Υπ. Οικονομίας: Οι θεσμοί απαιτούν πώληση των δανείων

Σε απάντηση δημοσιευμάτων και ρεπορτάζ στα ΜΜΕ σχετικά με το δικαίωμα του οφειλέτη να υποβάλει πρόταση εξαγοράς του δανείου του πριν καταλήξει στα Funds, το Υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, επισημαίνει τα εξής:

1.     Η πώληση των μη εξυπηρετούμενων δανείων συνιστούσε εξαρχής θέση των δανειστών και αυτό αποτυπώθηκε στην συμφωνία του προηγούμενου Αυγούστου. Πρόθεση της κυβέρνησης ήταν να μπουν αυστηροί κανόνες στην αγορά των δανείων για να προστατευθούν αδύναμες κοινωνικές ομάδες δανειοληπτών και αυτό επετεύχθη.

2.    Kατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων σχετικά με τον νόμο για την απελευθέρωση της πώλησης μη-εξυπηρετούμενων δανείων, η πρόταση να παρέχεται η δυνατότητα κατά προτεραιότητα στον δανειολήπτη να εξαγοράσει το δάνειό του, είχε γίνει από την ελληνική  κυβέρνηση αλλά απορρίφθηκε από τους δανειστές ύστερα από διαδοχικές συζητήσεις.

3.       Στην περίπτωση της Κύπρου, στην οποία αναφέρονται τα πρόσφατα δημοσιεύματα, οι δανειστές είχαν απορρίψει επίσης αντίστοιχες προτάσεις με αποτέλεσμα να είναι στη διακριτική ευχέρεια (που έτσι κι αλλιώς ισχύει και στην ελληνική περίπτωση) της Τράπεζας να προσφέρει αυτή τη δυνατότητα στους δανειολήπτες.

4.       Σύμφωνα με την ψηφισμένη νομοθεσία η Τράπεζα είναι υποχρεωμένη να κάνει πρόταση ρύθμισης στον δανειολήπτη δώδεκα μήνες πριν από τη πώληση του δανείου του.

5.       Τέλος, στην πρόσφατη τροποποίηση του Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών που συντάχθηκε σε συνεργασία με την Τ.τ.Ε., προβλέπεται η δυνατότητα ο δανειολήπτης να καταβάλει μετρητά για την εξαγορά του δανείου του σε ποσοστό της ονομαστικής του αξίας.

Πηγή

Γιατί «ντρέπονται» οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ…

Οι μισοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι είναι απογοητευμένοι. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα τον ξαναψηφίσει το ένα τέταρτο από αυτούς. Δικαιούνται, όμως, να εμφανίζονται τόσο «εξαπατημένοι»;

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται εκτός εκλογικής περιόδου δεν οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα. Είναι λογικό. Διότι αλλιώς απαντάει ο ψηφοφόρος όταν ξέρει ότι οι εκλογές είναι μακριά και αλλιώς όταν επίκεινται. Στο παρελθόν έχουμε δει μεγάλες (μη αναμενόμενες) ανατροπές.

Οι δημοσκοπήσεις, όμως, προσφέρουν στοιχεία που δείχνουν την εξέλιξη της διάθεσης των ψηφοφόρων των κυβερνητικών κομμάτων. Και αυτών η διάθεση είναι που έχει σημασία, διότι αυτοί κρίνουν αν μια κυβέρνηση θα καταρρεύσει ή αν έχει ελπίδες να το παλέψει. Τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων πέντε φορέων (ALCO, MRB, Κάπα Research, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και Marc) συμφωνούν ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ του Σεπτεμβρίου του 2015:

1. Σε ποσοστό άνω του 50% δηλώνουν ότι ΣΗΜΕΡΑ είναι αποστασιοποιημένοι από το κόμμα τους (είναι ο δείκτης «συσπειρώσεις»).

2. Σε ποσοστό από 20% έως 30%, ανάλογα με τη μέτρηση, δεν δηλώνουν τι θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές (οι δημοσκόποι τους καταγράφουν ως «αναποφάσιστους», «αδιευκρίνιστη ψήφο», «δεν ξέρω, δεν απαντώ», «αποχή»).

Η πιο απλή εξήγηση είναι (όχι απαραιτήτως δημοσκοπική, αλλά) μάλλον ψυχολογική. Οι άνθρωποι αυτοί «ντρέπονται» σήμερα να εκδηλώσουν την προτίμησή τους. Και έχουμε να κάνουμε με μια διπλή «ντροπή». «Ντρέπονται» όσοι σκοπεύουν να ξαναψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο και όσοι έχουν αποφασίσει να τον εγκαταλείψουν. Γι’ αυτό δεν μιλούν.

Δικαιούνται να «ντρέπονται»; Βεβαίως, ο ψηφοφόρος δεν παντρεύεται ένα κόμμα, επειδή το ψήφισε μια-δυο φορές. Και είναι δικαίωμά του -αλίμονο!- να το εγκαταλείψει. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση έχουμε δύο αδιαμφισβήτητα δεδομένα, που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν αυτήν την «ντροπή».

Πρώτον, οι ψηφοφόροι αυτοί δεν μπορούν να επικαλούνται «άγνοια». Αυτό μπορεί ίσχυε τον Γενάρη του 2015, όταν πρωτοπήγαν στην κάλπη. Ισως μέχρι τότε να νόμιζαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε το μαγικό ραβδί, που θα γέμιζε τα ταμεία της χρεοκοπημένης Ελλάδας και αμέσως μετά θα μοίραζε αβέρτα χρήμα. Αυτό, όμως, δεν ίσχυε τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, όταν ξαναπήγαν στην κάλπη. Μέσα στους οκτώ μήνες της πρώτης διακυβέρνησης είδαν, έπαθαν και (πρέπει να) έμαθαν.

Δεύτερον δεν μπορούν να επικαλούνται «παραπλάνησή» τους. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ πήγαν στις δεύτερες εκλογές με σαφή δείγματα. Πέταξαν στα σκουπίδια όσα είχαν πει στις πρώτες, συμφώνησαν σε όλα με τους επάρατους δανειστές, πήραν πίσω όλες τις υποσχέσεις τους. Επομένως, η καλόβολη δικαιολογία «πίστευα ότι τουλάχιστον ένα από τα τα δέκα που είχε υποσχεθεί θα το έκανε» δεν στέκει. Οσοι την επικαλούνται είναι απλώς (αμετ)ανόητοι.

Στην πολιτική δεν υπάρχουν ανώδυνες επιλογές. Πόσο μάλλον «αθώοι» ψηφοφόροι. Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ δεν έκρυψαν ότι μετέβαλαν πολιτική. Σε ορισμένες περιπτώσεις το έκαναν με κυνισμό. Οσοι έβλεπαν μόνο τα φτιασίδια που χρησιμοποιούσαν καλά να πάθουν. Δική τους είναι η ευθύνη και δεν δικαιούνται να την μεταβιβάζουν. Αυτοί οι ψηφοφόροι μπορεί σήμερα να «ντρέπονται» για τις επιλογές τους και γι’ αυτό να μη μιλάνε στις δημοσκοπήσεις. Ομως, για την ντροπή το έχει πει καλύτερα ο γάλλος δοκιμιογράφος Μισέλ ντε Μοντέν (εξελληνισμένα Μονταίνιος): «Ας μην ντρεπόμαστε να πούμε αυτό που δεν ντρεπόμαστε να σκεφτούμε».

Κλαρινοπρωθυπουργός…

Το πρόβλημα με την εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα - και στην περίφημη φωτογράφιση του Reuters -είναι ότι δεν φοράει απλώς ρούχα. Ντύνεται κάτι. Οπως ντυνόμαστε στα μπαλ μασκέ. Και τους τελευταίους 20 μήνες (νομίζει ότι) ντύνεται Πρωθυπουργός.

Κάποιος από τους ιερείς ή τις ιέρειες της μόδας και του στιλ (μπορεί η Κοκό Σανέλ, μπορεί κι ο Οσκαρ Ουάιλντ) έχει πει ότι αν είσαι υπερβολικά κομψός δεν μπορεί να είσαι καλοντυμένος. Κάποιος άλλος πάλι, ότι καλοντυμένος είναι αυτός που δεν προσέχεις τι φοράει. Τέλος πάντων, όπως και να ορίζεται ή να περιγράφεται ο καλοντυμένος, το σίγουρο είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν εμπίπτει στη συγκεκριμένη κατηγορία.

Ακόμη και αν σταθεί μπροστά σε γκρι φόντο με γκρι κουστούμι δεν υπάρχει περίπτωση να μην προσέξεις τι φοράει. Γιατί είναι πάντα λάθος. Είτε εξ αρχής λάθος επιλογή, είτε φοράει – ό,τι φοράει – λάθος, είτε το ρούχο είναι πολύ (όπως συνήθως συμβαίνει) στενό, είτε πολύ κοντό, είτε ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος. Είναι ο άνθρωπος που έχει κατορθώσει να φορέσει ακόμη και λάθος γυαλιά ηλίου – όπως τον θυμάμαι σε μία περσινή φωτογραφία έξω από το Μαξίμου. Μόνο ο Μπόρατ δικαιούται να μπαίνει πρωθυπουργικό αυτοκίνητο με γυαλιά τύπου Power Rangers.

Αυτό νομίζω ότι συμβαίνει διότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν φοράει απλώς ρούχα. Ντύνεται κάτι. Οπως ντυνόμαστε στα μπαλ μασκέ. Και τους τελευταίους είκοσι μήνες (νομίζει ότι) ντύνεται Πρωθυπουργός. Μόνο ας του φτιάξει κάποιος τη στολή. Πρωθυπουργική στολή με μαντηλάκι στο πέτο (αυτό δεν είναι ποσέτ), απλώς δεν υπάρχει.

Το είδαμε για μία ακόμη φορά στη φωτογράφιση για το Reuters. Στήθηκε και ντύθηκε όπως νομίζει ότι στήνονται και ντύνονται οι πρωθυπουργοί σε χαλαρές πόζες. Νομίζει όμως. Τόσους μήνες, τόσα σούρτα – φέρτα στα εξωτερικά χαμένα πήγαν. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν μια πολυσυλλεκτική φιγούρα, μια πορεία στην ιστορία του έλληνα «γαμπρουδάκου» των τελευταίων δεκαετιών.

Είχε κάτι από Ερρίκο Μπριόλα του ’60, Λευτέρη Μυτιληναίο του ’70, Κωστή Χρήστου του ’80, Στέλιο Διονυσίου του ’90 και ιδιοκτήτη – μάνατζερ εταιρείας εισαγωγής και τοποθέτησης τεντών του millennium. (Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι, ο πρώτος ήταν σταρ των μελό, ο δεύτερος και ο τρίτος τραγουδιστές πίστας). Σαν μόλις να στεφανώθηκε, σε κλειστό κύκλο, και πέταξε μετά τη γραβάτα διότι «μετά τον γάμο θα ακολουθήσει γλέντι σε ταβέρνα με κλαρίνα».

Τι είναι όμως αυτο που κάνει ένα ωραιότατο κουστούμι (δείτε να το φοράει ο Νίκος Αναδιώτης και θα καταλάβετε) να δείχνει πάνω του «κουστουμάκι»; Δεν είναι μόνο ο σωματότυπος-τσαγιέρα, ούτε μόνο τα τροφαντά μπούτια που μετατρέπουν όλα τα παντελόνια σε κολάν. Είναι κι αυτό το σύνδρομο του αποσυνάγωγου, αποτυπωμένο στην έκφρασή του στις συγκεκριμένες φωτογραφίες. Κάτι σαν η «Βαγγελίτσα στο Μανχάταν». Κάπου ανάμεσα στο «Τι κάνω εγώ εδώ πέρα;» και στο «Νέα Υόρκη δικέ μου!». Και αυτή η γκριμάτσα η μονίμως αιωρούμενη ανάμεσα στο προανάκρουσμα λυγμού και στον πονόκοιλο…

Το πρόβλημα είναι ότι ο Πρωθυπουργός από τα πόλο με τις φαρδιές, οριζόντιες ρίγες και τα βερικοκί μπλουζάκια που φορούσε (μέσα απο το παντελόνι) στις κινητοποιήσεις του «Δεν πληρώνω» μπήκε με έναν πήδο κατ’ ευθείαν στα πρωθυπουργικά κουστούμια από cool wool. Τόσο κατ’ ευθείαν που νομίζω ότι δεν πρόλαβε να βγάλει τα προηγούμενα. Γι αυτό και διαγράφονται όσο δεξιοτέχνης κι αν είναι ο φωτογράφος στις φωτοσκιάσεις. Για παράδειγμα, η φωτογράφιση του Ματέο Ρέντσι για την αμερικάνικη Vogue δείχνει πώς είναι να φοράει ένας πρωθυπουργός τη στολή του κατάσαρκα.

Ο Ρέντσι στη Vogue. Πώς λέμε Αλέξης; Καμία σχέση. 

Προσωπικά, ως likeίστρια και ως γυναίκα, θα συμβούλευα τον δικό μας Πρωθυπουργό να πετάξει και τα μεν και τα δε και να δοκιμάσει κάτι άλλο. Κελεμπία ίσως…

Η likeίστρια

H DW στη Μόρια: Μη βιώσιμη η κατάσταση στη Λέσβο, η συμφωνία μετέτρεψε το νησί σε φυλακή

Σε σύγκριση με τις υποδομές για τους προσφυγικές στην ηπειρωτική χώρα, η Μόρια μοιάζει τρομακτικό δημιούργημα. Ετσι περιγράφει η Deutsche Welle το hotspot στη Λέσβο, το οποίο επισκέφθηκε, μετά από την καταστροφική φωτιά.

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Λέσβο είναι σχεδόν μη βιώσιμη, σχολιάζει το δημοσίευμα. Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας έχει μετατρέψει το νησί σε μία φυλακή, με σύστημα που καταρρέει. Η διαδικασία ασύλου είναι αργή, οι πρόσφυγες πιστεύουν ότι γίνονται διακρίσεις ανάλογα με τις χώρες καταγωγής.

«Το βασικό πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι που εξετάζουν τα αιτήματα, στις υπηρεσίες ασύλου, δεν ξέρουν το νόμο για τους πρόσφυγες, ούτε πώς να πάρουν συνέντευξη από τους ανθρώπους. Και οι ίδιοι οι πρόσφυγες δεν έχουν ιδέα για το νόμο. Είναι μία ανυπόφορη κατάσταση», σχολιάζει η δρ. Μπάρμπαρα Χάρελ Μποντι, που έχει ιδρύσει το Κέντρο προσφυγικών σπουδών στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.

«Τριπλό συρματόπλεγμα μπροστά, αστυνομικοί και στρατιώτες μόνιμα παρόντες. Μοιάζει με μία ανοιχτή φυλακή για χιλιάδες ανθρώπους», περιγράφουν οι ανταποκριτές της Deutsche Welle, που βρέθηκαν στη «γειτονιά» των Αφρικανών μέσα στο hotspot.

«Εκεί ο φράχτης είναι λιγότερο περιοριστικός, υπάρχουν τρύπες κάθε λίγα μέτρα. Οι πρόσφυγες βγαίνουν από αυτές, για να περπατήσουν στους ελαιώνες γύρω από τη Μόρια ή να χαλαρώσουν σε κοντινές καντίνες».  

«Το μέρος είναι απαίσιο. Είναι μία φυλακή. Οι συνθήκες απαίσιες. Δεν έχουμε νερό στα ντους, κάποιες φορές αναγκαζόμαστε να πάμε στα χωράφια για τις ανάγκες μας, γιατί είναι φρικιαστική η μυρωδιά και η υγιεινή στις τουαλέτες», είπε ένας Νιγηριανός στην Deutsche Welle.

Μετά από τη φωτιά της Δευτέρας, που κατέστρεψε μεγάλο μέρος του hotspot, είναι ορατός ο εκνευρισμός των προσφύγων, που αυξάνεται εδώ και καιρό, σημειώνει το δημοσίευμα. Οι περισσότεροι Αφρικανοί δηλώνουν ότι τους κακομεταχειρίζονται οι υπηρεσίες ασύλου εκεί, οι οποίες- όπως ισχυρίζονται- δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους τα αιτήματά τους και δίνουν προτεραιότητα σε πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή.

«Δεν είμαστε πολίτες, είμαστε πρόσφυγες... ή στην πραγματικότητα δεν είμαστε ούτε αυτό. Στη Μόρια είμαστε φυλακισμένοι», λένε ο Ομάρ από τη Σομαλία και ο Γουαλά από την Ερυθραία.

Πηγή 

Αιχμές Σκουρλέτη κατά Πιτσιόρλα για ΔΕΗ-ΑΔΜΗΕ

Αισιόδοξος ότι τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για τη μη πώληση του 17 % της ΔΕΗ θα γίνουν αποδεκτά από τους δανειστές εμφανίζεται σε συνέντευξή του στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Πάνος Σκουρλέτης.

«Σήμερα η αγορά ηλεκτρική ενέργειας ανοίγει, άλλωστε έχουν γίνει μια σειρά θεσμικές αλλαγές σε αυτή την κατεύθυνση. Ο ΑΔΜΗΕ διαχωρίζεται ιδιοκτησιακά από τη ΔΕΗ, ενώ το Δημόσιο διατηρεί το 51%. Ακυρώσαμε το νόμο για τη μικρή ΔΕΗ, προχωρούμε στις δημοπρασίες ηλεκτρικού ρεύματος τύπου ΝΟΜΕ, θεσμοθετούμε το target model. Μιλάμε για άλλες συνθήκες. Μόνο μια νεοφιλελεύθερη ακαμψία και εμμονή μπορεί να δικαιολογήσει την επαναφορά αυτού του σχεδίου», δηλώνει ο υπουργός. Αφήνει σαφείς αιχμές για τον Πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιο Πιτσιόρλα λέγοντας ότι: «Αν αληθεύει, δε, αυτό που ακούγεται σε δημοσιογραφικούς κύκλους ότι το ΤΑΙΠΕΔ έχει αναλάβει το ρόλο της διασποράς πληροφοριών για λογαριασμό συγκεκριμένων κύκλων των δανειστών με σκοπό τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, τότε αντιλαμβάνεστε πως τα πράγματα είναι σοβαρά" και προσθέτει: "Καταλαβαίνετε πόσο μεγάλη σημασία έχει ο επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ να είναι πρόσωπο εμπιστοσύνης της κυβέρνησης και όχι άλλων».

Ο κ. Σκουρλέτης αναφερόμενος στην υπόθεση της Τράπεζας Αττικής και τις δανειοδοτήσεις του κ. Καλογρίτσα σημειώνει ότι «δεν υπάρχουν επιλεκτικές σχέσεις της κυβέρνησης με κανέναν επιχειρηματία, αυτά τα έκαναν οι προηγούμενοι». Τέλος, ξεκαθαρίζει ότι δεν τον απασχολεί η προοπτική να αναλάβει γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ και υπογραμμίζει ότι «το πολιτικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να εξαντλείται σε μια χρηστή διαχείριση της συμφωνίας του περασμένου χρόνου και μόνο».

Σκιά τέταρτου μνημονίου πλανάται πάνω από την Αθήνα

Ομιχλώδες το άμεσο μέλλον

Οι καθυστερήσεις στα προαπαιτούμενα και στις αξιολογήσεις, φέρνουν στον ορίζοντα το ενδεχόμενο ενός τέταρτου μνημονίου.

Στο τέλος του τρέχοντος έτους το ΔΝΤ θα πρέπει να αποφασίσει αν θα συμμετάσχει στο τρίτο πρόγραμμα.

Η απόφαση αυτή θα καθοριστεί από την έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Και αυτή εξαρτάται από τις αξιολογήσεις του μνημονίου που εκκρεμούν. Εάν για οποιοδήποτε λόγο το ΔΝΤ δεν συμμετάσχει στο πρόγραμμα, σταματά από τον Ιανουάριο και η χρηματοδότησή της.

«Ισχύει η απόφαση του Eurogroup το Μάιο του 2016. Χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ είναι δύσκολο να φανταστώ εκταμίευση δόσης τον επόμενο χρόνο» λέει στα Νέα Σαββατοκύριακο, κυβερνητική πηγή στο Βερολίνο.

«Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να προχωρά αργά και συχνά λείπουν οι προτεραιότητες για προγράμματα που προωθούν την οικονομία της Ελλάδας» συμπληρώνει πηγή με διαχρονικά άριστη γνώση των ελληνικών προγραμμάτων.

Αυτή την στιγμή είναι παντελώς ασαφές αν θα πιάσει τον στόχο του πλεονάσματος 0,5% στο τέλος του 2016, πόσο μάλλον το 3% για το 2018. 

Θέμα συνολικής ρύθμισης του χρέους δεν τίθεται, παρά τις δηλώσεις του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. 

Μέχρι το 2018 ρυθμίστηκε με την απόφαση του Eurogroup τον Μάιο: Είναι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα μάνατζμεντ του χρέους από τον ESM. Ο επικεφαλής του Κλάους Ρέκλινγκ είναι έτοιμος, αλλά προϋπόθεση για την εφαρμογή των μέτρων είναι να ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση με τα προαπαιτούμενα που υπολείπονται. 

Μέτρα ελάφρυνσης του χρέους θα ληφθούν, αν απαιτηθούν, το 2018 υπό την προϋπόθεση των πρωτογενών πλεονασμάτων 3% που προβλέπονται στο μνημόνιο. 

Στην απόφαση του Eurogroup το Μάιο αναφέρεται επίσης ότι κεντρικός στόχος είναι η επιστροφή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα μέχρι το τέλος του 2016. 

Αν το ΔΝΤ κρίνει τελικά ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 4 για τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα, σταματά και η χρηματοδότηση των εταίρων. Το ρολόι θα γυρίσει στο 2015.

Η Ολλανδία έχει βουλευτικές εκλογές την άνοιξη, δεν πρόκειται να εγκρίνει ούτε ευρώ χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Ούτε ο Σόιμπλε που πήρε την έγκριση του Μπούντεσταγκ για το τρίτο μνημόνιο μόνο με την υπόσχεση της συμμετοχής του ΔΝΤ. 

Η Γερμανία θα βρίσκεται στο αποκορύφωμα του προεκλογικού αγώνα. Και ουσιαστική συζήτηση για την Ελλάδα θα γίνει μετά τις εκλογές το Σεπτέμβριο του 2017 και το σχηματισμό κυβέρνησης στο Βερολίνο που θα απαιτήσει χρόνο, καθώς θα είναι σίγουρα τρικομματική. Δηλαδή κοντά στο 2018, όταν η Ελλάδα θα έπρεπε να βγαίνει από το τρίτο μνημόνιο.

Αλλά τότε η συζήτηση, όπως παρατηρεί η εφημερίδα, δεν θα γίνεται πλέον για το τρίτο πρόγραμμα. Το ζήτημα θα είναι ένα τέταρτο μνημόνιο για την Ελλάδα. 

«Στο Βερολίνο δεν το θέλουν. Στην Αθήνα;» καταλήγει.

Πηγή

Ο Τσίπρας αντιμέτωπος με προσωπικές στρατηγικές - Βαβέλ..

Αν προσπαθήσει κανείς να θυμηθεί την πλήρη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου θα δυσκολευτεί γιατί είναι αρκετοί όσοι κρύβονται για να μη φθαρούν αλλά και εκείνοι που δεν έχουν τι να πουν γιατί στερούνται ουσιαστικών αρμοδιοτήτων.

Η περίπτωση Φίλη είναι πολύ χαρακτηριστική:Ο υπουργός Παιδείας βρίσκεται σε σύγκρουση με την Εκκλησία για το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία και οι σύντροφοί του στη μεγάλη πλειοψηφία τους πλένουν τα χέρια τους. 

Η γενική εικόνα είναι ότι στα δύσκολα διαπιστώνονταιτάσεις απόσυρσης και διακριτικής διαφοροποίησης προς αποφυγή του πολιτικού κόστους. 

Στο Μέγαρο Μαξίμου υπάρχει εντυπωσιακή εχεμύθεια και γι' αυτό δεν δημοσιοποιούνται εύκολα οι διαφωνίες στο επιτελείο του πρωθυπουργού που έχει κάθε λόγο να ανησυχεί για τη συνοχή της κυβέρνησης με όλα τα ιδιωτικά κανάλια απέναντί της και την αξιωματική αντιπολίτευση σε πλήρη εγρήγορση. 

Και τι δεν έχει συμβεί το τελευταίο δεκαήμερο: 

• Εκεί που από το Μέγαρο Μαξίμου προσπαθούσαν να πείσουν ότι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης δεν «άδειασε» τον πρωθυπουργό λέγοντας ότι η λύση για το χρέος αργεί, παρενέβη ο ΥΠΟΙΚ Ευ. Τσακαλώτος για να ρίξει λάδι στη φωτιά με τη φράση «υπάρχουν ερωτήσεις που δεν μπορούν να απαντηθούν γιατί αν απαντηθούν είναι σαν να βαράς τον φίλο σου». 
• Ενώ ο Αλ. Τσίπρας βρισκόταν στην Νέα Υόρκη έμαθε ότι ο υπουργός Εσωτερικών Π. Κουρουμπλήςέθεσε ζήτημα ποινικών και πολιτικών ευθυνών για την υπόθεση Χρ. Καλογρίτσα (μιλώντας στον ρ/σ Βήμα). Προφανώς μεσολάβησαν υπερατλαντικές επικοινωνίες και εκδόθηκε αργότερα διευκρινιστική ανακοίνωση από τον υπουργό Εσωτερικών: «Αυτό που ξεκάθαρα εννοούσα είναι ότι σε όσους εκ των υπερθεματιστών έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό και σε οποιοδήποτε χρονικό στάδιο αποδειχθεί ότι δεν πληρούν όλες τις νόμιμες προϋποθέσεις, θα αποδοθούν οι δέουσες ευθύνες». Στο μεταξύ, όμως, είχαν δημιουργηθεί εντυπώσεις που δεν θα έσβηναν.
• Ο ΥΠΑΜ και πρόεδρος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένοςθα συναντηθεί την επόμενη εβδομάδα με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ενώ ήδη εξέφρασε ανοιχτάτη διαφωνία του με τη στάση του υπουργού ΠαιδείαςΝ. Φίλη, τον οποίο έχουν βάλει στο στόχαστρο η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (ενώ η ΔΗΜΑΡ διαφοροποιήθηκε από τη Χ. Τρικούπη για δεύτερη φορά μετά την απλή αναλογική). 
• Ο αναπληρωτής υπουργός μεταναστευτικής πολιτικήςΓ. Μουζάλας δεν απαντά στις καταγγελίες που διατυπώνει συνεχώς ο παραιτηθείς γ.γ. υποδοχής προσφύγων Οδυσσέας Βουδούρης για υπερκοστολογήσεις, φούσκωμα του αριθμού των προσφύγων, πιέσεις για απευθείας αναθέσεις της κατασκευής καταυλισμών προς όφελος εργολαβικών συμφερόντων. Όσο όμως η προσφυγική κρίση έρχεται στο επίκεντρο (επεισόδια σε Λέσβο και Χίο, ξενοφοβικές αντιδράσεις στο Ωραιόκαστρο και τη Φιλιππιάδα), τόσο πιο ενοχλητική θα γίνεται η σιωπή και η υπεκφυγή. 

Κακής ποιότητας θόρυβος 

Η κακοφωνία ξεκίνησε μετά την παρουσία του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ. 

Από την ώρα που ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Π. Πολάκης πήρε την πρωτοβουλία «να βάλει στη θέση τους» με αναρτήσεις στο Facebook δημοσιογράφους, δυσκολεύοντας τον Α. Τσίπρα που δέχθηκε ένα δυνατό κύμα αρνητικής δημοσιότητας, το ένα ατύχημα διαδεχόταν το άλλο. 

Μέχρι και ο υφυπουργός Θ. Πελεγρίνης εμφανίστηκε με δηλώσεις αντισημιτικού περιεχομένου, τις οποίες στη συνέχεια προσπάθησε να αναιρέσει, έχοντας όμως δημιουργήσει την εύλογη απορία, μετά από από έναν χρόνο στην κυβέρνηση, αυτό βρήκε να πει; 

Ο υπουργός Εργασίας Γ. Κατρούγκαλος έχει δικαιολογημένη αμηχανία καλούμενος να εξηγήσει από τα τηλεοπτικά παράθυρα ότι δεν μειώνονται συντάξεις που όμως ο δικαιούχος βρίσκει μειωμένες όταν πηγαίνει στο ΑΤΜ και δηλώνοντας ότι παραμένει αριστερός καταγγέλλει «σχέδια Πινοσέτ» του ΔΝΤ. 

Στο όνομα της Αριστεράς και ο υπουργός Πολιτισμού Αρ. Μπαλτάς, λίγο πριν την κύρωση από τη Βουλή της σύμβασης για το Ελληνικό, μίλησε για «ήττα» και «συμβιβασμό» στο πλαίσιο ενός αγώνα που συνεχίζεται. 

Η επόμενη εβδομάδα θα είναι εβδομάδα πόλωσης και ακραίας πολιτικής έντασης με την εκπνοή (τη Δευτέρα) της προθεσμίας για την καταβολή της πρώτης δόσης των υπερθεματιστών, την ψηφοφορία (την Τρίτη) του πολυνομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα για τη δόση των 2,8 δισ. ευρώ(οι ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ μπορεί να προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις ακόμη και υπουργών) και την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στην Βουλή για την παιδεία (την Τετάρτη) όπου οι πολιτικοί αρχηγοί θα χτυπηθούν για τα ιερά και τα όσια των κομμάτων τους.

Πηγή

To 58% των Γερμανών δεν εμπιστεύονται την Μέρκελ ξανά.

Πρόσφατα είπε το δικό της «mea culpa». Ο λόγος για την Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ που παραδέχτηκε ότι έκανε λάθη στο προσφυγικό. Ωστόσο, αυτό δεν πείθει τους Γερμανούς πολίτες να της δώσει ακόμη μια ευκαιρία. 

Νέα δημοσκόπηση για λογαριασμό του περιοδικού Focus δείχνει ότι η Μέρκελ δεν θα ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων της. 

Το 58% του συνόλου των ερωτηθέντων απάντησε ότι η Μέρκελ δεν θα ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων και μόνο το 38% απάντησε ότι η καγκελάριος θα τα καταφέρει, όπως προκύπτει από την δημοσκόπηση του Ινστιτούτου TNS Emnid.

Συγκεκριμένα, το ποσοστό των υποστηρικτών του AfD οι οποίοι πιστεύουν ότι η Μέρκελ δεν θα ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους ανέρχεται σε 91%. Ακολουθούν οι ψηφοφόροι των φιλελευθέρων (FDP) με 71% και των σοσιαλδημοκρατών (SPD) με 61%.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι όμως το γεγονός ότι και το 58% των υποστηρικτών του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU) δεν πιστεύει ότι η Μέρκελ θα ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους, ποσοστό δηλαδή το οποίο συμπίπτει με εκείνο του συνόλου των ερωτηθέντων. 

Πηγή

ΤτΕ: Στο 1,93 δισ. ευρώ το ταμειακό έλλειμμα στο οκτάμηνο

ΣΤΑ 2,4 ΔΙΣ ΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ

Έλλειμμα 1,933 δισ. ευρώ παρουσίασε την περίοδο Ιανουαρίου - Αυγούστου 2016 το ταμειακό αποτέλεσμα της κεντρικής διοίκησης, αυξημένο από την αντίστοιχη περίοδο του 2015 όταν είχε καταγραφεί έλλειμμα 1,751 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Τράπεζα της Ελλάδας.

Κατά την περίοδο αυτή, τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού διαμορφώθηκαν σε 29,934 δισ. ευρώ, από 27,994 δισ. ευρώ πέρυσι. Σε αυτά δεν περιλαμβάνονται 43 εκατ. ευρώ από τη μεταφορά των αποδόσεων ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου από την Τράπεζα της Ελλάδος.

Όσον αφορά τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, στις οποίες περιλαμβάνονται και δαπάνες ύψους περίπου 1,573  δισ. ευρώ που αφορούν την πληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών, διαμορφώθηκαν σε 32,283 δισ. ευρώ, από 30,106 δισ. ευρώ την περίοδο Ιανουαρίου - Αυγούστου 2015.

Πηγή 

Η σημασία των... ψευτών εν τω συγχρόνω βίω!

γράφει ο Θάνος Οικονομόπουλος

Δεν έχει νόημα να κάτσει να μετρήσει κανείς τις αλλεπάλληλες ρηγματώσεις που έχει υποστεί ο ιδεοληπτικός εγκέφαλος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από τις συνεχείς συγκρούσεις της με την πραγματικότητα...

Αξίζει, όμως, να ...απολαμβάνει τις δικαιολογίες που προβάλλονται, μετά από κάθε κωλοτούμπα- αφού τις πληρώνουμε που τις πληρώνουμε, να μην “διασκεδάζουμε” και λίγο; Ο Βούτσης μας πληροφόρησε επ' εσχάτοις, ότι η “πρώτη φορά αριστερά”, αναγκάσθηκε να υπογράψει το τρίτο μνημόνιο για... να διορθώσει τα δύο πρώτα. “Απλώς” το ότι λόγω...αυταπάτης άργησαν να το υπογράψουν , με αποτέλεσμα να μας κοστίσει...80 δισ, δεν είναι παρά παράπλευρη απώλεια, στην μεγάλη πορεία προς τον σοσιαλισμό που συνεχίζεται...

Και ο επί του πολιτισμού κ. Μπαλτάς, που αποπειράθηκε να μπλοκάρει την συμφωνία για το “Ελληνικό”, αναγορεύοντας το σε... απέραντο αρχαιολογικό χώρο (αφού είχε υπογραφεί η συμφωνία!), δικαιολογώντας προχθές την επικύρωση της συμφωνίας στην Βουλή μας είπε ο αθεόφοβος να μην φοβόμαστε, γιατί... πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι του λαού θα' ναι! Το έδωσαν τώρα, μόνο επειδή... στον δρόμο προς τον σοσιαλισμό (άντε πάλι!), γίνονται πρόσκαιροι αναγκαστικοί συμβιβασμοί, λόγω “υπέρτερων συσχετισμών”! Το ότι με τις αρλούμπες που εκστομίζει περί... ρεβάνς, διώχνει και αποθαρρύνει τους όποιους επενδυτές, που υποτίθεται ψάχνει εναγωνίως ο Τσίπρας, ούτε που του περνάει από το μυαλό!

Ο κ. Φίλης, στην τελευταία επίθεσή του εναντίον της παιδείας (αφού κατάργησε Συμβούλια ΑΕΙ και αξιολόγηση, επανέφερε τον κομματισμό στην τριτοβάθμια εκπαίδευση μαζί με τους “αιώνιους”, απαξίωσε το μάθημα των αρχαίων, εξαφάνισε τις εξετάσεις στο Λύκειο ως “ψυχοφθόρες” κ.λ.π.), έβγαλε φιρμάνι με το οποίο απαγορεύει τις επιπρόσθετες “απογευματινές δράσεις” (ξένες γλώσσες, καλλιτεχνική επιμόρφωση, χορό, μουσική κ.λ.π.) στα ιδιωτικά σχολεία! Γιατί; Επειδή οι... καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους, εκμεταλλεύονταν τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και δεν τους έδιναν υπερωρίες! Το απλό, δηλαδή να δημιουργήσει επαρκείς ελεγκτικούς μηχανισμούς για να διασφαλίζουν τα δικαιώματα των εργαζόμενων, ούτε που του πέρασε από το μυαλό...

Ο ψευτο-Κατρούγκαλος “καμιά σύνταξη δεν περικόπτεται”, μετά την... έκτη στη σειρά αυτοδιάψευση του, βγήκε σε κάποιο κανάλι και είπε δίχως ντροπή (“εγώ κομμουνιστής ήμουνα, κομμουνιστής παραμένω!”) “τι θέλετε να κάνουμε, τόσα λεφτά έχουμε, τέτοιες συντάξεις δίνουμε...”! Και μεθαύριο που δεν θα υπάρχουν καθόλου λεφτά, τι... θα δίνουν;

Ο κ. Παππάς, που γύρισε άρον-άρον από την Ν. Υόρκη για να... μαζέψει τα ασυμμάζευτα τα οποία δημιούργησε με το φιάσκο των τηλεοπτικών αδειών... μέσω βοσκοτόπων και διαβλητών πόθεν έσχες, αντί να απολογηθεί και να δει πως μπορεί να διορθώσει τα πράγματα (που γύρισαν μπούμερανγκ εναντίον της κυβέρνησης), το' ρίξε στον ... αριστερό τσαμπουκά, και είπε σε όσους έχουν ενστάσεις με τον “διαγωνισμό” πως “αν θέλουν πόλεμο, θα το έχουν!” Έχετε ξανακούσει υπουργό κυβέρνησης να... απειλεί με πόλεμο επιχειρηματίες και πολιτικά κόμματα που δεν συμμορφούνται... με τας υποδείξεις του; Δεν κοιτάει καλύτερα να δει τι θ' αποκάμει με τα “πόθεν έσχες” που κάθε μέρα τα ανακηρύσσει “ΟΚ”, και την επομένη τα...επανεξετάζει;

Η Αμυγδαλέζα, δεν έπρεπε να έχει κλείσει ποτέ. Όλα τα σοβαρά κράτη διατηρούν χώρους φύλαξης και ελέγχου. Την έκλεισε η... επαναστατική αριστεροσύνη της “πρώτης φοράς...”. Τώρα, ως αποτέλεσμα και των κυβερνητικών λαθών επί λαθών, την ξανανοίγουν. Κι' αντί να το κάνουν... σεμνά και ταπεινά, βάζουν τον επί της “προστασίας” του πολίτης κ. Τόσκα να επαίρεται ότι... “τώρα είναι διαφορετικά, γιατί αλλάξαμε την αύρα...”!

Ακόμη και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, θέλοντας να απαξιώσει τις (σε κάποιο βαθμό, κοστολογημένες) εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη στην ΔΕΘ τις οποίες θα χρηματοδοτήσει από ισόποσες περικοπές δημοσίων δαπανών και σπαταλών, είπε ότι “με αυτά που λέει ο Πρόεδρος της ΝΔ, υποβαθμίζει... το κοινωνικό κράτος”! Το... ποιο; Αυτό το ίδιο (δικό του...) που κλείνει αστυνομικά τμήματα για να εξασφαλίζει “πλεονάσματα”, έχει αφήσει τα νοσοκομεία χωρίς γάζες και σεντόνια (δεν μιλάμε για γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό, χειρουργεία, ΜΕΘ και άλλα... “πολυτελή”!), που έχει μειώσει δραματικά βρεφονηπιακούς σταθμούς, που τσεκουρώνει μήνα με τον μήνα συνταξιούχους με τις πρόσθετες “συμμετοχές” τους σε φάρμακα και εξετάσεις;

Είπαμε να μας λένε ανερυθρίαστα και καμιά...σαχλαμάρα που και που, αλλά μην τρελαθούμε κι' όλας!

 

Κλινικές μελέτες, μια τεράστια χαμένη ευκαιρία για την Ελλάδα

Μπορούν οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις να συμβάλουν στην πολυπόθητη ανάπτυξη;

Αν κάποιος είχε το κουράγιο να αναλύσει τις ομιλίες όλων των Ελλήνων πολιτικών στα χρόνια της κρίσης, είμαι αρκετά βέβαιος ότι θα έβρισκε ότι η λέξη «ανάπτυξη» είναι με διαφορά εκείνη που έχει χρησιμοποιηθεί πιο πολύ, τόσο που σήμερα μάλλον κανείς δεν θυμάται τι ακριβώς σημαίνει. Συνήθως, η σχετική συζήτηση ξεκινά με την ανάγκη προσέλκυσης μεγάλων ξένων επενδύσεων, συνεχίζει με προτροπές επιστροφής στην ύπαιθρο και την αγροτική παραγωγή και ολοκληρώνεται... εντυπωσιακά με αναφορές στη νεανική επιχειρηματικότητα και στις start-up επιχειρήσεις.

Έπειτα όμως από τόσα χρόνια ύφεσης, σε κανέναν από τους παραπάνω κλάδους δεν έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδο, ίσως γιατί τελικά γύρω μας δεν έχουν αλλάξει και τόσα πολλά. Οι φορολογικοί κανόνες εξακολουθούν να αλλάζουν κάθε 5-6 εβδομάδες, η ταχύτητα απονομής της Δικαιοσύνης παραμένει εξωφρενικά χαμηλή ενώ παράλληλα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα εξακολουθεί να αδυνατεί να ενθαρρύνει το όποιο επιχειρηματικό ρίσκο.

Κυνηγώντας τη «μαγική λύση» μιας μεγάλης ξένης επένδυσης ή της σύλληψης μιας καινοτόμου ιδέας που θα γεννήσει το νέο Facebook, μικρή σημασία έχει δοθεί στην παροχή κινήτρων μεγαλύτερης ανάπτυξης στις πολλές μεγάλες επιχειρήσεις που ήδη δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, σε εκείνες δηλαδή που γνωρίζουν πια το επιχειρηματικό περιβάλλον, την κουλτούρα και το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας.

Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί ο κλάδος των φαρμακευτικών επιχειρήσεων, ο οποίος αποτελεί βασικό πυλώνα ανάπτυξης και εξωστρέφειας της εθνικής οικονομίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Πανελληνίου Συνδέσμου Εξαγωγέων για το πρώτο εξάμηνο του 2016, η αξία των εξαγωγών συσκευασμένων φαρμάκων άγγιξε τα 352 εκατομμύρια ευρώ, αποτελώντας ουσιαστικό το πλέον σημαντικό εξαγώγιμο προϊόν της χώρας, μετά τα πετρελαιοειδή. 

Μπορούν οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις να συμβάλουν ακόμα περισσότερο στην πολυπόθητη ανάπτυξη; Φυσικά, αρκεί να πάψει επιτέλους η χώρα μας να είναι ουραγός στις κλινικές μελέτες.

Να ποιοι συμμετέχουν σε μια κλινική μελέτη για την αποτελεσματικότητα ενός νέου φαρμάκου: η φαρμακευτική επιχείρηση που χορηγεί δωρεάν το φάρμακο, το νοσοκομείο που φιλοξενεί την κλινική έρευνα, το ελληνικό πανεπιστήμιο (Ιατρική σχολή) που συνεπικουρεί την έρευνα, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό και φυσικά οι ασθενείς. Το νέο και συνήθως ιδιαίτερα ακριβό φάρμακο χορηγείται δωρεάν και όλοι κερδίζουν. Καμία δαπάνη δεν προκύπτει για το Δημόσιο. Το Πανεπιστήμιο, το νοσοκομείο και το προσωπικό του αποκτούν καλύτερη τεχνογνωσία και κερδίζουν έξτρα αμοιβή για τη μελέτη ενώ κερδισμένοι φυσικά είναι και οι ασθενείς, οι οποίοι λαμβάνουν ένα απόλυτα ασφαλές και καινοτόμο φάρμακο, σε άριστες συνθήκες παρακολούθησης και νοσηλείας.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων (EFPIA), κάθε χρόνο στην Ευρώπη επενδύονται περισσότερα από 30 δισεκατομμύρια ευρώ στη φαρμακευτική έρευνα. Θα περίμενε κανείς ότι η Ελλάδα των εξαιρετικών γιατρών, των πολλών καλών νοσοκομείων και του ιδανικού ήπιου κλίματος θα απορροφούσε ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της πίτας. Δυστυχώς όμως, στη χώρα μας φτάνουν μόνο 80 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που ακόμα και χώρες όπως η Ουγγαρία και η Τσεχία καταφέρνουν να προσελκύσουν μεγαλύτερα κεφάλαια. Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί και το Βέλγιο, το οποίο προσελκύει περίπου 2,5 δισ. τέτοιων μελετών, αριθμός που αντιστοιχεί περίπου στη μισή ετήσια φαρμακευτική δαπάνη του! Κοινώς, το Βέλγιο καλύπτει με αυτόν τον τρόπο σχεδόν το 50% των αναγκών των πολιτών του σε φάρμακα ενώ το ίδιο ποσοστό στην Ελλάδα αγγίζει μόλις το 4%!

Γιατί όμως αποτυγχάνουμε και σε αυτό τον τομέα; Για τους... γνωστούς λόγους. Ενώ στο Βέλγιο ο χρόνος έγκρισης ή απόρριψης του αιτήματος για μια κλινική μελέτη είναι περίπου 15 με 30 μέρες, στην Ελλάδα η διαδικασία μπορεί να κρατήσει και 6 μήνες, ενώ διαχρονικά μάλλον κανένας υπουργός Υγείας δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ενθάρρυνση τέτοιων επενδύσεων.

Τον περασμένο Οκτώβριο, με επιστολή του στην ελληνική κυβέρνηση, ο ΣΦΕΕ, το συλλογικό όργανο των φαρμακευτικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, ισχυρίζεται ότι με τις κατάλληλες κινήσεις, μπορεί να σημειωθεί τριπλασιασμός των σχετικών επενδύσεων στην Ελλάδα μέσα σε μόλις 2 χρόνια. Μιας και στα χρόνια της κρίσης οι δημόσιοι προϋπολογισμοί για την Υγεία έχουν μειωθεί δραματικά, γιατί μια τέτοια «πρόκληση» μένει αναπάντητη από το Υπουργείο Υγείας; 

Αυτά που πρέπει να γίνουν δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολα αλλά απαιτούν σοβαρή και οργανωμένη δουλειά. Αν δεν εξελιχθεί σε μια ακόμα περιττή γραφειοκρατική δομή, ίσως η ίδρυση μιας Ειδικής Γραμματείας Κλινικών Μελετών στο Υπουργείο Υγείας να βοηθούσε. Ενδεικτικά, θα πρέπει επιτέλους να αρχίσει να εφαρμόζεται το νομοθετικό πλαίσιο που καθορίζει τις διορίες έγκρισης ή απόρριψης ενός αιτήματος για κλινική μελέτη, να ενισχυθεί ουσιαστικά η Εθνική Επιτροπή Δεοντολογίας του ΕΟΦ, να εκσυγχρονιστεί το νομικό πλαίσιο για την ικανοποιητική αποζημίωση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού που απασχολείται –συχνά υπερωριακά– στις κλινικές μελέτες και φυσικά να εξεταστεί στα σοβαρά η παροχή κάποιων σχετικών φορολογικών κινήτρων στις φαρμακευτικές εταιρείες. 

Δεν είναι κρίμα να στερείται το ταλαιπωρημένο Εθνικό Σύστημα Υγείας πολύτιμους πόρους επειδή κάποιοι εδώ και δεκαετίες δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους; 

Μάκης Μυλωνάς

Προς το παρόν ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι αποτυγχάνουν να κερδίσουν τους απογοητευμένους του ΣΥΡΙΖΑ

Την ώρα που το σύνολο των δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, τα δυο όμορα κεντροαριστερά σχήματα αποτυγχάνουν να προσελκύσουν τις μάζες των απογοητευμένων ψηφοφόρων του.

Σύμφωνα με χθεσινή δημοσκόπηση της Marc για τον τηλεοπτικό σταθμό Alpha, μόνο το 1,3% όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το 2015 κατευθύνεται προς τη Δημοκρατική Συμπαράταξη κι ακριβώς ο ίδιος όγκος κατευθύνεται Ποτάμι. Ελαφρώς καλύτερα τα καταφέρνει η Ένωση Κεντρώων με 2,2%.

Πριν από μερικές μέρες, υποστήριξα ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ιστορικά αναγκασμένο σε αριστερή στροφή ακριβώς για να επιδιώξει να πείσει τους συγκεκριμένους ανθρώπους, μιας και θεωρώ χαμένη τη μάχη στο χώρο του Κέντρου λόγω του μετριοπαθούς Κυριάκου Μητσοτάκη.

Κατά τα λοιπά, όσο ο όγκος των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ του 2015 δεν κατευθύνεται μαζικά προς κάποιο συγκεκριμένο κόμμα και επιλέγει το λευκό, το άκυρο και την αποχή, τόσο ο Τσίπρας αληθοφανώς θα υποστηρίζει ότι πριν τις επόμενες εκλογές θα καταφέρει να τους πείσει να τον εμπιστευτούν ξανά.

Πηγή

Η μοναξιά του Φίλη…

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο Νίκος Φίλης, πρέπει να νοιώθει μια μεγάλη μοναξιά. Επιχειρεί να μετατρέψει το μάθημα των θρησκευτικών από ομολογιακό σε μάθημα θρησκειών και ήδη μετράει πολλούς εχθρούς και αντιπάλους. Εντός και εκτός. Και δεν είναι μόνο η ιεραρχία που έσπευσε δια στόματος Αρχιεπισκόπου να πει πως είναι επικίνδυνα και απαράδεκτα τα προγράμματα σπουδών. Δεν είναι μόνο η Ν.Δ. που έσπευσε να μας πληροφορήσει πως ο τρόπος διδασκαλίας θα πρέπει να οριστεί μετά από συνεννόηση με την εκκλησία. Είναι και η ηχηρή σιωπή πολλών υπουργών, βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που δεν σπεύδουν να στηρίξουν τον υπουργό τους. Προτιμούν την σιωπή για το θέμα, παρότι λαλίστατοι για όλα τα υπόλοιπα.

Η στάση και της ιεραρχίας και της επίσημης Ν.Δ. ήταν περίπου αναμενόμενες. Η πρώτη, νοιώθει ότι θίγονται οι εξουσίες και τα κεκτημένα που έχει σε χώρους παρότι, δεν οφείλει να τα έχει. Τον τρόπο με τον οποίο διδάσκονται τα μαθήματα, σε μια κανονική χώρα τον ορίζουν επιστημονικά όργανα όπως το Ινστιτούτο εκπαιδευτικής πολιτικής. Η ιεραρχία όμως διαφορετικά έχει μάθει εδώ και χρόνια. Έχει και εξακολουθεί να θέλει να έχει λόγο στα της εκπαίδευσης και όχι μόνο. Προσευχές, αγιασμοί, εικονίσματα και μάθημα θρησκευτικών με τον τρόπο που αυτή το αντιλαμβάνεται.

Η δεύτερη, δείχνει πως δεν θέλει να ξεφύγει από το παρελθόν της, αυτό που την συνδέει με σφικτούς δεσμούς με την εκκλησία. Δεν έχει σκοπό να βρεθεί απέναντι από έναν θεσμό ο οποίος έχει μεγάλη επιρροή στην κοινωνία (άρα και στους εν δυνάμει ψηφοφόρους). Ποτέ δεν βρέθηκε απέναντι της, το αντίθετο. Ας θυμηθούμε την στάση της όταν το διακύβευμα ήταν η απάλειψη του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες. Μια πρόβλεψη που οριζόταν από την ίδια την Ε.Ε.

Η τρίτη κατηγορία όμως; Αυτή των συντρόφων του κ. Φίλη; Δεν όφειλε να υπερασπίζεται την θέση του υπουργού, αφού και στο ίδιο το πρόγραμμα και τις θέσεις του κόμματός τους, προβλέπεται με σαφήνεια η διάκριση των δυο αυτών φορέων; Κράτους και εκκλησίας. Όταν στην προκειμένη περίπτωση μάλιστα, δεν μιλάμε ούτε καν γι αυτό, για τον διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους δηλαδή, αλλά για μικρή παράμετρο.

Η εξήγηση είναι απλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, έχει ενσωματωθεί πλήρως στο σύστημα όπως αυτό λειτουργεί μεταπολιτευτικά. Διατήρηση καλών σχέσεων-με ο,τι αυτό σημαίνει-με μηχανισμούς ή εξωθεσμικούς παράγοντες που έχουν την δύναμη να επηρεάζουν τις εξελίξεις. Από την στιγμή που η παραμονή στην εξουσία έχει μετατραπεί σε αυτοσκοπό, δεν βλέπουν κανένα λόγο αλλαγής στάσης. Δεν θα σπάσουν αυγά, αν κάτι τέτοιο δημιουργήσει κίνδυνο απώλειας της εξουσίας.

Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως ο πρώτος που έδωσε το σχετικό στίγμα, ήταν ο ίδιος ο πρόεδρός τους και πρωθυπουργός. Από την πρώτη στιγμή, ανέπτυξε εξαιρετικές σχέσεις με την ηγεσία της ιεραρχίας δίνοντας με κάθε τρόπο διαβεβαιώσεις πως δεν θα θίγει κανέναν από τα κακώς κείμενα. Όπως και έγινε. Μια από τις πρώτες κινήσεις του, την πρώτη ημέρα εκλογής του ως πρωθυπουργού, ήταν να επισκεφτεί τον αρχιεπίσκοπο. Από την πρώτη στιγμή έκλεισε το μάτι στην ιεραρχία.

Όλα δείχνουν, πως ο υπουργός Παιδείας καλείται να τα βγάλει πέρα μόνος του. Μοιάζει να έχει την ίδια μοναξιά που είχε ο Σημίτης όταν επιχειρούσε να καταργήσει το θέμα του θρησκεύματος από τις ταυτότητες. Η πλειονότητα τότε υπουργών και στελεχών του ΠΑΣΟΚ, δεν ακολουθούσε τις επιλογές του. Δεν ξέρω αν ο Φίλης θα υποχωρήσει στην διαμάχη με τον αρχιεπίσκοπο για το συγκεκριμένο θέμα. Θεωρώ βέβαιο, πως δεν θα τολμήσει σίγουρα να κάνει κάτι παραπάνω που θα συμβάλλει στους διακριτούς ρόλους εκκλησίας῏κράτους…

Ξήλωσαν τους επικεφαλής των εφοριών μεγάλου πλούτου

Την απομάκρυνση του διευθυντή του Κέντρου Ελέγχου Φορολογούμενων Μεγάλου Πλούτου (ΚΕ.ΦΟ.ΜΕ.Π.) αλλά και του υποδιευθυντή του Κέντρου Ελέγχου Μεγάλων Επιχειρήσεων (Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ.), αποφάσισε ο Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων Γιώργος Πιτσιλής.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση ο λόγος της αντικατάστασής τους είναι πως οι επιδόσεις των δύο φορολογικών υπηρεσιών ήταν σημαντικά κατώτερες των στόχων, που είχαν τεθεί, τόσο για το 2015, όσο και για το επτάμηνο του 2016. «Οι υπηρεσίες αυτές θεωρούνται καίριας σημασίας για τη φορολογική διοίκηση στην προσπάθεια καταπολέμησης της φοροδιαφυγής», επισημαίνεται.

Συγκεκριμένα, αποπέμπεται ο Δημήτρης Μασίνας από τη θέση του Προϊσταμένου Διεύθυνσης του Κέντρου Ελέγχου Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου και ο Διονύσης Καπνίσης από τη θέση του Προϊσταμένου οργανικής μονάδας επιπέδου Υποδιεύθυνσης του Κέντρου Ελέγχου Μεγάλων Επιχειρήσεων. Η διαδικασία προκήρυξης των θέσεων και τοποθέτησης των νέων επικεφαλής των συγκεκριμένων υπηρεσιών θα ξεκινήσει αμέσως.

Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων παραθέτει και πίνακες σχετικά με τα έσοδα που συγκέντρωσαν οι δύο υπηρεσίες. Σύμφωνα με τα στοιχεία το ΚΕΦΟΜΕΠ είχε έσοδα το 2015 61,565 εκατ. ευρώ, ενώ στόχος ήταν τα 75,207 εκατ, έχοντας δηλαδή απόκλιση 18,1%. Για το επτάμηνο του 2016, η απόκλιση φτάνει στο 40,3%, αφού τα έσοδα είναι 39,794 εκ. ευρώ και ο στόχος 66,703 εκ. ευρώ. Όσον αφορά το ΚΕΜΕΕΠ, τα έσοδα του 2015 ήταν 398,535 εκ. ευρώ, με το στόχο που να είχε τεθεί στα 603,852 εκ.ευρώ, δηλαδή απόκλιση -34,0%. Το επτάμηνο του 2016 ήταν 114,007 εκ. ευρώ, με στόχο 239,173 εκ. ευρώ, οπότε προκύπτει η απόκλιση -52,3%.

Πηγή

Μιλάω για αξιοπρέπεια!

Βίωσα χρόνο με το χρόνο, μέρα με την ημέρα, ενίοτε και ώρα με την ώρα, την άνευ ορίων εξοντωτική κρίση, "κλεισμένος" σχεδόν μονίμως κατά την μεγαλύτερη διάρκεια του 24ώρου μέσα στις καταθλιπτικές μεγάλες αίθουσες των κοινοβουλευτικών συντακτών. Και εξακολουθώ να τη βιώνω...

Είδα νομοσχέδια να περνούν, προάγγελους στο σύνολό τους, ανεργίας και απόγνωσης, τρόμου και ανασφάλειας για ολοένα και περισσότερους πολίτες αυτής της χώρας. Ολα τα κατέγραφα και όλα τα καταγράφω,, με την κάθε χρήσιμη προς γνωστοποίηση "λεπτομέρεια". Ολα, εκτός από ένα: τις "παράπλευρες απώλειες" στο χώρο των ΜΜΕ που καθημερινά ήταν για μένα ορατές και αισθητές, καθώς στο χώρο εργασίας μου, στις δύο αίθουσες του Κοινοβουλίου για τις οποίες ήδη σου μίλησα, είναι "ανταποκριτές" από όλα τα Μέσα, έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου.

Στην αρχή άδειαζαν καρέκλες συναδέλφων που απολύονταν. Στη συνέχεια άδειαζαν καρέκλες συναδέλφων των οποίων τα Μέσα έκλειναν. Μετά, ήρθε η σειρά εκείνων που δεν μπορούσαν οικονομικά να αντέξουν το πραγματικά άνευ τέλους ωράριο εργασίας, καθώς έμεναν απλήρωτοι ή μειωνόταν δραστικά ο μισθός τους, κι έτσι αναγκάζονταν για λόγους αυτοσυντήρησης να μην παρακολουθούν το σύνολο των εργασιών που ξεκινούσαν πια νωρίς το πρωί και τελείωναν έως και τις πρώτες πρωινές ώρες της επομένης, ή διαρκούσαν και ολόκληρα Σαββατοκύριακα. Τόσες ώρες εκεί μέσα, σήμαιναν πέραν των άλλων έξτρα γεύματα. Ποιός, σε τέτοιες συνθήκες, να άντεχε επιπλέον έξοδα; Πίσω υπήρχαν υποχρεώσεις ανελαστικές -δάνεια, ενοίκια, οικογένειες...

Εχουν απομείνει πολύ λίγοι. Κι από αυτούς, οι περισσότεροι υπό το φάσμα της εξάντλησης, ή υπό την απειλή της ανεργίας. Κάμποσοι απλήρωτοι εδώ και μήνες...

Προσωπικά νοιώθω ευλογημένος. Στην αρχή -δεν σου το κρύβω- πήγα να αισθανθώ έως και ντροπή ή τύψεις. Αλλά όχι! Το σωστό είναι πως νοιώθω ευλογημένος: εργάζομαι σε ένα Μέσο που εξακολουθεί, μέχρι που γράφω αυτές τις αράδες, να μην αφήνει σε αβεβαιότητα και απλήρωτους τους εργαζόμενους.

Ουδείς γνωρίζει τί θα γίνει αύριο, ή ακόμα και στις επόμενες ώρες.

Εκείνο, όμως, που ξέρω είναι πως αυτή η "πολυτέλεια" που έχω ως εργαζόμενος στο συγκεκριμένο ΜΜΕ, πέραν όλων των άλλων μου έχει δώσει την ευκαιρία να μπορώ να βλέπω, να παρατηρώ την ύπαρξη μιας παραμέτρου, που την θεωρώ μείζονος σημασίας. Μιλάω για την Αξιοπρέπεια.

Βλέπω Δημοσιογράφους που δεν λύγισαν. Που δεν άφησαν την ανασφάλεια να εξελιχθεί σε άλλοθι για κανιβαλισμούς. Βλέπω Δημοσιογράφους που δεν πούλησαν μα και που ούτε πουλήθηκαν. Βλέπω Δημοσιογράφους που σε κοιτούν με καθαρή ματιά, που σφίγγουν το χέρι με ψυχή. Βλέπω Δημοσιογράφους που δεν μετέτρεψαν το πληκτρολόγιο σε μηχανισμό παραγωγής μίσους.

Ανέκαθεν υπήρχαν. Και προ κρίσης. Τότε τους εκτιμούσα βαθύτατα. Τώρα τους θαυμάζω κιόλας!

Πικραίνονταν, τότε, που τους έλεγαν μαλάκες, μα δεν άλλαζαν. Μπορεί να πικραίνονται τώρα που τους λένε θύματα, μα δεν αλλάζουν.

Εχουν την ίδια ψυχή με όλους τους άλλους, από άλλα επαγγέλματα, που στραγγαλίστηκαν και στραγγαλίζονται εξαιτίας της κρίσης.

Δεν ξέρω τί θα γίνει αύριο, ή ακόμα και τις επόμενες ώρες. Δεν ξέρω αν θα φθάσω ως τα βαθιά γεράματα ως επαγγελματίας δημοσιογράφος. Εκείνο, όμως, που μπορώ -και θέλω- μετά βεβαιότητας να πω είναι πως έχοντας συμπληρώσει σχεδόν 30 χρόνια στο επάγγελμα, 22 στην εφημερίδα που είμαι τώρα, αισθάνομαι υπερήφανος που πορεύτηκα  και πορεύομαι δίπλα σε τέτοιους Ανθρώπους. Υπερήφανος, χαρούμενος και δικαιωμένος που επέλεξα στους δρόμους της Δημοσιογραφίας να ταξιδέψω. "Λειτούργημα" δεν το έλεγαν κάποτε;

Οσο κι αν αμέτρητοι προσπάθησαν (κι εξακολουθούν να το προσπαθούν), είτε βρίσκονται εντός των τειχών - είτε απ'έξω, να απαξιώσουν, να διασύρουν, να ισοπεδώσουν, να στοχοποιήσουν μαζικά, είτε για να απαλλαγούν από τους Δημοσιογράφους, είτε ελπίζοντας να καταστήσουν τον εαυτό τους μη ορατό στο πλήθος, αφού αναγνώρισαν την ταυτότητά τους στα δύο πρώτα συνθετικά του διαστρεβλωμένου συνθήματος "Αλήτες - ρουφιάνοι - δημοσιογράφοι", ξέρω πια καλά πως δεν τα έχουν καταφέρει.

Γιώργος Σ. Μπουρδάρας

Κοινοβουλευτικός συντάκτης, εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ".     

Τράπεζες: Υψηλές διαγραφές δανείων από φέτος

Η οδηγία του SSM και ο στόχος οι διαγραφές να καλύπτουν τις νέες επισφάλειες. Πού θα φθάσουν οι διαγραφές ως το τέλος του 2019. Οι επιδόσεις των τραπεζών στο α' εξάμηνο και οι κατευθύνσεις που έδωσαν στους αναλυτές για το σύνολο της χρήσης.

Σε υψηλές διαγραφές δανείων αναμένεται να προχωρήσουν εντός της φετινής χρονιάς οι τέσσερις συστημικές τράπεζες, με στόχο να διατηρήσουν στα ίδια περίπου επίπεδα με αυτά του τέλους της περασμένης χρονιάς το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων δανείων (Non Performing Loans - NPLs) ως προς τις συνολικές χορηγήσεις.

Όπως σημειώνουν τραπεζικά στελέχη, οι υψηλές διαγραφές είναι αποτέλεσμα οδηγίας του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM), στο πλαίσιο των στόχων που έχουν τεθεί για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (Non Performing Exposures - NPEs) κατά 41,9 δισ. ευρώ ως το τέλος του 2019.

Για να υλοποιηθεί ο παραπάνω φιλόδοξος στόχος, οι τράπεζες θα πρέπει να μειώνουν, ετησίως, τα υφιστάμενα NPEs κατά 10,47 δισ. ευρώ και ταυτόχρονα να αντιμετωπίζουν τις νέες επισφάλειες, που θα προκύψουν ως το τέλος του 2019. Μόνο για φέτος εκτιμάται ότι τα νέα NPEs θα ξεπεράσουν τα 4 δισ. ευρώ, ρυθμός που αναμένεται να επιβραδύνει προοδευτικά από το 2017.

Η φετινή αύξηση των νέων επισφαλειών θα καλυφθεί από τις αυξημένες διαγραφές, που εκτιμάται ότι θα φθάσουν στα 4 δισ. ευρώ για τις συστημικές τράπεζες. Ως το τέλος του 2019, το ύψος των διαγραφών θα ξεπεράσει, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, τα 20 δισ. ευρώ, λόγω της ενεργητικής διαχείρισης (μακροπρόθεσμες ρυθμίσεις δανείων, πωλήσεις χαρτοφυλακίων και εκποιήσεις εξασφαλίσεων).

Οι διαγραφές αφορούν κυρίως σε δάνεια με καθυστέρηση άνω των 720 ημερών, για τα οποία οι τράπεζες, είτε δεν έχουν εξασφαλίσεις, είτε η αξία τους έχει απομειωθεί σημαντικά. Τα μη εξυπηρετούμενα καταναλωτικά δάνεια χωρίς εξασφαλίσεις και για απαιτήσεις ως 20 χιλ. ευρώ αποτελούν την πλέον χαρακτηριστική κατηγορία των διαγραφών. Σημειώνεται ότι για τα δάνεια με τα παραπάνω χαρακτηριστικά οι τράπεζες έχουν πλέον προβλέψεις που αντιστοιχούν ως και στο 97,5% της ονομαστικής τους αξίας (Εθνική).

Όπως αποκάλυψε η πρόσφατη επισκόπηση του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος από την ΤτΕ, δύο στα τρία μη εξυπηρετούμενα δάνεια (σ.σ. δεν συμπεριλαμβάνονται όσα έχουν καταγγελθεί) εμφανίζουν καθυστέρηση μεγαλύτερη του ενός έτους. Το 40% των παραπάνω περιπτώσεων έχουν στην κυριολεξία... ξεχάσει το δάνειό τους καθώς η καθυστέρηση εξυπηρέτησης ξεπερνά τις 720 ημέρες, με αυξητικές τάσεις.

Επίσης για το 90% και πλέον των δανείων, που έχουν καταγγελθεί από τις τράπεζες, δεν έχει γίνει, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, κάποιας μορφής οριστική διευθέτηση. Για να αντιμετωπισθεί η παραπάνω κατάσταση οι τράπεζες θα ελέγχονται, σε τριμηνιαία βάση, για τις επιδόσεις τους σε σύγκριση με τους στόχους που έχουν θέσει. Απώτερη στόχευση είναι να κινηθούν για όλα τα δάνεια που έχουν καταγγελθεί νομικές ενέργειες που θα φθάνουν σε οριστική διευθέτηση ή στην εκποίηση των εξασφαλίσεων.

Στο α' εξάμηνο της τρέχουσας χρήσης οι διαγραφές δανείων ξεπέρασαν το ποσό του 1,75 δισ. ευρώ και η τάση αναμένεται να ενταθεί στα δύο εναπομείναντα τρίμηνα του έτους, ως αποτέλεσμα της πίεσης που ασκεί ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός ( SSM) για τα δάνεια που είναι σε βαθιά καθυστέρηση (μεγαλύτερη των δύο ετών).

Εθνική και Πειραιώς έθεσαν ήδη από τις αρχές του έτους ως στόχο να διαγράψουν φέτος δάνεια ύψους τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ. Στο α' εξάμηνο η Πειραιώς κινείται εντός του στόχου έχοντας προχωρήσει σε διαγραφές 511 εκατ. ευρώ ενώ η Εθνική διέγραψε δάνεια ύψους περίπου 400 εκατ. ευρώ, αλλά θα καλύψει την υστέρηση έναντι του στόχου στα δύο εναπομείναντα τρίμηνα. Η Alpha Bank ΑΛΦΑ +0,62% διέγραψε δάνεια ύψους 490 εκατ. ευρώ στο α' εξάμηνο και η Eurobank περίπου 350 εκατ. ευρώ.

Χρίστος Κίτσιος