Προς απεργία διαρκείας οι καθηγητές στα σχολεία

Μαζική συμμετοχή στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ

Προς απεργία με διάρκεια προσανατολίζονται οι αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων των καθηγητών στα γυμνάσια και τα λύκεια, ενώ μια σειρά σύλλογοι δασκάλων στα σχολεία προτείνουν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο αντιδρώντας στα σχέδια περικοπών, απολύσεων και κλεισιμάτων της κυβέρνησης. Η απεργία έκοψε το νήμα του 66% των απαιτούμενων ψήφων από τις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ.

Υπέρ των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών, με ενδιάμεσες γενικές συνελεύσεις, ψήφισαν 53 από τις 59, σε σύνολο 88 ΕΛΜΕ πανελλαδικά. Υπέρ του πλαισίου αιτημάτων ψήφισαν 54 από τις 59 ΕΛΜΕ, ποσοστό 98,2%. Από τους 438 ψήφους των ΕΛΜΕ, η απεργία συγκεντρώνει μέχρι στιγμής 303, ποσοστό 93,5%, αναφέρει η ανακοίνωση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων Συσπειρώσεων Κινήσεων ΔΕ.

Οι ΕΛΜΕ ψήφισαν, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, υπέρ της απεργίας αντιδρώντας στο μέτρο της διαθεσιμότητας στον χώρο της εκπαίδευσης, αλλά όλα θα κριθούν στη συνεδρίαση των προέδρων των ΕΛΜΕ, όπου θα υπάρξει και η τελική απόφαση για τη διάρκεια της απεργιακής κινητοποίησης.

Υπενθυμίζεται πως πριν μερικόύς μήνες η κυβέρνηση επιστράτευσε τους εκπαιδευτικούς όταν ψήφιζαν για απεργία στις πανελλαδικές εξετάσεις στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ εκείνων των ημερών, αλλά στη συνέλευση των προέδρων το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό, που σημαίνει πως θα υπάρξει μάχη για την έκβαση της απόφασης.

Τη Δευτέρα, οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ θα συνεδριάσουν με τα μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ, προκειμένου να αποφασιστεί εάν οι καθηγητές θα προχωρήσουν σε πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες (πρόταση της παράταξης που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ - 3 έδρες στο ΔΣ) που συμπίπτει με την απεργία διαρκείας (ΑΝΤΑΡΣΥΑ - 2 έδρες), 48ωρη απεργία, 12-13 Σεπτεμβρίου (πρόταση των παρατάξεων που πρόσκεινται στη ΝΔ και το ΚΚΕ - 3 και 2 έδρες αντίστοιχα) ή δύο 48ωρες απεργίες, 18-19 και 25-26 Σεπτεμβρίου (ΠΑΣΟΚ - 1 έδρα).

Στο πλευρό των καθηγητών έχουν συνταχθεί οι δάσκαλοι αλλά και οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί.

Οπως αναφέρει η ανακοίνωση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων Συσπειρώσεων Κινήσεων ΔΕ το “απεργιακό ποτάμι ξεκίνησε και πίσω δε γυρνά!” και καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς να προσέλθουν μαζικά στις Γενικές Συνελεύσεις που απομένουν και συσπειρωμένοι στις απεργιακές επιτροπές, να περιφρουρήσουν τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων, να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους.

«Να ενημερώσουμε τους μαθητές μας και τους γονείς τους. Να απλώσουμε χέρι συντονισμού σε όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους, τους εργαζόμενους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Τους ανέργους, τη νεολαία. Να καλέσουμε όλη την κοινωνία να πλαισιώσει με τις προσδοκίες και την οργή της, τον αγώνα ελπίδας που ξεκινάμε αποφασιστικά» συμπληρώνει η ανακοίνωση.

Και κλείνει καλώντας κάθε συνάδελφο, «να πάρει δυναμικά τη θέση του στο μπλοκ του αγώνα, για μόρφωση, δουλειά, δημόσια, κοινωνικά αγαθά, ελευθερία. Για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Για να σπάσει ο φόβος και η υποταγή και να ξαναγεννηθεί η ελπίδα.

Όλοι μαζί, μαχητικά, αποφασιστικά! Θα τους νικήσουμε!».

http://www.enet.gr/

«Αντιμνημονιακό» θα είναι το ΠΑΣΟΚ μετά τον Βενιζέλο

Του Γ. Δελαστίκ

Ανενόχλητος από εσωκομματικούς αντιπάλους, αλλά με ανύπαρκτη συμπαράσταση και διαρκώς φθίνουσα επιρροή στο εκλογικό σώμα βρίσκεται πλέον ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος. Στερείται ένθερμων υποστηρικτών της πολιτικής γραμμής που υλοποιεί, όπως αποτυπώθηκε και στις διήμερες εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ με αφορμή, υποτίθεται, την 39η επέτειο από την ιδρυτική Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη 1974 από τον Ανδρέα Παπανδρέου - στην ουσία της οποίας δεν αναφέρθηκε κανένας από τους ομιλητές. Στελέχη του παρελθόντος ή του παρόντος του τρίτου για την ώρα κόμματος της Βουλής έδειξαν ότι περιμένουν αδρανή τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, προφανώς εκτιμώντας πως το αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ σε αυτές θα σηματοδοτήσει την έναρξη της αντιπαράθεσης στο εσωτερικό του κόμματος για την ανάδειξη νέας ηγεσίας.

Οι πρώην πρωθυπουργοί Γιώργος Παπανδρέου και Κώστας Σημίτης είχαν κύριο μέλημα την υπεράσπιση των πεπραγμένων τους όταν ασκούσαν την εξουσία. Δεν έκρυψαν καθόλου την αμοιβαία αντιπάθεια που πλέον τους χωρίζει, επικρίνοντας οι ίδιοι ή άνθρωποί τους την πολιτική που ακολούθησε ο άλλος. Ο πληθωρικός... πολιτικός συνταξιούχος Θόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος από κάποιο σημείο και πέρα ήταν φανατικός εχθρός του Ανδρέα Παπανδρέου, επιτέθηκε και εναντίον του Κ. Σημίτη και του Γ. Παπανδρέου, ισχυριζόμενος δημοσίως ότι «βασικά υπήρξαν αποτυχημένοι πρωθυπουργοί, οι οποίοι οδήγησαν το κόμμα στο περιθώριο». Χαρακτήρισε μάλιστα «αδιανόητη και ελαφρώς γελοία ως ιδέα την επάνοδό τους στην ενεργό πολιτική».

Οσο για τους αποχωρήσαντες από το ΠΑΣΟΚ, αυτοί ήταν πολύ σκληρότεροι στις εκτιμήσεις τους, όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά φυσικά δεν εκπροσωπούν παρά μόνο τον εαυτό τους ουσιαστικά. «Το ΠΑΣΟΚ που συνάρπασε τους Ελληνες και έδωσε αγώνες για εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και κοινωνική δικαιοσύνη δεν υπάρχει πια. Σήμερα έχει χάσει τις κοινωνικές αναφορές του. Εχει καταντήσει ένα κακέκτυπο, κλεψίτυπο κατασκεύασμα που λειτουργεί ως συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας», δήλωσε π.χ. η πρώην υπουργός Λούκα Κατσέλη. «Αυτοί οι εκπεσόντες άγγελοι του σοσιαλισμού, οι υπεξαιρέτες της Ιστορίας και ασεβείς πολιτικοί κληρονόμοι συναθροίζονται για να τιμήσουν την 3η του Σεπτέμβρη ως συνιστώσα πλέον της Δεξιάς και στρατονόμοι του λαού υπό τις διαταγές του Τέταρτου Οικονομικού Ράιχ», διακήρυξε και ο πρόσφατα αποχωρήσας από το ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παναγιωτακόπουλος. Σαφώς μεγαλύτερη πολιτική βαρύτητα όμως ενδέχεται να αποδειχθεί ότι είχαν οι παρεμβάσεις δύο πρώην υπουργών, του Δημήτρη Ρέππα και του Κώστα Σκανδαλίδη. Ηταν τα πρώτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έβαλαν δημοσίως σε κομματική εκδήλωση το θέμα του προσανατολισμού του ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Δ. Ρέππας το έβαλε μάλιστα το θέμα χωρίς περιστροφές, ενώ πιο... «σιγουρατζής» ο Κ. Σκανδαλίδης το υπονόησε, αλλά δεν το είπε. «Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες και να δείξει ότι είναι έτοιμο για μία προοπτική σύμπραξης και με τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό επίπεδο, εάν το επιβάλλουν οι συνθήκες», δήλωσε ο Δ. Ρέππας χωρίς πάντως να υποστηρίξει τέτοια θέση άλλο στέλεχος. «Πρόσκαιρο ιστορικό συμβιβασμό» χαρακτήρισε τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ο Κ. Σκανδαλίδης. Υποστήριξε ότι «πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο χρονικός ορίζοντας αυτής της κυβέρνησης κλείνει με τις επόμενες εθνικές εκλογές όποτε και αν γίνουν» και ισχυρίστηκε ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επιδιώξει να συγκροτηθεί «μια πραγματικά προοδευτική κυβέρνηση» αφήνοντας φυσικά αδιευκρίνιστο κατά πόσο αυτό σημαίνει συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η ουσία είναι ότι το θέμα της «αντιμνημονιακής κωλοτούμπας» του ΠΑΣΟΚ θα τεθεί επί τάπητος ή όχι τη νύχτα των επόμενων βουλευτικών εκλογών και σε πολλαπλή συνάρτηση με το αποτέλεσμά τους. Εννοείται ότι μια τέτοια πολιτική στροφή αποκλείεται να πραγματοποιηθεί υπό την ηγεσία του Ευ. Βενιζέλου, του οποίου το πολιτικό παρόν και μέλλον είναι απολύτως ταυτισμένο με τη μνημονιακή πολιτική. Ευνόητο είναι ότι αν ο λαός στις εκλογές εγκρίνει αυτήν την πολιτική, ο Βενιζέλος θα παραμείνει αδιαφιλονίκητος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, όπως άλλωστε είναι και τώρα. Αν ο λαός απορρίψει με την ψήφο του τη μνημονιακή πολιτική, τότε ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς και όλοι οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης θα σαρωθούν αμέσως και από τις ηγεσίες των κομμάτων τους. Σε αυτήν την περίπτωση, μετά τις εκλογές τίποτα δεν θα είναι όπως πριν από αυτές.

Πηγή : ΕΘΝΟΣ

Για τον Βρούτση που γουρδώνει το περπούτσι

Του Θανάση Καρτερού

Φαίνεται ότι στην κυβέρνηση Σαμαρά υπάρχει ένας κρυφός καταμερισμός τον οποίο πρέπει να παίρνουμε σοβαρά υπόψη όταν έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε με όσα λένε οι διάφοροι υπουργοί. Με όσα, λένε είπαμε, γιατί όσα κάνουν είναι πολύ απλά και ευανάγνωστα - υπογράφουν ό,τι τους βάζουν μπροστά τους οι δανειστές, συχνά χωρίς να τα μεταφράσουν ή και με σοβαρά λάθη εις βάρος μας στη μετάφραση. Εκείνοι ας πούμε, γράφουν "χωρίς να υπερβείτε τις νόμιμες αποζημιώσεις" κι αυτοί μεταφράζουν "χωρίς καθόλου αποζημιώσεις".

Όπως προκύπτει λοιπόν από την εμπειρία και την πρακτική, ο Σαμαράς είναι στον καταμερισμό αυτό ο πρωθυπουργός των σκέψεων - σκέφτεται συνεχώς πώς θα μας σώσει, πώς θα βελτιώσει τα σωστά της δημοκρατίας και τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, πώς θα τετραγωνίσει τον κύκλο σε ένα ακόμα Ζάππειο. Τέτοια στριφνά πράγματα. Ο Σίμος είναι ο υπουργός πολέμου κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Στουρνάρας είναι επί των ακραίων φαινομένων - μετατρέπει κάθε ναυάγιο και κάθε στραπάτσο σε νίκη του ρεαλισμού. Ο Άδωνις είναι επί της ψυχαγωγίας. Και ο Βρούτσης είναι ο υπουργός ο αρμόδιος επί της αισιοδοξίας.

Θα πείτε, επί της αισιοδοξίας είναι όλοι τους. Ναι, αλλά άλλο πράγμα η χημική αισιοδοξία επί αριθμών και ρυθμών, όπως το πλεόνασμα, η ανταγωνιστικότητα, το επιχειρηματικό κλίμα ή αν θέλετε, το διφορούμενο νεύμα της Μέρκελ. Κι άλλο η αισιοδοξία επί του ίδιου του σώματος της κοινωνίας. Άλλο δηλαδή να κόβεις κομμάτια των θυμάτων με αναισθητικό πλεονασμάτων και θαυμάτων κι άλλο να διαβεβαιώνεις τον ασθενή ότι συνέρχεται, είναι σε πορεία ανάρρωσης, και γρήγορα όχι μόνο θα ανακτήσει τα χέρια και τα πόδια του, αλλά θα έχει και τι να τα κάνει - να εργαστεί, έστω και με τριακόσια ευρώ τον μήνα, που λέει ο λόγος.

Ε, ο τομέας αυτής της αισιοδοξίας έχει ανατεθεί στον Βρούτση. Και ασκεί το λειτούργημα με επιμονή, πίστη, ακόμα και φανατισμό. Το μικρόβιο της ανεργίας χλομιάζει τώρα μπροστά στα μαγικά του - οι μισθοί έχουν χλομιάσει από καιρό. Οι αριθμοί υποκλίνονται και αν δεν υποκλιθούν, όπως εκείνοι του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ, σβήνονται - θαύμα, παιδάκι μ'. θαύμα! Στον Βρούτση πάει γάντι αυτό που έλεγε ο Ούγκο Τονιάτσι στο Εντιμότατοι Φίλοι μου:γουρδώνει το περπούτσι παράμοιρα. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...

http://www.avgi.gr/

Ψυχρολουσία στην κυβέρνηση, πάει περίπατο η… έξοδος στις αγορές

 Του Μπάμπη Μιχάλη

Νέα ψυχρολουσία προκαλούν σε κυβέρνηση και οικονομικό επιτελείο οι χθεσινές δηλώσεις του επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ και του προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι.

Περίπου δύο εβδομάδες πριν από την άφιξη της τρόικας στην Αθήνα για την τακτική αξιολόγηση του προγράμματος προσαρμογής και ενώ η συνηθισμένη επικοινωνιακή εκστρατεία για την επιβολή νέων αυστηρότερων μέτρων έχει ήδη ξεκινήσει με επίκεντρο την αμυντική βιομηχανία, ο μεν πρώτος υποστήριξε ότι ένα τρίτο πακέτο στήριξης είναι πλέον ρεαλιστικό, ενώ ο δεύτερος ότι, εάν χρειαστεί επέκταση του χρηματοδοτικού προγράμματος της Ελλάδας, θα απαιτηθούν πρόσθετοι όροι. Ο Ολλανδός πρόεδρος των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης «άδειασε» παντελώς στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε στις Βρυξέλλες, τις αισιόδοξες εκτιμήσεις του οικονομικού επιτελείου για επιστροφή της Ελλάδος στις αγορές από το 2014.

Τόνισε ότι θεωρεί ρεαλιστική την εκτίμηση πως η Ελλάδα δεν θα έχει πλήρη πρόσβαση στις αγορές μετά το τέλος του προγράμματος το 2014 και ότι θα χρειαστεί περαιτέρω οικονομική βοήθεια. «Δεν θα πρέπει να αναμένουμε ότι μετά το 2014 τα προβλήματα της Ελλάδας θα έχουν επιλυθεί» είπε χαρακτηριστικά.

Ο Ντάισελμπλουμ απέφυγε να εκτιμήσει το ύψος της οικονομικής βοήθειας που θα χρειαστεί η Ελλάδα και τους όρους που θα τη συνοδεύουν, λέγοντας ότι είναι πολύ νωρίς για τέτοιου είδους προβλέψεις, υπογραμμίζοντας ακόμη ότι οι χώρες τις ευρωζώνης είναι έτοιμες να συνδράμουν περισσότερο την Ελλάδα αν χρειαστεί.

Οι δηλώσεις Ντάισελμπλουμ έρχονται πάντως σε πλήρη αντιδιαστολή με όσα είχε διαμηνύσει νωρίτερα φέτος το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Τον περασμένο Μάιο ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας υποστήριξε στον ελληνικό Τύπο ότι στόχος είναι να βγει η χώρα στις αγορές την άνοιξη του 2014.

Μιλώντας ακόμη στη γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt» στα τέλη του περασμένου μήνα, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας είπε ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται δεύτερο «κούρεμα» χρέους, όπως και ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στις αγορές χρέους -έστω και δοκιμαστικά με μια νέα έκδοση ομολόγων- από το β’ εξάμηνο του 2014. Σχολιάζοντας τις δηλώσεις Ντάισελμπλουμ ο υπουργός Οικονομικών είπε χθες ότι «είναι ακόμα πάρα πολύ νωρίς να μιλήσουμε για νέο πρόγραμμα βοήθειας της χώρας, έχουμε ακόμα ένα χρόνο μπροστά μας. Τον Ιούλιο του 2014 θα τεθεί το ζήτημα».

Λίγο νωρίτερα πάντως ο πρόεδρος ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε μετά την ανακοίνωση της απόφασης για τα επιτόκια στην ευρωζώνη, ξεκαθάρισε ότι «αν χρειαστεί παράταση του προγράμματος για την Ελλάδα, θα απαιτηθούν πρόσθετοι όροι».

Ο Ντράγκι είπε ακόμη ακόμη ότι η κεντρική τράπεζα δεν πρόκειται να λάβει μέρος σε απομείωση (κούρεμα) του ελληνικού χρέους. «Δεν μπορούμε να κάνουμε νομισματική χρηματοδότηση, η εντολή μας είναι η σταθερότητα των τιμών», δήλωσε χαρακτηριστικά.

http://www.efsyn.gr/ 

Αύξηση αυτοκτονιών λόγω της ανεργίας Ο υψηλότερος δείκτης εμφανίζεται στην Κρήτη

Αποκαλυπτικά τα στοιχεία της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Κλίμακα». Τον υψηλότερο δείκτη εμφανίζει η Κρήτη, όπου από το 2011 έως το τέλος του φετινού Αυγούστου έχει καταγεγραμμένους 120 αυτόχειρες

Του Γιάννη Μπασκάκη

Ανεργοι είναι το 33,3% των ανθρώπων που κάλεσαν φέτος στη γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία (1018) του μη κυβερνητικού οργανισμού «Κλίμακα». Ακολουθούν οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα με ποσοστό 13,6% και οι συνταξιούχοι με 10,6%. Ενώ μέχρι και πριν από λίγα χρόνια οι κλήσεις που δεχόταν η γραμμή παρέμβασης αφορούσαν κυρίως θέματα που άπτονται της ψυχικής υγείας, πλέον κυριαρχούν τα κοινωνικά και τα οικονομικά προβλήματα, τα οποία μάλιστα το α’ εξάμηνο του 2013 υπερκαλύπτουν τα άλλα θέματα.

Οπως φαίνεται από τα στοιχεία της «Κλίμακας», η πλειοψηφία όσων καλεί στο 1018 βρίσκεται στην παραγωγική ηλικία. Συγκεκριμένα στο μεγαλύτερο ποσοστό τους οι κλήσεις προέρχονται από άτομα ηλικίας 21–25 ετών και 51-55 ετών. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι κλήσεις που δέχεται η γραμμή παρέμβασης είναι 10 την ημέρα κατά μέσο όρο.

Αύξηση 43% από το 2007

Οσον αφορά τις καταγεγραμμένες αυτοκτονίες από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Αύγουστο του 2013, το σύνολο των περιστατικών που αφορούν αυτοκτονίες και καταγράφηκαν μέσω του Δικτύου Καταγραφής του Κέντρου Πρόληψης της Αυτοκτονίας είναι 231 άτομα, που αντιστοιχούν σε 195 άντρες και 36 γυναίκες. Μιλάμε για αύξηση 43% από το 2007 έως και το 2011, τα πρώτα χρόνια δηλαδή της οικονομικής κρίσης. Εδώ θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις απόπειρες αυτοκτονίας. Σύμφωνα με την «Κλίμακα», ο αριθμός τους, ο οποίος δεν καταγράφεται στην Ελλάδα, είναι 20 φορές μεγαλύτερος του αριθμού των καταγεγραμμένων αυτοκτονιών.

Σύμφωνα με μελέτη που διενεργήθηκε σε 26 χώρες κράτη-μέλη της Ε.Ε. κατά την περίοδο 1970-2007, κάθε 1% αύξηση του δείκτη ανεργίας σχετίζεται με 0,79% αύξηση του δείκτη αυτοκτονιών στις ηλικίες κάτω των 65 ετών. Ακόμη, αύξηση μεγαλύτερη του 3% στον δείκτη ανεργίας οδηγεί σε 4,45% αύξηση των αυτοκτονιών σε μια χώρα. Μάλιστα η αύξηση αυτή εστιάζεται κυρίως στις καθαρά παραγωγικές ηλικίες (30- 44 ετών) του ανδρικού πληθυσμού. Ανάμεσα στις περιοχές της Ελλάδας, τον υψηλότερο δείκτη αυτοκτονιών εμφανίζει η Κρήτη, όπου το 2011 έχουμε 37 καταγεγραμμένες αυτοκτονίες, το 2012 49 και το 2013 (έως τις 27 Αυγούστου) έχουμε 34 αυτοκτονίες. Ακολουθούν η Πελοπόννησος, η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και η Δυτική Ελλάδα.

g.baskakis@efsyn.gr

http://www.efsyn.gr/ 

Όταν η lifestyle πολιτική συνάντησε τον φασισμό.

Γιατί να μην αντικαταστήσουμε το συνδικαλισμό με τη μαφία, στη διαχείριση των απορριμάτων; Γιατί να μην απαγορεύουμε την κυκλοφορία των πολιτών σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης; Γιατί να μην αναθέσουμε στον αρχηγό Γενικού Επιτελείου τη διακυβέρνηση της χώρας; Γιατί ανεχόμαστε τους «εθνικομπολσεβίκους» και δυσφορούμε με τους εθνικοσοσιαλιστές;

Όλες οι παραπάνω προτάσεις κατατέθηκαν σε λιγότερο από ένα χρόνο σε κάποιο ελληνικό Free Press ή σε κάποια ιστοσελίδα που φιλοξενεί τις γνώμες των «πρωταγωνιστών» της ελληνικής δημοσιογραφίας και «διανόησης».

Η αφρόκρεμα του εληνικού «φιλελευθερισμού» οραματίζεται σχεδόν καθημερινά μια εφιαλτική κοινωνία όπου ο στρατός και η αστυνομία θα ελέγχουν κάθε κίνηση των πολιτών σε συνεργασία με ένα πανταχού παρών παρακράτος αποτελούμενο από ανθρώπους της νύχτας, τις νεοναζιστικές παραφυάδες τους, και κάθε είδους χουντικούς και ορκισμένους εχθρούς της δημοκρατίας.

Το βλαχομπαρόκ lifestyle της δεκαετίας του ‘80 και του ‘90, μετουσιώνεται για να καλύψει τις νέες ανάγκες του οικονομικού συστήματος. Αρκετά από τα έντυπα και τις ιστοσελίδες της συγκεκριμένης συνομοταξίας δεν διαφέρουν πλέον σε τίποτα από τα άρθρα της Χρυσής Αυγής (με μόνη ίσως διαφορά την πολιτισμική ανοχή σε ομάδες του πληθυσμού, που πραγματικά χρειάζεται προστασία αλλά δεν έχουν συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα το οποίο θα μπορούσε να απειλήσει την κυρίαρχη ιδεολογία).

Οι ίδιες «πένες» ενοχλούνται, όπως και ο Δένδιας, από τον πολιτισμό των Εξαρχείων αλλά δεν λένε κουβέντα για το «άβατο» του Αγίου Παντελεήμονα το οποίο ενθαρρύνουν και συντηρούν με τη σιωπή τους.

Δυσφορούν, σε βαθμό υστερίας, με μια απεργία αλλά δεν τους απασχολεί ο βασανισμός κρατουμένων η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης η φυλάκιση ανθρώπων χωρίς την απαγγελία κατηγοριών.

Έχουμε πεί αρκετές φορές, με κίνδυνο να γίνουμε κουραστικοί, ότι ο νεοφιλελευθερισμός για να λειτουργήσει απαιτεί την ύπαρξη ενός γιγαντιαίου κρατικού μηχανισμού ο οποίος δεν λειτουργεί μόνο σαν «κράτος – νυχτοφύλακας», όπως το οραματιζόταν ο Μίλτον Φρίντμαν αλλά σαν «κράτος – δεσμοφύλακας».

Στην Ελλάδα όμως οι υποστηρικτές του συγκεκριμένου οικονομικού δόγματος και μια μεγάλη μερίδα της τοπικής «διανόησης» προχωρούν ένα βήμα περισσότερο. Μπροστά στον πανικό τους να διασώσουν ότι μπορούν από το σύστημα που τους προσέφερε τόσα προνόμια οραματίζονται μια δυστοπία που θα έκανε και τους πιο διεστραμμένους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας να φρίττουν.

Το έργο τους όμως δεν είναι απλώς φρικιαστικό στη σύλληψη, είναι ένα κακογραμμένο σενάριο στα χέρια ενός ατάλαντου σκηνοθέτη. Και γι’ αυτό δεν θα αφήσουμε ποτέ να προβληθεί αυτό το έργο στην Ελλάδα.

Άρης Χατζηστεφάνου
UNFOLLOW Αύγουστος 2013

http://info-war.gr/

Η τραγωδία μιας φάρσας...

Του Στάθη Σταυρόπουλου

«Θα ξανάρθουμε και η Γη θα τρέμει». Με αυτήν τη μαύρη ελπίδα-απειλή σπάραζε στο κύκνειο άσμα του ο Γκαίμπελς λίγο πριν να αυτοκτονήσει, αφού πρώτα «έκανε συντρίμμι τη μάνα του» Γερμανία, έχοντας ταυτοχρόνωςανασκάψει, αυτός και η συμμορία του, συθέμελα την Ευρώπη όλη,

αφήνοντας πίσω τους εκατομμύρια νεκρών, λίθους επί λίθων και πάνω απ’ όλα το πιο φριχτό έγκλημα που διαπράχθηκε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας: την

αποθηρίωση του κάθε αληταρά που μπορούσε να δηλώνει θεός. Του«υπεράνθρωπου» - ενός θηρίου δηλαδή που μπορούσε να αίρει τον όποιοβόρβορο μέσα του σε πεμπτουσία της ύπαρξής του, μιας ύπαρξης θανατηφόρας για τους άλλους απαλλαγμένης από κάθε ηθική υποχρέωση απέναντί τους.

Διότι αυτό ήταν ο φασισμός: η καθαίρεση της πολιτικής έτσι όπως από την αρχαία Ελλάδα έως τον Διαφωτισμό και τις μέρες μας έχει διαμορφωθεί ωςτρόπος συνύπαρξης των ανθρώπων, και η αντικατάστασή της από μια αταβιστική, βολονταριστική ζούγκλα, όπου νόμος είναι η θέληση του θηρευτή. Του αρχιθηρευτή, του φύρερ. Του «υπεράνθρωπου» που δεν λογοδοτεί σε κανέναν, του θηρίου που πιστεύει ότι είναι θεός.

Ο Αριστοτέλης έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ον πολιτικό. Δηλαδή ούτεθεός ούτε θηρίο. Στην άλλη άκρη του ορθού λόγου ο φασισμός θέλει έναν άνθρωπο «απελευθερωμένον» απ’ τους νόμους (τις υποχρεώσεις του προς τους άλλους), υπάκουο και υπήκοο των ενστίκτων του. Ο φασισμός δηλαδή μετατρέπει τους πολίτες σε κοπάδι, ή μάλλον καλύτερα σε αγέλη που ακολουθεί ένααρχιμαντρόσκυλο, τον φύρερ, και την ιεραρχία που αυτός ο ίδιος παράγει και καθιερώνει.

Ακριβώς επειδή ο φασισμός είναι πέραν κάθε λογικής και ηθικήςαναζητά τη δικαίωσή του στον μύθο (κι όχι στην ιστορία), στον μυστικισμό (κι όχι στον ορθό λόγο) και σε παιδαριώδεις γελοιότητες όπως το αίμα - «αίμα και τιμή, Χρυσή Αυγή».

Η πολιτική (πόλις, πολιτισμός) γεννήθηκε απ’ τις ανάγκες που προκάλεσε η αρχική συνοίκηση των ανθρώπων, κατ’ αρχήν ως τρόπος (συμπεριφορά) κι αμέσως ως τέχνη κι επιστήμη - μάλιστα πολύπλοκη. Η δημοκρατία, η ολιγαρχία, η τυραννίδα, η μοναρχία, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, είτε αστική είτε λαϊκή, είναι μορφές κι εφαρμογές της πολιτικής, ο φασισμός είναι όχι μόνον η κατάργησή τους αλλά και η κατάργηση της ίδιας της πολιτικής, η υποκατάστασή της από μια άθεη θρησκεία - μια σέχτα «εκλεκτών» που επιφυλάσσει για τον εαυτόν της το δικαίωμα στην υποταγή όλων των άλλων. Μια συμμορία

Αρίων τη μία φορά, ή, για παράδειγμα, Μεγαλορώσων την άλλη (εδώ το αίμα δεν έχει καμιά σημασία) που θεωρεί ότι έχει δικαίωμα ζωής ή θανάτου πάνω στους «υπανθρώπους», όπως

απέδειξαν οι ναζί δολοφονώντας ποταμηδόν Εβραίους, Ρώσους, κομμουνιστές, Ελληνες, Γερμανούς, δημοκράτες, ομοφυλόφιλους, ασθενείς, αιχμαλώτους, αμάχους, χριστιανούς, όλη την πανίδα της Γης. Ο φασισμός δεν είναι μόνον

η κατάργηση της πολιτικής και υ υποκατάστασή της από μιατελετουργία φόνων, είναι ταυτοχρόνως και μια τελετουργία ψεύδους. Ο φασισμός δεν εννοεί τίποτα απ’ ό,τι λέει. Για παράδειγμα το ίδιο το όνομα του ναζιστικού κόμματος: Eθνικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. Ούτε εθνικό ήταν (ήταν εθνικιστικό), ούτε σοσιαλιστικό ήταν (ήταν υποχείριο της γερμανικήςαστικής τάξης), ούτε εργατικό ήταν (ήταν του Κρουπ και της Ζήμενς), ούτεκόμμα, παρά ένα μόρφωμα που σπονδύλωσε ο Χίτλερ και η παλιοπαρέα τουκατά το δοκούν. Μια

συμμορία στην οποίαν όποιος έμπαινε εντασσόταν σε μια ιεραρχίαθανάτου εναντίον όλων των άλλων. Η γλώσσα του φασισμού είναι έναςοργουελιανός εφιάλτης ευφημισμών και παρενδεδυμένων εννοιών (πολύ πιο φρικτός από αυτούς που έχουν εμφανισθεί επί εκσυγχρονισμού και νεοφιλελευθερισμού) που όχι μόνον δεν εννοεί τίποτα απ’ ό,τι λέει, αλλά τους δίνει κάθε φορά και το διαφορετικό περιεχόμενο που γουστάρει.

Ετσι η συνεννόηση με έναν φασίστα είναι αδύνατη. Για το ίδιο πράγμαμπορεί να σου λέει άλλο πράγμα, αναλόγως τι τον συμφέρει κάθε φορά, και

πάντως ο ορθός λόγος μπροστά στον ανορθολογισμό έχει τις πιθανότητες του κρατούμενου μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Αν ο Γκαίμπελς λοιπόν, λίγο πριν να δολοφονήσει μαζί με τη γυναίκα του τα παιδιά του, έσκουζε ότι «θα επιστρέψουμε και η Γη θα τρέμει», τα ίδια έσκουζε και ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής κ. Παππάς κλείνοντας με ψευτομαγκιές τα ελληνοαλβανικά σύνορα, «θα επιστρέψουμε και η Γη θα τρέμει».

Ομως ο κ. Παππάς δεν παραδέχεται ότι είναι φασίστας. Κατά σύμπτωσιν χρησιμοποιεί τα λόγια του Γκαίμπελς, κατά σύμπτωσιν έχει γράψει ύμνουςστον Χίτλερ, κατά σύμπτωσιν χαιρετάει ναζιστικά (ξεφτιλίζοντας τους Σπαρτιάτες με το να τους αποδίδει ως «δωρικόν» έναν χαιρετισμό που δεν είχαν δει ούτε στον ύπνο τους. Ασε που και ο τελευταίος Σπαρτιάτης θα έκανε εμετό αν μάθαινε για τον ναζισμό και το νόημά του).

Ομως, είπαμε, ο κ. Παππάς αρνείται ότι είναι φασίστας, διότι έχει τηνάνεση του κάθε ανορθολογιστή να μην εννοεί ό,τι λέει, ή να δίνει κάθε φορά σε ό,τι λέει ό,τι νόημα γουστάρει.

Αυτή η ιδιότης ενός θρασύδειλου χαμαιλεοντισμού χαρακτηρίζει και τους διαλόγους των φασιστών με όσους ανοίγουν μαζί τους κουβέντα - «δεν τους πιάνεις πουθενά», όπως λέει και ο λαός.

«Δεν βάρεσα την Κανέλλη, αυτή με προκάλεσε», σου λέει ο κ.Κασιδιάρης. Θα επρόκειτο για τη λογική ενός μικρού παιδιού που κάνει τη ζημιά κι όταν πιάνεται τη φορτώνει σε άλλους, αν δεν ήταν η κλασική

συμπεριφορά του φασίστα που είτε με δοκησισοφίες είτε με απλή ευήθεια, ενώ έχει το αίμα σου στα χέρια του σε κατηγορεί ότι κόπηκες.

Αλλά αν οι φασίστες στην Ελλάδα είναι μια γκροτέσκ καρικατούρατων ναζί, αν οι ναζί στην Ελλάδα είναι μια μικρή ορδή, η Ελλάδα έχειπρόβλημα με μια μεγάλη πλέον μερίδα των πολιτών της που τους ψηφίζει.

Η εποχή που οι πολίτες αυτοί, γείτονες, συμπατριώτες, συνάδελφοι, δενήξεραν τι είναι η Χρυσή Αυγή όταν την ψήφισαν, έχει παρέλθει. Οι λόγοι για τους οποίους την ψήφισαν, οργή, αηδία, απελπισία, περιθωριοποίηση,παραμένουν εδραίοι, αλλά το τέρας που ψήφισαν,

είτε επειδή δεν γνώριζαν, είτε επειδή παραπλανήθηκαν, είτε από προσδοκίες που δεν δικαιώνονται, έχει έρθει τώρα στο φως.

Ο κ. Παππάς, για παράδειγμα, πήγε στα σύνορα κι άρχισε να ουρλιάζει ότι«θα επιστρέψουμε και η Γη θα τρέμει». Σε έναν τόπο ιερό δηλαδή, όπου

οι Ελληνες σταμάτησαν με το αίμα τους το 1940 τους φασίστες, πήγαν σήμερα οι φασίστες κι άρχισαν να σκούζουν ότι «θα επιστρέψουμε και η Γη θα τρέμει». Η προσβολή όχι στη μνήμη, αλλά στην υπόσταση και το μέλλον της Ελλάδας είναι βαρύτατη. Και η απειλή θανάσιμη.

Θα τρέμουμε τι; την επιστροφή των θηρίων; των θεών του αίματος; των γερμανοντυμένων; των δωσιλόγων;

Οι άνθρωποι, κύριε Παππά, δεν είναι πλασμένοι για να τρέμουν ο ένας τον άλλον, παρά μόνο αν ζουν στη ρατσιστική ζούγκλα που ευαγγελίζεσθε, όταν ο ένας ουρακοτάγκος είναι πιο «υπεράνθρωπος» απ’ τον άλλον ουρακοτάγκο κι επιβάλλει αυτός στην αγέλη τον δικό του «νόμο», τη δική του τάξη.

Ομως, οφείλω -επί προσωπικού- να ομολογήσω ότι με παραξενεύει η επιρροή του φασιστικού αυτού μορφώματος στους Ελληνες. Ακόμα κι αν τα ποσοστά της χρήσιμης στον μονοκομματικό δικομματισμό Χρυσής Αυγής είναι φουσκωμένα στα γκάλοπ, και πάλι το τρέχον ποσοστό της είναι υπερβολικό για έναν λαό όπως ο ελληνικός.

Μπορεί το εκπαιδευτικό σύστημα να αφήνει όλο και περισσότερουςΕλληνες ανελλήνιστους, μπορεί η κυρίαρχη προπαγάνδα, κυρίως μέσα απ’ τα ΜΜΕ, να προκαλεί σύγχυση σε πολλούς για τα ταξικά τους συμφέροντα και την εθνική τους ταυτότητα, αλλά και πάλι

εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες να υπερψηφίζουν βρυκόλακες που έχουν βγει στο φως, είναι ένα ερώτημα. Οχι πως στην ιστορία μας δεν έχουμε βγάλει πλήθος Εφιαλτών, γραικύλων, γενίτσαρων και δωσιλόγων, αλλά σήμερα με την ιστορία μας (αν ήταν γνωστή) είναι ντροπή καλοί άνθρωποι να νομίζουν ότι το ραβδάκι της Κίρκης αν τη φιλήσουν δεν θα τους κάνει χοίρους.

Καλοί μου συμπατριώτες, αν «οι φασίστες γυρίσουν» δεν «θα τρέμει η Γη», θα κλαίει. Θα ανοίξει τους τάφους της, από της Αντιγόνης το μνήμα ώς του Αουσβιτς κι από τα χαρακώματα του Στάλιγκραντ ώς τα έγκατα του ίδιου του Βερολίνου, και θα κλαίει. Θα κλαίει η μάνα Γαία με τρομερή οργή πουμυαλό δεν βάζουμε. Θα ολοφύρονται τα γράμματα που γράφονται και γράφονται, χωρίς να μας μαθαίνουν.

Καλά μου παιδιά, εσείς που φοράτε μιλιταίρ παντελόνια, μαύρα μπλουζάκια και νομίζετε ότι μπαίνετε σε μια ομάδα και ζείτε μια νεανική περιπέτεια, πάρτε βιβλία και διαβάστε, Ομηρο και Θουκυδίδη, τους τραγικούς, τον Ευριπίδη· διαβάστε Πούσκιν, Ουγκώ και Σαίξπηρ, διαβάστε την Ιστορία, την Αννα την Κομνηνή, απολαύστε τον Ντα Βίντσι, τον Πικάσο, πάρτε τα βιβλία και ζήστε μαζίτους χίλιες ζωές, διαβάστε τον Ρήγα, την «Ελληνική Νομαρχία», μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του ’21, ανακαλύψτε την Αμερική του Στάινμπεκ και του Γκορ Βιντάλ, αφήστε να σας πλημμυρίσει ο σπαραγμός του Νίτσε, ανεβείτε στο τραίνο με τον Λένιν να πηγαίνει στην Αγία Πετρούπολη, αυτά και άλλα χίλια μύρια, τολμά η ταπεινότης μου να σας προτείνει ότι είναι το νόημα της ζωής -οι χίλιες ζωές της νεότητος- τι δουλειά έχεις εσύ, παιδί της μανούλας σου, με το μίσος για τα άτυχα παιδιά των άλλων; η καρπαζιά στον Πακιστανό, ο φόνος,

ο μαύρος φόνος, το πογκρόμ και η ξενηλασία τι δουλειά έχουν με τηψυχή σου; - tolle lege, πάρε διάβασε έλεγαν οι Λατίνοι, τίποτα καλύτερο δεν είπαν. Και τώρα εμένα που με διαβάζεις, μη με διαβάζεις άλλο. Πήγαινε στους κολοσσούς, στις πηγές, στα γάργαρα νερά. Κοιμήσου με τους στίχους των ποιητών σου και θα δεις στο όνειρό σου άνθρωπο τον άνθρωπο.

Κι ένα τελευταίο! ξέρω ότι στα μάτια της γενιάς σου κάποιοι με την αλαζονεία, τη μισανθρωπία και την ιδιοτέλειά τους θόλωσαν την εικόνα του ανθρωπισμού και της Αριστεράς. Και στα δικά μου το ίδιο. Αλλά ακριβώς για αυτό είμαι πιο κομμουνιστής παρά ποτέ. Δεν φταίνε, φίλε μου, οι άγιοι για τα έργα των επισκόπων. Κι αν κι εγώ χάσω την πίστη μου στον άνθρωπο, δεν θα φταίει ο άνθρωπος.

Ξεκίνα από τον Ομηρο, παιδί μου, σε περιμένει ο Γκαίτε. Από βιβλίοσε βιβλίο θα φθάσεις στον εαυτό σου. Και θα συναντήσεις τους άλλους. Οχι ως κόλαση, αλλά ως παράδεισο. Ο άνθρωπος είναι οι φίλοι του.

Κι αυτά δεν σ’ τα λέω από καθέδρας, αλλά εν πλήρει ταπεινότητι, όπως τα βιβλία που σε περιμένουν θα σου δείξουν...

email: stathis@enikos.gr

http://www.enikos.gr/

Guardian:«Δώστε στην Ελλάδα ένα διάλειμμα» πριν καταρεύσει..!!

Ένα από τα πιο «καυτά» και διαφιλονικούμενα ζητήματα στη Γερμανία είναι το μέλλον της Ελλάδας. Δυστυχώς, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Guardian, το μόνο που ακούμε συνεχώς είναι «τον θόρυβο ενός άκρατου λαϊκισμού, με την απουσία της λογικής να είναι εμφανέστατη».

Με τίτλο «δώστε στην Ελλάδα ένα διάλειμμα», ο Guardian απευθύνεται στους Γερμανούς πολιτικούς  υποστηρίζοντας πως πρέπει επιτέλους να πουν την αλήθεια για την Ελλάδα.

«Οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να αναφέρουν διάφορους αριθμούς δίχως καμία συνοδεία επιχειρήματος», επισημαίνει η εφημερίδα, επικαλούμενη πρόσφατες δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί και άλλα χρήματα κτλ.

Η αλήθεια, σημειώνει ο Guardian, είναι φυσικά ότι όλοι αυτοί οι αριθμοί και ισχυρισμοί είναι αυθαίρετοι και υπονομεύουν έτσι τις προοπτικές για μια προεκλογική «συζήτηση» για το μέλλον της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η Ελλάδα έχει επιτύχει τους στόχους της για τον προϋπολογισμό του 2012.

«Οι ενδείξεις για το α’ 7μηνο του 2013 υποστηρίζουν την άποψη πως η χώρα θα τα πάει καλύτερα, από ότι αναμενόταν ένα χρόνο νωρίτερα και θα πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα, δίχως να συμπεριληφθούν οι τόκοι των παλαιών δανείων», προστίθεται. Μάλιστα ο Guardian σημειώνει ότι ο μεταποιητικός δείκτης σκαρφάλωσε τον Αύγουστο σε υψηλό 44 μηνών, ενώ το Markit Economics καθιστά πιθανή την επιστροφή της ανάπτυξης στα τέλη του 2013.

«Η ανάκαμψη θα επιφέρει υψηλότερα φορολογικά έσοδα, λιγότερες κεφαλαιακές ανάγκες για τις τράπεζες και ενίσχυση της εμπιστοσύνης των επενδυτών», τονίζει η εφημερίδα και υποστηρίζει πως το πιο υπεύθυνο πράγμα τους Γερμανούς πολιτικούς είναι να σταματήσουν να παραθέτουν διάφορους αριθμούς.

Αντί οι Γερμανοί πολιτικοί να προσπαθούν να κοιτάξουν μέσα από την κρυστάλλινη μπάλα, θα πρέπει να ενημερώσουν τους ψηφοφόρους τους για τις προοπτικές της Ευρώπης και τον ρόλο της Γερμανίας, σημειώνει ο Guardian και καταλήγει αναφέροντας ότι οι πολιτικοί αρχηγοί θα έπρεπε να υπενθυμίσουν στους Γερμανούς ψηφοφόρους ποια είναι τα όρια που θέτει μία δημοκρατική κοινωνία, «προτού καταρρεύσει και μετατραπεί σε κάτι πολύ άσχημο».

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Oι Αλχημιστές

Του Κώστα Βαξεβάνη

Στον Γιάννη Στουρνάρα μπορείς να χρεώσεις πολλά, αλλά όχι έλλειψη στοιχειώδους γνώσης αριθμητικής. Δηλαδή μια πρόσθεση και μια αφαίρεση μπορεί να την κάνει. Άρα αν σε μια απλή αριθμητική πράξη που καταλήγει να είναι αποτέλεσμα στον ίδιο τον προϋπολογισμό υπάρχει λάθος, τότε δεν είναι θέμα αριθμητικής αλλά αλχημείας. Ο κ. Στουρνάρας και η κυβέρνηση, προσπαθούν να παρουσιάσουν την βαριά πέτρα της Οικονομίας που κρέμασαν στο λαιμό της χώρας, ως φιλοσοφική λίθο που παράγει καθαρό χρυσάφι.

Σύμφωνα λοιπόν με όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση, φέτος θα έχουμε ένα πλεόνασμα της τάξης των 2,6 δισ. ευρώ. Δηλαδή, το πολιτικό συμπέρασμα είναι πως η χώρα νοικοκυρεύεται, οι θυσίες αποδίδουν, η κυβέρνηση πέτυχε τον στόχο της. Η αντιπολίτευση-μαζί και ξένοι οικονομολόγοι- υποστηρίζουν πως 3,5 χρόνια λιτότητας αποδεικνύουν πως αυτή η πολιτική ήταν όχι μόνο αναποτελεσματική αλλά και καταστροφική. Βύθισε τη χώρα στην ανεργία, χτύπησε την πραγματική Οικονομία και μείωσε το ΑΕΠ, δημιούργησε ανέργους και ανθρώπους σε απόγνωση .Κι ενώ ο καθένας κοιτάει την τσέπη του και δίπλα του για να συμφωνήσει με όλα αυτά, έρχεται ο Γιάννης Στουρνάρας για να χτυπήσει την πραγματικότητα με τα αμείλικτα νούμερά του. Το πλεόνασμα είναι 2,6 δις πλεόνασμα λοιπόν.

Στο ταμείο του Κράτους σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών, αν αναζητήσουμε, υπάρχουν και περισσεύουν κοντά στα 3 δισ. Αυτό όμως που εμφανίζεται ως πλεόνασμα δεν είναι παρά δημιουργική λογιστική. Τα χρήματα αυτά αν υπάρχουν και περισσεύουν δεν είναι αποτέλεσμα της αποδοτικής πολιτικής, αλλά χρωστούμενα ή έσοδα που εγγράφονται λάθρα και παραπλανητικά. Συγκεκριμένα:

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως τον Αύγουστο το Ελληνικό Δημόσιο θα δώσει 5,7 δισ. που χρωστάει σε έλληνες φορολογούμενους. Το ποσό αυτό αποτελεί το 70% των χρεών του. Άρα τα συνολικά χρέη είναι 8,1 δισ. και μένει να αποδώσει 2,4 δισ. Αυτό το ποσό που χρωστάει το Κράτος και δεν εγγράφεται πουθενά στον προϋπολογισμό ωσάν να μην υπάρχει, είναι από μόνο του το σύνολο του υποτιθέμενου πλεονάσματος. Ο Στουρνάρας και το επιτελείο του προσθέτουν κάτι που πρέπει να αφαιρέσουν, δημιουργώντας μια ψευδή εικόνα.

Στο ταμείο επίσης εμφανίζονται και άλλα έσοδα, τα οποία δεν έχουν καμιά σχέση με την οικονομική πολιτική. Συγκεκριμένα η Ελλάδα εισέπραξε από 17 Κεντρικές Τράπεζες γύρω στο 1,5 δισ. Μόνο η ΕΚΤ έδωσε στην Ελλάδα όπως ανακοινώθηκε τον Μάιο 555 εκατομμύρια. Άρα το χρήμα στα ταμεία δεν έχει καμιά σχέση με την απόδοση της πολιτικής της κυβέρνησης.

Αλλά μια που αναφερθήκαμε σε αυτό ας δούμε τι είναι αυτή η «γενναιόδωρη» προσφορά της ΕΚΤ προς τη χώρα. Δεν είναι τίποτα άλλο από την επιστροφή μικρού κομματιού από τα κλεμμένα. Πριν το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αποφάσισε να αγοράσει από τις Ευρωπαϊκές Κεντρικές Τράπεζες ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, για να μειώσει όπως ισχυρίστηκε τους κινδύνους κατάρρευσης. Οι Τράπεζες λοιπόν πούλησαν αυτά τα ομόλογα, αλλά απαγορεύτηκε να το κάνουν και οι ελληνικές Τράπεζες και πολύ περισσότερο τα Ασφαλιστικά Ταμεία που ήταν κάτοχοι. Η ΕΚΤ αγόρασε ομόλογα ονομαστικής αξίας 65 δισ. σε πραγματική τιμή 40 δισ. Δηλαδή στο 60% της πραγματικής αξίας. Στη συνέχεια έκανε το «κούρεμα» το οποίο έπληξε τις ελληνικές Τράπεζες (οι οποίες βεβαίως δεν έχασαν όσα λένε αφού έβγαλαν τα λεφτά τους με τις κυβερνητικές ρυθμίσεις χρόνων) και κατέστρεψε τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Η Ελλάδα ωστόσο χρεώθηκε από αυτή τη διαδικασία με 65 δισ. χρέους, αφού η ΕΚΤ μας χρεώνει όχι με 40 που πλήρωσε αλλά με το σύνολο της ονομαστικής αξίας των ομολόγων και μας τοκίζει βεβαίως γι αυτό το χρέος. Αν ήθελε πραγματικά να βοηθήσει την Ελλάδα και την Ευρώπη κατ΄ επέκταση, θα αγόραζε τα ομόλογα και αντί να καταφεύγει σε τοκογλυφία, θα μας έδινε τη δυνατότητα να επιστρέψουμε τα 40 δισ. που κατέβαλε και όχι τα 65 δισ. της ονομαστικής αξίας. Αξίζει να σημειωθεί βεβαίως πως στην πραγματικότητα η συναλλαγή αυτή ήταν μια εικονική ηλεκτρονική πίστωση και όχι πραγματική καταβολή χρημάτων από την ΕΚΤ.

Από όλα αυτά τα κέρδη λοιπόν που είχαν από τα ελληνικά ομόλογα, οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες για να χρυσώσουν το χάπι, επιστρέφουν 1,5 δισ που μπαίνει στον προϋπολογισμό.

Έτσι σήμερα η κυβέρνηση, αντί να λέει από πού προέρχονται αυτά τα έσοδα και να καταδείξει πόσο έδρασαν τοκογλυφικά, τα εμφανίζει ως έσοδα από την πολιτική της. Η κυβέρνηση επίσης δεν φαίνεται να ομολογεί σε όσα λέει πως πολλά ευρωπαϊκά κονδύλια τα οποία έχουν εισπραχθεί από το ελληνικό Κράτος, δεν έχουν αποδοθεί στους δικαιούχους. Έτσι προστίθενται στα «έσοδα» Στουρνάρα και τις επόμενες ημέρες τα παρακρατιθέντα, θα εμφανισθούν από τον Σαμαρά στη ΔΕΘ, ως επιτυχία της πολιτικής του.

Αν ένας ιδιώτης χρησιμοποιούσε την λογιστική Σαμαρά-Βενιζέλου-Στουρνάρα για να κάνει τη φορολογική του δήλωση θα πήγαινε φυλακή. Αυτοί με τέτοια λογιστική κυβερνούν.

http://www.koutipandoras.gr/

Εχει ο καιρός γυρίσματα...Της Ρένας Δούρου

Ο πόλεμος «θα παγιώσει τη μονομέρεια των ΗΠΑ αναφορικά με τις αποφάσεις τους για τις τύχες του κόσμου, δηλαδή για θέματα ειρήνης ή πολέμου, σε συνάρτηση αποκλειστικά με τα δικά τους κριτήρια, μόνο δηλαδή τα κριτήρια της κυρίαρχης δύναμης». Αυτά δήλωνε ο Φρ. Ολάντ, το 2003, ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης, σχετικά με τον σχεδιαζόμενο τότε πόλεμο των ΗΠΑ κατά του Ιράκ.

Στην εξουσία πλέον σήμερα, ο σοσιαλιστής Φρανσουά Ολάντ εκπροσωπεί τις αποικιοκρατικές και νεο-ιμπεριαλιστικές βλέψεις της Γαλλίας - στο Μάλι και στην υπό εξέλιξη επιχείρηση κατά της Συρίας. Ταυτίζεται έτσι με τον προκάτοχό του, Νικολά Σαρκοζί, που δεν έκρυβε τον ατλαντισμό του. Σήμερα, ο Ολάντ τάσσεται αναφανδόν υπέρ στρατιωτικής επιχείρησης κατά της Συρίας. Πρωτοστατεί στην παράκαμψη του ΟΗΕ και της διεθνούς νομιμότητας. Και αγνοεί επιδεικτικά την κοινή γνώμη: το 64% της κοινής γνώμης είναι κατά της πολεμικής επιχείρησης.
Με άλλα λόγια, εμπλέκει τη χώρα σε μια στρατιωτική επέμβαση, της οποίας το πλαίσιο, οι στόχοι και η διάρκεια δεν έχουν ακόμη συγκεκριμενοποιηθεί, καθώς ούτε η Ουάσιγκτον φαίνεται να έχει ακόμη αποφασίσει, εν αναμονή της ετυμηγορίας του Κογκρέσου.
Αυτή η ευθυγράμμιση Παρισιού - Ουάσιγκτον βρίσκεται στον αντίποδα της στάσης του Ζακ Σιράκ το 2003. Τότε ο συντηρητικός Γάλλος πρόεδρος, ο οποίος στην Ευρωβουλή ανήκε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα, μαζί με τη ΝΔ του κ. Σαμαρά, είχε έλθει σε ρήξη με τις ΗΠΑ. Απείλησε να κάνει χρήση του γαλλικού βέτο στο ΣΑ του ΟΗΕ κατά του πολέμου στο Ιράκ, προκαλώντας μάλιστα κύμα έντονων αντιγαλλικών αντιδράσεων στις ΗΠΑ. Ο Σιράκ επέμεινε να μην παρακαμφθεί ο ΟΗΕ στο θέμα της κατοχής ή όχι όπλων μαζικής καταστροφής από το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Ντομινίκ ντε Βιλπέν, σε ομιλία του στο ΣΑ, στις 14 Φεβρουαρίου 2003, αντέκρουσε τα επιχειρήματα του Αμερικανού ομολόγου του, Κόλιν Πάουελ, ακυρώνοντας έτσι τη νομιμοποιητική βάση για την κήρυξη του πολέμου και επιμένοντας σε ειρηνικό αφοπλισμό.
Σήμερα ο Ολάντ, με δημοτικότητα γύρω στο 30%, ακολουθεί τα χνάρια του ευρω-ατλαντισμού τύπου Μπαρόζο, εν όψει της νεο-αποικιοκρατικής επέμβασης στη Συρία. Το 2003, ο τότε πρωθυπουργός της Πορτογαλίας διοργάνωνε μίνι ευρωσύνοδο στις Αζόρες για στήριξη του πολέμου.
Ο Ολάντ λοιπόν είναι σήμερα εκείνος που βάζει την ευρωπαϊκή «πινελιά» στα αμερικανικά πολεμικά σχέδια, δίνοντας έμφαση στην επιβολή του δικαίου του ισχυρότερου, διεκδικώντας από τη Βρετανία τον τίτλο «της πρώτης συμμάχου των ΗΠΑ». Πρόκειται για καταστροφική επιλογή, σε μια φάση που η χρεοκοπία του νεοφιλελευθερισμού τον οδηγεί, για την επιβίωσή του, σε πολεμικές περιπέτειες, το τίμημα των οποίων το πληρώνουν οι λαοί.
Πηγή :Έθνος

Επανεκκίνηση. Της Λώρης Κέζα

Για πολλά χρόνια στις 3 του Σεπτέμβρη γινόταν κάτι σαν μνημόσυνο του ΠαΣοΚ. Κατήφεια, βαρεμάρα,  μηδαμινό πολιτικό ενδιαφέρον και μια αίσθηση κοινωνικής υποχρέωσης. Το συμπόσιο που έγινε για τα 39 γενέθλια του κινήματος ήταν διαφορετικό. Κατ΄αρχάς δημιούργησε μια αίσθηση προσμονής με τα ονόματα των ομιλητών που θα έκλειναν τις εργασίες: τι θα γίνει αν βρεθούν μαζί οι δυο πρώην και ο νυν αρχηγός; Θα ρίξουν μπηχτές αφηρημένα; Θα πουν ονόματα; Θα αναλάβουν ευθύνες; Με αυτά τα ερωτηματικά προσήλθε το κοινό Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος».

 Υπουργοί και βουλευτές, δήμαρχοι, κομματικοί, σύμβουλοι και λίγοι νεαροί κλακαδόροι γέμισαν την αίθουσα. Δεν ήταν εκεί όλα τα ιστορικά στελέχη αλλά παραβρέθηκαν πολλά. Μικρή η αίθουσα, εύκολα θα γέμιζε. Ακόμη και αυτή η επιλογή επέδρασε στην αισιόδοξη ατμόσφαιρα. Είναι προφανές ότι αν γίνονταν οι ομιλίες σε στάδιο, οι κερκίδες θα έμεναν άδειες. Το σύνθημα πίσω από το βήμα, σαφές: «Από την μεταπολίτευση στην κρίση, από την κρίση στην ανασυγκρότηση».
 
Το περιεχόμενο των ομιλιών δημοσιεύεται σήμερα παντού, ολόκληρο και σε αναλύσεις. Συνοπτικά: ο Κώστας Σημίτης ήταν ο συγκροτημένος Σημίτης που πάντα ξέραμε. Απέφυγε την αυτοκριτική και ζήτησε να μην υποτιμάται η νοημοσύνη των πολιτών. Ο Γιώργος Παπανδρέου με μεγάλη σεμνότητα μακρηγόρησε περιαυτολογώντας. Αν τον άκουγε κάποιος στη Γουαδελούπη θα τον πέρναγε για  εθνοσωτήρα. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος χρησιμοποιώντας πρώτο πληθυντικό έδωσε εξηγήσεις για την επιλογή συνεργασίας με τη Δεξιά. Αν πρέπει να τού προσδώσουμε έναν και μόνο χαρακτηρισμό, ήταν ενωτικός.
 
Οι προσωπικές επιθέσεις ήταν αναμενόμενες αλλά η εκφορά τους διακριτική. Ορισμένα πράγματα δεν ξεχνιούνται. Ο Παπανδρέου είχε διαγράψει τον Σημίτη από την κοινοβουλευτική ομάδα όταν διαφώνησε με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την Συνθήκη της Λισαβόνας. Ο Βενιζέλος είχε σπεύσει τα μεσάνυχτα της εκλογικής αποτυχίας να εκθρονίσει τον Παπανδρέου. Επίσης είχε φερθεί χαιρέκακα όταν τα exit polls έδιναν κακά αποτελέσματα για τον Σημίτη. Ο Σημίτης είχε την ιδέα να γίνει κάτι σαν κηδεμόνας του Βενιζέλου και να τον βοηθήσει να δώσει αλλού την αρχηγία σε βάθος διετίας.
 
Οι τρεις τους δεν είναι φιλαράκια. Δεν υπήρξαν ποτέ. Γι’ αυτό και έχει σημασία ότι έκαναν από κοινού την προσπάθεια της επανεκκίνησης. Η επιτυχία πιστώνεται πρωτίστως σε εκείνον που πήρε την πρωτοβουλία, δηλαδή στον Βενιζέλο. Ενωσε εκ νέου «το όλον ΠαΣοΚ». Αν δεν το ένωσε, έκανε μια θεαματική προσπάθεια. Να θυμίσουμε ότι δεν είχε προ εξαμήνου την ίδια διάθεση. Απέκλεισε τους ευρωβουλευτές από την αυτοδίκαιη συμμετοχή τους στη  κεντρική επιτροπή που εξελέγη στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Σαν να είχε χάσει το έρμα, σαν να το ξαναβρήκε.
 
Καλώς ή κακώς το ΠαΣοΚ ξαναβρήκε τον κομματικό βηματισμό του. Ας μην ξεχνάμε κάτι βασικό: δεν είναι κόμμα του 3%. Παρά τα χαμηλά αποτελέσματα στις δημοσκοπήσεις, έχει τον κόσμο του. Οι ψηφοφόροι ξενοψηφίζουν  (κατά το «ξενοκοιμούνται») όπερ σημαίνει ότι πιθανώς να επιστρέψουν στα οικεία. Σίγουρα δεν είναι κόμμα του 40% αλλά τέτοια κόμματα δεν υπάρχουν γενικώς.  
 
Πηγή ¨: Το Βήμα

Οι πραγματικοί λόγοι της επίθεσης στην Συρία. Του Γ.Βαρουφάκη

Σε κάποια συνοικία της Δαμασκού σιωπηλοί γείτονες μεταφέρουν στο νεκροταφείο πτώματα σε κατάσταση αγκύλωσης που μόνο η χρήση χημικών όπλων Σαρίν μπορεί να εξηγήσει – αέρια που κάνουν τους μυς να πετρώνουν, οδηγώντας το θύμα στην «τσιμεντοποίηση» και στον πιο επίπονο θάνατο που μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους.

Το δράμα, όμως, αυτών των ανθρώπων δεν παίζει κανέναν ρόλο στην κουβέντα που έχει αναπτυχθεί στα δυτικά μέσα ενημέρωσης για την επικείμενη αμερικανική «αντίδραση». Το θέμα δεν ήταν ποτέ η Συρία. Το θέμα ήταν, από την οπτική του Πενταγώνου, το Ιράν και, από την οπτική των δυτικών μέσων, το μύθευμα της Δύσης για τον εαυτό της.
Όταν ο Σαντάμ έπνιγε τους Κούρδους στα χημικά, οι ΗΠΑ πάσχιζαν να συγκαλύψουν το έγκλημα. Όταν το Ισραήλ εξαπέλυε βόμβες φωσφόρου εναντίον πολυκατοικιών στη Γάζα, η Δύση έκανε τα στραβά μάτια. Όταν οι αρχές του Μπαχρέιν δολοφονούσαν ιατρικό προσωπικό νοσοκομείου που τόλμησε να περιθάλψει τραυματίες διαδηλωτές, Ευρώπη και Αμερική ασχολούνταν με το πώς δεν θα ματαιωνόταν το Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1. Προφανώς, λοιπόν, αν η Ουάσινγκτον, η Άγκυρα και το Παρίσι εξαπολύσουν αεροπορικές επιδρομές εναντίον της Δαμασκού, ο σκοπός δεν θα είναι να τιμωρηθεί ένα έγκλημα.
Για τις ΗΠΑ, το ζητούμενο είναι ένα: πώς θα απομονωθεί το Ιράν, καθώς η Συρία είναι ο μόνος σύμμαχος του καθεστώτος της Τεχεράνης – ο σύνδεσμος που επιτρέπει στο Ιράν, μέσω της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και της Χαμάς στην Παλαιστίνη, να επηρεάζει τις εξελίξεις στο Παλαιστινιακό. Μια επίθεση στη Συρία, πέραν του ότι μπορεί να βοηθήσει στην πτώση καθεστώτος βοηθητικού προς το Ιράν, βοηθά την Ουάσινγκτον να πετύχει και κάτι άλλο: την επιβράδυνση, αν όχι τη ματαίωση, της αεροπορικής επίθεσης του Ισραήλ στο Ιράν, την οποία ο κ. Νετανιάχου συνεχώς απειλεί ότι έχει στα σκαριά (μια επίθεση που η Αμερική φοβάται ότι θα την ωθήσει σε καταστάσεις τις οποίες δεν θα μπορεί η ίδια να ελέγξει).
Για το Παρίσι, η επίθεση στη Συρία έχει δύο πλεονεκτήματα: δίνει στον κ. Ολάντ την ευκαιρία να αυξήσει την επιρροή του μεταξύ των νοσταλγών της γαλλικής επικυριαρχίας στην περιοχή και, πιο σημαντικό, να διαφοροποιηθεί, επιτέλους, από το Βερολίνο – υπενθυμίζοντας στην κ. Μέρκελ ότι, παρά το γεγονός ότι η Γαλλία αποτελεί την οικονομική ουρά της Γερμανίας, η χώρα του Ναπολέοντα παραμένει ένα βήμα μπροστά από την τέως Πρωσία στον στίβο της γεωπολιτικής.
Ως προς την Άγκυρα, η Συρία αποτελεί χρυσή ευκαιρία για τον κ. Ερντογάν να καταδείξει την ανεξαρτησία της γεω-πολιτικής του, να αποδείξει πως, παρόλο που δεν διστάζει να εναντιωθεί στις ΗΠΑ για το παλαιστινιακό ή το αιγυπτιακό ζήτημα, η στάση του δεν είναι δογματική, αλλά, αντίθετα, στάση ηθική και συνετή.
Ως προς τη Βρετανία, το Συριακό έδωσε στα κόμματα εξουσίας μια κολυμπήθρα του Σιλωάμ, στην οποία θα μπορέσουν να «ξεπλύνουν» το συλλογικό τους αμαρτωλό παρελθόν σχετικά με την εισβολή στο Ιράκ, που προχώρησε στη βάση ψεμάτων της κυβέρνησης Μπλερ απέναντι σε ένα Κοινοβούλιο έτοιμο να «χάψει» καθένα από εκείνα τα ψέματα.
Πέραν των επιμέρους λόγων της κάθε δυτικής χώρας για τη συμμετοχή ή όχι στην επικείμενη επίθεση κατά της Συρίας, υπάρχει και η εικόνα που έχει η Δύση για τον εαυτό της συλλογικά. Από τον 19ο αιώνα, η Δύση χώριζε τους εγχώριους τυράννους «στους δικούς μας μπάσταρδους» (όπως είχε αναφερθεί ο Ρούσβελτ στον πατέρα Σομόζα) και στους υπόλοιπους. Τους «δικούς της μπάσταρδους» η Δύση τους υπερασπιζόταν μέχρι να έρθει η στιγμή που θα έκρινε ότι είχαν περάσει την ημερομηνία λήξης τους. Κάπως έτσι ήρθε το τέλος των δικών μας χουντικών, του Μανουέλ Νοριέγκα στον Παναμά, του Σαντάμ κ.ά. Η περίπτωση του  Άσαντ διαφέρει κάπως, καθώς το συγκεκριμένο καθεστώς «πέρασε» στο αμερικανικό στρατόπεδο στη διάρκεια του πρώτου πολέμου του Κόλπου, επί προεδρίας Μπους του Πρεσβύτερου. Για να το πω απλά, ο μέσος Αμερικανός, αφού «πείστηκε» από τα ΜΜΕ πως οι  Άσαντ έγιναν «δικοί τους μπάσταρδοι», κατόπιν έπρεπε να μεταπειστεί πως, εντέλει, δεν ήταν «δικοί τους» – έτσι ώστε να γίνει εφικτός ο βομβαρδισμός της Δαμασκού.
Το προηγούμενο του Σαντάμ, που ήταν εγχειριδιακή περίπτωση τέτοιας μετάλλαξης «δικού τους μπαστάρδου» σε εχθρό της ανθρωπότητας, και η πασιφανής ενίσχυση της Αλ Κάιντα λόγω της εισβολής στο Ιράκ, δημιουργεί πρόβλημα στην αμερικανική κυβέρνηση. Ο μέσος Αμερικανός κατανοεί, μετά το ιρακινό φιάσκο, πως μια εισβολή στη Συρία όχι μόνο θα φέρει δυσβάστακτες απώλειες Αμερικανών στρατιωτών αλλά και πως θα ενισχύσει κι άλλο τους εχθρούς της χώρας. Ο Πρόεδρος Ομπάμα καλείται λοιπόν να πετύχει μια δύσκολη ισορροπία μεταξύ (α) της ευκαιρίας απομόνωσης του Ιράν και εξευγενισμού του κ. Νετανιάχου και (β) της καθησύχασης του μέσου Αμερικανού πολίτη που δεν θέλει ένα νέο Ιράκ.
Το πιο πιθανό αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας εξισορρόπησης αυτών των προβληματισμών θα είναι μια σειρά από αεροπορικές επιδρομές, που το μόνο που θα πετύχουν θα είναι η ενίσχυση των ακραίων Σύριων δολοφόνων. Με πάτημα τα θύματα του αερίου Σαρίν, η Συρία θα γίνει άλλο ένα φθηνό πεδίο βολής πάνω στο οποίο θα ασκείται η δυτική «διπλωματία».
 lifo via http://tvxs.gr/

ΣΥΡΙΖΑ: Ή εμείς ή αυτοί

Με σύνθημα «Ή εμείς ή αυτοί» ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνει κάλεσμα για μαζική συμμετοχή στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας το απόγευμα του Σαββάτου στη Θεσσαλονίκη, με αφορμή τα εγκαίνια της ΔΕΘ από τον Πρωθυπουργό. Από την Παρασκευή ξεκινούν οι κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη. Την αρχή κάνουν οι ένστολοι, ενώ το Σάββατο στις 18.00 θα πραγματοποιηθούν τέσσερα βασικά συλλαλητήρια. «Φρούριο» θα θυμίζει η πόλη το Σαββατοκύριακό καθώς πάνω από 4.000 αστυνομικοί από τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα αλλά και νομούς της Βόρειας Ελλάδας θα συμμετέχουν στις επιχειρήσεις. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις από τις ομάδες ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ θα πραγματοποιούν περιπολίες σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, ενώ δυνάμεις των ΜΑΤ θα αναπτυχθούν σε καίρια σημεία και περιμετρικά του Βελλίδειου Συνεδριακού Κέντρου. Ελικόπτερα της ΕΛΑΣ θα πραγματοποιούν συνεχείς πτήσεις, ενώ αυστηρά θα είναι και τα μέτρα της τροχαίας.

 Στο κάλεσμά της η αξιωματική αντιπολίτευση επισημαίνει για την κυβέρνηση πως «το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να είναι υπάκουοι στα κελεύσματα της τρόικας και κυρίως της γερμανικής κυβέρνησης και να διευκολύνουν ακόμα παραπάνω τα μοναδικά τους στηρίγματα στο εσωτερικό, τους ανθρώπους των off-shore, τους τραπεζίτες, τους καναλάρχες, τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές».

«Για να το πετύχουν αυτό δεν διστάζουν να αμφισβητούν ανοιχτά δικαιώματα, να επιτίθενται στην ίδια την δημοκρατία. Η ακραία καταστολή κάθε κινητοποίησης και η χρήση βίας απέναντι στους πιο αδύναμους, τα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα και η διακυβέρνηση με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, το μαύρο στην ΕΡΤ και η προσπάθεια απόλυτης υποταγής της ενημέρωσης στις κυβερνητικές προθέσεις είναι δείγματα της αυταρχικότητας της κυβέρνησης που απλώνει το φόβο για να διασωθεί», αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζει:

«Τα χρόνια που πέρασαν δεν αφήνουν σε κανέναν το περιθώριο να πιστέψει πως οι κυβερνήσεις του μνημονίου, και τα κόμματα που συμμετείχαν κάθε φορά, μπορεί να ενδιαφερθούν για τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Σήμερα πρέπει να συνδέσουμε τις επιμέρους αντιστάσεις σε ένα μεγάλο ποτάμι που θα δώσει την μάχη για την τελική ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και αυτών των πολιτικών, την μάχη για την απελευθέρωση από τα μνημόνια, την μάχη που θα βάλει τέλος στην καταστροφή και με την συμμετοχή όλων μας θα ανοίξει ένα νέο δρόμο δικαιοσύνης, δημοκρατίας και αξιοπρέπειας».

«Σήμερα το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» δεν εκφράζει απλά την σύγκρουση στο κοινωνικό πεδίο αλλά τον αγώνα για ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας. Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να μας καταδικάσουν στην καταστροφή, την ανεργία, τα λουκέτα και την φτώχεια. Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να στερήσουν την πρόσβαση των παιδιών μας στην γνώση και των γονιών μας στην υγεία. Δεν μπορεί να τους αφήσουμε να πάρουν τα σπίτια μας, να πουλήσουν το νερό, να ζουν οι γείτονες μας χωρίς πρόσβαση στα βασικά αγαθά», τονίζει στην ανακοίνωση της η αξιωματική αντιπολίτευση.

«Σήμερα είναι η ώρα της ενότητας και του αγώνα για τα συμφέροντά μας, για τις ανάγκες μας. Ξέρουν πως αν ένας λαός βγει νικητής τότε θα τον ακολουθήσουν κι άλλοι. Σε αυτή την μάχη σύμμαχοί μας θα είναι όλοι οι λαοί του νότου που περνάνε τα ίδια με εμάς, όλοι οι εργαζόμενοι της Ευρώπης που βλέπουν το μέλλον να τους απειλεί», καταλήγει.

ΝΔ: Κλασική περίπτωση παλαιοκομματικής αντιπολίτευσης

«Ο κ. Τσίπρας κραυγάζει, μονότονα πια, κάθε μέρα: “εμείς ή αυτοί”! Κλασική περίπτωση παλαιοκομματικής αντιπολίτευσης που δεν ενδιαφέρεται για τίποτα, δεν καταλαβαίνει τίποτα, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η εξουσία! Ακόμα κι εκείνος ο Μαυρογιαλούρος τουλάχιστον στο τέλος κατάλαβε...» ήταν το σχόλιο της ΝΔ για το κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρόγραμμα των κινητοποιήσεων

Οι κινητοποιήσεις θα ξεκινήσουν από το απόγευμα της Παρασκευής με ένστολων στον Λευκό Πύργο και πορεία μέχρι το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Οι εκπρόσωποι της Αστυνομίας, του Λιμενικού και της Πυροσβεστικής τόνισε πως οι εργαζόμενοι στα σώματα ασφαλείας έχουν φτάσει στα όρια επιβίωσης καθώς έχουν υποστεί μειώσεις 40% στις αποδοχές τους. «Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση» ανέφεραν, ενώ επισήμαναν και τα προβλήματα στη λειτουργία των υπηρεσιών.

Το Σάββατο στις 18.00, λίγες ώρες μετά τα εγκαίνια της ΔΕΘ από τον πρωθυπουργό, θα πραγματοποιηθούν τέσσερα μεγάλα συλλαλητήρια.  Η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το ΕΚΘ και η ΕΔΟΘ καλούν στο άγαλμα του Βενιζέλου, το ΠΑΜΕ στην πλατεία Αριστοτέλους, οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς στην Καμάρα και οι επιτροπές κατοίκων της Χαλκιδικής κατά της εξόρυξης χρυσού στην πλατεία Αγίας Σοφίας.

Στο συλλαλητήριο στο άγαλμα του Βενιζέλου θα δώσει το «παρών» ο Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής μεγάλης αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούμενη από βουλευτές και στελέχη.  Στην αιχμή των συλλαλητηρίων θα βρεθούν οι εργαζόμενοι στην ΕΛΒΟ και τις άλλες αμυντικές βιομηχανίες, της ΕΥΑΘ, οι απολυμένοι της ΕΡΤ, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, στον χώρο της υγείας και άλλοι κλάδοι που πλήττονται ιδιαίτερα.

Παναγόπουλος: Προσπάθεια εξαπάτησης από τον πρωθυπουργό

Για «κοροϊδία» έκανε λόγο ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος σε συνέντευξη Τύπου, αναφερόμενος στη δέσμευση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ότι από το πρωτογενές πλεόνασμα που θα προκύψει το 70% αυτού θα διατεθεί για την ενίσχυση των συνταξιούχων, κατηγορώντας τον για προσπάθεια «εξαπάτησης» συνταξιούχων, εργαζομένων και ανέργων. «Το μεγαλύτερο μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματος θα πάει σε τόκους και χρεολύσια», τόνισε.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ άσκησε κριτική και στη Δικαιοσύνη. «Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι ούτε τυφλή, ούτε μουγκή. Πότε το Συμβούλιο της Επικρατείας θα στέρξει να βγάλει την απόφαση του για την προσφυγή της ΓΣΕΕ κατά του δεύτερου Μνημονίου; Υπήρξαν διαρροές ότι είναι έτοιμη η απόφαση και είναι θετική σε κάποια σημεία της προσφυγής. Γιατί δεν καθαρογράφεται η απόφαση;», είπε.

«Ή κυβέρνηση θα αλλάξει πολιτική ή ο λαός θα αλλάξει την κυβέρνηση», δήλωσε από την πλευρά του ο γγ της ΓΣΕΕ, Νίκος Κουτσούκης και πρότεινε απεργία διαρκείας, η οποία, όμως, θα αποφασιστεί με κάλπες από τους εργαζόμενους και όχι από την ηγεσία της ΓΣΕΕ. Παράλληλα επιτέθηκε κατά των υπουργών Εργασίας Γιάννη Βρούτση και Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη, χαρακτηρίζοντας τον δεύτερο «κύριο τίποτα».

Ωστόσο υπήρξαν και αιχμές κατά της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Ειδικότερο ο Νίκος Φωτόπουλος, εκπρόσωπος της παράταξης «ΕΜΕΙΣ», καταλόγισε ευθύνες στην ηγεσία της ΓΣΕΕ, γιατί, όπως είπε, αδράνησε, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και περιορίστηκε σε ρόλο παρατηρητή και σχολιαστή. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ πήρε άμεσα το λόγο και χαρακτήρισε «υβριστική» την τοποθέτηση του Φωτόπουλου, δηλώνοντας πως «όσο είμαι εγώ πρόεδρος η ΓΣΕΕ δεν θα γίνει ρεντίκολο, ούτε παραμάγαζο κανενός κόμματος».
Το υπουργείο Οικονομικών απαντώντας στις δηλώσεις του Γιάννη Παναγόπουλου επικαλείται τη συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, του Δεκεμβρίου 2012 (MOU σελίδα 200, παράγραφος 2.5.2.2 iii), σύμφωνα με την οποία «(τίθεται σε ισχύ) κανόνας για τη Γενική Κυβέρνηση, σύμφωνα με τον οποίο, ποσοστό τουλάχιστον 30% της υπέρβασης του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος, θα αφιερώνεται στην αποπληρωμή του χρέους, ενώ ποσοστό μέχρι 70% από την υπέρβαση του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος της Γενικής Κυβέρνησης μπορεί να διατίθεται από την επόμενη χρονιά από την Κυβέρνηση, προκειμένου να στηρίξει, σε μη μόνιμη βάση, πολιτικές που έχουν στόχο να ενισχύσουν την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή, υπό την προϋπόθεση τήρησης των δημοσιονομικών στόχων».
http://tvxs.gr/