Οι Περιττοί και οι Άξιοι

του Νικόλα Σεβαστάκη

Χαρακτικό του Τζιάκομο Πέρι

Αν ζούσε σήμερα ο Τουργκένιεφ, αυτός ο «δυτικός» Ρώσος και φίλος του Φλωμπέρ, δεν θα χρειαζόταν να γράψει το περίφημο Ημερολόγιο ενός περιττού ανθρώπου. Πώς να γράψεις για τον περιττό άνθρωπο σε μια στιγμή όπου όλο και περισσότερο άνθρωποι φαίνεται να περισσεύουν; Πώς να μιλήσεις για τους περιττούς όταν αυτοί, ως λογιών ανεπιθύμητοι πλεονάζοντες, τείνουν να θεωρηθούν νεκροθάφτες της σωτηρίας των εθνικών οικονομιών και αποδιοπομπαίοι τράγοι στην πορεία «εξυγίανσης» των λιπόθυμων συστημάτων;

Η ελλειμματική ζωή οφείλεται, λοιπόν, στους πλεονάζοντες. Όπως η καταβύθιση του κόσμου της εργασίας χρεώνεται στους απαράσκευους και στους ανεπρόκοπους. Κοντολογίς, ο μηδενισμός οφείλεται στα μηδενικά και η ακρίβεια στους «τσαμπατζήδες»: αυτή η βαθιά πρωτόγονη «σκέψη» επιστρέφει από τους καιρούς του Χέρμπερτ Σπένσερ και τα εγχειρίδια των βικτωριανών αστών για τις επικίνδυνες τάξεις, αυτή η σκέψη-κάτεργο φαίνεται να εμπνέει για τα καλά τους συστημικούς λόγους του έτους 2011.

Πέρα όμως από τη γλαφυρή φιλολογία για τις θετικές πλευρές της κρίσης, αυτό που διαφαίνεται είναι πλέον μια ακραία πολιτισμική οπισθοχώρηση. Τα υποκείμενα πολίτες μετατρέπονται σε μονάδες μετακινούμενων φόβων και πληθυσμούς εφέδρων. Οι πραγματικά πλούσιοι έχουν κάνει απόσχιση από κάθε συμβόλαιο και η μεσαία τάξη, αυτό το αρχαίο φιλελεύθερο όνειρο, δεν μπορεί πια να στηρίξει τους μύθους που έπλασαν για αυτήν οι μεταπολεμικές κοινωνιολογίες της αφθονίας.

Η ωμότητα επιστρέφει. Χωρίς φυσικά να έχει φύγει πραγματικά ποτέ. Επιστρέφει ως κυνικός ωφελιμισμός και κοινωνικός δαρβινισμός. Το σέρβις των κουρασμένων μηχανών προϋποθέτει τη βίαιη ή κλιμακωτή έξωση όλων όσων δεν ανταποκρίνονται στις πολλαπλές δοκιμασίες αντοχής και στα αλλεπάλληλα τεστ αξιοπιστίας.

Τι μπορεί να αντιτάξει κανείς σε αυτή την κουλτούρα της κοινωνίας-επιχείρησης που δεν διαφέρει από την ηθική των μπράβων; Η ηθική αντίρρηση με σημείο αναφοράς την αξία της αλληλεγγύης μοιάζει με ιδεαλιστικό ευχολόγιο, με ανεδαφικό ανθρωπισμό που στρέφεται εναντίον των «νόμων της πραγματικότητας», των νόμων οι οποίοι διαχωρίζουν αυτούς που θα σωθούν από όσους θα μείνουν πίσω ή απλά θα σβήσουν από την κίνηση της Ιστορίας.

Ορισμένοι πιστεύουν ότι αυτού του τύπου τα προβλήματα είναι ψιλά γράμματα σε σχέση με την ανάγκη του πολιτικού σχεδίου. Δεν συμφωνώ καθόλου. Γιατί δίχως έναν διαφορετικό ορίζοντα πολιτισμού και το πιο ευφυές και ανατρεπτικό πολιτικό σχέδιο δεν μπορεί να κάμψει τα τρομοκρατικά αυτονόητα του σύγχρονου κοινωνικού δαρβινισμού. Αλλά αυτό ακριβώς νομίζω ότι είναι το ζητούμενο: να ομολογήσουμε ανοιχτά ότι μια πολιτική του πολιτισμού –για να δανειστώ την παλαιότερη έκφραση του Εντγκάρ Mορέν– δεν μπορεί παρά να είναι η άρνηση όλων των κοινωνικών και πολιτισμικών ρατσισμών. Και για να είμαστε σαφείς: η διαπόμπευση των μη παραγωγικών και η εν γένει «οικονομική αξιολόγηση» των ατομικών συμπεριφορών και των ανθρώπινων ποιοτήτων είναι το απεχθές πρόσωπο του σύγχρονου αντιανθρωπισμού, το νέο πρόσωπο του ρατσισμού.

Βρισκόμαστε ωστόσο πολύ μακριά από αυτή την τολμηρή παραδοχή και τις πολιτικές της συνεπαγωγές. Για αυτό το λόγο και η κριτική στα οικονομικά της νεοφιλελεύθερης λιτότητας φαντάζει λειψή και συχνά εύκολη στις αποφάνσεις της αφού μπορεί να την ασκεί και ένας Γιώργος Αυτιάς ή οι επιτελείς του Σαμαρά.  Είναι ο μισός δρόμος αν δεν συνοδεύεται από ορισμένες, πολύ πιο ενοχλητικές για το κοινό αίσθημα και για μας τους ίδιους, αλήθειες. Αν, για παράδειγμα, δεν θέτει στο στόχαστρο  τον ίδιον τον «ορθολογικό» μύθο της αξιοκρατίας και το τοτέμ του ανταγωνισμού, αν δεν αμφισβητεί τη ρητορική των ικανών και των αρίστων.

Ο αντιδημοκράτης Νίτσε στον καιρό του το είχε καταλάβει: ο σοσιαλισμός, έλεγε, είναι μια «αντι-φύση», συνιστά, με έναν τρόπο, τη συνηγορία των «αποτυχημένων». Το έλεγε για να κατακεραυνώσει τον αντίπαλο σήμερα όμως μπορούμε να δώσουμε ένα άλλο νόημα σε αυτή τη σκανδαλώδη συκοφαντία. Να πάρουμε πάνω μας τη ρετσινιά εξηγώντας σε όλους τους τόνους ότι η ισότητα και η ελευθερία προέχουν έναντι όλων των «ικανοτήτων» και των «προσόντων». Η αξιοπρέπεια των ανθρώπινων προσώπων είναι το ηθικοπολιτικό θεμέλιο μιας διαφορετικής ορθολογικότητας, ενός εγκάρδιου κοινωνικού Λόγου που καμιά σχέση δεν έχει φυσικά με την περιβόητη κοινή λογική των επιφυλλιδογράφων μας…

Ο Νικόλας Σεβαστάκης διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ

http://enthemata.wordpress.com/

BBC: Πώς η Κίνα μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από το σκοτάδι

Το ερώτημα αν μπορεί η Κίνα να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση θέτει σε άρθρο του το BCC, που ξεκινά με την παρουσία των Κινέζων στο λιμάνι του Πειραιά, το οποίο εκμεταλλεύεται η κινεζική εταιρεία Cosco.
Το βρετανικό δίκτυο αναφέρεται μάλιστα και στο ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στην Κίνα, κατά τη διάρκεια του οποίου αυτό που τόνισε η ηγεσία της Cosco είναι ότι επιθυμούν να συνεχίσουν τις επενδύσεις στην Ελλάδα, μέχρις ότου ο Πειραιάς καταστεί ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης.
Η επένδυση της Cosco «είναι η μεγαλύτερη εισροή επενδύσεων στην Ελλάδα και δίνει στην Κίνα ένα βασικό σημείο πρόσβασης στην Ευρώπη» τονίζει το βρετανικό δίκτυο, ενώ σε άλλο σημείο του ρεπορτάζ ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής της εταιρείας Zhang Anming, λέει: «Χρειαζόμαστε την Ελλάδα και η Ελλάδα χρειάζεται εμάς».
Μάλιστα σε άλο σημείο του δημοσιεύματος γίνεται αναφορά στη δύσκολα κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα «η οποία έχει χτυπηθεί από την κρίση και ψάχνει απεγνωσμένα ένα χέρι βοηθείας».
«Οι Έλληνες είναι απελπισμένοι για επενδύσεις, την ώρα που το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων έχει μείνει πολύ πίσω. Ο αρχικός στόχος ήταν να συγκεντρωθούν 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015, αλλά οι καθυστερήσεις έχουν προσαρμόσει το πρόγραμμα στα 11 δισ.», σημειώνει μεταξύ άλλων το ρεπορτάζ.

Την ώρα που η Κίνα, λοιπόν, επενδύει στην Ελλάδα «οι χώρες της Δύσης εξακολουθούν να είναι δύσπιστες», αναφέρει το BBC για να συνεχίσει: «Οι επιχειρήσεις της Δύσης, είναι ακόμη επιφυλακτικές για επενδύσεις σε μια χώρα η οποία κλονίζεται από κοινωνικές αναταραχές και υψηλό χρέος, με αποτέλεσμα να αφήσουν το πεδίο ελεύθερο στις αναδυόμενες οικονομίες της Ανατολής- οι οποίες καλοβλέπουν μία θέση στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με πολύ ευνοϊκούς όρους».
Η σχέση Ελλάδας- Κίνας ωστόσο ευνοεί και τις δύο πλευρές υποστηρίζει το BBC, αναφέροντας πως οι ελληνικές εταιρείες έχουν αυξήσει τις εξαγωγές τους προς την Κίνα, αν και αποτελούν μόλις το ένα εικοστό από ό,τι πουλά η Κίνα στην Ελλάδα.

Το ρεπορτάζ παράλληλα, χαρακτηρίζει τον τουρισμό ως έναν δεύτερο «αναπτυξιακό πυλώνα» στη συνεργασία Ελλάδας- Κίνας, επισημαίνοντας πως «στα ιστορικά μνημεία των Αθηνών, ή στα νησιά του Αιγαίου τα οποία γίνονται κάρτ ποστάλ, Κινέζοι τουρίστες έρχονται σε μεγάλους αριθμούς- μια ευπρόσδεκτη αύξηση για την μεγαλύτερη βιομηχανία της Ελλάδας. «Μπορεί να είναι ακόμη λιγότεροι από τους τουρίστες οι οποίοι έρχονται στην Ελλάδα από την Δύση, ωστόσο η πρεσβεία της Κίνας στην Αθήνα υποστηρίζει ότι πέρυσι 21.000 επισκέπτες ήρθαν από την Αθήνα στην Ελλάδα απευθείας σημειώνοντας αύξηση 25% σε σχέση με το 2011, ενώ περίπου 100.000 Κινέζοι συμπεριέλαβαν την Ελλάδα στους ταξιδιωτικούς τους προορισμούς», υπογραμμίζει το BBC.
Το ρεπορτάζ κλείνει, τονίζοντας Κίνα και Ελλάδα «είναι δύο από τα πιο αρχαία έθνη, αλλά σήμερα η Ελλάδα και η Κίνα βρίσκονται στα δύο άκρα της οικονομίας. Πολλές χώρες πλευρίζουν το Πεκίνο και η Ελλάδα παλεύει να ανταγωνιστεί αυτές τις χώρες σε επενδύσεις, εμπόριο και τουριστικό δίκτυο.
Ωστόσο, ο ασθενής της Ευρώπης γυρνά στον ασιατικό τίγρη όταν έχει ανάγκη», καταλήγει το BBC.
http://www.e-reportaz.gr/

Σύνταξη στα 50 για 700.000 γονείς

Σύνταξη από τα 50 τους χρόνια, μπορούν να κατοχυρώσουν όσοι γονείς είναι ασφαλισμένοι σε Ταμεία μισθωτών (Δημόσιο, ΙΚΑ, ΔΕΚΟ, Τραπεζών), και έχουν παιδιά είτε ανήλικα, είτε ενήλικα.
Μπορεί τα επίσημα όρια ηλικίας για σύνταξη να είναι στα 62 και στα 67, αλλά αν εκμεταλλευτούν ορισμένες μεταβατικές διατάξεις του ασφαλιστικού, τότε θα μπορούν να κατοχυρώσουν τη σύνταξη τους από τα 50 ή ακόμη και χωρίς όριο ηλικίας, λόγω τέκνων.
Ειδικότερα, αν τα παιδιά έχουν γεννηθεί μετά το 2000, μπορούν να κατοχυρώσουν μέχρι και 5 χρόνια για να βγουν στη σύνταξη, και μάλιστα ΔΩΡΕΑΝ.
Συνολικά, σύμφωνα με τον «Ελεύθερο Τύπο», η δυνατότητα αυτή αφορά σε 700.000 γονείς, είτε έχουν ένα ανήλικο παιδί, είτε τρία παιδιά, τα οποία απέκτησαν μετά το 2000.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ:
 ΔΕΚΟ-ΤΡΑΠΕΖΕΣ:
ΣΥΝΤΑΞΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΕ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ:
 Έως το 2010, οι εργαζόμενες με τρία παιδιά αποκτηθέντα μετά το 2000 και 20 έτη ασφάλισης, μπορούν να πάρουν δωρεάν έως και πέντε χρόνια ασφάλισης, και να φύγουν άμεσα για σύνταξη χωρίς όριο ηλικίας.
Από το 2011, μπαίνει όριο ηλικίας (52-55), και ο χρόνος λόγω τέκνων, δεν εξαγοράζεται. Επίσης, δεν χορηγείται μειωμένη η σύνταξη.
*Χρήση των διατάξεων μπορούν να κάνουν και οι διαζευγμένοι άνδρες με τρία παιδιά, όπως επίσης και η χήροι.

ΣΥΝΤΑΞΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΕ ΑΝΗΛΙΚΟ ΠΑΙΔΙ:
Όσες συμπληρώνουν 25ετη υπηρεσία το 2010 και έχουν ανήλικο παιδί, παίρνουν σύνταξη στα 50.
Με 25ετια το 2011 παίρνουν σύνταξη στα 52 (μειωμένη στα 50).
Με 25ετια το 2012 παίρνουν σύνταξη στα 55 (μειωμένη στα 53).
*Τα ίδια ισχύουν και για τους χήρους.

ΕΤΑΑ-ΤΑΜΕΙΟ ΝΟΜΙΚΩΝ:
ΣΥΝΤΑΞΗ ΜΗΤΕΡΩΝ ΜΕ ΑΝΗΛΙΚΟ:
Με 21.5 έτη ασφάλισης μέχρι 31/12/2010 έχουν το δικαίωμα να πάρουν σύνταξη και μετά την 1/1/2013 αφού συμπληρώσουν τα 50 ανεξαρτήτως ανηλικότητας τέκνου.
Με 22 έτη ασφάλισης μέχρι την 31/12/2011 ή 22.5 έτη μέχρι 31/12/2012 έχουν το δικαίωμα να πάρουν σύνταξη στα 55 ή 58 τους χρόνια.
Με 23 έτη ασφάλισης από 1/1/2013 παίρνουν σύνταξη στα 67.

ΙΚΑ:ΜΗΤΕΡΕΣ ΜΕ ΑΝΗΛΙΚΟ:
Παίρνουν σύνταξη με το όριο ηλικίας που ισχύει για τη συμπλήρωση 5.500 ημερών ασφάλισης, αρκεί όταν τις συμπλήρωσαν να είχαν και ανήλικο παιδί.
Ασφαλισμένη το 2010 που είχε τις 5.500 μέρες και έχει ανήλικο, βγαίνει στη σύνταξη στα 55 (50 μειωμένη).
Ασφαλισμένη το 2009 που είχε τις 5.500 μέρες και έχει ανήλικο, μπορεί να πάρει σύνταξη στα 55, ακόμα και αν σε αυτή την ηλικία το παιδί της δεν είναι ανήλικο.
http://www.e-reportaz.gr/

*Το ίδιο ισχύει και για τους χήρους πατέρες.

Αντινομίες και διαψεύσεις ετών τριάντα εννέα

H 39η επέτειος ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ λειτουργεί σαν πρόβα κηδείας του συγκεκριμένου πολιτικού σχηματισμού, αλλά και σαν ευκαιρία ιστορικού απολογισμού σε εθνικό επίπεδο. Οι συνιδρυτές και κληρονόμοι του ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, οι λαθρεπιβάτες και οι εκσυγχρονιστές, οι αποσυνάγωγοι και οι αποδράσαντες, έχουν να πουν τη δική τους εκδοχή της ιστορίας. Σε καμία απ’ όσες ακούστηκαν εντούτοις δεν περείχετο αυτοκριτική· περίσσεψαν η αυταρέσκεια, η αμηχανία κι ένας μόλις κρυπτόμενος πανικός για το άδηλο μέλλον, ευνοήτως: το κόμμα συγκροτήθηκε διαχρονικά ως αυτοαναπαραγόμενο απαράτ, ως συμπαγής συντεχνία προεστών, οι οποίοι ενέμοντο όχι μόνο την κυβερνητική εξουσία αλλά κάθε πεδίο του δημόσιου χώρου, από τις ΔΕΚΟ και τα συνδικάτα έως την αυτοδιοίκηση και τις τράπεζες. Ιδου ο πανικός: ο ανθρωπότυπος ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να επιζήσει εκτός εξουσίας. Ούτε μπορεί να παράγει πολιτική. Ως εκ τούτου, τα φρόνιμα, πλην ανιαρά και προβλέψιμα, λόγια του Κ. Σημίτη για ανασύσταση της κεντροαριστεράς με νέες ιδέες όπως το 1974, απευθύνονταν σε μια σάλα γεμάτη ερείπια και στάχτες. Και το κυριότερο: σε μια ριζικά διαφορετική ιστορική συγκυρία από του ’74.
Το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσε ένα μείγμα σοσιαλδημοκρατικού προγράμματος και λαϊκισμού. Η μαζική δημόσια παιδεία, που είχε ξεκινήσει από τη μεταρρύθμιση Παπανούτσου, το ΕΣΥ, η δειλή αλλά υπαρκτή αναδιανομή εισοδήματος, η διαχείριση ελλειμμάτων και χρέους, ήταν η καθυστερημένη εφαρμογή του δυτικοευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού προγράμματος, μετά τις ανώμαλες περιόδους του μετεμφυλίου και της δικτατορίας. Ελλιπώς και αδόμητα. Σημαντικότερες ήταν οι μεταρρυθμίσεις που επηρέασαν το συλλογικό φαντασιακό: η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, η αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου. Και βέβαια η μερική ανανέωση των ηγεμονικών ελίτ με νέα πρόσωπα, που εξέφραζαν τα ανερχόμενα μικρομεσαία στρώματα, την ατμομηχανή του ΠΑΣΟΚ.
Η παρακμή της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη παρέσυρε αφεύκτως και το ΠΑΣΟΚ, ιδίως μετά το ιστορικό ρήγμα του 1989. Η πολιτική του εφεξής τροφοδοτήθηκε από την παραδοσιακή δεξαμενή του λαϊκισμού και του κορπορατισμού, εμπλουτιζόμενη από την ευρωλατρία και έναν εκλεκτικιστικό μπλερισμό. Σοσιαλισμός συν χρηματιστήριο. Τσάροι οικονομίας και τραπεζίτες όμνυαν στους θεούς των αγορών που έφερναν φτηνό χρήμα, και το ΠΑΣΟΚ κέρδισε δύο εκλογές υποσχόμενο ευρωπαράδεισο και κινητοποιώντας τις φυλές των ΔΕΚΟ.
Η πολιτική, ηθική και διανοητική φθορά είχε επέλθει πολύ πριν την μοιραία κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου. Οι κορυφές είχαν παραδοθεί ή αλωθεί στις δυνάμεις της διαπλοκής προ πολλού, από τη δεκαετία του ’90. Ο πλουτισμός και ο καθεστωτισμός είχαν διαποτίσει τα στελέχη μέχρι μυελού, το μεγάλο κόμμα της μεταπολίτευσης είχε χάσει κάθε ηθικό έρεισμα, και η κατάρρευση του 2009-10 ουσιαστικά έδειξε και τη διανοητική αποσάθρωση.
Αυστηροί, σκληροί, οργισμένοι, απορριπτικοί ― είμαστε με το ΠΑΣΟΚ. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι η 39χρονη ιστορία του είναι εν πολλοίς και η ιστορία μας, η ιστορία της ελληνικής μεταπολίτευσης, οι αντινομίες, τα επιτεύγματα, οι προσδοκίες, οι διαψεύσεις. Και η ώριμη στιγμή για το ξεπέρασμά του.
http://vlemma.wordpress.com/

Αντίσταση κι απόγνωση

Του Θανάση Καρτερού

Λέγεται από πολλές πλευρές και δεν απέχει από την πραγματικότητα: Η αντίσταση στην πολιτική των Μνημονίων δεν είναι αντίστοιχη με τη σκληρότητα των μέτρων. Επίσης, δεν είναι αντίστοιχη με τις επιθυμίες μας, είτε το ομολογούμε είτε όχι. Διότι όταν ένας λαός καταστρέφεται, μια χώρα ρημάζεται, μια νεολαία ακυρώνεται και ένα μέλλον μαυρίζει, τότε περιμένει κανείς την παλλαϊκή αντίσταση, αν όχι και ανατροπή, που ποθεί κάθε εξεγερμένη ψυχή.
Υπάρχει φυσικά και το μισογεμάτο ποτήρι: Υπήρξαν μεγάλες απεργίες και διαδηλώσεις, μετωπικές συγκρούσεις, πρωτόγνωρα κινήματα, όπως των αγανακτισμένων, ανατράπηκαν κυβερνήσεις, σβήστηκαν από τον χάρτη κόμματα, ξεπήδησαν νέοι πολιτικοί συσχετισμοί. Γεννήθηκε ένας νέος ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικεί την εξουσία, πράγμα που μπορεί να αλλάξει όλα τα δεδομένα. Ωστόσο και παρ' όλα αυτά, τα Μνημόνια έχουν περάσει, τα σκληρά μέτρα έχουν περάσει και η καταστροφή συνεχίζεται. Με αντιστάσεις, αλλά συνεχίζεται.
Καθώς τα μέτωπα είναι πια απολύτως συγκεκριμένα, η διαπίστωση αυτή έχει τις επιπτώσεις της. Οι δανειστές και οι εκπρόσωποί τους στηρίζονται στην υπόθεση ότι η ελληνική κοινωνία αντέχει, παραμυθιάζεται, χειραγωγείται και άρα μπορούν να μην την υπολογίζουν και πολύ στη σκληρή τους αριθμητική. Ο Ντράγκι δεν διστάζει να μας απειλεί με νέο Μνημόνιο, οι Γερμανοί δεν διστάζουν να μας κάνουν κλοτσοσκούφι των εκλογών τους, και όλοι μαζί δεν διστάζουν να συγχαίρουν κατά καιρούς τους Έλληνες - κουράγιο για το κουράγιο τους.
Κάνουν εγκληματικό λάθος όλοι τους. Δεν υπολογίζουν, ή θεωρούν σύμμαχό τους τη βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας: Την απόγνωση, την αίσθηση του αδιεξόδου. Το οξυγόνο της δημοκρατίας λιγοστεύει επικίνδυνα με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα και εκβιασμένες πλειοψηφίες. Οι κοινωνικοί αγώνες σκοντάφτουν σε τείχος ωμότητας. Η ωμότητα υμνείται ως πολιτική γενναιότητα. Τα κεφάλια νεόπτωχων και απολυμένων κρεμιούνται στους φανοστάτες των ΜΜΕ. Η απόγνωση γίνεται καθημερινότητα.
Είναι άπληστοι όμως και ανιστόρητοι. Η παραγνώριση και, πολύ περισσότερο, η καλλιέργεια μιας τέτοιας κατάστασης οδήγησαν συχνά όχι σε παντεσπάνι, αλλά σε λαιμητόμους. Και θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικοί οι αυτουργοί του γύψου στις φιγούρες τους για πλεονάσματα και επιτυχίες. Και να εύχονται οι σώφρονες, αν υπάρχουν τέτοιοι, να βρει διέξοδο η συσσωρευμένη απόγνωση σε ένα κίνημα αντίστασης και ανατροπής αντίστοιχο με τις ανάγκες των ανθρώπων και της χώρας. Διαφορετικά, ουαί τοις ηττημένοις...
 http://www.avgi.gr/

Η τρόικα απαιτεί ''λουκέτο'' στον ΟΣΕ για να μην πέσει στα χέρια των Ρώσων!

ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ" Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ

Τελεσίγραφο προς την ελληνική κυβέρνηση φέρεται να έχει αποστείλει η τρόικα για «λουκέτο» στον ΟΣΕ, κάτι που είναι γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.

Οι εκπρόσωποι των δανειστών θέτουν ως προαπαιτούμενο για την έγκριση της επόμενης δόσης και τη συνέχιση των συζητήσεων για το επόμενο μνημόνιο, το κλείσιμο των ελληνικών σιδηροδρόμων.

Το γιατί είναι εύκολο να το καταλάβουμε: Οι μοναδικοί ενδιαφερόμενοι στο πρόγραμμα αποκρατικοποίησης του ΟΣΕ είναι οι Ρώσοι της Russian Railways. Αν δεν κλείσει ο ΟΣΕ καταλήγει στην ρωσική κρατική εταιρεία, αφού εδώ δεν υπάρχουν ... Αζέροι να προσφέρουν ψίχουλα και να τον αγοράσουν όπως έκαναν με την ΔΕΣΦΑ.

Άρα ο ΟΣΕ που είναι ένα κρίσιμο δίκτυο, πρέπει να κλείσει και όχι να πουληθεί. Μετά θα έρθουν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι και θα κανιβαλίσουν κομμάτι-κομμάτι τον Οργανισμό.

Κατ'αυτό τον τρόο κρατάνε μακριά από την Ρωσία και τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και της Θεσσαλονίκης για τα οποία ήδη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον αγοράς τους εταιρείες από την Μόσχα,αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα αγοραστεί από αυτούς ο ΟΣΕ για να μπορούν να αξιοποιηθούν τα λιμάνια κια να διασυνδεθεί η Αλεξανδρούπολη ή η Θεσσαλονίκη με την αχανή ρωσική επικράτεια μέσω των Russian Railways.

Όμως κάτι τέτοιο θα προσέδιδε στην Ρωσία στρατηγικό πλεονέκτημα και ειδικά εν όψει τον εξελίξεων στην Συρία οι οποίες θα διαρκέσουν πολλά χρόνια όχι μόνο εκεί, αλλά και στο ευρύτερο γεωσύστημα της Α.Μεσογείου και αυτό είναι κάτι που σε καμία περίπτωση δεν το θέλουν ούτε το ΔΝΤ (ΗΠΑ), ούτε η Γερμανία (ΕΕ, ΕΚΤ) και συνεπώς προτιμούν να κλείσει ο ΟΣΕ...

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Real News», επιπλέον, ζητούν αναδιάρθρωση στις εφορίες με απολύσεις υπαλλήλων, μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα και τη λήψη νέων μέτρων πάνω από 4 δισ. ευρώ για τα έτη 2015 και 2016. 

Εξάλλου, η γνώμη των δανειστών είναι ότι η Ελλάδα χρειάζεται ακόμη μικρότερο δημόσιο και ένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο ενώ το αμέσως επόμενο διάστημα (μετά τις γερμανικές εκλογές) αναμένεται να σκληρύνουν τη στάση τους και να ξεκινήσουν νέο γύρο ελέγχων, ο οποίος θα ολοκληρωθεί πριν από το Eurogroup του Νοεμβρίου.

Θέλουν μία Ελλάδα, χωρίς κρατικό μηχανισμό, χωρίς αμυντική βιομηχανία, χωρίς υποδομές. Μία χώρα εξαθλιωμένη, για να είναι πάντα υποτελής τους!

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Νέο μνημόνιο, νέος εφιάλτης

Του Γ. Δελαστίκ

Ξερή, χωρίς υπεκφυγές, ήταν η δήλωση του προέδρου της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι: «Η πιθανή επέκταση του ελληνικού προγράμματος (σ.σ.: και μετά το 2014 που λήγει) δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς όρους». Σε απλά ελληνικά, που μάθαμε να μιλάμε αυτή την εποχή της κρίσης δηλαδή, τα όσα είπε ο Ντράγκι σημαίνουν ότι ετοιμάζεται ήδη το νέο μνημόνιο που θα επιπέσει εναντίον του ελληνικού λαού. Νέες περικοπές μισθών, νέο φορολογικό γδάρσιμο, ακόμη αγριότερο, νέες μειώσεις των συντάξεων, ακόμη χειρότερη Παιδεία και Υγεία, και πάει λέγοντας. Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο επικεφαλής της Ευρωζώνης, επιβεβαίωσε σε συνέντευξή του ότι «είναι ρεαλιστικό να πιστεύουμε πως η Ελλάδα θα χρειαστεί επιπρόσθετη βοήθεια, πέρα από το ισχύον πρόγραμμα». Αρα νέα μέτρα, όπως είπε ο Ντράγκι.
Ολοκληρωτική καταστροφή για την οικονομική κατάσταση των ελληνικών νοικοκυριών θα σηματοδοτήσει το νέο μνημόνιο. Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο στην Ελλάδα, η οποία μεταβάλλεται με ταχύτατους ρυθμούς σε οικονομική έρημο, εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής που άρχισε ο Γιώργος Παπανδρέου και συνεχίζει ο Σαμαράς.
Εχασαν 37 δισ. ευρώ οι μισθωτοί την τελευταία τριετία από τις δραματικές μειώσεις των μισθών τους και την εκτόξευση των φορολογικών επιβαρύνσεων με χαράτσια που είχαν να ζήσουν οι Ελληνες από την εποχή που ήταν υπόδουλοι στους Τούρκους. Αυτήν τη μοιραία μνημονιακή τριετία η αγοραστική δύναμη των αποδοχών των εργαζομένων μειώθηκε κατά 37,2%. Αφού οι εργαζόμενοι δεν έχουν πια αρκετά λεφτά για να ξοδέψουν, η εγχώρια ζήτηση έκανε βουτιά στην άβυσσο και μειώθηκε κατά 31,3%, γυρίζοντας το ρολόι είκοσι χρόνια πίσω - στο επίπεδο του 1994 για την ακρίβεια. Κατά 15 δισ. ευρώ (μείωση κατά 27%) συρρικνώθηκαν και οι κοινωνικές δαπάνες - δηλαδή οι συντάξεις, οι δαπάνες υγείας και τα προνοιακά επιδόματα.
Μισόν αιώνα πίσω μάς γύρισαν τα μνημόνια της ΕΕ και του ΔΝΤ -κυριολεκτικά!- στον τομέα της απασχόλησης, εκτινάσσοντας την ανεργία στο... 30% (!), κάτι που η Ελλάδα το είχε δει το 1961 για τελευταία φορά. Το 2009 ο αριθμός των εργαζομένων ήταν 4,8 εκατομμύρια, ενώ φέτος οι εργαζόμενοι έχουν πέσει μέχρι στιγμής στα 3,9 εκατομμύρια. Χάθηκαν δηλαδή μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια 930.000 θέσεις εργασίας, οι οποίες για να δημιουργηθούν είχαν χρειαστεί... 17 (!) ολόκληρα χρόνια, από το 1992 έως το 2008. Υπό τις σημερινές συνθήκες, όχι σε 20, ούτε σε 40 χρόνια δεν θα ξαναδημιουργηθούν!
Θα έχουν χάσει το 50% της αγοραστικής δύναμης που είχαν το 2009 οι μισθωτοί μέχρι το τέλος του 2014, υπολογίζει το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ. Αποτέλεσμα του μνημονιακού καταποντισμού της χώρας είναι η Ελλάδα να βρίσκεται σε πολύ πιο δεινή θέση σήμερα σε σύγκριση με τις προηγμένες δυτικοευρωπαϊκές χώρες της ΕΕ των «15» από όσο ήταν προ... τριακονταετίας, όταν εντάχθηκε στην ΕΟΚ, το 1981! Η σύγκλιση οπισθοχώρησε στα επίπεδα του... 1964!
Το... 46% του μισθού των Ευρωπαίων συναδέλφων τους παίρνουν πλέον όσοι Ελληνες αμείβονται με τον κατώτατο μισθό: 586 ευρώ σε εμάς έναντι 1.250 ευρώ του μέσου όρου της «ΕΕ των 15».
Στα Τάρταρα και οι μέσες ετήσιες αποδοχές των Ελλήνων το 2013: μόνο 22.325 ευρώ εμείς - ούτε τα μισά δηλαδή των μέσων αποδοχών των Ιρλανδών (45.000) και πολύ λιγότερα των Ισπανών (34.000). Ούτε λόγος, φυσικά, για τα 51.000 ευρώ των Αυστριακών ή τα 49.000 των Γάλλων. Μέχρι να μας ρίξουν πάντως στα... 6.500 ευρώ των Βούλγαρων έχουν δρόμο ακόμη! Υπομονή!
http://www.ethnos.gr/

Αλ. Τσίπρας στο στούντιο της ΕΤ3 : Να τους ρίξει ο λαός (Βίντεο)

 

Ο Αλ. Τσίπρας στη συνέντευξη που έδωσε στο στούντιο της ΕΡΤ-3 αναφέρθηκε στο σχέδιο του Σύριζα για έξοδο της χώρας από την κρίση που βασίζεται σε τρεις κυρίως άξονες: αναδιάρθρωση του χρέους, ενέσεις ανάπτυξης και τόνωση της κοινωνικής συνοχής. Ξεκαθάρισε μάλιστα πως δεν θα διστάσει να προβεί σε στάση πληρωμών. Χαρακτηριστικά είπε: «Εμείς θέλουμε να γίνει σε συναινετικό πλαίσιο, αλλά αν δεν δεχτούν θα προχωρήσουμε». Ο πρόεδρος του Σύριζα αναφέρθηκε στο πολιτικό αδιέξοδο που βρίσκεται η κυβέρνηση, καθώς το χρέος δεν είναι βιώσιμο και χαρακτήρισε μυθοπλασία τα όσα είπε ο Πρωθυπουργός για έξοδο από την κρίση. Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει, ακόμα κι αν πάρει αυτοδυναμία,να συνεργαστεί και με άλλα κόμματα της Αριστεράς στη βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας εξόδου από την κρίση.
«Ακόμα και 160 βουλευτές να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ των εκλογών, και πάλι θα επιδιώξουμε συνεργασία. Εμείς θα απευθυνθούμε στα κόμματα της Αριστεράς. Βάση για συνεργασία, θα είναι η ακύρωση του μνημονίου. Εάν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, με τους οποίους έχουμε βασικές διαφορές, θέλουν να στηρίξουν μια κυβέρνηση που θέλει την ακύρωση του μνημονίου, εμείς δεν θα τους πούμε όχι» είπε.
Επανέλαβε επίσης ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αποκαταστήσει τη συνταγματική νομιμότητα στη χώρα καθώς και όσους επλήγησαν από το μνημόνιο. Για το κλείσιμο της ΕΡΤ και τον αγώνα των εργαζομένων της είπε ότι παραμένοντας στις θέσεις τους προστατεύουν την περιουσία του ελληνικού λαού.
http://www.avgi.gr/

"Απάντηση" ΔΝΤ σε Α.Σαμαρά: "Νέο Μνημόνιο & ανάγκη 47 δισ. μέχρι το 2020 !

ΕΤΣΙ "ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ";

Η είδηση σοκάρει και ακυρώνει 100% όσα είπε ο πρωθυπουργός Α.Σαμαράς στην ομιλία του στα εγκαίνια της ΔΕΘ περί "τέλους των Μνημονίων" και "τελευταίας δύσκολης χρονιάς το 2013": Περί τα 47 δισεκατομμύρια ευρώ υπολογίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) το μικτό χρηματοοικονομικό κενό της Ελλάδας για την περίοδο 2015- 2020, σύμφωνα με πληροφορίες τις οποίες επικαλείται το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων!
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, η μικτή ανάγκη νέου δανείου (δηλαδή νέου Μνημονίου)  συνολικού ύψους 46,8 δισ. ευρώ, η οποία περιλαμβάνει το έλλειμμα και την ανάγκη κάλυψης των ελληνικών ομολόγων και δανείων, δεν πρέπει συγχέεται με την ανάγκη για πιθανή επιπλέον χρηματοδοτική βοήθεια προς την Ελλάδα, η οποία είναι άγνωστο σε πιο ποσοστό θα κυμανθεί
Για το 2015, το ΔΝΤ υπολογίζει τις μικτές χρηματοδοτικές ανάγκες σε ύψος 14,4 δισ. ευρώ, με καθαρό κενό 6,5 δισ. ευρώ, το οποίο ως τώρα δεν έχει καλυφθεί, ενώ οι ανάγκες 8,3 δισ. ευρώ για το 2016, έχουν καλυφθεί πλήρως με αμοιβαία χρηματοδότηση.
Δηλαδή για το 2015 υπάρχει ένα "μικρό" κενό 6,5 δισ. ευρώ, ενώ από τώρα μέχρι το τέλος του 2015 υπολογίζεται σε 10 δισ.ευρώ. Πώς θα καλυφθεί (ή καλύτερα πως νομίζουν ότι θα καλυφθεί); Με με νέα μέτρα και νέο Μνημόνιο.
Ο πρωθυπουργός στην ομιλία του δεν έκανε καμία αναφορά για το θέμα.
Γιατί; Έχει εξασφαλίσει 47 δισ. ευρώ μέχρι το 2020; Χωρίς να υπολογίζουμε την επιπλέον χρηματοδοτικής βοήθεια ή οποία μπορεί να είναι και 5 και 10 και 20 δισ. ευρώ...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

  

Το καρτέλ των χρεωκοπημένων στον ύστατο αγώνα...

Του Δημήτρη Χρήστου

Ρίχνοντας μια ματιά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων την Πέμπτη... κόλλησα στα "Νέα" όπου το συμπέρασμα που έβγαλαν από τη διημερίδα του ΙΣΤΑΜΕ για τα 39 χρόνια από την ίδρυση του Σοσιαλιστικού Κινήματος του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν: "Νέα σελίδα για το ΠΑΣΟΚ". Και συμπλήρωναν τον τίτλο: "Μήνυμα ενότητας με τη συμμετοχή δύο πρώην πρωθυπουργών και των ιστορικών στελεχών". Αυτό το πρωτοσέλιδο δεν θα μπορούσε να γίνει ούτε στο "Φως των Σπορ" για τον Ολυμπιακό αν έχανε συνέχεια και ήταν στα πρόθυρα του υποβιβασμού. Σε μια εποχή όπου ο άλλοτε πανίσχυρος οικονομικά και πολιτικά ΔΟΛ είναι οριστικά χρεωκοπημένος, με δανειακές υποχρεώσεις πάνω από 120 εκατομμύρια ευρώ τις οποίες ποτέ δεν θα καταφέρει να αποπληρώσει, αυτού του είδους η βοήθεια στους σαπισμένους του πολιτικού μας συστήματος μεταφράζεται "δώστε (γρήγορα) και σώστε για να βοηθήσω".

• 
  
• Νομίζουν πως η φαυλότητα στη δημόσια διοίκηση αντιμετωπίζεται μόνον με ιδιωτικοποιήσεις. Μπορεί κανείς, από όλους αυτούς, να μας πει πώς θα καταφέρουμε να δημιουργούμε 100.000 θέσεις εργασίας τον χρόνο επί σειρά ετών;

ΟΜΩΣ δεν είναι μόνον ο ΔΟΛ χρεωκοπημένος. Χρεωκοπημένο είναι και το Mega, χρεωκοπημένος είναι και ο όμιλος των μέσων ενημέρωσης της οικογένειας Μπόμπολα (ας είναι καλά η Alpha Bank), ενώ διάφοροι τρακαδόροι μεγάλου και μικρού μεγέθους κρατούν τα μέσα ενημέρωσης που διαθέτουν για την υποστήριξη της κυβέρνησης με μαύρο χρήμα, που χορηγούν διάφοροι διαπλεκόμενοι. Άλλωστε χρεωκοπημένα είναι και τα κόμματα που συγκυβερνούν. Περίπου 130 εκατομμύρια ευρώ οφείλουν στις τράπεζες ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και μάλιστα τα περισσότερα από αυτά στην Αγροτική (την οποία βιάστηκαν να σκοτώσουν) που ουδέποτε θα καταφέρουν να αποπληρώσουν. Όλο αυτό το βρόμικο σύστημα, που οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφή, δυστυχώς καθορίζει ακόμα την πολιτική ατζέντα, με τον εκβιασμό -άλλη λύση δεν υπάρχει.
ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να ομιλεί ο Σημίτης, που επί της οκταετίας του σημειώθηκε η μεγαλύτερη μετατόπιση, ακόμα και της πολιτικής εξουσίας, σε μια χούφτα τυχοδιώκτες κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες; Αυτός και το κόμμα του, που δημιούργησαν τη φούσκα της καταναλωτικής μανίας (και υπερχρέωσης) με το τραπεζικό σύστημα υπό τον κ. Παπαδήμο; Αυτός, που αν του έλεγες ότι εδώ, κάτω από τη μύτη σου, κλέβουν τον δημόσιο πλούτο, απαντούσε: "Όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα"; Αυτός που δεν ένιωσε καμία συνευθύνη για τη λεηλασία των στρατιωτικών δαπανών από τον Άκη (και τις σακούλες του Τσουκάτου με μαύρο χρήμα) και πολλά άλλα κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ; Αυτός που ιδιωτικοποιούσε τις δημόσιες επιχειρήσεις και αντί να αποπληρώνει το δημόσιο χρέος το έριχνε στην αγορά του πελατειακού συστήματος για να κερδίσει τις εκλογές του 2000; Αυτός ο γενναίος καπετάνιος, που ισχυρίστηκε ότι η φούσκα του Χρηματιστηρίου ήταν η καλύτερη απόδειξη της ισχυρής Ελλάδας και, όταν οι δημοσκοπήσεις για τις εκλογές του 2004 έδειξαν ότι θα χάσει, πήδησε πρώτος από το σκάφος για να σωθεί;
ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ να ομιλεί ο τουρίστας βουλευτής Αχαΐας Γιώργος Παπανδρέου, που απολύθηκε νύχτα στις Κάννες από Μέρκελ και Σαρκοζί, με τον Γάλλο πρόεδρο να του λέει "κοντρ λα μουτρ" ότι είναι μαλάκας; Αυτός που εκτέλεσε το σχέδιο δυσφήμησης της χώρας και εισβολής του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη; Αυτός που για τη λίστα Λαγκάρντ έδωσε εντολή να δουν το θέμα, αλλά που ποτέ δεν ρώτησε πώς πάει το θέμα; Όλοι αυτοί που παρέδωσαν ένα μεγάλο κόμμα στον πλέον φαύλο, αριβίστα, οπορτουνιστή πολιτικό της νεότερης πολιτικής ιστορίας και τώρα, ως μεταμελημένοι Λούθηροι, νομίζουν ότι έχουν λύση για το πρόβλημα; Όλοι αυτοί, στην Αρχαία Ελλάδα, θα είχαν εξοστρακιστεί στις Συρακούσες.
ΝΑ ΜΗΝ ξεχάσουμε και τον σύντροφο Μπίστη. Την τρικομματική συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη την παρομοίασε με τον ιστορικό συμβιβασμό Μόρο - Μπερλινγκουέρ! Δεν αισθάνεται καμιά ανάγκη να κάνει απολογισμό του ιστορικού αυτού συμβιβασμού. Νομίζει, όπως και ο συμπαθητικός στους τηλεθεατές Φώτης, πως λέγοντας τι πρέπει και τι δεν πρέπει να γίνει, πως με αυτά τα κοινότοπα που ακούγονται σε όλα τα ελληνικά καφενεία, δίνουν λύση σε μια χώρα ισοπεδωμένη, που χάνει ταχύτατα όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της και χρειάζεται εκ βάθρων ανασυγκρότηση. Νομίζουν, όπως και πολλοί άλλοι, πως η φαυλότητα στη δημόσια διοίκηση αντιμετωπίζεται μόνον με ιδιωτικοποιήσεις. Μπορεί κανείς, από όλους αυτούς, να μας πει πώς θα καταφέρουμε να δημιουργούμε 100.000 θέσεις εργασίας τον χρόνο επί σειρά ετών;
ΚΑΝΕΙΣ δεν σκέφτηκε -για παράδειγμα- γιατί η Εταιρεία Αμυντικών Συστημάτων, αντί να μεγαλουργεί, να προσφέρει αυτάρκεια και ασφάλεια στις Ένοπλες Δυνάμεις, χωρίς υψηλές δαπάνες, να κάνει εξαγωγές και να φέρνει έσοδα στο κράτος, απασχολώντας υψηλής ειδίκευσης επιστημονικό δυναμικό, παρέμεινε καθηλωμένη και απειλείται κατά διαταγή των αφεντάδων με λουκέτο. Τη ίδια στιγμή μάλιστα που η αντίστοιχη της Τουρκίας αναπτύσσεται ραγδαία ως νέα μεγάλη διεθνής βιομηχανική δύναμη με εξαγωγές 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια για το 2013! Δύναμη ικανή να αναπτύξει σύνθετα οπλικά συστήματα εξελιγμένης τεχνολογίας, ιδιαίτερα στον τομέα των ηλεκτρονικών, των ηλεκτρο-οπτικών αισθητήρων και ραντάρ, πυραύλων κάθε κατηγορίας, από μεγάλου βεληνεκούς Cruise SOM μέχρι κατευθυνόμενες ρουκέτες ακριβείας Cirit 2,75in για χρήση από επιθετικά ελικόπτερα. Παράλληλα, η Τουρκία αναπτύσσει κύρια οπλικά συστήματα, όπως άρματα μάχης Altay και επιθετικά ελικόπτερα T-129 Atak/Mangusta σε συνεργασία με ξένες εταιρείες έχοντας ως προαπαιτούμενο τη μεταφορά τεχνολογίας. Για ποιο πατριωτισμό άραγε ομιλούν -κάθε τόσο- οι σύγχρονοι Εφιάλτες;
dchristou52@gmail.com
http://www.avgi.gr/

Όταν καπνίζει ο λουλάς, εσύ Αντώνη μας μιλάς

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός

Όταν καπνίζει ο λουλάς εσύ δεν πρέπει να μιλάς λέει το παλιό ρεμπέτικο. Το οποίο λόγω της νέας εμφάνισης Σαμαρά στη ΔΕΘ θα μπορούσαμε να παραφράσουμε κάπως έτσι: Όταν καπνίζει ο λουλάς, εσύ Αντώνη μας μιλάς.
Τι σχέση έχει θα πείτε ο λουλάς με τον Σαμαρά; Έχει, πώς δεν έχει. Διότι ή έχει καταπιεί ολόκληρο το λουλά ο πρωθυπουργός για να λέει τόσα κουλά ή πιστεύει ότι είμαστε εμείς υπό την επήρεια του λουλά και άρα έτοιμοι να δεχτούμε, να καταπιούμε και να χωνέψουμε όλα τα λωλά.
Τον ακούς και αναρωτιέσαι εν ολίγοις αν έχεις μεταφερθεί εσύ από τον πραγματικό κόσμο στον κόσμο του λουλά, ή κατοικοεδρεύει εκεί μονίμως ο ίδιος -μέσα σε φούμες, φούμαρα και ουσίες. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Διότι τι να σκεφτείς όταν σου λέει ότι πάμε καλά, η Ελλάδα γίνεται ανταγωνιστική και ξανά προς τη δόξα τραβά;
Τι να υποθέσεις όταν σου λέει σοβαρά-σοβαρά ότι το ανύπαρκτο, ταχυδακτυλουργικό πλεόνασμα, που ανακοινώθηκε προχτές στα 2,6 δις και στη ΔΕΘ το έκοψε ο ίδιος στο 1,1 δις θα διατεθεί για να μας δώσει επιδόματα θέρμανσης και φιλανθρωπίας;
Τι να κάνεις όταν σου λέει για σαρωτικές μεταρρυθμίσεις και για μια νέα Ελλάδα και για μια νέα οικονομία και για μια νέα σελίδα;
Πώς να αντιδράσεις όταν ανακατεύει τη Ρεπούση με τη νέα Ελλάδα του, τα θρησκευτικά με την ανταγωνιστικότητα, την πατρίδα με τα ελλείμματα και τη μνήμη με τα μνημόνια;
Και βέβαια σε ποιο τοίχο να χτυπήσεις το κεφάλι σου όταν εξισώνει την αριστερά με τους ναζί, τον Κασιδιάρη με τον Γλέζο, τους γιους των θυμάτων με τους απογόνους των θυτών;
Ο λουλάς είναι η μόνη εξήγηση. Ο λουλάς είναι και η μόνη λύση για πολλούς που σιτίζονται στο στρατόπεδο της μνημονιακής χαράς. Έτσι καταφέρνουν να ζουν σε ένα κόσμο δικό τους, σε ένα παράλληλο σύμπαν, με την ελληνική σημαία να κυματίζει πάνω από τα κεφάλια τους, τα ευρώ να τρέχουν από τα μπατζάκια μας, τους ξένους να στέκονται προσοχή μπροστά στην ελληνικότητα του Σαμαρά και τους Έλληνες να βαδίζουν προς τα πεπρωμένα της φυλής με τον Σαμαρά μπροστά, τον Στουρνάρα εκ δεξιών του και τον Βενιζέλο εξ αριστερών του.
Υπάρχει βέβαια και η πραγματικότητα. Το ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι, τα εκατομμύρια των φτωχών, το μαύρο της ΕΡΤ, τα νοσοκομεία και τα σχολεία που κλείνουν, η τρόικα που έρχεται μεθαύριο για να βάλει χέρι στην αμυντική βιομηχανία και λουκέτο σε μερικές ακόμα δημόσιες επιχειρήσεις. Να πετάξει με τη βοήθεια του Σαμαρά στον Καιάδα μερικές ακόμα χιλιάδες ανθρώπους.
Ε και; Ας υπάρχουν όλα αυτά. Ο λουλάς ακριβώς γι” αυτό χρειάζεται, για να ομορφαίνει την άσχημη πραγματικότητα. Και είτε καπνίζει τις ευωδιαστές του φιλοδοξίες, είτε την προσήλωσή του στη Μέρκελ, είτε τα παλιά του λάθη που δεν έγιναν πάθη, ένα είναι το σίγουρο πλέον για τον πρωθυπουργό μας: Θέλει να εγκαταστήσει πάνω από την Ελλάδα ένα τεράστιο λουλά, να τον καπνίζουμε όλοι, να τα βλέπουμε όλοι όλα ρόδινα όπως αυτός και να μπορεί να διατάζει τον καθένα από μας: Όταν καπνίζει ο λουλάς εσύ δεν πρέπει να μιλάς.
Τι να πούμε κι εμείς; Άναψτονε ρούφατονε, Αντώνη μας…

Τσίπρας: Αν εξωθηθώ σε μονομερή ενέργεια δεν θα διστάσω

Τη βεβαιότητα ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία θα γίνει δεκτή και από το Βερολίνο και από τους δανειστές εκφράζει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», υποστηρίζοντας πως για να γίνει βιώσιμο το χρέος χρειάζεται «κούρεμα» 40-50% «που θα φέρει το χρέος στην τάξη του 85-90% του ΑΕΠ, δηλαδή εκεί που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος». Ο κ. Τσίπρας τονίζει πως, παρόλο που δεν το επιθυμεί, αν εξωθηθεί σε μονομερή ενέργεια όπως η στάση πληρωμών, δεν θα διστάσει, ενώ σημειώνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «το ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής».

 Εξάλλου, όπως σημειώνει, η μείωση του χρέους σε συνδυασμό με τον τερματισμό της λιτότητας και ένα σχέδιο άμεσων δημόσιων και αναπτυξιακών επενδύσεων, θα σηματοδοτούσε την έξοδο από την κρίση και την ταχεία ανάκαμψη. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζει ακόμη πως μόνη λύση είναι να ανακοπεί η ανεξέλεγκτη ύφεση και να απαλλαγεί η χώρα από την πολιτική των μνημονίων. 
Όπως λέει, κανείς δεν μπορεί να μας αποβάλλει από το ευρώ και σημειώνει πως «ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, θα έχει σαφή λαϊκή εντολή να απαλλάξει τη χώρα από το μνημόνιο».
Ο λόγος για τον οποίο ο κ. Τσίπρας θεωρεί πως οι δανειστές και η γερμανική κυβέρνηση θα δεχθούν την πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, είναι επειδή αυτή αποτελεί τον «μόνο ρεαλιστικό και βιώσιμο δρόμο για την έξοδο από την κρίση, καθώς όλα όσα μέχρι σήμερα εφαρμόζονταν έχουν αποτύχει παταγωδώς». «Οι ίδιοι οι δανειστές έχουν αναθεωρήσει ήδη μέχρι σήμερα τρεις φορές την αρχική σύμβαση του 2010 και το χρέος είναι και σήμερα μη βιώσιμο», υπογραμμίζει.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στο «πάγωμα» των τόκων για μια τετραετία με βάση ρήτρα ανάπτυξης, ενώ εκτιμά πως θα γίνει αποδεκτή η πρόταση γιατί δεν συμφέρει τους δανειστές να διακινδυνεύσουν τη συνοχή της Ευρωζώνης.
«Η Ελλάδα δεν είναι Κύπρος»,  λέει ο κ. Τσίπρας στην παρατήρηση ότι το αρχικό «όχι» των Κυπρίων στη συνέχεια μετατράπηκε σε πλήρη υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε νέο ούτε άλλο ΠΑΣΟΚ. Είναι ώριμο τέκνο της ανάγκης και της οργής. Εκφράζει την οργή του κόσμου για την αποτυχία του φθαρμένου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης, αλλά και την ανάγκη της εποχής για ριζική αλλαγή πορείας και για κοινωνικούς μετασχηματισμούς».
Αφού σημειώνει ότι η κοινωνία «βράζει», προβλέπει ότι θα εκφράσει την αγανάκτησή της τη χρονική στιγμή που θα είναι πεισμένη ότι θα έχει πολιτικό αποτέλεσμα.
Τέλος, επισημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει ο πόλος συσπείρωσης μιας ευρύτατης πλειοψηφίας και σημειώνει πως «όσο πιο ισχυρός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο ισχυρότερος θα είναι ο λαός».
http://tvxs.gr/

Παρά τις διαβεβαιώσεις Σαμαρά «Κούρεμα» συντάξεων και εφάπαξ

Οχι νέα μέτρα, μόνο νέες περικοπές στις παροχές του ασφαλιστικού συστήματος… Παρά τις διαβεβαιώσεις που έδωσε ο πρωθυπουργός από το βήμα της ΔΕΘ, όλα δείχνουν πως έχει δρομολογηθεί «κούρεμα» συντάξεων και εφάπαξ. Σύμφωνα με πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ, στην εφημερίδα «Το Βήμα της Κυριακής«, οι κύριες συντάξεις, τα εφάπαξ, οι επικουρικές και γενικότερα οι παροχές των ασφαλιστικών ταμείων θα μειωθούν προκειμένου να καλυφθούν τα εκρηκτικά ελλείμματα του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος.
Η μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών λόγω των προβλημάτων ρευστότητας που αντιμετωπίζουν οι περισσότερες εταιρείες και επιχειρήσεις που παραμένουν ζωντανές είναι η ρίζα του κακού. Η Τρόικα δεν θέλει να καλυφθούν οι «τρύπες» στο ασφαλιστικό σύστημα από τον κρατικό προϋπολογισμό και ζητά να γίνει η διόρθωση «από μέσα», να πληρώσουν δηλαδή οι ασφαλισμένοι.

Μέρες Αδέσποτες

Είχα κάμποσο καιρό να κατέβω προς το κέντρο της πόλης. Πήρα τους δρόμους έτσι, χωρίς να θέλω να πάω απαραίτητα κάπου συγκεκριμένα. Πέρασα από τα στέκια τα παλιά, τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί ήταν τότε που ήμουν αρκετά πιο νέος. Για έναν περίεργο λόγο, θυμόμουν με λεπτομέρεια ποιες διαδρομές έπρεπε να ακολουθήσω, δεν χάθηκα ούτε στιγμή, αν και διαπίστωσα ότι είναι πολλά εκείνα που έχουν αλλάξει μετά από τόσα χρόνια. Τελικά είναι
φοβερό πράγμα η μνήμη. Ειδικά αν την έχεις λιγάκι ενισχυμένη όπως εγώ. Έτσι και τώρα. Θυμήθηκα ακόμα και τις πιο καλά κρυμμένες γωνιές των δρόμων, τα ασπρόμαυρα μάρμαρα στις πλατείες, τα περίεργα εκείνα σχήματα πάνω στο φθαρμένο ξύλο από τα παγκάκια στο πάρκο. Μέχρι και μερικές φυσιογνωμίες αναγνώρισα αμέσως με το που τις συνάντησα, καθώς περνούσα έξω από σπίτια, πάγκους και μαγαζιά. Δεν έχει σημασία που κανείς τους δεν κατάλαβε ποιος ήμουν, είναι όλοι τους δικαιολογημένοι, περάσαν τα χρόνια, οι άνθρωποι μεγάλωσαν, ασπρίσαν τα μαλλιά τους, άλλοι δεν έχουν καν πια μαλλιά, μεγάλωσα και εγώ, άλλαξα, άλλαξε ακόμα και αυτή η ίδια η γειτονιά, είναι λογικό λοιπόν που κανένας τους δεν μου έκανε έστω ένα νόημα, ένα σινιάλο, για να δείξει ότι με ξέρει. Τι και αν μερικές φορές κοντοστάθηκα επίτηδες έξω από την πόρτα τους, τι κι αν μπήκα μπροστά τους την ώρα που βγαίναν βόλτα με τα παιδιά τους, τι κι αν έκανα πως φωνάζω, πως τάχα κάτι μου είχε συμβεί. Όχι μόνο δεν τους ένοιαξε. Ήταν λες και τους ενοχλούσα, έτσι όπως με παραμέριζαν. Ουστ!  
Πως αγρίεψαν έτσι όλοι. Γέμισε η περιοχή από ανθρώπους που είναι λες και έχουν όλοι τους το ίδιο πρόσωπό. Λες και έφυγε το χαμόγελο από τα χείλη τους, λες και δεν έχουν πια καμία άλλη έκφραση παρά μόνο την έκφραση κάποιου που έπαψε να εκφράζεται. Κοιτάζονται σπάνια μεταξύ τους όταν μιλάνε, τις περισσότερες φορές ούτε καν μιλάνε. Κι ύστερα από λίγο, το βλέμμα τους χάνεται, φεύγει σε διαφορετικές κατευθύνσεις, λες και ξεχνιούνται, λες και ξεχνάνε ποιοι είναι, που βρίσκονται, γιατί βρίσκονται, από πότε βρίσκονται εκεί. Μπερδεύουν τα βήματά τους, σκοντάφτουν και ξανασηκώνονται, σκουπίζοντας τα ματωμένα χέρια τους από ρούχα άσπρα γεμάτα τρύπες και λίγο αργότερα ουρλιάζουν, μαλλιοτραβιούνται, κάνουν λες και δεν αναγνωρίζουν αυτόν που έχουν δίπλα τους, αυτόν με τον οποίο μόλις πριν λίγο ήταν αγκαλιά, περίεργα πράγματα, είναι λες και όλοι τους ονειρεύονται ξύπνιοι. Μερικοί από αυτούς έρχονται προς το μέρος μου, μου μιλάνε χωρίς να με ξέρουν, μου πιάνουν κουβέντα, μου λένε λέξεις που είναι μπερδεμένες και που δεν καταλαβαίνω και απλώνουν τα χέρια τους προς το πρόσωπό μου και είναι λες και με παρακαλάνε να τους δώσω λίγη προσοχή, έτσι όπως με περιεργάζονται με τα θολωμένα τους μάτια. Και λίγο μετά, πέφτουν στα γόνατα και με ικετεύουν να τους βοηθήσω ενώ έχω μείνει να παρατηρώ ένα-ένα τα δάκρυα που κυλάνε πάνω στα μάγουλά τους. Και έτσι όπως κλαίνε, βγάζουν κραυγές πνιχτές, κραυγές που τις ακούς κι ας βγαίνουν από στόματα κλειστά. Σαν κλάμα σκύλου.
Η αλήθεια είναι ότι τρόμαξα στ’ αλήθεια με όλα αυτά κι έκανα να απομακρυνθώ από εκείνους τους παράξενους και ανήμπορους τύπους. Πήγα παραπέρα, και άρχισα να χάνομαι μέσα σε πιο απόμερα στενά, δίπλα από κάδους σκουπιδιών, κάτω από σκάλες σάπιες, ετοιμόρροπες. Προχώρησα γοργά και προσπέρασα τοίχους ζωγραφιστούς και κτίρια με τζαμαρίες μεγάλες που όταν έκανες να κοιτάξεις πάνω τους, έβλεπες μονάχα το είδωλό σου, μιας και στο εσωτερικό τους δεν υπήρχε τίποτα άλλο παρά μόνο το κενό. Έτσι όπως περιπλανιόμουν αμέριμνος, ένιωσα να μπλέκονται τα πόδια μου με τα πόδια ενός τύπου που είχε ξαπλώσει στο πεζοδρόμιο, πάνω σε μερικά βρεγμένα χαρτόνια και είχε τυλιχτεί από τα νύχια μέχρι το κεφάλι, τόσο που δεν μπορούσες να διακρίνεις καν τα χαρακτηριστικά του, αν ήταν άντρας, αν ήταν γυναίκα, αν ήταν άνθρωπος, αν ήταν ζώο τυλιγμένο. Μόλις τον πάτησα, πετάχτηκε απότομα και αμέσως κουλουριάστηκε σε μια γωνιά, με το κορμί του να τρέμει λες και ένιωσε κάποιον τρόμο μεγάλο, λες και είχε να φάει για ημέρες, δεν ξέρω, μόνο τα μάτια του μπόρεσα να δω μέσα από τη βρώμα, έτσι όπως ανοιγόκλεινε αργά τα τρομαγμένα βλέφαρά του. Κι αυτός ο τρόπος που με κοίταζε, πρώτη μου φορά έβλεπα άνθρωπο να κοιτάζει έτσι, σαν σκυλάκι φοβισμένο, από εκείνα που έχουν ένα βλέμμα μόνιμα θλιμμένο. Πιο κάτω, παραπάτησα πάλι κι έπεσα πάνω σ’ έναν ακόμα τέτοιο. Και σ’ έναν ακόμα. Και σ’ έναν ακόμα. Και σ’ έναν ακόμα. Ήταν τόσοι πολλοί. Και τόσο ίδιοι. Σαν αγέλη.
Έβαλα τα δυνατά μου και έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να γλιτώσω. Βγήκα και πάλι στην ελεύθερη, μεγάλη λεωφόρο κι έκανα μια στάση να ηρεμήσω λίγο από το συνεχόμενο λαχανητό. Είχα αρχίσει να διψάω ύστερα από όλη αυτήν την περιπλάνηση αλλά εκεί που βρέθηκα δεν υπήρχε κανείς τριγύρω να μου δώσει λίγο νερό, ψυχή δεν έβλεπες, λες και όλοι είχαν εξαφανιστεί, λες και πήγανε όλοι μαζί για ύπνο, ούτε αυτοκίνητα έβλεπες να κινούνται, ούτε να περπατάει κανείς. Εκμεταλεύτηκα αυτήν την απουσία και σωριάστηκα για λίγο στην άσφαλτο να πάρω μιαν ανάσα, να ξεκουραστώ. Έτσι όπως ηρεμούσα, άκουσα από τη μια μεριά να έρχονται ποδοβολητά λες και τρέχανε μαζί άνθρωποι χιλιάδες, φωνές ακούστηκαν βγαλμένες ταυτόχρονα από τα στόματα, όλες με τον ίδιο το ρυθμό, έτσι καθώς μεγάλωνε η έντασή τους και με πλησιάζανε ολοένα. Από την άλλη την πλευρά είδα να έρχονται άνθρωποι που είχαν όλοι την ίδια φορεσιά και φορούσαν όλοι το ίδιο κράνος και κρατούσαν όλοι το ίδιο κομμάτι γυαλί και είχανε όλοι την ίδια σειρά και βήμα ίδιο. Σε λίγο, χωρίς να το υποψιαστώ, από το πουθενά, βρέθηκα ανάμεσα σε αυτούς που ήρθαν από τη μια πλευρά του δρόμου και που ορμήξανε σε αυτούς που ερχόντουσαν από την άλλη και δεν μπορούσα να βρω τρόπο να ξεμπλέξω από όλο αυτό το πλήθος, έτσι όπως όλοι έτρεχαν και έπαιρναν φόρα και έπεφτε ο ένας πάνω στον άλλο. Ξάφνου, ένιωσα καπνό που μου έκαιγε το λαιμό και τη μύτη και τα μάτια. Κι άρχισα να δακρύζω χωρίς να το θέλω. Με το ζόρι.
Δεν είναι κατάσταση αυτή. Όταν ηρέμησε ο πανικός, πήρα την απόφαση να φύγω, να γυρίσω στο σπίτι μου. Κόντευε πλέον να νυχτώσει. Μου πήρε ώρα να επιστρέψω πίσω αλλά τα κατάφερα, παρά την εξάντλησή μου. Επειδή ήξερα καλά τους δρόμους πήγα από τον συντομότερο. Πέθαινα και της πείνας. Μα, όταν έφτασα, το σπίτι ήταν άδειο και η πόρτα ανοιχτή. Πολλή ησυχία έπεσε εδώ πέρα. Μήπως ανησύχησαν και είπαν να με ψάξουν; Ούτε φαγητό βλέπω να είναι έτοιμο, ακόμα και αυτό το πιάτο μου αδειανό είναι. Ανυπομονώ να βρω τον καλό μου φίλο να του πω όσα είδα και άκουσα σήμερα! Είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου, χωρίς υπερβολές. Είναι εδώ όποτε τον χρειαστώ, θα τρέξει να δει αν μου έλειψε τίποτα, αν έχω φάει, αν έχω κοιμηθεί, αν είμαι ήρεμος κι ευτυχισμένος. Θα παίξουμε, θα τρέξουμε, θα κάνουμε τρέλες και κόλπα ωραία και στο τέλος θα μου δώσει ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο. Μα που έχει πάει; Και τι είναι όλα αυτά τα σχηματισμένα βήματα στον χωματένιο δρόμο; Θα τα ακολουθήσω από ένστικτο για να δω που βγάζουν. Που ξέρεις, ίσως τον βρω έτσι. Κι όλο πάω και πάω και ακολουθώ τα χνάρια με όλες μου τις αισθήσεις, μέχρι στη μύτη μου νιώθω τη μυρωδιά από τα ρούχα του, από το κορμί του. Κι ολοένα πλησιάζω. Κι ολοένα τον νιώθω δίπλα μου. Μα δεν τον βλέπω! Το μόνο που βλέπω είναι λουλούδια και ένα μικρό βουνό από χώμα και έναν σταυρό επάνω του. Σαν να τον ακούω μέσα στο έδαφος. Μάλλον θα κρύφτηκε για να μου κάνει έκπληξη. Θα κάτσω εδώ. Όλη τη νύχτα αν χρειαστεί. Και θα γαβγίζω δυνατά. Μήπως και φανεί.
Και θ’ ακούγεται το γάβγισμα σαν κλάμα.                                                                                            

Panos Muchteros TA KAKΩΣ KEIMENA

Ο Α. Σαμαράς στην χώρα των θαυμάτων. Του Στέλιου Κούλογλου

Τελικώς η σύγκλιση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχει προχωρήσει πολύ: ακόμη και η πρωθυπουργική ομιλία στην Θεσσαλονίκη ξεκίνησε “ώρα ΠΑΣΟΚ”, δηλαδή με μια ώρα καθυστέρηση, όπως τις παλιές καλές εποχές. Μάλιστα οι ομοιότητες με την εποχή της “ευημερίας με πήλινα πόδια”, με την οποία τα έβαλε ο πρωθυπουργός στην αρχή της ομιλίας του, δεν σταματούν εδώ. Οι προκάτοχοι του χρησιμοποιούσαν το βήμα της Διεθνούς Εκθεσης για να μοιράσουν παροχές και υποσχέσεις, ο κ. Σαμαράς αποθέωσε το “σύστημα του ΘΑ”: μίλησε για κάποια άλλη χώρα που κερδίζει και υποσχέθηκε ότι το 2021, στα 200 χρόνια από την επανάσταση, η Ελλάδα θα έχει κυριολεκτικά απογειωθεί.

Υπάρχουν βέβαια και διαφορές με τις εξορμήσεις στις ΔΕΘ και την παροχολογία των προηγούμενων πρωθυπουργών, από τους οποίους ο κ. Σαμαράς εξαίρεσε τον Κώστα Καραμανλή,για να μην του τη πέσουν οι Καραμανλικοί. Οπως και πέρυσι, ο πρωθυπουργός απέφυγε την καθιερωμένη συνέντευξη τύπου και δικαιολογημένα: τι να πεις όταν ακόμη και ο ΣΕΒ βγαίνει και λέει ότι δεν αντέχουμε άλλο; Ποιος μπορεί σοβαρά να υποστηρίξει ότι η Ελλάδα είναι πλέον υπολογίσιμη δύναμη διεθνώς, όταν ακόμη και μια απλή οικονομική απόφαση της κυβέρνησης χρειάζεται να εγκριθεί από την τρόικα:
Θα αρκούσε μια απλή δημοσιογραφική ερώτηση για να αναδείξει το χάσμα ανάμεσα στην σκληρή πραγματικότητα και την Disneyland που περιέγραψε ο κ. Σαμαράς, μιλώντας στο “επίνειο ολόκληρης της βαλκανικής ενδοχώρας”, όπως υποσχέθηκε ότι θα φτιάξει την Θεσσαλονίκη. Ανάμεσα στα κυβερνητικά επιτεύγματα η ύφεση, που “είναι για πρώτη φορά μικρότερη απ' ότι είχαν υπολογίσει” την ώρα μάλιστα που“υπάρχουν ενδείξεις ότι η ανεργία φρέναρε”! Και όλα αυτά ενώ η Ελλάδα παρουσιάζει “το μεγαλύτερο κυκλικό πλεόνασμα σε όλη την Ευρώπη” !
Η παραμύθα “είμαστε πρώτοι σε όλη την Ευρώπη” μπορεί να περάσει ευκολότερα στο κομματικό ακροατήριο που συνήθως παρακολουθεί αυτές τις ομιλίες. Αν και αυτή την φορά- κι εδώ πρόκειται για μια ακόμη διαφορά με τις προηγούμενες τελετές- τα χειροκροτήματα ήταν αραιά και πολύ χλιαρά. Ορισμένοι από τους παρευρισκόμενους έχουν δουλέψει κάποια στιγμή στην ζωή τους ή εξακολουθούν και εργάζονται. Και όσοι έχουν επαφή με την πραγματική οικονομία, γνωρίζουν ότι τα πράγματα είναι οριακά.
Στα ενδιαφέροντα σημεία της ομιλίας περιλαμβάνεται η έννοια της “ελάφρυνσης του χρέους”, την οποία σύμφωνα με τον κ. Σαμαρά έχουν υποσχεθεί οι εταίροι και δανειστές καθώς και το θέμα των πλειστηριασμών, για το οποίο ο πρωθυπουργός είπε ότι δεν θα αφορούν την πρώτη κατοικία(ο κ. Στουρνάρας παρακολουθούσε σιωπηλός).
Το πολιτικό μέρος της ομιλίας παρουσιάζει περισσότερο ενδιαφέρον, καθώς ανέδειξε την αγωνία της ΝΔ για τους ψηφοφόρους που εξακολουθεί να χάνει προς όφελος των νεοναζί. Ο κ. Σαμαράς αναφέρθηκε στους νεοναζί με ένα είδος αμηχανίας("τι να πει κανείς για τους νεοναζί") στους οποίους καταλόγισε ότι “μόνο με την παρουσία τους βλάπτουν την Ελλάδα”, αποφεύγοντας όμως να ασκήσει κριτική στις ρατσιστικές και ξενοφοβικές θέσεις τους. Αντίθετα, μιλώντας συνεχώς για τους λαθρομετανάστες και την θρησκεία, επεδίωξε να υιοθετήσει την ακροδεξιά πλατφόρμα.
Τον σκοπό της απόσπασης ακροδεξιών ψηφοφόρων εξυπηρετούσαν επίσης τα συγχαρητήρια στο Λιμενικό και την Αστυνομία, όπου οι νεοναζί είναι εξαιρετικά δημοφιλείς καθώς και ο ισχυρισμός σύμφωνα με τον οποίο η κυβέρνηση, κρατώντας σκληρή διαπραγματευτική στάση απέναντι στην τρόικα, απέφυγε τις μειώσεις στους μισθούς των ένστολων. Ακόμη και την Μακεδονία θυμήθηκε ο κύριος Σαμαράς, ανέβαζόντας σε μια κορόνα τους τόνους, για να μην δοθεί προσοχή στην περίτεχνη διατύπωση: “δεν διαπραγματευόμαστε την  ιστορική ταυτότητα της ελληνικής Μακεδονίας”.(απ' ότι φαίνεται υπάρχει και άλλη). Χωρίς καμία αναφορά στο θέμα της ονομασίας. Για έναν άνθρωπο που πριν 20 χρόνια έσυρε την χώρα σε μια πρωτοφανή διπλωματική ήττα ακριβώς για το όνομα της γειτονικής χώρας, η αλλαγή είναι εντυπωσιακή.
Οπως έχει αποδειχθεί, η τακτική υιοθέτησης της πλατφόρμας της Χρυσής Αυγής την δυναμώνει, αλλά αυτό δεν είναι το μόνο πολιτικό “φάουλ” της ομιλίας. Ακόμα πιο σημαντικό είναι η επαναφορά της θεωρίας των δύο άκρων, την οποία οποία ο κ. Σαμαράς επαναλάμβανε συνεχώς, αδιαφορώντας για την ζημιά που προκαλεί στην δημοκρατία η ταύτιση των νεοναζί και της αριστεράς, στην οποία έστρεψε και τα περισσότερα πυρά του. 
Στο Μαξίμου έχουν φαίνεται καταλήξει ότι 3 είναι οι βασικοί πολιτικοί και εκλογικοί πόλοι, που θα προσελκύσουν τους ψηφοφόρους: η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή. Το γεγονός ότι, παρά την επιθυμία του κ. Βενιζέλου, ο κ. Σαμαράς απέφυγε να πει ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία, είναι ίσως προμήνυμα πολιτικών εξελίξεων. Θα μπορούσε να είναι και ρεαλισμός, αλλά που να βρεθεί κάτι τέτοιο σε μια ομιλία πρωθυπουργού στην χώρα των θαυμάτων;
http://tvxs.gr/

Ειρηνοδικείο Πάρου: Απόφαση καταπέλτης κατά των τραπεζών και της συμβολής τους στην υπερχρέωση των πολιτών

Μία εξαιρετική απόφαση του Ειρηνοδικείου Πάρου βάζει τα πράγματα στη θέση τους όσον αφορά τη συμβολή των Τραπεζών στην υπερχρέωση των πολιτών και τις επιθετικές πρακτικές προώθησης των προϊόντων τους κατά το παρελθόν.

Οι τράπεζες δεν είναι άμοιρες ευθυνών…….. η εν λόγω πιστώτρια, θα μπορούσε να αρνηθεί τη δανειοδότηση της αιτούσας, εφόσον διαπίστωνε ότι ήταν μειωμένης πιστοληπτικής ικανότητα….. αντιθέτως …… δόθηκε στην αιτούσα το ως άνω στεγαστικό δάνειο, εκ 250.000 ελβετικών φράγκων αποβλέποντας στα πρόσκαιρα οφέλη από αυτήν και συντελώντας έτσι στην υπερχρέωση της. 

Μία εξαιρετική απόφαση [PDF] του Ειρηνοδικείου Πάρου βάζει τα πράγματα στη θέση τους όσον αφορά τη συμβολή των Τραπεζών στην υπερχρέωση των πολιτών και τις επιθετικές πρακτικές προώθησης των προϊόντων τους κατά το παρελθόν. 

 

Ειδικότερα, η αιτούσα είναι κάτοικος Αντιπάρου με μηνιαίο μισθό 460 ευρώ περίπου. Η οφειλή της ανέρχεται στο ποσό των 273.869,23 ευρώ και έχει στην κυριότητά της διώροφη κατοικία που αποτελείται από ισόγειο επιφανείας 99,96 τ.μ., πρώτο όροφο επιφανείας 97,44 τ.μ. και υπόγειο (αποθήκη) 122,36 τ.μ., σε οικόπεδο έκτασης 704,60 τ.μ., που βρίσκεται στην Αντίπαρο. Περαιτέρω η αιτούσα είναι άγαμη  και λόγω της εργασίας της, διαμένει φιλοξενούμενη στην Αθήνα, το δε εισόδημά της που ανέρχεται στο ποσό των 460 ευρώ μηνιαίως μόλις που επαρκεί για την διαβίωσή της, με αποτέλεσμα να περιέλθει σε μόνιμη και διαρκή αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρεών της.

 

Το Δικαστήριο έκρινε πως «αδυναμία  συνιστά όχι απαραίτητα κάποιο έκτακτο γεγονός όπως π.χ. πρόβλημα υγείας, αλλά και άλλοι παράγοντες, όπως αστοχία σχετικά με τις οικονομικές δυνατότητες του δανειολήπτη, ατυχείς προγραμματισμοί, επιθετικές πρακτικές προώθησης των πιστώσεων, εισοδηματική στενότητα, υψηλά επιτόκια κλπ. Η αδυναμία της αιτούσας στη συγκεκριμένη περίπτωση, κρίνεται μόνιμη λαμβανομένης υπόψη της οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα, του υψηλού ποσοστού ανεργίας των πολιτών, του χαμηλού ύψους των μηνιαίων αποδοχών των εργαζόμενων. Γεγονότων γνωστών σε όλους, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο κατ΄ εφαρμογή του άρθρου 336 Κ.Πολ.Δ.».

 

Η ένσταση περί δόλιας περιέλευσης της αιτούσας σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής των οφειλών της, η οποία θεμελιώνεται στη μεγάλη δυσαναλογία μεταξύ των υποχρεώσεων που αναλάμβανε και των εισοδημάτων της απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμη, διότι ο δόλος πρέπει να αναφέρεται στο χρονικό σημείο μετά την ανάληψη του χρέους και όχι στο χρόνο σύναψης της δανειακής σύμβασης.

 

«Εκτός αυτού, μόνο οι πιστωτές βαρύνονται με την απόδειξη του ισχυρισμού αυτού και στη συγκεκριμένη περίπτωση η καθ΄ ης, δεν προσκόμισε κανένα σχετικό αποδεικτικό στοιχείο. Επιπλέον ο δανειολήπτης, ο οποίος αιτείται τη λήψη δανείου, δεν έχει τη δυνατότητα να υποχρεώσει τον πιστωτή να αποδεχθεί την πρότασή του. Ιδιαίτερα, τα πιστωτικά ιδρύματα έχουν τη δυνατότητα – εκτός από την έρευνα των οικονομικών των οικονομικών στοιχείων του αιτουμένου του δάνειο (μέσω εκκαθαριστικών, φορολογικών δηλώσεων και βεβαιώσεις αποδοχών) – να διαπιστώσουν αν υπάρχουν άλλες δανειακές υποχρεώσεις του σε άλλα πιστωτικά ιδρύματα ή την εν γένει οικονομική του συμπεριφορά (ύπαρξη ακάλυπτων επιταγών) μέσω του διατραπεζικού συστήματος «Τειρεσίας» και αναλαμβάνουν την ευθύνη της χορήγησης ή μη των δανείων που τους ζητούνται. Έτσι, η εν λόγω πιστώτρια, θα μπορούσε να αρνηθεί τη δανειοδότηση της αιτούσας, εφόσον διαπίστωνε ότι ήταν μειωμένης πιστοληπτικής ικανότητας και δε θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις δανειακές υποχρεώσεις της. Δολιότητα θα μπορούσε να υπάρξει μόνο αν ο δανειολήπτης εξαπάτησε τους υπαλλήλους της Τράπεζας, προσκομίζοντας πλαστά στοιχεία ή αποκρύπτοντας υποχρεώσεις του που για οποιοδήποτε λόγο δεν έχουν καταχωρηθεί στις βάσεις δεδομένων που αξιοποιούν οι τράπεζες για την οικονομική συμπεριφορά των υποψήφιων πελατών τους, περιστατικά που δε συντρέχουν στη συγκεκριμένη. Παράλληλα, οι τράπεζες δεν είναι άμοιρες ευθυνών, αφού στα πλαίσια της επιθετικής πρακτική προώθησης πιστώσεων των τραπεζών και του μεταξύ τους ανταγωνισμού που κυριάρχησε κατά τα τελευταία χρόνια στο τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, δόθηκε στην αιτούσα το ως άνω στεγαστικό δάνειο, εκ 250.000 ελβετικών φράγκων αποβλέποντας στα πρόσκαιρα οφέλη από αυτήν και συντελώντας έτσι στην υπερχρέωση της. Επιπλέον ο δανειολήπτης δεν έχει καμία εξουσία διαμόρφωσης ή τροποποίησης των όρων των δανειακών συμβάσεων που συνάπτονται με τις τράπεζες αφού πρόκειται για συμβάσεις προσχωρήσεως, σε εκτέλεση των οποίων αυτές (τράπεζες) - αφού εκτιμούσαν ορισμένες παραμέτρους στο πρόσωπο του δανειολήπτη και βαθμολογούσαν την πιστοληπτική τους ικανότητα, - χορηγούσαν το τραπεζικό προϊόν. Εντούτοις, με επίκληση της ίδιας σύμβασης, σήμερα οι Τράπεζες μεταστρέφουν την άποψη τους και προβάλλουν – αβάσιμα όμως – δολιότητα του δανειολήπτη».

 

Με βάση τα προελεχθέντα, το Δικαστήριο έκρινε ότι συντρέχουν στο πρόσωπο της αιτούσας οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή της στη ρύθμιση του νόμου 3869/2010. Ως εκ τούτου όρισε μηδενικές καταβολές έως την έκδοση οριστικής απόφασης και νέα δικάσιμο για επαναπροσδιορισμό τυχόν μηνιαίων καταβολών την 10η Νοεμβρίου 2014.

Δείτε την απόφαση πατώντας ΕΔΩ

Δημήτριος Αναστασόπουλος 

Δικηγόρος, LL.M.

 

 

Προς απεργία διαρκείας οι καθηγητές στα σχολεία

Μαζική συμμετοχή στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ

Προς απεργία με διάρκεια προσανατολίζονται οι αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων των καθηγητών στα γυμνάσια και τα λύκεια, ενώ μια σειρά σύλλογοι δασκάλων στα σχολεία προτείνουν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο αντιδρώντας στα σχέδια περικοπών, απολύσεων και κλεισιμάτων της κυβέρνησης. Η απεργία έκοψε το νήμα του 66% των απαιτούμενων ψήφων από τις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ.

Υπέρ των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών, με ενδιάμεσες γενικές συνελεύσεις, ψήφισαν 53 από τις 59, σε σύνολο 88 ΕΛΜΕ πανελλαδικά. Υπέρ του πλαισίου αιτημάτων ψήφισαν 54 από τις 59 ΕΛΜΕ, ποσοστό 98,2%. Από τους 438 ψήφους των ΕΛΜΕ, η απεργία συγκεντρώνει μέχρι στιγμής 303, ποσοστό 93,5%, αναφέρει η ανακοίνωση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων Συσπειρώσεων Κινήσεων ΔΕ.

Οι ΕΛΜΕ ψήφισαν, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, υπέρ της απεργίας αντιδρώντας στο μέτρο της διαθεσιμότητας στον χώρο της εκπαίδευσης, αλλά όλα θα κριθούν στη συνεδρίαση των προέδρων των ΕΛΜΕ, όπου θα υπάρξει και η τελική απόφαση για τη διάρκεια της απεργιακής κινητοποίησης.

Υπενθυμίζεται πως πριν μερικόύς μήνες η κυβέρνηση επιστράτευσε τους εκπαιδευτικούς όταν ψήφιζαν για απεργία στις πανελλαδικές εξετάσεις στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ εκείνων των ημερών, αλλά στη συνέλευση των προέδρων το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό, που σημαίνει πως θα υπάρξει μάχη για την έκβαση της απόφασης.

Τη Δευτέρα, οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ θα συνεδριάσουν με τα μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ, προκειμένου να αποφασιστεί εάν οι καθηγητές θα προχωρήσουν σε πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες (πρόταση της παράταξης που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ - 3 έδρες στο ΔΣ) που συμπίπτει με την απεργία διαρκείας (ΑΝΤΑΡΣΥΑ - 2 έδρες), 48ωρη απεργία, 12-13 Σεπτεμβρίου (πρόταση των παρατάξεων που πρόσκεινται στη ΝΔ και το ΚΚΕ - 3 και 2 έδρες αντίστοιχα) ή δύο 48ωρες απεργίες, 18-19 και 25-26 Σεπτεμβρίου (ΠΑΣΟΚ - 1 έδρα).

Στο πλευρό των καθηγητών έχουν συνταχθεί οι δάσκαλοι αλλά και οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί.

Οπως αναφέρει η ανακοίνωση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων Συσπειρώσεων Κινήσεων ΔΕ το “απεργιακό ποτάμι ξεκίνησε και πίσω δε γυρνά!” και καλεί όλους τους εκπαιδευτικούς να προσέλθουν μαζικά στις Γενικές Συνελεύσεις που απομένουν και συσπειρωμένοι στις απεργιακές επιτροπές, να περιφρουρήσουν τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων, να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους.

«Να ενημερώσουμε τους μαθητές μας και τους γονείς τους. Να απλώσουμε χέρι συντονισμού σε όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους, τους εργαζόμενους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Τους ανέργους, τη νεολαία. Να καλέσουμε όλη την κοινωνία να πλαισιώσει με τις προσδοκίες και την οργή της, τον αγώνα ελπίδας που ξεκινάμε αποφασιστικά» συμπληρώνει η ανακοίνωση.

Και κλείνει καλώντας κάθε συνάδελφο, «να πάρει δυναμικά τη θέση του στο μπλοκ του αγώνα, για μόρφωση, δουλειά, δημόσια, κοινωνικά αγαθά, ελευθερία. Για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ. Για να σπάσει ο φόβος και η υποταγή και να ξαναγεννηθεί η ελπίδα.

Όλοι μαζί, μαχητικά, αποφασιστικά! Θα τους νικήσουμε!».

http://www.enet.gr/