Ελβετία: Φέρτε πίσω το χρυσό μας

Το 2013 αρκετοί από τους κεντρικούς τραπεζίτες σε όλο τον κόσμο πάγωσαν όταν πληροφορήθηκαν ότι η γερμανική Μπούντεσμπανγκ σκοπεύει να επαναπατρίσει περισσότερους από 600 τόνους χρυσού, που φυλάσσονταν στις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Κάποιοι είχαν φτάσει στο σημείο να μιλούν για έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των κεντρικών τραπεζών των υπερδυνάμεων, για σταδιακή αλλαγή της παγκόσμιας οικονομικής αρχιτεκτονικής ή ακόμη και προετοιμασία της γερμανικής κυβέρνησης για το ενδεχόμενο ολοκληρωτικής κατάρρευσης της ευρωζώνης.

Ένα χρόνο αργότερα οι περισσότεροι γελάνε με τις δικαιολογίες που διατυπώνει επισήμως το Βερολίνο για να εξηγήσει ότι μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να επαναπατρίσει μόλις 37 τόνους χρυσού, από τους οποίους μόνο πέντε προέρχονται από τα αμερικανικά θησαυροφυλάκια. Ούτε λίγο ούτε πολύ η Μπούντεσμπανγκ υποστήριξε ότι η μεταφορά ξεκίνησε από τη Γαλλία και όχι από τις ΗΠΑ επειδή ήταν… πιο κοντά. «Γιατί, με τα πόδια θα μεταφέρατε το χρυσό;» ήταν το χαιρέκακο σχόλιο που ακούστηκε από αρκετούς οικονομικούς αναλυτές, οι οποίοι άρχισαν να υποψιάζονται ότι στο παρασκήνιο παιζόταν ένα πολύ πιο σύνθετο και μυστηριώδες παιχνίδι μεταξύ της Ουάσινγκτον και του Βερολίνου.

Η δεύτερη δικαιολογία που κυκλοφόρησε από τη Γερμανία είναι ότι οι ράβδοι χρυσού που φυλάσσονται στις ΗΠΑ δεν πληρούν τις λεγόμενες προδιαγραφές καλής παράδοσης (The Good Delivery Rules) δηλαδή δεν είναι κομμένοι στο σωστό μήκος και δεν έχουν την περιεκτικότητα που προβλέπεται, οπότε θα έπρεπε να τις λιώσουν και να τις μορφοποιήσουν ξανά.

Όταν τελικά έγινε κατανοητό πως ούτε αυτή η δικαιολογία πείθει κανέναν, αξιωματούχοι από το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα απλώς ανακοίνωσαν ότι «αισθάνονται απόλυτα ασφαλείς να αφήσουν τα αποθέματα χρυσού στα αμερικανικά χέρια». Ούτε αυτή η εξήγηση όμως φάνηκε να πείθει.
Όσοι θυμόντουσαν ότι στις αρχές του 20ου αιώνα το Βερολίνο επανέφερε στα γερμανικά θησαυροφυλάκια περισσότερους από 900 τόνους χρυσού από τη Μεγάλη Βρετανία καταλάβαιναν ότι πίσω από την απόφαση της Μπούντεσμπανγκ να εγκαταλείψει την ιδέα επαναπατρισμού των αποθεμάτων της από τις ΗΠΑ κρυβόταν μια διπλωματική σύγκρουση γιγάντων. Η Ουάσιγκτον φέρεται να άσκησε τρομακτικές πιέσεις για την σιωπηρή εγκατάλειψη των σχεδίων επαναπατρισμού του γερμανικού χρυσού.

Όσο πιο αστείες μάλιστα ήταν οι δικαιολογίες που ακούγονταν από τη Γερμανία τόσο περισσότερο πείθονταν ορισμένοι ότι οι αρχικές ανησυχίες των κεντρικών τραπεζών για ενδεχόμενη αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας οικονομικής αρχιτεκτονικής είχαν κάποια βάση και δεν αποτελούσε μια ακόμη θεωρία συνωμοσίας.

Ενώ όμως η Γερμανία κατάφερνε να κρατά αυτή τη συζήτηση σε χαμηλούς τόνους το θέμα της επιστροφής των αποθεμάτων χρυσού επανέρχεται στην επικαιρότητα καθώς οι Ελβετοί προσέρχονται στις 30 Νοεμβρίου στις κάλπες για να αποφασίσουν μέσω δημοψηφίσματος εάν θα επαναφέρουν το δικό τους χρυσό στα θυσαυροφυλάκια της κεντρικής τους τράπεζας (SNB).

Συγκεκριμένα η πρόταση του δημοψηφίσματος είναι να διατηρείται το ένα πέμπτο των αποθεματικών της κεντρικής τράπεζας σε χρυσό και να μην υπάρχει δυνατότητα πώλησης του πολύτιμου μετάλλου στο εξωτερικό. Η SNB υποστηρίζει ότι μια τέτοια εξέλιξη θα έχει καταστροφικές συνέπειες στη δυνατότητα χάραξης νομισματικής πολιτικής. Αν και η συγκεκριμένη πρόταση απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί σαν επιστροφή στον «κανόνα χρυσού», στο σύστημα δηλαδή που απαιτεί η κυκλοφορία χαρτονομισμάτων να «καλύπτεται» από τα αποθέματα χρυσού, είναι βέβαιο ότι απομακρύνεται από τις νόρμες που κυριαρχούν σήμερα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πολύ περισσότερο αποτελούν μια έμμεση αμφισβήτηση της δυνατότητας του δολαρίου να λειτουργήσει σαν παγκόσμιο νόμισμα.

Η ιδέα του δημοψηφίσματος ξεκίνησε από το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα της Ελβετίας, το οποίο κατάφερε να συγκεντρώσει τις 100.000 υπογραφές που απαιτούνται για την προσφυγή στις κάλπες. Παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις η πρόταση δεν αναμένεται να εγκριθεί, και μόνο το γεγονός ότι σχεδόν ένας στους δύο Ελβετούς ζητούσε επαναπατρισμό του χρυσού δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι πως θα αντιδράσουν οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες και κυρίως η Βρετανία, που φιλοξενεί τα μεγαλύτερα αποθέματα ελβετικού χρυσού, εάν η πρόταση εγκριθεί.

Σε διπλωματικό επίπεδο είναι φυσικά πολύ πιο εύκολο να ασκηθούν πιέσεις στην ελβετική κυβέρνηση για να ξεχάσει το αίτημα επαναπατρισμού του χρυσού. Αν όπως φαίνεται υπέκυψε το Βερολίνο πως θα μπορέσει αν αντισταθεί η Βέρνη; Τι γίνεται όμως εάν αυτό το αίτημα προέρχεται απευθείας από τον ελβετικό λαό, μέσω του δημοψηφίσματος και η ελβετική κυβέρνηση αποδείξει ότι πρακτικά δεν έχει τον έλεγχο της εθνικής περιουσίας που βρίσκεται στο εξωτερικό; Καταρχήν θα αποκαλυφθεί ο αντιδημοκρατικός χαρακτήρας της λεγόμενης ανεξαρτησίας των κεντρικών τραπεζών, οι οποίες συμβιβάζονται πάντα με τα αιτήματα των ισχυρότερων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων αλλά σχεδόν ποτέ δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα ή τουλάχιστον τις επιθυμίες του «κυρίαρχου» λαού.

Σύμφωνα όμως με αρκετούς αναλυτές μια τέτοια κίνηση ενδέχεται να έχει και πολύ σημαντικές επιπτώσεις στην παγκόσμια αγορά δημιουργώντας ένα ντόμινο με αρκετές ακόμη χώρες να ζητούν επιστροφή των αποθεμάτων τους. «Υπάρχει ο χρυσός εκεί που πιστεύουμε ότι είναι» αναρωτιούνται τις τελευταίες ημέρες αρκετοί οικονομικοί αναλυτές υποστηρίζοντας ότι μεγάλες ποσότητες του πολύτιμου μετάλλου, που κάποτε αποτελούσε τον ακρογωνιαίο λίθο της παγκόσμιας οικονομικής αρχιτεκτονικής, έχουν πλέον μεταφερθεί σε θυσαυροφυλάκια χωρών όπως η Ινδία και η Κίνα.

Οι Ελβετοί ψηφοφόροι έχουν τη δυνατότητα να αποκαλύψουν τι πραγματικά συμβαίνει με τη ψήφο τους στις 30 Νοεμβρίου. Θα το κάνουν;

Άρης Χατζηστεφάνου
ΕΠΙΚΑΙΡΑ Νοέμβριος 2014

Πηγή

Υπόθεση Siemens: Χριστοφοράκος και Καραβέλας στέλνουν χαιρετίσματα

Του Δημήτρη Μηλάκα

Ακούμε πως έφτασε η ώρα να ξεκινήσει η δίκη για το σκάνδαλο siemens και πως θα καθίσουν στο σκαμνί  για να αποδοθεί δικαιοσύνη καμιά εξηνταριά νοματαίοι. Ανάμεσά τους δεν είναι , ούτε ο αποδεδειγμένα μιζαδόρος πρώην αφεντικό της siemens Hellas Μιχάλης Χριστοφοράκος, ούτε ο ειδικός επί των …συμβάσεων Γιώργος Καραβέλας. Αυτοί στέλνουν χαιρετίσματα, ο ένας κάτω από την προστασία της Γερμανίας , ο άλλος από την εξωτική Ουρουγουάη όπου η «εξαιρετική ευαισθησία» της Ντόρας Μπακογιάννη του επέτρεψε να  αποδράσει… Ανάμεσα  στους κατηγορούμενους- αυτό δα έλειπε- δεν είναι ΚΑΝΕΝΑΣ πολιτικός. Αυτοί δεν ήξεραν τίποτα…

 Ο ένας, λοιπόν, το μεγάλο αφεντικό  ο Χριστοφοράκος, καθάρισε ότι εκκρεμότητες είχε με την  γερμανική δικαιοσύνη: έδωσε στους Γερμανούς ότι στοιχεία είχε για το ποιους λάδωσε και οι Γερμανοί τον φροντίζουν.

Ο Καραβέλας προφανώς γνώριζε πολλά και μπόρεσε να διαπραγματευτεί τη φυγή του…

Τι μένει να δούμε λοιπόν; Ίσως μια δίκη που όταν ξεκινήσει θα μας προσφέρει μια ιδέα για το πώς γίνονταν οι δουλειές και πως μοιραζόταν το χρήμα.

Αυτό που δε θα μάθουμε είναι ποιοι και πόσα πήραν.

Μπορούμε ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την βαλίτσα του Τσουκάτου, να υποθέσουμε…

Μπορούμε επίσης βάσιμα να υποθέσουμε ότι η… κυρία siemens εξακολουθεί να κρατά δεμένη χειροπόδαρα και την παρούσα κυβέρνηση—όπως και τις προηγούμενες- από το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο ουσιαστικά έχει παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση αποζημίωσης  από τη siemens εξ αιτίας της βλάβης που υπέστη.

Μάλιστα θα πρέπει να σημειώσουμε πως η περήφανη κυβέρνηση των κυρίων Σαμαρά και Βενιζέλου που διαπραγματεύονται αυτές τις μέρες σκληρά με την τρόικα  όχι μόνο δε ζητά την αποκατάσταση της οικονομικής βλάβης, αλλά ούτε καν την υλοποίηση της υπόσχεσης που έδωσε η γερμανική εταιρία πως θα πραγματοποιήσει επενδύσεις…

 …Κάπως έτσι δημιουργούνται οι εντυπώσεις πως οι κυβερνώντες μας είναι «πιασμένοι»  έτσι ώστε να μπορούν να προφέρουν μόνο μια λέξη: «Μάλιστα».

Πηγή

Γιατί… να διαβάσω, δάσκαλε;

Του Χρήστου Κάτσικα*

«Σε βάθος μελέτη για μεγάλη παρέμβαση στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση» ετοιμάζεται το Υπουργείο Παιδείας, σύμφωνα με ανακοινώσεις του Ανδρέα Λοβέρδου, ενώ λίγες μέρες πριν, ο Πρωθυπουργός της χώρας σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα δήλωσε ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών πρέπει να γίνεται με κριτήριο τις επιδόσεις των μαθητών.

 

Ακούγοντας τις παραπάνω δηλώσεις ο καθένας μπορεί να φανταστεί ό,τι θέλει, ωστόσο δεν μπορεί να μην παίρνει υπόψη ότι η κεντρική «γραμμή» των περικοπών και των παρεμβάσεων, σύμφωνα με όσα ορίζει το γνωστό ΕΣΠΑ, είναι μια μόνιμη κεντρική κατεύθυνση του Υπουργείου Παιδείας. Και όσα επικοινωνιακά τρικ και αν επιχειρεί το Υπουργείο και όσα λεκτικά πυροτεχνήματα και αν ξοδεύει ο Υπουργός Παιδείας, δεν πρέπει να διαφεύγει σε κανέναν ότι μόνιμος στόχος είναι αφενός η μείωση του προσωπικού και ένα αναλυτικό πρόγραμμα που θα «χωράει» μόνο τα μαθήματα αιχμής. Ωστόσο, η «γραμμή» αυτή έχει ήδη σοβαρές συνέπειες στην πορεία του μαθητικού πληθυσμού και ιδιαίτερα στη μορφωτική συγκρότησή του.

 

Και αυτό είναι φανερό, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, που η βαθιά οικονομική κρίση και οι πολιτικές της φτώχειας, της ανεργίας και της περιθωριοποίησης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού διαπερνά την εκπαιδευτική διαδικασία και τις συνθήκες εκπαίδευσης δεκάδων χιλιάδων μαθητών στα ελληνικά σχολεία.

 

Χέρι χέρι, η ολοκληρωτική αναίρεση οποιασδήποτε δυνατότητας ανοδικής κοινωνικής κινητικότητας μέσα από την πρόσβαση στον εκπαιδευτικό μηχανισμό ακυρώνει ένα ολόκληρο φάσμα κοινωνικών προσδοκιών, συγκροτημένο εδώ και αρκετές δεκαετίες, γεγονός που επηρεάζει τις συνθήκες αλλά και τα κίνητρα μάθησης μέσα στις σχολικές τάξεις. Η αθέατη υποχώρηση χιλιάδων μαθητών από τη μαθησιακή διαδικασία δεν προσαρμόζεται απλά στη ναυαγισμένη ζωή των οικογενειών, που είναι κατάσταση αδιεξόδου, αλλά ακριβώς στο αδιέξοδο της κατάστασής τους. Την κατάσταση αυτή, οπωσδήποτε έρχεται, όχι να αναιρέσει, αλλά να πριμοδοτήσει η συνολική «γραμμή» της κυρίαρχης εκπαιδευτικής πολιτικής με το λεγόμενο νέο Λύκειο και την Τράπεζα Θεμάτων, τα νέα αναλυτικά προγράμματα, η κακότεχνη φροντιστηριοποίηση, η μετάλλαξη της εκπαίδευσης σε φθηνή κατάρτιση, η μαθητεία και βεβαίως η βίαιη επιχείρηση μετάλλαξης των εκπαιδευτικών σε κακοπληρωμένους τεχνικούς και συμβολαιογράφους επιδόσεων.

 

Και στο σημείο αυτό οφείλουμε να εστιάσουμε σε μια πλευρά, η οποία μένει αθέατη, στο περιθώριο των δημοσίων συζητήσεων. Όλο και πιο πολλοί εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν ότι πληθαίνουν οι «μαθητές των τελευταίων θρανίων», δηλαδή τα παιδιά εκείνα που νωρίς εγκαταλείπουν κάθε προσπάθεια, ενώ από την άλλη είναι φανερή διά γυμνού οφθαλμού η συρρίκνωση της ομάδας των μαθητών που πασχίζει για καλά σχολικά αποτελέσματα. Δεν είναι λίγοι μάλιστα εκείνοι που υποστηρίζουν ότι, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, το ελληνικό σχολείο τείνει να μεταλλαχθεί σε μια «βιομηχανία» παραιτημένων και αδιάφορων μαθητών και μαζί ενός ιδιόμορφου αναλφαβητισμού.

 

Σα να αντανακλά η ίδια η κοινωνία πάνω στη μαθησιακή διαδικασία. Μια κοινωνία όπου ευρύτατα τμήματα του πληθυσμού συντρίβονται οικονομικά και κοινωνικά και αυτή ακριβώς η συντριβή, η ματαίωση κάθε ελπίδας και προσδοκίας, γίνεται βραδυφλεγής βόμβα στα δίκτυα της θέλησης χιλιάδων παιδιών για εκπαίδευση.

 

Μυρίζουν ήδη τον αποκλεισμό και αισθάνονται ότι δεν μπορούν να οικοδομήσουν προσδοκία που να μην είναι συνδεδεμένη με ένα νήμα με τη ματαίωσή της. Βιώνουν ήδη ένα παρόν και ένα μέλλον που συντρίβεται ανάμεσα στις μυλόπετρες της ατομικής περιπλάνησης σε μια ακρωτηριασμένη εκπαίδευση και στην υπόσχεση μιας συντριπτικής εργασιακής ερήμου έπειτα από αυτή.

 

Στο πλαίσιο αυτό βαθαίνει ένα αγεφύρωτο χάσμα μέσα στις σχολικές τάξεις: Δίπλα στα όλο και λιγότερα «άλογα κούρσας» που τινάζουν τις επιδόσεις στον αέρα, διαμορφώνονται οι «ουραγοί», μια μεγάλη ομάδα (ίσως η μεγαλύτερη μετά τη μεταπολίτευση) παιδιών, κυρίως από τα λαϊκά στρώματα (γόνοι αγροτών, εργατών, μικροϋπαλλήλων και βεβαίως των κατεστραμμένων μεσαίων στρωμάτων), οι οποίοι γυρίζουν την πλάτη στη σχολική εκπαίδευση σαν απάντηση στο γεγονός ότι η τελευταία δεν έχει πλέον να τους προσφέρει αυτό που, στο πεδίο των επαγγελματικών προοπτικών, πρόσφερε στο παρελθόν. Το εφιαλτικό ερώτημα «γιατί να διαβάσω, δάσκαλε;» πλανάται ήδη σαν φάντασμα μέσα στις σχολικές τάξεις και λιπαίνει το έδαφος για μια πλήρη απαξίωση της γνώσης ακριβώς από τη γενιά εκείνη που τη χρειάζεται περισσότερο για να αλλάξει τον εαυτό της και τον κόσμο, να ξελασπώσει το μέλλον της.

 

Θα λέγαμε ότι πάνω σε αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα, που βεβαίως έχει αιτίες, έρχονται σήμερα να «πατήσουν» οι επιτελείς του Υπουργείου Παιδείας για να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση της κοινής γνώμης το επιχειρούμενο «ρεκτιφιέ» της μεταγυμνασιακής δημόσιας εκπαίδευσης που περνάει μέσα από την «έξωση» χιλιάδων μαθητών, οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως «πλεονάζον προσωπικό» σε επιχείρηση που «εξυγιαίνεται». Είναι τραγικό: Αυτοί που χρόνια τώρα λίπαναν το έδαφος της αμορφωσιάς, αυτοί που «λάσπωσαν» με την πολιτική την εκπαίδευση και τους μαθητές, αυτοί οι ίδιοι να παρουσιάζονται ως οι τιμητές της εξυγίανσης του σχολικού συστήματος.

 

Η κατάσταση στη σχολική εκπαίδευση

 

Aς έρθουμε σε όσα επιχειρεί αυτή την περίοδο το Υπουργείο Παιδείας στον χώρο της εκπαίδευσης και ας ρίξουμε μια ματιά μέσα από την «κλειδαρότρυπα» της μελλοντικής σχολικής αίθουσας, όπως πασχίζει να τη διαμορφώσει η κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική που πήρε σάρκα και οστά τον Ιούνιο που μας πέρασε με την «κατασκευή» χιλιάδων μετεξεταστέων.

 

Είναι πλέον σαφές ότι το Λύκειο έχει ιδιαίτερα αναβαθμισμένη την επιλεκτική λειτουργία σε βάρος της μορφωτικής. H εντατικοποίηση των σπουδών μέσα από την εξετασιομανία διαπερνά όλο το σχολικό πρόγραμμα και δεν αποτελεί παρά τη νεκρολογία της επαφής του μαθητή με την ουσία της γνώσης. Γιατί, βέβαια, αν εξετάσει κανείς τη σχέση του περιεχομένου των μαθημάτων (τι), της μεθόδου (πώς) και των πρακτικών ελέγχου (εξεταστικές δοκιμασίες), θα διαπιστώσει εύκολα ότι η σύνθεσή τους, την ίδια στιγμή που μεταλλάσσει τη μαθησιακή διαδικασία σε μεθοδολογική εκγύμναση, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα που μπορεί και να αναστείλει ακόμη και μορφές προσαρμοστικότητας στη μάθηση.

 

Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα στην Τεχνική εκπαίδευση, καθώς εκεί η κατάρτιση σε συνδυασμό με τη μαθητεία (δωρεάν εργασία για τις επιχειρήσεις) οικοδομεί ένα φονικό συνδυασμό για τη γνώση στην πιο κρίσιμη ηλικία.

 

Η «προεργασία» έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στην υποχρεωτική εκπαίδευση και στο Δημοτικό σχολείο. Και αυτό το έχουν αντιληφθεί όσοι αναπνέουν την κιμωλία στις σχολικές τάξεις αλλά και οι γονείς που έχουν παιδιά σε αυτή τη βαθμίδα.

 

Είναι φανερό ότι οι πρόσφατες εκπαιδευτικές αλλαγές, οι όροι λειτουργίας και οι προδιαγραφές του νέου Λυκείου, οδηγούν σε μια εκπαιδευτική Ηρωδιάδα! Μαζί με την υποεκπαίδευση το Υπουργείο Παιδείας έρχεται να επιχειρήσει τη μαζική έξωση των αδυνάτων. Η Λυκειακή βαθμίδα επιφορτίζεται, όχι στο να προετοιμάσει το σύνολο του μαθητικού πληθυσμού, αλλά στο να διαπιστώσει - νομιμοποιήσει την ικανότητα εκείνων που προορίζονται να φοιτήσουν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

 

Κλείνει τα μάτια στην πραγματικότητα του διαφοροποιημένου σχολικού πληθυσμού, στο γεγονός ότι οι μαθητές έχουν διαφορετικές/άνισες μορφωτικές αποσκευές, «ανάβει» στο φουλ τις μηχανές της επιλεκτικής λειτουργίας του σχολείου και καλεί τους εκπαιδευτικούς να λειτουργήσουν σαν μια «εκπαιδευτική ΥΠΕΔΑ». Αποκλειστικός ρόλος αυτού του νέου σχολείου γίνεται να χωρίσει με «αντικειμενικό» τρόπο τους «μπροστάρηδες» από τους «ουραγούς», τους ικανούς από τους «ανίκανους» και να εξωθήσει τους δεύτερους σε μια γρήγορη έξοδο από το Λύκειο. Η κυνική δικαιολογία: Αφού «δεν παίρνουν τα γράμματα» γιατί να υπάρχει σπατάλη πόρων για τη συντήρησή τους;

 

* Ο Χρήστος Κάτσικας είναι εκπαιδευτικός, γραμματέας του ΚΕΜΕΤΕ-ΟΛΜΕ και μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου – Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης

Πηγή

Η WIND και η μεγαλύτερη αφαίμαξη στην ιστορία

Ανάμεσα στις 9 εταιρίες ελληνικού ενδιαφέροντος που χρησιμοποίησαν τις δομές νόμιμης φοροαποφυγής της PwC, όπως αποκαλύφθηκε από την διαρροή της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ), είναι και η Weather Investments που το 2010 είχε τον έλεγχο της εταιρείας τηλεπικοινωνιών Wind. Η περίπτωση της όμως είναι μοναδική αφού εξαιτίας μιας δικαστικής διαμάχης μπορούμε να ανατρέξουμε στο χρόνο και να σας εξιστορήσουμε μια ιστορία χρηματοπιστωτικής παράνοιας αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ.



Το οικονομικό θρίλερ που θα σας περιγράψουμε παρακάτω γίνεται τρομακτικό υπό το πρίσμα της απόλυτης σιωπής που είχε επιβληθεί από τα ΜΜΕ μέχρι την αποκάλυψη του Luxembourg Leaks, παρόλο που υπήρχαν ήδη διαθέσιμα πολλά στοιχεία. Αυτή η σιωπή γίνεται ακόμα πιο ύποπτη αν συνυπολογίσουμε ότι από την υπόθεση αυτή έχουν χαθεί εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από ιδιώτες επενδυτές, ακόμα και από ελληνικές τράπεζες.

Και ενώ τα διεθνή ΜΜΕ όπως το Bloomberg και το CNBC έχουν δημοσιεύσει ήδη από το 2012 πτυχές του σκανδάλου, το πρώτο - και τελευταίο - ουσιαστικό ρεπορτάζ από ελληνικό μέσο δημοσιεύεται πριν από λίγες ημέρες από την ιστοσελίδα της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ μετά την δημοσίευση των αρχείων του Λουξεμβούργου. Σε αυτό το εξαιρετικό ρεπορτάζ του Χάρη Καρανίκα βασίζεται και η ιστορία μας που ξεκινάει το 2005.

Η μεγαλύτερη αφαίμαξη στην ιστορία

Στις αρχές του 2005 δύο από τα μεγαλύτερα funds στον κόσμο, το Texas Pacific Group (TPG) και το APAX εξαγοράζουν την Hellas II, μητρική εταιρία της TIM(μετονομάστηκε το 2009 σε Wind). Η εξαγορά κόστισε στα δύο funds 390 εκατομμύρια ευρώ. Την περίοδο εκείνη η εταιρεία είχε επίσης δάνεια αξίας περίπου ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Μέσα σε δύο χρόνια τα δύο funds θα οργανώσουν με τη βοήθεια της KPMG (μιας άλλης ελεγκτικής εταιρείας η οποία μαζί με την PwC ανήκουν στην άτυπη ομάδα των λεγόμων Big Four), τη μεγαλύτερη αφαίμαξη στην ιστορία, αξίας 1,8 δισ ευρώ, με τη χρήση ενός νόμιμου χρηματοπιστωτικού εργαλείου που ονομάζεται «Μετατρέψιμα Προνομιούχα Πιστοποιητικά Ιδίων Κεφαλαίων - Convertible Preferred Equity Certificates, ή συντομογραφικά CPECs)».

Τα CPECs αποτελούν υβριδικά χρηματοπιστωτικά εργαλεία για διασυνοριακές επενδύσεις, και σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι είναι νόμιμοι μηχανισμοί φοροαποφυγής που δημιουργήθηκαν ειδικά στο Λουξεμβούργο για να επιτρέψουν τη μεταφορά κεφαλαίων από αμερικανικές επιχειρήσεις στο ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς του Δουκάτου. Το σκεπτικό είναι σχετικά απλό: Τα κέρδη των πολυεθνικών επιχειρήσεων αντιμετωπίζονται ως χρέη που εκδόθηκαν από μια θυγατρική με έδρα το Λουξεμβούργο, οι οικονομικές αρχές του οποίου το αναγνωρίζουν ως χρέος (και άρα δεν το φορολογούν), την ίδια ώρα που στις ΗΠΑ οι μητρικές εταιρίες το αντιμετωπίζουν ως ίδια κεφάλαια. Υπό φυσιολογικές συνθήκες τα CPECs επιτρέπουν το μοίρασμα των κερδών και δεν ρευστοποιούνται, στην περίπτωση όμως της TIM έγινε κάτι διαφορετικό.

Τον Δεκέμβριο του 2006 η αξία των CPECs είχε εκτιναχθεί από το 1 ευρώ στα 36 ευρώ. Τότε οι TPG και η APAX έκαναν αίτημα ρευστοποίησης των ομολόγων και κατάφεραν να πάρουν την άδεια των οικονομικών αρχών του Λουξεμβούργου. Από αυτή την ρευστοποίηση τα funds πετυχαίνουν αφαίμαξη αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ από την εταιρεία, την οποία είχαν αγοράσει με μόλις 390 εκ. Η τιμή των CPECs έπεσε αμέσως μετά την ρευστοποίηση ξανά στο 1 ευρώ. Το αποτέλεσμα είναι τεράστιες απώλειες στους μετόχους της TIM, μεταξύ των οποίων βρίσκονται και τουλάχιστον 2 ελληνικές τράπεζες που σύμφωνα με τους εκκαθαριστές είχαν επενδύσει 24 εκατομμύρια ευρώ για τίτλους που πλέον η αξία τους είναι μηδενική. Εκτός του ενός δισ. από τα κέρδη της αφαίμαξης, οι TPG και APAX μέσα σε δύο χρόνια κατάφεραν να αποκομίσουν επιπλέον 800 εκατομμύρια ευρώ από την πώληση της TIM στον Άραβα Naguib Sawiris και τη Weather Ivnestments.

Η Weather Investments παίρνει τα ηνία

Ένα χρόνο πριν την αφαίμαξη ο Άραβας επιχειρηματίας είχε κάνει προσφορά για την εξαγορά της TIM και της Q Telecoms αξίας 350 εκατομμυρίων ευρώ, ωστόσο την ίδια περίοδο που τα ελληνικά ΜΜΕ θριαμβολογούσαν για την πρόταση του Sawiris η εταιρία έπαιρνε νέο δάνειο αξίας 500 εκατομμυρίων ευρώ. Συνολικά στο τέλος του 2006 το χρέος της τηλεπικοινωνιακής εταιρίας είχε εκτιναχθεί στα3 δισεκατομμύρια ευρώ, 20 φορές δηλαδή παραπάνω από αυτό που είχε δύο χρόνια νωρίτερα, πριν τα funds ενδιαφερθούν για την αγορά της.

Τελικά η Weather Investments το Φεβρουάριο του 2007 αποκτάει την ΤΙΜ καταθέτοντας 500 εκατομμύρια ευρώ και εγγυώμενη τα δάνεια της εταιρείας αξίας 2,9 δισεκατομμυρίων ευρώ. Έξι μήνες αργότερα δημοσιεύεται ο ισολογισμός της εταιρίας για το 2006 και για πρώτη φορά γίνεται επίσημη καταγραφή της αφαίμαξης. Οι απώλειες που σημειώνονται από τη ρευστοποίηση των CPECs ανέρχονται σε 951 εκατομμύρια ευρώ.

Τον Οκτώβριο του 2007 η Weather Investments εξαγοράζει και την κρατική τηλεπικοινωνιακή εταιρία Tellas (ανήκε στη ΔΕΗ) προσφέροντας 175 εκατομμύρια ευρώ. Και αυτή τη φορά τα ελληνικά ΜΜΕ -που αδυνατούν να κάνουν ρεπορτάζ για τις τρομακτικές απώλειες της εταιρείας- πανηγυρίζουν. Διαφορετική άποψη έχουν και πάλι οι μικροί μέτοχοι της εταιρίας που σημειώνουν ότι η απορρόφηση της Tellas δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα ρευστότητας στην εταιρία και τελικά επιδεινώνεται περαιτέρω η θέση της. Παραμένει ωστόσο εντυπωσιακό ότι και αυτή τη φορά παρά τις εσωτερικές διαφωνίες δεν βγαίνει τίποτα προς τα έξω.

To Πρότζεκτ της Ομίχλης

Το 2009 η Wind είναι έτοιμη να καταρρεύσει και η Weather Investments αποφασίζει να υποβάλει πρόταση για αναδιάρθρωση του χρέους της. Το πρόγραμμα ονομάζεται «Project Mist» (mist = ομίχλη) και περιλαμβάνει τη μεταφορά της έδρας της εταιρείας από το Λουξεμβούργο στη Βρετανία, με την οποία πετυχαίνει μια ειδική φορολογική συμφωνία (Advanced Tax Agreement – συντομογραφικά ΑΤΑ). Η συμφωνία περιλαμβάνει την αφορολόγητη μεταφορά των περιουσιακών στοιχείων της Wind. Ο Sawiris έρχεται σε συμφωνία με τους μεγαλύτερους πιστωτές της Wind και καταφέρνει να επαναγοράσει την αναδιαρθρωμένη πλέον εταιρεία αφήνοντας απ’ έξω τους μικρότερους επενδυτές οι οποίοι σημειώνουν τεράστιες απώλειες που πρόσφατα υπολογίστηκαν σε 400 εκατομμύρια ευρώ. Ανάμεσα σε αυτούς που χάνουν είναι και οι Έλληνες επενδυτές και οι ελληνικές τράπεζες.

Και κάπου εδώ έρχονται τα LUXLEAKS για να προσθέσουν το τελευταίο -συγκλονιστικό- κομμάτι του πάζλ. Η PwC αναλαμβάνει να εκτελέσει μια περίπλοκη φοροτεχνική δομή με την οποία η έδρα της εταιρείας μεταφέρεται εκ νέου στο Λουξεμβούργο, φυσικά για μια ακόμη φορά αφορολόγητα, όχι μόνο για την Wind αλλά και για τον Άραβα ιδιοκτήτη.

Το «νόμιμο» παιχνίδι που παίζεται είναι εγκληματικό. Οι οικονομικές αρχές του Λουξεμβούργου πρώτα δίνουν το πράσινο φως για την εκμετάλλευση των CPECs και την αφαίμαξη της εταιρίας. Μετά δίνουν το πράσινο φως για τηναναδιάρθρωση του χρέους της μέσω της αφορολόγητης μεταφοράς της έδρας της εταιρείας στο Λονδίνο (που στοιχίζει εκατοντάδες εκατομμύρια στους μικροομολογιούχους) και μετά δίνει το πράσινο φως για την επιστροφή της εταιρίας στο Λουξεμβούργο και πάλι αφορολόγητα.

Τελικά τον Δεκέμβριο του 2010 ο Άραβας Sawiris αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τη Wind παρόλο που και αυτή τη φορά έκανε πρόταση επαναγοράς της από τους εκκαθαριστές.

Το δικό μας κόστος από τις νόμιμες δομές φοροαποφυγής

Η ζημιά για την Ελλάδα είναι τεράστια. Η TIM/Wind σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία μέχρι το 2004 απέδιδε στο ελληνικό δημόσιο φόρους περίπου 34,85 εκατομμυρίων ευρώ ανά έτος. Από την στιγμή που ελέγχεται από τα funds και αναλαμβάνει την φοροτεχνική της υποστήριξη η KPMG τα έσοδα του δημοσίου πέφτουν στα 11,5 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος, ενώ ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση από το 2008 και μέχρι το 20011 που τον έλεγχο της αναλαμβάνει ηWeather Investments, οπότε με την υποστήριξη της PwC οι φόροι που αποδίδονται δεν ξεπερνάνε πλέον τα 4,8 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο.

Η KPMG και η PwC, δύο από τις τέσσερις μεγαλύτερες φοροτεχνικές εταιρίες παγκοσμίως, δημιούργησαν τις δομές που επέτρεψαν την νόμιμη φοροαποφυγή της Wind και της Q Telecoms. Τα αθροιστικά περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ φόρων που θα έπρεπε να φτάνουν στο ελληνικό δημόσιο κάθε χρόνο βρίσκονται πλέον κοντά στο απόλυτο μηδέν.

Και μην φανταστείτε ότι απλά αυτές είναι οι δύο διαβολικές φοροτεχνικές εταιρίες. Στην περίπτωση της νόμιμης φοροαποφυγής καλό είναι να γενικεύετε. Άλλωστε σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα από τις υποθέσεις των επενδυτών, που έχασαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ και τώρα ζητάνε αποζημίωση από το πτωχευτικό δικαστήριο των ΗΠΑ, στην υπόθεση της Wind εμπλέκονται ακόμα ηMorgan Stanley, που συμβούλεψε τη Wind να καθυστερήσει την αναδιάρθρωση της μέχρι να πάρει νέα δάνεια, και η Ernst & Young που κατηγορείται για σύγκρουση συμφερόντων, αφού ήταν αυτή που είχε αναλάβει τον έλεγχο της εταιρίας από το 2005 έως το 2007 και ήταν και η ίδια που ανέλαβε τηναναδιάρθρωση του χρέους της το 2009.

Οι μικροί επενδυτές της Wind που διεκδικούν τώρα την αποζημίωσή τους υποστηρίζουν ότι τα παιχνίδια των φοροτεχνικών εταιριών έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα την εταιρεία. Το σκεπτικό τους είναι ότι οι άλλες εταιρείες τηλεπικοινωνιών δεν επηρεάστηκαν τόσο πολύ από την οικονομική κρίση εξαιτίας και της συνολικής ανόδου του κλάδου.

Η ομερτά και μια αστεία διάψευση

Μέχρι την αποκάλυψη του ICIJ κανένα ελληνικό ΜΜΕ δεν είχε παρουσιάσει το τεράστιο σκάνδαλο αφαίμαξης και φοροδιαφυγής της Wind. Ίσως λοιπόν οι υπεύθυνοι της εταιρίας ένιωσαν ότι θα μπορούσαν να διαψεύσουν την εμπλοκή τους στα αρχεία του Λουξεμβούργου γράφοντας ανακρίβειες και χωρίς να λένε ούτε μια λέξη για την «ταμπακιέρα». Η απάντηση της Wind στη δημοσίευση των LUXLEAKS έλεγε: «Η WIND δεν έχει καμία σχέση με τη Weather Investments. Από το 2009, μέτοχοι της WIND είναι διεθνή επενδυτικά κεφάλαια και η μητρική της εταιρεία είναι η Largo Limited. Η WIND Ελλάς  ήταν και είναι ελληνική εταιρεία, ιδρύθηκε και διατηρεί την έδρα της στην Ελλάδα από το 1992 καταβάλλοντας τους φόρους που προβλέπονται από την ελληνική νομοθεσία στη χώρα μας για το σύνολο των εσόδων της.».

Το κατά πόσο η Wind δεν έχει σχέση με την Weather Investments είναι ανάξιου σχολιασμού. Η ημερομηνία που αναγράφεται στην ανακοίνωση είναι επίσηςλάθος. Η αποχώρηση του Άραβα επιχειρηματία έγινε το Δεκέμβρη του 2010 και η νέα διοίκηση άσκησε καθήκοντα από το 2011. Το ότι η wind Hellas είναι ελληνική εταιρία επίσης δεν έχει καμία σημασία αν η μητρική της αλλάζει έδρες σαν τα πουκάμισα. Όσο για τους φόρους που προβλέπονται από την ελληνική νομοθεσία… τους προτείνουμε να διαβάσουν το φάκελο LUXLEAKS. 

Κώστας Εφήμερος


Πηγή

Πιθανή συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι βλέπει ο Σταθάκης

Ενημερωτικό σημείωμα προς τους πελάτες της έστειλε η Bank of America - Merill Lynch με αφορμή δείπνο που είχαν στελέχη της στο Λονδίνο με τον Γ. Σταθάκη, το οποίο αν ευσταθεί είναι ιδιαιτέρως διαφωτιστικό.

Αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές «βλέπει» ο Γ. Σταθάκης ο οποίος φέρεται να παραδέχτηκε ότι είναι πιθανή μια ενδεχόμενη συνεργασία με άλλα κόμματα όπως είναι το ΠΑΣΟΚ ή/και Το Ποτάμι. Αυτό αναφέρει σε ενημερωτικό σημείωμα προς τους πελάτες της η Bank of America/Merill Lynch ύστερα από συνάντηση που είχε στο Λονδίνο με τον κ. Σταθάκη. 

Η Bank of America - Merill Lynch σημειώνει από την πλευρά της: “Αναμένεται πολύ μεγαλύτερη  μεταβλητότητα στους επόμενους μήνες για την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ μακριά από την τρόικα και το τρέχον πρόγραμμα. Ακόμη κι αν τελικά βρουν μια μέση λύση, αυτό θα μπορούσε να έλθει μετά από σχεδόν ολόκληρο το 2015, με τα ρίσκα να συσσωρεύονται στο μεταξύ”. Επίσης, υπογραμμίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει Plan B ή αν έχει δεν θέλει να το αποκαλύψει πριν από τις εκλογές. 

Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι εκπρόσωποι της Merrill Lynch συμμετείχαν σε δείπνο με τον “σκιώδη” Ανάπτυξης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Γιώργο Σταθάκη. Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, “η Ελλάδα είναι πιθανό να έχει πρόωρες εκλογές τον Μάρτιο και ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις με ποσοστό 4%-6%.

Σύμφωνα με τον οίκο, ο Γ. Σταθάκης επεσήμανε τα εξής βασικά σημεία:

- Θα διακόψουν το πρόγραμμα του ΔΝΤ. Θα είναι πρόθυμοι να διαπραγματευτούν ένα πρόγραμμα μόνο με την υπόλοιπη Ευρώπη.

- Θα διαπραγματευτούν την αναδιάρθρωση των δανείων του επισήμου τομέα. Στην ιδανική περίπτωση, θα προτιμούσαν ένα haircut, αλλά ίσως το πρώτο βήμα να είναι η παράταση του χρόνου αποπληρωμής. Θα ζητήσουν από την ΕΚΤ να μετακυλήσει τα ελληνικά ομόλογα στον ισολογισμό της.

- Θα συνεχίσουν να εξυπηρετούν τα ελληνικά κρατικά ομόλογα. Δεν θα υπάρξει άλλο haircut για τον ιδιωτικό τομέα.

- Σε κάθε σενάριο, η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ.

- Δεν θα υπάρξουν περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις.

- Όχι πια πρωτογενή πλεονάσματα, ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς σε πρωτογενείς όρους. Σε κάθε περίπτωση, περιμένουν από την τρόικα να αναθεωρήσει τον μη ρεαλιστικό στόχο ότι η Ελλάδα θα διατηρήσει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ στα επόμενα δέκα χρόνια.

- Πηγές για τα χρήματα που θα χρειαστούν: αναδιάρθρωση του χρέους του επίσημου τομέα, πρόσβαση στην αγορά, μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων από την ΕΚΤ και QE (πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης) από την ΕΚΤ.

- Δεν υπάρχει Σχέδιο Β ή τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να το αποκαλύψει πριν τις εκλογές. Ο κ. Σταθάκης υποστήριξε ότι το Σχέδιο Β είναι αυτό που είχε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και δεν δούλεψε. Πιέσαμε πολύ για το συγκεκριμένο θέμα, ρωτώντας πολλές υποθετικές ερωτήσεις, ο κ. Σταθάκης απέφυγε να συζητήσει πιθανές εναλλακτικές. 

- Θα αντιστρέψουν ορισμένες από τις μεταρρυθμίσεις του προγράμματος στην αγορά εργασίας: θα αυξήσουν τους κατώτατους μισθούς και τις συντάξεις στα προ της κρίσης επίπεδα και θα επαναφέρουν τις συλλογικές μισθολογικές διαπραγματεύσεις. 

- Θα κινηθούν σε ένα πιο προοδευτικό φορολογικό σύστημα και θα εστιάσουν στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Για το τελευταίο, υποστήριξε ότι τα παραδοσιακά κόμματα δεν έχουν την πολιτική βούληση να το κάνουν καθώς είναι εγκλωβισμένα από κατεστημένα συμφέροντα. 

- Θα παρέμβουν για να αναγκάσουν τις τράπεζας να επεκτείνουν τον δανεισμό στην οικονομία. Το κράτος είναι μέτοχος πλειοψηφίας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και μπορεί να επηρεάσει την συμπεριφορά τους. Τα τελευταία μέτρα της ΕΚΤ παρέχουν σημαντική ρευστότητα στις ελληνικές τράπεζες. Και οι ελληνικές τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί και έχουν περάσει τα stress tests της ΕΚΤ. Θα πρέπει να αρχίσουν να υποστηρίζουν την οικονομία και η κυβέρνηση θα πρέπει να διασφαλίσει ότι αυτό θα γίνει.

- Ήταν πολύ σίγουρος ότι οι εκλογές θα λάβουν χώρα τον Μάρτιο (22 Μαρτίου ήταν η ημερομηνία που ανέφερε). Υποστήριξε ότι η κυβέρνηση θα απέφευγε τις εκλογές μόνο αν η τρόικα τους έδινε ότι ζητούσαν, κάτι που είναι πολύ απίθανο. Το αντίθετο μάλιστα, ήταν μάλλον έκπληκτος από την πολύ σκληρή στάση της τρόικας στις τελευταίες διαπραγματεύσεις. 

- Ήταν επίσης πολύ σίγουρος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικήσεις στις εκλογές. Ελπίζουν ότι θα είναι σε θέση να σχηματίσουν αυτοδύναμη κυβέρνηση, αλλά παραδέχτηκε ότι είναι πιθανός ένας συνασπισμός με άλλα κόμματα (Ποτάμι και/ή ΠΑΣΟΚ).

- Υποστήριξε ότι μια συμφωνία της σημερινής κυβέρνησης με την τρόικα μπορεί να διευκολύνει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα τους δώσει περισσότερο χρόνο για να διαπραγματευτούν μια αναδιάρθρωση των επίσημων δανείων και βοήθεια από την ΕΚΤ με την τρόικα στη συνέχεια. Από την άλλη πλευρά, εάν η σημερινή κυβέρνηση δεν πετύχει να καταλήξει σε συμφωνία με την τρόικα, οι αγορές θα αντιδράσουν αρνητικά, οι πρόωρες εκλογές θα γίνουν σίγουρα και αν και μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκαστεί να διαπραγματευτεί υπό πίεση δεν θα είναι δικό τους σφάλμα. 

- Κατά τη διάρκεια των ερωταπαντήσεων οι περισσότεροι πελάτες υποστήριξαν ότι δεν μπορούσαν να δουν πώς η υπόλοιπη Ευρώπη και ακόμα περισσότερο η ΕΚΤ θα υποχωρούσε και θα ικανοποιούσε τις επιθυμίες του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε σεβαστεί τους συμφωνημένους στόχους του προγράμματος. Ορισμένοι πελάτες υποστήριξαν επίσης ότι οι Ευρωπαίοι μπορεί να είναι σκληροί με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λόγω των ανησυχιών για τους Podemos στην Ισπανία (Η Ισπανία έχει εκλογές το Νοέμβριο και το «ακραίο» αριστερό κόμμα Podemos προηγείται στις δημοσκοπήσεις). Δεν μπορούσαν να δουν την Ελλάδα να έχει διαπραγματευτική ισχύ. Ο κ. Σταθάκης απάντησε ότι υπήρχε αμοιβαίο συμφέρον  να στηριχθεί η Ελλάδα, το τρέχον πρόγραμμα προφανώς δεν λειτουργεί και οι διαπραγματεύσεις θα οδηγούσαν σε μια πιο ρεαλιστική λύση που θα ωφελήσει τους πάντες.

Πηγή

Απ' το κράτος στο παρακράτος δυό συλλαβές δρόμος

Του Κώστα Βαξεβάνη

Πριν περιγράψω τα πραγματικά γεγονότα θα ήθελα να ρωτήσω την ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας, την οποία πληρώνω όπως και οι άλλοι έλληνες με σκληρούς φόρους, αν θεωρεί πως οι δημοσιογράφοι της Espresso και κάποιων εκβιαστικών blogs που οι διαχειριστές τους είναι υπόδικοι για εκβιασμούς, κινδυνεύουν περισσότερο από τους δημοσιογράφους του HOT DOC ώστε να τους φρουρούν. Επίσης να ρωτήσω, από ποιόν κινδυνεύουν και γιατί όλοι αυτοί οι δημοσιογράφοι τους οποίους επισήμως έχουν εξοπλίσει με κουμπούρια και φρουρές πληρωμένες από τους φόρους πάντα; Γιατί αν κινδύνευαν λόγω αποκαλύψεων που έχουν κάνει για τους «κακούς» σε αυτή τη χώρα, τότε οι κακοί και οι διεφθαρμένοι δεν θα ήταν τόσο πολλοί. Άντε και μια ακόμη ερώτηση: αν η Αστυνομία ανακαλύψει πως κάποιος πολίτης κινδυνεύει, παίρνει μέτρα για να τον προστατεύσει ή «δεν προβλέπεται» αν δεν έχει φωτογραφία του Σαμαρά και του Βενιζέλου δίπλα στα εικονίσματα;

Πάμε τώρα στα γεγονότα. Στις 20 Νοεμβρίου,ο συνάδελφος,φίλος και συνεργάτης μου Μάκης Νοδάρος,με ενημέρωσε πως είχαμε αποκτήσει πρόσβαση σε δικογραφία που αφορούσε το κύκλωμα και τη μαφία των σκουπιδιών στην Ηλεία και την Καλαμάτα. Η εισαγγελική έρευνα αυτή είχε ξεκινήσει από δημοσιεύματα του HOT DOC και αποκάλυπτε πως δημοτικοί άρχοντες στους δύο νομούς μαζί με μια ομάδα εργολάβων είχαν στήσει μια επικερδή επιχείρηση με σκουπίδια. Οι αιρετοί έδιναν με απευθείας αναθέσεις εργολαβίες για τα σκουπίδια και το χρήμα απ' ό,τι φαίνεται επέστρεφε σε αυτούς, αφού τα σκουπίδια δεν πήγαιναν σε χωματερές αλλά θάβονταν χωρίς κόστος ακόμα και σε δάση. Οι εισαγγελείς είχαν προχωρήσει μάλιστα σε προφυλακίσεις εργολάβων.

Η δικογραφία προφανώς μας ενδιέφερε και αρχίσαμε να την ξεψαχνίζουμε. Στο υλικό υπήρχαν και συνομιλίες των υπόδικων που είχαν υποκλαπεί επισήμως από την Αστυνομία,ενώ αυτοί ήταν στη φυλακή. Σε αυτές τις συνομιλίες λοιπόν,ανακαλύψαμε πως είχαμε την τιμητική μας. Οι «εργολάβοι» διαβεβαίωναν πως θα μας «σκοτώσουν», θα μας «γαμήσουν», θα μας «μαντάρουν». Έδιναν εντολές από τη φυλακή «σπάστε» τους, ενώ στη διάθεσή τους είχαν και φωτογραφικό υλικό από τις κινήσεις του Μάκη Νοδάρου. Ακόμη και φωτογραφίες του την ώρα που ψάρευε με τον αδελφό του. Αυτός ήταν και ο λόγος που στις συνομιλίες έλεγαν «θα τον βγάλουμε για ψάρεμα εμείς, όπως έβγαλε ο Τέλης τη γυναίκα του». Το περιστατικό του «Τέλη» αφορούσε υπόθεση κάποιου ο οποίος κατηγορήθηκε ότι είχε πνίξει τη γυναίκα του στην περιοχή,αλλά δεν καταδικάστηκε ποτέ.

Όλες αυτές οι συνομιλίες,καταγράφηκαν επισήμως από την Αστυνομία,απομαγνητοφωνήθηκαν από την Αστυνομία και έγιναν ανακριτικό υλικό από την Αστυνομία. Αλλά η Αστυνομία δεν θέλησε να μας ενημερώσει πως κάποιοι σκόπευαν να μας σκοτώσουν ή να μας μαντάρουν ή οτιδήποτε σχετικό. Επίσης η Αστυνομία δεν θεώρησε αναγκαίο να πάρει μέτρα προστασίας μας ή να προτείνει να πάρουμε εμείς.

Μα τέτοια αβλεψία; Εκτός αν δεν είναι αβλεψία. Το 2008 ο Μάκης Νοδάρος είχε ξυλοκοπηθεί άγρια από κουκουλοφόρους έξω από το σπίτι του. Ήταν η εποχή που είχαμε ασχοληθεί πάλι με τα κυκλώματα της Ηλείας που απ ό,τι αποδείχθηκε ξεκινούσαν από τα δημαρχεία και κατέληγαν στα εκδοτικά γραφεία που δεν έβλεπαν και δεν βλέπουν φυσικά καμιά διαφθορά στην περιοχή. Η Αστυνομία δεν κατάφερε να βρει τους δράστες (αν υποθέσουμε πως έψαξε ποτέ) αλλά δεν θεώρησε πως πρέπει να προστατεύσει το Μάκη Νοδάρο όπως τον Πέτρο Κωστόπουλο και άλλους επιφανείς δημοσιολογούντες. Επί χρόνια,ο Μάκης πήγαινε σε δίκες να καταθέσει για τις αποκαλύψεις που είχε κάνει,περνώντας μέσα από κλοιούς μπράβων που τον απειλούσαν ανοιχτά. Δεν ξέρω που θα κατέληγε αυτή η ιστορία αν δεν υπήρχε στον Πύργο μια εισαγγελική ομάδα αποφασισμένη να ξεκαθαρίσει με τη βρωμιά.

Ο Μάκης είχε κάθε λόγο να είναι σε προστασία. Η Αστυνομία δεν έβρισκε κανένα λόγο.Δεν βρήκε ούτε ακούγοντας τις συνομιλίες που ομολογούν πως θα τον «σπάσουν». Αναρωτιέμαι τι θα έκανε η Αστυνομία αν σε υποκλοπή άκουγε τη φράση «σπάστε τον Πρετεντέρη να τελειώνουμε». Ας το απαντήσει ο Αρχηγός της Αστυνομίας αυτό.

Το Σεπτέμβριο του 2012, στο σπίτι μου βρήκα πέντε τύπους και δεν ήταν κηπουροί. Είχαν στήσει ενέδρα,αγνοώντας πως ήμουν ήδη μέσα. Σώθηκα μάλλον, επειδή ο σκύλος μου μάλλον με αγαπάει πολύ και εντόπισε τον κίνδυνο. 

Η Αστυνομία δεν κατάφερε να πιάσει τους εισβολείς. Ίσως πολλοί θυμούνται πως η υπόθεση αυτή η οποία δεν δημοσιοποιήθηκε απ τα ΜΜΕ φυσικά,είχε υποβαθμιστεί από την Αστυνομία σε απόπειρα διάρρηξης. Στην αρχή δεν εξετάστηκε κανένας από τους μάρτυρες που είδαν τους εισβολείς. Χρειάστηκε να γίνει θέμα στη Βουλή για να κληθούν οι μάρτυρες. Λίγες μέρες μετά μια γυναίκα μέλος αυτής της εγκληματικής ομάδας,μας αποκάλυψε πως ήθελαν να με σκοτώσουν. Η γυναίκα αυτή μπήκε στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και κατέθεσε όσα ήξερε. Περιέργως όμως πάλι,η Αστυνομία δεν παρακολούθησε τα τηλέφωνα που υποδείξαμε ότι ανήκαν στους δράστες,αλλά το τηλέφωνο της μάρτυρος. Παρ όλα αυτά με τη δική μας έρευνα,υπήρξαν αποδείξεις και η ομάδα αυτή οδηγείται σε δίκη (ούτε αυτό το μάθατε από τα κανάλια).

Ενώ συνέβησαν όλα αυτά η Αστυνομία δεν θεώρησε (ούτε τότε ούτε τώρα) πως πρέπει να πάρει μέτρα προστασίας μου. Ή θεωρεί πως δεν κινδυνεύω παρότι κάποιοι δηλώνουν καθαρά στις συνομιλίες τους πως θέλουν να με «μαντάρουν», ή με θεωρεί superman ή απλώς θέλει να κινδυνεύω.

Πριν από ένα χρόνο ακριβώς,μετά τις αποκαλύψεις για τη Χρυσή Αυγή και τον Πάλλη, ζητήσαμε με έγγραφο επισήμως από την Αστυνομία,τη φύλαξη του περιοδικού. Έχουμε τέτοιο δικαίωμα από το νόμο ως Μέσο Ενημέρωσης. Όλα τα Μέσα Ενημέρωσης,από την σκανδαλοθηρική Espresso,έως κάτι φυλλάδες που πουλάνε 200 φύλα τη μέρα,έχουν φύλαξη και οι εκδότες τους βάρδιες Αστυνομικών. Δεν ζητήσαμε συνοδεία αλλά μια φρουρά για να αισθάνονται ασφαλείς όσοι δουλεύουν στο περιοδικό και το site. Η Αστυνομία δεν μπήκε καν στον κόπο να μας απαντήσει στο αίτημα.

Η ηγεσία της Αστυνομίας και αυτή και η προηγούμενη η οποία θεωρούσε νομιμότητα την εξολόθρευση μεταναστών,δεν είναι μόνο έκθετη αλλά και παράνομη. Συνειδητά,παρότι έχουν εκφραστεί απειλές,μας αφήνει να κινδυνεύουμε. Δεν θα πω αυτό που λέγεται σε τέτοιες περιπτώσεις πως καθιστούμε τον Αρχηγό της ΕΛΑΣ υπεύθυνο για ό,τι συμβεί σε μας ή τους δικούς μας ανθρώπους. Θα πω αυτό που μου βγαίνει. Πως αν ο Αρχηγός της ΕΛΑΣ έχει λίγη αξιοπρέπεια,αν ντρέπεται που οι υπηρεσίες του λειτουργούν με τέτοιο τρόπο, ακούνε δηλαδή στα τηλέφωνα πως θέλουν να σκοτώσουν κάποιους αλλά δεν τους ενημερώνουν καν,τότε πρέπει να το δείξει κιόλας.Το κράτος μπορεί να γίνει παρακράτος όταν τα θεσμικά του όργανα εγκαταλείψουν τις αρχές της Δημοκρατίας και λειτουργήσουν με σκοπιμότητα. 

Δεν έχω καμιά αμφιβολία πως ζούμε στην εποχή που το παρακράτος πασχίζει να είναι το κράτος. «Όταν ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος δεν μπορεί να γεννηθεί, είναι η εποχή των τεράτων» έγραφε ο Αντόνιο Γκράμσι. Ζούμε με τέρατα γύρω μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα αφήσουμε και να μας φάνε.

από το ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ