Το αβγό των 106

Οι 106 φοιτητές του Πανεπιστημίου Πάτρας που παρέδωσαν ίδια εργασία και καλύφθηκαν από τη ΔΑΠ (και την ΠΑΣΠ) είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Το... αβγό απ' όπου γεννήθηκαν αυτά τα φαινόμενα, βρίσκεται σε δύο απίστευτες υποθέσεις τραμπουκισμών και πλαστογραφίας στο Πολυτεχνείο Κρήτης

Γράφει η Ρέα Βιτάλη

Η είδηση: 106 φοιτητές παρέδωσαν την ίδια εργασία σε μάθημα στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Πρόκειται για το Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων και οι εργασίες κατατέθηκαν στο μάθημα «Δυναμικά μαθηματικά υποδείγματα». Η γενική συνέλευση των καθηγητών αποφάσισε να τους τιμωρήσει αποκλείοντας τους από την εξεταστική του Σεπτεμβρίου, για όλα τα μαθήματα.

Αλλά… Αυτό το άτιμο «αλλά»… Κάλυψη στους φοιτητές παρείχε η ΔΑΠ και (σύμφωνα με πληροφορίες της «Καθημερινής») και η ΠΑΣΠ. Μελετήστε συλλογισμό: «…Ενώ όλες οι παρατάξεις και ο φοιτητικός σύλλογος Διοίκησης Επιχειρήσεων πήρε απόφαση η ποινή να ορισθεί μόνο στο συγκεκριμένο μάθημα. Καθώς η απόφαση των καθηγητών είναι πρωτόγνωρη με χαρακτηριστικά εξοντωτικής τιμωρίας και σε συγκεκριμένη περίπτωση δεν περιλαμβάνει κάποιο είδος σωφρονιστικού χαρακτήρα». Κοίτα ρε κάτι εξοντωτικές τιμωρίες!

Ηρθε λοιπόν η ώρα αναγνώστες να σας μεταφέρω αποσπάσματα από μια επιστολή-καταγγελία, που καίει στα χέρια μου σαν κάστανο εδώ και καιρό, από τον πρώην Πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης. Για να δούμε το αβγό. Τα αβγά. Το δράμα στη γέννησή του. Ο Πρύτανης, ως εισαγωγή, μας θυμίζει ότι είχε εμφανιστεί και στην εκπομπή «Ανατροπή» μαζί και με τον Γ. Κατρούγκαλο, «ο οποίος, είχε χαρακτηρίσει ως “συνταγματικά κατοχυρωμένο τρόπο διαμαρτυρίας” την άσκηση βίας εκ μέρους αντιφρονούντων φοιτητών εναντίον καθηγητών, το πέταγμα τούρτας εναντίον μου στο γραφείο του Πρύτανη αλλά και τις καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων».

Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή. Σαν πράξεις μιας τραγωδίας.

ΠΡΑΞΗ 1. Στις 16.11.2011 εισήλθαν στο αμφιθέατρο στο οποίο δίδασκε, περίπου 50 άτομα του αναρχοαυτόνομου χώρου. Επικεφαλής ήταν «φοιτητές» προσκείμενοι στον (τότε) ΣΥΡΙΖΑ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η επίθεση είχε προσχεδιαστεί με ανακοινώσεις στον ιστότοπο του Πολυτεχνείου απαιτώντας να μην διδάσκει, διότι είχε υποστηρίξει και είχε συμμετάσχει στην σύνταξη του νόμου Διαμαντοπούλου. Η τότε Πρυτανεία, αντί να διαφυλάξει το δικαίωμα του καθηγητή, ακούστε τι του πρότεινε! Να απαλλαγεί από τη διδασκαλία των μαθημάτων. Αλλά εκείνος δεν κιότεψε. Με την είσοδό του λοιπόν στην αίθουσα τον γρονθοκόπησαν, τον έβρισαν, του πέταξαν αβγά, ξεπληρώνοντας τη στάση του πάντα στον νόμο Διαντοπούλου αλλά και το ότι το 2008 και το 2009 είχε καλέσει την Αστυνομία για να απελευθερώσουν κατειλημμένα από διάφορους περιθωριακούς κτίρια του Πολυτεχνείου Κρήτης. Την επομένη των επεισοδίων κατέθεσε στον Εισαγγελέα Εφετών Κρήτης τα συμβάντα, μετά μάλιστα από παρότρυνση του τότε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Στη συνέχεια ο Εισαγγελέας άσκησε δίωξη και η υπόθεση έφτασε στο ακροατήριο… Πότε λέτε; Μετά από έξι αναβολές.

ΠΡΑΞΗ 2. Το 2012 φοιτήτρια μιας σχολής του Πολυτεχνείου Κρήτης ζήτησε και παρέλαβε πιστοποιητικό σπουδών με τα μαθήματα που είχε μέχρι τότε ολοκληρώσει ήτοι το 25% του Προπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών της. Μετά από δίμηνο το Πολυτεχνείο της Ζυρίχης ζήτησε επιβεβαίωση εγγράφου, βάσει του οποίου η φοιτήτρια ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ είχε ολοκληρώσει τις σπουδές της και μάλιστα με βαθμό 10. Το έγγραφο εν ολίγοις ήταν ξεκάθαρα πλαστογραφημένο. Αυτή η απάντηση δόθηκε στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης από τη γραμματεία. Στη συνέχεια, όπως φαντάζομαι θεωρείτε και σεις λογικό, το Πολυτεχνείο Κρήτης διέγραψε τη φοιτήτρια και την παρέπεμψε στον Εισαγγελέα, ο οποίος την παρέπεμψε σε δίκη.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ. Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο αθώωσε, τόσο τους διαμαρτυρόμενους «φοιτητές», όσο και την φοιτήτρια που πλαστογράφησε δημόσιο έγγραφο. Στη δεύτερη μάλιστα περίπτωση, ο συνήγορός της επικαλέστηκε τον νόμο 4411/2016, βάσει του οποίου (όπως ισχυρίστηκε) η πλαστογραφία που χρησιμοποιείται για διορισμό στο Δημόσιο και πραγματοποιήθηκε προ του 2016 απαλλάσσεται ποινικών ευθυνών. Παρά το γεγονός ότι δεν συνέτρεχε τέτοια περίπτωση, ο δικαστής το αποδέχτηκε.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Ολοι έκαναν μια χαρά τη «δουλίτσα τους», πλην του έρμου καθηγητή που θέλησε, σε κάθε πράξη του δράματος, να τιμήσει το καθήκον του, ενεργώντας κατά συνείδηση. Όλοι δικαιώθηκαν πλην του ενός. Μπορείτε να φανταστείτε ποιος είναι ο ένας.

Πατριώτες, γκεμπελικά μεθοδικά, αργά αργά πλην σταθερά… Δεν έμεινε τίποτα για τίποτα όρθιο! Και η μοναδική μου απορία είναι, πώς κατορθώνει ο κάθε «Ενας», ο «απέναντι» στα «συστήματα» και μάχεται ακόμα. Εν προκειμένω, Ιωακείμ Γρυσπολάκης. Ποιος θα νοιαστεί τους «Γρυσπολάκηδες»;

protagon.gr