Φασίστες δεν έχει μόνο στη ΧΑ! Του Γιάννη Σιδηρόπουλου

Και ξαφνικά το πολιτικό σύστημα θυμήθηκε ότι η Χ.Α. είναι εγκληματική οργάνωση και αποφάσισε να σταματήσει να την καλύπτει, παίρνοντας ξαφνικά πρωτοβουλίες εναντίον της συμμορίας .Και μέχρι τώρα τι έγινε; Τι συνέβαινε μέχρι σήμερα και οι βολεμένοι της συγκυβέρνησης σιωπούσαν μέχρι που οι φασίστες δολοφόνοι της συμμορίας ξέφυγαν από το όριο;  Γιατί έπρεπε να γίνουν 32 (πρακτικά είναι εκατοντάδες) οι δικογραφίες για να θυμηθεί ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης ότι πρόκειται για εγκληματική οργάνωση και να πάει στον Άρειο Πάγο ; Κάθε εβδομάδα κάποιος Έλληνας του υπενθύμιζε ότι δεν είναι κόμμα αλλά συμμορία, τώρα το κατάλαβε;

Ίσως γιατί  έπρεπε να σκοτωθεί ένας Έλληνας σε οργανωμένο χτύπημα, η καθοδήγηση του οποίου δεν μπορούσε πια να κρυφτεί και σόκαρε την κοινωνία (επιτέλους!). Μαχαιρώματα και θανάτους είχαμε πολλούς μέχρι τώρα, αλλά κάποιοι σιωπούσαν ένοχα ενώ σήμερα μιλούν για τον κίνδυνο του φασισμού.  Σε μια πραγματικά γελοία συγκυρία, ακόμη και τα ακροδεξιά στελέχη της συγκυβέρνησης έχουν το θράσος να μιλάνε σήμερα για τον κίνδυνο του φασισμού και να εκτοξεύουν τις γνωστές αηδίες περί των φαινομένων που γεννά η κρίση, λες και αυτά γεννήθηκαν την Τρίτη ! Γεμίσαμε αντιφασίστες μέσα 5 μέρες ! Μόνο αυτοί που φωτογραφίζονταν με τσεκούρια δεν βγήκαν να μιλήσουν για το φασισμό.
Ας δούμε λοιπόν τι συνέβαινε:
Όταν κάποιοι διακινούσαν την άθλια και φρικαλέα θεωρία των δύο άκρων – και επέμεναν κυνικά ακόμη και μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα- και χρησιμοποιούσαν τους νεοναζί για να εδραιώσουν την εξουσία τους και να τσουβαλιάσουν την Αριστερά (με την ένοχη σιωπή του ΠΑΣΟΚ), οι έχοντες μερίδιο στη γλυκιά εξουσία, το βούλωναν γιατί τους  βόλευε.
Όταν τα καθεστωτικά ΜΜΕ προωθούσαν την εικόνα της Χ.Α. ως  lifestyle εκδοχή γραφικής συμμορίας που «δέρνει το σύστημα», κάποιοι προσπάθησαν να το αποδώσουν σε ανευθυνότητα και κάποιοι άλλοι το ενθάρρυναν γιατί επίσης του βόλευε.  Όταν διάφοροι γελοίοι τηλεπαραθυράτοι προσπαθούσαν να απενεχοποιήσουν και να οριοθετήσουν ως ορθόδοξη πολιτική δύναμη, την αποκρουστική συμμορία των άξεστων και αμόρφωτων που εισέβαλαν στη Βουλή, κάποιοι βολεύονταν.
Όταν αυτός ο θίασος γελοιοποιούσε το κοινοβούλιο, ελάχιστοι αντιδρούσαν και άφηναν το τσίρκο να δίνει παραστάσεις χυδαιότητας , γιατί στο στόχαστρό τους δεν ήταν οι ίδιοι, αλλά βουλευτές της Αριστεράς, Μειονοτικοί Βουλευτές κλπ.
Όταν ο Πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του, προεκλογικά και μετεκλογικά εκτόξευαν εμφυλιοπολεμικές ιαχές ως τελευταία γραμμή συνοχής της κομματικής πελατείας, πολλοί δεν μίλησαν.
Όταν κάποιοι μιλούσαν για τις υπόγειες διαδρομές χρηματοδότησης, για τη διάβρωση των κατώτερων στελεχών των Σωμάτων Ασφαλείας στα Μεγάλα Αστικά Κέντρα, για  σχέσεις των δολοφόνων με  Μυστικές Υπηρεσίες, πολλοί σφύριζαν αδιάφορα.
Αλλά και τοπικά:
Όταν έγκαιρα, αμέσως μετά τα πρώτα περιστατικά ρατσιστικής και πολιτικής βίας στην περιοχή, σύσσωμη η πολιτική ηγεσία αντέδρασε εναντίον της Χ.Α. κάποιοι ασκούσαν κριτική σε όσους υπέγραψαν την κοινή ανακοίνωση και επιχείρησαν να διασπάσουν το κοινό μέτωπο και να χρεώσουν την πρωτοβουλία σε πρόσωπα  που δεν τους ήταν αρεστά.
Όταν η τοπική κοινωνία αγανακτούσε με τις επιθέσεις και κάποιοι αντιδρούσαν αναλαμβάνοντας το μερίδιο της κοινωνικής ευθύνης που τους αναλογεί, οργανώνοντας την πιο μαζική διαμαρτυρία της μεταπολίτευσης στην Ξάνθη, κάποιοι μιλούσαν για «συλλαλητήρια του διχασμού» και εκτόξευαν λάσπη στον ανεμιστήρα προσπαθώντας να υποβαθμίσουν την αντίδραση του κόσμου, γιατί απειλούσε το «χρήσιμο» ρόλο τους.
Όταν μερίδα του τοπικού Τύπου συστηματικά πρόβαλε και προσπαθούσε να απενεχοποιήσει, με μνημειώδη ντροπιαστικά πρωτοσέλιδα και δημοσιεύματα, τους φασίστες δολοφόνους της Χρυσής Αυγής και άλλα ακροδεξιά μορφώματα, ελάχιστοι είχαν το θάρρος να το επισημάνουν και να περιθωριοποιήσουν τους ιδεοληπτικούς και φανατικούς ακροδεξιούς που πατρονάρουν τη συμμορία.
Όταν ο γράφων στοχοποιήθηκε – και συνεχίζει μέχρι και σήμερα- από τους φασίστες εντός και εκτός Χ.Α. επειδή προσπαθεί να αποδομεί τις παραστάσεις που επιχειρούν να δώσουν σε συνεργασία με τους συγκαλυμμένους ακροδεξιούς, κάποιοι  χαμογελούσαν κρυφά με ικανοποίηση.  Όταν καταγγέλθηκε ότι κάποιοι υποκινούν και υπαγορεύουν τη δράση της Χ.Α. τοπικά, πολλοί σφύριξαν αδιάφορα. Όταν οι χρυσαυγίτες στην Ξάνθη επιτέθηκαν σε αυτούς που μερίδα του Τύπου στοχοποίησε για τις απόψεις τους, οι ηθικοί αυτουργοί το βούλωσαν ένοχα, αλλά όλοι κατάλαβαν ότι είναι το μακρύ χέρι που θα τρομοκρατεί όσους διαφωνούν με τα εθνικιστικά παραληρήματά τους.
Κανείς δεν μίλησε τότε
Όταν ένα κομμάτι του πολιτικού συστήματος κατηγορούσε τους Χρυσαυγίτες ως δουλεμπόρους που διακινούν φτηνούς εργαζόμενους σε κακοπληρωμένες και βρώμικες εργασίες, ή αυτούς που σπάζουν απεργίες ως μαντρόσκυλα των αφεντικών, τα άλλα κομμάτια  θεωρούσαν ότι αυτό απαντούσε σε «γραφική αριστερή ρητορική», αλλά στην πραγματικότητα τους βόλευε.
Όταν η Χ.Α. χρησιμοποιήθηκε  και κοινοβουλευτικά για να περάσουν από τη Βουλή βάρβαρες πολιτικές και σκανδαλώδεις απαλλαγές φόρων και ευθυνών, κανείς δεν μιλούσε γιατί τότε τους βόλευε.
Όταν η Κυβέρνηση αρνούνταν το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο στο βωμό της ανοχής  των δολοφόνων,  πολλοί λαλίστατοι σήμερα, κατάπιαν τη γλώσσα τους τότε. Όταν πήρε πίσω το νόμο Ραγκούση, επιτρέποντας για πολλοστή φορά την ακροδεξιά ατζέντα των φασιστών (όπως συνέβη και στα τελευταία της κυβέρνησης Παπαδήμου) να εισβάλλει στην πολιτική και την κοινωνία, πολλοί δεν μίλησαν.
Όταν στη χώρα επιβλήθηκε η συγκυβέρνηση με το ΛΑΟΣ (που πολλοί θέλουν να ξεχάσουν) ως εφεδρεία του αστικού πολιτικού συστήματος, κάποιοι δεν μίλησαν και προσπάθησαν να δικαιολογήσουν την «έκτακτη ανάγκη».  (Για να μην θυμηθούμε ότι η επίλυση του ζητήματος των Μουφτήδων στη Θράκη, χάθηκε στο παρά πέντε όταν εισέβαλαν οι «πατριώτες» στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου)
Όταν οι χρυσαυγίτες κυνηγούν μετανάστες, τους ταπεινώνουν, τους κλέβουν, τους χτυπάνε και κανείς δεν επεμβαίνει, πού είναι το κράτος και η κυβέρνηση, που τώρα «σοκαρίστηκε» ; Είναι το ίδιο κράτος που τους τρομοκρατεί στο κέντρο της Αθήνας με καθημερινά πογκρόμ «ξένιου» Δία και τους στοιβάζει σε στρατόπεδα , εφαρμόζοντας την ατζέντα της ακροδεξιάς, ελλείψει μεταναστευτικής πολιτικής.
Ο εφιάλτης δεν γεννήθηκε μόνος του !
Ο εφιάλτης αυτός δεν αναδείχτηκε μόνος του, υπήρξε ενθάρρυνση, ανοχή, και συνεργασία κατά περίπτωση. Ίσως είναι αργά τώρα που ξύπνησαν κάποιοι, τοπικά και πανελλαδικά και σίγουρα υπάρχει τεράστια υποκρισία. Άνθρωποι, πολιτικοί χώροι και  συνειδήσεις ποδοπατήθηκαν και συκοφαντήθηκαν προσπαθώντας εδώ και 2 χρόνια να αναδείξουν τη φρίκη που συντελείται στη χώρα με την ενδυνάμωση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Η εικόνα των περιπολικών έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Ξάνθη με την Αστυνομία να φρουρεί μια συμμορία δολοφόνων σαν να πρόκειται για το Προεδρικό Μέγαρο, είναι η εμφατική επιβεβαίωση των τεράστιων ευθυνών που έχει η κυβέρνηση για την διόγκωση του φαινομένου των νεοναζί, τους οποίους χρησιμοποίησε κυνικά κατ΄επανάληψη.
Και για όσους μπορούν να κάνουν στοιχειώδη ανάγνωση του πολιτικού συστήματος και της φαυλοκρατίας που το τροφοδοτεί, μπορούν να θυμηθούν ποια είναι τα αποτελέσματα κάθε φορά που μια κυβέρνηση, ευαισθητοποιείται υποκριτικά μετά από το «ατυχές γεγονός» για να επιλύσει πολιτικά και νομοθετικά προβλήματα που διογκώνονται με την ένοχη σιωπή και ανοχή της…..
Αργά θυμήθηκαν τον κίνδυνο του φασισμού και των δολοφόνων και είναι δύσκολο, πια, να τον ανατρέψουν όπως είναι πολύ αργά να πείσουν για τις αγνές προθέσεις τους.  Φασίστες δεν έχει μόνο στη Χρυσή Αυγή.
xanthipress.gr via http://tvxs.gr/