Με την Ελπίδα μιας στιγμής, μας χρέωσαν το μέλλον

 

γράφει ο Δημήτρης Νανούρης

 

Εκφράζω βάσιμες υποψίες πως κάποιοι σκώπτες υπερόπτες παρεισέφρησαν στην επιτροπή ονοματοδοσίας του κακού μας του καιρού και ασκούνται στην υποδόρια τέχνη του εισοδισμού τρολάροντάς μας κανονικότατα. Προσπερνώντας επιδεικτικά το «μακράς ελπίδας μισώ» του Αισώπου και το «η ελπίδα συνιστά τον μεγάλο πλαστογράφο της αλήθειας» του Μπαλτάσαρ Γκραθιάν, βάφτισαν με τον κωδικό «Ελπίς» τα ακραία φαινόμενα που πλήττουν από σήμερα σύμπασα τη χώρα με χιόνια και πολικές θερμοκρασίες ακόμα και στον απώτατο Νότο της. Δεν αντιλέγω, είναι ο μόνος τρόπος να δούμε άσπρη μέρα με τούτη την αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση που τα ’χει κάνει ρόιδο και λογαριάζει τον λαό για εύηθες κορόιδο.

 

Λαμβάνεται ωστόσο ως τραγική και πικρή ειρωνεία να λέμε πως «αποκλείστηκαν δεκάδες χωριά εξαιτίας της “Ελπίδας”», ήτις ξαπόστειλε, ο μη γένοιτο, «στον λευκό τάφο πολύ πριν από την ώρα τους άτυχους συμπολίτες καταπλακωμένους από χιονοστιβάδα». Δεν χάθηκαν δα θηλυκά ονόματα από «έψιλον» συνυφασμένα με τη λαίλαπα και την καταστροφή. Εντελώς πρόχειρα αναφέρω την Ευρώπη, υπαίτια ποικίλων δεινών, την Εχιδνα, την Εκάτη ή έστω την Ειδοθέα. Ο ως άνω εισοδιστής, όμως, εμφορείται εμφανώς από το ανατρεπτικό φλέγμα του Νίτσε, όστις διατείνεται ότι «η ελπίδα είναι το χειρότερο κακό γιατί παρατείνει τα βάσανα των ανθρώπων».

 

Παντοιοτρόπως μας λοιδορεί, πάντως, ο αυτόκλητος νουνός μη διστάζοντας να χλευάσει τις ημιορεινές υπώρειες του πολιτικού τόξου. Ουδείς λησμονεί πως η ελπίδα ερχόταν, καλή ώρα, ορμητική και φουριόζα τέτοιες μέρες επτά χρόνια πριν με οδυνηρό επακόλουθο να παγιωθεί ο υδράργυρος σε επίπεδα Σιβηρίας πριν παρέλθουν δυο τέρμινα και να πάνε κατά διαόλου οι θολές και φρούδες προσδοκίες του χαχόλου πόπολου. «Οι ηγέτες είναι έμποροι ελπίδας», προειδοποιούσε ο Μέγας Ναπολέων, γνωρίζοντας τον αφορισμό του Μποσέ πως «κανένας άνθρωπος δεν παραπλανάται πιο εύκολα απ’ αυτόν που ελπίζει, επειδή προσφέρεται ο ίδιος προς εξαπάτηση». Ο Ρόμπερτ Λόουελ, άλλωστε, επεσήμανε εναργέστατα ότι «αν βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ, είναι ο προβολέας του τρένου που έρχεται καταπάνω μας».

Ιδιαιτέρως κατατοπιστικός, καθότι γνώστης των καθ’ ημάς λόγω εντοπιότητος, υπήρξε ο Γεώργιος Θεοτοκάς, καθώς διαπίστωνε πως: «Είμαστε τσακισμένοι, μαραμένοι, χαμένοι μες στον κυκεώνα της σύγχρονης ζωής. Κανείς δεν περιμένει κάτι καλό από την Ελλάδα. Καμιά ελπίδα δεν χαράζει πουθενά. Η στιγμή αυτή είναι βέβαια μια θαυμάσια στιγμή», με τον Φραντς Κάφκα να συναινεί και να επαυξάνει: «Υπάρχει άπειρη ποσότητα ελπίδας στο σύμπαν, αλλά όχι για εμάς». Τω όντι ειδυλλιακή η ώρα κατά την οποία το φιλντισένιο σεντόνι του σύμπαντος θα καλύψει βουνά και κάμπους για να διαλυθεί με τις πρώτες λιακάδες μαζί με τους ελαχίστως ανθεκτικούς χιονάνθρωπους στη σμίλευση των οποίων εξαντλούνται τα αποθέματα της αισιόδοξης θεώρησης της ζωής.

 

Συνυπογράφω τη λογική του Βαλκάνιου Εμίλ Σιοράν πως «η ελπίδα είναι μια φυσιολογική μορφή παραλογισμού» και τρέμω απέναντι στη σημαδιακή φράση του Παναγιώτη Κονδύλη: «Ελπίδα και φόβος παρεμποδίζουν την κατανόηση των ανθρώπινων πραγμάτων· η ελπίδα όμως ξεπερνιέται πολύ δυσκολότερα από τον φόβο». Τα ακραία καιρικά φαινόμενα αποσυντονίζουν, καταπώς φαίνεται, ώς και τους ποιητές μας. «Αφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας, έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα: να πιστέψω στους ανθρώπους», γράφει κάπου ο Τάσος Λειβαδίτης, για να παγώσει αμετάκλητα τον χρόνο ο Ρίτσος: «Με την ελπίδα μιας στιγμής, μας χρέωσαν όλο το μέλλον».

Ποιήματα του χειμώνα

 

γράφει η  Αρχοντία Κάτσουρα

 

Ολοι περίμεναν να έρθει το χιόνι. Η ελπίδα για την ομορφιά που θα είχε το λευκό τοπίο ήταν τόσο δυνατή που έκανε τους ανθρώπους να παρακολουθούν τα δελτία ειδήσεων με αδημονία κι ας ήξεραν ότι χιονιάς σημαίνει κρύο πολύ και προβλήματα: κλειστοί δρόμοι, παγωμένες σωληνώσεις, δυσκολίες στην επικοινωνία και άλλα.

  

Ομως περίμεναν να έρθει το χιόνι. Τα παιδιά για να παίξουν χιονοπόλεμο και να κάνουν «αγγελάκια» ξαπλώνοντας στο λευκό αφράτο πάπλωμα της γης. Οι μεγαλύτεροι -αν και όχι με τόσο ενθουσιασμό, βλέπεις, εκείνοι ξέρουν- ήλπιζαν να νιώσουν έστω λίγο όπως όταν ήταν παιδιά. Να αναπνεύσουν την καθαριότητα που θυμίζει φρεσκοπλυμένη μπουγάδα και να ξεγελαστούν λιγάκι. Μπορούσαν να απολαύσουν λίγο την υποχρεωτική ησυχία και να έχουν μια πραγματικά καλή δικαιολογία για να μείνουν λίγο παραπάνω μέσα στα σκεπάσματα. Και να πιουν με λιγότερες ενοχές μια ζεστή σοκολάτα -θα κάνει κρύο, δεν πειράζει να πάρεις και λίγες θερμίδες παραπάνω- ή ένα τσιπουράκι με μεζέ.

 

Κάποιοι θυμούνταν τον χιονιά έναν χειμώνα πίσω με αρκετό τρόμο. Οι πληγές του ακόμη ήταν ορατές, αλλά οι αόρατες τους φόβιζαν περισσότερο… Και όμως, η ενόραση στο καθημερινό τοπίο καλυμμένο από το αφράτο χιόνι τούς έκανε λίγο να χαμογελούν.

 

Δυο φίλες μιλούσαν στο τηλέφωνο. Η μία, παρακολουθώντας τα δελτία καιρού -έτρεμε μήπως η κακοκαιρία έρθει λίγο νωρίτερα και της χαλάσει τα σχέδιά της- θυμήθηκε το παραμύθι για τη Βασίλισσα του Χιονιού. Οταν το κουβέντιασαν, συμφώνησαν: όταν ήταν μικρές, δεν τους άρεσε πολύ… Αλλες ιστορίες τις συνάρπαζαν περισσότερο.

 

Αρχισαν να θυμούνται τα διαβάσματά τους και τις αναφορές στο καιρικό φαινόμενο: Ετσι έγραψε ο ένας ποιητής, αυτό έλεγε εκείνο το μυθιστόρημα, θυμάσαι εκείνη την περιγραφή στο τάδε βιβλίο; Κι εκείνη τη συγκινητική ιστορία;

 

Παράξενο πράγμα ο χειμώνας. Κάνει τους ανθρώπους να μαζεύονται. Κλείνονται μέσα και θυμούνται ιστορίες. Αλήθεια, πόσες ιστορίες έχουμε όλοι να θυμηθούμε από παλιούς χειμώνες;

 

Μερικές μοιάζουν σαν όνειρα μακρινά. Δεν τις έζησες, αλλά τις ξέρεις, γεννήθηκες με αυτές. Αλλες, δικές σου, ίσως και μυστικές, που δεν τις μοιράστηκες με πολλούς, έχουν πάρει χαρακτήρα μυθικό. Οταν όμως μένεις μέσα, γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, ξυπνούν σιγά σιγά και σε κατακλύζουν. Λίγο όπως το έγραψε ο Τάσος Λειβαδίτης.

 

«(…)ας αφήσουμε τις ελπίδες μας γι’ αύριο κι ας κοιτάξουμε πίσω απ’ τον καναπέ, εκεί που/ συμβαίνουν τα μεγάλα γεγονότα όπως τα πρώτα μας δάκρυα — κι αργότερα έπρεπε να/ υποφέρω για να κρύβω τη μεγάλη αποστολή μου ώσπου στο τέλος αγάπησα κι αυτό το ωραίο/ δέντρο στον κήπο έτσι δεν ξέχασα ποτέ πως κάποιος πολύ/ σοβαρός λόγος με είχε/ φέρει στη γη ενώ στο βάθος κάθε νύχτας μου υπάρχει ένα μυστικό που φοβάμαι να το/ ανακαλύψω. Υπερβολές, θα πείτε. Ομως γι’ αυτό θα ‘χουμε ιστορίες για όλο το χειμώνα»*.

 

Τα σπίτια στη γειτονιά προετοιμάζονταν για το χιόνι. Ελεγχος στις δεξαμενές πετρελαίου, ξύλα για τα τζάκια, ψώνια στο σουπερμάρκετ. Πάντα κάτι έλειπε και -παρά το γεγονός ότι οι μετεωρολόγοι ήταν καθησυχαστικοί: το φαινόμενο δεν θα κρατούσε πολύ- μια φυσική ροπή των ανθρώπων να προλάβουν το «κακό» και το «δύσκολο» τους έσπρωχνε να κάνουν προμήθειες, έστω και καθ’ υπερβολήν.

 

Πώς το έλεγε η Λωξάντρα σε εκείνη την παλιά τηλεοπτική σειρά; «Καλύτερα να μας περισσέψει, παρά να μας λείψει».

 

Οι πρώτες νιφάδες άρχισαν να πέφτουν νωρίς το πρωί του Σαββάτου. Η πόλη ήταν ακόμη αγουροξυπνημένη. Δεν είχε πιει καφέ, δεν είχε φάει πρωινό. Αλλά ήταν έτοιμη, οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι για τα ποιήματα του χειμώνα. Είχαν δει πολλή ασχήμια στις οθόνες τους μήνες πολλούς και είχαν κουραστεί. Αλλά αυτός ο χορός από λευκά νερένια πούπουλα, που πήγαιναν και έρχονταν όπου τα φύσαγε ο αέρας, τους γαλήνευε τα μάτια και δρόσιζε τις καρδιές τους. Ισως ξυπνούσε και τα όνειρα που νόμιζαν ότι είχαν ξεχάσει.

 

*«Ιστορίες για το χειμώνα», Τάσος Λειβαδίτης      

«Σ’ αυτή την κοινωνία την πατριαρχική χαίρομαι που έχω εσένα για αδελφή!»

 

Της Χριστίνας Πεσματζόγλου

 

Το σύνθημα αυτό πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για την αδελφή μας, την εικοσιτετράχρονη Γεωργία που «βάρεσε την γροθιά» της στο αιχμηρό μαχαίρι της πατριαρχίας με την καταγγελία για τον βιασμό της, κόντρα σε κάθε καπιταλιστική πρόβλεψη. Το θάρρος της, δυνάμωσε τις φωνές χιλιάδες κόσμου, που πλημμύρισαν με αλληλεγγύη και αδελφοσύνη τους δρόμους εκφράζοντας την συμπαράσταση τους στην γενναία κοπέλα η οποία τόλμησε να αναζητήσει στο κράτος της ανομίας, δικαίωση.

 

 

Μόνη της και χωρίς να έχει ανακτήσει τις δυνάμεις της από την νάρκωση και τον βιασμό της, στάθηκε όρθια να πολεμάει για το δίκιο της, απέναντι στους θύτες, τους γόνους ευπόρων οικογενειών, αυτούς που έμαθαν άπληστα πως μπορούν να έχουν ότι θέλουν, χωρίς όρια, πως μπορούν να αγοράσουν τα πάντα, και να μην λογοδοτήσουν ποτέ πουθενά γιατί αυτοί και οι όμοιοι τους είναι το σύστημα, που γεννά κάθε βιαστή, είναι το σύστημα που συντηρεί και συντηρείται από την πατριαρχία και τον καπιταλισμό. Είναι οι ίδιοι, το σύστημα για το οποίο η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία, με καθημερινά αναρίθμητα παραδείγματα, στους χώρους εργασίας, παιδείας, και υγείας. Ένας εκ των θυτών προέβη σε δημόσια καταγγελία, δηλώνοντας πως δέχεται «ταξικό πόλεμο»’, επειδή αυτός γνωρίζει πως είναι σε ταξική διάσταση από τον υπόλοιπο «υποτελή του λαό», μέρος του οποίου συντηρεί την ταξικότητα με την ψήφο του. Φυσικά, η ταξική διάσταση είναι

σαφής, δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να καλύψει τα εγκλήματα του με δωρεές εκατομμυρίων στο δημόσιο.

 

Το κράτος της διαφθοράς, χρειάστηκε την παρέμβαση ενός ακτιβιστή, του Ηλία Γκιόνη, ο οποίος χωρίς φόβο δημοσίευσε το έγκλημα και τα ονόματα των θυτών, ώστε να εκκινήσει τις διαδικασίες έννομης προστασίας για το θύμα της αποτρόπαιας πράξης. Μέχρι την δημοσιοποίηση του ειδεχθούς εγκλήματος από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα αντανακλαστικά της δικαιοσύνης και της πολιτείας κινόντουσαν με χαρακτηριστική ραθυμία, με θλιβερό παράδειγμα, την τριήμερη αναμονή της κοπέλας για να εξεταστεί από τον ιατροδικαστή!

 

Η εποχή της ενημέρωσης που διανύουμε, άλλαξε τα σχέδια των θυτών και των συγκαλυπτών τους, παρόλο τον προπηλακισμό του θύματος, τις προσπάθειες εκβίασης ακόμη και από δικηγόρο στην κοπέλα για αποσιώπηση του εγκλήματος, παρ’ όλες τις προσπάθειες από τηλεπερσόνες που ένιωσαν την ανάγκη να δικαιολογήσουν την αποτρόπαια πράξη ή να νουθετήσουν την κοπέλα(!), το έγκλημα ήρθε στο φως της δημοσιότητας και οι πολίτες δεν άφησαν κανένα περιθώριο ατιμωρησίας από τις πρώτες στιγμές. Η Γεωργία, έδειξε το πρόσωπο της, είπε το όνομα της, επειδή γνωρίζει πως το θύμα ενός βιασμού δεν είναι αυτό που πρέπει να ντρέπεται, αλλά μόνον οι θύτες, και αυτή είναι μία σημαντική νίκη που κέρδισε η κοινωνία μας.

 

Ο ομαδικός βιασμός, το ειδεχθές αυτό έγκλημα, έχει ως στόχο την εξουσίαση του θύματος, δημιουργώντας έναν αέναο κύκλο ταπείνωσης και πόνου. Τα έννομα αγαθά που διακυβεύονται είναι η προσωπική και σεξουαλική ελευθερία, η σωματική ακεραιότητα, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και πολλές φορές και η ίδια η ζωή του θύματος. Η σκληρότητα και η επικινδυνότητα του εγκλήματος οδήγησαν στην τελευταία αλλαγή του άρθρου για τον ομαδικό βιασμό στον Νέο Ποινικό Κώδικα, η απειλούμενη ποινή του οποίου είναι η ισόβια κάθειρξη.

 

Η απόδοση της δικαιοσύνης για την αδελφή μας, επιτέλους, να οδηγήσει στην ουσιαστική εφαρμογή των νόμων που προστατεύουν κάθε θύμα χωρίς διακρίσεις, και τιμωρούν κάθε

δράστη χωρίς διακρίσεις.

 

Ποτέ ξανά, καμία μόνη!

     

Ο Μποτίνος, ο Γκέιτς και ο Άδωνις

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

Ο Βασίλης Μποτίνος, η μεγάλη δόξα του Ολυμπιακού, είναι διασωληνωμένος εκτός ΜΕΘ. Εκτός ΜΕΘ ο Μποτίνος και εσείσθη ο… ναός. Οι άλλοι διασωληνωμένοι είναι απλώς αριθμοί. Πέντε στο Νοσοκομείο της Νίκαιας. Άλλοι τόσοι στη Θεσσαλονίκη. Ο Πέτρος, η Λίλη, η Τασία, ο Νίκος, ο Κώστας, ο Γιώργος, οι συγγενείς μας, οι γονείς μας, τ’ αδέρφια μας, οι φίλοι μας, είναι απλοί αριθμοί. Γι’ αυτό στην αμοίραστη θλίψη μας προστίθεται και η οργή για τους λογιστές του θανάτου, για εκείνους που μιλούσαν για τις «ΜΕΘ πεταμένα εκατομμύρια», για τους αριθμομέτρες του χάρου, γι’ αυτούς που διέλυσαν το σύστημα Υγείας προς χάριν των ιδιωτών επιχειρηματιών, που μεταθέτουν τις δικές τους ευθύνες στον παγκολίνο, στις νυχτερίδες, στους κινέζους, στην αντιπολίτευση και στα υπόλοιπα… άγρια ζώα.

 

Μόνο που ο Covid-19 είναι μια ζωονόσος που οφείλεται στην αχαλίνωτη αποψίλωση, στην «τεχνική επεξεργασία» του εδάφους, στην υπερθέρμανση του πλανήτη, στην αστικοποίηση και την εκβιομηχάνιση. Η καταστροφή του τροπικού δάσους του Αμαζονίου από τον υπερνεοφιλελεύθερο φασίστα Μπολσονάρου είναι ένα απτό παράδειγμα της «τρελής» ανθρώπινης κερδοσκοπίας και των συνεπειών της.

 

Το είπαν πολλοί, το λέει και ο Μπιλ Γκέιτς, που καλεί τις κυβερνήσεις, να προετοιμαστούν, διαθέτοντας δισεκατομμύρια δολάρια στις φαρμακευτικές εταιρίες ώστε αυτές να κάνουν εμβόλια εντός 100 ημερών. Ο Γκέιτς δεν λέει τίποτα για τις ανισότητες πρόσβασης στα εμβόλια, για τη διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών υγείας, που ισοδυναμεί με «θεσμική δολοφονία», για την κερδοσκοπία των φαρμακευτικών εταιρειών, δεν λέει τίποτα για εκείνους που εκμεταλλεύονται τον φόβο για να εντείνουν τον έλεγχο και την επιτήρηση, για να δημιουργήσουν ένα νέο δυστοπικό σύστημα…

 

Ο νέος καπιταλισμός, ο κατ’ ευφημισμό «πράσινος» στον οποίο επενδύουν οι Γκέιτς, Μπέζος, Μασκ κ.ά. και τον οποίο παρουσιάζουν ως λύση, δεν είναι, αφού δεν μπορεί να θέσει όρια και κανόνες στην παραγωγή, δεν μπορεί να απαρνηθεί την απορρύθμιση και την υπερκερδοσκοπία.

 

Θυμίζουμε ότι η σημερινή κρίση είχε προβλεφθεί εδώ και 15 χρόνια (από την επιδημία SARS), αλλά δεν έγινε απολύτως τίποτα. Ο Ομπάμα, για παράδειγμα, όπως αναφέρει ο Νόαμ Τσόμσκι, είχε προσπαθήσει να προλάβει, αναθέτοντας σε μια μικρή εταιρεία στην Καλιφόρνια την παραγωγή ποιοτικών αλλά φτηνών αναπνευστήρων για ΜΕΘ… Όμως η εταιρεία γρήγορα αγοράστηκε από μια μεγαλύτερη, την Covidien, που φτιάχνει ακριβούς αναπνευστήρες. Η Covidien «έθαψε» το πρόγραμμα των φτηνών αναπνευστήρων γιατί δεν ήθελε ανταγωνισμό στα προϊόντα της, και γι’ αυτό ακύρωσε το κυβερνητικό συμβόλαιο, με το επιχείρημα ότι δεν είναι αρκετά κερδοφόρο. Χωρίς κέρδος δεν θα είναι καλά (!) τα μοριακά τεστ δήλωσε στην ίδια κατεύθυνση και ο υπουργός Ανάπτυξης του Κυρ. Μητσοτάκη, Άδωνις Γεωργιάδης!

 

Οι απαγορεύσεις που επιβάλλονται στις κυβερνήσεις από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ώστε να μην κάνουν τίποτα, είναι φοβερές. Οι φαρμακοβιομηχανίες-κολοσσοί έχουν τεράστια ισχύ και είναι αδύνατο στις κυβερνήσεις να παρέμβουν, αφού ο νόμος του κέρδους θεωρείται απαράβατος, και η ανάπτυξη εμβολίων δεν είναι τόσο επικερδής όσο οι κρέμες σώματος!

 

Τούτων δοθέντων, τι απομένει; Η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Γιατί όσο υπάρχει ο καπιταλισμός, η κλιματική κρίση και οι πανδημίες θα συνεχίζουν να υπάρχουν, δημιουργώντας ένα απίστευτα δυστοπικό περιβάλλον...

 

Κι όμως, η Κούβα αποτελεί απτό παράδειγμα αντιμετώπισης της πανδημίας. Ανέπτυξε δικά της εμβόλια. Το 95% του πληθυσμού της εμβολιάστηκε χωρίς να υποχρεωθεί κανένας να το κάνει (ούτε βεβαίως επιβλήθηκαν πρόστιμα). Μάλιστα, εδώ και εβδομάδες η Κούβα δεν έχει ούτε έναν νεκρό από τον Covide-19. Κι όμως η ομάδα προπαγάνδας της CIA και μαζί τα συστημικά μίντια σε ολόκληρο τον κόσμο, συνεχίζουν τον «πόλεμο» εναντίον του δοκιμαζόμενου από το αμερικανικό εμπάργκο λαού του νησιού…

   

Περί τετάρτης εξουσίας

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Δημοσιογράφοι και πολιτικοί δεν παραδεχόμαστε ότι ασκούμε επάγγελμα. Οχι, εμείς δεν είμαστε επιτηδευματίες όπως όλος ο κόσμος. Η δική μας η δουλειά –η πολιτική ή η δημοσιογραφία– είναι υψηλό λειτούργημα. Αυτό λέμε. Και συνεχίζουμε να το πιστεύουμε ακόμα κι όταν διεκπεραιώνουμε τη δουλίτσα μας περιφρονώντας τους γραπτούς και τους άγραφους κώδικές της από κυνισμό ή μαγκιά. Ή υποτασσόμενοι στις εντολές είτε του κομματικού αρχηγού είτε του μιντιάρχη.

 

Η δημοσιογραφία μπορεί όντως να ασκηθεί ως λειτούργημα, με δύο ανελαστικές προϋποθέσεις όμως: την ελευθερία της και την έμπρακτη απάρνηση της λειτουργίας της ως τέταρτης εξουσίας. Οχι, δεν μπορεί να είμαστε και δεν θέλουμε να είμαστε τέταρτη εξουσία. Ούτε για να μας σβήνουν τις κλήσεις ούτε για να διαπλεκόμαστε με τις άλλες εξουσίες. Οσο φερόμαστε σαν τέταρτη εξουσιούλα, δήθεν αυτόνομη αλλά στην πραγματικότητα συμπληρωματική ή υποτακτική της πρώτης, θα βλέπουμε το κύρος και την αξιοπιστία μας να καταβαραθρώνονται. Και τη χλευαστική συντομογραφία ΑΡΔ να παραμένει δημοφιλής στα σόσιαλ μίντια.

 

Η 70ή θέση της Ελλάδας το 2021, σε σύνολο 180 χωρών, στον Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου που εκπονούν κατ’ έτος οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα δεν είναι τιμητική ούτε για την ελληνική πολιτεία ούτε για το δημοσιογραφικό σώμα. Να χαρούμε που μπορεί να πέσαμε άλλες πέντε θέσεις σε σχέση με το 2020, παραμένουμε όμως καλύτεροι από την Ουγγαρία (92η) και την Τουρκία (153η); Οποιος διαλέγει αυτές τις χώρες ως δεύτερο όρο συγκρίσεως, ναι, μπορεί να χαρεί. Οι υπόλοιποι μόνο να ντραπούμε οφείλουμε. Πολύ θα θέλαμε σ’ αυτούς τους υπόλοιπους να ανήκει και η κυβέρνηση. Τέτοιες ελπίδες όμως είναι κάτι χειρότερο από φρούδες. Είναι ανόητες.

 

Πού θα καταταγούμε το 2022; Με τη φόρα που έχουμε πάρει, ουδείς ξέρει. Δεν είναι πάντως καλός οιωνός η δριμεία καταδίκη της κυβέρνησης από οκτώ διεθνείς οργανώσεις (Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ελευθερία του Τύπου και των ΜΜΕ, Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα κ.ά.) λόγω των διώξεων κατά της Γιάννας Παπαδάκου και του Κώστα Βαξεβάνη. Σε κοινό ανακοινωθέν τους υπογραμμίζουν πως «η φύση των κατηγοριών, η σύνδεσή τους με το ερευνητικό ρεπορτάζ για τη διαφθορά και η πιθανή φυλάκιση δύο δημοσιογράφων σε ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. εγείρουν εύλογες ανησυχίες σχετικά με την ελευθερία του Τύπου». Να αλώθηκαν άραγε όλες αυτές οι οργανώσεις από «ανθέλληνες» Ολλανδούς δημοσιογράφους; Δύσκολο.

«Επιστροφή στην κανονικότητα»

 γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Η «επιστροφή στην κανονικότητα» μετά το τέλος της πανδημίας εμφανίζεται ως μια κοινωνική συλλογική επιθυμία, την οποία η εξουσία τροφοδοτεί υιοθετώντας την ως πολιτικό στόχο και υπόσχεση που θα υλοποιηθεί, υπό κάποιες προϋποθέσεις.

 

 

Η βασική παράμετρος των προϋποθέσεων που πρέπει να υλοποιηθούν προκειμένου οι πολιτικές υποσχέσεις για επιστροφή στην κανονικότητα να αρχίσουν να αποκτούν υπόσταση έχουν να κάνουν με την ατομική ευθύνη. Με αυτόν τον τρόπο η εξουσία από τη μία υιοθετεί ένα «σύνθημα» που αγγίζει το σύνολο της κοινωνίας και από την άλλη μεταθέτει την ευθύνη στο κάθε ένα ξεχωριστό μέλος αυτού του συνόλου.

 

Με πιο απλά λόγια, μέχρι τώρα δεν έχουμε φτάσει στον στόχο, την κανονικότητα, γιατί δεν έχουμε πετύχει το απαραίτητο ποσοστό εμβολιασμών ή γιατί πάμε στα μπαρ και συγχρωτιζόμαστε ακούγοντας μουσική ή γιατί δεν φοράμε μάσκα κ.λπ., κ.λπ.

 

 

Είναι προφανές ότι πίσω από την ορολογία «ατομική ευθύνη» προσπαθεί να κρυφτεί ο ελέφαντας των πολιτικών επιλογών, οι οποίες τελικά διαμορφώνουν (πέρα από τις ατομικές συμπεριφορές) το επιδημιολογικό προφίλ της χώρας.

 

Καθοριστικός (αξιολογικά) παράγοντας στη διαμόρφωση αυτού του προφίλ είναι ο στατιστικός δείκτης του αριθμού θανάτων από κορωνοϊό ανά εκατομμύριο κατοίκους. Στον εν λόγω δείκτη η Ελλάδα παίρνει μετάλλιο, καθώς οι πολιτικές επιλογές διαχείρισης της πανδημίας έχουν ανεβάσει τη χώρα στην κορυφή!

 

Αυτό το θλιβερό ρεκόρ η κυβέρνηση το αποδίδει στη λειψή ατομική ευθύνη όσων επιμένουν να μην εμβολιάζονται και όχι στην αδυναμία του συστήματος Υγείας (αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών) να φροντίσει αυτούς που έχουν ανάγκη.

 

Έχει ενδιαφέρον ότι αυτή η σοφιστεία της εξουσίας περί ατομικής ευθύνης αρχίζει και εδραιώνεται ως πεποίθηση που αναγορεύει τη μάζα των υπεύθυνων σε εισαγγελείς και δικαστές οι οποίοι προτείνουν ποινές και δικάζουν τους μειοψηφούντες ανεύθυνους.

 

Κοιτώντας το μέλλον που αχνοφαίνεται, βασικά στοιχεία της κανονικότητας στην οποία επιθυμούμε να επιστρέψουμε έχουν ήδη διαμορφωθεί σ’ αυτά τα χρόνια της επέλασης της πανδημίας: μηδενική ανοχή στην άλλη άποψη / προσέγγιση, ανοχή στην αυθαιρεσία της εξουσίας (αν πρόκειται να τιμωρηθούν / συμμορφωθούν ατομικά ανεύθυνοι / απείθαρχοι), εμπέδωση του εξουσιαστικού ασφυκτικού ελέγχου (αν πρόκειται για το καλό μας).     

Καταγγελία από τον ακτιβιστή Ηλία Γκιώνη : «Κι άτομα από τον πολιτικό χώρο συμμετέχουν στα πάρτι»..!

 

Ολοένα και περισσότερες είναι οι αποκαλύψεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από τη σοκαριστική υπόθεση με τον βιασμό της 24χρονης κοπέλας σε ξενοδοχείο στη Θεσσαλονίκη, με την εισαγγελία να ερευνά πλέον πιθανό κύκλωμα μαστροπείας.

 

Ο Ηλίας Γκιώνης, ο ακτιβιστής που δημοσίευσε πρώτος την υπόθεση της σεξουαλικής κακοποίησης, μίλησε σήμερα σε πρωινές εκπομπές και αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στις απειλές που δέχεται για τη ζωή του, ενώ «φωτογράφισε» και τους εμπλεκόμενους.

 

 

Σύμφωνα με τον ίδιο, η συγκεκριμένη ομάδα ανδρών εδώ και χρόνια λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο προβαίνοντας σε παρόμοιες πράξεις, με τα θύματα να κρατούν τα στόματά τους κλειστά γιατί φοβούνται:

 

«Με την έρευνα που έχουμε κάνει, περίπου 10 άτομα είναι μπλεγμένα σε αυτήν την ιστορία, σε Ελλάδα, Κύπρο και άλλες περιοχές. Υπάρχουν συνομιλίες όπου αυτοί διαλέγουν τα θύματά τους από τα social media αφού τα παρακολουθούν καιρό. Υπάρχει ένα μοτίβο σε όλες αυτές τις καταγγελίες, ότι οι κοπέλες ναρκώνονται. Όσες μίλησαν δέχονται απειλές όπως και τώρα που έχει βγει αυτό το θέμα στην επικαιρότητα. Δεν έχουν γίνει καταγγελίες γιατί τα θύματα φοβούνται. Στον κόσμο της Θεσσαλονίκης αυτή η ομάδα ανθρώπων είναι γνωστή, απλά δεν υπάρχουν καταγγελίες γιατί από πίσω τους έχουν μεγάλη δύναμη».

 

«Μιλάμε για ένα ολόκληρο κύκλωμα διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων» τόνισε στο MEGA.

 

Μιλώντας αργότερα και στον ΑΝΤ1, αναφέρθηκε στη μήνυση που του έχει γίνει.

 

 

«Εγώ ενημερώθηκα για αυτή τη μήνυση από τα Μέσα. Δε μου έχει παραδοθεί ακόμα. Φαντάζομαι υπάρχει μια διαδικασία σε εξέλιξη. Αν και εφόσον λάβω κάποια έγγραφα, θα ενημερώσω το κοινό. Προς το παρόν δεν έχω λάβει κάτι. Δεν κρύβομαι. Προφανώς αφού το αυτόφωρο κρατάει δύο μέρες, φρόντισα να είμαι κάπου προφυλαγμένος. Το τελευταίο που με απασχολεί είναι το αυτόφωρο ή αν ισχύει η μήνυση γιατί το ‘χω ξαναπεράσει στο παρελθόν.»

 

«Το κυριότερο που με απασχολεί είναι η ασφάλειά μου και η ασφάλεια των θυμάτων. Δέχομαι απειλές γενικού περιεχομένου. Δεν θέλω να το πλατιάσω. Δε φοβάμαι και θα το αποδείξω. Για μένα αυτό το πράγμα δεν έχει να κάνει με μένα και τον κόσμο. Ξεκινάει από την κοπέλα που βιάστηκε και για όλα τα υπόλοιπα θύματα που με εμπιστεύτηκαν.»

 

Αποκάλυψε επίσης ότι έχει συλλέξει ονόματα που εμπλέκονται και είναι από διάφορους κλάδους.

 

«Με ενημερώνουν κορίτσια ότι οι εν λόγω κύριοι σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη καλούσαν μέχρι και χθες το βράδυ κορίτσια σε πάρτι που θα πραγματοποιηθούν τις επόμενες ημέρες. τα ονόματα που έχω συλλέξει, για τα οποία είμαι σίγουρος για τους έξι από αυτούς, είναι από διάφορους χώρους. Υπάρχουν μέσα άτομα που ανήκουν στον αθλητισμό και την πυγμαχία, άτομα που έγιναν διάσημα μέσα από τα ριάλιτι, προφανώς το μεγάλο κεφάλι είναι επιχειρηματίες που έχουν και τα χρήματα να το στηρίξουν όλο αυτό. Η κοπέλα αυτή έχει να παλέψει απέναντι σε κάτι πολύ μεγάλο. Υπάρχουν κοπέλες που φοβούνται για τη ζωή τους κι εγώ έχω δημοσιοποιήσει από αυτά που έχω λάβει το 1/10».

 

 

«Οι αρχές δεν έχουν έρθει να μου ζητήσουν αυτά τα στοιχεία, τίποτα, από την άλλη και να μου ζητήσουν δεν ξέρω σε ποιον να εμπιστευτώ να τα δώσω, υπάρχουν και άτομα μέσα από την αστυνομία που καλύπτουν όλο αυτό το κύκλωμα και ονόματα πολιτικών. Υπάρχουν δράστες στην ομάδα αυτή που έχουν πολύ στενή σχέση με άτομα του πολιτικού χώρου και άτομα από τον πολικό χώρο συμμετέχουν και στα πάρτι».

 

Παράλληλα, ο ακτιβιστής Ηλίας Γκιώνης συνεχίζει με αναρτήσεις του να αποκαλύπτει πτυχές της υπόθεσης…

        

Αν θέλετε να δείτε τι σχέση έχει ο πολιτισμός με την όλη ιστορία να ψάξετε να βρείτε τι συμβαίνει με το μουσείο της Δήλου και τις επιχορηγήσεις.

— Omikrosprighpakos (@GkionisIlias) January 17, 2022

πηγή 

Δραματική η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία

 

Δραματική είναι η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, ενώ η πολυδιαφημισμένη «συμβολή» των κλινικαρχών ξεσκεπάζεται και πάλι, αφήνοντας το τραγικό της αποτύπωμα στον λαό, με ασθενείς να περιφέρονται και να διακομίζονται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, αποκαλύπτοντας τον βάρβαρο χαρακτήρα των «συμπράξεων» και την ανάγκη επίταξης του ιδιωτικού τομέα Υγείας.

 

Την Τρίτη το βράδυ διακομίστηκαν από το Νοσοκομείο «Γεννηματάς» σε ιδιωτική κλινική δύο ασθενείς, καθώς ως «ελαφρά περιστατικά» πληρούσαν τα κριτήρια εισαγωγής που έχουν επιβάλει οι κλινικάρχες για τα 300 κρεβάτια που έχουν νοικιάσει. Κατά τη νοσηλεία τους στην ιδιωτική κλινική επιδεινώθηκε η κατάστασή τους, διασωληνώθηκαν και τελικά επιστράφηκαν στο «Γεννηματά», όπου νοσηλεύονται σε κοινούς θαλάμους. H τελευταία εφημερία έκλεισε με 30 εισαγωγές COVID, πάνω από 150 κρεβάτια έχουν κλείσει και μετατραπεί σε COVID, 1.100 περιμένουν στη λίστα αναμονής των χειρουργείων. Στο δε τέλος κάθε εφημερίας υπάρχουν ασθενείς που περιμένουν στα φορεία στα Επείγοντα επί ώρες και συνολικά 9 παθολόγοι καλούνται να τα βγάλουν πέρα.

 

 

Στο «Σωτηρία» υπάρχουν μονίμως δέκα ασθενείς covid στα Επείγοντα που περιμένουν επί 2 και 3 μέρες να βρεθεί κρεββάτι.

 

Στο «Αττικόν» η τελευταία εφημερία βρήκε όλες τις κλινικές με τουλάχιστον 10 ράντζα στην καθεμιά, ήδη 4 κλινικές έχουν γίνει COVID και τα μισά κρεβάτια της Ορθοπεδικής, δεν υπάρχει κανένα κρεβάτι ΜΕΘ διαθέσιμο, οι διακομιδές προς τα ιδιωτικά γίνονται την τρίτη μέρα νοσηλείας, ένα βήμα πριν το εξιτήριο.

 

Φρακαρισμένο και το «Θριάσιο» Νοσοκομείο. Τα κρεβάτια στις ΜΕΘ δεν προλαβαίνουν να αδειάσουν, ενώ τις τελευταίες μέρες καταγράφηκε και ο πρώτος θάνατος στο νοσοκομείο από τη μετάλλαξη «Όμικρον»… Το Σωματείο Εργαζομένων καταγγέλλει ότι περισσότεροι από 150 παθολογικοί και πνευμονολογικοί ασθενείς (από τους οποίους οι 80 είναι με covid) νοσηλεύονται σε επικίνδυνες συνθήκες.

 

Η ήδη επικίνδυνη κατάσταση θα χειροτερέψει μετά την πρόσφατη απόφαση για περαιτέρω αύξηση των κλινών covid από 81 σε 95 (αρχικά ήταν 45), χωρίς να έχει προσληφθεί ούτε ένας επιπλέον παθολόγος, νοσηλευτής, τραυματιοφορέας – βοηθός θαλάμου ή φυσικοθεραπευτής, αλλά μόνο με μετακινήσεις από υπάρχοντα, ήδη υποστελεχωμένα, τμήματα, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία τους. Παράλληλα, η σταδιακή μετατροπή του νοσοκομείου σε νοσοκομείο «μιας νόσου» έχει σαν αποτέλεσμα οι 9 κλινικές και ειδικότητες του Χειρουργικού τομέα να έχουν περιοριστεί συνολικά στις 60 περίπου κλίνες, ενώ περισσότεροι από 1.500 ασθενείς παραμένουν σε μακροχρόνια αναμονή για χειρουργική επέμβαση.

 

 

Ίδια και χειρότερα στην Κρήτη…

Σε μια κλωστή κρέμεται η λειτουργία και του Νοσοκομείου Χανίων, καθώς στον νομό καταγράφονται από τα υψηλότερα ποσοστά θετικότητας. Ήδη στο νοσοκομείο 4 πνευμονολόγοι έχουν στην ευθύνη τους περίπου 80 ασθενείς. Από την αρχή της χρονιάς έχουν νοσήσει πάνω από 95 υγειονομικοί (πέρυσι την ίδια περίοδο είχαν νοσήσει 3), 50 – 60 εργαζόμενοι λείπουν ημερησίως και άλλοι 50 είναι σε αναστολή.

 

Στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ) η ΜΕΘ covid φράκαρε. Δύο διασωληνωμένοι ασθενείς covid διακομίστηκαν στο νοσοκομείο Αγίου Νικολάου. Η μεγάλη διασπορά στο προσωπικό του νοσοκομείου (ως συνέπεια και της μείωσης της καραντίνας στις 5 μέρες) έχει ως αποτέλεσμα τις τελευταίες μέρες να μένουν το απόγευμα ακάλυπτα τμήματα από καθαρίστριες, βοηθούς θαλάμων, όπως στη Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης Καρδιοπαθών, με αποτέλεσμα να υπάρχει μόνο μια καθαρίστρια στην απογευματινή βάρδια για όλο το νοσοκομείο.

 

Νέα αναστάτωση προκλήθηκε στην Αιματολογική Κλινική του ΠΑΓΝΗ, όπου 6 νοσηλευόμενοι ασθενείς διαγνώσθηκαν θετικοί στον ιό και μεταφέρθηκαν στη Μονάδα Αντιμετώπισης Κορονοϊού (ΜΑΚ). Οι υπόλοιποι αιματολογικοί ασθενείς -που …συννοσηλεύονταν στους ίδιους θαλάμους με τα κρούσματα! – υποβάλλονται σε καθημερινά διαγνωστικά τεστ και έχουν τεθεί σε καραντίνα ως «ύποπτοι», σε γειτονικούς, ωστόσο, θαλάμους με ουδετεροπενικούς ασθενείς.

 

πηγή      

Πάνω από ένα εκατομμύριο οι άνεργοι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ.!

 

Συνεχώς αυξάνονται οι άνεργοι, σύμφωνα και με τα επίσημα στοιχεία ανεργίας του ΟΑΕΔ. Οι άνεργοι τον Δεκέμβρη ανήλθαν σε 1.109.366, αυξημένοι κατά 17.748 από τον Νοέμβρη.

 

Συγκεκριμένα, το σύνολο των εγγεγραμμένων ανέργων, με κριτήριο την αναζήτηση εργασίας ανήλθε σε 1.100.099 άτομα. Από αυτά 579.400 (ποσοστό 52,67%) είναι εγγεγραμμένα στο μητρώο του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα ίσο ή και περισσότερο των 12 μηνών και 520.699 (ποσοστό 47,33%) είναι εγγεγραμμένα στο μητρώο του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα μικρότερο των 12 μηνών. Οι άνδρες ανέρχονται σε 400.328 (ποσοστό 36,39%) και οι γυναίκες ανέρχονται σε 699.771 (ποσοστό 63,61%).

 

 

Το σύνολο των εγγεγραμμένων λοιπών (μη αναζητούντων εργασία) ανήλθε σε 9.267 άτομα. Οι άνδρες ανέρχονται σε 3.392 (ποσοστό 36,6%) και οι γυναίκες σε 5.875 (ποσοστό 63,40%).

 

Το πενιχρό επίδομα του ΟΑΕΔ λαμβάνουν 219.039 άτομα. 

πηγή

«Δίκαιο και σωστό» το κόψιμο του 50% των αποδοχών για τους γονείς που τα παιδιά τους έχουν κορωνοϊό!

 

Προκλητικές δηλώσεις από τον κύριο που βλέπετε, τον κύριο Βασίλη Γιόγιακα βουλευτή της κυβερνήσεως   

Ο κύριος που βλέπετε λέγεται Γιόγιακας, Βασίλης Γιόγιακας, και είναι βουλευτής της κυβερνήσεως.

 

Με έναν άνετο τρόπο και χωρίς καμία αίσθηση ντροπής δήλωσε πως βρίσκει «δίκαιο και σωστό» το κόψιμο του 50% τριών ημερομισθίων για τους γονείς που τα παιδιά τους νοσούν με κορωνοϊό! Υπενθυμίζουμε ότι η κυβέρνηση με τροπολογία πέρασε τη σχετική κατάπτυστη διάταξη. Δείτε το βίντεο:

Να τονίσουμε ότι στην αρχική μορφή τροπολογία ίσχυε το εξής: Μέχρι τις 15 Απριλίου οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που είναι γονείς (βρεφών, προνηπίων και νηπίων ή μαθητών έως Γ’ Γυμνασίου καθώς και παιδιών που φοιτούν σε ειδικά σχολεία ή σχολικές μονάδες  ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας, καθώς και ατόμων με αναπηρία που είναι ωφελούμενοι σε δομές παροχής υπηρεσιών ανοικτής φροντίδας) θα εργάζονται εξ αποστάσεως μέχρι και πέντε εργάσιμες μέρες. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό (ποιος θα το κρίνει άραγε;) οι εργαζόμενοι δικαιούνται, για το ίδιο χρονικό διάστημα, ειδική άδεια αλλά μόνο για τις τέσσερις πρώτες ημέρες! Η πέμπτη μέρα απουσίας θα χρεώνεται σε «οποιαδήποτε άλλη άδεια»! Κατά τη διάρκεια της άδειας – σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή της τροπολογίας –  οι εργαζόμενοι θα λάμβαναν μόνο το 50% των αποδοχών τους για τέσσερις μέρες, το οποίο κατά τις τρεις πρώτες ημέρες καταβάλλεται από τον εργοδότη και την τέταρτη ημέρα από τον ΕΦΚΑ. 

 

Όπως γράψαμε και χθες, η κυβέρνηση είναι τόσο «φιλεύσπλαχνη» (και προφανώς βρίσκει «δίκαιο και σωστό» το μέτρο, όπως ο βουλευτής της) που, σύμφωνα με διευκρινίσεις του υπουργείου Υγείας, κατά τη διάρκεια της άδειας νόσησης των παιδιών τους από κορωνοϊό, θα λαμβάνουν για τις τρεις πρώτες ημέρες το 50% των αποδοχών τους, το οποίο καταβάλλεται από τον εργοδότη και για την τέταρτη ημέρα θα λαμβάνουν το 100% των αποδοχών τους από τον κρατικό προϋπολογισμό. Καταλάβατε; Έκαναν σκόντο στο ψαλίδι των ημερομισθίων! Μας κάνανε και χάρη! Διαβάστε εδώ αναλυτικά τις τροποποιήσεις που έκανε στην τροπολογία, μετά την κατακραυγή, η κυβέρνηση που δικαίως μπορεί να έχει τον τίτλο της κυβέρνησης των εργοδοτών. 

πηγή

 

   

 

 

Ένας χρόνος διακυβέρνησης Μπάιντεν και η πολιτική πόλωση

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

Ο ένας χρόνος της διακυβέρνησης Μπάιντεν σημαδεύτηκε από την αποτυχία των Δημοκρατικών να ξεπεράσουν την εναντίωση των Ρεπουμπλικάνων αίροντας τον κανόνα που προβλέπει ενισχυμένη πλειοψηφία 60 ψήφων (είναι γνωστός με τον όρο filibuster) προκειμένου να περάσει το νομοσχέδιο για τις εκλογές. Δύο μέλη των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο – ο Τζο Μάντσιν και η Κίρστεν Σίνεμα – συντάχθηκαν με τους ρεπουμπλικάνους και καταψήφισαν στο νομοσχέδιο. Το νομοσχέδιο αυτό με τίτλο Freedom to Vote Act («νομοθετική πράξη περί ελευθερίας της ψήφου») είναι απάντηση στην ψήφιση νομοθετικών μέτρων περιορισμού της ψήφου (κυρίως των Αφροαμερικανών και των Λατίνων) στην οποία προχώρησαν δεκαεννέα πολιτείες, που ελέγχονται από τους Ρεπουμπλικάνους. Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν εξέφρασε τη «βαθιά απογοήτευσή του», δεσμευόμενος ταυτόχρονα ότι θα συνεχίσει τον αγώνα. Μπορεί όμως, ή είναι εγκλωβισμένος;

 

«Ο Μπάιντεν είναι, όπως ήταν ο Ομπάμα, παγιδευμένος από κάθε είδους συστήματα και κέντρα εξουσίας που τον κάνουν περισσότερο διακοσμητικό. Νομίζω ότι η Ελίζαμπεθ Γουόρεν ή ο Μπέρνι Σάντερς θα είχαν παρουσιάσει ένα πολύ πιο δραστήριο, μαχητικό στυλ, και αυτό ίσως να είχε βοηθήσει. Δεν ξέρω πώς θα πάει η υπόλοιπη θητεία του Μπάιντεν, αλλά είμαι σε κατάσταση τρόμου. Εάν οι Ρεπουμπλικάνοι αρπάξουν πίσω την εξουσία στη Βουλή και στη Γερουσία, κάτι που είναι πολύ πιθανό, τότε όλα τα στοιχήματα είναι κλειστά.», λέει η συγγραφέας Margo Jefferson*.

 

Η επίσης συγγραφέας Joyce Carol Oates, που είχε δηλώσει ότι θα έφευγε από τις ΗΠΑ, αν νικούσε ο Τραμπ, είπε χαρακτηριστικά πως με τον Μπάιντεν  « είμαστε ευγνώμονες σαν κακοποιημένες σύζυγοι, απλώς, που επιζήσαμε»

 

Για την πλειοψηφία των Αμερικανών, το πρώτο έτος του Μπάιντεν, λέει η Joyce Carol Oates, ήταν πολύτιμο για ό,τι δεν ήταν: (ότι δεν ήταν δηλαδή) το πέμπτο έτος του Τραμπ, που επιζήσαμε από τα τραυματικά χρόνια του Τραμπ. Οποιαδήποτε δυσαρέσκεια ή απογοήτευση με τον Τζο Μπάιντεν χαρακτηρίζεται αμέσως από μια χειρονομία παραίτησης… «αλλά τουλάχιστον δεν είναι ο Τραμπ!»

 

«Ποτέ δεν έχω δει τέτοια απελπισία μεταξύ φίλων, συναδέλφων στο πανεπιστήμιο, φοιτητών και τυχαίων αγνώστων, όπως τις εβδομάδες πριν τις εκλογές του 2020 – την αίσθηση ότι, αν επανεκλεγόταν ο Τραμπ, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα γίνονταν ακατοίκητες, μια πολιτεία λευκού εθνικισμού που θα μοιάζει με τη Νότια Αφρική, με μια διεφθαρμένη δεξιά άρχουσα τάξη που τυραννά έναν μεγάλο, ποικιλόμορφο, αλλά πολιτικά κατακερματισμένο πληθυσμό. Δυστυχώς για τον Τζο Μπάιντεν, όπως και για όλους εμάς, το πρώτο έτος του Μπάιντεν έχει κυριαρχηθεί από το δεύτερο, παρατεταμένο έτος της πανδημίας του Covid-19, που απλώνεται μπροστά μας σαν ένας εφιάλτης... Ήταν η δόλια στρατηγική των Ρεπουμπλικανών –κυνική, κακόβουλη, σε ορισμένες πλευρές άκρως επιτυχημένη– της αντίστασης στα μέτρα δημόσιας υγείας όπως στον εμβολιασμό και τις μάσκες προστασίας, προκειμένου να «κάνουν τον Μπάιντεν να φαίνεται κακός», με αποτέλεσμα να επικρατήσει η πανδημία, όπως μια κυλιόμενη τοξική ομίχλη πάνω από τη χώρα. Η πολιτική ενέργεια, που θα μπορούσε να κατευθυνθεί αλλού, εκτρέπεται συνεχώς προς τον Covid-19. Πρόκειται για μια τεράστια μαύρη τρύπα που απορροφά την υπομονή και την καλή θέληση του εκλογικού σώματος.

 

Οι νεότεροι Αμερικανοί, αυτοί που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, επικρίνουν όλο και περισσότερο τον Μπάιντεν για το γεγονός ότι επιθυμεί να συμβιβάζεται με την αντιπολίτευση(τους ρεπουμπλικάνους). Η καρδιά τους είναι μαζί με τον Μπέρνι Σάντερς... (Η νεαρή κόρη ενός φίλου μου, υποστηρικτή του Μπέρνι Σάντερς, πίεσε τα χέρια της στα αυτιά της όταν ζήτησα τη γνώμη της για τον πρώτο χρόνο του Τζο Μπάιντεν ως προέδρου). Οι υποστηρικτές του Τραμπ πιστεύουν απόλυτα στο «μεγάλο ψέμα», ότι ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές του 2020, όχι ο Μπάιντεν– και είναι τόσο αποφασισμένοι να ανατρέψουν τον Μπάιντεν που είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν τον θάνατο αρνούμενοι να εμβολιαστούν ή να λάβουν προφυλάξεις για τον Covid. Έχουμε μια λυσσαλέα πολιτική πόλωση στις ΗΠΑ.

 

Ο Τζο Μπάιντεν μειονεκτεί, επειδή σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, είναι χαμηλών τόνων…. Τον εμποδίζει η ίδια του η φύση: ελπίζει να ενώσει, όχι να διχάσει, να «πλησιάσει» όλους τους Αμερικανούς με πολιτικές γενναιοδωρίας και χωρίς αποκλεισμούς· αυτό δεν είναι συναρπαστικό για τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία λαχταρούν για αναταραχή και βρίσκουν την ικανότητα, την ειλικρίνεια και την ενσυναίσθηση βαρετά. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η αγανάκτηση και η παραπληροφόρηση είναι που τραβούν την προσοχή του πλήθους, όχι η επιμέλεια, η σκληρή δουλειά, η ακεραιότητα. Η αμερικανική δημοσιογραφία καθοδηγείται από την κυνική παροιμία: «Το αίμα που ρέει, οδηγεί»…

 

Ωστόσο, ο Τζο Μπάιντεν πιθανότατα θα επικρατήσει, με τον πεισματικά ιδεαλιστικό χαρακτήρα του, και θα εκτιμηθεί, όπως ο Τζίμι Κάρτερ, ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ και ο Χάρι Τρούμαν, όπως οι πρόεδροι που υποτιμήθηκαν στην εποχή τους, αλλά εκτιμήθηκαν εκ των υστέρων.», καταλήγει η Όουτς

 

*Με αφορμή την πρώτη επέτειο από την ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν, η εφημερίδα The Observer  ζήτησε από Αμερικανούς συγγραφείς να συντάξουν μια αρχική αξιολόγηση της προεδρίας του.

  

 

  

 

 

 

 

 

 

  

Βαρέα και Ανθυγιεινά: «Πλήγμα» στο 1/3 των δικαιούχων από τα προτεινόμενα σενάρια

 

Το πολυαναμενόμενο πόρισμα για τα βαρέα και ανθυγιεινά στους εργαζόμενους του Δημοσίου και των ΟΤΑ, δόθηκε προ ημερών κι επισήμως στη δημοσιότητα, μετά από πέντε παρατάσεις στις εργασίες της αρμόδιας Διυπουργικής Επιτροπής.

 

Από τα δύο σενάρια που προτείνει η αρμόδια Επιτροπή, προκύπτουν μεγάλες ανακατανομές στους δικαιούχους. Με βάση τους σχετικούς πίνακες, από τους περίπου 103.000 σημερινούς δικαιούχους του επιδόματος, δεκάδες χιλιάδες εξ αυτών είτε θα υποστούν μειώσεις στο επίδομα, είτε θα το απολέσουν καθώς θα τεθούν εκτός δικαιούχων.

Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα (σελίδα 18 του πορίσματος) που αναφέρεται στο πρώτο προτεινόμενο σενάριο. Σύμφωνα με αυτό, το εν λόγω σενάριο φέρνει «έντονη ανακατανομή των δικαιούχων ανάμεσα στις κατηγορίες του επιδόματος με αποτέλεσμα στην πρώτη κατηγορία να εντάσσεται πλέον περίπου το 54% των δικαιούχων του επιδόματος…». Με δεδομένο ότι με το ισχύον καθεστώς το 90% περίπου των δικαιούχων είναι σήμερα στην ανώτατη κατηγορία του επιδόματος (91.727 υπάλληλοι), συνεπάγεται ότι το 36% των νυν δικαιούχων (δηλαδή πάνω από 30.000 υπάλληλοι) είτε θα πέσουν κατηγορία είτε θα βρεθούν εκτός δικαιούχων.

 

 

Το επίμαχο απόσπασμα:

 

 

 

Επιπλέον, σύμφωνα με τους σχετικούς πίνακες του σεναρίου, αθροίζονται σε 15.386 οι υπάλληλοι που λαμβάνουν σήμερα το επίδομα και θα καταστούν μη δικαιούχοι. Αντιθέτως, στο καθεστώς του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας θα ενταχθούν 26.899 υπάλληλοι, ανεβάζοντας το σύνολο των δικαιούχων στους 114.244 υπαλλήλους, σε αμφότερα τα σενάρια που περιλαμβάνει το πόρισμα.

Υπενθυμίζεται ότι και τα δύο σενάρια κινούνται στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής ουδετερότητας: από τα 175 εκατ. ευρώ που είναι σήμερα η ετήσια δαπάνη, το πρώτο σενάριο ανεβάζει το κόστος στα 176 εκατ. ευρώ και το δεύτερο μειώνει το κόστος στα 174 εκατ. ευρώ. Ακόμα ένα «τεκμήριο» περικοπών για πολλούς εκ των σημερινών δικαιούχων, καθώς παρότι το σχετικό κονδύλι παραμένει σταθερό (με αυξομειώσεις του 1 εκατ. ευρώ), το σύνολο των δικαιούχων αυξάνεται κατά περίπου 11.500 υπαλλήλους.

 

Νεότερα, αναμένεται να προκύψουν μετά τη συνάντηση που θα έχουν η ΑΔΕΔΥ και ο (αρμόδιος για το θέμα) αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Θόδωρος Σκυλακάκης, και η οποία έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή, 28 Ιανουαρίου 2022 (ώρα 12.00).

 

 

Χαμένοι οι εργαζόμενοι δήμων

Όπως έχει γράψει η aftodioikisi.gr, από την ανάγνωση των πινάκων προκύπτει ότι χαμένοι είναι εργαζόμενοι των δήμων στους οποίους περικόπτεται είτε ολοκληρωτικά είτε μερικώς το επίδομα των 150 ευρώ που λαμβάνουν σήμερα.

 

Αναλυτικά με βάση τους πίνακες που δημοσίευσε η ιστοσελίδα μας:

-Οδηγούνται στους μη δικαιούχους Επιστάτες και Επόπτες Καθαριότητας -Πρασίνου (βαθμολογία 23), οι οποίοι με το ισχύον καθεστώς περιλαμβάνονται στην κατηγορία Α (150 ευρώ).

 

-Στην κατηγορία Γ (70 ευρώ) από Α (150 ευρώ) οδηγούνται, μεταξύ άλλων, μια σειρά ειδικότητες, όπως: καθαρίστριες σχολικών κτηρίων, επόπτες καθαριότητας, εργάτες οικοδόμοι, βοηθοί τεχνίτη υδραυλικού, εργάτες κήπου, δενδροκηπουροί- δενδροκόμων, κηπουροί.

δείτε το πόρισμα ΕΔΩ

πηγή

H Αθήνα από τις ακριβότερες πρωτεύουσες της ΕΕ στην τιμή του ρεύματος – Λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος

 

Πρωταθλήτρια αυξήσεων στη λιανική τιμή ρεύματος, αλλά και μία από τις ακριβότερες πρωτεύουσες της Ευρώπης, είναι η Αθήνα όπως προκύπτει από στοιχεία πανευρωπαϊκής έρευνας.

 

Τα στοιχεία καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη που επιχειρεί να εμφανίσει ψευδώς ότι οι «παρεμβάσεις» της έχουν συγκρατήσει την ενεργειακή «λεηλασία» των λαϊκών νοικοκυριών και μικρών επιχειρήσεων. 

 

 

Συγκεκριμένα δεν είναι μόνο ότι υπάρχουν μεγάλες αυξήσεις, αλλά έχουμε και πολύ μεγάλες τιμές. Τα στοιχεία του ρεύματος μας κατατάσσουν στην 6η θέση πανευρωπαϊκά, μεταξύ των πρωτευουσών με τις ακριβότερες τιμές ρεύματος. Μπροστά από την Αθήνα είναι η Κοπεγχάγη, το Λονδίνο, οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Άμστερνταμ. Πόλεις στις οποίες επίσης ο βασικό μισθός δεν είναι 650 ευρώ μεικτά! Τεράστιες όμως είναι και οι τιμές στο φυσικό αέριο, καθώς η Ελλάδα κατατάσσεται στην έβδομη θέση με τις ακριβότερες τιμές.

 

Πάνω από την Ελλάδα στις τιμές του φυσικού αερίου είναι η Στοκχόλμη, η Κοπεγχάγη, το Άμστερνταμ. Ωστόσο πρόκειται για πόλεις-χώρες των οποίων οι πολίτες έχουν πολύ υψηλότερα εισοδήματα από τους Έλληνες. Πρόκειται για χώρες στις οποίες ο βασικός μισθός δεν είναι 650 ευρώ μεικτά! Ωστόσο οι τιμές που πληρώνουν οι Έλληνες είναι πολύ κοντά σε εκείνες που πληρώνουν οι ισχυρές βορειοευρωπαϊκές χώρες και πολίτες των συγκεκριμένων πρωτευουσών.

 

Όπως προκύπτει από την έρευνα, οι μεγαλύτερες αυξήσεις ρεύματος τον Δεκέμβριο εντοπίζονται σε:

 

Αθήνα, +22%

Στοκχόλμη, +17%

Βαρσοβία, +12%

Άμστερνταμ, +11%

 

 

Οι ακριβότερες τιμές ρεύματος εντοπίζονται σε:

 

Κοπεγχάγη, 0,3982

Λονδίνο, 0.396

Βρυξέλλες, 0,37

Αθήνα, 0,315

 

Ενώ οι ακριβότερες τιμές φυσικού αερίου σε:

 

Στοκχόλμη, 0,234

Κοπεγχάγη, 0,194

Άμστερνταμ, 0,19

Αθήνα, 0,12

πηγή