Η... χειραφέτηση της αντιπολίτευσης

Του Γιάννη Σιδέρη

Και ξάφνου οι ΑΝΕΛ έλαβαν το φως το αληθινόν και αποφάσισαν να ψηφίσουν το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τη Νομική Αναγνώριση της ταυτότητας Φύλου και την Τουρκική Ένωση Ξάνθης. Δεν επήλθε φυσικά κάποια… επουράνιος παρέμβασις, κανένα Άγιο Πνεύμα δεν επικάθησε επί των κεφαλών αυτών (τέτοια μεγαλεία μόνο... ο Καρατζαφέρης ευτύχησε να ζήσει, κάποια Θεοφάνεια).

Απλώς για πρώτη φορά η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ξεβολευτεί από το βολικό ρόλο του Ιανού. Αν και υποτίθεται ενιαία και με… ενιαίο πρόγραμμα, στα νομοσχέδια που άπτονταν της νομικής κατοχύρωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έτσι όπως τα αναγνωρίζει η εποχή μας, ενδύονταν τον παραδοσιακό τους ρόλο. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ τα υπερψήφιζε, διατυμπανίζοντας δι’ αυτού το αριστερό του πρόσωπο, οι δε ΑΝΕΛ καταψήφιζαν, ή απείχαν, παριστάνοντες τις κολώνες του εθνικού ιδεώδους, ως φύλακες της αμόλυντης παράδοσης της φυλής.

Απολάμβαναν και οι δύο με αυτή τη συμπεριφορά τους, προστιθέμενη πολιτική αξία και ανέξοδη επιβεβαίωση των ιδεολογιών τους στα οικεία τους ακροατήρια, αφού τα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε ρόλο εξαπτέρυγων, ψήφιζαν τα νομοσχέδιά τους. Το… σφάξε με Αλέξη μου ν’ αγιάσω, τελείωσε με το νομοσχέδιο για την Τουρκική Ένωση Ξάνθης, όπου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διεμήνυσαν ότι δεν θα ψηφίσουν, εάν δεν ψηφίσει και ο συγκυβερνήτης Πάνος.

Άρον άρον ο αρμόδιος υπουργός Σταύρος Κοντονής απέσυρε την τροπολογία, εξαπολύοντας μύδρους κατά της αντιπολίτευσης που δεν ψηφίζει, αλλά τηρώντας σιγή ιχθύος για τους συγκυβερνήτες. Ήταν η πρώτη χειραφέτηση της αντιπολίτευσης έναντι των κυβερνητικών χειρισμών. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστωνόταν την επιδοκιμασία των κοινωνικών ομάδων των οποίων επιλύονταν τα προβλήματα (π.χ. Σύμφωνο Συμβίωσης), ενώ η αντιπολίτευση έδινε την εικόνα ότι εσύρετο πίσω του!

(Είχε προϋπάρξει βέβαια η άρνηση ψήφισης του νόμου για την απλή αναλογική, αλλά αυτό αφορούσε κυρίως το ΠΑΣΟΚ, η άρνηση του οποίου ξάφνιασε την κυβέρνηση, καθώς το θεωρούσαν δεδομένο, ενώ ήταν σίγουροι για την απορριπτική στάση της ΝΔ).

Με τις αρνήσεις των δύο φάνηκε η πολιτική ένδεια της κυβέρνησης.

Φυσικά αυτή δεν θα έχανε τη δεδηλωμένη με μια άρνηση ψήφου εκ μέρους των ΑΝΕΛ. Η δεδηλωμένη χάνεται μόνο με τη μη υπερψήφιση του προϋπολογισμού (δεν το απαιτεί ο κανονισμός αλλά είθισται εθιμικά οι κυβερνήσεις να θεωρούν ότι την έχασαν εάν καταψηφιστεί), με την υπερψήφιση της «πρότασης μομφής» (υποβαλλόμενη από την αντιπολίτευση), ή με την καταψήφιση της «πρότασης εμπιστοσύνης» (υποβληθείσας από την κυβέρνηση). Φυσικά μπορεί να χαθεί και με αποσκίρτηση βουλευτών που θα διατηρήσουν την έδρα τους (τον Αύγουστο  του '15 ο κ. Τσίπρας πήγε σε εκλογές γιατί ήξερε ότι δεν είχε τη δεδηλωμένη αφ' ής στιγμής είχαν αποσκιρτήσει περί τους 35 βουλευτές).

Ωστόσο, το δισυπόστατο της κυβέρνησης, η διαφορετική ιδεολογική τους καταγωγή, οι κοινωνικές αντιλήψεις σε ευαίσθητα θέματα, το ασταθές υπέδαφος επί του οποίου είχαν χτίσει την εξουσία τους, θα πρόβαλαν πλέον ανάγλυφα. Θα φαινόταν η κυνική συγκόλληση δύο ιδεολογικά παράταιρων χώρων, με μοναδικό στόχο και έπαθλο την εξουσία (σ.σ. παράταιρων ως προς την πολιτική τους ταυτότητα, γιατί πολιτισμικώς θεωρούμε ότι προσομοιάζουν).

Έτσι ο σύντροφος Πάνος (όπως είχε αυτοπροσδιοριστεί στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, εν μέσω χειροκροτημάτων ενθουσιασμού των συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ), ανέκρουσε πρύμναν και αποφάσισε να υπερψηφίσει τα δύο νομοσχέδια, προκειμένου να μην υπονομευτεί η εντύπωση σταθερότητας της εξουσίας τους.

Εν τέλει η αντιπολίτευση κατήγαγε στρατηγική νίκη, γιατί με την άρνησή της υποχρέωσε την κυβέρνηση να απεκδυθεί περαιτέρω το αντιμνημονιακό συγκολλητικό της περίβλημα, και να φανεί γυμνή η αλήθεια, ότι η μόνη συγκολλητική ουσία είναι  πρόθεση για τη διατήρηση της εξουσίας.

Τηλεγραφική αναδρομή:

Το πόσο επενδύουν στην επικοινωνία και τις εντυπώσεις φάνηκε από την περίπτωση της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης. Επιγραμματικά η ιστορία της: Αυτά τα σωματεία δημιουργήθηκαν τον καιρό του εμφυλίου, με την αντίληψη κάποιων… οξύνοων εθνικοφρόνων, ότι καλύτερα οι Πομάκοι να νιώθουν Τούρκοι (= σύμμαχοι), παρά Βούλγαροι (= κομμουνιστές)! Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, βλέποντας ότι έχουν γίνει «ντουντούκες» της τουρκικής προπαγάνδας, τα κατήργησε. Προσέφυγαν σε ελληνικά δικαστήρια αλλά δεν δικαιώθηκαν. Εν συνεχεία απευθύνθηκαν στο Ευρωπαϊκό  Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο αποφάνθηκε ότι πρέπει να επανεξεταστεί η υπόθεση, αλλά τα ελληνικά δικαστήρια θα είναι αρμόδια να κρίνουν (άρα θα αρνηθούν εκ νέου).

Αυτή είναι η ανάγνωση της κυβέρνησης, και μάλλον (το «μάλλον» εμπεριέχει επιφύλαξη) πλησιάζει της αληθείας, καθώς δεν τεκμαίρεται ότι η απόφαση του ΕΔΑΔ είναι δεσμευτική. Εάν είναι έτσι, ποιος ο λόγος άρνησης των ΑΝΕΛ; Ή δεν πιστεύουν τους συγκυβερνήτες τους ή πουλάνε τσάμπα πατριωτισμό για το εκλογικό τους ακροατήριο, σε μια υπόθεση κατά την οποία δεν υπάρχει εθνικό διακύβευμα...    

liberal.gr