"Ε ρε Πούτιν που σας χρειάζεται"

 

Ο "έρωτας" αρκετών Ελλήνων με τον Βλαδίμηρο Πούτιν, κρατάει χρόνια. Ο πόλεμος στην Ουκρανία τούς έκανε να εκδηλωθούν ακόμα πιο έντονα. Δεν περίμεναν τίποτα λιγότερο από το ίνδαλμά τους..

γράφει ο Μάνος Χωριανόπουλος

 

Γιατί έχουμε τόσο φανατικούς οπαδούς του Βλαντιμίρ Πούτιν στη χώρα μας; Μειοψηφία, αλλά θορυβώδεις και έτοιμοι να επιτεθούν σε όποιον τολμήσει να πει μια λέξη για τον μεγάλο ηγέτη.

 

Όσοι ανέμεναν ότι η ιμπεριαλιστική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, θα πτοούσε τους Έλληνες οπαδούς του Ρώσου προέδρου, έκαναν λάθος.

 

Αν κάποιος επιχειρήσει να ερμηνεύσει τη στάση των "αγνών φίλων Πούτιν" (δεν εξετάζουμε εδώ όσους έχουν συμφέροντα και κέρδη), προσφεύγοντας στην ιστορία, δεν θα βρει όλες τις απαντήσεις.

 

Το πάθος για τον Πούτιν, μπορεί να εξηγηθεί και ως αποτέλεσμα της πνευματικής οκνηρίας και της αναζήτησης εύκολων λύσεων τύπου “Κιμ πάτα το κουμπί”.

 

Είναι ο τρόπος άσκησης εξουσίας και η βία, που γοητεύει αρκετούς Έλληνες, οι οποίοι αναζητούν έναν "πατερούλη", που θα τους λύνει όλα τα προβλήματα.

 

Είναι οι ίδιοι που κρυφοθαυμάζουν τον αυταρχισμό του Ερντογάν, οι ίδιοι που κάποτε έβαλαν νεοναζί μέσα στη βουλή και τώρα έχουν διασκορπιστεί σε διάφορα ακροδεξιά σχήματα, οι ίδιοι που νοσταλγούν την επταετία.

 

Μια ματιά στα Social Media αρκεί. Βλέπεις ένα σχόλιο "Πούτιν τι τους έχεις κάνει", πατάς στο προφίλ και 9 στις 10 φορές θα πέσεις πάνω στα εξής:

 

Μια φωτογραφία της Παναγίας με μια ατάκα σε άσπρα γράμματα

Μια παραλία

Ένα φραπέ σε ένα τραπεζάκι

Μια εκκλησιά με φόντο το ηλιοβασίλεμα

Ο Αγ. Γέωργιος να σκοτώνει έναν δράκο

Ο Παΐσιος να λέει μια σοφιστεία

Διάφοροι άλλοι γέροντες και γερόντισσες που προφητεύουν το τέλος

Μια έρευνα που έβγαλε κάποιος από την κοιλιά του για το πώς φυτρώνει ουρά αν κάνεις το εμβόλιο

Τον Πούτιν ντυμένο στρατηλάτη

Κάτι για τον δικτάτορα Παπαδόπουλο και τους δρόμους της χούντας

Check in σε κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος με "δηλητηριώδεις" (όχι Πολώνιο) ουσίες

Τον ήλιο της Ελλάδας, που δεν θα μας τον πάρουν

Όλα αυτά βεβαίως με γαρνίρισμα ρατσιστικού οχετού, ομοφοβίας και πολλές "γλυκές καλησπέρες".

 

Τα παραπάνω μάλιστα συνδυαζονται με "Παρθενώνες", που όμως χτίστηκαν όταν οι πολίτες ήταν ενεργοί και συμμετείχαν σε μια Πολιτεία αυτόνομη και αυτοδίκαιη. Λεπτομέρειες.

 

Η Δημοκρατία είναι δύσκολο πράγμα. Απαιτεί συμμετοχή, γνώση, ενημέρωση, καθημερινό αγώνα και έχει διάφορες "ταλαιπωρίες". Όπως για παράδειγμα το να συζητάς, να συναποφασίζεις, να ακούς τον άλλον, να διεκδικείς, να συμμετέχεις, να τηρείς κανόνες.

 

Οπότε, όσοι κουράζονται από όλα τα παραπάνω, που είναι και χρονοβόρα, ονειρεύονται έναν Έλληνα Πούτιν, που θα αποφασίζει στα γρήγορα γι'αυτούς, χωρίς αυτούς, θα εξοντώνει εξωτερικούς εχθρούς και θα προσφέρει δείπνα με δηλητήρια σε εσωτερικούς εχθρούς.

 

Με ένα "ε ρε Πούτιν, Ερντογάν, (βάλτε όποιον θέλετε)... που σας χρειάζεται", βαυκαλίζονται ότι η λύση στα προβλήματά τους είναι το "αποφασίζουμε και διατάζουμε" ενός ανθρώπου και εφόσον δεν βρίσκουν κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, το θαυμάζουν στο εξωτερικό.