Οι ευρωβουλευτές της ΝΔ ψήφισαν κατά ελέγχων σε Ρώσους ολιγάρχες στους φορολογικούς παραδείσους!

 

Οι ευρωβουλευτές του ΕΛΚ και ανάμεσά τους εκείνοι της Νέας Δημοκρατίας καταψήφισαν την τροπολογία εναντίον των Ρώσων ολιγαρχών που κατατέθηκε στο ευρωκοινοβούλιο.

 

Η τροπολογία, που δεν πέρασε για λίγες ψήφους, αναφέρεται στην ύπαρξη κρυφών περιουσιακών στοιχείων των Ρώσων ολιγαρχών των Paradise Papers σε φορολογικούς παραδείσους  και καλει της ΕΕ να εντείνει τη δράση της κατά των λεγόμενων “φορολογικών παραδείσων”.

 

 

Στην ψηφοφορία οι ευρωβουλευτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), της Νέας Δημοκρατίας και της ακροδεξιάς, καταψήφισαν (δείτε ακολουθως την τροπολογία και την ψηφοφορία) την τροπολογία για τις κυρώσεις εναντίον των Ρώσων ολιγαρχών στους φορολογικούς παραδείσους, που αν φυσικά είχε ποτέ σκοπό να τους κάνει η ΕΕ τότε δεν θα ήταν… ΕΕ, αφού κάτι τέτοιο θα αφορούσε και τους ολιγάρχες άλλων εθνικοτήτων…

 

Ωστόσο, ούτε καν για τα μάτια του κόσμου, δεν φρόντισαν να τηρήσουν έστω τα προσχήματα. Την ώρα που στην Αθήνα ο Μητσοτάκης εκφωνεί λογύδρια ότι βρίσκεται στην σωστή πλευρά της ιστορίας” και εμπλέκει την Ελλάδα στον πόλεμο στέλνοντας στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία, στο Στρασβούργο οι ευρωβουλευτές του (Μειμαράκης, Κεφαλογιάννης, Σπυράκη, Ασημακοπούλου, Κυμπουρόπουλος, Βόζεμπεργκ καθώς και ο διαγραμμένος από την ΝΔ Κύρτσος) ψηφίζουν υπέρ των Ρώσων ολιγαρχών!   

   

Ακολουθούν τα ονομαστικά αποτελέσματα της ψηφοφορίας:

  

πηγή

Μόνος σύμμαχος του Πούτιν είναι η «μαύρη διεθνής»

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

«Ένας αλλά λύκος πολεμάει ανώμαλους», γράφει για τον Πούτιν η γνωστή ελληνική φασιστοφυλλάδα. Οι μόνοι σύμμαχοι του Ρώσου δικτάτορα στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ είναι οι ακροδεξιοί. Παραδόξως, αυτός που έχει εισβάλει στην Ουκρανία με πρόσχημα την "αποναζιστικοποίησή" της, υποστηρίζεται από τους νεοναζί όλου του κόσμου.

 

Ο ακροδεξιός, πρώην σύμβουλος του Ντόναλντ Τραμπ, ο Στηβ Μπάνον τάχθηκε υπέρ του Πούτιν γιατί επιτίθεται στους τρανς, ενώ το ομογάλακτο τηλεοπτικό κανάλι Fox News διατυπώνει τη θέση μέσω του παρουσιαστή Tucker Carlson ότι «Το μίσος κατά του Πούτιν έχει γίνει ο πυλώνας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής»(NYT). Επίσης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη ραδιοφωνική εκπομπή The Clay Travis & Buck Sexton Show, ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι ο Ρώσος πρόεδρος είναι «έξυπνος». Στη συνέχεια, το βράδυ της 23ης Φεβρουαρίου, όταν έγινε γνωστό ότι είχε ξεκινήσει η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο Τραμπ επανέλαβε τον θαυμασμό του για τον Πούτιν, αλλά στις 26 Φεβρουαρίου αναδιπλώθηκε και αποκάλεσε την εισβολή «θηριωδία», επαναλαμβάνοντας όμως ότι ο Πούτιν «παίζει» τον Τζο Μπάιντεν!

 

Γενικά, αν κάποτε η Ρωσία και άλλα απολυταρχικά καθεστώτα θεωρούνταν αντιδημοκρατικά, σήμερα αναδεικνύονται ως σύμβολο του αμερικανικού συντηρητισμού και καθρέφτης του οράματός του για τον κόσμο. Υποστηρίζοντας τον Πούτιν και άλλους δικτάτορες, η ακροδεξιά στις ΗΠΑ έχει βρει έναν νέο τρόπο να διαχειρίζεται τις ιδεολογικές διαμάχες και να διχάζει περαιτέρω τους Αμερικανούς.

 

Στην Ευρώπη, ο Ματέο Σαλβίνι της ακροδεξιάς Λέγκας του Βορρά στην Ιταλία, έχει εκφράσει τον θαυμασμό του για τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Σύμφωνα με τους Financial Times, έκανε αρκετά ταξίδια στη Ρωσία για να συναντήσει αξιωματούχους του Ρώσου προέδρου και τον Μάρτιο 2017 υπέγραψε και συμφωνία συνεργασίας με το κόμμα του Πούτιν.

 

Στενοί φαίνονται να είναι οι δεσμοί της Μόσχας και με την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD). Το BBC αποκάλυψε ένα διαβαθμισμένο έγγραφο του Κρεμλίνου στο οποίο αναφερόταν ότι ο ακροδεξιός βουλευτής της Εναλλακτικής για τη Γερμανία, Μάρκους Φρόνμαϊερ θα μπορούσε να γίνει «απολύτως ελεγχόμενος» από τη Ρωσία. Το έγγραφο περιγράφει επίσης λεπτομερώς τις προσπάθειες επηρεασμού της κοινής γνώμης και των υπευθύνων λήψης αποφάσεων σε ολόκληρη την ΕΕ.

 

Σε άρθρο που δημοσίευσε η επιθεώρηση Foreign Affairs αναφέρεται η άτυπη «μαύρης διεθνής» που έχει έδρα τη Μόσχα και δεσμούς με όλα τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης.

 

Το ναζιστικό κόμμα Τζόμπικ (τρίτο στο ουγγρικό Κοινοβούλιο) είναι προνομιακός συνομιλητής κύκλων της ρωσικής ελίτ που βρίσκονται κοντά στον Πούτιν.

 

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου τους Μόσχας και πρώην σύμβουλος του Κρεμλίνου Αλεξάντερ Ντούγκιν (πατέρας του δόγματος της ευρασιατικής πολιτικής της Ρωσίας) έστειλε επιστολή στον έγκλειστο φασίστα Νίκο Μιχαλολιάκο, στην οποία «προσέφερε υποστήριξη για τις γεωπολιτικές θέσεις της Χρυσής Αυγής».

 

Τέλος, ένα τηλεγράφημα που αποκαλύφθηκε από τα WikiLeaks δείχνει ότι το ακροδεξιό κόμμα Ατάκα έχει στενούς δεσμούς με τη ρωσική πρεσβεία στη Σόφια.

 

Αλεξάντερ Ντούγκιν

 

Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, ένας από τους πνευματικούς ηγέτες της ρωσικής ακροδεξιάς (ο Ρώσος Στηβ Μπάνον), είναι ο εμπνευστής και θεωρητικός της νέας γεωπολιτικής στρατηγικής της Ρωσίας και του ρεύματος του "ευρασιανισμού". Έγινε διάσημος με το βιβλίο του "Τα θεμέλια της Γεωπολιτικής: Το Γεωπολιτικό Μέλλον της Ρωσίας", το οποίο εκδόθηκε το 1996 και άσκησε τεράστια επιρροή στους Ρώσους ολιγάρχες.

 

Η σκέψη του και οι θέσεις του αντανακλώνται στις κινήσεις του Πούτιν, με την εισβολή στην Ουκρανία να μοιάζει βγαλμένη μέσα από το πόνημά του.

 

Ο Ντούγκιν πιστεύει ότι η ευρασιατική αυτοκρατορία είναι το εκ γενετής δικαίωμα του ρωσικού λαού να κυβερνά τους “κατώτερους λαούς” στα εδάφη που τον περιβάλλουν. Σύμφωνα με τον Ντούγκιν, οι Ρώσοι είναι ένας μεσσιανικός λαός, με “καθολική, πανανθρώπινη σημασία”.

   

Μετρώντας τα υπερκέρδη της ολιγαρχίας στα μίντια

 

της Ματίνας Παπαχριστούδη

 

Η είδηση ήρθε από την αγορά της διαφήμισης. Η δαπάνη για την τηλεόραση «τρέχει» έως και ένα εκατομμύριο ευρώ την ημέρα! Πέρυσι η διαφημιστική δαπάνη αυξήθηκε κατά 20%, ενώ κανείς δεν γνωρίζει ποιο είναι το πραγματικό έσοδο για τις τηλεοπτικές επιχειρήσεις, αφού με απαίτησή τους δεν δημοσιοποιείται καμία μέτρηση αγοράς. Για το 2022 εκτιμάται αύξηση κατά 12%-15%. Για το πιθανό ύψος των εσόδων από αυτά τα ποσοστά αρκούμαστε στις δηλώσεις διαφόρων παραγόντων. Οι διαφημιστές λένε πως η τηλεόραση πήρε πέρυσι περισσότερα από 300 εκατ. ευρώ, οι εκπρόσωποι των καναλιών περίπου 250.

 

Οι τηλεοπτικοί σταθμοί των ολιγαρχών της ενημέρωσης κατέχουν τη μερίδα του λέοντος στις χαριστικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης ΝΔ από το 2020, με πρόσχημα την πανδημική κρίση. Όλο αυτό το διάστημα χαρίστηκαν ή σχεδόν μηδενίστηκαν οι οικονομικές τους υποχρεώσεις προς το κράτος, ενώ παράλληλα –όπως και σε όλα τα άλλα ΜΜΕ– το κράτος ανέλαβε τις ασφαλιστικές εισφορές, τα χρέη προς ασφαλιστικούς οργανισμούς αλλά και τους μισθούς. Ειδικότερα για τη διαφήμιση, ρυθμίστηκε η έκπτωσή της από τη φορολογία επιχειρήσεων ήδη από το 2020.

 

Ωφελημένα από την πολιτική διαχείρισης της κρίσης του κορονοϊού είναι όλα τα Μέσα ενημέρωσης. Οι εφημερίδες, που παραμένουν η κύρια πηγή ενημέρωσης και δημοσιογραφικού περιεχομένου, συνεχίζουν να εκδίδονται εξαιτίας της παραπάνω επιδοματικής πολιτικής, τόσο στο κέντρο όσο και στην περιφέρεια. Και ακριβώς εξαιτίας της δημοσιογραφικής λειτουργίας τους, η κυβέρνηση δεν εφαρμόζει πρόγραμμα ενίσχυσης με σαφείς κανόνες και όρους. Το διαδίκτυο, μετά την τηλεόραση, μετράει τα υπερκέρδη του. Οι ιστοσελίδες που κατέχουν τα παραδοσιακά συγκροτήματα ΜΜΕ αλλά και πληθώρα νέων και πλήρως ελεγχόμενων με «πετσωμένες λίστες» χρηματοδότησης, είναι απόλυτα κερδοφόρες, τόσο οικονομικά όσο και κυρίως ιδεολογικά, καθώς εξελίσσονται σε σημαντικό ψηφιακό πυλώνα της ιδεολογικής και πολιτικής χειραγώγησης.

 

Κι ενώ το μιντιακό κεφάλαιο μετράει τα κέρδη του, οι εργαζόμενοι μετράνε τις απώλειές τους, οικονομικές και επαγγελματικές. Από δημοσιογράφοι έχουν μετατραπεί σε κακοπληρωμένους «χειριστές- επεξεργαστές» κειμένων.

 

 

 

 

πηγή  

«Οι Ουκρανοί είναι φίλοι μας» φωνάζουν Ρώσοι αντιπολεμικοί διαδηλωτές

 

Αυτούς τους ανθρώπους συλλαμβάνει ο Πούτιν, αυτούς τους ανθρώπους «τιμωρεί» η Δύση και η κα. Μενδώνη. Μιλώ για την Yelena Osipova(φωτογραφία), την 76χρονη Ρωσίδα καλλιτέχνιδα και ακτιβίστρια που επέζησε της πολιορκίας του Λένινγκραντ από τους ναζί και τώρα συνελήφθη από οκτώ αστυνομικούς του Ρώσου δικτάτορα, επειδή διαμαρτυρόταν για τον πόλεμο στην Ουκρανία.

 

Χιλιάδες άνθρωποι αψηφούν τις απειλές της αστυνομίας και διοργανώνουν διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη Ρωσία.  Οι αρχές έχουν χαμηλή ανοχή σε διαδηλώσεις και πορείες και η συμμετοχή σε αυτές μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες, όπως πρόστιμα, συλλήψεις και ακόμη και φυλάκιση. Πάνω από 7.000 άνθρωποι έχουν συλληφθεί.

 

«Οι Ουκρανοί είναι φίλοι μας» λένε οι Ρώσοι αντιπολεμικοί διαδηλωτές που αψηφούν τον Πούτιν 

πηγή

Αν ο Κίσινγκερ μιλούσε χτες στο ευρωπαϊκό και στο ελληνικό Κοινοβούλιο…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Αν ήταν να παραμερίσουμε για λίγο τις φρικτές εικόνες του πολέμου στην Ουκρανία, θα έπρεπε να σταθούμε σε δύο συνεδριάσεις, που έγιναν χτες. Μια στο Ευρωπαϊκό και μία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

 

  Στην πρώτη μεταδόθηκε το μήνυμα του προέδρου της Ουκρανίας, από το οποίο ξεχωρίζει η έκκλησή του, συμπυκνωμένη σε δέκα λέξεις. «Αποδείξτε ότι είσθε μαζί μας, ότι δεν θα μας αφήσετε», είπε προς τους ευρωβουλευτές που τον χειροκροτούσαν.

 

 Στη δεύτερη συνεδρίαση οι αρχηγοί των ελληνικών κομμάτων μίλησαν επί της ουσίας. Και για όσα προηγήθηκαν της ρωσικής εισβολής και για τις συνέπειές της και για το δέον γενέσθαι.

 

 Την ώρα που παρακολουθούσα τις δύο συνεδριάσεις, ταυτόχρονα  έψαχνα και στο Διαδίκτυο και έπεσα πάνω σε ένα παλαιότερο(2014) άρθρο του «μάγου» της αμερικανικής  εξωτερικής πολιτικής Χένρι Κίσινγκερ, με θέμα την τότε κρίση της Ουκρανίας.

 

Το επίθετο «προφητικός» διέτρεχε την αναδημοσίευση στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Τι έγραφε τότε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για την Ουκρανία, τη θέση της στον κόσμο και τον ανταγωνισμό Δύσης και Ρωσίας για την επιρροή  σ’ αυτήν; Αντιγράφουμε ορισμένες φράσεις του:

 

"Η Ρωσία θα πρέπει να αποδεχθεί ότι το να προσπαθεί να μεταβάλλει τα σύνορά της Ουκρανίας, κάνοντάς την δορυφόρο, θα την καταδικάσει να επαναλάβει μια ιστορία πιέσεων και συγκρούσεων με ΕΕ και ΗΠΑ. Από την πλευρά της η Δύση θα πρέπει να καταλάβει ότι η Ουκρανία δεν είναι απλώς άλλη μια χώρα για τη Ρωσία. Οι Ουκρανοί είναι ο αποφασιστικός παράγοντας. Ζουν σε μια χώρα με πολύπλοκη ιστορία και πολύγλωσση. Το να αντιμετωπιστεί η Ουκρανία ως μέρος μια σύγκρουσης Δύσης-Ανατολής θα μπλοκάρει για δεκαετίες οποιαδήποτε ουσιαστική συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Δύσης».

 

« Η Ουκρανία θα πρέπει να αφεθεί να διαλέξει ελεύθερα τις πολιτικές και οικονομικές της σχέσεις με την Ευρώπη».

 

« Η Ουκρανία θα πρέπει να μη μπει στο ΝΑΤΟ. Είναι μια θέση που υποστήριξα πριν εφτά χρόνια, όταν υπήρξε για πρώτη φορά η συγκεκριμένη πρόταση».

 

 « Η Ουκρανία θα πρέπει να είναι ελεύθερη να σχηματίσει οποιαδήποτε κυβέρνηση επιλέξει ο λαός της. Σοφοί ηγέτες της Ουκρανίας θα πρέπει να αγωνιστούν για την εθνική συμφιλίωση. Διεθνώς, θα πρέπει να ακολουθηθεί το μοντέλο της Φινλανδίας. Η συγκεκριμένη χώρα, είναι ανεξάρτητη και συνεργάζεται στενά με τη Δύση, ωστόσο αποφεύγει οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια προς τη Ρωσία».

 

«Είναι ασυμβίβαστο με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου να είναι η Κριμαία προτεκτοράτο της Ρωσίας. Θα πρέπει όμως η σχέση της Κριμαίας με την Ουκρανία να τεθεί σε νέα βάση (πιο χαλαρή). Υπό αυτή την προϋπόθεση, η Ρωσία θα αναγνωρίσει την κυριαρχία της Ουκρανίας στην Κριμαία. Η Ουκρανία θα πρέπει να ενισχύσει την αυτονομία της Κριμαίας με εκλογές, που θα γίνουν παρουσία διεθνών παρατηρητών. Η όλη διαδικασία, θα πρέπει να διαλύσει οποιαδήποτε αμφισβήτηση σχετικά με τη θέση του στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη».

 

"Αν δεν υπάρξει λύση με βάση τις παραπάνω αρχές,  τότε η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη και θα γίνει σύντομα", κατέληγε τότε ο Κίσινγκερ.

 

Προφητικός; Σχεδόν 100%. Αν, λοιπόν, μπορούσε να μιλήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Κίσινγκερ θα έλεγε στον πρόεδρο της Ουκρανίας: «Τώρα είναι αργά. Δυστυχώς, δεν με άκουσε κανένας. Η Ρωσία δεν θα δεχόταν ποτέ να μπείτε κι εσείς στο ΝΑΤΟ. Και τώρα καμιά έκκλησή σας δεν θα εισακουστεί, δεν μπορούν-δεν ξέρω και αν θέλουν- να σας βοηθήσουν».

 

 Ο Κίσινγκερ ήταν υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο το 1974. Αν, λοιπόν, ήταν χτες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και τον ρωτούσαν «γιατί δεν κουνήσατε ούτε κάν το δαχτυλάκι σας;», το πιθανότερο είναι ότι θα απαντούσε κυνικά: «Μα, η Τουρκία είναι σύμμαχός μας, δεν είναι Ρωσία».

 

   Δεν πρέπει, λοιπόν, να έχουμε αυταπάτες. Το λέει  πολύ καλά αυτός ο αφορισμός της  Αμερικανίδας συγγραφέως Λίλιαν Χέλμαν: «Ο κυνισμός είναι ένας δυσάρεστος τρόπος να λες την αλήθεια»…    

Ξεκινάει σήμερα η εκκένωση της Μαριούπολης υπό το φόβο των νεοναζί του «τάγματος Αζόφ»

 

Σήμερα το πρωί έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει η αποχώρηση των κατοίκων της Μαριούπολης από την πόλη, μέσω του «ανθρωπιστικού διαδρόμου» που ανακοίνωσαν πως άνοιξαν οι δυνάμεις του ρωσικού στρατού και των πολιτοφυλάκων του Ντονέτσκ προς την πόλη Ζαπορίζια, σε μια απόσταση 227 χιλιομέτρων.

 

Ανάμεσά τους θα είναι και το ελληνικό κομβόι από τη Μαριούπολη με το οποίο μέρος του προσωπικού του Γενικού Προξενείου, δημοσιογράφοι αλλά και όσοι Έλληνες πολίτες το επιθυμούν θα επιχειρήσουν στις 11 το πρωί, να εγκαταλείψουν την υπό πολιορκία ουκρανική πόλη.

 

 

Οι Έλληνες πολίτες που είχαν εκφράσει το ενδιαφέρον να φύγουν από τη Μαριούπολη ενημερώνονται από το Γενικό Προξενείο και την Μονάδα Διαχείρισης Κρίσεων του ΥΠΕΞ.

 

Ο σχεδιασμός προβλέπει η πομπή να μετακινηθεί δυτικά προς την πόλη Ζαπορίζια και στη συνέχεια, ανάλογα με τις συνθήκες που θα υπάρχουν προς τα σύνορα με την Μολδαβία, όπου θα υπάρχει κλιμάκιο της Πρεσβείας Βουκουρεστίου υπό την Πρέσβειρα Σοφία Γραμματά.

 

Πάντως η όλη επιχείρηση θα διεξαχθεί κάτω από τον φόβο επιθέσεων από το διαβόητο ναζιστικό «Τάγμα Αζόφ», το οποίο σύμφωνα με καταγγελίες χρησιμοποιεί ως ασπίδα προστασίας τους κατοίκους της περιοχής.

 

Πάνω από 600 χιλιάδες πρόσφυγες

Την ίδια ώρα, ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που έχουν ξεριζωθεί από τα σπίτια τους, εξαιτίας του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία έχει ξεπεράσει τις 600 χιλιάδες σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΟΗΕ.

 

Σχεδόν 450.000 από αυτούς, έχουν εισέλθει στην Πολωνία, δήλωσε σήμερα ο Πολωνός υφυπουργός Εσωτερικών Πάβελ Ζεφερνάκερ μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Radio Zet.

 

Ο ίδιος πρόσθεσε ότι ο αριθμός των ανθρώπων που εισήλθε στην Πολωνία μειώθηκε ελαφρά χθες Τρίτη στους 98.000, από περισσότερους από 100.000 τη Δευτέρα.

 

πηγή -  902.gr

 

   

Εκτοξεύονται οι τιμές σε φυσικό αέριο, πετρέλαιο και σιτάρι

 

Εκτόξευση των τιμών σε μία σειρά βασικά προϊόντα έχει προκαλέσει ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία, προμηνύοντας δύσκολες στιγμές για τους λαούς σε όλο τον κόσμο, που θα πληρώσουν τις αντιπαραθέσεις των ιμπεριαλιστών με υψηλότερες τιμές σε καύσιμα, θέρμανση αλλά και διατροφή.

 

Η τιμή των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης του φυσικού αερίου αυξάνεται καθώς οι ΗΠΑ, η ΕΕ, ως αποτέλεσμα των κυρώσεων στη Ρωσία. Σύμφωνα με τον ιστοτόπο tradingeconomics.com, η τιμή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη εκτινάχθηκε σε πάνω από 1.700 δολάρια (1532 ευρώ) ανά 1.000 κυβικά μέτρα κατά τη διαπραγμάτευση της Τετάρτης.

 

 

Συγκεκριμένα, η τιμή των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης φυσικού αερίου για παράδοση Απριλίου στον κόμβο TTF στην Ολλανδία ανέβηκε στα 1.710 δολάρια (1541 ευρώ) ανά 1.000 κυβικά μέτρα ή σχεδόν 150 ευρώ ανά MWh.

 

Ανάλογη είναι η εικόνα και στην πετρελαϊκή αγορά, με την τιμή του αργού Brent στο Λονδίνο να έχει φτάσει στα 111 δολάρια το βαρέλι, σημειώνοντας άνοδο 6,03%. Αναλυτές σημειώνουν ότι η ανακοίνωση της Υπηρεσίας Ενεργειακών Πληροφοριών των ΗΠΑ για την αποδέσμευση 60 εκατομμυρίων βαρελιών αργού έφερε μικρή «ανακούφιση» στις αγορές πετρελαίου, καθώς θεωρήθηκε ανεπαρκής για να λειτουργήσει ως αντίβαρο στη διακοπή της ροής του ρωσικού πετρελαίου. Η Ρωσία εξάγει περίπου 7 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, εκ των οποίων τα 4,5 εκατομμύρια βαρέλια είναι αργό, σύμφωνα με στοιχεία της S&P Global Commodity Insights.

 

Μεγάλη είναι η αύξηση και της τιμής του σιταριού. Οι τιμές των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης σίτου αυξήθηκαν χθες, καθώς οι αγορές ανησυχούν για την πιθανή διακοπή της παγκόσμιας προσφοράς λόγω της εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

 

Στις 05:22 τα ξημερώματα στις 2 Μαρτίου, το συμβόλαιο του Μαΐου για μαλακό κόκκινο χειμερινό σιτάρι στο Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων του Σικάγο, αυξήθηκε κατά επιπλέον 24 σεντς και ξεπέρασε τα 370 δολάρια ανά τόνο. Στο Χρηματιστήριο Σιτηρών της Μινεάπολης, επίσης, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης για το ανοιξιάτικο σιτάρι τον Μάρτιο αυξήθηκαν 65 σεντς φτάνοντας στα 387 δολάριο/τόνο.

 

 

Οι συνδυασμένες εξαγωγές σίτου της Ρωσίας και της Ουκρανίας για την περίοδο εμπορίας 2021-22 εκτιμάται ότι αντιπροσωπεύουν το 23% του παγκόσμιου συνόλου των 206,9 εκατομμυρίων τόνων, σύμφωνα με το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ. 

πηγή

Ο Πούτιν έχει ήδη ηττηθεί

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Ακόμα και ο Ιωσήφ Στάλιν, αδήλωτο πρότυπο του Βλαντιμίρ Πούτιν, υποχρεώθηκε κάποια στιγμή να παραδεχτεί ότι δεν έχει δίκιο σε όλα. Κατά τραγική σύμπτωση μάλιστα, την απόφασή του να αποδεχτεί πως υπάρχουν και σοφότεροί του στα στρατιωτικά την πήρε μετά τη μάχη του Κιέβου, Ιούλιο με Σεπτέμβριο του 1941, που τελείωσε με την ήττα του Κόκκινου Στρατού και την κατάκτηση της Ουκρανίας από τον Χίτλερ. Αναγκαστικά, ο Στάλιν στράφηκε στον Γκεόργκι Ζούκοφ, παρότι πριν από τη μάχη του Κιέβου τον είχε παύσει από επιτελάρχη, ως διαφωνούντα. Και αυτός οργάνωσε την άμυνα του Λένινγκραντ, κέρδισε τη μάχη της Μόσχας και πρωταγωνίστησε στο Στάλινγκραντ.

 

Αγάλματα του έφιππου Ζούκοφ υπάρχουν ακόμα στη Ρωσία. Ο Πούτιν θα μπορούσε να επισκεφθεί κάποιο, επίσης έφιππος, κατά την προπαγανδιστική συνήθειά του, και να πιάσει συζήτηση μαζί του. Ισως μάθαινε όχι πώς να οργανώσει την εισβολή στην Ουκρανία, με πρότυπο την εισβολή στην Ουγγαρία που είχε σχεδιάσει ο Ζούκοφ, παρά τους αρχικούς δισταγμούς του, αλλά ότι τη μάχη του Κιέβου θα τη χάσει και αυτός.

 

Ακόμη κι αν ο στρατός του νικήσει, με τη συνδρομή μισθοφόρων ή «εθελοντών» Τσετσένων, το blitzkrieg απέτυχε. Και απέτυχε επειδή η στραταρχική φιλαυτία του, που αδιαφορεί για τις δυσάρεστες πληροφορίες και περιφρονεί τις αντίθετες γνώμες (αν υποθέσουμε πως οι σύμβουλοί του έχουν ρητή γνώμη), ήταν βέβαιη ότι οι Ουκρανοί, σαν «ανύπαρκτο έθνος», όπως τους χαρακτήρισε ο αναθεωρητικός του οίστρος, δεν θα υπάρξουν και στα πεδία των μαχών. Δεν θα αντισταθούν. Θα τον προσκυνήσουν μαζικά από την πρώτη στιγμή.

 

Η σιγουριά του εγωλάτρη Πούτιν ηττήθηκε πολλαπλώς: Ανέστησε τον Ψυχρό Πόλεμο στη χειρότερη δυνατή εκδοχή του. Οδήγησε τη χώρα του σε δεινή απομόνωση, πολιτική, οικονομική και αθλητική. Εδωσε την ευκαιρία στο ΝΑΤΟ να υποκριθεί τον ειρηνοποιό. Πρόσφερε στην Ε.Ε. τη δυνατότητα να αντιδράσει στη σύνθλιψή της από τις δύο υπερδυνάμεις, που την αντιμετωπίζουν σαν παρακατιανή οντότητα, χειραγωγήσιμη πολιτικά ή εκβιάσιμη ενεργειακά. Με την απόφασή του για τα πυρηνικά έστρεψε εναντίον του κάθε σώφρονα του πλανήτη.

 

Επιπλέον, η εισβολή τού στερεί συμμάχους μέσα στην ίδια τη Ρωσία. Η μεσαία τάξη, που βλέπει την καταστροφή της να επέρχεται λόγω της αποκοπής της από τη διεθνή οικονομία, ήδη δυσφορεί. Και η δυσφορία της δεν αντιμετωπίζεται με συλλήψεις, όπως συνελήφθησαν ήδη 5.000 γενναίοι Ρώσοι που τόλμησαν να διαδηλώσουν κατά του πολέμου.

Από τους «ειδικούς» κόβιντ περάσαμε στους «ειδικούς» διεθνολόγους

 

γράφει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος

 

Ένα από τα συμπτώματα της ελληνικής δημόσιας σφαίρας είναι η ευκολία με την οποία διάφοροι αυτοπροβάλλονται ως ειδικοί

Δεν φτάνει που έχουμε μια από τις σοβαρότερες παγκόσμιες κρίσεις στην πρόσφατη ιστορία, που απειλεί να μας οδηγήσει σε καταστάσεις που ούτε θέλουμε να τις φανταστούμε.

 

Έχουμε να αντιμετωπίσουμε και όλους τους αυτόκλητους «ειδικούς» διεθνολόγους.

 

Που την ώρα που δεν ξέρουν καν που πέφτουν στον χάρτη οι πόλεις της Ουκρανίας και αγνοούν όλο το ιστορικό βάθος και την περιπλοκότητα αυτής της σύγκρουσης, σπεύδουν να πουν την αποψάρα τους.

 

Και το κάνουν αυτό όχι στη βάση της γνώσης ή της μελέτης που έχουν κάνει. Ούτε στη βάση σοβαρής σκέψης της κατάστασης.

 

Αλλά απλώς και μόνο «ψωνίζουν» από τα έτοιμα, αυτά που κυκλοφορούν και μοιάζουν να εκφράζουν το «πνεύμα» των καιρών.

 

Είτε αυτό σημαίνει να αναπαράγουν άκριτα όσα υποστηρίζουν σήμερα οι δυτικές κυβερνήσεις, είτε όσα περιλαμβάνει η ρωσική προπαγάνδα.

 

Και το πρόβλημα δεν είναι ότι παίρνουν θέση.

 

Το πρόβλημα είναι παίρνουν θέση, χωρίς γνώση.

 

Και αναπαράγοντας την ημιμάθειά τους στα κανάλια και το διαδίκτυο, απλώς δεν επιτρέπουν να γίνει συζήτηση.

 

Με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή η κουβέντα να είναι σχεδόν «οπαδική».

 

Από τη μια, όλοι όσοι είναι έτοιμοι να πολεμήσουν – από την ασφάλεια του πληκτρολόγιου φυσικά…– για τον «ελεύθερο κόσμο» λες και είμαστε στη δεκαετία του 1950 και με επιχειρήματα ανάλογης αισθητικής που αγνοούν ότι πρώτη φροντίδα πρέπει να είναι να μην μπει η χώρα μας σε επικίνδυνες περιπέτειες.

 

Από την άλλη, όλοι όσοι έχουν μπερδέψει τον Πούτιν με τον Λένιν, δεν βλέπουν ότι είναι επικίνδυνη επιλογή η εισβολή και μπερδεύουν τη σύγχρονη καπιταλιστική Ρωσία με τη Σοβιετική Ένωση.

 

Και φυσικά στη διαδρομή χάνεται κάθε δυνατότητα σοβαρής συζήτησης, ανάλυσης, αντιπαράθεσης επιχειρημάτων, κοντολογίς όλων εκείνων των πρακτικών που επιτρέπουν να πάρουμε θέση στη βάση της γνώσης.

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε το πρόβλημα αυτό.

 

Το ζήσαμε και στην πανδημία όπου είχαμε το ίδιο πρόβλημα με τους αυτόκλητους ειδικούς.

 

Αυτούς που επειδή μπορούσαν να κάνουν έναν στατιστικό υπολογισμό, πίστευαν ότι μπορούσαν να προτείνουν τι μέτρα να πάρουμε και πώς να εφαρμόσουμε τα λοκντάουν για να «ισοπεδώσουμε την καμπύλη».

 

Και αυτούς που επειδή διάβασαν ένα βιβλίο βιολογίας μπορούσαν να μας πουν γιατί δεν πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο.

 

Στην πανδημία το πρόβλημα με όλους τους αυτόκλητους «ειδικούς» το ζήσαμε.

 

Και είδαμε πόσα προβλήματα μπορούν να δημιουργήσουν, μέχρι του σημείου του να εκθέτουν τη ζωή ανθρώπων που τους πίστεψαν σε κίνδυνο.

 

Ας μην κάνουμε το ίδιο λάθος και στη συζήτηση για την κατάσταση στην Ουκρανία.

 

Ας αναζητήσουμε και ας ακούσουμε τους ανθρώπους που έχουν γνώση.

 

Που ασχολούνται με αυτό το ζήτημα χρόνια.

 

Που καταλαβαίνουν τις περίπλοκες δυναμικές του.

 

Και που μπορούν να βοηθήσουν να σχηματίσουμε γνώμη.

 

Για να μπορέσουμε να χαράξουμε μια πορεία που τουλάχιστον να προστατεύει τη χώρα από το μεγάλο κόστος που θα έχει – αντικειμενικά… – η νέα βαθιά διαίρεση του κόσμου.

Οι πρόσφυγες και οι ρατσιστικές διακρίσεις του Μηταράκη

 

Οι γυναίκες και τα μικρά παιδιά που τα άψυχα σώματά τους ξεβράστηκαν στην παραλία της Λέσβου, οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Υεμένη, τη Συρία, από τις αφρικανικές χώρες των λιμών και των εμφυλίων, δεν είναι "πραγματικοί πρόσφυγες" σύμφωνα με τον ανεκδιήγητο υπουργό Μετανάστευσης της κυβέρνησης, Ν. Μηταράκη. Μόνο οι Ουκρανοί πρόσφυγες είναι «πραγματικοί πρόσφυγες», ενώ οι άλλοι που έρχονται από μακριά και περνάνε από μια σειρά «ασφαλείς» χώρες δεν είναι «πραγματικοί», δήλωσε στη Βουλή ο υπουργός, παραπέμποντας στο διεθνές δίκαιο. Μα, και οι Ουκρανοί πρόσφυγες περνάνε από μια σειρά «ασφαλείς» χώρες για να έρθουν στην Ελλάδα, γιατί τάχα αυτοί είναι "πραγματικοί" και οι άλλοι όχι; «Γιατί η Ουκρανία συνορεύει με την Ευρωπαϊκή Ένωση» απαντά ξεδιάντροπα ο Μηταράκης. Από πότε άραγε η Ευρωπαϊκή Ένωση λογίζεται ως ενιαίο κράτος;

 

Στρεψοδικίες και νομικισμοί για να καλυφθούν οι διακρίσεις και ο ρατσισμός του υπουργού και της κυβέρνησης.

 

 Μήπως γνωρίζει ο Μηταράκης ότι ο ΟΗΕ αναγνώρισε ως πρόσφυγες και τους ανθρώπους που λιμοκτονούν λόγω της κλιματικής αλλαγής;

 

Η δημοκρατία, όταν οι (ακρο)δεξιοί βρίσκονται σε δύσκολη θέση, γίνεται «νομοκρατία», καθώς αυτό το πεδίο ελέγχεται απόλυτα από τους «πάνω». Αλλά κι όταν υπάρχει το ενδεχόμενο οι «πάνω» να χάσουν το παιγνίδι στο πεδίο της νομικής αντιπαράθεσης, τότε καταφεύγουν στο πολιτικό μπούλινγκ μέσω της μιντιακής τους εξουσίας την οποία «πετσώνουν» αφειδώς.

 

Αλλά πάνω από τη νομοκρατία βρίσκεται η δημοκρατία και το δίκαιο της ανθρωπιάς. 

πηγή    

Πούτιν: Τέσσερα δεινά που μας κληροδοτεί, ό,τι και αν γίνει στην Ουκρανία

 

 γράφει ο Χρήστος Δεμέτης

 

Η Ρωσία έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην Ιστορία και αυτό δεν αλλάζει. Ωστόσο, οι χειρισμοί του Προέδρου της, Βλαδίμηρου Πούτιν, στο ζήτημα της Ουκρανίας, δημιουργούν επικίνδυνα δεδικασμένα και φέρνουν στην επιφάνεια αδιέξοδα που η ανθρωπότητα καλείται να αντιμετωπίσει άμεσα.

 

Πέραν της πυρηνικής απειλής που είναι πλέον πιο ορατή από ποτέ, η Ρωσία έκανε τη Δύση να λάβει γρήγορες αποφάσεις, αλλά και να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη για να αντικρίσει ένα μέλλον που μόνο βέβαιο δε φαντάζει. Ο,τι κι αν συμβεί, είτε κερδίσει αυτόν τον πόλεμο είτε τον χάσει "όντας και πάλι νικητής", ο Ρώσος Πρόεδρος μας έκανε να σκεφτούμε τα εξής δεδομένα:

 

-Ο Πούτιν με τη τακτική του έδειξε πως το να φτάσουμε στα όρια ενός παγκοσμίου πολέμου, είναι πλέον κάτι το πολύ εύκολο. Η ισορροπία δυνάμεων ανατράπηκε, και η απειλή του γενικευμένου πολέμου χτύπησε πάλι τη πόρτα της Δύσης, φέρνοντας τις Συμμαχίες και τους Οργανισμούς προ των ευθυνών τους αλλά και μπροστά σε ζητήματα ζωτικής για τους ίδιους, υφής. Παράδειγμα ήταν η στάση της ΕΕ, που αναγκάστηκε να επιταχύνει τις γραφειοκρατικές της διαδικασίες, να προχωρήσει σε σύγκλιση των οργάνων της και να λάβει άμεσες αποφάσεις για τις κυρώσεις. Παράλληλα, άλλα κράτη όπως η Γερμανία άλλαξαν πολιτική στάση εν μία νυκτί, ενώ κράτη που απείχαν, όπως η Σουηδία, η Φινλανδία και η Ελβετία, αναγκάστηκαν να διαλέξουν πλευρά.

 

-Το δεύτερο δεινό που προξένησε ο Πούτιν, είναι ο νέος αναθεωρητισμός των συνόρων. Ο κόσμος βλέπει ευρωπαϊκά εδάφη να παραβιάζονται, μιας και μιλάμε για ξεκάθαρη εισβολή, όσο κι αν η Ρωσία θέλει να τη βαφτίζει ως ειρηνευτική επιχείρηση. Τα σύνορα δεν νοούνται πλέον ως δεδομένα, με άλλους μεγαλομανείς ηγέτες να φαντασιώνονται δικές τους ιμπεριαλιστικές ουτοπίες. Ή μη ουτοπίες. Τον τελευταίο καιρό έχουν γίνει αναγωγές σε πολιτικές που θα μπορούσε να ακολουθήσει ο Ταγίπ Ερντογάν, ωστόσο κάθε αναγωγή πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τις συμμαχίες, αλλά και την οικονομική υπόσταση κάθε εμπλεκόμενου. Παρόλα αυτά, η κερκόπορτα της αμφισβήτησης των δεδομένων συνόρων άνοιξε, με το άμεσο μέλλον να προβλέπεται να είναι ψυχροπολεμικό.

 

Έχει ευθύνη σε αυτό το ΝΑΤΟ; Έχει. Γιατί η Ουκρανία ήταν de facto αιτία θερμών επεισοδίων και η δυτική επιρροή εντός των συνόρων της είχε αρχίσει προ του 2014 και της πρώτης ρωσικής εγκαθίδρυσης στη Κριμαία. Ποιος είναι ο μεγάλος χαμένος εδώ; Φυσικά ο ουκρανικός λαός και η αυτοδιάθεσή του.

 

-Τρίτον, ο Πούτιν με τη μαξιμαλιστική του στάση, έκανε κακό στον ίδιο του τον λαό, μέσα από το αρχικό του διάγγελμα. Μέχρι πρότινος θεωρείτο μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, στα όρια του 'καρτούν' με απεικονίσεις του σε memes και περιγραφόταν με πλείστα ευφυολογήματα. Πλέον όμως, μετά το αντικομμουνιστικό του μανιφέστο, είναι επικίνδυνο να συμπαρασύρει σε μια συλλήβδην αντιπάθεια έναν λαό που έχει ηρωικό παρελθόν, με τη Δύση να βάλλει εναντίον του μιας και έχει αναλάβει τον ρόλο του - Τσαρικών καταβολών - εισβολέα. Σε κάθε περίπτωση, οι γενικεύσεις αδικούν τους λαούς και λειτουργούν ως εργαλείο των πολεμοχαρών και των οπαδών της απολυταρχίας. Ούτε οι Ρώσοι έγιναν ξαφνικά καταπατητές στο σύνολό τους, ούτε όλοι οι Ουκρανοί έγιναν ναζί. Αντιστοίχως, δε φταίνε τίποτα οι Ρώσοι αθλητές που αποκλείονται από τις αθλητικές διοργανώσεις ερήμην τους, ούτε φυσικά οι χιλιάδες εκείνοι που ξεχύθηκαν στους δρόμους εκφράζοντας τα αντιπολεμικά τους φρονήματα. Και φυσικά δε φταίνει σε τίποτα τα ρωσικά έργα πολιτισμού που "μπλοκάρονται" από τη Δύση...

 

Σημειωτέον πως μετά τη Συνταγματική αναθεώρηση που έκανε, ο Πούτιν μπορεί να μείνει στην εξουσία ως το 2036, φέρνοντας στο προσκήνιο μια παγίωση ηγετικής μετακαπιταλιστικής μονοκαθεδρίας, περιστοιχιζόμενος από ένα δίκτυο ολιγαρχών που συνοδεύουν την κάθε απόφασή του. Προφανώς και αυτή του η απόφαση παραβιάζει τις πιο βασικές αρχές της δημοκρατίας που υποτίθεται πως θα έπρεπε να διέπει τις μεγάλες δυνάμεις (και με περισσότερους πιθανούς μιμητές).

 

-Τέταρτον και πιο σημαντικό. Η πυρηνική ισορροπία πήγε περίπατο. Οι διατυπώσεις του Πούτιν ότι τα πυρηνικά του όπλα είναι σε καθεστώς red alert, είναι ένα ακραίο bullying προς τον δυτικό κόσμο, μια απροκάλυπτη επίδειξη δύναμης που όμως αναδεικνύει ένα συστημικό πρόβλημα που επαφίεται των παγκόσμιων ηγεσιών: Το ότι οι πυρηνικοί αφοπλισμοί, είναι ένα ανέκδοτο και μια διαρκής υποκρισία.

 

Σε αυτό το καζάνι βράζουν φυσικά και οι ΗΠΑ που και εκείνες δεν έχουν βγει από τη κούρσα των επικίνδυνων οπλικών ανταγωνισμών, που έρχονται ως συνέχεια του αφανισμού της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, ενώ δεν ξεχνάμε τα όχι και τόσο μακρινά, αίσχη του ΝΑΤΟ με το απεμπλουτισμένο ουράνιο στο Ιράκ, το Κοσσυφοπέδιο και τη Βοσνία.

 

Στις 19 Ιανουαρίου, η Ρωσία ανακοίνωνε άλλωστε πως αποφάσισε να αποχωρήσει από τη Συνθήκη για τους «Ανοιχτούς Ουρανούς», επικαλούμενη την αντίστοιχη αποχώρηση των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει πρακτικά, πως οι περισσότερες από τις συμφωνίες που συνάφθηκαν για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων δεν είναι πλέον ισχύ. Η συγκεκριμένη συνθήκη, που υπογράφηκε το 1992 και τέθηκε σε ισχύ το 2002, προβλέπει τη δυνατότητα να πραγματοποιούνται άοπλες πτήσης επιτήρησης και συγκέντρωσης πληροφοριών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να αποχωρήσουν από τη συνθήκη στις 22 Μαΐου 2020 και το έκαναν πράξη, με τη Ρωσία να ακολουθεί. Αντιστοίχως, ο ίδιος ο Πούτιν έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στις ανακοινώσεις για τα νέα "υπερόπλα" του όπως το υπερηχητικό πυραυλικό σύστημα Avangard και τον υπερηχητικό πύραυλο cruise Tsirkon, ενώ λίγες ώρες πριν την έναρξη της εισβολής στην Ουκρανία, παρακολουθούσε στρατιωτικές ασκήσεις με χρήση πυρηνικών όπλων, μαζί με τον Πρόεδρο της Λευκορωσίας.

 

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία αυτή τη στιγμή υπάρχουν συνολικά περίπου 13.400 πυρηνικά όπλα, εκ των τα 3720 βρίσκονται αναπτυγμένα σε επιχειρησιακές δυνάμεις. Όλα αυτά περιλαμβάνουν τόσο στρατηγικά πυρηνικά όπλα, σε διηπειρωτικούς πυραύλους, στρατηγικά βομβαρδιστικά και πυρηνικά υποβρύχια, αλλά και τακτικά πυρηνικά όπλα.

 

Το 2019 πήγε περίπατο και η συνθήκη INF (Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty) που είχε υπογραφεί ανάμεσα στον Ρόναλντ Ρήγκαν και τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ και αποσκοπούσε στον περιορισμό των πυρηνικών όπλων μέσου βεληνεκούς.

 

Από την άλλη, η συνθήκη για τη συνολική απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών, που υιοθετήθηκε από την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1996, ποτέ δεν τέθηκε σε ισχύ γιατί αρκετές χώρες, ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, δεν έχουν προχωρήσει στις απαραίτητες ενέργειες.

 

Παράλληλα, Ινδία, Πακιστάν και Βόρεια Κορέα έχουν επισήμως πυρηνικά όπλα, ενώ το Ισραήλ αν και έχει, δεν έχει δώσει λεπτομέρειες για αυτά, με το μέλλον να παραμένει αβέβαιο και σε κάθε περίπτωση αχαρτογράφητο.

 

Το ευτυχές σενάριο θα είναι να αποκλιμακωθεί η κρίση εδώ και τώρα, με τις ζώνες επιρροής της Ρωσίας να μένουν στα ανατολικά της Ουκρανίας. Ακόμη και έτσι όμως το κακό έχει γίνει. Οσα διαδραματίζονται σήμερα θα έχουν μακρόχρονες συνέπειες, με αναμενόμενους τυχοδιωκτισμούς, ευκαιριακές συμμαχίες και αμφισβητήσεις Συμφωνιών που έχουν υπογραφεί με αίμα. Αν υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να κάνει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη, είναι να βάλει στο περιθώριο τα φαντάσματα των εθνικισμών, τα οποία και η ίδια πριμοδότησε με τη σιωπή της σε χώρες όπως η Αυστρία, η Ουγγαρία αλλά και η ίδια η Ουκρανία. Και να κρατήσει ως παρακαταθήκη της για τη συνέχεια τη στάση που τήρησε αυτές τις ημέρες, έστω και σε καθεστώς έκτακτης συνθήκης.  

Η υπερβάλλουσα ανοησία της κυρίας Μενδώνη: Πνίξτε τους Κύκνους στη Λίμνη…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι υπεύθυνος για την εισβολή στην Ουκρανία και πρέπει να υποστεί τις συνέπειες, όπως(πρέπει να) γίνεται με όλους τους ηγέτες που διατάζουν πολεμικές επιχειρήσεις σε βάρος κυρίαρχων κρατών.

 

Ο Πούτιν και η Ρωσία θα πληρώσουν το τίμημα, αφού ήδη τούς έχουν επιβληθεί βαριές κυρώσεις από τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ετσι πρέπει να γίνει τώρα κι ας μην έγινε το ίδιο στο πρόσφατο και απώτερο παρελθόν, όταν άλλες χώρες και οι ηγέτες τους έκαναν το ίδιο: εισέβαλαν ή απλώς βομβάρδισαν άλλες κυρίαρχες χώρες.

 

Όμως, παρατηρούμε ορισμένες ακρότητες, που τίποτα δεν προσφέρουν στην υπόθεση της ειρήνης. Τι εξυπηρετεί, άραγε, η εμπλοκή του Αθλητισμού και του Πολιτισμού στις κυρώσεις που επιβάλλονται στη Ρωσία; Ποιος θα κερδίσει και τι θα κερδίσει αν αποκλειστούν οι ρωσικές ομάδες από τις διεθνείς διοργανώσεις; Είναι επικίνδυνοι οι Ρώσοι αθλητές; Είναι πράκτορες του Πούτιν και πρέπει να τιμωρηθούν, επειδή εκείνος εισέβαλε στην Ουκρανία; Και πόσο, άραγε, θα βοηθήσει την υπόθεση της ειρήνης η απαγόρευση εκδηλώσεων στις οποίες πρωταγωνιστούν Ρώσοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα;

 

Διαβάζουμε την εξής ανακοίνωση:

 

« Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη, έδωσε σήμερα οδηγίες να ανασταλεί οποιαδήποτε υλοποίηση, συνεργασία, προγραμματισμός ή συζήτηση εκδηλώσεων με ρωσικούς πολιτιστικούς οργανισμούς. Σημειώνεται ότι η ήδη αναβληθείσα εκδήλωση του Gala Όπερας που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 3 Μαρτίου, ακυρώνεται, όπως και η μετάδοση της παράστασης «Η Λίμνη των Κύκνων», στο πλαίσιο του κύκλου The Bolshoi Ballet Live from Moscow, την Κυριακή 6 Μαρτίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών / Megaron - The Athens Concert Hall “

 

Πόσο άδειος πρέπει να είναι ο εγκέφαλος που εμπνεύστηκε αυτήν την πρωτοφανή απαγόρευση; Πού αποβλέπει, άραγε; Η Λίμνη των Κύκνων είναι προπαγανδιστικό έργο του Πούτιν; Θα τρίζουν τα κόκαλα του Τσαϊκόσφκσι.

 

Και πού θα σταματήσει, άραγε, αυτό το κυνήγι μαγισσών; Θα κόψουμε τις παραστάσεις με έργα τον Τσέχοφ; Θα απαγορεύσουμε τα βιβλία του Τολστόι και του Ντοστογέφσκι; Θα σηκωθούν από τους τάφους τους η Αννα Καρένινα και οι Αδελφοί Καραμαζόφ.

 

Η κυρία Μενδώνη είναι-δυστυχώς, αλλά είναι- υπουργός μιας χώρας με έναν από τους πιο μεγάλους πολιτισμούς στον κόσμο. Δεν έχει δικαίωμα να τον εμπλέκει στις πολιτικές σκοπιμότητες.

 

Δεν θα πληγεί ο Πούτιν από τέτοιες ανόητες αποφάσεις, που προδίδουν αχρείαστο φανατισμό. Εκτός αν μας πουν ότι οι Ρώσοι αθλητές είναι πράκτορες του Πούτιν και η Λίμνη των Κύκνων κάνει ρωσική προπαγάνδα. Μόνο αυτό δεν έχουμε ακούσει ακόμα.

 

Με τέτοιες αποφάσεις δυστυχώς επιβεβαιώνεται αυτό που έχει πει ο Αυστριακός συγγραφέας Κάρλ Κράους: «Οταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές»…

Νεκροί από ισραηλινά πυρά δύο Παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη

 

Δύο νεαροί Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από άνδρες του στρατού και της αστυνομίας του Ισραήλ στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών.

 

Στρατιώτες και αστυνομικοί με πολιτικά εισέβαλαν σε καταυλισμό προσφύγων στη Τζενίν, για να συλλάβουν ύποπτο που «καταζητείτο για τρομοκρατική δραστηριότητα», σύμφωνα με την ισραηλινή συνοριοφυλακή.

 

«Μετά τη σύλληψη του υπόπτου, καθώς οι δυνάμεις επιβολής της τάξης εγκατέλειπαν το σπίτι, ανταλλάχθηκαν σφοδρά πυρά και οι δυνάμεις που επιχειρούσαν επιτόπου αντέδρασαν κάνοντας χρήση αληθινών πυρών», προστίθεται στην ανακοίνωση των ισραηλινών.

 

Καθώς οι αστυνομικοί έφθαναν στα οχήματά τους, δεύτερος ένοπλος άνοιξε πυρ εναντίον τους και αυτοί ανταπέδωσαν, σύμφωνα με την ίδια πηγή.

 

Από τη δική του πλευρά, το παλαιστινιακό υπουργείο Υγείας ανέφερε ότι δύο άνδρες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια μάχης. Το παλαιστινιακό πρακτορείο ειδήσεων WAFA μετέδωσε ότι επρόκειτο για τους Αμπντάλα αλ Χοσάρι, 22 ετών, και Σάντι Χάλεντ Νατζμ, 18 ετών.

 

Οι ισραηλινές δυνάμεις συνέλαβαν τον Ιμάντ Τζαμάλ Αμπού αλ Χάιτζα, φυλακισμένο ο οποίος είχε αφεθεί ελεύθερος, κατά το WAFA. Πάντα σύμφωνα με το πρακτορείο, ο θάνατος των δύο Παλαιστινίων πυροδότησε διαδήλωση πολλών εξοργισμένων κατοίκων της Τζενίν.

 

Η επιχείρηση εγγράφεται στο πλαίσιο των αρκετών πρόσφατων ισραηλινών εισβολών, που καλύπτονται εκτενώς από ισραηλινά ΜΜΕ, σε πόλεις της Δυτικής Όχθης.

 

Τον Φεβρουάριο, ισραηλινές δυνάμεις σκότωσαν τρεις Παλαιστίνιους κατά τη διάρκεια επιχείρησης υπό το φως της ημέρας, στη Νάμπλους, στο βόρειο τμήμα της Δυτικής Όχθης.

 

Την περασμένη εβδομάδα, ισραηλινοί στρατιώτες σκότωσαν 14χρονο Παλαιστίνιο ο οποίος, σύμφωνα με τις ισραηλινές αρχές, πέταξε κοκτέιλ μολότοφ κοντά στη Βηθλεέμ.

 

Το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών, το 1967. 

Στη Δυτική Όχθη, ζουν κάπου 475.000 εβραίοι έποικοι ανάμεσα σε 2,9 εκατομμύρια Παλαιστινίους, σε οικισμούς οι οποίοι θεωρούνται γενικά παράνομοι βάσει του διεθνούς δικαίου.

πηγή