Μακεδονικός είναι ο χαλβάς. Τα Σκόπια είναι βουλγαροαλβανικά

Αυτή την περίοδο η πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία επιχειρεί για πολλοστή φορά να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Για την ακρίβεια, οι ΗΠΑ προσπαθούν να εντάξουν το δημιούργημά τους και προτεκτοράτο τους στη συμμαχία. Το πρόβλημα και των δύο είναι ότι το προτεκτοράτο χρησιμοποιεί για πολλοστή φορά το momentum για να παγιώσει και επίσημα τις αξιώσεις του επί της ελληνικής επικράτειας, της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού. Του αρχαίου εννοείται.

Ταυτόχρονα, τα Σκόπια στις Βρυξέλλες συζητούν και την ενταξιακή τους πορεία στην ΕΕ. Μια είδηση που είδε χτες το φώς της δημοσιότητας και ανασκευάστηκε σχεδόν αμέσως, ήταν ότι ο υπουργός Εξωτερικών της γείτονος μίλησε για αποδοχή αλλαγής της ονομασίας της για να μπεί στο ΝΑΤΟ! Ο δημοσιογράφος των Financial Times που έγραψε την είδηση, προφανώς δεν έχει ιδέα από βαλκανική πολιτική και από ιστορία των Σκοπίων.

Το κόλπο είναι παλιό και έρχεται πάλι να εφαρμοστεί. Και μάλιστα με τις γνωστές τρικλοποδιές και από τις ΗΠΑ, αλλά και από τις χώρες της ΕΕ που θέλουν εδραίωση της κυριαρχίας τους. Και το κόλπο δεν είναι άλλο από της διπλής ονομασίας. Να μας γράφετε FYROM στα χαρτιά των εκδηλώσεων και στα ταμπελάκια σας, αλλά να μας αναγνωρίζετε επίσημα ως Μακεδονία. Και η Ελλάδα να μας λέει όπως θέλει.

Ταυτόχρονα, ο επίτροπος διεύρυνσης της ΕΕ, συναντήθηκε με τον σκοπιανό πρωθυπουργό στις Βρυξέλες και επανέλαβαν τις γνωστές ευχές για ανάγκη εξεύρεσης συμβιβαστικής λύσης στο όνομα σε συζητήσεις «όπου όλες οι πλευρές πρέπει να έχουν ανοιχτό μυαλό»…

Πιο ανοιχτό μυαλό από τις μέχρι τώρα ελληνικές υποχωρήσεις και αβελτηρίες δυσκολεύεται κανείς να δεί. Για τους εξής απλούς λόγους:

Αυτό που στην ελληνική κοινωνική και πολιτική ζωή λέγεται «το όνομα» δεν υπάρχει. «Το όνομα» είναι για την πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία δύο πράγματα ταυτοχρόνως: Η απόπειρα να αποκτήσει άλλη ταυτότητα ένας λαός που έχει στην πραγματικότητα δύο άλλες ταυτότητες και η απόπειρα να διεκδικήσει ένα κράτος κομμάτια δύο άλλων κρατών: Της Ελλάδας και της Βουλγαρίας.

Σε όσους αναγνώστες θεωρούν αστείες και χωρίς σημασία τις διεκδικήσεις από ένα μικρό και αδύναμο κράτος, η ιστορία έχει απαντήσει ανατρεπτικά. Τα πιο πολλά κράτη κάποτε ήταν μικρά πριν η θέλησή τους, οι συγκυρίες, οι διεθνείς συνθήκες, οι ανάγκες των εποχιακών υπερδυνάμεων τα μετατρέψουν σε μεγαλύτερες ή μεγάλες οντότητες. Σε βάρος των γειτόνων τους. Με τη διεθνή πολιτική δεν παίζουμε.

Το διακύβευμα για την Ελλάδα στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι τόσο εδαφικό. Όσο είναι πολιτισμικό. Δεν θα αναλωθώ σε ιστορία του Μακεδονικού ζητήματος, που είναι μεγάλη και σεμνύνομαι να την ξέρω. Αλλά, μένω στη σημερινή ιστορική στιγμή για δύο λόγους.

Πρώτον γιατί τα Σκόπια βρίσκονται πάλι προ των πυλών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και δεύτερον γιατί στην Ελλάδα βρίσκεται μια κυβέρνηση που η ιδεολογία της συμπαθεί περισσότερο τις θέσεις των Σκοπίων περί Μακεδονίας παρά τις πάγιες ελληνικές.

Μέχρι στιγμής πρωθυπουργός και υπουργός των Εξωτερικών έχουν ευθυγραμμιστεί με τη θέση, ότι τίποτε δεν μπορεί να προχωρήσει αν δεν αλλάξει το Σύνταγμα της γείτονος που θέτει θέμα αλυτρωτισμού. Αλλά, το μείζον θέμα δεν είναι ο αλυτρωτισμός. Είναι η ιστορική και πολιτιστική καπηλεία. Όχι στη θεωρία. Έχει χειροπιαστό κόστος!

Και είναι μείζον, γιατί ενώ ο αλυτρωτισμός θέλει δύναμη πυρός και πόλεμο για να δικαιωθεί, η πολιτιστική καπηλεία θέλει απλώς προπαγάνδα και αμάθεια. Και τα δύο υπάρχουν σε αφθονία. Το μεν πρώτο στα δισεκατομμύρια που ξοδεύονται αφειδώς από τον κ Σόρος και από τα έσοδα των Σκοπίων από κάθε λογής λαθρεμπόριο. Το δε δεύτερο από την αμάθεια και πολλών νεοελλήνων και πολλών ξένων πολιτών φυσικά γύρω από την ιστορία.

Επιπλέον όλων, καμιά ελληνική κυβέρνηση εκτός από του Κ Καραμανλή, που έβαλε βέτο στο ΝΑΤΟ για το όνομα, δεν υπερασπίστηκε δυναμικά και σταθερά ούτε την ιστορία ούτε τον ελληνικό πολιτισμό. Τις έφαγε ο εμφύλιος των κομμάτων και των κομματισμένων και η πολιτικάντικη σκέψη.

Αυτά όλα είχαν σαν αποτέλεσμα σήμερα να έχει αναγνωριστεί το κράτος των Σκοπίων ως Μακεδονία από δεκάδες χώρες, ενώ δεν έχει καμιά σχέση ούτε με τη γεωγραφική ούτε με την ιστορική Μακεδονία. Πολύ περισσότερο μάλιστα που οι κάτοικοί της είναι Βούλγαροι και Αλβανοί.

Όλοι αυτοί έγιναν κράτος χάρη στη διπλωματική ευφυία του Τίτο να εκμεταλλευτεί τις εθνικιστικές μαξιμαλιστικές επιδιώξεις των Βούλγαρων του VMRO και να τους χαρίσει το όνομα Μακεδονία πετυχαίνοντας ταυτόχρονα δύο πράγματα: Να μην αποσχιστούν από τη Γιουγκοσλαβία προς τη Βουλγαρία και να τρέφονται με την ιδέα μιας ανεξάρτητης κομμουνιστικής Μακεδονίας από εδάφη της Ελλάδας και της Βουλγαρίας!

Και αν το μισό σχέδιο απέτυχε, πέτυχε να γεννηθεί εκ του μη όντος κράτος που έχει αναγνωριστεί από τη μισή υφήλιο ως Μακεδονία! Το οποίο για να υπάρξει δεν αρκούσαν τα σύνορα, όπως δεν αρκούν σε κανέναν λαό. Τα κράτη τα συνδέει πάνω από όλα η ιστορία. Κράτος χωρίς ιστορία δεν υπάρχει. Κι αφού τα Σκόπια δεν είχαν ιστορία ή δεν τους άρεσε η δική τους, στηρίχτηκαν σε μια άλλη!

Όταν στο Gran Palais στο Παρίσι έγινε η μεγάλη έκθεση για τον Μέγα Αλέξανδρο, οι αναφορές αφορούσαν στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια τέτοιες εκθέσεις παγκοσμίως δεν αναφέρονται στην Ελλάδα, αλλά στη Μακεδονία! Οι Μακεδόνες του Φίλιππου και του Αλέξανδρου, όπως και ο Αριστοτέλης δεν είναι σαφώς Έλληνες, αλλά Μακεδόνες. Και ο Σκοπιανός που παρακολουθεί την έκθεση είναι κι αυτός Μακεδόνας. Ενώ ο Έλληνας δίπλα του είναι απλώς από το ελληνικό τμήμα της Μακεδονίας!

Το γεγονός ότι στα Σκόπια δεν έχει βρεθεί ούτε μάρμαρο ελληνικού πολιτισμού δεν λέει τίποτε. Γιατί, για τη σκοπιανή προπαγάνδα ό,τι έχει βρεθεί στο ελληνικό έδαφος δεν έχει βρεθεί στο ελληνικό έδαφος! Έχει βρεθεί στο μακεδονικό έδαφος. Στο οποίο ανήκουν και τα Σκόπια! Κι αυτό διδάσκεται σε ξένα σοβαρά πανεπιστήμια και κερδίζει διαρκώς έδαφος από γενιά σε γενιά. Επικίνδυνο; Πολύ επικίνδυνο.

Γιατί αν διαχυθεί και επικρατήσει η άποψη ότι η Μακεδονία είναι άλλο πράγμα από την Ελλάδα και ο πολιτισμός της άλλο πράγμα από τον ελληνικό, δεν θα αργήσει και η άποψη ότι η Μακεδονία ανήκει στους Μακεδόνες. Και αφού οι Έλληνες της Μακεδονίας δεν είναι Μακεδόνες, αλλά φερτοί πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, όπως διδάσκεται ήδη στα ελληνικά πανεπιστήμια από την εμπαθώς αμόρφωτη νεοελληνική αριστερά(!), δεν είναι μακριά η μέρα που το κράτος των Σκοπίων θα διεκδικήσει τα… κατεχόμενα εδάφη του και επίσημα! Αυτή είναι και η πολιτική του. Αστείο; Τώρα ναι.

Αλλά, η ιστορία δεν παίζει. Και έχει αποδείξει ότι όποιος δεν υπερασπίζεται την ιστορία του και τον πολιτισμό του χάνει το σπίτι του. Γιατί ό,τι δεν αγαπάς το χάνεις. Οι Έλληνες κατηγορούνται συχνά ως εθνικιστές αλλά στην πραγματικότητα είναι απάτριδες. Με την καθημερινή τους ζωή αποδεικνύουν ότι το μόνο πράγμα που αγαπάνε είναι η πάρτη τους. Σε κάθε δραστηριότητα. Την πατρίδα την έχουν γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια στην πράξη. Όσοι δεν είναι σωβινιστές, είναι στην πράξη αδιάφοροι. Κι αυτό είναι το επικίνδυνο.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

  

liberal.gr