνοντας την παραπάνω δήλωση. Στον κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

 

Αντίθετα, πανηγυρίζει ότι «στα πανεπιστήμια δεν μπαίνει η αστυνομία, μπαίνει η δημοκρατία».

 

Τι εννοεί ο κύριος πρωθυπουργός; Μα την θεσμοθέτηση πανεπιστημιακής αστυνομίας, που μεταξύ άλλων προβλέπει:

 

— Σύσταση Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος» (ΟΠΠΙ), δηλαδή μία ομάδα με ειδική εκπαίδευση από την ίδια την ΕΛΑΣ, η οποία θα φέρει ειδική στολή και θα υπάγεται στην ΕΛΑΣ.

 

Α, και κάτι ακόμα: Στην εποχή της πανδημίας που η κυβέρνηση δεν μπορεί να «γεννήσει» υγειονομικούς, προβλέπονται 1000 οργανικές θέσεις για αστυνομικούς, προστάτες των πανεπιστημίων!

 

Ούτε λεωφορεία μπορεί να «γεννήσει»

Κυριάκος Μητσοτάκης, πρωθυπουργός της Ελλάδας την περίοδο της πανδημίας (5/11/2020):

 

«Κάναμε το καλύτερο το οποίο μπορούσαμε. Προφανώς, θα μπορούσαμε να κάνουμε και κάτι περισσότερο. Δεν ξέρω τι θα ήταν αυτό γιατί δεν μπορούμε να γεννήσουμε λεωφορεία από το πουθενά»

 

Στο βίντεο μετά το 51.25:         

 Κανονικά, ένας πρωθυπουργός σε περίοδο πανδημίας, θα έπρεπε να ντρέπεται κάνοντας και την παραπάνω δήλωση. Στον κύριο Κυριάκο Μητσοτάκη δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.

 

Αντίθετα, στα μέσα Δεκέμβρίου του 2020 το αρχηγείο της ελληνικής αστυνομίας ανακοίνωσε ότι υλοποιεί ένα από τα μεγαλύτερα εξοπλιστικά προγράμματα, ο προϋπολογισμός του οποίου ξεπερνά συνολικά τα 31.000.000 ευρώ. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει την προμήθεια 675 οχημάτων, 15.690 αλεξίσφαιρα γιλέκα, καθώς και μεγάλο αριθμό ατομικών εφοδίων (επιχειρησιακές στολές, προστατευτικά κράνη, άρβυλα υψηλής και χαμηλής θωράκισης, χειροπέδες) και άλλου τεχνικού και υποστηρικτικού εξοπλισμού (θερμικές κάμερες, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αλκοολόμετρα κ.λ.π). Επιπλέον, σύμφωνα με την ΕΛΑΣ από τις αρχές του χρόνου θα έχουν παραληφθεί συνολικά 1.453 οχήματα, μέσω διαγωνιστικών διαδικασιών, προγραμμάτων Ε.Σ.Π.Α. και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης.

 

Με λίγα και απλά λογια η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη

 

– δεν μπορεί να «γεννήσει» υγειονομικούς, αλλά προσλαμβάνει μπάτσους (μπάτσοι είναι αυτοί που θα κάνουν τους χωφορύλακες της ακαδημαϊκής ελευθερίας) για τα πανεπιστήμια,

 

– δεν μπορεί να γεννήσει λεωφορεία, αλλά έχει να διαθέσει εκατομμύρια ευρώ για τον εξοπλισμό της αστυνομίας, με προφανή σκοπό όχι την «προστασία του πολίτη» (όπως λέγεται και το υπουργείο του «σερίφη» Χρυσοχοΐδη) αλλά την αντιμετώπιση του «εχθρού λαού».

 

Κι όλα αυτά – το επαναλαμβάνουμε – σε περίοδο πανδημίας.

 

Οι προτεραιότητες των «αρίστων» δεν κρύβονται, πια: Μπατσοκρατία αντί για δημόσια Υγεία και προστασία από την πανδημία.

          

Ελληνοτουρκικό «ζουμί» στο ΝΑΤΟ

 

 γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Οι ελληνοτουρκικές διαβουλεύσεις συνεχίζονται όπως είχαν δρομολογηθεί και σχεδιαστεί από τους «διαμεσολαβούντες» Γερμανούς και Αμερικανούς σε δύο επίπεδα: Σε πρώτο πλάνο έχουμε τις αργές κινήσεις των διερευνητικών συνομιλιών. Σε δεύτερο, δυσδιάκριτο πλάνο εξελίσσονται οι συζητήσεις στο πλαίσιο του μηχανισμού «αποσυμπίεσης» στο ΝΑΤΟ.

 

Κοινός παρονομαστής των δύο επιπέδων είναι η απόλυτη μυστικότητα.

 

Οι ελληνοτουρκικές διερευνητικές επαφές, που ξεκίνησαν με την πρώτη τρίωρη συνάντηση των δύο αντιπροσωπειών στην Κωνσταντινούπολη και, όπως ανακοινώθηκε, θα συνεχιστούν στην Αθήνα περί το τέλος του μήνα, παρουσιάζονται δημόσια ως απόδειξη της καλής θέλησης των δύο πλευρών να συνομιλήσουν, αναζητώντας δρόμους ειρηνικής διευθέτησης των διαφορών.

 

Ψευδαίσθηση προσέγγισης

Αν και οι δημοσίως διατυπωμένες θέσεις των δύο πλευρών δεν αφήνουν κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης (η Ελλάδα υπογραμμίζει ότι το μόνο αντικείμενο του διαλόγου είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, ενώ η Τουρκία επισημαίνει το σύνολο των απαιτήσεών της εις βάρος της Ελλάδας) έχει αποφασιστεί οι συζητήσεις στο πλαίσιο των διερευνητικών να συνεχιστούν καθώς δημιουργούν την (ψευδ)αίσθηση προσέγγισης.

 

Η καλλιέργεια των ψευδαισθήσεων επιτρέπει την αδιατάρακτη εξέλιξη των ουσιαστικών ελληνοτουρκικών συζητήσεων οι οποίες πραγματοποιούνται στο ΝΑΤΟ στο πλαίσιο του μηχανισμού αποσυμπίεσης των ελληνοτουρκικών εντάσεων. Αυτές οι συνομιλίες έχουν ήδη συμπληρώσει οκτώ γύρους και μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε γνωστό για το περιεχόμενό τους.

 

Σύμφωνα με εκτιμήσεις έμπειρων Ελλήνων διπλωματών, οι ελληνοτουρκικές συζητήσεις στο ΝΑΤΟ προσφέρουν το πλαίσιο για τη συζήτηση όλων όσα δημόσια έχει αποκλείσει να συζητηθούν η ελληνική πλευρά στις διερευνητικές επαφές. Εκεί, υπό τη «σκέπη» του απόρρητου και την αυστηρή επιτήρηση των «συμμάχων», Αθήνα και Άγκυρα συνομιλούν επί της ουσίας και για πολύ συγκεκριμένα ζητήματα, τα οποία προκαλούν πολιτικές εντάσεις και τον κίνδυνο στρατιωτικών τριβών και ανάφλεξης.

 

Αποκαλυπτικός ο Ακάρ

Ενδεχομένως το περιεχόμενο και η εξέλιξη αυτών των ελληνοτουρκικών συνομιλιών στο ΝΑΤΟ να εξηγούν σε έναν βαθμό και τις παραληρηματικές τοποθετήσεις του υπουργού Άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ σε συνέντευξή του στις εφημερίδες «Aksam» και «Hurriyet». Έχοντας κατά νου και τις εσωτερικές πολιτικές ανάγκες για χάιδεμα των ακραίων εθνικιστών στους οποίους στηρίζεται πια το «σύστημα» Ερντογάν, οι δηλώσεις Ακάρ σκιαγραφούν ένα «περιεχόμενο» ελληνοτουρκικής συζήτησης.

 

Σύμφωνα λοιπόν με τον πρώην επιτελάρχη και νυν υπουργό Άμυνας της Τουρκίας «οι Έλληνες στρατιωτικοποίησαν 16 από τα 23 νησιά που πρέπει να είναι σε καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης. Παρά τις Συνθήκες Λωζάννης και Παρισίων. Ρώτησα την υπουργό Άμυνας της Γερμανίας: Ποιος έχει επεκτατικές βλέψεις; Δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που έχει χωρικά ύδατα 6 μίλια και εναέριο χώρο 10 μίλια».

 

Προχωρώντας ακόμη περισσότερο την τουρκική «λογική» γύρω από το θέμα της ελληνικής κυριαρχίας επί 16 νησιών, ο Ακάρ σημείωσε ότι «Έλληνες αξιωματούχοι πραγματοποίησαν 78 επισκέψεις στα νησιά που βρίσκονται μπροστά μας, δίπλα μας. Αυτές είναι προκλήσεις! Αφού μιλάτε για φιλία, τότε αποστρατιωτικοποιήστε τα νησιά!»

 

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Ακάρ δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι τελικά η Γερμανία στηρίζει την Τουρκία: «Τώρα στις πύλες της Ευρώπης προσπαθούν (οι Έλληνες) να καλύψουν τις παρανομίες τους και προσπαθούν να εξηγήσουν προβλήματα που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Ο Έλληνας υπουργός είπε σε υπουργό της Γερμανίας πως “τρεις φορές φτάσαμε στα πρόθυρα πολέμου με την Τουρκία”. Βλέπουν όνειρα. Δεν έχουμε ούτε σκέψεις ούτε σχέδια. Ο Έλληνας υπουργός ζήτησε από τη Γερμανίδα ομόλογό του την ακύρωση της παράδοσης των υποβρυχίων και των ανταλλακτικών. Η Γερμανία αρνήθηκε το αίτημα αυτό» δήλωσε.

 

Τέλος, σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, ο Ακάρ αναφέρθηκε και στο ζήτημα των S-400 μιλώντας για «μοντέλο Κρήτης» εννοώντας την αποθήκευσή τους. «Είπαμε στις ΗΠΑ πως είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε στο ίδιο μοντέλο που εφαρμόζεται με τους S-300 στην Κρήτη. Δεν σημαίνει πως θα τα χρησιμοποιούμε συνέχεια τα συστήματα αυτά. Θα χρησιμοποιηθούν μόνο σε περίπτωση απειλής και αυτό το αποφασίζουμε εμείς».

 

Οι Γερμανοί φίλοι

Είναι αξιοσημείωτη «σύμπτωση» το ότι, ταυτόχρονα με τη συνέντευξη Ακάρ στις δύο τουρκικές εφημερίδες, υπήρξε ένα δημοσίευμα της (FAZ) «Frankfurter Allgemeine Zeitung» άκρως διαφωτιστικό σχετικά με τη γερμανική οπτική για τα ελληνοτουρκικά. Το άρθρο παραπέμπει σε πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό του Ιδρύματος Μελετών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Südosteuropa – Gesellschaft) με τίτλο «Κλιμάκωση στη Μεσόγειο».

 

Η εν λόγω μελέτη σε γενικές γραμμές υποστηρίζει ότι «η αλληλεγγύη την οποία δικαίως η Ελλάδα ζητά από την Ε.Ε. λόγω της τουρκικής επιθετικότητας δεν μπορεί επ’ ουδενί να σημαίνει ότι οι εταίροι θα πρέπει να συστρατευθούν με ελληνικούς στόχους οι οποίοι δεν καλύπτονται από το διεθνές δίκαιο». Σύμφωνα με τη μελέτη, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη «θα μπορούσε να επικρίνει πιο πειστικά τις μαξιμαλιστικές αξιώσεις της γείτονος χώρας, εάν δεν διατύπωνε και η ίδια από την πλευρά της μαξιμαλιστικές θέσεις».

 

Όπως αναφέρεται, αυτό ισχύει κυρίως για τις «ελληνικές αξιώσεις περί κοινής και εφαπτόμενης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Η Αθήνα ισχυρίζεται ότι μια τέτοια ζώνη υπάρχει μπροστά στις ακτές της Τουρκίας και πως στοιχειοθετείται από τη μικρή νήσο Καστελλόριζο».

 

Η εξέλιξη των ελληνοτουρκικών επαφών, είτε με τις διερευνητικές συνομιλίες είτε στο πλαίσιο του μηχανισμού αποσυμπίεσης στο ΝΑΤΟ, είναι προφανές ότι θα εξαρτηθεί από την πολιτική συγκυρία και τους υπολογισμούς στη βάση των οποίων θα πραγματοποιηθεί το επόμενο βήμα, που δεν είναι άλλο από τη δρομολόγηση διαδικασιών διευθέτησης των ελληνοτουρκικών ζητημάτων.

 

Τι ακριβώς μπορεί να σημαίνουν τέτοιου είδους διευθετήσεις μάς το αποκαλύπτουν οι δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων όπως αυτές του Ακάρ, αλλά και οι «αναλύσεις» των γερμανικών δεξαμενών σκέψης, όπως αυτή που παρουσίασε η FAZ.

 

Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει έχει να κάνει με το πότε θα είναι πολιτικά έτοιμος ο Κυριάκος Μητσοτάκης να επιχειρήσει επώδυνους συμβιβασμούς στα ελληνοτουρκικά.     

Νομοσχέδιο ΑΕΙ: Η "ανατομία" μιάς ψηφοφορίας

 

Τι μας δείχνει η ονομαστική που έγινε χθες στην Βουλή για το παρελθόν, το παρόν και το άμεσο μέλλον, όπως και για την ειδική σχέση Ν.Δ - Ελληνικής Λύσης.

 

γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος

 

Το νομοσχέδιο της Νίκης Κεραμέως και του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη είναι πλέον νόμος του κράτους. Μετά από δύο θυελλώδεις πολιτικά εβδομάδες το κοινοβούλιο αποφάσισε κατά πλειοψηφία ότι θα έχουμε αστυνομικά τμήματα μέσα στα πανεπιστήμια

 

Αν και για την ώρα δεν έχουμε πανεπιστήμια, καθότι από τα ιδρύματα λείπει ένα συστατικό στοιχείο του όρου: Οι φοιτητές. Μάλιστα από την ερχόμενη ακαδημαϊκή χρονιά θα είναι κατά μερικές δεκάδες χιλιάδες λιγότεροι αφού μεταξύ άλλων ψηφίστηκε και ο περιορισμός των εισακτέων.

 

Κάπου εκεί, στο ερχόμενο φθινόπωρο, η κυβέρνηση θα αρχίσει να εισπράττει τα αποτελέσματα που εκρηκτικού κοκτέιλ που με τόση επιμονή θέλησε να θεσμοθετήσει. Τότε που θα επιστρέψουν (καλώς εχόντων των πραγμάτων) οι φοιτητές.

 

Η πείρα δεκαετιών ολόκληρων έχει αποδείξει ότι συνδυασμός της εγγενούς ριζοσπαστικότητας των νέων ανθρώπων με ακραίους κατασταλτικούς μηχανισμούς είναι σαν το νίτρο και την γλυκερίνη. Όπως και ότι τέτοιου είδους νομοθετήσεις είναι καταδικασμένες να αλλάξουν.

 

Όμως ας αφήσουμε για την ώρα το άμεσο μέλλον. Αλλωστε έχει πολλούς παράγοντες ρευστότητας. Ας ασχοληθούμε με την χθεσινή ημέρα και το πώς ψήφισαν οι 298 βουλευτές που συμμετείχαν στην ψηφοφορία στην Βουλή. Αξίζει τον κόπο να κάνουμε μια «χειρουργική τομή» στο αποτέλεσμα. Έτσι για να …δούμε τι έχει μέσα.

 

Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε στις 22.02 από το προεδρείο της Βουλής ο εκτελών χρέη προέδρου Χαράλαμπος Αθανασίου «υπέρ ψήφισαν 168 βουλευτές». Αυτό σημαίνει – κατ’ αρχήν- δύο πράγματα:

 

Ότι η κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας παραμένει ένα πειθαρχημένο σύνολο. Από εκείνο το «μικρό ατύχημα» του Σεπτεμβρίου του 2019 όταν οι «γαλάζιοι» βουλευτές δεν προσήλθαν για να ψηφίσουν την άρση της ασυλίας του Παύλου Πολλάκή, έχει μπει τάξη.

 

Έτσι ακόμη και κάποιοι κεντρώου προσανατολισμού βουλευτές της Ν.Δ είχαν τις επιφυλάξεις τους, λειτούργησαν πειθαρχημένα. Παρότι αν παρατηρήσει κανείς το ποιοι υπουργοί και ποιοι βουλευτές πήραν τον λόγο κατά την διάρκεια της 3ήμερης συζήτησης τ, μπορεί να εντοπίσει τους «φανατικούς υποστηρικτές» του νομοσχεδίου της Νίκης Κεραμέως.

 

Το δεύτερο δεδομένο είναι οι 8 βουλευτές της Ελληνικής Λύσης που «κόλλησαν» σε αυτούς της κυβερνητικής πλειοψηφίας για να σχηματιστεί ο αριθμός 166. Έλειψαν μόνον ο Κυριάκος Βελόπουλος και ο Βασίλης Βιλιάρδος, που επέλεξαν αμφότεροι να πάνε σε περιοδεία της Ελληνικής Λύσης στην Χίο.

 

Μάλιστα η επιλογή του Κ. Βελόπουλου να λείπει από μια τέτοια συζήτηση που συγκέντρωσε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας είναι εντυπωσιακή. Καθώς ειναι γνωστό πως φροντίζει να μιλάει στην Βουλή για πολύ μικρότερης σημασίας νομοσχέδια. Εξηγείται ίσως από το ότι δεν ήθελε να ασκήσει αντιπολίτευση στο συγκεκριμένο νομοθέτημα. Ούτε και να προβάλλει την θέση στην οποία κατέληξε το κόμμα του προκειμένου να διαφοροποιηθεί «προς το δεξιότερο» από την Ν.Δ: Δηλαδή το να δημιουργηθεί ειδικό αστυνομικό σώμα για τα πανεπιστήμια με εκπαίδευση ειδικών δυνάμεων.

 

Ένα τρίτο σημαντικό στοιχείο αφορά και τα δύο κόμματα που υπερψήφισαν το νομοσχέδιο. Γιατί η Νέα Δημοκρατία και η Ελληνική Λύση δεν είναι η πρώτη φορά που συμπίπτουν πολιτικά. Αντιθέτως το τελευταίο διάστημα στα θέματα που βρίσκονται ψηλά στην «σκληρή δεξιά» ατζέντα, όπως π,χ το μεταναστευτικό ζήτημα, καταγράφεται πολύ συχνά ένας κοινός πολιτικός προβληματισμός. Ανεξάρτητα από το αν εκφράζεται πάντα στις ονομαστικές ψηφοφορίες.

 

Τα «κατά» της ψηφοφορίας ήταν 132, προερχόμενα από τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και το Μέρα 25 δεν παρατηρεείται κάτι αξιόλογο. Οι βουλευτές και των τριών κομμάτων επέδειξαν άλλωστε έναν ιδιαίτερο ζήλο στις παρεμβάσεις τους ενάντια στο νομοσχέδιο.

 

Για το ΚΙΝ.ΑΛ ας καταγράψουμε ότι δεν είχε παρατράγουδα η συγκεκριμένη ψηφοφορία. Πράγμα σημαντικό αφού στα ζητήματα αυτά έχουν κατραγραφεί δύο διαφορετικοί πόλοι στο κόμμα της Φώφης Γεννηματά. Κάτι που φάνηκε στην ψηφοφορία για το νοοσχέδιο των διαδηλώσεων, που είχε ανάλογο περιεχόμενο, το περασμένο καλοκαίρι.

 

Αξίζει τέλος να θυμίσουμε ότι η χθεσινή ψηφοφορία, έγινε με κανονισμούς Covid 19, δηλαδή μέσω επιστολικής ψήφου. Όπως μάλιστα παρατήρησε σε μία αποστροφή της ομιλίας του ο Αλέξης Τσίπρας «έχουμε,εκχωρήσει στην πραγματικότητα την ψήφο μας στους Γραμματείς των Κοινοβουλευτικών Ομάδων. Όταν, λοιπόν, κάποιος θέλει να αντιδράσει πρέπει να περάσει από την κρίση της Γραμματείας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, δηλαδή από τον Πρόεδρο. Δεν είναι εύκολο».    

Στο ΣτΕ η απόφαση για τη νομιμότητα των προστίμων των 300 ευρώ για παραβάσεις των μέτρων κατά της COVID-19

 

 

Με πράξη της αρμόδιας τριμελούς επιτροπής του Συμβουλίου της Επικρατείας εισήχθη να επιλυθεί ως πρότυπη-πιλοτική δίκη το ζήτημα της συνταγματικότητας και νομιμότητας των διοικητικών προστίμων των 300 ευρώ που επιβάλλονται από την ΕΛΑΣ σε όσους παραβιάζουν τα περιοριστικά μέτρα κατά της διασπορά του COVID-19, στις δημόσιες συναθροίσεις και όχι μόνο.

 

Αναλυτικότερα, στη Θεσσαλονίκη κατά την ημέρα της επετείου του Πολυτεχνείου (17 Νοεμβρίου 2020) πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις και επιβλήθηκαν από την ΕΛΑΣ 94 διοικητικά πρόστιμα των 300 ευρώ. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν καθώς παραβιάστηκε η από 13.11.2020 απόφαση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, με την οποία, για «επιτακτικούς λόγους αντιμετώπισης σοβαρού κινδύνου δημόσιας υγείας (κίνδυνος διασποράς κορονοϊού COVID-19)», αποφασίσθηκε η απαγόρευση όλων των δημόσιων συναθροίσεων στο σύνολο της επικράτειας, στις οποίες συμμετέχουν τέσσερα ή περισσότερα άτομα από 15 Νοεμβρίου 2020 και ώρα 6 π.μ. έως και τις 18 Νοεμβρίου 2020 ώρα 9 μ.μ.

 

 

Κατόπιν αυτού, 46 κάτοικοι Θεσσαλονίκης σε βάρος των οποίων κόπηκαν τα πρόστιμα των 300 ευρώ, κατέθεσαν στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αιτήσεις ακυρώσεις των προστίμων. Παράλληλα κατέθεσαν και αντιρρήσεις (ενδικοφανή προσφυγή) κατά των πράξεων επιβολής των προστίμων, οι οποίες όμως απορρίφθηκαν. Στη συνέχεια οι 46, επικαλούμενοι τον νόμο 3900/2010, κατέθεσαν αίτημα στο Συμβούλιο της Επικρατείας, προκειμένου οι υποθέσεις τους να εκδικαστούν στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο ως πρότυπες δίκες (πιλοτικές δίκες) και όχι στο Διοικητικό Πρωτοδικείο.

 

 

Επικαλέστηκαν, αντισυνταγματικότητες ως προς την επιβολή των διοικητικών προστίμων. Τελικά, η πρόεδρος του ΣτΕ Ειρήνη Σάρπ συγκάλεσε, κατ΄ επιταγήν του νόμου 3900/2010, την αρμόδια τριμελή επιτροπή (συμμετείχαν οι αντιπρόεδροι Μαρία Καραμανώφ και Ιωάννης Γράβαρης) οποία, έκανε δεκτό το αίτημα και οι υποθέσεις εισήχθησαν στο ΣτΕ ως πιλοτικές δίκες.   

πηγή

Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ανοίγει τον δρόμο για μονιμοποίηση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων

 

Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αποζημιώνει χιλιάδες συμβασιούχους των τελευταίων ετών και ανοίγει τον δρόμο για τη μονιμοποίησή τους.

 

Σύμφωνα με την Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ), χιλιάδες συμβασιούχοι μονιμοποιούνται και δικαιώνονται με την απόφαση υπ’ αριθ. C-760/18/11-2-2021 του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 11 Φεβρουαρίου 2021.

 

Η ΕΝΥΠΕΚΚ κάνει λόγο για «απόφαση μεγατόνων» και επισημαίνει πως σύμφωνα με το Δικαστήριο της Ε.Ε., «είναι ανίσχυρη η διάταξη του άρθρου 103 παρ. 8 του Ελληνικού Συντάγματος, που απαγορεύει τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, αφού υπερισχύει η Οδηγία της ΕΕ 1999/70».

 

Έτσι, ανοίγει ο δρόμος για μονιμοποίηση και αποζημίωση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων που έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη, έστω κι αν οι αγωγές τους έχουν απορριφθεί βάσει της συνταγματικής διάταξης του άρθρου 103 παρ. 8, που όμως τώρα, κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, είναι ανίσχυρη.

 

Διαβάστε αναλυτικά το κείμενο της απόφασης ΕΔΩ.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πλησιάζει στο σημείο καμπής. Αν το περάσει, δεν έχει γυρισμό...

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Όλα ξεκινούν από την αίσθηση της παντοδυναμίας. Όσο πιο ισχυροί είναι ή αισθάνονται ένας πρωθυπουργός, οι υπουργοί του και το σύστημα εξουσίας τους, τόσο πιο ευεπίφοροι είναι σε λάθη και γκάφες. Το χειρότερο, όμως, είναι να τους καταλάβει η περιβόητη αλαζονεία της εξουσίας. Διότι τα λάθη και οι γκάφες διορθώνονται, η αλαζονεία δύσκολα αποβάλλεται.

 

Δεν είμαι σίγουρος τι συμβαίνει με τη σημερινή κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Έχω την αίσθηση ότι όλα ξεκινούν από την αίσθηση παντοδυναμίας. Ο υπολογισμός τους είναι απλός, κάπως έτσι: «Αφού η αντιπολίτευση τρώει τη σκόνη μας, δεν κινδυνεύουμε ό,τι κι αν γίνει. Αφού οι δημοσκόποι δείχνουν ότι είμαστε 10 έως 20 μονάδες μπροστά, τι θα πάθουμε αν χάσουμε μερικές; Τίποτα».

 

Έτσι, μέσα σε λίγες μέρες συνέβησαν τα εξής τέσσερα γεγονότα, που φανερώνουν αλαζονεία και δείχνουν περιφρόνηση προς την κοινή γνώμη. Το πρώτο ήταν η περίφημη δήλωση «δώστε σε μένα τα κλειδιά της επιχείρησής σας». Το δεύτερο ήταν το αλαλούμ με το take away. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το τραπέζωμα του πρωθυπουργού στην Ικαρία και μάλιστα στο σπίτι βουλευτή που τυχαίνει να είναι και καθηγητής Ιατρικής. Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο, το «κλείστε, ανοίξτε, ξανακλείστε», που έχει φέρει στα όριά τους εκατομμύρια πολίτες.

 

Παραθέσαμε τα γεγονότα και μια εξήγηση γιατί η κυβέρνηση συμπεριφέρεται έτσι. Πριν βγάλουμε οριστικό συμπέρασμα, θα θυμίσουμε δύο παραδείγματα από το παρελθόν. Τα οποία αποδεικνύουν ότι για όλες τις κυβερνήσεις και τους πρωθυπουργούς, ακόμα και τους πιο ισχυρούς, υπάρχουν σημεία καμπής. Αν ξεπεραστούν, η παντοδυναμία μπορεί να μεταβληθεί σε αδυναμία και να χαθεί ο έλεγχος.

 

Παράδειγμα πρώτο: Το 1988 ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά. Ήταν το σημείο καμπής για την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μολονότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε αρρωστήσει και η κυβέρνηση κλυδωνιζόταν από εσωτερικές διαμάχες, χωρίς το σκάνδαλο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ερχόταν η εκλογική ήττα. Το ξέσπασμα του σκανδάλου ήταν το σημείο καμπής και ο κακός χειρισμός του απλώς επέσπευσε τις εξελίξεις.

 

Παράδειγμα δεύτερο: Είκοσι χρόνια αργότερα, το 2008, η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή πέρασε το δικό της σημείο καμπής, που ήταν η υπόθεση του Βατοπεδίου. Έκτοτε δεν σήκωσε ξανά κεφάλι και στις εκλογές του 2009 η ΝΔ υπέστη μεγάλη ήττα από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, το οποίο μέχρι τότε δεν ενέπνεε ιδιαίτερη εμπιστοσύνη.

 

Βεβαίως, στην περίπτωση και των δύο αυτών κυβερνήσεων συνυπήρχε ο επιβαρυντικός παράγοντας του χρόνου. Το σημείο καμπής τις βρήκε στη δεύτερη θητεία τους με συσσωρευμένη και την φθορά. Η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει αυτόν τον επιβαρυντικό παράγοντα, καθώς βρίσκεται μόλις στον ενάμιση χρόνο της θητεία της. Αυτό, όμως, μπορεί να αποδειχθεί και μεγάλη αδυναμία, καθώς ενισχύσει την αίσθησή της ότι είναι παντοδύναμη και άτρωτη.

 

Και μπορεί να μη βαρύνεται ακόμα με κάποιο σκάνδαλο, όπως οι δύο προαναφερθείσες, όμως οι συνθήκες στη χώρα είναι ιδιόμορφες, λόγω του πρωτόγνωρου φαινομένου της πανδημίας. Μπορεί ακόμα να μη φαίνεται κάποια ιδιαίτερη φθορά της, όμως τα όρια είναι ασαφή. Η κούραση των πολιτών είναι εμφανής και κάθε κυβερνητική ενέργεια ή συμπεριφορά, που προκαλεί αγανάκτηση και θυμό, μπορεί να αποτελέσει το σημείο καμπής. Όταν πληττόμενες επαγγελματικές ομάδες, πολυπληθείς, αντιμετωπίζονται με ειρωνεία, κάποια στιγμή η αντίδρασή τους θα αρχίσει να αποτυπώνεται και στην εκλογική συμπεριφορά τους. Όταν οι πολίτες στο σύνολό τους, που αντιμετωπίζουν διαρκείς περιορισμούς, διαρκές κούνημα του δαχτύλου και απειλές ποινών, βλέπουν αυτό που συνέβη στην Ικαρία, δεν θα είναι εσαεί διατεθειμένοι να το συγχωρούν. Και όταν περάσει, κατά κάποιον τρόπο, η πανδημία και έρθουν σε πρώτο πλάνο οι επιπτώσεις της, τότε μπορεί να μην αρκούν οι επικοινωνιακές πιρουέτες ούτε η θηριώδης μιντιακή υποστήριξη που έχει η σημερινή κυβέρνηση.

 

Επιμύθιον: η αίσθηση της παντοδυναμίας μπορεί να οδηγήσει μια κυβέρνηση στην απώλεια του ελέγχου. Αν υπολογίζει ότι η ίδια θα είναι διαρκώς δυνατή και οι αντίπαλοί της αδύναμοι, μπορεί να μην αντιληφθεί το σημείο καμπής, στο οποίο κάποια στιγμή θα βρεθεί. Και μετά να μην έχει γυρισμό. Με αφορμή όσα έκαναν ειδικά τις τελευταίες ημέρες, καλό είναι να προσέξουν την προτροπή του Άγγλου ποιητή Τζον Ντράιντεν: «Να φοβάσαι την οργή του υπομονετικού ανθρώπου».