Νέο φορολογικό σύστημα προανήγγειλε ο Γιάννης Δραγασάκης

Τη θεσμοθέτηση ενός νέου φορολογικού συστήματος, καθώς «δεν μπορείς να μεταρρυθμίσεις το υπάρχον, γιατί δεν λειτουργεί», προανήγγειλε ο αντιπρόεδρος της Βουλής, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Δραγασάκης μιλώντας σήμερα στον ραδιοσταθμό «στο Κόκκινο» και ανακοίνωσε πέντε μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τ

ην ανασυγκρότηση της χώρας.

Ο κ. Δραγασάκης είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνεί με την επιβολή του ΕΝΦΙΑ, τονίζοντας πως «δεν διορθώνεται και πρέπει να αποσυρθεί», ενώ σημείωσε ότι η Ελλάδα «δεν μπορεί να βγει από την κρίση χωρίς να υπάρχει πολιτική που επιδιώκει διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους».

Επανέλαβε τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης για πολιτική ανατροπή σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, με διεθνοποίηση του ζητήματος του χρέους και τη δημιουργία μετώπου των χρεωμένων χωρών.

Ο αντιπρόεδρος της Βουλής και επικεφαλής της Επιτροπής προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ προανήγγειλε, επίσης, τα μέτρα που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την ανασυγκρότηση της χώρας και τα οποία είναι:

1. Ρήτρα ανάπτυξης με διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους,

2. Δέσμη μέτρων που θα συμβάλλουν στην ανάκαμψη της οικονομίας (αποκατάσταση κατώτατου μισθού, βιώσιμες φορολογικές ελαφρύνσεις με επαναφορά του αφορολόγητου ορίου και επιστροφή φόρου),

3. Ειδικό πρόγραμμα απασχόλησης ύψους 5 δισ. ευρώ για τη δημιουργία 200.000 με 300.000 θέσεων εργασίας. Τα χρήματα που θα δοθούν για το πρόγραμμα θα επιστραφούν στο δημόσιο με αύξηση των εισφορών στα ταμεία,

4. Καταπολέμηση φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής, ώστε να εισρεύσουν χρήματα στα ταμεία του κράτους,

5. Ρύθμιση των κόκκινων δανείων.

Αναφερόμενος στη σημερινή κυβέρνηση, ο Γιάννης Δραγασάκης είπε ότι «θα επιβάλλει νέους φόρους με περιτύλιγμα φοροελαφρύνσεων» και κατηγόρησε τον πρωθυπουργό για καλλιέργεια εντυπώσεων, που αποσκοπεί στη δημιουργία καλύτερου προεκλογικού κλίματος. 

http://www.koutipandoras.gr/

Αντιπρόεδρος της αμαρτωλής κρατικής οργάνωσης «Έργο Πολιτών» για τις ΜΚΟ που ελέγχει η δικαιοσύνη, ο πρόεδρος της ΝΕΡΙΤ

Εμπλεκόμενος στο σκάνδαλο της οργάνωσης για τις ΜΚΟ «Έργο Πολιτών», που ελέγχεται από τη δικαιοσύνη και απασχόλησε πριν από μερικούς μήνες όλα τα ΜΜΕ, είναι ο νέος πρόεδρος της ΝΕΡΙΤ, Αντώνης Μακρυδημήτρης, παρότι έχει εξαφανιστεί από το βιογραφικό του ότι υπήρξε αντιπρόεδρος της και μάλιστα με ρουσφετολογικό διορισμό, επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, του οποίου ήταν σύμβουλος για θέματα δημόσιας διοίκησης.

Της Βασιλικής Σιούτη

Πρόκειται για τη διαβόητη κρατική οργάνωση με το ανύπαρκτο ουσιαστικό έργο, που κατασπατάλησε εκατομμύρια ευρώ λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, πρόεδρος της οποίας υπήρξε ο Στέλιος Συρμόγλου που δήλωνε κι αυτός φίλος του Κώστα Καραμανλή. Τα «στελέχη» του χρηματοδοτούμενου από το δημόσιο φορέα (με πλήρως αδιαφανή τρόπο) ήταν μια παρέα κομματικών φίλων της Ν.Δ, που διορίστηκαν (επίσης αδιαφανώς) σε έναν άχρηστο οργανισμό που δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να βολέψει κομματικούς φίλους, σπαταλώντας δημόσιο χρήμα. Η υπόθεση έλαβε μεγάλη δημοσιότητα πρόσφατα, μετά από πόρισμα ελεγκτών που βρήκαν επιπλέον πλήθος παρανομιών, και αφού ο πρώην υπουργός Πολιτισμού,Παύλος Γερουλάνος έστειλε το φάκελο της στη δικαιοσύνη. Το όνομα του καθηγητή Αντώνη Μακρυδημήτρη ωστόσο ως αντιπροέδρου, δεν εμφανίστηκε πουθενά, όπως και των υπολοίπων στελεχών της φιλοκυβερνητικής παρέας.



Κι αυτό γιατί το όνομα του κ. Μακρυδημήτρη μαζί με των μελών του Δ.Σ και αρκετών άλλων , που πληρώνονταν αδρά για να συμμετέχουν σε μία κρατική οργάνωση χωρίς αντικείμενο, είχε κατεβεί από την ιστοσελίδα της οργάνωσης με την εμφάνιση των πρώτων δημοσιευμάτων που μιλούσαν για την αδιαφάνεια που επικρατούσε, και αναρωτιόνταν για τη χρησιμότητα του. Τότε έμεινε μόνο το όνομα του προέδρου Στέλιου Συρμόγλου, που αμειβόταν με 9.500 ευρώ το μήνα για να διευθύνει τον …άχρηστο οργανισμό.

Το «Εργο Πολιτών» προέβλεπε 24 θέσεις, όλες εκτός ΑΣΕΠ που πληρώθηκαν με αδιαφανή κριτήρια (βασικά ρουσφέτια της Ν.Δ) και μαζί με τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου φέρεται να έλαβαν 5 εκατομμύρια ευρώ για περίπου μια πενταετία.

Το πόρισμα του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης το 2011 ανακάλυψε ένα σωρό παρανομίες , για τις οποίες γίνονται έλεγχοι, , όπως π.χ ότι την περίοδο 2005-2009 καταβάλλονταν, μέσω επιδομάτων στους προϊσταμένους αποδοχές διπλάσιες από εκείνες που προβλέπονταν και κακοδιαχείριση των διαθέσιμων πόρων που κατευθύνονταν σε μισθούς και αμοιβές εξωτερικών συνεργατών αντί για τις δράσεις του Οργανισμού. Δηλαδή, ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ευρώ που μοιράστηκαν σε κομματικούς φίλους και ανύπαρκτο ουσιαστικό έργο.Το σκάνδαλο απασχόλησε πρόσφατα όλα τα ΜΜΕ μετά τη διαρροή του πορίσματοςαλλά είχε αποκαλυφθεί επίσημα μετά την αποχώρηση της κυβέρνησης Καραμανλή.

Υπήρξαν ωστόσο ρεπορτάζ που είχαν αποκαλύψει το σκάνδαλο πολύ νωρίτερα, όσο λάμβανε χώρα, αλλά τότε οι πρωταγωνιστές του ήταν ισχυροί.

Το όνομα του Αντώνη Μακρυδημήτρη, παρότι υπήρξε στέλεχος της εν λόγω οργάνωσης, δεν εμφανίστηκε ούτε στις πρόσφατες αποκαλύψεις και κατάφερε να βγει από αυτό αβρόχοις ποσί, χωρίς ποτέ να γίνει γνωστή η συμμετοχή του στον οργανισμό, για την οποία υπάρχει σαφής αναφορά όμως σε παλιά ρεπορτάζ , όπως το δημοσίευμα του ΑΠΕ 22-9-2006


Από δημοσίευμα του ΑΠΕ το 2006 

Κάπως έτσι και παρότι η δικαιοσύνη ελέγχει ακόμα τον οργανισμό «Έργο Πολιτών» ο αντιπρόεδρός του κ.Αντώνης Μακρυδημήτρης βρέθηκε πρόεδρος της ΝΕΡΙΤ, με διαβεβαιώσεις μάλιστα ότι γνωρίζει πολύ καλά από δημόσια διοίκηση.

Ο νυν πρόεδρος της ΝΕΡΙΤ το διάστημα 2004-2009 είχε οριστεί επίσης σύμβουλος για θέματα Δημόσιας Διοίκησης του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, για τον οποίο είχε γράψει και ένα βιβλίο με τίτλο «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Ένα παράδειγμα πολιτικής ηγεσίας» .

http://www.thepressproject.gr/

Βγήκαν οι βάσεις!

Τέλος στην αγωνία χιλιάδων μαθητών μπήκε νωρίς σήμερα το πρωί, αφού μαζί με τις βάσεις των πανελλαδικών ανακοινώθηκε ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης βρίσκεται εκτός κινδύνου και σκοπεύει να μας θάψει όλους.

Οι βάσεις έχουν αναρτηθεί στην ειδική ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας, οπότε καλύτερα πηγαίντε σε κάνα σχολείο για να μάθετε που περάσατε, αφού όλοι ξέρουμε ότι οι ειδικές ιστοσελίδες των υπουργείων λειτουργούν μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, δηλαδή ποτέ.

Βέβαια, όπου και να περάσατε δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αφού ως γνωστόν στην Ελλάδα αν δεν είσαι γλείφτης, ρουφιάνος και κάθαρμα δεν πρόκειται να βρεις δουλειά ποτέ, οπότε καθίστε στα αυγά σας που μου θέλετε και πανεπιστημιακές σπουδές.

Εκτός από τη Νομική και την Ιατρική, μεγάλη άνοδο παρουσίασαν και οι αστυνομικές σχολές, οπότε καταλαβαίνουμε ότι τα σημερινά παιδιά είναι καλύτερα από τους γονείς τους, αφού στοχεύουν σε ευγενή επαγγέλματα με έντονο το αίσθημα της αυτοπραγμάτωσης και της κοινωνικής καταξίωσης.

Οι μετεγγραφές φέτος θα είναι περισσότερες από κάθε άλλη φορά, αφού, εκτός από τους τρίτεκνους και τους πολύτεκνους, θα μπορούν να μετεγγραφούν ελεύθερα σε ιδρύματα που εδρεύουν κοντά στον τόπο κατοικίας τους και τα παιδιά όσων οικογενειών έχουν χαμηλό εισόδημα, λες κι αν γονείς σας αν είχαν υψηλό εισόδημα υπήρχε ποτέ περίπτωση να σας στείλουν να σπουδάσετε στα ελληνικά πανεπιστήμια που είναι εντελώς για τον πούτσο.

Πάντως, έχει μεγάλο ενδιαφέρον το ισχύον σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Διαβάζεις σα μαλάκας από το πρωί μέχρι το βράδυ, παπαγαλίζεις βιβλία και τετράδια γεμάτα σημειώσεις από φροντιστήρια που πληρώνεις χρυσά, παθαίνεις κρίσεις πανικού κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, δηλώνεις στην τύχη τη σχολή που σου έχουν υποδείξει ότι είναι δήθεν καλή και με μέλλον, τσοντάρεις από κάτω και καμιά δεκαριά άλλες για καβάτζα, μαθαίνεις τη βαθμολογία σου αλλά δεν έχεις ιδέα πού περνάς, πας διακοπές και μετά από κάνα 2μηνο σου λένε "Αυτό ήταν, θα γίνεις γιατρός, φιλόλογος, δικηγόρος, μηχανολόγος, αστροναύτης αλλά μην ανησυχείς, αφού δεν πρόκειται να ασκήσεις κανένα από τα παραπάνω επαγγέλματα. Έχουμε κρίση. Υπάλληλος στα Jumbo και πολύ σου είναι. "

Εγώ πάντως, αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω δε θα σπούδαζα τίποτα και θα καταπιανόμουν με το εμπόριο ναρκωτικών ή όπλων που γνωρίζουν μεγάλη άνθηση στη μαύρη αγορά ή θα ξεκινούσα μαζί με την I Willi Am και τον One Eyed Bert αυτό το μπλογκ πολλά χρόνια πριν, ώστε μέχρι σήμερα να ήμουν φτασμένος πολιτικοκοινωνικοοικονομικός αναλυτής και να έγραφα σε φρη πρέσσες παρέα με τον υπόλοιπο πνευματικό κόσμο της χώρας.

Δυστυχώς όμως δεν έκανα τίποτα από όλα αυτά και κατέληξα ένα χαμερπές μνημονιακό σκουλήκι, οπότε μην ακούτε όσα γράφω και εξοπλιστείτε με kefi και filotimo για να γίνετε χρήσιμα μέλη της τοπικής μαφίας, την οποία ορισμένοι εντελώς πυροβολημένοι επιμένουν να αποκαλούν ελληνική κοινωνία.

Καλή σταδιοδρομία!

by To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: Σας προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο "12 χρόνια φυλακή" της Νέλλης Ψαρρού. Είναι μικρό, απλό και περιεκτικό. Δηλαδή ό,τι πρέπει για το καλοκαίρι που δεν τελείωσε ακόμα.)




http://thethreemooges.blogspot.gr/

η Αμφίπολη ήταν το λιμάνι του μακεδονικού στόλου.

Σε απόσταση περί το ένα χιλιόμετρο από τη σημερινή Αμφίπολη βρίσκεται η θέση Καστά όπου ανασκάπτεται ο τύμβος.

Η γεωμορφολογία της περιοχής έχει αλλάξει ωστόσο ριζικά από την αρχαιότητα λόγω της διαφοροποίησης της κοίτης του Στρυμόνα και της

αποξήρανσης της λίμνης Κερκινίτιδας.

Οι αρχαίες πηγές μιλούν όμως για τα ωραία αγκυροβόλια αυτής της λίμνης, η οποία συνδεόταν με το ποτάμι. Ένα ποτάμι πλωτό, που παρείχε τη δυνατότητα στα πλοία να φθάνουν ως την Αμφίπολη. Όσο για τον τύμβο με τον Λέοντα, βρισκόταν ακριβώς μπροστά στη λίμνη.

Η κατασκευή του ταφικού μνημείου που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη εκτιμάται ότι διήρκεσε περί τα δύο χρόνια.

Την εποχή που κατασκευάστηκε το ταφικό μνημείο, ανάμεσα στα 325-300 π.Χ. -δηλαδή περί τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ.- ο Στρυμόνας ήταν πλωτός και είχε έκταση που μπορούσε να συγκριθεί με αυτή του Νείλου στην Αίγυπτο. Άλλωστε μέρος του μακεδονικού στόλου απέπλευσε για την εκστρατεία στην Ασία από την Αμφίπολη.

Πηγή: defencenet.gr

Ή θα γίνεις υπηρέτης του συστήματος ή θα γίνεις περιθωριακός.

Σήμερα, διεθνώς επικρατεί το αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα. Είναι γνωστό πως αυτό το σύστημα δεν είναι δημοκρατία, παρά του ότι φέρει τον τίτλο «δημοκρατία». Είναι ένα έκτρωμα του Διαφωτισμού, σύμφωνα με τον κ. Κοντογιώργη. Παρόλα αυτά, ακόμα και αυτό το πολιτικό σύστημα, όπως αυτό ισχύει στην Ελλάδα, έχει δύο σοβαρά μειονεκτήματα σε σχέση με το ίδιο σύστημα που ισχύει στις πολιτισμένες χώρες. Είναι ανεξέλεγκτο και κλειστό:

1) Είναι ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ από κοινωνία και Δικαιοσύνη. Η θεσμική του κατασκευή είναι τέτοια που

αφενός δεν επιτρέπει κοινωνικές δυνάμεις να το ελέγξουν, αφετέρου η Δικαιοσύνη δεν έχει καμία δικαιοδοσία πάνω του, παρά μόνο σε όση έκταση επιθυμεί το ίδιο, σε ένα υποτυπώδη αυτοέλεγχο.

2) Είναι ΚΛΕΙΣΤΟ (και επομένως αναγκαστικά και διαπλεκόμενο), δηλαδή ελέγχονται απόλυτα από τις ηγετικές ελίτ και προωθούνται μόνο οι κληρονόμοι και οι αρεστοί του συστήματος. Ανήσυχοι και ικανοί, πλην όμως ανεξέλεγκτοι πολίτες, που δονούνται από επιθυμία να δοκιμαστούν και να προσφέρουν στον πολιτικό στίβο, δεν βρίσκουν διέξοδο στην Ελλάδα. Καταπιέζονται, κρύβουν τις ικανότητές τους για να μην προκαλούν, καταπνίγουν τις επιθυμίες τους και αναγκάζονται να προσκυνήσουν τους αφέντες του συστήματος ή να καταστούν περιθωριακοί.

Μακάρι να μπορούσαμε να κάνουμε πιο πολλά για τη δημοκρατία, αλλά, αν έστω δεν διορθώσουμε αυτές τις δύο κακοδαιμονίες του ελληνικού αντιπροσωπευτικού πολιτικού συστήματος, ώστε να βρουν διέξοδο οι ικανότητες των Ελλήνων, η χώρα δεν έχει μέλλον. Ας το καταλάβουμε επιτέλους.

http://hassapis-peter.blogspot.gr/

«Αέρα» έως και 70% θα πληρώσουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων

Αντιμέτωποι με την υψηλή φορολογία εξακολουθούν να βρίσκονται οι πολίτες εξαιτίας του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων.

Παρά τις όποιες ανακοινώσεις του υπουργείου Οικονομικών για τον ΕΝΦΙΑ, και τις αντίστοιχες τελικές ρυθμίσεις (διάβασε ΕΔΩ το σχετικό ρεπορτάζ), γεγονός παραμένοι ότι για τα επόμενα δύο χρόνια 6 εκατομμύρια πολίτες θα πληρώνουν υψηλότερους φόρους εξαιτίας των πλασματικών αντικειμενικών αξίων βάσει των οποίων υπολογίζεται ο ΕΝΦΙΑ, τα δημοτικά τέλη, οι φόροι μεταβίβασης, ο ΦΠΑ στην οικοδομή και πλήθος άλλων επιβαρύνσεων.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι χτες, Τετάρτη, κατά την ανακοίνωση των τελικών ρυθμίσεων, το υπουργείο δεν είπε τίποτα αναφορικά με τη μείωση των αντικειμενικών αξίων, οι οποίες, όπως εκτιμάται έχουν δρομολογηθεί για το 2016.

Οι υπάρχουσες αντικειμενικές αξίες είναι υψηλότερες των ζητούμενων τιμών από 3% έως 33% ανάλογα με την περιοχή, ενώ στα παλαιά διαμερίσματα το ποσοστό κυμαίνεται από 20% έως 70% ανάλογα με την περιοχή.

Ενδεικτικά είναι τα παρακάτω παραδείγματα:

– Πολυτελής βίλα στην Εκάλη, επιφάνειας 700 τ.μ. σε οικόπεδο 6 στρεμμάτων πουλήθηκε πρόσφατα έναντι 5 εκατ. ευρώ όταν η αρχική τιμή ήταν 12 εκατ. ευρώ.

– Aκίνητο στην Γλυφάδα πουλήθηκε 4 εκατ. ευρώ, ενώ η αρχική τιμή του ήταν 6-7 εκατ. ευρώ.

– Διαμέρισμα στο Κολωνάκι πουλήθηκε 350.000 ευρώ αλλά έχει αντικειμενική 600.000 ευρώ.

Ο υπουργός Οικονομικών έχει ήδη συστήσει επιτροπή, σύμφωνα με δημοσίευμα του newmoney.gr, που θα αναλάβει:

1. Εως τα τέλη Αυγούστου την εκπόνηση σχετικού προγράμματος δράσης για την ευθυγράμμιση αντικειμενικών και εμπορικών τιμών.

2. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2015, τον καθορισμό μεθοδολογίας εκτίμησης αξιών ακινήτων ανά κατηγορία,και συλλογή στοιχείων για την αναθεώρηση του τρόπου υπολογισμού των διοικητικών αξιών των ακινήτων ανά γεωγραφικές ζώνες, ώστε να αντανακλούν όσο ακριβέστερα γίνεται τις συνθήκες στην αγορά.

3. Έως τον Σεπτέμβριο του 2015 πρέπει να είναι έτοιμο το σύστημα καθορισμού διοικητικών αξιών ακινήτων.

4. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2016 θα πρέπει να έχουν καταρτιστεί οι σχετικοί Δείκτες Τιμών Ακινήτων.

http://www.crashonline.gr/

Τελικά ο Χίτλερ βγήκε με εκλογές;

Μερικές σκέψεις με αφορμή ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Ν.Σαραντάκου

Καταρχήν τα καλά νέα: Ο Ν. Σαραντάκος, διαβάζει το info-war.gr – γεγονός για το οποίο δηλώνουμε ιδιαίτερα υπερήφανοι.

Τα κακά νέα είναι ότι διαφωνεί με έναν παλαιότερο κείμενο με τίτλο «Και ο Χίτλερ με εκλογές βγήκε».

Ύστερα από την πολύ καλά τεκμηριωμένη παράθεση στοιχείων για τις εκλογές του 1933 καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «Ο Χίτλερ δεν βγήκε με εκλογές». Στα βασικά επιχειρήματα αναφέρεται ότι η συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση χαρακτηρίστηκε από εκστρατεία τρομοκρατίας (από την πλευρά των παραστρατιωτικών ομάδων των Ναζί), από την απαγόρευση κυκλοφορίας εφημερίδων αλλά και πολιτικών κομμάτων.

Επίσης αναφέρεται ότι «οι Ναζί δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν απόλυτη πλειοψηφία, είτε στο λαό είτε στο κοινοβούλιο. Απέσπασαν το 43,9% των ψήφων και 288 από τις 647 έδρες, ενώ οι σοσιαλδημοκράτες ήρθαν δεύτεροι με 18.2% και, προφανώς εξασθενημένοι, οι κομμουνιστές τρίτοι με 12,3%».

Χωρίς να διαφωνούμε σε κανένα από τα πραγματικά στοιχεία που παρουσιάζονται στο άρθρο, οφείλουμε να επισημάνουμε έναν πολιτικό κίνδυνο που προκύπτει από τη φράση «ο Χίτλερ δεν βγήκε με εκλογές».

Καταρχήν αν δεχθούμε ότι ο Χίτλερ δεν βγήκε με εκλογές θα πρέπει να πούμε το ίδιο και για τον Κ.Καραμανλή και τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, τον Τζορτζ Μπους και τη λεγόμενη «νοθεία της Φλόριντας» το 2004 ή τις νίκες του Ερντογάν και του Αχμεντινετζάντ – σε εκλογές που πραγματοποιήθηκαν σε καθεστώς φίμωσης του Τύπου και αποκλεισμού υποψηφίων της αντιπολίτευσης.

Και ενώ δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να παραδεχθούμε ότι οι τέσσερις αυτοί ηγέτες «δεν βγήκαν με εκλογές» θα πρέπει κάθε φορά να εκτιμήσουμε (και με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία μάλλον να μαντέψουμε) αν η βία και η νοθεία που πραγματοποίησαν ανέτρεψε ή απλώς αλλοίωσε το αποτέλεσμα. (Προσωπική μου άποψη είναι ότι στις περιπτώσεις Ερντογάν, Αχμεντινετζάντ είχαμε αλλοίωση του αποτελέσματος ενώ στις περιπτώσεις Καραμανλή και Μπους υπήρξε πιθανή ανατροπή του).

Το επιχείρημα ότι ο Χίτλερ δεν κατάφερε να συγκεντρώσει απόλυτη πλειοψηφία είναι ακόμη πιο εύκολα αντιμετωπίσιμο, δεδομένου ότι μπορεί να ειπωθεί για δεκάδες εκλεγμένους ηγέτες – αν μάλιστα τον συγκρίνουμε με δοτούς πρωθυπουργούς όπως ο Λ. Παπαδήμος στην Ελλάδα και ο Μ.Μόντι στην Ιταλία, η διαδικασία εκλογής του Χίτλερ φαντάζει σαν μια ωδή στη δημοκρατία.

Το πραγματικό πρόβλημα όμως στη φράση «ο Χίτλερ δεν βγήκε με εκλογές» είναι βαθύτερα πολιτικό καθώς υπονοεί ότι εξελέγη με κάποιου είδους εκτροπή, ένα πραξικόπημα ή γενικότερα μια βίαιη παρέκκλιση από τις προηγούμενες πολιτικές διαδικασίες.

Όπως μας δίδαξε όμως και ο μεγάλος μελετητής του φασισμού Ρόμπερτ Πάξτον «ούτε ο Χίτλερ ούτε ο Μουσολίνι κατέλαβαν την εξουσία με πραξικόπημα ή με τη βία» – αν και οι δυο είχαν χρησιμοποιήσει βίαιες μεθόδους πριν και σίγουρα μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους.

Και οι δυο μετέπειτα δικτάτορες ανέλαβαν την εξουσία στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, όχι με την θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών αλλά με τη στήριξη της αστικής τάξης (και συγκεκριμένα των μεγάλων βιομηχάνων). Αυτό όμως ήταν απόλυτα «νόμιμο». Ακόμη και η προσφυγή στο περίφημο άρθρο 48 του Γερμανικού συντάγματος (το οποίο οι Έλληνες νομοθέτες αντέγραψαν ακόμη και στον αριθμό του) προβλεπόταν στις διαδικασίες.

Και τι γίνεται με την προεκλογική βία, θα αναρωτηθεί κάποιος. Να θυμηθούμε ότι τα τάγματα εφόδου το Χίτλερ δρούσαν με την άδεια και την στήριξη διαδοχικών προέδρων της Γερμανίας αλλά και του δικαστικού σώματος και της αστυνομίας. Οι απαγορεύσεις στην ελευθεροτυπία είχαν αρχίσει πολύ νωρίτερα όπως επίσης και η κατάργηση της λειτουργίας του κοινοβουλίου, αφού για σχεδόν τρία χρόνια οι αποφάσεις λαμβάνονταν με… πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Η «βία» που βοήθησε τον Χίτλερ ήταν η συστημική, θεσμοθετημένη βία του «ακραίου κέντρου» της εποχής.

Η φράση λοιπόν «Ο Χίτλερ δεν βγήκε με εκλογές» εμπεριέχει δυο κινδύνους: Καταρχήν να πιστέψουμε ότι σε μια αστική δημοκρατία την εξουσία παίρνει πάντα ο εκλεκτός του λαού. Στη συνέχεια να θεωρήσουμε ότι υπάρχει μια πολιτική και πολιτειακή ασυνέχεια ανάμεσα στα τελευταία χρόνια της δημοκρατίας της Βαϊμάρης και τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης του Χίτλερ.

Έτσι όμως ανοίγει ο δρόμος για να δεχθούμε ότι υπάρχει και μια οικονομική ασυνέχεια ανάμεσα στο σύστημα που προϋπήρχε και σε αυτό που επέβαλε ο Χίτλερ. Δυστυχώς για όλους μας, ο φασισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φάση του καπιταλισμού. Ο Χίτλερ απλώς εκτέλεσε για λογαριασμό των οικονομικών ελίτ αυτό που δεν είχαν καταφέρει να κάνουν οι παραδοσιακές πολιτικές ελίτ – την πιο λυσσαλέα επίθεση εναντίων των Γερμανών και των Ευρωπαίων εργαζομένων.

Άρης Χατζηστεφάνου

http://info-war.gr/

Άδειος... ο τάφος στην Αμφίπολη...

Του Ανδρέα Ζαμπούκα 

Έχω γυρίσει πολλούς αρχαιολογικούς χώρους, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από γκρίνια και διαστροφή (η γυναίκα μου δεν με αντέχει...), ψάχνω πάντα να καταλάβω την οικονομική διαστρωμάτωση των κατοίκων  της ευρύτερης  τοποθεσίας.  

Τελευταία  αποκαρδιωτική έκπληξη  ήταν μια πρόσφατη επίσκεψη στη Βεργίνα. Είχα να πάω από μικρό παιδί και δεν θυμόμουν πολλά πράγματα. Είναι απίστευτο το πόσο παρηκμασμένο είναι το χωριό, γύρω από τα μνημεία και πόσο κιτς τα εστιατόρια που πουλάνε φαγητό (τέτοιο συνδυασμό χρωμάτων σε πινακίδα ούτε στο Ζεφύρι δεν έχει...)!. Σε ένα μέρος που επισκέπτονται άνθρωποι από όλο τον κόσμο, οι κάτοικοι του χωριού μοιάζουν να μην αντιλαμβάνονται που βρίσκονται. Πεταμένες πλαστικές καρέκλες σε οικόπεδα, σκουριασμένα αγροτικά  εργαλεία, σκουπίδια και εγκατάλειψη παντού!  Πολύ χειρότερα και από την Ολυμπία που είχα βρεθεί πέρυσι. Γιατί εκεί, τουλάχιστον, το τοπίο είναι απίστευτα όμορφο και ξεχνιέσαι.

Ρώτησα πόσο συνδέονται επιχειρηματικά οι κάτοικοι με τον αρχαιολογικό χώρο. Πόσοι από αυτούς, έβγαλαν χρήματα, μιας και καθημερινά και για όλο το χρόνο, συρρέουν πλήθη επισκεπτών και κατ΄επέκταση καταναλωτών. «Μπα» μου είπε ένας υπάλληλος του Μουσείου, «ελάχιστοι με τα εστιατόρια  κι εμείς που δουλεύουμε εδώ». Οι υπόλοιποι ασχολούνται με τα χωράφια και επειδή δεν έχουν και πολλά στρέμματα, είναι κυρίως φτωχοί άνθρωποι.»

Τα ίδια στην Ολυμπία, στο Δίον, στη Μεσσήνη και παντού. Μήπως η Αθήνα αξιοποίησε ποτέ τη δυνατότητα των μνημείων της; Πόσο άραγε είναι το ποσοστό των ξένων που έρχονται αποκλειστικά για την πόλη;

Περιμένουν λοιπόν όλοι να βγει ο «θησαυρός» από τον τεράστιο τάφο. Άλλοι για να βγάλουν χρήμα και κάποιοι άλλοι για να πάρουν την πολιτική δόξα. Και οι δύο, αποτελούν κλασικά δείγματα «γραικύλου» και τυχοδιώκτη. Γιατί προσβλέπουν σε κέρδη άλλων και όχι της δικής τους προσπάθειας. Και εξηγούμαι. Πρώτον, κανείς τουρίστας δεν πρόκειται να πάει να χτυπήσει τις πόρτες των Σερραίων για να τους δώσει λεφτά (Οι κάτοικοι της Ολυμπίας ακόμα απορούν γιατί δεν μένουν οι τουρίστες  πάνω από μία ώρα στο χωριό τους. Έλα ντε, γιατί δεν κάθονται στην σπασμένη πλαστική καρεκλίτσα τους...;).  Αν δεν υπάρξουν υποδομές, κανείς δεν πρόκειται να ασχοληθεί παρά μόνο με το μνημείο. Δεύτερον, ο Σαμαράς και ο κάθε πολιτικάντης που περιμένει  δόξες και μεγαλεία, συνήθως δεν έχει ιδέα για την πολιτιστική κληρονομιά που παρέλαβε και για την αξία της Παράδοσης που θα έπρεπε να συμπεριλάβει στην ελληνική παιδεία (όταν λέω  Παράδοση δεν εννοώ  τσαρούχια, φουστανέλες και παπαδαριό...). Την όποια σχέση με τον πολιτισμό την αντιλαμβάνεται όπως  ο γύφτος την ντιβανοκασέλα του. 

Τα πράγματα είναι απλά. Χωρίς επιχειρηματική συνείδηση και παιδεία, ό,τι και να πουλήσεις, στράφι θα πάει. Πρέπει πρώτα εσύ ο ίδιος να καταλάβεις την αξία του «προϊόντος» και μετά να μπεις στην παραγωγή και στην προώθηση. Επίσης πρέπει, να δημιουργήσεις γύρω από το σπουδαίο πολιτιστικό περιβάλλον και ένα ανάλογο σύγχρονο, με  δράσεις, ωραία ξενοδοχεία, πολιτιστικό, ανασκαφικό και αγροτικό ίσως τουρισμό. Αν όμως, σου πει κάποιος ότι όλα αυτά θέλουν δουλειά και σχέδια, τότε, δυσκολεύεσαι να το συνηθίσεις...

Από την άλλη, όταν  επιμένεις, ως εξουσία,  να χρησιμοποιείς το παρελθόν για προπαγάνδα και καλλιέργεια μεσσιανιστικής κουλτούρας, τα πολιτικά σου οφέλη θα είναι ελάχιστα. Γιατί θα απολάμβανες το σεβασμό και τη λαϊκή αποδοχή, αν είχες δημιουργήσει με τηn εκπαίδευση, πολιτιστική συνείδηση στους νέους. Τώρα όμως, περιμένεις να «λάμψεις» με την ανακάλυψη, ως τις επόμενες εκλογές. Τόσο κοντόφθαλμος και αεριτζής είσαι. 

Έχω λοιπόν την εντύπωση, πως ό,τι κι αν βγει μέσα από τον τάφο της Αμφίπολης  άνθρακας θα είναι και όχι θησαυρός. Ακόμα κι ο Αλέξανδρος να είναι (το πιθανότερο είναι ο στρατηγός Νέαρχος)  χαμένος θα πάει. Γιατί, ο θησαυρός είναι παντού δίπλα μας και δεν μπορούμε να τον αξιοποιήσουμε. Στις θάλασσες, στα δάση, στα χωράφια μας, στον ήλιο και στα φωτεινά μυαλά που διώχνουμε καθημερινά στις ξενιτιές. 

Τζάμπα η χαρά και ο ενθουσιασμός φιλαράκια Σερραίοι. Άδειος είναι ο τάφος και σας δουλεύουν. Αλλού είναι ο πλούτος και δεν τον βλέπετε...

azampoukas@gmail.com 

Πηγή:www.capital.gr

Πορνείον ‘‘Η ΑΝΑΠΤΥΞΙΣ’’

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Η Ευρωπαική Ενωση εκτός από οικονομικός, πολιτικός, πολιτισμένος και ανθρώπινος είναι και ένας σοβαρός οργανισμός. Ως σοβαρός οργανισμός, λοιπόν, χαρακτηρίζεται από την άρτια μεθοδολογία και την μεθοδικότητα με την οποία κάνει τις δουλειές του. Μια από τις δουλειές, δε, της ΕΕ είναι και ο καθορισμός των κανόνων για την σύνταξη των εθνικών προυπολογισμών των κρατών– μελών της.

   Ας έρθουμε, τώρα, στο επίδικο:

   Από την 1^η Σεπτέμβρη του 2014, σε λίγες μέρες δηλαδή, οι κανόνες σύνταξης των εθνικών προυπολογισμών αλλάζουν. Ετσι αποφάσισε η ΕΕ. Πριν σας πούμε τι συγκεκριμένα αποφάσισε θα σταθούμε στο αξιομνημόνευτο σκεπτικό με το οποίο αποφάσισε ό,τι αποφάσισε.

   Λέει η ΕΕ: Κάθε οικονομική δραστηριότητα θεωρείται συναλλαγή υπό την προυπόθεση ότι οι συναλλασσόμενοι συμμετέχουν σ’ αυτήν κατόπιν αμοιβαίας μεταξύ τους συμφωνίας. Κάθε τέτοια οικονομική δραστηριότητα και συναλλαγή  – λέει η ΕΕ – πρέπει να εντάσσεται και να προσμετράται στο ΑΕΠ της κάθε χώρας Λαμπρά!

   Μα – τίθεται το ερώτημα: Υπάρχουν και συναλλαγές που είναι παράνομες, όπως για παράδειγμα το εμπόριο ναρκωτικών. ‘Η το παράνομο εμπόριο όπλων. ‘Η το λαθρεμπόριο γενικώς. Υπάρχουν επίσης συναλλαγές που κινούνται στη σφαίρα της παραοικονομίας ή που εν πάσει περιπτώσει δεν συνιστούν αυτό που θα αποκαλούσαμε «οικονομικό αναπτυξιακό πρότυπο», όπως για παράδειγμα η πορνεία.  Με αυτές τί γίνεται;  «Αδιάφορον», απάντά η ΕΕ!

   Μα τέτοιου είδους συναλλαγές θα  προσμετρώνται στο ΑΕΠ; Θα συνιστούν δείκτη… ανάπτυξης  και ευημερίας μιας χώρας; «Φυσικά», απαντά η ΕΕ!

   Είναι «τρελό» να συμβαίνει κάτι τέτοιο, είπατε; «Τρελό» δεν ξέρουμε αν είναι, σίγουρα όμως είναι ευρωενωσιακό…  Διότι η απόφαση της ΕΕ είναι σαφής: Σύμφωνα με τους νέους ευρωπαικούς λογιστικούς κανόνες που εκπόνησε «Eurostat» βάσει του κειμένου «ΕSΑ 2010» και της σχετικής κοινοτικής οδηγίας 2010/0374 ορίζεται ότι αν κάποιος πουλάει ναρκωτικά κι αν κάποιος τα αγοράζει τα ναρκωτικά,  αν κάποιος πουλάει το κορμί του κι ο άλλος το αγοράζει, αν κάποιος πουλάει κλοπιμαία και κάποιος άλλος αγοράζει τα κλοπιμαία, εφόσον αυτές οι συναλλαγές γίνονται με αμοιβαία μεταξύ τους συμφωνία, τότε συνιστούν οικονομικές δραστηριότητες ,οι οποίες από τούδε και στο εξής  θα προστίθενται στο ΑΕΠ!

   Κατά την αιτιολόγηση της ΕΕ, όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο των αντίστοιχων σχετικών αποφάσεων του Φεβρουαρίου του 2009 της Στατιστικής Επιτροπής του ΟΗΕ (επίσης σοβαρός οργανισμός), προκειμένου η ΕΕ να «ευθυγραμμιστεί με το νέο οικονομικό περιβάλλον», με «τις εξελίξεις στην μεθοδολογική έρευνα» και «προκειμένου τα δεδομένα της ΕΕ να είναι συγκρίσιμα με αυτά των κύριων διεθνών εταίρων της»…

   Ποια είναι η αλήθεια: Η αλήθεια είναι ότι η ΕΕ για να αντιμετωπίσει ή ακόμα καλύτερα για να κρύψει κάτω από το χαλί τα χρόνια οικονομικά της προβλήματα που οξύνονται από την καπιταλιστική κρίση, φτάνει μέχρι του σημείου της «αξιοποίησης» της πορνείας, του  εμπορίου ναρκωτικών, όπλων κλπ!

   Στην προσπάθεια να εξωραίσουν την κατάσταση, η προτεσταντική τους ηθική πηγαίνει περίπατο και στη θέση της ορθώνεται ο «ορθολογισμός» της λογιστικής αλχημείας που καταφεύγει στην τεχνητή διόγκωση του ΑΕΠ. Κατ’ αυτό τον τρόπο, συνυπολογίζοντας έσοδα από την άσκηση της πορνείας μέχρι την διακίνηση της πρέζας, αυξάνουν το ΑΕΠ ώστε να μπορούν να εμφανίζουν ότι το δημόσιο χρέος (ως ποσοστό επί του ΑΕΠ) μειώνεται…

   Επί της ουσίας πρόκειται για μια «νόμιμη» απάτη με στόχο, την τεχνητή και όχι πραγματική, μείωση του δημόσιου χρέους, το οποίο αποτελεί το μεγάλο αγκάθι για όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ. Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της «Eurostat», το δημόσιο χρέος στις χώρες μέλη της Ευρωζώνης ξεπερνά το 94% του κοινοτικού ΑΕΠ, το οποίο προσδοκούν – συνυπολογίζοντας τα ναρκωτικά, την πορνεία το λαθρεμπόριο κοκ – να το εμφανίσουν μειωμένο έως και 2,3%.

   Αυτά είναι τα στατιστικά στοιχεία και οι… δημοκρατικές πρακτικές με τις οποίες προωθείται το ευρωενωσιακό «success story». Και είναι πάνω σε αυτά τα επίσης… δημοκρατικά θεμέλια που οικοδομεί η «Ευρώπη των λαών» τις εκτιμήσεις της για την… «ανάπτυξη» της οικονομίας.

   «Πρέζα – Πορνεία – Δημοκρατία», είπατε; ‘Η μήπως «Το πορνείον ‘‘Η Ανάπτυξις’’»; Βαριές κουβέντες. Ας είμαστε πιο συγκρατημένοι. Και λιγουλάκι πιο φινετσάτοι στους τρόπους. Ευρωπαίοι, γαρ…

*

   Υστερόγραφο: Ως γνωστόν, όταν σε αυτή τη χώρα φτιάχναμε Παρθενώνες οι κουτόφραγκοι έτρωγαν βελανίδια. Κι όταν αυτοί ζούσαν στα δέντρα, τα δικά μας τα δέντρα είχαν βγάλει… εκλογικό βιβλιάριο στις εκλογές του ’61 και «ψήφιζαν». Ιδού και μια ακόμα απόδειξη «ανωτερότητας»: Επτά ολόκληρα χρόνια πριν η ΕΕ ανακαλύψει στην πρέζα και στην πορνεία την οικονομική πυρίτιδα της… «ανάπτυξης», εδώ στην Ελλάδα επί του συγκεκριμένου θέματος είχαμε ήδη κάνει… διατριβή.

   Θυμίζουμε ότι ήταν η τότε ελληνική κυβέρνηση που – πρώτη αυτή – είχε σκεφτεί να προχωρήσει στην τεχνητή αύξηση του ΑΕΠ, με την «αξιοποίηση» της πορνείας,  του λαθρεμπορίου, των ναρκωτικών και της παραοικονομίας. Με τη συγκεκριμένη μεθόδευση ο τότε υπουργός Οικονομίας κ.Αλογοσκούφης επιχείρησε να παρουσιάσει το ΑΕΠ της χώρας κατά 25% μεγαλύτερο! Τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δέχτηκε την αλχημεία.

   Σήμερα, όμως, ό,τι τότε ήταν παράνομο και ανήθικο, είναι η ίδια η ΕΕ που το καθιστά «νόμιμο». Ενδεχομένως και «ηθικό»… Είναι κι αυτό ένα μάθημα για το πως διαμορφώνεται η «ηθική» τους και για το πως παράγεται η «νομιμότητα» που την κατοχυρώνει.

enikos.gr

Όταν μοναδικό σενάριο διάσωσής σου είναι ο Κουβέλης και ο Καρατζαφέρης...

#φτώχεια καταραμένη

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*

Σύμφωνα με το πάντα έγκυρο ρεπορτάζ της ναυαρχίδας των ΜΜΕ της κεντροδεξιάς, η συγκυβέρνηση επιστρέφει στο σενάριο Κουβέλη για ΠτΔ για να επιτύχει την διάσωσή της συγκεντρώνοντας 180 βουλευτές. Ίσως φυσικά δεν υπήρξε ποτέ άλλο σενάριο, απλά μια διαβούλευση ανάμεσα στους υποσχόμενους κυβερνητικούς και τους ζητώντες ανταλλάγματα "προθύμους" βουλευτές. 

Κάποιες αποχωρήσεις από ΑνΕλλ και ΔημΑρ, κάποιοι ανεξάρτητοι που το σκέφτονται είναι οι μόνες "επιτυχίες" της προσπάθειας ΝΔΠΑΣΟΚ να αποφύγουν τις εκλογές. Αλλά η συσπείρωση άνω των 120 στις ενωτικές αντικυβερνητικές πρωτοβουλίες του ΣΥΡΙΖΑ και η -έστω προσωρινή- αναγκαστική απόσυρση του σχετικού νομοσχεδίου (αιγιαλός), όπως και οι εκ των ένδον αντιδράσεις για τον ΕΝΦΙΑ, έδειξαν στην συγκυβέρνηση τα φτωχά της περιθώρια αντίδρασης στο πάνδημο αίτημα για ανατροπή της πολιτικής της συνολικά με προσφυγή στις εκλογές και ανανέωση της λαϊκής εντολής. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.


Το ένα μετά το άλλο τα σχέδια της συγκυβέρνησης πέφτουν στο κενό: η ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ με την άλωση του μεταρρυθμιστικού χώρου, το success story, η "έξοδος" στις αγορές, η ανάπτυξη, τα επιπλέον έσοδα από την αύξηση των τουριστών, η επιβολή του ΕΝΦΙΑ στην σιγαλιά του Αυγούστου, η αποτροπή της νίκης ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και στην πρώτη περιφέρεια της χώρας - ακόμη και ο τρόμος απέναντι στις πρόωρες εκλογές και την "αποσταθεροποίηση"... Όλοι και όλες πλέον γνωρίζουν ότι την διαπραγμάτευση του χρέους με τους εταίρους πρέπει να την κάνει ένας/μία που δεν έχουν εξ αρχής παραδώσει όλες τις επιλογές στους άλλους - όλοι και όλες πλέον γνωρίζουν ότι η συγκυβέρνηση ανταλλάσσει την παραμονή της στην εξουσία με τα yes man που απλόχερα χαρίζει σε κάθε νέο πειραματισμό των μαθητευόμενων μάγων της τρόικας.

Έτσι και η συγκυβέρνηση επιστρέφει αναγκαστικά στο πτωχό αλλά με κάποιες πιθανότητες σενάριο της "αγοράς" Καρατζαφέρη -από τα διαθέσιμα της δεξιάς πολιτικής αγοράς μετά την αποκάλυψη της σχέσης Μπαλτάκου ΧΑ- και ταυτόχρονα της εξαγοράς Κουβέλη από τα αριστερά. Καταραμένη φτώχεια...

Το πρώτο κομμάτι της συναλλαγής μπορεί να εκνευρίσει κάποιους ακόμη φιλελεύθερους στην ΝΔ αλλά είναι δεδομένο - ο Καρατζαφέρης παρακαλά να προσχωρήσει και η πανελλαδική άδεια του καναλιού του δείχνει ότι η συμφωνία έχει ήδη κλείσει στο παρασκήνιο. Το δεύτερο κομμάτι είναι το δύσκολο έως ακατόρθωτο.Έχει προηγηθεί αφόρητη έως ανήθικη πίεση και επίθεση στην ΔΗΜΑΡ για προσχώρηση στο σενάριο με φτωχά αποτελέσματα: όσα είχε ακριβώς και η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να αλώσει τον μεταρρυθμιστικό χώρο με την κίνηση των 58 - Παπαδόπουλος και Ψαριανός...
Η ΔΗΜΑΡ δείχνει αντίθετα διάθεση συζήτησης με τον ΣΥΡΙΖΑ για πιθανή της συμμετοχή στο νέο κυβερνητικό σχήμα που θα προκύψει από τις εκλογές και έχει προγραμματίσει συνέδριο τον Σεπτέμβριο για να πάρει τις τελικές της αποφάσεις. Εάν ο Φώτης Κουβέλης αποφασίσει να πάρει μόνος του την μεγάλη απόφαση της "αποστασίας" θα χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του: η διάλυση της ΔΗΜΑΡ θα είναι βέβαιη και η σχεδόν βέβαιη αποτυχία του σχεδίου, μειωτική και τραυματική για τον ίδιο και την ιστορία του.

Που βαδίζει λοιπόν η συγκυβέρνηση με το σενάριο "Κουβέλη"; Στο πουθενά - απλά παίζει τα ρέστα της σε ένα χαμένο παιχνίδι, πράγμα που είναι υποχρεωμένη να κάνει ακόμη και για τυπικούς λόγους: η συμφωνία με την τρόικα λέει "εμείς σας κρατάμε στην εξουσία επιβεβαιώντας τα success story σας - εσείς δεν εγκαταλείπετε την εξουσία στο ΣΥΡΙΖΑ" - πέφτουν λοιπόν μαχόμενοι. Γιατί όπως λέει και ο Νόμος του Μέρφυ για τις Εκλογές (!):"εκλογές που είναι να γίνουν θα γίνουν" και "το πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές θα κερδίσει και τις εθνικές"...

Καλό Σεπτέμβρη!


*πηγή tvxs.gr

Θρησκευτικός όρκος. Μια παραπλάνηση;

Γράφει η Χριστίνα Φίλιππα
Και έφτασε η ώρα για την ανάληψη των καθηκόντων των νέων Περιφερειαρχών, Δημάρχων και Δημοτικών και Κοινοτικών Συμβούλων.

Και μέρα λαμπρή η μέρα της “Ορκωμοσίας”. Ποιάς ορκωμοσίας όμως; Στο Ευαγγέλιο και στο όνομα του Θεού και της Αγίας Τριάδος ή με «πολιτικό» όρκο;

Και δω υπάρχουν πλέον απορίες, και μία περίεργη θέση του Κράτους σε σχέση με την Εκκλησία, καθότι δεν είναι βέβαιο ότι η εκκλησία το έχει επιβάλει ή έχει εκβιάσει τον όρκο σε κάθε πολιτική πράξη, όπου καλείται κάποιος να δεσμευτεί για την καταγραφή και την ομολογία της αλήθειας.

Όταν δημιουργήθηκε το Ελληνικό Κράτος, όπως επισημαίνει και στο έργο του «Χριστιανική Ηθική» (εκδ. Π. Πουρναρά, 1995, σελ. 415)  ο κορυφαίος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Χριστιανισμού Γ. Μαντζαρίδης,  αυτή η απαράδεκτη κατάσταση εμφανίστηκε  με την ανασύσταση του ελληνικού κράτους και έχει τις ρίζες της στη φιλοσοφία της βαυαροκρατίας που κυριαρχούσε στα διοικητικά πράγματα της χώρας τη περίοδο εκείνη (1828 - 33, με βασιλιά της ορθόδοξης Ελλάδος τον ρωμαιοκαθολικό Όθωνα και αντιβασιλιά επί των εκκλησιαστικών τον προτεστάντη Μάουρερ. Τότε πήραν την έννοια του όρκου από την Εκκλησία και την έκαναν τελετή ορκομωσίας και την έβαλαν στα νεοσυσταθέντα δικαστήρια και στον τότε συγκροτούμενο δημόσιο τομέα. Έκτοτε , συντάγματα έχουν αλλάξει, ο τρόπος ορκωμοσίας όμως και οι αναφορές σ’ αυτόν,  όχι.

Έτσι η πολιτεία φέρει μεγάλη «ευθύνη» και θα μπορούσε αν ήθελε, να τον καταργήσει όχι επικαλούμενη την ανεξιθρησκία, αλλά αντιθέτως την πίστη των θρησκευόμενων πολιτών, και να αποστομώσει τους χριστιανοταλιμπάν επικριτές. Θα είχε δε πολλούς συμμάχους. Διότι τόσο η Παλαιά όσο και η Νέα Διαθήκη αλλά και οι «Άγιοι Πατέρες», απαγορεύουν να κάνει κάποιος όρκο.

Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ὀμόσαι ὅλως· μήτε ἐν τῷ οὐρανῷ, ὅτι θρόνος ἐστὶ τοῦ Θεοῦ.
μήτε ἐν τῇ γῇ, ὅτι ὑποπόδιόν ἐστι τῶν ποδῶν αὐτοῦ· μήτε εἰς Ἱεροσόλυμα, ὅτι πόλις ἐστὶ τοῦ μεγάλου βασιλέως·
μήτε ἐν τῇ κεφαλῇ σου ὀμόσῃς, ὅτι οὐ δύνασαι μίαν τρίχα λευκὴν ἢ μέλαιναν ποιῆσαι.
ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ το δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν.
(Κατά Ματθαίον, 5:33-37).

Και δεν είναι μόνον ο Ευαγγελιστής Ματθαίος,  αλλά και άλλοι πολλοί, όπως ο αδελφόθεος Ιάκωβος, ο Μέγας Βασίλειος, ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος, αλλά και σύγχρονοι ιερωμένοι η και λαϊκοί που ασχολούνται και έχουν εντρυφήσει σε θεολογικά θέματα.

Ο  Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος είχε αντιταχθεί στην ορκωμοσία με επίκληση δημόσια το 2008, δηλώνοντας σε συνέντευξή του στην Καθημερινή:: «Η κατάργηση του όρκου δεν δημιουργεί πρόβλημα στην Εκκλησία, αντιθέτως είναι συνέπεια της διδασκαλίας της».

Ως ηθική δέσμευση του ορκιζόμενου θα έπρεπε να θεωρείται ο τρόπος επίκλησης της τιμής και υπόληψης- συνείδησης του, όπως συνίσταται με την παρ. 3 του Άρθρου 408 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Οι άνθρωποι πρέπει να ορκίζονται στη συνείδησή τους,  που έχουν ή δεν έχουν. Ορκίζομαι ή ομολογώ ότι σέβομαι όσα υποστηρίζω και  πρεσβεύω και δεσμεύομαι να τηρήσω και να πραγματοποιήσω στο όνομα των αξιακών μου κανόνων.  Στο ερώτημα πως μπορεί κάποιος να πείθει τους άλλους, όταν αποφεύγει τον όρκο, η απάντηση έχει ήδη δοθεί απ τον  Αγ. Γρηγόριος το Θεολόγο: «Με το λόγο και τη συμπεριφορά που θα πιστοποιεί το λόγο του» (Έπη Ηθικά, PG 37, 940).

Γιατί λοιπόν ένα θέμα που θα μπορούσε να έχει λυθεί, να έχει κατά κόρον συζητηθεί στις πραγματικές διαστάσεις του και με τους όρους της ίδιας της χριστιανικής πίστης, παραμένει και σέρνεται απ την πολιτεία ; Τις πταίει; Μήπως το επίσημο Κράτος εκμεταλλεύεται το έτοιμο πολιτικό σώμα ενός χριστεπώνυμου πλήθους, αμαθούς ή ημιμαθούς και χαϊδεύει αυτιά, για ψηφοθηρικούς επί το πλείστον λόγους;

Αναρωτιέμαι μισορητορικά -μισοαληθινά….

http://tvxs.gr/

Όχι άλλη μεταρρύθμιση, μπουχτίσαμε!

Ο κ. Λοβέρδος πήρε μία γόμα κι αποφάσισε να σβήσει από τα μητρώα των πανεπιστημίων τους λεγόμενους αιώνιους φοιτητές. Είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι αν διαγράψουμε τους αιώνιους φοιτητές δεν θα αλλάξουν πολλά στον χώρο των πανεπιστημίων. Καταλαβαίνουμε ότι από κάπου θα πρέπει να ξεκινήσει κανείς να βάζει τάξη, αλλά πιστεύουμε ότι υπάρχουν κι άλλες λύσεις πριν φτάσει να σκίζει καταλόγους...

Φέτος αρκετοί φοιτητές έχασαν την χρονιά τους εξαιτίας των κινητοποιήσεων των εργαζομένων στο χώρο των ΑΕΙ. Δεν είναι άδικο να χρεώσουμε την χαμένη αυτή χρονιά  στο νόμιμο περιθώριο που έχουν οι φοιτητές για να τελειώσουν την σχολή τους; Κι ακόμη χειρότερα, υπάρχουν φοιτητές που αναγκάζονται να εργαστούν για να μπορέσουν να βιοποριστούν κι αυτοί βρίσκονται σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους άλλους.  Θα πρέπει να τους τιμωρήσουμε για το ότι δεν σπούδασαν με το τσεκ του πατέρα τους; 

Δεν θέλουμε να βρούμε τα πάντα λάθος στα όσα λέει η πλευρά του κ. Λοβέρδου. Η ζωή δεν είναι άσπρο και μαύρο. Υπάρχουν κι ενδιάμεσα χρώματα. Θα ήταν όμως καλό να μπορούσε να ακούσει ο κ. Λοβέρδος κι άλλες προτάσεις πέρα από εκείνες του να υλοποιήσει ή να αποσύρει την απόφασή του. Μια τέτοια πρόταση, για παράδειγμα, είναι να πάψει η δωρεάν παρακολούθηση των μαθημάτων για εκείνους τους φοιτητές που έχουν ξεπεράσει κάποια χρονικά όρια και να πληρώσουν για την συνέχεια, εφόσον, φυσικά,  επιθυμούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες προτάσεις από ανθρώπους που είναι πιο εξειδικευμένοι στο αντικείμενο. 

Αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, όμως, είναι το γεγονός ότι κάθε υπουργός Παιδείας έχει μία προσωπική πολιτική και θέλει να κάνει την δική του μεταρρύθμιση. Ανεξάρτητα από το πόσο δίκιο ή άδικο έχει, γεγονός είναι ότι δεν αντέχει η Παιδεία τόσες πολλές μεταρρυθμίσεις! Θα ήταν ίσως αρκετό να συμφωνήσουμε όλοι μέσα από έναν εθνικό διάλογο και να ακολουθήσουμε πιστά και απαρέγκλιτα ένα πρόγραμμα για την Παιδεία για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Είναι ο μόνος τρόπος για να δημιουργήσουμε αυτό που είχαμε και χάσαμε... 

Ο αείμνηστος Ευτύχιος Βλαχάκης, ο άνθρωπος που μεγαλούργησε στις ΗΠΑ μαθαίνοντας τον κόσμο να χρησιμοποιεί οικολογικά απορρυπαντικά, δήλωνε σε μία συνέντευξή του: "Οι Έλληνες προοδεύουμε γιατί πέρα από καλό και καθαρό μυαλό έχουμε βάσεις και μόρφωση. Τουλάχιστον στην εποχή μου έχοντας τελειώσει το ελληνικό γυμνάσιο, το πανεπιστήμιο στο εξωτερικό ήταν για μένα εύκολη υπόθεση". Ο Ευτύχιος ή Βαν Βλαχάκης έφτασε στο Σικάγο το 1953 και εκεί σπούδασε και διακρίθηκε. Στο μυαλό του ήταν η Ελλάδα του ΄50. Μία Ελλάδα που πεινούσε, αλλά που στα σχολειά της τα παιδιά μάθαιναν γράμματα. 

Βαρεθήκαμε ως μαθητές να μετράμε μεταρρυθμίσεις. Κι ως γονείς τα ίδια. Κι όπως πάει και τα παιδιά των παιδιών μας θα συναντήσουν κάποιον υπουργό που θα σκέφτεται αν θα πρέπει να ξαναγράψει αυτούς που διέγραψε ο κ. Λοβέρδος ή όχι. Πνιγόμαστε σε μία κουταλιά νερό, όταν μπορούμε να ασχοληθούμε με πολύ πιο σοβαρά πράγματα. Η Παιδεία μας πάσχει κι αυτό δεν το λέμε εμείς αλλά όλες οι διεθνείς μελέτες. Τα ελληνικά σχολεία δεν διακρίνονται, εκτός... μιας εξαίρεσης.  Το θέμα, όμως, δεν είναι να συζητάμε κάθε χρόνο για το Πανεπιστήμιο Κρήτης κι αυτό να αποτελεί άλλοθι για όλα τα άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα. 

Άκουγα πρόσφατα σε μία συνέντευξη τον πρύτανη του πανεπιστημίου. Τον ρώτησε ο δημοσιογράφος πως τα καταφέρνουν και διακρίνονται κάθε χρόνο κι εκείνος έκανε ειδική αναφορά στην αξιολόγηση και στο γεγονός ότι οι εργαζόμενοι την δέχτηκαν και την επιδίωξαν. Προσέξτε τώρα! Η πολιτεία συμπεριφέρθηκε σε αυτό το πανεπιστήμιο με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφέρθηκε και στα υπόλοιπα και έθεσε στο... περιθώριο της κινητικότητας κι αυτούς τους εργαζόμενους που είχαν αποδεχτεί την αξιολόγηση και οι οποίοι οδήγησαν το πανεπιστήμιο μαζί με τους φοιτητές και τους καθηγητές του σε πολλές και συνεχείς διακρίσεις. Κι από την άλλη πλευρά υπάρχουν εργαζόμενοι που με τις απεργίες τους διέλυσαν την λειτουργία των πανεπιστημίων, αντιδρώντας σε οποιαδήποτε αλλαγή στα ΑΕΙ, και οι οποίοι δεν ξέρουμε αν πήραν τον μισθό τους ή όχι για τις μέρες που βρισκόντουσαν σε απεργία! Σουρεαλιστικό τοπίο, δίχως αμφιβολία! 

Δεν θέλουν την αξιολόγηση οι περισσότεροι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση! Μα, δεν είναι ιδιοκτησία τους ο χώρος της Παιδείας. Ας βρεθεί ένας τρόπος να αποφασίσει η κοινωνία για το τι ακριβώς θέλει. Μία πρόταση είναι να αποφασίσουν οι πολίτες στα πέντε - δέκα κρίσιμα θέματα που απασχολούν τον κόσμο της εκπαίδευσης. Να θέσουν οι πολιτικές δυνάμεις και οι κοινωνικοί φορείς τις προτάσεις τους και ο λαός να αποφασίσει μέσα από ένα δημοψήφισμα. Κι ας τολμήσει έπειτα όποιος υπουργός θέλει να κάνει τις δικές του... μεταρρυθμίσεις. Και πάλι για μία πρόταση πρόκειται. Όποιος έχει μία καλύτερη ας την καταθέσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν αντέχουμε άλλη... μεταρρύθμιση. 

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Φταίει μόνο η κρίση για την ανεργία;

Στην Ελλάδα μόνο το 4% των νέων συνδυάζει τις σπουδές με την εργασία

Οι επιπτώσεις της παρατεταμένης ύφεσης στην ελληνική οικονομία αποθαρρύνουν δραστικά τις νέες προσλήψεις προσωπικού, αποτελώντας την κύρια αιτία της χαμηλής πτήσης στην απασχόληση. Με βάση τη συγκεκριμένη αδιαμφισβήτητη παραδοχή, μια σειρά αναλύσεων διαβλέπει περιθώριο μείωσης της υψηλής ανεργίας κατά τουλάχιστον 6% μέσω της αντιμετώπισης των διαρθρωτικών χαρακτηριστικών της.

Οι αναλυτές του Cedefop Steve Bainbridge και Κώστας Πουλιάκας υπογραμμίζουν τη σημασία μεγαλύτερης και συστηματικότερης εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα σε εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης και μαθητείας αλλά και στον σχεδιασμό των βιογραφικών. «Άλλα παρέχει το πανεπιστήμιο, άλλα υπαγορεύουν οι νοοτροπίες των οικογενειών, άλλα χρειάζεται η αγορά», αναφέρει χαρακτηριστικά ο διευθύνων σύμβουλος του kariera.gr Αλέξανδρος Φουρλής. Στην «άκριτη συλλογή τίτλων σπουδών σε αντίθεση με τις δεξιότητες που απαιτούν η αγορά εργασίας και οι επιχειρήσεις» στέκεται το στέλεχος της ICAP Σεραφείμ Καραΐσκος. Για την ανάγκη περαιτέρω εκπαίδευσης του νεοπροσλαμβανόμενου εντός της επιχείρησης στα πρότυπα της διεθνούς εμπειρίας μιλά ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ ΓΣΕΕ Γιώργος Αργείτης, ο οποίος σε κάθε περίπτωση επικαλείται τις επιπτώσεις την περιοριστικών μέτρων στην πραγματική οικονομία.

Το χρονικό της ανεργίας στην ΕΕ

Την περίοδο 2005-08 το ποσοστό απασχόλησης στην ΕΕ, στις ηλικίες 20-64 ετών, κατέγραψε αύξηση και ανήλθε στο 70,3%. Η τάση αντιστράφηκε το 2009 και η απασχόληση επέστρεψε στο επίπεδο του 2006 με ποσοστό 69%. Τα τρία χρόνια που ακολούθησαν η απασχόληση στην ΕΕ περιήλθε σε καθεστώς ακινησίας με ποσοστό 68,5%, δυσχεραίνοντας τον ευρωπαϊκό στόχο του 75% με ορίζοντα το 2020.

Ένας απόφοιτος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης χρειάζεται στην Ελλάδα περισσότερο χρόνο από οπουδήποτε αλλού στην ΕΕ ώστε να βρει μία «κανονική» δουλειά: κατά μέσο όρο τουλάχιστον ένα έτος. Σε ακόμη δυσχερέστερη θέση φέρεται να βρίσκεται ένας απόφοιτος χαμηλότερων προσόντων. Τα στατιστικά στοιχεία της Eurostatφέρουν την προδιαγραφή ότι το ποσοστό των αποφοίτων της ΕΕ οι οποίοι έχουν ολοκληρώσει την εκπαίδευση τα τελευταία 3 χρόνια και μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν βρει εργασία θα πρέπει να ανέρχεται σε εθνικό επίπεδο στο 82%. Το 2013 στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό δεν ξεπέρασε το 39,4%.

Διάγραμμα: Ποσοστά ανεργίας με βάση το επίπεδο εκπαίδευσης (%)

Οι αναλυτές Bainbridge και Πουλιάκας αποδίδουν μέρος του προβλήματος στη φτωχή ποιότητα του τομέα επαγγελματικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα: «Στην ΕΕ το 16% των νέων ατόμων ηλικίας 20-24 ετών συνδυάζει τις σπουδές με την εργασία. Στην  Ελλάδα κάνει το ίδιο μόνο το 4%». 

Το ήξερες;

• Σήμερα περίπου 27 εκατ. Ευρωπαίοι είναι άνεργοι. Σχεδόν οι μισοί είναι άνεργοι για περισσότερο από έναν χρόνο.
• Το 60% των νέων προσλήψεων αφορά θέσεις προσωρινής ή μερικής απασχόλησης.
• Έρευνες θέλουν το 27% των εργοδοτών να διαθέτουν θέσεις εργασίας για αρχάριους τις οποίες αδυνατούν να καλύψουν ελλείψει των προσδοκώμενων δεξιοτήτων.
• Στην Ελλάδα το πρώτο 3μηνο του 2014 ήταν κενό το 0,9% (15.921) των διαθέσιμων θέσεων εργασίας. Την ίδια περίοδο στη Γερμανία το αντίστοιχο ποσοστό ανήλθε σε 2,9% (1.055.002).

Οι ίδιοι αποδομούν ως παρανόηση τη θεωρία σύμφωνα με την οποία στην Ελλάδα όσο περισσότερες δεξιότητες έχει κανείς τόσο πιο δύσκολα βρίσκει δουλειά: «Το 2012 στην Ελλάδα η ανεργία ανάμεσα στις ηλικίες 25-64 ετών με πανεπιστημιακό ή ανώτερο τίτλο ήταν 17%, σε σύγκριση με 24-25% για τους κατόχους μεσαίου και κατώτερου πτυχίου. Αντίστοιχα, την περίοδο 2008-12 η ανεργία ανάμεσα στους υψηλά καταρτισμένους αυξήθηκε κατά 11%, δηλαδή πολύ λιγότερο από το 18% που καταγράφηκε σε εκείνους με λιγότερη από ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση».

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα θεωρείται αποσυνδεδεμένο από τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, με την Ελλάδα να κατέχει τα υψηλότερα ποσοστά αναντιστοιχίας δεξιοτήτων και θέσης εργασίας στην Ευρώπη. Στο πιο πρόσφατο Ευρωβαρόμετρο το 43% των ερωτηθέντων Ελλήνων δήλωσε ότι το πρόγραμμα εκπαίδευσης και κατάρτισης το οποίο ακολούθησε δεν του παρείχε τις απαραίτητες δεξιότητες προκειμένου να βρει μία δουλειά σύμφωνη με τα προσόντα του. Σημειωτέον, στις ηλικίες μεταξύ 20 και 64 ετών η Ελλάδα κατέχει μία από τις πρώτες θέσεις της κατάταξης με βάση τους overqualified εργαζόμενους, δηλαδή εκείνους που διαθέτουν προσόντα περισσότερα από τα απαιτούμενα (24%).

Τι ζητούν οι επιχειρήσεις από τους υποψήφιους εργαζόμενους

Πίνακας: Εργοδοτικές ανάγκες σε δεξιότητες (%), Ελλάδα, 2013

«Οι περισσότερες επιχειρήσεις αναζητούν εργαζόμενους ικανούς να εργάζονται σε ομάδες και να επικοινωνούν με νέους πελάτες και αγοραστές. Μεγάλη έμφαση δίνουν στη δυνατότητα επίλυσης προβλημάτων, όπως και στην ανάληψη πρωτοβουλιών. Ολοένα μεγαλύτερη σημασία αποκτούν οι προδιαγραφές της ευελιξίας και της αυτονομίας κατά την εκτέλεση των καθηκόντων», επισημαίνουν οι αναλυτές του Cedefop, σύμφωνα με τους οποίους πολύ συχνά η προηγούμενη σχετική εργασιακή εμπειρία αντισταθμίζει τυχόν άλλα μειονεκτήματα. Η θητεία σε θέση εργασίας του εξωτερικού είθισται να είναι αρεστή στην πλειοψηφία των εργοδοτών.

Οι τάσεις στην αγορά και ο ρόλος της οικογένειας

Εκτιμήσεις θέλουν περισσότερο από το 1/3 των θέσεων εργασίας που θα διατεθούν έως το 2020 στην ΕΕ να απαιτούν προσόντα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τα πόστα χαμηλότερης κατάρτισης φέρονται να περιορίζονται στο 18% του συνόλου των νέων ευκαιριών στην αγορά εργασίας.

«Τόσο πανευρωπαϊκά όσο και στην Ελλάδα φθίνουν οι θέσεις εργασίας χωρίς εξειδίκευση, δηλαδή γραμματείς, υπάλληλοι γραφείου και γενικών καθηκόντων. Αυτές οι θέσεις εργασίας είτε αποκαθίστανται από την τεχνολογία, είτε αντιμετωπίζουν σημαντική μείωση μισθών», συμπεραίνει ο διευθύνων σύμβουλος του kariera.gr Αλέξανδρος Φουρλής, ο οποίος κάνει λόγο για πληθώρα αποφοίτων στους τομείς των νομικών, των ανθρωπιστικών σπουδών και των εκπαιδευτικών οι οποίοι είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς τους οποίους μπορεί να απορροφήσει η αγορά εργασίας.

1. Η παρατεταμένη οικονομική κρίση αποθαρρύνει τις προσλήψεις, αλλά οι υψηλής κατάρτισης υποψήφιοι φαίνεται να προτιμώνται για την πλήρωση των κενών θέσεων εργασίας.
2. Την ενδυνάμωση της επαγγελματικής εκπαίδευσης θα πρέπει να συνοδεύσει κατά κοινή ομολογία η αναβάθμιση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας.
3. Η Κομισιόν προωθεί επενδύσεις για την εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων με κύρια στόχευση στον τομέα του ICT (Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας).
4. Το Cedefop προβλέπει ότι περισσότεροι από έναν στους τρεις Έλληνες θα είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έως το 2025.
5. Νέοι εργαζόμενοι σε πόστα που δεν ενεργοποιούν πλήρως τις δεξιότητές τους κινδυνεύουν να «κολλήσουν» σε αδιέξοδες θέσεις εργασίας.

Ο ίδιος αναφέρεται επιπλέον στην κυρίαρχη νοοτροπία ανάμεσα στις ελληνικές επιχειρήσεις οι οποίες θέλουν τον εργαζόμενο έτοιμο, επενδύοντας ελάχιστα έως καθόλου στην εκπαίδευση και την εξέλιξή του.

Σε αυτήν την παράμετρο αναφέρεται και ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ Γιώργος Αργείτης, υπογραμμίζοντας ότι -σε αντιδιαστολή με την ελληνική πραγματικότητα- σε άλλες χώρες ο εργαζόμενος συνήθως προσλαμβάνεται από μία επιχείρηση και στη συνέχεια εκπαιδεύεται μέσα σε αυτήν, με αποτέλεσμα εκείνος να εξελίσσεται τελικά σύμφωνα με τον καταμερισμό της εργασίας στο εσωτερικό της επιχείρησης.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών σπεύδει πάντως να τονίσει προς αποφυγή παρερμηνειών ότι η λεγόμενη διαρθρωτική ανεργία αποτελεί μόνο ένα μέρος του προβλήματος της υψηλής ανεργίας, για να εστιάσει στην «ύφεση της οικονομίας την οποία προκαλεί η λιτότητα».

Στην παράμετρο της οικογένειας αναφέρεται το στέλεχος της ICAP Σεραφείμ Καραΐσκος, ο οποίος έχει χειριστεί εκ μέρους της εταιρείας δράσεις επιδοτούμενης απασχόλησης του υπουργείου Εργασίας, εκτιμώντας ότι η ελληνική οικογένεια δεν προετοιμάζει κατάλληλα τους νέους για την αγορά εργασίας, παρά τους ωθεί προς άκριτη συλλογή τίτλων σπουδών σε αντίθεση με τις δεξιότητες που απαιτούν η αγορά εργασίας και οι επιχειρήσεις.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ
vkost@naftemporiki.gr
@VasKostoulas

http://www.naftemporiki.gr/