Τελικά, πόσο ψεύτης είναι ο Τσίπρας;

Η απόπειρα του πρωθυπουργού χτες να εμφανίσει με άρθρο τον εαυτό του ως ισάξιο του Ανδρέα και τον ΣΥΡΙΖΑ ως συνέχεια του ΠΑΣΟΚ πάσχει σε πολλά, αλλά κυρίως σε ένα: Το ΠΑΣΟΚ, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, γεννήθηκε ως πατριωτικό κόμμα. Και το κύριο σύνθημα του Ανδρέα ήταν «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες». Δεν ήταν «δεν ξέραμε ότι οι θάλασσες έχουν σύνορα», του κ. Τσίπρα.

Επί ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα κανείς από τους πολίτες που υπερασπιζόταν την Ελλάδα ως όνομα δεν κατηγορούνταν για εθνικιστής, έτσι συλλήβδην, όπως γίνεται επί ΣΥΡΙΖΑ. Η σημαία κυμάτιζε πλάι στην πράσινη με τον ήλιο, δεν υποστελλόταν ούτε καιγόταν. Και κανείς δεν διανοήθηκε αυτή τη νοοτροπία να την εισαγάγει και στα σχολεία!

Άσχετα με το τι πιστεύει ο καθένας για τον Ανδρέα Παπανδρέου (και ο γράφων ήταν και είναι επικριτής του) το άρθρο του κ. Τσίπρα στην εφημερίδα Documento φανερώνει από την αρχή τη χαώδη διαφορά μεταξύ του πρωθυπουργού και του Ανδρέα. Ο Ανδρέας δεν θα προσπαθούσε ποτέ να οικειοποιηθεί ένα άλλο κόμμα για να κερδίσει ψήφους, όπως έκανε ο κ. Τσίπρας χτες, 3 του Σεπτέμβρη, προσπαθώντας να διεκδικήσει το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Θα έφτιαχνε, όπως έκανε, δικό του.

Ο Ανδρέας δεν θα διάλεγε ποτέ μια εφημερίδα που πουλάει- δεν πουλάει 11.000 φύλλα μόνο και μόνο επειδή είναι «δική του» για να διαδώσει τις θέσεις του. Θα επέλεγε τη μεγαλύτερη «σοβαρή», ακόμα κι αν ήταν αντίπαλός του. Ο Ανδρέας δεν θα καταδεχόταν ποτέ να γράψει ένα άρθρο με τίτλο «Τελικά πόσο ψεύτης ήταν ο τάδε», ακόμα και για να τον υμνήσει. Τέτοια χυδαία φρασεολογία δεν χρησιμοποιούσε. Ο Ανδρέας δεν θα έγραφε ποτέ ένα άρθρο για να παρομοιάσει τον εαυτό του με κάποιον άλλον. Πίστευε ότι ήταν μεγάλος. Δεν ήταν μικρός.

Να αποδομήσει κανείς με επιχειρήματα τη χτεσινή επιχειρηματολογία Τσίπρα είναι σαν να κλέβει εκκλησία. Ο κ Τσίπρας προσπαθεί εναγωνίως να συνδέσει τους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ με την Αριστερά για να πει «τι ΠΑΣΟΚ τι ΣΥΡΙΖΑ». Αλλά…

Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα έστειλε τον εμφύλιο από την καθημερινότητα στην Ιστορία. Έβαλε τον Τσακαλώτο να δώσει τα χέρια με τον Βαφειάδη. Δεν έβαλε τον κάθε Πολάκη, τον κάθε Βερναρδάκη και τον κάθε Σκουρλέτη να διαιωνίζουν τον εμφύλιο απειλώντας με επανάληψη. Έχοντας για αρωγό το Μαξίμου με τους πληρωμένους διαδικτυακούς και έντυπους κατά φαντασία οπλατζήδες να προσπαθούν να διχάσουν ντε και καλά την κοινωνία. Τα μπλε και πράσινα καφενεία έγιναν παρελθόν. Αλλά, τουλάχιστον ζούσαν στην επιφάνεια. Τα ρόζ πυροβολάνε από σκοτεινά καταγώγεια.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν από την αρχή ένα σοσιαλδημοκρατικό και καθόλου κομμουνιστικό κόμμα, που προσπάθησε να γιατρέψει τις πληγές του Εμφύλιου, ψηφοθηρώντας φυσικά. Δεν ήταν ένα κομμουνιστικό κόμμα που προσπαθεί να παραστήσει το σοσιαλδημοκρατικό, ανάβοντας ταυτόχρονα φωτιές εμφύλιου!

Το ΠΑΣΟΚ εξελίχτηκε σε ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΟ κόμμα του 48% από ένα μικρό κόμμα γιατί απορρόφησε τη δυναμική του άνευρου και ανίκανου τότε Κέντρου να ενσαρκώσει τις επιθυμίες μιας καταπιεσμένης οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά εργατικής, αγροτικής και μικροαστικής τάξης. Η οποία συμμετείχε τελικά στη γέννησή του ΠΑΣΟΚ και στη διακυβέρνηση με εκατοντάδες χιλιάδες κομματικά μέλη, τους επιλεγόμενους συχνά πρασινοφρουρούς. Με ιδεολογικό σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά».

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίχτηκε σε δύναμη εξουσίας ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ του 35%, που κυβερνάει χάρη στη στήριξη της πιο συντηρητικής δεξιάς και της καραμανλικής ελίτ του πολιτικού του αντιπάλου! Πώς να ξεχάσει ο λαός «τι σημαίνει δεξιά» με τον Καμμένο σύμμαχο, τον Παυλόπουλο αρωγό Πρόεδρο, τον Παπαγγελόπουλο υπουργό της Δικαιοσύνης; Απ αυτούς που φαίνονται. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμιά λαϊκή συμμετοχή, καθώς η κομματική του βάση είναι από ανύπαρκτη έως αστεία. Έχει ψηφοφόρους. Δεν έχει λαό.

Ο Ανδρέας υποσχέθηκε στο λαό καλύτερη ζωή και του την έδωσε. Άνοιξε το πλεονασματικό ταμείο που άφησε ο Ράλλης και το μοίρασε. Άνοιξε τα κοινοτικά ταμεία που άφησε ο Καραμανλής με την ΕΟΚ και τα μοίρασε. Δεν κρίνουμε το φρόνιμο ή άφρον της πολιτικής αυτής. Το διαπίστωσε ο ίδιος όταν το 1985 έβαλε τον Σημίτη να επιβάλει πρόγραμμα λιτότητας. Αλλά…

… ο κ. Τσίπρας με τον ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε στο λαό τον οικονομικό παράδεισο και την απαλλαγή από την τρόικα και τα μνημόνια. Αντ’ αυτού βύθισε τη χώρα σε χειρότερη οικονομική κόλαση απ αυτήν που παρέλαβε και, υπογράφοντας νέα μνημόνια, καταδίκασε το λαό σε 50χρονη επιτροπεία!

Το ΠΑΣΟΚ δεν «διολίσθησε», όπως υπογράφει ο κ. Τσίπρας, εξ αιτίας «του εναγκαλισμού του με το εκδοτικό και οικονομικό κατεστημένο». Διολίσθησε εξ αιτίας της δημιουργίας ενός νέου οικονομικού κατεστημένου από το ίδιο, της συμμετοχής του σ αυτό και τελικά της εγκατάλειψης της μεγάλης βάσης για χάρη του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εναγκαλίζεται το ίδιο οικονομικό κατεστημένο, που τον στήριξε οικονομικά και πολιτικά για να έρθει στην εξουσία, ενώ προσπαθεί με κάθε μέσο να δημιουργήσει το δικό του με ποικίλους παράγοντες του νόμιμου ή γκρίζου οικονομικού τοπίου.

Ο κ. Τσίπρας υπογράφει ότι η ταύτιση του «παλιού» ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ ως προς τον λαϊκισμό, τα ψέματα και τη δημαγωγία, δεν είναι τίποτε άλλο από «το φόβο του κατεστημένου, της διαπλοκής και της επιτροπείας» μήπως και ο ΣΥΡΙΖΑ ενσαρκώσει «τα όνειρα των λαϊκών αγώνων για εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία»!

Ας μην ανησυχεί ο πρωθυπουργός. Όπως έχουν πει δημόσια οι επίτροποι Μέρκελ, Σόιμπλε, Μοσκοβισί, Ντάισενμπλουμ, κανείς δεν υπήρξε πιο συνεπής και πιστός σύμμαχός τους στην επιβολή της κατοχής τους στη χώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν απειλή γι αυτούς όσο πετροβολούσε και έκαιγε στους δρόμους, κινητοποιώντας τον κόσμο και τρομοκρατώντας τις κυβερνήσεις. Τώρα είναι συνοδοιπόρος. Σόιμπλε έφα!

Όσο για τον λαϊκισμό και τα ψέματα του Ανδρέα, ο λαός ήταν πρόθυμος να καταπιεί και τις βάσεις που έμειναν …φεύγοντας, και το ΝΑΤΟ που μείναμε… φεύγοντας και την ΕΟΚ που μας τάισε… φεύγοντας. Γιατί, καλώς- κακώς, τάισε το αντεράκι του για 30 χρόνια. Και το γεμάτο στομάχι δεν έχει όρεξη για επανάσταση.

Ο κ Τσίπρας τι από τα δύο υπόσχεται στο λαό: Γεμάτο στομάχι ή επανάσταση; Γιατί με την ΕΜΠΡΑΚΤΗ πολιτική του αδειάζει τα στομάχια των Ελλήνων και με τη δήθεν επαναστατική του αντίσταση στους ξένους μαθαίνει στους νεώτερους πώς να κλαψουρίζουν αντί να επαναστατούν.

Σε ένα μοιάζει ο κ. Τσίπρας με τον Ανδρέα. Είναι κι αυτός αμοραλιστής. Αλλά… όπως αναρωτιέται και στο άρθρο του…

… Τελικά, πόσο ψεύτης ήταν ο Ανδρέας; Αδιάφορο πια. Γιατί εκείνο που ενδιαφέρει και αφορά στους Έλληνες είναι πόσο ψεύτης είναι ο πρωθυπουργός τους. Και είναι πολύ.

Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης

liberal.gr