Παρέμβαση εισαγγελέα για τις διακοπές ρεύματος από την κακοκαιρία

 

Νέα εισαγγελική έρευνα προς αναζήτηση ποινικών ευθυνών για τα σοβαρά προβλήματα που έχει προκαλέσει η πολυήμερη διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος σε περιοχές της Αθήνας, μεσούσης της κακοκαιρίας, διέταξε η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών.

 

Στο πλαίσιο της προκαταρκτικής εξέτασης  θα αναζητηθεί αν έχει τελεστεί το αδίκημα της διατάραξης λειτουργίας κοινωφελούς εγκατάστασης.

 

Αφορμή για τη νέα εισαγγελική παρέμβαση,  αποτέλεσαν τόσο οι καταγγελίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας μέχρι σήμερα σε σχέση με τον τρόπο διαχείρισης της κακοκαιρίας, αλλά και τα δεκάδες τηλεφωνήματα πολιτών που δέχθηκε η Εισαγγελία.

 

 

Σύμφωνα με αυτά παρά το γεγονός ότι έχουν συμπληρωθεί τρία 24ωρα, πολίτες εξακολουθούν να παραμένουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα  και να ζουν μέσα σε πολικές θερμοκρασίες χωρίς να μπορούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες τους.

 

Την έρευνα ανέλαβε να διενεργήσει ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Απόστολος Ανδρέου.  

πηγή

  

 

Μην προσβάλλετε τον Λαό!

 

  

2.000 ευρώ… στο γέροντα, στην έγκυο, στον εργαζόμενο, στον γονιό, στο παιδί,  που πάγωσε, πείνασε, δίψασε, εγλκωβίστηκε, ξενύχτησε, ξημέρωσε στην Αττική Οδό μέσα στον χιονιά, για τον οποίο επί μία βδομάδα ο κρατικός μηχανισμός προετοιμαζόταν για να αποδειχθεί ότι δεν προετοίμαζαν απολύτως τίποτα. Τόσο τίποτα που εντυπωσιάζει, τόσο τίποτα που ξαφνιάζει για την ξεδιαντροπιά του.  Απλώς έφτιαχναν κλίμα τρόμου και επικοινωνιακό προφίλ σούπερ-μαν εν μέσω Αρμαγεδδώνα.

 

Μόνο που, ο Αρμαγεδδώνας είναι εκείνοι οι ίδιοι και ό, τι πρεσβεύουν και ό, τι υπηρετούν.

 

 

2.000 ευρώ στάχτη. Αλλά και κάτι ακόμα χειρότερο. 2.000 ευρώ το αντίτιμο της βαθιάς περιφρόνησης που αισθάνονται για τον λαό και τον άνθρωπο.

 

Διότι, μόνο αν περιφρονείς βαθιά, αν μισείς ανίατα το λαό, αν αδιαφορείς επιδεικτικά για τον άνθρωπο, τολμάς με ύφος 99 Λουδοβίκων να πετάς στα μούτρα του ταλαιπωρημένου ανθρώπου 2000 ευρώ.

 

Και είναι το ίδιο σαν να του λες… πάρ’ τα και μη μιλάς, πάρ’ τα και σκάσε, πάρ’ τα και υποτάξου.

 

Εγώ ειμί ο άριστος αυτοκράτορας.

 

 

Ναι, αυτή ακριβώς είναι η λογική από την οποία εμφορούνται οι πράξεις τους. Η ψευδαίσθηση του πεφωτισμένου μονάρχη ενώπιον ταπεινών, βουβών, σκυμμένων, υπάκουων υπηκόων.

 

2.000 ευρώ χυδαία και βαρύτατα, βαθύτατα προσβλητικά για τον λαό και για τον καθένα ξεχωριστά.

 

 ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ 

Εικόνα ντροπής για την Αθήνα του 2022 - Σέρνουν στα χιόνια το φέρετρο με τον νεκρό γιατί δεν κρατήθηκε ανοιχτός ο δρόμος για το νεκροταφείο.!

 

Ντροπή! Απίστευτες καταστάσεις! Πόση προσβολή μπορεί να αντέξει κανείς; Το σύγχρονο κράτος που διοικείται, σε όλα τα επίπεδα, από αρίστους σμπαραλιάστηκε από μια ολιγόωρη και προαναγγελθείσα χιονοθύελλα και μαζί της σμπαράλιασε, ξεχαρβάλωσε, ξεφτύλισε την αξιοπρέπεια και τα ιερά και όσια αυτού του λαού…

Δήμος Ζωγράφου 2022. Μεταφέρουν οι συγγενείς τους νεκρούς δυο στενά πριν το νεκροταφείο Ζωγράφου με κουβέρτα (ως έλκηθρο) λόγω ολισθηρότητας (παγοδρόμιο).

Οι κάτοικοι διαμαρτύρονται και καταγγέλλουν:

Ο δήμος δε σηκώνει το τηλέφωνο σε καμία υπηρεσία. Δεν ανοίγουν δρόμους, δεν ρίχνουν αλάτι, και είναι άφαντοι στην περιοχή νεκροταφείο Ζωγράφου. Η Περιφέρεια σύμφωνα με πληροφορίες από τον Δήμο, αδυνατούσε να εφοδιάσει έγκαιρα τον Δήμο με το αναγκαίο αλάτι…   

Στην τελευταία κατοικία με τα πόδια! Οδός Πλαστήρα

  

Τα βίντεο και η φωτογραφία από το facebook του φωτογράφου Γιάννη Βελισσαρίδη και facebook  της Μαρίνας Πρίνου 

πηγή

 

Ο ιδιώτης παραιτήθηκε, οι υπουργοί στις θέσεις τους, ο άστεγος πέθανε…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Η πανδημία, της οποίας διανύουμε το «τελευταίο μίλι»(Μητσοτάκης), τούς έχει ξεφύγει. Αγγίζουμε τους 23.000 νεκρούς, οι εκατόμβες συνεχίζονται.

 

Η ακρίβεια, που μας έλεγαν ότι θα ήταν σύντομη, τώρα αρχίζει να δείχνει τα δόντια της. Και δεν την έχουμε ακόμα δει ολόκληρη στα ράφια των σούπερ μάρκετ.

 

Σαν να μην τους έφταναν αυτά, έρχεται και τους  εκθέτει ο τηλεαστέρας της σκουπιδοτηλεόρασης.

 

Πώς ξεφεύγεις από αυτά; Εύκολο. Με μια… δημοσκόπηση, που να λέει ότι  η ΝΔ προηγείται με καμιά εικοσαριά μονάδες διαφορά από τον(άγνωστο) δεύτερο και ο Μητσοτάκης έχει στο τσεπάκι του τα νέα αυτοδυναμία.

 

 Φτου! Δεν πρόλαβε ο άριστος δημοσκόπος. Ηρθε η «Ελπίδα» και τα έκανε όλα μπάχαλο. Οι πανέτοιμοι «επιτελικοί» παραδόθηκαν στο χιόνι. Και κάποια παπαγαλάκια τους στα μέσα ενημέρωσης άρχισαν να λένε ότι «δεν κάνει» ο Στυλιανίδης για τη θέση που έχει. Ποιος τον επέλεξε, δεν μας λένε. Σε λίγο θα αναπολούν τον Χρυσοχοίδη, που έκλεινε τον Κηφισό με τις πρώτες νιφάδες.

 

Και μετά; Μετά «εμφανίστηκε» ο πρωθυπουργός. Σκληρός και αμείλικτος, επέβαλε στην Αττική Οδό να πληρώσει 2.000 ευρώ σε κάθε εγκλωβισμένο αυτοκίνητο. Πώς τους…πετσόκοψε έτσι; Πάει, θα χρεοκοπήσουν, δεν τους λυπήθηκε καθόλου.

 

Όταν λέμε «εμφανίστηκε» ο πρωθυπουργός, δεν κυριολεκτούμε. Εμφανίστηκε δι’ ανακοινώσεως. Δεν πήγε κοντά στους αποκλεισμένους των δρόμων, όπως πήγε τις προάλλες στους αστέγους. Ωραίες οι φωτογραφίες στον Πειραιά, αλλά η πραγματικότητα είναι σκληρή: άστεγος πέθανε στη Θεσσαλονίκη από το κρύο. Τι κρίμα, δεν θα προλάβει να χειροκροτήσει την επόμενη παρτίδα των Ραφάλ, όταν θα πετάξουν πάνω από το Λευκό Πύργο.

 

Επιτέλους, μια παραίτηση. Ο επικεφαλής της Αττικής Οδού παραιτήθηκε. Για το εκτός Αττικής Οδού μπάχαλο ουδείς ευθύνεται. Ο πρωθυπουργός θα  προεδρεύσει σήμερα στο υπουργικό συμβούλιο. Ολοι οι υπουργοί θα είναι στις θέσεις τους. Να λάβουν όλοι μαζί μια γενναία απόφαση: να παρασημοφορήσουν τους τρεις πρώτους εγκλωβισμένους, που θα πάρουν τα διχίλιαρα. Τα παράσημα να δώσει ο γενναίος των τηλεπαραθύρων  κ. Πατούλης.

 

Για τους λοιπούς αποκλεισμένους δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα. Κάνουν ήδη αυτοί. Απονέμουν, σιχτιρίζοντας,  το παράσημο της ανοιχτής παλάμης…      

Τα μικρά, τα ψιλά και τα επιτελικά

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Στον τρίτο χρόνο της πανδημίας πια, βρισκόμαστε στον αστερισμό μιας μετάλλαξης που το όνομά της, «Ομικρον», ενδέχεται να λειτουργεί παραμυθητικά, δηλαδή παραπλανητικά. Στην ακοή των Ελλήνων και όσων ξένων διακρίνουν το νόημα μέσα στον ήχο, το «μικρό» ακούγεται καθησυχαστικό, ήπιο: «Περάσαμε τη μεγάλη μπόρα και τώρα αντιμετωπίζουμε το ασθενές υπόλοιπο».

 

Αυτό το μήνυμα άρχισε ν’ ακούγεται με τα πρώτα κρούσματα της «Ομικρον», σαν να το υπαγόρευε το ψευτοπαρηγορητικό όνομα της μετάλλαξης. Και παρά τις ημερήσιες εκατόμβες, αλλά και τις προειδοποιήσεις του ΠΟΥ, η εκπομπή του σφαλερού χαλαρωτικού μηνύματος από τα επίσημα χείλη (τα κυβερνητικά και όσα επιστημονικά συντονίζονται με πολιτικές επιθυμίες) συνεχίστηκε, αφού και εδώ οι «ανάγκες της ελεύθερης αγοράς» επιβάλλονται ως ύψιστη προτεραιότητα. Δυστυχώς, η εποχή της πανδημίας κατέδειξε ότι ο ΠΟΥ επιδρά στα κοινά όσο και ο ΟΗΕ. Η φωνή του για εμβολιαστική ενίσχυση των φτωχών χωρών ακούγεται όσο ακούγεται η υπέρ ειρήνης φωνή του ΟΗΕ.

 

Από την πανδημία στην Πανδώρα. Και στο πιθάρι της, όπου απόμεινε μονάχη η Ελπίδα, όταν η μοιραία Πανδώρα πρόλαβε να βάλει το πώμα. Μετά το δέλτα του «Διομήδη», της αμέσως προηγούμενης κακοκαιρίας, οι μετεωρολόγοι είχαν να επιλέξουν όνομα από το γράμμα έψιλον. Και διάλεξαν την Ελπίδα, ίσως με κριτήρια αποτροπαϊκά ή εξευμενιστικά, απευθυνόμενοι βέβαια στην πολιτεία, όχι στις μικρές και μεγάλες θεότητες. Λάθεψαν όμως, γιατί δεν προέβλεψαν ότι η ονοματοδοτική τους επιλογή θα ακύρωνε την ίδια τη σημασία των προειδοποιήσεών τους: Κυβέρνηση, περιφέρειες και δήμοι άκουσαν «Ελπίδα», επηρεάστηκαν από το ευχάριστο νόημά της και από το μετριαστικό έψιλον στην αρχή της, και προτίμησαν να πιστέψουν ότι τα προβλήματα δεν θα είναι σοβαρά αλλά ψιλά και ευχερώς αντιμετωπίσιμα.

 

Τώρα, με πολλά και σοβαρά προβλήματα να εκθέτουν ξανά τον κρατικό μηχανισμό, όσοι τον συναπαρτίζουν μιλούν για «πρωτοφανείς συνθήκες». Τίποτε το πρωτοφανές, όμως, στην επιτελικώς αυτοαθωωτική ρητορική τους, στην πλημμελή προετοιμασία, στη μετακύλιση ευθυνών. Με τους υπουργούς Επιμηθείς, τους περιφερειάρχες Αννες και τους δημάρχους Καϊάφες, το πιθάρι της Πανδώρας και της Ελπίδας μοιάζει με το τρύπιο πιθάρι των Δαναΐδων. Οσο για τους επιχειρηματίες, οι πολύωροι εγκλωβισμοί οδηγών στην πανάκριβη Αττική Οδό δείχνουν ότι οι (σχεδόν) ιδιοκτήτες των δρόμων απειλούν τα πρωτεία απρονοησίας της κρατικής μηχανής.

 

     

Μητσοτάκης: «Συγγνώμη», «διδασκόμαστε και προχωράμε» – Μάλλον «φταίει ο Χατζηπετρής»!

 

Όλα καλά. Μετά τα «το κράτος στάθηκε όρθιο» του υπουργού Μεταφορών και Υποδομών, Κώστα Καραμανλή, βγήκε ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο και έβαλε τα πράγματα στη θέση του: «Συγγνώμη», «διδασκόμαστε και προχωράμε».

 

«Θέλω να ξεκινήσω ζητώντας μία προσωπική και ειλικρινή συγγνώμη από τους συμπολίτες μας οι οποίοι ταλαιπωρήθηκαν επί πολλές ώρες, μένοντας εγκλωβισμένοι στην Αττική Οδό», είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. «Υπάρχουν σαφέστατες ευθύνες στον παραχωρησιούχο για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε αυτή, την τελευταία χιονοθύελλα. Αυτές θα διερευνηθούν πλήρως με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία, αλλά και τους όρους που περιλαμβάνονται στις σχετικές συμβάσεις με το Δημόσιο», συμπλήρωσε.

 

 

«Ιδιωτικοί φορείς οι οποίοι διαχειρίζονται, όχι με ευκαταφρόνητο κέρδος, κρίσιμες υποδομές, έχουν υποχρεώσεις. Με πρώτη, να μπορούν να κρατούν το δρόμο ευθύνης τους ανοιχτό», ισχυρίστηκε. Ποιος τους έχει παραχωρήσει αυτό το «όχι ευκαταφρόνητο κέρδος» (Αττική Οδός: 770 εκ. ευρώ κέρδη – 7 εκ. ευρώ «αποζημιώσεις»), άραγε;

 

Και συνέχισε ο πρωθυπουργός: «Αυτό έγινε στην Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας. Δυστυχώς, όμως, δεν έγινε στην Αττική Οδό. Για αυτό και η απόφαση να δοθούν άμεσα 2.000 ευρώ στους οδηγούς οι οποίοι δοκιμάστηκαν εκεί. Και, όπως ανακοίνωσε και ο Υπουργός Υποδομών, αποζημίωση θα υπάρξει και για όσους ταξίδεψαν με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ταλαιπωρήθηκαν άδικα».

 

Καταλάβατε; Στην αντίληψη του «συγγνώμη», «πάρε τα χιλιαρικάκια» και… σκάσε, η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει καμία απολύτως ευθύνη, ούτε καν σε επίπεδο πολιτικών ευθυνών ενός παράγοντα ή ενός υπουργού.

 

Τι κι αν το ομολόγησε ο πρωθυπουργός ( «προβλήματα όμως, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν υπήρξαν μόνο στην Αττική Οδό. Υπήρξαν και σε κεντρικούς δρόμους του λεκανοπεδίου (…) πρέπει να εξετάσουμε τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση και να αναπροσαρμόσουμε τους σχεδιασμούς μας») δεν ανέλαβε καμία συγκεκριμένη ευθύνη. Όπως δήλωσε, άλλωστε, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, «η Κατεχάκη και η Μαραθώνος δεν είναι δρόμοι στην ευθύνη του κράτους»!

 

 

Ο πρωθυπουργός, παρόλο που μας είπε μια γενικόλογη συγγνώμη, προσπάθησε να δικαιολογήσει την «άριστη» κυβέρνηση του: «Είναι αλήθεια πως οι υποδομές μιας μεσογειακής χώρας δεν είναι πάντα προσαρμοσμένες σε συνθήκες έντονων χιονοπτώσεων. Αν και παντού στον κόσμο το πολύ χιόνι φέρνει μεγάλα προβλήματα».

 

Και μετά; Μετά πέταξε το «μπαλάκι» της ευθύνης παντού, για να μην μείνει πουθενά: « Ο κρατικός μηχανισμός δεν είναι ακόμα στο σημείο ετοιμότητας που απαιτούν φαινόμενα τόσο μεγάλης έντασης. Και αυτό αφορά πρωτίστως τον συντονισμό μεταξύ των εμπλεκόμενων: κράτος, Αυτοδιοίκησης, Περιφέρειας, Δήμων και ιδιωτών».

 

Τα έριξε και στους μετεωρολόγους, υποστηρίζοντας: «Ναι, είχαμε μια πρωτοφανή χιονόπτωση, ναι το χιόνι μπορεί να ήρθε λίγο πιο γρήγορα από ότι είχαν προβλέψει οι μετεωρολόγοι, όμως δεν πρόκειται, δεν πρόκειται αυτό να το επικαλεστώ ως δικαιολογία».

 

Κατά τα άλλα, σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, «υπήρξαν αστοχίες και ανεπάρκειες οι οποίες πρέπει να διορθωθούν».  Και κατέληξε: «Έχουμε αποδείξει ότι έχουμε το θάρρος να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και τη διάθεση να μαθαίνουμε από αυτά και να γινόμαστε καλύτεροι. Διδασκόμαστε λοιπόν και προχωράμε».

 

 

Απάντησε, πάντως, στο ερώτημα «Ολα καλά με την “ιδιωτική πρωτοβουλία”, το “επιτελικό κράτος” και τους “άριστους” υπηρέτες τους;» δεν πήραμε.

 

Όλα καλά λοιπόν! «Συγγνώμη», «διδασκόμαστε και προχωράμε» και μάλλον θα «φταίει ο Χατζηπετρής», όπως τραγούδαγε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης.

 

πηγή

Τα τριάκοντα αργύρια του Κυριάκου Μητσοτάκη

 

γράφει η Κατέ Καζάντη  

 

“...Η πιο πολύτιμη από τις ανθρώπινες αξίες, το sine qua non κατηγόρημα της ανθρώπινης φύσης, είναι μια ζωή με αξιοπρέπεια -όχι η επιβίωση με κάθε κόστος...”*

 

Όλοι εκείνοι, όμως, που οραματίστηκαν τις ανοιχτές κοινωνίες, όπου θα υπάρχουν μοναχά τα άτομα δίχως συνεκτικούς δεσμούς, όλοι εκείνοι που από μέλη της κοινότητας “μετατράπηκαν σε σχεδιαστές περιφρουρημένων κοινοτήτων, εμπορικών κέντρων και θεματικών πάρκων”*, έκαναν την ανθρώπινη συμβίωση παλαίστρα, όπου δικαίωμα στη ζωή με αξιοπρέπεια θα έχουν μοναχά οι “άξιοι και ικανοί”. Οι άλλοι θα επιβιώνουν και μάλιστα με κάθε κόστος.

 

Αλλά “...το δικαίωμα του ισχυρότερου, του πιο καπάτσου, επιδέξιου ή πανούργου να κάνει ό,τι μπορεί να μηχανευτεί για να επιβιώσει σε βάρος του πιο αδύναμου και του πιο άτυχου είναι από τα πιο τρομαχτικά μαθήματα του Ολοκαυτώματος...”.* Μάθημα που έμαθε καλά ο νεοφιλελευθερισμός της εποχής, διδαχή που επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία και συμπληρώνεται από ένα ευρετήριο νέων δεινών που επιβάλλονται στον αδύναμο.

 

Η συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των ολίγων άξιων και δυνατών, αυτή η περιώνυμη ιδιωτική πρωτοβουλία, είναι ένα από τα νέα δεινά, που μάλιστα μοστράρεται ως αγαθό. Αν “να αγαπάς τον πλησίον σου είναι η γενέθλια πράξη της ανθρωπότητας”, να τον ανταγωνίζεσαι ή να τον θεωρείς μια υπόθεση κερδοσκοπίας, υποδηλώνει το τέλος της.

 

Είναι, λοιπόν, ο καπιταλισμός: το αδηφάγο σύστημα, που αναδύει το σκότος της ψυχής και κάνει τον άνθρωπο το χειρότερο δεινό. Διότι πέρα από τον οικονομισμό, η αλλοτρίωση της ύπαρξης που επιφέρει, καταργεί κάθε ίχνος ανθρωπινότητας.

 

Διότι αν η “ιδιωτική πρωτοβουλία” συνέπραξε απροβλημάτιστα με τον Αδόλφο Χίτλερ δεν είναι διότι οι γερμανικές βιομηχανίες υπήρξαν “κακές”. Αμοραλιστικό φύσει το κεφάλαιο, δεν νοιάζεται για τέτοια. Είναι η ίδια του η ροπή να προστατεύει την πρόοδό του που τον οδηγεί να πορεύεται δίχως να λογαριάζει ανθρώπινα προσκόμματα.

 

Στο ίδιο τέμπο, κάθε “ιδιωτική πρωτοβουλία”: η κερδοφορία, οι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί, αυτό είναι το ζητούμενο. Η ασυμφιλίωτη ανισότητα μεταξύ εκμεταλλευτή και εκμεταλλευομένου, μεταξύ εκείνου που ταπεινώνει κι εκείνου που ταπεινώνεται, προσομοιάζει τη δυστοπία των στρατοπέδων συγκέντρωσης -δίχως υπερβολή.

 

Είναι, λοιπόν, ο καπιταλισμός: η υποτιθέμενη κακία της φύσης δεν είναι παρά η αντανάκλαση της απανθρωπιάς. Οι δήθεν θεομηνίες, ως καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, αναδεικνύουν τις δομικές ανεπάρκειες του συστήματος. Οι ιθύνοντες της Αττικής Οδού Α.Ε. δεν διαθέτουν το στοιχειώδες αντανακλαστικό της αλληλεγγύης, να απλώνεις δηλαδή ενστικτωδώς το χέρι για να βαστήξεις εκείνον που πέφτει. Το ίδιο και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους: αποποιούνται την ευθύνη και ξεμπερδεύουν με τον συνήθη τρόπο, πληρώνοντας. Με το δεδομένο μιας πολιτικά οικογενειακής σχέσης, λύνουν από κοινού την υπόθεση, με 2 χιλιάρικα το κεφάλι. Αυτό ξέρουν, αυτό κάνουν.

 

Αλλά και οι ταπεινωμένοι της Αττικής Οδού, μαζί με τους ταπεινωμένους στη Μεσογείων, στην Κατεχάκη ή όπου αλλού, μπορούν να αντεπιτεθούν: αντί να αρκεστούν στα τριάκοντα αργύρια που τους τάζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, να τα αρνηθούν και να προσφύγουν μαζικά σε αγωγές απαιτώντας διπλά και τρίδιπλα.

 

Αυτή η αντεπίθεση των από κάτω, η αντεπίθεση των πολλών δηλαδή, είναι η μόνη Ελπίδα στις θεομηνίες. Για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

 

*Ζίγκμουντ Μπάουμαν, Ρευστή αγάπη

 

Δεν είναι ντροπή, είναι έγκλημα

 

Γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι, εγκλωβισμένοι 24 ώρες στην Αττική οδό.

 

Ακούω την κραυγή του ανθρώπου. Το όνομά του Κ. Χρήστος. Είναι 75 χρονών. Είναι στην Αττική οδό. «Τρέμω από το κρύο, θα πεθάνω», φωνάζει στους δημοσιογράφους του φιλοκυβερνητικού καναλιού.

 

Αυτό δεν είναι μόνο ντροπή, είναι έγκλημα.

 

 Δεν κατέρρευσε μόνο το κράτος από το χιονιά, κατέρρευσε για μία ακόμα φορά και η κυβερνητική ιδεοληψία (η εμμονική ιδέα) ότι ο ιδιωτικός τομέας τα κάνει όλα τέλεια, ότι συνιστά τη λύση απέναντι στο γραφειοκρατικό κράτος, ότι το κέρδος είναι εκείνο που διασφαλίζει την ομαλή λειτουργία των πάντων. Διαψεύστηκαν στην Υγεία. Διαψεύδονται κι εδώ. Διαψεύδονται παντού. Κι όμως επιμένουν.

 

Δεν είναι η Φύση, ο νεοφιλελευθερισμός είναι που σκοτώνει…

 

* Στο πάτωμα των αιθουσών του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος κοιμήθηκαν εγκλωβισμένοι της Αττικής Οδού.

 

Στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», μεταφέρθηκαν όσοι από τους εγκλωβισμένους οδηγούς της Αττικής Οδού, επιβιβάστηκαν στον συρμό που δρομολόγησε ο Προαστιακός.

 

Σύμφωνα με ενημέρωση από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη έχουν απεγκλωβιστεί περίπου 1.800 άτομα, ενώ συνεχίζονται οι επιχειρήσεις για τον απεγκλωβισμό ακόμη 1.200 οχημάτων σε πολλά σημεία της οδού. Σύμφωνα με την Πυροσβεστική οι απεγκλωβισμοί συνεχίζονται από την Λεωφόρο Μεσογείων, την Αττική Οδό (έξοδοι 13 και 14) και σε αρκετές άλλες περιοχές της Αττικής με τους απεγκλωβισμένους να οδηγούνται σε ασφαλή σημεία. 

πηγή

 

Βουλευτής της ΝΔ ζητάει να επιβληθούν πρόστιμα στους εγκλωβισμένους οδηγούς.!

 

Nα βγουν «ορδές τροχονόμων και από σήμερα που τα αυτοκίνητα είναι εκεί παροπλισμένα και να κάνουν ελέγχους, όσοι δεν έχουν αλυσίδες πρόστιμο»

Σε μια απίστευτη δήλωση προχώρησε το πρωί της Τρίτης η βουλευτίνα Τρικάλων της ΝΔ Κατερίνα Παπακώστα, ζητώντας να επιβληθούν πρόστιμα τους οδηγούς που εγκλωβίστηκαν στην Αττική Οδό.

 

Σύμφωνα με όσα μεταδίδει το trikalavoice.gr, την ώρα που ακόμη παρέμεναν εκατοντάδες οχήματα και οι οδηγοί τους εγκλωβισμένοι στην Αττική Οδό η βουλευτής της ΝΔ μιλώντας στο «Ζυγό FM 100» και στον Κώστα Αργυρούση, σε μια ατυχή-προσπάθεια να μιλήσει για την ατομική ευθύνη του καθενός είπε επί λέξει να βγουν «ορδές τροχονόμων και από σήμερα που τα αυτοκίνητα είναι εκεί παροπλισμένα και να κάνουν ελέγχους, όσοι δεν έχουν αλυσίδες πρόστιμο»!

πηγή

Η απάντηση του Διευθυντή του Εθνικού Μετεωρολογικού Κέντρου της ΕΜΥ, Θοδωρή Κολυδά, για την έγκαιρη προειδοποίηση σχετικά με την κακοκαιρία.!

  

 

Ο διευθυντής της ΕΜΥ Θοδωρής Κολυδάς δίνει τη δική του απάντηση μέσω της ιστοσελίδας του.

 

 

«Ως επιστήμονας αλλά και Διευθυντής του Εθνικού Μετεωρολογικού Κέντρου της ΕΜΥ, αισθάνομαι ότι έχω την ηθική υποχρέωση να σας δώσω κάποια δεδομένα που σχετίζονται άμεσα με την πρόσφατη κακοκαιρία. Η συγκεκριμένη κακοκαιρία με την ονομασία “Ελπίς” χαρακτηρίστηκε εξαρχής και έγκαιρα ως ένα επικίνδυνο καιρικό φαινόμενο, δόθηκε κόκκινος συναγερμός και από πλευράς της ΕΜΥ προσδιορίστηκε χρονικά με μεγάλη ακρίβεια .

 

Αναλυτικότερα για τον λόγο της Επικινδυνότητας του φαινομένου εκδόθηκε αντίστοιχο Δελτίο Προειδοποίησης πολλές μέρες πριν, περιλαμβάνοντας και τα δύο κύματα, όπου διευκρινίζονταν ότι το δεύτερο κύμα θα είναι το εντονότερο», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Κολυδάς.  

Διαδοχικά συστήματα προβλέπεται να προκαλέσουν #κακοκαιρία με το όνομα #ΕΛΠΙΣ (#ELPIS") τις επόμενες ημέρες. Το πρώτο σύστημα θα επηρεάσει τη χώρα μας από το Σάββατο και το δεύτερο, που θα είναι πιο ισχυρό, από τη Δευτέρα. @EMY_HNMS @GSCP_GR
TO EKTAKTO: https://t.co/qDhX05UJeG pic.twitter.com/9USZuhlW6d

— EMY (@EMY_HNMS) January 20, 2022

«Ειδικότερα το δεύτερο κύμα χαρακτηρίστηκε με τον υψηλότερο βαθμό προειδοποίησης με βάση τα Ευρωπαϊκά Δεδομένα της Eumetnet με κόκκινο συναγερμό, μέχρι τις πρωινές ώρες της Τρίτης 25 Ιανουαρίου 2022 όπου περιλαμβανόταν η Αττική». 

 

«Όπως διακρίνεται στον παραπάνω πίνακα που περιλαμβάνει τα όρια προειδοποιήσεων, ο κόκκινος συναγερμός για το χιόνι για τις αστικές περιοχές δίνεται για προβλεπόμενα ύψη χιονιού πάνω από τα 10 cm και για τον λόγο αυτόν περιλαμβανόταν η Αττική, αλλά και η Αθήνα. Το ίδιο γεγονός συνέβη και τον Φεβρουάριο του 2021 με την κακοκαιρία “Μήδεια” όπου κατά την διάρκεια του “δεύτερου κύματος” στην Αττική είχαμε διάρκεια χιονοπτώσεων 36 ωρών και στο κέντρο της Αθήνας τις 24 ώρες .

 

Η μεγάλη διαφοροποίηση αυτής της κακοκαιρίας σε σχέση με τις άλλες, είναι οτι οι μεγάλες εντάσεις χιονοπτώσεων καθώς και η μεγαλύτερη ποσότητα χιονιού σημειώθηκαν μια εργάσιμη ημέρα- από τις πρωινές ώρες της Δευτέρας -και επιβάρύνθηκε σημαντικά η κατάσταση στη πόλη. Δηλαδή τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των αποτελεσμάτων των φαινομένων ήταν διαφορετικά από τις άλλες κακοκαιρίες προηγουμένων ετών», αναφέρει κατόπιν ο κ. Κολυδάς.

 

ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΧΙΟΝΟΠΤΩΣΕΩΝ

 

«Από την μετεωρολογική κοινότητα πολλοί συνάδελφοι και φορείς έχουν διατυπώσει τις απόψεις τους για την κατάταξη του χιονιά με βάση κάποια κριτήρια. Η κατάταξη αυτή λαμβάνει ως κριτήρια τις μετρήσεις της θερμοκρασίας της ανώτερης ατμόσφαιρας, των υψών των χιονοπτώσεων και την έκταση των χιονοστρώσεων. Από την ΕΜΥ και ειδικότερα σε παλαιότερα Δελτία Τύπου εκφράζεται η άποψη ότι η περσινή χιονόπτωση χαρακτηρίζεται ως μια από τις εντονότερες των τελευταίων 40 ετών, χωρίς να θέτει κάποια “σειρά κατάταξης”. Αυτό έγινε διότι οι περίοδοι των έντονων χιονιάδων δεν γίνεται σύγκριση μόνο ως προς την ένταση ή την διάρκειά τους αλλά και ως προς τα ιδιαίτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά που έχουν κάθε φορά που παρουσιάζονται.

 

πηγή

Ουρές χιλιομέτρων στη χρυσοπληρωμένη Αττική Οδό – Τι φταίει; Ο φόβος και η έλλειψη εμπειρίας των οδηγών!

 

Αδιανόητη ανακοίνωση της εταιρείας η οποία διαχειρίζεται τον αυτοκινητόδρομο που καθημερινά κυκλοφορούν (και διπλοπληρώνουν) εκατομμύρια άνθρωποι - Απίστευτη δήλωση του υπ. Πολιτικής Προστασίας: Μας είχαν υποσχεθεί πως θα είναι ανοικτή η Αττική οδός

 

Ουρές χιλιομέτρων έχουν σχηματιστεί στην Αττική Oδό και σύμφωνα με οδηγούς, που κινούνται, για παράδειγμα, στη κατεύθυνση από Παλλήνη προς Αθήνα, η κατάσταση είναι απελπιστική και δεκάδες αυτοκίνητα παραμένουν ακινητοποιημένα.

 

Στην Αττική Οδό και κυρίως στο ρεύμα προς Αεροδρόμιο έχουν σχηματιστεί ουρές χιλιομέτρων από οδηγούς που δεν μπορούν να μετακινηθούν. Όπως σημείωσε στο OPEN ο δημοσιογράφος Άκης Παυλόπουλος για μία απόσταση 20 λεπτών έχει χρειαστεί να παραμείνει στο αυτοκίνητό του για περισσότερες από 2,5 ώρες.

 

 

Τι έχει να πει για την απελπιστική αυτή κατάσταση η κυβέρνηση αλλά και η ίδια η Αττική Οδός. Η κυβέρνηση συνεχίζει να παριστάνει τον «ήρωα» που τα έχει όλα υπό έλεγχο, μέχρι να αρχίσει να πέφτει – όπως γίνεται συνήθως – το μπαλάκι των ευθυνών από τον έναν φορέα στον άλλον.

 

Αργότερα, πάντως, ο Χρήστος Στυλιανίδης υπουργός Πολιτικής Προστασίας, ισχυρίστηκε:  «Δυστυχώς η εταιρεία δεν κατόρθωσε να κρατήσει τον δρόμο ανοικτό, παρά τις συσκέψεις στις οποίες υποσχέθηκαν ότι θα έχουν επάρκεια μέσων». Καταλάβατε; Σαν τα μικρά παιδιά! Τους το είχε τάξει λέει η εταιρεία και τώρα θύμωσαν στην εταιρεία…

 

Η εταιρεία όμως, η Αττική οδός, μίλησε. Και τι είπε; Πως μεταξύ άλλων φταίει και… η έλλειψη εμπειρίας των οδηγών! Έτσι, μεταξύ άλλων υποστηρίζει:

 

«Διευκρινίζεται ότι σε ορισμένα σημεία του αυτοκινητόδρομου, ειδικότερα στη σύνδεση της σήραγγας Βριλησσίων με την Περιφερειακή Υμηττού και στην περιοχή του Γέρακα στο ρεύμα προς Ελευσίνα δημιουργήθηκαν έντονα κυκλοφοριακά προβλήματα εξαιτίας οχημάτων που ακινητοποιήθηκαν είτε λόγω μηχανικής βλάβης, είτε φόβου και έλλειψης εμπειρίας των οδηγών τους, με αποτέλεσμα να διακοπεί η κυκλοφορία και να δημιουργηθούν μεγάλες ουρές. Η κυκλοφορία είναι υψηλή από το πρωί και δυσχεραίνει το έργο του αποχιονισμού, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη και την παρουσία φορτηγών και νταλικών σε όλο τον δρόμο. Στο ύψος του Γέρακα μάλιστα έχουν «διπλώσει» νταλίκες οι οποίες έχουν κλείσει κάθετα τον δρόμο και στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας. Συνεπεία αυτής της κατάστασης τα εκχιονιστικά μηχανήματα που δεν μπορούν να προσπεράσουν, επιχειρούν με ανάποδη κίνηση με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διέλευσή τους, ενώ το χιόνι που εξακολουθεί να πέφτει επιτείνει τα προβλήματα αυτά».

 

 

Καταλάβατε; Φταίτε εσείς που φοβάστε και έχετε έλλειψη εμπειρίας!

 

Κατά τα άλλα στην ανακοίνωση υπάρχουν και οι παρακάτω ισχυρισμοί: «Στην Αττική Οδό των 70 χιλιομέτρων επιχειρούν 35 εκχιονιστικά μηχανήματα ή ένα κάθε δύο χιλιόμετρα και υπάρχει επάρκεια αλατιού. Εκφράζουμε τη λύπη μας για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και την ταλαιπωρία των οδηγών, ενώ σημειώνουμε ότι τα διόδια παραμένουν ανοιχτά με απόφαση της Εταιρείας. Η χιονόπτωση αυτή την ώρα στην ευρύτερη περιοχή είναι συνεχής και επειδή σύμφωνα με τις προγνώσεις της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας αναμένεται να ενταθεί σήμερα το απόγευμα και αύριο Τρίτη, συνίσταται στους οδηγούς ιδιαίτερη προσοχή και να έχουν απαραιτήτως μαζί τους αντιολισθητικές αλυσίδες».

 

Ποια είναι, όμως, η χρυσοπληρωμένη Αττική οδός; Πρόκειται για έναν χρήσιμο δρόμο στην Αττική ο οποίος όμως κατασκευάστηκε με ληστρικές συμβάσεις για το δημόσιο, οι ιδιώτες την εκμεταλλεύονται ποικιλοτρόπως και ο λαός την ξαναπληρώνει δίνοντας ακόμα 2,80 για τη διέλευση. Το έργο αυτό αποτελεί μνημείο ιδιωτικοποίησης μέσω της «αυτοχρηματοδότησης» των μεγάλων έργων, όπως τα ανάλογα του αεροδρομίου των Σπάτων και της ζεύξης Ρίου – Αντιρρίου. Με τη σύμβαση που είχε υπογραφεί δινόταν η δυνατότητα στους εργολάβους – χωρίς να χρειαστεί να βάλουν σχεδόν καθόλου το «χέρι στην τσέπη» – να αποκομίζουν τεράστια υπερκέρδη όχι μόνο από την κατασκευή, αλλά και από την εκμετάλλευση του αυτοκινητοδρόμου και των παράλληλων εγκαταστάσεων. Μάλιστα, η Αττική Οδός είναι ένας αυτοκινητόδρομος, που παρότι «αυτοχρηματοδοτούμενος», στοίχισε μόνο για την κατασκευή του στο ελληνικό δημόσιο – δηλαδή σε όλους μας – πάνω από 500 δισ. δρχ., εκ των οποίων γύρω στα 300 δισ. δρχ. οι απαλλοτριώσεις.

 

Ποια είναι η χρυσοπληρωμένη Αττική Οδός; Είναι μεταξύ των άλλων… διοδιούχων που ζητάει αποζημιώσεις για την πανδημία, επειδή κέρδιζαν λιγότερο. Προσέξτε. Δεν χάνουν. Κερδίζουν λιγότερο.

 

 

Παραθέτουμε στοιχεία από ρεπορτάζ της «Καθημερινής» (Σεπτέμβριος του 2020) και όχι κάποιας κομμουνιστικής έκδοσης για τα χρήματα που ζητάνε οι διοδιούχοι, μεταξύ αυτών και η Αττική Οδός. Το ρεπορτάζ δημοσιεύθηκε πάνω από ένα χρόνο πίσω και είναι χαρακτηριστικό:

πηγή

Αναρτήσεις από τον Μ.Φουρθιώτη και «φιλοφρονήσεις» με υπουργό της κυβέρνησης..!

 

Ερωτηματικά για τις σχέσεις και τις δοσοληψίες της κυβέρνησης με τον Μένιο Φουρθιώτη δημιουργεί η ανάρτηση του υπόδικου παρουσιαστή. Ο Μ. Φουρθιώτης ανέβασε ανάρτηση που δείχνει ότι είχε τηλεφωνικές κλήσεις με τον υπουργό Επικρατείας Γιώργο Γεραπετρίτη, τον διευθυντή του γραφείου Τύπου της ΝΔ Νίκο Ρωμανό και τον Νίκο Σιγάλα, στέλεχος της ΝΔ και σύμβουλο του υπουργού Εργασίας.

 

Στη συνέχεια ο παρουσιαστής ανάρτησε διάλογο με sms με τον Γ. Γεραπετρίτη, στον οποίο όπως λέει ο Μ. Φουρθιώτης, ο Γ. Γεραπετρίτης «με ευχαριστούσε για την προβολή ρεπορτάζ στα ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ για τον ίδιο»!

 

 

Η υπόθεση φέρνει στην επιφάνεια τις σχέσεις κυβερνητικών κομμάτων και υπουργών με «δημοσιογράφους» και εκδοτικά κέντρα, με απώτερο σκοπό να λιβανίζουν την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική. Αυτού του είδους οι «συναλλαγές» έχουν σαν συνέπεια ακόμα και υπόδικοι, όπως ο Μ. Φουρθιώτης, να ανάγονται σε «παράγοντες» της… δημοσιογραφίας και της πολιτικής αντιπαράθεσης.

 

Σε νέα ανάρτηση προχώρησε ο Μένιος Φουρθιώτης δίνοντας αυτή τη φορά στη δημοσιότητα στοιχεία  -μετά τον Γιώργο Γεραπετρίτη- για επικοινωνία του με τον διευθυντή του γραφείου τύπου της ΝΔ, Νίκο Ρωμανό.  

πηγή  

Με την Ελπίδα μιας στιγμής, μας χρέωσαν το μέλλον

 

γράφει ο Δημήτρης Νανούρης

 

Εκφράζω βάσιμες υποψίες πως κάποιοι σκώπτες υπερόπτες παρεισέφρησαν στην επιτροπή ονοματοδοσίας του κακού μας του καιρού και ασκούνται στην υποδόρια τέχνη του εισοδισμού τρολάροντάς μας κανονικότατα. Προσπερνώντας επιδεικτικά το «μακράς ελπίδας μισώ» του Αισώπου και το «η ελπίδα συνιστά τον μεγάλο πλαστογράφο της αλήθειας» του Μπαλτάσαρ Γκραθιάν, βάφτισαν με τον κωδικό «Ελπίς» τα ακραία φαινόμενα που πλήττουν από σήμερα σύμπασα τη χώρα με χιόνια και πολικές θερμοκρασίες ακόμα και στον απώτατο Νότο της. Δεν αντιλέγω, είναι ο μόνος τρόπος να δούμε άσπρη μέρα με τούτη την αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση που τα ’χει κάνει ρόιδο και λογαριάζει τον λαό για εύηθες κορόιδο.

 

Λαμβάνεται ωστόσο ως τραγική και πικρή ειρωνεία να λέμε πως «αποκλείστηκαν δεκάδες χωριά εξαιτίας της “Ελπίδας”», ήτις ξαπόστειλε, ο μη γένοιτο, «στον λευκό τάφο πολύ πριν από την ώρα τους άτυχους συμπολίτες καταπλακωμένους από χιονοστιβάδα». Δεν χάθηκαν δα θηλυκά ονόματα από «έψιλον» συνυφασμένα με τη λαίλαπα και την καταστροφή. Εντελώς πρόχειρα αναφέρω την Ευρώπη, υπαίτια ποικίλων δεινών, την Εχιδνα, την Εκάτη ή έστω την Ειδοθέα. Ο ως άνω εισοδιστής, όμως, εμφορείται εμφανώς από το ανατρεπτικό φλέγμα του Νίτσε, όστις διατείνεται ότι «η ελπίδα είναι το χειρότερο κακό γιατί παρατείνει τα βάσανα των ανθρώπων».

 

Παντοιοτρόπως μας λοιδορεί, πάντως, ο αυτόκλητος νουνός μη διστάζοντας να χλευάσει τις ημιορεινές υπώρειες του πολιτικού τόξου. Ουδείς λησμονεί πως η ελπίδα ερχόταν, καλή ώρα, ορμητική και φουριόζα τέτοιες μέρες επτά χρόνια πριν με οδυνηρό επακόλουθο να παγιωθεί ο υδράργυρος σε επίπεδα Σιβηρίας πριν παρέλθουν δυο τέρμινα και να πάνε κατά διαόλου οι θολές και φρούδες προσδοκίες του χαχόλου πόπολου. «Οι ηγέτες είναι έμποροι ελπίδας», προειδοποιούσε ο Μέγας Ναπολέων, γνωρίζοντας τον αφορισμό του Μποσέ πως «κανένας άνθρωπος δεν παραπλανάται πιο εύκολα απ’ αυτόν που ελπίζει, επειδή προσφέρεται ο ίδιος προς εξαπάτηση». Ο Ρόμπερτ Λόουελ, άλλωστε, επεσήμανε εναργέστατα ότι «αν βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ, είναι ο προβολέας του τρένου που έρχεται καταπάνω μας».

Ιδιαιτέρως κατατοπιστικός, καθότι γνώστης των καθ’ ημάς λόγω εντοπιότητος, υπήρξε ο Γεώργιος Θεοτοκάς, καθώς διαπίστωνε πως: «Είμαστε τσακισμένοι, μαραμένοι, χαμένοι μες στον κυκεώνα της σύγχρονης ζωής. Κανείς δεν περιμένει κάτι καλό από την Ελλάδα. Καμιά ελπίδα δεν χαράζει πουθενά. Η στιγμή αυτή είναι βέβαια μια θαυμάσια στιγμή», με τον Φραντς Κάφκα να συναινεί και να επαυξάνει: «Υπάρχει άπειρη ποσότητα ελπίδας στο σύμπαν, αλλά όχι για εμάς». Τω όντι ειδυλλιακή η ώρα κατά την οποία το φιλντισένιο σεντόνι του σύμπαντος θα καλύψει βουνά και κάμπους για να διαλυθεί με τις πρώτες λιακάδες μαζί με τους ελαχίστως ανθεκτικούς χιονάνθρωπους στη σμίλευση των οποίων εξαντλούνται τα αποθέματα της αισιόδοξης θεώρησης της ζωής.

 

Συνυπογράφω τη λογική του Βαλκάνιου Εμίλ Σιοράν πως «η ελπίδα είναι μια φυσιολογική μορφή παραλογισμού» και τρέμω απέναντι στη σημαδιακή φράση του Παναγιώτη Κονδύλη: «Ελπίδα και φόβος παρεμποδίζουν την κατανόηση των ανθρώπινων πραγμάτων· η ελπίδα όμως ξεπερνιέται πολύ δυσκολότερα από τον φόβο». Τα ακραία καιρικά φαινόμενα αποσυντονίζουν, καταπώς φαίνεται, ώς και τους ποιητές μας. «Αφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας, έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα: να πιστέψω στους ανθρώπους», γράφει κάπου ο Τάσος Λειβαδίτης, για να παγώσει αμετάκλητα τον χρόνο ο Ρίτσος: «Με την ελπίδα μιας στιγμής, μας χρέωσαν όλο το μέλλον».

Ποιήματα του χειμώνα

 

γράφει η  Αρχοντία Κάτσουρα

 

Ολοι περίμεναν να έρθει το χιόνι. Η ελπίδα για την ομορφιά που θα είχε το λευκό τοπίο ήταν τόσο δυνατή που έκανε τους ανθρώπους να παρακολουθούν τα δελτία ειδήσεων με αδημονία κι ας ήξεραν ότι χιονιάς σημαίνει κρύο πολύ και προβλήματα: κλειστοί δρόμοι, παγωμένες σωληνώσεις, δυσκολίες στην επικοινωνία και άλλα.

  

Ομως περίμεναν να έρθει το χιόνι. Τα παιδιά για να παίξουν χιονοπόλεμο και να κάνουν «αγγελάκια» ξαπλώνοντας στο λευκό αφράτο πάπλωμα της γης. Οι μεγαλύτεροι -αν και όχι με τόσο ενθουσιασμό, βλέπεις, εκείνοι ξέρουν- ήλπιζαν να νιώσουν έστω λίγο όπως όταν ήταν παιδιά. Να αναπνεύσουν την καθαριότητα που θυμίζει φρεσκοπλυμένη μπουγάδα και να ξεγελαστούν λιγάκι. Μπορούσαν να απολαύσουν λίγο την υποχρεωτική ησυχία και να έχουν μια πραγματικά καλή δικαιολογία για να μείνουν λίγο παραπάνω μέσα στα σκεπάσματα. Και να πιουν με λιγότερες ενοχές μια ζεστή σοκολάτα -θα κάνει κρύο, δεν πειράζει να πάρεις και λίγες θερμίδες παραπάνω- ή ένα τσιπουράκι με μεζέ.

 

Κάποιοι θυμούνταν τον χιονιά έναν χειμώνα πίσω με αρκετό τρόμο. Οι πληγές του ακόμη ήταν ορατές, αλλά οι αόρατες τους φόβιζαν περισσότερο… Και όμως, η ενόραση στο καθημερινό τοπίο καλυμμένο από το αφράτο χιόνι τούς έκανε λίγο να χαμογελούν.

 

Δυο φίλες μιλούσαν στο τηλέφωνο. Η μία, παρακολουθώντας τα δελτία καιρού -έτρεμε μήπως η κακοκαιρία έρθει λίγο νωρίτερα και της χαλάσει τα σχέδιά της- θυμήθηκε το παραμύθι για τη Βασίλισσα του Χιονιού. Οταν το κουβέντιασαν, συμφώνησαν: όταν ήταν μικρές, δεν τους άρεσε πολύ… Αλλες ιστορίες τις συνάρπαζαν περισσότερο.

 

Αρχισαν να θυμούνται τα διαβάσματά τους και τις αναφορές στο καιρικό φαινόμενο: Ετσι έγραψε ο ένας ποιητής, αυτό έλεγε εκείνο το μυθιστόρημα, θυμάσαι εκείνη την περιγραφή στο τάδε βιβλίο; Κι εκείνη τη συγκινητική ιστορία;

 

Παράξενο πράγμα ο χειμώνας. Κάνει τους ανθρώπους να μαζεύονται. Κλείνονται μέσα και θυμούνται ιστορίες. Αλήθεια, πόσες ιστορίες έχουμε όλοι να θυμηθούμε από παλιούς χειμώνες;

 

Μερικές μοιάζουν σαν όνειρα μακρινά. Δεν τις έζησες, αλλά τις ξέρεις, γεννήθηκες με αυτές. Αλλες, δικές σου, ίσως και μυστικές, που δεν τις μοιράστηκες με πολλούς, έχουν πάρει χαρακτήρα μυθικό. Οταν όμως μένεις μέσα, γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, ξυπνούν σιγά σιγά και σε κατακλύζουν. Λίγο όπως το έγραψε ο Τάσος Λειβαδίτης.

 

«(…)ας αφήσουμε τις ελπίδες μας γι’ αύριο κι ας κοιτάξουμε πίσω απ’ τον καναπέ, εκεί που/ συμβαίνουν τα μεγάλα γεγονότα όπως τα πρώτα μας δάκρυα — κι αργότερα έπρεπε να/ υποφέρω για να κρύβω τη μεγάλη αποστολή μου ώσπου στο τέλος αγάπησα κι αυτό το ωραίο/ δέντρο στον κήπο έτσι δεν ξέχασα ποτέ πως κάποιος πολύ/ σοβαρός λόγος με είχε/ φέρει στη γη ενώ στο βάθος κάθε νύχτας μου υπάρχει ένα μυστικό που φοβάμαι να το/ ανακαλύψω. Υπερβολές, θα πείτε. Ομως γι’ αυτό θα ‘χουμε ιστορίες για όλο το χειμώνα»*.

 

Τα σπίτια στη γειτονιά προετοιμάζονταν για το χιόνι. Ελεγχος στις δεξαμενές πετρελαίου, ξύλα για τα τζάκια, ψώνια στο σουπερμάρκετ. Πάντα κάτι έλειπε και -παρά το γεγονός ότι οι μετεωρολόγοι ήταν καθησυχαστικοί: το φαινόμενο δεν θα κρατούσε πολύ- μια φυσική ροπή των ανθρώπων να προλάβουν το «κακό» και το «δύσκολο» τους έσπρωχνε να κάνουν προμήθειες, έστω και καθ’ υπερβολήν.

 

Πώς το έλεγε η Λωξάντρα σε εκείνη την παλιά τηλεοπτική σειρά; «Καλύτερα να μας περισσέψει, παρά να μας λείψει».

 

Οι πρώτες νιφάδες άρχισαν να πέφτουν νωρίς το πρωί του Σαββάτου. Η πόλη ήταν ακόμη αγουροξυπνημένη. Δεν είχε πιει καφέ, δεν είχε φάει πρωινό. Αλλά ήταν έτοιμη, οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι για τα ποιήματα του χειμώνα. Είχαν δει πολλή ασχήμια στις οθόνες τους μήνες πολλούς και είχαν κουραστεί. Αλλά αυτός ο χορός από λευκά νερένια πούπουλα, που πήγαιναν και έρχονταν όπου τα φύσαγε ο αέρας, τους γαλήνευε τα μάτια και δρόσιζε τις καρδιές τους. Ισως ξυπνούσε και τα όνειρα που νόμιζαν ότι είχαν ξεχάσει.

 

*«Ιστορίες για το χειμώνα», Τάσος Λειβαδίτης      

«Σ’ αυτή την κοινωνία την πατριαρχική χαίρομαι που έχω εσένα για αδελφή!»

 

Της Χριστίνας Πεσματζόγλου

 

Το σύνθημα αυτό πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για την αδελφή μας, την εικοσιτετράχρονη Γεωργία που «βάρεσε την γροθιά» της στο αιχμηρό μαχαίρι της πατριαρχίας με την καταγγελία για τον βιασμό της, κόντρα σε κάθε καπιταλιστική πρόβλεψη. Το θάρρος της, δυνάμωσε τις φωνές χιλιάδες κόσμου, που πλημμύρισαν με αλληλεγγύη και αδελφοσύνη τους δρόμους εκφράζοντας την συμπαράσταση τους στην γενναία κοπέλα η οποία τόλμησε να αναζητήσει στο κράτος της ανομίας, δικαίωση.

 

 

Μόνη της και χωρίς να έχει ανακτήσει τις δυνάμεις της από την νάρκωση και τον βιασμό της, στάθηκε όρθια να πολεμάει για το δίκιο της, απέναντι στους θύτες, τους γόνους ευπόρων οικογενειών, αυτούς που έμαθαν άπληστα πως μπορούν να έχουν ότι θέλουν, χωρίς όρια, πως μπορούν να αγοράσουν τα πάντα, και να μην λογοδοτήσουν ποτέ πουθενά γιατί αυτοί και οι όμοιοι τους είναι το σύστημα, που γεννά κάθε βιαστή, είναι το σύστημα που συντηρεί και συντηρείται από την πατριαρχία και τον καπιταλισμό. Είναι οι ίδιοι, το σύστημα για το οποίο η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία, με καθημερινά αναρίθμητα παραδείγματα, στους χώρους εργασίας, παιδείας, και υγείας. Ένας εκ των θυτών προέβη σε δημόσια καταγγελία, δηλώνοντας πως δέχεται «ταξικό πόλεμο»’, επειδή αυτός γνωρίζει πως είναι σε ταξική διάσταση από τον υπόλοιπο «υποτελή του λαό», μέρος του οποίου συντηρεί την ταξικότητα με την ψήφο του. Φυσικά, η ταξική διάσταση είναι

σαφής, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να καλύψει τα εγκλήματα του με δωρεές εκατομμυρίων στο δημόσιο.

 

Το κράτος της διαφθοράς, χρειάστηκε την παρέμβαση ενός ακτιβιστή, του Ηλία Γκιόνη, ο οποίος χωρίς φόβο δημοσίευσε το έγκλημα και τα ονόματα των θυτών, ώστε να εκκινήσει τις διαδικασίες έννομης προστασίας για το θύμα της αποτρόπαιας πράξης. Μέχρι την δημοσιοποίηση του ειδεχθούς εγκλήματος από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα αντανακλαστικά της δικαιοσύνης και της πολιτείας κινόντουσαν με χαρακτηριστική ραθυμία, με θλιβερό παράδειγμα, την τριήμερη αναμονή της κοπέλας για να εξεταστεί από τον ιατροδικαστή!

 

Η εποχή της ενημέρωσης που διανύουμε, άλλαξε τα σχέδια των θυτών και των συγκαλυπτών τους, παρόλο τον προπηλακισμό του θύματος, τις προσπάθειες εκβίασης ακόμη και από δικηγόρο στην κοπέλα για αποσιώπηση του εγκλήματος, παρ’ όλες τις προσπάθειες από τηλεπερσόνες που ένιωσαν την ανάγκη να δικαιολογήσουν την αποτρόπαια πράξη ή να νουθετήσουν την κοπέλα(!), το έγκλημα ήρθε στο φως της δημοσιότητας και οι πολίτες δεν άφησαν κανένα περιθώριο ατιμωρησίας από τις πρώτες στιγμές. Η Γεωργία, έδειξε το πρόσωπο της, είπε το όνομα της, επειδή γνωρίζει πως το θύμα ενός βιασμού δεν είναι αυτό που πρέπει να ντρέπεται, αλλά μόνον οι θύτες, και αυτή είναι μία σημαντική νίκη που κέρδισε η κοινωνία μας.

 

Ο ομαδικός βιασμός, το ειδεχθές αυτό έγκλημα, έχει ως στόχο την εξουσίαση του θύματος, δημιουργώντας έναν αέναο κύκλο ταπείνωσης και πόνου. Τα έννομα αγαθά που διακυβεύονται είναι η προσωπική και σεξουαλική ελευθερία, η σωματική ακεραιότητα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και πολλές φορές και η ίδια η ζωή του θύματος. Η σκληρότητα και η επικινδυνότητα του εγκλήματος οδήγησαν στην τελευταία αλλαγή του άρθρου για τον ομαδικό βιασμό στον Νέο Ποινικό Κώδικα, η απειλούμενη ποινή του οποίου είναι η ισόβια κάθειρξη.

 

Η απόδοση της δικαιοσύνης για την αδελφή μας, επιτέλους, να οδηγήσει στην ουσιαστική εφαρμογή των νόμων που προστατεύουν κάθε θύμα χωρίς διακρίσεις, και τιμωρούν κάθε

δράστη χωρίς διακρίσεις.

 

Ποτέ ξανά, καμία μόνη!