Πως η Κίνα εισέβαλε στην Ευρώπη μέσω της “διπλωματίας” των εμβολίων !

 

Ορισμένες μικρές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στρέφονται προς την Κίνα για εμβόλια Covid-19, καθώς η προμήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης ασθμαίνει και η δυσχέρεια παραγωγής των δυτικών κατασκευαστών εμβολίων εμποδίζει τον αγώνα της ηπείρου κατά της πανδημίας.

 

Η τάση θα μπορούσε να αυξήσει την επιρροή της Κίνας στην περιοχή να παρουσιαστεί ως αξιόπιστος σύμμαχος στην καταπολέμηση του κορωνοϊού που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στο έδαφος της.

 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αγοράζει εμβόλια εκ μέρους των 27 κρατών μελών της, έχει εγκρίνει τρια  που αναπτύχθηκαν στη Γερμανία, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, το μπλοκ καθυστέρησε να υπογράψει συμβόλαια και να εξουσιοδοτήσει τις λήψεις, ενώ οι κατασκευαστές αγωνίστηκαν να παραδώσουν τις δόσεις που υποσχέθηκαν. Οι ελλείψεις ήταν ακόμη χειρότερες σε χώρες εκτός ΕΕ στην Ευρώπη.

 

Μέχρι στιγμής, είναι κυρίως μικρά έθνη στο περιθώριο του μπλοκ έχουν στραφεί στο Πεκίνο για βοήθεια. Ωστόσο, καθώς αυξάνεται η απογοήτευση των ψηφοφόρων, τα μεγαλύτερα μέλη εξετάζουν τώρα τα δύο εμβόλια της Κίνας και ένα άλλο που αναπτύχθηκε στη Ρωσία.

 

Στις 31 Ιανουαρίου, ο Γερμανός υπουργός Υγείας Jens Spahn κάλεσε την ΕΕ να εγκρίνει τον εμβόλιο που έκανε η Sinopharm της Κίνας εάν διαπιστωθεί ότι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό. Στη συνέχεια, ο Αυστριακός Καγκελάριος Σεμπαστιάν Κούρζ είπε ότι η εταιρεία θα πρέπει να κατασκευάσει τις δοσεις της, στη χώρα του.

 

Η Κίνα αναπτύσσει έναν αριθμό εμβολίων Covid-19, με τα δύο βασικά από την κρατική εταιρεία Sinopharm και από την Sinovac Biotech Ltd., μια μικρότερη, ιδιωτική εταιρεία. Και οι δύο ανέφεραν καλά αποτελέσματα για τις λήψεις τους, αλλά δεν έχουν δημοσιευτεί δεδομένα σε περιοδικά με κριτές και καμία εταιρεία δεν έχει ζητήσει έγκριση σε ολόκληρη την ΕΕ για το εμβόλιό της.

 

Τον περασμένο μήνα, η Ουγγαρία έγινε το πρώτο μέλος της ΕΕ που αγόρασε ξεχωριστά το πλάνο της Sinopharm, ξεκινώντας με πέντε εκατομμύρια δόσεις που θα παραδοθούν μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου. Η Τσεχική Δημοκρατία, επίσης εξετάζει το ίδιο. Εκτός του μπλοκ, η Σερβία ήταν η πρώτη στην Ευρώπη που άρχισε να χρησιμοποιεί το κινεζικό εμβόλιο, ενώ το Μαυροβούνιο και η Βόρεια Μακεδονία αναμένεται να το ξεκινησουν αυτό το μήνα.

 

Ανώτεροι αξιωματούχοι από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες δήλωσαν ότι η Κίνα προσφέρει αρχικές αποστολές ενός εκατομμυρίου δόσεων που παραδόθηκαν εντός ημερών από την υπογραφή μιας σύμβασης – αντίθεση με τις δυτικές εταιρείες που συνήθως παραδίδουν πάνω από 3 μήνες και των οποίων οι αποστολές έχουν  καθυστερήσεις στην Ευρώπη.

 

Ως αποτέλεσμα, αναλυτές λένε ότι το Πεκίνο μπορεί να αναμένει να κερδίσει επιρροή σε μια περιοχή όπου ανταγωνίζεται τις ΗΠΑ. Υπογραμμίζοντας τα διακυβεύματα, η κινεζική κυβέρνηση, διεξήγαγε συνομιλίες με Ευρωπαίους αγοραστές, σύμφωνα με Ευρωπαίους αξιωματούχους.

 

Τα μη ευρωπαϊκά έθνη που βασίστηκαν στα κινεζικά εμβόλια, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος και το Μαρόκο, αντιμετώπισαν καθυστερήσεις στην απόκτηση τους. Ωστόσο, οι ευρωπαίοι πελάτες του κρατικού κατασκευαστή εμβολίων της Κίνας δεν αντιμετώπισαν τέτοια προβλήματα, ενώ η Sinopharm δεσμεύει πάνω από επτά εκατομμύρια δόσεις στην Ουγγαρία, τη Σερβία, τη Βόρεια Μακεδονία και το Μαυροβούνιο.

 

Η επιθυμία του Πεκίνου να ενισχύσει το αποτύπωμά της στη στρατηγικά σημαντική περιοχή θα μπορούσε να είναι πίσω από τη γενναιόδωρη προσφορά, δήλωσε ο Βουκ Βουτσάνοβιτς, ερευνητής στο London School of Economics and Political Science.

 

«Όταν άλλες ευρωπαϊκές χώρες εμπνέονται από τη Σερβία να αγοράσουν κινεζικά εμβόλια, τότε η εξωτερική πολιτική της Κίνας για την ενίσχυση της δύναμης και της αγοραστικής επιρροής λειτουργεί», δήλωσε ο κ. Vuksanovic.

 

Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που επικεντρώθηκαν πρώτα στην ανοσοποίηση των δικών τους πληθυσμών, η Κίνα έδειξε νωρίς ότι θα μοιράζονταν τα εμβόλια της ευρέως. Τον περασμένο Μάιο, ο Κινέζος ηγέτης Xi Jinping είπε ότι η χώρα θα κάνει τα εμβόλια της «παγκόσμιο κοινό αγαθό».

 

Ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος πρόσθεσε αργότερα ότι τα κινεζικά εμβόλια θα προσφερθούν στον κόσμο «σε μια λογική τιμή». Το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας δήλωσε τη Δευτέρα ότι θα παρέχει εμβόλιο σε 53 χώρες.

 

Αξιωματούχοι από ευρωπαϊκές χώρες που έχουν αγοράσει ή σκέφτονται να αγοράσουν κινέζικα εμβόλια λένε ότι δεν ζητήθηκε ούτε δόθηκε κάποιο αντάλλαγμα. Λένε επίσης ότι οι χώρες τους είναι ευγνώμονες για τη βοήθεια ελλείψει προφανών εναλλακτικών λύσεων.    

  

πηγή

1821: Η εξέγερση του Δασκαλογιάννη στην Κρήτη ήταν το προμήνυμα του Αγώνα

 

 γράφει ο Μανώλης Πέπονας *

 

Ο αγώνας του λαού της Κρήτης για την αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας υπήρξε αδιάκοπος. Από τα πρώτα απελευθερωτικά σκιρτήματα κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα έως την τελική ένωση του νησιού με το Ελληνικό Βασίλειο την 1η Δεκεμβρίου 1913, χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν στα πεδία των μαχών ή υπέστησαν βίαιες πράξεις αντιποίνων. Τόσο οι σημαντικότερες οικογένειες της περιοχής όσο επίσης μέλη των λαϊκών στρωμάτων στρατεύτηκαν στα επαναστατικά ιδεώδη, συμβάλλοντας παντοιοτρόπως στο κίνημα υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας.

 

Ένα προοίμιο του `21: η εξέγερση του Δασκαλογιάννη (1770)

Το πρώτο σοβαρό κίνημα των Κρητών εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διεξήχθη υπό την ηγεσία του εύπορου Σφακιανού πλοιοκτήτη Ιωάννη Βλάχου (Δασκαλογιάννης). Ο τελευταίος διέθετε δεσμούς με τη Ρωσία και κήρυξε την εξέγερση στις 25 Μαρτίου 1770 στην Ανώπολη με τη σύμφωνη γνώμη της τοπικής δημογεροντίας. Ο ηρωικός αγώνας των ντόπιων πάντως δεν συνοδεύτηκε με την πολυπόθητη ρωσική ενίσχυση, πράγμα που οδήγησε στη σταδιακή κατάσβεση της ένοπλης κίνησης. Μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη, οι επιφανέστεροι Σφακιανοί, γνωρίζοντας πως δεν θα επικρατούσαν, αναζήτησαν τουλάχιστον έναν ηρωικό θάνατο. Από την πλευρά του, ο Δασκαλογιάννης αποφάσισε να παραδοθεί για να μην υποστεί περαιτέρω δεινά ο τόπος του· στις 17 Ιουνίου 1771 εκτελέστηκε στην πλατεία του Ηρακλείου. Υπολογίζεται πως εκ των 11.000 κατοίκων των Σφακίων, 3.500 σκοτώθηκαν στις ένοπλες συγκρούσεις, 1.500 απεβίωσαν λόγω των κακουχιών και 2.000 αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το νησί. Η συγκεκριμένη εξέγερση θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το προμήνυμα του Αγώνα του 1821.

 

Η πρώτη φάση της επανάστασης (1821 - 1824)

Ο ηγούμενος της ιστορικής μονής Πρέβελη, ο Μελχισεδέκ Τσουδερός, ύψωσε τη σημαία της επανάστασης ήδη τον Μάρτιο του 1821. Παρά την άμεση αντίδραση των Οθωμανών, στις 7 Απριλίου 1821 στα Γλυκά Νερά Σφακίων δημιουργήθηκε η «Καγκελαρία των Σφακίων», όντας ένα πρώιμο εγχείρημα ενιαίας κεντρικής διοίκησης. Λίγες μέρες αργότερα, περίπου 1.500 οπλοφόροι από όλη την Κρήτη και πλήθος άοπλων κήρυξαν επίσημα την έναρξη της επανάστασης στην εκκλησία της Παναγίας Θυμιανής στα Σφακιά. Οι πρώτες επιθέσεις των επαναστατών διεξήχθησαν κατά κύριο λόγο εναντίον των Τουρκοκρητών, οι οποίοι επιδόθηκαν σε άγριες λεηλασίες και σφαγές κατά αμάχων. Τον Ιούνιο του 1821 για παράδειγμα, οι καπετάνιοι Τσελεπής και ο Παναγιωτάκης συνέτριψαν τους περιβόητους Τουρκοκρήτες, Αμπαδιώτες, στο Αμάρι Ρεθύμνου.

Τον Νοέμβρη του 1821, η επαναστατική ελληνική κυβέρνηση απέστειλε στο νησί τον Μιχαήλ Κομνηνό Αφεντούλη ως «Γενικό Έπαρχο και Αρχιστράτηγο Κρήτης». Έναν περίπου μήνα μετά, στις 24 Δεκεμβρίου 1821, οι επαναστάτες νίκησαν τους Οθωμανούς έξω από τα Χανιά, περιορίζοντάς τους εντός των τειχών της πόλης.

Στις 24 Ιουνίου έλαβε χώρα ο «Μεγάλος Αρμπεντές», στα πλαίσια του οποίου θανατώθηκαν έξι ιεράρχες (ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Γεράσιμος Παρδάλης και οι επίσκοποι Κνωσού Νεόφυτος, Σητείας Ζαχαρίας, Χερρονήσου Ιωακείμ, Λάμπης Ιερόθεος και Διοπόλεως Καλλίνικος) και άλλα επιφανή μέλη της κοινωνίας του Ηρακλείου. Ακολούθως, ο μουσουλμανικός όχλος κατευθύνθηκε στην ύπαιθρο, προξενώντας σοβαρές καταστροφές εις βάρος των χριστιανών αμάχων. Τουλάχιστον 800 άνθρωποι σφαγιάστηκαν, η μητρόπολη κάηκε, ενώ στην Ιερά Μονή Παλιανής 21 μοναχές κατακρεουργήθηκαν έχοντας νωρίτερα βιαστεί.

 

 

Η επανάσταση πάντως συνέχισε να εξαπλώνεται, με τους Κρήτες να επικρατούν σε αρκετές συγκρούσεις. Τον Νοέμβρη του 1821, η επαναστατική ελληνική κυβέρνηση απέστειλε στο νησί τον Μιχαήλ Κομνηνό Αφεντούλη ως «Γενικό Έπαρχο και Αρχιστράτηγο Κρήτης». Έναν περίπου μήνα μετά, στις 24 Δεκεμβρίου 1821, οι επαναστάτες νίκησαν τους Οθωμανούς έξω από τα Χανιά, περιορίζοντάς τους εντός των τειχών της πόλης. Λίγο αργότερα μάλιστα, ανακατέλαβαν την Ιερά Μονή Αρκαδίου.

 

Παρομοίως, το πρώτο πεντάμηνο του 1822, οι Κρητικοί οπλαρχηγοί συνέχισαν να επικρατούν εναντίον των εχθρών τους. Ωστόσο, η προσπάθεια του Αφεντούλη να καταλάβει το Ρέθυμνο απέτυχε παταγωδώς, ενώ στις 28 Μαΐου του ίδιου έτους ο Αιγύπτιος Πασάς Χασάν με 114 πλοία, 10.000 πεζούς και 5.000 οπλίτες στρατού αποβιβάστηκε στη Σούδα. Λίγους μήνες μετά, οι Οθωμανοί κατέστρεψαν τα Ανώγεια, σημαντική εστία της επανάστασης. Ως απάντηση, ένοπλοι ντόπιοι παρέσυραν στον Κρουσώνα μια ομάδα 350 εχθρών τους, την οποία κατέσφαξαν. Το κλιμα όμως είχε μεταβληθεί: τον Νοέμβριο για παράδειγμα ο Χασάν εισέβαλλε στο οροπέδιο Λασιθίου, το οποίο λεηλάτησε διαλύοντας κάθε αντίσταση. Οι παρατεταμένες ήττες των επαναστατών οδήγησαν σε κλίμα αμφισβήτησης εις βάρος του Αφεντούλη, ο οποίος καθαιρέθηκε έπειτα από εντολή του νεοσύστατου «Κρητικού Συμβουλίου».

 

Με σκοπό την επίτευξη κάποιας ομαλότητας, τον Μάιο του 1823 έφτασε στην Κρήτη ο νέος απεσταλμένος της επαναστατικής κυβέρνησης, Εμμανουήλ Τομπάζης. Άμεσα, ο τελευταίος κάλεσε γενική συνέλευση στο χωριό Αρχοντική Ρεθύμνου, προκειμένου να σταματήσουν οι έριδες μεταξύ των οπλαρχηγών, να καθοριστούν επακριβώς οι αρμοδιότητες του καθενός και να προετοιμαστεί ένα κοινό σχέδιο δράσης κατά του ενισχυμένου μουσουλμανικού στρατεύματος. Την ίδια εποχή όμως, οι αντίπαλοί των Κρητών ενισχύθηκαν ξανά με την απόβαση στο νησί 3.000 Αιγυπτίων υπό τον ικανότατο Χουσεΐν Μπέη. Ο εν λόγω άνδρας ανέλαβε επίσης τη γενική ηγεσία των οθωμανικών δυνάμεων στο νησί.

 

Υπό αυτά τα δεδομένα, τον Ιανουάριο του 1824 έληξε δραματικά η τρίμηνη πολιορκία του σπηλαίου Μελιδονιού Μυλοποτάμου με τον τραγικό θάνατο των υπερασπιστών του. Δύο μήνες αργότερα, τα Σφακιά -ο ύστατος προμαχώνας της επανάστασης- κατελήφθησαν από τους Τουρκοαιγυπτίους. Έως τον Μάιο του 1824 η επανάσταση έχει κατασβηστεί στην Κρήτη και οι άμαχοι εγκατέλειπαν μαζικά το νησί με κάθε μέσο. Ο Τομπάζης, έπειτα από εκκλήσεις χωρίς αντίκρισμα για βοήθεια στην κυρίως Ελλάδα που σπαρασσόταν τότε από εμφύλιες συγκρούσεις, έσπευσε τελικά να αποχωρήσει στις 12 Απριλίου 1824. Ορισμένοι ένοπλοι πάντως επέλεξαν να παραμείνουν στα κρητικά βουνά και από εκεί να διενεργούν αστραπιαίες επιθέσεις κατά των μουσουλμάνων. Οι άνδρες αυτοί, οι «Χαΐνηδες» (παράνομοι) ή «Καλησπέριδες», επρόκειτο να συνεχίσουν να προξενούν σοβαρά προβλήματα στους Οθωμανούς για μια μακρά χρονική περίοδο.

 

Η αναζωπύρωση του αγώνα και η τελική επικράτηση (1825 - 1830)

Οι μήνες της σχετικής ηρεμίας για τους Οθωμανούς στην Κρήτη δεν έμελλε να είναι πολλοί: τον Ιούνιο του 1825, 400 Κρήτες που πολεμούσαν έως τότε στην Πελοπόννησο, αποβιβάστηκαν στο νησί, καταλαμβάνοντας τα φρούρια της Γραμβούσας και της Κισσάμου. Άμεσα, νέοι εθελοντές από την κυρίως Ελλάδα εστάλησαν στην Κρήτη, ενώ οι ντόπιοι ενέτειναν τη δράση τους. Ιδιαίτερα η Γραμβούσα αποτέλεσε έκτοτε ορμητήριο πειρατών, οι οποίοι απειλούσαν όχι μόνο τους μουσουλμάνους αλλά ενίοτε και χριστιανικά πλοία.

 

Η κατάσταση για τους μουσουλμάνους κατέστη κρίσιμη τα έτη 1827 και 1828. Αρχικά, το 1827, ένας στολίσκος υπό τις οδηγίες του Ανδρέα Μιαούλη μετέφερε στην Κρήτη περίπου χίλιους άνδρες, δύναμη ικανή να επιφέρει περαιτέρω πλήγματα στους κατακτητές. Επιπρόσθετα, τον Ιανουάριο του 1828, στο νησί μετέβη ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης, φημισμένος οπλαρχηγός από την Ήπειρο. Το σώμα του, απαρτιζόμενο από περίπου 500-600 πεζούς και 100 ιππείς, σύντομα εγκαταστάθηκε στα Σφακιά, συγκρουόμενο με τους Οθωμανούς. Στις 8 Μαΐου για παράδειγμα, ο Ηπειρώτης οπλαρχηγός μαζί με τους ντόπιους Μανουσογιαννάκη και Δεληγιαννάκη έστησαν ενέδρα και αποδεκάτισαν αρκετούς αντιπάλους τους. Αμέσως μετά, ο Νταλιάνης αποφάσισε να οχυρωθεί στο Φραγγοκάστελο, παρά τις αντιρρήσεις των Κρητών συναγωνιστών του που προτιμούσαν τη συνέχιση του αντάρτικου τρόπου πολέμου στα βουνά. Ένα οθωμανικό σώμα 8.000 ανδρών έφτασε στις 17 Μαΐου εκεί, ξεκινώντας την πολιορκία. Τελικά, οι αμυνόμενοι πραγματοποίησαν μια τραγική έξοδο, η οποία είχε ως συνέπεια 400 νεκρούς -μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν κι ο ίδιος ο Νταλιάνης. Η ήττα του Ηπειρώτη οπλαρχηγού πάντως δεν αποθάρρυνε ιδιαίτερα τους Σφακιανούς: όταν οι νικητές Οθωμανοί αποχώρησαν από την περιοχή, δέχθηκαν τη συντονισμένη επίθεση των τοπικών οπλαρχηγών με αποτέλεσμα να υποστούν απώλειες χιλίων περίπου ανδρών.

 

Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ο Καποδίστριας απέστειλε προς ενίσχυσή τους στο νησί τον βετεράνο των Ναπολεόντειων Πολέμων, Βαρώνο Φρειδερίκο φον Ράινεκ.

Τον Φεβρουάριο του 1828 έλαβε χώρα τριήμερη μάχη στη μονή Οδηγήτριας Μεσαράς. Ο θάνατος του μοναχού Ξωπατέρα και η περιφορά της κεφαλής του, εξόργισε τους χριστιανούς που πέτυχαν να σκοτώσουν στον Άγιο Ιωάννη Μεσαράς του αρχηγού των γενίτσαρων του Ηρακλείου, Αγριολίδη. Ακολούθησε η σφαγή 800 περίπου χριστιανών στους σημερινούς νομούς Ηρακλείου και Ρεθύμνου («αρμπεντές του Αγριολίδη»), μια ακόμη αγριότητα των Οθωμανών. Παρά όμως τις προσπάθειες τρομοκράτησης, η θέληση των Κρητών να πολεμήσουν παρέμεινε αμείωτη.

 

Όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, ο Καποδίστριας απέστειλε προς ενίσχυσή τους στο νησί τον βετεράνο των Ναπολεόντειων Πολέμων, Βαρώνο Φρειδερίκο φον Ράινεκ. Έχοντας ενημερωθεί από τον Καποδίστρια για τη αρνητική στάση των Μεγάλων Δυνάμεων στο ενδεχόμενο ένταξης της Κρήτης εντός του συγκροτηθέντος ελληνικού κράτους, ο Γερμανός αξιωματικός εμφανίστηκε αρχικά διστακτικός. Η στάση του μεταβλήθηκε όταν οι επαναστάτες σημείωσαν νέες σπουδαίες νίκες, αναγκάζοντας τους αντιπάλους τους να αναζητήσουν σωτηρία στα τείχη των μεγάλων πόλεων. Έως τον Οκτώβριο του 1828 ολόκληρη σχεδόν η Κρήτη βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Ελλήνων επαναστατών.

 

Το όνειρο της Ένωσης

Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου έθετε εκτός των ορίων του νεοσύστατου ελληνικού κράτους το αιματοβαμμένο νησί. Σύμφωνα με τις Μεγάλες Δυνάμεις, η στρατηγικής σημασίας Κρήτη δεν θα μπορούσε να δοθεί σε ένα αδύναμο νεοπαγές κράτος. Μετά τη γνωστοποίηση της απόφασης, διάφορες συνελεύσεις συστάθηκαν για να την καταδικάσουν. Είναι χαρακτηριστική η φράση που διατυπώθηκε στην προκήρυξη ενός Κρητικού Συμβουλίου, το οποίο απευθυνόταν προς τους υπόλοιπους Έλληνες: «Ημείς δεν ευρίσκομεν αλλού την σωτηρίαν μας παρά εις τα όπλα μας και εις αυτόν τον έντιμον θάνατον». Το όνειρο της περίφημης Ένωσης επρόκειτο να αργήσει πολύ: μόνο την 1η Δεκεμβρίου του 1913, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος θα ύψωνε στο ιστορικό φρούριο του Φιρκά την ελληνική σημαία, δίπλα στον βασιλιά Κωνσταντίνο. Και μόνο τότε ο αγώνας των χριστιανών της Κρήτης θα ολοκληρωνόταν.

 

* O Μανώλης Πέπονας είναι Υποψήφιος Διδάκτωρ Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας (ΕΚΠΑ)

Πηγές

 

Βερέμης, Θ., Κολιόπουλος Ι., Ελλάς. Η σύγχρονη συνέχεια, Καστανιώτης, Αθήνα 2006.Δετοράκης, Θ., Κρήτη. Σύντομη Επισκόπηση, Ελληνικές Εκδόσεις, Αθήνα 2005.

Ιστορία του νέου Ελληνισμού, Ελληνικά Γράμματα, τ. 3, Αθήνα 2003.

Κριτοβουλίδου, Κ., Απομνημονεύματα του περί αυτονομίας της Ελλάδος πολέμου των Κρητών, Αθήναι 1859.

Πέπονας, Μ., «Κρήτη 1821. Αγώνας δίχως δικαίωση», στο: Στρατιωτική Ιστορία, τ. 210, Ιούλιος 2014.

Τρικούπης, Σ., Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, 24 γράμματα, Αθήνα 2020.Τσερεβελέκης, Γ., Κρητικές Επαναστάσεις. Οι αγώνες για την ελευθερία από το 1204 έως το 1898, Περισκόπιο, Αθήνα 2009.

Φιλήμονος, Ι., Δοκίμιον ιστορικόν περί της Eλληνικής Eπαναστάσεως, τύποις Π. Σούτσα και Α. Κτενά, τ. 4, Αθήναι 1861.  

Οι εφήμεροι εξουσιαστές του "γιατί τώρα" και του "τίποτα"

 

Οι "σπουδαίοι" καταγγελλόμενοι, δια του ξεπλύματος και της παραγραφής θα επιχειρήσουν να επιστρέψουν "άσπιλοι". Εμείς θα αποφασίσουμε αν θα τα καταφέρουν ή όχι.

γράφει ο Μάνος Χωριανόπουλος

 

Δυο βασιλικοί σύμβουλοι, πίνουν το κρασί τους και συζητούν για την εξουσία. Ο ένας προκαλεί τον άλλον να βρει την απάντηση σε έναν γρίφο.

 

-"Τρεις ισχυροί άνδρες βρίσκονται σε μια αίθουσα. Ένας βασιλιάς, ένας ιερέας και ένας πολύ πλούσιος. Ανάμεσά τους βρίσκεται ένας μισθοφόρος με ένα σπαθί στα χέρια. Κάθε ένας προσπαθεί να τον πείσει να  υποστηρίξει εκείνον και να σκοτώσει τους άλλους δύο. Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει;"

 

Θα επανέλθουμε με την απάντηση στο τέλος του κειμένου.

Οι φρικιαστικές αποκαλύψεις, και οι καταγγελίες σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά και η στάση όσων καλύπτουν, και ξεπλένουν τους δράστες ή σηκώνουν την ασπίδα του "ναι μεν αλλά" και του "γιατί τώρα", στον πυρήνα τους έχουν την άσκηση εξουσίας στην πιο σκοτεινή και σάπια μορφή. Της απόλυτης εξουσίας, που διαφθείρει απόλυτα.

 

Ο δράστης αντλεί ηδονή από το βασανιστήριο, είτε πρόκειται για λεκτική βία, είτε για σωματική και από την αίσθηση του απόλυτου ελέγχου. Όλα τα άλλα ακολουθούν. Η συγκάλυψη, η απειλή, η ομερτά, η προσπάθεια μετατόπισης της ευθύνης από τον θύτη στο θύμα.

 

"Aρσενικά παλαιάς ντροπής", όπως εύστοχα σημείωσε η Έλενα Ακρίτα, υπάρχουν σε όλους τους χώρους, αλλά στο θέατρο το φαινόμενο οξύνεται ακόμα περισσότερο και επειδή η συγκάλυψη γίνεται σε κοινή θέα (το περίφημο "όλοι γνώριζαν") και επειδή ο "ταλαντούχος καλλιτέχνης" εξυψώνεται στα ουράνια από το κοινό και επομένως ως ουράνιος εξουσιαστής, νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να καταστρέφει ζωές επί γης.

 

Υπάρχει όμως και μια επιπλέον διαφορά, σε σχέση με τις κακοποιητικές συμπεριφορές σε άλλους χώρους εργασίας. Ο δήθεν "σπουδαίος καλλιτέχνης", που  κακοποιεί, μπορεί πέρα από την εξουσία που ο ίδιος ασκεί, να έχει καμιά φορά και σχέσεις με την πραγματική εξουσία, με μεγαλοσχήμονες, που μοιράζουν θέσεις και επομένως να πρέπει να ξεπλυθεί, ώστε να μην βρωμίσει με τη δυσωδία του, τους εκλεκτούς του φίλους.

 

Έτσι μπορεί ακόμα και το μεγαλύτερο αμάρτημα, ο βασανισμός, ο βιασμός και η καταστροφή μιας παιδικής ψυχής, δηλαδή η υπονόμευση του μέλλοντός μας, να παρουσιαστεί ως ένα... τίποτα.

 

Στα γρανάζια των μηχανισμών της εξουσίας , που δεν διστάζει να δικαιολογήσει οτιδήποτε και οποιονδήποτε αρκεί να είναι "με μας και όχι με τους άλλους", κάθε υπόθεση, μπορεί να καταλήξει στο αρχείο.

 

Ο διάσημος κακοποιητής λοιπόν, αφού κρυφτεί για λίγο και "κάτσει στην άκρη", ίσως κάποτε να επιστρέψει, ως "παρεξηγημένος" και "αδικημένος" και εφόσον ποτέ δεν καταδικάστηκε να ξαναζητήσει την πηγή της εξουσίας του: το χειροκρότημά μας.

 

Εδώ, θα επιστρέψουμε στον γρίφο της πρώτης παραγράφου και στην απάντηση.

 

Ο δεύτερος βασιλικός σύμβουλος απαντά:

 

-"Το ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθανει, εξαρτάται από αυτό που θα αποφασίσει ο μισθοφόρος"

 

-"Σοβαρά; Δεν έχει στέμμα, δεν έχει χρυσάφι, δεν έχει στενή επαφή με τα Θεία και είναι αυτός που αποφασίζει"

 

-"Όχι , αλλά έχει το σπαθί"

 

-"Αν λοιπόν όλα εξαρτώνται από τον ασήμαντο μισθοφόρο, γιατί προσποιούμαστε ότι τη δύναμη την έχουν οι βασιλιάδες;"

 

-"Η δύναμη υπάρχει εκεί που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι υπάρχει. Είναι μια σκιά στον τοίχο. Ένας φαινομενικά μικρός άνθρωπος, μπορεί να έχει μια πολύ μεγάλη σκια"

 

Ο παραπάνω διάλογος, προϊόν μυθοπλασίας (Παιχνίδι του Στέμματος, εκδ. Anubis), αναφέρεται σε μια πολύ μεγάλη αλήθεια.

 

Η εξουσία βρίσκεται εκεί που οι άνθρωποι αποφασίζουν ότι βρίσκεται.

 

Ακόμα και αν όλοι αυτοί οι στυγνοί εξουσιαστές βγουν "λάδι" μέσα από νομικά τερτίπια, μηντιακή προστασία και από την κάλυψη των ισχυρών φίλων τους και δεν πληρώσουν τελικά για τα αποτρόπαια εγκλήματά τους, υπάρχει μια τιμωρία που δεν μπορούν να αποφύγουν.

 

Η τιμωρία αυτή εξαρτάται από τους πολλούς που όσο ανίσχυροι και αν νομίζουν ότι είναι, ρίχνουν μεγάλες σκιές στους τοίχους.

 

Η χλεύη, τα άδεια θέατρα, οι μηδενικές θεαματικότητες, η απώλεια ψήφων. Όλα είναι στο χέρι αυτών, που αποτελούν την πραγματική πηγή κάθε εξουσίας.

 

Στο χέρι μας.

«Γνωστός σκηνοθέτης στο μάτι του κυκλώνα για το… τίποτα» η ετυμηγορία του Star..!

 

 «Πόρισμα» για την υπόθεση του «γνωστού σκηνοθέτη» που «βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα για το τίποτα», μαζί με την «αλήθεια για τον Δ.Λιγνάδη» βιάστηκε να παρουσιάσει το Star, σε ένα πολύ προβληματικό «ρεπορτάζ».

 

Ένα «ρεπορτάζ» σχετικά με το «ποια είναι η αλήθεια» για τον «γνωστό σκηνοθέτη» παρουσίασε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star καταλήγοντας στο πόρισμα ότι αυτός βρέθηκε «στο μάτι του κυκλώνα για το τίποτα».

 

Παρόλα αυτά όμως, το «τίποτα», όπως το ίδιο το δελτίο παρουσιάζει, είναι μία καταγγελία, που δημοσιεύτηκε σε ρεπορτάζ του 2020mag, αλλά δεν έχει κατατεθεί στον εισαγγελέα, αλλά και μία μήνυση 15χρονου τότε αγοριού για βιασμό, που όπως ενημερώνει ο σταθμός «παραγράφεται λόγω παραέλευσης των απαιτούμενων ετών».   

Εντύπωση προκαλεί το «πόρισμα» του σταθμού ότι «σύμφωνα με ασφαλείς πληροροφίες, ακόμα και να την εξέταζαν οι αρχές, ο σκηνοθέτης θα διωκόταν μόνο για αποπλάνηση ανηλίκου». Το πώς φτάνει το «ρεπορτάζ» σε αυτό το συμπέρασμα, που θα προέκυπτε μετά από ανακρίσεις και τη σχετική έρευνα των αρχών, ώστε να αποδοθούν οι κατηγορίες, παραμένει άγνωστο. «Νομικά οι καταγγελίες μέχρι αυτήν τη στιγμή κατά του σκηνοθέτη πέφτουν στο κενό. Το θέμα είναι ηθικό».

 

«Όσον αφορά τον Δ.Λιγνάδη» συνεχίζει το «ρεπορτάζ», κάνοντας έναν διαχωρισμό μεταξύ «γνωστού σκηνοθέτη» και Λιγνάδη, «οι καταγγελίες για συμμετοχή σε κύκλωμα ανηλίκων, φαίνεται να μην στέκουν», υποστηρίζεται, την ώρα που η λεζάντα κάτω υποστηρίζει ότι παρουσιάζεται η «αλήθεια πίσω από τις καταγγελίες». Στη συνέχεια, το «φαίνεται να μην στέκουν», φαίνεται ότι βασίζεται στην άποψη του συνηγόρου του, που υποστηρίζει ότι «ουδέποτε ο Δ.Λιγνάδης κλήθηκε από τις αρχές και ουδέποτα οι αρχές έκριναν ότι η καταγγελία ήταν σοβαρή».

 

Ακολουθεί η αναφορά σε «fake news» ότι διέφυγε στο εξωτερικό, όπως επίσης και η αναφορά σε αφίσα που τοιχοκόλλησαν «αναρχικές ομάδες στο κέντρο της Αθήνας», με σχόλιο του συνηγόρου τού ότι «είναι απότοκο του συκοφαντικού κλίματος των τελευταίων ημερών». 

πηγή  

Στην έδρα του Νόαμ Τσόμσκι θα διδάξει την Τρίτη 16 Φεβρουαρίου ο Γιάνης Βαρουφάκης

 Ο κ. Βαρουφάκης θα είναι καλεσμένος ομιλητής στην ώρα μαθήματος του παγκοσμίου φήμης καθηγητή για τον Νεοφιλελευθερισμό, την Παγκοσμιοποίηση και τη Χρηματιστικοποίηση. 

 

Ο Γιάνης Βαρουφάκης θα διδάξει στην έδρα του Νόαμ Τσόμσκι την ερχόμενη Τρίτη 16 Φεβρουαρίου, έγινε σήμερα γνωστό από το ΜέΡΑ25.

 

Ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του παλιού του γνώριμου ο Γραμματέας του ΜέΡΑ25 θα "βρεθεί" στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα ως καλεσμένος ομιλητής στην ώρα μαθήματος του παγκοσμίου φήμης καθηγητή για τον Νεοφιλελευθερισμό, την Παγκοσμιοποίηση και τη Χρηματιστικοποίηση.

 

Όπως αναφέρεται από το ΜέΡΑ 25, "στο πλαίσιο μιας σειράς διαδικτυακών μαθημάτων για τις "Συνέπειες του Καπιταλισμού" θα διερευνηθούν οι ρίζες και ο αντίκτυπος της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιημένης σκηνής του κρατικού καπιταλισμού, με τις τάσεις προς την πλουτοκρατία, το μονοπώλιο και τη στασιμότητα, καθώς και η μεταβαλλόμενη φύση της κρατικής ισχύος (έναντι της παγκόσμιας δύναμης του κεφαλαίου) στο σήμερα".   

πηγή

Οι κακοποιήσεις και τα αυτονόητα

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Το τσουνάμι των καταγγελιών για κάθε είδους κακοποιήσεις που έχουν υποστεί οι καταγγέλλοντες σηκώνει πολλή σκόνη, η οποία μας εμποδίζει ίσως να δούμε τα αυτονόητα.

 

Ας προσπαθήσουμε να μην τα ξεχνούμε:

Πρώτον: Κάποιες πράξεις παραγράφονται από τη Δικαιοσύνη. Αυτή η παραγραφή ωστόσο δεν αφορά τον ψυχικό κόσμο του θύματος της κακοποίησης, το οποίο μπορεί να βασανίζεται και να κουβαλά μέσα του «αιωνίως» τις συνέπειες της βίας που υπέστη. Είναι λοιπόν απόλυτο δικαίωμα του θύματος να αντιδράσει όποια στιγμή αποκτήσει τη δύναμη να το πράξει.

 

Δεύτερον: Η σεξουαλική κακοποίηση (που δεν αφορά αμοιβαία αποδεκτές σαδομαζοχιστικές πρακτικές) δεν είναι προφανώς συναινετική πράξη μεταξύ ενηλίκων. Είναι ποινικά κολάσιμη πράξη, η οποία, ακόμη και αν η Δικαιοσύνη τη θεωρήσει παραγεγραμμένη, στιγματίζει ανεξίτηλα τη ζωή του θύματος, το οποίο, όπως είπαμε, διατηρεί το δικαίωμα να αντιδράσει σε όποιον χρόνο βρει τη δύναμη και το επιλέξει.

Τρίτον: Η ομοφυλοφιλία, προφανώς, δεν είναι αδίκημα. Θα συμφωνήσουμε ότι οι ενήλικοι έχουν το δικαίωμα να ικανοποιούνται συναινετικά με όποιον τρόπο επιθυμούν. Αδίκημα, ωστόσο, βαρύ και επαχθές είναι η παιδοφιλία, είτε ομόφυλη είτε ετερόφυλη. Τα παιδιά - θύματα κάνουν το έγκλημα της σεξουαλικής κακοποίησης ειδεχθές, κάτι το οποίο λαμβάνει υπόψη και η αντιμετώπιση των θυτών από τη Δικαιοσύνη.

 

 

Τέταρτον: Η εκμετάλλευση θέσεων εξουσίας για την ικανοποίηση απωθημένων ή την πλήρωση ενός τεράστιου «ψυχικού κενού» είναι μια πραγματικότητα η οποία εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας καθημερινά σε διάφορους βαθμούς συχνότητας και έντασης. Κοιτώντας προσεκτικά στον κοινωνικό - επαγγελματικό περίγυρο ο καθένας θα διακρίνει θύτες και θύματα, πολλές μάλιστα φορές, τις περισσότερες ίσως, σε εναλλαγές ρόλων.

Πέμπτον: Σε κάθε ιεραρχημένη κοινωνία η βία ενυπάρχει ως συστατικό της γνώρισμα και οι κακοποιητικές συμπεριφορές εν τέλει εμφανίζονται ως φυσικό επακόλουθο. Είναι, έχουμε την εντύπωση, ελάχιστοι οι «τυχεροί» άνθρωποι που δεν έχουν υποστεί κάποιου είδους κακοποίηση ή βία στη ζωή τους.

 

 

Έκτον: Οι κακοποιητικές συμπεριφορές – εκτός από την παραπομπή στη Δικαιοσύνη – μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο νικώντας τον φόβο που προκαλεί ο θύτης στο θύμα. Υπ’ αυτήν την έννοια οι καταγγελίες των τελευταίων ημερών μπορούν να συμβάλουν στο ξεπέρασμα του φόβου, αρκεί όλοι να αποκτήσουμε μια σαφή αντίληψη για το πότε είμαστε τα θύματα και, πολύ περισσότερο, για το πότε ίσως γινόμαστε θύτες...

 

Όχι και την Οικουμενική Διακήρυξη, κύριε Υπουργέ!

 

Ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα για την ανάγκη τήρησης των μέτρων κατά του κορονοϊού παρουσίασε χθες, έπειτα από σύσκεψη, ο υπουργός Προ.Πο. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Δεν έχει νόημα να ασχοληθούμε με το περιεχόμενο του μηνύματος, ούτε με την, ομολογουμένως περίεργη, θεατρικότητα του υπουργού που, όπως σχολίασε ο Θανάσης Καμπαγιάννης, θύμιζε κάτι από παλιό σκετσάκι των ΑΜΑΝ.

 

Αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν το φόντο που επέλεξε ο Χρυσοχοΐδης για να μεταδώσει αυτό το μήνυμα. Κι αυτό διότι πρόκειται για το εξώφυλλο μίας εικονογράφησης της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, από τον Γερμανό καλλιτέχνη Michel Streich, που εκδόθηκε σε συνεργασία με τη Διεθνή Αμνηστία στην 60ή επέτειο από την υιοθέτηση της διακήρυξης, το 2008.

 

 

Μπορεί σε κάποιον που δεν γνωρίζει το ποιον του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη να φαίνεται αυτή η επιλογή επικοινωνιακά σωστή — όμως αν κανείς διαβάσει το κείμενο της Διακήρυξης θα προσέξει κάτι το (όχι και τόσο) παράδοξο: ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, η Ελληνική Αστυνομία της οποίας προΐσταται και το Ελληνικό Κράτος του οποίου είναι υπουργός, έχουν παραβιάσει ΚΑΘΕ ΑΡΘΡΟ της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

 

 

Με μια σύντομη ματιά σε περασμένα βίντεο του υπουργού, συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό το φόντο δεν ήταν μια τυχαία επιλογή, αλλά βρίσκεται πίσω από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη σε κάθε του μήνυμα. Αναρωτιόμαστε αν έχει διαβάσει ο υπουργός την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ή αν, όπως εκείνο το Μνημόνιο που δεν διάβασε ποτέ, απλά την εργαλειοποιεί για να φανεί κάτι που δεν είναι: Δημοκράτης.

 

Ακολουθούν τα άρθρα της Οικουμενικής Διακήρυξης:

 

ΑΡΘΡΟ 1

‘Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.

 

ΑΡΘΡΟ 2

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.

 

Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.

 

ΑΡΘΡΟ 3

Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.

 

ΑΡΘΡΟ 4

Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.

 

ΑΡΘΡΟ 5

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.

 

ΑΡΘΡΟ 6

Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.

 

ΑΡΘΡΟ 7

‘Ολοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. ‘Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.

 

ΑΡΘΡΟ 8

Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.

 

ΑΡΘΡΟ 9

Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.

 

ΑΡΘΡΟ 10

Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.

 

ΑΡΘΡΟ 11

Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις.

Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.

ΑΡΘΡΟ 12

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.

 

ΑΡΘΡΟ 13

Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.

Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.

ΑΡΘΡΟ 14

Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.

Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.

ΑΡΘΡΟ 15

Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας.

Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.

ΑΡΘΡΟ 16

Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.

Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.

Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.

ΑΡΘΡΟ 17

Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.

Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.

ΑΡΘΡΟ 18

Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.

 

ΑΡΘΡΟ 19

Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

 

ΑΡΘΡΟ 20

Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.

Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.

ΑΡΘΡΟ 21

Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.

Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.

Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.

ΑΡΘΡΟ 22

Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

 

ΑΡΘΡΟ 23

Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργεία.

‘Ολοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.

Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.

Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.

ΑΡΘΡΟ 24

Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.

 

ΑΡΘΡΟ 25

Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. ‘Εχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.

Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. ‘Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.

ΑΡΘΡΟ 26

Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους.

Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.

Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.

ΑΡΘΡΟ 27

Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.

Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

ΑΡΘΡΟ 28

Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.

 

ΑΡΘΡΟ 29

Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

ΑΡΘΡΟ 30

Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν. 

πηγή

  

Δουλειά, σπίτι, ύπνος... και πολύ σας είναι

 

Δεν υπάρχει μέρα που να ήρθαμε πιο κοντά σε χαρακτήρες ταινίας του Οικονομίδη από την 6η του Φλεβάρη, όταν και ανακοινώθηκε η απαγόρευση μετακίνησης για τα σαββατοκύριακα από τις 6 το απόγευμα. Ή τουλάχιστον, έτσι νομίζαμε!

 

γράφει η Συραγώ Λιατσίκου  

 

Με το λεγόμενο «ακορντεόν» να έχει επηρεάσει εμφανώς την ψυχική υγεία της πλειοψηφίας του κόσμου που προσπαθεί να ζήσει στοιχειωδώς σ’ αυτή τη χώρα εν μέσω πανδημίας, κάθε μέρα εκτυλίσσεται ένα νέο επεισόδιο στο κυβερνητικό θέατρο του παραλόγου.

 

Σε μια περίοδο όπου η εξάπλωση του ιού ανησυχεί ιδιαίτερα, με τις μεταλλάξεις να αλλάζουν πολλά από τα μέχρι τώρα δεδομένα και την κατάσταση στα νοσοκομεία να προβληματίζει ήδη από άποψη πληρότητας σε ΜΕΘ και ΜΑΦ, τα κυβερνητικά μέτρα που λαμβάνονται μπορούν κάλλιστα να εκληφθούν ως εμπαιγμός.

 

Εμπαιγμός, πρώτα από όλα στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία που σε λίγο κλείνουν έναν χρόνο να παλεύουν μόνοι τους να σώσουν ανθρώπινες ζωές, χωρίς καμία κρατική ενίσχυση των δημόσιων νοσοκομείων, με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς να στενάζουν από την κίνηση του κόσμου που πάει κανονικά στις δουλειές του, χωρίς καμιά απολύτως μέριμνα. Αλλά και εμπαιγμός απέναντι στον καθένα που παρακολουθεί σαστισμένος να λαμβάνονται αλλεπάλληλες παράλογες αποφάσεις ως «μέτρα για την καταπολέμηση του κορονοϊού», χωρίς καμία τεκμηρίωση, χωρίς καμία αιτιολόγηση, χωρίς καμία δημοσιοποίηση των πρακτικών της συζήτησης των «σοφών», της επιτροπής λοιμωξιολόγων, του κέντρου δηλαδή όπου λαμβάνονται – μάλλον – οι αποφάσεις.

 

Την ίδια ώρα που στην Ευρώπη οι μεταλλάξεις εξαπλώνονταν και η μια χώρα μετά την άλλη επέβαλαν σκληρά lockdown, η Ελλάδα πήγαινε αντίστροφα.

 

Και ενώ στις αρχές του χρόνου μια σειρά από δραστηριότητες άνοιγαν για να καταναλώσουμε όσο περισσότερο μπορούμε – με κυρίαρχη πάντα την έγνοια της πορείας της οικονομίας – κάθε Παρασκευή άλλαζαν οι τρόποι με τους οποίους μας καλούσαν να καταναλώσουμε. Κάθε Παρασκευή ακούγαμε για το ακορντεόν, που επιχειρήθηκε να «πλασαριστεί» ως επιτυχημένη λύση για το δυνατόν μικρότερο πλήγμα στην οικονομία, κάθε Παρασκευή μας έλεγαν για την ατομική μας ευθύνη και πως αν κάτι δεν πάει καλά, εμείς θα φταίμε.

 

Κάθε Σαββατοκύριακο, δεν υπήρχε κανάλι που να μην προβάλει ρεπορτάζ από τον Φλοίσβο, τη νέα παραλία της Θεσσαλονίκης, τα πάρκα των μεγάλων πόλεων, τις πλατείες στις γειτονιές για την (μη) τήρηση των μέτρων, εξαπολύοντας προσωπικές επιθέσεις on camera σε όσους «παρέκλιναν» από την πρέπουσα συμπεριφορά, είτε επειδή κρατούσαν έναν καφέ στο χέρι, είτε επειδή περπατούσαν κοντά με άλλους που βγήκαν κι αυτοί να πάρουν τον αέρα τους.

 

Έναν αέρα που φρόντισαν να περιορίσουν προκλητικά, με την πρωτοφανή απόφαση να επιβάλουν απαγόρευση κυκλοφορίας τα σαββατοκύριακα από τις 6 το απόγευμα.

 

Μια απόφαση κάθε άλλο παρά «ατυχή», ένα μέτρο με ξεκάθαρο ιδεολογικό φορτίο. Μέτρο που συμπυκνώνει με τον πιο βίαιο τρόπο την πολιτική αντίληψη των κυβερνώντων για το τι σημαίνει ζωή. Δουλειά, σπίτι, ύπνος. Και κατανάλωση.

 

Με την αξιοποίηση της πανδημίας ως ασπίδα απέναντι σε οποιαδήποτε κριτική, εξαπολύουν μια ιδεολογική επίθεση απέναντι στην κοινωνία. Ό,τι αντιδρά καταστέλλεται, ό,τι δε φέρνει λεφτά απαγορεύεται. Όποια δραστηριότητα δεν είναι ταιριαστή με το τρίπτυχο πατρίς – θρησκεία – οικογένεια, δεν έχει δικαίωμα να υπάρχει. Και στην εξέλιξη αυτού του σκεπτικού, έχουν εξαπολύσει τη μεγαλύτερη επίθεση στον ελεύθερό μας χρόνο.

 

Δεν υπάρχει πιο εμφανές παράδειγμα για το ιδεολογικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης, από τον τρόπο που χειρίστηκε τις περιπτώσεις του πολιτισμού και του ερασιτεχνικού αθλητισμού, ζωτικά κομμάτια του αλλοτινού μας ελεύθερου χρόνου τα οποία οι κυβερνητικοί χειρισμοί, που εξαφάνισαν – κυριολεκτικά – από το πρώτο κιόλας lockdown. Πενιχρά επιδόματα για λίγο και για λίγους, καμία αναφορά στους ανθρώπους αυτούς από κυβερνητικά χείλη, σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Και η εστίαση, μια άλλη μαζική δεξαμενή διοχέτευσης του ελεύθερου χρόνου μένει παραγκωνισμένη, χωρίς ουσιαστική κρατική στήριξη. Με περισσό, μάλιστα, θράσος συνοδεύεται από ειρωνικές δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού, παρά το γεγονός ότι αποτελεί βασικό πυλώνα της οικονομίας, άρα κάτι θα του κοστίσει.

 

Ο ελεύθερος χρόνος από την αρχή της πανδημίας αγνοήθηκε ως ανάγκη, κι όσο περνούσε ο καιρός και η συνήθεια έγινε κανονικότητα έπεσε κι αυτός με τη σειρά του θύμα του ακορντεόν, και συμπιέστηκε. Έτσι, με το που το ρολόι θα χτυπήσει 6, πρέπει να τρέξουμε πίσω στα κλουβιά μας. Και ήσυχα. Και ήσυχοι.

 

Τα μεγαλοφυούς εμπνεύσεως μέτρα που ανακοινώθηκαν το βράδυ της περασμένης Παρασκευής για τη «καταπολέμηση του ιού» κρίθηκαν κατάλληλα από τους ειδικούς για τον περιορισμό των κρουσμάτων, χωρίς ξανά, να υπάρχει η οποιαδήποτε τεκμηρίωση.

 

Η αύξηση των κρουσμάτων ισχυρίζονται ότι θα μετριαστεί, συμπιέζοντας τον ελεύθερο χρόνο των ανθρώπων τα σαββατοκύριακα.

 

Έτσι, λαϊκές, σούπερ μάρκετ και «προαυλισμός» πατήθηκαν κι αυτά από το περιβόητο ακορντεόν, και ξεχυθήκαν όλοι στους δρόμους για να τα προλάβουν όλα πριν γίνουν κορονο-κολοκύθες.

 

Η μεγαλοφυής απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 6, μεταφράστηκε σε φεστιβάλ του Woodstock στα πάρκα των πόλεων και σε ουρές ακόμα και στα περίπτερα. Γιατί πολύ απλά, αυτές οι λιγοστές δραστηριότητες που επιτρέπονται στην καθεμιά και στον καθένα συμπιέστηκαν κι αυτές με τη σειρά τους, με αποτέλεσμα να πέσουν ο ένας πάνω στον άλλο οι άνθρωποι, με κυβερνητική προσταγή.

 

Με τον ανέμελο πρωθυπουργό να συμπεριφέρεται ως άλλος Λουδοβίκος και να στέλνει χαιρετίσματα από την εκδρομή του στην Ικαρία, λειτουργώντας σαν κινητή βόμβα κορονοϊού σε ένα νησί με ελάχιστα κρούσματα, με αποκορύφωμα όλων, το γεύμα στο μπαλκόνι-ταβέρνα του βουλευτή Σάμου μαζί με μια κουστωδία 40 ατόμων.

 

Την ίδια μέρα που περιορίζει το σύνολο των πολιτών της χώρας στα σπίτια τους από τις 6 το απόγευμα, ο ίδιος απολαμβάνει «ανέσεις» που σε οποιονδήποτε άλλο θα κοστίσουν από 300 έως 3.000 ευρώ και θα χαρακτηριστούν ως ανεύθυνη, αντικοινωνική συμπεριφορά, «κορονοπάρτι».

 

Και ερχόμαστε στο άκουσμα των νέων μέτρων, μόλις πέντε μέρες μετά τα προηγούμενα, μετά από αλλεπάλληλες διαρροές και προειδοποιήσεις για την κρισιμότητα της κατάστασης και την επιβολή ενός «lockdown τύπου Μαρτίου».

 

Ο πρωθυπουργός, βαθιά επηρεασμένος από την πρόσφατη εξόρμησή του στα νησιά θα απαγγείλει ξανά το γνωστό ποίημα που ξεκινά με το «συμπολίτες μου», τσακωμένος με την πειθώ, σε ένα άλλο σύμπαν να μας λέει να κάνουμε υπομονή γιατί «ο ήλιος του εμβολίου φωτίζει, πια, την επόμενη μέρα».

 

Το κερασάκι στην τούρτα, θα έρθει το μεσημέρι της Τετάρτης, με την εξειδίκευση των μέτρων και τη συνειδητοποίηση ότι σε τίποτα δε θυμίζουν το lockdown του Μαρτίου, παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης. Κλειστή θα παραμείνει η αγορά και τα σχολεία, αλλά όλοι οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν -και να μεταδίδουν τον ιό – κανονικά. Καμιά ουσιαστική μεταβολή στην εργασία, καμία επίσης στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

 

Για ώρες στα δημοσιογραφικά γραφεία οι συντάκτες προσπαθούν να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει με την τηλεργασία και ποια είναι τα πραγματικά μέτρα τα οποία θα εφαρμοστούν για τον περιορισμό του συγχρωτισμού.

 

Η ουσία είναι ότι οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να πηγαίνουν στους χώρους εργασίας και να χρησιμοποιούν μαζικά τα Μέσα Μεταφοράς για να φτάσουν στις δουλειές τους.

 

Ένα ακόμα lockdown ξεκινά μέσα στο lockdown με την κυβερνητική στρατηγική να αποδεικνύεται και πάλι ελλιπέστατη και αντί ουσιαστικών μέτρων να εισάγει ένα ακόμα αναγχρονιστικό και συντηρητικό τρίπτυχο για την αντιμετώπιση της πανδημίας: Δουλειά – σπίτι – ύπνος.

 

Ο περιβόητος «συνωστισμός» θα συνεχίσει να υπάρχει, ο εγκλεισμός θα επεκταθεί στις υπόλοιπες ώρες πέραν από αυτές της δουλειάς και η αδιαφορία για τις ζωές που χάνονται αλλά και τις άλλες που υποφέρουν, θα έχει κυβερνητική σφραγίδα. Μέχρι μια σταγόνα να ξεχειλίσει από το ποτήρι.