Εσύ γιατί δεν έγινες ακόμη μάνα; 10 παπάδες και ο Άδωνις εξηγούν

 

Γιατί αν σε ένα συνέδριο γονιμότητας δεν μιλήσουν ιεράρχες και πολιτικοί που φιλοδοξούν να γίνουν Τραμπ, ποιος θα μιλήσει, καμία γυναίκα;

 

γράφει η Βίκυ Σαμαρά

 

Από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου, ήξερες ότι σε είχαμε για ένα σκοπό: Να γίνεις μάνα. Ήξερες ότι έχεις ημερομηνία λήξης και ότι δεν έχεις καμία αξία για εμάς παρά μόνο ως μηχανή αναπαραγωγής.

 

 

Εσύ λοιπόν, πότε θα γίνεις μάνα; Γιατί δεν έγινες ακόμη μάνα; Τι πάει να πει θα ήθελες να γίνεις μάνα για αγάπη και όχι για καθήκον; Καθήκον είναι. Να γεννήσεις ψηφοφόρους, εργαζόμενους, ποίμνιο. Πρόβατα και σκλάβους. Προς δική μας εξυπηρέτηση.

 

Τι πάει να πει, θέλεις να βρεις έναν καλό σύντροφο για να κάνεις οικογένεια; Βρες εκεί έναν άντρα να σε κουκουλωθεί - διότι όταν λέμε να γίνεις μάνα, εννοούμε αυστηρά και μόνο στο πλαίσιο της πυρηνικής οικογένειας- που έχεις και απαιτήσεις.

 

Τι πάει να πει, δουλεύεις σε δυο δουλειές μόνο και μόνο για να ζήσεις; Τι πάει να πει δεν φτάνουν τα μισθά και των δύο για να νοικιάσετε ένα διαμέρισμα τριών ατόμων και να πληρώσετε λογαριασμούς; Οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας δηλαδή που αράδιαζαν παιδιά μέσα στη φτώχεια; Γιατί δεν θες κι εσύ να ζήσεις έτσι; Σίγουρα είσαι κακομαθημένη.

 

Τι πάει να πει όταν έψαχνες δουλειά, σε ρώτησαν εάν σκοπεύεις να μείνεις έγκυος; Τι πάει να πει σε απείλησαν να μην “γκαστρωθείς” και “σε πληρώνει τσάμπα η επιχείρηση;” Ας έβρισκες έναν άντρα να φέρνει εκείνος τα λεφτά και εσύ να κάθεσαι σπίτι να μεγαλώνεις παιδιά, αυτός είναι ο ρόλος σου. Τι πάει να πει ότι και να ήθελες να εκχωρήσεις απολύτως την αυτονομία σου, δε βγαίνει με ένα μισθό- συχνά ούτε και με δύο;

 

Και όταν γίνεις μάνα, μη νομίζεις ότι θα σε βοηθήσει κανείς. Μη νομίζεις ότι θα έχεις παιδικούς σταθμούς που θα καλύπτουν όλη την εργασιακή σου ημέρα και υποστήριξη από το κράτος, νόμους που θα σε προστατέψουν ή που θα στηρίξουν την εργασία σου. Αυτά κοστίζουν χρυσή μου, έχουμε και παπάδες να πληρώσουμε από τους φόρους σου. Αντε θα σου κάνουμε το χατήρι να δουλεύεις δεκάωρα Δευτέρα- Πέμπτη και να δεις τα παιδιά σου την Παρασκευή. Τι θα τα κάνεις τις υπόλοιπες ημέρες; Που να ξέρουμε εμείς. Δικό σου πρόβλημα.

 

Εσύ θα ξυπνάς στις έξι, θα πλένεις, θα καθαρίζεις, θα μαγειρεύεις, θα νταντεύεις. Ο άντρας σου θα αλλάξει καμία πάνα και θα του λέμε μπράβο. Θα κρατάει τα παιδιά και θα λέμε ότι κάνει baby sitting, λες και δεν είναι αυτή η δουλειά του πατέρα. Ίσως βέβαια να είσαι τυχερή, οι νέοι άντρες όλο και πιο συχνά έχουν καλύτερα μυαλά. Αλλά σε εσένα θα πέφτει το βάρος. Γιατί αυτό θα είναι η μητρότητα για σένα: Βάρος.

 

Μάνα σημαίνει καθήκον και θυσία. Θα σε εξιδανικεύσουμε μέχρι να χάσεις παντελώς κάθε ανθρώπινη σου υπόσταση. Όχι πως ήσουν και ποτέ άνθρωπος στα μάτια μας. Ήσουν γυναίκα και το μόνο νόημα ύπαρξης για σένα είναι να γίνεις μάνα. Τι εννοείς δεν είσαι ευτυχισμένη; Πως τολμάς; Επίσης δεν ήταν ποτέ αυτό το θέμα μας. Θα σηκώνεις το σταυρό του μαρτυρίου της μάνας με μαζοχισμό και θα λες στα παιδιά σου τις ατάκες που μισούσες να ακούς από τους γονείς σου.

 

Α, μην ξεχάσω, θα σε κρίνουμε γιατί από τότε που έγινες μάνα, δεν έχεις πια κοιλιακούς φέτες. Είμαστε και μοντέρνοι, αμέ και θα σου επιτρέψουμε να πρέπει να είσαι τέλεια στα πάντα ταυτόχρονα: Μητρότητα, νοικοκυριό, δουλειά, θηλυκότητα. Και όταν θα έχεις νεύρα και νευρώσεις, πάλι εσύ θα φταις.

 

Τι εννοείς δε σου μοιάζουν όλα αυτά και πολύ ελκυστικά; Είσαι κενή, ματαιόδοξη, εγωίστρια, καριερίστα, φεμινίστρια. Θα μείνεις μόνη. Αν δεν κάνεις παιδιά θα το μετανιώσεις. Όχι, δεν εξετάζουμε τι θα γίνει εάν κάνεις παιδιά και το μετανιώσεις. Πως θα τολμήσεις να το μετανιώσεις; Είναι καθήκον σου.

 

Και εάν όντως δεν κάνεις παιδιά και το μετανιώσεις, θα στο χτυπάμε, θα σου λέμε ότι εσύ έφταιγες και πως η ζωή σου δεν έχει πια κανένα νόημα. Δεν μας ενδιαφέρει να τεκνοθετήσεις. Θέλουμε να λύσουμε το δημογραφικό, αλλά όχι με τη συμβολή της μετανάστευσης, θέλουμε καθαρό ελληνικό ντιενέι, ασχέτως που στις χιλιετίες που πέρασαν, Πελασγοί ανακατεύτηκαν με Δωριείς, και μετά με Ρωμαίους, Σλάβους, Αλβανούς, Φράγκους. Α και εννοείται το δημογραφικό είναι ευθύνη της γυναίκας να το λύσει, λες και μένει έγκυος με τον κρίνο- oh wait...

 

Ορίστε, με τις φεμινιστικές βλακείες σου, αναγκαστήκαμε και ακυρώσαμε το Συνέδριο για τη Γονιμότητα. Και τώρα, εάν δεν σε ενημερώσουν 10 παπάδες και ο Άδωνις Γεωργιάδης, πως θα ξέρεις ότι έφταιγες και ότι απέτυχες, που δεν έγινες ακόμη μάνα;

 

Πως θα ξέρεις ποια είναι η θέση σου;

Εμβολιασμός: Υποχρεωτικότητα ή Αναγκαιότητα;

 

γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

 

Με πυροτεχνήματα δεν βάφονται αυγά. Ούτε πετυχαίνεται εμβολιαστική κάλυψη στα ποσοστά που απαιτεί η ανοσία της κοινωνίας.

 

Η κυβέρνηση επιδόθηκε, όμως, σε πυροτεχνήματα. Δηλώσεις του πρωθυπουργού τον Ιανουάριο ότι τον Μάρτιο θα είχαν εμβολιαστεί 2 εκατομμύρια πολίτες, αλλά ήρθε Ιούνιος για να φτάσουμε σε αυτόν τον αριθμό. Αλχημείες να μετρούν «τσιμπήματα» και να προσθέτουν εμβολιασμένους με την 1η και τη 2η δόση για να εμφανίζουν «ικανοποιητικό» ρυθμό. Εφτασαν, μάλιστα, να προσθέτουν ακόμα και τα… ραντεβού για να δημιουργούν επικοινωνιακές εντυπώσεις.

 

Ομως, η φούσκα έσκασε. Και οι παλινωδίες, οι αντιφάσεις, οι ανεπάρκειες της κυβέρνησης όσον αφορά τη διαχείριση της πανδημίας έχουν πλέον μεταφέρει τη δυσπιστία και τη διστακτικότητα των πολιτών και απέναντι στα εμβόλια. Και τώρα η κυβέρνηση έρχεται να προσθέσει ένα ακόμα πρόβλημα με την τακτική της. Αντί της πειθούς, αντί της πλατιάς και της με επιστημονικό βάθος ενημέρωσης, αντί της διαφάνειας, των αναγκαίων απαντήσεων σε εύλογα ερωτήματα και ανησυχίες πολιτών, κρυμμένη ξανά πίσω από την «ατομική ευθύνη», επιλέγει -και εδώ- την επιβολή. Τον εξαναγκασμό. Την ποινή. Την απειλή. Τον εκβιασμό. Τη διαίρεση. Τον διχασμό.

 

Η κυβέρνηση, αντί να ρίξει το βάρος να πείσει για την ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ του εμβολιασμού, κουνάει το δάκτυλο της «υποχρεωτικότητας», που περιλαμβάνει από «προνόμια» στους εμβολιασμένους μέχρι ακόμα και απειλή απολύσεων για τους ανεμβολίαστους!

 

Θα το επαναλάβουμε: Ο εμβολιασμός είναι αναγκαίος. Για να επιτευχθεί, όμως, γρήγορα και με ασφάλεια για όλους, απαιτείται ένα ανεπτυγμένο δημόσιο σύστημα Υγείας. Τέτοιο, που δίνει έμφαση στην πρόληψη. Εξασφαλίζει επάρκεια για όλα τα ασφαλή εμβόλια. Θέτει τις προτεραιότητες. Επιλέγει το καταλληλότερο εμβόλιο σύμφωνα με το ιατρικό ιστορικό. Παρακολουθεί συστηματικά την πορεία των εμβολιασμένων. Παρέχει άμεση ιατρική παρέμβαση σε τυχόν παρενέργειες.

 

Τι από αυτά κάνει η κυβέρνηση ώστε να φτάνει, τώρα, να απειλεί;

 

πηγή: Realnews

 

Aλληλεγγύη, επιστήμη, ζωή…

 

γράφει ο Σπύρος Πολυχρονόπουλος

Η αλληλεγγύη και η επιστήμη είναι οι φωτεινοί φάροι της προόδου της ανθρωπότητας.

Όποιος δεν το κατάλαβε από την πανδημία, ας δει τη… μικρογραφία.

 

Τη στιγμή της σοκαριστικής κατάρρευσης του Κρίστιαν Έρικσεν και του τι ακολούθησε. Την άμεση προστατευτική αντίδραση όλων των ανθρώπων γύρω του, συμπαικτών, αντιπάλων και φιλάθλων, που δημιούργησαν το χώρο για να φτάσει η επιστήμη και να του σώσει τη ζωή.

 

Η έννοια της ομάδας, της συλλογικής συνείδησης, της αλληλεγγύης, της αγάπης κέρδισε μία ακόμα μάχη.

 

Ο Κρίστιαν Έρικσεν είναι ζωντανός.

 

Οι γιατροί, που μέσα στην πανδημία κράτησαν όρθια την ανθρωπότητα, έκαναν ένα ακόμα από τα “θαύματα” που κάνουν καθημερινά σε ιατρεία και νοσοκομεία.

 

Να συμπεριφερόμαστε, λοιπόν, σαν την Εθνική Δανίας, να προστατεύουμε τους συνανθρώπους μας και να ανοίγουμε το δρόμο στην επιστήμη.

 

Μόνο έτσι συνεχίζεται το… ματς. Όπως στην Κοπεγχάγη. Η ζωή νίκησε, η επιστήμη νίκησε, η αγάπη νίκησε. Ο αγώνας συνεχίστηκε…

 

Έτσι συνεχίζουμε όλοι, αν και γνωρίζουμε ότι θα υπάρξουν κι άλλες μεγάλες δυσκολίες.

 

Τουλάχιστον ας μη βάζουμε τρικλοποδιές στους “διασώστες” μας. Τα εμβόλια, οι χημειοθεραπείες, οι απινιδωτές, δεν αλλοιώνουν το dna μας, σώζουν ζωές!  

Η ακροδεξιά πίσω από το συνέδριο της γονιμότητας

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

Σάλος για το συνέδριο σχετικά με τη γονιμότητα. Ένα διαφημιστικό βίντεο που αντιμετώπιζε τη γυναίκα σαν “αναπαραγωγική μηχανή” προκάλεσε τις δίκαιες αντιδράσεις. Την ίδια αγανάκτηση είχε προκαλέσει και η αφίσα με το έμβρυο που είχαν αναρτήσει προ καιρού στο Μετρό της Αθήνας 19 παραεκκλησιαστικές οργανώσεις υπό την αιγίδα της επίσημης εκκλησίας και του αρχιεπισκόπου. Αυτή τη φορά, το συνέδριο για την υπογονιμότητα περιβλήθηκε με το θεσμικό κύρος της Προέδρου της Δημοκρατίας(μετά τις αντιδράσεις απέσυρε την αιγίδα)! Όμως τα πράγματα είναι πολύ περισσότερο σοβαρά από ένα σποτ και μια αιγίδα. Η υπογονιμότητα δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλες τις χώρες της Δύσης. Είναι δείγμα της παρακμής της Γαλλίας, αλλά και της Βρετανίας, της Ιταλίας, της Γερμανίας, γράφει ο Γάλλος συγγραφέας Μισέλ Ουελμπέκ. Ο καθένας προσεγγίζει το φαινόμενο από τη δική του οπτική γωνία και τα δικά του ιδεολογικά ματογυάλια. Για τους Γάλλους στρατηγούς (που δημοσίευσαν κοινή επιστολή σ’ ένα συντηρητικό έντυπο) φταίνε οι μουσουλμάνοι μετανάστες που έχουν κατακλύσει τη χώρα και “αλλοιώνουν τον γαλλικό πολιτισμό”! Το ίδιο υποστηρίζουν και οι Έλληνες ακροδεξιοί. “Εσείς που μαλώνετε για το #συνεδριο και σκίζεται τα ρούχα σας για το δικαίωμα της γυναίκας στην καριέρα,είστε μάλλον οι ίδιοι οι οποίοι χαίρεστε με το "μπόλιασμα'της χώρας με τους λαθρομετανάστες. Είστε ίδιοι που ξεχνάτε ότι η γυναίκα και μητρότητα πηγαίνουν μαζί!”, γράφει στο τουίτερ ο Κυρ. Βελόπουλος(η ορθογραφία δική του). Για την παρακμή, λοιπόν, ευθύνονται οι... άλλοι, οι... εισβολείς “λαθρομετανάστες”. Την  ίδια άποψη έχει και το υπερδεξιό τμήμα της ΝΔ, ο Άδωνις, ο Βορίδης... «Έχουμε πέσει θύματα ομαδικής προσπάθειας αλλοίωσης της χώρας(σ.σ. από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες!)…», έλεγε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Α. Γεωργιάδης.

 

Οι διευθύνουσες ελίτ του κυρίαρχου πολιτισμού προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τη γενικευμένη σηψαιμία του, με επιθέσεις των “λευκών τους ιδεών” σε ό,τι τους μοιάζει ως αιτία της σήψης! Γυναίκες που δεν θέλουν να είναι μητρογονικές μηχανές, γκέι, τρανς, Ζακί, αντιφασίστες, αλληλέγγυοι, αναρχικοί, Ρομά, υπερευαίσθητοι, ψυχικά νοσούντες, ξένοι, μετανάστες, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, συριζαίοι, κνίτες! Η ταυτότητα του εχθρού έχει ήδη περιγραφεί από τα εξωνημένα μίντια. Από εδώ οι “νοικοκυραίοι” κι από κει οι άλλοι. Ο μισητός Άλλος του ανθρώπου της τάξης είναι ο «κανονικός», ο νοικοκύρης που θα τσακίσει τον μη κανονικό Ζακ, είναι η χρυσαυγίτικη φονική μηχανή που θα σκοτώσει τον Λουκμάν, το φασιστικό τέρας που θα στρίψει το μαχαίρι στην καρδιά του Παύλου Φύσσα. Το χέρι του φονιά θα το οπλίσει η "δαιμονοποίηση του άλλου", τα πρωτοσέλιδα που γράφουν για "λαθραίους εισβολείς", η φοβική ρητορική των τηλε-κηρύκων της ακροδεξιάς, οι "χοίρινες" ύβρεις στην ελληνική Βουλή, ο πρόεδρος Τασούλας που αφού κλείσει τα μικρόφωνα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα τρέξει να μιλήσει στο “συνέδριο γονιμότητας”, κ.ά.. Εχθροί τους είναι τα αντάρτικα της αντίστασης, οι καταλήψεις στις γειτονιές, οι πλατείες όπου συγκεντρώνονται οι νέοι και οι νέες, οι φρυκτωρίες του διαδικτύου, εκεί όπου αναπτύσσονται "σπιλιάδες" αντίστασης, ριπές πολιτιστικού ανέμου που αποδομούν τις καρικατούρες των εχθρών-δαιμόνων, που καταστρέφουν τα στερεότυπα, που δείχνουν ότι για την παρακμή του δυτικού πολιτισμού δεν ευθύνονται οι μετανάστες, δηλαδή τα θύματα, ούτε οι γυναίκες που αρνούνται να φέρουν στον κόσμο παιδιά, αλλά ο ίδιος ο δυτικός πολιτισμός και οι "αρχές" που τον κινούν: η εκμετάλλευση, η ανισότητα και η αδικία!

 

Αυτοί που κραυγάζουν υποκριτικά για τους μουσουλμάνους “εισβολείς”, κρύβουν ότι η Δύση έχει εισβάλει προ πολλού στις μουσουλμανικές χώρες, επιχειρώντας να επιβάλλει τη δική της καταναλωτική κουλτούρα, έτσι ώστε η τεράστια μουσουλμανική αγορά να ανοίξει στα δυτικά προϊόντα. Η διαφήμιση δίκην "θρησκείας" του δυτικού γούστου και της μόδας λειτουργεί κατά το ανάλογο των ιεραποστόλων στη διάρκεια της αποικιοκρατίας. Στη σημερινή νεοαποικιοκρατία το ρόλο των καθολικών και προτεσταντών ιερέων θα τον παίξει η τηλεόραση και το διαδίκτυο.

 

Αυτοί που οιμώζουν, αποκρύπτουν ότι στην Αφρική μικρά παιδιά εργάζονται στα ορυχεία κολτανίου δυτικών συμφερόντων, ή πωλούνται στα σκλαβοπάζαρα της Ασίας και της Αφρικής έναντι ευτελούς τιμήματος για να δουλέψουν στο «μεγαλύτερο εργοστάσιο του κόσμου»(Κίνα), ή στα ραφτάδικα του Μπαγκλαντές, ή ακόμα στις φυτείες κακάο και καφέ της Ακτής του Ελεφαντοστού. Αρνούνται να δουν ότι γυναίκες των ανατολικών χωρών, της Ασίας, της Αφρικής, πωλούνται σε προαγωγούς της Δύσης.   

 

 Και οι γυναίκες της Δύσης αντιμετωπίζονται με ανάλογο τρόπο. Καλούνται να απολογηθούν για το γεγονός ότι ασχολήθηκαν με την εκπαίδευσή τους και την καριέρα τους αντί να κάνουν παιδιά. Η γυναίκα παρουσιάζεται χωρίς ελευθερία βούλησης και ως ένα κομμάτι μιας αναπαραγωγικής διαδικασίας με επιπτώσεις στη... «δημοσιονομική» πολιτική της Ελλάδας! Αυτό, βέβαια, δεν είναι κάτι που προέκυψε σήμερα, αλλά είναι μία πίστη που βασίζεται στο μύθο του προπατορικού αμαρτήματος, που, ενώ αρχικά ήταν μία παράβαση αλαζονείας και περιέργειας(γνώσης), στη συνέχεια έγινε ένα «σεξουαλικό έγκλημα» με στόχο τον έλεγχο της σεξουαλικότητας και του σώματος, όπου το μεγάλο θύμα είναι η γυναίκα, αυτή η μεγάλη «βουβή της ιστορίας».

 

Απέναντι στην αντίδραση των ακροδεξιών πολιτικών, των καθεστωτικών θεσμών και των στρατηγών(Γαλλία), που υποστηρίζουν τον παρηκμασμένο συστημικό πολιτισμό, αναπτύσσεται ένας νέος πολιτισμός που προτείνει μία κοινωνία της ισότητας, της δικαιοσύνης, της φιλίας, των ατομικών δικαιωμάτων και της ελεύθερης επιλογής και έκφρασης όλων των ταυτοτήτων, που προτείνει και εφαρμόζει τη δημοκρατική συλλογικότητα στο έδαφος της οποίας ανθίζει η Αγάπη, η ενεργητική πραότητα και η μεγάλη Ατομικότητα, η οποία καταφάσκει στο δρόμο και την περιπέτεια, όχι για να την κοπανήσει από τον εαυτό της, αλλά για να τον ξαναβρεί. Γιατί η πραγματική διέξοδος από τη σημερινή γενικευμένη κρίση είναι ένα άλλο πολιτισμικό μοντέλο, που φορέας του θα είναι ένας νέος άνθρωπος, οι νέες και οι νέοι που αγωνίζονται, και σήμερα είναι μειοψηφία, ενώ αύριο θα είναι η πλειοψηφία.

 

Όργουελ ζεις και μας (τους) οδηγείς: Η διαστροφή των λέξεων…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Tις τελευταίες ημέρες πήραμε ένα μάθημα για το πώς διαστρέφονται οι λέξεις και οι έννοιες. Δεν είναι ασύνηθες αυτό στην πολιτική, αλλά ορισμένες φορές καταντάει οργουελικό. Νομίζεις ότι άλλα βλέπεις και ακούς ενώ μπροστά σου εκτυλίσσονται άλλα.

 

 

Σταχυολογώ ορισμένα παραδείγματα:

 

Πρώτον, ένα νομοσχέδιο καταργεί-και με τη βούλα- το οκτάωρο, δίνει στους εργοδότες το δικαίωμα να «διευθετούν» το χρόνο εργασίας όπως θέλουν, να μην πληρώνουν υπερωρίες αφού θα τις «πληρώνουν» με ρεπό, να απολύουν κατά το δοκούν και οι εργαζόμενοι να μην έχουν καμιά δικαστική προστασία, να απειλούνται οι συνδικαλιστές με δικαστικά τραβήγματα κι ένα σωρό άλλα. Δηλαδή, ό,τι ζητούσε τόσα χρόνια ο ΣΕΒ και καμιά κυβέρνηση-ακόμα και της ΝΔ, με τους άλλους αρχηγούς της-δεν τόλμησε να τους δώσει. Κι ενώ το νομοσχέδιο αυτό είναι η επιτομή του φιλοεργοδοτισμού, ο αρμόδιος υπουργός λέει ότι κάνει φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις. Ακόμα και ο Όργουελ θα κατάπινε τη γλώσσα του για τη σύγχρονη-φιλελεύθερη, τρομάρα της-διαστροφή εννοιών και λέξεων. Προσοχή, όλα αυτά γίνονται και λέγονται την ώρα που ο Μπάιντεν της μητρόπολης του καπιταλισμού λέει ότι την Αμερική δεν την έχτισε η Γουλ Στριτ, αλλά η μεσαία τάξη, την οποία έχτισαν τα συνδικάτα. Πώς το τολμάς, γέρο Τζο, να εκστομίζεις τέτοια…αριστερά, χωρίς να ρωτήσεις πρώτα τι λένε ο Κυριάκος κι ο Κωστής, οι ηγήτορες της φιλελεύθερης Ελλάδας;

 

Δεύτερον (και για να ευθυμήσουμε) λιγάκι. Υπάρχει ένας βουλευτής-ξεφτέρι, από τα μπόλικα που έχει η Βουλή, ο οποίος είπε ότι εργαζόμενοι θα δουλεύουν υπερωρίες, δεν θα πληρώνονται και θα παίρνουν ρεπό, ξέρετε γιατί; Για να πηγαίνουν στο γιατρό! Εντάξει, είναι λίγο αυθαίρετο να εντάξεις τέτοια μαργαριτάρια στη «νέα γλώσσα» α λα Όργουελ (το πιθανότερο είναι ότι τέτοιοι τύποι δεν έχουν ακούσει γι’ αυτά), αλλά αντικειμενικά εκεί πάει. Το νομοσχέδιο λέει «απλήρωτες υπερωρίες», αλλά αυτός καταλαβαίνει(;) «ρεπό για το γιατρό». Θου Κύριε…

 

Τρίτον, σε μια απεργία μπορεί να υπάρχουν κι αυτοί που δεν συμμετέχουν. Είτε γιατί δεν αντέχουν να χάσουν το μεροκάματο είτε γιατί εκβιάζονται από τον εργοδότη είτε γιατί οι ίδιοι επιλέγουν-για πολλούς λόγους- να γίνουν συνειδητά απεργοσπάστες. Αυτό φάνηκε ειδικά στο χώρο των μέσων ενημέρωσης με ορισμένους… υπερήφανους απεργοσπάστες. Είναι όπως το είπε ο Νίκος Χατζηνικολάου για ορισμένους-ελάχιστους, ευτυχώς-ομοτέχνους του, που έσκασαν μύτη στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση τη μέρα της απεργίας: «Από χθες έχουμε νέα κατηγορία απεργοσπαστών: τους υπερήφανους απεργοσπάστες. Τι θα δούμε ακόμα, τι θα δούμε ακόμα. Πες με ειλικρίνεια, χαμήλωσε το βλέμμα σου, πες εκβιάστηκα από το αφεντικό μου και αναγκάστηκα να εργαστώ και μην το παίζεις υπερήφανος. Μη σηκώνεις και σημαία ενώ είσαι απεργοσπάστης. Μην παριστάνεις, δηλαδή, τον υπερήφανο απεργοσπάστη διότι δεν πείθεις κανέναν. Και γνωρίζουν αυτοί για τους οποίους το λέω ποιοι είναι. Εκαναν και tweet χθες για να υπερασπιστούν την άθλια απόφασή τους να σπάσουν την απεργία των εργαζομένων. Μόνο ντροπή, μόνο ντροπή».

 

Τέταρτον, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης ζητάει το λόγο στη Βουλή και, για πρώτη φορά, ο πρόεδρος του Σώματος δεν του τον δίνει και κλείνει τα μικρόφωνα! Ο πρόεδρος- Κ. Τασούλας το όνομά του- επικαλείται μια διπλή δικαιολογία. Πρώτον, ότι «δεν δικαιούται» από τον Κανονισμό. Και, δεύτερον, ότι ο αρχηγός θέλει να κάνει «πολιτικό ακτιβισμό». Φυσικά, η μια δικαιολογία κονταροχτυπιέται με την άλλη. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό. Στην πολιτική και κοινοβουλευτική παράδοση της Μεταπολίτευσης ήταν αδιανόητο να ζητήσει το λόγο ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης και να μην του τον δώσει ο προεδρεύων. Μιλούσε πάντα γραπτώ ή εθιμικώ(κοινοβουλευτικώ) δικαίω. Ακόμα και ο πολιτικός πρόγονος και μέντορας του Τασούλα, ο Ευάγγελος Αβέρωφ, δεν θα μπορούσε να το διανοηθεί. Για παράδειγμα, στη δεκαετία του ’70, θα μπορούσε ο τότε πρόεδρος της Βουλής να μη δώσει το λόγο στον Ανδρέα Παπανδρέου; Αδιανόητο. Γιατί ήξερε πολύ καλά ότι θα άκουγε τα «γαλλικά» του Καραμανλή(του μακαρίτη, εννοείται…). Επίσης εννοείται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν γνωρίζει τέτοια «γαλλικά», ώστε να «επιμορφώσει» τον νυν πρόεδρο της Βουλής. Ο οποίος, προφανώς, θεωρεί κατόρθωμά του ότι αφαίρεσε το λόγο από τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, διαστρέφοντας λέξεις και έννοιες(«ακτιβισμός»).

 

Κάπως έτσι περάσαμε, πολιτικά, το τελευταίο τριήμερο. Δεν απέχουμε και πολύ από αυτό που είχε πει ο Όργουελ: «Αν η σκέψη διαφθείρει τη γλώσσα, μπορεί και η γλώσσα να διαφθείρει τη σκέψη»…       

Μία ιστορία με ρεπό και brain drain

 

Το εργασιακό νομοσχέδιο έχει ορισμένα ζητήματα, τα οποία η κυβέρνηση πρέπει να προσέξει, εάν δεν θέλει να διώξει και άλλους νέους στο εξωτερικό.

 

γράφει η Βίκυ Σαμαρά

 

Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας είναι καταπληκτική ιδέα. Για τη Γερμανία. Όπου οι νόμοι εφαρμόζονται, οι υπηρεσίες του κράτους λειτουργούν (και ο γερμανικός ΣΕΠΕ δεν αποτελεί εξαίρεση) και τα συνδικάτα έχουν ακόμη μεγάλη ισχύ.

 

 

Για την Ελλάδα, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν ήδη από τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη και όμως ταυτόχρονα (ή ίσως για αυτό ακριβώς) είναι λιγότερο παραγωγική η εργασία, ίσως να μην είναι και τόσο καλή ιδέα.

 

Όποιος γνωρίζει έστω και πέντε πράγματα από την εγχώρια “ζούγκλα” της αγοράς εργασίας, γνωρίζει πολύ καλά ότι ήδη υπήρχαν εταιρείες, που εξανάγκαζαν τους εργαζόμενους να δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες, υποσχόμενες ρεπό. Τα οποία σπανίως έδιναν ή έδιναν ελάχιστα από αυτά.

 

Αγαπημένη φίλη, πριν από 12 χρόνια, εργαζόμενη τότε σε μεγάλη και τρανή εταιρεία, είχε “λιώσει” στις υπερωρίες λόγω απανωτών project και χρονοδιαγραμμάτων που έτρεχαν. Όταν κάποια στιγμή κατάφερε να συρθεί μέχρι το αγαπημένο μας στέκι για μία μπύρα, πληροφορηθήκαμε ότι εάν έπαιρνε όλα τα ρεπό που της χρωστούσαν, δεδομένου ότι δεν πλήρωναν υπερωρίες ποτέ, θα έπρεπε να γυρίσει στη δουλειά τα Χριστούγεννα. Ήταν Αύγουστος.

 

Τα ρεπό που της χρωστούσαν δεν τα πήρε ποτέ. Γιατί ο λόγος για τον οποίο έκανε τις υπερωρίες, πέραν των πιεστικών deadline, ήταν η μη επαρκής στελέχωση του τμήματος, η οποία δεν επέτρεπε ρεπό.

 

Πήρε όμως των ομματιών της και εγκατέλειψε τη μάταιη τούτη χώρα με προορισμό τη Γερμανία. Ήταν ένας ακόμη μορφωμένος Έλλην της γενιάς του brain drain, που έφυγε για το εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης, παρότι η κρίση δεν είχε αγγίξει το δικό της κλάδο. Αλλά στη Γερμανία βλέπετε, οι υπερωρίες πληρώνονται, τα ρεπό δίνονται και οι εργασιακοί νόμοι τηρούνται.

 

Και αυτή ήταν μία αληθινή ιστορία για το πως τα ρεπό μπορεί να συνδέονται και με το brain drain.

 

Αντέχουμε λοιπόν ως χώρα να χάσουμε και άλλους μορφωμένους και παραγωγικούς εργαζόμενους σε κλάδους με προστιθέμενη αξία;

 

Ας το ξανασκεφτεί λοιπόν η κυβέρνηση, η οποία -ορθώς- αποδίδει μεγάλη προτεραιότητα στην επιστροφή των Ελλήνων του brain drain.      

Ο Φουρθιώτης με καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή μέσα από τον Κορυδαλλό.!

Ο Μένιος Φουρθιώτης θα κάνει καθημερινή ραδιοφωνική εκπομπή από τις φυλακές Κορυδαλλού. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από την ανάρτηση του σταθμού Party FM (δείτε παρακάτω).

 

Συγκεκριμένα ο Party FM ανακοίνωσε ότι ο Μένιος Φουρθιώτης θα κάνει, από τις 21 Ιουνίου, καθημερινή δίωρη ραδιοφωνική εκπομπή από Δευτέρα έως Παρασκευή.

Μάλιστα, αναφέρονται και τα παρακάτω πιθανά κι απίθανα:

«Γιατί κρίνουμε την εξουσία όποια και αν είναι διότι μας αρέσουν οι αλλαγές, αναζητούμε νέες προκλήσεις, θέτουμε ερωτήματα και ζητάμε απαντήσεις, ρισκάρουμε, δε συμβιβαζόμαστε με τον εύκολο δρόμο, έχουμε άποψη, αναζητούμε την αλήθεια και τη δικαιοσύνη και έχουμε πολλά να σας πούμε. Σας κοιτάμε στα μάτια και θέλουμε μαζί σας μια σχέση δυνατή και ειλικρινή όπως πάντα… Γιατί θέλουμε πραγματικά η δύναμή μας να είστε εσείς».

 

Aυτά και δείτε και την ανάρτηση. Και σχόλιο δεν έχουμε… 

   

πηγή

Ερευνα – ΗΠΑ: Οι δισεκατομμυριούχοι, απλώς, δεν πληρώνουν φόρους

 

Ερευνα της ανεξάρτητης οργάνωσης ProPublica, με έδρα τη Νέα Υορκη, δείχνει ότι Αμερικανοί δισεκατομμυριούχοι κατάφεραν νομίμως να αποφύγουν τελείως την καταβολή φόρου εισοδήματος κάποιες χρονιές.

 

Ο Τζεφ Μπέζος και ο Ίλον Μασκ βρίσκονται στο βάθρο των τριών πιο πλούσιων ανδρών στον κόσμο και ανάμεσα σε αυτούς που κατάφεραν να μην πληρώσουν κανέναν ομοσπονδιακό φόρο.

Σύμφωνα με την οργάνωση, ο επικεφαλής της Amazon Τζεφ Μπέζος δεν πλήρωσε ούτε cent σε φόρους τις χρονιές 2007 και το 2011, και ο επικεφαλής της Tesla Ίλον Μασκ δεν πλήρωσε το 2018.

 

Οπως αναφέρει η ProPublica αυτά συμβαίνουν απολύτως… νόμιμα, επομένως δεν πρόκειται για απάτη, αλλά για «φορολογική βελτιστοποίηση», δηλαδή φοροαποφυγή που που επιτρέπει την μείωση της φορολογίας με εντελώς νόμιμο τρόπο.

 

Η ProPublica αναφέρει, για παράδειγμα, ότι ο Τζεφ Μπέζος ζήτησε και πέτυχε να εξασφαλίσει έκπτωση φόρου 4.000 δολαρίων για τα παιδιά του το 2011, μια χρονιά κατά την οποία στην φορολογική του δήλωση εμφάνισε απώλειες σε επενδύσεις μεγαλύτερες από το ετήσιο εισόδημά του. Είναι ο ίδιος που τον περασμένο Απρίλιο εμφανίστηκε να υποστηρίζει την αύξηση της φορολογίας που επιδιώκει να υιοθετηθεί ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν για να χρηματοδοτήσει το σχέδιο επενδύσεών του στις υποδομές…

Οι επιχειρηματίες Μάικλ Μπλούμπεργκ και Καρλ Άικαν, όπως και ο Τζορτζ Σόρος, κατάφεραν επίσης να μην πληρώσουν κανέναν ομοσπονδιακό φόρο κάποιες χρονιές, σύμφωνα με την έρευνα αυτή.

 

Η ProPublica ανέπτυξε επίσης κατά την έρευνά της έναν «πραγματικό φορολογικό συντελεστή», δηλαδή το ποσοστό φορολογίας που κατέβαλε κάθε εκατομμυριούχος σε σύγκριση με την αύξηση του πλούτου του, ενώ ο επίσημος φορολογικός συντελεστής δεν μετράται με αυτόν τον τρόπο.

 

Αυτός δείχνει ένα αμελητέο επίπεδο, για παράδειγμα 0,10% για τον Γουόρεν Μπάφετ ανάμεσα στο 2014 και το 2018, βάσει της έκρηξης του πλούτου του χάρη στην άνοδο των τιμών των μετοχών.

 

Για να καταλήξει στα συμπεράσματα αυτά, η οργάνωση σημειώνει ότι εξασφάλισε χιλιάδες δηλώσεις πλούσιων Αμερικανών στην ομοσπονδιακή φορολογική υπηρεσία, την IRS, για περίοδο μεγαλύτερη των 15 ετών.

 

«Αν τις βάλεις στη σειρά, καταρρίπτουν από τα θεμέλια τον μύθο του αμερικανικού φορολογικού συστήματος: ότι όλος ο κόσμος πληρώνει το δίκαιο μερίδιό του και ότι οι πιο πλούσιοι πληρώνουν το μεγαλύτερο μέρος», επισημαίνουν οι συντάκτες των πορισμάτων της έρευνας.

 

Οι ομάδες των Τζεφ Μπέζος, Ίλον Μασκ, Μάικλ Μπλούμπεργκ, Καρλ Άικαν και Τζορτζ Σόρος δεν έχουν μέχρι στιγμής ανταποκριθεί σε αίτημα του AFP να σχολιάσουν σχετικά.

 

Απαντώντας ωστόσο στην ProPublica, εκπρόσωπος του Σόρος επικαλέστηκε απώλειες σε επενδύσεις μεταξύ του 2016 και του 2018 για να αιτιολογήσει την απουσία ομοσπονδιακού φόρου. Οι Μπλούμπεργκ και Άικαν δήλωσαν παράλληλα ότι απαλλάχθηκαν από τους φόρους που έπρεπε να καταβάλλουν.

 

Το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι η αποκάλυψη των ιδιωτικών αυτών εγγράφων είναι παράνομη και ότι θα ερευνήσει, μαζί με άλλες αρχές, τις διαρροές αυτές.

 

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ,AFP

    

Έγκλημα κατά της ανθρωπότητας: Πώς τα κυρίαρχα ΜΜΕ προωθούν τους αντιεμβολιαστές

 

Του Άρη Χατζηστεφάνου  

Τις τελευταίες εβδομάδες το Facebook με βομβάρδιζε καθημερινά με δεκάδες «προτεινόμενες» ειδήσεις για περιστατικά θρομβώσεων που παρατηρήθηκαν ύστερα από εμβολιασμό.

 

Καθώς ασχολούμαι συχνά με θέματα που αφορούν τον κορονοϊό, θεωρούσα καταρχάς φυσιολογικό ότι ο αλγόριθμος του Facebook μού έστελνε σχετικές ειδήσεις. Γιατί όμως σχεδόν όλες οι πληροφορίες που λάμβανα αφορούσαν τις απειρολάχιστες παρενέργειες του εμβολίου και όχι, παραδείγματος χάριν, τους εκατοντάδες ανεμβολίαστους συμπολίτες μας που πεθαίνουν από την πανδημία; Γιατί δεν μου πρότειναν, ας πούμε, την είδηση του αντιεμβολιαστή γιατρού από την Κύπρο που πέθανε προ ημερών από κορονοϊό;

 

Με μια πιο προσεκτική ματιά διαπίστωσα ότι η συντριπτική πλειονότητα των προτεινόμενων ειδήσεων αφορούσε ένα και μοναδικό θύμα – μια 44χρονη από τη Θεσσαλονίκη. Σε διάστημα μερικών εβδομάδων έλαβα δεκάδες διαφορετικά θέματα για την κατάσταση της υγείας της, τις αντιδράσεις του συζύγου της και των παιδιών της, τα σχόλια φίλων κ.ο.κ. Αν δεν αποφάσιζα να ασχοληθώ με το θέμα, και απλώς προσπερνούσα αδιάφορα τις ειδήσεις που έφταναν στο timeline μου, θα είχα μείνει με την εντύπωση ότι διάβασα τίτλους για δεκάδες ανθρώπους που πέθαναν ύστερα από τον εμβολιασμό τους (το ίδιο συμβαίνει προφανώς και με πολλούς «φίλους» αντιεμβολιαστές, οι οποίοι μου στέλνουν διαρκώς την ίδια είδηση από διαφορετικά ΜΜΕ, πιστεύοντας ότι αφορά διαφορετικά περιστατικά).

 

Αν και αρκετές από τις ειδήσεις που μου έστελνε το Facebook ήταν «κίτρινες» και εκμεταλλεύονταν με χυδαίο τρόπο τις αντιδράσεις των συγγενών του θύματος, καμία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί fake news. Αθροιστικά όμως θα μπορούσαν να διαστρεβλώσουν την αντίληψή μου για την πραγματικότητα, με τρόπο που δεν θα μπορούσαν να ονειρευτούν ούτε οι πιο φανατικοί συνωμοσιολόγοι.

 

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.  

ΣΚΑΝΔΑΛΟ! Αποζημιώνουν με 308 εκ. ευρώ τις Fraport και «Ελευθέριος Βενιζέλος» για διαφυγόντα κέρδη λόγω… πανδημίας!

 

Το όργιο της στήριξης των μονοπωλίων από την κυβέρνηση, την ώρα που ο λαός ληστεύεται, δεν έχει τέλος!

 

Η νέα απόφαση της κυβέρνησης, μετά από το μπούκωμα κλινικαρχών, εργολάβων, καναλαρχών είναι η οικονομική στήριξη προς τις ιδιωτικές εταιρείες που διαχειρίζονται τα αεροδρόμια της χώρας, με τη Fraport να αποζημιώνεται για τις συνέπειες της πανδημίας με τουλάχιστον 177,8 εκατ., μέσω συμψηφισμών με τις υποχρεώσεις της, και την εταιρεία του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος» να λαμβάνει σε στήριξη ή σε συμψηφισμό με οφειλές περίπου 130 εκατ. ευρώ.

 

Τα παραπάνω προβλέπονται σε νομοσχέδιο που κατατέθηκε την Παρασκευή από το υπουργείο Οικονομικών. Οσον αφορά την περίπτωση της Fraport οι αποζημιώσεις βασίζονται σε μελέτη της εταιρείας Deloitte σύμφωνα με την οποία κρίθηκε πως τα κέρδη για την περίοδο της πανδημίας υπολείπονται των προβλεφθέντων κατά 177.864.233 ευρώ με το ελληνικό Δημόσιο να αποδέχεται η εταιρεία να μην καταβάλει την ετήσια αμοιβή παραχώρησης των αεροδρομίων, που στην ουσία της χαρίστηκαν, για τα έτη 2019, 2020 και 2021.

 

Μάλιστα, σύμφωνα με την γαλαντόμο προς κεφαλαιοκράτες κυβέρνηση, εάν το έτος 2021 η επιβατική κίνηση στα αεροδρομια υπολείπεται των 30,8 εκατ. επιβατών, γεγονός που θα επιφέρει ανατροπή στις προβλέψεις της εταιρείας στο οικονομικό της μοντέλο σχετικά με τα κέρδη της, τότε, όπως αναφέρεται, οι δύο πλευρές «θα εξετάσουν καλόπιστα» την πιθανότητα νέων αποζημιώσεων.

 

Οι διατάξεις για τις αποζημιώσεις βασίζονται στη σύμβαση του 2015 με το ΤΑΙΠΕΔ, που υπεγράφη επί εποχής ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα, στην λογική όλων των κυβερνήσεων του κεφαλαίου να ερμηνεύουν κατά το συμφέρον των πλουτοκρατών τις υπογραφές τους, οι οικονομικές συνέπειες της μειωμένης κίνησης στα αεροδρόμια λόγω της πανδημίας εμπίπτει, όπως υποστηρίζεται στο νομοσχέδιο, στο «γεγονός ευθύνης Δημοσίου». Αυτά σχετικά με την αποικιοκρατική σύμβαση για τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ και εφαρμόζει/ερμηνεύει η “κεντροδεξιά” ΝΔ.

 

Όσον αφορά την εταιρεία που διαχερίζεται το «Ελευθέριος Βενιζέλος»,  από τα συνολικά 130 εκατ. ευρώ, τα 51,57 εκατ. ευρώ θα δοθούν με άμεση επιχορήγηση, κατόπιν σχετικής έγκρισης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Για τα υπόλοιπα κεφάλαια θα ισχύσει ο συμψηφισμός υποχρεώσεων καταβολής αμοιβής για τη χορήγηση δικαιωμάτων για τα έτη 2020, 2021 και 2022.

 

Στην ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, υποστηρίζεται ότι οι προκλητικές αποζημιώσεις δίνονται καθώς «πρόκειται για καίριες υποδομές της χώρας, των οποίων η εύρυθμη λειτουργία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ομαλή διαβίωση στις περιοχές που εξυπηρετούν, και επειδή οι συγκεκριμένες υποδομές υπέστησαν ιδιαίτερα βαρύ πλήγμα από το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης και τους συνακόλουθους, αναγκαίους, περιορισμούς στις μετακινήσεις»

 

Αναλυτικά οι ενισχύσεις, όπως αναφέρονται στην έκθεση του συνοδεύει το νομοσχέδιο:

 

Ι. Επί του κρατικού προϋπολογισμού

 

1. Δαπάνη έως του ποσού των 51,6 εκ. ευρώ περίπου για το οικονομικό έτος 2021, λόγω της καταβολής ισόποσης άμεσης επιχορήγησης στην εταιρεία «Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε.», στο πλαίσιο της οικονομικής ενίσχυσης για την αποκατάσταση, άμεσα συναρτώμενης με την πανδημία του κορωνοϊού COVID-19, ζημίας, που υπέστη κατά το έτος 2020. (άρθρο δεύτερο)

Η ανωτέρω δαπάνη θα αντιμετωπιστεί από τις πιστώσεις του κρατικού προϋπολογισμού.

 

2. Απώλεια εσόδων:

 

α. Ύψους 177,9 εκ. ευρώ περίπου, από τη μη καταβολή και συμψηφισμό της Ετήσιας Αμοιβής Παραχώρησης ετών 2019, 2020 και 2021 και της Μεταβλητής Αμοιβής Παραχώρησης (που μεταφέρεται για το έτος 2022 και μετά), με την αποζημίωση της εταιρείας «FRAPORT ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Α ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και «FRAPORT

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ Β ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» (εφεξής Παραχωρησιούχος) για το έτος 2020, λόγω των σε βάρος του οικονομικών επιπτώσεων από τα μέτρα που έλαβε το Ελληνικό Δημόσιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας COVID-19.

 

β. Έως του ποσού των 78,4 εκ. ευρώ περίπου, από τη μη καταβολή και συμψηφισμό υποχρεώσεων (αμοιβή για την χορήγηση δικαιωμάτων) της εταιρείας «Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε.» προς το Ελληνικό Δημόσιο. Η εν λόγω απώλεια ανέρχεται έως του ποσού των 48,4 εκ. ευρώ περίπου για το έτος 2020, έως του ποσού των 15 εκ. ευρώ για το έτος 2021 και έως του ποσού

των 15 εκ. ευρώ το έτος 2022.

 

γ. Από τη συνομολόγηση της συμφωνίας αποζημίωσης του Παραχωρησιούχου, ως απαλλασσόμενης από την καταβολή τελών χαρτοσήμου αλλά και από οποιοδήποτε τέλος και φόρο.

 

3. Ενδεχόμενη απώλεια εσόδων από την περίπτωση μη καταβολής και συμψηφισμού της Ετήσιας Αμοιβής Παραχώρησης και για έτος 2022 καθώς και της μεταφοράς καταβολής της Μεταβλητής Αμοιβής Παραχώρησης για το έτος 2023 και μετά.

 

Οι ανωτέρω απώλειες εσόδων θα αναπληρωθούν από άλλες πηγές εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού.

 

4. Ενδεχόμενη δαπάνη ή απώλεια εσόδων από την περίπτωση συνομολόγησης νέας αποζημίωσης υπέρ του Παραχωρησιούχου για την οικονομική χρήση 2021.

 

Η ανωτέρω δαπάνη ή απώλεια εσόδων θα αντιμετωπιστεί από τις πιστώσεις του κρατικού προϋπολογισμού ή θα αναπληρωθεί από άλλες πηγές εσόδων αυτού, κατά περίπτωση.

 

Επί του κρατικού προϋπολογισμού και φορέων της Γενικής Κυβέρνησης

 

Απώλεια εσόδων από τη θέσπιση προνομιακού φορολογικού καθεστώτος για το ποσό της οικονομικής ενίσχυσης προς την εταιρεία «Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε.». Η εν λόγω απώλεια δεν δύναται να προσδιοριστεί και εξαρτάται από πραγματικά περιστατικά (ύψος τυχόν βεβαιωμένων χρεών της εταιρείας προς το Ελληνικό Δημόσιο, δήμους, περιφέρειες, ασφαλιστικά ταμεία).

Η ανωτέρω απώλεια εσόδων θα αναπληρωθεί από άλλες πηγές εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού.  

πηγή  

Από το ποδόσφαιρο της αλάνας στο ποδόσφαιρο-μπίζνα

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

Αρχίζει το Ευρωπαϊκό κύπελλο ποδοσφαίρου και το ερώτημα που τίθεται είναι: Πως μπορεί να δώσει, άραγε, χαρά σ’ έναν άνεργο νέο ή ένα φτωχό το ποδόσφαιρο σήμερα; Η απάντηση παραπέμπει στην ιστορία του αθλήματος. Γιατί το ποδόσφαιρο αποτέλεσε χαρακτηριστικό στοιχείο της εργατικής ταυτότητας και κουλτούρας· προνομιακός χώρος επιβεβαίωσης των συλλογικών ταυτοτήτων, των εθνικών νομιμοποιήσεων και διεκδικήσεων, των τοπικών και εθνικών ανταγωνισμών. Στο παιχνίδι αυτό αντανακλάται ο κοινωνικός ή ο εθνικός ανταγωνισμός αλλά και η αμφισβήτηση των κοινωνικών ιεραρχιών και των συσχετισμών δύναμης. Στην Αγγλία οι ποδοσφαιρικές ομάδες ήταν βασικό σημείο της εργατικής ταυτότητας. Οι σπουδαστές στο Τορίνο, μεταξύ αυτών και ο Ανιέλι, όταν ίδρυσαν τη Γιουβέντους είχαν ως έμβλημά της το σύνθημα «Σοβαρότητα, απλότητα, εγκράτεια», δίνοντας ουσιαστικά την εικόνα ενός βιομηχανικού σχεδίου, όπως εξάλλου ήταν και το «You ’ll never walk alone» της Λίβερπουλ. Οι σπουδαστές στην Βαρκελώνη θα ιδρύσουν την «Μπάρτσα» η οποία θα καταστεί η σημαία των εθνοτικών διεκδικήσεων των Καταλανών κ. ο. κ.

 

Ο Ελίας Κανέτι συγκλονίζεται από την ιαχή «γκοοοολ» που ακούγεται από το στάδιο Πράτερ της Βιέννης. Ο συλλογικός ναρκισσισμός διαμορφώνεται εδώ. Η ομάδα γίνεται ο ταυτοτικός συλλογικός καθρέφτης. Η «ομαδική αγάπη» καλλιεργείται εδώ, όπως και το «μίσος για τους εκτός ομάδας», τους αντιπ-άλλους. Η σχέση μεταξύ του συλλογικού ναρκισσισμού και της εχθρικότητας μεταξύ των αντίπαλων ομάδων οδηγείται από μια προκατειλημμένη αντίληψη για την ομάδα που δήθεν απειλείται συνεχώς. Ο συλλογικός ναρκισσισμός σχετίζεται με την υπερευαισθησία στην πρόκληση αλλά και την πεποίθηση ότι μόνο η εχθρική εκδίκηση είναι η επιθυμητή και ικανοποιητική απάντηση. Από εδώ εκκινεί ο «χουλιγκανισμός».

 

Τελικά, ποια είναι η λειτουργία του ποδοσφαίρου; Είναι ιδεολογία και λαϊκή θρησκεία; «όπιο του λαού»; Ή απλώς κατοπτρίζει την κοινωνία; Μπορούμε να ισχυρισθούμε, σήμερα, ότι το ποδόσφαιρο καταλαμβάνει το συμβολικό χώρο που εκκενώθηκε από τις μεγάλες θρησκείες; Ότι είναι η παραμυθία στον χαοτικό κόσμο μας; Κατά την άποψη του Κριστιάν Μπρομπερζέ το ποδόσφαιρο «δεν είναι ούτε όπιο του λαού ούτε νοσταλγία μήτε αρχαϊκή εξανάσταση μήτε ταξική πρακτική... (αλλά) είναι η πολεμική συνύπαρξη αντιθετικών οπτικών», ένα είδος οικουμενικής αναφοράς, ένα από τα σπάνια στοιχεία μιας αρσενικής κουλτούρας, η οποία διαπερνά τις διάφορες περιοχές, τα έθνη, τις γενιές και υπό μία έννοια αποτελεί τον καθρέφτη της κοινωνίας.

 

Άλλοι κάνουν τη διάκριση των δύο παραγόντων του παιγνιδιού, των ποδοσφαιριστών από τους θεατές, το παιχνίδι που παίζεται στο γήπεδο από το «δράμα» που λαμβάνει χώρα στις κερκίδες. «Οι αθλητές αγωνίζονται παίζοντας, ενώ οι θεατές αγωνίζονται στα σοβαρά» έλεγε ο Ουμπέρτο Έκο. Αλλά γιατί, άραγε, να παίρνουμε στα σοβαρά τη θέαση ενός παιγνιδιού; Γιατί το θέαμα μας διεγείρει. Μάλιστα, φωνάζοντας και χειρονομώντας ασκούμαστε σωματικά και ψυχικά, εκτονωνόμαστε, μόνο που αυτή η εκτόνωση δεν οδηγεί όπως στους αθλητές σε μια νέα σχέση με το σώμα μας, δηλαδή στον έλεγχο και στην αυτοσυγκράτηση, αλλά στη χειραγώγησή του, στην instrumentum regni. Η δική μας συμμετοχή στο παιγνίδι γίνεται στο... μιλητό, που τροφοδοτείται από τον Τύπο και την Τηλεόραση. Η αθλητική φλυαρία αυτού του είδους έχει όλα τα χαρακτηριστικά της πολιτικής συζήτησης και μερικές φορές είναι το υποκατάστατό της. Στις χρονικές περιόδους, μάλιστα, που η πολιτική απαξιώνεται, τότε η ποδοσφαιρική και γενικότερα η αθλητική φλυαρία γίνεται και η ίδια πολιτική συζήτηση.

 

Και τώρα τι; Τώρα και πάντα το ποδόσφαιρο θα εξακολουθεί να είναι η χαρά των φτωχών στις αλάνες ή στις φαβέλες, αλλά θα είναι και η δυστυχία άλλων ανθρώπων και μάλιστα μικρών παιδιών στην Ασία εκεί όπου κατασκευάζουν μπάλες και αθλητικά προϊόντα για ένα κομμάτι ψωμί. Θα είναι «όπιο του λαού» αλλά και κολυμπήθρα εμβάπτισης στην τεράστια ηδονή να χαίρεσαι μαζί και να αντιλαμβάνεσαι απτά την ανωτερότητα του Εμείς από το Εγώ. Ενός «Εμείς» συνήθως σάπιου, βίαιου, χουλιγκανικού. Αυτές οι αντιθέσεις υπάρχουν εξαιτίας της συνύπαρξης τόσο της αξίας χρήσης του ποδοσφαίρου της αλάνας(που πλέον έγινε 5χ5 επί πληρωμή) όσο και της ανταλλακτικής αξίας του ποδοσφαίρου-εμπόρευμα.

 

Στο βιβλίο «πως μας έκλεψαν το ποδόσφαιρο» οι δημοσιογράφοι Fancois Ruffin και Antoine Dumini μας μιλούν για το λαϊκό ποδόσφαιρο, τότε που δεν ήταν μία μεγάλη επιχείρηση και οι ποδοσφαιριστές δεν ήταν οι σύγχρονοι «μονομάχοι» στην αρένα. Γράφουν, λοιπόν, για τον Socrates(Βραζιλία), τον Carlos Caszely(Χιλή), τον Robbie Fowler(Βρετανία) και άλλους ποδοσφαιριστές που τάχθηκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπέρ των απόκληρων, υπέρ των αδικημένων. Ακόμα και σήμερα στη λατινική Αμερική είναι ζωντανή μία άλλη προσέγγιση του ποδοσφαίρου. Μιλώ για τον ποδοσφαιρικό σύλλογο της Αργεντινής που φέρει το όνομα Che Guevara FC, που αντιτίθεται στην εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου. Γι’ αυτό όσοι μιλούν για «αντιποδοσφαιρική ρητορεία» και «αριστερή ενοχή» δεν είναι παρά οι οπαδοί του ποδοσφαίρου της FIFA και των πολυεθνικών, αυτοί που αρκούνται, προκειμένου να «σκάσει ένα χαμόγελο το χειλάκι τους», σε μία… χειραγωγημένη χαρά!

 

Ο μετασχηματισμός του ποδοσφαίρου και γενικά του αθλητισμού σε μέσο εκμετάλλευσης, σε μέσο για τη συσσώρευση κερδών μέσα από τα μεγάλα γεγονότα, έχει ως συνέπεια οι λαοί να πληρώνουν ακριβά τη ζημιά(κατασκευή σταδίων, διαφθορά) με αύξηση φόρων, με αύξηση των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, με περικοπές στην υγεία και την Παιδεία, με αλλαγές στις συντάξεις, τις εργασιακές σχέσεις  κ.ά.. Γι’ αυτή την αδικία διαδηλώνουν οι Βραζιλιάνοι, οι Γάλλοι και κάποτε οι Έλληνες. Και ασφαλώς δεν φταίει το ποδόσφαιρο ή ο αθλητισμός γι’ αυτό, αλλά ο τρόπος που χρησιμοποιούνται από το πλανητικό κεφάλαιο. Το ίδιο ισχύει και με το νερό, το οποίο από δημόσιο αγαθό, από αξία χρήσης γίνεται εμπόρευμα, ανταλλακτική αξία. Το ίδιο θα συμβεί σε λίγο και με τον αέρα που αναπνέουμε.

 

Τι σχέση έχει το ποδόσφαιρο που παίζεται στις αλάνες με το ποδόσφαιρο που παίζεται στα γήπεδα της FIFA; Καμία. Το σημερινό ποδόσφαιρο δεν είναι καθόλου «αθώο», είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ, καθώς εκμεταλλεύεται μικρά παιδιά, εργαζόμενους, ολόκληρες χώρες  προκειμένου να αποκομίσει κέρδη, πουλώντας χαρά, εκτόνωση, εφησυχασμό. Το ποδόσφαιρο, αυτό το ποδόσφαιρο,  παραπέμπει σε μία κατασκευασμένη Αυτοκρατορία-Αγορά των Αισθήσεων όπου ο πρωταγωνιστής πεθαίνει από στραγγαλισμό, όπως στην ταινία του Ναγκίσα Όσιμα, γιατί η υπέρτατη ηδονή του είναι συνυφασμένη με το θάνατό του.

Μαύρα ρεπό... θερισμένες ζωές

 

γράφει η Αθηνά Παπανικολάου  

Όσο οι ποιητές θα συνεχίσουν σήμερα να γράφουν στίχους, οι θάλασσες να στέλνουν προσκλητήριο με τον φλοίσβο των κυμάτων τους και οι ουρανοί να γράφουν μπλε διαδρομές του χρόνου,

 

η ζωή μας, η ζωή των παιδιών μας θα ξηλώνεται με Χατζηδάκειες ρυθμίσεις.

 

Η εργασία απελευθερώνει είναι το δόγμα των αδούλευτων.

 

Όλα ελεύθερα, τι σκοτίζεστε;

 

Όρεξη να 'χετε, όρεξη να 'χουν τα τέκνα και τα εγγόνια μας.

 

Το απλήρωτο δεκάωρο γίνεται απλήρωτο δωδεκάωρο.

 

Μαύρη εργασία, μαύρα ρεπό.

 

Τα νιάτα μας θα πέφτουν σε χειμερία νάρκη για να αναπληρώσουν τις υπερωρίες.

 

Η υγεία θα παραδοθεί στους ιδιώτες.

 

Το δίλημμα δεν θα είναι Ζωή ή Θάνατος,

 

αλλά Θάνατος ή Θάνατος.

 

Διαλέχτε...

 

Η παιδεία στους ιδιώτες.

 

Οι δρόμοι στους ιδιώτες.

 

Η ασφάλεια στους ιδιώτες.

 

Οι συντάξεις στους ιδιώτες.

 

Οι παραλίες στους ιδιώτες.

 

Τα βουνά στους ιδιώτες.

 

Το νερό στους ιδιώτες

 

Ο αέρας σε ιδιώτες.

 

Τα χωράφια στους ιδιώτες.

 

Τα σπίτια σε νέους ιδιοκτήτες.

 

Τα μουσεία στους ιδιώτες.

 

Η ιστορία στους ιδιώτες.

 

Η δικαιοσύνη στους ιδιώτες.

 

Η πληροφορία στους ιδιώτες.

 

Ο ύπνος στους ιδιώτες.

 

Τα όνειρα στους ιδιώτες.

 

Η χώρα στους ιδιώτες.

 

Μια μέρα θα ξυπνήσουμε και δεν θα υπάρχουν ούτε ποιητές. Κι οι στίχοι θα έχουν ιδιωτεύσει.

 

Θα γυαλίζουν αυτόκλητες οι λέξεις τους, θα επιχρυσώνουν τις αλυσίδες μας.

 

Α, τι ωραία θα θαυμάζουμε δεμένοι χειροπόδαρα τόσες θερισμένες ζωές!