«Σ’ αυτή την κοινωνία την πατριαρχική χαίρομαι που έχω εσένα για αδελφή!»

 

Της Χριστίνας Πεσματζόγλου

 

Το σύνθημα αυτό πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για την αδελφή μας, την εικοσιτετράχρονη Γεωργία που «βάρεσε την γροθιά» της στο αιχμηρό μαχαίρι της πατριαρχίας με την καταγγελία για τον βιασμό της, κόντρα σε κάθε καπιταλιστική πρόβλεψη. Το θάρρος της, δυνάμωσε τις φωνές χιλιάδες κόσμου, που πλημμύρισαν με αλληλεγγύη και αδελφοσύνη τους δρόμους εκφράζοντας την συμπαράσταση τους στην γενναία κοπέλα η οποία τόλμησε να αναζητήσει στο κράτος της ανομίας, δικαίωση.

 

 

Μόνη της και χωρίς να έχει ανακτήσει τις δυνάμεις της από την νάρκωση και τον βιασμό της, στάθηκε όρθια να πολεμάει για το δίκιο της, απέναντι στους θύτες, τους γόνους ευπόρων οικογενειών, αυτούς που έμαθαν άπληστα πως μπορούν να έχουν ότι θέλουν, χωρίς όρια, πως μπορούν να αγοράσουν τα πάντα, και να μην λογοδοτήσουν ποτέ πουθενά γιατί αυτοί και οι όμοιοι τους είναι το σύστημα, που γεννά κάθε βιαστή, είναι το σύστημα που συντηρεί και συντηρείται από την πατριαρχία και τον καπιταλισμό. Είναι οι ίδιοι, το σύστημα για το οποίο η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία, με καθημερινά αναρίθμητα παραδείγματα, στους χώρους εργασίας, παιδείας, και υγείας. Ένας εκ των θυτών προέβη σε δημόσια καταγγελία, δηλώνοντας πως δέχεται «ταξικό πόλεμο»’, επειδή αυτός γνωρίζει πως είναι σε ταξική διάσταση από τον υπόλοιπο «υποτελή του λαό», μέρος του οποίου συντηρεί την ταξικότητα με την ψήφο του. Φυσικά, η ταξική διάσταση είναι

σαφής, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να καλύψει τα εγκλήματα του με δωρεές εκατομμυρίων στο δημόσιο.

 

Το κράτος της διαφθοράς, χρειάστηκε την παρέμβαση ενός ακτιβιστή, του Ηλία Γκιόνη, ο οποίος χωρίς φόβο δημοσίευσε το έγκλημα και τα ονόματα των θυτών, ώστε να εκκινήσει τις διαδικασίες έννομης προστασίας για το θύμα της αποτρόπαιας πράξης. Μέχρι την δημοσιοποίηση του ειδεχθούς εγκλήματος από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα αντανακλαστικά της δικαιοσύνης και της πολιτείας κινόντουσαν με χαρακτηριστική ραθυμία, με θλιβερό παράδειγμα, την τριήμερη αναμονή της κοπέλας για να εξεταστεί από τον ιατροδικαστή!

 

Η εποχή της ενημέρωσης που διανύουμε, άλλαξε τα σχέδια των θυτών και των συγκαλυπτών τους, παρόλο τον προπηλακισμό του θύματος, τις προσπάθειες εκβίασης ακόμη και από δικηγόρο στην κοπέλα για αποσιώπηση του εγκλήματος, παρ’ όλες τις προσπάθειες από τηλεπερσόνες που ένιωσαν την ανάγκη να δικαιολογήσουν την αποτρόπαια πράξη ή να νουθετήσουν την κοπέλα(!), το έγκλημα ήρθε στο φως της δημοσιότητας και οι πολίτες δεν άφησαν κανένα περιθώριο ατιμωρησίας από τις πρώτες στιγμές. Η Γεωργία, έδειξε το πρόσωπο της, είπε το όνομα της, επειδή γνωρίζει πως το θύμα ενός βιασμού δεν είναι αυτό που πρέπει να ντρέπεται, αλλά μόνον οι θύτες, και αυτή είναι μία σημαντική νίκη που κέρδισε η κοινωνία μας.

 

Ο ομαδικός βιασμός, το ειδεχθές αυτό έγκλημα, έχει ως στόχο την εξουσίαση του θύματος, δημιουργώντας έναν αέναο κύκλο ταπείνωσης και πόνου. Τα έννομα αγαθά που διακυβεύονται είναι η προσωπική και σεξουαλική ελευθερία, η σωματική ακεραιότητα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και πολλές φορές και η ίδια η ζωή του θύματος. Η σκληρότητα και η επικινδυνότητα του εγκλήματος οδήγησαν στην τελευταία αλλαγή του άρθρου για τον ομαδικό βιασμό στον Νέο Ποινικό Κώδικα, η απειλούμενη ποινή του οποίου είναι η ισόβια κάθειρξη.

 

Η απόδοση της δικαιοσύνης για την αδελφή μας, επιτέλους, να οδηγήσει στην ουσιαστική εφαρμογή των νόμων που προστατεύουν κάθε θύμα χωρίς διακρίσεις, και τιμωρούν κάθε

δράστη χωρίς διακρίσεις.

 

Ποτέ ξανά, καμία μόνη!