Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΙΑ, ΟΥΤΕ ΧΡΩΜΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Των Ελλήνων τα ιερά…ψεύδη, είναι μπολιασμένα στην εποχή που διανύουμε με ένα νεοεθνικιστικό ρεύμα που βρίσκει πατήματα στις ραγδαίες πολιτισμικές και κοινωνικές εξελίξεις και χρησιμοποιεί συγκεκριμένα αντανακλαστικά για να χειριστεί ως μαριονέτες ανθρώπους που ζουν με τον φόβο του ξένου, μια εικόνα που παρουσιάζεται ως διαρκή απειλή από τα media. Η 28^η Οκτωβρίου ως μια μέρα εθνικής μνήμης και εκγύμνασης του εθνικού φρονήματος, θα ήταν προτιμότερο να μεταμορφωθεί σε ημέρα συνειδητοποίησης του «ποιοι είμαστε» την δεδομένη χρονική στιγμή κι όχι να βαυκαλιζόμαστε με ηρωισμούς του παρελθόντος.

Αν και πολλοί θα εναντιωθούν στην άποψη αυτή, είμαι εναντίον των μαθητικών παρελάσεων. Όχι λόγω ότι αγαπάω την «πατρίδα» λιγότερο, αλλά επειδή εκτός απ’ το ότι αποτελούν κατάλοιπα της χούντας, οι παρελάσεις δεν είναι γιορτή του έθνους αλλά του στρατού. Δεν καταλαβαίνω τι εξυπηρετούν, απ’ την στιγμή που οι παρελάσεις και τα εμβατήρια είναι τρόποι εξάπλωσης προπαγάνδας σε ολοκληρωτικά καθεστώτα στα οποία ο στρατός έχει μεγάλη συμμετοχή.

Η μηχανική συμπεριφορά κι η ψυχαναγκαστική συμμετοχή δεν ενισχύει ούτε την μνήμη των παιδιών, ούτε τους μαθαίνει ιστορία (όπως η εξαναγκαστική πρωινή προσευχή που δεν αυξάνει την πίστη, αλλά την αχρηστεύει αφού γίνεται μηχανικά λες και παίρνουν χάπι). Απλά τα εμβολιάζει με…εθνικόνια (τα μόρια του εθνικισμού) χωρίς συναίσθημα, χωρίς ταυτότητα. Ρομποτάκια που παρελαύνουν για να τα δουν οι γονείς και να τα καμαρώσουν.

Υπάρχει αποσιώπηση του γεγονότος ότι πολλοί από τους ήρωες της ελληνικής επανάστασης ήταν Αρβανίτες, δηλαδή εξελληνισμένοι Αλβανοί που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα τον 14ο αιώνα.Οι «ελληναράδες» αυτή η εσωστρεφής κι απροβλημάτιστη ράτσα που μαστίζεται από παρελθοντολαγνεία και αγάπη για το Τίποτα. Αυτή η φυλή που πλεόν δεν εξάγει τίποτα και εισάγει τα πάντα και κυρίως κουλτούρα, ιδέες, τα καταναλώνει κοιμισμένη στην τηλεοπτική της λήθη. Βέβαια η νέα φυλή των “ελληναράδων” ξεχνάει ή αποσιωπεί τα εξής :

• Η αναφορά στους ομογενείς της Κωνσταντινούπολης δίνει βάρος στο εθνικό στοιχείο και τους αποκαλούν “Έλληνες της Πόλης”. Αντιθέτως, τους Τούρκους της Θράκης τους αποκαλούν “μουσουλμάνους”, αποκρύπτοντας την εθνική τους καταγωγή.

• Γίνεται ιστορικός λόγος για την Μικρασιατική Καταστροφή και καταφέρονται εναντίον των Τούρκων, αλλά δεν αναφέρουν ότι εμείς ήμασταν οι επιτιθέμενοι.
• Αποτροπιάζουν για την -ομολογουμένως- βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, αλλά η επιλεκτική μνήμη δεν μπορεί να θυμηθεί τις δικές μας εθνοκαθαρτήριες επιχειρήσεις της ΕΟΚΑ στα τουρκικά χωριά της Κύπρου την δεκαετία του ’60.
• Ενώ πανηγύρισαν(με) για την -πριν μερικά χρόνια- υποψηφιότητα του ελληνικής καταγωγής Μ. Δουκάκη για την προεδρία των ΗΠΑ, παθαίνουν αναφυλαξία ακόμα και στην σκέψη να δοθεί δικαίωμα ψήφου στους αλλοδαπούς της χώρας μας, γεγονός που θα δέσμευε και τους ίδιους, αλλά θα τους αποδεχόταν κι έμπρακτα στην κοινωνική ζωή. Βέβαια η αφερεγγυότητα του πολιτικού μας συστήματος, θα δημιουργούσε νέες “πελατειακές” σχέσεις με τους αλλοδαπούς.
• Η Ορθόδοξη Ελληνική Εκκλησία ανήγγειλε μετά περισσού ηδονισμού την ανέγερση ναού στην κουμμουνιστική (άρα άθεη όπως οι ίδιοι κάνουν την σύνδεση βάσει του στερεοτύπου του άθεου κομμουνιστή) Κούβα, αλλά αρνείται πεισματικά την ανέγερση ισλαμικού τεμένους στην Αττική. Ίσως φοβούμενη ότι θα διαβρωθεί το ποίμνιό της, ίσως βέβαια και για να μην γίνει ορατό κι έμπρακτα πόσοι αλλόθρησκοι υπάρχουν στην χώρα μας.
• Η λυσσαλέα επίθεση κατά αλλοδαπών μαθητών να σηκώσουν την ελληνική σημαία σε μαθητικές παρελάσεις (ελλείψει νομοθετικής ρύθμισης). Για φανταστείτε αν ένας αριστούχος αλλοδαπός μαθητής αρνιόταν να σηκώσει την σημαία, τι αντιδράσεις θα είχαμε.

Σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία είναι αναγκαίο να υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή της διαφορετικότητας. Τηλε-εθνικιστές και “υπερπατριώτες” ευδοκιμούν σ’ ένα έδαφος άγνοιας, αμορφωσιάς, φόβου και συμπλεγμάτων δημιουργώντας ένα επικίνδυνο μελλοντικά, καθεστώς.

Προφάσεις όπως το βιβλίο της ΣΤ’ Δημοτικού είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Χωρίς να παίρνω θέση υπέρ ή κατά του βιβλίου, είναι απορίας άξιο γιατί αντιδρούν οι άνθρωποι όταν τους λένε την αλήθεια, παρά υποστηρίζουν ότι “αυτό έμαθα , δεν θέλω να αλλάξει”. Η χαρμόσυνη άγνοια και οι επιφανείς πρόγονοι, δεν σώζουν την κατάσταση .

Ποιος απ’ αυτούς είναι σίγουρος δηλαδή ότι η Ιστορία που έμαθε στο σχολικό χώρο είναι και η πραγματική; Αφήστε τους νέους να προχωρήσουν μπροστά με νέα οράματα και μην τους δίνετε να καταβροχθίσουν με το ζόρι τα προϊόντα των ιδεοψυχαναγκασμών σας. Αυτό που χρειάζεται είναι κριτική σκέψη και αγάπη για την Γνώση και την Αλήθεια.

“Τον ξένο και τον άγνωστο τον είδαμε στον καθρέφτη”
Γ. Σεφέρης

http://strangejournal.files.wordpress.com/