Δόθηκε παράταση ενός μήνα για το πρόστιμο 250€ σε 1,1 εκατ. ιδιοκτήτες οχημάτων

Αφορμή για την παράταση στάθηκαν τα λάθη που προέκυψαν κατά την διασταύρωση των στοιχείων 

Κανονικά θα πληρωθούν τα παράβολα για τα ανασφάλιστα οχήματα , αλλά με παράταση ενός μήνα αντί για προθεσμία οκτώ ημερών (όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί), όπως γνωστοποίησε στον ΣΚΑΪ ο πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθήνας, Γιάννης Χατζηθεοδοσίου, μετά από επικοινωνία που είχε με το υπουργείο Οικονομικών.

Η κυβέρνηση μελετά τη μείωση του σχετικού προστίμου για τα δίκυκλα μικρού κυβισμού, από τα 250 ευρώ στο επίπεδο των 100 ευρώ, ώστε να καταστεί αναλογικό το μέτρο.

Στις 14 Ιουνίου, περισσότεροι από 1,15 εκατομμύρια φορολογούμενοι έλαβαν στο ηλεκτρονικό τους ταχυδρομείο το ίδιο ειδοποιητήριο, με το οποίο τους ανακοινωνόταν η επιβολή προστίμου 250 ευρώ για το ανασφάλιστο όχημά τους.

Η διασταύρωση των στοιχείων τους έγινε ύστερα από εκτεταμένη ηλεκτρονική έρευνα της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, η οποία τελείωσε στις 6 Ιουνίου.

Όλοι όσοι έλαβαν το συγκεκριμένο ειδοποιητήριο, είναι υποχρεωμένοι να καταβάλουν το ποσό που αντιστοιχεί στο προβλεπόμενο διοικητικό πρόστιμο, ακόμα και αν ασφάλισαν το όχημα τους μετά την ταυτοποίηση των στοιχείων τους στις 6 Ιουνίου, αλλά πριν την αποστολή του e-mail στις 14 Ιουνίου.

Οι ιδιοκτήτες των οποίων τα οχήματα είναι ανασφάλιστα υποχρεούνται να πληρώσουν το παράβολο προκειμένου να μπορέσουν να ασφαλίσουν τα οχήματά τους.

Τα στοιχεία όσων δεν πληρώσουν θα σταλούν στις αρμόδιες αστυνομικές αρχές που θα προχωρήσουν στην επιβολή των (αυστηρότερων) μέτρων που προβλέπει η ισχύουσα νομοθεσία, δηλαδή στην αφαίρεση των πινακίδων και της άδειας κυκλοφορίας των συγκεκριμένων οχημάτων καθώς και στην επιβολή αυξημένου προστίμου.

Αφορμή για την παράταση στάθηκαν τα λάθη που προέκυψαν κατά την διασταύρωση των στοιχείων που μέχρι στιγμής φτάνουν τις 200.000, σύμφωνα με τον κ. Χατζηθεοδοσίου.

Το πλήρες κείμενο του ειδοποιητηρίου έχει ως εξής:

«Σας γνωρίζουμε ότι κατά τη διασταύρωση που διενεργήθηκε στις 06/06/2017, του αρχείου του συνόλου των κυκλοφορούντων οχημάτων και του αρχείου των κυκλοφορούντων με ασφαλιστική κάλυψη κατ' εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 5α του Π.Δ.237/1986, όπως ισχύει, προέκυψε ότι το ανωτέρω όχημά σας ήταν ανασφάλιστο. Το γεγονός αυτό αποτελεί παράβαση της ισχύουσας νομοθεσίας και επισύρει τις κυρώσεις που προβλέπονται από τις διατάξεις της παρ.4 του άρθρου 5 και του άρθρου 12 του Π.Δ.237/1986, όπως ισχύει.

Κατόπιν των ανωτέρω θα πρέπει να προβείτε άμεσα στην ασφάλιση του οχήματος, έχοντας προηγουμένως καταβάλει την αξία του προβλεπόμενου από τις ίδιες διατάξεις παραβόλου, ύψους διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.

Σας ενημερώνουμε ότι για την πληρωμή του οφειλόμενου παραβόλου έχει δημιουργηθεί παράβολο από την Α.Α.Δ.Ε. για κάθε Α.Φ.Μ. ιδιοκτήτη, το οποίο φέρει τον ίδιο αριθμό με τον αριθμό πρωτοκόλλου της παρούσας. Ανάκτηση και πληρωμή του μπορεί να γίνει μέσα από την εφαρμογή e-Παράβολο, στον ιστότοπο www.aade.gr

Το παράβολο οφείλεται σε κάθε περίπτωση σύναψης ασφαλιστηρίου συμβολαίου μετά την ημερομηνία διασταύρωσης, ακόμα και αν το συμβόλαιο έχει συναφθεί πριν την ενημέρωση με την παρούσα επιστολή του ιδιοκτήτη του οχήματος.

Σε περίπτωση συνιδιοκτησίας, απαιτείται η πληρωμή μόνο ενός παραβόλου.

Στις περιπτώσεις που μη ορθώς το όχημά σας περιλαμβάνεται στον κατάλογο των μη ασφαλισμένων, θα πρέπει, κατά περίπτωση, να ακολουθείται η κατωτέρω διαδικασία:

• Αν ήταν ασφαλισμένο κατά την ημερομηνία διασταύρωσης, θα πρέπει να απευθυνθείτε στην ασφαλιστική επιχείρηση στην οποία το έχετε ασφαλίσει, προκειμένου να γίνουν οι εκ μέρους της αναγκαίες ενέργειες

• Αν δεν σας ανήκε ποτέ ή έχει αλλάξει αριθμό κυκλοφορίας ή έχει διαγραφεί ή ήταν σε ακινησία κατά την ημερομηνία διασταύρωσης θα πρέπει να απευθυνθείτε στην αρμόδια για τη φορολογία σας Δ.Ο.Υ. προσκομίζοντας τα απαραίτητα δικαιολογητικά (βεβαίωση ακινησίας ή ιστορικό μεταβολών του συγκεκριμένου οχήματος από την αρμόδια Περιφερειακή Υπηρεσία Μεταφορών, στην οποία έχει εκδοθεί η άδεια κυκλοφορίας του κ.λπ.)

• Αν υπάρχει λάθος στα στοιχεία της άδειας κυκλοφορίας ή το όχημα δεν σας ανήκει πλέον, θα πρέπει να απευθυνθείτε στην αρμόδια, κατά τα προαναφερθέντα, Περιφερειακή Υπηρεσία Μεταφορών.

• Αν υποβλήθηκε αίτηση μεταβίβασης του οχήματος σε Κ.Ε.Π. και δεν έχει εκδοθεί ακόμα η νέα άδεια κυκλοφορίας, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε οποιαδήποτε Δ.Ο.Υ. προσκομίζοντας σχετική βεβαίωση του Κ.Ε.Π. για την υποβολή του αιτήματος μεταβίβασης

• Αν υπάρχει εξαίρεση της υποχρεωτικής ασφάλισης κατ' εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 3 του π.δ.237/1986 (ΦΕΚ Α΄ 331), όπως ισχύει, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε οποιαδήποτε Δ.Ο.Υ., προσκομίζοντας τα σχετικά δικαιολογητικά.

Στην περίπτωση που το όχημά σας εντοπίσθηκε και από την Αστυνομική Αρχή και επιβλήθηκαν οι ποινές και τα πρόστιμα της παρ.4 του άρθρου 5 και του άρθρου 12 του π.δ.237/1986, όπως ισχύουν, δεν απαιτείται η πληρωμή του παραβόλου των 250,00 ευρώ για την έκδοση ασφαλιστηρίου συμβολαίου. Θα πρέπει όμως, πριν την έκδοση ασφαλιστηρίου συμβολαίου, να απευθυνθείτε σε οποιαδήποτε Δ.Ο.Υ. προσκομίζοντας τη σχετική πράξη της Αστυνομικής Αρχής για τη γνωστοποίηση της εξαίρεσής σας από την υποχρέωση πληρωμής του παραβόλου.

Τα παράβολα που δεν θα χρησιμοποιηθούν, καθώς και αυτά που δημιουργήθηκαν για οχήματα που εξαιρέθηκαν κατά τα προαναφερθέντα από τον κατάλογο των μη ασφαλισμένων, ακυρώνονται αυτόματα.

Σε περίπτωση μη συμμόρφωσής σας με τα προαναφερθέντα, μετά την παρέλευση διμήνου από την έκδοση της παρούσας, τα στοιχεία σας και τα στοιχεία του οχήματός σας θα αποσταλούν στην αρμόδια Αστυνομική Αρχή προκειμένου να επιβληθούν οι προβλεπόμενες κυρώσεις (αφαίρεση στοιχείων κυκλοφορίας κ.λ.π.)».  

 www.skai.gr 

Κύριε υπουργέ Παιδείας είσαστε συνυπεύθυνος στο έγκλημα

Εάν στη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ ο υπουργός Παιδείας είχε αρνηθεί να παρέμβει και να ανταποκριθεί σε 500 φοιτητές που εγγράφως του κατάγγελναν εμπόριο ναρκωτικών στα πανεπιστήμιά τους, πιθανώς να του ασκούσε δίωξη κάποια δικαστική Αρχή για κάλυψη ή υπόθαλψη ή ενθάρρυνση εγκληματιών. Στην Ελλάδα είναι Τετάρτη.

Η ιστορία είναι ίσως γνωστή, αλλά η απάντηση του υπουργού Παιδείας στους φοιτητές είναι επιεικώς ανατριχιαστική! Εν συντομία: 471 φοιτητές της Πολυτεχνικής Θεσσαλονίκης κατάγγειλαν στη σχολή τους ενυπόγραφα ότι αρνούνται να παρακολουθήσουν μαθήματα γιατί το κτήρια των σπουδών τους έχουν γίνει άντρα διακίνησης ναρκωτικών και στέκια  υπόκοσμου, από τον οποίο κινδυνεύουν οι φοιτητές.

Η απάντηση του υπουργού ήταν ότι η εξαφάνιση του υπόκοσμου από τα πανεπιστήμια είναι δουλειά ενός ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος και του συλλόγου καθηγητών. Κάθε φορά που έγινε αυτό στον κόσμο- είπε ο υπουργός- τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν. Και συμπλήρωσε ότι η παρέμβαση της αστυνομίας δεν έλυσε ποτέ το πρόβλημα.

Κατ αρχήν θέλω να πληροφορήσω τον υπουργό ότι ΠΟΥΘΕΝΑ στον κόσμο η τήρηση του ποινικού νόμου στα πανεπιστήμια δεν είναι ευθύνη των φοιτητών και των καθηγητών.

Δεύτερον να τον πληροφορήσω ότι ΠΟΥΘΕΝΑ στον πλανήτη δεν ομαλοποιήθηκε τίποτε ποινικό από την παρέμβαση των φοιτητών και των καθηγητών, είτε πυροσβεστικά είτε διαρκώς. Ούτε στο Μπέρκλεϊ, ούτε στη Σορβώνη, ούτε στη Λειψία, ούτε στο London School of Economics, ούτε στο Paris, ούτε στο UCLA, ούτε στη Μόσχα, στην Αβάνα, στη Μπογκοτά ή στο Σαν Κριστόμπαλ ντε λας Κάσας επί subcomantante Marcos. ΠΟΥΘΕΝΑ.

Τρίτον να τον πληροφορήσω ότι σοκαρίστηκα όταν πριν από 20 χρόνια βρέθηκα μπροστά σε σεκιουριτάδες που μου ζήτησαν ταυτότητα για να μπω στη Σορβώνη, στην οποία έμπαινες παλιά σαν αέρας. Και σοκαρίστηκα όταν έμαθα ότι είχαν προσληφθεί με τη σύμφωνη γνώμη φοιτητών και καθηγητών μπροστά στο όργιο ποινικών που είχαν κατακλύσει το πανεπιστήμιο. Αυτό δεν έχει εμποδίσει φοιτητές και καθηγητές να τα καίνε στους δρόμους κάθε φορά που θεωρούν ότι απειλείται η Δημοκρατία, η Παιδεία, η Ελευθερία. Φυλάγοντας το σπίτι τους για ορμητήριο Γνώσης και Αγώνα.

Και μιλάω για τη γαλλική νεολαία, την πιο ανατρεπτική και συνειδητοποιημένη εδώ και δεκαετίες, που δεν έχει πάψει να είναι στα πεζοδρόμια και να συγκρούεται με το κράτος, όπως είναι το φυσικό να κάνει καθένας που είναι πριν, κατά και αμέσως μετά την εφηβεία.

Τέταρτον, να πληροφορήσω τον υπουργό ότι το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα είναι αυτό των 471 που με υπογραφές και όχι με κουκούλες κατάγγειλαν το μπορντέλο που έχουν καταντήσει τα πανεπιστήμια η αδιαφορία φοιτητών και καθηγητών και, κυρίως, η αδιαφορία του κράτους. Του υπουργείου Παιδείας. Για την ακρίβεια, όχι η αδιαφορία. Η ΔΕΙΛΙΑ.

Να πληροφορήσω τον υπουργό ότι τελευταία φορά που υπήρξε ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα ήταν το 1971- 73, που έδωσε στη χώρα τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΖΙΚΗ αντίσταση στη χούντα: Τη Νομική και το αποκορύφωμά της που ήταν το Πολυτεχνείο. Όλα τα μετέπειτα  δήθεν κινήματα δεν έδωσαν τίποτε σοβαρό ούτε στην Παιδεία ούτε στη Δημοκρατία. Έδωσαν στο χαβαλέ.

Να πληροφορήσω τον υπουργό ότι στις φοιτητικές εκλογές, κορυφαία δημοκρατική διαδικασία, απέχει συνήθως το 60% των φοιτητών! Και από το υπόλοιπο 40% η φοιτητική παράταξη της ΝΔ, δηλαδή οι συντηρητικοί, παίρνει τους μισούς! Με δεύτερη και πολύ πίσω, άλλοτε τους φοιτητές που υποστηρίζουν το ΠΑΣΟΚ και άλλοτε εκείνους του ΚΚΕ. Οι αριστερίστικες και ανατρεπτικές και ελευθεριακές παρατάξεις παίρνουν κάτι πάνω από 3% έως κάτι κάτω από 1%. Αυτό είναι το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια!!

Να πληροφορήσω τον υπουργό, ότι το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα το γεννάει η ΕΜΠΝΕΥΣΗ. Από κάποιον εμπνέεται. Από ποιόν να εμπνευστεί το ελληνικό; Από τους απατεώνες στην πλειονότητά τους πολιτικούς εδώ και πάνω από τρείς δεκαετίες; Από τους εξαφανισμένους έως ανύπαρκτους επαναστάτες της διανόησης και του λόγου; Από τους καλοβολεμένους καθηγητές που ξεσηκώνονται μόνο όταν θίγονται τα κεκτημένα τους και όταν απειλείται το ανεξέλεγκτο της δουλειάς τους; Από τα διεφθαρμένα ή σταλινικά κόμματα; Από το αλλοπρόσαλλο υπουργείο;

Το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα είναι ευθύνη όλων αυτών. Και επομένως και του κόμματος, των διανοούμενων και του υπουργείου του συγκεκριμένου υπουργού. Κοινώς, είναι σαν τα μούτρα τους!

Δεν θα πληροφορήσω τον υπουργό για τα συμβούλια των καθηγητών. Επειδή τα ξέρει καλύτερα ως μετέχων επί χρόνια. Τι έκανε έμπρακτα για να αντιμετωπίσει το ανεξάρτητο κράτος των εξωπανεπιστημιακών στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη; Των ποινικών και στις δύο πανεπιστημιουπόλεις; Να του πω εγώ: Τους υπέθαλπε. Όπως τους υποθάλπουν και όλοι οι καθηγητές που αρνούνται να καθαρίσουν το χώρο των πανεπιστημίων από τον υπόκοσμο.

Να πληροφορήσω τον υπουργό ότι εμείς οι πολίτες ξέρουμε γιατί ο ίδιος και οι όμοιοί του συνυπεύθυνοι για τα πανεπιστήμια δεν τα ξεκαθαρίζουν από τον υπόκοσμο. Γιατί είναι ΔΕΙΛΟΙ. Γιατί έχουν συμφέρον να είναι ΕΤΣΙ τα πανεπιστήμια. Γιατί έχουν πελάτες και ψηφαλάκια μέσα στα πανεπιστήμια και μέσα στις νομολογίες κάθε κυβέρνησης. Γιατί, όπως και κάθε ΜΕΣΟΣ Έλληνας δεν θέλουν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Είναι κι αυτοί ΕΥΘΥΝΟΦΟΒΟΙ.

Να πληροφορήσω τον υπουργό ότι το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα είναι αυτό που με το θάρρος της υπογραφής του καταγγέλλει και απαιτεί δρώντας. Δεν είναι τα ανώνυμα κουκουλοφόρα θρασύδειλα γκρουπούσκουλα που είναι στα καρφιά, όταν δεν πληρώνονται από υπηρεσίες για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά.

Να πληροφορήσω τον υπουργό, τέλος, ότι όταν αρνείται να παρέμβει προς τα πανεπιστήμια για να παράσχει την υπεύθυνη συνδρομή του υπουργείου για να προστατευτούν οι φοιτητές, σε μια κατάσταση Κολομβίας που είναι γνωστή σε όλους εδώ και χρόνια, είναι τουλάχιστον συνένοχος.

Τα πανεπιστήμια δεν έχουν ανάγκη ούτε από αστυνομοκρατία ούτε από ρωμαλέα κινήματα και τρίχες κατσαρές. Τα ρωμαλέα φοιτητικά κινήματα τα είδαμε στα τρία μνημόνια που υπογράψαν  οι κυβερνήσεις χωρίς να ανοίξει ρουθούνι!!!! Εκεί χρειάζονταν.

Τα πανεπιστήμια χρειάζονται απλή τήρηση των νόμων που υπάρχουν και δεν εφαρμόζονται. Δηλαδή χρειάζονται καθηγητές με κότσια, φοιτητές με πολιτική και κοινωνική συνείδηση και κυβερνήσεις με υπευθυνότητα. Αντί γι αυτά τα τρία έχουμε τα τρία κακά της μοίρας μας.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης  

liberal.gr

Η απόλυτη πολιτική μοναξιά του Αλέξη

Του Γιάννη Σιδέρη

Ηταν Σάββατο, 21 Μαΐου του 2016. Στη Βουλή ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο με μέτρα φωτιά («κόκκινα» δάνεια, αυτόματο «κόφτη» περικοπή δαπανών, ιδιωτικοποιήσεις, πακέτο των έμμεσων φόρων). Προβεβλημένο κυβερνητικό στέλεχος, εκ των άμεσων συνομιλητών του πρωθυπουργού, μου είπε στο καφενείο της Βουλής, σε λίγες μέρες θα δεις ότι το μέλλον έχει συνεργασία και με ΠΑΣΟΚ, ενώ ο Κυριάκος δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός.

Σε λίγες μέρες «είδα». Την 1η Ιουλίου κατατέθηκε το νομοσχέδιο για την απλή αναλογική. Ο σχεδιασμός έγινε φανερός. Θα πρόσφεραν στο ΠΑΣΟΚ το δέλεαρ των επιπλέον εδρών, ως εκ τούτου αυτό, μετά χαράς και ασμένως θα ψήφιζε το νόμο. Οψέποτε γίνονταν εκλογές δεν θα εκλεγόταν αυτοδύναμη κυβέρνηση, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως και όποιο άλλο κόμμα του μεσαίου χώρου, θα συνέχιζε αμέριμνος να κατέχει την εξουσία.

Υπάρχει μια διαχρονική έλλειψη κατανόησης της τρέχουσας πραγματικότητας και της περιρρέουσας ατμόσφαιράς της, που εντοπίζεται στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Εχουν την ψευδαίσθηση ότι αφού είναι αριστεροί, έχουν πάντα δίκιο (το είπε πρόσφατα και ο υπουργός Υγείας κ. Ξανθός «Η διαφορά μας με τους άλλους δεν είναι πως είμαστε καλύτεροι, αλλά πως είμαστε αριστεροί και άρα δεν θέλουμε τις ανισότητες»). Είναι μεγαλωμένοι με την οίηση της «δρακογενιάς», θεωρούν εαυτούς κληρονόμους ηρωικών εποχών και ηρωικών αγώνων. Όπως το είπε ο Νίκος Φίλης στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, «είμαστε κυβέρνηση ζώντων τε και τεθνεώτων». Φυσικά οι τεθνεώτες, την ιστορία των οποίων οικειοποιούνται, βρέθηκαν στην κόλαση του πυρός, έκαναν τη ζωή τους παρανάλωμα, έζησαν αφόρητες κακουχίες, τη θυσίασαν σε μια ιδέα (ασχέτως αν ήταν βιώσιμη ή ψευδής, δεν αφορά στο παρόν κείμενο).

Ετούτοι, τα μόνα… ηρωικά που έκαναν, ήταν τα εύκολα και δήθεν αγωνιστικά: Κάποιες πορείες, κάποιες καταλήψεις σχολείων στους καιρούς της ΠΑΣΟΚικής υπέρ-ανοχής (όπου ανέτειλε και το άστρο του Αλέξη), ή βγήκαν στο δρόμο με τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, και τα έκαναν - ομού  μετ΄ άλλων - «λαμπόγυαλο», όταν ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επέσυρε την Αστυνομία από φόβο μήπως υπάρξει και δεύτερος νεκρός. Έτσι «αγωνίστηκαν» εκ του ασφαλούς, χωρίς κανένα διακύβευμα. Ενίοτε έκαναν και αγωνιστικό τουρισμό, όπως στη Γένοβα, κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, στην οποία βρέθηκε και ο Αλέξης.

Δεν τα παραθέτουμε αυτά με απαξιωτική διάθεση. Αυτά αντιστοιχούσαν στη γενιά τους, αυτά έκαναν. Απαξιωτικό είναι να θεωρούν εαυτούς συνεχιστές εκείνων που χαράμισαν τις ζωές τους.

Με αυτή την κληρονομημένη κομπορρημοσύνη αράδιαζαν υπερφίαλες υποσχέσεις προς πάσα κατεύθυνση (πολλοί τις πίστευαν ακράδαντα, όπως ας πούμε ο πρώτος κυβερνητικός εκπρόσωπος Γαβριήλ Σακελλαρίδης, που πήρε των ομματιών του). Άλλοι, πιο κυνικοί, εισηγήθηκαν στον Αλέξη «τώρα είναι η ευκαιρία που από πάντα περιμέναμε. Ας βγούμε και βλέπουμε». Και αυτοί ακόμη, οι κυνικοί, δεν είχαν πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας.

Όλοι τους ήταν όμηροι του ιδεολογικού τους μυθεύματος ότι ήταν απλώς θέμα πολιτικής απόφασης να εξέλθει η χώρα από το καθεστώς των μνημονίων, να απεγκλωβιστούμε από τη λιτότητα, να ανθίσει η οικονομία υπέρ των φτωχών τάξεων (και εναντίον των μενουμε-ευρώπηδων, που είπε ο Κυρίτσης, καθώς στα μάτια τους αυτοί, όπως και οι «παραιτηθείτε» φαντάζουν ως τα καλοζωισμένα στρώματα της κοινωνίας, με άκρες στον κρατικό κορβανά, που μέσω αυτού απομυζούν το αίμα των λαϊκών τάξεων).

Γνωστά εν ολίγοις τα ανωτέρω, τα αναφέραμε για να σκιαγραφήσουμε το πλαίσιο σκέψης και τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος. Εξ αυτών γίνεται κατανοητό γιατί θεωρούσαν ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ένα ευκαιριακό κόμμα - άθυρμα, χωρίς ιστορική πορεία, που απλώς στέκεται ως ανάχωμα και συγκρατεί τις εκμεταλλευόμενες τάξεις από το να εισρεύσουν νικηφόρες στην Αριστερά.

Άλλωστε αυτή ήταν και η άποψη του ΚΚΕ από το οποίο προήλθε ο κ. Τσίπρας και πλείστοι σύμβουλοί του. Το ότι (καλό ή κακό το ΠΑΣΟΚ, δεν αφορά στο κείμενο) μπορεί να ήταν έκφραση ενός ιστορικού ρεύματος, της Κεντροαριστεράς, που ερχόταν με διάφορες κομματικές μορφές, τουλάχιστον από τα τέλη του 19ου αιώνα, το ότι ήταν μία από τις τρεις ιστορικές παρατάξεις της χώρας (οι άλλες δύο: η Δεξιά και η κομμουνιστική Αριστερά), δεν τους αφορούσε. Ήταν και άψητοι οι περισσότεροι, ενώ λόγω ηλικίας δεν είχαν παραστάσεις: Το «βρώμικο '89», και η οδυνηρή έκπληξη που ένιωσαν, όταν το ΠΑΣΟΚ κράτησε, παρότι νόμιζαν ότι θα το διαγουμίσουν, δεν τους δίδαξε.

Αυτή η απαξιωτική στάση περί του «κόμματος –αθύρματος» κυριάρχησε και στην αντιμνημονιακή υστερία του ΣΥΡΙΖΑ. Φουσκωμένοι - και εσωτερικά – από τα ποσοστά που ελάμβαναν, εκτόξευσαν οργή και χολή στους «γερμανοτολιάδες», τους «προδότες», τους «Τσολάκογλου», κλπ. Ουδέποτε κατάλαβαν - ούτε και τώρα έχουν καταλάβει – πόσες πληγές άνοιξαν στον κοινωνικό χώρο που ιδεολογικά φέρεται ως όμορος, και τον οποίο με την απλή αναλογική θέλησαν να δελεάσουν και να τον καταστήσουν υποπόδιο της διατήρησής τους στην εξουσία.

Η Φώφη Γεννηματά, από ιδεολογική κουλτούρα είναι ίσως «των λοιπών προοδευτικών δυνάμεων». Δεν έχουμε πάντως πληροφορίες, άρα δεν μπορούμε να ξέρουμε, εάν θα είχε ενδώσει. Και να το προσπαθούσε όμως, θα έβρισκε έντονες αντιστάσεις εντός του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ, οι οποίες θα πήγαζαν από δύο πλευρές: Η πρώτη ήταν τα κεντρικά στελέχη που είχαν περάσει από θώκους εξουσίας, είχαν εμπειρία κυβερνησιμότητας, θεωρούσαν καταστροφική τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, και αυτοκτονική την πρόσδεση του κόμματος σε αυτόν. Η άλλη πλευρά ήταν τα μεσαία στελέχη και τα μέλη, αυτά που βρίσκονταν μέσα στην κοινωνία, και είχαν υποστεί τις επιθέσεις, τις βρισιές, τους τραμπουκισμούς, τις κατηγορίες, από τα απύλωτα στόματα των τοπικών Συριζαίων. Δεν υπήρχε περίπτωση η Γεννηματά να συναινέσει και να μη δει το κόμμα της να διαλύεται.

Αυτό δεν το είχαν συνυπολογίσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε επίσης έχουν κατανοήσει ότι η τότε συμπεριφορά τους προς τους Πασόκους (συνάμα με την νυν διακυβέρνησή τους), προσδιορίζει και το μέλλον, στερώντας τους εν δυνάμει συμμάχους.

Ήδη η κ. Γεννηματά και με τις χθεσινές της απαντήσεις κατά τη συνάντηση με τον κ. Τσίπρα, απέκοψε κάθε προοπτική συνεργασίας προ εκλογών. Η ίδια λέει ότι και μετά τις εκλογές δεν θα συγκυβερνούσε μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο λέει και ο Βενιζέλος, ενώ αποτελεί κυρίαρχη πεποίθηση και στο «σώμα» ΠΑΣΟΚ. Το Ποτάμι ακόμη και να μπει στη Βουλή έχει μικρές δυνάμεις για να στηρίξει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στην περίπτωση που πάμε σύντομα σε διαδοχικές εκλογές και οι δεύτερες γίνουν με την απλή αναλογική. Το ΚΚΕ δεν το συζητάει, η ΧΑ δεν συζητάται. Μένει ο κ. Λεβέντης, που δεν μπορούν από τώρα να προβλεφθούν οι τότε διαθέσεις του, και ο συγκυβερνήτης Πάνος - αν μπει και αυτός στη Βουλή.

Η πολιτική μοναξιά του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτη. Το έχει πει η λαϊκή θυμοσοφία: Όπως έστρωσες…

(φωτογραφία: SOOC)

liberal.gr

Τι ήθελε ο Καμμένος από τον ισοβίτη;

Αυτή τη φορά δεν είναι η φαιδρότητα που φέρνει τον Πάνο Καμμένο στην κορυφή της ειδησεογραφίας, αλλά μία καταγγελία για την οποία οφείλει να απαντήσει η κυβέρνηση. Πώς είναι δυνατόν ο υπουργός Εθνικής Αμυνας να διαπραγματεύεται με έναν ισοβίτη;

Του Κώστα Γιαννακίδη

Το 1992 ο Πάμπλο Εσκομπάρ συμφώνησε με την κυβέρνηση της Κολομβίας να μπει στη φυλακή για κάποιο χρονικό διάστημα, για τα μάτια του κόσμου και, κυρίως, των Αμερικανών.

Ο Εσκομπάρ έγινε ο πρώτος κρατούμενος στον κόσμο που έχτισε τη φυλακή του, η οποία ονομάστηκε La Cathedral, Καθεδρικός Ναός. Καμία σχέση με εκκλησία. Θύμιζε περισσότερο ένα κλαμπ για κυρίους. Είχε όλα όσα μπορούσε να ποθήσει ένας άνδρας, ενώ φράχτης και ένοπλοι φρουροί κρατούσαν τη σύζυγο μακριά. Για να μπει στο χρυσό κλουβί του, ο Εσκομπάρ, διαπραγματεύτηκε σκληρά με την κυβέρνηση και με τον ίδιο τον υπουργό Δικαιοσύνης. Συνεπώς είναι ψευδές και άδικο να υποδεικνύεται ως πρωτοφανής η επικοινωνία του Πάνου Καμμένου με έναν ισοβίτη, για υπόθεση ναρκωτικών. Εχει ξανασυμβεί στο γραφικό Μεντεγίν της φίλης Κολομβίας που, αν και τόσο μακριά, συχνά δείχνει τόσο, μα τόσο κοντά μας.

Η υπόθεση, σε γενικές γραμμές, έχει ως εξής: το πλοίο Noor1 κατασχέθηκε με μεγάλη ποσότητα ηρωίνης. Ο ιδιοκτήτης του πλοίου εκτίει ποινή ισοβίων. Δημοσιεύματα (στην εφημερίδα «Καρφί» και στο περιοδικό Unfollow) υποστηρίζουν, παραθέτοντας ηχογραφημένες συνομιλίες, ότι ο υπουργός Εθνικής Αμυνας και ένας ανακριτικός υπάλληλος του Λιμενικού, ήρθαν σε διαπραγμάτευση με τον ισοβίτη πλοιοκτήτη, προκειμένου να εμπλέξει στην υπόθεση τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Πέρα από τις συνομιλίες, του ισοβίτη με τον ανακριτικό υπάλληλό, υπάρχουν φωτογραφίες από τις κλήσεις και τον λογαριασμό του κινητού του που, πράγματι, αποδεικνύουν ότι δέχθηκε τηλεφωνήματα από αριθμό που χρησιμοποιεί ο Πάνος Καμμένος.

Σηκώθηκε κουρνιαχτός, τα κόμματα απευθύνουν ερωτήσεις προς την κυβέρνηση, ενώ ο υπουργός Δικαιοσύνης, στηλίτευσε την αντίδραση της ΝΔ, αλλά δεν διέψευσε το γεγονός. Ομοίως και ο Πάνος Καμμένος. Δεν διέψευσε τις επαφές του με τον ισοβίτη. Είπε ότι ο κρατούμενος ζήτησε δικαστική προστασία για να καταθέσει στοιχεία και ο ίδιος (ο Καμμένος, δηλαδή), ενημέρωσε τον αρμόδιο υπουργό και τις δικαστικές αρχές. Εδώ υπάρχει μία χαριτωμένη σύμπτωση: την ώρα που έβγαιναν αυτά τα στοιχεία, ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε προς τον τούρκο ομόλογό του ότι στην Ελλάδα υπάρχει ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.

Ελάτε όμως να δούμε μερικά ενδιαφέροντα ερωτήματα, ξεκινώντας από τα πιο απλά, για να φτάσουμε στα πιο σημαντικά.

Πώς γίνεται ένας ισοβίτης να διαθέτει κινητό τηλέφωνο μέσα στη φυλακή; Εντάξει, όλοι γνωρίζουμε ότι αν έχεις χρήματα μπορείς να έχεις και τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα μέσα στη φυλακή. Αλλά η ύπαρξη κινητού τηλεφώνου δεν προκάλεσε το ενδιαφέρον του αρμοδίου υπουργού;

Τελικά ποιοι είναι αυτοί που κυκλοφορούν με χαρακτηριστική άνεση ηχογραφημένες συνομιλίες; Είναι το δεύτερο μεροκάματο τίποτα παλικαριών της ΕΥΠ; Και αν ναι, πώς σκέφτεται να το αντιμετωπίσει ο διοικητής της Υπηρεσίας; Εννοείται ότι πλέον δεν εντυπωσιάζεται ούτε ειρηνοδίκης. Τη μία βγαίνουν οι συνομιλίες του Τόμσεν με τη Βελκουλέσκου, την άλλη ακούγονται κάτι περίεργοι ποδοσφαιρικοί παράγοντες και στη συνέχεια ένας ισοβίτης που μιλάει μέσα από τη φυλακή.

Τι δουλειά έχει ένας υπουργός να τηλεφωνεί σε έναν ισοβίτη; Ακόμα και αν ο ισοβίτης ψεύδεται ως προς τους διαλόγους του με τον υπουργό, για ποιο λόγο δέχθηκε κλήσεις; Και γιατί ο υπουργός Εθνικής Αμυνας επιδεικνύει εμπράκτως το ενδιαφέρον του για υπόθεση του κοινού ποινικού δικαίου;

Πήγε ο Πάνος Καμμένος στη φυλακή για να συναντήσει τον ισοβίτη, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα; Τι θα απαντήσει η διοίκηση των φυλακών έτσι και ερωτηθεί σχετικά;

Κλήθηκε αρμοδίως ο ανακριτικός υπάλληλος του Λιμενικού προκειμένου να δώσει εξηγήσεις;

Και τώρα τα πιο σημαντικά.

Σκοπεύει η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου να κάνει κάποια έρευνα επί του θέματος;

Τι θα απαντήσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν το μεσημέρι της Τρίτης ερωτηθεί για το αν ο Πρωθυπουργός εμπιστεύεται τον υπουργό Εθνικής Αμυνας;     

protagon.gr

Θάτσερ: η ιδρύτρια της Ε.Ε.

Tου Περικλή Κοροβέση

Το 1987, η Μάργκαρετ Θάτσερ, ήδη οκτώ χρόνια στην εξουσία, σε μια συνέντευξή της στο περιοδικό «Woman’s own», εξηγούσε τη φιλοσοφία της όπως την είχε πραγματώσει στο κυβερνητικό της έργο.

«Τι είναι η κοινωνία; Δεν υπάρχει. Υπάρχουν άντρες, γυναίκες και οικογένειες. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτούς. Αυτό είναι έργο δικό τους». Και λιγάκι πιο κάτω εξηγούσε γιατί διέλυσε το κράτος πρόνοιας.

«Ερχεται ο άλλος και σου λέει: “Και σε τι μου χρησιμεύει να εργαστώ; Τα ίδια παίρνω από το ταμείο ανεργίας”. Δηλαδή η κοινωνία αποτελείται από μεμονωμένα άτομα. Επιβιώνουν αυτοί που το αξίζουν και οι άλλοι είναι άξιοι της τύχης τους». Η γυναίκα που εφάρμοσε πρώτη στην Ευρώπη το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού (μετά τον δικτάτορα Πινοσέτ και τον Ρίγκαν) είναι αξιοθαύμαστη για τον κυνισμό της.

Το λέει ορθά-κοφτά. Τα καλύτερα άτομα, δηλαδή η οικονομική και τραπεζιτική ελίτ, έχουν όλα τα δικαιώματα και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν. Αν δεν μπορέσατε τώρα, εσείς οι υπόλοιποι, να γίνετε βιομήχανοι και χρηματιστές, είναι απόδειξη της ανικανότητάς σας.

Με μια πιο προσεκτική ανάγνωση αυτής της σκέψης, που εδώ που τα λέμε είναι διάχυτη και σε εμάς με τον λαϊκό αφορισμό «Οποιος θέλει δουλειά βρίσκει», είναι η προσαρμογή της θεωρίας των ανώτερων και κατώτερων φυλών στο δόγμα του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού.

Οι ανισότητες που υπάρχουν σήμερα σε όλον τον κόσμο, ακόμα και στον ανεπτυγμένο, δεν μπορούν να εξηγηθούν χωρίς αυτό το ναζιστικό θεωρητικό υπόβαθρο. Χωρίς να ταυτίζουμε ναζισμό και νεοφιλελευθερισμό, είναι δύο θεωρίες εξουσίας που έχουν τον ίδιο στόχο: τον εξοβελισμό των πολλών που ακούει στο ευγενικό όνομα λιτότητα.

Αντί να τα λένε προγράμματα καραμπινάτης φτώχειας και εξαθλίωσης, αλλάζουν το πραγματικό τους όνομα και το ξίδι το λένε γλυκάδι. Το 1979 που πήρε την εξουσία η Θάτσερ, η Ευρώπη έβλεπε τα πειράματά της σαν ακόμα μια παραξενιά των Εγγλέζων.

Ο Τσόρτσιλ μετά τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου είχε δηλώσει πως «θέλουμε μια Ενωμένη Ευρώπη, αλλά εμείς δεν είμαστε Ευρωπαίοι». Προφανώς είχε στο μυαλό του τη Βρετανική Αυτοκρατορία που μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’20 είχε κατακτήσει το 20% του πλανήτη.

Αλλά και ο Ντε Γκολ δεν ήθελε την Αγγλία στην Ευρώπη και είχε θέσει εγκαίρως το ερώτημα: «Η Αγγλία θα μπει στην Ευρώπη για να τη χτίσει ή για να την καταστρέψει;». Και έπεσε διάνα.

Το Brexit ήταν το πρώτο βήμα για τη διάλυση αυτής της Ε.Ε. Αλλά κανείς δεν περίμενε πως οι ιδέες της Θάτσερ θα γίνονταν η επίσημη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Να σημειώσουμε πως την ημέρα του θανάτου της Θάτσερ, οι κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου βγήκαν στους δρόμους και πανηγύριζαν. Εκεί δεν ισχύει το δικό μας «ο αποθανών δεδικαίωται».

Η πολιτική της Θάτσερ μέσω των μνημονίων εφαρμόζεται και στα καθ’ ημάς. Δεν είναι μόνο η οικονομία που καταστρέφεται. Είναι και η διάλυση των κοινωνικών θεσμών. Ζούμε μια καταστροφή που κάθε μέρα κερδίζει έδαφος χωρίς να υπάρχει στον ορίζοντα ορατό σημείο ανάκαμψης ή επιστροφής των κεκτημένων.

Η κατάθλιψη γίνεται εθνική μας συνείδηση και η μοναξιά απόδειξη της κατεστραμμένης κοινωνίας. Κι όπως πάμε δεν θα αργήσει η μέρα που οι ήδη υπολειτουργούντες θεσμοί θα μπουν σε πορεία μαραζώματος για να δοθούν βορά σε σαρκοφάγους επενδυτές.

Μια άλλη επίπτωση που είχε ο θατσερισμός με το δόγμα «ο καθένας για πάρτη του» ήταν η άνοδος της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας. Αυτό ήδη το διαπιστώνουμε και στην Ελλάδα. Ολοι στον περίγυρό τους έχουν κάτι να μαρτυρήσουν για μικροκλοπές στον δρόμο ή στις δημόσιες συγκοινωνίες ή ακόμα διαρρήξεις σε σπίτια. Από αυτές ένα υψηλό ποσοστό παραμένει ανεξιχνίαστο. Και αυτό σημαίνει πως ο κλέφτης, αν δεν είναι σεσημασμένος, έχει λίγες πιθανότητες να συλληφθεί.

Πράγμα που σημαίνει πως αυτό το επάγγελμα έχει μια σχετική ασυλία. Οπως μας έχουν δείξει οι κοινωνιολογικές μελέτες, οι παραβατικές πράξεις είναι η επιχειρηματικότητα των φτωχών. Δεν είχαν κι άλλη δουλειά να κάνουν και μπορεί κανείς να τους εντάξει στους αυτοαπασχολούμενους, κάτι που είναι τελείως συμβατό με το πνεύμα του νεοφιλελευθερισμού. Και αν κάποιοι από αυτούς προκόψουν και φτάσουν ψηλά, μπορεί να γίνουν και βαρόνοι στα ΜΜΕ.

Περιττό να πούμε πως σε αυτή τη μεθοδευμένη λαίλαπα, που φέρνει το ένα μνημόνιο πίσω από το άλλο, υπάρχουν αντιστάσεις, υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις, υπάρχουν και βιβλία που αναλύουν τη σύγχρονη πραγματικότητα και που θα μπορούσαν να ήταν στέρεες βάσεις για κοινωνική δράση. Αλλά δεν φτάνουν ποτέ σε αυτό που λέμε ευρύ κοινό.

Αυτό είναι προνόμιο της τηλεόρασης, που είναι ταυτόχρονα και ευαγγελιστής και χωροφύλακας, διαμορφώνοντας τη σκέψη μας και προκαλώντας ανήκεστο βλάβη. Λίγοι ξεφεύγουν από αυτή την παγίδα. Αλλά είναι οι μόνοι που μπορούν να κάνουν κάτι. Εχουν άλλη ματιά στα πράγματα. Αυτούς χρειαζόμαστε.

efsyn.gr   

Το φιλότιμο είναι μια ηλίθια λέξη

“Είναι θλιβεροί οι καιροί, όταν η εντιμότητα ονομάζεται αφέλεια και η ειλικρίνεια λέγεται ηλιθιότητα”.

Πσέρβα-Τετμάιερ Κ.

“Σε μια παρέα μεθυσμένων όλοι απεχθάνονται εκείνον που δεν πίνει”.

Κινεζική παροιμία

“Ο ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ’ αὐτήν”.

Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, 8,7

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ζούμε σ’ έναν διεφθαρμένο κόσμο. Ένας απόλυτα έντιμος άνθρωπος, αν καταφέρει να επιβιώσει, θα χαρακτηριστεί από όλους ηλίθιος. Όμως υπάρχουν τέτοια “παράξενα όντα”, απόλυτα έντιμα;

Υπάρχουν άνθρωποι αδιάφθοροι, αναμάρτητοι; Τίμιοι άνθρωποι που όχι μόνο δεν έχουν κάνει κάτι ανέντιμο, αλλά τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν και το απέφυγαν;

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πει ποτέ ψέματα -ή τουλάχιστον δεν είπαν όλη την αλήθεια, που δεν έχουν αγνοήσει έναν νόμο ή κανόνα (οδικής κυκλοφορίας έστω), που δεν έχουν κρύψει κάτι απ’ την εφορία -έστω μια απόδειξη;

~~

Ίσως το πρόβλημα να είναι πιο φιλοσοφικό. Να κλέβεις απ’ το κράτος, όταν εκείνο προσπαθεί να σε εξοντώσει προς όφελος των μεγιστάνων, είναι ανέντιμο ή αυτοάμυνα;

Κι αν νόμος είναι η δουλεία, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η ιδιωτικοποίηση κάθε φυσικού πόρου, τότε η εναντίωση σου σ’ αυτά είναι ανεντιμότητα;

Έντιμο είναι το νόμιμο; Ποιος ορίζει τι είναι αμαρτία; Το κράτος; Η ιδεολογία και η θρησκεία; Κάποιος υπέρτατος ηθικός νόμος που βρίσκεται μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου, όπως ισχυριζόταν ο Καντ;

Μήπως η “εντιμότητα” είναι άλλη μια λέξη που καθένας ερμηνεύει διαφορετικά και που έχει σημασία μόνο σε κλειστά συστήματα -θρησκευτικά, κρατικά, ιδεολογικά, καλλιτεχνικά;

Μήπως έντιμοι υπάρχουν μόνο στις ταινίες;

~~

Ο Ντίμα είναι ένας απ’ αυτούς. Ζει στη μετακομμουνιστική νεοφιλελεύθερη Ρωσία του Πούτιν. Είναι υδραυλικός και εργάζεται για τον δήμο, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του διαβάζει για να πάρει πτυχίο πολιτικού μηχανικού.

Ένα βράδυ τον καλούν να διορθώσει ένα υδραυλικό πρόβλημα σε μία εννιαόροφη πολυκατοικία “του λαού”. Αυτές είναι κτιριακά υπολείμματα του κομμουνισμού, τεράστιες κατασκευές που ανήκουν στον δήμο και τις κατοικούν εξαθλιωμένοι του λούμπεν προλεταριάτου (το άλλο προλεταριάτο, το κομμουνιστικό, δεν υπάρχει πια).

Ο Ντίμα ανακαλύπτει ότι η πολυκατοικία είναι έτοιμη να καταρρεύσει και να γίνει ο τάφος για τους 800 ενοίκους της. Συγκλονισμένος, και παραβλέποντας τις νουθεσίες της μάνας του, τις φωνές της γυναίκας του, τρέχει μες στα μεσάνυχτα να βρει τη δήμαρχο.

Εκεί ανακαλύπτει ότι κάθε αιρετός και κάθε διευθυντής και κάθε υπάλληλος είναι διεφθαρμένος. Όλοι έχουν κλέψει χρήματα, και κάποια απ’ αυτά έπρεπε να δοθούν για την ανακαίνιση-υποστήλωση της πολυκατοικίας.

Οι “επενδυτές”, η νεοφιλεύθερη οικονομία, εξουσιάζουν την κρατική με μίζες και απειλές. Η πυροσβεστική, η πολεοδομία, η αστυνομία, όλοι εξαρτώνται απ’ το μαύρο χρήμα.

Ο μόνος έντιμος άνθρωπος ανάμεσα τους είναι ο Ντίμα. Και διαρκώς τον αποκαλούν “ηλίθιο”.

Τελικά η δήμαρχος ξεφορτώνεται όλα τα έγγραφα που αποδεικνύουν τη διαφθορά της, καθώς και δύο διευθυντές που ήξεραν πολλά. Κι αφήνει την πολυκατοικία, τους 800 ενοίκους, στη μοίρα τους.

Ο Ντίμα, ως έντιμος που είναι, αποφασίζει να πάει μόνος του να τους σώσει. Χτυπάει όλα τα κουδούνια, ανεβαίνει όλους τους ορόφους, βγάζει τους ανθρώπους έξω. Κι εκείνοι, στο τέλος της ταινίας, πέφτουν πάνω στον αυτόκλητο σωτήρα, τον σκοτώνουν στο ξύλο κι επιστρέφουν στην πολυκατοικία τους.

~~

“Ο Ηλίθιος”, η εξαιρετική ταινία του Γιούρι Μπίκοφ τελειώνει έτσι.

Με τους διεφθαρμένους κρατικούς υπάλληλους να καίνε τις αποδείξεις της διαφθοράς τους και να επιστρέφουν στις νεόδμητες κατοικίες τους, με τα πολυτελή οχήματα.

Με τους εξαθλιωμένους να επιστρέφουν στην πολυκατοικία-τάφο, αδιαφορώντας αν θα πεθάνουν, αφού “δεν είναι ζωή αυτή που ζούμε”, όπως λέει κάποιος ένοικος.

Και με τον ντοστογιεφσκικό ηλίθιο, τον Ντίμα, να έχει χάσει τα πάντα -πέρα απ’ την εντιμότητα του.

~~

Στους ανθρώπους αρέσουν οι ήρωες. Ακόμα κι όταν χάνουν.

Μάλιστα οι πιο συμπαθητικοί ήρωες είναι εκείνοι που είναι ανώτεροι σε κάτι ως προς τον βαθμό απ’ τους άλλους ανθρώπους (για παράδειγμα στην εντιμότητα), αλλά κατώτεροι απ’ το περιβάλλον γενικά (που σημαίνει ότι χάνουν).

(δες παλιότερο κείμενο 5+1 κατηγορίες υπερηρώων, ηρώων και αντιηρώων http://sanejoker.info/2014/02/no-more-heroes.html)

Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι αυτό είναι το καλύτερο δείγμα τραγικού ήρωα:  Αγωνίζεται για τα πιστεύω του χωρίς ποτέ να συμβιβάζεται (κάτι που δεν συνηθίζουν να κάνουν οι άνθρωποι) και  πεθαίνει γι’ αυτά.

Όπως η Αντιγόνη. Ο νόμος του Κρέοντα απαγόρευε την ταφή του Πολυνείκη. Όμως ο ηθικός εσωτερικός νόμος της Αντιγόνης την οδήγησε να παραβιάσει τον νόμο -και να πεθάνει.

Ο Ντίμα έχει να αντιμετωπίσει κάτι μεγαλύτερο απ’ τον κρεόντειο νόμο. Έχει να αντιμετωπίσει όλη την κοινωνία (ακόμα και τη μητέρα του και τη γυναίκα του). Πεθαίνει μόνος υπερασπίζοντας εκείνους που τον σκοτώνουν.

Ένας έντιμος; Ή ένας ηλίθιος;

~~

Ζούμε σ’ έναν διεφθαρμένο κόσμο. Ο Φρίντμαν παρουσιάζει τη διαφορά ανάμεσα στην ελεγχόμενη διαφθορά και στην απόλυτη διαφθορά με ένα ανέκδοτο.

Ένας Ασιάτης υπουργός καλεί κάποιον Αφρικανό ομόλογο του στο σπίτι του για γεύμα. Σαν βλέπει το πολυτελές σπίτι ο Αφρικανός ρωτάει πώς κατάφερε να το χτίσει με το μισθό του. Ο Ασιάτης τον πηγαίνει στο παράθυρο.

– Τη βλέπεις αυτή τη γέφυρα; τον ρωτάει. Δέκα τοις εκατό. (Εννοώντας ότι το 10% το καταχράστηκε).

Έπειτα ο Ασιάτης πηγαίνει στο σπίτι του ομόλογου του υπουργού στην Αφρική. Και βρίσκει ένα σπίτι πολύ πιο πολυτελές απ’ το δικό του. Τον ρωτάει πώς το έχτισε με τον μισθό του. Ο Αφρικανός τον πηγαίνει στο παράθυρο.

– Τη βλέπεις αυτή τη γέφυρα; τον ρωτάει.

– Όχι, λέει ο Ασιάτης, αφού δεν βλέπει καμία γέφυρα.

– Ακριβώς! Εκατό τοις εκατό.

~~

Ο Φρίντμαν εργάζεται (και) για την Παγκόσμια Τράπεζα, οπότε τα ανέκδοτα του κουβαλάνε σίγουρα το βάρος της προκατάληψης, καθώς και της συγκάλυψης της μεγαλύτερης διαφθοράς, εκείνης της Παγκοσμιοποιημένης Ελεύθερης Αγοράς.

Όμως αν θες να καταλάβεις πώς λειτουργεί ο κόσμος πρέπει να ξεπερνάς τις προκαταλήψεις σου, να μαθαίνεις απ’ όλους.

~~

Όταν υπάρχουν αιφνίδιες-καταστροφικές αλλαγές οικονομικού μοντέλου, όπως συνέβη στην Πρώην Σοβιετική Ένωση, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, η διαφθορά είναι μέγιστη.

Το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η Αγορά, οι Τράπεζες, δεν ενδιαφέρονται για εκείνους που θα θαφτούν στα ερείπια της πολυκατοικίας. Είναι στην κορυφή της πυραμίδας, με κέρδη παγκοσμιοποιημένα και αφορολόγητα. Έπειτα έρχονται οι μεγιστάνες κάθε χώρας και τα σκυλιά τους, οι πολιτικοί. Οι δήμαρχοι, οι διευθυντές, οι υπάλληλοι, παίρνουν κι εκείνοι το μερίδιο τους, ανάλογα με τη θέση τους.

Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι, αλλά δεν αργεί να σαπίσει και το υπόλοιπο σώμα της Δανιμαρκίας.

Γιατί κανένας (αληθινός) άνθρωπος δεν είναι αδιάφθορος, αναμάρτητος.

Είναι νόμος της φύσης: Κάθε οργανισμός-σύστημα προσπαθεί να πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα με το μικρότερο ξόδεμα ενέργειας. (Το “Δικαίωμα στην Τεμπελιά” δεν είναι ανθρώπινη επινόηση).

Οπότε η απόλυτη εντιμότητα, σ’ έναν ανέντιμο κόσμο, είναι ηλιθιότητα. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να φτιάχνεις τραγικούς ήρωες, όπως αυτούς που αγαπούσε ο Αριστοτέλης.

~~

Παρά τις θεωρίες εκείνων που προφήτευσαν το Τέλος της Ιστορίας, την Αταξική Κοινωνία της μεταψυχροπολεμικής εποχής, η πάλη των τάξεων είναι πιο ισχυρή από ποτέ.

Καθώς η οικονομία παγκοσμιοποιείται και η δημοκρατία γίνεται αξιοθέατο (όπως είναι η μοναρχία), θα μείνουν μόνο οι υπερπλούσιοι, τα σκυλιά τους και οι φτωχοί. Χωρίς μεσαία τάξη.

~~

Η ανεντιμότητα των πλουσίων είναι νόμιμη. Φορολογικοί παράδεισοι offshore, παγκοσμιοποιημένα κέρδη δίχως αληθινό αντίκρισμα, προπαγάνδα μέσω των ελεγχόμενων media, καταστολή και πόλεμος.

Η ανεντιμότητα των φτωχών (όπου περιλαμβάνεται πλέον και η μεσαία τάξη) είναι παράνομη.

Τι είναι ηθικό, τι είναι έντιμο, το ορίζουν οι νικητές.

“Με συγχωρείς”, λέει ο πατέρας του Ντίμα, “που δεν σ’ έμαθα να ζεις να κλέβεις. Όλοι τρώνε, εκατομμύρια, όλοι κλέβουν, αλλά εγώ…”

Του ζητάει συγνώμη γιατί δεν του έμαθε να κλέβει. Γιατί σ’ έναν κόσμο κλεφτών είναι πολύ επικίνδυνο να μην είσαι κλέφτης.

~~

Κι η γυναίκα του, όταν της λέει ότι πρέπει να σώσει εκείνους τους ανθρώπους, ακόμα κι αν χρειαστεί να πεθάνει, του λέει:

“Ντίμα, δεν είναι τίποτα για μας αυτοί οι άνθρωποι.”

Κι ο ηλίθιος απαντάει: “Ζούμε σαν ζώα και πεθαίνουμε σαν ζώα επειδή βλέπουμε ο ένας τον άλλον σαν να μην είναι τίποτα”.

Αλλά πόσοι ηλίθιοι με φιλότιμο υπάρχουν;

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Προσθήκη, ακριβώς ένα χρόνο μετά: Δείτε την σπουδαία ταινία του Γιούρι Μπίκοφ, που “προφητεύει” την τραγωδία στον Πύργο της Κόλασης Γκρένφελ στο δυτικό Λονδίνο.)

  

Γελωτοποιός https://www.facebook.com/gelotopoios/

Δείτε ποιες κατηγορίες προλαβαίνουν να πάρουν σύνταξη πριν από το 62ο έτος της ηλικίας τους

Πλήρη σύνταξη πριν από το 62ο έτος της ηλικίας τους, αλλά και μειωμένη, προλαβαίνουν να «κλειδώσουν» οι παλαιοί, μέχρι το 1992, ασφαλισμένοι σε Ταμεία μισθωτών, ελεύθερων επαγγελματιών και στο Δημόσιο.

Στο ΙΚΑ το όριο για πλήρη σύνταξη το 2017 είναι 59,5 και 60,9 ετών για μητέρες που είχαν 18,3 έτη έως το 2011 και κλείνουν φέτος τα 55 ή τα 57. Με 35ετία έως το 2012, από πραγματική εργασία και πλασματικούς χρόνους που αναγνωρίζονται αναδρομικά το 2017 για να συμπληρωθούν 35 έτη έως το 2012, το όριο συνταξιοδότησης είναι 59,5 και 60,2 για όσους κλείνουν φέτος τα 58 και τα 59, σύμφωνα με δημοσίευμα του Ελεύθερου Τύπου.

Στα Ταμεία ΔΕΚΟ-τραπεζών το νέο όριο ηλικίας για πλήρη σύνταξη το 2017 είναι 58,5 έως 59,5 για μητέρες που είχαν 25ετία έως το 2012 και κλείνουν φέτος τα 55, ενώ όσοι έχουν 35ετία με ένσημα πριν από το 1983 βγαίνουν στα 59,6.

Στο Δημόσιο βγαίνουν από τα 57,8 όσοι έχουν 37ετία και από τα 58,5 οι γυναίκες που κλείνουν τα 50 και είχαν ανήλικο με 25ετία έως το 2010. Οι άνδρες που κλείνουν τα 52 και είχαν 25ετία το 2011 με ανήλικο τέκνο οποτεδήποτε βγαίνουν από τα 58,5, ενώ με 25ετία το 2012 και ανήλικο βγαίνουν από τα 59,6, εφόσον κλείνουν φέτος τα 55.

Σε ΟΑΕΕ και ΕΤΑΑ το όριο ηλικίας είναι 60,9 ετών υπό την προϋπόθεση ότι οι ασφαλισμένοι έχουν ή συμπληρώνουν με πλασματικούς χρόνους τα 35 έτη έως το 2012.

Οι κατηγορίες που έχουν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης πριν από τα 62 με πλήρη είναι:

- Μητέρες με ασφάλιση πριν από το 1993 στο ΙΚΑ με 5.500 ημέρες και με ανήλικο παιδί έως το 2010. Το νέο όριο για πλήρη σύνταξη είναι 56,6 ετών, εφόσον έκλεισαν το 55ο έτος έως το τέλος του 2015. Αν τα κλείσουν το 2017 βγαίνουν στα 59,6, αν κλείσουν τα 55 το 2018 βγαίνουν στα 61, ενώ αν το 55ο έτος συμπληρώνεται το 2019 θα συνταξιοδοτηθούν στα 62,6. Το όριο ηλικίας για μειωμένη καθορίζεται από το πότε κλείνουν τα 50. Ετσι, για μια ασφαλισμένη που κλείνει τα 55 έως το 2019 το όριο για μειωμένη είναι το 50ό έτος, γιατί το συμπλήρωσε πριν από τις 19/8/2015. Ενώ αν κλείνει τα 55 από 19/8/2020 και μετά θα βγει με πλήρη στα 64, ενώ το όριο για μειωμένη πάει στα 55 και σταδιακά αυξάνεται έως τα 62.

- Μητέρες με ένσημα πριν από το 1993 στο ΙΚΑ που είχαν ανήλικο παιδί το 2011 με 5.500 ημέρες ασφάλισης είτε με εργασία είτε και με εξαγορά έως 1.200 ημερών. Το νέο όριο για πλήρη σύνταξη καθορίζεται από την ηλικία των 57 ετών. Οσες κλείσουν τα 57 το 2017 βγαίνουν στα 60,9. Οσες κλείσουν τα 57 το 2018 βγαίνουν στα 62.

-Μητέρες με ένσημα πριν από το 1993 στο ΙΚΑ που είχαν ανήλικο παιδί το 2012 με 5.500 ημέρες ασφάλισης είτε με εργασία είτε και με εξαγορά έως 1.500 πλασματικών ημερών ασφάλισης. Το νέο όριο για πλήρη σύνταξη καθορίζεται από την ηλικία των 60 ετών. Οσες γίνουν 60 το 2017 βγαίνουν στα 62,8, ενώ για μειωμένη έχουν δικαίωμα αποχώρησης από τα 55.

- Ασφαλισμένοι με 10.500 ένσημα έως το 2010 ή το 2011 (πραγματικά ή και πλασματικά) και ηλικία 58 μετά τις 19/8/2015 αποχωρούν στα 58,6. Με ηλικία 58 το 2016 αποχωρούν στα 59, με ηλικία 58 το 2017 βγαίνουν με σύνταξη στα 59,6, ενώ αν τα 58 τα κλείνουν από το 2018 ως το 2021 βγαίνουν από 60 ως 61,6 ετών.

- Ασφαλισμένοι με 10.500 ένσημα το 2012 (πραγματικά ή και πλασματικά) βγαίνουν αφού κλείσουν τα 59. Αν τα κλείνουν από τις 19/8/2015 μέχρι 31/12/2021, τα νέα όρια για σύνταξη είναι από 59,5 ως 61,8 ετών.

- Γυναίκες που συμπληρώνουν 10.000 ένσημα (33,3 έτη) το 2010, το 2011 ή το 2012 βγαίνουν με πλήρη με το όριο ηλικίας που θα ισχύει αφού κλείσουν τα 57 , τα 58 ή τα 58,6. Για παράδειγμα, ασφαλισμένη με 10.000 ένσημα ως το 2010 και ηλικία 57 το 2017 θα βγει στα 60,9. Αν κλείνει τα 57 το 2019, θα βγει στα 63,3. Αν είχε τις 10.000 ημέρες το 2011, θα βγει με το όριο των 58, που ανεβαίνει ως τα 67. Με 500 ημέρες όμως εξαγορά, για τα έτη 2011 και 2012 κατεβαίνουν τα όρια και βγαίνουν όπως οι ασφαλισμένοι με 10.500 ένσημα ως το 2012, δηλαδή πριν από τα 62.

- Ασφαλισμένοι με 10.500 ένσημα, εκ των οποίων 7.500 στα βαρέα μέχρι το 2014, παίρνουν πλήρη πριν από τα 62, αλλά και μειωμένη πριν από τα 60. Τα ένσημα μέχρι τα 10.500 συμπληρώνονται και με πλασματικά έτη, αφού όμως υπάρχουν τα 7.500 στα βαρέα. Οσοι έχουν τις 10.500 ημέρες ασφάλισης ή συμπληρώνουν τις 7.500 στα βαρέα από 1/1/2015 και μετά, βγαίνουν με πλήρη στα 62 και μειωμένη στα 60.

Ελεύθερος Τύπος    

Γιατί ψήφισες τα μέτρα σύντροφε;

Του Γιάννη Παντελάκη

Πριν λίγες μόλις μέρες, ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που ήθελε να δώσει μια καλή δικαιολογία για τον εαυτό του και τους πολιτικούς του φίλους ώστε να ψηφίσει τα σκληρά μέτρα, είχε έτοιμη μια φαινομενικά καλή απάντηση: γιατί θα κερδίσουμε την ρύθμιση του χρέους και την ποσοτική χαλάρωση. Δεν κερδίσαμε τίποτα τελικά. Εύκολα ο εαυτός και οι πολιτικοί φίλοι θα τον ρωτήσουν σήμερα: γιατί τότε ψήφισες τα μέτρα σύντροφε;

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ξεχωριστοί. Αποτελούν την πιο συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα κυβερνητικής πλειοψηφίας που πέρασε ποτέ στα μνημονιακά χρόνια. Υπάρχουν και οι ΑΝΕΛ βέβαια, αλλά εδώ υπάρχει άλλης τάξης ζήτημα. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι μπετόν σε όλες τις ψηφοφορίες με όσα μέτρα ήρθαν στη Βουλή και παρά το κλίμα γκρίνιας και αμφισβήτησης που δημιουργείται λίγο χρόνο πριν τις ψηφοφορίες, τελικά ψηφίζουν και με τα δυο τους χέρια, που θα έλεγε και ο Νάσος Αθανασίου.

Μοναδική εξαίρεση από τον Σεπτέμβριο του 2015 έως και σήμερα η Βασιλική Κατριβάνου η οποία ωστόσο δεν ανεξαρτητοποιήθηκε μετά την καταψήφιση των άρθρων για τον κόφτη και το υπερταμείο, αλλά παραιτήθηκε από βουλευτής. Όλοι οι υπόλοιποι, συνέχισαν ν' αμφισβητούν μεν, αλλά να ψηφίζουν δε. Η σύγκριση με τις μαζικές διαγραφές βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. που καταψήφιζαν το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο, είναι ενδεικτική.

Κλίμα αμφισβήτησης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργήθηκε και λίγο πριν την ψήφιση του τέταρτου μνημονίου. Τους καθησύχαζαν ωστόσο υπουργοί και ο πρόεδρος της Βουλή δίνοντας διαβεβαιώσεις πως θα ψηφίσουν τα μέτρα αλλά η χώρα θα πάρει ανταλλάγματα «Όταν οι βουλευτές κληθούν να ψηφίσουν, θα έχουν ξεκάθαρη εικόνα για τα μέτρα και το χρέος» τους έλεγε στις 9 Μαΐου ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης. Τελικά δεν είχαν καμιά ξεκάθαρη εικόνα για το χρέος. Ψήφισαν τα μέτρα και όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε, χωρίς να υπάρχει καμιά ρύθμιση για τα επίδικα.

Η αποτυχία του αφηγήματος «ρύθμιση χρέους, ποσοτική χαλάρωση» –που ακύρωσε το άλλοθι των βουλευτών- αποτελεί και την βασική αιτία για την οποία ο Τσίπρας δείχνει αυτή την υπερκινητικότητα των τελευταίων ημερών. Επιχειρεί μ' έναν γνώριμο επικοινωνιακό τρόπο να αλλοιώσει το νόημα της συμφωνίας του τελευταίου Eurogroup και να την εμφανίσει ως επιτυχία. Έκανε διάγγελμα με κάθε επισημότητα, συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποδέχτηκε το αίτημα για συζήτηση στη Βουλή, συναντάει τους πολιτικούς αρχηγούς.

Η προσπάθεια Τσίπρα, έχει δυο αποδέκτες. Τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (για την ακρίβεια κάποιους από αυτούς, που αναρωτιούνται γιατί ψήφισαν μέτρα χωρίς κανένα αντάλλαγμα από τους δανειστές) και την εκλογική βάση του κόμματος. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει επιπλέον πως τα προβλήματα δεν σταματάνε εδώ. Υπάρχουν πολλά δύσκολα μπροστά. Το φθινόπωρο έρχεται η τρίτη αξιολόγηση όπου μεταξύ άλλων θα αγγιχτεί και το θέμα του δημοσίου και λίγο αργότερα ο προϋπολογισμός που προβλέπει πλεόνασμα 3,5% το οποίο πολλοί-και ιδιαίτερα το ΔΝΤ- αμφιβάλλουν ότι μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τα μέτρα που έχουν ψηφιστεί και ισχύουν...

liberal.gr