Αν ο Κίσινγκερ μιλούσε χτες στο ευρωπαϊκό και στο ελληνικό Κοινοβούλιο…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Αν ήταν να παραμερίσουμε για λίγο τις φρικτές εικόνες του πολέμου στην Ουκρανία, θα έπρεπε να σταθούμε σε δύο συνεδριάσεις, που έγιναν χτες. Μια στο Ευρωπαϊκό και μία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

 

  Στην πρώτη μεταδόθηκε το μήνυμα του προέδρου της Ουκρανίας, από το οποίο ξεχωρίζει η έκκλησή του, συμπυκνωμένη σε δέκα λέξεις. «Αποδείξτε ότι είσθε μαζί μας, ότι δεν θα μας αφήσετε», είπε προς τους ευρωβουλευτές που τον χειροκροτούσαν.

 

 Στη δεύτερη συνεδρίαση οι αρχηγοί των ελληνικών κομμάτων μίλησαν επί της ουσίας. Και για όσα προηγήθηκαν της ρωσικής εισβολής και για τις συνέπειές της και για το δέον γενέσθαι.

 

 Την ώρα που παρακολουθούσα τις δύο συνεδριάσεις, ταυτόχρονα  έψαχνα και στο Διαδίκτυο και έπεσα πάνω σε ένα παλαιότερο(2014) άρθρο του «μάγου» της αμερικανικής  εξωτερικής πολιτικής Χένρι Κίσινγκερ, με θέμα την τότε κρίση της Ουκρανίας.

 

Το επίθετο «προφητικός» διέτρεχε την αναδημοσίευση στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Τι έγραφε τότε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για την Ουκρανία, τη θέση της στον κόσμο και τον ανταγωνισμό Δύσης και Ρωσίας για την επιρροή  σ’ αυτήν; Αντιγράφουμε ορισμένες φράσεις του:

 

"Η Ρωσία θα πρέπει να αποδεχθεί ότι το να προσπαθεί να μεταβάλλει τα σύνορά της Ουκρανίας, κάνοντάς την δορυφόρο, θα την καταδικάσει να επαναλάβει μια ιστορία πιέσεων και συγκρούσεων με ΕΕ και ΗΠΑ. Από την πλευρά της η Δύση θα πρέπει να καταλάβει ότι η Ουκρανία δεν είναι απλώς άλλη μια χώρα για τη Ρωσία. Οι Ουκρανοί είναι ο αποφασιστικός παράγοντας. Ζουν σε μια χώρα με πολύπλοκη ιστορία και πολύγλωσση. Το να αντιμετωπιστεί η Ουκρανία ως μέρος μια σύγκρουσης Δύσης-Ανατολής θα μπλοκάρει για δεκαετίες οποιαδήποτε ουσιαστική συνεργασία μεταξύ Ρωσίας και Δύσης».

 

« Η Ουκρανία θα πρέπει να αφεθεί να διαλέξει ελεύθερα τις πολιτικές και οικονομικές της σχέσεις με την Ευρώπη».

 

« Η Ουκρανία θα πρέπει να μη μπει στο ΝΑΤΟ. Είναι μια θέση που υποστήριξα πριν εφτά χρόνια, όταν υπήρξε για πρώτη φορά η συγκεκριμένη πρόταση».

 

 « Η Ουκρανία θα πρέπει να είναι ελεύθερη να σχηματίσει οποιαδήποτε κυβέρνηση επιλέξει ο λαός της. Σοφοί ηγέτες της Ουκρανίας θα πρέπει να αγωνιστούν για την εθνική συμφιλίωση. Διεθνώς, θα πρέπει να ακολουθηθεί το μοντέλο της Φινλανδίας. Η συγκεκριμένη χώρα, είναι ανεξάρτητη και συνεργάζεται στενά με τη Δύση, ωστόσο αποφεύγει οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια προς τη Ρωσία».

 

«Είναι ασυμβίβαστο με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου να είναι η Κριμαία προτεκτοράτο της Ρωσίας. Θα πρέπει όμως η σχέση της Κριμαίας με την Ουκρανία να τεθεί σε νέα βάση (πιο χαλαρή). Υπό αυτή την προϋπόθεση, η Ρωσία θα αναγνωρίσει την κυριαρχία της Ουκρανίας στην Κριμαία. Η Ουκρανία θα πρέπει να ενισχύσει την αυτονομία της Κριμαίας με εκλογές, που θα γίνουν παρουσία διεθνών παρατηρητών. Η όλη διαδικασία, θα πρέπει να διαλύσει οποιαδήποτε αμφισβήτηση σχετικά με τη θέση του στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη».

 

"Αν δεν υπάρξει λύση με βάση τις παραπάνω αρχές,  τότε η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη και θα γίνει σύντομα", κατέληγε τότε ο Κίσινγκερ.

 

Προφητικός; Σχεδόν 100%. Αν, λοιπόν, μπορούσε να μιλήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Κίσινγκερ θα έλεγε στον πρόεδρο της Ουκρανίας: «Τώρα είναι αργά. Δυστυχώς, δεν με άκουσε κανένας. Η Ρωσία δεν θα δεχόταν ποτέ να μπείτε κι εσείς στο ΝΑΤΟ. Και τώρα καμιά έκκλησή σας δεν θα εισακουστεί, δεν μπορούν-δεν ξέρω και αν θέλουν- να σας βοηθήσουν».

 

 Ο Κίσινγκερ ήταν υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο το 1974. Αν, λοιπόν, ήταν χτες στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και τον ρωτούσαν «γιατί δεν κουνήσατε ούτε κάν το δαχτυλάκι σας;», το πιθανότερο είναι ότι θα απαντούσε κυνικά: «Μα, η Τουρκία είναι σύμμαχός μας, δεν είναι Ρωσία».

 

   Δεν πρέπει, λοιπόν, να έχουμε αυταπάτες. Το λέει  πολύ καλά αυτός ο αφορισμός της  Αμερικανίδας συγγραφέως Λίλιαν Χέλμαν: «Ο κυνισμός είναι ένας δυσάρεστος τρόπος να λες την αλήθεια»…