O μικρόκοσμος της Κεντροαριστεράς....

Κινητικότητα παρατηρείται στο πολιτικό σκηνικό, όπου το κόμμα που για χρόνια διατηρούσε την πρωτοκαθεδρία, το ΠΑΣΟΚ, έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά όχι τόσο από τις επιλογές και την πολιτική του (την οποία σε σκληρότερη μορφή ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση),  όσο γιατί η ηγεσία του κυριευμένη από το κομπεξ του "επόμενου" δεν κατάφερε να πείσει το λαό και στην ουσία λειτούργησε αποσυνθετικά.

Το κείμενο των 58 "προσωπικοτήτων" που καλεί σε μία προσπάθεια ανασυγκρότησης του χώρου της Κεντροαριστεράς μέσα από τη δημιουργία ενός πολιτικού φορέα, που θα συσταθεί μέσα στους επόμενους μήνες και θα οδηγήσει στην κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές και δημοτικές εκλογές, χωρίς τη διάλυση των υπαρχόντων κομμάτων θα μπορούσε να προκαλέσει τη συσπείρωσης όλων όσων ένιωσαν ότι ο χώρος είχε τελειώσει και με πικρία είχαν απομακρυνθεί. Στο κείμενο αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο αρχηγού, καθώς αναφέρουν στην ηγεσία της «Ελιάς» θα πρέπει να ανέλθουν νέα πρόσωπα.
«Η ανασυγκρότηση δεν θα είναι μόνο οργανωτική, αλλά βαθιά πολιτική. Θα είναι αυτοκριτική για την ως τώρα πορεία, προγραμματική για το μέλλον, και κυρίως θα στοχεύσει στην ανάδειξη νέων ανθρώπων που θα ανανεώσουν την πολιτική ηγεσία της παράταξης και της χώρας»,
Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική ζωή της  χώρας χρειάζεται ένα αέρα ανανέωσης, όχι βέβαια  σαν αυτό που υπήρξε στη Βουλή στις τελευταίες εκλογές, όπου το πολιτικό προσωπικό ανανεώθηκε σε μεγάλο βαθμό, αλλά το επίπεδο αυτού κατατάσσεται πολύ κάτω του μετρίου.

Όμως, η ανανέωση δεν μπορεί να έρθει από "πάνω"- από μια ομάδα πεφωτισμένων. Η ανανέωση πρέπει να στηρίζεται από την ίδια την κοινωνία. Η όποια σύγκριση με το ιταλικό μοντέλο δεν μπορεί να ισχύσει για πολλούς λόγους που άπτονται τόσο της ιστορικής πορείας όσο και της διαρθρωτικής δομής των δύο χωρών. Όμως, ο πνευματικός κόσμος και οι "προσωπικότητες" - που δεν άκουσε κανείς να μιλούν στις δύσκολες μέρες, αλλά να μη γκρινιάζουμε τώρα-  δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το λαϊκό κίνημα.
Το ίδιο το κείμενο, άνευρο, χαλαρό και βολεμένο -κομμένο στα μέτρα - του συστήματος, που σήμερα το προωθεί μέσα από τα κανάλια και τα έντυπά του,  με διάθεση να "συστεγαστούν" πολιτικά, αλλά χωρίς ιδιαίτερο προσδιορισμό πολιτικής. Αυτό το κεντροαριστερά, μοιάζει λίγο "ουδέτερο" ως προσδιορισμός. Τι είναι "¨κεντροαριστερά"; Ένας λαός που έχει υποστεί μια καταστροφή ίση με εκείνη ενός πολέμου μπορεί να συμβιβαστεί με "λαιτ" τοποθετήσεις, χωρίς ριζοσπαστισμό;

Διαβάζοντας το κείμενο αναρωτιέμαι πότε κάποιος καταλαβαίνει ότι έχει μεγαλώσει;
Είναι ο καθρέπτης που χτυπά το καμπανάκι; Όμως,  δεν είναι οι ρυτίδες του χρόνου που μας γερνάνε...είναι τα μάτια με τα οποία κοιτάμε τον κόσμο.
Όταν καταφεύγεις στην σιγουριά του παρελθόντος και δεν μπορείς να πέσεις με τα μούτρα στο μέλλον, είναι το σημάδι του συμβιβασμού - των γηρατειών.
Μια πολιτική κίνηση στην σημερινή Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει με γερασμένες μεθόδους και πρακτικές "αντικατάστασης", χρειάζεσαι ένα δυνατό λαϊκό κίνημα με σαφή ριζοσπαστισμό για την νέα επόμενη μέρα και πρόσωπα που δεν θα λειτουργούν από τη σιγουριά της θέσης τους, ούτε για να σιγουρέψουν τη θέση τους.

http://ipolitis.blogspot.gr/