Πούτιν: Τέσσερα δεινά που μας κληροδοτεί, ό,τι και αν γίνει στην Ουκρανία

 

 γράφει ο Χρήστος Δεμέτης

 

Η Ρωσία έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην Ιστορία και αυτό δεν αλλάζει. Ωστόσο, οι χειρισμοί του Προέδρου της, Βλαδίμηρου Πούτιν, στο ζήτημα της Ουκρανίας, δημιουργούν επικίνδυνα δεδικασμένα και φέρνουν στην επιφάνεια αδιέξοδα που η ανθρωπότητα καλείται να αντιμετωπίσει άμεσα.

 

Πέραν της πυρηνικής απειλής που είναι πλέον πιο ορατή από ποτέ, η Ρωσία έκανε τη Δύση να λάβει γρήγορες αποφάσεις, αλλά και να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη για να αντικρίσει ένα μέλλον που μόνο βέβαιο δε φαντάζει. Ο,τι κι αν συμβεί, είτε κερδίσει αυτόν τον πόλεμο είτε τον χάσει "όντας και πάλι νικητής", ο Ρώσος Πρόεδρος μας έκανε να σκεφτούμε τα εξής δεδομένα:

 

-Ο Πούτιν με τη τακτική του έδειξε πως το να φτάσουμε στα όρια ενός παγκοσμίου πολέμου, είναι πλέον κάτι το πολύ εύκολο. Η ισορροπία δυνάμεων ανατράπηκε, και η απειλή του γενικευμένου πολέμου χτύπησε πάλι τη πόρτα της Δύσης, φέρνοντας τις Συμμαχίες και τους Οργανισμούς προ των ευθυνών τους αλλά και μπροστά σε ζητήματα ζωτικής για τους ίδιους, υφής. Παράδειγμα ήταν η στάση της ΕΕ, που αναγκάστηκε να επιταχύνει τις γραφειοκρατικές της διαδικασίες, να προχωρήσει σε σύγκλιση των οργάνων της και να λάβει άμεσες αποφάσεις για τις κυρώσεις. Παράλληλα, άλλα κράτη όπως η Γερμανία άλλαξαν πολιτική στάση εν μία νυκτί, ενώ κράτη που απείχαν, όπως η Σουηδία, η Φινλανδία και η Ελβετία, αναγκάστηκαν να διαλέξουν πλευρά.

 

-Το δεύτερο δεινό που προξένησε ο Πούτιν, είναι ο νέος αναθεωρητισμός των συνόρων. Ο κόσμος βλέπει ευρωπαϊκά εδάφη να παραβιάζονται, μιας και μιλάμε για ξεκάθαρη εισβολή, όσο κι αν η Ρωσία θέλει να τη βαφτίζει ως ειρηνευτική επιχείρηση. Τα σύνορα δεν νοούνται πλέον ως δεδομένα, με άλλους μεγαλομανείς ηγέτες να φαντασιώνονται δικές τους ιμπεριαλιστικές ουτοπίες. Ή μη ουτοπίες. Τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει αναγωγές σε πολιτικές που θα μπορούσε να ακολουθήσει ο Ταγίπ Ερντογάν, ωστόσο κάθε αναγωγή πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τις συμμαχίες, αλλά και την οικονομική υπόσταση κάθε εμπλεκόμενου. Παρόλα αυτά, η κερκόπορτα της αμφισβήτησης των δεδομένων συνόρων άνοιξε, με το άμεσο μέλλον να προβλέπεται να είναι ψυχροπολεμικό.

 

Έχει ευθύνη σε αυτό το ΝΑΤΟ; Έχει. Γιατί η Ουκρανία ήταν de facto αιτία θερμών επεισοδίων και η δυτική επιρροή εντός των συνόρων της είχε αρχίσει προ του 2014 και της πρώτης ρωσικής εγκαθίδρυσης στη Κριμαία. Ποιος είναι ο μεγάλος χαμένος εδώ; Φυσικά ο ουκρανικός λαός και η αυτοδιάθεσή του.

 

-Τρίτον, ο Πούτιν με τη μαξιμαλιστική του στάση, έκανε κακό στον ίδιο του τον λαό, μέσα από το αρχικό του διάγγελμα. Μέχρι πρότινος θεωρείτο μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, στα όρια του 'καρτούν' με απεικονίσεις του σε memes και περιγραφόταν με πλείστα ευφυολογήματα. Πλέον όμως, μετά το αντικομμουνιστικό του μανιφέστο, είναι επικίνδυνο να συμπαρασύρει σε μια συλλήβδην αντιπάθεια έναν λαό που έχει ηρωικό παρελθόν, με τη Δύση να βάλλει εναντίον του μιας και έχει αναλάβει τον ρόλο του - Τσαρικών καταβολών - εισβολέα. Σε κάθε περίπτωση, οι γενικεύσεις αδικούν τους λαούς και λειτουργούν ως εργαλείο των πολεμοχαρών και των οπαδών της απολυταρχίας. Ούτε οι Ρώσοι έγιναν ξαφνικά καταπατητές στο σύνολό τους, ούτε όλοι οι Ουκρανοί έγιναν ναζί. Αντιστοίχως, δε φταίνε τίποτα οι Ρώσοι αθλητές που αποκλείονται από τις αθλητικές διοργανώσεις ερήμην τους, ούτε φυσικά οι χιλιάδες εκείνοι που ξεχύθηκαν στους δρόμους εκφράζοντας τα αντιπολεμικά τους φρονήματα. Και φυσικά δε φταίνει σε τίποτα τα ρωσικά έργα πολιτισμού που "μπλοκάρονται" από τη Δύση...

 

Σημειωτέον πως μετά τη Συνταγματική αναθεώρηση που έκανε, ο Πούτιν μπορεί να μείνει στην εξουσία ως το 2036, φέρνοντας στο προσκήνιο μια παγίωση ηγετικής μετακαπιταλιστικής μονοκαθεδρίας, περιστοιχιζόμενος από ένα δίκτυο ολιγαρχών που συνοδεύουν την κάθε απόφασή του. Προφανώς και αυτή του η απόφαση παραβιάζει τις πιο βασικές αρχές της δημοκρατίας που υποτίθεται πως θα έπρεπε να διέπει τις μεγάλες δυνάμεις (και με περισσότερους πιθανούς μιμητές).

 

-Τέταρτον και πιο σημαντικό. Η πυρηνική ισορροπία πήγε περίπατο. Οι διατυπώσεις του Πούτιν ότι τα πυρηνικά του όπλα είναι σε καθεστώς red alert, είναι ένα ακραίο bullying προς τον δυτικό κόσμο, μια απροκάλυπτη επίδειξη δύναμης που όμως αναδεικνύει ένα συστημικό πρόβλημα που επαφίεται των παγκόσμιων ηγεσιών: Το ότι οι πυρηνικοί αφοπλισμοί, είναι ένα ανέκδοτο και μια διαρκής υποκρισία.

 

Σε αυτό το καζάνι βράζουν φυσικά και οι ΗΠΑ που και εκείνες δεν έχουν βγει από τη κούρσα των επικίνδυνων οπλικών ανταγωνισμών, που έρχονται ως συνέχεια του αφανισμού της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, ενώ δεν ξεχνάμε τα όχι και τόσο μακρινά, αίσχη του ΝΑΤΟ με το απεμπλουτισμένο ουράνιο στο Ιράκ, το Κοσσυφοπέδιο και τη Βοσνία.

 

Στις 19 Ιανουαρίου, η Ρωσία ανακοίνωνε άλλωστε πως αποφάσισε να αποχωρήσει από τη Συνθήκη για τους «Ανοιχτούς Ουρανούς», επικαλούμενη την αντίστοιχη αποχώρηση των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει πρακτικά, πως οι περισσότερες από τις συμφωνίες που συνάφθηκαν για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων δεν είναι πλέον ισχύ. Η συγκεκριμένη συνθήκη, που υπογράφηκε το 1992 και τέθηκε σε ισχύ το 2002, προβλέπει τη δυνατότητα να πραγματοποιούνται άοπλες πτήσης επιτήρησης και συγκέντρωσης πληροφοριών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να αποχωρήσουν από τη συνθήκη στις 22 Μαΐου 2020 και το έκαναν πράξη, με τη Ρωσία να ακολουθεί. Αντιστοίχως, ο ίδιος ο Πούτιν έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στις ανακοινώσεις για τα νέα "υπερόπλα" του όπως το υπερηχητικό πυραυλικό σύστημα Avangard και τον υπερηχητικό πύραυλο cruise Tsirkon, ενώ λίγες ώρες πριν την έναρξη της εισβολής στην Ουκρανία, παρακολουθούσε στρατιωτικές ασκήσεις με χρήση πυρηνικών όπλων, μαζί με τον Πρόεδρο της Λευκορωσίας.

 

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία αυτή τη στιγμή υπάρχουν συνολικά περίπου 13.400 πυρηνικά όπλα, εκ των τα 3720 βρίσκονται αναπτυγμένα σε επιχειρησιακές δυνάμεις. Όλα αυτά περιλαμβάνουν τόσο στρατηγικά πυρηνικά όπλα, σε διηπειρωτικούς πυραύλους, στρατηγικά βομβαρδιστικά και πυρηνικά υποβρύχια, αλλά και τακτικά πυρηνικά όπλα.

 

Το 2019 πήγε περίπατο και η συνθήκη INF (Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty) που είχε υπογραφεί ανάμεσα στον Ρόναλντ Ρήγκαν και τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ και αποσκοπούσε στον περιορισμό των πυρηνικών όπλων μέσου βεληνεκούς.

 

Από την άλλη, η συνθήκη για τη συνολική απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών, που υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1996, ποτέ δεν τέθηκε σε ισχύ γιατί αρκετές χώρες, ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, δεν έχουν προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες.

 

Παράλληλα, Ινδία, Πακιστάν και Βόρεια Κορέα έχουν επισήμως πυρηνικά όπλα, ενώ το Ισραήλ αν και έχει, δεν έχει δώσει λεπτομέρειες για αυτά, με το μέλλον να παραμένει αβέβαιο και σε κάθε περίπτωση αχαρτογράφητο.

 

Το ευτυχές σενάριο θα είναι να αποκλιμακωθεί η κρίση εδώ και τώρα, με τις ζώνες επιρροής της Ρωσίας να μένουν στα ανατολικά της Ουκρανίας. Ακόμη και έτσι όμως το κακό έχει γίνει. Οσα διαδραματίζονται σήμερα θα έχουν μακρόχρονες συνέπειες, με αναμενόμενους τυχοδιωκτισμούς, ευκαιριακές συμμαχίες και αμφισβητήσεις Συμφωνιών που έχουν υπογραφεί με αίμα. Αν υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να κάνει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη, είναι να βάλει στο περιθώριο τα φαντάσματα των εθνικισμών, τα οποία και η ίδια πριμοδότησε με τη σιωπή της σε χώρες όπως η Αυστρία, η Ουγγαρία αλλά και η ίδια η Ουκρανία. Και να κρατήσει ως παρακαταθήκη της για τη συνέχεια τη στάση που τήρησε αυτές τις ημέρες, έστω και σε καθεστώς έκτακτης συνθήκης.  

Η υπερβάλλουσα ανοησία της κυρίας Μενδώνη: Πνίξτε τους Κύκνους στη Λίμνη…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι υπεύθυνος για την εισβολή στην Ουκρανία και πρέπει να υποστεί τις συνέπειες, όπως(πρέπει να) γίνεται με όλους τους ηγέτες που διατάζουν πολεμικές επιχειρήσεις σε βάρος κυρίαρχων κρατών.

 

Ο Πούτιν και η Ρωσία θα πληρώσουν το τίμημα, αφού ήδη τούς έχουν επιβληθεί βαριές κυρώσεις από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι πρέπει να γίνει τώρα κι ας μην έγινε το ίδιο στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν, όταν άλλες χώρες και οι ηγέτες τους έκαναν το ίδιο: εισέβαλαν ή απλώς βομβάρδισαν άλλες κυρίαρχες χώρες.

 

Όμως, παρατηρούμε ορισμένες ακρότητες, που τίποτα δεν προσφέρουν στην υπόθεση της ειρήνης. Τι εξυπηρετεί, άραγε, η εμπλοκή του Αθλητισμού και του Πολιτισμού στις κυρώσεις που επιβάλλονται στη Ρωσία; Ποιος θα κερδίσει και τι θα κερδίσει αν αποκλειστούν οι ρωσικές ομάδες από τις διεθνείς διοργανώσεις; Είναι επικίνδυνοι οι Ρώσοι αθλητές; Είναι πράκτορες του Πούτιν και πρέπει να τιμωρηθούν, επειδή εκείνος εισέβαλε στην Ουκρανία; Και πόσο, άραγε, θα βοηθήσει την υπόθεση της ειρήνης η απαγόρευση εκδηλώσεων στις οποίες πρωταγωνιστούν Ρώσοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα;

 

Διαβάζουμε την εξής ανακοίνωση:

 

« Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, έδωσε σήμερα οδηγίες να ανασταλεί οποιαδήποτε υλοποίηση, συνεργασία, προγραμματισμός ή συζήτηση εκδηλώσεων με ρωσικούς πολιτιστικούς οργανισμούς. Σημειώνεται ότι η ήδη αναβληθείσα εκδήλωση του Gala Όπερας που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 3 Μαρτίου, ακυρώνεται, όπως και η μετάδοση της παράστασης «Η Λίμνη των Κύκνων», στο πλαίσιο του κύκλου The Bolshoi Ballet Live from Moscow, την Κυριακή 6 Μαρτίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Megaron - The Athens Concert Hall “

 

Πόσο άδειος πρέπει να είναι ο εγκέφαλος που εμπνεύστηκε αυτήν την πρωτοφανή απαγόρευση; Πού αποβλέπει, άραγε; Η Λίμνη των Κύκνων είναι προπαγανδιστικό έργο του Πούτιν; Θα τρίζουν τα κόκαλα του Τσαϊκόσφκσι.

 

Και πού θα σταματήσει, άραγε, αυτό το κυνήγι μαγισσών; Θα κόψουμε τις παραστάσεις με έργα τον Τσέχοφ; Θα απαγορεύσουμε τα βιβλία του Τολστόι και του Ντοστογέφσκι; Θα σηκωθούν από τους τάφους τους η Αννα Καρένινα και οι Αδελφοί Καραμαζόφ.

 

Η κυρία Μενδώνη είναι-δυστυχώς, αλλά είναι- υπουργός μιας χώρας με έναν από τους πιο μεγάλους πολιτισμούς στον κόσμο. Δεν έχει δικαίωμα να τον εμπλέκει στις πολιτικές σκοπιμότητες.

 

Δεν θα πληγεί ο Πούτιν από τέτοιες ανόητες αποφάσεις, που προδίδουν αχρείαστο φανατισμό. Εκτός αν μας πουν ότι οι Ρώσοι αθλητές είναι πράκτορες του Πούτιν και η Λίμνη των Κύκνων κάνει ρωσική προπαγάνδα. Μόνο αυτό δεν έχουμε ακούσει ακόμα.

 

Με τέτοιες αποφάσεις δυστυχώς επιβεβαιώνεται αυτό που έχει πει ο Αυστριακός συγγραφέας Κάρλ Κράους: «Οταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές»…

Νεκροί από ισραηλινά πυρά δύο Παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη

 

Δύο νεαροί Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από άνδρες του στρατού και της αστυνομίας του Ισραήλ στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών.

 

Στρατιώτες και αστυνομικοί με πολιτικά εισέβαλαν σε καταυλισμό προσφύγων στη Τζενίν, για να συλλάβουν ύποπτο που «καταζητείτο για τρομοκρατική δραστηριότητα», σύμφωνα με την ισραηλινή συνοριοφυλακή.

 

«Μετά τη σύλληψη του υπόπτου, καθώς οι δυνάμεις επιβολής της τάξης εγκατέλειπαν το σπίτι, ανταλλάχθηκαν σφοδρά πυρά και οι δυνάμεις που επιχειρούσαν επιτόπου αντέδρασαν κάνοντας χρήση αληθινών πυρών», προστίθεται στην ανακοίνωση των ισραηλινών.

 

Καθώς οι αστυνομικοί έφθαναν στα οχήματά τους, δεύτερος ένοπλος άνοιξε πυρ εναντίον τους και αυτοί ανταπέδωσαν, σύμφωνα με την ίδια πηγή.

 

Από τη δική του πλευρά, το παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας ανέφερε ότι δύο άνδρες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια μάχης. Το παλαιστινιακό πρακτορείο ειδήσεων WAFA μετέδωσε ότι επρόκειτο για τους Αμπντάλα αλ Χοσάρι, 22 ετών, και Σάντι Χάλεντ Νατζμ, 18 ετών.

 

Οι ισραηλινές δυνάμεις συνέλαβαν τον Ιμάντ Τζαμάλ Αμπού αλ Χάιτζα, φυλακισμένο ο οποίος είχε αφεθεί ελεύθερος, κατά το WAFA. Πάντα σύμφωνα με το πρακτορείο, ο θάνατος των δύο Παλαιστινίων πυροδότησε διαδήλωση πολλών εξοργισμένων κατοίκων της Τζενίν.

 

Η επιχείρηση εγγράφεται στο πλαίσιο των αρκετών πρόσφατων ισραηλινών εισβολών, που καλύπτονται εκτενώς από ισραηλινά ΜΜΕ, σε πόλεις της Δυτικής Όχθης.

 

Τον Φεβρουάριο, ισραηλινές δυνάμεις σκότωσαν τρεις Παλαιστίνιους κατά τη διάρκεια επιχείρησης υπό το φως της ημέρας, στη Νάμπλους, στο βόρειο τμήμα της Δυτικής Όχθης.

 

Την περασμένη εβδομάδα, ισραηλινοί στρατιώτες σκότωσαν 14χρονο Παλαιστίνιο ο οποίος, σύμφωνα με τις ισραηλινές αρχές, πέταξε κοκτέιλ μολότοφ κοντά στη Βηθλεέμ.

 

Το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών, το 1967. 

Στη Δυτική Όχθη, ζουν κάπου 475.000 εβραίοι έποικοι ανάμεσα σε 2,9 εκατομμύρια Παλαιστινίους, σε οικισμούς οι οποίοι θεωρούνται γενικά παράνομοι βάσει του διεθνούς δικαίου.

πηγή

 

 

Πολεμώντας τον πόλεμο

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Βρισκόμαστε ήδη στο 22ο έτος της τρίτης μετά Χριστόν χιλιετίας. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα στις ΗΠΑ έχουν προεδρεύσει, κατά σειρά, ο Τζορτζ Μπους ο Β΄ (δύο θητείες), ο Μπαράκ Ομπάμα (επίσης δύο), ο Ντόναλντ Τραμπ (μία, και πολλή του ήτανε) και ο Τζο Μπάιντεν. Οι ΗΠΑ απέχουν πολύ από το να είναι υπόδειγμα δημοκρατίας. Το τυπικό πάντως, τις εκλογές, το τηρούν, αν και τις αναμετρήσεις τις κρίνει μάλλον η όρεξη των πανίσχυρων λόμπι παρά η βούληση των πολιτών.

 

Σ’ αυτά τα 22 χρόνια στη Ρωσία ηγεμονεύει ο Βλαντιμίρ Πούτιν: δύο προεδρικές θητείες από το 2000 έως το 2008, μία πρωθυπουργική από το 2008 έως το 2012, όταν εγκατέστησε πρόεδρο τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, όχι τίποτε σπουδαιότερο από ανδρείκελο, πάλι πρόεδρος από το 2012 μέχρι σήμερα. Και στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, αυτός θα νικήσει, καμιά αμφιβολία. Μπορεί η διαφθορά να βασιλεύει στη χώρα του· μπορεί οι πάμπλουτοι ολιγάρχες να έχουν κάθε δυνατότητα παρανομίας ώστε να ικανοποιούν την απληστία τους· μπορεί οι αντιφρονούντες, οι αντιπολιτευόμενοι γενικά, να θεωρούνται εθνικοί προδότες και να φυλακίζονται με συνοπτικές διαδικασίες από την απολύτως εξαρτημένη Δικαιοσύνη· μπορεί η ελευθερία των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να οδεύει ελαφρώς καλύτερα απ’ ό,τι στην Κίνα, όλα αυτά όμως δεν μετράνε την ώρα της κάλπης. Μετράει η «εθνική περηφάνια». Κι αν πάνε να μετρήσουν, να μεταφραστούν σε ψήφο διαμαρτυρίας, υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα έτοιμο να βγάλει από την κάλπη το εθνικά σωστό αποτέλεσμα.

 

Στη Ρωσία του Πούτιν οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις είναι υπόθεση εξαιρετικά επικίνδυνη, όποια κι αν είναι τα αιτήματά τους. Η πανδημία έδωσε την ευκαιρία στο καθεστώς να τις απαγορεύσει. Είναι λοιπόν χίλιες φορές άξιοι επαίνου οι Ρώσοι που την Πέμπτη, πρώτη μέρα της στρατιωτικής εισβολής της πατρίδας τους στην Ουκρανία, συγκεντρώθηκαν στη Μόσχα, στην Αγία Πετρούπολη, στην Αικατερινούπολη και σε άλλες πενήντα ρωσικές πόλεις για να διαδηλώσουν όχι γενικά και αόριστα κατά του πολέμου, αλλά ειδικά και συγκεκριμένα κατά του πολέμου που κήρυξε η χώρα τους στους γείτονες και «αδερφούς» τους Ουκρανούς. Οπως στις ΗΠΑ τον καιρό του Βιετνάμ. Οπως στο Ισραήλ από όσους δεν δέχονται πως οι Παλαιστίνιοι γεννιούνται ζωσμένοι εκρηκτικά. Μέχρι να πέσει ο ήλιος στη Ρωσία είχαν συλληφθεί περίπου 1.700. Το τίμημα ήταν προδιαγεγραμμένο. Δεν «προδίδεις την πατρίδα σου» ατιμωρητί.

 

New York Times: Ο κίνδυνος η Ουκρανία να μετατραπεί στο Αφγανιστάν των νεοναζί – Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ξαναζεί

 

Η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει δημιουργήσει μια τεράστια κινητοποίηση ακροδεξιών πολιτοφυλακων στην Ευρώπη που έχουν καταφύγει στο διαδικτυο για να συγκεντρώσουν χρήματα, για να στρατολογήσουν μαχητές και να διοργανώσουν ταξίδια στα πεδια των μαχών προς συμπαράσταση της Ουκρανίας.

 

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με άρθρο των New York Times, ηγέτες πολιτοφυλακών στη Γαλλία, στη Φινλανδία και στην Ουκρανία έχουν αναρτήσει διακηρύξεις με τις οποίες καλούν τους υποστηρικτές τους να τους στηρίξουν στη μάχη για την προάσπιση της Ουκρανίας εναντια στην Ρωσική εισβολή.

 

Οι συγκεκριμένες αναρτήσεις έχουν συγκεντρωθεί και μεταφραστεί από την οργάνωση SITE που εξειδικεύεται στην ανίχνευση εξτρεμιστικών ομάδων.

 

 

 

 

 

Η Rita Katz, διευθύντρια της οργάνωσης, λέει ότι ένας μεγάλος αριθμός ακροδεξιών, οπαδών των “λευκής υπεροχής” και νεοναζιστικών ομάδων σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική έχουν εκφράσει τη βούλησή τους για τη στήριξη της Ουκρανιας, εκφράζοντας μάλιστα και την προθεση να συμμετάσχουν στο πεδίο των μαχών συμμετέχοντας σε παραστρατιωτικά εκστρατευτικά σώματα.

 

Το κίνητρο για το ταξίδι στην Ουκρανία, λέει, είναι να αποκτήσουν εκπαίδευση σε μάχες. Επίσης, το κίνητρο είναι ιδεολογικό αφού αυτές οι ακροδεξιές ομάδες αντιμετωπίζουν τη μάχη ενάντια στη Ρωσία ως μία συνέχεια της μάχης ενάντια στον κομμουνισμό, προσθέτωντας ιστορικές αναφορές στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και συνδέοντας τη μοντέρνα Ρωσία και τον πρόεδρό της Βλάντιμιρ Πούτιν με την πρώην Σοβιετική Ένωση.

 

“Η αστάθεια στην Ουκρανία προσφέρει στους εξτρεμιστές της “λευκής υπεροχής” τις ίδιες ευκαιρίες εκπαίδευσης στα πεδία των μαχών όπως η αστάθεια στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Συρία πρόσφερε στους τζιχαντιστές εδώ και πολλά χρόνια”, λέει από την πλευρά του ο Ali Soufan, επικεφαλής του Soufan Group, που συλλέγει στοιχεία εδώ και πολλά χρόνια για το πώς η σύγκρουση στην Ανατολικη Ουκρανία έχει μετατραπεί στο διεθνή κεντρικό σημείο της φασιστικής δράσης.

 

 

 

“Οι εμφύλιοι πολέμοι και οι συγκρούσεις συνήθως έλκουν εθελοντές. Κάποιοι μπορεί αρχικά να προσφερθούν για ανθρωπιστικούς λόγους όμως η συμμετοχή τους εντείνει τη διάρκεια των συγκρούσεων και τη βία”, είπε σε δήλωσή του στους Times.

 

Η σημερινή μεγάλη κινητοποίηση ακροδεξιών ομάδων μπορεί να αποδειχτεί προβληματική για την Ουκρανική κυβέρνηση, αφού υποστηρίζει το αφήγημα του κ. Πούτιν μιας Ουκρανίας προπύργιο των φασιστικών δυνάμεων και του ψεύδους ότι η Ρωσία κάνει πόλεμο ενάντια στους ναζί που ελέγχουν την κυβέρνηση του Κιέβου. Στην πραγματικότητα, η Ουκρανία έχει μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και ο πρόεδρός της είναι Εβραίος.

 

Μέρος της δραστηριοτητας επικεντρώνεται γύρω από το Τάγμα Αζόφ, μια ελίτ μονόδα της Ουκρανικής Εθνοφρουράς που αντλεί μαχητές από την ακροδεξιά από όλο τον κόσμο, λέει η SITE. Αυτή η ομάδα συστάθηκε μετά την πρώτη εισβολή της Ρωσίας το 2014 (σ.σ. μετά την “Πορτοκαλί επανάσταση”) και έχει εμπειρία από το πεδίο των μαχών.

 

Σε διακήρυξή της ο ηγέτης της φασιστικής οργάνωσης κάλεσε για μια “ολική κινητοποίηση” και κάλεσε εθελοντές να ενωθούν στις δυνάμεις της.

Την ίδια περίοδο μια άλλη νεοφασιστικη Ουκρανική ομάδα, η Carpathian Sich έδωσε στη δημοσιότητα λογαριασμούς για τη συλλογή χρημάτων μέσω Paypal, αλλά και μέσω κρυπτονομισμάτων Bitcoin, Ethereum, Tron.

 

Οι ίδιες πληροφορίες διακινήθηκαν σε αρκετές Φινλανδικες και Γαλλικές ακροδεξιές σελιδες. Χαρακτηριστικο είναι ότι η Γαλλική φασιστικη οργάνωση OC κάλεσε και αυτή τα μέλη της να προχωρήσουν στην κατάθεση χρημάτων σημειώνοντας:  

“Όπως η Σοβιετική Ένωση, έτσι και ο Πούτιν θα ηττηθεί” και σημειώνοντας ότι οι Γάλλοι εθνικιστές στέκουν δίπλα στον λαό της Ουκρανίας.

 

Νεοναζιστικές ομάδες στη Φινλανδια καλούν τους Φινλανδούς να ενωθούν στον αγώνα μαζί με τους Ουκρανούς σημειώνοντας ότι:

 

“Το προαιώνιο καθήκον των Φινλανδών είναι να πολεμούν ενάντια στους Ρώσους”

 

Για να προσθέσουν:

 

“Η Ρωσία πάντα μας κυνηγά και αυτό το φίδι δε θα σταματήσει μέχρι να του κόψουμε το κεφάλι. Η καλύτερη λύση είναι μία συλλογική απάντηση έτσι ώστε να στείλουμε τη Μόσχα πίσω στην εποχή των σπηλαίων”.

 

nytimes.com    

Gazprom: Κανονικά οι παραδόσεις φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω της Ουκρανίας -Οι «μπίζνες» συνεχίζονται.!

 

Παρότι η πολεμική σύγκρουση ανάμεσα σε ΗΠΑ-Βρετανία, ΕΕ και ΝΑΤΟ με τη Ρωσία στο ουκρανικό έδαφος εξακολουθεί να μαίνεται, οι «μπίζνες» και τα τεράστια κέρδη για τις εταιρείες με το φυσικό αέριο, συνεχίζονται κανονικά.

 

Όπως δήλωσε τη Δευτέρα, ο εκπρόσωπος της Gazprom, Σεργκέι Κουπριάνοφ, η ρωσική εταιρεία συνεχίζει κανονικά να προμηθεύει ρωσικό αέριο για διαμετακόμιση στην Ευρώπη μέσω ουκρανικού εδάφους. Δηλαδή δίπλα από περιοχές και σημεία που σκοτώνονται σε μάχες άνθρωποι και από τις πλευρές, ο αγωγός της Gazprom λειτουργεί κανονικά ενισχύοντας την κερδοφορία της εταιρείας!

 

 

«Η Gazprom προμηθεύει ρωσικό αέριο για διαμετακόμιση στην Ευρώπη μέσω ουκρανικού εδάφους κανονικά, σύμφωνα με τα αιτήματα των ευρωπαίων καταναλωτών – 105,8 εκατ. κυβικά μέτρα από τις 28 Φεβρουαρίου», είπε.

 

Υπενθυμίζεται ότι η τιμή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη αυξήθηκε κατά περισσότερο από 35% καθώς οι συναλλαγές άνοιξαν τη Δευτέρα στα 1.450 δολάρια ανά 1.000 κυβικά μέτρα, σύμφωνα με στοιχεία που παρείχε η ICE του Λονδίνου.

 

Η ρωσική Gazprom τον Νοέμβριο του 2021 ανακοίνωσε τα υψηλότερα τριμηνιαία κέρδη στην ιστορία της, στα 581,8 δισ. ρούβλια (7,8 δισ. δολάρια) για το γ΄ τρίμηνο του 2021, αντανακλώντας τις υψηλότερες τιμές του φυσικού αερίου.

 

Η ελεγχόμενη από το Κρεμλίνο εταιρεία πετρελαίου και φυσικού αερίου, επωφελήθηκε από τις τιμές-ρεκόρ του φυσικού αερίου στην Ευρώπη, τη βασική πηγή εσόδων της, για να γεμίσει με κέρδη τα ταμεία της….

πηγή

 

Τα κακά σημάδια: Τα πυρηνικά του Πούτιν και οι εξοπλισμοί της Γερμανίας…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς 

 

Το ιδανικό σενάριο θα ήταν να συμφωνήσουν Ρώσοι και Ουκρανοί διαπραγματευτές, να σταματήσουν οι συγκρούσεις, να αποχωρήσουν οι ρωσικές δυνάμεις από την Ουκρανία, να ηρεμήσει η περιοχή, να αρθούν σιγά-σιγά οι δυτικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας και ο κόσμος να επανέλθει στην κανονικότητα. 

Γίνονται αυτά; Δεν γίνονται, δυστυχώς. Γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε υπόψη μας ότι μπορεί να ακολουθήσουν χειρότερα. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη προετοιμάστηκε και από εδώ ξεκίνησε. Μπορεί να έχουν περάσει οκτώ δεκαετίες από τότε, αλλά η ιστορική μνήμη είναι παρούσα. 

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι σήμερα δεν υπάρχουν οι αναλογίες του τέλους της δεκαετίας του ’30. Τότε υπήρχε η ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ, που οδήγησε σε παγκόσμιο αιματοκύλισμα. Σήμερα όλη η Ευρώπη είναι ενωμένη από τα δυτικά έως τα ανατολικά και από το βορρά έως το νότο της. Σήμερα το «κακό» προσωποποιείται στον Πούτιν και στη Ρωσία. 

Όμως, σήμερα υπάρχει μια καθοριστική διαφορά σε σχέση με τα τέλη της δεκαετίας του ’30, όταν άρχισε ο πόλεμος. Τα πυρηνικά όπλα που κατέχουν αρκετές χώρες είναι ικανά να αφανίσουν τον κόσμο, αν χρησιμοποιηθούν. Στην Ευρώπη πυρηνικές δυνάμεις είναι η Ρωσία, η Βρετανία και η Γαλλία. 

Η απειλητική ανακοίνωση του Πούτιν ότι έδωσε εντολή να τεθούν σε «συναγερμό» οι «δυνάμεις αποτροπής» της Ρωσίας, που περιλαμβάνουν τα πυρηνικά όπλα, μόνο καλό σημάδι δεν είναι. Μπορεί να είναι μέρος του σχεδίου του για «να δικαιολογήσει την επιθετικότητά του», όπως είπαν οι Αμερικανοί. Όμως, ένας ευρωπαίος αξιωματούχος είπε ότι «και το ΝΑΤΟ έχει πυρηνικά». Δεν υπήρξε συνέχεια και μακάρι να μην υπάρξει. Όμως, όσο υπάρχει τόσο τεταμένη κατάσταση μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. 

Ένα δεύτερο κακό σημάδι είναι η πανηγυρική ανακοίνωση του καγκελάριου Σόλτς ότι η Γερμανία θα δαπανήσει 100 δισεκατομμύρια για να εξοπλιστεί. Είναι η πρώτη φορά μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που η Γερμανία επανεξοπλίζεται. 

Δεν υπάρχουν αναλογίες με τα τέλη της δεκαετίας του ’30. Η Γερμανία είναι η οικονομική καρδιά της Ευρώπης και έχει, δεκαετίες τώρα, άριστες σχέσεις με όσους πολέμησε τότε, με πρώτη τη Γαλλία. Ωστόσο θα γίνει ζητούμενο πώς θα εξοπλιστεί η Γερμανία. Στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, δηλαδή υπό τον έλεγχο των Αμερικανών; Σε διαφορετικό πλαίσιο, περισσότερο ευρωπαϊκό, που θα οδηγήσει σε κοινή ευρωπαϊκή άμυνα; ΄Η, τέλος, θα επανεξοπλιστεί μόνη της, για να καταστεί μεγάλη στρατιωτική δύναμη, όπως η Βρετανία και η Αγγλία; 

Ουδείς μπορεί να απαντήσει σήμερα σε αυτά τα ερωτήματα. Διότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει τόσο που ουδείς είναι σε θέση να έχει όλα τα δεδομένα. Πάντως, το εξοπλιστικό πρόγραμμα-μαμούθ της Γερμανίας μπορεί να ξυπνήσει μνήμες. Σήμερα, υπό το κράτος της κυνικής συμπεριφοράς του Πούτιν, η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη να αντιδράσει ενιαία. Όμως, ούτε τα εθνικά συμφέροντα θα εξαλειφθούν ούτε οι φόβοι θα καταλαγιάσουν. Και οι γειτονικοί της Γερμανίας λαοί δεν ξέρουμε πώς θα αισθανθούν αύριο-μεθαύριο, αν δουν, για παράδειγμα, ότι αντί των Σοσιαλδημοκρατών και των Χριστιανοδημοκρατών, έρθει στην εξουσία κάποια άλλη δύναμη, με άλλες «ιδέες». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη Γερμανία, όπως και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, οι ηγεσίες εκλέγονται. Και ο Χίτλερ εξελέγη. Και εκμεταλλεύθηκε όλα τα «όπλα» που του έδωσαν οι νικητές του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου: την απομόνωση της Γερμανίας και την επιβολή εξοντωτικών κυρώσεων. 

Αυτό το τελευταίο μπορεί να αποτελεί μεγάλο δίδαγμα και σε σχέση με τη Ρωσία. Ναι, ο Πούτιν πρέπει να αναχαιτισθεί. Να καταλάβει ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιεί την ισχύ για να επιβάλει τη θέλησή του σε γειτονικές χώρες. Ωστόσο, στην άλλη πλευρά πρέπει να συνυπολογίσουν τι θέλουν να κάνουν με τη Ρωσία. Αυτό που έκαναν μέχρι τώρα, δηλαδή τη στρατιωτική απομόνωσή της μέσω της συνεχούς επέκτασης του ΝΑΤΟ ακόμα και δίπλα στα σύνορά της; Είναι σώφρων πολιτική αυτή; Και πού θα οδηγήσει; 

Πάντως, πολλά χρόνια πριν, επιφανείς Αμερικανοί-από τον Κίσινγκερ και τους διπλωμάτες Τζορτζ Κέναν και Τζακ Μάτλοκ, που πρωταγωνίστησαν σαν «γεράκια» στον Ψυχρό Πόλεμο- είχαν προειδοποιήσει ότι η απομόνωση της Ρωσίας και η επέκταση του ΝΑΤΟ μέχρι τη Βαλτική θα ήταν «μοιραίο λάθος». ‘Οποιος ενδιαφέρεται μπορεί, με μια απλή περιήγηση στο Διαδίκυτο , να βρει τι έχουν πει και θα καταλάβει περισσότερα. 

Θα καταλάβει, δηλαδή, ότι οι σημερινές εξελίξεις δεν ήταν αναπόφευκτες, αν μετά την κατάρρευση του ανατολικού συνασπισμού(1989-1991), οι νικητές της Δύσης είχαν διαχειριστεί αλλιώς τη νίκη τους. Ειδικά εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει να έχουμε μεγαλύτερες ανησυχίες. Οι Αμερικανοί έχουν διαφορετικές προτεραιότητες. 

Ο Πούτιν θα υποστεί τις κυρώσεις, αλλά η Ρωσία δεν πρέπει να ταπεινωθεί. Διότι η Ρωσία θα υπάρχει και μετά τον Πούτιν. Και η Ευρώπη θα πρέπει να συμβιώσει μαζί της. Όπως συμβίωσε, ειρηνικά, επί σχεδόν οκτώ δεκαετίες. Οτιδήποτε άλλο θα είναι καταστροφικό. Για όλους.