Εκλογές ακόμη και τον Ιούνιο

 

γράφει ο Θοδωρής Καραγιαννίδης

 

Από την έξαρση των κρουσμάτων στην έξαρση της ύφεσης. Και από την υπόθεση Λιγνάδη στην υπόθεση Κουφοντίνα. Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σταθερά αρνητική ατζέντα, την οποία δεν μπορεί να αντιστρέψει με τη δοκιμασμένη μέθοδο του αντιπερισπασμού, για πρώτη φορά μετά τις εκλογές.

 

Οπως προκύπτει από συζητήσεις με κυβερνητικούς παράγοντες, η πραγματοποίηση εκλογών όταν η πανδημία το επιτρέψει είναι αποφασισμένη. Γι αυτό και το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην πορεία του εμβολιασμού. Κυρίαρχη εκτίμηση είναι ότι στο τέλος Μαΐου θα έχουν εμβολιαστεί στο σύνολό τους οι ευάλωτες ομάδες και κατά συνέπεια θα είναι εφικτή η προσφυγή στις κάλπες, ακόμη και τον Ιούνιο.

 

Σε μια τέτοια περίπτωση θα προλάβουν την αποκάλυψη της σκληρής οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας από φθινόπωρο, όταν δεν θα προλαβαίνουμε να μετράμε λουκέτα και νέους ανέργους, όπως οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του κόσμου της εστίασης και του εμπορίου προαναγγέλλουν.

  

Στη ΝΔ αισθάνονται μεγάλη αυτοπεποίθηση λόγω της δημοσκοπικής υπεροχής στην πρόθεση ψήφου και θεωρούν ευνοϊκή τη συγκυρία για ανανέωση της λαϊκής εντολής, ειδικά λόγω των εσωκομματικών εκκρεμοτήτων στον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και στο Κίνημα Αλλαγής.

 

Στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει και η άποψη υπέρ της εξάντλησης της τετραετίας αλλά γίνεται όλο και πιο αδύναμη, ενώ ενισχύονται οι φωνές υπέρ των πρόωρων διπλών εκλογών, αν όχι στις αρχές του καλοκαιριού, στις αρχές του φθινοπώρου, εφόσον δεν είναι εφικτό νωρίτερα.

 

 

 

Στην τέταρτη εβδομάδα του υποτιθέμενου σκληρού lockdown η επιδημιολογική εικόνα είναι δραματική και η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία εφιαλτική. Την ίδια ώρα με την πρώτη ευκαιρία θα ανοίξει το λιανεμπόριο γιατί δεν υπάρχει οικονομική δυνατότητα να στηριχθεί η μακρά παράταση της αναστολής λειτουργίας του εμπορίου, ενώ ήδη γίνονται σχέδια για το άνοιγμα της εστίασης από τον Απρίλιο.

 

Αλλά ο κυβερνητικός σχεδιασμός σκοντάφτει διαρκώς στην ανεξέλεγκτη πορεία της πανδημίας και στην εξάντληση των αντοχών του ΕΣΥ. Η «λύση» των ράντζων για non Covid περιστατικά εκθέτει την κυβέρνηση για την επιλογή της να μην κάνει έγκαιρα οργανωμένα και εκτεταμένα επίταξη κλινών του ιδιωτικού τομέα και τη φέρνει αντιμέτωπη με την όλο και μεγαλύτερη κοινωνική αγωνία για την ποιότητα και τις δυνατότητες του συστήματος δημόσιας υγείας.

 

Η εικόνα γίνεται ακόμη πιο ζοφερή για την κυβέρνηση με τις σκιές από την υπόθεση Λιγνάδη εκ των πραγμάτων να τη βαραίνουν και ενώ το ενδεχόμενο να έχουμε τον πρώτο νεκρό απεργό πείνας στην Ευρώπη, μετά από σαράντα χρόνια, τον Δ. Κουφοντίνα, είναι απειλητικά ισχυρό.

 

Με αυτή την έννοια, ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρ. Ταραντίλης που παραιτήθηκε, έφυγε νωρίς.    

πηγή

Από τη Μενδώνη στον Κούγια: Ανευθυνοϋπεύθυνοι εν δράσει σε μια σοβαρή υπόθεση…

 

γράφει ο  Γιώργος Καρελιάς

 

Οι υποθέσεις των καταγγελιών για βιασμούς έχουν δύο διαστάσεις, την πολιτική και την ποινική. Δυστυχώς, οι εμπλεκόμενοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο-πολιτικοί, κατηγορούμενοι και δικηγόροι- επιδιώκουν είτε να αποσείσουν τις ευθύνες που έχουν είτε να αντιμετωπίσουν τις κατηγορίες με επικοινωνιακά σόου και απαξίωση των μαρτύρων.

 

Η πολιτική πλευρά της υπόθεσης έχει στιγματισθεί από την πεισματική άρνηση της υπουργού Πολιτισμού να αναλάβει την ευθύνη για την υπόθεση Λιγνάδη. Δυστυχώς, τής πρόσφερε κάλυψη και ο πρωθυπουργός με ένα ανεξήγητο σκεπτικό. Ο Λιγνάδης διορίστηκε σε υψηλή θέση από την κυρία Μενδώνη. Επομένως, αυτή έχει την πολιτική ευθύνη. Είναι αδιανόητο και πέραν πάσης δεοντολογίας η ίδια-δυστυχώς και ο κ. Μητσοτάκης- να χρησιμοποιούν το επιχείρημα «δεν ήξερε» για δράση του. Αν ήξερε, δεν θα συζητούσαμε για πολιτική ευθύνη, η υπουργός θα ήταν αντιμέτωπη με τον εισαγγελέα. Στην πολιτική το «δεν ήξερα» έχει μόνο ηθική διάσταση. Ουδείς κατηγόρησε την κυρία Μενδώνη γι’ αυτήν. Όμως, στην πολιτική υπάρχει η αντικειμενική πολιτική ευθύνη, την οποία υποχρεούνται να αναλαμβάνουν τα πολιτικά πρόσωπα, όταν υφιστάμενοί τους κατηγορηθούν. Αν η υπουργός Πολιτισμού είχε κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να παραιτηθεί, η υπόθεση θα είχε κλείσει πολιτικά. Και είναι απορίας άξιον που ο πρωθυπουργός κλείνει τα μάτια στο προφανές.

 

Στην ποινική διάσταση της υπόθεσης πρωταγωνιστούν αρνητικά οι δικηγόροι και ιδιαιτέρως εκείνος του Λιγνάδη. Πρέπει εξαρχής να καταστήσουμε σαφές ότι ο δικηγόρος έχει υποχρέωση και, φυσικά, δικαίωμα να χρησιμοποιεί κάθε θεμιτό μέσο, για να υπερασπιστεί τον κατηγορούμενο. Ακόμα και υπερβολές δικαιολογούνται. Όμως, ο συνήγορος υπεράσπισης του Λιγνάδη φαίνεται έχει μετατρέψει το υπερασπιστικό καθήκον σε επικοινωνιακό σόου, με πλήθος δημόσιων παρεμβάσεων, κατά τις οποίες στρέφεται τη μία εναντίον πολιτικών, την άλλη εναντίον επιχειρηματιών, την τρίτη εναντίον συνδικαλιστών. Ακόμα και η (θεμιτή) προσπάθεια να αποδυναμωθούν οι ισχυρισμοί μηνυτών και μαρτύρων συνοδεύτηκαν από ανοίκειους χαρακτηρισμούς(«επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι»), που παραπέμπουν σε απεχθείς λογικές.

Ο κ. Κούγιας στην αρχή ανακάλυψε ότι ο Λιγνάδης είναι θύμα πολιτικο-οικονομικών συμφερόντων, που ήθελαν να πλήξουν την κυρία Μενδώνη, η οποία «ξεκλείδωσε» την επένδυση στο Ελληνικό. Ηταν τόσο «στέρεη» αυτή η επιχειρηματολογία, που στη συνέχεια το πήγε αλλού: τα βάσανα του Λιγνάδη οφείλονταν σε συνωμοσία, που εξυφάνθηκε στο συνδικαλιστικό του σωματείο(ΣΕΗ). Κάπου ενδιαμέσως τα έβαλε με συναδέλφους του, επειδή- όπως είπε- έγραψαν τις μηνύσεις κατά Λιγνάδη. Λες και το απολογητικό υπόμνημα του Λιγνάδη το έγραψαν εξωγήινοι. Κάπου μέσα σε όλα αυτά και αφού είχε μιλήσει αμέτρητες φορές σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές άρχισε να τα βάζει και με κάποιους παρουσιαστές, επειδή τόλμησαν να πουν κάτι που δεν του άρεσε. Η τελευταία ανακοίνωσή του, γεμάτη με απειλητικές και προσβλητικές αναφορές για πρόσωπα και επαγγελματίες, είναι μνημείο αμετροέπειας και προκλητικότητας.

 

 

Δεν θα πούμε σε οποιονδήποτε δικηγόρο πώς θα υπερασπιστεί τον πελάτη του. Ακόμα και αν όσα λέει μέρα παρά μέρα, όπως ο κ. Κούγιας, κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους. Επιπλέον, τα στόματα έχουν ανοίξει και είναι μάλλον μάταιος κόπος να προσπαθήσει να τα κλείσει με τη μέθοδο των απειλών και της δημόσιας απαξίωσης.

 

Η υπόθεση Λιγνάδη, έτσι όπως έχει εξελιχθεί μέχρι στιγμής, είναι πολύ σοβαρή. Η κυβέρνηση έκανε το λάθος, που εξελίσσεται σε σφάλμα, να μην αναλάβει καμιά ευθύνη. Και ο υπερασπιστής επιχειρεί να απαλύνει όσα απεχθή καταλογίζονται στον πελάτη του με επικοινωνιακές πιρουέτες και απαξιωτικές ατάκες για άλλους.

 

Η συμπεριφορά αυτή δεν συνάδει ούτε την πολιτική ούτε με την επαγγελματική δεοντολογία. Όμως, το χειρότερο είναι ότι επιχειρεί να μπολιάσει την κοινή γνώμη με τη λογική « δεν έγινε και τίποτα» και «για όλα φταίνε οι άλλοι».

 

Ο Αμερικανός συγγραφέας Ρίτσαρντ Μπαχ το έχει πει έτσι: «Αν δεν είναι ποτέ δικό μας το λάθος, τότε δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη γι’ αυτό. Κι αν δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη, τότε θα είμαστε πάντα θύματά του». 

πηγή      

Ούτε υγειονομικοί, ούτε σώματα ασφαλείας: Ποιοι είναι οι 9.213 άνθρωποι 60-64 ετών που έκαναν δυο δόσεις του εμβολίου;

 

γράφει ο Κωνσταντίνος Λάππας

 

Μπορεί ο κ. Θεμιστοκλέους να είπε το απόγευμα της Δευτέρας ότι  «το σύστημα δεν είναι εύκολο να παραβιαστεί», όμως περισσότερο εύστοχη μοιάζει να είναι η δήλωση Χαρδαλιά πάνω στο θέμα. Διότι όπως προκύπτει πλέον όχι μόνο από τις καταγγελίες και τα δημοσιεύματα στον Τύπο αλλά από το ίδιο το υπουργείο, κάποιες χιλιάδες εμβολιασμών δύσκολα δικαιολογούνται.

 

Συγκεκριμένα, σε πίνακα με τον απολογισμό του εμβολιαστικού προγράμματος μέχρι και την 21η Φεβρουαρίου που είχε καταθέσει στη Βουλή ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Βασίλης Κοντοζαμάνης απαντώντας σε σχετική ερώτηση της βουλευτή του Κιν.Αλ Νάντιας Γιαννακοπούλου και δημοσίευσε η Real News την περασμένη Κυριακή, 9.213 άνθρωποι ηλικίας 60-64 ετών εμφανίζονται να έχουν εμβολιαστεί και με τη δεύτερη δόση!

 

Όμως ο εμβολιασμός της ηλικιακής αυτής ομάδας ξεκίνησε επίσημα μόλις στις 15 Φεβρουαρίου, για να αξιοποιηθούν οι διαθέσιμες δόσεις του εμβολίου της AstraZeneca, με το διάστημα που μεσολαβεί από την πρώτη στη δεύτερη δόση να ορίζεται σε 12 εβδομάδες. Λογικά λοιπόν προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι 9.213 αυτοί άνθρωποι έχουν εμβολιαστεί στη συντριπτική τους πλειοψηφία νωρίτερα από τις 15 Φεβρουαρίου, με εμβόλια είτε της Pfizer είτε της Moderna.

 

 

Ο εμβολιασμός της ηλικιακής ομάδας 60-64 με AstraZeneca είναι το λεγόμενο δεύτερο παράλληλο σύστημα εμβολιασμού, ενώ το πρώτο είναι αυτό με τα εμβόλια των Pfizer είτε της Moderna που μέχρι στιγμής «τρέχει» για τις ηλικίες 75+. Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις του υπουργείου, τα δυο παράλληλα συστήματα δεν διασταυρώνονται. Όπως έγραψε το Αθηναϊκό Πρακτορείο στις 15 Φεβρουαρίου «κάποιος πολίτης που ανήκει στην κατηγορία 60-64 θα μπορεί να κλείνει ραντεβού μόνο στα εμβολιαστικά κέντρα τα οποία διενεργούν εμβολιασμούς με AstraZeneca και όχι τα εμβολιαστικά κέντρα των υπόλοιπων κατηγοριών». Πώς λοιπόν εμβολιάστηκαν πάνω από 9.000 άτομα και με τη δεύτερη δόση μέχρι την 21η Φεβρουαρίου;

 

Πρέπει να σημειωθεί ότι, όπως προκύπτει από τον πίνακα, προσωπικό του ΕΟΔΥ, υγειονομικοί και σώματα ασφαλείας καταμετρώνται ξεχωριστά κι άρα δε συμπεριλαμβάνονται στα 9.213 άτομα. Είναι απορίας άξιο μέσω ποιων διαδικασιών κλήθηκαν ή βρήκαν πρόσβαση αυτά τα άτομα στα εμβολιαστικά κέντρα της χώρας.

 

Από το δεύτερο κιόλας 10ήμερο του Ιανουαρίου κι αφού είχε ξεσπάσει και διακοπεί με επέμβαση του πρωθυπουργού ο εμβολιασμός δεκάδων κυβερνητικών στελεχών και οικείων τους, το tvxs.gr έχει αποκαλύψει ή και αναδείξει μια σειρά από εκτός σειράς εμβολιασμούς. Πιο τρανταχτά παραδείγματα η αποκάλυψη του tvxs.gr για τον εμβολιασμό καναλάρχη στο «Σωτηρία», ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου και φυσικά τα στελέχη της δημοτικής αρχής της Θεσσαλονίκης. Τώρα το ίδιο το υπουργείο Υγείας παρουσιάζει εννιά χιλιάδες ανθρώπους που για κάποιο λόγο έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους ενώ δε θα έπρεπε στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Κάποιος πρέπει να δώσει απαντήσεις, σίγουρα καλύτερες από αυτές των κ.κ. Θεμιστοκλέους και Χαρδαλιά.    

πηγή

Η Κούρτοβικ αποδεικνύει τα ψέματα της Γ.Γ αντεγκληματικής Πολιτικής κας Νικολάου για τον Κουφοντίνα (βίντεο)

 

Τους ψεύτικους ισχυρισμούς της γγ Αντεγκληματικής Πολιτικής αντέκρουσε για ακόμη μια φορά η συνήγορος του κρατούμενου απεργού πείνας.

 

Μιλώντας σε πρωινή εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού Open η Ιωάννα Κούρτοβικ τοποθετήθηκε για το χθεσινοβραδινό tweet της Σοφίας Νικολάου, επισημαίνοντας ότι πρόκειται για ψέματα.

 

Εξηγώντας περαιτέρω ανέφερε «είναι κρίμα να το πω, είναι ψέμα. Δεν μου έχουν κοινοποιηθεί αποφάσεις, μου έχουν κοινοποιηθεί χαρτιά που παραπέμπουν σε αποφάσεις. Ενα χαρτί με μία σφραγίδα. Πρόκειται για μία σφραγίδα. Δεν υπάρχει απόφαση, δεν υπάρχει αριθμός, δεν έχει υπογραφές, δεν έχει ονόματα. Δεν υπάρχει απόφαση για να προσβάλουμε. Είναι εμπαιγμός δικός μου, του κρατούμενου. Είναι ντροπή αυτά που λένε» είπε μιλώντας στην «Ωρα Ελλάδος».

 

Η Κούρτοβικ επιβεβαίωσε στην ανακοίνωση της ότι μπορεί να προσφύγει στη Δικαιοσύνη ο Κουφοντίνας αλλά δεν το κάνει γιατί το δικαστήριο της Λαμίας είναι ένα «μικρό, τοπικό πρωτοδικείο». Πρόκειται για πρωτοφανή απαξίωση δικαστών και μάλιστα από δικηγόρο.

— Sofia Nikolaou (@SofiaNikolaou_) March 1, 2021

 «Ποιος δικαστής θα τολμήσει να πάει ενάντια; Είναι πολιτική απόφαση και λύνεται με πολιτική απάντηση» τόνισε η Ι. Κούρτοβικ, αποκαλύπτοντας παράλληλα ότι «ο Δημήτρης Κουφοντίνας είναι λίγο πριν το κώμα, βρίσκεται στα όρια ζωής και θανάτου».

 

Απαντώντας περαιτέρω στην Σ. Νικολάου και τους ψευδείς ισχυρισμούς της κυβέρνησης η γνωστή δικηγόρος επισήμανε «Στις 28/12 κατατέθηκε αίτηση για μεταγωγή στον Κορυδαλλό, ο νόμος το προβλέπει, που λέει ότι πρέπει να μεταχθεί στις φυλακές που ήταν, δηλαδή στον Κορυδαλλό. Εχουμε απευθυνθεί όπου μπορούμε. Ο νόμος δεν μου δίνει το δικαίωμα να προσφύγω στο τοπικό αρμόδιο δικαστήριο εκτέλεσης ποινών αν δεν έχω δύο απορρίψεις. Η πρώτη μας αίτηση δεν απαντήθηκε καθόλου. Αγνοήθηκε. Αγνοείται και η δεύτερη που απέστειλα ζητώντας να επανυποβληθεί το αίτημα, για να έχω δύο απορρίψεις και να προσφύγω στο τοπικό αρμόδιο δικαστήριο».

   

πηγή

Παραιτήθηκε ο Στάθης Λιβαθηνός από το Εθνικό Θέατρο

 

Ο Στάθης Λιβαθινός παραιτήθηκε από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ύστερα από καταγγελίες που είχαν γίνει από σπουδαστές εις βάρος του.

 

 

Την παραίτησή του από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου υπέβαλε ο γνωστός σκηνοθέτης και πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής της πρώτης κρατικής σκηνής της χώρας, Στάθης Λιβαθινός.

 

 

Όπως μετέδωσε το πρωί της Τρίτης (2/3) η ΕΡΤ, ο κ. Λιβαθινός παραιτήθηκε από τη σχολή του Εθνικού, ύστερα από καταγγελίες που είχαν γίνει από σπουδαστές εις βάρος του. Οι καταγγελίες δεν αφορούν σε σεξουαλική βία αλλά σε αυταρχική συμπεριφορά.

 

Το News 24/7 επικοινώνησε χθες, Δευτέρα, με τον κ. Λιβαθινό, ο οποίος σε μια λιτή δήλωσή του διέψευσε ότι σκοπεύει να παραιτηθεί: «Δεν έχω υποβάλει την παραίτησή μου από τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η Σχολή άλλωστε αυτήν τη στιγμή είναι κλειστή, δεν γίνονται μαθήματα. Δεν κάνω καμία άλλη δήλωση» είπε χαρακτηριστικά.

Όπως όλα δείχνουν, στο πλαίσιο των καταγγελιών για βία (λεκτική, σωματική, ψυχολογική) στον χώρο των Τεχνών, στο Εθνικό Θέατρο συντελείται τις τελευταίες ημέρες μια προσπάθεια "εκκαθάρισης" και αποδόμησης ανάρμοστων συμπεριφορών.

 

Ο "επίλογος" του Στάθη Λιβαθινού

Στην επιστολή παραίτησής του, την οποία τιτλοφορεί «Επίλογος» ο Στάθης Λιβαθινός εμφανίζεται να απολογείται στους σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου για τη συμπεριφορά του: «Ζητώ και πάλι συγγνώμη αν τυχόν πλήγωσα κάποια ή κάποιον από σας - η όποια αυστηρότητα μου δεν έκρυβε τίποτα περισσότερο από έγνοια και αγωνία ώστε να αποκτήσετε τα απαραίτητα εφόδια για την μελλοντική σας πορεία στο θέατρο» αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ σημειώνει ότι οι σπουδαστές έχουν αρνηθεί επανηλειμμένως να συνεργαστούν μαζί του ακόμη και για 2 ώρες την εβδομάδα...

 

Η ανακοίνωση παραίτησης του Στάθη Λιβαθινού:

 

«ΕΠΙΛΟΓΟΣ

 

Αγαπημένες μου μαθήτριες και αγαπημένοι μου μαθητές,

 

Μετά και την τελευταία σας άρνηση να συνεργαστείτε μαζί μου έστω για 2 ώρες την βδομάδα ώστε να ολοκληρώσετε τον κύκλο των σπουδών σας, μέσα στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, δεν μου μένει τίποτα άλλο από το να σας αποχαιρετήσω. Ζητώ και πάλι συγγνώμη αν τυχόν πλήγωσα κάποια ή κάποιον από σας - η όποια αυστηρότητα μου δεν έκρυβε τίποτα περισσότερο από έγνοια και αγωνία ώστε να αποκτήσετε τα απαραίτητα εφόδια για την μελλοντική σας πορεία στο θέατρο.

 

Χρειάστηκε πολύς κόπος και επιμονή χρόνων για να μπορέσω επιτέλους να δημιουργήσω αυτό το Τμήμα Σκηνοθεσίας στο οποίο βρίσκεστε σήμερα, αλλά και να διαθέτει η Σχολή του Εθνικού Θεάτρου τις υποδομές που διαθέτει.

 

Κρατήστε μόνο τα καλά κι αλλάξτε το θέατρο.

 

Σας ευχαριστώ για όλα, όπως και την διευθύντρια της Σχολής αλλά και όσους συναδέλφους με στήριξαν.

 

Καλή συνέχεια.

 

Στάθης Λιβαθινός»

 

 

Η ανακοίνωση της διεύθυνσης της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η διεύθυνση της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου επαληθεύεται η άκαρπη προσπάθεια συνεργασίας και συναντίληψης μεταξύ του σκηνοθέτη και των σπουδαστών: «Δυστυχώς δεν κατέστη εφικτό να θεραπευθεί η δυσαρμονία που ανέκυψε κατά τη διδακτική διαδικασία και να επανέλθει κλίμα συνεργασίας και συναντίληψης μεταξύ του Καθηγητή κ. Στάθη Λιβαθινού και των σπουδαστών της Σχολής» αναφέρεται χαρακτηριστικά.

 

Ακολουθεί η ανακοίνωση:

 

«Παρά τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε η Διευθύντρια της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, δυστυχώς δεν κατέστη εφικτό να θεραπευθεί η δυσαρμονία που ανέκυψε κατά τη διδακτική διαδικασία και να επανέλθει κλίμα συνεργασίας και συναντίληψης μεταξύ του Καθηγητή κ. Στάθη Λιβαθινού και των σπουδαστών της Σχολής.

 

Ο κ. Λιβαθινός, έχοντας τη διάθεση να διευκολύνει τη λειτουργία και το εκπαιδευτικό έργο της Δραματικής Σχολής αλλά και να αποφορτίσει την κατάσταση, έλαβε την απόφαση να αναστείλει επ’ αόριστον τα διδακτικά καθήκοντά του. Η Δραματική Σχολή σέβεται την απόφασή του αυτή και τον ευχαριστεί για τις υπηρεσίες του, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται, κατά τη θητεία του ως Καλλιτεχνικού Διευθυντή, η ίδρυση του Τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής και η μεταστέγασή του στις εγκαταστάσεις του "Σχολείον της Αθήνας-Ειρήνη Παπά"

 

Ο πρόεδρος του Δ.Σ.

 

Η καλλιτεχνική διευθύντρια

 

Η διευθύντρια της Δραματικής Σχολής.»

 

Το χρονικό της παραίτησης του Στάθη Λιβαθινού

Τις τελευταίες ώρες υπήρχε έντονη φημολογία για την παραίτηση του κ. Λιβαθινού από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η αφορμή είχε δοθεί αρκετό καιρό πριν, από την ανακοίνωση που δημοσίευσε ο Σύλλογος Σπουδαστών στις 30 Ιανουαρίου στην επίσημη σελίδα του στο Facebook, στην οποία μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε και έφτασε η ώρα να φανερωθούν τα αμέτρητα περιστατικά εργασιακού εκφοβισμού, σεξιστικής βίας, ρατσισμού, ομοφοβίας, τρανσοφοβίας, μισοαναπειρισμού, ηλικισμού και αποκλεισμών του θεάματος - έναν χώρο, που αν και φαινομενικά μοιάζει ρόδινος, είναι γεμάτος από ανθρώπους που εκμεταλλευόμενοι τη θέση ισχύος μπορούν να υποτιμούν ή ακόμη και να συμπεριφέρονται παραβιαστικά, να εκβιάζουν συναισθηματικά και παρενοχλούν σεξουαλικά.

 

Εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι, άλλες περισσότερο, άλλοι λιγότεροι, άλλοι ευτυχώς καθόλου, έχουμε βιώσει αντίστοιχα περιστατικά – τα οποία δυστυχώς δεν έχουμε μπορέσει να αρθρώσουμε λόγω φόβου μήπως εμείς κάτι δεν καταλάβαμε καλά και μήπως μελλοντικά στιγματιστούμε.»

 

Στις 6 Φεβρουαρίου οι σπουδαστές της σχολής του Εθνικού είχαν διαδικτυακή συνάντηση με τους καθηγητές τους (συνάντηση που ζήτησαν οι ίδιοι οι σπουδαστές) και το τοπίο ξεκαθάρισε. Σε μια έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα οι σπουδαστές κατονόμασαν συγκεκριμένο καθηγητή, τον Στάθη Λιβαθινό, κατηγορώντας τον για αλαζονική, αυταρχική συμπεριφορά και «πρακτικές διδασκαλίας» με χρήση «μειωτικών, απαξιωτικών και ομοφοβικών σχολίων, τα οποία τραυμάτιζαν την αξιοπρέπειά τους και δημιουργούσαν ένα κλίμα διακρίσεων και φόβου».

 

Σε επιστολή μάλιστα προς τους καθηγητές τους (η οποία προηγήθηκε της συνάντησης) οι σπουδαστές σημείωναν πως «η επώνυμη καταγγελία συγκεκριμένων περιστατικών που συνέβησαν στο παρελθόν στη σχολή μας είναι μια πολύπλοκη και επώδυνη διαδικασία και δεν μπορεί κανένας και καμία να πιεστεί επί τούτου».

 

«Οι σχέσεις μεταξύ σπουδαστών και καθηγητών αποκαταστάθηκαν και η σχολή έχει προχωρήσει ήδη στη διερεύνηση των περιστατικών που αναφέρθηκαν, ώστε να επιλυθούν τα ζητήματα» ανέφερε η κοινή ανακοίνωση που εξέδωσαν μετά τη συνάντηση η διευθύντρια Σπουδών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, Δηώ Καγγελάρη, ο Σύλλογος Καθηγητών και ο Σύλλογος Σπουδαστών.

 

Ποιος είναι ο Στάθης Λιβαθινός

Ο Στάθης Λιβαθινός είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Πέλου Κατσέλη και της Αγγλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Κρατικό Ινστιτούτο Θεάτρου της Μόσχας, από όπου αποφοίτησε αριστούχος με Μ.Α.

 

Εργάστηκε ως ηθοποιός με το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη (1981-83). Την περίοδο 1991-1997 συμμετείχε ως ηθοποιός σε παραστάσεις του Θεάτρου Αμόρε, του Θεάτρου Εξαρχείων και του Θεάτρου Αθηνών.

 

Έχει σκηνοθετήσει πολλές παραστάσεις. Κάποιες από αυτές είναι: «Πεθαίνω σα χώρα» του Δ. Δημητριάδη, «Το κτήνος στο φεγγάρι» του Καλινόσκι, «Πριν την αποχώρηση» του Τόμας Μπέρνχαρντ, «Φρεναπάτη» του Κούσνερ, «Οικόπεδα με θέα» του Ντ. Μάμετ, «Αγάπης αγώνας άγονος» του Σαίξπηρ, «Μήδεια» του Ευριπίδη, «Βάσσα» του Γκόρκι, «Ηλίθιος» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, «Ένας ήρωας, το καμάρι της Δύσης» του Τζ. Μ. Σινγκ, «Bασιλιάς Ληρ» του Ο. Σαίξπηρ, «Ερωτόκριτος» του Β. Κορνάρου, «Φόνισσα» του Α. Παπαδιαμάντη, «Ιλιάδα» του Ομήρου, «Ο γάμος του Φίγκαρο» του Πιέρ Μπωμαρσαί.

 

Βραβεύτηκε με το Βραβείο Κριτικών Μόσχας για τη διπλωματική του παράσταση «Οι Ρόζενγκραντς και Γκίλντενστερν πέθαναν» καθώς και με το βραβείο Νέων Δημιουργών από την Ένωση Κριτικών Θεάτρου και με το βραβείο Φώτος Πολίτης (2001-2003)

 

Διατέλεσε πριν από τον Δημήτρη Λιγνάδη, καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου από τον Απρίλιο του 2015 μέχρι τον Αύγουστο του 2019. Από το 2001 εως το 2007 υπήρξε υπεύθυνος της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου και του Εργαστηρίου Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας. Υπό τη διεύθυνσή του η Πειραματική Σκηνή γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση.

 

Έχει διδάξει Σκηνοθεσία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών (1997-1999) και Υποκριτική και Σκηνοθεσία στο Τμήμα Μετεκπαίδευσης Ηθοποιών του Πανεπιστημίου Harvard της Βοστώνης. Το 2018 ίδρυσε το Τμήμα Σκηνοθεσίας στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. 

πηγή

Η θατσερική βιοπολιτική του Κυρ. Μητσοτάκη

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

Στην εισαγωγή στα "Περσικά Γράμματα" του Μοντεσκιέ, ο Βαλερί υποστηρίζει ότι σε μια κοινωνία που είναι άξια σεβασμού, όποιος ετοιμάζεται να πάει στην κρεμάλα πρέπει και να αισθάνεται πως το αξίζει. Στην εποχή, όμως, της βιοπολιτικής και του νεοφιλελευθερισμού, ο σεβασμός αντικαταστάθηκε από τον έλεγχο, το φόβο και τον παραδειγματισμό. Έτσι, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα αφήσει έναν κατάδικο να πεθάνει, διακηρύσσοντας ότι το κάνει στο όνομα των φιλελεύθερων ιδεών, ενώ στην πραγματικότητα είναι ένας στυγνός νεοφιλελεύθερος τύπου Θάτσερ, Πινοσέτ, Όρμπαν, Πινιέρα, Μακρόν κ.ά.

 

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της πολιτικής του φιλελευθερισμού και της βιοπολιτικής του νεοφιλελευθερισμού; Μεταξύ του κλασικού φιλελευθερισμού και του νεοφιλελευθερισμού η «πραγματική» διαφορά έγκειται στο ότι ενώ στον φιλελευθερισμό του Άνταμ Σμιθ ο στόχος είναι η αυτορρύθμιση της αγοράς, στην περίπτωση του νεοφιλελευθερισμού ο στόχος είναι η επιτήρηση και ο σφαιρικός έλεγχος ολόκληρης της κοινωνίας με όρους της οικονομίας της αγοράς. Όλα πωλούνται-αγοράζονται και αστυνομοκρατούνται. Η κοινωνία έγινε το "σιδερένιο κλουβί" του Μαξ Βέμπερ.

 

Ο νεοφιλελευθερισμός ταυτίζεται με την «υπερβολική» διακυβέρνηση -η οποία με πραγματικούς όρους συνήθως εκφράζεται μέσω της συρρίκνωσης του κράτους πρόνοιας και μέσω των ιδιωτικοποιήσεων δημόσιων αγαθών - καθώς και μέσω της ενεργοποίησης των μηχανισμών υπερβολικής «ρύθμισης» (αστυνομοκρατία, ηλεκτρονική επιτήρηση). Από εδώ προκύπτει ο όρος «βιοπολιτική» που παραπέμπει στην έννοια που πρώτος ανέπτυξε ο Γάλλος φιλόσοφος Μισέλ Φουκώ  σύμφωνα με την οποία, η πολιτική διαμορφώνει και μορφοποιεί ολοκληρωτικά τη ζωή των ανθρώπων. Η βιοπολιτική ως μορφή συστηματικής και εξονυχιστικής κοινωνικής ρύθμισης μεταφέρει την αγοραία ορθολογικότητα σε τομείς μη οικονομικούς όπως η οικογένεια, η αναπαραγωγή, η εκπαίδευση, η παραβατικότητα. Οι ανταλλακτικές αξίες γίνονται αξίες χρήσης. Η άμιλλα γίνεται ανταγωνισμός. Ο αθλητισμός γίνεται η νίκη που πωλείται. Οι σχέσεις γίνονται εμπορευματικές. Όλα μπαίνουν στο παζάρι, προπάντων οι αλεπούδες!

 

Και επειδή μιλάμε τελευταία για τα σεξουαλικά εγκλήματα, είναι χρήσιμο να δούμε τις οικονομικές, πολιτιστικές και πολιτικές τους διαστάσεις. Για τον Φουκώ το σώμα είναι ο στόχος της άσκησης της βιοπολιτικής και οικονομικής εξουσίας ώστε αυτό να γίνει πειθήνιο, παραγωγικό, πολιτικά και οικονομικά χρήσιμο. Οι σχέσεις εξουσίας δεν βρίσκονται σε εξωτερική θέση αναφορικά με άλλους τύπους σχέσεων (οικονομικές διαδικασίες και εξουσίες, σχέσεις γνώσης, σεξουαλικές σχέσεις) αλλά είναι ενύπαρκτες σ’ αυτές. Υπ’ αυτή την οπτική, είναι το σύστημα που «παράγει» Λιγνάδηδες. Οι σχέσεις της βιοπολιτικής εξουσίας δεν βρίσκονται σε θέσεις υπερδομής, αλλά είναι παντού. Γι’ αυτό τα σημεία αντίστασης είναι παρόντα παντού μέσα στο δίκτυο της εξουσίας(στην οικογένεια, στη διαπροσωπική σχέση, τη σεξουαλική σχέση, την εργασία κ.ά.). Δεν υπάρχει, επομένως, σε σχέση με την εξουσία ένας τόπος της μεγάλης ‘Αρνησης, αλλά έχουμε πολλαπλές αντιστάσεις που αποτελούν τον άλλο πόλο στις σχέσεις εξουσίας... Αυτές οι αντιστάσεις πρέπει να αποκτήσουν οργανωτικά την αλληλοσύνδεσή τους και να γίνει σαφής η κόκκινη κλωστή που τις ενώνει.

 

Ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο Μακρόν, ο Πινιέρα και οι άλλοι νεοφιλεύθεροι πολιτικοί θεωρούν ότι η βιοπολιτική του φόβου, που ασκούν, μπορεί να καλύψει τις όποιες ρηγματώσεις, που προκαλούν οι αντιστάσεις. Αλλά να, ένα κορίτσι δολοφονείται στη Χιλή και η αγορά ακυρώνεται. Το ίδιο κι ένας άδικος θάνατος, ακόμη κι αν πρόκειται για τον πιο ειδεχθή δολοφόνο, θα ακυρώσει την πολιτική εξουσία, καθώς ο «εκτελεσμένος» θα γίνει το σύμβολο των παθών που υφίστανται οι «από κάτω».

πηγή

  

Οι ιέρακες επέστρεψαν και βομβάρδισαν τη Συρία..!

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν την Πέμπτη αεροπορική επίθεση στη Συρία. Στόχος ήταν μια δομή που ανήκει όπως φαίνεται σε πολιτοφυλακή που σύμφωνα με τις ΗΠΑ υποστηρίζεται από το Ιράν. Το Reuters κάνει λόγο για μια προφανή απάντηση στις επιθέσεις πυραύλων που είχαν δεχτεί αμερικανικοί στόχοι στο Ιράκ.

 

Η επίθεση θα μπορούσε να είναι τα πρώτα αντίποινα των ΗΠΑ μετά τις επιθέσεις της περασμένης εβδομάδας. Ωστόσο η κίνηση φαίνεται να έχει περιορισμένο πεδίο εφαρμογής, μειώνοντας ενδεχομένως τον κίνδυνο κλιμάκωσης.

 

Επίσης, η επίθεση ήταν στοχευμένη να γίνει μόνο στη Συρία και όχι στο Ιράκ. Αυτό δίνει στην ιρακινή κυβέρνηση λίγο περιθώριο καθώς διεξάγει τη δική της έρευνα για επίθεση στις 15 Φεβρουαρίου που τραυμάτισε Αμερικανούς.

 

Η αεροπορική επίθεση ήταν η πρώτη στρατιωτική δράση που ανέλαβε η κυβέρνηση Μπάιντεν. Τις πρώτες εβδομάδες ωστόσο είχε τονίσει την πρόθεσή της να εστιάσει περισσότερο στις προκλήσεις που θέτει η Κίνα.

 

Αξιωματούχοι, μιλώντας ανώνυμα δήλωσαν ότι η επίθεση εγκρίθηκε από τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν.

 

 

 

Ανακοινώνοντας τις επιθέσεις, ο Τζον Κίρμπι, επικεφαλής εκπρόσωπος του Πενταγώνου, δήλωσε: «Αυτή η αναλογική στρατιωτική απάντηση πραγματοποιήθηκε μαζί με διπλωματικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της διαβούλευσης με τους εταίρους του συνασπισμού. Η επιχείρηση στέλνει ένα σαφές μήνυμα: ο Πρόεδρος Μπάιντεν θα ενεργήσει για την προστασία του αμερικανικού και συμμαχικού προσωπικού. Ταυτόχρονα, έχουμε ενεργήσει εσκεμμένα με στόχο να αποκλιμακώσουμε τη όλη κατάσταση στην ανατολική Συρία και το Ιράκ».

 

Η επίθεση έγινε τη στιγμή που η Ουάσιγκτον και η Τεχεράνη αναζητούν έναν τρόπο να επιστρέψουν στην πυρηνική συμφωνία του 2015. Υπενθυμίζεται ότι ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είχε εγκαταλείψει τη συμφωνία.

 

 

 

Αξιωματούχοι της διοίκησης του Μπάιντεν καταδίκασαν την επίθεση πυραύλων στις 15 Φεβρουαρίου κοντά στην πόλη Ιρμπίλ, στην ημι-αυτόνομη περιοχή του Ιράκ, η οποία διοικούνταν από Κούρδους. Ωστόσο μόλις αυτή την εβδομάδα, αξιωματούχοι δήλωσαν ότι δεν έχουν βρεθεί στα σίγουρα αυτοί που την πραγματοποίησαν.

 

Αξιωματούχοι σημείωσαν ότι στο παρελθόν, οι σιιτικές πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν ήταν υπεύθυνες για πολυάριθμες επιθέσεις πυραύλων που στοχεύουν προσωπικό ή εγκαταστάσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ.

 

Ο Κίρμπι δήλωσε την Τρίτη ότι το Ιράκ είναι υπεύθυνο για τη διερεύνηση της επίθεσης στις 15 Φεβρουαρίου. «Αυτή τη στιγμή, δεν είμαστε σε θέση να σας δώσουμε μια συγκεκριμένη απάντηση ως προς το ποιος ήταν πίσω από αυτές τις επιθέσεις, ποιες ομάδες, και δεν πρόκειται να μπω στις τεχνικές λεπτομέρειες κάθε όπλου που χρησιμοποιείται εδώ», είπε ο Κίρμπι. «Ας αφήσουμε τις έρευνες να καταλήξουν κάπου, και όταν έχουμε περισσότερα να πούμε, θα το κάνουμε».

 

 

 

Μια ελάχιστα γνωστή σιιτική μαχητική ομάδα που ονομάζεται Saraya Awliya al-Dam (Φρουροί της Ταξιαρχίας Αίματος), ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση στις 15 Φεβρουαρίου. Μια εβδομάδα αργότερα, μια επίθεση πυραύλων στην Πράσινη Ζώνη της Βαγδάτης φάνηκε να στοχεύει την αμερικανική πρεσβεία, αλλά κανείς δεν τραυματίστηκε.

 

Το Ιράν αυτή την εβδομάδα είπε ότι δεν έχει συνδέσμους με τους Φρουρούς της Ταξιαρχίας Αίματος.

 

Η συχνότητα των επιθέσεων από σιιτικές πολιτοφυλακές κατά αμερικανικών στόχων στο Ιράκ μειώθηκε στα τέλη του περασμένου έτους πριν από την ορκωμοσία του Μπάιντεν. Τώρα όμως το Ιράν πιέζει τις ΗΠΑ να επιστρέψουν στην πυρηνική συμφωνία της Τεχεράνης του 2015.

 

Οι ΗΠΑ υπό την προηγούμενη κυβέρνηση Τραμπ κατηγόρησαν τις ομάδες που υποστηρίζονται από το Ιράν για τη διεξαγωγή των επιθέσεων. Οι εντάσεις σημείωσαν άνοδο μετά από μια επίθεση με drone από την Ουάσινγκτον πέρυσι. Θύματα τότε ήταν ο κορυφαίος Ιρανός στρατηγός Κασέμ Σολεϊμανί και ο ισχυρός ηγέτης της ιρακινής πολιτοφυλακής Αμπού Μαχντί Αλ Μουχαντίς.

 

Ο Τραμπ είπε ότι ο θάνατος ενός μισθοφόρου εργολάβου των ΗΠΑ θα ήταν κόκκινη γραμμή. Κάτι τέτοιο θα προκαλούσε κλιμάκωση των ενεργειών των ΗΠΑ στο Ιράκ.

 

 

 

Τον Δεκέμβριο του 2019 σκοτώθηκε ένας άμαχος Αμερικανός μισθοφόρος εργολάβος σε μια επίθεση πυραύλων στο Κιρκούκ. Αυτό πυροδότησε εναλλασσόμενες επιθέσεις στο ιρακινό έδαφος που έφερε τη χώρα στο χείλος ενός διαμεσολαβητικού πολέμου.

 

Οι αμερικανικές δυνάμεις έχουν μειωθεί σημαντικά στο Ιράκ σε 2.500 άτομα. Ταυτόχρονα δεν συμμετέχουν πλέον σε πολεμικές αποστολές με τις ιρακινές δυνάμεις σε επιχειρήσεις ενάντια σε ομάδες του Ισλαμικού Κράτους.

 

Πηγή: DailyMail     

«Έμφραγμα» στα νοσοκομεία της Αττικής – Η κυβέρνηση αρνείται την επίταξη του ιδιωτικού τομέα

 

Στα όρια της ασφυξίας βρίσκονται τα νοσοκομεία της Αττικής, τα οποία παραμένουν αθωράκιστα έναν χρόνο μετά την εμφάνιση της πανδημίας.

 

Η κατάσταση προοιωνίζεται να γίνει ακόμα χειρότερη αυτή την εβδομάδα, που αναμένεται αύξηση κρουσμάτων και διασωληνωμένων.

 

Χθες Κυριακή, ημέρα που τα τεστ είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με τις καθημερινές, καταγράφηκαν 1.269 κρούσματα. Για παράδειγμα την περασμένη Κυριακή τα νέα κρούσματα που είχαν ανακοινωθεί ήταν 884. Στην Αττική χθες ανακοινώθηκαν 591 κρούσματα. 

 

Οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας της πρωτεύουσας βρίσκονται ένα βήμα πριν την κάλυψή τους, δείχνοντας πόσο κάλπικο ήταν το κυβερνητικό αφήγημα περί ενίσχυσης του συστήματος Υγείας, αλλά και πόσο εγκληματική είναι η στάση της κυβέρνηση που ακόμη και τώρα αρνείται να ικανοποιήσει τα αιτήματα των υγειονομικών και του εργατικού – λαϊκού κινήματος για προσλήψεις προσωπικού, δημιουργία υποδομών και επίταξη του ιδιωτικού τομέας Υγείας.

 

Έως χθες το βράδυ η πληρότητα στις ΜΕΘ της Αττικής ξεπερνούσε το 90%. Ορισμένα δημοσιεύματα έκαναν λόγο για πληρότητα της τάξης του 95%. Ενδεικτική ήταν η κατάσταση στο «Σωτηρία» που χρίστηκε νοσοκομείο αναφοράς και το οποίο έχει γεμίσει όλα τα διαθέσιμα κρεβάτια του. Στο «Αττικόν», σύμφωνα με το Σωματείο του Νοσοκομείου νοσηλεύονται 33 ασθενείς στις 33 κλίνες της ΜΕΘ Covid, ενώ στη γενική ΜΕΘ non Covid 10 ασθενείς στις 10 κλίνες. Μάλιστα, η Γενική ΜΕΘ ξεκίνησε να εκκενώνεται για να μετατραπεί σε Μονάδα Covid.

 

Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν όλα τα νοσοκομεία της Αττικής. Οι νέες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, που τάχα θα προστεθούν στο σύστημα Υγείας για να αντιμετωπίσουν την έξαρση των κρουσμάτων, δεν είναι είναι παρά Γενικές ΜΕΘ που μετατρέπονται σε κλίνες covid, στερώντας τες όμως από άλλους ασθενείς που τις έχουν ανάγκη. 

Πηγή: 902.gr

 

     

Νέες καταγγελίες για εμβολιασμούς εκτός σειράς, κυρίως από στελέχη της ΝΔ και τοπικούς αξιωματούχους στα Δωδεκάνησα.

 

 

Συνεχίζονται οι καταγγελίες για εμβολιασμούς εκτός σειράς, κυρίως από στελέχη της ΝΔ και τοπικούς αξιωματούχους.

 

Έτσι μετά την Θεσσαλονίκη, όπου ο δήμαρχος της πόλης Κ. Ζέρβας υποχρεώθηκε στην διαγραφή του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκηςτου Δρόσου Τσαβλή λόγω της εμπλοκής του ονόματός του στην υπόθεση με τους εμβολιασμούς στο ίδρυμα Άγιος Παντελεήμονας, στο προσκήνιο βρίσκεται η περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.

 

Μετά τα δημοσιεύματα ότι ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Γιώργου Χατζημάρκου, παραβίασε το υγεινομικό πρωτόκολλο εμβολιασμού και εμβολιάστηκε στην Χάλκη, ένα ακόμα στέλεχος της ΝΔ σε τοπικό επίπεδο, φέρεται να εμβολιάστηκε εκτός σειράς.

 

Σύμφωνα λοιπόν με καταγγελίας της Νομαρχιακής Επιτροπής Δωδεκανήσου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πρόκειται για τη σύζυγο μέλους της διοίκησης του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Νοτίου Αιγαίου, που «τυχαία» βρέθηκε στο Ίδρυμα Κολυμπίων και εμβολιάστηκε με αδιάθετο εμβόλιο που «τυχαία» βρέθηκε.

Όλα αυτά συμβαίνουν, ενώ η κριτική προς την ηγεσία του υπουργείου Υγείας και προσωπικά τον υπουργό Βασίλη Κικίλια για το μπάχαλο που φαίνεται να επικρατεί στο πρόγραμμα των εμβολιασμών, συνεχίζεται.

 

Κάθε τρεις και λίγο αποκαλύπτεται ότι κάποιοι «έξυπνοι» παραβιάζουν βάναυσα την προτεραιότητα για να εμβολιάσουν τους εαυτούς τους και τους φίλους τους.

 

Δεν είναι λίγοι εκείνοι, εκτός αλλά και εντός κυβέρνησης, που πιστεύουν ότι το υπουργείο Υγείας και ο υπουργός έχουν χάσει εντελώς την μπάλα;

 

Ή μήπως, ακόμη χειρότερα, επιτρέπουν σε διαφόρους να αφήνουν ασθενείς και εργαζομένους τους εκτεθειμένους για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους...

 πηγή 

Τα… παραπολιτικά ποινικά

 

γράφει ο Δημήτρης  Μηλάκας

 

Κάποια πράγματα είναι (θα έπρεπε να είναι) αυτονόητα. Η πολιτική αντιπαράθεση στα αυτονόητα, προφανώς, έχει ελάχιστα περιθώρια για να εξελιχθεί.

 

Υπό αυτήν την έννοια, για τα σεξουαλικά αδικήματα που περιγράφονται στον ποινικό κώδικα, όπως για παράδειγμα ο βιασμός, ο βιασμός ανηλίκων κ.λπ. θα περίμενε κανείς να υπάρχει (ή θα έπρεπε να υπάρχει) μια ενιαία στάση και αντίληψη των πολιτικών δυνάμεων και της κοινωνίας.

Επί της αρχής όλοι συμφωνούμε ότι ο βιασμός, και μάλιστα ανηλίκων, είναι πράξη ειδεχθής. Συμφωνούμε επίσης ότι ο βιαστής (και μάλιστα ο κατά συρροή βιαστής) είναι ένα πρόσωπο για το οποίο η δικαιοσύνη θα πρέπει να εξαντλήσει την αυστηρότητά της.

 

Το πράγμα «στραβώνει», ωστόσο, όταν ο βιαστής εμφανίζεται να είναι «κάποιος», με ισχύ και διασυνδέσεις στην οικονομική και πολιτική ελίτ. Από το σημείο αυτό και έπειτα ξεκινούν οι «χρεώσεις».

Ο κατηγορούμενος (και μέχρι να καταδικαστεί, αθώος) Λιγνάδης «χρεώνεται» στην κυβέρνηση, καθότι αυτή τον επέλεξε και τον τοποθέτησε επικεφαλής του Εθνικού Θεάτρου της χώρας. Πρόκειται προφανώς για μια χρέωση πολιτικού κόστους που η κυβέρνηση επιμένει να μην επιθυμεί να αναλάβει, παρά το γεγονός ότι αυτό το κόστος εκ των πραγμάτων ήδη το έχει καταβάλει.

 

Από την άλλη πλευρά, η επιχείρηση διάχυσης των ποινικά κολάσιμων πράξεων του κατηγορούμενου Λιγνάδη στο σύνολο ή μέρος της κυβέρνησης είναι, προφανώς, αβάσιμη. Μόνο που η κυβέρνηση, με τον τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεση και, κυρίως, λόγω της άρνησής της να αναλάβει το πολιτικό κόστος για την επιλογή της, ανοίγει η ίδια τον ανεμιστήρα μπροστά στις λάσπες που εκτοξεύτηκαν και θα εκτοξευθούν εναντίον της.

Ακόμη χειρότερα, η επιλογή της κυβέρνησης να μην αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος με το οποίο τη βαρύνει η τοποθέτηση Λιγνάδη ως επικεφαλής του Εθνικού, επιτρέπει να ακούγονται ως «βάσιμα» επιχειρήματα που διατυπώνονται περί ύπαρξης κυκλωμάτων παιδεραστίας, στα οποία ενέχονται πολλοί και διάφοροι υψηλά ιστάμενοι.

 

Καθώς, λοιπόν, η κυβέρνηση επέλεξε να μην προβεί στην επιβεβλημένη ακαριαία αντίδραση και να ομολογήσει την ανάληψη του πολιτικού κόστους, θα υποχρεωθεί να τσαλαβουτήσει στην ποινική λάσπη που άφθονη θα συσσωρευτεί κατά την αναμενόμενη μακρά διαδικασία αυτής της υπόθεσης.  

πηγή