Τελώνου και Φαρισαίου

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Εἶπεν ὁ Κύριος την παραβολήν ταύτην· ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. Ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ (δίνω στον ναό το ένα δέκατο) πάντα ὅσα κτῶμαι. Καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ’ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι (σπλαχνίσου με) τῷ ἁμαρτωλῷ. Λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. (Λουκάς κεφ. ιη’, 10-14).

 

Αυτό το εδάφιο της Καινής Διαθήκης θα διαβαστεί αύριο στις εκκλησίες, Κυριακή, η εξ αυτού επονομαζόμενη του Τελώνου και του Φαρισαίου, αρχή του Τριωδίου. Αμαρτωλοί και οι δύο, ο ένας, ο τελώνης, εξ επαγγέλματος, ο άλλος, ο φαρισαίος, εξ ιδιότητος (μέλος του ιερατείου, άρα… τω καιρώ εκείνω, παράγων θρησκευτικής και κοσμικής εξουσίας), απ’ αυτούς που εκδίωξε ο Ιησούς με μαστίγιο από τον Ναό του Πατρός του και είπε το περίφημο: «Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί…», «γεννήματα εχιδνών…» και άλλα τέτοια… επαινετικά!

 

Ο μεν φαρισαίος λοιπόν κοκορευόταν προσευχόμενος ότι κάνει όλα τα καλά, τίποτα το επιλήψιμο, βαδίζει στον δρόμο της… κανονικότητας, δεν είναι σκάρτος όπως π.χ. ο τελώνης. Ο οποίος τελώνης όμως, παράμερα και μεταμελημένος, με το βλέμμα χαμηλωμένο, χτυπούσε τα στήθη του ζητώντας από τον Θεό να τον σπλαχνιστεί για τις αμαρτίες του.

 

 

«Την εποχή του Χριστού», εξηγούν μεταγενέστερα θρησκευτικά κείμενα, «ο τελώνης ήταν αυτός που αγόραζε φόρους από τη ρωμαϊκή αρχή (σημ. όπως σήμερα κάποιοι εξ «ημετέρων» αγοράζουν από τράπεζες, κοψοχρονιά και με δανεικά από το Δημόσιο, κόκκινα δάνεια), τους εισέπραττε από τους πολίτες, τους οποίους συχνά εκμεταλλευόταν ή εκβίαζε. Γι’ αυτό οι τελώνες αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη ως αμαρτωλοί, άδικοι και εκβιαστές. [Ενώ] Οι Φαρισαίοι εκπροσωπούσαν μερίδα της ιουδαϊκής θεοκρατίας με μεγάλη επιρροή στον ιουδαϊκό λαό. Ηταν ζηλωτές του Μωσαϊκού Νόμου και φανατικοί εθνικιστές. Ο Ιησούς τους έλεγχε με σφοδρότητα γιατί εκπροσωπούσαν την υποκριτική θεοσέβεια («τα πάντα ποιούντες προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις»). Στην Καινή Διαθήκη αναφέρονται, επίσης, ως φιλάργυροι, φθονεροί, εκμεταλλευτές και άδικοι.

 

Εχουν αυτή τη «μαγεία» της πειθούς οι μύθοι και οι παραβολές, να είναι κατασταλάγματα, αποστάγματα ώριμης σκέψης από σοφούς ανθρώπους αιώνων, γι’ αυτό και είναι παντός καιρού –τα ανακαλείς δηλαδή, τα παραβάλλεις με τα συγκαιρινά και τα χρησιμοποιείς αναλόγως– όπως λέμε: προς γνώση και συμμόρφωση…

 

Ως προς τη νηστεία τώρα –μιας και αναφερόμαστε στις Απόκριες– την εβδομάδα Τελώνου και Φαρισαίου δεν υπάρχει νηστεία. Γίνεται, κατά την Εκκλησία, «κατάλυση στα πάντα», δηλαδή τρώγεται ελεύθερα κάθε φαγητό. Για τον λόγο αυτό, η εβδομάδα ονομάζεται «ελεύθερη» ή «απολυτή». Θέλει, εντούτοις, προσοχή, καθώς η επόμενη εβδομάδα είναι του… Ασώτου! Οσο για το γενικότερο θέμα των νηστειών, που χωρίζονται σε προαιρετικές (βρίσκεις, αλλά δεν τρως) και υποχρεωτικές (δεν τρως επειδή δεν βρίσκεις), «καλάθι με νηστίσιμα» δεν είδαμε ακόμα, «καλάθι του νοικοκυριού», άλλοι βλέπουνε, άλλοι δεν βλέπουμε, αλλά το (κλασικό) «καλάθι της νοικοκυράς» δεν γεμίζει με τίποτα! Καλές Αποκριές· όσο γίνεται… (η φωτογραφία, δικής μου εμπνεύσεως, τιτλοφορείται: χρόνου μασκάρεμα).    

Σαν σήμερα γεννιέται ο εμβληματικός ηγέτης και ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Παπανδρέου..(5/2/1919 -23/6/1996)

Ο Ανδρέας Παπανδρέου σφράγισε με την πολιτική του δράση την περίοδο της Μεταπολίτευσης και αναδείχθηκε ένας από τους πιο επιδραστικούς έλληνες πολιτικούς.

 

 

Ο Ανδρέας Παπανδρέου σφράγισε με την παρουσία και την πολιτική του δράση την περίοδο της Μεταπολίτευσης και αναδείχθηκε ένας από τους πιο επιδραστικούς πολιτικούς στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Οικονομολόγος διεθνούς φήμης, με θητεία σε αμερικάνικα και ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, ασχολήθηκε με την πολιτική από τα μέσα της δεκαετίας του εξήντα μέσα από τις τάξεις της Ένωσης Κέντρου (το κόμμα που συνίδρυσε και ηγήθηκε ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου) και μετά την επάνοδο της δημοκρατίας το 1974, ίδρυσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ), που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας, προτού αρχίσει η κατάρρευσή του εξαιτίας των μνημονίων και της οικονομικής κρίσης.

 

Χαρισματική προσωπικότητα με φανατικούς οπαδούς και εξίσου ορκισμένους εχθρούς, διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 21 Οκτωβρίου 1981 έως τις 2 Ιουλίου 1989 και από τις 13 Οκτωβρίου 1993 έως τις 17 Ιανουαρίου 1996, οπότε υπέβαλε την παραίτησή του για λόγους υγείας. Συνολικά παρέμεινε στο τιμόνι της χώρας 10 χρόνια (παρά 15 ημέρες), γεγονός που τόν κατατάσσει στην τέταρτη θέση του πίνακα με τους μακροβιότερους έλληνες πρωθυπουργούς, πίσω από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Χαρίλαο Τρικούπη.

 

 

Η γέννηση και η φυγή από την Ελλάδα

Ο Ανδρέας Παπανδρέου γεννήθηκε στη Χίο, στις 5 Φεβρουαρίου 1919, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του Γεώργιος Παπανδρέου, ως γενικός διοικητής των Νήσων του Αιγαίου , διορισμένος από την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Μητέρα του ήταν η Σοφία Μινέικο (1887-1981), κόρη του φιλέλληνα πολωνού αξιωματικού Ζίγκμουντ Μινέικο, ο οποίος είχε ριζώσει στην Ελλάδα και νυμφευτεί ελληνίδα.

 

Φύσει ανήσυχο και ζωηρό πνεύμα, ο Ανδρέας Παπανδρέου συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από την δικτατορία Μεταξά, ως μαθητής του Κολεγίου Αθηνών, για τις αριστερές του ιδέες και για δεύτερη φορά τον Μάρτιο του 1939 ως φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αφού πέρασε αρκετές ημέρες στην απομόνωση, αποφυλακίζεται και τον Ιούλιο αναχωρεί για τις ΗΠΑ, με ελάχιστα χρήματα στην τσέπη του.

 

Λίγο καιρό μετά την άφιξή του στην Αμερική αρχίζει σπουδές Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, από το οποίο έλαβε διδακτορικό δίπλωμα το 1943. Ειδικεύτηκε στην Οικονομική Θεωρία και Μέθοδο, στην Βιομηχανική Οργάνωση, στα Συγκριτικά Οικονομικά Συστήματα, στην Θεωρία και Μέθοδο Οικονομικής Πολιτικής και Προγραμματισμού, καθώς και στην Οικονομική Ανάπτυξη.

 

Μετά τέσσερα χρόνια παραμονής στις ΗΠΑ έλαβε την αμερικανική υπηκοότητα και την ίδια χρονιά κατατάχθηκε ως εθελοντής στο αμερικανικό Ναυτικό, μεσούντος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την αφυπηρέτησή του ακολούθησε πανεπιστημιακή καριέρα ως καθηγητής, στα Πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Μινεσότας, Νορθγουέστερν και Μπέρκλεϊ, στο οποίο διετέλεσε κοσμήτορας της οικονομικής σχολής (1956-1959).

 

Το 1941, σε ηλικία 22 ετών, νυμφεύτηκε για πρώτη φορά με την μετέπειτα ψυχίατρο Χριστίνα Ρασσιά, ένα γάμος που θα κρατήσει 10 χρόνια και θα καταλήξει σε διαζύγιο. Εν τω μεταξύ είχε γνωρίσει την νεαρή Μαργαρίτα Τσαντ, την οποία θα νυμφευτεί τον ίδιο χρόνο και μαζί της θα αποκτήσει τέσσερα παιδιά: τον Γιώργο (γεν. 1952), την Σοφία (γεν. 1954), τον Νίκο (γεν.1956) και τον Ανδρέα (γεν.1959).

 

Η επιστροφή στην Ελλάδα και η ανάμιξη στην πολιτική

Την περίοδο 1959-1960 επισκέφθηκε την Ελλάδα με αποστολή των ιδρυμάτων Φουλμπράιτ και Γκουγκενχάιμ, για να μελετήσει την ελληνική οικονομία. Προσκλήθηκε τότε από τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή και ανέλαβε την διεύθυνση του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών (1960-1964), το οποίο με δική του εισήγηση μετεξελίχθηκε στο Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ). Συγχρόνως διετέλεσε οικονομικός σύμβουλος τής Τράπεζας της Ελλάδος έως το 1962.

 

Τα χρόνια εκείνα έκανε τα πρώτα του βήματα στην πολιτική, μέσα από τις τάξεις της Ένωσης Κέντρου. Στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964, τις οποίες κέρδισε θριαμβευτικά η Ένωση Κέντρου με ποσοστό 52,72%, έθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα για βουλευτής και εξελέγη πανηγυρικά στην περιφέρεια Αχαΐας. Στην κυβέρνηση που σχημάτισε ο πατέρας του διετέλεσε υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως (19/2/1964 - 5/6/1964) και αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού με υπουργό τον Στέφανο Στεφανόπουλο (5/6/1964 - 19/11/1964). Στο υπουργείο αυτό θα περάσει την πρώτη του μεγάλη δοκιμασία, όταν η ΕΡΕ θα τον κατηγορήσει - χωρίς τελικά να αποδειχθεί - πως ανέθεσε χαριστικά σε φίλο του το πολεοδομικό σχέδιο της Πάτρας («Σκάνδαλο Σκιαδαρέση»)

 

Οι νεωτεριστικές πολιτικές του θέσεις, που έρχονταν σε σύγκρουση με εκείνες άλλων στελεχών της Ενώσεως Κέντρου, προκαλούν αντιδράσεις οι οποίες εκφράστηκαν με ιδιαίτερη οξύτητα και βαρύτατους χαρακτηρισμούς από τις στήλες της εφημερίδας «Ελευθερία», η οποία ανήκε στον κεντρώο χώρο. Η παραίτηση τού Ανδρέα Παπανδρέου από το υπουργικό αξίωμα επέφερε προσωρινή αναστολή στην κρίση που ήδη σοβούσε στο κυβερνών κόμμα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αφιερώθηκε έκτοτε στην προσπάθεια να δώσει μορφή και έκφραση στην κεντροαριστερή πτέρυγα της Ένωσης Κέντρου. Επανήλθε στην κυβέρνηση ως αναπληρωτής υπουργός Συντονισμού στις 29 Απριλίου 1965 και παρέμεινε σ’ αυτήν μέχρι την πτώση της, στις 15 Ιουλίου του ίδιου χρόνου. Μετά την ανάληψη και πάλι υπουργικών καθηκόντων κατηγορήθηκε ως εμπνευστής στρατιωτικής συνωμοσίας (υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ). Ακολούθησε κλιμακούμενη πολιτική ένταση, που κορυφώθηκε με τα «Ιουλιανά» του 1965, την παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου μετά την ρήξη του με το Παλάτι και την επακολουθήσασα «Αποστασία» με τις αλλεπάλληλες θνησιγενείς κυβερνήσεις.

 

Η πολιτική αντιπαράθεση εξακολούθησε να οξύνεται με αμείωτο ρυθμό, ενώ άρχισαν να ακούγονται και οι πρώτες καταγγελίες για τον κίνδυνο πολιτειακής εκτροπής. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος δεν έπαυε να καταγγέλλει τον θρόνο και εξωελληνικούς παράγοντες ως αιτίες της ανώμαλης κατάστασης και να συνεγείρει τον κόσμο τής κεντροαριστεράς για την ανάγκη προάσπισης τών δημοκρατικών θεσμών με συνθήματα όπως «Η Ελλάδα στους Έλληνες», «Ο Στρατός στο Έθνος», αποτελούσε πρωταρχικό στόχο τών αντιπάλων του, που τόν κατηγορούσαν ως εχθρό της ομαλότητας.

 

Τα χρόνια της χούντας

Με την επιβολή του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, ο Ανδρέας Παπανδρέου συνελήφθη με περιπετειώδη τρόπο στο σπίτι του στο Ψυχικό και κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ μέχρι τον Δεκέμβριο, οπότε το στρατιωτικό καθεστώς χορήγησε αμνηστία και τόν άφησε ελεύθερο. Τον Ιανουάριο του 1968 τού δόθηκε άδεια να αναχωρήσει στο εξωτερικό. Στα επτά περίπου χρόνια τής απουσίας του από την Ελλάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέπτυξε εντονότατη και πολύπλευρη αντιστασιακή δράση κατά τού δικτατορικού καθεστώτος των Αθηνών.

 

Ένα μήνα αργότερα, στις 27 Φεβρουαρίου, ίδρυσε το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ), με αρχική έδρα την Στοκχόλμη και με τη θερμή συμπαράσταση των κυβερνήσεων της Σουηδίας. Ο ίδιος πίστευε ότι η ανατροπή της χούντας των συνταγματαρχών θα ήταν δυνατή μόνον έπειτα από συνεχή και συνεπή λαϊκό αγώνα. Οι ιδεολογικοί στόχοι αυτού του αγώνα είχαν ως τελικό σκοπό τον ριζικό μετασχηματισμό της κοινωνικής και πολιτικής δομής της Ελλάδας και τον αναπροσανατολισμό των διεθνών της σχέσεων.

 

Εκτός από την αντιστασιακή του δράση, τα χρόνια της εξορίας του, δίδαξε ως καθηγητής Οικονομικών στα πανεπιστήμια Στοκχόλμης (1968-1969) και Γιορκ (1969-1974). Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Σουηδία απέκτησε το πέμπτο παιδί του, την Αιμιλία Νίμπλουμ (γεν. 1969), που ήταν καρπός του έρωτά του με την ηθοποιό και τηλεπαρουσιάστρια Ράνια Νίμπλουμ (1930-2017).

 

Η επιστροφή του στην Ελλάδα και η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ

Στην Ελλάδα επέστρεψε ένα περίπου μήνα μετά την πτώση της χούντας, στις 16 Αυγούστου 1974, και έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από χιλιάδες ομοϊδεάτες του που κατέκλυσαν το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Έχοντας αποστασιοποιηθεί από την Ένωση Κέντρου, ίδρυσε, στις 3 Σεπτεμβρίου, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ), στο οποίο εντάχθηκαν πολιτικές δυνάμεις προερχόμενες από το ΠΑΚ, αντιστασιακές ομάδες καθώς και προσωπικότητες από την

ευρύτερη δημοκρατική παράταξη.

 

Η «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη», αποτέλεσε την ιδεολογικοπολιτική πυξίδα πλαίσιο του κινήματος, που συνοψίζεται στο τετράπτυχο «»Εθνική Ανεξαρτησία - Λαϊκή Κυριαρχία - Κοινωνική Απελευθέρωση-Δημοκρατική διαδικασία. Όπως τόνισε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο «βασικός κυριαρχικός στόχος του κινήματος είναι η δημιουργία μιας πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας.

 

Στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974, το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε το 13,58% των ψήφων (πίσω από την θριαμβεύσασα ΝΔ και την ΕΚΝΔ που κατέλαβε την θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης), προς μεγάλη απογοήτευση του ιδρυτή του, που στόχευε σε μεγαλύτερα ποσοστά, έχοντας κατέλθει με το μαξιμαλιστικό σύνθημα «Στις 18 σοσιαλισμός». Ο Ανδρέας Παπανδρέου εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης (1974-1977) και μέχρι τον θάνατό του επανεκλεγόταν στην Α' Αθηνών (1977-1989) και στην Β’ Αθηνών (1989-1996).

 

Στο διάστημα μέχρι τις επόμενες εκλογές, ξεκαθάρισε απόλυτα το εσωκομματικό τοπίο και επέβαλε την κυριαρχία του, διαγράφοντας πολλά επιφανή στελέχη που τον κατηγορούσαν για έλλειψη εσωκομματικής δημοκρατίας, Οι οξύτατοι αντιπολιτευτικοί του τόνοι στόχευαν όχι μόνο στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά και στην ΕΚ-ΝΔ, την οποία επιδίωκε να εξαφανίσει από τον πολιτικό χάρτη και να κυριαρχήσει με το ΠΑΣΟΚ στον χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς.

 

Στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1977, το ΠΑΣΟΚ διπλασίασε τα ποσοστά του (25.34%) και κατέστη αξιωματική αντιπολίτευση αρχίζοντας την φρενήρη πορεία του προς την εξουσία. Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ διατυπώθηκαν συνολικά στην προεκλογική διακήρυξη των εκλογών τού 1981 με την «Διακήρυξη Κυβερνητικής Πολιτικής» (γνωστότερη ως «Συμβόλαιο με τον Λαό»).

 

Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία

Στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981, το ΠΑΣΟΚ, πέτυχε συντριπτική νίκη συγκεντρώνοντας το 48,06% των ψήφων και 172 έδρες στην Βουλή. Έτσι ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός της χώρας και σχημάτισε την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Παράλληλα ανέλαβε την διεύθυνση του υπουργείο Εθνικής Άμυνας (1981-1985), προκειμένου να καθησυχάσει το στράτευμα.

 

Η πρώτη κυβερνητική τετραετία του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίστηκε από σημαντικές αλλαγές σε πολλούς τομείς της εσωτερικής πολιτικής (πολιτικός γάμος, μονοτονικό, αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ΕΣΥ, αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης κ.α). Η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική με δανεικό χρήμα, μπορεί να ανακούφισε τους «μη προνομιούχους» Έλληνες, αλλά άρχισε να επιβαρύνει σημαντικά το δημόσιο χρέος. Στα ζητήματα τής εξωτερικής πολιτικής ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ως άξονα την «ανεξάρτητη και πολυδιάστατη ελληνική πολιτική» καθώς και την εφαρμογή στα Βαλκάνια μιας πάγιας πολιτικής ειρήνης και φιλίας. Πέρα από τους πολιτικούς αυτούς χειρισμούς προχώρησε και σε ευρύτερα πλαίσια, ευρωπαϊκά και διεθνή (απύραυλες ζώνες, Τρίτος Κόσμος, «Πρωτοβουλία τών Έξι», κ.λπ.), για τα οποία κατηγορήθηκε από τους αντιπάλους του ότι «απομόνωσαν την χώρα από τους φυσικούς συμμάχους της». Πάντως, οι αμερικανικές βάσεις δεν θα φύγουν από την Ελλάδα, η χώρα θα παραμείνει στην ΕΟΚ και ο Ανδρέας Παπανδρέου θα πετύχει την θεσμοθέτηση από την Κοινότητα ενός νέου αναπτυξιακού εργαλείου με την ονομασία Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ).

 

Η δεύτερη κυβερνητική θητεία του Ανδρέα Παπανδρέου

Η πρώτη πρωθυπουργική θητεία του Ανδρέα Παπανδρέου ολοκληρώθηκε με την πρόταση του για μια περιορισμένη συνταγματική αναθεώρηση, που αποσκοπούσε πρώτιστα στην αποδυνάμωση τών εξουσιών του Προέδρου τής Δημοκρατίας και εκ των πραγμάτων στην ενδυνάμωση της πολιτικής θέσης του πρωθυπουργού, Ακολούθησε η πρόταση αντικατάστασης του τότε Προέδρου τής Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη. Οι κυβερνητικές επιδιώξεις, για τις οποίες αντέδρασε με σφοδρότητα η Νέα Δημοκρατία, επικυρώθηκαν πολιτικά από τις εκλογές τής 2ας Ιουνίου 1985, κατά τις οποίες το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε το 45,82% των ψήφων και 161 έδρες. Ο Ανδρέας Παπανδρέου σχημάτισε την δεύτερη κυβέρνησή του αρχίζοντας παράλληλα ένα διετές πρόγραμμα λιτότητας.

 

Το 1988, ξέσπασε το σκάνδαλο Κοσκωτά, στο οποίο ενεπλάκησαν στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ακολούθησε περίοδος μεγάλης πολιτικής έντασης. Την ίδια χρονιά, άρχισαν τα προβλήματα υγείας του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος οδηγήθηκε εσπευσμένα, στο νοσοκομείο Χέρφιλντ του Λονδίνου και υπεβλήθη σε σοβαρή εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς από τον διάσημο καρδιοχειρουργό Μαγκντί Γιακούμπ.

 

Τα γεγονότα αυτά οδήγησαν στην πτώση του ΠΑΣΟΚ κατά τις εκλογές της 18ης Ιουνίου 1989. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που συγκροτήθηκε από την Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και τον ενιαίο Συνασπισμό της Αριστεράς υπό τους Χαρίλαο Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκο, παρέπεμψε τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, μαζί με τους τέως υπουργούς των κυβερνήσεών του Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα, Δημήτρη Τσοβόλα και Γιώργο Πέτσο.

 

Ο Ανδρέας Παπανδρέου σε ομιλία του ενώπιον τής Βουλής δεν αρνήθηκε τις πολιτικές του ευθύνες και θεώρησε την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο, ως πολιτική δίωξη που είχε ως στόχο την πολιτική του εξόντωση και την διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Δεν μετείχε στην ακροαματική διαδικασία (16/3/1991 – 16/1/ 1992), η οποία μεταδόθηκε τηλεοπτικά και απασχόλησε επί δεκάμηνο την κοινή γνώμη. Με την έκδοση της αθωωτικής απόφασης του Ειδικού Δικαστηρίου με ψήφους 7-6, ως προς τον Ανδρέα Παπανδρέου, έκλεισε ένα κεφάλαιο της ελληνικής πολιτικής ζωής, που έμεινε στην ιστορία ως «Κάθαρση» ή «Βρώμικο’89». Στο διάστημα αυτό ο Ανδρέας Παπανδρέου πήρε διαζύγιο από την δεύτερη σύζυγό του Μαργαρίτα και νυμφεύτηκε σε τρίτο γάμο την αεροσυνοδό Δήμητρα Λιάνη (γεν.1955), μια σχέση που απασχόλησε εκτενώς τον κουτσομπολίστικο Τύπο.

 

Η τρίτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου

Η ακροαματική διαδικασία και η έκβαση της δίκης επέτρεψε στον Ανδρέα Παπανδρέου να θέσει ζήτημα παραπλάνησης του εκλογικού σώματος κατά τις τρεις βουλευτικές εκλογές τού 1989-1990, που έδωσαν τελικά οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

 

Στις πρόωρες εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993, που προκηρύχθηκαν μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη λόγω έντονων εσωκομματικών προβλημάτων, το ΠΑΣΟΚ επανήλθε θριαμβευτικά στην εξουσία με ποσοστό 46,82% και ο Ανδρέας Παπανδρέου σχημάτισε την τρίτη του κυβέρνηση. Θα κυβερνήσει για δύο περίπου χρόνια, καθώς τον Νοέμβριο του 1995 θα μεταφερθεί στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο με σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία τον οδήγησαν να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία στις 17 Ιανουαρίου 1996. Το διάστημα αυτό τον αναπλήρωνε ο υπουργός Εσωτερικών Άκης Τσοχατζόπουλος. Μετά τη βελτίωση που παρουσίασε η κατάσταση της υγείας του βγήκε από το νοσοκομείο τον Μάρτιο του ίδιου έτους.

 

Κατά την διάρκεια της τρίτης κυβερνητικής του θητείας, ο Ανδρέας Παπανδρέου Παπανδρέου, ακολούθησε μια συνετή και σφιχτή οικονομική πολιτική, ενόψει ΟΝΕ,ενώ στα θετικά της κυβέρνησή του καταγράφεται η δημιουργία του ΑΣΕΠ για την αξιοκρατική πρόσληψη των δημοσίων υπαλλήλων (Νόμος Πεπονή). Στην εξωτερική πολιτική, ανακοινώνεται το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου και επιβάλλεται εμπάργκο στην ΠΓΔΜ.

 

Ο Ανδρέας Παπανδρέου άφησε την τελευταία του πνοή τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 1996 από ανακοπή καρδιάς, σε ηλικία 77 ετών.

 

 

πηγή

 

    

Ξεπέρασε τα 400 δισ. ευρώ το δημόσιο χρέος.!

 

Μετά από τρία μνημόνια. Πετσόκομμα μισθών και συντάξεων. Περικοπές δισεκατομμυρίων σε υγεία και παιδεία. Ξεπούλημα σχεδόν του συνόλου της Δημόσιας Περιούσιας και 13 χρόνων σκληρής λιτότητας, όλα στο όνομα της μείωσης του δημοσίου χρέους, αυτό έχει εκτιναχθεί στα ύψη!

 

Συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 2022 το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας έσπασε το φράγμα των 400 δισ. ευρώ, ξεφεύγοντας κατά περίπου 8 δισ. ευρώ, από το στόχο του υπουργείου Οικονομικών που τέθηκε μόλις τον περασμένο Νοέμβριο.

 

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας, στο τέλος του περασμένου Δεκεμβρίου εκτινάχθηκε στο ποσό των 400,28 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 11,94 δισ. ευρώ, σε σχέση με τον Δεκέμβριο του 2021 που είχε διαμορφωθεί σε 388,34 δισ. ευρώ.

 

Με άλλα λόγια το 2022 το δημόσιο χρέος αυξανόταν κατά σχεδόν 1 δισ. ευρώ το μήνα και πλέον ανέρχεται στο 190,5% του ΑΕΠ!!!

 

Επιπλέον υπάρχουν κρατικές εγγυήσεις προς τράπεζες, επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα και δημόσιους φορείς το ύψος των οποίων προσεγγίζει τα 30 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 17,91 δισ. ευρώ, αφορούν στις εγγυήσεις που δόθηκαν στις τράπεζες, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ηρακλής», προκειμένου οι τραπεζίτες να διασφαλίσουν την τεράστια κερδοφορία τους και να μην …θιγούν από «προβληματικά» δάνεια.

 

Νέα δάνεια αύξησαν το χρέος

 

Από τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους προκύπτει πως η αύξηση του δημοσίου χρέους προήλθε από τον νέο δανεισμό, το ύψος του οποίου ήταν υψηλότερο από τις εξοφλήσεις τίτλων που έληξαν.

 

Ειδικότερα στη διάρκεια του 2022 εκδόθηκαν μακροπρόθεσμοι τίτλοι αξίας 8.202 εκατ. ευρώ, και εξοφλήθηκαν ομόλογα αξίας 4.352 εκατ. ευρώ, με αποτέλεσμα να προστεθούν στο χρέος 3.850 εκατ. ευρώ.

 

Παράλληλα το χρέος επιβαρύνθηκε από το “ισοζύγιο” νέων εκδόσεων και εξοφλήσεων, δανείων, εντόκων γραμματίων και repos, συν αλλαγές στην ισοτιμία με αποτέλεσμα η συνολική επιβάρυνση στο χρέος να φτάσει σε 11,94 δισ. ευρώ, σε σύγκριση με το 2021.

 

Από το συνολικό ποσό του χρέους των 400,28 δισ. ευρώ, τα 303,54 δισ. ευρώ, αποτελούνται από δάνεια και τα υπόλοιπα, περίπου 97 δισ. ευρώ, είναι ομόλογα και έντοκα γραμμάτια.

 

Το υπόλοιπο των δανείων του «Μηχανισμού Στήριξης», βάσει του οποίου η Ελλάδα εντάχθηκε στο καθεστώς των μνημονίων, ανέρχονταν στο τέλος του Δεκεμβρίου σε 235,57 εκατ. ευρώ, μειωμένο σε σχέση με το τέλος του 2021, που ήταν 242,62 δισ. ευρώ.

 

Αυτός ο κατήφορος δεν πρόκειται να σταματήσει

 

Παρατήρηση πρώτη: Το 2009 το δημόσιο χρέος ήταν στο 129% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη 298 δισ. ευρώ. Σήμερα μετά από 13 χρόνια αδιάκοπης βαρβαρότητας, μετά από τρία Μνημόνια, χαράτσια και «κουρέματα», το χρέος εκτινάχτηκε στο 190,5% του ΑΕΠ και σε απόλυτα μεγέθη στα 400,28 δισ. ευρώ!

 

Συμπέρασμα πρώτο: Η πολιτική αυτή, είτε με μπλε και πράσινους, είτε με τους ροζ, όχι μόνο δε μειώνει το χρέος αλλά το μεγαλώνει, το διογκώνει, το εκτινάσσει. Το χρέος είναι κατά 71,5 μονάδες μεγαλύτερο ως ποσοστό του ΑΕΠ από τη στιγμή που υποτίθεται ότι άρχισαν να το μειώνουν! Και σε απόλυτα μεγέθη έχει αυξηθεί κατά 102,28 δισ.!!!

 

Παρατήρηση δεύτερη: Οι κυβερνώντες (κάθε απόχρωσης) ισχυρίζονται προκλητικά ότι η εξοντωτική φορολογία κάθε είδους εφαρμόζεται ώστε δια των πλεονασμάτων να εξασφαλιστούν οι αφενός οι πληρωμές των προηγούμενων χρεών και δανείων. Πρόκειται για αθλιότητες. Σημειώστε: Τα καθαρά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού του 2022 από τη φορολεηλασία του ελληνικού λαού ανήλθαν στα 60.921 δισ. ευρώ. Για το 2023, βάσει του προϋπολογισμού με τα κάθε λογής χαράτσια και φόρους οι κυβερνόντες (όποιοι και αν είναι) αναμένονται να αρπάξουν από το λαού 61,488 δισ. ευρώ. Και όμως παρά τη ληστεία σε βάρος του εργαζόμενου λαού το 2022 το δημόσιο χρέος αυξανόταν κατά σχεδόν 1 δισ. ευρώ το μήνα και οι κυβέρνηση της ΝΔ πήρε και νέα δάνεια! Και όλα αυτά ενώ ισχυρίζεται ότι έχουμε «ανάπτυξη»!!!

 

Συμπέρασμα δεύτερο: Αυτός ο κατήφορος δεν πρόκειται να σταματήσει. Και σίγουρα δεν πρόκειται να τον σταματήσουν ούτε τα αντιλαϊκά μέτρα και ή ληστρική φορολογία, ούτε οι εποπτείες των δανειστών που θα απαιτούν να πληρωθούν παλιά και νέα δανεικά. Ετσι σε κάθε προηγούμενο λογαριασμό χρεών θα επέρχεται – όπως περιέγραφε ο Λένιν – ένας «τοκογλυφικός επιπρόσθετος λογαριασμός πάνω σε εκείνον που 20 φορές ως τώρα πληρώθηκε»…

 

Αν κάτι απορρέει ως πολιτικό συμπέρασμα από τα προηγούμενα είναι ότι η λύση σε αυτή την ατέλειωτη φρίκη δεν θα έρθει ούτε με την «ελάφρυνση», που πριν ήταν «επιμήκυνση», που πιο πριν ήταν «κούρεμα» και που πάντα καταλήγει σε δούλεμα, όπως εκείνοι οι λογιστικοί προσδιορισμοί για το ποιο είναι το «καλό» και ποιο είναι το «κακό» χρέος, ποιο είναι «επονείδιστο» χρέος και ποιο όχι. Το χρέος είναι όλο επονείδιστο και κυρίως είναι όλο πληρωμένο από έναν λαό που δεν είχε καμία οφειλή, αλλά το πλήρωσε. Εναπόκειται, τελικά, στον ίδιο τον λαό να επιβάλει εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις και εκείνες τις κοινωνικο-οικονομικές ανατροπές που θα καταστήσουν το πληρωμένο χρέος και διαγραμμένο.  

πηγή

Συνεργασίες: για ποιον, με ποιον και γιατί

 

γράφει ο Γιώργος Μπουλμπασάκος*

 

Εμείς μιλάμε για μετεκλογική συνεργασία με προγραμματική συμφωνία. Μια συμφωνία με σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο και μίνιμουμ προγραμματικών συγκλίσεων που αφορούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Μια τέτοια συμφωνία δεν θα αφορά υπουργικά πόστα, αλλά πώς θα εμβαθύνουμε τη δημοκρατία μας και πώς θα βελτιώσουμε τις ζωές των πολιτών.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκλογική αναμέτρηση που θα σηματοδοτήσει τις πολιτικές εξελίξεις της επόμενης δεκαετίας.

Η Ν.Δ. αναζητά την πολυπόθητη αυτοδυναμία, ο δε ΣΥΡΙΖΑ προσδοκά την πρώτη θέση με την οποία μέσω συνεργασίας, όπως διατείνεται, θα επιστρέψει στην εξουσία.

Από καμία δημοσκόπηση μέχρι τώρα δεν προκύπτουν τέτοια δεδομένα. Απλά λέγονται για να αυξηθεί η κομματική συσπείρωση και να περιχαρακωθούν οι ψηφοφόροι.

Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής είναι το μόνο κόμμα που σε όλες τις δημοσκοπήσεις εμφανίζει άνοδο σημαντική της εκλογικής του επιρροής και προτείνει κυβερνητική συνεργασία από τις πρώτες εκλογές. Και οι δύο μάς προτιμούν ως κυβερνητικό εταίρο όταν δεν τους βγαίνουν τα νούμερα και χρειάζονται κάποια τσόντα. Ας το δηλώσουμε λοιπόν για άλλη μία φορά. Δεν θα αυτοχειριασθούμε. Εμείς μιλάμε για μετεκλογική συνεργασία με προγραμματική συμφωνία.

Μια συμφωνία με σοσιαλδημοκρατικό πρόσημο και μίνιμουμ προγραμματικών συγκλίσεων που αφορούν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Μια τέτοια συμφωνία δεν θα αφορά υπουργικά πόστα, αλλά πώς θα εμβαθύνουμε τη δημοκρατία μας και πώς θα βελτιώσουμε τις ζωές των πολιτών.

Το κράτος δικαίου εκεί που έχει πληγεί από λογικές Μαξίμου Α.Ε. και ελέγχου των αρμών της εξουσίας πρέπει να αναταχθεί. Δυστυχώς η κακοποίηση των θεσμών από τη Ν.Δ. αλλά και από τον ΣΥΡΙΖΑ έχει τραυματίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολιτικό σύστημα και επιβάλλεται να αποκατασταθεί.

Ο κρατικός μηχανισμός από λάφυρο εξουσίας να μετασχηματιστεί σε εργαλείο ανάπτυξης και η χρηστή διοίκηση από ζητούμενο να γίνει αυτονόητο.

Η ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα του ΕΣΥ είναι αδιαπραγμάτευτη. Πιο συγκεκριμένα το άρθρο 10 του ψηφισθέντος νομοσχεδίου για την Υγεία που ακρωτηριάζει τη δωρεάν και καθολική παροχή υπηρεσιών Υγείας στους πολίτες είναι ασύμβατο με το κράτος πρόνοιας που εμείς πρεσβεύουμε.

Οι συλλογικές συμβάσεις, η προστασία της εργασίας και των εργαζομένων δεν μπορεί να απουσιάζουν από μια τέτοια συμφωνία. Δεν μπορούμε να είμαστε κυβερνητικοί εταίροι σε ό,τι διαρρηγνύει την κοινωνική συνοχή και παραβιάζει θεμελιώδη συλλογικά και ατομικά δικαιώματα.

Φυσικά σε μια τέτοια συμφωνία δεν χωρά κανένα ακροδεξιό μόρφωμα με οποιαδήποτε επίκληση. Η πολιτική νομιμοποίηση της light Ακροδεξιάς είτε ως ΛΑΟΣ, ΑΝ.ΕΛΛ., Ελληνική Λύση οδηγεί την κοινωνία σε επικίνδυνα μονοπάτια. Φυσικά όλα αυτά αναλυτικά και με λεπτομέρειες θα αποτυπωθούν με νομοθετικές πρωτοβουλίες στις πρώτες εκατό μέρες.

Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής έχει αποδείξει με τη στάση του όλα αυτά τα χρόνια τον πατριωτικό και δημοκρατικό του χαρακτήρα και ότι δεν φοβάται να αναλαμβάνει ευθύνες όταν οι περιστάσεις το απαιτούν. Σε αυτή την πολιτική συγκυρία το πρώτο μας μέλημα είναι να μειώσουμε τις κοινωνικές ανισότητες και όχι να τις διευρύνουμε, όπως κάνουν οι σημερινές κυβερνητικές πολιτικές.

Γνωρίζουμε ότι για να μπορέσουμε να επιβάλουμε μια τέτοια προγραμματική συμφωνία χρειάζονται σαφώς μεγαλύτερες δυνάμεις από την προηγούμενη εκλογική μας καταγραφή. Τα προηγούμενα χρόνια δώσαμε τη μάχη της πολιτικής επιβίωσης με επιτυχία. Εναν χρόνο τώρα με τη νέα ηγεσία, ξαναγράφουμε το νέο συμβόλαιο με τον λαό. Γνωρίζουμε ότι στο παρελθόν πληγώσαμε την κοινωνική μας βάση. Η κοινωνία γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που βελτίωσαν τη ζωή της συντριπτικής πλειονότητας των πολιτών έχουν ονοματεπώνυμο. Είναι καταγεγραμμένες και οι απουσίες πολιτικών δυνάμεων που σήμερα δηλώνουν προστάτες των λαϊκών συμφερόντων. Εμείς ζητάμε από τους πολίτες να μας εμπιστευθούν ξανά. Περπατάμε στα ίδια παλιά χνάρια της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής που εκφράζει ένα αστερισμό προοδευτικών δυνάμεων του μεταρρυθμιστικού Κέντρου, της ανανεωτικής Αριστεράς, της πολιτικής Οικολογίας και των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων της χώρας θα ανταποκριθεί στο αίτημα της κοινωνίας.

Γιατί την Ιστορία πάντα τη γράφουν οι παρόντες.

* μέλος ΚΠΕ, γραμματέας Τομέα Υγείας ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής

Μεγάλη απεργία στη Γαλλία κατά της αύξηση ορίων συνταξιοδότησης: 500.000 διαδηλωτές στο Παρίσι

 

Τεράστια γενική απεργία πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία, η δεύτερη σε λιγότερο από ένα μήνα.

 

 

Αίτημα της απεργίας είναι η απόσυρση του νομοσχεδίου για την αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού συστήματος και την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης στα 64 χρόνια από τα 62 που είναι λίγο πολύ σήμερα. Η κινητοποίηση έγινε ιδιαίτερα αισθητή στους τομείς των μεταφορών, της παιδείας και γενικότερα στον δημόσιο τομέα, ενώ σημαντική ήταν η συμμετοχή των εργαζομένων στις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις.

 

Μαζικές και πολυάριθμες ήταν επίσης οι συγκεντρώσεις των απεργών στο σύνολο της γαλλικής επικράτειας. Όπως ανακοινώθηκε, συγκεντρώσεις κατά της αναμόρφωσης του συνταξιοδοτικού έγιναν σε 250 πόλεις της Γαλλίας, ενώ στο Παρίσι σύμφωνα με το συνδικάτο CGT διαδήλωσαν περίπου 500.000 άτομα.

 

Μόλις ένα στα τρία τρένα υψηλής ταχύτητας κινούνται και μόνο δύο γραμμές του μετρό χωρίς οδηγό λειτουργούν κανονικά στο Παρίσι. Το συνδικάτο CGT είπε ότι τουλάχιστον τα τρία τέταρτα των εργαζομένων αποχώρησαν από τα μεγάλα διυλιστήρια και τις αποθήκες καυσίμων της TotalEnergies, αν και η εταιρεία είπε ότι ο αριθμός ήταν πολύ μικρότερος. Επίσης, τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής ανέφεραν μειωμένη παραγωγή λόγω της απεργίας των εργαζομένων στην κύρια εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας EDF.

 

Οκτώ μεγάλα συνδικάτα συμμετείχαν στην απεργία ενώ πορείες πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη Γαλλία και περίπου 11.000 αστυνομικοί αναπτύχθηκαν για να καλύψουν τις διαδηλώσεις. «Ο κ. Μακρόν είναι βέβαιο ότι θα χάσει», είπε ο ηγέτης της ακροαριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν σε δημοσιογράφους στη Μασσαλία. «Κανείς δεν θέλει τις μεταρρυθμίσεις του, και όσο περνούν οι μέρες, τόσο μεγαλύτερη είναι η αντίθεση σε αυτές».

 

Η κυβέρνηση του Μακρόν έχει δηλώσει ότι μπορεί να τροποποιήσει ορισμένες λεπτομέρειες στην μεταρρύθμιση, αλλά αρνήθηκε να υποχωρήσει στο βασικό θέμα που είναι το όριο της συνταξιοδότησης.

 

Η ηλικία συνταξιοδότησης της Γαλλίας στα 62 χρόνια είναι η χαμηλότερη από τις περισσότερες άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Η Ιταλία και η Γερμανία έχουν προχωρήσει προς την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 έτη, ενώ η ηλικία συνταξιοδότησης στην Ισπανία είναι στα 65 και στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι στα 66.  

πηγή

 

 

Κατήγγειλε το ΠΑΣΟΚ, αποχώρησε και τώρα υμνεί τον Μητσοτάκη

 

γράφει ο Δημήτρης Κουκλουμπέρης

 

Στις 28 Ιανουαρίου, ο Απόστολος Σπυρόπουλος, γιος του αείμνηστου ιστορικού στελέχους Ροβέρτου Σπυρόπουλου, είχε κάνει γνωστή την αποχώρησή του από το ΠΑΣΟΚ, με βαριές καταγγελίες για την ηγεσία.

 

«Διοικείται από μια ολιγομελή ομάδα που αδιαφορεί για τα πραγματικά προβλήματα και μόνο στόχο έχει τη διατήρηση της οποίας εσωκομματικής κυριαρχίας, [...] πολιτεύεται με ψευδαισθήσεις και αρκείται δυστυχώς στο λίγο, στο μικρό, στο ξεπερασμένο», έγραφε μεταξύ άλλων στην ανάρτηση που ανέβασε στα social media για να το δημοσιοποιήσει. Μια ανάρτηση που έκανε τον γύρο του διαδικτύου εξαιτίας των αιχμών που άφηνε το πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.  

Ο Απόστολος Σπυρόπουλος, ο οποίος είχε τοποθετηθεί τον Ιούλιο του 2019, συντονιστής τομέων πολιτικής στη Χαριλάου Τρικούπη, είχε καταθέσει -σύμφωνα με πληροφορίες - αίτηση στην Επιτροπή Ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να είναι υποψήφιος στην Αρκαδία στις προσεχείς εκλογές. Ωστόσο στη συνέχεια αποφάσισε να θέσει οικειοθελώς εαυτόν εκτός κόμματος με ιδιαίτερα θορυβώδη τρόπο.

Στις 2 Φεβρουαρίου, παραχώρησε συνέντευξη στη Δημοτική Ραδιοφωνία Τρίπολης 91,5% όπου επανέλαβε τις κατηγορίες του για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ενώ επιβεβαίωσε το ενδιαφέρον του για πιθανή υποψηφιότητα. «Τρία χρόνια που δραστηριοποιούμαι ως συντονιστής είχα θέσει τον εαυτό μου στην διάθεση του κόμματος για οποιαδήποτε θέση και υποψηφιότητα χρειαστεί. Υπήρχε μια μια ενεργή κουβέντα για πιθανή υποψηφιότητα μου, όταν όμως διαπίστωσα την μεγάλη απουσία προγραμματικού προγράμματος και το τι θέλει να κάνει το ΠΑΣΟΚ την επόμενη ημέρα των εκλογών, δεν ήθελα να βρίσκεται το όνομα μου σε κάτι που υπηρετεί το λίγο ,το ξεπερασμένο, και δεν πορευόταν βάση ενός σχεδίου και ενός προγράμματος», τόνισε ο κ. Απόστολος Σπυρόπουλος, ο οποίος λίγο αργότερα στις ίδιες δηλώσεις του φανέρωσε τον... πραγματικό λόγο των διαφωνιών και της αποχώρησής του.

 

Συγκεκριμένα, ρωτήθηκε ποιο κόμμα τον εκφράζει καλύτερα πολιτικά αυτή τη στιγμή βάση των προγραμματικών του θέσεων και απάντησε ότι αυτό είναι η ΝΔ, χαρακτηρίζοντας μάλιστα την κυβέρνηση Μητσοτάκη την καλύτερη μετά τα μνημόνια! «Η χώρα πρέπει να συνεχίσει να είναι στις σωστές ράγες που έχει μπει τα τελευταία τρία χρόνια. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η καλύτερη κυβέρνηση μετά τα μνημόνια, το είχα πει και στο κόμμα μου. Σαφέστατα έχει κάνει λάθη, αλλά η οικονομία δείχνει να βελτιώνεται και να υπάρχει μια σταθερότητα. Διαχειρίστηκε με σχετική επιτυχία τις κρίσεις, πανδημία και ενεργειακή. Η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα και όχι πολιτική αστάθεια, όχι πειράματα και πειραματισμούς», τόνισε με νόημα, χωρίς να αποκλείει ακόμη και την ένταξή του στο ψηφοδέλτιό της. «Αν η ΝΔ σας κάνει μια πρόταση θα το σκεφτείτε;», ρώτησε ο δημοσιογράφος για να σημειώσει ότι δε μπορεί να απαντήσει σε υποθετική πρόταση. «Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμία πρόταση από κανένα κόμμα για να ενταχθώ σε οποιοδήποτε ψηφοδέλτιο. Οποιαδήποτε συμφωνία γίνει στο μέλλον θα προσπαθήσω να είμαι δίπλα στους συμπολίτες μου στην Αρκαδία με γνώμονα το κοινό καλό», είπε ο κ. Σπυρόπουλος, διαψεύδοντας πάντως δημοσιεύματα ότι θα πολιτευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Ολόκληρη η συνέντευξη και το ηχητικό στο ακόλουθο λινκ https://www.drt915.gr/a-spiropoulos-sti-drt-915-den-ithela-na-vriskete-to-onoma-mou-se-kati-pou-ipireti-to-ligo-ke-to-xeperasmeno-ichos/  

Μέτρα ανακούφισης των δανειοληπτών ζητά το ΠΑΣΟΚ με αφορμή τη νέα αύξηση επιτοκίων

 

Μέτρα ανακούφισης των δανειοληπτών «αντί για "μπινελίκια"» ζητά από το υπουργείο Οικονομικών το ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής με αφορμή τη νέα, πέμπτη κατά σειρά, αύξηση των επιτοκίων κατά 50 μονάδες βάσης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τον Ιούλιο του 2022.

 

Το κόμμα καλεί το ΥΠ.ΟΙΚ. να ακολουθήσει τις αποφάσεις της σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Ισπανίας που «χωρίς να χάσει χρόνο πέτυχε μια σημαντική συμφωνία με το τραπεζικό σύστημα, η οποία περιλαμβάνει δέσμη μέτρων για την ανακούφιση των ευάλωτων και μεσαίων νοικοκυριών, παράλληλα με τη φορολόγηση των τραπεζικών υπερκερδών από τη ραγδαία αύξηση των επιτοκίων.

 

»Αντίστοιχα τα μέτρα που υιοθετήθηκαν στην Ελλάδα από την κυβέρνηση της ΝΔ και τις τράπεζες, και που τόσο διατυμπανίζει το Υπουργείο Οικονομικών, ούτε για αστείο μπορούν να συγκριθούν με τα μέτρα της σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Ισπανίας. Μπορεί να μας αναφέρει το Υπουργείο Οικονομικών πόσο έχουν προϋπολογίσει αυτά τα μέτρα και πόσοι είναι οι ωφελούμενοι;» διερωτάται ο φορέας.

 

 

Και καταλογίζει στο οικονομικό επιτελείο πως αντί να επεξεργαστεί σοβαρό σχέδιο προστασίας «επιδόθηκε σε επικοινωνιακό "πόλεμο" με τους τραπεζίτες δίχως αντίκρισμα. Το αντίθετο μάλιστα. Τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος δείχνουν ότι τον Δεκέμβριο του 2022 το περιθώριο επιτοκίου μεταξύ των νέων καταθέσεων και δανείων αντί να μειωθεί, αυξήθηκε στις 4,96 εκατοστιαίες μονάδες τροφοδοτώντας ακόμη περισσότερο τα κέρδη των τραπεζών».

 

Το ΠΑΣΟΚ, αφού κατηγορεί την κυβέρνηση για επικοινωνιακό εμπαιγμό νοικοκυριών αλλά και επικίνδυνη αδράνεια, που οδηγεί σε χειροτέρευση του προβλήματος και επιδείνωση των ανισοτήτων, την καλεί έστω τώρα να επιβάλλει έκτακτη φορολόγηση των υπερκερδών των τραπεζών και να νομοθετήσει τη στοχευμένη επιδότηση επιτοκίου στεγαστικών δάνειων ευάλωτων νοικοκυριών για όσο διαρκούν οι επιθετικές αυξήσεις επιτοκίων της ΕΚΤ.

 

Στην ανακοίνωση σημειώνονται επίσης τα εξής: «Νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις πληρώνουν και πάλι το μάρμαρο. Με το μέσο σταθμισμένο επιτόκιο των νέων καταθέσεων να διαμορφώνεται στο 0,10% τον Δεκέμβρη του 2022, και τον πληθωρισμό να καλπάζει με 7,2% για την ίδια περίοδο, η πραγματική αξία των καταθέσεων των πολιτών μειώνεται ραγδαία. Όσο για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που η συντριπτική πλειονότητά τους παραμένει εκτός τραπεζικού δανεισμού, το επιτόκιο δανεισμού τους αυξήθηκε κατά 15 μονάδες βάσης φτάνοντας στο 4,83%. Την ίδια ώρα όμως, 68 μόλις μεγάλες κατά βάση εταιρείες, έχουν λάβει συνολικά 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ από το δανειακό σκέλος του Ταμείου Ανάκαμψης με ευνοϊκό επιτόκιο 1,2% για έντεκα έτη».  

πηγή

ΠΑΣΟΚ: Οι λόγοι πίσω από την επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ

 

γράφει ο Δημήτρης Κουκλουμπέρης

 

Οργή και πολεμικό κλίμα κατά της Κουμουνδούρου στη Χαριλάου Τρικούπη μετά τα υπονοούμενα Τσαπανίδου περί «εκβιαζόμενου» Ανδρουλάκη • Καταλογίζουν στην αξιωματική αντιπολίτευση λασπολογία και «πολακικές» συμπεριφορές, τις οποίες αποδίδουν στην επίμονη γραμμή της πολιτικής αυτονομίας και της ανάδειξης των θεσμικών ανακολουθιών τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ατυχή αλλά σίγουρα όχι τυχαία θεωρούν στο ΠΑΣΟΚ τη συζήτηση που άνοιξε η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Πόπη Τσαπανίδου, με τα υπονοούμενα περί «εκβιαζόμενου» Ανδρουλάκη. «Είναι το λιγότερο περίεργο να επιχειρούν να εμπλέξουν με ψεκασμένα σενάρια και θεωρίες συνωμοσίας τον άνθρωπο που άνοιξε τον δρόμο για να αποκαλυφθεί το σκάνδαλο των υποκλοπών και ο οποίος μέχρι σήμερα έχει αξιοποιήσει όλα τα θεσμικά εργαλεία για να μαθευτεί η αλήθεια».

 

Με αυτή τη φράση και έκδηλη οργή απαντούν μέσω της «Εφ.Συν.» συνομιλητές του Νίκου Ανδρουλάκη, μεμφόμενοι την αξιωματική αντιπολίτευση για «πολακικές» πρακτικές και σκόπιμη λασπολογία. «Μέχρι και οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές διέψευσαν τους επικοινωνιακούς τους βραχίονες», προσθέτουν, παραπέμποντας στην ανακοίνωση της εκπροσώπου Τύπου της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, σύμφωνα με την οποία η υπόθεση των παρακολουθήσεων ήρθε στο φως «χάρη στον Νίκο Ανδρουλάκη».

 

Το κλίμα στη Χαριλάου Τρικούπη έναντι του ΣΥΡΙΖΑ καθίσταται και πάλι πολεμικό. Κορυφαία στελέχη, επιχειρώντας να εξηγήσουν τη στάση της Κουμουνδούρου, επισημαίνουν ότι το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα ουσιαστικά ουδέποτε άλλαξε δόγμα, παραμένοντας προσκολλημένο στην αντίληψη του 2015 «ή με εμάς ή εχθροί μας». Και αποδίδουν σε μεγάλο βαθμό την επίθεση στο ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό του στο γεγονός ότι φροντίζει –εκτός από τις αντιθεσμικές πρακτικές της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη– να θυμίζει και τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ.

 

«Θέλουν τις ψήφους μας, όχι το ΠΑΣΟΚ, τους ενοχλεί που τους ασκούμε κριτική και επιμένουμε στην πολιτική μας αυτονομία», θα πει πηγή δίπλα στον κ. Ανδρουλάκη και θα συμπληρώσει αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους το ΠΑΣΟΚ μιλά για αλλαγή πολιτικού παραδείγματος. «Το μοντέλο διακυβέρνησης Μητσοτάκη, του επιτελικού κράτους στα λόγια, των απευθείας αναθέσεων, των σκανδάλων και των ανιψιών έχει αποτύχει. Το ίδιο αποτυχημένο κρίθηκε και το μοντέλο Τσίπρα των κολλητών, των αρμών της εξουσίας και της χειραγώγησης της Δικαιοσύνης», τονίζουν και παραπέμπουν στην πρόσφατη αναφορά Ανδρουλάκη ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε διαφορετική όχθη από Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.

 

Απάντηση Γερουλάνου

Σε ό,τι αφορά τις μετεκλογικές συνεργασίες, επαναλαμβάνουν ότι η γραμμή του κόμματος παραμένει σταθερή, ενώ διευκρινίζουν ότι αυτός είναι ο λόγος που ζητούν από τον λαό ένα ισχυρό ποσοστό και μια ισχυρή εντολή από την πρώτη Κυριακή, προκειμένου αφ’ ενός να αναδειχθεί η «προσποιητή» επίκληση Μητσοτάκη περί σταθερότητας και αφ’ ετέρου να μην εκχωρηθεί ο όρος προοδευτική διακυβέρνηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Στο μεταξύ, απάντηση στην Κουμουνδούρου, που τον επικαλέστηκε στην αντιπαράθεσή της με το ΠΑΣΟΚ, έδωσε ο Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι ο κ. Ανδρουλάκης μπορεί να είναι πολιτικά εκβιαζόμενος, «εφόσον ο ίδιος πήγε στον εισαγγελέα και είπε "με παρακολουθούν"» («Παραπολιτικά»).