Φακέλωμα συνδικαλιστών

Διαλεκτή Αγγελή

Φακέλωμα των μελών συνδικαλιστικών οργανώσεων και ηλεκτρονική ψήφο για την κήρυξη απεργίας προανήγγειλε κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων αργά το βράδυ της Κυριακής ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, ξεδιπλώνοντας χωρίς περιστροφές το σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το μέλλον που επιφυλάσσει στον συνδικαλισμό, ανατρέποντας κεκτημένα του εργατικού κινήματος.

Το συνέδριο της ΓΣΕΕ

Με πολιορκητικό κριό όσα συνέβησαν πριν από μερικούς μήνες στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, σημείωσε: «Δημιουργούμε ηλεκτρονικό μητρώο συνδικαλιστικών οργανώσεων και στελεχών, για να ξέρουμε πλέον και να αντιμετωπίσουμε το κατακερματισμένο οργανωτικό συνδικαλιστικό σύστημα της χώρας μας. Το καταγράφουμε ηλεκτρονικά και γνωρίζουμε πλέον και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους συνδικαλιστές και τα στελέχη, ποιοι είναι» είπε.

Και συνέχισε: «Οσον αφορά το θέμα της απεργίας, καθιερώνουμε ηλεκτρονική ψηφοφορία στις διαδικασίες της απεργίας, για να υπάρχει το δικαίωμα στον κάθε εργαζόμενο να έχει δικαίωμα να ψηφίζει και όχι οι λίγοι να αποφασίζουν για τους πολλούς, όπως γινόταν δεκαετίες στην πατρίδα μας».

Η τοποθέτησή του προκάλεσε έντονες διαμαρτυρίες από βουλευτές που βρίσκονταν στην αίθουσα. Στην ομιλία του, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης κατηγόρησε τον υπουργό ότι στηρίζει τη «συνδικαλιστική μαφία που έχει κάτσει στο σβέρκο των εργαζομένων», διαμηνύοντας παράλληλα ότι η μεταρρύθμιση «δεν θα περάσει!».

Εντονη ήταν η αντίδραση του Ναυτεργατικού Σωματείου ΠΕΝΕΝ, που κάλεσε τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα «να αποτρέψουν μια νέα αντεργατική επίθεση της κυβέρνησης στα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα».

Βαθύτατη απαξίωση

«Γιατί ξεκινάει ο υπουργός από τους εργαζόμενους, ενώ έπρεπε πρώτα να ζητήσει από τις επιχειρήσεις να δηλώσουν σε ποιες εργοδοτικές/κλαδικές οργανώσεις ανήκουν, ούτως ώστε να γνωρίζει τι γίνεται με την επεκτασιμότητα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και να διαπιστώνεται η απαίτηση για το 50% συν ένα; Ας αφήσουμε στην άκρη την ηλεκτρονική καταγραφή των μελών συνδικαλιστικών ενώσεων, που είναι ουσιαστικά φακέλωμα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Πώς ακριβώς θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση του “κατακερματισμένου οργανωτικού συνδικαλιστικού συστήματος”, όπως είπε ο υπουργός; Επιπλέον, είναι δυνατόν να αποφασίζουν οι μη συνδικαλιζόμενοι για το αν θα απεργήσει ένα συνδικάτο και μάλιστα με το πάτημα ενός κουμπιού; Ενα κουμπί δηλαδή έρχεται να αντικαταστήσει τις συνελεύσεις και τις συλλογικές διεργασίες που γίνονται εντός των χώρων δουλειάς! Οχι μόνο λοιπόν η Ν.Δ. δεν πιστεύει ότι “ο συνδικαλισμός είναι αντηρίδα της Δημοκρατίας”, όπως χαρακτηριστικά είπε ο υπουργός Εργασίας, αλλά τον απαξιώνει βαθύτατα».

Γιάννης Κουζής,

κοσμήτορας της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου  

Μοιραία ομοιομορφία

Γράφει η Άννα Δαμιανίδη

Δεκατρία κτίρια θα πρέπει να κατεδαφιστούν, αποφάσισε ο Δήμος Αθηναίων. Είναι παρατημένα και επικίνδυνα. Πιθανόν να έχουν κριθεί διατηρητέα, αλλά πόσα χρόνια τώρα ισχύει αυτός ο νόμος για τα διατηρητέα; Πάνω από τριάντα· κι αυτά δεν εννοούν να διατηρηθούν, πόσο πια να περιμένουμε να το πάρουν απόφαση;

Αυτό το κακό έχουν τα κτίρια, δεν μένουν από μόνα τους στη θέση τους, εκτός κι αν είναι ο Παρθενώνας, που κι αυτός δεν ξέρουμε πώς θα ήταν αν δεν τον είχε βομβαρδίσει ο Μοροζίνι, αν δεν είχαν βγάλει τα αγάλματα οι χριστιανοί, αν δεν είχε περάσει ο Ελγιν, αν και αν... Αν δηλαδή κάποια διαχρονική υπουργός Πολιτισμού είχε αποφασίσει να τον κηρύξει διατηρητέο από το 300 μ.Χ. και όλοι σέβονταν τον νόμο αλλά δεν έκαναν τίποτε για να τον βοηθήσουν, θα είχε χαλάσει ο Παρθενώνας; Ισως μόνο να ξεθώριαζε, πρέπει να είναι θεόγερη κατασκευή, και μας κακομαθαίνει, γεννηθήκαμε στη σκιά του, που λέει ο λόγος, και δεν συνειδητοποιούμε ότι τα ρημάδια –κυριολεκτικά– τα νεοκλασικά και παλαιοκλασικά και μοντέρνα και πρώην όμορφα κτίρια της πόλης δεν διατηρούνται μόνα τους. Θέλουν συντήρηση, φροντίδα, βάψιμο, ενίσχυση, καθάρισμα, λεφτά. Ενας νόμος δεν φτάνει, όσο κι αν τον αγαπήσαμε, τρόπος του λέγειν επίσης.

Αναρωτιέμαι συχνά αν υπάρχει πόλη με τόση περηφάνια σαν την Αθήνα, ή και λιγότερη, που να επιτρέπει στους ιδιοκτήτες ακινήτων να τα παρατούν με τόση άνεση στη μοίρα τους, να μην έχουν καμία υποχρέωση πέρα από το να πληρώνουν ΕΝΦΙΑ, που κι αυτός λίγα χρόνια έχει που μπήκε και κόντεψε να καεί η πόλη.

Ακουσα κάποτε για ευθύνες ιδιοκτητών σε κάτι Παρίσια, κάτι Πράγες, κι έπαθα σοκ. Εδώ, είτε γιαπί θες να παρατήσεις είτε ερείπιο, το σεβόμαστε όλοι μέχρι να μας πέσει στο κεφάλι. Ρίξε μαύρη πέτρα σίγουρος ότι δεν θα χτυπήσει παρά αγνώστους. Οχι την πόλη σου, δεν υπάρχει στις συνειδήσεις μας, ούτε, φοβάμαι, στη νομοθεσία μας. Ούτε πρόβλεψη να επεμβαίνει κάποιος ως κράτος ή ως δήμος, ας είμαστε υποτίθεται κρατιστές, να διορθώνει το ακίνητο αν αξίζει τον κόπο και να το χρησιμοποιεί. Πριν από χρόνια έγινε αυτό, σώθηκαν μερικά όμορφα παλιά, γίνανε παιδικοί σταθμοί, κέντρα νεότητας κ.λπ., αλλά δεν επαναλήφθηκε, μέχρι να φτάσουμε στον σεισμό. Τώρα σκύβουμε το κεφάλι στη μοιραία ομοιομορφία.

Η ΝΔ ακυρώνει την μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια

Τo έδαφος είχε στρωθεί ήδη προεκλογικά, η πολιτική προετοιμασία για την – τουλάχιστον μερική – ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ κορυφώθηκε αμέσως μετά τις εκλογές, και εν τέλει σήμερα ο υπουργός Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης αποκάλυψε την κρυφή ατζέντα της ΝΔ και σε ό,τι αφορά το μέλλον της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας. Πρόκειται για μια ατζέντα που, ουσιαστικά, ακυρώνει την – ψηφισμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ - μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια μέσα από την αύξηση των τιμολογίων του ρεύματος, ενώ περιλαμβάνει και την πώληση του «φιλέτου» της ΔΕΗ, δηλαδή του ΔΕΔΔΗΕ.

Από το βήμα της Βουλής, ο Κωστής Χατζηδάκης επιβεβαίωσε ότι τα τιμολόγια της ΔΕΗ θα αυξηθούν αλλά υποσχέθηκε ότι το τελικό αποτέλεσμα για τον καταναλωτή θα είναι ουδέτερο επειδή θα υπάρξουν αντισταθμιστικές μειώσεις σε άλλες χρεώσεις. Σ’ αυτές τις χρεώσεις συμπεριέλαβε και την πρόσφατη μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια την οποία είχε ψηφίσει η κυβέρνηση Τσίπρα, καθώς και η μείωση του τέλους για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) που προανήγγειλε σήμερα ο υπουργός. Ο κ. Χατζηδάκης, ωστόσο, απέφυγε να πει ότι, στην πράξη, αυτό το αντισταθμιστικό μοντέλο σημαίνει πως οι καταναλωτές δεν θα δουν ποτέ στην τσέπη τους την μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια που έχει ήδη ψηφιστεί από τον Μάιο και έπρεπε να εφαρμοστεί από 1ης Ιουνίου.

Συγκεκριμένα, ο υπουργός Ενέργειας ενέταξε τον «εξορθολογισμό των τιμολογίων» όπως τον χαρακτήρισε στα μέτρα στήριξης της ΔΕΗ που προωθεί η κυβέρνηση και δήλωσε: «Εξορθολογίζουμε την τιμολογιακή πολιτική της ΔΕΗ. Η στήριξη των εσόδων της ΔΕΗ θα εξισορροπηθεί απολύτως για τους καταναλωτές. Αφενός μέσω της πρόσφατης μείωσης του ΦΠΑ, αφετέρου μέσω της περαιτέρω μείωσης του ΕΤΜΕΑΡ, δηλαδή των χρημάτων που πληρώνουν οι καταναλωτές για τις ΑΠΕ. Διότι ο λογαριασμός του ΕΤΜΕΑΡ έχει υπολογιστεί πως θα έχει πλεόνασμα περίπου 200 εκατ. ευρώ. Άρα, η ΔΕΗ ενισχύεται, αλλά οι καταναλωτές δεν επιβαρύνονται».

Ο Κωστής Χατζηδάκης ωστόσο απέφυγε να πει τί ακριβώς σημαίνει η αντιστάθμιση και η «εξισορρόπηση» αυτή, η οποία κατά τις πληροφορίες οδηγεί τελικά ακύρωση της ψηφισμένης μείωσης του ΦΠΑ στην ενέργεια. Στο πακέτο των θετικών μέτρων που είχε ψηφίσει τον Μάιο η κυβέρνηση Τσίπρα προβλεπόταν ότι από 1ης Ιουνίου ο ΦΠΑ σε ηλεκτρικό ρεύμα και φυσικό αέριο μειώνεται από τον χαμηλό συντελεστή 13% στον υπερμειωμένο 6%, τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τα νοικοκυριά. Τούτο σημαίνει πως εάν ένας καταναλωτής πλήρωνε, για παράδειγμα, συνολικό λογαριασμό ρεύματος 113 ευρώ, από 1ης Ιουνίου θα πλήρωνε 106 ευρώ. Πλέον όμως αυτό δεν θα ισχύσει, και θα συνεχίσει να πληρώνει 113 καθώς η μείωση του ΦΠΑ θα αντισταθμιστεί με ισόποση αύξηση του τιμολογίου του ρεύματος. Κοινώς, ο καταναλωτής θα συνεχίσει να πληρώνει το ίδιο ποσό, το οποίο όμως δεν θα πηγαίνει πια στα ταμεία του κράτους αλλά στο ταμείο της ΔΕΗ.

Πέραν τούτου, στο πλαίσιο των μέτρων στήριξης και εξυγίανσης της ΔΕΗ ο υπουργός Ενέργειας προανήγγειλε επίσης στοχευμένα προγράμματα εθελούσιας εξόδου, κυνήγι των στρατηγικών κακοπληρωτών, τέλος των δημοπρασιών ρεύματος (ΝΟΔΕ) και έναρξη της διαδικασίας πώλησης των δικτύων διανομής. Ειδικά ως προς το σκέλος της ιδιωτικοποίησης, ο Κωστής Χατζηδάκης είπε: «Δρομολογούμε τη μεταφορά των παγίων της Διανομής της ΔΕΗ στον ΔΕΔΔΗΕ. Στόχος είναι η μερική ιδιωτικοποίηση του ΔΕΔΔΗΕ, με την προσέλκυση αξιόπιστων επενδυτών που ειδικεύονται στα δίκτυα. Έτσι θα αναδειχθεί η κρυμμένη αξία του ΔΕΔΔΗΕ και η ΔΕΗ θα έχει ξεκάθαρο ταμειακό όφελος από τη μερική ιδιωτικοποίησή του». 

Πηγή

Γιατί χαίρονται και χαμογελούν οι Μπογδάνοι;

Του Τάσου Γιαννόπουλου

Με το… δεξί, σε φαιά απόχρωση, μπήκε ο Γ. Βρούτσης για τη δεύτερη θητεία του στο υπουργείο Εργασίας: η κατάργηση (στις 11/7/19) της εγκυκλίου με την οποία απλοποιούνταν οι διαδικασίες απόδοσης ΑΜΚΑ, μεταξύ άλλων, σε μετανάστες, αιτούντες διεθνούς προστασίας, ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, πανηγυρίστηκε από τον ίδιο στα social media, καθώς «η χώρα μας δεν είναι ξέφραγο αμπέλι!» (sic).

Μάλιστα, ο κ. Βρούτσης κέρδισε δικαίως τα εύσημα του, βουλευτή πλέον, Κ. Μπογδάνου.

Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση σήκωσε ψηλά το ζήτημα, στηλιτεύοντας τόσο την ίδια την απόφαση, όσο και τη ρατσιστική ρητορική που τη συνοδεύει.

Η συγκεκριμένη κίνηση, πέραν του ιδεολογικού στίγματος, αναμένεται να έχει επιπτώσεις στην πρόσβαση των προσφύγων και μεταναστών στο σύστημα Υγείας, αλλά και στην Εργασία.

Χαρακτηριστικό είναι ότι, για να προσληφθεί κάποιος στις γεωργικές εργασίες και να του «κόψει» ο εργοδότης το «εργόσημο», χρειάζεται ΑΜΚΑ.

Ακόμη, χωρίς την απόδοση ΑΜΚΑ, γίνεται αδύνατη η συμμετοχή κάποιου σε πρόγραμμα ένταξης.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που με την εγκύκλιο της 20ής Ιουνίου 2019 θα διευκολύνονταν, πρέπει να ανέβουν ξανά μία γραφειοκρατική και πολλές φορές ανυπέρβλητη ανηφόρα για να πάρουν ΑΜΚΑ.Πριν την εγκύκλιο, χρειαζόταν να προσκομισθεί από τον ενδιαφερόμενο Πιστοποιητικό Οικογενειακής Κατάστασης, μεταφρασμένο από επίσημη ελληνική αρχή, πράγμα πολύ δύσκολο, ειδικά όταν αφορά σε χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση.

Με τις υπογραφές Ανδ. Ξανθού, Δημ. Βίτσα και Τ. Πετρόπουλου, σε συνέχεια σχετικής ΚΥΑ του 2009 (περισσότερα: https://left.gr/news/me-akrodexia-ritoriki-epivevaionei-o-vroytsis-tin-k...), θα διευκολύνονταν όλοι οι άνθρωποι που ακολούθησαν το δρόμο της προσφυγιάς.

Πράξη, δηλαδή, κόκκινο πανί για τους πανηγυρίζοντες ακροδεξιούς και ξενοφοβικούς των social media και της ΝΔ. Το δόγμα, άλλωστε, για την αντιμετώπιση των προσφύγων και μεταναστών έχει διατυπωθεί ήδη το 2013 από το σημερινό υπουργό Ανάπτυξης, Αδ. Γεωργιάδη: «Πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, για να καταλάβουν ότι είναι ανεπιθύμητοι στη χώρα και να φύγουν».

Μην ξεχνάμε δε, ότι η ανάλγητη απόφαση Βρούτση συνέβη παράλληλα με τη συγκέντρωση αστυνομικού αυταρχισμού στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, όπου έχουν υπαχθεί πλέον οι φυλακές, αλλά και η μεταναστευτική πολιτική.

Πόσο χειρότεροι θα μπορούσαν να είναι οι οιωνοί για τα ανθρώπινα δικαιώματα;

     

Ο Τσελέντης προβλέπει σεισμό 30 φορές μεγαλύτερο! (Βίντεο).!

Από κανάλι σε κανάλι γυρίζει ο διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, Άκης Τσελέντης, επαναλαμβάνοντας «εφιαλτικές» προβλέψεις για μεγάλο σεισμό στην Αθήνα.

Υπενθυμίζεται πως ο εν λόγω σεισμολόγος, προφανώς μη αντιλαμβανόμενος τη βαρύτητα του ρόλου του και τις επιπτώσεις των λεγομένων του, έχει προκαλέσει πολλές φορές αντιδράσεις στην επιστημονική κοινότητα με τη στάση του, ενώ μόλις πριν από λίγα 24ωρα βρήκε την ευκαιρία να κάνει και μικροπολιτική με τον σεισμό που χτύπησε την Αττική την Παρασκευή.

Συγκεκριμένα, ο Άκης Τσελέντης, που ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη ΝΔ στις πρόσφατες εκλογές, εξαπέλυσε κατηγορίες εναντίον του Οργανισμού Αντισεισμικής Προστασίας, έπλεξε το εγκώμιο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, και επιπλέον διαμαρτυρήθηκε γιατί δεν κλήθηκε το βράδυ της Παρασκευής στην συνεδρίαση της επιτροπής εκτίμησης σεισμικής επικινδυνότητας, παρότι είναι Διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου. Όπως είπε δεν τον κάλεσαν επειδή «δεν είναι αυλοκόλακας» σαν κάποιους που δεν κατονόμασε και που είπε πως «προσπαθούν να διατηρήσουν τις θέσεις τους».

Η συγκεκριμένη τοποθέτηση είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση του προέδρου Οργανισμού Αντισεισμικής Προστασίας Ευθύμιου Λέκκα, ο οποίος τόνισε ότι «ο ΟΑΣΠ έχει 35 χρόνια ιστορία και μεγάλη αναγνώριση του έργου του από την ελληνική κοινωνία». Παράλληλα, ανέφερε επίσης ότι «ο κ. Τσελέντης ήταν 20 χρόνια μέλος της επιτροπής σεισμικής επικινδυνότητας και δεν πήγαινε ποτέ στις συνεδριάσεις της» και υποστήριξε ότι ο πρώην υπουργός υποδομών Χρήστος Σπίρτζης δεν τον συμπεριέλαβε στην παρούσα σύνθεση της επιτροπής «γιατί εκκρεμούσε εισαγγελική έρευνα σε βάρος του σχετικά με δηλώσεις που είχε κάνει για επικείμενο σεισμό στη Δυτική Ελλάδα».

Επαναλαμβάνει τα περί σεισμού 6 Ρίχτερ στην Αθήνα

Σήμερα ο γνωστός σεισμολόγος επανήλθε με παρεμβάσεις του σε ΕΡΤ και ΑΝΤ1. Υποστήριξε πως θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για έναν πολύ μεγάλο σεισμό στην Αθήνα, έως και 6 Ρίχτερ, προκαλώντας τον πανικό.

Συγκεκριμένα, ο Άκης Τσελέντης ανέφερε: «Έχουμε ένα θηρίο κοντά μας. Τις Αλκυονίδες. Κάποια στιγμή αυτές θα γρυλίσουν και τότε αλίμονό μας. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι», ενώ παράλληλα έκανε λόγο για σεισμό 30 φορές μεγαλύτερο από τον τελευταίο στη Μαγούλα, της τάξεως των 6 Ρίχτερ. «Λένε όλοι ότι η Αθήνα άντεξε. Δεν άντεξε. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν ο σεισμός ήταν 6 Ρίχτερ. Δηλαδή 30 φορές μεγαλύτερος», σημείωσε.

Όλα τα παραπάνω έρχονται σε αντίθεση με όσα αναφέρει η πλειοψηφία των σεισμολόγων (που έχει εκφράσει άλλωστε τη διαφωνία της με τη λογική Τσελέντη), που συνιστά ψυχραιμία τονίζοντας πως η μετασεισμική δραστηριότητα εξελίσσεται ομαλά.

         

Πηγή

Στο ναρκοπέδιο του ασφαλιστικού

Θολό τοπίο παραμένει το σχέδιο Μητσοτάκη για το ασφαλιστικό το οποίο εξελίσσεται στο μεγάλο ναρκοπέδιο της κυβερνητικής νεοφιλελεύθερης ατζέντας. Η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος αναμένεται να ανοίξει μέσα στους επόμενους μήνες σε δύο βασικές κατευθύνσεις: Η πρώτη, η πιο ήπια και μεσοπρόθεσμη αλλά και εξαιρετικά επισφαλής με τα ισχύοντα δημοσιονομικά δεδομένα, είναι εκείνη της μείωσης των εισφορών, ενώ η δεύτερη είναι η ριζική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού για τους νέους εργαζόμενους με στροφή στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα και με την είσοδο στο «παιχνίδι» των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών.

Πρόκειται για το γνωστό, όσο και αμφιλεγόμενο, σύστημα των «τριών πυλώνων» που έχει εξαγγείλει ήδη πριν από τις εκλογές η ΝΔ, αλλά η δομή και οι βασικοί άξονες της λειτουργίας του παρέμειναν απολύτως ασαφείς και κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Στην χθεσινοβραδυνή ομιλία του στην Βουλή, ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης επαναβεβαίωσε την επικείμενη μετάβαση στο σύστημα των τριών πυλώνων αναφέροντας ότι: Στον πρώτο πυλώνα θα διατηρηθεί ο καθολικός, υποχρεωτικός και δημόσιος χαρακτήρας της κοινωνικής ασφάλισης. Στον δεύτερο πυλώνα θα ενταχθεί η επικουρική σύνταξη. Εδώ, ο υπουργός Εργασίας διαβεβαίωσε πως «κανένας συνταξιούχος δεν θα χάσει ούτε ευρώ», και επανέλαβε πως οι οποίες αλλαγές θα αφορούν μόνον τους νέους εργαζόμενους. Παράλληλα, δε, πρόσθεσε πως θα ενδυναμωθεί ο θεσμός των επαγγελματικών ταμείων. Στον τρίτο πυλώνα θα εισαχθεί ο θεσμός της προαιρετικής ιδιωτικής ασφάλισης με κίνητρα «για να φτάσουμε στο μέσο ευρωπαϊκό όρο».

Πέραν αυτών όμως, ο Γιάννης Βρούτσης δεν έδωσε ούτε αυτή την φορά λεπτομέρειες για το πλαίσιο, το κόστος, και την μετάβαση στο νέο σύστημα, περιοριζόμενος να υποσχεθεί κίνητρα τόσο για τους ασφαλισμένους όσο και για τις ασφαλιστικές εταιρίες προκειμένου να στηριχθεί ο ιδιωτικός πυλώνας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, τα εν λόγω κίνητρα θα είναι φορολογικά με το σενάριο που προκρίνει μέχρι στιγμής η κυβέρνηση  να περιλαμβάνει την εξαίρεση των καταβολών στον τρίτο, ιδιωτικό, πυλώνα από το φορολογητέο εισόδημα. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, οι πρώτες νομοθετικές παρεμβάσεις για το ασφαλιστικό θα έρθουν προς το τέλος του χρόνου και αφού προηγουμένως θα έχει κριθεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας η συνταγματικότητα του νόμου Κατρούγκαλου. Καμία σαφής απάντηση όμως δεν δίνεται ακόμη, είτε επισήμως είτε ανεπισήμως, για το πώς θα καλυφθεί το κόστος μετάβασης στο νέο σύστημα το οποίο σύμφωνα με ανεξάρτητες μελέτες – όπως αυτή του καθηγητή Σάββα Ρομπόλη – υπολογίζεται στα 55 δισ. ευρώ για τα επόµενα 25 χρόνια, δημιουργώντας ουσιαστικά ανάγκη επιπλέον ετήσιων δαπανών της τάξης του 1% του ΑΕΠ.

Το επιχείρημα που προβάλλεται κυρίως από κυβερνητικής πλευράς είναι πως το κόστος αυτό θα καλυφθεί από τις αυξημένες εισφορές που θα φέρει η… ανάπτυξη και οι νέες θέσεις εργασίας. Πρόκειται προφανώς για ένα επιχείρημα μηδενικής δημοσιονομικής αξιοπιστίας, με τους ειδικούς στο ασφαλιστικό να θέτουν το αυτονόητο ερώτημα πώς θα χρηματοδοτούνται ταυτόχρονα από τους νέους εργαζόμενους οι – αναδιανεμητικές – επικουρικές συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων και οι δικές τους μελλοντικές συντάξεις. «Δεν υπάρχουν υψηλές αμοιβές στους εργαζόμενους, δεν υπάρχει μεγάλος αριθμός εργαζομένων με πλήρη απασχόληση , άρα δεν υπάρχουν και πηγές κάλυψης του κόστους μετάβασης», επισημαίνεται χαρακτηριστικά.

Την ίδια ώρα στελέχη της αντιπολίτευσης, με βαθιά γνώση του ασφαλιστικού, τονίζουν ότι το πολυδιαφημισμένο σύστημα των τριών πυλώνων – γνωστό και ως «ασφαλιστικό Πινοσέτ» - μειώνει το ποσοστό της εγγυημένης σύνταξης των μελλοντικών συνταξιούχων από το 70% που είναι σήμερα στο 30%, ενώ αναπάντητο παραμένει και το δομικό ζήτημα του πως θα διασφαλιστεί η απονομή των συντάξεων σε περίπτωση κατάρρευσης κάποιας, ή κάποιων, ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών.

Εξίσου προβληματική, και μη κοστολογημένη, δείχνει και η κυβερνητική εξαγγελία – η οποία επαναβεβαιώθηκε και στις προγραμματικές δηλώσεις – για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 25%, δηλαδή από το σημερινό 20% στο 15%. Η κυβερνητική εξαγγελία προβλέπει σταδιακή εφαρμογή της μείωσης αυτής από το 2020, και εδώ ωστόσο προκύπτουν προφανή κενά χρηματοδότησής της . Ενδεικτική είναι και πάλι η προειδοποίηση του καθηγητή Ρομπόλη ότι η μείωση των εισφορών είναι αδύνατη χωρίς περικοπή των συντάξεων. «Για να εφαρμοστούν αυτές οι μειώσεις χωρίς περικοπές στις συντάξεις», λέει χαρακτηριστικά, «χρειάζονται ρυθμοί ανάπτυξης πάνω από 4% και μείωση της ανεργίας στο 6%» από το 18% που είναι σήμερα.

Πηγή

       

Δάκρυα και λόγια για τα «μάτια» με αφορμή το Μάτι!

Μάτι, ένας χρόνος μετά και χιλιάδες άλλα «Μάτια» στην Ελλάδα απλώς τη σκαπουλάρουν.

Πόσο μπορείς να κοροϊδεύεις τη φύση και να την απομυζάς και να τη βγάζεις καθαρή;

Η απάντηση είναι κυνικά απλοϊκή: Είναι απλώς θέμα τύχης!

Ένα χρόνο μετά την εκατόμβη στο Μάτι, ένα χρόνο μετά την τραγωδία, τους κλαυθμούς, τους πολιτικούς κομπασμούς, τις πολιτικάντικες μεγαλοστομίες χιλιάδες «Μάτια» σε όλη την Ελλάδα είναι έτοιμα να θρηνήσουν τους δικούς τους νεκρούς!

Χιλιάδες οικισμοί έχουν ακόμη αποκλεισμένους τους δρόμους (διαφυγής) στη θάλασσα για να μην τους ενοχλούν οι περαστικοί, ακόμη κι οι άλλοι γείτονες!

Ένα χρόνο τώρα η πολιτεία μας έστελνε τα χαιρετίσματά της σε ένα θέμα που χρονίζει και δείχνει το πόσο ο «ωχαδερφισμός» είναι το εθνικό μας σπορ.

Και έναν χρόνο τώρα τι έχουν κάνει οι «ζαίοι», τι έχει ετοιμάσει ο Κυριάκος; Δεν είδα ούτε άκουσα καμία σωτήρια παρέμβαση στις προγραμματικές της Κυβέρνησης;

Ως πότε θα απαιτούμε ένα πυροσβεστικό με το ανάλογο έμψυχο δυναμικό έξω από αυθαίρετό μας, ή έστω έξω από νόμιμα χτισμένο σπίτι μας ανάμεσα στα πεύκα – που ποτέ δεν κουρεύουμε!

Το Μάτι τιμώρησε πολιτικά μια Περιφερειάρχη και μια Κυβέρνηση. Οι πληγωμένοι άνθρωποι, είτε είχαν νεκρούς θα θάψουν και να κλάψουν, είτε όχι έγιναν παρίες περιμένοντας τις αποζημιώσεις τους.

Οι πληγέντες στο Μάτι έγιναν μπαλάκι στις γραφειοκρατικές μπούρδες των «συναρμοδιοτήτων» Υπουργών, φορέων, και λοιπών καρεκλοβιδωμένων.

Όλοι τούς καταλάβαιναν αλλά η γραφειοκρατία είναι υπεράνω όλων. Τεθλιμμένων και μη!

Ένα χρόνο μετά, το Μάτι γίνεται και πάλι μνημείο ενός πολιτικού σόου ιδιαζόντως αντιαισθητικού.

Λόγια, λόγια και λόγια απέναντι σε δακρυσμένα μάτια.

Λόγια κενά περιεχόμενου, όσο τα «Μάτια» όλης της Ελλάδας δε θρηνούν θύματα επειδή απλώς δεν έπιασε μια ξαφνική φωτιά εκεί γύρω (τους)!

Πολιτικομπουρδολογία απέναντι σε δάση και δασικές περιοχές που ζέχνουν από τα σκουπίδια γιατί κάποιοι τα πέταξαν και κάποιοι δεν τα μάζεψαν.

Πολιτική της ατάκας και του like αντί για ανασκούμπωμα και δουλειά!

Για τους επόμενους νεκρούς από διόδους κλειστές λόγω: «δε θα μου πεις τι θα κάνω με την περιουσία μου», από κτίσματα πάνω σε μπαζωμένα ρέματα, γιατί δε θα υπάρχει ασθενοφόρο, ή γιατί … έτσι, η «κακιά ώρα» ποιος θα κλάψει, ποιος θα σχολιάσει πιο έξυπνα στο facebook, ποιος θα πολιτικολογήσει και ποιος θα κερδίσει;

Ας έχουν δύναμη οι συγγενείς των 102 νεκρών. Όλα τα άλλα είναι απλώς λόγια!

Γιάννης Καφάτος

*Η συγκλονιστική φωτογραφία που αποδίδει το μέγεθος της τραγωδίας είναι της φωτορεπόρτερ Τατιάνας Μπόλαρη [Eurokinissi] και την ευχαριστώ πολύ που μου την παραχώρησε για την εικονογράφηση του άρθρου.     

Συνθήκες γαλέρας σε όλα τα ΜΜΕ

Ανακοίνωση της ΕΣΗΕΘΣΤΕ-Ε για στήριξη εργαζομένων ηλεκτρονικής ιστοσελίδας:

"Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Συντακτών Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας, δηλώνει τη στήριξη του στους εργαζομένους της ηλεκτρονικής ιστοσελίδας «Thefact.gr», οι οποίοι δεν έχουν λάβει τα δεδουλευμένα τους, παρά τις νόμιμες ενέργειες που ακολούθησαν, ενώ η εργοδοσία δεν.. εμφανίζεται στα αρμόδια όργανα για να δώσει τις απαιτούμενες από το νόμο εξηγήσεις.

Η εν λόγω ηλεκτρονική ιστοσελίδα, που φέρεται να έχει έδρα την Κεντρική Ελλάδα, προχωρούσε σε προσλήψεις συναδέλφων διαβεβαιώνοντας για πενθήμερη πλήρη απασχόληση και ασφάλιση στα δημοσιογραφικά ταμεία, χωρίς να τηρήσει καμία από τις δεσμεύσεις της.

Αντ΄ αυτού οι συνάδελφοι εργάστηκαν σε συνθήκες αδήλωτης και υπαμειβόμενης εργασίας, ενώ σε περιπτώσεις η ιδιοκτησία της ηλεκτρονικής ιστοσελίδας δήλωνε ότι η πρόσληψη συναδέλφων είχε πραγματοποιηθεί, κάτι που δεν ίσχυε.

Στο σύνολο τους οι εργαζόμενοι απολύθηκαν αναιτιολόγητα ή παραιτήθηκαν, σε συνέχεια του παρατεταμένου καθεστώτος «μαύρης εργασίας» και καθυστερήσεων επί των δεδουλευμένων αποδοχών.

Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΘΣΤΕ-Ε, θα ζητήσει από τους αρμόδιους φορείς να ξεκινήσουν έλεγχοι στα Μ.Μ.Ε. της Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας, καθώς πληθαίνουν οι καταγγελίες εργαζομένων για «συνθήκες γαλέρας» σε κάποια από αυτά.

Ζητεί επίσης από τους εργαζομένους (μέλη και μη της Ένωσης) που υφίστανται αντίστοιχες καταστάσεις, να τις καταγγείλουν στην ΕΣΗΕΘΣΤΕ-Ε και τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας, προκειμένου να προστατευτούν τόσο οι ίδιοι, αλλά και να προστατέψουν το λειτούργημα που υπηρετούν.

Το Δ.Σ. ΕΣΗΕΘΣτΕ-Ε"   

 πηγή

Τέλος για το ενημερωτικό ραδιόφωνο του Δ. Μάρη (88,6)

Σε μουσικό ραδιόφωνο μετατρέπεται ο ρ/σ News 24/7 του ομίλου Μάρη, όπως ήταν άλλωστε και η αρχική του άδεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους του σταθμού αλλά και για την ίδια την ενημέρωση.

Η διακοπή μετάδοσης ενημερωτικού προγράμματος και η μετατροπή του ραδιοσταθμού σε μουσικό γνωστοποιήθηκε και στους ακροατές από τον Διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης του ομίλου της 24MEDIA Μάνο Χωριανόπουλο και τον διευθυντή του ραδιοφώνου Βασίλη Σκουρή που εκείνη την ώρα κανονικά είχε την εκπομπή του «Παιχνίδια εξουσίας».

Για τις επόμενες τέσσερις ώρες ο σταθμός έπαιζε συνεχώς μουσική (συγκρατήσαμε το I want to break free που δίνει και το στίγμα του σταθμού για σήμερα) με μια μόνο διακοπή για διαφήμιση της Stoiximan.

Σε σχετικό ενημερωτικό σημείωμα στο news247.gr αναφέρεται:

"H 24MEDIA προχωρά στη μετατροπή της συχνότητας 88.6

Η 24MEDIA ύστερα από δύο χρόνια και μια μεγάλη οικονομική επένδυση με σκοπό τη δημιουργία ενός ανταγωνιστικού ενημερωτικού ραδιοφώνου, μετά από συνεχείς κλήσεις από το ΕΣΡ, προχωρά στη μετατροπή της συχνότητας 88,6 σε μουσικό ραδιόφωνο.

Αρχικά με το Ραδιόφωνο 24/7 και στη συνέχεια με τον News 24/7 η 24MEDIA επένδυσε έμπρακτα και με συνέπεια στην ενημέρωση, δημιουργώντας συνολικά πάνω από 50 θέσεις εργασίας. Ωστόσο, η Πολιτεία και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης δεν κατάφεραν σε κανένα σημείο να δώσουν μια ξεκάθαρη λύση στο τοπίο των ραδιοφωνικών αδειών, προκαλώντας και σε αυτό το πεδίο την αίσθηση της αβεβαιότητας και της μη ρύθμισης ενός κομβικού για τα ΜΜΕ τομέα όπως είναι το ελληνικό ραδιόφωνο.

Αντιθέτως η στρατηγική της 24MEDIA παραμένει ξεκάθαρη, ισχυρή και απόλυτα ταυτισμένη με υγιή και δυναμικά media brands. Σε αυτό το πλαίσιο προχωρά στη δημιουργία και λειτουργία ενός νέου μουσικού σταθμού, παράλληλα με τις υπόλοιπες κινήσεις ενίσχυσης της επένδυσης και ανάπτυξης στο ραδιοφωνικό τομέα.

Η 24MEDIA συνεχίζει την απόλυτα συνεπή πορεία της, στηρίζοντας τα σχέδια και την ανάπτυξη της στους εκατοντάδες ανθρώπους του ομίλου και το κοινό όραμα για δημιουργία, ανάπτυξη και επιτυχία."

πηγή

Ο λύκος που φυλούσε τα πρόβατα

Το ότι η κυρία Άννα Στρατινάκη, που επί κυβερνήσεως Σαμαρά προωθούσε τη διευκόλυνση των μαζικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, είναι η νέα γενική γραμματέας του υπουργείου Εργασίας και θα έχει υπό την εποπτεία της το ΣΕΠΕ και τους επιθεωρητές εργασίας είναι ένα κακόγουστο αστείο, είναι black humor ή σοβαρολογεί η κυβέρνηση; Γιατί καλό θα είναι οι εργαζόμενοι να γνωρίζουν ότι η νέα γενική γραμματέας Εργασίας που την περίοδο 2011-2014 είχε συνδέσει το όνομά της με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων θα έχει υπό την εποπτεία της την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων σε μια φιλότιμη προσπάθεια της κυβέρνησης να μας μεταφέρει στη χώρα του παραλόγου.

Αν θυμηθούμε τα ρεπορτάζ που είχαν δημοσιευτεί το 2015 στο “Hot Doc”, θα δούμε πως η Άννα Στρατινάκη ήταν αυτή που είχε στείλει εμπιστευτικό e-mail στο πρωθυπουργικό γραφείο του Αντώνη Σαμαρά στο οποίο πρότεινε την υιοθέτηση νομικής φόρμουλας που θα καθιστούσε δυνατές τις ομαδικές απολύσεις χωρίς να αλλάξει το σχετικό νομικό πλαίσιο και συμβούλευε τον τότε πρωθυπουργό της χώρας για πώς θα παρέκαμπτε το Κοινοβούλιο για να αποφύγει το πολιτικό κόστος μιας άκρως αντιλαϊκής ρύθμισης.

Άντε τώρα να εμπιστευθεί ο εργαζόμενος αυτό το ταυτισμένο με την πιο σκληρή αντεργατική πολιτική πρόσωπο στην υπεράσπιση και προάσπιση των δικαιωμάτων του. Άντε τώρα να έχεις τα ζητήματά σου με τον εργοδότη σου και να περιμένεις την παρέμβαση του ΣΕΠΕ όταν της υπηρεσίας θα έχει την εποπτεία ένα πρόσωπο που έκανε πολιτική καριέρα στην πλάτη απολυμένων.

Θα ήταν αστεία και για γέλια όλα αυτά εάν δεν αφορούσαν το μέλλον χιλιάδων ανθρώπων που τα τελευταία χρόνια έβλεπαν την, αν και υποστελεχωμένη, Επιθεώρηση Εργασίας να δίνει μάχη κατά της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, βεβαιώνοντας χιλιάδες παραβάσεις και επιβάλλοντας πρόστιμα σε επιχειρήσεις που κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Σαμαρά απολάμβαναν προκλητικής ασυλίας και τύγχαναν της στήριξης της κ. Στρατινάκη, που σήμερα επανέρχεται σε θέση ευθύνης. Θα ήταν αστεία η κατάσταση εάν δεν αφορούσε το ζοφερό μέλλον που η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει σχεδιασμένο για τον κόσμο της εργασίας, που σύντομα θα αντιληφθεί το πώς η Νέα Δημοκρατία έσπευσε να ανταποκριθεί στα αιτήματα κάποιων εργοδοτών που προεκλογικά ζητούσαν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να βάλει φρένο στους ελέγχους.

Τα υπόλοιπα με τον λύκο που φυλούσε τα πρόβατα σύντομα στο πετσί μας...

Πέτρος Κατσάκος / Αυγή     

Μην κυνηγάτε την ευτυχία | Απολαύστε τη στιγμή!

Η ευτυχία δεν είναι ιδανικό της λογικής, αλλά της φαντασίας.

Ιμμάνουελ Καντ

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά αποφθέγματα για την ευτυχία και όλα τους είναι μοναδικά και αληθινά. Για του λόγου το ασφαλές για τον Αλβέρτο Αινστάιν «αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από έναν στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα». Για τον Βίκτορ Ουγκώ πάλι «η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η πεποίθηση ότι μας αγαπούν».

Το δίχως άλλο όμως έναν από τους ωραιότερους ορισμούς της ευτυχίας έχει δώσει ο Νίκος Καζαντζάκης όταν έγραψε το εξής: «η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο —ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο».

Σήμερα το κυνήγι της ευτυχίας έχει αναδειχτεί σε αυτοσκοπό. Οι επιστήμονες όμως διαφωνούν και μας προτείνουν ότι αν θέλουμε να είμαστε χαρούμενοι πρέπει απλά να απολαμβάνουμε τη στιγμή!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας σκεφτούμε λογικά. Δεν μπορεί να είναι όλες οι μέρες ίδιες.

Δεν μπορούμε να ξυπνάμε κάθε μέρα με χαμόγελο, να δουλεύουμε ήρεμοι χωρίς νεύρα, να συμπεριφερόμαστε γενικώς με το ίδιο κέφι και ενέργεια κάθε μέρα.

Δεν λέμε ότι πρέπει να είμαστε κακόκεφοι και αρνητικοί. Το να προσπαθεί όμως κάποιος να είναι ευτυχισμένος σε καθημερινή βάση έχει τα αντίθετα αποτελέσματα.

Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν οι επιστήμονες που επιχειρηματολογούν πως «η επιθυμία να είμαστε χαρούμενοι και ευδιάθετοι όλη την ώρα δεν είναι και τόσο ρεαλιστική».

Το να προσπαθεί κάποιος να είναι ευτυχισμένος θεωρείται κάτι το αυτονόητο. Όμως, νέες έρευνες δείχνουν ότι το να καταστεί η ευτυχία προσωπικός στόχος, απλώς στέκεται εμπόδιο στην θετική του ψυχολογία.

Με απλά λόγια: Θέλετε να είσαι ευτυχισμένοι; Αν ναι, μην προσπαθείτε να είστε ευτυχισμένοι. Απλά ζήστε το παρόν και την κάθε στιγμή.

Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Journal of Experimental Psychology υποστηρίζει πως για μερικούς, το κλειδί για να αγγίξουν την ευτυχία είναι η ικανότητα να αισθάνονται κακόκεφοι μερικές φορές.

Στο άρθρο με τίτλο «The Secret of Happiness, Feeling Good or Feeling Right» εξηγείται πως η μελέτη σε φοιτητές 8 διαφορετικών χωρών απέδειξε το εξής. «Οι άνθρωποι είναι περισσότερο ευτυχισμένοι όταν νιώθουν τα συναισθήματα που επιθυμούν, άσχετα αν αυτά είναι ευχάριστα ή δυσάρεστα. Με άλλα λόγια το να νιώθουμε αυτά που αισθανόμαστε είναι σημαντικό, περισσότερα από το αν τα συναισθήματα μας είναι θετικά ή αρνητικά».

Φαίνεται ότι όλοι προσπαθούν να είναι χαρούμενοι. Η ευτυχία προβάλλεται συνεχώς σε εμάς σαν ένας στόχος που πρέπει να τον κατακτήσουμε. Αυτό είναι το λάθος, τονίζουν οι ειδικοί.

Παραδόξως, ο καλύτερος τρόπος για να είσαι χαρούμενος… είναι να σταματήσεις να προσπαθείς να είσαι χαρούμενος.

«Το να επιθυμούμε να είμαστε ευτυχισμένοι, μπορεί να μας κάνει λιγότερο ευτυχείς» σημειώνει η επιστήμη.

Αν ρητά και κατηγορηματικά επικεντρωθούμε στην ευτυχία, φαίνεται να επιδρά αρνητικά στην ποιότητα της ζωής μας. Η ευτυχία, από την ίδια της τη φύση, είναι εφήμερη και παροδική. Είναι αδύνατον για εμάς να είμαστε συνεχώς ευτυχισμένοι.

Αν μπορούσαμε να δεχόμαστε, ακόμα και να καλωσορίζουμε κάθε συναίσθημα που έρχεται στην επιφάνεια, ακόμα και τα πιο δυσάρεστα, θα ήταν πιο εύκολο να αισθανθούμε ευτυχισμένοι.

Συμπερασματικά, μην προσπαθείτε να γίνετε ευτυχισμένοι. Ζήστε απλά τη στιγμή. Κακό δεν είναι να μην είστε καλά, επιζήμιο είναι να κάνετε τα πάντα για να διώξετε αυτό το συναίσθημα.

Πηγή: bigthink.com, psychologytoday.com   

«Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα»

Γράφει η Κλειώ Βλαχάκη   

  

– Σαν σήμερα, Δημήτρη. Θυμάσαι; Σαράντα πέντε χρόνια από τότε.

– Θυμάμαι. Ετοιμαστήκαμε όλοι βιαστικά. Πώς πέρασαν τα χρόνια!

– Στο σκαλοπάτι καθόμουνα. Με το νυφικό. Κάτασπρο, μακρύ, φαρδύ για να χωράει την κοιλιά μου. Άφτιαχτο ακόμη το σπίτι. Στα μπετά.

Ο γάμος σε ένα μικρό ξωκλήσσι στον κάμπο. Είκοσι άνθρωποι με το ζόρι. Η μάνα μου κοπελούδα όμορφη, ανυποψίαστη, χαρούμενη, ερωτευμένη. Ο πατέρας μου νέος, γελαστός, υπεύθυνος, έτοιμος σαν από πάντα να σηκώσει στις πλάτες τον ουρανό, σαν τον Άτλαντα. Ετούτος ο γάμος κόντρα στα ζόρια της επταετίας, την αστυνόμευση, το φόβο. Ετούτος ο γάμος ελπίδα και για τους δυο. Στο ξωκλήσσι της Παναγίας στον κάμπο.

Ίσα που πρόλαβε να τους ευλογήσει ο παπάς. Η μάνα μου έγκυος την αφεντιά μου. Σε δυο μήνες θα ξετσούμιζα. Αττίλας. Κύπρος. Επιστράτευση. Κάλεσαν και τον πατέρα μου μαζί με άλλους νέους στο χωριό. Στα 24 με γυναίκα και παιδί στα προσεχώς. Κλάματα, οδυρμός, αποχαιρετισμοί’ φιλιά. Ακόμα δεν είχαν σκουπίσει το ρύζι κι έπρεπε να φύγει. Εγώ στα σπλάχνα της να της σπαράζω την καρδιά με το βουβό κλάμα μου.

Πήγε μέχρι τις Μοίρες. Τους μάζεψαν σε ένα σχολείο. Τους είχαν εκεί να περιμένουν. Άντρας στα 24! Γύρισε μετά από δυο μέρες. Δεν ήταν στους καταλόγους το όνομά του. Δεν έμαθε ποτέ το γιατί. Του είπαν να γυρίσει πίσω στη γυναίκα του.

Εγώ γεννήθηκα το Σεπτέμβρη. Κι όμως είναι σα να τα θυμάμαι όλα. Την αγωνία της, το φόβο του, το άγνωστο. Ένιωθα το παράπονό της. Την έβλεπα με το νυφικό να του σφίγγει το χέρι. Άκουγα το κλάμα της. Άκουγε κι εκείνη το δικό μου. Πάλευα μέσα στα σπλάχνα της να βγω. Δεν ήταν η ώρα μου. Δεν ήταν και η δική του να φύγει. Κράτησε την υπόσχεση που μου έδωσε. Είπε πως θα ξαναγυρίσει.

«Τούτες τις μέρες ο άνεμος μας κυνηγάει.» Κι εγώ επετειακά θυμήθηκα τη δική μου αγωνία. Την πρώτη μου πριν αντικρίσω το φως της ζωής. Ένας σπόρος που ακόμα δεν είχα φυτρώσει. Ένα μωρό που άκουγε κλάματα και παράπονα και νόμιζε πως ήταν νανουρίσματα και παραμύθια.

Σαν σήμερα….

*Η φωτογραφία είναι της Κρυσταλλίας Ιωαννίδου.

Πολιτικοί παντός κόμματος

Γράφει ο Περικλής Κοροβέσης

Τα κομματικά στελέχη έχουν κάποια ιδεολογία; Εχουν κάποιες αρχές; Πιστεύουν σε κάποιο Θεό; Και αν αυτό συμβαίνει, πώς εξηγείται αυτό το μεταναστευτικό ρεύμα από την Αριστερά προς τη Δεξιά; (Σπάνια συμβαίνει το αντίθετο. Και αυτό σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.) Βέβαια αυτό επισύρει βαριούς χαρακτηρισμούς από τους πρώην συντρόφους τους. «Προδότες», «αποστάτες», «πουλημένοι». Το τελευταίο ισχύει.

Από την εθνική και διεθνή εμπειρία έχουμε πολλά τέτοια φαινόμενα. Πολιτικοί εξαγοράζονται έναντι ενός σοβαρού ποσού. Είναι αυτό που αποκαλούμε διαφθορά. Αλλά και αυτό είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο που εμφανίζεται σε κάθε εξουσία. Εξουσία-διαφθορά είναι αχώριστο ζευγάρι. Τι γίνεται όμως με τους άλλους που μετακινήθηκαν εθελοντικά από το ένα κόμμα στο άλλο (σαν να πήραν ένα τρένο με τέσσερις σταθμούς); Αφετηρία ΚΚΕ, πρώτος σταθμός Συνασπισμός. Δεύτερη στάση ΠΑΣΟΚ και τερματικός η Ν.Δ.

Πάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας είχαμε τέτοια φαινόμενα. Από την πρώτη αυτοκρατορία που εμφανίζεται στην Ιστορία μέχρι σήμερα, η εξουσία έχει ένα και μόνο σκοπό. Να αναπαράγεται χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό. Ακόμα και οι δολοφονίες ήταν ένα θεμιτό μέσο και μια αποδεκτή πρακτική για την απόκτηση του θρόνου. Και μόλις ο πολυπόθητος στόχος γινόταν πραγματικότητα, τότε ο εγκληματίας μπορούσε να γίνει και άγιος και μέγας. Είναι η περίπτωση του Αγίου Κωνσταντίνου που έχει περίοπτη θέση στους «κατά σειρά» δολοφόνους αυτοκράτορες σε Ανατολή και Δύση.

Σήμερα η εξουσία έχει περάσει από τους αυτοκράτορες στις αγορές. Αυτές πια είναι οι κυρίαρχες του κόσμου και έχουν επιβάλει μια νέα πανίσχυρη θρησκεία, τον φιλελευθερισμό, και χωρίς να κάνουν βίαιους προσηλυτισμούς, όλοι μας έχουμε προσχωρήσει σε αυτήν τη νέα μεταφυσική διά του καταναλωτισμού.

Αυτή η επανάσταση του αρπακτικού καπιταλισμού δεν έχει γίνει αντιληπτή από τον κόσμο. Αλλά ούτε για πολλούς πολιτικούς, διανοούμενους, δημοσιολογούντες. Νομίζουν πως η πολιτική ασκείται από τα κόμματα εξουσίας, ενώ αυτά είναι τοποτηρητές στη χώρα τους για να εφαρμοστούν οι εντολές των νέων παγκόσμιων αρχόντων. Τα μικρά έθνη-κράτη είναι μπλεγμένα στα δίχτυα του χρέους και δεν έχουν καμία προοπτική ανάπτυξης. Ολος ο εγχώριος πλούτος της χώρας πρέπει να πηγαίνει στα τοκοχρεολύσια και να επιβάλλεται στους λαούς η πιο σκληρή λιτότητα. Αν αυτό δημιουργεί απόλυτη φτώχεια, είναι αδιάφορο. Ο λαός μετράει μόνο όταν επαναστατεί και αντιστέκεται. Ολα όσα έχουμε κερδίσει μέχρι σήμερα είναι αποτέλεσμα αγώνων. Οταν ο λαός κοιμάται, συμβάλλει με τρόπο αποφασιστικό στην αυριανή δυστυχία του.

Προς επίρρωση των παραπάνω γραμμών θα αναφερθούμε σε ένα εγχειρίδιο του ΟΟΣΑ*, που ελέγχει την οικονομία μιας χώρας για το πόσο έχει προσαρμοστεί στις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης. Είναι ένα είδος μεζούρας. Μετράει, αξιολογεί και βαθμολογεί. Οι χώρες πρέπει να προσαρμοστούν, αλλιώτικα θα υποστούν κυρώσεις. Οποιο κόμμα θέλει να κυβερνήσει, πρέπει να ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες.

Τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι πρότινος ΠΑΣΟΚ) αυτό το πρόγραμμα εφάρμοζαν με μικρές παραλλαγές. Οπότε τα κόμματα αυτά μοιάζουν περισσότερο με εταιρείες και λιγότερο με πολιτικούς σχηματισμούς που εκπροσωπούν διάφορες κοινωνικές τάξεις. Διαγωνίζονται για το ποιος θα πάρει τη δουλειά (εξουσία), όχι με μειοδοτικό διαγωνισμό, αλλά με το ποιος θα κερδίσει το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς των ψήφων.

Αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τις προεκλογικές καμπάνιες αυτών των κομμάτων, έχουν την ίδια πατέντα με τις διαφημίσεις των εταιρειών. Διαφημιστές και επικοινωνιολόγοι αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν ένα τηλεοπτικό-ακουστικό θέαμα με την ίδια τεχνική που κατασκευάζονται τα σίριαλ.

Επιστρατεύονται «σελέμπριτις» που δεν έχουν καμιά σχέση με την πολιτική και οτιδήποτε άλλο που μπορεί να φέρει ψήφους εκτός κάθε ηθικής αρχής (ενσωμάτωση της Ακροδεξιάς από Ν.Δ., συμμαχία με τον θρησκευτικό σκοταδισμό. Αλλά αυτό δεν μετράει. Εφεραν ψήφους, άρα πετυχημένη κίνηση). Τώρα τα ίδια τα κόμματα, για να χρηματοδοτήσουν τις πολυδάπανες προεκλογικές τους εκστρατείες, χρειάζονται χρήματα. Πού θα τα βρουν; Από τους καπιταλιστές. Και οι εκλογές γίνονται ένα χυδαίο παζάρι. «Θα σου δώσω τόσα, θα μου δώσεις αυτή τη δουλειά, όταν θα πάρεις την κυβέρνηση ή θα περάσεις αυτήν τη νομοθεσία». Μια μελέτη** που έγινε σε πολλές χώρες και με διαφορετικά καθεστώτα απέδειξε πως ο μηχανισμός ήταν παντού ο ίδιος.

Είναι λογικό λοιπόν τα πολιτικά στελέχη να συμπεριφέρονται σαν τεχνοκράτες, ακριβώς όπως τα «golden boys» των πολυεθνικών. Οποιος δίνει καλύτερες ευκαιρίες, υψηλότερο μισθό και προσφέρει καλύτερες προοπτικές καριέρας είναι προτιμητέος. Η ιδεολογία δεν παίζει κανένα ρόλο για τον εξουσιαστή-καριερίστα. Γι’ αυτό και την αλλάζει σαν σώβρακο. Και ούτε καν αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί ή να δώσει εξηγήσεις. Αρκεί να έχει μια πελατεία που να είναι πιστή και η νέα επιχείρηση να είναι καλύτερη από την παλιά και πιο επωφελής για τους πελάτες-ψηφοφόρους.

* OECD Handbook On Economic Globalization Indicator

** Jonathan Mendilow-Eric Phélippeau, Handbook of Political Party Funding, εκδόσεις Edward Elgar Publishing (ανάμεσα στις χώρες που έγινε η έρευνα ήταν Καναδάς, ΗΠΑ, Ισπανία, Νότια Κορέα, Χιλή, Ρωσία, Ν. Αφρική κ.ά.)

perkor29@gmail.com