Μία ιστορία με ρεπό και brain drain

 

Το εργασιακό νομοσχέδιο έχει ορισμένα ζητήματα, τα οποία η κυβέρνηση πρέπει να προσέξει, εάν δεν θέλει να διώξει και άλλους νέους στο εξωτερικό.

 

γράφει η Βίκυ Σαμαρά

 

Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας είναι καταπληκτική ιδέα. Για τη Γερμανία. Όπου οι νόμοι εφαρμόζονται, οι υπηρεσίες του κράτους λειτουργούν (και ο γερμανικός ΣΕΠΕ δεν αποτελεί εξαίρεση) και τα συνδικάτα έχουν ακόμη μεγάλη ισχύ.

 

 

Για την Ελλάδα, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν ήδη από τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη και όμως ταυτόχρονα (ή ίσως για αυτό ακριβώς) είναι λιγότερο παραγωγική η εργασία, ίσως να μην είναι και τόσο καλή ιδέα.

 

Όποιος γνωρίζει έστω και πέντε πράγματα από την εγχώρια “ζούγκλα” της αγοράς εργασίας, γνωρίζει πολύ καλά ότι ήδη υπήρχαν εταιρείες, που εξανάγκαζαν τους εργαζόμενους να δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες, υποσχόμενες ρεπό. Τα οποία σπανίως έδιναν ή έδιναν ελάχιστα από αυτά.

 

Αγαπημένη φίλη, πριν από 12 χρόνια, εργαζόμενη τότε σε μεγάλη και τρανή εταιρεία, είχε “λιώσει” στις υπερωρίες λόγω απανωτών project και χρονοδιαγραμμάτων που έτρεχαν. Όταν κάποια στιγμή κατάφερε να συρθεί μέχρι το αγαπημένο μας στέκι για μία μπύρα, πληροφορηθήκαμε ότι εάν έπαιρνε όλα τα ρεπό που της χρωστούσαν, δεδομένου ότι δεν πλήρωναν υπερωρίες ποτέ, θα έπρεπε να γυρίσει στη δουλειά τα Χριστούγεννα. Ήταν Αύγουστος.

 

Τα ρεπό που της χρωστούσαν δεν τα πήρε ποτέ. Γιατί ο λόγος για τον οποίο έκανε τις υπερωρίες, πέραν των πιεστικών deadline, ήταν η μη επαρκής στελέχωση του τμήματος, η οποία δεν επέτρεπε ρεπό.

 

Πήρε όμως των ομματιών της και εγκατέλειψε τη μάταιη τούτη χώρα με προορισμό τη Γερμανία. Ήταν ένας ακόμη μορφωμένος Έλλην της γενιάς του brain drain, που έφυγε για το εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης, παρότι η κρίση δεν είχε αγγίξει το δικό της κλάδο. Αλλά στη Γερμανία βλέπετε, οι υπερωρίες πληρώνονται, τα ρεπό δίνονται και οι εργασιακοί νόμοι τηρούνται.

 

Και αυτή ήταν μία αληθινή ιστορία για το πως τα ρεπό μπορεί να συνδέονται και με το brain drain.

 

Αντέχουμε λοιπόν ως χώρα να χάσουμε και άλλους μορφωμένους και παραγωγικούς εργαζόμενους σε κλάδους με προστιθέμενη αξία;

 

Ας το ξανασκεφτεί λοιπόν η κυβέρνηση, η οποία -ορθώς- αποδίδει μεγάλη προτεραιότητα στην επιστροφή των Ελλήνων του brain drain.