Ο Γάλλος υπουργός βάζει τα αρχαία στα σχολεία, εμείς τα βγάζουμε!

Ο Γάλλος νέος υπουργός Παιδείας Μπλανκέ έχει ένα όραμα: Να ξαναφέρει τις δίγλωσσες τάξεις, τα μαθήματα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και «να αξιοποιηθούν περισσότερο τα λατινικά και τα αρχαία ελληνικά στα σχολεία». «Απ αυτά κατάγεται ο πολιτισμός μας» είπε χτες στη Monde. Τουλάχιστον οι τρείς τελευταίοι Έλληνες υπουργοί Παιδείας δεν κατάγονται απ αυτόν τον πολιτισμό. Αλλιώς δεν θα υποβάθμιζαν σε νεκρή γλώσσα στα σχολεία τη γλώσσα που μιλάνε κι οι ίδιοι. Ο πολιτικός φανατισμός τους παράγει ημιμάθεια.

Ο νέος Γάλλος υπουργός είναι οπαδός της διατήρησης της γλώσσας του και της προστασίας της από τις ξενόφερτες λέξεις, όσο αυτό είναι μπορετό. Μαζί του συντάσσονται οι Γάλλοι πολίτες, που έχουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία και περηφάνεια για τη γλώσσα τους, όπως ακριβώς και οι βόρειοι γείτονές τους οι Άγγλοι, αλλά και οι ανατολικοί, οι Γερμανοί.

Δεν είναι τυχαίο που και οι τρείς αυτοί λαοί διδάσκουν με ευλάβεια τα αρχαία στους βλαστούς τους. Ξέρουν ότι η … νεκρή αυτή γλώσσα, σύμφωνα με τη νεοελληνική αριστερά της «διανόησης» και της «κουλτούρας», περιέχει τις ακόμα και σήμερα ακλόνητες αλήθειες για τις σχέσεις των ανθρώπων με τον εαυτό τους και τον κόσμο.

Ξέρουν ότι η …νεκρή αυτή γλώσσα βρίσκεται μέσα σε πάνω από το 25% των λέξεων που χρησιμοποιούν στην κάθε μέρα τους. Ενώ οι δικοί μας διανοούμενοι της ανέξοδης επανάστασης σιχαίνονται και να ακούσουν ότι το 90% των λέξεων που εκβάλλουν από το φράγμα των δοντιών τους είναι αρχαίες!

Ο Γάλλος υπουργός της Παιδείας θέλει να ενισχύσει τη διδασκαλία των αρχαίων και των λατινικών, που βρίσκονται μέσα στις λέξεις που χρησιμοποιούν οι συμπατριώτες του κάθε μέρα. Την ώρα που οι Έλληνες συνάδερφοί του μειώνουν τις ώρες διδασκαλίας τους γιατί τις θεωρούν νεκρές γλώσσες!

Οι μεγαλύτεροι Έλληνες γραμματιστές και λογοτέχνες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ήταν αριστεροί. Με τεράστιο έργο και γνώσεις επάνω στους αρχαίους. Ποτέ δεν υποτίμησαν, αλλά αντίθετα με το έργο τους και τις παρεμβάσεις τους υπερασπίστηκαν τον μοναδικό πλούτο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Την οποία διαβάζοντας διαπιστώνεις ότι η ανθρωπότητα δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα εμπρός σε αυτογνωσία, ετερογνωσία και ανάλυση της συμπεριφοράς των ατόμων, των μαζών, των εξουσιών, των υπηκόων και σε γνώση των ανθρώπινων αναγκών.

Ο Μάρξ, που τόσο αγαπάει να μνημονεύει ο κ Τσακαλώτος, μέχρι και προχτές, έχει κάνει την πτυχιακή του επάνω στον Επίκουρο. Και ήταν από τους μεγαλύτερους γνώστες της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, πάνω στις γνώσεις της οποίας πάτησε για να κωδικοποιήσει τους κανόνες συμπεριφοράς και τη σχέση ανθρώπου- χρήματος. Θεωρώντας αναπόφευκτο ως αναγκαία συνθήκη της προόδου, ότι κι ο ίδιος κάποτε σαν θεωρία θα ξεπεραστεί! Οι λάτρεις του δεν φαίνεται να τιμούν αυτή του τη διαλεκτική.

Προφανώς οι Έλληνες υπουργοί της Παιδείας, φυλακισμένοι μέσα στις αγκυλώσεις του πολιτικού τους φανατισμού είναι ανίκανοι να δουν τι είναι διαρκές και τι εφήμερο. Τι έχει μεγαλύτερη αξία και τι μικρότερη.

Είναι ανίκανοι να δουν το πασιφανές: Ότι η βάση για να υπάρχει κοινωνία είναι μια γλώσσα συνεννόησης. Όσο πιο πλούσια η γλώσσα τόσο πιο πλούσια η κοινωνία. Σε πληροφορίες που ανταλλάσσονται, σε συναισθήματα, σε αλληλοκατανόηση. Και μ αυτή την έννοια, είναι ανίκανοι να καταλάβουν τι σημασία έχει να ξέρεις ότι το στειλιάρι του παππού σου είναι ο στειλεός του βοσκού του Οδυσσέα. Ενώνει μια κοινωνία όταν βλέπει τις ρίζες της.

Είναι ανίκανοι να καταλάβουν ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της νεοελληνικής σημερινής κοινωνίας είναι η άγνοια μέχρι αγραμματοσύνης των πολλών Ελλήνων από μια ηλικία και κάτω να μιλήσουν σαφώς για να συνεννοηθούν με λέξεις. Είναι η φτώχεια σε γνώση λέξεων που μαθαίνουν στα σχολεία και που δεν είναι τίποτε άλλο από φτώχεια σε ικανότητα έκφρασης λεπτομερών συναισθημάτων. Αυτή η φτώχεια οδηγεί σε ακόμα λιγότερα συναισθήματα. Σε λιγότερο νοιώσιμο.

Ακόμα και ο πολιτικός λόγος βρίσκεται στα όρια μουγκανισμού και βρυχηθμών. Η λεξιπενία παράγει βία. Επειδή τα συναισθήματα που δεν μπορούν να εκφραστούν με λέξεις εκφράζονται με κραυγές ή πράξεις.

Ο Γάλλος υπουργός Παιδείας θέλει να διδάξει τα γαλλάκια αρχαία ελληνικά για να τους μάθει από πού έρχεται η κουλτούρα τους. Κι ο προηγούμενος Έλληνας υπουργός κατάργησε από τη διδασκαλία τον Επιτάφιο του Περικλέους! Επειδή η νεοελληνική αριστερή (δι)ανόηση σεληνιάζεται με την αγραμματοσύνη αυτών που ονομάζει «λαϊκά στρώματα». Από μια διεστραμμένη λαϊκολατρεία χωρίς αντίκρισμα. Διεστραμμένη, γιατί λαϊκά στρώματα είναι το 80% του λαού! Και γιατί αν είναι αγράμματα σε επίπεδο γνώσης και χρήσης γλώσσας, το χρωστάνε στους υπουργούς της Παιδείας και στους αρμόδιους καθηγητές τους!

Ο Γάλλος υπουργός θέλει να διδάξει τα γαλλάκια ποια είναι τα σκαλοπάτια που ανέβηκαν οι παππούδες τους για να φτάσουν μέχρι εδώ σήμερα. Και οι Έλληνες υπουργοί περιορίζουν το μάθημα της Ιστορίας, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος σε ό,τι έγινε από τον 19ο αιώνα και δώθε. Αγνοώντας, ως κακοί μαρξιστές, ότι τίποτε δεν θα γινόταν τον 19ο αιώνα αν δεν είχαν γίνει όσα έγιναν τον 19ο αιώνα προ Χριστού και τον 9ο μετά! Επειδή, πολύ απλά, η ιστορία είναι διαρκή αποτελέσματα προγενέστερων πράξεων! Δεν ξέρεις τι έγινε πρίν, δεν κατανοείς τι γίνεται μετά. Μπακάλικα πράγματα.

Οι Έλληνες υπουργοί Παιδείας εδώ και 90 χρόνια έχουν καταστρέψει τα αρχαία ελληνικά με την εμμονή στη συντακτικολαγνεία και τη γραμματική, υποβαθμίζοντας έτσι τη διδασκαλία του βαθύτερου νοήματος των κειμένων. Κάνοντας τα αρχαία απωθητικά και αντιπαθητικά στα ελληνόπουλα. Στερώντας τα από την ουσιαστική διδασκαλία κειμένων με τεράστια σημασία για χρήσιμη Γνώση και αυτογνωσία.

Αυτή η εμμονή, μαζί με την άρρωστη ταύτιση των αρχαίων με την προγονολατρεία της … χούντας και της ακροδεξιάς, που κάνουν οι νεοέλληνες αριστεροί της «διανόησης» και της λαϊκολατρείας, χέρι- χέρι με την έλλειψη πραγματικής ευρείας Μόρφωσης είναι οι πηγές του χαμηλού επιπέδου που βλέπει κανείς όλο και πιο πολύ γύρω παντού. Από το δρόμο, τα σχολεία και τα σπίτια μέχρι τη χαβούζα του διαδικτύου.

Ο Γάλλος υπουργός βάζει τα αρχαία στα σχολεία για να μάθουν τα γαλλάκια ποια είναι τα σκαλιά της σκάλας πάνω στην οποία βρίσκονται. Οι Έλληνες υπουργοί τα θάβουν γιατί τα ελληνόπουλα δε χρειάζεται να μάθουν ποια είναι τα προηγούμενα σκαλιά. Γι αυτό βρίσκονται στον αέρα.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης  liberal.gr

Handelsblatt: Συμφωνία ΔΝΤ – Σόιμπλε για την Ελλάδα

Ακόμη, όπως τονίζει, η συμφωνία των δύο πλευρών, επιτρέπει και στον ίδιο τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας να καθησυχάσει τους Γερμανούς βουλευτές που ήθελαν πάση θυσία τη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα.

Υπενθυμίζεται, πάντως, ότι κατά το χθεσινό Eurogroup, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ δεν κατάφεραν να βρουν τη χρυσή τομή, με το Bloomberg να υποστηρίζει μάλιστα ότι το Ταμείο απέρριψε πρόταση η οποία αφορούσε επέκταση των ωριμάνσεων των ελληνικών ομολόγων κατά 15 χρόνια.

Από την πλευρά του, με δηλώσεις του μετά τη συνεδρίαση του Ecofin σημερα, ο κ. Σόιμπλε είχε χαρακτηρίσει το ΔΝΤ «δύσκολο συνομιλητή», εκφράζοντας, ωστόσο την αισιοδοξία του για τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα.    

kathimerini.gr

Στην ανώτατη βαθμίδα το επίπεδο συναγερμού στη Βρετανία - Φόβοι για νέο κτύπημα

Την αύξηση του επιπέδου συναγερμού στην ανώτατη βαθμίδα ανακοίνωσε η Βρετανίδα πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι με βάση τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν μετά τη φονική βομβιστική επίθεση σε συναυλιακό χώρο στο Μάντσεστερ.

Το επίπεδο συναγερμού ορίζεται πλέον ως «κρίσιμο» (βαθμίδα 5) αντί για «σοβαρό» (βαθμίδα 4), σήμα ότι οι βρετανικές αρχές δεν αποκλείουν και νέο κτύπημα άμεσα. Επίσης, η Μέι διευκρίνισε ότι τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων θα αξιοποιηθούν για την ενίσχυση της ασφάλειας σε τοποθεσίες - κλειδιά, ενώ υπάρχει πιθανότητα να υπάρχει παρουσία στρατιωτικού προσωπικού σε δημόσιες εκδηλώσεις, όπως συναυλίες και αθλητικούς αγώνες. Η ίδια σχολίασε ότι, με βάση την ετυμηγορία του αρμόδιου οργάνου για το επίπεδο κινδύνου μίας πιθανής τρομοκρατικής απειλής, μία επικείμενη επίθεση δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Ο δράστης της επίθεσης στο Μάντσεστερ ταυτοποιήθηκε, όπως ανέφεραν νωρίτερα τρεις Αμερικανοί αξιωματούχοι και επιβεβαίωσαν εν συνεχεία και οι βρετανικές αρχές, ανακοινώνοντας ότι πρόκεται για τον 22χρονο Σαλμάν Αμπέντι. Οι ίδιοι αξιωματούχοι υποστήριξαν ότι ο βομβιστής, Βρετανός λιβυκής καταγωγής, είχε ταξιδέψει από το Λονδίνο προς το Μάντσεστερ με τρένο. Σε δηλώσεις τους στα μέσα ενημέρωσης, οι γείτονές του σχολίασαν ότι το τελευταίο διάστημα είχε παρουσιάσει ύποπτη συμπεριφορά.

Την ευθύνη για το «χτύπημα», που άφησε πίσω του 22 νεκρούς και τουλάχιστον 50 τραυματίες, ανέλαβε το Ισλαμικό Κράτος, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων της οργάνωσης. Μεταξύ των νεκρών και τραυματιών βρίσκονται και πολλοί ανήλικοι που είχαν πάει στο στάδιο για να παρακολουθήσουν τη συναυλία της Αριάνα Γκράντε μαζί με τους γονείς τους. Πρόκειται για την πλέον πολύνεκρη επίθεση στη Βρετανία μετά την βομβιστική επίθεση στο μετρό του Λονδίνου το 2005, όπου έχασαν τη ζωή τους 52 άτομα.

Οι Αμερικανοί ανώτατοι αξιωματούχοι πληροφοριών δεν έχουν επιβεβαιώσει ακόμη εάν πρόκειται για ενέργεια των εξτρεμιστών, αλλά υπογράμμισαν ότι το συμβάν αποτελεί υπενθύμιση για τη σοβαρή απειλή της τρομοκρατίας, που παραμένει. Η κατάσταση αριθμού τραυματιών παραμένει σοβαρή και περισσότερα από δώδεκα παιδιά νοσηλεύονται, δήλωσαν σήμερα Bρετανοί αξιωματούχοι του τομέα της υγείας.

«Υπάρχει ένας αριθμός ατόμων που έχουν πολύ, πολύ σοβαρά τραύματα και λαμβάνουν εντατική φροντίδα και άνθρωποι που θα μείνουν στο νοσοκομείο για πολύ καιρό λόγω αυτής της θεραπείας», δήλωσε ο Τζον Ράουζ, επικεφαλής λειτουργός του Συνεταιρισμού Υγειονομικής και Κοινωνικής Φροντίδας του Ευρύτερου Μάντσεστερ (Greater Manchester Health and Social Care Partnership).

«Δώδεκα παιδιά έχουν διακομιστεί στο Βασιλικό Νοσοκομείο Παίδων του Μάντσεστερ... Τα άλλα νοσοκομεία δέχθηκαν κυρίως ενηλίκους και υπάρχουν επίσης τραυματίες που μπορούσαν να περπατήσουν που θα έχουν πάει σε διάφορα κέντρα, ορισμένοι από τους οποίους πρέπει να είναι παιδιά», δήλωσε ο Ντέιβιντ Ράντκλιφ, ιατρικός διευθυντής της υπηρεσίας ασθενοφόρων North West.

Πολλοί ήταν αυτοί που στην προσπάθειά τους να βρουν κάποιο ίχνος των δικών τους ανθρώπων που αγνοούνται στράφηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Twitter. Το υπουργείο Εξωτερικών της Βρετανίας ανακοίνωσε ότι μία 8χρονη κυπριακής καταγωγής - το νεαρότερο θύμα της επίθεσης - η οποία αγνοείτο, αφού χωρίστηκε από την οικογένειά της τη στιγμή της έκρηξης, εντοπίστηκε ανάμεσα στους νεκρούς.

Εισβολή της αστυνομίας σε οικία στο Μάντσεστερ

Νωρίτερα, η αστυνομία του Μάντσεστερ επιβεβαίωσε τη σύλληψη ένος άνδρα ηλικίας 23 ετών σε σύνδεση με την επίθεση στο «Manchester Arena».

With regards to last night’s incident at the Manchester arena, we can confirm we have arrested a 23-year-old man in South Manchester.

  

Παράλληλα, οι βρετανικές αρχές πραγματοποίησαν επιχείρηση σε προάστιο του νότιου Μάντσεστερ, το οποίο είναι γνωστό για την πολυπολιτισμική σύνθεσή του. Οι αστυνομικοί προχώρησαν σε ελεγχόμενη έκρηξη σε οικία στο Φάλοουφιλντ, όπου φέρεται να κατοικούσε ο δράστης. Οι γείτονες σχολίασαν ότι δεν γνώριζαν πολλά για τους ενοίκους του σπιτιού, καθώς εκεί διέμεναν αρκετά άτομα.

Mέι: «Aρρωστημένη δειλία»

Την ίδια στιγμή, η Τερέζα Μέι, σε δηλώσεις της μετά τη συνεδρίαση της επιτροπής ασφαλείας με την ονομασία «Κόμπρα» χαρακτήρισε «σκληρή» και τη χειρότερη στη Βρετανία, που ξεχωρίζει για την «αρρωστημένη δειλία». Πρόσθεσε ότι η αστυνομία εργάζεται με ταχύτητα ώστε να σχηματίσει «την πλήρη εικόνα», όπως είπε χαρακτηριστικά. Αναφερόμενη στον τρόπο με τον οποίο διεξήχθη η επίθεση, η Μέι είπε πως ο δράστης ήταν ένας και πυροδότησε τον εκρηκτικό μηχανισμό κοντά στην έξοδο του σταδίου. Προειδοποίησε παράλληλα ότι όσοι εμπλέκονται στην επίθεση θα οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Οσο για την ταυτότητα του δράστη η Τερέζα Μέι, ανέφερε πως «η αστυνομία πιστεύει πως γνωρίζει ποιος είναι» χωρίς όμως να έχει εξακριβωθεί προς το παρόν εάν αυτός έδρασε μεμονωμένα ή ως μέλος μιας οργάνωσης. Εξάλλου, πρόσθεσε πως το επίπεδο του συναγερμού θα παραμείνει στο ίδιο, υψηλότερο επίπεδο. Εντός της ημέρας, όπως έκανε γνωστό η πρωθυπουργός της Βρετανίας, θα προεδρεύσει και ενός δεύτερου συμβουλίου ασφαλείας.

Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η Βρετανίδα πρωθυπουργός είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αμερικανό πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, τον Γάλλο πρόεδρο, Εμανουέλ Μακρόν, τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, Πάολο Τζεντιλόνι και τον Αυστραλό πρωθυπουργό Μάλκολμ Τέρνμπουλ, σύμφωνα με τον εκπρόσωπό της. Επίσης, επισκέφθηκε τα κεντρικά γραφεία της αστυνομίας στο Μείζον Μάντσεστερ και το Νοσοκομείο Παίδων της πόλης.   

kathimerini.gr

Περιμένοντας το παιδί σου να γυρίσει

Αμέτρητοι οι γονείς στο Μάντσεστερ που περίμεναν την κόρη τους να γυρίσει από τη συναυλία της Αριάνα Γκράντε. Που μετατράπηκε σε λουτρό αίματος. Μουδιάζει το μυαλό σου σαν τους σκέφτεσαι

Του Πάνου Παπαδόπουλου

Μουδιάζω. Δεν μπορώ να φανταστώ τον γονιό που περίμενε το κορίτσι του να βγει από το Manchester Arena και τον πέταξε κάτω το ωστικό κύμα. Και μετά έψαχνε την κόρη του ανάμεσα στα πτώματα. Μουδιάζω ακόμα περισσότερο. Δεν μπορώ να φανταστώ τον γονιό που περιμένει την κόρη του να γυρίσει με τις φίλες της από τη συναυλία. Και ακόμα να γυρίσει. Το τηλέφωνό της χτυπάει. Αλλά δεν το σηκώνει. Και έχει ξημερώσει. Πού είναι; Γιατί δεν επικοινωνεί; Είναι καλά; Παίρνω στα νοσοκομεία. Είναι οκτώ στο Μάντσεστερ. Και επικρατεί χάος. Και αν δεν έχει καταφέρει να δώσει το όνομά της; Θέλω να είναι ένας εφιάλτης που να ξυπνήσω. Αλλά χτυπάει το τηλέφωνο και είμαι ξύπνιος. Είναι η μάνα της. Και αυτή τίποτα.

Δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να περιγράψει τον εφιάλτη του γονιού που περιμένει το παιδί του να γυρίσει. Τώρα που μεγάλωσα θαυμάζω τους γονείς μου που επέζησαν της δικής μου εφηβείας. Και με άφηναν να τριγυρνάω και να τους λέω, ο μάγκας, απλώς ότι «θα αργήσω». Και τότε δεν υπήρχαν κινητά. Πώς άντεχαν; Ή αυτή η εκ των πραγμάτων αδυναμία της επικοινωνίας τους έπαιρνε ένα βάρος από επάνω τους; Ήταν άλλες οι εποχές, θα πει κάποιος, πιο ασφαλείς. Οχι, δεν ήταν. Ηταν θέμα τύχης. Να μην χρειαστεί να περιμένεις το παιδί σου να γυρίσει.

Προσπαθείς να μπεις στο μυαλό του γονιού που περιμένει. Ανήμπορος να δράσει. Τώρα θα είχα πάρει ήδη σβάρνα τα νοσοκομεία. Θα παρακαλούσα κάθε αστυνόμο να με βοηθήσει. Κάποιοι θα με λυπούνταν. Και σε κάθε μου μιλιά θα παρακαλούσα να ακολουθήσει ένα χαμόγελο, ένα νεύμα τους ότι την βρήκαν και ζει.

Πώς περιμένεις το παιδί σου να γυρίσει;

Η τραγωδία στο Μάντσεστερ μού θύμισε την τραγωδία στο Χίλσμπορο, το 1989. Τότε δεν ήταν συναυλιακός χώρος, ήταν γήπεδο. Επαιζε η Λίβερπουλ με τη Νότιγχαμ Φόρεστ, στον ημιτελικό του Κυπέλλου. Πολλοί πιτσιρικάδες έφυγαν το πρωί από το σπίτι τους στο Λίβερπουλ, χαιρέτησαν τη μάνα τους και εκείνη τους φίλησε στο μέτωπο -αν τους φίλησε μέσα στη βιασύνη της κι αυτή- πιστεύοντας ότι πάνε στο σχολείο. Αυτοί, το είχαν αποφασίσει, θα έκαναν κοπάνα. Το είχα κάνει και εγώ για να πάω στο γήπεδο. Εφτασαν με τρένο στο Σέφιλντ. Εγκαίρως. Μπήκαν στην εξέδρα των ορθίων. Ηταν πιο κοντοί από τους ενηλίκους οπαδούς. Κατάφεραν να φτάσουν στα κάγκελα για να βλέπουν καλύτερα τα είδωλά τους. Και τότε άρχισε. Στην αρχή ένιωσαν μια δυσφορία. Μετά δυσκολεύονταν να αναπνεύσουν. Αρχισαν να καταρρέουν καθώς η ασύλληπτη δύναμη χιλιάδων άλλων που έμπαιναν στην εξέδρα τους συνέθλιβε τα πλευρά στα κάγκελα. Ηταν ήδη αργά. «Μαμά…» θα ψέλλισαν. «Μπαμπά»…

Τριάντα οκτώ παιδιά, ηλικίας από 10 έως 19 ετών, πέθαναν έτσι εκείνο το απόγευμα της 15ης Απριλίου 1989. Οι γονείς τους όμως, πίσω στο Λίβερπουλ, τα περίμεναν να γυρίσουν από το σχολείο. Είχαν ακούσει για την τραγωδία στο ράδιο ή και στην τηλεόραση. Αλλά κάποιοι ήταν ήσυχοι ότι ο μικρός ήταν στο σχολείο. Και άρχισε να αργεί. Και η ώρα να περνάει. «Δεν γύρισε ακόμη;» η φωνή του πατέρα. Η βουβή ανησυχία της μητέρας που διογκώνεται εκθετικά κάθε δευτερόλεπτο. Πήρε τις άλλες μάνες των φίλων του. Δεν γύρισε ούτε και ο δικός τους; Πού είναι; Ας είναι καλά και δεν πειράζει η κοπάνα. Δεν ήταν καλά, το παιδί δεν γύρισε.

Πώς είναι να περιμένεις το παιδί σου να γυρίσει; Η σκέψη μου με αυτούς τους ανθρώπους στο Μάντσεστερ. Και μια συγγνώμη στους γονείς μου, για τόσα και τόσα βουβά ανήσυχα βράδια. 

protagon.gr

Αν ο Σαββίδης αγόραζε όλα τα Media...

Του Γιάννη Παντελάκη

Το πιο πιθανό σενάριο στον χώρο των ΜΜΕ θέλει επιχειρηματία-ες που στηρίζουν την κυβέρνηση να έχουν αλώσει αρκετά από αυτά. Την επόμενη ημέρα, οι «Σαββίδηδες» (επιχειρηματίες που αγαπάνε τον Τσίπρα) θα έχουν στα χέρια τους παραδοσιακά Μέσα που έως τώρα στήριζαν το παλαιό σύστημα. Αυτό-θεωρούν πολλοί-θα επηρεάσει καθοριστικά το πολιτικό σκηνικό αφού θα χειραγωγούν μεγάλες πληθυσμιακά ομάδες προς τα εκεί που επιθυμούν. Πρόκειται για το απόλυτο λάθος.

Το 2017 δεν είναι 2014 ή 2015. Από τότε, έχει μεσολαβήσει κάτι το οποίο μοιάζει να αγνοούμε. Τα ΜΜΕ απαξιώθηκαν περισσότερο απ' ότι είχε συμβεί ήδη στο πρόσφατο παρελθόν. Η ίδια η κυβέρνηση (αφού πρώτα είχε κάνει αποτυχημένες προσπάθειες προσέγγισής τους) φρόντισε γι αυτό, αποτελούσε μια συγκεκριμένη και στοχευμένη στρατηγική η οποία βρήκε πρόσφορο έδαφος επειδή αφορούσε σ' ένα υποκείμενο με ιδιαίτερα χαμηλή αξιοπιστία. Ο ΣΥΡΙΖΑ στόχευσε καλά αυτή την φορά. Είχε απέναντι τους ανυπόληπτους μιντιάρχες με καταχρεωμένα Μέσα τα οποία σάρωσε ακόμα περισσότερο η κρίση. Τα ΜΜΕ με την συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ δαιμονοποιήθηκαν περισσότερο και αποτέλεσαν την σχεδόν απόλυτη αιτία του κακού.

Ο βαθμός αξιοπιστίας των Μέσων και των δημοσιογράφων έτσι κι αλλιώς στη χώρα μας είναι από τους χαμηλότερους στην Ευρώπη. Βρίσκεται στο 20% για τα Μέσα και στο 11% για τους δημοσιογράφους (Ινστιτούτο Reuters 2016). Συμφωνεί και το Ευρωβαρόμετρο σ' αυτό, οι εννιά στους δέκα Έλληνες δεν εμπιστεύονται τα ΜΜΕ. Και τι εννοούν όσοι δίνουν μια τέτοια απάντηση; Ο,τι δεν πιστεύουν ότι τα ΜΜΕ είναι ελεύθερα από πολιτικές ή επιχειρηματικές πιέσεις και συμφέροντα.

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας που δεν βρίσκεται μακρυά από την πραγματικότητα όπως αυτή θα διαμορφωθεί το αμέσως επόμενο διάστημα. Ο Σαββίδης (ως ο πιο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος που στηρίζει την κυβέρνηση και δείχνει διαθέσεις εισβολής στα ΜΜΕ), ελέγχει το MEGA και τον ΔΟΛ. Τα δελτία του πρώτου θα έχουν μόνο καλές ειδήσεις για την κυβέρνηση, το ίδιο θα συμβαίνει με τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων του συγκροτήματος. Η πιο πιθανή εξέλιξη θα είναι να μειωθεί ακόμα περισσότερο η όποια αξιοπιστία τους έχει απομείνει.  Πιθανότατα να μειωθεί και η εμπορική απόδοση αυτών των Μέσων. Μπορεί πολλοί πολίτες να βλέπουν τα δελτία, αλλά ελάχιστοι θα υιοθετούν το περιεχόμενό τους, θα επηρεάζονται από αυτά δηλαδή.

Έχω αρκετές φορές αναφερθεί στο ενδιαφέρον φαινόμενο των εκλογών του Ιανουαρίου 2015 και του δημοψηφίσματος του Ιουλίου. Και στις δυο περιπτώσεις ο ΣΥΡΙΖΑ και το «Όχι», είχαν απέναντί τους την μεγάλη πλειονότητα των ΜΜΕ. Και μάλιστα με μεγάλη ένταση. Αυτό ευνόησε τον ΣΥΡΙΖΑ. Εμφανιζόταν να κάνει κριτική σ' ένα απαξιωμένο σύστημα, στοχευμένους ως εκπροσώπους της διαπλοκής μιντιάρχες και δημοσιογράφους που συμβόλιζαν το παλιό σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε από αυτό.

Κάτι ανάλογο με αντίστροφους όρους, είναι πιθανό να επαναληφθεί στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μαζί του την πλειονότητα των Μέσων αλλά αυτό δεν θα τον βοηθήσει ιδιαίτερα. Όχι μόνο γιατί η πλειονότητα των πολιτών δεν εμπιστεύεται τα Μέσα τα οποία θα έχουν δεχτεί ένα ακόμα πλήγμα στην αξιοπιστία τους αφού θα έχουν αλλάξει για μια ακόμα φορά πολιτική γραμμή. Αλλά και επειδή στον άνεργο, τον κακοπληρωμένο υπάλληλο και τον συνταξιούχο των 400 ευρώ, ο,τι και να λέει το κανάλι δεν σημαίνει τίποτα. Η σκληρή πραγματικότητα ξεπερνάει την όποια προπαγάνδα και εικονική πραγματικότητα.

Οι τηλεθεατές και αναγνώστες, δεν είναι κάποιοι άβουλοι άνθρωποι που καταναλώνουν ο,τι τους προσφέρεται. Μετέχουν στην καθημερινότητα και τις δυσκολίες της και μπορούν να κατανοήσουν πόσο αυτή απέχει από μια πλασματική εικόνα που μπορούν να δημιουργήσουν κάποια ΜΜΕ. 

Συμπερασματικά, μπορεί ν' αλλάξουν οι ισορροπίες στο παιχνίδι της διαπλοκής, αλλά δεν θ' αλλάξει η ουσία που δεν είναι άλλη από την ποιότητα της παρεχόμενης πληροφόρησης. Ισχυρά ΜΜΕ (με ευθύνη κυρίως των ιδιοκτητών τους τα οποία τα άφησαν στην μοίρα τους ή  προσπαθούν ν' απαλλαγούν από αυτά και τις ευθύνες τους) θα έχουν περάσει στα χέρια κάποιων άλλων ανθρώπων, ενώ σε μερικές περιπτώσεις παλιοί ιδιοκτήτες θα συναντηθούν με τους καινούργιους. Οι παίκτες ή κάποιοι παίκτες θ' αλλάξουν, το παιχνίδι θα παραμείνει το ίδιο. Και θα είναι όπως πάντα στημένο...

liberal.gr

Πρέπει να νικήσουμε στον πόλεμο με το Ισλάμ!

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Όταν πνίγεσαι στα νερά της πλημμύρας, πρώτα κοιτάζεις να κρατήσεις το κεφάλι έξω και να σωθείς, και μετά αναλογίζεσαι τις ευθύνες σου για την καταστροφή του περιβάλλοντος που μαζί με άλλες αιτίες έφεραν την πλημμύρα...

Τούτο τον καιρό, η Ευρώπη και ολόκληρη η Δύση γενικότερα, βρίσκεται στην δίνη της τρομοκρατικής πλημμύρας. Όσο κι’ αν ενοχλεί κάποιους φανατικούς της “πολιτικής ορθότητας”, η αλήθεια είναι ότι ο δυτικός κόσμος βρίσκεται σε πόλεμο με το αφιονισμένο ισλάμ.

Φυσικά και δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι ύποπτοι και ένοχοι για τον άνισο πόλεμο που έχουν εξαπολύσει στην Δύση οι ιδεοληπτικοί φανατικοί του ISIS σήμερα, η Αλ Κάϊντα πριν, οι δεκάδες τρομοκρατικές οργανώσεις τα πενήντα τελευταία. χρόνια. Αλλά το σίγουρο είναι ότι όλοι αυτοί που σκορπίζουν τυφλά τον θάνατο, όλο και πιο συχνά, όλο και πιο οργανωμένα, είναι ισλαμιστές καμικάζι, εκ γενετής ή εκ προσηλυτισμού. Και οφείλουμε να τους αντιμετωπίσουμε ως εχθρούς. Καίρια, αποφασιστικά, χωρίς τύψεις και “ναι μεν, αλλά...”.

Όσο περνάει ο καιρός, ο πόλεμος θα είναι ακόμη πιο άνισος σε βάρος μας. Όταν απειλείται η ζωή σου, ο τρόπος ζωής σου, ο πολιτισμός σου, δεν έχεις περιθώρια δεύτερων σκέψεων. Αντιδράς άμεσα και το ίδιο σκληρά με τον εχθρό σου, για να επιβιώσεις. Οι αναλύσεις, οι λογικές, οι αναζητήσεις για τα αίτια, ακόμη και οι τύψεις σου για τα όσα εσύ έκανες ή παρέλειψες να κάνεις στο παρελθόν και συνέβαλαν (αλλά όχι αποκλειστικά) στην δημιουργία και την γιγάντωση αυτού του τρομοκρατικού φαινομένου που απειλεί την Δύση, πρέπει να γίνουν. Επιβάλλεται να γίνουν. Αλλά μόνο αφού έχεις κερδίσει τον πόλεμο, έχεις επιβιώσει...

Ο πόλεμος αυτός που είμαστε αναγκασμένοι να δώσουμε, δεν είναι εύκολος, “συμβατικός”. Τα μέτωπα είναι πάμπολλα, διασπαρμένα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Η οικονομική και οπλική υπεροχή της Δύσης, είναι σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματική. Το ζήσαμε την 11η Νοεμβρίου, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες, σε δεκάδες ευρωπαϊκές και άλλες πόλεις, στο Μάντσεστερ χθες. Πως να πολεμήσεις έναν εχθρό-καμικάζι, που δεν νοιάζεται για την ίδια του την ζωή, για έναν φανατικό που η θρησκεία του (και κυρίως η ερμηνεία της από το ιερατείο της τρομοκρατίας) όχι μόνο δεν τον εμποδίζει από το έγκλημα, αλλά αντίθετα τον “επιβραβεύει” κι’ όλας; Τι αποτρεπτική ισχύ μπορεί να έχει ένα ολόκληρο τάγμα υπερσύγχρονα εξοπλισμένο, μπροστά σ’ ένα 10χρονο παιδί που γαλουχήθηκε με την ιδέα του θανάτου-θυσία;

Είναι, όμως, ένας πόλεμος που πρέπει να δοθεί. Άμεσα, αποφασιστικά, ανελέητα. Βεβαίως, όχι με αδιάκριτες διώξεις μουσουλμάνων που ζουν στην Δύση επί πολλά χρόνια-γενιές ολόκληρες κάποιοι. Τα πογκρόμ, η γκετοποίηση, οι μαζικές απελάσεις, η βιαιοπραγία -από την επίσημη βία ή ομάδες αγανακτισμένων εντός ή εκτός εισαγωγικών-, οι μαζικοί και αδιάκριτοι βομβαρδισμοί εναντίον στόχων που ζει μουσουλμανικό στοιχείο. Δεν είναι λύση. Είναι κάτι χειρότερο: είναι σαν να χύνουμε νερό στον μύλο των τρομοκρατών, αφού με τέτοιες μεθόδους θα σπρώχνουμε ακόμη και τους φιλειρηνικούς μουσουλμάνους στις τάξεις των “μαρτύρων”, αφού θα εκλάβουν την άκριτη εναντίον τους εχθρότητα και επιθετικότητα, ως επιβεβαίωση των μηνυμάτων μίσους και φανατισμού του ισλαμικού ιερατείου της τρομοκρατίας, του “τζιχάντ” , του ιερού πολέμου κατά των “απίστων”.

Έχουμε μπλέξει άσχημα, και θα ξεμπλέξουμε με αγώνα και αίμα, και αναπόφευκτα με τίμημα τον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών μας. Θα υποχρεωθούμε ν’ αφήσουμε κατά μέρος την ανεμελιά και την πίστη μας ότι μπορούμε να κινούμαστε όπου θέλουμε και όπως θέλουμε, χωρίς ελέγχους και προϋποθέσεις. Θα αναγκασθούμε να συνηθίσουμε ότι όταν στις 6 το πρωί χτυπάει το κουδούνι σου, μπορεί να μην είναι ο γαλατάς. Αλλά η αντιτρομοκρατική... Οι υπεύθυνες κυβερνήσεις που έχουν ν’ αντιμετωπίσουν την τρομοκρατική παράνοια, οφείλουν να οργανωθούν και να συνεργασθούν σ’ επίπεδο υπηρεσιών Πληροφοριών, να εντείνουν κατακόρυφα τους ελέγχους συνόρων αλλά και εσωτερικής ασφάλειας. Αλλά, να το οργανώσουν με τέτοιο τρόπο, ώστε η ενόχληση και οι δυσκολίες στις φιλελεύθερες κοινωνίες της Δύσης, να είναι οι λιγότερες δυνατές, χωρίς όμως καίριες εκπτώσεις στο τομέα του μείζονος στόχου. Της επιβίωσης, δηλαδή, του πολιτισμικού μας κεκτημένου, της κοινωνικής, πολιτικής και κοινωνικής μας ελευθερίας. Κι’ εμείς, οι κοινωνίες, από πλευράς μας να μάθουμε να ζούμε σ’ αυτό το κατ’ ανάγκην νέο πλαίσιο τάξης και ασφάλειας. Όπως μάθαμε, γιατί συνηθίσαμε, να μην βαρυγκωμάμε στους εξαντλητικούς ελέγχους στα αεροδρόμια...

Απαιτείται, όμως, και κάτι ακόμη. Ν’ αφήσουμε κατά μέρος τις μανίες μας περί του “πολιτικά ορθού” (που αν το καλοκοιτάξουμε, έχουν απλώσει γύρω μας δίχτυ, στο οποίο εμείς οι ίδιοι εγκλωβιζόμαστε...), τις θεωρητικές εμμονές περί του τι είναι “ρατσισμός” και πώς πρέπει να αντιμετωπίζεται με ανόητες και ανιστόρητες, επιπόλαιες και επιφανειακές θεωρίες και καθωσπρεπισμούς “αντιρατσιστικής ορθότητας”! Η πραγματικότητα με την οποία είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε για όσο καιρό απαιτηθεί, είναι πολύ επικίνδυνη, σκληρή, αιματοβαμμένη για να επιδέχεται αλλήθωρες προσεγγίσεις. Να ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε, να μπορούμε να εκφράζουμε ελεύθερα και αλογόκριτα τους φόβους και τις ιδέες μας ακόμη και όταν δεν εντάσσονται στα κομμένα και ραμμένα μέτρα της “πολιτικής ορθότητας”. Αυτή την ελευθερία μας, τον ακρογωνιαίο λίθο του κατακτημένου πολιτισμού μας από τα αρχαία χρόνια και τον διαφωτισμό, όχι μόνο δεν πρέπει να την περιορίσουμε, με όποια “ωφελιμιστική” δικαιολογία, αλλά να την προάγουμε και να την κατοχυρώσουμε στον υπέρτατο βαθμό. Ακόμη και της υπερβολής.

Μόνο μ’ αυτόν το τρόπο, αυτή την φιλοσοφία και πράξη δημοκρατικής αντίληψης περί ζωής, θα μπορέσουμε να μην μεταβάλλουμε σε φανατικούς τζιχαντιστές, τους μουσουλμάνους της διπλανής μας πόρτας, παλιούς και νέους...

 iefimerida.gr   

Ένα ακόμη μοναδικό παγκοσμίως ορυκτό από το Λαύριο!

Ομάδα ερευνητών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών ταυτοποίησε πρόσφατα ένα νέο ορυκτό προερχόμενο από τη Λαυρεωτική, το οποίο υποβλήθηκε για αναγνώριση στη Διεθνή Ορυκτολογική Ένωση (International Mineralogical Association, IMA - Commission on New Minerals, Nomenclature and Classification).

Στις 19 Απριλίου 2017, η IMA αναγνώρισε το νέο ορυκτό. Μάλιστα, μετά από ομόφωνη πρόταση της ερευνητικής ομάδας και την έγκριση από τη Διεθνή Επιτροπή Ονοματολογίας, καθορίστηκε το όνομα του νέου ορυκτού: «Katerinopoulosite», (NH4)2Zn(SO4)2·6H2O. Το όνομα δόθηκε προς τιμήν του καθηγητή του Τμήματος Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Παν/μίου Αθηνών κ. Αθαν. Κατερινόπουλο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια διηύθυνε το Μουσείο Ορυκτολογίας και Πετρολογίας του τμήματος και μάλιστα έχει καταγράψει στο ενεργητικό του πλήθος εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, όπως για παράδειγμα η πλέον πρόσφατη επιμορφωτική δράση «Πρωινά Κυριακής στο ΜουσείοΟρυκτολογίας».

 

Κατερινοπουλοσίτης επικαθήμενος σε «Έλικες» ορυκτού μελαντερίτη και γύρω φόντο από γαλάζιο Χαλκανθίτη 

 

 Ορυχείο Esperanza (ελπίδα) Λαυρίου, ένα από τα δεκάδες παρατημένα πρώην μεταλλεία στην περιοχή

  

Το ορυκτό ανακαλύφθηκε στο ορυχείο Esperanza του Λαυρίου από τον ορυκτο-συλλέκτη κ. Βασίλη Στεργίου και μέσω του Πανεπιστημίου Αθηνών και του προαναφερθέντος τμήματος εστάλη δείγμα προς την Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, η οποία και προχώρησε στην ταυτοποίηση. Σύντομα στο επόμενο τεύχος του European Journal of Mineralogy θα ανακοινωθούν τα επιστημονικά στοιχεία και οι ιδιότητες του νέου ορυκτού.

Συγχαρητήρια σε όσους Ελληνες και ξένους επιστήμονες συνέβαλαν στο εγχείρημα.

Εντούτοις, ας επιτραπεί μια θλιβερή διαπίστωση. Η απόλυτη άγνοια της επίσημης πολιτείας και των αρμοδίων εποπτευόμενων φορέων της για το όλο θέμα, μολονότι το ορυχείο Esperanza καθώς και όλα τα (πρώην) μεταλλεία του Λαυρίου ανήκουν στο ελληνικό Δημόσιο. Εχω πολλές φορές γράψει για το ζήτημα «σε ποιον ανήκουν τα ορυκτά» και έχω πολλές φορές στηλιτεύσει τους κακόβουλους ή ιδιοτελείς ορυκτοθήρες από όπου κι αν προέρχονται.

Εντούτοις, περιπτώσεις όπως αυτή του κ. Στεργίου που λατρεύουν τα ορυκτά και στην ουσία υποκαθιστούν την πολιτεία υπό προϋποθέσεις, έρχεται να επιβεβαιώσει το ζήτημα της αδράνειας και αναποτελεσματικότητας της πολιτείας στα τόσο λεπτά ζητήματα ανάδειξης της γεωλογικής κληρονομιάς του τόπου μας.

Τo ορυκτό Voudourisite ανακαλύφθηκε στο ορυχείο Esperanza Λαυρίου 

Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που γίνεται αυτό. Δεκάδες ορυκτά του Λαυρίου παγκοσμίως μοναδικά έχουν αναγνωριστεί με ανάλογο τρόπο στο πρόσφατο παρελθόν. Με την ευθύνη ξένων επιστημόνων, κυρίως των πανεπιστημίων της Βιέννης και Μόσχας, την βοήθεια των Ελλήνων συναδέλφων τους και φυσικά την πλήρη άγνοια/ανοχή της πολιτείας ως προς την λήψη, μεταφορά και ταυτοποίηση των δειγμάτων. Ενδεικτικά αναφέρονται τρία από αυτά: α) το ορυκτό Voudourisite, CdSO4 · H2O (προς τιμήν του καθηγητή ΕΚΠΑ κ. Π. Βουδούρη), ανακαλύφθηκε το 2012 από Γερμανούς ερευνητές στο ίδιο ορυχείο Esperanza και β) το ορυκτό Kapellasite, Cu3Zn(OH)6Cl2 (προς τιμήν του αποθανόντος συλλέκτη κι εμπόρου ορυκτών κ. Χ. Καπέλλα), ανακαλύφθηκε το 2005 από Γερμανούς ερευνητές στο ορυχείο Νο 19 Σουνίου γ) το ορυκτό Lazaridisite, (CdSO4)3 · 8H2O (προς τιμήν του επίσης αποθανόντα συλλέκτη κ. Ε. Λαζαρίδη), ανακαλύφθηκε το 2012 από Γερμανούς ερευνητές στο ίδιο ορυχείο Esperanza.

Θα μου πείτε, τι θα μπορούσε να προσφέρει η εμπλοκή της πολιτείας σε μια τέτοια διαδικασία; Ή -με άλλα λόγια- θα βάλουμε στεγανά και «κρατικούς» φραγμούς στην επιστήμη; Οχι φυσικά, μολαταύτα τα ορυκτά δεν ανήκουν από νομική άποψη στην ...επιστήμη αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση του Λαυρίου αποτελούν δημόσια περιουσία. Ο ιδιοκτήτης της εκάστοτε περιουσίας, σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους, αποφασίζει πως θα την διαχειριστεί, πως θα την αναδείξει, τι όνομα θα της δώσει και σε τελευταία ανάλυση αυτός αναλαμβάνει και την ευθύνη για την ορθότητα ή όχι των επιλογών του. Ειδικότερα, όταν πρόκειται για δημόσια περιουσία, η ευθύνη όλων μας απέναντι στον νόμο και τον ελληνικό λαό καθίσταται μεγάλη.

Τι πρέπει να γίνει; Πρέπει το Δημόσιο να πράξει το αυτονόητο, να αναγνωρίσει και να διαφυλάξει την περιουσία του. Και μετά να την αξιοποιήσει αναλόγως είτε μέσω της αδειοδότησης και προώθησης δράσεων για ερευνητικούς/επιδεικτικούς/συλλεκτικούς σκοπούς με τη συνδρομή των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων είτε μέσω γενικότερων δράσεων ανάδειξης της γεω-μεταλλευτικής κληρονομιάς αιώνων της Λαυρεωτικής.

Το Λαύριο φέγγει για όλους μας! Ας το κρατήσουμε ως ιστορική και εκπαιδευτική παρακαταθήκη στη νέα γενιά, ως ένα μνημείο γεω-μεταλλευτικής κληρονομιάς, η οποία χρήζει σεβασμού και περαιτέρω έρευνας στις μέρες μας.

Πέτρος Τζεφέρης   huffingtonpost.gr

Από 8 Αυγούστου η ηλεκτρονική πλατφόρμα για τoν εξωδικαστικό

Από τις 8 Αυγούστου θα τεθεί σε λειτουργία η ηλεκτρονική πλατφόρμα για τον εξωδικαστικό μηχανισμό επίλυσης διαφορών. Αυτό ανέφερε ο Ειδικός Γραμματέας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, Φώτης Κουρμούσης σε εκδήλωση του Οικονομικού Επιμελητηρίου, προσθέτοντας ότι "πολλά σημεία είναι αυτοματοποιημένα προκειμένου να γίνονται οι διαδικασίες όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και συντεταγμένα".

Τα πλεονεκτήματα και τα εργαλεία που παρέχει ο θεσμός της Διαμεσολάβησης στην εξωδικαστική επίλυση διαφορών  και οι βασικές ρυθμίσεις του νόμου για τον  εξωδικαστικό μηχανισμό παρουσιάστηκαν στην χθεσινή ημερίδα που πραγματοποίησε το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδας σε συνεργασία με τον ΟΠΕΜΕΔ.

Ο πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου, Κωνσταντίνος  Κόλλιας, στην ομιλία του, τόνισε τη σημασία του ρόλου της διαμεσολάβησης, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη και ενδιαφέρουσα συγκυρία δεδομένου ότι ο εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών, αποτελεί, νόμο του κράτους.     

Bloomberg: Δεκαπενταετή επιμήκυνση πρότειναν οι Ευρωπαίοι-Αρνήθηκε το ΔΝΤ

Το πρακτορείο Bloomberg έφερε στη δημοσιότητα τη βασική συμβιβαστική πρόταση που έκαναν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης στο ΔΝΤ, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Η πρόταση, σύμφωνα με το πρακτορείο, προέβλεπε την επέκταση των ωριμάνσεων των ελληνικών ομολόγων έως και 15 έτη, με το ΔΝΤ ωστόσο, να θεωρεί «ανεπαρκή» τη συγκεκριμένη λύση.

Ανώνυμες πηγές, σημειώνουν ακόμα ότι η αδιαλλαξία του Ταμείου ήταν η κύρια υπεύθυνη για την αδυναμία επίτευξης συμφωνίας για το ελληνικό ζήτημα.

«Το ΔΝΤ έκρινε πως οι προτάσεις των Ευρωπαίων δεν είναι αρκετές ώστε να συμμετάσχει στο χρηματοδοτικό σκέλος του προγράμματος βοήθειας» προσθέτουν οι ίδιες πηγές.

Όπως επισημαίνει το Bloomberg, οι εμπλεκόμενες πλευρές αποφάσισαν πάντως να συνεχίσουν τις συζητήσεις, καθώς εκτιμούν πως η συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα είναι προς το συμφέρον όλων και μία οριστική ρήξη στην παρούσα φάση θα δημιουργούσε πολλαπλά προβλήματα.   

ΕΣΠΑ Παιδικοί Σταθμοί : Aπό 24/05 μέχρι 09/06 οι αιτήσεις - Απαραίτητη προϋπόθεση η υποβολή εκκαθαριστικού Φορ.Δήλωσης 2016

Παιδικοί Σταθμοί 2017-2018 -Αναλυτική πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την υλοποίηση πράξεων στο πλαίσιο της δράσης: "Εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής" έτους 2017-2018

Παιδικοί Σταθμοί 2017-2018 -Ανακοίνωση για τις/τους αιτούσες/αιτούντες

Παιδικοί Σταθμοί 2017-2018 - Αίτηση υποψηφίων

[Οδηγίες αίτησης - απαιτούμεναδικαιολογητικά] [Δείγμα αίτησης (κενή)]

Παιδικοί Σταθμοί 2017-2018 - Ενδεικτικός και μη εξαντλητικός κατάλογος φορέων και δομών, που εκδήλωσαν την πρόθεση τους να συμμετέχουν στη δράση 

eeta.gr

23/05/2017

Μη συνηθίσεις ποτέ την ασχήμια

Του Μιχάλη Μαριόρα *

Η ελληνική πραγματικότητα γίνεται όλο και περισσότερο καταθλιπτική και αδιέξοδη σε διάφορα επίπεδα. Οι άνθρωποι μοιάζουν μουδιασμένοι, απορημένοι και ήσυχοι περιμένοντας με αγωνία την ελπίδα, την καλή είδηση, την εξέλιξη. Όμως δεν έρχονται.

Το ενδιαφέρον μας εστιάζεται στους νέους ανθρώπους, οι οποίοι προσπαθούν να διαχειριστούν τη ζωή τους με ό,τι τρόπο έχουν διαθέσιμο, να στραφούν όπου μπορούν για να γλυτώσουν από την ασφυκτική καθημερινότητα, να εξελιχθούν και να βελτιώσουν τις συνθήκες τους.

Μέσα σε αυτή την αναζήτηση φαίνεται να κυριαρχούν διάφορα τηλεπαιχνίδια (reality shows/talent shows), στα οποία οι συμμετέχοντες θα παρουσιάσουν σε «ειδικούς κριτές» και στο τηλεοπτικό κοινό τις ικανότητες και τα ταλέντα τους αναζητώντας την πολυπόθητη διασημότητα και διεκδικώντας χρηματικά έπαθλα ή επαγγελματικά συμβόλαια.

Μέχρι εδώ κανένα ή μικρά τα προβλήματα. Όσο και αν ενοχλούν, δεν βλάπτουν ανεπανόρθωτα ούτε αλλοιώνουν τη ψυχή και την αισθητική του κοινού οι προσπάθειες που καταβάλλουν νέοι, συνήθως, άνθρωποι τραγουδώντας, χορεύοντας ή «επιβιώνοντας» από διάφορες δοκιμασίες.

Μάλιστα, θα λέγαμε, ότι μπορεί και να μας διασκεδάζουν ή να βελτιώνουν τη διάθεσή μας έπειτα από μια δύσκολη και απαιτητική ημέρα, καθώς αργά το βράδυ δεν χαλαρώνουμε όλοι μελετώντας φιλοσοφία ή παρακολουθώντας σαιξπηρικές ερμηνείες. Αντίθετα, όσοι θέλουν μπορούν να απολαμβάνουν τα πολύχρωμα και χαρούμενα(;) τηλεοπτικά προϊόντα, αφού η δύναμη βρίσκεται πάντοτε στο τηλεχειριστήριο που κρατούν οι ίδιοι στα χέρια τους.

Ωστόσο, τα πραγματικά προβλήματα είναι, κατά τη γνώμη μας, η ασυνείδητη καλλιέργεια ψευδαισθήσεων και η υποβόσκουσα εξοικείωση με την ασχήμια. Αναρωτιόμαστε, είναι δυνατόν στη σημερινή Ελλάδα με τις ιδιαιτερότητες, τις αδυναμίες και τα αδιέξοδά της να γίνεται αποδεκτό ένα παιχνίδι που προσομοιάζει συνθήκες πείνας;

Είναι δυνατόν η συντριπτική πλειονότητα του λεγόμενου δυναμικού κοινού ‒και όχι μόνο‒ να παρακολουθεί ανελλιπώς, να παθιάζεται και να εκδηλώνει πολεμοχαρή διάθεση απέναντι σε νέους ανθρώπους, οι οποίοι οικειοθελώς, αντί βέβαια παχυλής αμοιβής, επιλέγουν να λιμοκτονούν σε μια εξωτική παραλία, τη στιγμή που στην Ελλάδα το 2017 μαθητές δημοτικών και γυμνασίων λιποθυμάνε στο σχολείο από την πείνα; Όχι από επιλογή για να κερδίσουν χιλιάδες ευρώ ή να αποκατασταθούν επαγγελματικά, αλλά επειδή δεν έχουν να φάνε, καθώς οι οικογένειές τους δεν είναι σε θέση να τους παρέχουν τα απαραίτητα.

Αυτό είναι το πρόβλημα: Η εξοικείωση με την ασχήμια και η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων που επιβάλλουν η καθημερινή συντροφιά με το τέρας, η αγωνία να το συναντήσεις, το νόημα ή η χαρά που δίνει στη ζωή σου κάθε βράδυ. Σιγά σιγά συνηθίζεις και δεν σε νοιάζει η πείνα, δεν σε τρομάζει. Πολύ πιθανό να σκέφτεσαι ότι αν πεινάσεις κι εσύ μπορεί να κερδίσεις χρήματα ή να αποκτήσεις δουλειά. Όμως όχι, η πείνα του διπλανού σου είναι σιωπηλή, μαύρη, αληθινή και επικίνδυνη. Δεν τρώει όχι για να κερδίσει κάτι, αλλά επειδή δεν κερδίζει τίποτα.

Οι λέξεις και οι καταστάσεις έχουν νόημα και ουσία. Η πείνα είναι πείνα και η προσπάθεια προϋποθέτει αληθινό κόπο. Η πείνα δεν είναι αστεία και το κέρδος δεν έρχεται άκοπα. Αυτό ακριβώς δεν πρέπει να συνηθίσουμε ποτέ και για κανένα σοβαρό ή γελοίο λόγο. Αυτές τις ψευδαισθήσεις να τις διώξουμε μακριά από τα παιδιά μας.

Αυτό εννοούσε ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις, όταν έλεγε: «Το μυστικό είναι να μη συνηθίσεις την ασχήμια. Από την ώρα που τη συνηθίζεις και μειώνεις τη σημασία της, θα πει ότι αρχίζεις και της μοιάζεις. Όλη η αντίστασή μας θα πρέπει να είναι αυτή. Να μη μοιάσουμε στα τέρατα που μας περιβάλλουν. Να μη γίνουμε ήρωες ταινιών φρίκης».

Οι μουδιασμένοι Έλληνες δεν θα νιώσουν καλύτερα, όταν πιστέψουν ότι θα σωθούν διασχίζοντας τον «στίβο μάχης» ως ήρωες με άδειο στομάχι.

Υ.Γ. Στη Ρωσία σχεδιάζεται αντίστοιχο «παιχνίδι». Θα διεξάγεται στη Σιβηρία και οι «παίκτες» θα γνωρίζουν ότι μπορεί να σκοτωθούν ή να τους κατασπαράξουν τα άγρια θηρία. Πράγματι μια καλή και ενδιαφέρουσα ιδέα για «παιχνίδι».

*Ο Μιχάλης Μαριόρας είναι Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας Θρησκευμάτων στο Τμήμα Θεολογίας ΕΚΠΑ.     

protagon.gr   

Τρεις εβδομάδες

Η Ελλάδα δεν πήρε τίποτα στο Eurogroup. Ο Πρωθυπουργός έχει μπροστά του τρεις εβδομάδες. Αν το επόμενο Eurogroup είναι σαν και αυτό, τότε δεν θα έχει μπροστά του ούτε μέρα

 Του Κώστα Γιαννακίδη

Τα πράγματα δεν είναι διόλου καλά και έχουν ως εξής: η Ελλάδα ψήφισε τα επαχθή μέτρα που περιλαμβάνονται στο τέταρτο μνημόνιο και προσήλθε στο Eurogroup ζητώντας ολοκλήρωση αξιολόγησης, δόση και, έστω, μία κουβέντα για το χρέος. Δεν πήρε τίποτα, πέρα από επαίνους. Μας χτύπησαν φιλικά την πλάτη και είπαν ότι θα το ξανασυζητήσουν σε τρεις εβδομάδες.

Αν ο Πρωθυπουργός θέλει να κάνει την έκπληξη και να φανεί συνεπής προς τις δεσμεύσεις του, τότε οφείλει να σταθεί μπροστά στην κάμερα της ΕΡΤ και να μας υποσχεθεί ότι θα αποσύρει τα μέτρα αν σε τρεις εβδομάδες δεν έχει τη δόση και μία καλή απόφαση για το χρέος. Διότι αν δεν συμβεί αυτό, δεν θα είναι, απλώς, ένας πειθήνιος μνημονιακός Πρωθυπουργός. Θα είναι και επισήμως το κορόιδο των δανειστών. Για την ακρίβεια, θα του έχουν τραβήξει το παχύ χαλί του Μαξίμου κάτω από τα πόδια.

Θυμίζω ότι πριν από λίγες μέρες ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στους κοινοβουλευτικούς συντάκτες και τους έλεγε ότι η προοπτική για το χρέος είναι «too good to be true» και πώς μάλλον πλησιάζει η ώρα της γραβάτας. Ομως, τελικά, ο κόμπος που έχει μπροστά του είναι πιο δύσκολος από αυτόν που θέλει να δέσει στον λαιμό του. Για το χρέος ο Ντάισελμπλουμ το είπε ευθέως: «οι τελικές αποφάσεις θα ληφθούν μετά τη λήξη του προγράμματος». Είναι, λοιπόν, πιθανό στο επόμενο Eurogroup να επαναλάβει ακριβώς το ίδιο. Στις Βρυξέλλες δημοσιογράφοι και αξιωματούχοι έκαναν πλάκα. «Το θέμα του ελληνικού χρέους θα συζητηθεί μετά το τέλος του κόσμου». Τσάμπα πήγε να υποχρεωθεί η Περιστέρα στη Λαγκάρντ…

Στο Eurogroup συζητήθηκαν, σύμφωνα με πληροφορίες, τα πρωτογενή πλεονάσματα ως το 2060 και μάλλον «κλείδωσε» η δέσμευση για πλεονάσματα 3,5% ως το 2022. Αν ο Τσίπρας έκανε δημοψήφισμα για την πρόταση των δανειστών το 2015, για αυτά τα σχέδια οφείλει να ρωτήσει τους πολίτες πόρτα-πόρτα. Αυτά βέβαια δεν είναι ζητήματα που τα λύνεις με δημοψήφισμα, αλλά με εκλογές μπορείς να κάνεις μια χαρά τη δουλειά σου.

Ο Πρωθυπουργός έχει μπροστά του τρεις εβδομάδες. Και αν το επόμενο Eurogroup είναι σαν και αυτό, τότε δεν θα έχει μπροστά του ούτε μέρα.  

protagon.gr

      

Ποιος αποβλακώνει περισσότερο. Το Survivor ή το πολιτικό σύστημα;

Το βράδυ που ψηφίστηκε το 4ο μνημόνιο, για πρώτη φορά πρωθυπουργός ζήτησε και μίλησε πολύ νωρίτερα χωρίς να έχει άλλη υποχρέωση. Αλλιώς θα έπεφτε ταυτόχρονα με το Survivor! Περί τα μεσάνυχτα της συνεδρίασης ο κ Τσακαλώτος παρότρυνε τους ομιλητές να μην το παρατραβάνε. «Έτσι κι αλλιώς ο λαός βλέπει Survivor», είπε. Χτες βράδυ οι ειδήσεις για δόση και χρέος πάτωσαν μπροστά στα παρασκήνια του Survivor. Οι Έλληνες έχουν διαλέξει. Είναι με τους μαχητές και όχι με τους μασητές.

Διανοούμενοι και διανοουμενίζοντες, εστέτ και ελιτιστές, πολιτικάντηδες με επίχρισμα κουλτούρας, αναμαλλιασμένοι επαναστάτες και φιλόσοφοι των καφέ της αριστερής όχθης του Σήκω Άννα είναι στα κάγκελα. Παρέα με τους καναλάρχες και τους μισθοφόρους τους που βλέπουν τις εισπράξεις από τις διαφημίσεις και τα ποσοστά τηλεθέασης να κατρακυλάνε μπροστά στη λαίλαπα του Survivor.

Λυσσάνε ενάντια στο Survivor. Για όλους αυτούς είναι κάτι χειρότερο από την τρόικα και τη μπλε φάλαινα που απειλεί τα παιδιά και τα χρηστά ήθη! Είναι ο αντίχριστος της αποβλάκωσης και της φτήνιας.

Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε; Η απάντηση είναι απλή: Δεν έχουν τίποτε. Τίποτε που να ενδιαφέρει το λαό απ αυτά που πουλάνε.

Ο λαός, που το’ χει δει το έργο πολλές φορές, ξέρει απ έξω την επόμενη ομιλία του πρωθυπουργού πριν τη γράψει ο λογογράφος του. Ξέρει απ έξω τις ομιλίες όλων των πολιτικών, αρχηγών και μη, πριν τις εκστομίσουν. Ξέρει όλες τις υποσχέσεις, τις καταγγελίες, τα «κι εσείς τα ίδια κάνατε», τις παπαρδέλες που αναμασάνε οι εκλεγμένοι στις χαβαλέ εκπομπές δήθεν πολιτικού λόγου στην τηλεόραση, αλλά και στις ελάχιστες σοβαρές εκπομπές, μετρημένες στα δάχτυλα του μισού χεριού.

Ο λαός έχει μπουχτίσει να ακούει τα ίδια ακαταλαβίστικα αγράμματα ελληνικά, που του’ χουν γίνει μητρική γλώσσα, να περιγράφουν από το πρωί μέχρι το βράδυ εδώ και 8 χρόνια τι θα γίνει με το έλλειμμα και το χρέος.

Έχει μπουχτίσει ν’ ακούει για διαφάνειες και καθαρότητες και να βλέπει τον Φώτη Μπόμπολα στο ακαταδίωκτο και στο απυρόβλητο, μόνο και μόνο επειδή έχει κάνει το «Έθνος» και τ’ άλλα φύλλα του συριζόφυλλα. Κι έχει μπουχτίσει να βλέπει τη νέα διαπλοκή υπουργών ενημέρωσης (!), τραπεζιτών και ολιγαρχών να αλλάζει πακέτα μετοχών σα να’ ναι πετσετάκια, μόνο και μόνο για να στηθεί ένα νέο σκηνικό Κοσκωτά. Εν ψυχρώ!

Έχει μπουχτίσει να ακούει εδώ και 8 χρόνια όλο για νέα μέτρα κι έχει μπουχτίσει να βλέπει τα εισοδήματά του και τις οικονομίες του να μειώνονται διαρκώς, χωρίς προοπτική να σταματήσει κάπου αυτή η ληστεία. Έχει μπουχτίσει μ αυτούς που του μασάνε τον κόπο του.

Ακούει νέα μέτρα και γυρνάει να δει Survivor. Γιατί εκεί μπορεί να κερδίσουν οι τύποι που ταυτίζεται μαζί τους και να χάσουν οι άλλοι που τους σιχαίνεται και να τους βλέπει.

Στην πραγματική ζωή δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσει ο ίδιος ή να χάσει αυτός που τον σιχαίνεται. Ο ίδιος θα χάνει, κι αυτός που τον σιχαίνεται θα του τρώει το βιός. Κάπου, έστω και στη φαντασία, πρέπει να κερδίσει. Το’ χει ανάγκη, όπως έχει ανάγκη το παιδί ν’ ακούει παραμύθια και να γίνεται με τη φαντασία του ο ήρωας.

Το Survivor τα σαρώνει όλα γιατί όλα έχουν απαξιωθεί. Και δεν έχουν απαξιωθεί έτσι, τυχαία. Ούτε τα’ χει απαξιώσει κάποιος άλλος. Έχουν απαξιώσει τους εαυτούς τους.

Οι πολιτικοί έχουν γίνει πιο αναξιόπιστοι από τον Σπαλιάρα και οι άλλες εξουσίες πιο αφερέγγυες από τον Χανταμπάκη. Οι δομές του κράτους για να υπηρετούν τους πολίτες είναι χειρότερες από τη Λάουρα και οι επαγγελματικές τάξεις δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τη διπροσωπία της Ευρυδίκης.

Σχεδόν όλη η ελληνική κοινωνία έχει την αγράμματη Παιδεία της Σόφης Πασχάλη και το λεξιλόγιο 1.000 λέξεων όλων των υπολοίπων εκτός του Χρανιώτη. Το κυριότερο: Το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας παράγει μαμόθρεφτα, που παθαίνουν σύνδρομο στέρησης άμα δε δουν και δεν ακούσουν την οικογένειά τους για 2- τρείς βδομάδες! Όπως οι πρωταγωνιστές του Survivor.

Σχεδόν όλη η νεοελληνική κοινωνία έχει ευνουχίσει τα παιδιά της με μια παιδολατρεία υπερπροστασίας και προβολής των ανεκπλήρωτων πόθων του κάθε γονιού. Φοράει στα παιδιά της τα δικά της συμπλέγματα. Με λίγες εξαιρέσεις.

Ο ήρωάς της είναι ένας τσαμπουκαλεμένος Ντελικανής, που δεν έχει μάθει να χάνει, έχει λυμένο το ζωνάρι του για καυγά σε πρώτη ευκαιρία και τον οποίο τον υπονομεύουν, όπως και στην πραγματική ζωή, όλοι οι δήθεν καθωσπρέπει, όλα τα παράσιτα και οι χειρότεροί του, κάνοντάς τον έτσι τον ιδανικό ήρωα- θύμα. Ό,τι λατρεύει ο λαός στον Ντάνο. Ένα πρότυπο δυνατού, πρωτόγονου αγωνιστή του περασμένου και προπερασμένου αιώνα, για μια κοινωνία που αδυνατεί να συντονιστεί με το σήμερα και να προχωρήσει στο αύριο. Ο Μασίστας και η βασίλισσα του Σαββά ένα πράμα.

Το Survivor σαρώνει τα πάντα γιατί ακόμα και το πρότυπο της πονηριάς του Έλληνα, με την καλύτερη και τη χειρότερη έννοια, ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του γαλίφη και διπλωμάτη Μάριου, ενώ η χαμογελαστή μέχρι ακραίας αφέλειας Σάρα, με την αποδημήσασα εις Ελλάδα αξιοπρεπέστατη Ελισάβετ συγκινούν ως μεγαλομπεμπέκες κάθε καλοκάγαθη χορδή που είναι ζωντανή ακόμα σε κάποιες ψυχές.

Ώριμες γυναίκες δε βλέπουμε και ώριμους άντρες δε βλέπουμε. Σάμπως βλέπουμε πολλούς στην πραγματική κοινωνία;!

Το έργο είναι στημένο με τέτοια μαεστρία και καθοδηγημένο με μαεστρία ακόμα και εκεί που είναι στημένο (γιατί σε κάποια επεισόδια κάνει μπάμ), που υποχρεώνει σχεδόν τον θεατή να ταυτιστεί με ανθρώπους ή με ομάδες μέχρι σημείου φανατισμού και εξάρτησης. Κυρίως, και εδώ είναι το μυστικό, επειδή σχεδόν όλοι από τα περίπου 2,5 εκατομμύρια που το βλέπουν κάθε μέρα που παίζεται αναγνωρίζουν στους πρωταγωνιστές κάτι από τον εαυτό τους και πιστεύουν ότι είναι καθαρό!

Αυτός ακριβώς είναι κι ο λόγος που το Survivor ισοπεδώνει όλα τα άλλα στο πέρασμά του. Επειδή ο λαός ξέρει ότι όλα τα άλλα είναι στημένα και βρώμικα. Για το Survivor δεν το ξέρει. Αν φανεί κάτι τέτοιο εξόφθαλμα οποιαδήποτε στιγμή, το παιχνίδι θα καταρρεύσει.

Το Survivor σαρώνει σε προτίμηση ακόμα και τις χτεσινές ειδήσεις για το χρέος και τη δόση. Αλλά, σ αυτό δε φταίει το Survivor. Φταίνε όλοι αυτοί που με τα πολιτικά τους ψέματα, με την ανικανότητά τους, με την αφερεγγυότητά τους, με τη διαρκή κοροϊδία του λαού και με τη διαρκή και ξεδιάντροπη κλοπή του κόπου του, όχι μόνο αυτά τα χρόνια, αλλά και τα προηγούμενα, έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου.

Ο λαός στην Ελλάδα ζει το δικό του, αληθινό Survivor. Πασχίζει να επιζήσει στις συνθήκες ανασφάλειας, φτωχοποίησης και απουσίας μέριμνας και υποδομής, σε ένα κράτος διαλυμένο, που διολισθαίνει σε όλο και μεγαλύτερη αμορφωσιά και αγριότητα. Σε ένα Survivor πραγματικού αγώνα επιβίωσης. Κυρίως γι αυτούς που κινούνται στον άσπρο κόσμο και όχι στον μαύρο.

Το Survivor σαρώνει γιατί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού προτιμάει τους ήρωες της οικογένειάς του και της διπλανής πόρτας από τους απατεώνες της δημόσιας ζωής που παριστάνουν τους ήρωες.

Και μ αυτή την έννοια το Survivor είναι πιο καθαρό απ το βρώμικο πολιτικοοικονομικό παιχνίδι. Αποβλακώνει; Το βέβαιο είναι ότι είναι πιο ανώδυνο από την πολιτική και κοινωνική αποβλάκωση που φέρνει το πολιτικό σύστημα.

Το κακό είναι που δεν έχει την παιδεία η κοινωνία να παλέψει να ανατρέψει τους απατεώνες της πολιτικής ζωής και καταφεύγει, όπως τα παιδιά, στο χώρο της φαντασίας και της προστασίας της οικογένειας και των ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Αλλά, αυτός ο ευνουχισμός της έχει γίνει από τους ανεύθυνους του πολιτικού και παιδευτικού συστήματος.

Μόνο, που η οικονομική και κοινωνική καταστροφή που περιμένει τη χώρα δεν έχει όμοιά της στο Survivor. Και θα επιζήσουν όσοι από την κοινωνία δεν είναι ούτε Σπαλιάρας ούτε Λάουρα ούτε κανείς από όσους μπεμπεκίζουν μέσα στο Survivor και έξω απ αυτό. Θα επιζήσουν όσοι ξέρουν να ζουν μακριά από τα φουστάνια της μάνας τους και από τις πλάτες του πατέρα τους. Και μακάρι να γίνουν πρότυπα και για τους επόμενους.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr