Η ομορφιά θέλει και έργα

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Για να μη μιλάμε συνέχεια για την ασχήμια και την καταστροφή που τις προκαλούν το ανθρώπινο χέρι, η απληστία και η κακογουστιά. Ανθρώπινο χέρι, φροντίδα, αγάπη θέλει και η ομορφιά, η συντήρηση και η διατήρηση όσων ωραίων και ευχάριστων υπάρχουν γύρω μας να μας παρηγορούν και να μας τέρπουν, να μπορούμε να τα απολαμβάνουμε. Κάνει βέβαια η φύση τη δουλειά της, άμα την αφήνουμε στο έργο της, δεν την κακοποιούμε και δεν την κάνουμε οικόπεδα. Αλλά και το ελεύθερο φυσικό περιβάλλον, όπως και κάθε ελευθερία, θέλει και αρετήν και τόλμην.

 

Αυτά με αφορμή μια πινακίδα, προσωρινή, σε αναπαυτήριο του Αισθητικού Δάσους Καισαριανής, ένα πρωινό, ανηφορίζοντας προς το Μοναστήρι. Γιγάντια πεύκα, δεκάδων ετών, σε κείνο το σημείο (όπως και σε άλλα), τα είχε γκρεμίσει το χιόνι. Συνεργείο της Φιλοδασικής Ενωσης Αθηνών, που έχει την ευθύνη, τα έκοψε, τα τεμάχισε και καθάρισε το χώρο. Εμειναν «αδέσποτοι» δυο-τρεις κορμοί, χοντροί, δυο με τρία μέτρα μήκος, ασήκωτοι. Κι εκεί που αναρωτιόμουν πότε θα τους μαζέψουν, ένα πρωινό είδα τους δυο από τους τρεις ανεβασμένους σε χαμηλές διχάλες (εργασίας) και πελεκημένους. Τότε πρόσεξα την πινακίδα:

 

«Φιλοδασική Ενωση Αθηνών - Διεξαγωγή Ερευνας - Ερευνητικό Εργαστήριο Μελέτης και Συντήρησης Αρχαίων και Νεότερων Πολιτισμικών Αγαθών - Πειραματική αναπαραγωγή παραδοσιακών τεχνικών υλοτομίας και κατεργασίας ξύλου - Σε συνεργασία με τη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου και τη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών και Πολιτισμού του Αττικού Πανεπιστημίου».

 

 

Μάλιστα! Μετά την καταστροφή και με υλικά από την καταστροφή, η μάθηση και η γνώση! Να μην πάει τίποτα χαμένο. Εδώ και οι φοιτητές, εδώ και οι καθηγητές και οι μάστορες, οι μαραγκοί και οι ξυλοκόποι, επιτόπου, να διδάξουν και να διδαχτούν. Δεν κράτησε πολύ το θαύμα –μια-δυο βδομάδες!–, αλλά ήμουν τυχερός που το είδα.