Για τον Βρούτση που γουρδώνει το περπούτσι

Του Θανάση Καρτερού

Φαίνεται ότι στην κυβέρνηση Σαμαρά υπάρχει ένας κρυφός καταμερισμός τον οποίο πρέπει να παίρνουμε σοβαρά υπόψη όταν έχουμε χρόνο να ασχοληθούμε με όσα λένε οι διάφοροι υπουργοί. Με όσα, λένε είπαμε, γιατί όσα κάνουν είναι πολύ απλά και ευανάγνωστα - υπογράφουν ό,τι τους βάζουν μπροστά τους οι δανειστές, συχνά χωρίς να τα μεταφράσουν ή και με σοβαρά λάθη εις βάρος μας στη μετάφραση. Εκείνοι ας πούμε, γράφουν "χωρίς να υπερβείτε τις νόμιμες αποζημιώσεις" κι αυτοί μεταφράζουν "χωρίς καθόλου αποζημιώσεις".

Όπως προκύπτει λοιπόν από την εμπειρία και την πρακτική, ο Σαμαράς είναι στον καταμερισμό αυτό ο πρωθυπουργός των σκέψεων - σκέφτεται συνεχώς πώς θα μας σώσει, πώς θα βελτιώσει τα σωστά της δημοκρατίας και τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, πώς θα τετραγωνίσει τον κύκλο σε ένα ακόμα Ζάππειο. Τέτοια στριφνά πράγματα. Ο Σίμος είναι ο υπουργός πολέμου κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Στουρνάρας είναι επί των ακραίων φαινομένων - μετατρέπει κάθε ναυάγιο και κάθε στραπάτσο σε νίκη του ρεαλισμού. Ο Άδωνις είναι επί της ψυχαγωγίας. Και ο Βρούτσης είναι ο υπουργός ο αρμόδιος επί της αισιοδοξίας.

Θα πείτε, επί της αισιοδοξίας είναι όλοι τους. Ναι, αλλά άλλο πράγμα η χημική αισιοδοξία επί αριθμών και ρυθμών, όπως το πλεόνασμα, η ανταγωνιστικότητα, το επιχειρηματικό κλίμα ή αν θέλετε, το διφορούμενο νεύμα της Μέρκελ. Κι άλλο η αισιοδοξία επί του ίδιου του σώματος της κοινωνίας. Άλλο δηλαδή να κόβεις κομμάτια των θυμάτων με αναισθητικό πλεονασμάτων και θαυμάτων κι άλλο να διαβεβαιώνεις τον ασθενή ότι συνέρχεται, είναι σε πορεία ανάρρωσης, και γρήγορα όχι μόνο θα ανακτήσει τα χέρια και τα πόδια του, αλλά θα έχει και τι να τα κάνει - να εργαστεί, έστω και με τριακόσια ευρώ τον μήνα, που λέει ο λόγος.

Ε, ο τομέας αυτής της αισιοδοξίας έχει ανατεθεί στον Βρούτση. Και ασκεί το λειτούργημα με επιμονή, πίστη, ακόμα και φανατισμό. Το μικρόβιο της ανεργίας χλομιάζει τώρα μπροστά στα μαγικά του - οι μισθοί έχουν χλομιάσει από καιρό. Οι αριθμοί υποκλίνονται και αν δεν υποκλιθούν, όπως εκείνοι του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ, σβήνονται - θαύμα, παιδάκι μ'. θαύμα! Στον Βρούτση πάει γάντι αυτό που έλεγε ο Ούγκο Τονιάτσι στο Εντιμότατοι Φίλοι μου:γουρδώνει το περπούτσι παράμοιρα. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...

http://www.avgi.gr/