Η Μιράντα Ξαφά κατηγορεί το ΣτΕ για… Μαρξισμό!

Η οικονομολόγος  και μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου του ΔΝΤ την περίοδο 2004-09, που έχει στο παρελθόν ταχθεί υπέρ της περικοπής των συντάξεων, εγκαλεί το ΣτΕ που δεν περιέκοψε τα εργασιακά δικαιώματα, για... Μαρξισμό!

Συγκεκριμένα έγραψε στο Twitter:

«Το ΣΤΕ απέρριψε αίτηση εμπορικών καταστημάτων στο εκπτωτικό χωριό Σπάτων να λειτουργούν τις Κυριακές Μάιο-Οκτ, με την δικαιολογία ότι "επιδιώκει την επαύξηση του κέρδους των επιχειρήσεων, δηλ. σκοπό μη θεμιτό"!!! Ο Μαρξισμός ζει, αυτός μας οδηγεί!!».

tvxs.gr

Στη φυλακή ιερέας που ασέλγησε σε 11χρονη

Ποινή κάθειρξης οκτώ ετών επέβαλε το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Λάρισας σε βάρος 81χρονου ιερέα από την ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας, ο οποίος τον Μάιο του 2018 συνελήφθη για ασέλγεια σε 11χρονη έναντι αμοιβής, τετελεσμένη και σε απόπειρα, κατ’ εξακολούθηση.

Μάλιστα, σύμφωνα με το magnesianews.gr το δικαστήριο επέβαλε την ίδια ποινή φυλάκισης και στη μητέρα της ανήλικης, που μετά την απολογία της στον ανακριτή Βόλου είχε αφεθεί ελεύθερη.

Και οι δύο καταδικασθέντες οδηγήθηκαν στις φυλακές.

Απολογούμενος ο 81χρονος ιερέας αρνήθηκε ότι είχε ασελγήσει στην 12χρονη, ενώ και η 31χρονη μητέρα υποστήριξε το ίδιο. Οι συνήγοροι υπεράσπισης υποστήριξαν μεταξύ άλλων, πως η Αστυνομία δεν είχε κάνει σωστά τη δουλειά της, κατά τη διερεύνηση του αδικήματος, καθώς δεν είχε εξεταστεί σύμφωνα με τη νομοθεσία η 12χρονη.

Όπως υπενθυμίζει η ιστοσελίδα στο ρεπορτάζ της, τον Μάιο του 2018 στον Βόλο, συνελήφθησαν από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Βόλου, ο 80χρονος και η 30χρονη υπήκοος Βουλγαρίας, σε βάρος των οποίων σχηματίστηκε δικογραφία για το αδίκημα της ασέλγειας σε ανήλικο, έναντι αμοιβής. Όπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, ο ηλικιωμένος, σε αργία από πριν ιερέας, εν γνώσει της 30χρονης, προέβαινε σε ασελγείς πράξεις σε βάρος της ανήλικης κόρης της, έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων.

Αστυνομικός είχε εντοπίσει την 30χρονη γυναίκα και την ανήλικη κόρη της να πηγαίνουν σε κατάστημα στο Βόλο, όπου λίγο αργότερα μπήκε και ο 80χρονος, ενώ στη συνέχεια η 30χρονη αποχώρησε. Ο ηλικιωμένος και το παιδί μπήκαν σε αυτοκίνητο και την οδήγησε σε κοντινή παραλία του Βόλου και στη συνέχεια συνελήφθη για ασέλγεια σε βάρος της ανήλικης.

Στο πλαίσιο της περαιτέρω διερεύνησης της υπόθεσης, ο εισαγγελέας Υπηρεσίας είχε διατάξει την Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Βόλου να δημοσιοποιήσει τα στοιχεία, του σε αργία ιερέα, ώστε να εξακριβωθεί η συμμετοχή του σε άλλες παρόμοιες πράξεις και για διευκόλυνση της ανάκρισης, γεγονός που έγινε.

Σημειώνεται ότι η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος, είχε θέσει για περισσότερα από 10 χρόνια τον ιερέα σε επ’ αόριστον αργία, μετά από καταγγελίες για διάφορα θέματα.

   

tvxs.gr

Η "διαχειρίσιμη ήττα" και η…σαμπάνια!

Του Γιώργου Καρελιά

Ας αρχίσουμε από την «αλφαβήτα» της πολιτικής. Πότε ένας πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση καταφεύγουν σε πρόωρες εκλογές; Σε μια και μοναδική περίπτωση: (ότ)αν είναι βέβαιοι ότι θα τις κερδίσουν. Αλλιώς, γιατί να τις κάνουν; Δεν τις κάνουν. Εξαντλούν τον συνταγματικά προβλεπόμενο χρόνο, επιδιώκοντας και ελπίζοντας να πετύχουν στο τέλος ό,τι δεν μπορούν νωρίτερα.

Κάπως έτσι φαίνεται ότι έχουν τα πράγματα σήμερα. Η 26 Μαΐου προσφέρεται για τη διεξαγωγή και εθνικών εκλογών, μαζί με τις ευρωεκλογές, τις δημοτικές και περιφερειακές. Όμως, παρά την αρχική προτίμηση, φαίνεται ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ την αλλάζουν και προσανατολίζονται στην εξάντληση της τετραετίας. Ο λόγος; Προφανέστατος. Δεν κερδίζουν τον Μάιο, οπότε καλό Σεπτέμβριο.

Δεν έχουν κάποιον ιδιαίτερο λόγο να τα παίξουν όλα για όλα τον Μάιο. Και , κατά τούτο, ήταν αφελείς οι έως πρόσφατα «αναλύσεις» της αντιπολίτευσης ότι «ο Τσίπρας δεν αντέχει να φτάσει μέχρι το φθινόπωρο». Αυτό που δεν αντέχει είναι να τα χάσει όλα πρόωρα, δηλαδή τον Μάιο. Αν προκαλέσει τότε εθνικές εκλογές και τις χάσει, περνάει στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία. Θα είναι μια αφελής ενέργεια. Αντίθετα, αν χάσει τις ευρωεκλογές, την επομένη ο ίδιος θα είναι στο Μέγαρο Μαξίμου και οι υπουργοί στα υπουργεία τους.

Αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά και η αντιπολίτευση, η οποία επιδιώκει την πάση θυσία πρόκληση τετραπλών εκλογών στις 26 Μαίου. Ευλόγως. Την ευνοεί η συγκυρία. Τώρα(πιθανώς) κερδίζει, γιατί να περιμένει το φθινόπωρο; Ποιος ξέρει ποια γεγονότα θα μεσολαβήσουν και τι μπορεί να εκμεταλλευθεί η κυβέρνηση που (θα) εξακολουθεί να έχει την εξουσία;

Στο σημείο αυτό αρχίζει η συζήτηση με βασικό θέμα «διαχείριση ήττας». Όταν πριν από τις εθνικές εκλογές μεσολαβεί άλλη αναμέτρηση(όπως τώρα οι ευρωεκλογές), στην οποία προδιαγράφεται ήττα για το κυβερνητικό κόμμα, μένει να απαντηθεί το ερώτημα «τι είδους ήττα θα είναι;». Οι πιθανές απαντήσεις είναι δύο:

Πρώτον, το αποτέλεσμα να είναι αυτό που δείχνουν οι καταδικαστικές για τον ΣΥΡΙΖΑ(και «φιλικές» προς την ΝΔ) δημοσκοπήσεις: η ΝΔ να αγγίξει ποσοστά εθνικών εκλογών και με διαφορά διψήφια. Σ’ αυτήν την περίπτωση, τα πάντα θα έχουν τελειώσει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πανηγυρίζοντας θα ζητεί αμέσως νέες εκλογές. Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ θα έχουν κάνει λάθος που εμπιστεύθηκαν την χαλαρή ψήφο. Και όλοι θα περιμένουν μόνο την ημερομηνία των εθνικών εκλογών, που θα φέρουν και αλλαγή στην κυβέρνηση.

Δεύτερον, το αποτέλεσμα να είναι αυτό που δείχνουν οι «φιλικές» προς τον ΣΥΡΙΖΑ δημοσκοπήσεις: μικρή διαφορά και το ποσοστό της ΝΔ μακριά από την αυτοδυναμία. Αν είναι και κάτω από το 30%, τότε η κατήφεια-και το άγχος για τη συνέχεια- θα περάσει στο στρατόπεδο της ΝΔ. Ισως γι’ αυτό ο-περιέργως νουνεχής επ’ αυτού- Αδωνις Γεωργιάδης να χαμήλωσε τον πήχυ, αρκούμενος σε κάποιο αποτέλεσμα σαν αυτό των ευρωεκλογών του 2014, με αντίστροφα ποσοστά βεβαίως. Υπενθυμίζουμε ότι το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 26,56% και η ΝΔ 22,72%, αμφότερα δηλαδή αρκετά κάτω του 30%.

Η μέχρι σήμερα ιστορία των ευρωεκλογών έχει δείξει ότι όποιο κόμμα τις κέρδισε, ακόμα και με μικρή διαφορά(όπως ο ΣΥΡΙΖΑ το 2014-η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά δεν μπόρεσε να αντιδράσει), κέρδισε και τις εθνικές που ακολούθησαν. Με μια και μοναδική εξαίρεση: στις ευρωεκλογές του 1999 η ΝΔ προηγήθηκε με 36% έναντι 32,91% του ΠΑΣΟΚ. Όμως, στις εθνικές εκλογές, που έγιναν εννιά μήνες μετά(2000), η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη «γύρισε το ματς» και ο Κώστας Καραμανλής χρειάστηκε να περιμένει άλλα τέσσερα χρόνια για να γίνει πρωθυπουργός.

Τηρουμένων των αναλογιών, ο Αλέξης Τσίπρας, αν δεν μπορεί να κερδίσει στις ευρωεκλογές της 26 Μαΐου, θα εύχεται να συμβεί ό,τι το 1999 και το 2000: ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει στις ευρωεκλογές του Μαΐου μια «διαχειρίσιμη ήττα», ώστε να έχει ελπίδες να την ανατρέψει στις εθνικές εκλογές του φθινοπώρου.

Πάντως, το βράδυ της 26 Μαΐου, εκτός όλων των άλλων, θα δούμε ποιος θα χρειαστεί την…σαμπάνια! Διότι, όπως έχει πει ο Ναπολέων, «στη νίκη αξίζουμε σαμπάνια, στην ήττα την χρειαζόμαστε»!

Έλληνας ερευνητής αποκαλύπτει την αλήθεια για το «Άγιο Φως» (και δυσαρεστεί πολλούς) - Βίντεο

Μεγάλη συζήτηση αναμένεται να προκαλέσει το βιβλίο του Έλληνα ερευνητή Δημήτρη Αλικάκου που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Εκκρεμές. Στο βιβλίο με τίτλο «Λύτρωση – Περί του Αγίου Φωτός», ο ερευνητής καταρρίπτει όπως σημειώνει, βασισμένος σε μαρτυρίες ανθρώπων που εμπλέκονται πιο άμεσα απ’ όλους, το ετήσιο «θαύμα» του Αγίου Φωτός.

Από τον σκευοφύλακα του Παναγίου Τάφου Ισίδωρο και τον αρχιεπίσκοπο Κωνσταντίνης Αρίσταρχο, μια από τις σημαντικότερες μορφές της αγιοταφίτικης αδελφότητας, έως τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο Γ’ και τον πρώην αρχιεπίσκοπο Ασκάλωνος.

Σε συνομιλία του ερευνητή με τον αρχιεπίσκοπο Αρίσταρχο, ο ιεράρχης εμμέσως παραδέχεται ότι δεν συμβαίνει θαύμα:

« - Πρόσφατα παρατήρησα ότι αλλάξατε το κείμενο περί της τελετής του Αγίου Φωτός στην ιστοσελίδα του Πατριαρχείου και στη θέση του μπήκε ένα άλλο, που δεν κάνει πουθενά λόγο για “θαύμα”.

- Ναι, αυτό το κείμενο δεν έπρεπε να είναι εκεί, δεν γνωρίζω πώς μπήκε. – Ναι, αλλά το νέο κείμενο δεν μιλάει για θαύμα.

 – Μα το Πατριαρχείο δεν μιλάει για θαύμα! Η λέξη προέρχεται από το “θαυμάζω”. Τι σχέση μπορεί να έχει με μια ιερή τελετή;

- Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Αναγκαστικά, η επόμενη ερώτηση δεν μπορούσε να είναι άλλη από τη λεγόμενη «απαγορευμένη»: “Και αφού δεν είναι θαύμα, τότε πώς ανάβει το Άγιο Φως;”»

Σε άλλο σημείο ο σκευοφύλακας του Παναγίου Τάφου, Ισίδωρος, φέρεται να παραδέχεται πως ο ίδιος ανάβει το φως στο καντήλι.

«Ακούστε. Το καντήλι μπαίνει σβηστό από μένα, όλος ο κόσμος το βλέπει μέσα από την τηλεόρασή του. Όμως όταν ο Πατριάρχης εισέρχεται στον Πανάγιο Τάφο το βρίσκει αναμμένο…» «Εγώ το ανάβω…» «Με έναν αναπτήρα, τι άλλο;»…

Δείτε το αποκαλυπτικό βίντεο

topontiki.gr

Εγώ, ο κανένας!

Στη μέση της εβδομάδας. Έκκεντρο, βαρύκεντρο, ορθόκεντρο, περίκεντρο, παράκεντρο! Σχεδιάζει ο Θοδωρή, παλεύω να τα ξεκαθαρίσω. Η παράνοια της φιλολόγου που αγαπά τα μαθηματικά, γελούν οι υπόλοιποι, αγχώνομαι εγώ, πρέπει να είμαι επιμελής, να λύνω τις ασκήσεις μου, ο δάσκαλος Θοδωρής  κάνει αγώνα, οι άλλοι γελούν, με θεωρούν παράλογη, εγώ συμφωνώ, βρίσκω νέα προβλήματα, παράλογα σαν την αφεντιά μου, ξαναδιαβάζω τα «πυθαγόρεια εγκλήματα», διχοτόμοι, διάμεσοι, ύψη, μεσοκάθετοι, επιμεριστική ιδιότητα.

Σταματώ εδώ. Επιμερίζω: Κατανέμω κάτι σε μερίδια. Μοιράζω, μοιράζομαι, μοίρα! Η μάνα μου μοίραζε πάντα δίκαια τις λιχουδιές. Στα τέσσερα, όσα και τα παιδιά της. Αυτή δε δοκίμαζε. Έτσι κάνουν οι μανάδες, έλεγε! Εγώ είχα άλλη γνώμη. Της άπλωνα με το χέρι μου τη λιχουδιά. Αρνιόταν να μου τη στερήσει.

Θυμήθηκα εκείνο που διάβασα σε ένα τοίχο: «Η παιδική ηλικία μετριέται σε ήχους, οσμές και εικόνες, πριν φτάσει η σκοτεινή ώρα της λογικής.» Γιορτάζω ακόμα την αθωότητα, τις μυρωδιές, τους ήχους, τις εικόνες, κι ας ξεθώριασαν, σπίρτο η μνήμη, κρατά τόσο λίγο, μα όταν ανάβει, εκείνο το τσαφ  στην αρχή πυροδοτεί μέσα μας τη ζωή, για λίγα δευτερόλεπτα, για κλάματα, απειροελάχιστη διάρκεια, κι ας θέλαμε εκείνο εις τη ν που λέει ο «δάσκαλος», σαν τις εξισώσεις που θα μάθω σύντομα. Ανυποψίαστα αφελείς με τις μνήμες που γίνονται ανάμνηση, στιγμές μέσα στη νύχτα που νομίζεις ότι έχεις χρόνο, κι εκείνος τελειώνει και σε αφήνει σε μια στάση και βγάλτα πέρα μόνος σου! Ανυποψίαστα υποψιασμένοι κι εμείς με τους ανθρώπους, με τη μοιρασιά, με το παράλογο, με τα έκκεντρα μέσα στα τρίγωνα, τι σχήμα, θεέ μου, αυτός ο κύκλος, να γυρνάς και να τους ξανασυναντάς όλους, σε ένα άλλο χωροχρόνο, πριν μας καταπιούν οι μαύρες τρύπες, αιωρούμενοι, μετρώντας ρυτίδες, ρωγμές στο μέσα μας, γραφιάδες στις ψυχές των άλλων, μια λέξη να καταφέρεις να τους γράψεις στην ψυχή, μια λέξη να καταφέρουν να σου γράψουν κι αυτοί στη δική σου!

Χαίρομαι που έμαθα να παραδέχομαι αυτό που νιώθω, να το μοιράζομαι, να το χαρίζω σε αυτόν που το νιώθω, το κέρδος μου, τούτο μετρώ από το πέρασμα μου, για τούτο υπερηφανεύομαι, χωρίς παιχνίδια, κι ας γέμισα διχοτόμους μέσα μου, γραμμές που τραβούσαν οι άλλοι, χαραγματιές με σμίλη, πόσο πόνεσαν μερικές, ακόμα πονούν όταν αλλάζει ο καιρός, λέω θα βρέξει, που το ξέρεις, ρωτούν, το ξέρω απαντώ, δε με πιστεύουν, με αμφισβητούν, μα εγώ ξέρω, όπως κατά βάθος ξέρουν κι αυτοί πως λέω αλήθεια, δεν την αντέχουν, ασυντόνιστες οι κινήσεις μου, το αχαλίνωτο της στιγμής, όταν σπας σύνορα μέσα σου, σπας και τα σύνορα του άλλου, και για μια στιγμή, μονάχα μια στιγμή, θα δεις την αλήθεια στον καθρέπτη του…

«Η παιδική ηλικία μετριέται σε ήχους, οσμές και εικόνες, πριν φτάσει η σκοτεινή ώρα της λογικής» του Τζον Μπετζεμαν! Το απόγευμα θα εξεταστώ στην επιμεριστική ιδιότητα. Να μην ξεχάσω να του ζητήσω διευκρίνιση για τις ταυτότητες. Μπορεί μην είμαι πια ο κανένας…

Κλειώ Βλαχάκη

Γλυκό Κυδώνι, ένα βιβλίο για το Αϊβαλί

Γράφει ο Πέτρος Μανταίος

Μια οκά ayva (κυδώνι), μια οκά ζάχαρη, μέλι, μοσχοκάρφια, καθαρισμένα αμύγδαλα και χυμός λεμονιού… Τα υπόλοιπα αφήνονται στη νοικοκυρά Ιστορία και στην παραδουλεύτρα Παράδοση. Εκ παραδόσεως, το γλυκό κυδώνι δεν έλειπε από κανένα νοικοκυρόσπιτο του Αϊβαλιού [των Κυδωνιών] της Μικρασίας. Ούτε –μετά το Διωγμό– από κανένα προσφυγόσπιτο Αϊβαλιώτισσας σε μαχαλά της Αθήνας. Σε τέτοιο μεγάλωσα. Και η θεία Στάσα, αδελφή του πατέρα, έφτιαχνε το ωραιότερο γλυκό κυδώνι του κόσμου, στο ευωδιαστό σπίτι της στα προσφυγικά του Γηροκομείου, που το έκανε αναρρωτήριο ο ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά και το βαρέσανε με κανόνι οι Εγγλέζοι από τον Λυκαβηττό· φυλαγμένα είχε τα θραύσματα της οβίδας η θεία· μας τα έδειχνε: «Να μην ξαναγίνουν αυτά, μωρέλια μ’!».

«Στους αγαπημένους που έφυγαν» αφιερώνει ο Αλέξανδρος Κεφαλάς το μυθιστόρημά του «Γλυκό Κυδώνι» (εκδόσεις Τσουκάτου). Το ξεκινάει με την παραδοσιακή συνταγή του αϊβαλιώτικου γλυκού κυδώνι. Οταν πήγα στο Αϊβαλί, αρχές 21ου αιώνα, προσκύνημα στον τόπο καταγωγής, το πρώτο που μου έδειξαν ήταν η τεράστια, παραθαλάσσια έκταση με τις κυδωνιές, που χάρισαν το όνομα σ’ αυτή την πιο ελληνική ίσως πόλη της Μικρασίας.

Ελάχιστες πια κυδωνιές απέμεναν τότε, κι αυτές γερόντισσες. Αμφιβάλλω αν θυμόντουσαν το παραθαλάσσιο οίκημα ανάμεσά τους, ερείπιο πια, όπου τότε, με το Διωγμό, διέρχονταν και σφραγιζόντουσαν οι πρόσφυγες (οι «πρόσφυγοι», τους έλεγαν στη γειτονιά). Οσοι επέζησαν. Ο παππούς, ο Γιώργος, χάθηκε στα Τάγματα Εργασίας. Ο θείος Παναγιώτης, ο μικρότερος, πέθανε εν πλω· θάφτηκε κάπου στην Ερμούπολη.

Εξαιρετική η αφήγηση, γνώσης και πόνου, του Κεφαλά. Το Αϊβαλί της ακμής, της άνθισης και της ερήμωσης. Νοσταλγία χωρίς νόστο. Το άλγος μόνο, γυμνό. Και η ελπίδα. Είναι θαύμα πώς επιβίωσε όλος αυτός ο κόσμος!       

Ήρωες και καθάρματα σχοινοβατούν ριψοκίνδυνα στις εσχατιές του χρόνου

του Μάκη Γεφυρόπουλου

Ο Αϊνστάιν δυστυχώς πέθανε, όπως και οι Χόκινγκ, Αριστοτέλης, η Υπατία, αλλά και ο Μαρξ.

Το ίδιο έπραξε και ο Χίτλερ και μαζί του οι Πολ Ποτ, Τζιμ Τζόουνς, η Φρειδερίκη και φυσικά ο Αλέξανδρος.

Ένδοξοι ήρωες, κοινοί θνητοί και καθάρματα περιωπής διασταυρώνουν τις τύχες τους καθημερινά, στο κοινό εκείνο κομβικό σημείο όπου ο θάνατος επικρατεί πανηγυρικά της ζωής, χωρίς να ενδιαφερθεί πρώτα να αναζητήσει περαιτέρω τις διαφορές ανάμεσα στο καλό και το διαβολικό.

Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα με μίση, έρωτες και ανεκπλήρωτα όνειρα. Τα πεδία των μαχών έχουν διαποτιστεί με ωκεανούς αίματος που εκρέουν από τα κατακρεουργημένα σωθικά των σφαγιασμένων «νεκροζώντανων», οι οποίοι  συνεχίζουν ακόμα και μετά τον θάνατό τους να πολεμούν με λύσσα για το μάταιο των φθονερών φιλοδοξιών τους.

Ο θάνατος υπερβαίνει τις επίγειες διαμάχες και ξεφεύγει από το πεδίο της ανθρώπινης επιρροής. Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε ξανά και ξανά, ερχόμενοι αντιμέτωποι με τις παθογένειες της εφήμερης ύπαρξής μας, όπως επίσης και με τα καπριτσιόζικα ξίφη του αδάμαστου χρόνου.

Γινόμαστε επιστήμονες, καλλιτέχνες και επαναστάτες, την ίδια στιγμή που δίπλα μας απογυμνώνουν τα πυρηνικά όπλα τους, οι αιμοσταγείς επίδοξοι επικυρίαρχοι της πλάσης και οι ανθρωποκτόνοι του κοινού ποινικού συρφετού.

Επιθυμούμε διακαώς να αφήσουμε το στίγμα μας, μα εκείνο χάνεται στους στροβίλους της αιωνιότητας, όπως ένας μικρός και ασήμαντος κόκκος άμμου.

Πίσω μένουν μονάχα οι αγαθοεργίες και τα βδελύγματα, με τους πιο «τυχερούς» ανάμεσά μας να διαιωνίζονται στη συλλογική μνήμη -και ανάλογα βέβαια με το μέγεθος των πράξεων μας-, για λίγο περισσότερο καιρό, εκπληρώνοντας έτσι άδοξα την επιθυμία μας για αθανασία, μιας και εμείς δε θα βρισκόμαστε κάπου εκεί κοντά για να καμαρώσουμε τα όποια κατορθώματα αφήσουμε για κληρονομιά στις επόμενες γενιές.

Είμαστε λοιπόν όλοι ίσοι απέναντι στον χάρο, αλλά διαφέρουμε ωστόσο θεμελιωδώς στον τρόπο με τον οποίο αναπνέουμε τη ζωή. Παρά τις δυσκολίες, πάντα θα έχουμε την επιλογή για το πώς θα σταθούμε απέναντι στο ρεύμα των κακουχιών που επιβουλεύεται μοχθηρά να καταπνίξει την ανθρωπιά μας.

Ναι, ο θάνατος είναι αδυσώπητος και όπως ο ωρολογιακός χρόνος, δε νικιέται. Αντίθετα, η τέχνη της ζωής μπορεί να κατακτηθεί, αρκεί να έχουμε ανοιχτό νου και ελεύθερη καρδιά.

Η «αθανασία» τελικά αποτελείται από πολλά μικρά νήματα αγάπης που συνδέονται αλληλέγγυα με τις θαρραλέες πράξεις της καθημερινότητας, συνθέτοντας έτσι από κοινού το μεγαλείο της ανθρώπινης διαδρομής.

Η ευτυχία κρύβεται ανάμεσα στα συντρίμμια της φρικιαστικής πραγματικότητας και αναδύεται μονάχα ύστερα από τις επίπονες προσπάθειες όλων εκείνων που δε διστάζουν να θυσιάσουν τη ζωή τους για μία και μοναδική στιγμή ευδαιμονίας που θα έρθει και θα καθησυχάσει το βασανισμένο τους πνεύμα από τα δεινά του.

Γιατί αυτό που μετράει στο τέλος, ακόμη και όταν όλοι οι κοσμικοί δείχτες των ρολογιών πάψουν να γυρίζουν αργά και βασανιστικά, επιτρέποντας επιτέλους στην αιώνια σιγαλιά να κατακλύσει τα πέρατα του σύμπαντος με τον θλιμμένο και θρηνητικό αχό της, είναι η καλοσύνη εκείνων των «φαντασμάτων» που τόλμησαν να ζήσουν με το γέλιο ζωγραφισμένο στα άλλοτε ζωηρά τους χείλη.

Εκείνων που αψηφώντας σθεναρά τις θνησιγενείς συμβάσεις της εύθραυστης μοίρας τους, κατευθύνουν έμπρακτα με το παράδειγμά τους τις επόμενες γενιές θνητών, στην προσπάθειά που αυτές καταβάλουν για να αλλάξουν προς το καλύτερο την οδυνηρή εμπειρία μίας κολασμένης πραγματικότητας που καθηλώνει τις συνειδήσεις με την αμετροέπεια της εξουσίας του τρόμου.

      

Πόλεμος Μαρινάκη στη διαπλοκή

Γράφει η Άντα Ψαρρά

Σηκώθηκε ακόμα και η τρίχα της γάτας των Ιμαλαΐων του Σταύρου Ψυχάρη διαβάζοντας το χθεσινό κύριο άρθρο της Ναυαρχίδας Μαρινάκη.

Σε έναν αχταρμά ασθενικής -είναι η αλήθεια- μνήμης για την ένδοξη εφημερίδα «που δημιουργήθηκε από μία πρωτοβουλία ισχυρών αστικοφιλελεύθερων προσωπικοτήτων», το «Βήμα», σύμφωνα με τον τωρινό αρθρογράφο «ήταν ένας φάρος ικανός να μεταλαμπαδεύσει στη χώρα τις αναλλοίωτες και ανεκπλήρωτες όπως αποδεικνύεται στις μέρες μας αρχές και αξίες του αστικοδημοκρατικού εκσυγχρονισμού».

Το κύριο άρθρο συνεχίζει, αναφέροντας τις αρχές και τις αξίες που υπηρέτησε η εφημερίδα «που βρήκε απέναντί της βασιλείς, πρωθυπουργούς, δικτάτορες, κινηματίες, και λοιπούς υστερόβουλους δυνάστες, οικονομικούς και άλλους οι οποίοι δεν άντεχαν ακριβώς τις αρχές και τον έλεγχό του».

Τώρα, βέβαια, αν στη μεγάλη ιστορία της εφημερίδας λειάνθηκαν συχνά οι αντιθέσεις με βασιλείς, πρωθυπουργούς, δικτάτορες και κινηματίες λίγοι το θυμούνται, μια και όσοι έκαιγαν κατά καιρούς τα φύλλα της εφημερίδας έχουν πλέον γεράσει, ενώ μόνο σε αρχεία βρίσκονται τα έγκυρα άρθρα Ελλήνων και ξένων αναλυτών για το πώς οι ιστορικοί ιδιοκτήτες του «Βήματος» ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις στην Ελλάδα.

Φαίνεται δε και από τη συνέχεια του κύριου άρθρου, που υπερασπίζεται τον νέο ιδιοκτήτη του από τους σκευωρούς και τους διαπλεκόμενους, ότι το χούι για το ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων δεν το έχει χάσει η ιστορική αυτή εφημερίδα. Ολο το υπόλοιπο μακροσκελές κύριο άρθρο είναι γραμμένο πρωτίστως εναντίον της κυβέρνησης, αλλά δευτερευόντως και εναντίον όλων των γνωστών επιχειρηματιών (πλην Αλαφούζου και Βαρδινογιάννη) που σε αντίθεση με τον Βαγγέλη Μαρινάκη είναι περίπου ενεργούμενα του ΣΥΡΙΖΑ!

Ακόμα και τον «αυτοδημιούργητο» επί Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ Λαυρεντιάδη, με τις μεγάλες απάτες και τις ισχυρές πολιτικές και ιερές σχέσεις, χρεώνει στον ΣΥΡΙΖΑ ο αρθρογράφος. Σπεύδει μάλιστα να παρουσιάσει τους εργαζόμενους του συγκροτήματος ενωμένους ως μία γροθιά απέναντι σε όσους σταλινικούς προπαγανδιστές θέλησαν λυσσαλέα να τους εξαγοράσουν και να τους ποδηγετήσουν και στη συνέχεια «μετέφεραν την πίεση στον εκδότη μας».

Κι αν κανείς αναρωτηθεί εδώ προς τι όλο αυτό το μακροσκελές ηρωικό άρθρο, ειδικά όταν είναι γνωστή από ιδρύσεως του «Βήματος» η αλλεργία του σε κάθε τι αριστερό, το ζουμί βρίσκεται στο τέλος!

Ολο το άρθρο είναι τελικά γραμμένο μετά την πικρή γεύση που άφησε η αποχώρηση του Πέτρου Κόκκαλη από τον συνδυασμό του υποψήφιου δημάρχου Γιάννη Μώραλη. Τα φιλομαρινακικά ΜΜΕ, που πανηγύριζαν το 2014 όχι μόνο για τον γιο αλλά ακόμα και για τον ίδιο τον Σωκράτη Κόκκαλη, σπεύδοντας μάλιστα να προαναγγείλουν τότε και τη δική του προσχώρηση στον «Πειραιά Νικητή», σήμερα είδαν διαπλοκή και προδοσία.

Κι όλα αυτά επειδή απλά αποχώρησε ο Π. Κόκκαλης από τον συνδυασμό Μώραλη - Μαρινάκη. Πού να ανακοινώσει, όπως αναμένεται, και τη συμμετοχή του στις ευρωεκλογές.

      

"Όταν πεθάνω, να με θάψετε με την σημαία του Παναθηναϊκού".!

Πέθανε σε ηλικία 88 ετών ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, συνιδρυτής της ΒΙΑΝΕΞ, ο οποίος νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα στο ιδιωτικό θεραπευτήριο «Υγεία», μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Στο ανακοινωθέν του νοσοκομείου αναφέρεται: Σήμερα Τρίτη 19 Μαρτίου 2019 κατέληξε στο ΥΓΕΙΑ ο Αθανάσιος Γιαννακόπουλος μετά από μακρά νοσηλεία στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Είχε υποστεί βαρύ θρομβωτικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο από το οποίο, παρά την έγκαιρη και επιτυχή θρομβεκτομή, δεν μπόρεσε να συνέλθει.

Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ήταν ο δεύτερος από τα αδέλφια που, με μπροστάρη τον πατριάρχη της οικογένειας, Παύλο, δημιουργήσαν τη μεγαλύτερη ελληνική φαρμακοβιομηχανία, τη ΒΙΑΝΕΞ. Μαζί μοιράστηκαν και την αγάπη για τον Παναθηναϊκό.

Μεγάλη του αγάπη ο αθλητισμός. Διετέλεσε πρόεδρος του Παναθηναϊκού σε μπάσκετ, βόλεϊ και ερασιτέχνη, ενώ ήταν και για αρκετά χρόνια σύμβουλος της ΕΠΟ. Από το 1992 μέχρι το 2012 υπήρξε συνιδιοκτήτης της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού μαζί με τον αδερφό του, Παύλο. Ανέλαβε την προεδρία των ερασιτεχνικών τμημάτων του Παναθηναϊκού από το 1999 έως το 2009. Επίσης, υπήρξε πρόεδρος του επαγγελματικού τμήματος βόλεϊ ανδρών του Παναθηναϊκού την περίοδο 2008-09.

Οι απώλειες των αδελφών του, πρώτα της αδελφής του Βασιλικής, μετά του μικρότερου από τα αδέλφια, του Κώστα, και πιο πρόσφατα του Παύλου, τον κατέβαλαν. «Είμαι στενοχωρημένος γιατί η ζωή κι η μοίρα τα έφερε έτσι που τα δυο μου αδέλφια έφυγαν μέσα σε 40 μέρες και οι δυο» είχε πει στο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος», τον περασμένο Σεπτέμβριο, στο ΟΑΚΑ.

 

Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος τον Σεπτέμβριο του 2015, στην γιορτή "Honouring Our Legacy" κάποια στιγμή πήρε το μικρόφωνο και είπε : "Θέλω να κάνω μία παράκληση: Όταν πεθάνω, να με θάψετε με την σημαία του Παναθηναϊκού"   

zoornalistas.com

Φάλαινα πέθανε από "γαστρικό σοκ" - Είχε στο στομάχι της 40 κιλά πλαστικές σακούλες.!

Mια νεαρή φάλαινα, η οποία ξεβράστηκε στις ακτές των Φιλιππίνων, πέθανε από "γαστρικό σοκ" καθώς βρέθηκαν μέσα στο στομάχι της περισσότερα από 40 κιλά από πλαστικές σακούλες.

Υδροβιολόγοι και εθελοντές από το Μουσείο D’ Bone Collector στο νησί Μιντανάο της χώρας, οι οποίοι πραγματοποίησαν νεκροτομή στη φάλαινα, δήλωσαν σοκαρισμένοι από τα ευρήματά τους. Μέσα στο στομάχι της φάλαινας που ξεβράστηκε το Σάββατο βρέθηκαν περισσότερες από 80 πλαστικές σακούλες, ανάμεσά τους και «16 σακούλες από ρύζι, 4 σακούλες από μπανάνες και αρκετές σακούλες για ψώνια».

«Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ποσότητα πλαστικού που έχει βρεθεί σε φάλαινα. Είναι αηδιαστικό. Πρέπει να ληφθούν μέτρα κατά όσων συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τους ωεκανούς ως μεγάλες χωματερές», αναφέρουν σε ανάρτησή τους στο Facebook.

Η χρήση πλαστικών μιας χρήσης είναι ανεξέλεγκτη στη νοτιοανατολική Ασία. Μια έκθεση του 2017 της Υπηρεσίας Περιβαλλοντικής Προστασίας αναφέρει ότι η Κίνα, η Ινδονησία, οι Φιλιππίνες, η Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ ρίχνουν στον ωκεανό περισσότερα πλαστικά σε σχέση με ό,τι όλος ο υπόλοιπος κόσμος μαζί.

Ο υδροβιολόγος Ντάρελ Μπλάτσλεϊ, ο οποίος είναι συνιδιοκτήτης του μουσείου, δήλωσε ότι κατά την δεκαετία που εξετάζει νεκρές φάλαινες και δελφίνια, διαπιστώθηκε ότι 57 από αυτά είχαν πεθάνει λόγω της συγκέντρωσης σκουπιδιών και πλαστικών στα στομάχια τους.

Τον περασμένο Ιούνιο μια φάλαινα στην Ταϊλάνδη πέθανε αφού είχε καταπιεί περισσότερες από 80 πλαστικές σακούλες βάρους συνολικά περίπου 8 κιλών.

enallaktikos.gr

Ο Γιάννης Λοβέρδος μπέρδεψε τον Σερζ Λατούς με τον Σωτήρη Καλυβάτση

Γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος

Αυτή τη φορά, ο γνωστός Γιάννης Λοβέρδος που ανά τρεις-τέσσερις μέρες ανεβάζει fake news, ξεπέρασε και τον... εαυτό του

Δεν ήμουν σίγουρος το ομολογώ, έστω και αν έψαξα το συγκεκριμένο λογαριασμό του Γιάννη Λοβέρδου στο Facebook σε βάθος χρόνου και είδα ότι είναι πραγματικός!  Εχει και 75 χιλιάδες ακόλουθους άλλωστε.

Αλλά από την άλλη, λες, δεν μπορεί να κάνει τέτοιο τραγικό λάθος. Ακόμα και αν είναι ο γνωστός Γιάννης Λοβέρδος που ανά τρεις-τέσσερις μέρες ανεβάζει fake news. Φαίνεται λοιπόν ότι εδώ ξεπέρασε ακόμα και τον εαυτό του.

Και μας λέει πως «ο Γάλλος οικονομολόγος Σερζ Λατούς, που θαυμάζουν ο Τσίπρας και οι σύντροφοι του» είναι ο Σωτήρης Καλυβάτσης από τους ΑΜΑΝ (το παλιό Ράδιο Αρβύλα).

 

Η σχετική ανάρτηση στο Facebook 

  

Διαβάστε τι γράφει: «Αυτός είναι ο γάλλος οικονομολόγος Σερζ Λατούς, που θαυμάζουν ο Τσίπρας και οι σύντροφοι του; Που τους εμπνέει τον όρο «ολιγαρκής (λιτή) αφθονία» και υποστηρίζει την..."απο ανάπτυξη"! Τι ζούμε, φίλοι; Δεν μπορεί να είναι πραγματικά όλα αυτά. Μάλλον βιώνουμε κάποιον συλλογικό, ψυχεδελικό εφιάλτη...».

Αναρωτιέμαι, δεν είδε το γελοίο του πράγματος; Τι έκανε αλήθεια; Εβαλε στο Google το λήμμα «Σερζ Λατούς» και του έβγαλε τον Καλυβάτση ντυμένο τρελό επιστήμονα και αυτός δεν κατάλαβε τίποτε;

Είναι και υποψήφιος βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία. Θα τον ψηφίσουν κάποιοι, έτσι;

Στα δικαστήρια οι συνταξιούχοι και για την προσωπική διαφορά

Μια νέα «βιομηχανία» αιτήσεων και δικαστικών προσφυγών, από εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους, προκαλεί η καθυστέρηση του υπουργείου Εργασίας στην έκδοση των προβλεπόμενων ενημερωτικών σημειωμάτων, στα οποία θα αποτυπώνεται ποιο είναι το νέο, μετά τον επανυπολογισμό, ποσό σύνταξης που λαμβάνουν από 1ης Ιανουαρίου 2019, ποια είναι η προσωπική τους διαφορά και πώς προκύπτει το ποσό που καταβάλλεται. Μάλιστα, παρότι η διάταξη που προβλέπει την περικοπή των συντάξεων έως και 18% –στις περιπτώσεις που υπάρχει, μετά τον επανυπολογισμό, προσωπική διαφορά– έχει καταργηθεί και δεν εφαρμόζεται, στους κόλπους των συνταξιούχων είναι διάχυτη η ανησυχία ότι η μη δημοσιοποίηση των στοιχείων «κρύβει προθέσεις μείωσης των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων». Η σύγχυση και η ανασφάλεια που επικρατούν, μάλιστα, καθιστούν τους συνταξιούχους εύκολα θύματα διάφορων επιτήδειων που έναντι αμοιβής οδηγούν τους συνταξιούχους σε μια νέα διαδικασία υποβολής μαζικών αιτήσεων στον ΕΦΚΑ, διεκδικώντας ενημέρωση. Η απάντηση δε που λαμβάνουν από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Ταμείου είναι ότι δεν θα εκδοθούν ενημερωτικά με τα ποσά του επανυπολογισμού «μέχρι νεωτέρας»...

Αγνοια επικρατεί ακόμη και για τον τρόπο που προκύπτουν οι αυξήσεις στις συντάξεις των περίπου 620.000 συνταξιούχων που ο επανυπολογισμός έβγαλε ότι η νέα τους σύνταξη πρέπει να είναι υψηλότερη από αυτή που εισπράττουν σήμερα. Αυτοί λαμβάνουν την αύξηση που δικαιούνται σε 5 ετήσιες δόσεις, δηλαδή από το 2019 μέχρι και το 2023. Πολλοί είναι οι συνταξιούχοι που θεωρούν ότι ενώ δικαιούνταν αύξηση δεν έλαβαν ή έλαβαν μικρότερο ποσό, καθώς τους κόπηκε το οικογενειακό επίδομα κατά τη διαδικασία του επανυπολογισμού. Συγκεκριμένα, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, ο νόμος 4472/2017 όριζε ότι τα οικογενειακά επιδόματα στις συντάξεις που επανυπολογίζονται παύουν να καταβάλλονται μετά τις 31/12/2018 στις παλιές συντάξεις. Η διάταξη αυτή καταργήθηκε, με τη «διάσωση των συντάξεων». Εξακολουθεί όμως και ισχύει εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας (αντίστοιχη εγκύκλιος του ΕΦΚΑ δεν έχει εκδοθεί) που ορίζει ότι «στις περιπτώσεις που στον συνταξιούχο καταβάλλεται οικογενειακό επίδομα, οι φορείς κύριας ασφάλισης θα υπολογίζουν την προσωπική διαφορά λαμβάνοντας υπόψη την καταβολή του οικογενειακού επιδόματος».

Ετσι, εκτιμάται ότι είναι χιλιάδες οι συνταξιούχοι που λαμβάνουν μικρότερη αύξηση λόγω της κατάργησης των οικογενειακών επιδομάτων. Βέβαια, η πραγματική κατάσταση θα φανεί με την έκδοση των ενημερωτικών σημειωμάτων που ήδη έπρεπε να έχουν αναρτηθεί στη σχετική ιστοσελίδα του ΕΦΚΑ.

Ο Σύλλογος Συνταξιούχων Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας Ελλάδος προσέφυγε ήδη στον Συνήγορο του Πολίτη ζητώντας την παρέμβασή του προς το υπουργείο Εργασίας και τον ΕΦΚΑ, ώστε να δημοσιοποιηθούν οι νέες αποφάσεις - πράξεις συνταξιοδότησης, η ανάλυση των ποσών της σύνταξης μετά τον επανυπολογισμό και το μηνιαίο ενημερωτικό σημείωμα, τα οποία δεν εκδίδονται πλέον από την 1η/1/2019 και μετά.

Να σημειωθεί ότι με τα άρθρα 14 και 33 του νόμου Κατρούγκαλου (ν. 4387/2016), όπως αυτά τροποποιήθηκαν με το άρθρο 1 ν. 4583/2018, προβλέφθηκε ο επανυπολογισμός των συντάξεων όλων των «παλαιών» συνταξιούχων, δηλαδή αυτών που είχαν υποβάλει αιτήσεις συνταξιοδότησης πριν από τις 13/5/2016.

Τα αποτελέσματα του επανυπολογισμού, σύμφωνα με τις ίδιες ρυθμίσεις, εφαρμόζονται από 1ης/1/2019 και αν το καταβαλλόμενο μέχρι 31/12/2018 ποσό είναι μεγαλύτερο εκείνου που προκύπτει από τον επανυπολογισμό, το επιπλέον ποσό εξακολουθεί να καταβάλλεται στον δικαιούχο, ως προσωπική διαφορά, συμψηφιζόμενο κατ’ έτος με τις προσδοκώμενες από 1/1/2023 αυξήσεις των συντάξεων. Αν δε το καταβαλλόμενο είναι μικρότερο αυτού που προκύπτει από τον επανυπολογισμό, τότε αυτό προσαυξάνεται από 1ης/1/2019 κατά 1/5 της διαφοράς σταδιακά και ισόποσα εντός 5 ετών.

Σύμφωνα λοιπόν με τις ρυθμίσεις αυτές, τα ποσά συντάξεων που καταβάλλονται στους συνταξιούχους από τον Ιανουάριο (για την ακρίβεια από το τέλος Δεκεμβρίου 2018 που καταβλήθηκαν οι συντάξεις Ιανουαρίου) είναι αυτά που προκύπτουν μετά τον επανυπολογισμό.

Οπως, όμως, αναφέρουν οι συνταξιούχοι στην επιστολή τους προς τον Συνήγορο του Πολίτη, δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχουν λάβει από τον ΕΦΚΑ ούτε νέα απόφαση - πράξη συνταξιοδότησης στην οποία να περιλαμβάνεται ανάλυση του ποσού σύνταξης του καθενός, όπως αυτό προκύπτει από τον επανυπολογισμό, ούτε ενημερωτικό σημείωμα στο οποίο να αποτυπώνεται ποιο είναι το νέο, μετά τον επανυπολογισμό, ποσό σύνταξης, ποια είναι η προσωπική διαφορά και πώς εν πάση περιπτώσει προκύπτει το ποσό που τους καταβάλλεται.

«Οπως είναι γνωστό, αποτελεί στοιχειώδη υποχρέωση της πολιτείας, του αρμόδιου υπουργείου, του ασφαλιστικού μας φορέα ΕΦΚΑ, να μας ενημερώνει εγγράφως για οποιαδήποτε αλλαγή επηρεάζει το ποσό σύνταξης που μας καταβάλλεται, πολλώ δε μάλλον όταν έχουμε νέα ποσά συντάξεων που προκύπτουν έπειτα από νέο υπολογισμό της σύνταξης», αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Και ζητούν, με βάση τον θεσμικό του ρόλο, να παρέμβει ο Συνήγορος για το μείζον αυτό θέμα, το οποίο αφορά περισσότερο από δύο εκατομμύρια συνταξιούχους, ώστε να υπάρξει η απαραίτητη για όλους γραπτή ενημέρωση αναφορικά με τις συνταξιοδοτικές παροχές που σήμερα λαμβάνουν και που πρόκειται και μελλοντικά να λαμβάνουν.

kathimerini.gr

Μια (…αδιάκοπη) αλητεία

Τα όσα συνέβησαν μέσα κι έξω από το Ολυμπιακό Στάδιο κατά τη διάρκεια του ποδοσφαιρικού αγώνα Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός μπορεί να προκαλούν οργή και αηδία, αλλά καμία έκπληξη. Για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε ότι η «εξυγίανση» του ελληνικού ποδοσφαίρου (και όχι μόνο) πάει χέρι – χέρι με τον «εξυγιαντικό» χαρακτήρα των κάθε λογής «εξυγιαντών» του.

Πέντε λεπτά μετά την έναρξη του παιχνιδιού οπαδοί του Παναθηναϊκού εισέβαλαν στο γήπεδο και επιτέθηκαν στον πάγκο του Ολυμπιακού. Ταυτόχρονα «κύριοι» που φαίνονται στο βίντεο να διαθέτουν επίσημες διαπιστεύσεις εισόδου στον αγωνιστικό χώρο άρχισαν να επιδεικνύουν τις πυγμαχικές τους ικανότητες… Καταγγελίες μιλούν ακόμα και για μαχαίρια που βγήκαν από τους «καλούς» αυτούς …φιλάθλους!

Μετά το γκολ του Ολυμπιακού ξεκίνησε νέος γύρος επεισοδίων. Μια δράκα χουλιγκάνων ξεκίνησαν, εκτός γηπέδου, το δικό τους παιχνίδι «κλέφτες και αστυνόμοι» με τα ΜΑΤ, που έκαναν χρήση χημικών και χειροβομβίδων κρότου – λάμψης. Τα χημικά «έπνιξαν» το γήπεδο και τους φιλάθλους που δεν συμμετείχαν στα επεισόδια. Το παιχνίδι διακόπηκε οριστικά από το Γερμανό διαιτητή.

Οι «ομορφιές» αυτές  δεν είναι παρά το αποκορύφωμα γεγονότων όπως η εισβολή αλητών σε αγώνα πόλο γυναικών (!) στο Παπαστράτειο, οι επιθέσεις ακόμα κι εναντίον γυναικών από συμμορίες άλλων οργανωμένων αλητών στο Περιστέρι (για να αναφερθούμε μόνο στα πρόσφατα), αλλά και περιστατικών που αφορούν τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό και στο μπάσκετ.

Άλλωστε δύο ώρες πριν το σημερινό ντέρμπι ποδοσφαίρου ένα άλλο παιχνίδι δεν ξεκίνησε ποτέ: Το μπασκετικό (αυτή τη φορά) παιχνίδι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Επίσης «ομορφιές» κι εκεί με χαρακτηριστικά τα όσα συνέβησαν μέσα στην εβδομάδα, κατά τη διάρκεια της συνάντησης των παραγόντων των δύο ομάδων, όπου (παρόντος του γγ Αθλητισμού Γ. Βασιλειάδη…) κατά άλλους «φτύστηκαν», κατά άλλους «δάρθηκαν» και κατά άλλους  και «φτύστηκαν» και «δάρθηκαν» μεταξύ τους…

Κατά τα λοιπά η ηλιθιότητα ορισμένων να παίρνουν το μέρος των «ντοπαρισμένων» χουλιγκάνων ή των ευυπόληπτων παραγόντων της α ή της β ομάδας, συνεχίζεται. Το ίδιο συνεχίζεται και η επιδοτούμενη – από το ίδιο το σύστημα που ελέγχει το ποδόσφαιρο – αλητεία. Πρόκειται για “επιδότηση” που, δεκαετίες τώρα, δεν έχει γνωρίσει καμία διακοπή…     

imerodromos.gr

Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν «ακόμη» σε ψευδοεπιστήμες;

Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες για τον κόσμο γύρω μας, νέες έρευνες, νέα αποτελέσματα, νέες ανακαλύψεις. Όλα αυτά δεν αφορούν μόνο τα μακρινά αστέρια, τα μυστηριώδη σωματίδια του...

Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες για τον κόσμο γύρω μας, νέες έρευνες, νέα αποτελέσματα, νέες ανακαλύψεις. Όλα αυτά δεν αφορούν μόνο τα μακρινά αστέρια, τα μυστηριώδη σωματίδια του μικρόκοσμου, γεγονότα σε περασμένες εποχές. Αφορούν την καθημερινότητά μας, τι τρώμε, τι φοράμε, πώς συμπεριφερόμαστε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Μάλιστα, η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε αυτά που αφορούν την καθημερινότητά μας και σε αυτά που δεν την αγγίζουν καθόλου γίνεται συνεχώς και πιο δυσδιάκριτη και θα μπορούσε να πει κανείς, χωρίς υπερβολή, ότι, στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο της διάχυτης πληροφορίας, οτιδήποτε συμβαίνει οπουδήποτε επιδρά με κάποιον τρόπο στη ζωή μας. Μέσα σε αυτό όμως το πλαίσιο, ένα μεγάλο μέρος της επικαιρότητας καταλαμβάνεται από ψευδείς ειδήσεις, θεωρίες συνωμοσίας και ψευδοεπιστημονικές τοποθετήσεις.

Χωρίς αμφιβολία, οι τρεις αυτές κατηγορίες, που θα μπορούσε κανείς να κατατάξει στον τομέα της παραπληροφόρησης, έχουν διαφορές, ως προς την αφετηρία, το κοινό στο οποίο απευθύνονται και τις επιπτώσεις τους. Έχουν όμως και πολλά κοινά σημεία. Ο ίδιος ο χαρακτηρισμός τους παραπέμπει σε -ή είναι συνδεδεμένος με- κάτι που απέχει από την αλήθεια, οριζόμενη ως αυτό στο οποίο η πλειονότητα (ή τουλάχιστον μια μεγάλη ομάδα ειδικών) πιστεύει. Γιατί όμως κανείς να πιστεύει σε κάτι που είναι ψευδές; Ίσως δεν γνωρίζει ότι ισχύει κάτι τέτοιο, ίσως πρόκειται για μια «αλήθεια» που βρίσκεται πιο κοντά στις ανάγκες του και τις πρότερα διαμορφωμένες πεποιθήσεις του. Εδώ θα ασχοληθούμε κυρίως με το θέμα της ψευδοεπιστήμης, όμως το μεγαλύτερο μέρος της περιγραφής αφορά ομοίως τις θεωρίες συνωμοσίας και τις ψευδείς ειδήσεις.

Τι είναι ψευδοεπιστήμη;

Αν και μοιάζει διαισθητικά ξεκάθαρο σε τι αναφερόμαστε με τον όρο ψευδοεπιστήμη, ωστόσο ένας απολύτως σαφής ορισμός δεν είναι εύκολο να δοθεί. Σύμφωνα με τη Wikipedia, οι ψευδοεπιστήμες περιλαμβάνουν μια σειρά από (επιστημονικοφανείς) ισχυρισμούς, πεποιθήσεις και πρακτικές, οι οποίες θεωρούνται (από κάποιους) πως είναι επιστημονικές και πραγματικές, ωστόσο έρχονται σε αντίθεση με την επιστημονική μέθοδο. Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι συχνά αντιφατικοί, υπερβολικοί, μη διαψεύσιμοι και στηρίζονται εν πολλοίς στην προδιάθεση επιβεβαίωσης (confirmation bias), δηλαδή την τάση του ανθρώπου να επιβεβαιώνει τις πρότερες αντιλήψεις του. Από την περιγραφή αυτή προκύπτουν μια σειρά από ερωτήματα, όπως ποια είναι η επιστημονική μέθοδος, τι σημαίνει «μη διαψεύσιμος», ποιοι διακατέχονται από την προδιάθεση της επιβεβαίωσης κ.λπ.

Συνεχίζοντας κανείς την αναζήτηση, μπορεί να βρει μια λίστα από καταγεγραμμένες ψευδοεπιστημονικές απόψεις όπως η αστρολογία, ο δημιουργισμός, το κίνημα ενάντια στα εμβόλια, η άρνηση της κλιματικής αλλαγής, η θεωρία της επίπεδης Γης κ.ά. Φυσικά, οι φορείς αυτών των απόψεων δεν αποδέχονται τον χαρακτηρισμό που τους αποδίδεται. Επιπλέον, εκτός από κινήματα ή πρακτικές, τα οποία μπορούν να οριστούν λιγότερο ή περισσότερο ξεκάθαρα, ως ψευδοεπιστημονικές μπορούν να οριστούν έρευνες που παρουσιάζονται καθημερινά στην επικαιρότητα σχετικά με την υγεία, τη διατροφή, την Ψυχολογία και μπορεί να σχετίζονται με συναφή προϊόντα. Επομένως, γίνεται αντιληπτό ότι η ψευδοεπιστήμη δεν σχετίζεται απλώς με μια εναλλακτική θεώρηση του κόσμου ή μια ποικιλία διαφορετικών απόψεων, αλλά πολύ συχνά έχει οικονομικές και πολιτικές προεκτάσεις. Για παράδειγμα, συμπληρώματα διατροφής και σκευάσματα που αντιμετωπίζουν διαφόρων ειδών καταστάσεις έχουν εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως, ενώ φορείς ψευδοεπιστημονικών πεποιθήσεων έχουν τεράστια προβολή στον Τύπο και επιρροή στην κοινή γνώμη. Πολλές φορές μάλιστα, αυτές οι πεποιθήσεις εκφράζονται και από επιστήμονες. Επομένως, το θέμα της διάκρισης μεταξύ επιστήμης/ψευδοεπιστήμης δεν αποτελεί απλώς ακαδημαϊκό, αλλά ευρύτερο κοινωνικό θέμα.

Πώς διαχωρίζεται η επιστήμη από την ψευδοεπιστήμη;

Η συζήτηση στη δημόσια σφαίρα σχετικά με την ψευδοεπιστήμη φαίνεται να μονοπωλείται από τους φορείς αυτών των απόψεων και τους επιστήμονες. Οι τελευταίοι συνήθως επικαλούνται είτε την αυθεντία της επιστήμης τους ή πραγματικά εξετάζουν με τη βοήθεια της επιστημονικής μεθόδου τους ψευδοεπιστημονικούς ισχυρισμούς και τους απορρίπτουν. Αν όμως θέλουμε να είμαστε ακριβείς, τα όρια μεταξύ επιστήμης και ψευδοεπιστήμης δεν αποτελούν αντικείμενο μελέτης της επιστήμης, αλλά της Φιλοσοφίας της Επιστήμης.

Σε αυτό το πλαίσιο πολλοί φιλόσοφοι της επιστήμης έχουν προσπαθήσει να δώσουν απαντήσεις. Μάλιστα, ο ορισμός που παρατέθηκε παραπάνω βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα συμπεράσματα του φιλοσόφου της Επιστήμης Karl Popper. Ο Popper, μελετώντας τις μεθόδους που χρησιμοποιούν επιστήμονες σε διάφορα πεδία διατύπωσε την άποψη ότι μια πρόταση, για να είναι επιστημονική, θα πρέπει να είναι διαψεύσιμη, θα πρέπει δηλαδή να υπάρχει κάποιο πείραμα ή παρατήρηση τα οποία μπορούν να τη διαψεύσουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσε (και αποτελεί) η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Η Γενική Σχετικότητα κάνει προβλέψεις για φαινόμενα του Σύμπαντος και η εγκυρότητά της επιβεβαιώνεται μέχρι στιγμής, αλλά μπορεί να υπάρξει κάποια παρατήρηση στο μέλλον η οποία να τη διαψεύσει. Είναι λοιπόν μια διαψεύσιμη θεωρία και επομένως έγκυρη επιστημονικά. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει ωστόσο με τις θεωρίες συνωμοσίας και την ψευδοεπιστήμη, καθώς οι φορείς αυτών των απόψεων προσαρμόζουν τα γεγονότα ώστε να επιβεβαιώνονται εκ των υστέρων, ενώ δεν υπάρχει (ή δεν προτείνεται) τρόπος να ελεγχθούν με νέες παρατηρήσεις. Σημαντική διάκριση για τον Popper μεταξύ επιστήμης και ψευδοεπιστήμης είναι ότι η πρώτη προσπαθεί να απορρίψει θεωρίες, ενώ η δεύτερη να επιβεβαιώσει. Αν μια θεωρία δεν μπορεί να ελεγχθεί ως προς την εγκυρότητά της, τότε δεν είναι επιστημονική. Θα έλεγε κανείς ότι οι απόψεις του Popper έχουν κυριαρχήσει σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των επιστημόνων ως προς το τι συνιστά ψευδοεπιστήμη.

Αξίζει βέβαια να αναφέρουμε ότι σε αυτό το θέμα έχουν υπάρξει και άλλες απόψεις. Για παράδειγμα, για τον Feyerabend δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος να θεωρεί κανείς την επιστήμη πιο έγκυρη από την αστρολογία ή τη χειρομαντεία, καθώς η καθεμιά έχει τα δικά της εργαλεία και μεθόδους. Μια ενδιαφέρουσα όμως τοποθέτηση που αντιτίθεται των απόψεων του Feyerabend έχει κάνει ο John Wilkins, ιστορικός και φιλόσοφος της Επιστήμης του Πανεπιστημίου της Μελβούρνης. Διάφορα επιστημονικά πεδία και θεωρίες έχουν «χτίσει» γύρω τους έναν όγκο γνώσης και έχουν αναπτύξει μεθοδολογίες τόσο στις Φυσικές όσο και στις Ανθρωπιστικές Επιστήμες. Μάλιστα, όλα αυτά τα πεδία έχουν δείξει τη δυναμική παραγωγής νέας γνώσης από πολύ νωρίς στην ιστορία τους. Αντιθέτως, η αστρολογία υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια χωρίς να έχει συμβεί κάτι τέτοιο κι αν αποδεχτούμε την εγκυρότητά της, χρειάζεται να απορρίψουμε τις γνώσεις που έχουμε συσσωρεύσει εδώ και αιώνες στη Φυσική. Ένα τέτοιο επιχείρημα μπορεί φυσικά να επικαλεστεί κανείς και για τη θεωρία της επίπεδης Γης και τον δημιουργισμό.

Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν «ακόμη» σε ψευδοεπιστήμες;

Το ερώτημα αυτό είναι από τα πιο ενδιαφέροντα, καθώς μας δίνει τη δυνατότητα να αναδείξουμε πτυχές τόσο της ανθρώπινης φύσης όσο και της ίδιας της επιστήμης. Σε ό,τι αφορά την τελευταία, η έκπληξη που συχνά συνοδεύει αυτό το ερώτημα («ακόμη») υποδηλώνει τις πεποιθήσεις μας για την έννοια της προόδου στην επιστήμη. Υπονοείται δηλαδή ότι με την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο που έχουμε επιτύχει τα τελευταία χρόνια θα έπρεπε να έχουν ήδη εξαλειφθεί όχι μόνο οι ψευδοεπιστήμες αλλά και κάθε άλλου είδους πεποίθηση εκτός επιστήμης. Φυσικά, μια τέτοια πεποίθηση είναι όχι μόνο αναληθής αλλά και επικίνδυνη. Είναι ίσως εκτός των σκοπών του παρόντος κειμένου να αναλυθούν οι λόγοι για τους οποίους ισχύει κάτι τέτοιο, ωστόσο το κατά πόσο η επιστήμη προοδεύει και κατά πόσο είναι από μόνη της αρκετή για να καλύψει τις ανθρώπινες ανάγκες είναι άλλο ένα θέμα υπό μελέτη.

Τόσο οι ψευδοεπιστήμες όσο και τα σενάρια συνωμοσίας μας προσφέρουν μια εύκολη απάντηση σε ερωτήματα που μας απασχολούν. Μας απαλλάσσουν από την ευθύνη να αναζητήσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα που απαιτούν πολλή μελέτη και μόχθο. Πολλοί από εμάς μπορεί να μην έχουμε τη δυνατότητα είτε να αναζητήσουμε τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε είτε να σκεφτούμε εντατικά και δομημένα ώστε να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα. Ταυτόχρονα όμως, μας φαίνεται προτιμότερο να υιοθετούμε κάποιες απόψεις για τον κόσμο από το να μην έχουμε καμία.

Από την άλλη, μια σειρά από έρευνες δείχνουν ότι το μορφωτικό επίπεδο και η πρόσβαση σε απεριόριστο όγκο πληροφορίας (μέσω του Διαδικτύου) δεν είναι ικανά να εξαλείψουν το φαινόμενο των ψευδοεπιστημών. Η προδιάθεση επιβεβαίωσης υποδηλώνει την τάση που έχουμε να αξιολογούμε ως σημαντικότερα τα γεγονότα που επιβεβαιώνουν τις απόψεις που έχουμε ήδη διαμορφώσει. Αυτή η τάση δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των ανθρώπων με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Μάλιστα, ένας άνθρωπος με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο είναι περισσότερο ικανός να στηρίξει τις ήδη διαμορφωμένες, αλλά πιθανόν λάθος, απόψεις του ακριβώς λόγω της καλύτερης μόρφωσής του. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται μάλιστα πολλοί επιστήμονες που προβάλλουν συστηματικά ψευδοεπιστημονικές απόψεις, είτε επικαλούμενοι το κύρος τους ή/και χρησιμοποιώντας επιστημονικοφανή επιχειρήματα και αναφορές σε αμφίβολες πηγές.

Αν όλοι οι άνθρωποι είμαστε δέσμιοι των περιορισμών που αναφέρθηκαν, πώς είναι δυνατόν ένας επιστήμονας να είναι αντικειμενικός, χωρίς προκαταλήψεις; Είναι σαφές ότι δεν γεννιούνται άνθρωποι με ανοσία στις ψευδοεπιστημονικές απόψεις. Ο μόνος τρόπος, σύμφωνα με τον Popper, είναι να θέτουμε τις αντιλήψεις μας υπό το πρίσμα της διαψευσιοκρατίας. Δεδομένου ότι δεν είναι εφικτό να παρατηρούμε τον κόσμο χωρίς πρότερες αντιλήψεις, οφείλουμε να αναζητούμε τα στοιχεία που μπορούν να διαψεύσουν τις απόψεις μας και όχι να αρκούμαστε σε αυτά που απλώς τις επιβεβαιώνουν.

Την ίδια δουλειά κάνει και ένας επιστήμονας. Όπως πολύ εύστοχα το θέτει η φιλόσοφος Mary Midgley, ο επιστήμονας δεν είναι ένας άνθρωπος ουδέτερος, χωρίς πεποιθήσεις. Αντιθέτως, εκφράζει και αποδέχεται ανοιχτά τις προκαταλήψεις και πεποιθήσεις του και τις υποβάλλει και αυτές στη βάσανο της επιστημονικής μεθόδου. Αυτό που έχει σημασία, όπως πίστευε και ο Popper, είναι, ακολουθώντας την επιστημονική μέθοδο, να είμαστε πρόθυμοι να απορρίψουμε τις θεωρίες (απόψεις) μας.

Γιάννης Κοντογιάννης