Θεσσαλοί αγρότες καλούνται να να ξαναγοράσουν τη γη τους

Αμφισβητούν την κυριότητα 400.000 στρεμμάτων αγροτικής γης στη Θεσσαλία 

Υπό αμφισβήτηση θέτει η κυβέρνηση τους τίτλους κυριότητας αγροτικών εκτάσεων που βρίσκονται σε δασικούς χάρτες στην περιοχή της Θεσσαλίας υποχρεώνοντας τους ιδιοκτήτες να ξαναγοράσουν τη γη τους!

15.000 Θεσσαλοί αγρότες που έχουν στην κατοχή τους γεωργικές εκτάσεις 300.000-400.000 στρεμμάτων με όλα τα νόμιμα έγγραφα που αποδεικνύουν την κυριότητά τους καλούνται να πληρώσουν όχι μόνο την αλλαγή χρήσης της γης, αλλά και τους τίτλους εξαγοράς. 

Ο κ. Δημήτρης Νανάς, αγρότης από την περιοχή της Μαγνησίας, καταγγέλλει στον «Αγροτικό Τύπο»: «Είμαστε αγρότες από το Νομό Μαγνησίας και όταν προσήλθαμε στο δασαρχείο της περιοχής για να προβούμε σε αλλαγή χρήσης της γης πληρώνοντας φυσικά το ανάλογο αντίτιμο, μας ζητήθηκαν οι τίτλοι κυριότητας, τους οποίους και προσκομίσαμε.

Ωστόσο, μας ζητούσαν να είναι δικαστικά αναγνωρισμένοι είτε από το οικείο Πρωτοδικείο είτε από το Συμβούλιο της Επικρατείας».

Ο ίδιος προσθέτει ότι είναι παράλογο να πληρώσουν για την εξαγορά της γης που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους που την είχαν αγοράσει πριν από 100 χρόνια, σημειώνοντας ότι μέχρι τώρα το Ελληνικό Δημόσιο εισέπραττε κανονικά τους φόρους από αυτές τις εκτάσεις (Ε9, ΕΝΦΙΑ, δήλωση φόρου εισοδήματος κ.λπ.).

«Εγώ προσωπικά για τη γη αυτή εδώ και 35 χρόνια υποβάλλω δήλωση ΟΣΔΕ (αίτηση για την ενεργοποίηση δικαιωμάτων ενιαίας ενίσχυσης), εισπράττω επιδοτήσεις, έχω ενταχθεί σε προγράμματα αγροτικής ανάπτυξης», αναφέρει χαρακτηριστικά στον «Ε.Τ.» ο κ. Νανάς.

Ο ίδιος επισημαίνει ότι το κόστος εξαγοράς είναι δυσβάστακτο για τον αγροτικό κόσμο, καθώς στην καλύτερη περίπτωση θα πρέπει να καταβάλουν για την εξαγορά αλλά και την αλλαγή χρήσης το λιγότερο 250 ευρώ το στρέμμα, ενώ τα έξοδα για δασολόγο, μηχανικό και δικηγόρο μαζί με την πληρωμή των αντίστοιχων παράβολων αγγίζουν τις 4.000 ευρώ.

Συνεχείς παρεμβάσεις για τα προβλήματα που έχουν προκύψει από την ανάρτηση των δασικών χαρτών έχει πραγματοποιήσει στη Βουλή ο βουλευτής Μαγνησίας της Ν.Δ., κ. Χρήστος Μπουκώρος, ο οποίος δηλώνει στον «Αγροτικό Τύπο» ότι σε κατ’ ιδίαν συνάντηση που είχε με τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος, κ. Σωκράτη Φάμελλο, έχει ζητήσει νομοθετική ρύθμιση για το θέμα. «Χιλιάδες αγρότες της Θεσσαλίας βρίσκονται σε απόγνωση.

Αν, για παράδειγμα, έχουν έκταση 200 στρεμμάτων που καλλιεργούν σιτηρά, το ετήσιο εισόδημά τους δεν ξεπερνά τις 10.000 ευρώ, όταν για την αλλαγή χρήσης και για τους τίτλους κυριότητας θα πρέπει να πληρώσουν για την ίδια έκταση τουλάχιστον 40.000 ευρώ», υπογραμμίζει ο κ. Μπουκώρος.

Διαμαρτυρία

Στο μεταξύ, αγρότες της περιοχής εκπροσωπούμενοι από το δικηγόρο, κ. Σωκράτη Κόκκαλη, έχουν ετοιμάσει αίτηση-διαμαρτυρία, με την οποία ζητούν από την κυβέρνηση να καταθέσει νομοθετική ρύθμιση για να αναγνωριστούν ως «ιδιοκτήτες, νομείς, κάτοχοι και αδιαφιλονίκητοι κύριοι, έναντι όλων, συμπεριλαμβανομένου και του Ελληνικού Δημοσίου, όσων εκτάσεων αγοράστηκαν κατόπιν άδειας του υπουργείου Γεωργίας.

«Εμείς, οι κάτοικοι της ελληνικής επαρχίας, που κατέχουμε την ιδιόκτητη γη μας από τους προγόνους μας, αισθανόμαστε έντονα την αναλγησία του κράτους, καθόσον εξομοιωνόμαστε με τους καταπατητές δημόσιας έκτασης, αφού τα δασαρχεία αμφισβητούν την ιδιοκτησία μας.

Ειδικότερα, ανατρέχοντας στον τρόπο κτήσης της κυριότητας επί της ιδιοκτησίας μας, απώτερος δικαιοπάροχος όλων μας ήταν κάθε φορά Τούρκος πολίτης, ο οποίος και κατείχε την εκάστοτε έκταση δυνάμει έγκυρων οθωμανικών τίτλων, την οποία στη συνέχεια μεταβίβασε σε Ελληνες πολίτες, δυνάμει έγκυρων συμβολαίων που μετεγράφηκαν νόμιμα στα υποθηκοφυλακεία του νομού, με άδεια που έλαβε από τον υπουργό Γεωργίας.

Εν συνεχεία κατά το έτος 1924 και έπειτα, από αυτούς τους Ελληνες πολίτες, οι πρόγονοί μας αγόρασαν εξ αδιαιρέτου δυνάμει έγκυρων και νομίμως μετεγγραμμένων συμβολαίων την εκάστοτε έκταση, ενώ στα πωλητήρια συμβόλαια επισυνάπτεται και μνημονεύεται σχετική απόφαση του υπουργού Γεωργίας, σύμφωνα με το Ν. 3250/1924, ο οποίος επέτρεψε την πώληση όλων αυτών των εκτάσεων.

Με το πέρασμα των χρόνων ακολούθησαν άτυπες αλλά και συμβολαιογραφικές διανομές των αγροτεμαχίων, αφού οι πρόγονοί μας είχαν την εδραία πεποίθηση ότι είναι αδιαφιλονίκητοι κύριοι, νομείς και κάτοχοι των ανωτέρω εκτάσεων, τόσο έναντι τρίτων όσο και έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, και συνεπώς η κάθε οικογένεια έλαβε στην απόλυτη κυριότητα, νομή και κατοχή της το τμήμα εκείνο της μεγαλύτερης έκτασης που της αντιστοιχούσε, ενώ ακολούθησαν μετέπειτα μεταβιβάσεις, φθάνοντας μέχρι τις ημέρες μας, όπου έκαστος εξ ημών τυγχάνει αποκλειστικός κύριος της έκτασης που διανεμήθηκε.

Αφ’ ης στιγμής αναλάβαμε την κυριότητα, νομή και κατοχή της ιδιοκτησίας μας, καλλιεργούμε την ανωτέρω έκταση αδιαλείπτως και τη χρησιμοποιούμε, έχοντας την απόλυτη βεβαιότητα και εδραία πεποίθηση περί της απολύτου και αδιαμφισβήτητης κυριότητάς μας επ’ αυτής, ασκώντας αδιαλείπτως, χωρίς καμία διατάραξη, όλες τις προσιδιάζουσες πράξεις νομής και κατοχής, δίχως να αμφισβητηθούν ποτέ όχι μόνο τα δικαιώματα ημών ως κυρίων των εν λόγω εκτάσεων, αλλά ούτε και των δικαιοπαρόχων μας, από οιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο, ούτε και από το Ελληνικό Δημόσιο», αναφέρει η αίτηση που αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή και αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύει σήμερα ο «Αγροτικός Τύπος».

Αποδεικτικά κατοχής

Στην εν λόγω διαμαρτυρία σημειώνεται επίσης ότι όλες οι εκτάσεις που αγοράστηκαν με νόμιμους τίτλους, κατόπιν άδειας του υπουργού Γεωργίας σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3250/1924, ουδέποτε ανήκαν στο Ελληνικό Δημόσιο, καθώς αποκτήθηκαν με αδιάλειπτη σειρά νομίμως μετεγγραμμένων συμβολαιογραφικών τίτλων (παράγωγο τρόπο). Προσθέτουν δε ότι «επικουρικά» τυγχάνουν κύριοι, νομείς και κάτοχοι των ακινήτων με τακτική ή και έκτακτη χρησικτησία (πρωτότυπο τρόπο), με προσμέτρηση στο χρόνο νομής τους και του χρόνου νομής των δικαιοπαρόχων τους κατά τη διάταξη του άρθρου 1051 του Αστικού Κώδικα.

«Ειδικότερα, από το χρόνο που αποκτήσαμε τα αγροτεμάχια, νεμόμαστε και κατέχουμε αυτό εμφανώς έναντι κάθε τρίτου και του Δημοσίου, διαρκώς και αδιάκοπα καλή τη πίστη, με νόμιμο τίτλο από επαχθή αιτία και διάνοια κυρίου, ασκώντας αδιαλείπτως επ’ αυτού άμεση φυσική εξουσία και επιχειρώντας κάθε ανεξαιρέτως πράξη που προσιδιάζει στη φύση και στον προορισμό τους ως αγροτεμαχίων, χωρίς να ενοχληθούμε ποτέ από οποιονδήποτε τρίτο, ούτε φυσικά από το Ελληνικό Δημόσιο», επισημαίνεται στην αίτηση.

Επιπλέον, αναφέρουν ότι καλλιεργούν τις εκτάσεις αυτές, τις μισθώνουν, προβαίνουν σε αγοραπωλησίες ή δηλώσεις αποδοχής κληρονομιάς, από τις οποίες το Ελληνικό Δημόσιο εισπράττει το φόρο πώλησης ή κληρονομίας αντίστοιχα, τα δηλώνουν σε κάθε είδους δημόσιες Αρχές, φορολογικές ή άλλες (δήλωση φόρου εισοδήματος, Ε9, ΕΤΑΚ, ΕΕΤΗΔΕ, ΕΝΦΙΑ) καταβάλλοντας και τους αντίστοιχους φόρους, ενώ προβαίνουν σε δήλωση ΟΣΔΕ από το 1981, εισπράττοντας ενισχύσεις.

Απαλλοτριώσεις

Το παράδοξο, σύμφωνα με τους αγρότες της Μαγνησίας που υπογράφουν τη διαμαρτυρία, είναι ότι «το Ελληνικό Δημόσιο κατά το παρελθόν είχε αναγνωρίσει τους προκτήτορές μας ως κύριους, αφού τα ανωτέρω κτήματα εξαιρέθησαν υπέρ ημών των ιδιοκτητών, κατόπιν απόφασης της κατ’ αρθ. 71 του Αγροτικού Κώδικα Επιτροπής Απαλλοτριώσεων, από την απαλλοτρίωση που διέταξε ο υπουργός Γεωργίας κατά το έτος 1954.

Περί το έτος 1948 περίπου και έπειτα, προέβημεν σε αλλαγή χρήσης κατόπιν νομίμων αδειών που εκδίδοντο από το υπουργείο Γεωργίας και από τη Διεύθυνση Γεωργίας του εκάστοτε νομού, οι οποίες μάλιστα προσκομίζονταν στην Διεύθυνση Εγγειων Βελτιώσεων του νομού μας (μηχανική καλλιέργεια), οι οποίες άδειες όμως δεν βρίσκονται εις χείρας μας, αλλά ούτε και στο αντίστοιχο αρχείο των υπηρεσιών αυτών, εξαιτίας του μεγάλου χρονικού διαστήματος που παρήλθε».

Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι με όλους τους προαναφερθέντες τρόπους αποδεικνύεται η κυριότητά τους επί των συγκεκριμένων εκτάσεων, το δασαρχείο και η αντίστοιχη Διεύθυνση Δασών δεν τους αναγνωρίζουν ως ιδιοκτήτες, παρά την ύπαρξη νομίμως μετεγγραμμένων τίτλων ιδιοκτησίας και επαναλαμβάνουν ότι προκειμένου οι εκτάσεις τους να θεωρηθούν ιδιωτικές να προσκομίσουν δικαστικές αποφάσεις που αναγνωρίζουν την ιδιοκτησία τους. Και όλα αυτά «παραβλέποντας τη διάταξη του αρθ. 10 παρ. 1 του Ν. 3208/2003, που ορίζει ότι

1. Το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας σε δάση, δασικές εκτάσεις και στις εκτάσεις των περιπτώσεων α’ και β’ της παραγράφου 5 του άρθρου 3 του παρόντος νόμου που:… ΙΙΙ. Περιήλθαν “κατά κυριότητα”: ζ) Κατόπιν αδείας του υπουργού Γεωργίας κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 2 του από 3.9.1924 νομοθετικού διατάγματος που κυρώθηκε με το άρθρο μόνο του ν. 3250/1924 (Α’ 324), εφόσον η άδεια μεταβίβασης δεν ανακλήθηκε ούτε ακυρώθηκε με δικαστική απόφαση», καθώς και την ad hoc 291/2015 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, με αποτέλεσμα να εξαναγκαζόμαστε να επαναγοράσουμε τη γη που μας ανήκει εδώ και 100 και πλέον χρόνια!

Επίσης, η αναλγησία του ελληνικού κράτους φθάνει στο σημείο να απαιτεί από εμάς την κατάθεση εξαρτημένων τοπογραφικών σε ΕΓΣΑ ’87, επιβαρύνοντάς μας με επιπλέον δυσθεώρητο κόστος, ενώ είναι γνωστό πως οι ανωτέρω εκτάσεις μας δηλώνονται στο σύστημα ΟΣΔΕ από το έτος 1981, όπου οι συντεταγμένες των αγροτεμαχίων έχουν αποτυπωθεί σύμφωνα με το Ελληνικό Γεωδαιτικό Σύστημα Αναφοράς (ΕΓΣΑ ’87) και το Δασαρχείο και οι Διευθύνσεις Δασών μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν. Τέλος, παρατηρείται το φαινόμενο να μην υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση σε όλη την ελληνική επικράτεια των ζητημάτων που προκύπτουν από την ανάρτηση των δασικών χαρτών και την εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας», σημειώνουν οι θιγόμενοι αγρότες στην αίτησή τους.

Αιτήματα

Για όλους τους παραπάνω λόγους, ζητούν την άμεση παρέμβαση της Πολιτείας με νομοθετική ρύθμιση, προκειμένου να δοθεί λύση στην υφιστάμενη χαοτική κατάσταση, ώστε να βγούμε από το αδιέξοδο και την απόγνωση στην οποία έχουμε περιέλθει, ήτοι:

Να αναγνωριστούν ιδιοκτήτες, νομείς, κάτοχοι και αδιαφιλονίκητοι κύριοι, έναντι όλων, συμπεριλαμβανομένου και του Ελληνικού Δημοσίου, όσων εκτάσεων αγοράστηκαν κατόπιν άδειας του υπουργού Γεωργίας, κατ’ αρθ. 10 παρ. 1 εδαφ. ΙΙΙ περ. ζ’ του Ν. 3208/2003.

Να γίνει δεκτό, ώστε κατά τη διαδικασία των προδήλων σφαλμάτων να εξαιρέσουν τις εκτάσεις τους που εμφανίζονται ως χορτολιβαδικές, καθόσον έχουν αναγνωριστεί ως ιδιωτικές, αφού προήλθαν από αγορά κατ’ αρθ. 10 παρ. 1 εδαφ. ΙΙΙ περ. ζ’ του Ν. 3208/2003.

Για όσες από τις εκτάσεις τους που εμφανίζονται δασικές να υποβληθεί αίτημα για έκδοση απόφασης έγκρισης επέμβασης με καταβολή του αντίστοιχου ανταλλάγματος χρήσης, αυτό να προσδιοριστεί στο ποσοστό του 12,5%, καθόσον έχουν αναγνωριστεί ως ιδιωτικές, αφού προήλθαν από αγορά κατ’ αρθ. 10 παρ. 1 εδαφ. ΙΙΙ περ. ζ’ του Ν. 3208/2003.

Να μην υποχρεωθούν σε σύνταξη νέων τοπογραφικών διαγραμμάτων με το σύστημα ΕΓΣΑ ’87, αλλά να χρησιμοποιηθούν οι συντεταγμένες των αγροτεμαχίων από τον ΟΠΕΚΕΠΕ (ΟΣΔΕ).

Να υπάρξει ενιαία και κοινή αντιμετώπιση όλων των ζητημάτων που ανακύπτουν από την ανάρτηση των δασικών χαρτών σε όλη την ελληνική επικράτεια.

ΓΩΓΩ ΚΑΤΣΕΛΗ

stontoixo.com