Ν' ανοίξουν τα σχολεία; Ή μήπως όχι;

 

«Αν λοιπόν δεν είναι διατεθειμένοι ν' αλλάξουν πολιτική, διότι προηγούνται οι άνθρωποι κι όχι τα κέρδη, ας μη βιαστούν ν' ανοίξουν τα σχολεία τη Δευτέρα»

Καλή χρονιά σε όλους/όλες. Για να είναι όμως καλύτερη απ' τις προηγούμενες, δε φτάνει να "φύγει" ο ιός από μόνος του. Πρέπει να γίνει  και κάτι, τώρα που είναι ακόμα εδώ. Και γι' αυτό υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση (πέρα από τις τεράστιες ευθύνες των παλιότερων).

 

Αν λοιπόν δεν παρθούν μέτρα ενίσχυσης του ΕΣΥ, αν δε γίνει αποσυμφόρηση στα σχολεία, τα μέσα μεταφοράς, τις φυλακές, τα στρατόπεδα, τότε ο ιός θα αφήσει συντρίμμια και ιδίως τώρα, που βρίσκεται σε τέτοια έξαρση.

 

Με την πολιτική, που ασκείται ως τώρα, δεν υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι "θα τη γλιτώσουμε". Με 6.000 γιατρούς-νοσηλευτές σε αναστολή εργασίας, με 25-27 παιδιά στην τάξη, με 20.000 νεκρούς μέχρι τώρα, δε φτάνουν οι μάσκες ούτε τα σώου της πρωτοχρονιάς (με τις απαράδεκτα υψηλές δαπάνες τους), για να κουκουλώσουν τις εγκληματικές ευθύνες των κυβερνώντων.

 

Αν λοιπόν δεν είναι διατεθειμένοι ν' αλλάξουν πολιτική, διότι προηγούνται οι άνθρωποι κι όχι τα κέρδη, ας μη βιαστούν ν' ανοίξουν τα σχολεία τη Δευτέρα. Αν δε μπορούν να πάρουν δασκάλους, να μειώσουν τον αριθμό μαθητών στην τάξη, να κάνουν δωρεάν τεστ σε όλους χωρίς διακρίσεις, ας αλλάξουν γνώμη τώρα.

 

Η εκπαιδευτική κοινότητα είχε ταχθεί εξαρχής υπέρ της διατήρησης της λειτουργίας των σχολείων με κάποιες προϋποθέσεις. Αποδείχτηκε στην πράξη πόσο ολέθρια ήταν η κυβερνητική επιλογή για τηλεκπαίδευση, η οποία σε συνάρτηση με το καθεστώς του φόβου που επέβαλαν τα ΜΜΕ, κλόνισε την όποια κοινωνική συνοχή και διέλυσε τη μαθησιακή λειτουργία αλλά και την ψυχολογία χιλιάδων μαθητών, εκπαιδευτικών...καθώς και τα εργασιακά  δικαιώματα και τις ελευθερίες εκατομμυρίων εργαζομένων (καθεστώς τηλεργασίας).

 

Πέρα λοιπόν από τις στοχεύσεις των κυρίαρχων κεφαλαιακών κύκλων για την επιβολή μιας κοινωνίας "υπό επιτήρηση" για να μη χαθούν τα κέρδη κι η εξουσία κάποιων, πέρα λοιπόν απ' αυτή την κατεύθυνση, η οποία συναντάει και θα συναντήσει όλο και μεγαλύτερες αντιστάσεις, είναι σαφές και κάτι άλλο: δεν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιαστούμε στο βωμό της οποιασδήποτε ανάπτυξης τη στιγμή μάλιστα, που αποδείχτηκε η άποψη μας και από μελέτες και έρευνες ότι χωρίς ισχυρή δημόσια υγεία και παιδεία, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για ανάκαμψη της κοινωνίας, που τόσα έχει υποστεί ιδίως τα δύο τελευταία χρόνια.

 

Ας αφήσει το υπουργείο παιδείας τις εμμονές του για την επιβολή κι άλλων εξετάσεων και αξιολογήσεων. Όταν δεν προχωράει αδιατάρακτα η διαδικασία της μάθησης (όπως τα δύο τελευταία χρόνια), ένα σώφρον υπουργείο παίρνει μέτρα για την αναπλήρωσή της κι όχι για την εντατικοποίηση αγνοώντας και τις υγειονομικές συνθήκες. Αυτή η τελευταία αυξάνει την πίεση και δημιουργεί εξάρσεις βίας.

 

Αν λοιπόν δε μπορείτε να στηρίξετε τη δημόσια υγεία και παιδεία, μη μας εξοντώνετε...

 

Ηλίας Παπαχατζής -Εκπαιδευτικός