Κύριε υπουργέ Παιδείας είσαστε συνυπεύθυνος στο έγκλημα

Εάν στη Γαλλία, τη Βρετανία, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ ο υπουργός Παιδείας είχε αρνηθεί να παρέμβει και να ανταποκριθεί σε 500 φοιτητές που εγγράφως του κατάγγελναν εμπόριο ναρκωτικών στα πανεπιστήμιά τους, πιθανώς να του ασκούσε δίωξη κάποια δικαστική Αρχή για κάλυψη ή υπόθαλψη ή ενθάρρυνση εγκληματιών. Στην Ελλάδα είναι Τετάρτη.

Η ιστορία είναι ίσως γνωστή, αλλά η απάντηση του υπουργού Παιδείας στους φοιτητές είναι επιεικώς ανατριχιαστική! Εν συντομία: 471 φοιτητές της Πολυτεχνικής Θεσσαλονίκης κατάγγειλαν στη σχολή τους ενυπόγραφα ότι αρνούνται να παρακολουθήσουν μαθήματα γιατί το κτήρια των σπουδών τους έχουν γίνει άντρα διακίνησης ναρκωτικών και στέκια  υπόκοσμου, από τον οποίο κινδυνεύουν οι φοιτητές.

Η απάντηση του υπουργού ήταν ότι η εξαφάνιση του υπόκοσμου από τα πανεπιστήμια είναι δουλειά ενός ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος και του συλλόγου καθηγητών. Κάθε φορά που έγινε αυτό στον κόσμο- είπε ο υπουργός- τα πράγματα ομαλοποιήθηκαν. Και συμπλήρωσε ότι η παρέμβαση της αστυνομίας δεν έλυσε ποτέ το πρόβλημα.

Κατ αρχήν θέλω να πληροφορήσω τον υπουργό ότι ΠΟΥΘΕΝΑ στον κόσμο η τήρηση του ποινικού νόμου στα πανεπιστήμια δεν είναι ευθύνη των φοιτητών και των καθηγητών.

Δεύτερον να τον πληροφορήσω ότι ΠΟΥΘΕΝΑ στον πλανήτη δεν ομαλοποιήθηκε τίποτε ποινικό από την παρέμβαση των φοιτητών και των καθηγητών, είτε πυροσβεστικά είτε διαρκώς. Ούτε στο Μπέρκλεϊ, ούτε στη Σορβώνη, ούτε στη Λειψία, ούτε στο London School of Economics, ούτε στο Paris, ούτε στο UCLA, ούτε στη Μόσχα, στην Αβάνα, στη Μπογκοτά ή στο Σαν Κριστόμπαλ ντε λας Κάσας επί subcomantante Marcos. ΠΟΥΘΕΝΑ.

Τρίτον να τον πληροφορήσω ότι σοκαρίστηκα όταν πριν από 20 χρόνια βρέθηκα μπροστά σε σεκιουριτάδες που μου ζήτησαν ταυτότητα για να μπω στη Σορβώνη, στην οποία έμπαινες παλιά σαν αέρας. Και σοκαρίστηκα όταν έμαθα ότι είχαν προσληφθεί με τη σύμφωνη γνώμη φοιτητών και καθηγητών μπροστά στο όργιο ποινικών που είχαν κατακλύσει το πανεπιστήμιο. Αυτό δεν έχει εμποδίσει φοιτητές και καθηγητές να τα καίνε στους δρόμους κάθε φορά που θεωρούν ότι απειλείται η Δημοκρατία, η Παιδεία, η Ελευθερία. Φυλάγοντας το σπίτι τους για ορμητήριο Γνώσης και Αγώνα.

Και μιλάω για τη γαλλική νεολαία, την πιο ανατρεπτική και συνειδητοποιημένη εδώ και δεκαετίες, που δεν έχει πάψει να είναι στα πεζοδρόμια και να συγκρούεται με το κράτος, όπως είναι το φυσικό να κάνει καθένας που είναι πριν, κατά και αμέσως μετά την εφηβεία.

Τέταρτον, να πληροφορήσω τον υπουργό ότι το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα είναι αυτό των 471 που με υπογραφές και όχι με κουκούλες κατάγγειλαν το μπορντέλο που έχουν καταντήσει τα πανεπιστήμια η αδιαφορία φοιτητών και καθηγητών και, κυρίως, η αδιαφορία του κράτους. Του υπουργείου Παιδείας. Για την ακρίβεια, όχι η αδιαφορία. Η ΔΕΙΛΙΑ.

Να πληροφορήσω τον υπουργό ότι τελευταία φορά που υπήρξε ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα ήταν το 1971- 73, που έδωσε στη χώρα τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΖΙΚΗ αντίσταση στη χούντα: Τη Νομική και το αποκορύφωμά της που ήταν το Πολυτεχνείο. Όλα τα μετέπειτα  δήθεν κινήματα δεν έδωσαν τίποτε σοβαρό ούτε στην Παιδεία ούτε στη Δημοκρατία. Έδωσαν στο χαβαλέ.

Να πληροφορήσω τον υπουργό ότι στις φοιτητικές εκλογές, κορυφαία δημοκρατική διαδικασία, απέχει συνήθως το 60% των φοιτητών! Και από το υπόλοιπο 40% η φοιτητική παράταξη της ΝΔ, δηλαδή οι συντηρητικοί, παίρνει τους μισούς! Με δεύτερη και πολύ πίσω, άλλοτε τους φοιτητές που υποστηρίζουν το ΠΑΣΟΚ και άλλοτε εκείνους του ΚΚΕ. Οι αριστερίστικες και ανατρεπτικές και ελευθεριακές παρατάξεις παίρνουν κάτι πάνω από 3% έως κάτι κάτω από 1%. Αυτό είναι το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια!!

Να πληροφορήσω τον υπουργό, ότι το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα το γεννάει η ΕΜΠΝΕΥΣΗ. Από κάποιον εμπνέεται. Από ποιόν να εμπνευστεί το ελληνικό; Από τους απατεώνες στην πλειονότητά τους πολιτικούς εδώ και πάνω από τρείς δεκαετίες; Από τους εξαφανισμένους έως ανύπαρκτους επαναστάτες της διανόησης και του λόγου; Από τους καλοβολεμένους καθηγητές που ξεσηκώνονται μόνο όταν θίγονται τα κεκτημένα τους και όταν απειλείται το ανεξέλεγκτο της δουλειάς τους; Από τα διεφθαρμένα ή σταλινικά κόμματα; Από το αλλοπρόσαλλο υπουργείο;

Το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα είναι ευθύνη όλων αυτών. Και επομένως και του κόμματος, των διανοούμενων και του υπουργείου του συγκεκριμένου υπουργού. Κοινώς, είναι σαν τα μούτρα τους!

Δεν θα πληροφορήσω τον υπουργό για τα συμβούλια των καθηγητών. Επειδή τα ξέρει καλύτερα ως μετέχων επί χρόνια. Τι έκανε έμπρακτα για να αντιμετωπίσει το ανεξάρτητο κράτος των εξωπανεπιστημιακών στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη; Των ποινικών και στις δύο πανεπιστημιουπόλεις; Να του πω εγώ: Τους υπέθαλπε. Όπως τους υποθάλπουν και όλοι οι καθηγητές που αρνούνται να καθαρίσουν το χώρο των πανεπιστημίων από τον υπόκοσμο.

Να πληροφορήσω τον υπουργό ότι εμείς οι πολίτες ξέρουμε γιατί ο ίδιος και οι όμοιοί του συνυπεύθυνοι για τα πανεπιστήμια δεν τα ξεκαθαρίζουν από τον υπόκοσμο. Γιατί είναι ΔΕΙΛΟΙ. Γιατί έχουν συμφέρον να είναι ΕΤΣΙ τα πανεπιστήμια. Γιατί έχουν πελάτες και ψηφαλάκια μέσα στα πανεπιστήμια και μέσα στις νομολογίες κάθε κυβέρνησης. Γιατί, όπως και κάθε ΜΕΣΟΣ Έλληνας δεν θέλουν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Είναι κι αυτοί ΕΥΘΥΝΟΦΟΒΟΙ.

Να πληροφορήσω τον υπουργό ότι το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα είναι αυτό που με το θάρρος της υπογραφής του καταγγέλλει και απαιτεί δρώντας. Δεν είναι τα ανώνυμα κουκουλοφόρα θρασύδειλα γκρουπούσκουλα που είναι στα καρφιά, όταν δεν πληρώνονται από υπηρεσίες για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά.

Να πληροφορήσω τον υπουργό, τέλος, ότι όταν αρνείται να παρέμβει προς τα πανεπιστήμια για να παράσχει την υπεύθυνη συνδρομή του υπουργείου για να προστατευτούν οι φοιτητές, σε μια κατάσταση Κολομβίας που είναι γνωστή σε όλους εδώ και χρόνια, είναι τουλάχιστον συνένοχος.

Τα πανεπιστήμια δεν έχουν ανάγκη ούτε από αστυνομοκρατία ούτε από ρωμαλέα κινήματα και τρίχες κατσαρές. Τα ρωμαλέα φοιτητικά κινήματα τα είδαμε στα τρία μνημόνια που υπογράψαν  οι κυβερνήσεις χωρίς να ανοίξει ρουθούνι!!!! Εκεί χρειάζονταν.

Τα πανεπιστήμια χρειάζονται απλή τήρηση των νόμων που υπάρχουν και δεν εφαρμόζονται. Δηλαδή χρειάζονται καθηγητές με κότσια, φοιτητές με πολιτική και κοινωνική συνείδηση και κυβερνήσεις με υπευθυνότητα. Αντί γι αυτά τα τρία έχουμε τα τρία κακά της μοίρας μας.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης  

liberal.gr