Του Θανάση Καρτερού
Στην πολιτική είναι συχνό το φαινόμενο να χρησιμοποιούνται ωραίες φράσεις για να κρύψουν μια άσχημη πραγματικότητα. Ποιος δεν θυμάται, παραδείγματος χάρη, το "λεφτά υπάρχουν" ή το "να αλλάξουμε για να μη βουλιάξουμε" του Γιώργου; Τη "σεμνότητα και ταπεινότητα" του Καραμανλή, που πήγαινε πακέτο με την επανίδρυση του κράτους; Λεξούλες εν γένει που συγκίνησαν ουκ ολίγες ευαίσθητες καρδιές και συνέβαλαν στο να κερδίσουν και να συντηρήσουν μεγάλες αυτοδύναμες πλειοψηφίες όσοι τις εκφωνούσαν χωρίς να τις εννοούν.
Το success story του Σαμαρά δεν μπορεί φυσικά να ανταγωνιστεί τις λαμπρές κατασκευές του παρελθόντος. Λίγο η μιζέρια της πολιτικής του, λίγο η μιζέρια της προσωπικότητάς του, δεν επιτρέπουν τις υψηλές πτήσεις του παρελθόντος. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι η φράση κλειδί για ό,τι ο πρωθυπουργός σήμερα φαντασιώνεται, εκπροσωπεί και υπόσχεται είναι στα αγγλικά. Έτσι υποτίθεται ότι διαφημίζει την πολιτική του στους δανειστές, οι οποίοι όμως μόνο από τη γλώσσα του χρήματος συγκινούνται. Για τους ιθαγενείς ας μην γίνεται λόγος.
Εννοείται πως, όπως κάθε παρόμοιο επιβλητικό γλωσσικό κατασκεύασμα, το success story είναι μια μπούρδα -δυο ψέματα σε δυο λέξεις. Διότι δεν υπάρχει κανένα success ούτε στην καθημερινότητα ούτε στον ορίζοντα. Και επίσης δεν υπάρχει κανένα story, καμιά πλοκή, καμιά ανατροπή. Διότι δεν είναι story τα ίδια και τα ίδια μέτρα, από τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα, με τα ίδια και τα ίδια αποτελέσματα -είναι τυφλοσούρτης. Αν και πρέπει να πούμε ότι η αγωνιώδης προσπάθεια του Σαμαρά να κρατήσει στην επιφάνεια τη φούσκα του εν μέσω της θύελλας ζοφερών εκθέσεων και μαύρων προβλέψεων αποτελεί ένα κάποιο story -σε καμιά περίπτωση όμως δεν έχει τίποτε από success.
Στην πολιτική όμως ακόμα και οι λέξεις εκδικούνται. Και τώρα βλέπουμε το success story να παίρνει την εκδίκησή του. Οι προβλέψεις, οι άνθρωποι, η πραγματικότητα έχουν πιάσει τους χάψαντες και ελπίσαντες από τον λαιμό. Τους σπρώχνουν να ζητούν τον λόγο: Πού είναι, κύριοι, το success story; Και το αποτέλεσμα είναι να βομβαρδίζεται πρώτος ο πιο ευάλωτος Στουρνάρας. Να παίρνουν τα σκάγια και τον γλωσσοπλάστη πρωθυπουργό. Και να αναζητείται εναγωνίως ένα άλλο success story, αφού όλα τα προηγούμενα απέτυχαν παταγωδώς.
Αναζητείται, αλλά, δυστυχώς γι' αυτούς, αυτή τη φορά θα περάσει... σύριζα.