Συγγνώμη Παύλο…

Της Μαρίας Παρέντη

Ξημέρωνε 18 του Σεπτέμβρη, 18 του Σεπτέβρη ώρα δώδεκα και τριάντα πέντε λεπτά κι εσύ είχες κλείσει εκείνη τη χρονιά τα 34.

Θυμάμαι τις πολύωρες συζητήσεις μας για το φασισμό. 2010 κοντά κι εμείς να μιλάμε για το πώς θα τσακίσουμε το φασισμό. Κι ήταν το δικό του χέρι που έμπηξε το μαχαίρι στην καρδιά σου.

Τέσσερα χρόνια μετά και με βαραίνει εκτός των άλλων ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να σου ζητήσω συγγνώμη ρε Παύλο. ΣΥΥΓΝΩΜΗ που δεν προβλέψαμε τι ερχόταν, ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν ήμασταν εκεί, ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν μπορούμε να σβήσουμε εκείνη την 18η Σεπτεμβρίου, ΣΥΓΓΝΩΜΗ που το 2017 δεν έχουμε νικήσει ακόμη το φασισμό, ΣΥΓΓΝΩΜΗ που γράφω αυτό το κείμενο ενώ εσύ λείπεις κι εγώ είμαι εδώ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ που τους ακούσαμε να λένε πως πέθανες για το ποδόσφαιρο, ΣΥΓΓΝΩΜΗ που σε έπιασαν στο στόμα τους εκείνοι που χρόνια απεχθανόσουν, ΣΥΓΓΝΩΜΗ που πολλές φορές αφήσαμε τη Μάγδα να αγωνίζεται μόνη απέναντι στα θηρία, ΣΥΓΓΝΩΜΗ που φανήκαμε λίγοι και βουβαθήκαμε , ΣΥΓΓΝΩΜΗ αν κάποιες στιγμές κουραστήκαμε, ΣΥΓΓΝΩΜΗ Παύλο.

Τέσσερα χρόνια που λείπεις..Τέσσερα χρόνια μετά κι εμείς να περιμένουμε πότε θα φανείς στη σκηνή, σε κάθε αντιρατσιστικό, σε κάθε αντιφασιστικό φεστιβάλ..Σε πορείες σε δρόμους.. Να βλέπουμε κατάματα τους δολοφόνους σου, ν’ακούμε να σε αποκαλούν ”θανόντα” .

Τέσσερα χρόνια χωρίς εσένα.. που δε μας είχες ανάγκη, μα σε είχαμε ρε διάολε εμείς..Σταθήκαμε ανήμποροι καιρών και περιστάσεων και δε μας το συγχωρώ..

Θα ήθελα τόσο να σου τάξω πως θα τον νικήσουμε το φασισμό, με αυτά τα σπασμένα μας φτερά, να σου πω πως κανείς δε φοβάται πια. Δεν ξέρω όμως αν θα τα καταφέρουμε, μα θα παλέψουμε Παύλο, όσο μπορούμε, όπως μπορούμε.

Ένα μπορώ σίγουρα στα σίγουρα να σου υποσχεθώ…Θα σε θυμόμαστε Παύλο.-              

nostimonimar.gr