Τρεις ελληνικές πληγές που θα μείνουν και μετά τον πόλεμο…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο πόλεμος κάποια στιγμή θα τελειώσει, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Αλλά, δυστυχώς, οι επιπτώσεις του στην εθνική οικονομία και στην καθημερινή ζωή μας θα διαρκέσουν πολύ, ό,τι και να γίνει στην Ουκρανία. Αυτό που δεν γνωρίζουμε ακόμα είναι αν η ένταξή μας στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», που διακηρύσσει ο πρωθυπουργός, θα εκτιμηθεί δεόντως από τους ισχυρούς που γράφουν την Ιστορία, στην περίπτωση που ο αναθεωρητής γείτονας συνεχίσει τον προ πολέμου χαβά του. Ας τα δούμε αναλυτικά.

 

Το πρώτο και άμεσο πρόβλημα που προκαλεί το «ουκρανικό»- οι επιπτώσεις έχουν αρχίσει πολύ πριν από τη ρωσική εισβολή- είναι η επιδείνωση των οικονομικών δεικτών, που αφορούν την καθημερινή ζωή όλων μας. Οι τιμές της ενέργειας(πετρέλαιο και φυσικό αέριο) σπάνε κάθε μέρα κι ένα ρεκόρ. Και οι προοπτικές τρομάζουν, τόσο που και ο ούλτρα φιλελεύθερος Αδωνις σκέφτεται να βάλει κάποιο είδος πλαφόν. Όμως, αν η κατάσταση δεν ομαλοποιηθεί κάπως, νοικοκυριά και επιχειρήσεις θα γονατίσουν. Τα πρώτα από την αλματώδη άνοδο των τιμών και οι δεύτερες από την εκτίναξη του κόστους παραγωγής.

 

ADVERTISING

 

 

 

Το δεύτερο(συναφές) πρόβλημα είναι οι επιπτώσεις στην οικονομία γενικότερα. Ηδη τα επιτόκια διεθνώς έχουν πάρει την ανιούσα και καθιστούν το κόστος δανεισμού της χώρας σχεδόν απαγορευτικό. Ετσι εκεί που πριν από λίγους μήνες ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του πανηγύριζαν για τον εύκολο και φτηνό δανεισμό, τώρα η κατάσταση έχει αλλάξει άρδην. Και για μια χώρα με τεράστιο χρέος τα υψηλά επιτόκια είναι καταστροφική εξέλιξη. Μάλιστα, αν συνυπολογίσουμε ότι το 2022 μπορεί να είναι(το 2023 θα είναι σίγουρα) έτος εκλογών και οι ανάγκες της κυβέρνησης για ξόδεμα θα γίνουν πιεστικές, τότε οι κίνδυνοι θα πολλαπλασιαστούν. Μπορεί να μην κινδυνεύουμε να ξαναζήσουμε καταστάσεις σαν την περίοδο 2007-2009, που «προετοίμασε» τη χρεοκοπία. Διότι τώρα οι Ευρωπαίοι είναι ψυλλιασμένοι και ο κ. Μητσοτάκης ξέρει ότι δεν θα βρεθεί κάποιο αφελές ΠΑΣΟΚ να σηκώσει μόνο του το βάρος μιας χρεοκοπίας, όπως έγινε το 2009. Όμως, αν η κρίση παραταθεί, η ακρίβεια συνεχιστεί και ο τουρισμός δεν πάει καλά όπως έχει σχεδιαστεί, τότε τα πράγματα θα «σφίξουν» πολύ.

 

Το τρίτο, που έχει άμεση σύνδεση με την εισβολή στην Ουκρανία, είναι η στάση που θα κρατήσει η Τουρκία. Ο βασικός κίνδυνος από την ενέργεια του Πούτιν είναι η αλλαγή συνόρων που επιδιώκει στην Ουκρανία, κάτι που δεν έχει συμβεί μεταπολεμικά σε ευρωπαϊκό έδαφος. Ο αναθεωρητισμός του Πούτιν μπορεί να ενθαρρύνει κι άλλο τον αντίστοιχο του Ερντογάν. Η πρώτη εκτίμηση είναι ότι όσο θα διαρκεί η κρίση στην Ουκρανία «δεν τον παίρνει» να κάνει κάτι. Ωστόσο με τον Ερντογάν ποτέ δεν υπάρχει σιγουριά και, πάντως, σίγουρα δεν ξέρουμε τι θα γίνει, αν τελειώσει γρήγορα το «ουκρανικό».

 

Ο πρωθυπουργός επανέλαβε και χτες στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου ότι πήγε με «τη σωστή πλευρά της Ιστορίας», δηλαδή ταυτίστηκε απολύτως με στη στάση των Δυτικών, ακριβώς για να τους έχει μαζί του αν ο Ερντογάν αποτολμήσει να συμπεριφερθεί όπως ο Πούτιν.

 

Ειπε ο κ. Μητσοτάκης: «Ο αναθεωρητισμός συνεχίζει να πληγώνει την Κύπρο». Το ακριβές είναι ότι ο αναθεωρητισμός επιβλήθηκε στην Κύπρο από τον «Αττίλα» το 1974. Ο «Αττίλας» δεν ήταν κάποιος Πούτιν της εποχής. Το αντίθετο, οι τρεις εμπλεκόμενες χώρες-η επιτεθείσα Τουρκία, η καταληφθείσα Κύπρος και Ελλάδα που παρατηρούσε αδύναμη τότε να επέμβει- στο δυτικό στρατόπεδο ανήκαν. Οχι μόνο η Τουρκία δεν υπέστη καμία σοβαρή κύρωση για την εισβολή, αλλά σήμερα εκδηλώνει αναθεωρητικές τάσεις αλλού (Αιγαίο, ανατολική Μεσόγειο κ.α), χωρίς οι Δυτικοί σύμμαχοι, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι, να κάνουν κάτι για να τον σταματήσουν. Οι Αμερικανοί απολύτως τίποτα(απόλυτη ισορροπία κρατούν), οι Ευρωπαίοι κλωθογυρίζουν τις αποφάσεις των συνόδων κορυφής, για τις οποίες ο Ερντογάν δεν δίνει δεκάρα.

 

Για να έχουν σημασία τα περί «σωστής πλευράς της Ιστορίας», πρέπει αυτοί που γράφουν την Ιστορία, οι ισχυροί, να έχουν τη βούληση να κάνουν με την Τουρκία κάτι περισσότερο από αυτό που έκαναν το 1974. Τότε δεν κούνησαν ούτε το δαχτυλάκι τους.

 

Ελπίζουμε να μη χρειαστούμε σήμερα το χέρι τους. Για να μη διαψευστούν οι προσδοκίες που καλλιεργούν πομπώδεις φράσεις του τύπου «είμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας»…